KJMV-KONTAKT2-2016 by Peter van der Zon

Juli 2016

INHOUD

COLOFON

KONTAKT juli 2016 Voorblad: Teun Rustenburg met Wessel Slagter bij BB-rit Colofon Beste mensen Column Ernst Hagen Aankondiging Clubdag 20 november 2016 KJMV-Poster Voor u gelezen... Voorjaarsrit-2016 Een Honda CB350 kopen in Japan...(12) Kop van NH-rit 2016 JPG vertelt... uit de archieven van Jan Goedegebuure Nieuwe leden heten wij welkom... Middenpagina: Black Bombers Aktiviteitenkalender 2016 Van uw correspondent ... Kawasaki W-serie stopt... L&Grit/Gerslootweekend/NVT Woerden JackMiddelburg tentoonstelling Historische erfenis wacht op nieuw leven... Honda CBX restauratie-project (10) Achterblad: Kawasaki Master Blasters

Voorzitter Peter van der Zon voorzitter@kjmv.nl 06 81501492 Secretaris Jan Meertens secretaris@kjmv.nl 06 22924368 Penningmeester/ledenadministratie Wiebe Eenling penningmeester@kjmv.nl 0594 612047/614320 of 06 21853400 Webmaster Lars Holm webmaster@kjmv.nl 06 27618159 Public Relations vacature

1 2 3 4 5 6 7 8 9 13 14 17 18 21 23 24 26 27 28 30 36

Kopij inleveren vóór 15 juni 2016.

Redactie (tijdelijk) Peter van der Zon redactie@kjmv.nl 06 81501492

DENK OM HET BETALEN VAN UW CONTRIBUTIE!!

Algemeen bestuurslid Loek Touw 06 10388235

Het bestuur wenst u allen fijne motorritten in 2016!

Activiteiten Noord: Wiebe Eenling Noord-Holland: Klaas Poutsma Midden en Zuid: Frits Smink

06 21853400 06 45065355 06 20399831

WOESTHOFF

Redactieleden Peter van der Zon, Hans Wijmer, Ernst Hagen,

Used parts & motorcycles in- en verkoop gebruikte motoren en onderdelen

Lidmaatschap De kosten van het KJMV-lidmaatschap bedragen: € 30,00 per kalenderjaar met girokaart € 27,00 per kalenderjaar bij automatische incasso Inschrijfgeld: € 3,00 Bankrekening Rabobank nr.: NL83RABO0117062332 t.n.v. KJMV Informatie info@kjmv.nl

www.kjmv.nl

KJMV.nl

Joost Woesthoff Hazenberg 16 6971 LC Brummen

Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

Tel.: 0575 56 00 15 Fax.: 0575 56 03 42 Mobiel: 06 53332181 www.woesthoff.nl

Beste mensen... Op een aantal beurzen was de club weer goed vertegenwoordigd, zowel in Noord-Nederland als lager in het land. Wiebe Eenling verzorgde de beurzen in Zuidbroek en Leek, terwijl Klaas Poutsma het Oldtimer Festival te Venhuizen voor zijn rekening nam. Zoals ik al eerder schreef verzorgt Frits Smink de beurzen in Houten en deze keer ook op het weekend van onze ALV. Al met al heeft het ons weer een aantal nieuwe leden opgeleverd. Bij deze wil ik allen die hierbij geholpen hebben hartelijk bedanken en hopen bij een andere gelegenheid weer een beroep op hen te kunnen doen. De nieuwe leden heten we bij deze hartelijk welkom. In september is de club present bij het Nationaal Veteraan Treffen te Woerden. Naast mijn persoon is ook Johan Kole en Erik Hobo aanwezig. Wij willen graag nog wat Japanse klassiekers daar showen, zodat we de club aldaar kunnen promoten. Wie...? Begin september wordt er weer een weekend in Gersloot georganiseerd op de camping van Ank en Wytze Brandsma. Altijd weer een fijn weekend met een prachtige toerrit op zaterdag. Wie aanwezig wil zijn doet er goed aan zich te melden bij Ank. Ik hoop jullie daar weer te spreken... Van Ferry Brouwer heeft de club een 100-tal videobanden gekregen die met onze hobby van doen hebben. Daar ik nu al weinig aan mijn zijspan-project toe kom, doe ik een dringend verzoek: WIE WIL DEZE BANDEN DIGITALISEREN? Er zijn een video-recorder en de bijbehorend hulpstukken voor omzetten aanwezig. Ze moeten op een harde schijf komen. Dan de clubdag zondag 20 november. Zoal ik al aangaf in ons eerste blad is het item KAWASAKI met als gastspreker Chris Groeneweg, ofwel ‘mister Kawasaki’. Wij willen graag zo veel mogelijk klassieke Kawasaki’s 2- en 4-takt showen in onze bekende locatie in de Rijp. Een aantal mensen hebben al aangegeven hun motoren beschikbaar te stellen, maar we willen meer, veel meer... Het volgend KJMV-KONTAKT zal in teken staan van Kawasaki en komt begin oktober bij u op de mat vallen. Peter van der Zon

Bij de start van dit stukje lig ik ziek in bed: longontsteking. Velen vragen aan mij, hoe kom je daar nu aan? Sinds ik met pensioen ben (ben nog wel 11 uur/week voor school aan de gang) ben ik regelmatig een paar dagen per 6 weken ziek. Half april moest ik zelfs mijn trip naar Berlijn afzeggen. Mensen die mij goed kennen weten dat ik verzot ben op deze stad en in plaats van daar naar toe rijden lag ik in mijn bed met darminfectie. Een paar mensen om mij heen hebben de verklaring: na lang intensief hard werken in een soort van slow motion periode (viel wel mee) vervallen, komen de klappen...

elnu zult u zeggen wat hebben wij daarmee van doen? Nou dat zal ik u uit de doeken doen. Vier jaar geleden heb ik met een fijne groep mensen de club weer aangepakt en hebben wij de club weer waar hij zou moeten zijn. Maar ik kan niet zonder hulp. Tijdens de Algemene Leden Vergadering alfgelopen 3 april bleek er niemand op te staan om Klaas Poutsma op te volgen en dat gaat extra tijd van mij kosten. Gelukkig blijft Klaas nog hulp bieden bij de beurzen Den Helder en Venhuizen naast Frits Smink die Rosmalen en Houten voor zijn rekening neemt. Op de vergadering heb ik ook duidelijk aangegeven niet meer dan 2 jaar voorzitter van de club te willen blijven om daarna het stokje over te geven aan iemand anders. Ik kom niet op mijn besluit terug, want ik merk nu zeker dat mijn energie duidelijk verminderd is de laatste paar jaar en dat het vele werk zijn tol heeft geeist. Wel wil ik voor de club het clubblad nog blijven maken. Ik geef dit nu duidelijk aan zodat jullie er over na kunnen denken om deze functie op te gaan pakken. In april startte de rittenkalender met de BlackBomberrit, de Voorjaarsrit en de KopvanNH-rit vanuit Winkel. Helaas hebben de weersvoorspellingen (was achteraf niet nodig) de leden thuis gehouden, die anders wel gekomen zouden zijn.

Oldtimer Festival Venhuizen

COLUMN

Morrie luitjes… ollie b. bomber…

Enkele weken voor de ‘bomber-rit’ maar eens begonnen met het samenstellen en monteren van een CB450 K1 blok. Al járen heb ik een ’69-er vier-en-een-half staan, min of meer compleet en niet geheel origineel. Ik gebruikte de fiets soms om een race-blok op straat in te kunnen rijden… Deze K1 is ooit door Anton Konijnenberg gerestaureerd, ons vroegere clublid, die alweer aardig wat jaren geleden helaas is overleden… Ik wilde graag deelnemen aan de ‘black bomber-rit’, maar zat wel met het dilemma dat mijn K1 niet zwart maar ‘candy-red’ is… en je maar nooit weet hoe orthodoxe organisatoren zich etnisch zullen gaan profileren en deze motor ook al geen ‘bomber’ willen noemen… Zou ik direct staande worden gehouden, zou ik wel mogen participeren..? Ik herinner mij de discussies tussen Jan Goedegebuure en Anton Konijnenberg nog levendig over soortgelijke kwesties, Japanse klassiekers betreffende, weliswaar met enige ironie, maar toch… Het ging vaak over details, mijlenver achter de komma, waar ik toen al om moest grinniken… Aan mijn inmiddels weer rijdbare K1 zijn wel wat zaken te bespeuren die niet ‘origineel’ inzake authenticiteit zijn… vooral de ‘sportbuddy’ valt daarbij direct in het oog, maar Anton heeft ‘m zo gemonteerd en ik ben in de loop der jaren helemaal gewend aan het zadel… In ieder geval lijkt ‘t iets meer regulier dan het rode pluchen kussen dat Cock van den Heuvel ooit op zijn K0 had zitten, bij gebrek aan Honda’s originele bomber-sofa.., hoewel dit alles door zijn eigenaardigheid nogal in het oog viel en in die zin toch hoogst origineel was… Tja… Maar vriend Frans ligt al weken wakker van mijn vreselijke sportzit. Hij heeft daarom ook niet meegedaan aan de bomber-rit, al beweert een ieder inclusief hijzelf dat dat met het weer te maken had. Dat weer was overigens goed, alleen ’s morgens vroeg wat buien. Ik heb Frans ook om zijn spatborden gevraagd.., hij gebruikt ze immers toch alleen om te poetsen… Wessel en Frans kwamen overigens reeds met rokende banden originele K1 buddyseats afleveren, maar ik had er al een paar… Tijdens de ‘candy-red-metallic-bomber-rit’ reden er trouwens ook andere bombers mee, van die saaie grijs/zwarte, met maar vier versnellingen en zo’n overdreven grote tank… De dag vóór de rit was mijn K1 pas klaar en leek na een (te) korte testrit helemaal in orde. Een dag later, op weg naar het bomber-verzamelpunt te Den Oever bleek al spoedig dat er toch iets niet klopte. Toen de motor echt warm werd, begon hij wat in te houden en af en toe lelijk te ploffen. De rechter cilinder deed niet goed meer mee. Ik vermoedde een balsturige contactpunt of condensator. Te Den Oever aangekomen bleek bij nadere inspectie het laatste. Nu vermoedde ik dat het tempo bij deze rit toch wat beneden de 130 km gemiddeld zou liggen, dus leek mij een halve bomber wel toereikend. Derhalve maar hortend meegetuft tot het pittoreske Schagen, in een eigenlijk best verrassend grote groep bommelateurrijders en aldaar het nukkig voertuig verruild voor een iets groter en nieuwer bomber exemplaar. De toko lag onder handbereik tenslotte. Het was overigens een tof dagje, met dus goede opkomst en een gewaardeerd bezoek aan het leuke automuseum te Schagen. Goed gedaan Wessel/Klaas… Inmiddels is de K1 weer wat origineler, qua achterlichtpartij en bracket en loopt nu prima met nieuwe condensators. Tja.., die buddy blijft toch nog even.., ter ere aan Anton K. en J.P.G… Ernst Hagen

