Een engagement voor pleegzorg

Wie ervoor kiest om pleeggezin te zijn, is automatisch ook voor een deel ambassadeur van pleegzorg. Je gezin openstellen voor een kind van iemand anders, is al een heel groot engagement waarvoor we jullie allemaal zeer dankbaar zijn. Sommige pleeggezinnen gaan nog verder in hun ambassadeurschap, door bijvoorbeeld te getuigen in de media of op infoavonden. In dit artikel vertellen enkele pleeggezinnen hoe zij zich engageren voor pleegzorg.

Klankbord voor kandidaat-pleegzorgers

Claude en Sabrina zijn samen met hun zoon (20) en dochter (14) al vier jaar een veilige haven voor hun twaalfjarige pleegzoon. Naast deze perspectiefbiedende pleegplaatsing is er in hun gezin steeds plaats voor een crisis- of een perspectiefzoekende plaatsing. Als het over broertjes of zusjes gaat, dan is er altijd nog een extra plekje vrij.

Tot de beslissing komen om aan pleegzorg te doen is het resultaat van een proces dat je als gezin loopt. Of dit een haalbaar engagement is én welke vorm van pleegzorg passend is bij jullie gezinssituatie, moet een weloverwogen keuze zijn. De ervaring leert Claude en Sabrina dat dit een zoekproces van duizend en één vragen is. Een klankbord hebben en even kunnen praten met ervaren pleegzorgers is dan heel helpend.

Over de vraag of ook zij hun ervaringen wilden delen met kandidaat-pleegzorgers, twijfelden ze geen seconde. Ze hadden immers zelf de verrijking van een gesprek met andere pleegzorgers ervaren. Nu krijgen ze zelf zo’n twee keer per jaar kandidaat-pleegzorgers over de vloer om te praten over pleegzorg.

“Als je pleegzorg overweegt, heb je een beeld in je hoofd, maar dat strookt niet altijd met de realiteit. Sommige kandidaat-pleegzorgers verwachten bijvoorbeeld veel dankbaarheid van een pleegkind. In gesprek proberen we zo’n verwachting wat bij te stellen. Op een open manier spreken we over de mooie ervaringen, maar ook over de moeilijke, want die zijn er zeker ook. Door een realistisch beeld te schetsen, hopen we mensen te overtuigen de sprong te wagen. Want een sprong in het diepe blijft het toch altijd een beetje,” aldus Sabrina.

“Wij zijn blij dat we, naast de zorg voor onze pleegkinderen, ook als klankbord voor kandidaat-pleegzorgers ons steentje kunnen bijdragen. Onze drijfveer om zoveel mogelijk kinderen een warme thuis te bieden krijgt ook op die manier invulling.”

13 Jaar Enthousiast Pleegzorgambassadeurschap

Ilke is al 13 jaar enthousiaste pleegzorgambassadeur. Naast haar 3 eigen kinderen (23, 20 en 18 jaar) heeft ze een pleegdochter van 8 die vast bij hen verblijft en is er ook altijd een baby in crisis bij hen. Momenteel vangen ze hun 22ste baby’tje op. “Ik koos bij de start bewust voor baby’s omdat ik 3 kinderdagverblijven runde. Er was dus altijd opvang én de kindjes waren de hele tijd bij mij, wat goed was voor de hechting. Dankzij die kinderdagverblijven heb ik ook jarenlang informatie gegeven over pleegzorg aan de ouders van kindjes in onze opvang. Er waren er altijd die nieuwsgierig waren naar dat ene baby’tje!”

Verder gaat ze, waar ze kan of waar ze gevraagd wordt, vertellen over pleegzorg. “Op infoavonden van pleegzorg, op de school van mijn dochter… maar ook als ik gewoon aan de praat geraak met mensen, komt pleegzorg meestal wel aan bod. Ik denk dat ik wel mag zeggen dat mijn hele leven pleegzorg ademt. Voor mij voelt pleegzorg ook aan als iets heel natuurlijk. Ik zeg altijd ‘sommige mensen doneren jarenlang aan meerdere goede doelen, pleegzorg is mijn bijdrage’. Ik zie me als een schakeltje in de levensketting van een kind. Ik kan hier en nu iets doen voor een kindje in nood en alles wat ik het nu geef, pakken ze nooit meer af.”

