Boekenkrant juli 2021

Pagina

Pagina

Pagina

Pagina 7

Pagina 11

COLOFON KORT NIEUWS INHOUD REDACTIONEEL

Contact

Uphill Battle uitgevers, Zonnebaan 54, 3542 EG Utrecht, Nederland. + 31 30 2231718

E-mail

redactie@boekenkrant.com

Informatie over adverteren

verkoop@boekenkrant.com

Abonnementenservice

abo@boekenkrant.com

Telefoon: +31 881 102005

Online www.boekenkrant.com facebook.com/deboekenkrant @boekenkrant @boekenkrant

Redactie

Hoofdredacteur: Mirjam Mulder

Redactie: Mireille Bregman, Renske Immink en Inge Kommeren

Medewerkers: Sietske Bierma, Sandra Broertjes, Martijn van Bruggen, Wendy Claes, Oglaya Doua, Antal Giesbers, Aefke ten Hagen, Paula Heeger, Katy Hurkmans, Hugo Jager, Lex Jansen, Jacomijn van Kempen, Merel Kuitert, Istvan Kops, Laura Molenaar, Rianne Nieuwdorp, Selma Oueddan, Raymond Noë, Nora van Ouwerkerk, Pauline Pater, Hans Pols, Famke Prins, Emma Ringelding, Ellen Rooms, Yannick Schueler, Michelle Schulte, Fien de Smet, Erwin Suvaal, Jyoti Tojo, Carien Touwen, Tristan Vanheuckelom, Gerda

Visser, Maaike de Vries, Saraï van Well, Tanja Wilming, Sabrina de Wit, Marcella de Wolf.

Vormgeving: Titus Vegter

Uitgever: Jan Louwers

Oplage: 19.000

De volgende Boekenkrant verschijnt op 2 augustus 2021.

ERWIN SUVAAL

Op reis

Voor mij betekent de zomer al jarenlang Italië. Sinds ik Italiaans ging studeren, kom ik er minstens één keer per jaar – met uitzondering van 2020, uiteraard. Ik hoop die traditie dit jaar weer op te kunnen pakken. De meeste mensen zullen bij Italië waarschijnlijk vooral aan zonnige pleinen en goede wijn denken, maar voor mij is het ook een echt boekenland. Zo stuitte ik in Florence een keer op een boekenmarkt, waarbij de kraampjes met stapels tweedehands boeken zich van de ene kant van het park naar de andere uitstrekten. Voor een paar euro had ik daar nog de klassieker La storia van Elsa Morante op de kop getikt.

Op de pagina hiernaast leest u over een andere klassieker van dezelfde schrijfster, die na zestig jaar eindelijk in het Nederlands is vertaald. Een roman die je niet alleen meeneemt naar een ander land, maar ook naar een andere tijd. En zo staat deze editie van de Boekenkrant vol tips voor de zomer: voor feelgoodliefhebbers is er bijvoorbeeld Met een beetje geluk van Tamara Haagmans (p.4). Ga je deze zomer niet op reis, dan is Ñusta van harte aan te bevelen (p.13). Kijk vooral ook op pagina 17 voor een heerlijk zomers menu! Welk boek zal er deze zomer in uw koffer zitten?

Mirjam Mulder, hoofdredacteur Boekenkrant mirjam@boekenkrant.com

+++ Een groot verlies voor de boekenwereld: Lucinda Riley, auteur van de bestsellerserie De zeven zussen is afgelopen maand overleden. De 55-jarige auteur leed al vier jaar aan kanker, waar maar weinig mensen vanaf wisten. Ze was net aan het achtste en laatste deel van de serie begonnen, maar deze heeft ze niet af kunnen maken. +++ Adriaan van Dis laat zich in de Volkskrant kritisch uit over de ontlezing Hij beschuldigt de politiek ervan te onverschillig om te gaan met literatuur in het onderwijs. ‘Moet ik een zachte krachten leesknokploeg oprichten? Met een spandoek op het Binnenhof gaan staan?’ Hij probeert het eerst maar eens over een economische boeg te gooien. ‘Zodra het over geld gaat, zitten politici rechtop.’ +++ Tom Poes en heer Bommel zullen vanwege hun tachtigste verjaardag dit jaar op de kinderpostzegels te zien zijn. ‘Hun verhalen zijn na al die tijd nog steeds springlevend en verbonden met actuele thema’s,’ verklaart Stichting Kinderpostzegels. Dit jaar zetten zij zich met het thema ‘Geef meer kracht’ in voor kinderen die nadelige gevolgen hebben ondervonden van de coronacrisis.

+++ Antiquariaat Colette is gered! De eigenaar van het antiquariaat, dat bestaat uit een doolhof van opeengestapelde boeken, gaat met pensioen en kon geen opvolger vinden. Een aantal buurtbewoners in Den Haag zetten daarom een crowdfundingsactie op, en binnen drie dagen is het streefbedrag opgehaald. Doneren kan nog steeds, want elke donatie draagt bij aan de levensvatbaarheid, aldus het collectief. +++ Simpel van Yotam Ottolenghi heeft de Gouden status bereikt: van het kookboek zijn in Nederland meer dan 200.000 exemplaren verkocht. De auteur kreeg de speciale oorkonde tijdens een Zoom-gesprek symbolisch overhandigd. Ottolenghi: ‘What an incredible achievement to have sold 200,000 copies of Simple in Holland. Such an honour. All I can say is: dank u wel!’ +++

Literatuur

Elsa Morante, Het eiland van Arturo 3

Martin de Haan, Ramkoers 4

Tamara Haagmans, Met een beetje geluk 4

Niels Roelen, Zwarte vogel 5 Matt Haig, Middernachtbibliotheek 7

Spanning

Jet van Vuuren, Vluchtweg 9 Jo Nesbø, Koninkrijk 11

Karsten Dusse, Mindful Moorden 11

Jeugd

Nicola Yoon, Dansen voor beginners 12

Agnès de Lestrade en Jean-Claude van Rijckeghem, Mijn vader is een saucisse 12  Zindzi Zevenbergen, Hedy Tjin en Brian Elstak, Lennox en de gouden sikkel 13

Non-fictie

Ruth Janette Ruck, Ñusta 14 Lex Boon, De man die van zijn been een lamp maakte 14 Coen Verbraak, De Molukkers 15 Tippagina zomers menu 17

Boekhandel

Deze boekhandels verspreiden de Boekenkrant 27  Op bezoek bij Boekhandel Gianotten Mutsaers 29 De bestverkochte boeken in Nederland en Vlaanderen 29

Lezersadvies  31    Win een boek 31

LANA PINHO

LIONNE

HIETBERG

ANNALEEN LOUWES

Napolitaanse tragedie

In 1957, het jaar waarin L’isola di Arturo werd gepubliceerd, won Elsa Morante de Premio Strega, de meest prestigieuze literatuurprijs van Italië. Ruim zestig jaar later verschijnt Het eiland van Arturo in het Nederlands. Het klassieke werk laat de uitdagingen zien waar Arturo mee te maken krijgt terwijl hij opgroeit op het eiland Procida, in de baai van Napels.

NORA

VAN OUWERKERK

In Het eiland van Arturo krijgt de lezer een inkijkje in het leven van de jongen Arturo. In de jaren twintig van de vorige eeuw groeit hij op in een oude villa op het Italiaanse eiland Procida. Hij woont samen met zijn half-Duitse vader, Wilhelm Gerace. Arturo gaat niet naar school en spendeert zijn tijd in de natuur en met het lezen van boeken over verre oorden en ontdekkingsreizen. Zijn vader is zijn grote voorbeeld en is volgens Arturo net zo moedig als de protagonisten in de heldenverhalen die hij leest: ‘Zoals kinderen zich een voorstelling maken van blonde feeën, blonde heiligen en blonde koninginnen, zo stelde ik me voor dat alle grote kapiteins en strijders blond waren, en een broederlijke gelijkenis vertoonden met mijn vader. Als in een boek een held die ik geweldig vond werd beschreven als een donker type, van gemiddelde lengte, wilde ik liever geloven dat het een vergissing was van de geschiedkundige.’

Arturo groeit op zonder moeder. Zij overleed in het kraambed en nadien vereert Arturo haar als een heilige. Geen vrouw kan aan haar tippen en Arturo en Wilhelm Gerace hebben geen interesse en respect

Kunst en handel

Als uitgever of boekverkoper ben je enerzijds nauw verbonden met de kunst van het schrijven, anderzijds sta je midden in de zakelijke wereld van het geld. Als er niet verkocht wordt, kan er ook niets gepubliceerd worden. Gevolg daarvan is onder andere dat er van auteurs een veel actievere rol verwacht wordt dan vroeger het geval was. Een belangrijk deel van de literaire wereld gaat inmiddels niet meer over het geschrevene, maar over boekpresentaties, optredens, festivals en liefst van al televisieopnames.

Tijdens de lange dagen van de laatste lockdown las ik een uitgave in de serie Privé-domein van De Arbeiderspers. De schrijver was Frans Erens, de titel Vervlogen jaren. Erens leefde van 1857 tot 1935 en was nauw verbonden met de beweging van de Tachtigers.

voor andere vrouwen: ‘Naar mijn mening bezaten de echte vrouwen geen enkele pracht of grootsheid. Het waren kleine wezens, ze konden nooit zo groot groeien als een man, en brachten hun hele leven binnenshuis door, opgesloten in vertrekken en kamertjes... Ze waren altijd druk bezig, ontwijkend, ze schaamden zich voor zichzelf, misschien omdat ze zo lelijk waren.’

Wanneer zijn vader op het eiland terugkeert met de jonge bruid Nunziata eindigt het idyllische leven van Arturo. Nunziata is een ongeschoolde jonge vrouw die niet veel ouder is dan Arturo. De relatie met zijn stiefmoeder is gecompliceerd. Eerst walgt hij van Nunziata, vervolgens ervaart hij gevoelens van jaloezie en uiteindelijk voelt hij zelfs liefde. Deze gevoelens gaan gepaard met overpeinzingen die Morante treffend weet te schetsen:

‘Als ik de deur uit ging kreeg ik het idee dat alles en iedereen op aarde alleen maar bezig was een ander te kussen: de boten die naast elkaar aan de rand van het strand waren vastgebonden kusten elkaar! De beweging van de zee was een kus die zich naar het eiland spoedde; de grazende schapen kusten het weiland; de lucht tussen de blaadjes en het gras was een klaagzang van kussen. Zelfs de wolken aan de hemel kusten elkaar! Van de mensen daar in de straten was er niemand die de smaak ervan niet kende: de vrouwtjes, de vissers, de bedelaars, de jongelui. Alleen ik kende die niet, en ik voelde zo’n verlangen om die te ervaren dat ik dag en nacht aan

niets anders kon denken.’ Wanneer de tijd verstrijkt ontdekt Arturo dat zijn vader niet de man is die hij zich altijd in zijn fantasieën heeft voorgesteld. Als hij volwassener wordt, begint zijn beeld van Wilhelm Gerace te veranderen en realiseert hij zich dat zijn vader al die tijd onvolmaakt is geweest.

Een van de mooie aspecten van Het eiland van Arturo is de manier waarop Morante een venster opent naar een andere plaats en tijd. Hoewel het in 1957 werd uitgebracht speelt het verhaal zich in het begin van de vorige eeuw af. Morante heeft duidelijk een negentiende-eeuws gevoel weten te creëren door haar beschrijvingen van de tijdloze stenen huizen, het traditionele rollenpatroon tussen mannen en vrouwen en de rijtuigen die kraken wanneer zij uit de haven komen. Dit maakt het zeer geloofwaardig. Het eiland van Arturo bestaat uit complexe zinnen en laat een verwoestende indruk achter. Met deze nieuwe vertaling zal Morante’s klassieker weer de aandacht krijgen die het verdient.

Op pagina 47 vond ik deze zin: ‘De bloem van het geluk is een heel tere plant; zij kan alleen bloeien in een volmaakt ongestoorde zonneschijn, die komt van het innerlijk leven en niet van het uiterlijke.’ Toch konden schrijvers als Kloos, Van Deijssel, of Gorter ook niet zonder inkomsten. Uit de verhalen van Erens blijkt duidelijk dat er altijd een gebrek aan geld was, maar ook dat er steeds weer voor de kunstenaars gezorgd werd. Naar de toelage die één van hen, de fotograaf Willem Witsen, van zijn vader kreeg, werd door allen uitgekeken. Witsen betaalde niet alleen de diners, maar droeg ook de kosten van een avond in het café en hij zorgde voor onderdak, een plek om te werken, of droeg bij ziekte van zijn vrienden de medische kosten. Het roemruchte bezoek van Paul Verlaine aan Nederland was niet mogelijk geweest zonder de ruimhartige financiële bijdrage van Willem Witsen en Frans Erens en daarmee hebben zij indirect ook de publicatie van Quinze jours en Hollande, het boekje dat Verlaine na zijn verblijf schreef, mogelijk gemaakt. In mijn boekenkast staat nog een vertaling van de tekst, door Karel Jonckheere. Het uiterlijk leven was voor de meeste tachtigers uiteindelijk toch net zo belangrijk als het innerlijke, ook al lijkt dat in sommige teksten ontkend te worden. Als Kloos schrijft: ‘Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten / En zit in ’t binnenst van mijn ziel ten troon,’ dan lijken we ver weg van welke commerciële invalshoek dan ook, maar in de ‘vervlogen jaren’ waar Erens zo fraai over schrijft, konden de kunsten net zo goed niet zonder enige financiële zekerheid. Ik stel me Gorter voor als gast bij Koffietijd, of Kloos als dwarsdenker in een late night talkshow.

LEX JANSEN

www.magonia.nl

Elsa Morante, Het eiland van Arturo, vertaling: Manon Smits, Uitgeverij Wereldbibliotheek, 352 pagina’s (€ 24,99)

Jarenlang was Lex Jansen de uitgever en het gezicht van De Arbeiderspers. Nu is hij directeur van het door hem opgerichte Magonia: uitgeverij en centrum voor schrijfbegeleiding.

Als er niet verkocht wordt, kan er ook niets gepubliceerd worden.

‘Als ik de deur uit ging kreeg ik het idee dat alles en iedereen op aarde alleen maar bezig was een ander te kussen.’

BOEKENKRANT TIPT

De list

De list is een perfect boek om te lezen terwijl je aan het luieren bent in het zonnetje.

Taylor is klaar met zichzelf het lelijke eendje te voelen en besluit haar studietijd te gebruiken om aan haar zelfvertrouwen te werken. Dat blijkt helaas niet zo makkelijk als ze had gehoopt.