• Levering van nieuwe en gebruikte onderdelen met niet goed, geld terug garantie! • Duizenden onderdelen voor alle oldtimer Suzuki’s 2 en 4 takt. • Verder kun je bij ons terecht voor krukas revisie, boren/honen. • Een kleine selectie rijdende motoren. Bezoek onze website voor de zéér uitgebreide actuele voorraad onderdelen: www.classicsuzukiparts.nl Natuurlijk kunt u ons ook bezoeken, de kofﬁe staat altijd klaar. Maar maak wel even een afspraak a.u.b.! Marcel en Wendeline Vlaandere De Marne 136b - 8701 MC Bolsward 06 41484547 sales@classicsuzukiparts.nl

SPECIALIST IN CLASSIC SUZUKI’S

KJMV Clubdag 2016

m u alvast warm te maken voor onze aanstaande clubdag op zondag 20 november 2016 in Hotel ‘de Rijper Eilanden’ te De Rijp heb ik in mijn verhaaltje op pagina 3 u al verteld wat ons item gaat worden, n.l. KAWASAKI met als gastspreker de bekende Kawasaki-monteur, Chris Groeneweg. Chris wordt in september 80 jaar (zou je niet zeggen hé) en in dat kader vond het bestuur dat hij maar eens in het zonnetje gezet moest worden, naast zijn verhaal over zijn loopbaan. Velen van u weten natuurlijk dat hij lange tijd bij Henk Vink van Bruinsma te Amsterdam werkzaam is geweest en de aanwezigen van de afgelopen clubdagen hebben hem samen met Ferry Brouwer kunnen spreken. Zo ook ik en met de vraag aan hem of hij bij ons wilde komen spreken, zei hij volmondig ja! Maar, zoals ik al eerder schreef, kan deze clubdag alleen maar succesvol worden met uw medewerking. Hoe... nu dat kan als u allen in grote getalen naar de Rijp komt, maar ook als u uw klassieke Kawasaki 2- en 4-takt in welke vorm dan ook komt showen. Wij willen graag een keur aan KAWASAKI’s laten zien: straatfiets, racer, café-racer, sprinter en in vele uitvoeringen. Klein en groot! Tevens zou het leuk zijn om daarna een film over dit merk te laten zien. Wij rekenen op u! Het oktober-nummer zal in het geheel in teken van het merk KAWASAKI en Chris staan en kunnen we u al meer vertellen hoe de clubdag er uit gaat zien. Wij zitten weer in de grote zaal van het hotel, waar weer voldoende ruimte is om motoren en mensen te plaatsen. Ook is er gelegenheid om er te lunchen. Graag een berichtje als u komt en wilt lunchen. Adres: Hotel De Rijper Eilanden, Zuiddijk 2a 1483 MA, De Rijp

1987-2016

Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

voor u gelezen (1)...

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

KJMV Voorjaarsrit - 2016 Ondergetekende dacht: kom, laat ik eens een ritje meerijden met onze club der klassieke japanners! Op de buienradar leek het beeld op een panterprint dus de kans op een buitje was kleiner dan een droge periode. In het zonnetje de renstaldeur uit en 400 meter verderop onder het viaduct het regenpak aangetrokken!

et Rondje Waterland. Op naar de dubbele expresso bij McDonalds! Via een omweg de SR flink opgewarmd en de tank gevuld (anders moet later ‘de hele groep’ wachten bij een tankstation). Ik (op Yamaha SR) was de eerste die aan de koffietafel zat en al spoedig kwam onze goed gedocumenteerde voorrijder Kees (op Honda 750) aanzetten en vervolgens een knetterende Albert (op Yamaha DT 250). Jaja, dit keer de Yamaha’s in de meerderheid! Verder geen klassieke japanner meer te bekennen dus de rit door mijn Waterland kon beginnen! Mooie en educatieve route, zo bleek ook later! Zonder regenpak op weg want het was weer zonnig! Tijdens de rit naar Volendam werden we ingehaald door een regenwolk dus het regenpak toch maar weer aan! Op naar restaurant De Boffert, aan het Zuideinde van de Purmer (ook wel Purmerend genoemd). De voor- en de andere meerijder bonden de strijd aan met enorm dikke broodjes uitsmijter (met wel 3 eieren) en Kees verloor die veldslag, kreeg het niet helemaal weggewerkt! Was ik ff blij dat ik een appelpunt had besteld! Na goed gevuld en open doorgewarmd te zijn op weg (zonder regenpak) naar de motorshow van MC Mozano (onder andere georganiseerd door Ben de Boer)! Onderweg kwamen we nog een grote zwerm prachtige miniauto’s tegen: Isetta’s, Messerschmits, Goggomobiels, enz. Geweldig!

Bij het clubhuis van Mozano (in Koog a/d Zaan) een mooie verzameling brommers (ca. 25 stuks, o.a. twee van mijn oude liefdes, een RD350LC en een FS-1) mogen aanschouwen en dus de rest van m’n rolletje volgeschoten! Kees, Albert en ik hadden inmiddels een voldaan gevoel ontwikkeld na deze enerverende dag en besloten niet terug naar Hoorn te kachelen. Kees moest ook nog naar z’n woonplaats Nieuwegein dus was sowieso blij met dit besluit! Had ik nog ff tijd om naar de verjaardag van m’n zwager te tokkelen in draf. Kees bedankt voor de organisatie (inclusief aangeleverde route op papier) en Albert voor het meerijden! Volgend jaar hopelijk minder binnenzitters!? Groet, Gert Gorter

De enige drie aanwezige clubleden!

Een Honda CB350 kopen in Japan...(13) Er breken drukke tijden aan nu ik eenmaal besloten heb de terugreis naar Nederland op mijn Honda CB350 te doen. De gehele maand december ben ik bezig met plannen en voorbereiding. Welke route neem ik nu precies? De kaarten die ik gekocht heb geven diverse mogelijkheden aan. Wat kan ik verwachten aan weersomstandigheden – met name de moessons – in de landen waar ik doortrek in de maanden van januari tot april? Om dit te weten te komen bezoek ik enkele boekwinkels met een Engelstalige afdeling. Daar snuffel ik in reisgidsen zoals Fodor’s, Frommer’s en Thomas Cook’s. Daaruit blijkt dat ik voor de (natte) moessons niet bang hoef te zijn, die komen pas in de maanden als ik allang thuis ben. Dat maakt de beantwoording van de vraag welke kleding ik moet meenemen er een stuk eenvoudiger door. Bovendien, ingeval van pech onderweg, welke onderdelen van mijn motor dien ik beslist mee te nemen? Om deze vraag te beantwoorden besluit ik om een brief naar Honda te schrijven met het verzoek welke motoronderdelen zij mij kunnen aanbevelen om mee te nemen en tevens om een adressenlijst van hun dealernetwerk in de landen die ik onderweg zal aandoen. De financiën moet ik ook in orde brengen. Daarom laat ik het tegoed wat ik heb in Tokyo overbrengen naar het ABN-filiaal in Osaka. Tijdens een van mijn bezoeken aan dit filiaal krijg ik een brochure van de ABN in handen waarin het gehele kantorennetwerk in het buitenland is aangegeven. Tot mijn grote vreugde zie ik dat een aantal van die buitenlandse vestigingen op mijn route ligt. Dat is niet alleen gemakkelijk voor de financiën onderweg – mijn vader werkt bij die bank - maar ook als postadres. Nu het einde van mijn verblijf in Japan in zicht komt, houdt dat ook in dat ik aan souvenirs en dergelijke voor het thuisfront moet denken. Voor mijn vriend Jan, afgestudeerd aan de School voor Fotografie en Fotonica in mijn woonplaats Den Haag, betreft dit uiteraard fotoapparatuur. We komen overeen dat het invoertechnisch beter is als ik zijn “bestelling” niet opstuur maar meeneem als (mijn) persoonlijke bagage. In onze correspondentie hierover heeft hij zich meermalen verbaasd over het prijsverschil van fotoapparatuur tussen Nederland en Japan – soms wel 50 procent! – en kijkt hij al verlekkerd uit naar zijn spulletjes. Nu heb ik in de afgelopen maanden al wel veel ontvangen geschenken opgestuurd, maar als herinnering aan mijn verblijf in Japan wil ik voor mijn moeder en zus iets typisch Japans meenemen. Op het kantoor van van het Esperanto Servo Centro, gelegen op de bovenste verdieping van Daido Kagaku Building waar ik ook mijn gastverblijf heb, bespreek ik een en ander met Shindo-san, mijn ‘Japanse opa’. Hij raadt mij parels aan en vervolgt dat hij eens zal informeren of iemand mij hiermee van dienst kan zijn. Ik moet wel even geduld hebben, zo vervolgt hij. In de tweede helft van december krijg ik bericht van de scheepsagent Swire MacKinnon dat hij nieuws voor mij heeft

en of ik langs wil komen. Als ik daar aankom maak ik kennis met Shosaburo Koga, een van de medewerkers, die mij twee mogelijkheden voorlegt om Japan per boot te verlaten. Volgens schema op 10 of 16 januari via Hong Kong naar Singapore, afhankelijk van welke scheepvaartmaatschappij, te weten de Nederlandse Royal Interocean Lines (RIL) of de Engelse Glen Line. Vanzelfsprekend gaat mijn voorkeur uit naar de RIL maar houd een optie op de Glen Line. Ook heeft hij nieuws dat er een reguliere dienst is vanaf Penang naar Madras. Hij zal mij op de hoogte houden van de aankomstdagen, want er blijkt altijd een of twee dagen speling tussen te zitten, zodat ik tijdig kan boeken. Dit gaat de goede kant uit. Het reisschema ontwikkeld zich voorspoedig en dank zij de “ABN-route” krijg ik een beter inzicht op het toekomstig verloop van mijn terugreis. In de avonduren ben ik er druk mee bezig om met hulp van de kaarten die ik inmiddels heb gekocht de route en de lengte van de dagtrajecten uit te stippelen. Tevens controleer ik de afloopdata van mijn rijbewijzen en paspoort. Voor de terugreis heb ik twee internationale rijbewijzen nodig. Degene die ik nu heb verloopt op 13 maart 1972 (dan hoop ik in India te zijn) en is geldig voor o.a. Singapore, Maleisië en India. Maar daar moet ik te zijner tijd wel een nieuwe voor hebben. Voor Pakistan, Afghanistan, Iran en Irak heb ik een ander internationaal rijbewijs nodig, maar daar heb ik gelukkig nog tijd voor om deze aan te vragen. Voor de verlenging van mijn paspoort bezoek ik op 22 december het consulaat-generaal in Kobe. Voor een bedrag van 20 gulden verlengt de heer De Vries, de consul-generaal, de geldigheidsduur van mijn paspoort met drie jaar (ik kan mij niet meer herinneren of ik met Nederlands geld heb betaald of de tegenwaarde in Japanse yen). In het gesprek met hem krijg ik ook te horen voor welke landen ik een visum nodig heb. Ik ben nauwelijks terug op het kantoor als ik van Shindo-san hoor dat hij voor morgen een afspraak heeft gemaakt met een parelhandelaar. De volgende dag ga ik weer naar Kobe waar ik met Shindo-san een groothandelaar in parels met een bezoek vereer. We worden ontvangen in een klein kantoor met daarachter een werkplaats waar vier personen aan verlichte tafels werken. Na de gebruikelijke begroetingen en overige beleefheidshandelingen krijg wij van de handelaar een hoorcollege over parels. Elke cultuurparel is een volkomen natuurlijke parel, zo zegt hij, echter met dit verschil dat in eerstgenoemde de oorzaak tot parelvorming door mensenhand veroorzaakt wordt. Terwijl dit bij de natuurparel op goed geluk door de natuur geschied. Wat bepaalt nu de waarde van een parel? Naast de grootte is het op de eerste plaats de vorm: rond, semi-rond, barok en semi-barok. Dan volgt de kleur: wit, roze, geel, groen, donkerblauw (sommigen noemen het zwart). Vervolgens de luster of glans en dan het oppervlak: spotless (aboluut glad zonder ribbels en/of oneffenheden of witte vlekken) of spotted.