Continue communicatie over pleegzorg

Naast haar 2 eigen kinderen (21 en 17 jaar), wonen er momenteel 2 pleegkinderen van bijna 12 en 9 jaar bij Sonja en haar man en hebben ze nog een pleegdochter die van haar 9de tot 17de bij hen woonde. Sonja zet zich in voor pleegzorg door over pleegzorg te praten in haar netwerk. “Veel mensen hebben interesse in pleegzorg, maar durven de stap niet te zetten. Als ze dan al een pleeggezin kennen, kan dat helpen om de stap wel te zetten. Als mensen uit onze omgeving vragen hebben over pleegzorg, ben ik steeds bereid om informatie te delen.”

Ook op Facebook deelt ze regelmatig de berichten van pleegzorg. “In mijn communicatie ben ik pleegzorg continu aan het promoten. Mensen zeggen vaak ‘chapeau dat jullie dat kunnen’, maar voor ons is dat heel normaal. Je krijgt er zo veel liefde voor terug. Er zijn zoveel kinderen die nood hebben aan een thuis en aan liefde, het zou mooi zijn als de wachtlijst op 0 kwam te staan. Daarom vind ik het belangrijk om zoveel mogelijk informatie te delen en pleegzorg bekend te maken.”

Een geëngageerde pleegzus

Kato is al meer dan 7 jaar pleegzus. “Ik was 10 jaar toen we pleeggezin werden. In het begin dacht ik er allemaal niet zoveel bij na, maar ik werd ouder en merkte dat het concept van pleegzorg me echt wel raakte. Zeker toen ik wat begon te puberen en op zoek ging naar welke waarden en normen ik zelf belangrijk vond in mijn leven.”

Op haar 13de schreef ze een boek over pleegzorg dat nooit uitgegeven werd. Op haar 15de schreef ze een tweede boek. “Dat gaat over mijn pleegbroertje die een zware beperking heeft en daardoor officieel niet meer mijn pleegbroertje is, maar ik blijf hem wel zo zien. In mijn boek vertel ik hoe dat voor mij als pleegzus was en probeer ik vooral heel dankbaar te zijn naar de mensen in mijn omgeving die er voor me waren.”

Vorig jaar tijdens de Week van de Pleegzorg organiseerde Kato nog heel wat acties. “Ik heb op verschillende plaatsen affiches en flyers uitgedeeld en opgehangen, in de bib in Borgloon heb ik een standje ingericht en een banner opgehangen, waar ze ook een jaarlijkse traditie van willen maken. Verder heb ik ook contact opgenomen met Borgloon en Sint-Truiden om pleegzorggemeente te worden, wat uiteindelijk ook gelukt is! En daarnaast heb ik nog een aantal acties in mijn vroegere lagere school en middelbare school ondernomen en mijn eigen sociale media, maar ook die van mijn school en studentenjob ingeschakeld.”

De Week van de Pleegzorg was dus een drukke week voor Kato, maar doorgaans probeert ze ook veel over pleegzorg te praten. “Ik heb al ervaren dat sommige mensen er dan zelf concreet over nadenken. Mijn ultieme doel is dat er ooit iemand zich geïnspireerd zou voelen door ons verhaal en zo ook zelf de sprong zou wagen. Ik merk ook dat veel mensen eigenlijk nog niet helemaal weten wat pleegzorg precies is. Dan kan je er natuurlijk ook niet over nadenken. Mijn doel was dus vooral om mensen info te geven die correct en levensecht was. Ik heb ook gemerkt dat ik er zelf veel energie van kreeg om me in te zetten voor iets waar ik achter sta.”

Een spreekbeurt over pleegzorg

Lena is sinds drie jaar pleegzus. Ze hield een spreekbeurt over Pleegzorg. “De kinderen weten dat ik pleegzus ben en willen daar graag meer over weten. Door nu een spreekbeurt te houden, moet ik het niet telkens opnieuw uitleggen. Veel van mijn vriendinnen kennen mijn pleegzus al. Ik vind het fijn als ze in het weekend bij ons is, al is het niet altijd gemakkelijk. We willen graag mee voor haar zorgen en haar helpen met allerlei dingen. We leren haar fietsen of helpen met schoolwerk. Ik zou het fijn vinden als iedereen beseft dat je met kleine dingen anderen kan helpen. Dat moet niet meteen pleegzorg zijn, ook met een klein gebaar als spullen delen, kan je mensen helpen!