Op een feestje draagt een krengerige ouderejaars Taylor op om Conor aan de haak te slaan.

Het diepe blauw

De tweelingzusjes Hassana en Husseina worden van elkaar gescheiden. Ze worden afgezonderd van elkaar volwassen.

Hassana belandt aan de Goudkust van WestAfrika en gaat daar de politiek in. Husseina werkt met een candomblé-priesteres in Brazilië. In hun dromen zijn ze nog steeds verbonden met elkaar. Laat het lot ooit hun wegen weer kruisen?

Het pantser van de kreeft

Het debuut van de Deense Caroline Albertine Minor werd lovend ontvangen in Denemarken. Haar tweede roman is een familieroman over twee zussen en een broer die op zoek zijn naar verbinding met elkaar. De ene zus is naar San Francisco verhuisd, de ander werkt als museumconservator in Kopenhagen, terwijl hun eigenzinnige broertje in diezelfde stad flyers plakt en geen vast dak boven zijn hoofd heeft.

Het Zijden Huis

In deze spookachtige historische roman probeert een Australische geschiedenislerares de geschiedenis van het Zijden Huis, de kostschool waar ze lesgeeft, te achterhalen. Eerder was het gebouw een zijdefabriek. Je leest onder anderen over Mary-Louise Stephenson, die graag zijdeontwerper wil worden, maar dat is een baan die normaalgesproken alleen aan mannen voorbehouden is.

RECENSIES

Elle Kennedy, De list, vertaling: Jeannette Dekker, Uitgeverij Volt, 352 pagina’s (€ 17,50)

Ayesha Harruna Attah, Het diepe

TAMARA HAAGMANS

Tussen wallaby’s en spoken

Nicole weet niet wat haar overkomt als haar overleden tante haar pretpark Down Under niet aan een van haar kinderen nalaat, maar aan háár. Ze weet helemaal niets over het runnen van een pretpark. En nu kijkt het personeel haar verwachtingsvol aan, om te horen wat haar plannen met zijn. Met een beetje geluk is de nieuwe feelgoodroman van Tamara Haagmans, die doet wat je ervan verwacht.

MIRJAM MULDER

Een pretpark erven van je overleden tante – in theorie klinkt het leuk, maar in het geval van Nicole erft ze er ook een heleboel schulden bij en een eindeloze lijst met dingen die nodig opgeknapt moeten worden in het park. Haar eerste reactie dan ook om te proberen het te verkopen. Maar dan komt haar beste vriendin Dani met een geweldig idee, dat zich in Nicoles gedachten vastbijt. ‘Beelden van het vervallen park malen door mijn hoofd en worden afgewisseld door het beeld dat Dani in mijn hoofd geplant heeft. Spinnenwebben, spoken en schedels. Het past perfect bij de staat van Down Under.’ Zou ze er toch een succes van kunnen maken? Onwennig neemt Nicole de rol van

eigenaresse van het park op zich. Als ze voor het eerst kennismaakt met de kleurrijke set medewerkers, zijn die niet allemaal even verwelkomend. Jolanda, die de keuken bestiert, ontfermt zich moederlijk over haar. Maar Sterre, een meisje met Downsyndroom dat een handje helpt in de keuken, is niet zo blij met de veranderingen. Ook Marc, het manusjevan-alles in het park, begroet haar nogal koeltjes: ‘De vrouw die nooit naar haar tante omkeek, die het park gekregen heeft waar ik jaren aan gewerkt heb, en die de nieuwe eigenaresse is van Down Under? Ja, we hebben al eens kennisgemaakt.’ Met beeldende en vlotte stijl neemt Haagmans je mee op dit avontuur, waar ze precies genoeg vleugjes romantiek en mysterie inmengt. Wie probeert Nicole te saboteren door onder andere de wallaby’s te laten ontsnappen? En schuilt er misschien meer achter Marcs stugge houding tegenover haar? Hoewel het einde niet heel erg een verrassing zal zijn, weten de personages je toch voor zich te winnen. Vooral de toevoeging van een aantal personages met Downsyndroom, met wie Nicole aanvankelijk niet goed om weet te gaan, geven het verhaal een extra interessant laagje. Nicole mag dan soms wat traag van begrip

Tamara Haagmans, Met een beetje geluk, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 256 pagina’s (€ 17,50)

zijn, de personages wat oppervlakkig blijven en het plot niet om over naar huis te schrijven, toch weet Haagmans alles goed te doseren en de vaart erin te houden. Dat is wellicht wat dit genre in deze tijd zo aantrekkelijk maakt: een simpel, warm verhaal, met herkenbare personages, netjes afgeronde verhaallijnen en natuurlijk een eind goed al goed. Met een beetje geluk is een boek dat je vanaf het begin vertelt wat je ervan kunt verwachten – en daar vervolgens ook aan voldoet. Een aanrader als je even een zorgeloos verhaal wilt kunnen lezen, dat je de ruimte geeft om weg te dromen bij de vraag: wat zou jij doen als je een pretpark had geërfd?

Apocalyptische tijden

Een lot bij de loterij met dertig procent kans om te winnen zou je zo kopen. Eén op drie zijn geen slechte kansen. Toch breekt wereldwijde paniek nog niet uit in Ramkoers als er een ruimterots wordt gespot met diezelfde kansen om de aarde te treffen, en waarschijnlijk al het leven uit te roeien. Maar hoe lang zal dat nog duren?

INGE KOMMEREN

Jasper van den Berg ligt lekker te badderen, luisterend naar Bach, als hij het voor het eerst hoort: een grote ruimterots snelt op dit moment op de aarde af, trefkans onbekend. Wanneer die kans best hoog wordt, besluit Jasper naar het Spaanse Vielha te reizen, waar zijn vriendin Hannah woont. Die reis blijkt echter alles behalve gemakkelijk.

Wat Ramkoers van Martin de Haan wat mij betreft zo mooi maakt, is

dat het zich stug bij het kleine houdt. Het is een apocalyptisch verhaal, maar de focus ligt exclusief op Jasper. In plaats van een soort ‘blockbuster-naar-boek,’ is het een uiterst persoonlijke kijk op het (mogelijk) naderende einde. Hetzelfde geldt voor de filosofische of existentiële kant van het verhaal: er zijn geen langdradige of overdreven beschouwingen over het ‘lot van de mensheid’. In beide gevallen is ‘minder is meer’ een goede omschrijving. Jasper doet in feite wat ieder ‘gewoon’ mens ook zou doen: zo goed en kwaad als het kan een manier vinden om zijn laatste dagen prettig door te brengen, maar er tegelijkertijd niet te veel aan denken. Die benadering van een apocalyptisch scenario maakt juist dat het allemaal veel harder aankomt. Je kunt je echt verplaatsen in de hoofdpersoon, zeker ook omdat we allemaal zulke enorme veranderingen hebben meegemaakt het afgelopen anderhalf jaar. Het is geen wonder dat dit boek tijdens de coronacrisis is geschreven, maar het laat zich er ook zeker niet volledig door tekenen. Waar de roman soms iets tekortkomt is bij de ‘mysterieuze verteller’: het

personage dat alle belevingen van Jasper vanuit zijn of haar perspectief vertelt. Alhoewel het een heel leuk literair instrument is, en het vaak op een verrijkende manier wordt gebruikt, zijn de omschrijvingen soms ietwat langdradig. Het mysterie, namelijk de identiteit van de verteller, wordt echter wel op bevredigende wijze opgelost, en het stoort niet zo vaak dat het wegneemt van het verhaal. Nog een puntje dat beter had gekund was het einde. Dat voelde ietwat gehaast en abrupt. Een ander einde had van mij niet gehoeven, maar iets beter uitgewerkt, met iets meer diepgang, dat wel. Dat doet echter wat mij betreft niet af aan het verhaal als geheel. De reis zelf is zeker zo waardevol als, of zelfs waardevoller dan, het doel, en mogelijk is dat ook de insteek van De Haan. Al met al balanceert de roman goed tragedie met komedie, het persoonlijke met het collectieve, en het gewone met het dramatische. Ramkoers vertelt een enorm menselijk, onhandig, gevoelig verhaal van een doorsnee persoon in ‘apocalyptische tijden’.

blauw, vertaling: Dennis Keesmaat, Daniëlle Stensen en Lara Visser, Uitgeverij Orlando, 272 pagina’s (€ 22,50)

Caroline Albertine Minor, Het pantser van de kreeft, vertaling: Lammie Post-Oostenbrink, Uitgeverij Das Mag, 312 pagina’s (€ 23,50)

Kayte Nunn, Het Zijden Huis, The House of Books, vertaling: Marga Blankestijn, 352 pagina’s (€ 22,99)

Martin de Haan, Ramkoers, Uitgeverij de Arbeiderspers, 360 pagina’s (€ 22,99)

INEKE OOSTEVEEN

Een persoonlijke kijk op het naderende einde.

De betekenis van loyaliteit en vriendschap

Olav en Maldini hebben een hechte vriendschap die, na een intensieve opleiding voor officier die ze samen aan de Koninklijke Militaire Academie hebben afgelegd, onverwoestbaar lijkt. Hun relatie komt echter onder druk te staan nadat Maldini uitgezonden wordt naar het oorlogsgebied in Kosovo. Na deze uitzending belandt Maldini in zware depressies, krijgt hij psychoses en raakt betrokken bij geweldsdelicten. Olav begint zich steeds meer af te vragen hoe ver zijn loyaliteit reikt en hoe onvoorwaardelijk zijn vriendschap met Maldini is.

ISTVAN KOPS

Niels Roelen is majoor in het Nederlandse leger geweest en is diverse keren uitgezonden op missies. Tijdens een missie in Uruzgan hield hij voor Defensie een weblog bij. Hij ontdekte dat het schrijven hem bijzonder goed lag en begon boeken te schrijven. Naar aanleiding van zijn derde boek en romandebuut, Zwarte Vogel, sprak ik hem via Zoom.

Zwarte vogel opent met een quote van The Smashing Pumpkins.

‘Despite all my rage, I’m still a rat in a cage.’ Waarom deze keuze?

‘Zowel Olav als Maldini hebben te maken met woede in hun leven, maar het is een woede die wél begrensd moet worden. Verder zit er een bepaalde mate van frustratie in de snerpende stem van Billy Corgan, die ik erg passend bij het verhaal vond. Zelf luister ik ook graag naar de muziek van deze band.’

Is muziek belangrijk voor jou tijdens het schrijven?

‘Muziek kan zeker een belangrijke inspiratiebron voor mij zijn. Voor mij zit er heel veel gevoel in muziek. Dat kan blijdschap, verliefdheid, woede of frustratie zijn. Het helpt me vaak om de toon te vinden waarin ik wil schrijven. Het is een beetje alsof je aan het stemmen bent voordat je daadwerkelijk iets gaat opschrijven.’

Wat maakte dat je dit verhaal ging schrijven?

‘Ik heb een vriend die me heel dierbaar is waar het niet goed mee gaat, maar desondanks blijft het een goede vriend. Er zijn vrienden om gezellige dingen mee te doen en er zijn echte vrienden. Ik vroeg me af wat echte vriendschap is en tot hoever dat gaat. Ik vroeg me af waarom dat zo is. Wat maakt dat je sommige mensen snel van je afduwt en andere mensen altijd bij je houdt? Iedereen heeft wel iemand in zijn omgeving die veel energie van je vraagt, maar voor wie je toch klaar blijft staan. Vriendschap houdt soms in dat je niet alleen de leuke dingen met elkaar deelt, maar dat je elkaar ook kunt vertellen wanneer er iets mis met ze is. Olav moet op een gegeven moment besluiten of hij bevriend wil blijven met de bipolaire Maldini. Kan hij loyaal aan hem blijven als deze zich steeds onvoorspelbaarder gaat gedragen?’

Is loyaal zijn aan elkaar sowieso niet erg belangrijk in het leger?

‘In vriendschappelijke relaties ben je trouw aan elkaar en hoop je dat je nooit in een situatie zult komen waarin je wordt gevraagd alles te geven wat je in je hebt en dat de loyaliteit in je vriendschap nooit op de proef wordt gesteld. In het leger hoef je elkaar niet aardig te vinden. Ongeacht wat je van elkaar vindt, weet je dat je traint voor situaties waarin je het ultieme van elkaar vraagt en vertrouw je erop dat iedereen zijn taak uitvoert. Als je dat niet doet of fysiek niet meekomt dan val je af. Dan ben je in een levensbedreigende situatie een gevaar voor de groep. Het fysieke element speelt daarin dus een bijzonder belangrijke rol. De vriendschappen die je in zulke situaties smeedt, gaan daardoor vaak een laag dieper dan bij gewone vriendschappen. Je vertrouwt elkaar letterlijk je leven toe.’

Het fysieke element zien we heel erg terug in het competitieve roeien dat de beide mannen doen. Waarom heb je speciaal voor deze sport gekozen?

‘Ik heb zelf aan wedstrijdroeien gedaan en weet dus wat het is. Het is een enorme fysieke inspanning, waarbij veel van je wordt gevraagd. Je gaat gedurende het hele roeiseizoen op tijd naar bed, je rookt niet, drinkt geen alcohol en je traint meerdere keren per dag. Daarnaast ben je enorm van elkaar afhankelijk. Je doet alles samen. Je hebt in een roeiboot met twee man allebei één riem. Als

de één iets doet en de ander niet, dan draai je letterlijk een rondje. Op het water ben je bovendien afgezonderd van de rest van de wereld. Dat leek me dan ook een mooie setting om de beide hoofdpersonen met elkaar te vervlechten.’

Wat was de grootste uitdaging bij het schrijven van dit verhaal?

‘De tijdlijn was zonder meer de grootste uitdaging. Het verhaal springt behoorlijk heen en weer in de tijd. Dat was een bewuste keuze, omdat ik de lezer ook op en neer wilde laten gaan in het hoofd van Maldini. Daarmee wilde ik weergeven hoe wispelturig het er aan toe

kan gaan in het hoofd van iemand die in een psychose zit. Net als in een boot moest er natuurlijk wel een balans zijn, want anders is het verhaal voor de lezer niet meer te volgen. Die balans vinden bleek een grote puzzel te zijn.’

INTERVIEW NIELS ROELEN

Niels Roelen, Zwarte vogel, Uitgeverij Volt, 288 pagina’s (€ 21,99)

‘Er zijn vrienden om gezellige dingen mee te doen en er zijn echte vrienden’

GEERT SNOEIJER

ONVERGETELIJKE FAMILIEROMAN OVER DE JACHT OP DE GROTE LIEFDE, VERLIES EN TWEEDE KANSEN

Voor liefhebbers van Anne Tyler en Jonas Jonasson

‘Als je behoefte hebt aan avontuur, liefde en hulp bij hoe je de lichte kant van het leven kunt zien, zorg dan dat je dit geweldige en fantasierijke boek leest.’

