butlletí del parc nacional d’aigüestortes i estany de sant maurici
loís cortés eth correu aranés! Vigilave fòrça, ja se sabie es lòcs e ja vigilave de non meter-se-i. Òh, clar! Ja vigilaves de non meter-te-i, per aquerò te dideva que deth Ticolet enquiath Cap deth Pòrt, passava tostemps pera drecèra aquera que i a, peth Sarrat, per’mor que non i avie guaira nèu, e a eth li passèc, per a on me desviava jo, pera part de baish deth camin vielh, aquiu li passèc aquerò ad aqueth. Cau díder que hèven tres dies ara setmana, mès se bèth dia hève molt de mau temps, vostés non gessien es corrèus, non? Non, segontes. I avie viatges que se hève mau temps non; mès se hève mau temps que se dideve pas massa fòrt, alavetz auies obligacion d’anar-i es dus, que n’i avie dus. Alavetz es dus donques anaves rompent, anar-li fotent e haut! Un viatge i aguec ua anecdòta ben curiosa, tamb açò deth mau temps, tamb er alcalde de Tredòs. Ah, òc! Aquerò ère ja quan ja sortiven de Vielha, que vieven des de Vielha e anaven enquia Esterri, tà anar a cercar eth corrèu. Alavetz, en passar pes pòbles que passaven, se hève mau temps, avien de justificar ar alcalde qu’ère vertat que hève mau temps. Alavetz aqueth alcalde de Tredòs, en lòc de díder “por causa del mal tiempo, no se puede pasar el puerto”, didec: “por falta de mal tiempo, no se puede pasar el puerto”. Hè! Hè! Hè! Per tant, les deishèc ben mau! E tant, e tant! Com vosté comentave Loís, vostés en Salardú tostemps èren dus es corrèus que i avie en aqueth endret pr’amor d’auer de passar eth Pòrt dera Bonaigua, sustot quan i avie mau temps. Mès cau díder que bèth còp, non pas tamb mau temps, mès tamb molta nèu, vosté l’avie hèt molti viatges solet eth Pòrt, non?
13
Si! Si! L’avia hèt bèth viatge, perque en hèr-lo, com qu’ei tres viatges per setmana, tanben podies trigar mielhor eth dia que hèsse mès bon que non pas aquerò. Per aquerò que ja non me pilhave mai solet atau... E en mès, tanben comentave vosté qu’un viatge s’avie hèt era rota, un viatge s’avie caushigat era nèu, despús es auti viatges ère mès facil, senon i avie ua nevada d’aqueres gròsses? Òc, perque quan nevave, era prumèra nèu que i avie, resulte que passaves tamb es raquetes, tamb es raquetes se sarrave era nèu un shinhau. Alavetz j’ac sabies, quan tornave a nevar, era madeisha pista t’orientave: se te n’anaves fòra t’enfonsaves tot, e dera auta manèra non, t’enfonsaves pera nèu que quève alavetz. En mès de corrèu, bèth còp vosté tanben avie anat a cercar bèth paquet en Esterri tara sòn família, e bèth viatge bèth encargue de teishuts entara Val d’Aran, que tanben calie baishar un shinhau mès, non calie anar entara Bonaigua de Naut, senon que calie baishar enquiara madeisha poblacion d’Esterri! Mès aquerò ère encargues a part de Corrèus, non? Òc, mès aqueres causes ac avien hèt es cartèrs antics, jo non ac avia cap hèt. Er unic que hí un viatge, aquerò que te diguí, de cercar uns paquets en Esterri, qu’èren entara mia germana que hève de perruquèra, e alavetz sortiguí de Salardú ath trincar deth dia, anè entà Esterri e tornè; en arribar en casa encara ère de dia, mès, calie pencar e, tà caminar! Hè! Hè! Es cartèrs antics si, anaven enquia Esterri d’Àneu, e tostemps i èren dus que marchaven, pas un solet: dus, tà hèr eth corrèu en Esterri: des de Vielha enquia Esterri; perque alavetz sortiven es cartèrs de Vielha, qu’èren dus nombrats de Vielha, que non me’n recòrdi ara es nòms, perque toti aqueri tanben passaven per Salardú tà deishar eth corrèu de Salardú en passar,
