In Memoriam Yvon Duhamel 17 oktober 1939 - 17 augustus 2021 door Ben van der Lingen en Guido Eckes
In
1975 bezocht ik de Formule 750 in Assen. Op mijn Kawasaki Z1-900, het nieuwe vervoermiddel na diverse 2en 3-cilinders te hebben gehad. Tot mijn grote vreugde won Yvon Duhamel waar ik al vroeg een fan van was vanwege zijn Kawa 3-cilinder en zijn eerdere prestaties in de mondiale wedstrijden waarbij hij werd getypeerd door zijn groene uitmonstering (hij kreeg al gauw de bijnaam Superfrog vanwege zijn groene pak en zijn acrobatische sprongen als Yvon er weer eens vanaf tuimelde), zijn vechtersmentaliteit en zijn typerende startnummer 17. Nu helemaal typerend wanneer je zijn geboorte- en overlijdensdatum bekijkt. Alsof hijzelf de regie zou hebben…. De huldiging destijds werd sober gehouden vanwege een ongeval in de kniebocht, later GT-bocht genoemd, waarbij helaas Nico van der Zanden net voor de finish op hoge snelheid ten val kwam en overleed. Met een rotgevoel togen we weer huiswaarts. In 1977 liep ik in het rennerskwartier van Daytona en zag de Kawa 750 H2R met parallellogram achtervork van Yvon te koop staan voor 5000 dollar. In de herfst ervoor had ik net de Kawa 500-3 racer van Rob Beute gekocht waar ik 500 Nationaal mee wilde gaan rijden. Tja, wat moet ik dan met 2 Kawa’s ….Ik had die 17 gewoon moeten kopen… Yvon hebben we diverse keren gesproken waarbij ik ook een interview in Triwing (het Kawasaki 2/3-cil clubblad) heb gezet.
Bedankt voor al die mooie momenten Yvon!
De eerste keer op de Bol D’or sprak Yvon amper Engels. Dat deed Sophia, zijn vrouw, wel en zij was dan ook zijn zaakgelastigde. Op mijn bescheiden vraag of er misschien motoren te koop stonden bij de familie antwoordde zij: ”Ja hoor, welke wil je hebben?” Latere keren op het Franse circuit van Monthléry kon Yvon verrassend genoeg beter in het Engels converseren. De groene herinnering blijft voor altijd bestaan. #17, Ben!