RECENSIE MATT HAIG

Is het gras echt groener?

Iedereen heeft Het boek vol spijt: een opsomming van keuzes in je leven die naderhand verkeerd uitpakten. Of waarvan je maar blijft denken dat het gras aan de overkant echt groener was.

Nora Seed krijgt in Middernachtbibliotheek de kans om levens te leiden waar een andere beslissing aan vooraf gegaan is. Krijgt ze daardoor het perfecte leven?

MIREILLE BREGMAN

Met ‘Negentien jaar voordat ze besloot een eind aan haar leven te maken (…)’ opent Matt Haig zijn nieuwe roman Middernachtbibliotheek. Het is duidelijk wat Nora gaat doen als ze 35 jaar oud is en haar kat overlijdt, ze ontslagen wordt bij de muziekwinkel, ze voor de zoveelste keer herinnerd wordt aan een niet-gesloten huwelijk en haar enige pianoleerling de lessen stopt. Nora voelt zich mislukt en overbodig, want ze is nergens meer nodig. Een rotgevoel, dat Haig duidelijk overbrengt. Na haar overdosis komt ze echter terecht in de middernachtbibliotheek, een plaats tussen leven en dood waar de tijd stilstaat op 00.00 uur. De bibliothecaris, mevrouw Elm, met wie ze op de middelbare school graag schaakte, wacht Nora daar op en toont haar Het boek vol spijt. Een ellenlange opsomming van Nora’s eigen spijtbetuigingen uit haar ‘stamleven’. Daarna kan Nora steeds een boek kiezen met een leven waarin ze ooit een andere keus had gemaakt: poolonderzoeker worden; in de band blijven; met een vriendin naar Australië verhuizen.

Levenswil

Matt Haig heeft dit boek niet zomaar geschreven. Vele lezers kennen hem van Redenen om te blijven leven, waarin hij beschrijft hoe hij een depressie overwon en weer van het leven leerde genieten. In zekere zin is Nora zijn vrouwelijk evenbeeld, inclusief citaten van filosofen. In Groot-Brittannië wordt The Midnight Library ‘een zelfhulpboek in vermomming’ genoemd en misschien is dat ook zo. Het hoppen tussen verschillende levens voelt als comfortabel

tijdreizen. Bevalt het ene boek je niet, dan keer je terug naar de middernachtbibliotheek en probeer je een ander verhaal uit. Ideaal voor mensen die permanent aan existentiële twijfel lijden, alhoewel er een nadeel aan zit. In het begin steeds als een zombie rondlopen om te achterhalen waar je woont, hoe je vriend heet en welke toegift de band altijd speelt (maar die jij dus niet kent)? Je een indringer voelen in de rol van degene die je plotseling in dat leven zelf bent? Nora neemt steeds haar gedachten en haar geleefde stamleven mee in haar nieuwe bestaan. Eerst bevestigen onwelvallige gebeurtenissen haar wil om dood te gaan, maar gaandeweg vindt er een kentering plaats. Dat verwacht je natuurlijk wel gezien je dan nog een stuk te lezen hebt, maar het voelt toch warm aan.

Perfecte levens

Ik keek erg uit naar deze roman nadat ik een paar jaar geleden Haigs

De wezens had gelezen. Daarin lag de filosofische gedachte ‘iedereen moddert wat aan in het leven, maar doe in elk geval iets’ er minder dik bovenop. Ook moest ik door de in

eerste instantie opeenvolgende herhaling van Nora’s levens daaraan terugdenken en leek het een trucje te worden. Toch kun je dit geen echte kritiek noemen, omdat het te maken heeft met mijn (toevallige) leesvolgorde. Dat De wezens me net iets meer raakte dan Middernachtbibliotheek is dan ook een persoonlijk gevoel, gebonden aan een combinatie van tijd en plaats. De auteur zet nu toch weer een bijzonder verhaal met veel inhoud neer en met iets gaafs erin: kwantummechanica. Een fascinerende theorie over een multiversum, waarover ik ooit in tijdschriften als Wetenschap in beeld en Kijk leerde. Heerlijk om dat eens in een boek terug te zien!

Na het lezen ben je je bewust van het hier en nu. Je levenslust en je potentie tot het nemen van opties op verschillende levenspaden. Elke keus die je maakt leidt tot gebeurtenissen die je niet bevallen, maar óók tot mooie dingen. Omdat een kleine actie van jouw kant van grote betekenis voor een ander is. Nora beseft dit op een gegeven moment ook. Misschien is dat een geruststellende gedachte voor het moment dat je door een vraag van een ander geconfronteerd

wordt met hoe alles anders hád kunnen zijn: je kunt nooit het perfecte kiezen. Dus zou je alles doen wat je zou willen doen en leren als je die kans had? Je weet gewoon nooit hoe het afloopt.

Matt Haig, Middernachtbibliotheek, vertaling: Monique ter Berg, Uitgeverij Lebowski, 320 pagina’s (€ 22,99)

Na haar overdosis komt ze terecht in de middernachtbibliotheek, een plaats tussen leven en dood waar de tijd stilstaat.

JONATHAN RING

Mysteries in Friesland

De nieuwe thriller Vluchtweg van Jet van Vuuren zit vol met raadsels voor de lezer. Wat willen die rare buren van hoofdpersoon Judy nu bijvoorbeeld? Wie saboteert haar de hele tijd tijdens haar verblijf in Friesland? En wat is er in hemelsnaam met haar zusje gebeurd tijdens hun jeugd?

DAAN BOEREN

Judy woont in Amsterdam, waar ze als mondhygiëniste werkt in de tandartspraktijk van Pepijn, met wie ze een geheime liefdesverhouding heeft. Maar als het coronavirus haar werk een halt toeroept en haar relatie met Pepijn niet lekker meer loopt, besluit ze naar het vakantiehuisje in het

Friese Lemmer van haar vader en overleden moeder te gaan. In haar jeugd zijn hier dingen gebeurd, dingen waar ze veel moeite voor heeft gedaan om ze te vergeten. Eenmaal terug kan ze er alleen niet meer omheen.

Ongelukkige zeiltocht

Het plaatsje Lemmer is bij Van Vuuren niet onbekend. ‘Mijn vader kwam uit Amsterdam en mijn moeder uit Lemmer,’ vertelt de schrijfster.

‘Het boek is eigenlijk bijna een ode aan mijn moeder geworden!’

Dit is hetzelfde bij de ouders van de hoofdpersoon uit Vluchtweg. Net zoals bij de ouders van Van Vuuren, voelde de vader van Judy zich in het boek altijd een beetje buitengesloten van de familie van zijn vrouw, omdat hij geen Fries spreekt. ‘Mijn vader sprak geen woord Fries en als hij bij de familie van mijn moeder zat, kon hij er niets van verstaan. Dit is dus toch een beetje mijn eigen verhaal.’

De Friese plaats is niet het enige wat uit de jeugd van Van Vuuren is gegrepen. In de thriller gebeurt er iets ergs tijdens een zeiltocht, waarbij je er richting het eind van het boek pas achter komt wat er precies is gebeurd. ‘Mijn moeder kon niet zwemmen en durfde het ook niet, maar met mijn vader ging ik veel zeilen. Dat was altijd erg leuk.’ Gelukkig is er bij de auteur zelf dus nooit iets gebeurd tijdens het zeilen.

Ook het leven in een klein dorp waar iedereen elkaar kent, zoals Lemmer, is de schrijfster bekend. Van Vuuren heeft in haar jeugd namelijk lang in Barneveld gewoond, een dorp in Gelderland. ‘Ik ken de manieren

waarop dorpelingen denken’, aldus de thrillerauteur. Zo is er in het boek in het Friese dorp een netwerk van inwoners die handelen vanuit duistere motieven. ‘Toen ik het boek schreef was het in de publiciteit dat illegale netwerken juist optrekken in dorpen waar iedereen elkaar kent en het niet van elkaar zou verwachten. Er heerst een soort sfeer dat je je mond over elkaar houdt, ook al verdenk je iets bij een ander.’

Geen sciencefiction

Wat ook een grote rol speelt in de nieuwe thriller van Van Vuuren, is het coronavirus. Hoewel het niet prominent op de voorgrond staat, is het altijd in het boek aanwezig. ‘Het was vorig jaar toen ik aan het boek begon. Het virus was net begonnen in China. Ik had een gesprek met iemand die zei: “Dat virus komt nooit hierheen.” Ik vond dat raar, want ik dacht: zo’n virus trekt zich toch niets van grenzen aan? Als we pech hebben komt het snel ook hierheen! En dat bleek ook. Andere schrijvers waar ik contact mee heb zeiden meteen dat je niet over het virus moet schrijven, of het moest sciencefiction zijn. Maar ik dacht: waarom kan het niet gewoon fictie zijn? We zitten midden

in de pandemie, we hebben er allemaal mee te maken! Zonder meteen een heel coronaboek te schrijven, leek het me wel interessant om, juist bij jonge mensen, de veranderingen in je leven te schetsen die het virus met zich meebrengt. Hoe beïnvloedt dat een mensenleven? Daarom heb ik het in het boek verweven.’

Bij het schrijven van haar boeken, staat het verhaal bij de thrillerschrijfster nooit helemaal vast. ‘Ik heb altijd wel ideeën, maar tijdens het schrijfproces kan ik die ideeën ook weer loslaten. Het verhaal gaat vaak met mij op de loop. Daar geef ik ook aan toe, uiteindelijk vind ik dat ook heel leuk!’ Door het verhaal heen krijg je door kleine delen van flashbacks steeds meer te weten wat er zich in Judy’s jeugd heeft afgespeeld.

Aan de hand van gebeurtenissen uit het verleden in Lemmer, komt er op een gegeven moment ook een rechercheur in beeld. Van Vuuren: ‘Ik heb dan personages, die hebben contact met elkaar en voor ik het weet denk ik: “Is die man nu rechercheur? Dan moet ik me daar maar eens wat beter in gaan verdiepen!”’

Met Vluchtweg is het Jet van Vuuren wederom gelukt om een spannend

boek neer te zetten, waarbij je tot het eind blijft gissen naar de onthulling. Met interessante plottwists en spannende flashbacks naar het verleden, blijf je de pagina’s omdraaien. Kortom: een tip voor de zomervakantie!

‘Er heerst een soort sfeer dat je je mond over elkaar houdt, ook al verdenk je iets bij een ander.’

Prins Valiant

De tijdloze avonturen van Prins Valiant blijven populair. Zelfs na zoveel jaar blijft het prachtige tekenwerk van Hal Foster indrukwekkend. Een must voor iedereen die van humor en avontuur houdt. Om de sfeer van toen zo goed mogelijk te benaderen, zijn de oorspronkelijke pagina’s gerestaureerd en opnieuw vertaald. Deze reeks kent in totaal 1788 strippagina’s. Jaargang 1971, het laatste deel van de reeks, bevat tevens een dossier met achtergrondinformatie.

Koninkrijk is een thriller van de bekende Noorse schrijver Jo Nesbø. Het bedoelde koninkrijk is het huis boven op de berg waar de broers Roy en Carl Opgard opgroeiden, opgevoed door een zwijgende moeder en een vader die vindt dat je moet doen wat je moet doen. Hun ouders komen om bij een auto-ongeluk als de jongens 17 en 16 jaar oud zijn.

GERDA VISSER

Het verhaal wordt verteld door Roy. Hij is de oudste broer en het meest op zichzelf. Hij heeft één grote droom: een eigen tankstation. De jongere extraverte en populaire broer Carl vertrekt in hun jeugd plotseling naar Amerika om daar te studeren en komt net zo onverwacht jaren later terug. Met een vrouw en het plan om een hotel te bouwen bovenop de berg. Tegenover de broers staat Kurt Olsen, de agent van het dorp en in die functie opvolger van zijn verdwenen vader. Hij gelooft niet dat het ongeluk waarbij

is een leugen

de ouders van Roy en Carl omkomen een ongeluk is. En wat is er eigenlijk gebeurd met zijn eigen vader? Door de vasthoudendheid van Olsen komt het boek in een stroomversnelling die niet meer te stoppen is.

Maar het is niet alleen door die vasthoudendheid dat het een spannend en boeiend boek is. Gedurende het verhaal krijg je steeds meer te weten wat er in het verleden heeft plaatsgevonden en wat daarin de rol van alle dorpsbewoners is. In de kleine berggemeenschap heeft iedereen wel iets op zijn geweten waar de broers voordeel uit kunnen trekken. Zo is niemand zijn leven zeker, ook de broers niet, en groeit het aantal autowrakken in afgrond de Huken.

Met de bouw van het hotel wil het ook niet zo vlotten. De kosten lopen uit de hand, de grond waarop wordt gebouwd vraagt veel meer aanpassingen, de architect wil dat er vast wordt gehouden aan het originele ontwerp en tot overmaat van ramp brandt het in de nacht van Oud en Nieuw helemaal af. Ook dat vraagt weer allerlei acties van de broers, zodat zij er in ieder geval niet (financieel) aan onderdoor gaan. Op prachtige wijze schrijft Nesbø toevalligheden aan elkaar die uiteindelijk helemaal geen toevalligheid blijken te zijn. Daarbij houden

de broers vast aan een uitspraak van hun oom: ‘Als je tot je nek in de drek staat, is het wijs om je hoofd niet te laten zakken.’ Ik kende de naam van de auteur, maar had nog nooit een boek van hem gelezen. Ik heb me een paar keer bedacht wat voor zieke geest iemand moet hebben om dit allemaal te verzinnen. Je krijgt het gevoel dat die man zelf diverse moorden moet hebben gepleegd om te weten waar je op moet letten om je handen te kunnen wassen in onschuld. Daardoor boeit het boek vanaf de eerste pagina en kun je alleen maar enorme bewondering voor hem krijgen. De belangrijkste tip voor moordenaars in spé: zorg dat de mobiel van je slachtoffer verdwijnt!

Moorden voor het zen-moment

In Mindful Moorden bevaart Duits auteur Karsten Dusse troebele wateren. Door een noodlottige samenloop van omstandigheden raakt diens protagonist moreel onthecht. Een fraai plaatje schetst Dusses fictiedebuut niet, maar zijn flair voor ironie maakt de rit desondanks vermakelijk.