Hij benadrukt dat vrijwel geen enkele parel volkomen spotvrij of absoluut glad is. Er zit altijd wel een ribbeltje of een oneffenheidje aan. De mate waarin dit ‘euvel’ naar voren treedt wordt uitgedrukt met de term “grade” en dat loopt van grade 1 (glad, dus uitermate zeldzaam) tot grade 5. De parelgrootte in Japan ligt tussen de 1½ à 2 tot 9 à 9½ mm tot maximaal 10 mm. Er zijn zelf parels van 10 à 12 mm maar die komen uit Australië. Hij vertelt dat één losse parel, rond tot semi-rond, pink en spotgrade 2 met een afmeting tussen 6-7 en 7-8 mm goedkoop is (¥ 300 respectievelijkl ¥ 500) vanwege de grote hoeveelheden, maar daarna neemt de prijs onevenredig met de afmetingen toe: 8-9 mm al ca ¥ 5.000! (In die tijd was ¥100 gelijk aan ƒ0,95). Ik ben aangenaam verrast als hij zegt dat deze prijzen ook voor mij gelden. Voor mij is de keuze dan snel gemaakt.

Ik bestel twee snoeren van goede kwaliteit. Over twee weken kan ik het ophalen en dan contant betalen. Voordat ik vertrek laat hij mij nog even de werkplaats zien. Bij het binnengaan zie ik in een hoek een vijftal plastic zakken vol met parels. Desgevraagd antwoord de handelaar dat elke zak ongeveer 25 kg weegt en als je nagaat dat een parel met een afmeting van 7 mm – dit is een gemiddelde afmeting – 4,8 gram weegt, dan kan je nagaan hoeveel er in zitten. Om nog maar niet te spreken van de tientallen bundels, elk bestaande uit 20 à 25 snoeren van 40 cm lengte en de parels die men aan het sorteren was op afmetingen, vorm en kleur. Opvallend is dat de mensen die daar werken, er mee omgaan als waren het kleine kiezelsteentjes, zo haast nonchalant. Trouwens de grote hoeveelheden en het dagelijks er mee omgaan doet je er wel anders tegenover staan. Tja, als je in het veen werkt, kijk je niet op een turfje. Ik zie die dag meer parels dan in tien mensenlevens bijelkaar. Twee weken later ben ik twee snoeren rijker, ieder verpakt in een mooie blauw fluwelen doos (zie foto hierboven). De briefwisseling tussen Japan en Nederland en vice versa neemt intussen in hevigheid toe. Vlak voor de Kerst breng ik mijn ouders in een “ijlbrief” op de hoogte van mijn vertrek in januari. Ter geruststelling schrijf ik er maar bij dat ik van het ABN-kantorennetwerk gebruik zal maken als postadres. Mijn bezoek aan de parelboer en de opgedane kennis laat ik vergezeld gaan met de opmerking: “Waar koop je zoiets? Zeker niet bij Siebel!” Ook vrienden informeer ik over mijn aanstaande vertrek en geef aan waar zij naar toe kunnen

schrijven met de data erbij aan de hand van mijn reisschema. Het einde van het jaar 1971 komt in zicht. De winkels in de ondergrondse winkelstraat vanaf mijn woonplek in de wijk Suehirocho naar het winkelcentrum Umeda gelegen tegenover Osaka Centraal Station zijn versierd met kerstslingers en klokken en overal vandaan klinken uit de luidsprekers de kerstliedjes van Jinglebells tot I’m dreaming of a white Christmas van Bing Crosby. Het is een vreemde gewaarwording, want vrijwel alle Japanners hangen het Boeddhisme aan, naast het Shintoïsme. Slechts een klein gedeelte belijdt een christelijke godsdienst. Mij doet deze kerstsfeer wel iets, maar of de Japanner het ook zo voelt…? Desalniettemin doet het wel aan thuis denken. De beide kerstdagen zijn gewone werkdagen in Japan. Op eerste kerstdag loop ik in de drukke winkelwijk Shinsaibashi en plotseling hoor ik de onmiskenbare klanken van een draaiorgel die melodieën van Nederlandse liedjes ten gehore brengt. Mijn nieuwsgierigheid is meteen gewekt en ik loop op het geluid af. Korte tijd later zie op het trottoir voor de voorgevel van het warenhuis Parco een Nederlands draaiorgel van de bekende Amsterdamse orgelbouwer Gijs Perlee. Ik doe wat navraag hoe dit orgel zo in Osaka is beland. Het blijkt dat het warenhuisconcern Seibu – Parco is een onderdeel van het concern – het orgel drie jaar geleden in Tokyo voor ¥ 200.000 (ca ƒ 2000) heeft gekocht na afloop van de Holland Week dat het bedrijf organiseerde. Is dit een voorteken van een spoedig vertrek? Daags erna moet ik de RIL afzeggen wegens ongunstige vertrektijden, maar twee dagen later krijg ik van Koga-san de bevestiging dat de Glenlyon, een vrachtschip van de Glen Line, van Kobe vertrekt op 15 januari en via Hong Kong op 26 januari in Singapore aankomt. Tevens dat ik op 21 februari vanaf Penang in Maleisië de boot kan nemen naar Madras in India. Ik boek meteen voor de reis naar Singapore en hou een optie voor het vertrek uit Penang. Het idee voor de terugweg krijgt langzamerhand vastere vormen. Nog even en de reis kan daadwerkelijk beginnen. Ik maak een afspraak met een Honda SF voor een grondige controlebeurt van mijn Honda. Ik wil het beestje in topconditie hebben voor mijn terugreis. Het is er druk en ik kan pas op 10 januari 1972 mijn motor brengen. Mmm, dat wordt wel erg krap met die 15e januari, zo schiet het door mij heen. Inmiddels heb ik van de heer Saito (Honda) de lijst ontvangen met namen en adressen van dealers in landen die ik zal bezoeken. Wat ook de stemming erin houdt is een artikel in de Mainichi Daily News van 30 december met de titel ‘Life on the hippy trail: resident addicts in Kabul increasing’. Daarin lees ik “… now that the Asian Highway from Istanbul to Delhi is asphalted almost all the way.” Deze informatie is wel een echte opsteker voor mij. Oud en nieuw breng ik door bij kennissen in Takatsuki, een stad gelegen halverwege Osaka en Kyoto. Dat wordt in Japan groots gevierd met drie of vier dagen vrij voor iedereen. Op straat zie je veel (jonge)dames gekleed in kleurrijke kimono’sop weg naar familie en/of kennissen. De tempels krijgen die dagen veel bezoek te verwerken. Op 4 januari vier ik met Shindo-san en Sumiya-san, de directeur-eigenaar van Daido Kagaku Sochi K.K. en het voltallige personeel het Nieuwjaarsfeest. Het is gezellig met allerlei lekkers en de nodige alcoholische versnaperingen. Als aandenken voor mij wordt een foto gemaakt (zie volgende pagina).

Intussen gaat het met mijn voertuig niet zo goed. Ik heb ernstige problemen met de motor. Gelukkig niet van technische aard, maar administratief; wat overigens ook vrij technisch kan zijn. Het zit zo: daags na het feest ga ik per shinkansen naar Tokyo om de rest van mijn bagage op te halen die ik daar begin juli heb achtergelaten. Tevens maak ik van de gelegenheid gebruik om niet alleen mijn voormalige reisgenote Kimiko te bezoeken maar ook om bij Honda langs te gaan met de vraag wat er nu precies nodig is om mijn motor Japan uit te krijgen. Tot mijn grote verrassing krijg ik te horen dat ik voor mijn motor een Carnet de Passage (CdP) nodig heb om de reis zonder problemen te kunnen maken. De Japan Automobile Federation (JAF), de Japanse zusterorganisatie van de ANWB, is de instantie die hier voor zorgdraagt, zo krijg ik te horen. Met een somber gemoed verlaat ik het hoofdkantoor van Honda. Buiten regent het en alles ziet grauw. Dat maakt mijn stemming er niet veel beter op. Terug in Osaka bezoek ik de volgende dag meteen het lokale JAF kantoor. Ik word ontvangen door de heren Nakanishi en Otori, respectievelijk plv. algemeen secretaris van de JAF (Osaka) en hoofd van de afdeling autoadvisering. Bij het tonen van alle motorpapieren blijkt na lezing dat ik niet de eigenaar ben van mijn voertuig. Nou ja, dat wil zeggen: de kentekenregistratie staat niet op mijn naam, maar op die van Fujikawa-san, de eigenaar van de motorzaak in Tokyo, waar ik mijn motor heb gekocht! Ik snap er niets van. Op het betaalbewijs staat toch echt wel mijn naam. Om dit manco recht te zetten, blijkt een simpele overschrijving van de juiste gegevens naar een nieuw en dus een correct document niet mogelijk. Een en ander vindt zijn oorzaak in het feit dat ik in Osaka mijn domicilie heb en de motor in Tokyo met Adachi als registratiekantoor is geregistreerd. Elke Japanse provincie heeft een of meerdere gemeenten die elk een of meerdere registratiekantoren hebben. De woonplaats van de eigenaar van het voertuig is bepalend bij welk kantoor het voertuig wordt geregistreerd. Voorts gebruikt ieder kantoor zijn eigen vaste kanji (beeldschrift) als eerste onderdeel van het kenteken. Hoe dan ook, om het verhaal kort te maken het advies komt erop neer dat Ik dus een nieuwe op mijn naam gesteld eigendomsbewijs lees:

kentekenregistratie dien aan te vragen, waarna ik een nieuw kenteken kan aanvragen op basis van mijn verblijfplaats. Daaraan is ook gekoppeld een verplichte technische keuring van mijn motor. Als dat allemaal in orde is, dan kan de JAF een CdP en ook de benodigde landcodeplaat (J-plaat) afgeven, aldus Nakanishi-san. Ik vind die herregistratie met alles wat eraan vastzit nogal hinderlijk, zeker als men het vergelijkt met Nederland; eenmaal geregistreerd met een kenteken altijd geregistreerd met datzelfde kenteken.