TRISTAN VANHEUCKELOM

Gesmeerd loopt het leven van strafrechtadvocaat Björn Diemel bepaald niet. Ellenlange kantooruren en torenhoge stressniveaus hebben zijn huwelijk averij doen oplopen. Vrouwlief stelt hem voor een ultimatum: of hij rept zich presto naar een mindfulnesscoach om zijn gezin te helen, of ze belooft hem te verlaten – hun dochtertje Emily is meteen tot inzet en de facto speelbal gemaakt. Voor zijn Emily ‘zou ik me van Sodom naar Gomorra laten sturen als er in een van die steden nog een kans was geweest voor ons als gezin’, maakt de wanhopige vader zich sterk. Hoog

heeft hij het echter niet op met de populaire praktijk: ‘Voor zover ik wist was mindfulness gewoon het zoveelste slappe aftreksel van de esoterische thee die elk decennium opnieuw wordt opgewarmd om onder een nieuwe naam weer aan de man te worden gebracht.’ Met tegenzin willigt hij haar eis in, en plant enkele sessies. De therapie lijkt te helpen, en Eden is binnen handbereik. Wanneer een opflakkerend conflict tussen zijn voornaamste cliënt, maffiabaas Dragan Sergowicz, en diens rivaal echter Björns herwonnen rust en dus de integriteit van zijn kroost in het gedrang brengt, krijgen de hem aangeleerde wijsheden een aparte invulling. Wat eerder een onschuldige queeste voor de optimale worklife balance was, wordt almaar perverser – en vooral, dodelijker. Het verhaal vangt aan met een bekentenis van Björn, wanneer de gebeurtenissen reeds achter hem liggen: ‘(…) pas op mijn tweeënveertigste heb ik voor

het eerst iemand vermoord. In mijn huidige werkomgeving is dat aan de late kant. Eerlijkheidshalve moet ik daar wel bij vermelden dat ik een week later al op een half dozijn zat.’ Het gegeven van de ‘brave burger’ met goede bedoelingen die op het verkeerde spoor belandt en zo het proces van zijn moreel verval in gang zet, is natuurlijk niet nieuw. Op het televisiescherm bracht Breaking Bad dat verhaal tot op heden wellicht het effectiefst. Bij deze traditie sluit Mindful Moorden mooi aan, en roept net als zijn voorganger ambivalente gevoelens op. Immers, welke plaats heeft een rigide moraliteit nog wanneer je met criminele ploerten te maken hebt? Of het ook de pathos van een Breaking Bad zal bereiken, valt af te wachten. Dusses met donkere humor geïnjecteerde thriller is alvast een puike aanzet – twee vervolgen wachten inmiddels op vertaling. Hoe lang nog tot de wroeging naar boven borrelt?

BOEKENKRANT TIPT

Mimic

Een seriemoordenaar maakt bekende kunstwerken na met de lichamen van zijn of haar slachtoffers. Tijdens de eerste golf, anno 1988, proberen rechercheur Benjamin Chambers en zijn sidekick Adam Winters de crimineel op te sporen, zonder succes. Zeventien jaar later stuit rechercheur Marshall op nieuw bewijs, en heropent ze de zaak. Maar het brengt een nieuwe, gruwelijke golf van moorden met zich mee.

Toen was ze weg

Elli was vijftien jaar oud toen ze plotseling verdween. Ze was de lieveling van haar moeder, Laurel. Tien jaar later heeft die de zoektocht nog steeds niet opgegeven. Dan ontmoet ze een leuke man, en wordt verliefd. Zijn negenjarige dochter blijkt echter precies op Elli te lijken. Het roept alle oude vragen op. Wat is er met haar dochter gebeurd? Wie heeft er iets te verbergen?

Zwart Bloed

Marissa’s vader is archeoloog. Vroeger ging ze vaak mee naar opgravingen, maar de laatste jaren niet meer. Daarom doet ze haar best om mee te gaan naar een opgraving in Italië. Maar als dat eenmaal gelukt is, en ze een authentiek voorwerp vinden in de necropolis, beginnen er allemaal vreemde dingen te gebeuren. Marissa krijgt rare dromen, en supernatuurlijke bezoeken.

Een fatale leugen

Een leugentje om eigen bestwil kan geen kwaad, toch? Een leugen om een vriend te helpen die graag opnieuw wil beginnen. Lucy, die naar het afgelegen gebied Woodstock is verhuisd om een nieuw leven op te bouwen, wordt geholpen door haar buren John en Vera. Als ze om haar hulp vragen om John’s dood te vervalsen, doet Lucy het toch maar. Ze hoeft alleen een leugentje te vertellen aan de politie.

Maar dan wordt John’s lichaam gevonden…

Karsten Dusse, Mindful Moorden, A.W. Bruna Uitgevers, 320 pagina’s (€ 20,99)

Jo Nesbø, Koninkrijk, vertaling: Annelies de Vroom, Uitgeverij Cargo, 508 pagina’s (€ 22,99)

‘De waarheid

die ons het beste uitkomt’

Daniel Cole, Mimic, vertaling: Rudolf Posthuma, Uitgeverij LuitinghSijthoff, 352 pagina’s (€ 21,99)

Lisa Jewell, Toen was ze weg, vertaling: Ineke de Groot, Uitgeverij A.W. Bruna, 320 pagina’s (€ 18,99)

Patricia Bisschop, Zwart Bloed, Stichting Artistic Dreamers, 440 pagina’s (€ 24,99)

Leah Konen, Een fatale leugen, Uitgeverij de Fontein, 368 pagina’s (€ 19,99)

S BROCH

BOEKENKRANT TIPT

Geheimen van het tuinhuis

Het is 1870 in Suriname. Slavernij is zeven jaar geleden afgeschaft. Toch heeft Alexandria als zestienjarig meisje dat opgroeit in de kleurlingenelite weinig kansen. Ze mag bijvoorbeeld niet gaan studeren. Als ze met haar beste vriendin Jo op vakantie gaat naar plantage Het Schoone Land, ontmoet ze Ernst, die in het geheim een machine aan het bouwen is. Alex mag hem helpen. Kan dit hen kansen bieden in de toekomst?

Het jaar dat ik brugklasser werd Hazel heeft enorm zin in de brugklas. Maar al gauw merkt ze dat ze er eigenlijk niet bij hoort. Ze kan gelukkig wel overweg met haar jongere buurmeisje Cato. Haar klasgenootjes vinden het maar kinderachtig. Hazel leert van alles in de brugklas, en schrijft het allemaal op in haar dagboek. Ze ontdekt dat ze goed kan zingen en dat de brugklas misschien toch niet zo erg is.

De geheime detectives

Wees worden en van India naar haar oom in Engeland reizen met de boot is al erg genoeg, maar dan is Isobel Petty ook nog eens getuige van een schokkende gebeurtenis: iemand wordt zonder pardon overboord gegooid. Ze kan de gezichten in het donker niet zien. Wie is de dader? Wie is het slachtoffer? Isobel is vastberaden erachter te komen, met de hulp van twee eigenzinnige nieuwe vrienden.

Je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt

Dit prentenboek legt op toegankelijke wijze uit dat verliefd worden geen keuze is. Het gaat over homoseksualiteit, diversiteit en inclusiviteit. Het is een boek uit de serie Kriebels in je buik, die gevoelige onderwerpen zoals seksualiteit, verliefdheid en intimiteit toegankelijk en bespreekbaar maakt voor kinderen.

RECENSIES

EMMA RINGELDING

Nicola Yoon op haar best

Nicola Yoon is een bekende naam in de young adultwereld. Na haar twee boeken Alles wat je lief is en De zon is ook een ster, is er nu een nieuw boek van de populaire schrijfster: Dansen voor beginners. Een verhaal over hoop, dansen en: de liefde.

Rihana

(€ 18,99)

PAULA HEEGER

Dansen voor beginners gaat over Evie, die niet meer in de liefde gelooft nu haar ouders zijn gescheiden. Hoewel haar ouders goed met elkaar omgaan en haar vader zelfs een nieuwe vriendin heeft, blijft Evie het lastig vinden. Ze is ervan overtuigd dat de liefde geen zin meer heeft. Het eindigt immers toch altijd. Waarom een relatie aangaan als je al weet dat het niet voor eeuwig is en elkaar hoe dan ook eens pijn gaat doen? Met dat onderhuidse verdriet en die gedachtes over de liefde, haalt Evie haar romantische boeken uit haar boekenkast. Ze besluit ze naar een mini-bieb te brengen. Eenmaal daar ontmoet ze een vrouw, die haar boeken aanneemt. ‘(…) ik overweeg om haar de waarheid te vertellen. Dat

het voelt alsof de boeken niet meer bij me passen. Dat voor liefdesverhalen hetzelfde geldt als voor sprookjes: het is niet de bedoeling dat je er eeuwig in blijft geloven.’ De vrouw vertelt haar dat ze ook een boek mee terug moet nemen. Het boek dat ze uitkiest heet Dansen voor beginners. Het blijkt het begin naar een nieuw avontuur met een mysterieus randje. Yoon gooit hier een vleugje magisch realisme in het verhaal. Na de ontmoeting bij het boekenkastje, krijgt Evie namelijk visioenen over de liefde als ze twee mensen ziet zoenen. Ze ziet dan alles voor zich – van de eerste ontmoeting tot de break-up. Door de vlotte en invoelende schrijfstijl van Yoon, voelt Evie als personage heel geloofwaardig en herkenbaar voor de lezer. De kwetsbaarheid van Evie is vooral te voelen als ze door het boek uit het boekenkastje bij een dansschool terechtkomt. Daar ontmoet ze X, een hipsterachtige jongen met lange dreads, waarmee ze van haar strenge Poolse danslerares moet gaan dansen. Ze

Lekker dansen op de bachata en de Argentijnse tango

beginnen als danspartners, maar je voelt dat er meer in de lucht hangt. Zeker als Evie steeds meer van zichzelf probeert te geven en erachter komt dat liefde en dansen meer gemeen hebben dan ze dacht. Voor beide heb je tenslotte emoties nodig, voor beide moet je jezelf geven. In de dansen die ze leert – van de bachata tot de Argentijnse tango – laat ze steeds meer zien dat ze dat wél kan en durft. Nicola Yoon is op haar best in Dansen voor beginners. Ze schetst een mooi, klein verhaal over hoop vinden als het over de liefde gaat. Waar haar vorige YA-boeken met vlagen nog als een cliché liefdesverhaal aanvoelden, voelt dit een stuk natuurlijker en bovenal gelaagder. Tel daar de fijne en zomerse setting bij op en je hebt een geslaagd YA-verhaal.

Pimm van Hest, Je kunt niet kiezen

Esther Leeuwrik, Clavis Uitgeverij, 40 pagina’s (€ 15,95)

Jamaludin, Geheimen van het tuinhuis, Uitgeverij Blossom Books, 352 pagina’s

op wie je verliefd wordt, illustraties:

Elisa van Spronsen, Het jaar dat ik brugklasser werd, Uitgeverij Ploegsma, 144 pagina’s (€ 14,99)

Ella Risbridger, De geheime detectives, vertaling: Sabine Mutsaers, Fontaine Uitgevers, 256 pagina’s (€ 18,99)

Nicola Yoon, Dansen voor beginners, Uitgeverij Querido, 304 pagina’s (€ 15,99)

Hoe het onzichtbare, zichtbaar werd

Zindzi Zevenbergen, Hedy Tjin en Brian Elstak brengen ons met Lennox en de gouden sikkel een magisch verhaal over een onzichtbare ziekte en een al even onzichtbaar ziekenhuis. Volg Lennox wanneer hij zijn vader achterna gaat om hem zijn gelukshangertje, een gouden sikkel, terug te geven. In dit verhaal is niets wat het lijkt en merk je al gauw dat hoe meer je leert, des te groter jouw wereld wordt.

ELLEN ROOMS

We ontmoeten Lennox wanneer hij het wachtwoord van zijn vaders laptop probeert te kraken. Daarbij krijgt hij hulp van zijn buurmeisje Aya, een stoere meid die van de toppen van haar tenen tot de puntjes van haar haar gevuld is met gewaagde ideeën. Lennox is op zoek naar informatie over het onzichtbare ziekenhuis waar zijn vader die dag een afspraak heeft. Er wordt al een tijdje binnenshuis gefluisterd over een onzichtbare ziekte en Lennox maakt zich zorgen. Al helemaal wanneer hij later beseft dat zijn vader het gelukshangertje, dat altijd rond zijn nek hangt, thuis vergeten is. Als er één dag is waarop je een gelukshangertje nodig hebt, dan is het wel wanneer je een

afspraak hebt in een ziekenhuis. Lennox is geen fan van ziekenhuizen. Hij is nog nooit in een ziekenhuis geweest maar hij weet hoe het er daar aan toegaat. Uit de films die hij heeft gezien, kon hij afleiden het er vreselijk is en de dokters er allemaal onder het bloed bijlopen. Moet zijn vader daarnaartoe? Moet híj daarnaartoe om zijn vader het hangertje terug te geven? De gedachte alleen al doet Lennox rillen. Gelukkig staat

Aya klaar met een plan en wil ze zelfs met hem meegaan. Lennox wil ook graag dapper worden, misschien is dit wel waar hij dan moet beginnen. ‘Je kon dapperheid wel op je verlanglijstje zetten, maar zoiets kreeg je natuurlijk nooit cadeau. Daarom had Lennox zelf bedacht hoe hij het beste dapper kon worden: hij moest moed verzamelen. En dat betekende dat hij minder bang moest zijn. Dat lukte alleen nog niet zo goed.’

Al vanaf de eerste pagina voelde ik een diepe connectie met Lennox. Hij is een geweldig personage en het is gemakkelijk om je bij zijn verhaal betrokken te voelen. Hij spat gewoon van de pagina af. Daar helpen de illustraties zeker bij! Het hele boek is een kunstwerk. De tekeningen van Hedy Tjin en Brian Elstak lopen in elkaar over en vormen samen met de lay-out van de tekst, die soms van horizontaal naar verticaal verandert, iets nieuws, dieper en krachtiger. Het resultaat is een boek zoals ik er nog niet veel in mijn handen kreeg. Zindzi Zevenbergen doorweeft dit boek over de sikkelcelziekte met een flinke dosis magisch realisme. Jazeker, het verhaal speelt zich in onze wereld af, maar alles krijgt een magisch jasje. Zo is er een man die op een bakfiets rondrijdt waarvan de bak tot de rand (en ver daarboven) gevuld is met alles dat glimt. De man, Glimmerik genoemd, heeft een glazen oog dat hem de mogelijkheid geeft om metalen te vinden. Het onzichtbare ziekenhuis is een

gebouw dat groter is vanbinnen dan het er vanbuiten uitziet. Of is er toch iets meer aan de hand? Ik vond het symbolisme hier geweldig, dat hoe meer je ergens over weet, hoe zichtbaarder het wordt. Een mooie herinnering ook dat we nooit tevreden mogen zijn met onze kennis, maar altijd honger moeten hebben naar meer. Nieuwsgierigheid is een deugd. Stop nooit met leren! Dit boek zal je alvast op een prachtige wijze meer leren over dit ene onzichtbare onderwerp.

Dit boek is tot stand gekomen in samenwerking met IXL, een organisatie die streeft naar meer bekendheid van sikkelcelziekte. Jaarlijks worden er wereldwijd 300.000 kinderen geboren met sikkelcelziekte: een erfelijke bloedziekte waarbij rode bloedcellen sikkelvormig zijn in plaats van rond.

Zonder behandeling wordt 75% van deze kinderen niet ouder dan vijf jaar. Kijk op www.i­x­l.com voor meer informatie.

Zindzi Zevenbergen, Brian Elstak & Hedy Tjin, Lennox en de gouden sikkel, Uitgeverij de Harmonie i.s.m. met Stichting IXL, 128 pagina’s (€ 20,00)

Lennox is nog nooit in een ziekenhuis

geweest maar hij weet hoe het er daar aan toegaat.

BOEKENKRANT TIPT

Mijn Frankrijk

In dit boek van de culinaire journalist Onno Kleyns staan niet alleen maar recepten. Het is niet alleen een boek om door te bladeren, maar ook om van kaft tot kaft te lezen. Kleyn deelt zijn kennis over Frankrijk en zijn (culinaire) ervaringen en avonturen van daar. In Frankrijk heeft hij zijn tweede thuis gevonden, daarom is hij daar veel te vinden bij een campinggasje of in de keuken van zijn Franse huis.

Op zoek naar de moederboom

Dr. Suzanne Simard is hoogleraar bosecologie aan de universiteit van Brits-Columbia. Haar TED-talks zijn wereldwijd door meer dan tien miljoen mensen bekeken. Ze wil niets liever dan de kennis die ze heeft vergaard over bomen en bossen met de wereld delen.

In Op zoek naar de moederboom vind je de meest verrassende informatie. Wist je bijvoorbeeld al dat bomen sociaal zijn?

Gelukkig kunnen we wandelen

In Gelukkig kunnen we wandelen leer je opnieuw lopen: hoe het eigenlijk moet, wat je eraan hebt, wat lopen in de regen oplevert, hoe je ogen en armen meedoen, wat een wandeling aan zee kan betekenen, en wat je brein dan ervaart zodat jij je zo fijn voelt.

Om maar een paar voorbeelden te noemen. Wandelen maakt je gelukkiger, slimmer en vriendelijker, en in dit boek ontdek je waarom.

Voetballers zijn net bewegende deeltjes

Jim Jansen, hoofdredacteur van het blad New Scientist, heeft in zijn carrière al heel wat vooraanstaande wetenschappers gesproken. In dit boek vertellen 56 Nederlandse wetenschappers over hun grootste eurekamoment. Ze onder-

Zouden de haren er nog op zitten?

Lex Boon kun je kennen van zijn veelal hilarische en boeiende reportages, over de meest uiteenlopende onderwerpen. Zijn dertig beste reportages heeft hij samengebundeld in De man die van zijn been een lamp maakte. Het is een combinatie van een aantal absurde en minder absurde verhalen. Van een Hitlerkleurplaat tot de Amsterdamse stadsduif: als iets zijn interesse heeft gewekt, wordt het al snel een fascinatie.

RENSKE IMMINK

In het titelverhaal lees je over Leo Bonten, die na de amputatie van zijn been zijn ledemaat graag terug wil hebben om er een lamp van te maken. Dat blijkt moelijker voor elkaar te krijgen dan hij dacht. Medisch afval wordt normaal gesproken door een gespecialiseerd bedrijf opgeruimd. Boon spreekt hem voor en na de amputatie om het verhaal van begin tot einde te vertellen. ‘Zenuwachtig is Leo niet, voor de hereniging met zijn been. Hij is vooral nieuwsgierig hoe zijn been er nu uitziet. Zouden de haren er nog op zitten?’ Niet alleen in dit verhaal, maar in alle verhalen in de bundel

blijkt de toewijding waarmee Boon onderzoekt en schrijft. De reportages lezen als verhalen. Je leest niet alleen de droge feiten, maar volgt ook de stappen in de zoektocht naar het antwoord. Boon schreef eerder Ananas, waarvoor hij over de hele wereld vloog om zoveel mogelijk over de ananas te weten te komen. Dat hij niet alleen een fascinatie heeft voor ananas blijkt in deze bundel. De reportages beginnen vaak met een vraag. Waar komt het water uit de Amstel vandaan? Hoe kan het, dat een kleurplaat van Hitler in de schappen van een Nederlandse drogisterij belandt? Wat is de marktwaarde van een Amsterdamse stadsduif? Opvallend is hoeveel energie hij daarin steekt, terwijl de uiteindelijke reportage vaak nog geen tien pagina’s telt. Voor ‘De diepvriesman’, een van de langste reportages, reist hij af naar de VS en Noorwegen. Als hij een vraag over Japanse KitKats heeft, maar niet kan reizen op dat moment, probeert hij in Amsterdam zoveel mogelijk mensen te spreken die hem wijzer kunnen maken. Zoals de reportages gepubliceerd zijn, de meeste in Het Parool, zo

Lex Boon, De man die van zijn been een lamp maakte. En andere ongelofelijk ware verhalen, Uitgeverij J.M. Meulenhoff, 336 pagina’s (€ 20,00)

zijn ze ook opgenomen in de bundel, met minimale aanpassingen. Aan het einde vind je meer informatie, updates en toelichtingen. Het loont deze ook te lezen. De meeste verhalen leveren nogal wat vragen op, die in sommige gevallen beantwoord worden achter in het boek. Wat er na afloop gebeurde, bijvoorbeeld. Het was wellicht makkelijker geweest voor de lezer als deze toevoegingen meteen achter elke reportage gestaan hadden, zodat er niet gebladerd hoeft te worden. De ondertitel belooft ongelofelijk ware verhalen. Of ze op waarheid berusten zal ik niet in twijfel trekken. Een flink deel is ook niet zo absurd dat het ongeloof opwekt. Ongelofelijk zou ik ze daarom niet allemaal noemen, liever ongelofelijk intrigerend.

Een lama in Noord-Wales

Een ruim veertig jaar oud verhaal over de komst van een lama naar een boerderij in Wales. Kan dat nu nog boeien? Jazeker! Ñusta van Ruth Janette Ruck is een heerlijke mémoire die wat mij betreft met stip bovenaan het lijstje komt van boeken voor deze zomervakantie.

MARTIJN VAN BRUGGEN

In 1978 kwam in het Verenigd Koninkrijk Ñusta van Ruth Janette Ruck uit. Het was het derde non-fictieboek over het bijzondere leven van haar familie, die zich gevestigd had in het NoordWelshe natuurgebied Snowdonia en een traditionele boerderij genaamd

Carneddi runde. Waar de boerenbedrijven rondom de familie aan de automatiseringsslag waren gegaan, bleven zij zoveel mogelijk vasthouden aan het traditionele boeren. In Ñusta zijn Ruths ouders met hun welverdiende pensioen en runt ze samen met haar man Paul en de kinderen de boerderij. Het gezin wordt achtervolgd door ziektes en sterfgevallen; zo krijgt Ruth zelf multiple sclerose. Ze slaan er zich met typisch Britse onderkoelde humor doorheen (leven met MS is niet praktisch, want Carneddi ‘is niet bepaald rolstoelvriendelijk gelegen’), maar toch komen Ruth en haar weduwe geworden moeder tot de conclusie dat er iets nodig is om de boel op te vrolijken. Een lama it is

De aankoop van de lama gaat nog wel: een dierentuin is bereid een jonkie af te staan. Als de lama op Carneddi aankomt beginnen de problemen pas echt, want hoe voed je een zo’n dier op? Niemand heeft een lama als huisdier in het ruige Noord-Wales en internet bestaat nog niet. Dat de beste informatiebron die Ruth en Paul kunnen krijgen het tweehonderd jaar oude boek Animated

Nature is van een schrijver die zeer waarschijnlijk zelf nooit een lama in het echt gezien had, zegt genoeg. Wat volgt is een verrukkelijk verslag van het gezin over het proefondervindelijk samenleven met een lama, die ze Ñusta (spreek uit: Njoesta) noemen, wat prinses betekent in de taal van de Inca’s. Moet een lama geschoren worden? Kan Ñusta zwemmen? Wat vindt ze lekker? Blijkbaar paaseieren, want die weet ze eerder te vinden dan de kinderen.

Ruth Janette Ruck, Ñusta. Hoe een lama een gezin er weer bovenop hielp, vertaling: Annemie de Vries, Uitgeverij Fontaine, 256 pagina’s (€ 20,00)

Steeds beter leren Ruth en co Ñusta kennen en steeds meer wordt de lama onderdeel van het gezin. Ondertussen gaat het boerderijleven door en gebeuren er allerlei banaliteiten, zoals het weglopen van een schaap, of een koe die staarten begint te eten, die zo leuk beschreven zijn dat een brede glimlach onvermijdelijk is. Zelden heb ik zo’n vrolijk, pretentieloos boek gelezen dat zo goed geschreven is. Als de zon deze zomer niet voor een warm gevoel gaat zorgen, dan zorgt Ñusta er wel voor. De meeste literatuur beweert het tegendeel, maar door Ruck ga je erin geloven: ‘Vreemd, hoe dromen vaak uiteindelijk uitkomen.’

zoeken binnen de meest uiteenlopende vakgebieden, maar hebben allemaal een bijzondere ontdekking gedaan.

Onno Kleyn, Mijn Frankrijk, Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, 336 pagina’s (€ 29,99)

Suzanne Simard, Op zoek naar de moederboom, Uitgeverij Prometheus, 376 pagina’s (€ 25,00)

Annabel Streets, Gelukkig kunnen we wandelen, Uitgeverij Kosmos, 240 pagina’s (€ 20,00)

Jim Jansen, Voetballers zijn net bewegende deeltjes, New Scientist, 124 pagina’s (€ 14,99)

Ruth en haar moeder komen tot de conclusie dat er iets nodig is om de boel op te vrolijken: een lama

HANNA RADSTAKE

ARTIKEL COEN VERBAAK

Molukkers aan het woord

Precies zeventig jaar geleden zetten ongeveer 12.500 Molukkers voet op Nederlandse bodem. Het wordt tijd om verschillende generaties van deze groep mensen hun verhaal te laten doen. Daarom verscheen recent De Molukkers van Coen Verbraak, een bundeling van interviews. Tegelijk was afgelopen weken zijn vierdelige documentaireserie Molukkers in Nederland op tv te zien.

MIREILLE BREGMAN

Je kent journalist en programmamaker Coen Verbraak vast van eerdere interviewseries zoals Srebrenica, de machteloze missie van Dutchbat en Kijken in de ziel, waarin hij mensen uit diverse beroepsgroepen spreekt. Dit jaar was het tijd om een vergeten geschiedenis te belichten: die van de Molukkers. Voor zowel het boek als de tv-serie sprak hij veertien Molukkers. De oudste was 85 en zag in 1951 Nederland voor het eerst, de jongste was 42 en vertelt het verhaal van de derde generatie. Verbraak schrijft in het boek: ‘Het was een fascinerende ervaring om met ze te praten. Vooral omdat de geschiedenis door hun relaas zo tastbaar werd.’

Na de Tweede Wereldoorlog vochten veel Molukse mannen in het KNIL, het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger. Op dat moment was Nederlands-Indië nog een Nederlandse kolonie. De Molukse eilandengroep behoorde daartoe en daarom zaten de Molukkers mede in het KNIL om de orde te bewaken nadat de Japanners gecapituleerd waren. Tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd (1945-1949) beschermden ze de Nederlandse burgers. Toen Nederland Indonesië in 1949 eindelijk als onafhankelijke staat erkende, vonden de Molukkers de tijd ook rijp voor een eigen staat: Republik Maluku Selatan. Dat was echter tegen de zin van Indonesië, waarna daar een strijd ontbrandde. Nederland zag het ook niet zitten zich erin te mengen en besloot daarom de vroegere KNIL-soldaten tijdelijk naar Nederland te halen. Dat is de reden dat in 1951 maar liefst twaalf schepen in Rotterdam met KNIL’ers en hun gezinnen aanmeerden. Ze werden allemaal ondergebracht in woonoorden, een net woord als je bedenkt dat daar ook de voormalig concentratiekampen Westerbork en Vught onder vielen. Nederlanders denken bij het woord ‘Molukkers’ vaak als eerste aan de treinkapingen bij De Punt in 1977. Een stereotype beeld voor een heel volk, terwijl er veel meer te vertellen valt, zo is het uitgangspunt van Verbraak. Is het gek

dat hun geschiedenis weinig bekend is? Niet helemaal, omdat zij pas sinds een paar decennia gemengd met de Nederlandse bevolking wonen. Voorheen kregen ze dus een plaats in een woonoord toegewezen, later werden dat aparte wijken in verschillende steden.

Verschillen tussen generaties Zoals Emerson Terinathe, geboren 1978, in een van de interviews vertelt: ‘Ik groeide op in een typisch Moluks gezin. Thuis werd Nederlands en Maleis gesproken. Pas op de basisschool kwam ik in contact met Nederlandse kinderen.’ Zijn dochter, een vierde Molukse generatie die in Nederland opgroeit, vertelt hij wel over haar Molukse wortels, maar verder merkt hij dat die generatie alweer meer met Nederland verbonden is. Dit in tegenstelling tot de eerste en tweede generatie, die een koude ontvangst in het nieuwe land kregen en zich nog altijd willen inzetten voor hun droom. Frans Paly-

ama (1936) is zich thuis gaan voelen in een vreemd land, want hij is in de eerste plaats Moluks. ‘We hebben een pracht van een geschiedenis.

Alleen al dat begrip “adat”, dat traditie of gewoonterecht betekent, is van onschatbare waarde. Dat is een uniek begrip. Ik ben en blijf Molukker, wat je daar ook onder verstaat.’