Die mededeling is een zware tegenvaller voor mij. Dat kost allemaal tijd en zoveel tijd heb ik niet. Haal ik die vertrekdatum van 15 januari dan nog, zo vraag ik mij in arren moede af, want die datum staat als het ware op mijn netvlies gegrift. Diezelfde dag verstuur ik een brief aan Honda om hulp en ondersteuning voor de CdP, de landcodeplaat en de kentekenregistratie. Shindo-san heeft nog een in het Japans gestelde toelichting erbij geschreven. Nu maar hopen dat het zoden aan de dijk zet. Tijdens mijn veelvuldige bezoeken aan de diverse warenhuizen en fotozaken, op zoek naar koopjes voor mijn vriend Jan, koop ik de Penguin-uitgave van Seven Pillars of Wisdom van T.E. Lawrence. Ik heb al een exemplaar maar die ligt thuis. Het is een dikke pil van ruim 600 bladzijden en uitstekend geschikt om onderweg te lezen met het MiddenOosten in het vooruitzicht. Op 10 januari breng ik de motor naar het Honda SF voor de controlebeurt. Diezelfde dag reageer ik op de brief die ik enkele dagen geleden van mijn vader ontving waaruit blijkt dat hij ervan uitgaat dat ik de gehele reis naar Nederland per boot zal maken; ik ben kennelijk niet duidelijk genoeg geweest over mijn reisroute in mijn ijlbrief. Naast de gebruikelijke koetjes en kalfjes en andere trivialia schrijf ik ter verduidelijking aan hem: “Per boot van Kobe via Hong-Kong naar Singapore, vervolgens van Penang naar Madras. Nu zult u en ongetwijfeld ook Ma zeggen: ‘Wel verrek nog-an-toe, wat moet die goser nou in Madras doen. Da’s toch India?’ Wel dat klopt, want ik neem de ‘slow boat’, nee niet naar China, maar naar Nederland. Oftewel per niet-verkochte Honda, tuf-tuf-tuf Madras, Bombay, New-Delhi, Pakistan, via via om beslist, en dat zeg ik met nadruk, om beslist vòòr Pinksteren, da’s 20 en 21 mei als ik mij niet vergis, in het Haagje te zijn.” Een dag later haal ik in Kobe de parels op. Tevens laat ik mij inenten tegen cholera en gele koorts via een bevriende arts die ik eerder bij een Esperanto-bijeenkomst heb ontmoet. Met hulp van mijn Honda boekje heb ik inmiddels gekeken welke onderdelen door breuk of slijtage onderweg voor problemen kunnen zorgen. Het is een heel lijstje. Als ik mijn motor na twee dagen weer ophaal, koop ik in de naastgelegen Honda-winkel, bougies, rem-. gas- en koppelingskabel, knipperlicht- en een verlichting/startmotorschakelaarset, alsmede een ketting linker en rechter handgreep, luchtfilters en diverse reservelampjes. Bij een Honda-winkel in de buurt waar ik woon, koop ik voor de veiligheid en bescherming van mijzelf en mijn motor een set officiële valbeugels (voor en achter), een ‘skidplate’ ter bescherming van het carter alsmede een koplampbeschermer. Dat moet wel genoeg zijn denk ik zo. Een week nadat ik de brief naar Honda heb verstuurd, komt er antwoord. De brief is in het Japans gesteld en gericht aan Shindo-san. Hij leest voor uit de brief:

“Ook wij (Honda) hebben contact opgenomen met JAF Osaka over de kwestie van het meenemen van de motor van de heer B.J. Wijmer naar zijn thuisland en gebleken is dat het onmogelijk is de motor op 15 januari te verschepen, want onderstaande procedures, nodig voor de douane, zijn niet vervuld: – overdracht aan en adreswijziging van de bezitter; – verklaring van het Bureau voor wegtransport. Deze twee zijn (nog) niet vervuld. Indien deze vervuld zijn volgen de navolgende vijf verplichtingen: – een verzoek indienen ter verkrijging van een CdP, – een garantiesom betalen of een bankgarantie verkrijgen, – een internationaal kentekenplaat verkrijgen, – een in de Engelse taal gestelde registratie bemachtigen bij het kantoor van het Bureau voor Wegtransport in Tokyo, – voortgaan bij de douane enz. Voor het verschepen van de motor moet aan elke onderdeel voldaan zijn.” Vervolgens raadt Honda aan om met Fujikawa-san contact op te nemen om een (spoedige) oplossing te vinden voor het eigenaarschap. De brief is nog duidelijker dan JAF mij eerder vertelde. Gelet op de inhoud van deze brief en ondanks alle eerder gedane inspanningen kan ik niet anders concluderen dat het mij nooit zal lukken de eigendoms- dan wel de kentekenregistratie tijdig rond te krijgen, laat staan aan de overige verplichtingen te voldoen. Dat is een echte tegenvaller. Letterlijk gestrand in het zicht de haven ben ik genoodzaakt op 14 januari het vertrek met de Glenlyon te annuleren. Maar ik informeer wel meteen naar een volgende afvaart. Die blijkt een maand later te zijn: rond de 20-ste februari met hieraan gekoppeld een vertrek uit Penang op 16 maart. Ik hoop oprecht dat ik in die ene maand alles rond kan krijgen. Shindo-san zegt toe dat hij zowel zal schrijven als bellen met de motorhandelaar om het “eigendoms-/kentekenregistratieprobleem” een goede wending te geven. Het wordt weer spannend. Hoe dan ook het hele reisschema is dus naar de knoppen, dat wil zeggen voor wat de data betreft. De route blijft vooralsnog geheel onveranderd. Intussen schrijf me een ongeluk om de ABN-kantoren in Hong Kong, Singapore en Penang te informeren van de vertraging en vraag hen om brieven die daar al aangekomen zijn als de wiedeweerga naar Osaka te sturen. Tussen al die drukte en onzekerheid over de motor door heb ook nog momenten van ontspanning. In de Mainichi Daily News lees ik dat de Japan-Nederland Vereniging in Kansai op 26 januari in Club Kansai om 12.00 uur een nieuwjaarsbijeenkomst houdt. Tegen betaling van ¥ 1000 mag ik naar binnen. Dat is het mij wel waard om eens lekker te kunnen ouwehoeren in mijn moers taal. Met een lunch en thee-ceremonie gevolgd door een interessante lezing over ‘Japanse ogen en Schone Kunst in Nederland’ verzorgd de heer Masuda van het Hyogo Provinciaal museum voor Schone Kunsten vermaak ik mij prima en bovendien zie ik nog een paar bekenden van de bank en het consulaat-generaal. (wordt vervolgd)

Ik (Peter) dacht, laat ik ook maar weer eens een rit organiseren. Omdat in Winkel het motormuseum Jan Schreur Klassiekers is gevestigd, leek het mij leuk om een combinatie van een bezoek en een rit te maken. Aldus geschiedde... Onderstaand relaas is van Gerrit Gorter.

es morgens wilde ze niet mee, mijn trouwe SR... Maar na 25 kicks zag ze ineens het licht en plofte gewillig de straat uit, richting kop van NH. Baasje was al voor de start in regenkleding gehuld dus na het trappen dreef hij bijna uit het regenpak. Voortaan eerst maar starten dus… Aardig wat regen onderweg (binnendoor) vanaf Purmerend naar Winkel. Aangekomen zat een kleine groep belangstellenden reeds aan de koffietafel! Na wat bijgepraat te hebben werden we rondgeleid, in de bovengelegen showroom, door Ben van Dijk (69, restaurateur, tevens toezichthouder van de verzameling van wijlen Jan Schreur). Aan bijna ieder exemplaar hing wel een leuke anekdote! We hebben meer dan 50 stuks, in sublieme staat verkerende klassieke motoren, mogen aanschouwen: o.a. Lilac, DKW, Gilera, BMW, Adler, Triumph, Kawasaki, Sparta, Victoria, Guzzi, Simson, Zündapp, Kreidler, Jawa, Nimbus, enz. Na deze verwennerij (de thuisblijvers hebben echt wat gemist!) onder droge weersomstandigheden de kop van NH onveilig gemaakt met 5 man, t.w. voorrijder Peter van der Zon (Honda), Emiel van Essem op een heuse Suzuki GT 550, Jules Tebbe met een nette Suzuki GS 750, een nog mooiere Suzuki type RG 250 MK2 met Erik Hobo op de buddy en ondergetekende op de SR 500. Een bonte verzameling! De mooie route was gevarieerd en deze rit is dus zeker voor herhaling vatbaar! (gaat ook gebeuren volgend jaar). De fijne lunch, bij “De Zingende Wielen” gaf ons weer extra energie om uiteindelijk in Lutjewinkel te belanden. Daar mochten we de voorraad projecten en werkplaats van Ben van Dijk bewonderen! Prachtig, zo’n verzameling exotische maar ook “gewone” motoren! De catering was hier ook dik in orde, compleet met koffie en zelfgebakken cake! Bedankt mevrouw van Dijk!