Molukkers op televisie Het verhaal van de veertien personen uit het boek worden nog echter als je de geïnterviewden op beeld hoort en ziet vertellen. Je ziet hen in hun herinneringen duiken. Wat opvalt, is dat ze het in hun jeugd niet makkelijk hebben gehad, maar er wel met warme gevoelens aan terugdenken. Familie is nu eenmaal heel belangrijk, evenals het respect voor je (groot)ouders. Voor de serie deden schrijfster Sylvia Pessireron en journalist Rens Broekhuis samen de research. In sommige gevallen liepen herinneringen namelijk niet synchroon aan wat archiefstukken of wetsvoorstellen vertellen. Zo zijn er verschillende opvattingen over de zelfzorgregeling van 1956: de overheid bepaalde dat Molukkers nu in hun eigen levensonderhoud moeten voorzien. Sommige geïnterviewden meenden dat ze voor die tijd niet eens móchten werken en koken buiten een centrale keuken, maar op papier leek het anders. Dat is het bijzondere aan oral history, de vorm van geschiedenisonderzoek die Verbraak hier bedrijft.

Het boek en de tv-serie zijn dus complementair aan elkaar en geven een rijker beeld van een volk dat wel degelijk onderdeel is van de Nederlandse geschiedenis.

De vierdelige tv-serie Molukkers in Nederland kun je terugkijken via www.npo.nl

COLUMN ONZE TAAL

Hersenen willen lezen

De redactie van Onze Taal zet iedere maand een bijzonder taalboek in de schijnwerpers. Deze keer Hersenen willen lezen van Erik Scherder.

RAYMOND NOË

De immer opgewekte breinoloog Erik Scherder, bekend van de praatprogramma’s, verkondigt vaak de boodschap dat veel bewegen goed is voor de hersenen. Maar lezen is ook heel goed, zo schrijft hij bijna verontschuldigend in het voorwoord van zijn nieuwe boek Hersenen willen lezen. Of beter gezegd: de combinatie van bewegen én lezen, want die is pas goed voor je brein. Hiermee stimuleer je de vorming van ‘functionele plastische veranderingen’: door veel te bewegen, komen er in de hersenen structuren bij (zenuwcellen en synapsen) en door cognitieve inspanning (zoals lezen) gaan die structuren beter functioneren.

In het boek gaat Scherder vooral in op wat er in onze hersenen gebeurt als we (leren) lezen. Maar hij begint met uit te leggen dat we ook boeken en positief nieuws moeten lezen, zeker in een lockdownsituatie, want van enkel negatief nieuws krijgen we zorgen en stress.

Vervolgens gaat het over welke delen van de hersenen we gebruiken om te lezen, en hoe het kinderbrein leesvaardig wordt – waarbij het ook gaat over lezen versus screentime (gamen, internetten, tv-kijken). Lezen, zo blijkt uit onderzoek, is veel beter voor de ontwikkeling van de hersenen dan ‘schermtijd’ – al zegt Scherder dan weer niet hoe het zit als die schermtijd lezend wordt doorgebracht. Over e-books oordeelt hij in ieder geval redelijk positief, net als over voorlezen en ‘samen lezen’, dus ouder en kind samen.

Andere onderwerpen die voorbij komen zijn leesstoornissen, analfabetisme, leesprojecten in de gevangenis en voorleesinitiatieven voor inburgeraars, die allemaal de voor Scherder kenmerkende, optimistische en positieve benadering krijgen – zelfs zaken als hersenaandoeningen en taalstoornissen. Zijn nawoord sluit hij dan ook in stijl af met: ‘En weet u wat ook zo positief is? Dat als u dan eens even gaat zitten, nadat u die dag natuurlijk uw beweegnorm gehaald heeft, u door te lezen tóch een unieke training geeft aan uw hersenen!’ Kortom, eerst lopend naar de boekhandel, en daarna lekker lezen.

Erik Scherder, Hersenen willen lezen. Waarom lezen goed is voor je brein, Uitgeverij Athenaeum, 96 pagina’s (€ 7,50)

Het Genootschap Onze Taal is een vereniging voor taalliefhebbers, dat elke maand het blad Onze Taal uitbrengt en daarnaast fungeert als Taaladviesdienst. Kijk voor meer informatie op: www.onzetaal.nl.

Lezen is veel beter voor de ontwikkeling van de hersenen dan ‘schermtijd’

Coen Verbraak, De Molukkers. Een vergeten geschiedenis, Alfabet uitgevers, 224 pagina’s (€ 22,99)

‘We hebben een pracht van een geschiedenis.

Alleen al dat begrip “adat”, dat traditie of gewoonterecht betekent’

FRANK RUITER

Een kaartenset vol prikkelende opdrachten om musea en tentoonstellingen nog intenser te beleven. Sommige opdrachten laten je discussiëren, schrijven of zelf creëren, met een expo als grondstof. Andere kaarten laten je de werken met andere ogen benaderen of zetten al je zintuigen in om kunst te proeven. Voor de volwassen museumbezoekers, maar ook al geschikt voor jongeren vanaf 11 jaar.

Met frisse illustraties en een weloverwogen maar speelse tekst laat De 9 stappen van Baby Antiracist jonge lezers en de volwassenen in hun leven kennismaken met het concept en de kracht van antiracisme. De langverwachte vertaling van de Amerikaanse bestseller én een inspirerende leidraad voor wie streeft naar een recht vaardige samenleving.

‘Ruzie in Rome’ is het eerste deel van een 7-delige stripreeks waarin telkens een wereldwonder centraal staat. Naast een knotsgek konijnenavontuur krijgen jonge lezers tal van boeiende weetjes over het wereldwonder, het land, de geschiedenis én hoe je konijnen gelukkig houdt. Boekjes voor kinderen vanaf 7 jaar met veel humor, spitsvondigheid en liefde voor konijnen.

Gezond de zomer door

Vega, vegan én alcoholvrij: dat is het thema van dit menu. De zomervakantie is voor velen al begonnen, en hoe kun je die beter doorbrengen dan met nieuwe, zomerse kookboeken? Frisse mocktails, knapperige salades en ander kleurrijk eten: deze kookboeken staan bomvol leuke recepten om deze zomer uit te proberen!

INGE KOMMEREN

Op basis van de boeken Ja, ik gril 5. Vegetarisch, FAMily.EAT.PLANT. en Mocktails heb ik een zomers menu samengesteld, en deze vervolgens zelf uitgeprobeerd. Ik wilde graag een realistisch beeld geven van wat er mogelijk is met deze boeken. Als ik deze recepten met succes kan maken in mijn minuscule studentenkeuken (van 1 à 2 m2), dan moet het iedereen lukken!

Voorgerecht

Als voorgerecht stel ik de gegrilde wijngaard-perziken met geitenkaasvulling voor, uit Ja, ik gril 5. Vegetarisch. Het boek staat bomvol vegetarische barbecue recepten, en vooral: barbecue, maar dan anders. De gegrilde perziken zijn een verrassende maar héérlijke smaakcombinatie met de goedgekruide geitenkaasvulling. Toch liever een koud voorgerecht? De vrolijke mangosalade met sesamdressing uit FAMily.EAT.PLANT. is in dat geval ook een aanrader: zoet, fris, pittig, en bomvol kleurrijk groente en fruit. Ook makkelijk om te toveren in een hoofdgerecht met een portie brood, pasta of ander graanproduct.

Hoofdgerecht

Het boek FAMily.EAT.PLANT. heeft veel keuze qua hoofdgerechten. Het staat vol makkelijke familierecepten waar iedereen, kinderen én nonveganisten, blij van zullen worden. Zo ook de pita’s met kikkererwten en

zoete aardappel. Simpel, snel, lekker, en ook nog eens gezond! Het pittige gember-knoflooksausje maakt het echt af. Een andere, iets meer feestelijke, aanrader voor het hoofdgerecht is de flammkuchen met daslookpesto, radijs en feta, uit Ja, ik gril! Niet vegan, maar wel érg lekker! De radijs geeft het nét dat beetje frisheid en knapperigheid dat het nodig heeft. Ook makkelijk klaar te maken in de oven in plaats van de barbecue, overigens.

Drankjes

Dit menu kon zeker niet compleet zijn zonder een stukje over drankjes. Zelf drink ik al een paar jaar geen (of zeer weinig) alcohol, dus Mocktails is een echte uitkomst voor mij. Het boek lijkt op het eerste gezicht

misschien een beetje intimiderend, maar als je eenmaal begint valt het enorm mee. Een goed beginnersdrankje, en ook ideaal voor de hete zomermaanden, is de citroen-muntfizz. Heerlijk verfrissend, enorm simpel, maar toch veel specialer dan gewone frisdrank door de toevoeging van oranjebloesemwater (makkelijk te vinden bij een buitenlandse supermarkt). Met een leuk takje munt of een schijfje citroen in het glas voel je je gelijk heel chic. De andere die ik heb uitgeprobeerd, is de ‘vergeet-me-niet’, met peer, rozemarijn en orgeade (een soort amandelsiroop). Iets minder fris, maar ook heel smakelijk. Ik kan het experimenteren met alle siropen, shrubs en cordiaals in ieder geval erg aanraden!

De gegrilde perziken zijn een héérlijke smaakcombinatie met de goedgekruide geitenkaasvulling

Jassy Davis, Mocktails, illustraties: Bett Norris, vertaling: Natascha van der Stelt, Good Cook, 144 pagina’s (€ 13,50)

Lisette Kreischer en Maartje Borst, FAMily.EAT.PLANT., Kosmos Uitgevers, 144 pagina’s (€ 24,99)

Mora Fütter, Ja, ik gril 5. Vegetarisch, Lantaarn Publishers, 160 pagina’s (€ 16,99)

€ 21,99

ISBN 978-94-92585-74-5

dutchventurepublishing nl

Nieuwe, spannende en mysterieuze graphic novel-serie voor jongens en meisjes van 9+

www.vierwindstreken.com

Phobos 4 - Victor Dixen

Het slotdeel in de Phobos-serie! vanaf 5 juli 2021 te koop

Nu te koop bij je lokale boekhandel.

SCHRIJFWEDSTRIJD

Winnaar Boekenkrantschrijfwedstrijd 2021

Douwe de Joode is met zijn verhaal Stukkie groen de winnaar van de tweede editie van de Boekenkrant-schrijfwedstrijd. Ook dit jaar waren we weer verrast door de vele creatieve inzendingen die we kregen. Dit verhaal sprong er voor ons uit door de sterke vertelstem, en de humoristische invulling van het thema ‘groen’: De Joode neemt een simpel grasveld als onderwerp, en weet daar een enerverend verhaal van te maken.

Afgelopen jaar hebben we de Boekenkrant-schrijfwedstrijd in het leven geroepen toen de lockdown net ingegaan was. We wilden onze lezers aansporen om deze vreemde tijd op een positieve manier in te vullen. Dat viel blijkbaar in goede aarde, want we waren erg verrast door de hoeveelheid inzendingen! Vandaar dat we dit jaar, aangezien de lockdown nog steeds van kracht was, een tweede editie hebben georganiseerd.

Dit jaar was het thema ‘groen’, en ook dit keer is er daarmee naar hartenlust geëxperimenteerd: variërend van de natuur tot aan buitenaardse wezens, en van jaloezie tot aan liefde. We waren dan ook regelmatig

verbluft door de creativiteit van de schrijvers. In het ene verhaal word je omgeven door groen, terwijl in het andere verhaal het groen juist ontbreekt. Ook stoplichten en zelfs Kermit de Kikker waren inspiratiebronnen. Benieuwd naar de andere vier genomineerde verhalen? Deze maand wordt er elke week één op onze website www.boekenkrant. com geplaatst.

Stukkie groen

DOUWE DE JOODE

Het stukkie is maar 30 m2 en ligt voor mijn deur. Ik noem het ‘grasveld’, maar dat predicaat mag het niet hebben. Al jaren niet. Het is ook al jaren een gevecht om het zo diep gewenste diepgroene gazon tot leven te wekken. Zo’n stukkie zacht groen waarin je als de zon maar even schijnt, languit kunt liggen, naar de hemel staren, wolken bewonderen en je één voelen met de natuur.

Vanaf de stoep kun je de ellende van mijn stukkie al zien. Door het raam ernaar kijken probeer ik zoveel mogelijk te vermijden.

Regelmatig tref ik er, in de avonduren gedropte, hondenhopen. De baasjes en bazinnetjes prefereren mijn stukkie boven het met een plastic handje opscheppen van de in vele tinten gekleurde en in grootte verschillende fecaliën.

Mest wordt aanbevolen maar hondenstront schijnt mijn gras niet te activeren. En dan het urineren van de beestjes; bruine brandwonden door een teveel aan stikstof verschijnen net op die plek die aarzelend groen begon te worden.

Zoon adviseerde zo’n bordje bij de ingang met een in rood gedrukte poepende hond. Het bleek een collectors item; twee dagen later was het weg.

Mijn stukkie kun je ook via een oprit bereiken. Zoonlief adviseerde om daar dan maar een laag gespannen touw aan te brengen met een verbodsbordje eraan. Ik hou van knutselen maar vroeg mij af of er

wel enige aarzeling bij hond en baas zou zijn om mijn terrein te betreden. Het touwtje en het bordje vonden trouwens ook geen genade in de ogen van geliefde.

Ik heb overwogen het bord ‘Artikel

461 Wetboek van Strafrecht’ aan te schaffen. Je hebt het al voor een paar tientjes bij de Bol.com.

‘Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, zich op eens anders grond waarvan de toegang op een voor hem blijkbare wijze door de rechthebbende is verboden, bevindt of daar vee laat lopen, wordt gestraft met geldboete van de eerste categorie.’ Je bent vrij zo’n bord op eigen grond te plaatsen. Maar kun je honden en katten tot ‘vee’ rekenen? En misschien heeft het baasje er wel 225 euro voor over; de boete ‘per eerste categorie’.

Omdat het drama bleef heb ik twee jaar terug uit de bibliotheek tuingidsen gehaald en op internet gegoogeld om een groene apotheose te realiseren.

Uren heb ik gestudeerd en uiteindelijk wist ik dat ik mest en graszaad nodig had. Maar ook dat ik vooral mijn stukkie moest verticuteren. Op die naam heb ik heel lang geoefend voordat ik hem ook maar op iemand durfde los te laten. ‘Verticuteren is het weghalen van de viltlaag die in het gazon ligt.’ Nooit geweten dat er vilt in mijn ‘gazon’ zat. Vele weekenden heb ik geheel zonder groene vingers geploeterd. Ik kocht zelfs spikes onder mijn schoenen om gaten te prikken waarin het graszaad kon verdwijnen. Na enkele stappen bleven er klonten aarde aan hangen en zat ik tot groot vermaak

Juryoordeel De redactie van de Boekenkrant koos Stukkie groen van Douwe de Joode als het winnende verhaal. Bij de beoordeling keken we naar de volgende drie criteria. Is er creatief omgegaan met het thema? Is het verhaal een goed opgebouwd en afgerond geheel?

Bevat het een overtuigende, consistente schrijfstijl? Hoewel meerdere verhalen erg creatief waren, een goed plot bevatten, of een originele schrijfstijl hadden, scoorde het verhaal van De Joode op alle drie de punten erg hoog. Meteen vanaf de eerste zin bevinden we ons in het hoofd van de verteller, en maakt hij

ons deelgenoot van zijn ‘strijd’ om zijn kleine stukje gazon tot leven te wekken. Met name bijzonder vonden we de manier waarop hij, hoewel hij alleen over hele banale, alledaagse dingen praat, de lezer toch weet te vermaken, en anders te laten kijken naar een stukje gras.

De prijs

De vijf beste verhalen krijgen persoonlijke feedback van de redactie van de Boekenkrant en worden gepubliceerd op onze website. Het winnende verhaal is tevens hieronder afgedrukt. Daarnaast krijgt de winnaar een gratis jaarabonnement op de Boekenkrant t.w.v. € 42 én een boekenpakket van ca. € 50!

van geliefde en een goede vriend die het allemaal beter wist maar geen poot uitstak, vast.

O ja, over katten gesproken; met dat gespuis is het nog erger. Verderop woont een zeer oude buurvrouw en in haar schuur mogen katten alles doen wat ze leuk vinden. Vermenigvuldigen is hun favoriet. Dat jonge volk heeft massaal de weg naar mijn stukkie ellendig groen gevonden en piest, poept en graaft dat het een lieve lust is. Buurvrouw heb ik beleefd gevraagd om haar katten binnen te houden. Dat resulteerde in een boze brief van haar mantelzorger die mij verweet haar geen liefde te gunnen in de laatste dagen van haar leven. Daar ik de buurt toch te vriend wilde houden, ik ken de lopende vuurtjes die zich met groot gemak via de asociale media verspreiden, heb ik niet meer gereageerd en ben op de loer gaan liggen. Iedere keer dat een of meer van deze harige schoffies hun kop en kont lieten zien, joeg ik ze krijsend weg. Mantelzorger heeft toen, zo schreef hij mij, een psychiater gebeld. Toen het echt uit de hand begon te lopen, heb ik de dierenambulance gebeld en hen geattendeerd op het overvloedige kattenvolk van buurvrouw. De derde handgeschreven brief van mantelzorger, was nog kwaadaardiger. Maar het hielp. En het hielp zeker toen buurvrouw recent het eeuwige opzocht. Alsof zij uit haar graf regeerde, bleven de katten mijn stukkie bevolken. Vele buren hadden zich ontfermd over een van haar weeskinderen.

Zoon adviseerde ‘katschrik’. Naast verdelgingsmiddelen voor alle door

God geschapen schepselen zoals slakken, muizen, vlooien, luizen en ratten, zag ik in het tuincentrum de katschrik staan; een mooie ronde bus met de kop van een kat erop. Het beest keek redelijk vrolijk. Wist natuurlijk niet waarvoor hij werd gebruikt.

Na het uitstrooien stonk mijn stukkie. Maar tot mijn verrassing bleven de katten weg.

Jij bent geen dierenliefhebber, was de opmerking van een kennis van de schaakvereniging die ik deelgenoot maakte van mijn strijd.

Hij woont driehoog heeft een balkon, een hond en een kat. Daarnaast aquaria met slangen en vissen. Een geliefde heeft hij niet meer; want die vond dat er veel te weinig liefde haar kant op ging.

Vorige maand heb ik besloten alle adviezen naast mij neer te leggen en een aluminium Artikel 164 bord te kopen. Er werd gebeld en de meneer van een van de razende koeriersdiensten overhandigde mij het pakketje met het verlangde bord. Hij spurtte terug naar zijn auto, sprong erin en scheurde weg.

Mijn stukkie had hij aangezien voor parkeerplaats. Diepe bandensporen grauwden mij aan. Het was alsof er geverticuteerd was.

Ook stoplichten en Kermit de Kikker waren inspiratiebronnen.

• bedrukken van sportshirts, hoodies, t-shirts

In Een klankbad voor Rudi D. keert dr. Sommerfeldt terug* naar de kust om zijn ex-vriendin van haar plaaggeest te verlossen. Met een ander uiterlijk en onder een nieuwe schuilnaam: Rudolf Dietzen. De therapie die hij volgt, heeft hem nog niet van zijn gewelddadige neigingen en wraakzucht bevrijd.

Klaus-Peter Wolf - Een klankbad voor Rudi D. Het tweede, op zichzelf staande deel in de serie van drie over dr. Sommerfeldt.

ISBN 9789492750235

314 pagina’s

€ 19,95

* in Doodse stilte op het wad werkte hij zonder diploma als huisarts in het Oost-Friese Norddeich.

Uitgeverij Stortebeeker

of www.amphorabooks.nl

informatie info@amphorabooks.nl

www.uitgeverijsignatuur.nl

Een gegeven nijlpaard

Een grappige en ontroerende roman waarin je meegenomen wordt naar een huis met een bijzondere familie en van de opera van Parijs tot het Circus Sowalskaja in Sint-Petersburg.

Mijn oma Varinka Sowalskaja werd in 1900 geboren. In een failliet familiecircus, op een afgelegen akker ten oosten van Sint-Petersburg. Ze had aan den lijve ondervonden dat magie een illusie is waar je elke dag keihard aan moet werken om die in stand te houden. De circuspaarden struikelden, wanneer ze hun rondjes door de ijskoude piste sjokten, over hun eigen hoeven. De spreekstalmeester, mijn overgrootvader Igor, stonk naar wodka en naar het onderlijf van onbekende vrouwen.

Als er niet zo weinig eten was geweest, waren de artiesten waarschijnlijk in hongerstaking gegaan. De enige hoop die het familiebedrijf op een trekpleister had, was het nijlpaard dat de vader van Varinka in een aanval van grootheidswaanzin in 1914 naar Sint-Petersburg had laten varen. Hier was Circus Sowalskaja met de gebruikelijke slechte timing midden in de algemene staking neergestreken.

Eigenlijk had mijn overgrootvader een olifant besteld. Bij een dierentuin

BOEKFRAGMENT

in Polen, die volgens Varinka de dieren sneller verkocht dan een merrie loopt als die haar stal ruikt. Het plan was om de olifant in Danzig in te schepen, als men de arbeiders tenminste zover zou kunnen krijgen, en daarna naar de vrachthaven van Sint-Petersburg te vervoeren, waar hij dan bij ligplaats 26 kon worden afgehaald. De daaropvolgende maanden sprak Igor enkel en alleen over de in aantocht zijnde olifant. Olifant met een hoofdletter O. Over hoe geweldig alles nu zou worden. Over het wereldnummer dat hij persoonlijk met dat prachtige schepsel zou vormgeven. Wat zou het een enorme publiekstrekker worden. Ze zouden nooit meer met honger naar bed hoeven gaan. Nú kwam de doorbraak. Eindelijk brak de dag aan waarop het schip met de Olifant in de haven werd verwacht. Mijn overgrootvader had Varinka en de breedgeschouderde Svetlana meegenomen. Svetlana kon alles wat zwaar was tillen en een vrachtwagen besturen. Vol verwachting stond Igor met knipperende ogen tegen het felle zonlicht in te kijken, terwijl het vrachtschip onder een wolkeloze hemel aanlegde. Langzaam werd de houten kist uit de buik van het schip omhooggetild, waarna ze hem vanaf het bovenste dek naar beneden lieten zakken. ‘Mi zhdjom slona! We wachten op onze Olifant! slona! Horen jullie het

wel?’ proclameerde Igor trots naar de mensen die op de kade om hen heen stonden, een mengelmoes van werkloze dagloners en zeelieden. De kist hing nog steeds in de lucht en de spanning steeg. Al snel werd duidelijk dat er iets aan de hand was. Naarmate hij dichter bij de grond kwam, leek de kist steeds kleiner. ‘De olifant was in de was gekrompen,’ bromt Varinka elke keer dat Olga en ik haar vragen om het verhaal te vertellen. Want toen Svetlana de veel en veel te kleine kist op de kade openbrak, kwam er een grijs gemêleerd nijlpaard met roze oortjes, een open bek met enorme tanden en een uiterst slechte adem tevoorschijn.

Igor spuugde, vloekte, schopte en vervloekte heel Polen en in het bijzonder de dierentuin van Danzig. Toen zakte hij uitgeput in elkaar en keek naar het nijlpaard, dat haar hoopvolle kop boven de kist uit had gestoken. Mijn overgrootvader zocht in zijn jas naar zijn heupfles, maar die was leeg. De havenmeester die erbij was komen staan, had alle superlatieven over de komende Olifant gehoord en ontfermde zich over mijn overgrootvader. Hij haalde zijn eigen wodkafles tevoorschijn en liet de circusdirecteur drinken.

François Villon. Dichter, boef en vagebond

François Villon. Dichter, boef en vagebond is een schelmenroman waarin we worden teruggebracht naar de middeleeuwen, met kroezen vol bier, romantiek en moord en doodslag.

Om de bloedvlekken van het gevecht met Philippe uit zijn kleren te krijgen ging François zijn moeder opzoeken. Ze deed vaak de was voor rijke families in de binnenstad om wat bij te verdienen. Op het plaatsje achter haar kleine woning stond een wastobbe met een wasbord. De vuile kleren van François konden daar nog makkelijk bij.

‘Mooi, mijn jongen, dat jij je oude moeder nog eens komt opzoeken,’ zei ze. Ze had al grijs haar, maar ze zag er helemaal niet oud uit, omdat ze een grappig, meisjesachtig gezicht had.

het bankje, terwijl zijn moeder met haar wasbord bezig was. Om haar gerust te stellen probeerde hij alleen maar goed nieuws over zichzelf te vertellen.

‘Het loopt best goed met mijn gedichten,’ schepte hij op. ‘Ik schrijf er zo nu en dan een over en dan is er altijd wel een of andere rijke vent die dat liever in huis heeft dan een vroom boek in het Latijn op duur perkament. En het levert weer wat geld op, soms wel tien sous.’

‘Dat is allemaal mooi en aardig,’ zei zij. ‘Zie je, ik ben maar een eenvoudige vrouw. Ik kan niet lezen of schrijven, dus wat heb ik aan jouw gerijmel?’

‘Zal ik dan komen voorlezen?’ zei hij. De Ballade van Vette Margot maar beter niet, bedacht hij.

Ze haalde de was uit de tobbe. ‘Wie was mijn vader dan?’ viel hij uit. ‘Jij verdomt het altijd om iets over die man te vertellen. Ik mag toch wel wat meer over hem weten? Zeg eens eerlijk: is hij nou overleden of verdwenen of ge- woon weggelopen?’

‘Hij is eerst bij me weggegaan en daarna is hij maanden later dood gevonden ergens in Anjou. Ik was blij toe. Ik zeg het maar zoals het is.’ Ze hield zich flink. ‘Ik was nog maar zeventien, en ik zat opgescheept met jou, klein blèrend mormel. Maar Vader Guillaume heeft me in die tijd erg geholpen. Hij is een goed mens, dat moet je altijd onthouden, jongen.’ ‘Dat heb ik altijd al willen vragen,’ zei François. ‘Heb jij ooit iets gehad met Vader Guillaume? Kan hij niet mijn vader zijn? Vertel.’

www.deharmonie.nl

Verschijnt 10 juli

‘Ik zal gauw wat soep voor je maken. Want je moet goed eten, hoor. Je bent zo mager, eet je wel genoeg? Gaat het wel goed met je? Je ziet er niet uit met al die wijnvlekken op je goed.’

‘Dat zijn geen wijnvlekken, moeder. Dat zijn bloedvlekken.’

‘Jongen, toch. Wat heb je nu weer uitgespookt? Bloed maakt het alleen maar erger, want die vlekken krijg je er heel moeilijk uit. Afijn, trek alles maar uit, dan zal ik kijken wat ik er nog aan kan doen.’

Zo zat François even later naakt op

‘Ach,’ zei zijn moeder. ‘Ik heb al genoeg aan de mooie plaatjes in de kerkramen van de Notre-Dame. De hemel met zijn engelen maakt me blij, de hel met zijn duivel maakt mij bang. Daar heb ik genoeg aan, zo simpel is dat voor mij.’

‘Maar moeder, die glas-in-loodramen zijn toch alleen maar om arme vrouwtjes zoals jij angstig te houden? Als jij je maar zondig voelt, kan de Kerk jou weer lekker vergeven.’

‘Kijk maar uit voor Satan, François. Praat er niet zo brutaal over. Jij bent zelf ook een grote zondaar. Net als ik, maar jij schaamt je er niet eens voor, je lijkt je vader wel.’

‘Help me even met wringen,’ zei ze. ‘Jij hebt sterkere handen dan ik.’ Zwijgend deden ze verder de was.

Karel Eykman, François Villon. Dichter, boef en vagebond, illustraties: Sylvia Weve, Uitgeverij De Harmonie, 128 pagina’s (€ 19,90)

Annette Bjergfeldt, Een gegeven nijlpaard, vertaling: Ingrid Hilwerda en Janke Klok, Uitgeverij Signatuur, 400 pagina’s (€ 24,99)

www.uitgeverijorlando.nl

Vluchtweg

Vluchtweg is de ultieme zomerthriller: origineel, grappig, meeslepend en zeer spannend! Waar zou jij heen gaan als je nergens meer veilig lijkt te zijn?

Ik open de schuurdeur, haal wat tuingereedschap weg, zet de grasmaaier aan de kant en trek mijn moeders fiets onder een deken vandaan. De banden zijn leeg en het zadel is veel te laag afgesteld. Onwillekeurig vraag ik me af wie er het laatst op gereden heeft. Mijn moeder was lang, haar knieën zouden het stuur geraakt hebben. Mijn vader, die niet van bewegen houdt, heb ik nog nooit op een fiets gezien. Ik ga op zoek naar een fietspomp en een tang. Als ik geen van beide snel genoeg vind, werp ik een ongeduldige blik op mijn horloge en besluit met de auto te gaan. Net als ik de schuurdeur wil sluiten, hoor ik vlak achter me iets bewegen.