Ben is hier nog wel “even” bezig om de klassieke buitenbeentjes in de loods showroom klaar te maken maar dat gaat fluitend want het is tenslotte z’n lust en z’n leven! Hij besteed gemiddeld halve dagen om de oudjes te verzorgen, toonbaar en zo nodig (nog) beter te maken! Na al deze activiteiten terug naar huis door de regen maar hierdoor kon de pret niet meer gedrukt worden! Dank aan o.a. Ben van Dijk, voorrijder Peter van der Zon en belangstellenden. Groetjes Gert Gorter

De vijf aanwezige clubleden en Ben van Dijk!

n Schreu r

 las s

e nk

iekers Wi

JPG vertelt... nuchter beschouwd Jan Goedegebuure, ofwel JPG heeft vaak in ons clubblad geschreven en zijn verhalen waren onnavolgbaar. Humor, maar ook kritisch en soms wat zwartgallig. Helaas moeten we deze verhalen al een aantal jaren missen omdat hij ons veel te vroeg ontvallen is. Ik wil een aantal van deze verhalen weer eens publiceren. Onderstaand artikel uit 2004 is nog steeds interessant. Zijn prachtige verzameling motoren én auto’s is helaas in delen verkocht... KawaW1SAki, de ultieme BSAki...? In het verre clubverleden (1992) discussiëerden (de ons helaas ontvallen) Anton Konijnenberg en ondergetekende over de juiste typeaanduiding van zijn 650 (zie omslag 2003). Kawa was (en is) niet echt consequent en logisch met ‘repro’s’ (en retro’s). Voor alle duidelijkheid: BSAki’s zijn repro’s en derhalve historisch interessant. Retro’s zijn halfslachtig, trendgevoelig, eigentijds en als zodanig (nog?) niet van belang...

oe zat het ook alweer... Kawa beschikte door het inlijven van Meguro over een, zeker voor Japanse begrippen, rotsvaste reputatie op het gebied van zware viertakten. Het aanvankelijk nog onder de ‘vlag’ van Kawasaki/Meguro opererende onderdeel van Kawasaki Aircraft, was na de teloorgang van Rikuo marktleider met de 500 K1 resp. K2 (BSA A7-kopie). In de overgangsfase naar Kawasaki Motorcycles droegen deze pré- BSAki’s nog hun oorspronkelijke logo met de gespiegelde en gevleugelde “M”. ‘Bigger is Better’ was toen ook al actueel wat o.a. resulteerde in Kawa’s versie van de BSA 650 (A10) en eersteling der warrige W-serie(s)... Geflopte pogingen op de (USA) exportmarkt met het Sport(ievere W2)type, leidde tot een chaotische reeks van ‘Street-Scrambler’ gedoopte Commanders met enkele of dubbele S resp. carburateur(s), zodat de echte scrambler (heel logisch) de aanduiding TT kreeg...! Voor de eigen markt (en Australië) werd de W1 doorontwikkeld. Het succes van de inmiddels naarstig ontwikkelde triples deed het debacle snel vergeten en van BSAki-export was nog nauwelijks enigesprake. Inmiddels had Yamaha, tegen beter weten in, de XS-1 gelanceerd.

Niet echt ‘n replica van, maar toch goed gekeken naar de Bonneville... De W1 S(pecial) had al 2 carburateurs, terwijl de W1SA (1971) naast stuurpartij, klokkenwinkel, achterlicht etc. van de triples, ook een geventileerde trommel vóór kreeg. Zowel technisch als optisch kent het blok ook verschillen; de dynamo is verplaatst van achter naar voor het cilinderblok. Het carterdeksel heeft een andere vorm met contourbies en “W”-logo, terwijl het Kawasaki-opschrift naar de andere, oorspronkelijk gladde, (primaire) kant is verhuisd. Het uitlaatsysteem heeft een balanspijp bovenin tussen de bochten (zoals de vroege Laverda 750S). Het meest ‘spraakmakende’ detail is echter de gecompliceerde omzetting/overbrenging van schakelen rempedaal via de holle achtervorkas. In 1973 zorgen dubbele (!) schijven voor ‘n laatste update en heet deze BSAki als uitloopmodel 650 RS (produktiecode W3). Vanwege het uiterst zeldzame karakter en de geringe onderlinge verschillen, worden (zelfs in Japan) SA’s met W3’s verward (Roy Bacon noemt de SA niet eens...). Onze Tielse Goeroe wist reeds jaren geleden zijn ‘lange vingers’ nadrukkelijk achter ‘n nog juist als zodanig herkenbaar incompleet exemplaar van zo’n zeldzame W1SA te prikken en verhaalde vol emotie over de schakel/rem-truuk... Op de ZomerVehikel van 2003 bood ‘n Fransman zo’n opvallend gave en redelijk complete fiets aan! Dan hoef je als meervoudig onverzadigbaar multifanaat niet lang na te denken...? Of het zou moeten zijn over het volstrekt onbenullige, doch reele probleem hoe zo’n onvoorziene aankoop weer te financieren...!

Naar aanleiding van een artikel in het Duitse klassiekerblad Markt (1995) zo’n icoon als “Japan Import” aangeboden en enkele jaren later in België. Volgens het meest bizarre scenario zou het om dezelfde fiets kunnen gaan... De geschiedenis herhaalt zich (soms), zoals indertijd met de Benly bleef de kennis aanvankelijk beperkt tot ‘het plaatje’. Dat plaatjes hebberig maken is een gegeven waaraan folders en catalogi (nog steeds) hun bestaansrecht ontlenen. In dit verband is ‘n Japanse W1 Specialfolder interessant. Ondanks de voor velen ondoorgrondelijke tekst, is de strekking duidelijk. Talrijke illustraties brengen het produkt in verband met ‘de goede dingen des levens’ (Johnny Walker whisky, Rolls Royce, Omega etc. ), terwijl een vergelijking met machines in dezelfde en zelfs hogere inhoudeklasse van de Grote Westerse Merken niet wordt geschuwd! Het lag dan ook zeker niet aan het produkt, maar vooral aan bijkomende zaken als verkooporganisatie, prijsstelling, naamsbekendheid en ‘uitstraling’ dat het aanvankelijk niet lukte. Samenvattend was de W1 een Japanse interpretatie van de klassieke Engelse Twin, die ten gerieve van het Amerikaanse publiek steeds ‘Britser’ werd (W2) en dientengevolge een repro zonder ‘eigen gezicht’. De eigenzinnige ‘Bomber’ van Honda onderging hetzelfde lot zoals bekend...? Zelfs de Britten ontkwamen niet aan de invloed van de Ami’s en moesten hun strakke triples genadeloos restylen, terwijl doorgeschoten wetgeving garant stond voor duurzame ontwrichting van menig sportwagenontwerp...

Afgezien van die ‘deegroldempers’ heeft de W1 dat eigen gezicht tot het einde toe (1975) behouden en is zelfs versterkt door eerdergenoemde optische retouches en een afwijkende (on-Engelse) tankstriping. Afhankelijk van in- en externe factoren komt het mogelijk nog eens tot een heuse rij indruk met deze ultieme BSA-kloon, al is het maar om te bewijzen dat die Amerikanen (en Europeanen) heel wat gemist hebben... J.P.G.

138

Jaargang 23,

TWEEMAANDE LIJKS

® nov/dec 2015

TIJDSCHRIFT VOOR ALLES

Ned € 5,90 - Be WAT KLASSIEK

€ 6,45

IS OP TWEE WIELEN

138

Historische Motor

Bond scooters

BIKERS’ CLASSI

Kijk ook op: WWW.MOTORRIJWIEL.NU Verschijnt elke twee maanden. Losse nummers € 5,95 (België € 6,50). Jaarabonnement (6 nrs.) € 30,00 (buitenland v.a. € 52,50), 2 jaarsabonnement (12 nrs.) € 53,50 (buitenland v.a. € 97,50) door overmaking op rekening NL23INGB 0000 0051 35, BIC INGBNL2A, t.n.v. Stichting Historische Motor Documentatie, Den Haag. Of bel +31-(0)70-3650 860 en wij sturen een acceptgiro.

Kreidler Mustang

CS - ANGLO-D

UTCH TRIAL -

Honda CBX750F

Het oudste, grootste èn dikste blad in de Benelux over alles wat klassiek is op twee wielen: motoren, scooters, techniek, brommers, beurzen, shows en treffens. En natuurlijk nieuws over klassieke motorsport: race-demo’s, cross en trial.

Documentatie

Voor alles wat klassiek is op twee wielen!

PUCH SGS 250

Zoekt u iets of wilt u iets kwijt? In elk nummer vindt u vele honderden particuliere advertenties. Als abonnee kunt u zo’n advertentie GRATIS plaatsen!

“Ernst Hagen Motoren” Honda Classic Specialist

Onderhoud, reparatie en verkoop van Japanse motoren 16

Witte Paal 332Q 1742 LE Schagen T 0224 29 20 08 M 06 20975139 ernsthagenmotoren@gmail.com

Een warm welkom aan de nieuwe leden... Elke vereniging bestaat uit leden, anders is er geen vereniging. Door hard werken van een groep mensen komen er regelmatig nieuwe leden bij. Uiteraard vallen er ook wel een paar af, maar dat is meestal door leeftijd, waardoor er geen motor meer gereden wordt.

ls voorzitter van de KJMV mag ik mijzelf prijzen met een goed stel (oud en nieuw) bestuursleden die hun uiterste best doen om ons ledental op te krikken. Hoe verkrijgen we deze mensen? Vaak komen deze mensen op beurzen in aanraking met onze vereniging en raken enthousiast om een onderdeel van ons idee, het Japanse erfgoed zo lang mogelijk rijdend te houden, te worden. Naast deze contacten melden er ook spontaan mensen zich aan omdat ze via ons clubblad, gelegen bij onze adverteerders of bij huidige leden, kennis hebben genomen van onze vereniging. Gelukkig wordt in de schrijvende pers ook vaak aandacht besteed aan de hobby van diverse leden door Marcus Roggeveen van MOTOR-Magazine d.m.v. leuke stukjes in het blad. In Classic Retro stond een mooi artikel van Evert Stuij (zie hiernaast). Ook Moto73 gaat aandacht aan onze club besteden. Redacteur Ad van de Wiel wil ook graag verhalen van leden gaan plaatsen. Een lijstje van laast gewonnen clubleden: J.A. Molenaar

Meppen (D)

D.H.J. Hospers

Schagerbrug

Marc Groenewold

Onderdendam

A. Aué

Almere

Carlo Mascini

Niewegein

Ferry Spansier

www.kjmv.nl

Dé club ván en vóór bezitters van Japanse klassiekers!

KJMV

Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

Ermelo

Activiteitenkalender 2016

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

3 juli

Ouwe Joekeldag

Anna-Paulowna

mcmios.nl/agenda

1-3 juli

Bikers Classics

Spa (B)

www.bikersclassics.be

20 augustus

Historische TT

Vlagtwedde

www.historischett.nl/?page_ id=606

27-28 augustus

Intern. Zomer Oldtimerbeurs

Autotron Rosmalen

oldtimerbeurs.net/agenda/

2-4 september

Gersloot-weekend-2016

Gersloot

KJMV.nl

18 september

Lek&Graafstroomrit

Groot-Ammers

KJMV.nl

24 september

Nationaal Veteraan Treffen

Woerden

KJMV.nl

7-9 oktober

Oldtimerbeurs

Leek

KJMV.nl

20 november

Clubdag KJMV

De Rijp

KJMV.nl

26-27 november

Intern. Oldtimerbeurs

Flowerdome Eelde

KJMV.nl

17-18 december

Central Classics

Houten

KJMV.nl

Zijn er activiteiten die u ook gemeld wilt zien op de website en/of clubblad, geeft u dat dan spoedig door aan onze activiteitencommissie: Klaas Poutsma/Frits Smink, activiteiten@kjmv.nl - 06 45065355/ 06 20399831 of aan de sitebeheerder: Lars Holm, webmaster@kjmv.nl - 06 27618159. Zij zullen er dan voor zorgen dat uw activiteit wordt geplaatst. Kijk voor actuele info: www.kjmv.nl - Voor meer beurzen, kijk op: www.oldtimeragenda.com

OPROEP! OPROEP! OPROEP! OPROEP! BETAAL UW CONTRIBUTIE! OPROEP! OPROEP! OPROEP! OPROEP! Graag willen wij ons e-mail bestand opschonen. Daarom vraag ik aan u allen om een blanco e-mail te sturen naar onze penningmeester Wiebe Eenling, die ook de ledenadministratie bijhoudt. U kunt dit het beste doen naar het e-mail adres: penningmeester@kjmv.nl. Zodra u uw e-mail adres wijzigt, graag ook even melden aan Wiebe Eenling.

Onderhoud, reparatie en restauratie van klassieke motorfietsen. Uitgebreide sortering onderdelen, nieuw en gebruikt van klassieke Japanse motoren. Geopend op: woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag.

Gerard Numeijer Molenveld 9 1777 HN Hippolytushoef T 0227 59 36 90 F 0227 59 34 72 M 06 25448565 e info@nubomotors.nl

www.nubomotors.nl 21

uw oldtimer verzekerd Bromfiets verzekeringen

Motor verzekeringen

Vetera is gespecialiseerd in het verzekeren van oldtimers. Niet alleen hebben wij door onze jarenlange ervaring veel verstand van verzekeren, ook hebben onze adviseurs een grote passie voor klassiekers. Vetera biedt u voor uw klassieke motorfietsen van 20 jaar en ouder een oldtimerverzekering tegen het zeer scherpe tarief van â&#x201A;Ź 37,- per jaar*. Deze WA-verzekering kunt u eventueel uitbreiden met Brand/Diefstal of Volledig Casco. Onze unieke verzamelpolis bieden wij u al vanaf â&#x201A;Ź 66,- per jaar*. * inclusief assurantiebelasting

Stelling 5, 7773 ND Hardenberg t (0523) 28 23 28 f (0523) 28 23 29 e info@vetera.nl i vetera.nl

Auto verzekeringen

UNIEK

VERZAMEL POLIS TOT 7 MOTOREN

van uw correspondent (4)... Nieuw Classic blad

De uitgeverij van de bladen MOTORmagazine en Moto73 heeft goed geluisterd en is gestart met CLASSIC Retro welke 16 februari met nr. 1 is uit gekomen. Nummer 2 is er ook reeds en ligt nu in de boekhandel klaar voor u om te kopen en te lezen. Classic & Retro, het is een luxe magazine over schoonheid, avontuur, herinneringen, sterke verhalen, vieze handen, helden van weleer en bovenal liefde voor motoren.

David Silver Museum

Kom op de eerste dag (4 juli) dat het David Silver Spares Museum open is voor publiek. Kom bij ons voor koffie, thee, cake, sandwiches en loop rond in het, wat wij geloven, grootste collectie van klassieke Honda’s in Engeland. David Silver Spares, Leiston, Suffolk, England

36 Oranjesteden in 21 Toertochten

Een nieuw toerboek voor motor en auto is verschenen. U gaat in 21 toertochten de 36 Oranjesteden in Nederland en Duitsland op uw eigen manier beleven. U komt op historische plekken, waarvan u waarschijnlijk het bestaan nooit geweten heeft en leert mooie streken en onbekende gebieden kennen. De tochten voeren u niet alleen over kleine verharde weggetjes door Nederland en Duitsland, maar ook door: “36 Oranjesteden”. Toerboek voor Motor en Auto. - met tips, routekaartjes en hotels - met internetadressen en inlichtingennummers - met speciale aandacht voor bezienswaardigheden - inclusief cd met e-book en gps routes voor Garmin en TomTom.

Aantrappen & vliege happen

Dit boek leest als een motor-tijdreis door Nederland. De trip begint rond 1900 op een grintweg en eindigt zo’n 100 jaar later in de file. Je hoeft niet per se motorrijder of motorgek te zijn om deze reis leuk te vinden: de motorfiets is vergroeid met de geschiedenis van ons dagelijks leven. De motor is een stuk van onze cultuur en dus van ons allemaal. Wie herinnert zich niet de buurman en de buurvrouw met een hoofddoek om in het zijspan? Dat was tot in de jaren zestig heel gewoon. Of die ene motoragent die je in de jaren tachtig aanhield na een snelheidsovertreding met je Fiat Panda? Wie goed luistert hoort in zijn hoofd nog steeds die ene stem: Theo Koomen! Live van achterop de motor in de Tour... En dan is er nog die achttienjarige jeugdliefde die op de BSA naar school kwam. Al reizend door dit boek zien we hoe zo’n beetje alles verandert: het landschap, de motorrijders en de machines zelf. En als je zelf motor rijdt of hebt gereden, staat hij er misschien wel tussen:

Die Indian die je veel te goedkoop verkocht in de kroeg. De Sparta waarmee je naar je schoonmoeder reed. En die je nooit meer bij haar ophaalde nadat je een auto kocht. Zoals dat gaat met een motorreis maken we een aantal geplande en ongeplande stops. Altijd kort, want we moeten verder. We verdwalen in de tijd, nemen zijpaden, keren om, gaan stapvoets langs een bijzonder moment en maken daarna weer tempo op de hoofdweg. Art de Vos ISBN 9789055947850

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

Euro-slachtoffer KAWASAKI W800 KAWASAKI komt met ‘Going out with a bang’-Final Edition DOOR NICK IN NIEUWS, DONDERDAG 02 JUN 2016

it jaar gaan we afscheid nemen van veel geliefde modellen en vaak zullen het nostalgische modellen zijn, want Euro4 is moordend voor old-school luchtkoelers. Kawasaki gaat het niet afwachten en luidt nu het afscheid van de W800 in met de W800 Final Edition. Deze Final Edition komt naast de W800 SE en krijgt wat extra’s om er een gedegen afscheidsfeestje van te maken. De two-tone kleurstelling met Candy Brown en Candy Sunset Orange wordt bijgestaan door een speciaal Final Edition-logo. De bekroning is toch wel het tankembleem dat inspiratie trekt uit het originele W1-logo. Kawasaki’s W800 staat nu dus op het punt met pensioen te gaan. Of ja, de gehele W-reeks eigenlijk, en die is lang, want al in 1966 kwam Kawasaki met de - onderstaande - W1. In die tijd trokken de Japanse merken alles uit de kast een goed alternatief voor de Britse motorfiets te bieden - zelfs het rechts schakelen was op de Kawasaki W1 een dingetje - door qua uiterlijk vergelijkbaar knappe machines neer te zetten. De W650 kwam in 1999 als een van de eerste retromodellen op de markt en met die kroonas-nokkenasaandrijving was authenticiteit gegarandeerd. Cilinderinhoud en uiterlijk werden in 2011 opgeschroefd met de komst van de W800. Toen al waren het strengere emissie-eisen die het moeilijk maakten. Cilinderinhoud steeg en er kwam injectie, maar het vermogen bleef nagenoeg gelijk. Nu zal Kawasaki deze W800 dan toch ook moeten laten gaan, want Euro4 en luchtkoeling lijken moeilijk samen te gaan. Stiekem hopen we dat Kawasaki, net als met de W1 indertijd, goed naar de Britten kijkt. Toen stond BSA voorbeeld voor Kawasaki, nu kunnen ze bij Triumph wel zien dat een vloeistofgekoelde retro prima kan.

Denk je eens in, een Kawasaki-retro met chique weggewerkte vloeistofkoeling en dan met zo’n prachtige koningsas langs het blok. Kom maar door! Maar eerst deze Final Edition, die vanaf medio juli bij de dealers staat en 9.799 euro gaat kosten. MOTORBASE Foto’s: Kawasaki

â&#x20AC;&#x153;Smitbrosâ&#x20AC;? Kawasaki 3-cilinder Specialisten

Alfons en Hans Smit Marsweg 7 1791 LV Den Burg Texel 06 38894304 smitbros@hetnet.nl

Verkoop, restauratie en onderhoud van klassieke motoren

www.london-exhaust.com Specialist for classic and Vintage exhaust systems

info@london-exhaust.com

Complete systems for Kawasaki Z650 Z1000 double walled pipes 25

Gersloot -- weekend weekend Gersloot

orig jaar hielden Ank en Wytze Brandsma een KJMVorig jaar hielden Ank en Wytze Brandsma wederom een weekend in Gersloot (Friesland), met het idee van een KJMV-weekend in Gersloot (Friesland). Het idee om de reünie om daarna de camping te verkopen. Helaas is dat nog camping te verkopen hebben ze laten varen; gelukkig voor niet gelukt en besloten zij om dit weekend wederom te houons. Zij besloten om dit weekend wederom te houden op den op de Vasti-Hoeve, maar met de ristrictie dat de leden de Vasti-Hoeve, maar met de ristrictie dat de leden van de van de KJMV het zelf laten gebeuren. En dat lukte vorig jaar KJMV het zelf laten gebeuren. En dat lukte vorig jaar ook. ook. is wederom gepland ingebruikelijke het gebruikelijke weekend, HetHet is wederom gepland in het weekend, waar waar ook weer de demo-reces te Basse vallen, namenlijk ook weer de demo-reces te Basse vallen, namenlijk van 2van tot 4 4tot 6 september de organisatie hethandig wel hanseptember 2016.2015. VoorVoor de organisatie is hetiswel (en dig (enom ook de slaapmogelijkheden te kunnen benutten) ook deom slaapmogelijkheden te kunnen benutten) om je om je wél aan te melden bij Wytze of bij mij. Wij zouden wél aan te melden bij Wytze of bij mij. Wij zouden het leuk het leuk vinden alsdie velen dieooit daargeweest ooit geweest zijn, nuweer ook vinden als velen daar zijn, nu ook weer aanwezig zouden kunnen zijn. Komt in grote getalen! aanwezig zouden kunnen zijn. Komt in grote getalen! Met Metvriendelijke vriendelijkegroet, groet, Wytze wytzevasthihoeve@hotmail.com WytzeBrandsma Brandsma wytzevasthihoeve@hotmail.com Peter voorzitter@kjmv.nl Petervan vander derZon Zon voorzitter@kjmv.nl

Aengwirderweg 415 - 8457 CB Gersloot +31(0)513 529 479

Lek&Graafstroomrit

ierbij nodig ik jullie van harte uit voor een mooie toertocht door de Alblasserwaard. Deze toertocht gaat plaats vinden op zondag 18 September 2016. We starten als van oudst bij Café Sluis, Sluis 19 te GrootAmmers. We vertrekken om 12.00 uur en de route gaat weer over prachtige weggetjes door de polder, welke amper op de kaart vermeld zijn. De club zal het heel leuk vinden als we op een jaren 60 japanner meerijden, ze worden echt zeldzaam. Maar kijk toch eens achter in je schuur of daar nog een rokende tweetakt of tikkende viertakt van de jaren 70 of begin 80 staat te wachten die je met de onderdelen welke je gescoord heb op de diverse beurzen weer aan de praat gekregen hebt. De welkomstkoffie en de beroemde cake van Café Sluis zijn, zoals u gewend bent, voor rekening van Bouwburo Sluis. De tocht zal ca. 80 km zijn en zorg dat u voldoende brandstof aan boord hebt, want dat is hier op zondag vrij moeilijk te verkrijgen. Informatie en aanmelding: J.K. Verheij tel 0184 663563 of jkverheij@hotmail.com Met vriendelijk groet, Jan Verheij.

Nationaal Veteraan Treffen

• Eten, drinken & muziek • Kaasrit • Klassieke voertuigen • Clubstands • Uitgebreide onderdelenbeurs • Oude ambachten, etc. etc. • Food, drink & music • Parts Fair • Classic vehicles • “Cheese Ride” • Club stands • Old crafts, etc. etc.

Ieder jaar vindt medio september in Woerden het Nationaal Veteraan Treffen plaats. Een evenement met internationale allure, waar jaarlijks vele duizenden deelnemers en liefhebbers van klassieke twee- en driewielers op afkomen. De vele voertuigen, de uitgebreide onderdelenbeurs, een toerrit (“kaasrit”) en vele andere activiteiten maken dit evenement tot een waar openluchtmuseum. Kortom, een spektakel dat niemand mag missen!

Each year in the middle of September the great “Nationaal Veteraan Treffen” takes place at Woerden, The Netherlands. An event of international quality, drawing many thousands of participants and lovers of classic twoand three-wheelers annually. The numerous vehicles, the extensive Parts Fair, a pleasure ride (“Cheese Ride”) and lots of other activities turn this event into a veritable open-air museum. To put it briefly: a spectacle nobody should miss!

Meer weten? Kijk op:

Hét evenement voor klassieke motoren, scooters & bromfietsen! THE event for classic motor cycles, motor scooters & mopeds!

aterdag 24 september wordt in Woerden weer het alom bekende Nationale Veteraan Treffen georganiseerd. Veteraan slaat nu niet direct op de personen die het evenement bezoeken, maar op de klassieke motoren. Het is een prachtig gebeuren waar de meest uiteenlopende klassieke motoren te bewonderen zijn en... kom je met een motor ouder dan 25 jaar mag je gratis op het showterrein staan. De KJMV staat er deze keer voor het eerst met een kraam met een aantal motoren van o.a. Johan Kole en Erik Hobo. Er mogen er meer komen. Wie meldt zich? Graag doorgeven aan Peter van der Zon: voorzitter@kjmv.nl. Voor meer info: Info: www.nationaalveteraantreffen.com

Want to know more? Have a look at:

Expositie Jumping Jack Middelburg Het Westlands Museum organiseert van zaterdag 9 april t/m 21 augustus 2016 een expositie over één van de beroemdste motorsporters die ons land gekend heeft: Jack Middelburg Deze geboren en getogen Naaldwijker, was al van jongs af aan bezig met brommers en motoren. Zijn motorsportcarrière begon in 1973, waarna hij in 1977 en 1978 Nederlands Kampioen werd in verschillende inhoudsklassen. Dit was het begin van een veelbelovende internationale motorsportcarrière waarbij hij ook aan Grands Prix ging meedoen. In 1980 won hij de Dutch Grand Prix of TT van Assen in de 500 cc klasse. Door zijn gedurfde en spectaculaire rijstijl was hij zeer populair bij het grote publiek; hij had de bijnaam Jumping Jack. De grootste overwinning in zijn carrière was die op Silverstone: de Grand Prix van Engeland, waar hij in de laatste ronde wereldkampioen Kenny Roberts wist te verslaan. Bij een race op het stratencircuit van Tolbert in Groningen op 1 april 1984 kwam Jack ten val en raakte hij zwaargewond. Aan deze verwondingen is hij twee dagen later in het ziekenhuis van Groningen overleden. De tentoonstelling wordt georganiseerd met medewerking van Jacky Middelburg jr. die veel materiaal uit zijn eigen verzameling ter beschikking stelt. Op de tentoonstelling laten we een overzicht van de sportieve carrière zien van Jack Middelburg aan de hand van foto’s en film- en videobeelden. Hierbij de beide GP winnende motoren van Jack middelburg: • Assen winnaar 1980, welke nu in eigendom is van Jos Danenberg/Nico Bakker. • Silverstone winnaar van 1981, welke nu in eigendom is van John Zeulevoet en Lilian Breevaart. De expositie is dagelijks te bezichtigen, van 13.00 – 17.00 uur, met uitzondering van de maandagen en officiële feestdagen. U vindt het museum aan de Middel Broekweg 154 in Honselersdijk. Telefoon: 0174 621084.

Kijk op de site: http://westlandsmuseum.nl/index-bestanden/nieuws/nieuws. html#sthash.Aa2BbMmE.tYizaX7Z.dpuf

n Schreu r

 K

las s

e nk

LUTJEWINKEL - Liefhebbers van oude motoren die de loods achter de woning van Ben van Dijk binnenstappen, moeten zichzelf even in de arm knijpen. De ogen uitwrijven. En nogmaals in de arm knijpen. Door Michiel Snikm.snik@hollandmediacombinatie.nl - 26-2-2016

iekers Wi

oor elkaar heen staan hier zo’n tachtig motoren onder een dikke laag stof te wachten op hun beurt voor een nieuw, glanzend leven. Motoren waarvan er soms slechts enkele tientallen zijn gemaakt. Zoals een Mars of Hulsmann. Maar ook een Zundapp KS601 en een Ogar. Deze zeldzame en behoorlijk kostbare voorloper van de Jawa gaat schuil achter een BSA waar weer een roestige NSU tegenaan leunt. ,,Daar loopt een handelaar al een tijdje naar te vissen’’, weet Van Dijk wijzend op de Ogar. ,,Maar die is te zeldzaam. Die gaat de deur niet uit, dat zou Jan Schreur niet hebben gewild. Ze proberen het ook wel eens bij zijn zoon, Jan-junior. Maar die komt altijd eerst naar mij. En als ik zeg nee, dan blijft de motor in de verzameling.” Handelaren Gaat er dan nog steeds niets de deur uit? ,,Weinig’’, glimlacht de restaurateur terwijl hij onopvallend met zijn hand bijna liefkozend over een roestige koplamp van een Puch wrijft gemerkt. ,,Er staan ook een paar jongere motoren tussen, die zijn maar een jaar of dertig jaar oud. Die passen niet in de verzameling en doen we wel eens weg als iemand daarvoor echt belangstelling heeft. Maar soms komt er een echte liefhebber. Iemand die heel specifiek een bepaalde oude motor zoekt. Omdat bijvoorbeeld zijn vader daarop reed. Daar maken we dan wel eens een uitzondering voor. Maar handelaren?’’ Van Dijk wijst naar de deur. ,,Die kunnen meteen door dat gat vertrekken.” Fietsen Dagelijks fietste de nog jonge Ben van Dijk ruim vijftig jaar geleden vanuit Aartswoud via Lutjewinkel naar de lts in Schagen. Als 14-jarige knaap zocht hij een baantje en stapte op goed geluk de fietsen- en bromfietsenwinkel van Jan Schreur binnen. Of hij een klusje voor hem had na schooltijd. Hij zou er nooit meer weggaan. ,,Ik ben Jan mijn verder leven overal gevolgd met zijn bedrijf. Via Lutjewinkel naar Schagen. Eerst waren het alleen fietsen en bromfietsen. Ik bracht Zundapps weg door het hele land. Tilde die brommers zelf op aanhangwagens. Dat heeft mij m’n rug gekost. Later ging Schreur ook auto’s, campers en caravans doen. Uiteindelijk ben ik 35 jaar magazijnmedewerker van zijn garagebedrijf in Schagen geweest.”

Ben kijkt uit het raam van zijn woning in Lutjewinkel en wijst op een al jaren braak liggend stuk grond tegenover zijn huis. ,,,Daar ben ik begonnen. Om eerlijk te zijn, ik voel mij onderdeel van de familie. Ze zijn altijd erg goed voor mij geweest. Mede daarom ging mij die verzameling oude motoren van Jan ook aan het hart.”

Aasgieren Toen zijn werkgever overleed kwamen handelaren al snel aan de deur bij de familie Schreur. Of zij even mochten rondneuzen in de schuur. ,,De aasgieren’’, mompelt Ben. ,,Alle handelaren en verzamelaars van oude motoren wisten dat het slecht ging met de gezondheid van Jan. Als iemand met zo’n collectie komt te overlijden, staan ze meteen op de stoep in de hoop een graantje uit de erfenis te kunnen meepikken. Maar we hebben de deur dicht gehouden voor die kraaien. Jan zou niet gewild hebben dat zijn verzameling uit elkaar werd getrokken. Dat mocht niet verloren gaan. Ook niet na zijn dood. Ik ben groot geworden met de techniek van die oude machines. Daarom heb ik aan zijn weduwe en kinderen voorgesteld de verzameling te gaan onderhouden en restaureren waarna ze als eerbetoon aan Jan worden tentoongesteld in zijn caravan- en camperzaak op Winkelerzand in Winkel.’’

Verzamelaar Jan Schreur haalde zijn motoren uit het hele land. ,,Puchs, DKW’s en NSU’s vond hij het mooiste. Dan kwam het wel eens voor dat hij een bod uitbracht maar dan ook verschillende andere klassieke motoren erbij moest kopen. Bijvangst noemde hij dat. Eerst had hij er vijftig, toen honderd. Bij de honderdvijftig zou hij stoppen. Het werden er meer dan tweehonderd. Hoeveel precies? Geen idee.”

Achter het huis van Ben in Lutjewinkel zat ooit de spuiterij van het garagebedrijf van Schreur. Toen die leeg kwam te staan verhuisde een groot deel van de verzameling motoren naar die ruimte, waar de omvangrijke restauratie een paar jaar geleden begon.

Zeecontainer Of de complete verzameling gerestaureerd wordt? Het blijft even stil. Dan een bulderende lach. Van Dijk buigt een beetje voorover en fluistert. ,,Jan had ook nog een zeecontainer. Zo’n hele grote. Bomvol. Die staat er ook nog. Geen idee eigenlijk wat er allemaal precies inzit. Ik ben er een paar keer met een lampje op mijn hoofd door heen geklommen. Lopen kan niet, daarvoor staat het te dicht op elkaar. Ik ben over sturen, zadels en benzinetanks gekropen. Hoeveel daarin staan? Tachtig? Honderd? Geen idee. Als ik alles wat Jan verzameld heeft restaureer, moet ik wel heel oud worden.” Van Dijk loopt langs de motoren in de loods achter zijn huis en somt moeiteloos de types en merken en hun bijzonderheden op. Bij een Hulsmann 200 staat hij even stil. De Schiedamse ijzerfabrikant die dit merk tussen 1939 en 1954 op de weg heeft gezet was zijn tijd ver vooruit. ,,Het lijkt of deze motorfiets geen uitlaat heeft’’, zegt Van Dijk. ,,Maar kijk eens naar het frame.” Hij wijst naar het donkere staal dat aan het einde een merkwaardige opening heeft. ,,Het frame is tevens de uitlaat. Prachtig hoe ze dat ruim zestig jaar geleden bedachten.”

In die loods staan nu een stuk of tachtig roestige exemplaren. In de caravanzaak in Winkel nog eens zo’n 75. De meeste daarvan zijn inmiddels gerestaureerd, zoals een vrij zeldzame Kawasaki W1 uit 1966 en een puntgave Victoria Bergmeister.

Documentatie Iets verderop staat een Mars die onder meer opvalt door een merkwaardige snelheidsmeter. Deze Duitse motor uit 1956 staat als volgende project op de rol. ,,Van iedere motor wil ik alles weten. Ik heb stapels oude motorbladen en documentatie waardoor ik kan achterhalen hoe ze eruit moeten hebben gezien. Want ik wil ze natuurlijk wel in originele staat terugbrengen voordat ze straks in de showroom staan. Daarvoor moet je soms wel heel veel geduld hebben. Zo heb ik vijf jaar gezocht naar een specifieke tankrubber van een DKW.” Jan Schreur Klassiekers - Zandwilg 9-12 - 1731 LS Winkel

,,Op die Bergmeister was Jan gek. Prachtig geluid zit er ook in die twin. Voor Jan was het voldoende als ze liepen. Een deuk in de tank of roestige spijlen? Dat maakte voor hem niet uit. Ik ben wat dat betreft meer een pietlut, het moet er knap uitzien.”

The Fast Freddy CBX-files (10) Het restaureren van een CBX 6-cilinder is geen sinecure en dat heeft Fred aan den lijve ondervonden. Bij het voorgaande stukje (9) over de CBX vertelde Fred dat hij zijn motor wilde verfraaien met een stuurkuipje. Dit kunststoffen element is iets anders dan met staal werken, zo heeft hij ondervonden. Nu komt zijn achterspatbord aan de beurt. Een uitdaging bleek...

Het achterspatbord bestaat uit twee delen, het voorste deel heeft nog een zijstrip vast geklonken aan het spatbord. De ringetjes die aan de treknagels vast zaten waren verroest, los boren dus, roest!!

Figuur 209 de achter rem

De achterrem los maken viel gelukkig mee; de remzuiger kwam er zo uit. Ik heb hem wel zover mogelijk uitgepompt met het rempedaal; waarom moeilijk doen. Ziet u de gele verkleuring op de kop van de remzuiger? Dat is verlakte remolie; vast niet op tijd ververst.

Figuur 206 achterspatbord en verroest montage spul

Figuur 210 de achterrem pedaal en hoofd remcilinder

Het achterrem pedaal en de hoofd remcilinder kwamen er makkelijk af. Helaas was het draadeind van de remplunjer behoorlijk verroest, revisie setje?!?!?!

Figuur 207 ketting kast en bevestigings beugel

De bevestigingsbeugel heb ik ook los geboord van de kunststof kap. Let op de kleine vulbusjes, die voorkomen dat de treknagels het kunststof pletten.

Figuur 208 het voorste deel van het achterspatbord

Figuur 211 de voetsteunen

De voetsteuntjes gaven ook geen problemen, wel zijn de rubbers van de berijder voetsteunen behoorlijk gebruikt.

De achterbrug had nog een verrassing. Om de lagers uit de achterbrug te krijgen heb je een speciale sleutel nodig, die met twee pennen in de uitsparing valt van de lager opsluit moer. Dat is natuurlijk speciaal gereedschap. Nu had ik wel wat liggen maar deze niet. Wat nu..., losslaan met een drevel of centerpunt zal de moer teveel beschadigen en die is juist gemaakt van niet te verkrijgen barium. Op naar de plaatselijke Honda dealer Mr. Visser in Santpoort, maar helaas... Vroeger kwam ik veel bij Rinus Weijers in Hillegom toen die nog op de Stationweg zat in een bolleschuur. Hem maar eens gebeld en ja ze hadden verschillende van die speciale sleutels. “Kom maar langs”. Ben ik daar mag ik niet eens de werkplaats in (ik vertrouw geen koks waar je niet in de keuken mag kijken) maar de achterbrug wel. Deze kwam meteen retour omdat ze die maat sleutel niet hadden. Wat nu... De C-sleutel van een haakse slijper leek er wel wat op, maar de pennetjes zijn wat te dik.

Figuur 212 de voetsteunen gedemonteerd

De voetsteunen kunnen een heel eind uit elkaar; boutjes voor de verchromer.

Figuur 216 aangepaste C sleutel

De pennetjes waren uit te boren en het trekstukje van een treknagel had precies de maat die in de opsluitmoer uitsparing past. De treknagels zo vast gezet dat de trekpen net niet afbreekt en daarna de lange steeltjes iets ingekort; hopla een passende sleutel. Figuur 213 de zij-standaard

Figuur 217 achterbrug lagers

De zijstandaard en de middenbok gingen makkelijk van hun plaats, zelfs de scharnierpen van de midden bok zat nu eens niét vast geroest.

Daarna restte alleen het eruit tikken van de lagers nog en dat ging gelukkig goed. Direct de lagers goed nagekeken en wat bleek, het naaldlager aan de rechterkant had al in jaren geen vet gezien> ROEST op de rolletjes en de binnen bus @#$!%$!#, Jaja u denkt natuurlijk gewoon een nieuwe kopen...

Figuur 215 de opsluitmoer van de achterbrug lagers

Figuur 218 de roestige achterbrug naaldlager

Figuur 214 middenbok

Zo makkelijk kom je er niet vanaf. Het naald lager is gelukkig een standaard item TA2530 Z IKO en gewoon verkrijgbaar bij een lagerboer. En de binnenbus dan? Juist dat is door Honda special gemaakt van niet verkrijg barium. Honda heeft in al zijn wijsheid de binnendiameter van de binnenbus afwijkend gemaakt van de standaard maat, m.a.w. een standaard binnenbus heeft een binnen diameter die 1 mm groter of kleiner is: *&&^%$Honda %$$##@#. Dat werd dus zoeken. Zoâ&#x20AC;&#x2122;n roestige binnenbus gaat niet goed scharnieren, maar lang leve internet en niet eens ebay. Ik vond er nog eentje bij een Duitse classic Honda onderdelen handelaar pfffffft..., anders had ik natuurlijk ook een standaard bus kunnen laten uitdraaien, maar of dat wel zo goed gaat met gehard lager materiaal?!?!?!? U mag het zeggen.

De FVQ schokbrekers. Daar had ik al een mooi setje Koniâ&#x20AC;&#x2122;s voor, zijn dus over, iemand???

Figuur 222 remklauw sludge

In de remklauwen zat een soort rubberachtige substantie: oude remolie met water. Dat krijg je dus als je de remolie niet op tijd ververst. Jakkie en het ruikt ook nog eens muf.

Figuur 219 de hoekcontact lagers van de linkerzijde van de achterbrug

En dan hebben we nog de lagers aan de linkerzijde van de achterbrug. Hoe zat het daarmee? Gelukkig wel goed. In ieder geval goed genoeg voor hergebruik. Niet vervangen dan?? Liefst wel natuurlijk, maar u raad het al, niet verkrijgbarium. NACHI 168A04 is een Honda special. NACHI levert deze mooie lagers maar standaard is de binnen- en de buitendiameter 1 mm groter of kleiner; leren ze het nou nooit bij Honda *&^%$%%. Wat dat betreft kan je beter een CBXz hebben, daar zijn lagersets voor. Maar ja een CBXa,b,c hebben een stevigere achterbrug, maar dan weer zonder lagersets.

Figuur 223 rem blubber Die rubber troep zat ook op de rem zuigers

Figuur 224 alle voor rem spulletjes bij elkaar

Figuur 220 de achteras en ketting spanners

De achteras en de kettingspanners waren gewoon goed; hup naar de verchromer.

Figuur 225 de voorrem pomp

De voorrem-pomp had ook wat aandacht nodig, de plunjers zagen er ook wat roestig uit, water en remolie, op tijd verversen dus.

Figuur 221 de FVQ schokbrekers

Die OKI puls doosjes zagen er toch wel vreemd uit. Er zat een soort zwarte teer om heen gesmolten; wat zou dat nu weer zijn??

Figuur 230 daar komt de zwarte teer vandaan

Die zwarte teer is een warmte geleidende stof om de elektronica in het doosje te koelen. Dat gaat lekker zo... Gelukkig zijn er vervangende puls doosjes van Marktronics.

Figuur 226 het frame raakt al aardig leeg

Langzaam maar zeker wordt het frame steeds leger, rest allen nog de kabelboom, luchtfilterhuis, accubak, oliekoeler, bobines en het balhoofd.

Figuur 231 de rubber delen van de accubak

De rubber band die de carterontluchting opvang-container vastklemt was ook aangetast door de tijd, zie de schuren in de band in plaatje 231. Figuur 227 altijd handig om te weten hoe de bobines aangesloten waren

Figuur 228 waar hoort welke stekker, ook fijn om te weten

Figuur 232 bijna kaal

Alleen de oliekoeler en dito slangen nog en het frame is kaal, hij gaat lekker. Wordt vervolgd!

Figuur 229 de accubak met de puls doosjes van OKI en de gelijkrichter/spannings regelaar

COK VAN DEN HEUVEL Onderdelen gebruikt, NOS, nieuw. Reparatie brommers en... Bridgestone Honda Kawasaki Lilac Suzuki Yamaha 1959 tot nu. Bewerkingen: van ‘gewoon onderhoud’ tot revisie, schadeafwikkeling en schadeherstel tot restauratie. Ook werken we aan klassieke racers. Wij zijn ook de makers van Motor Revue, dat blad met die eigenwijze mix van klassiek en modern, met die mooie grote kleurenfoto’s.

Nieuw adres: Gelukkig kan er nu dus écht gemeld worden dat ons nieuwe pand aan de Bellstraat er weer staat! Wij zullen hier weer gewoon verder gaan met reparaties en restauraties! Ons adres is: Bellstraat 3a, 4004 JN Tiel

www.chclassics.nl

Direct mailen: info@chclassics.nl, dat werkt het best als iets op de site (nog) niet te vinden is. En er is nog altijd de telefoon: 0344 61 45 45 of 06 39494122. Open: di – za 10.00 tot 17.00 uur (do tot 21.00)

www.pietparts.nl Pietparts heeft een steeds wisselende voorraad van nieuwe Japanse onderdelen vanaf bouwjaar 1965, alle onderdelen kunt u vinden op de website :

Tevens inkoop van alle soorten nieuwe onderdelen

Peter Janssen tel. 06-25411838 E-mail: info@pietparts.nl

Frank Lemstra M O T O R E N

Dubbele Buurt 24, 1521 DC Wormerveer

â&#x153;&#x2020; 075 621 02 42