‘Zo, dat is lang geleden, tien jaar, vijftien jaar? Nee, dat moet langer zijn.’ Met een ruk draai ik me om en sta oog in oog met mijn buurman. De snor van toen is uitgebreid tot een baardje. In het golvende, bruine haar zit nog steeds een natuurlijke slag. Nu met grijze lokken erdoorheen. Wat onveranderd is, zijn de diepliggende groene ogen die me priemend opnemen en de mondhoeken die

BOEKFRAGMENT

Ariadne

In een van de beroemdste Griekse mythen verraadt Ariadne haar vader, koning Minos van Kreta, door de Atheense prins Theseus te helpen de Minotaurus, het bloeddorstige monster dat onder het paleis van Knossos leeft, te verslaan. Theseus op zijn beurt verraadt Ariadne. Dit is haar verhaal.

Ik ben Ariadne, prinses van Kreta, al brengt mijn verhaal ons heel ver weg van de rotsachtige kust van mijn thuis. Mijn vader, Minos, vertelde me graag dat verhaal over zijn onbetwistbaar deugdzame gedrag, dat hem heel wat had opgeleverd: Megara, de onderwerping van Athene en de kans om een schitterend voorbeeld te tonen van zijn onberispelijke oordeel.

Volgens de geruchten was Scylla op het moment dat ze verdronk veranderd in een zeevogel. Dat bood bij lange na geen verlichting voor haar gruwelijke lot, want ze werd onmiddellijk opgezadeld met een eindeloze achtervolging door een purpergestreepte adelaar die zon op eeuwige wraak. Ik kon heel goed geloven dat dat waar was, want de goden hielden wel van een langdurig schouwspel vol pijn.

Maar als ik aan Scylla dacht, dacht

krullen in een zelfverzekerd lachje. Ik versteen.

‘Oom… Da…’ hakkel ik.

‘Laat dat oom maar weg,’ zegt Daan op commandotoon. De krullende mondhoeken veranderen in een grijns. Het bezorgt me een koude rilling. Hij buigt zich naar me toe. Automatisch doe ik een stap opzij en wijs hem op de afspraak van anderhalve meter afstand.

Hij begint te lachen en wijst op de schuur achter me.

‘Wilde je gaan fietsen?’

‘Ja, maar…’

‘Maar de banden zijn lek en het zadel staat te laag. Dat zadel heb ik aangepast toen Liekes fiets kapot was.

Ook alweer een tijdje geleden. Ben je alleen?’ Daan maakt een hoofdbeweging naar het huis. Hij kijkt even om. Ik knik. Lieke dus, op mijn moeders fiets. Waarom ook niet, mijn moeder leeft niet meer, de spullen staan hier toch maar ongebruikt en de buren zorgen dat alles in orde blijft rondom het huis. Moet ik juist niet dankbaar zijn?

‘Zal ik dan maar?’ Daan wacht mijn antwoord niet af. Resoluut stapt hij om me heen, loopt de schuur in en tilt met een zwaai de fiets naar buiten. Op een afstandje volg ik zijn handelingen als hij de fietspomp heeft aangesloten en de banden oppompt. Hij mag dan twintig

jaar ouder zijn, zoals ik gisteren al constateerde is hij nog steeds sterk, gespierd en met grote handen. Handen waarmee hij mij toen droogwreef op de boot… handen die Femke…

Mijn adem stokt.

Ik moet het zeggen, ik moet het nu zeggen, dat wat ik weet. Dit is mijn kans.

‘Zo, die zijn keihard en nu dat zadel nog. Ga eens zitten.’ Daan heeft een tang in zijn hand. Bijna dreigend houdt hij het stuk gereedschap omhoog. Als ik niet in beweging kom, vraagt hij wat eraan scheelt. Hij laat zijn hand zakken. Ik voel zijn ogen branden. Ik kijk van hem weg. Zeg het, zeg het! Verdomme, waar wacht je op?

‘Zoiets dan?’ Daan tikt tegen het zadel dat hij intussen tien centimeter hoger heeft gezet.

‘Ja, zo is het goed, bedankt,’ hoor ik mezelf zeggen. Ik slik en vervloek mezelf.

ik aan het dwaze en o, zo menselijke meisje dat naar adem snakte tussen het schuim van de golven die in het kielzog van mijn vaders boot kolkten. Ik zag haar in het woelige water omlaag worden getrokken, niet alleen door de ijzeren kettingen waarmee mijn vader haar had vastgebonden, maar ook door de vreselijke waarheid dat ze alles wat ze kende had opgeofferd voor een liefde die zo vluchtig en vergankelijk was als de regenbogen die door het opspattende zeewater heen glinsterden.

Mijn vaders bloedige beproevingen waren niet beperkt tot Scylla of Nisus, dat weet ik. Hij eiste van Athene een afschuwelijke prijs voor vrede. Zeus, de almachtige en meedogenloze heerser van de goden, hield van krachtige stervelingen en gunde zijn lievelingetje Minos het pleziertje van een verschrikkelijke plaag die door Athene woedde in een storm van ziekte, foltering, dood en rouw. Er moet heel wat gejammer hebben geklonken toen moeders zagen hoe hun kinderen voor hun ogen ziek werden en stierven, soldaten over het slagveld strompelden en de machtige stad – die merkte dat ze, net als alle andere steden, slechts sterk werd door zwak, menselijk vlees – weg begon te zakken onder de opgestapelde lijken van de plaag die mijn vader had gebracht. Ze hadden geen andere keus dan

aan zijn eisen te voldoen. Toch verlangde Minos geen rijkdom of macht. Hij wilde een offer: zeven Atheense jongemannen en zeven Atheens maagden die elk jaar over de golven naar Kreta gebracht moesten worden om de eetlust te bevredigen van het wangedrocht waardoor mijn familie door schande vernietigd dreigde te worden, maar dat ons uiteindelijk tot legendarische hoogte liet stijgen. Het schepsel wiens gebrul de vloeren van ons paleis deed schokken en sidderen als de tijd voor zijn jaarlijkse voederbeurt naderde, hoewel hij ver onder de grond begraven was, in het midden van een schemerlabyrint dat zo duizelingwekkend was dat niemand die er binnenging ooit nog de weg terug kon vinden naar het daglicht. Een labyrint waarvan alleen ik de sleutel had.

Een labyrint waarin iets was ondergebracht wat tegelijk Minos’ grootste vernedering en zijn grootste troef was.

Mijn broer, de Minotaurus.

Jennifer Saint, Ariadne, vertaling: Saskia Peterzon-Kotte, Uitgeverij Orlando, 352 pagina’s (€ 24,99)

Jet van Vuuren, Vluchtweg, Uitgeverij Ambo|Anthos, 344 pagina’s (€ 15,99) www.amboanthos.nl

Zwarte vogel

Een rauw verhaal over vriendschap en loyaliteit tussen twee ex-militairen. Hoe lang kun je terugvallen op het verleden, als het heden ver uiteenloopt?

‘Donder op, klootzak,’ vloek ik tegen mijn overgaande telefoon. ‘Je denkt toch godverdomme niet dat ik nog ga opnemen als jij me belt?’

Ruim twintig jaar geleden hadden we acht minuten nodig voor het winnen van de varsity, het begin van een onvergetelijk jaar. De herinneringen aan dat moment op het

De solozeiler

Als er aanwijzingen komen dat rebellen uit Jemen een aanslag voorbereiden op de kroonprins van Saoedi-Arabië, stuurt de CIA haar beste man, de steenrijke Cubaanse zeezeiler Humberto, om de lont uit het kruitvat te halen.

BOEKFRAGMENT

Snijgeil

De jonge neurochirurg Floris van der Heijde loopt in Snijgeil aan tegen de grenzen van zijn kunnen, als hij zijn afdelingshoofd van een gecompliceerde hersentumor moet verlossen.

Nuboer droeg een lichtblauw operatiehemd waar zijn smalle nek doorheen stak, en oogde nietig in het ziekenhuisbed. Eenmaal voorbij de schuifdeuren van een operatiekamercomplex werd geen ander onderscheid meer gemaakt tussen mensen dan op basis van hun aandoening. Allemaal in hetzelfde bed en dezelfde kleding. Ze deden afstand van alle persoonlijke uiterlijke kenmerken en bezittingen. Het was een beproefd recept in oorlog en ontgroening, een mens verloor acuut zijn eigenwaarde en werd zich bewust van zijn kwetsbaarheid.

Angstig keek Nuboer naar Floris op. “Voel je je niet helemaal lekker, Van der Heijde, je ziet zo bleek? Je bent toch hopelijk niet ziek, hè?”

“Nee hoor, professor, ik voel me perfect. Ik heb gisterenavond alleen misschien net iets te lang boven de simulatiecomputer gehangen,” loog Floris. Hij besefte dat dit contact niet te lang moest duren. Hij werd ook weer misselijk nu. Had sinds vannacht niets meer gegeten of gedronken, besefte hij.

“Mijnheer Nuboer, professor, to the point. Had u misschien nog een laatste vraag? Of een laatste opmerking wellicht? Ik wilde anders nu alvast maar de time-outprocedure met u en dokter Eskamp verrichten. Dan kan hij u daarna rustig in slaap maken en ga ik ondertussen alle operatieapparatuur installeren en controleren. We hebben de twee beste operatiezusters, zuster Lont en zuster Francken, zoals u wilde. En dan kan ik ondertussen even contact maken met de mensen in het congresgebouw.” “Van der Heijde, jongen.” Nuboer begon te huilen. “Je weet dat je op de nominatie staat om hoogleraar te worden. Ik heb een paar weken geleden de hele papierwinkel voor je in orde gemaakt. En informeel heb ik gehoord dat het rond is. Rothengatter heeft haar handtekening al gezet. Ook wilde ik je nog graag zeggen dat je tijdens mijn herstelperiode na de operatie uiteraard het waarnemend afdelingshoofd bent. En misschien moet je, nadat ik teruggekomen ben, maar het hoofd van onze afdeling blijven. Ik geloof dat jouw tijd gekomen is.” Hij pakte Floris zijn hand met twee handen smekend vast. Als een doodsbang kind. “Floris, alsjeblieft, doe je uiterste best! Ik ben pas tweeënzestig en wil nog niet dood. Echt niet. Mijn vrouw, mijn kinderen, de kleinkinderen die nog moeten komen.” Onbedwingbare snikken onderbraken zijn betoog. “Door mijn

carrière heb ik veel te weinig tijd aan hen kunnen besteden. Wanneer heb ik met Sebastiaan ooit een goed gesprek gevoerd? Altijd maar klaar staan voor je patiënten, altijd maar het beste van jezelf eisen, nooit tevreden zijn met wat je presteert. Floris, houd me in leven! Houd me alsjeblieft in leven! Ik wil niet dood.” Hij begon zacht te huilen, pakte het hardkartonnen nierbekkentje dat naast hem stond en spuugde daar onhandig zijn speeksel in.

“Maar natuurlijk professor, geen zorgen maken. Het komt helemaal goed. We gaan dat kliertje zorgvuldig uit uw hersenen vrijprepareren, en als u straks wakker wordt, ligt het keurig netjes met een markeringshechtinkje aan de top bij de neuro-pathologen in het bakje.” Floris’ glimlach brak maar met moeite door zijn van pijn verkrampte gelaat heen. Hij kreeg nu ook braakneigingen. Hij trok zijn rechterhand uit de handen van Nuboer los, kneep hem door het dunne, gele ziekenhuisdekentje heen nog een keer kameraadschappelijk in zijn onderbeen, en verliet toen haastig de voorbereidingsruimte. Stap een was gezet.

www.miralovesbooks.nl

De avond was al gevallen toen de messcherpe kiel van een 48voeter de havenlichten passeerde. De stuurman liet het grootzeil vallen. Hij was alleen aan boord. Hij kende het Nicoya schiereiland als zijn broekzak.

BOEKFRAGMENT

BOEKFRAGMENT

Amsterdam-Rijnkanaal wankelen. Zelfs het hele seizoen dat volgde biedt niet genoeg tegenwicht om de gebeurtenissen van de afgelopen tijd te vergeten.

‘Focking Guantanamo-aap met telefoonprivileges. Hoe vaak ga je me nog bellen voordat de betekenis van niet opnemen tot je botte harses doordringt?’

Beheerst plaats ik de wreef van mijn voet onder de buik van een om eten jengelende kat en veeg haar in een eenparig versnelde beweging over het parket mijn keuken uit. Veilig buiten het bereik van mijn rechterbeen wacht ze af totdat ik besluit dat

het ook voor haar etenstijd is. Mijn hoofd bonkt. De twaalf uur die achter me liggen zijn, zelf als ik Immo buiten beschouwing laat, scherven van een ontplofte handgranaat die in mijn brein steken. Na geflitst te zijn op de A2 werd ik thuis welkom geheten door een dagvaarding en brieven van advocaten en jeugdzorg. Een stapeltje beschuldigingen van tekortkomingen als ex-partner en gebrek aan verantwoordelijkheid als vader.

‘Regel even dit, bel even die en haal mijn computer thuis op,’ Som ik de opdrachten op die ik tot nu toe gekregen heb. ‘En als ik de computer

Aan de overkant van de Golf was hij geboren. Hij had er in zijn prilste jeugdjaren geleefd maar aan die tijd had hij geen levendige herinneringen meer.

Op volwassen leeftijd was hij met de regelmaat van de klok teruggekeerd.

In de loop der jaren waren er wel jachthavens bijgekomen maar dat maakte voor hem geen verschil. Hij zou zich nooit vergissen. Ook zonder kaartplotter. Deze plek en deze haveningang waren in zijn geheugen gegrift.

Hij legde met de souplesse van een roofdier het jacht vast aan de passantensteiger. Daarna vierden zijn

sterke handen losjes een Zodiac Mark 2 met kleine schokjes uit de davits omlaag om als laatste handeling een Mercury15 pk startklaar aan de kunststofspiegel te bevestigen.

Hij rekte zijn sterk en atletisch gevormd lichaam, nam de omgeving bemonsterend in zich op en liep vervolgens geruisloos de steiger af naar het clubgebouw. Na een dag op zee had hij trek gekregen.

Hij zou zich morgen wel melden bij Carlos, de havenmeester. Ze kenden elkaar al zo lang. Hij was van plan een paar dagen in Tamarindo te blijven en daarna, nog voor de tropische stormen een aanvang namen, door

heb, moet ik de map “nac” opzoeken. Daar staat alles wat ik moet weten om actie te ondernemen. De notitie over de terreurdreiging in Nederland moet direct naar de directeur van de veiligheidsdiensten. Zijn e-mail en telefoonnummer staan in het adressenboek. De aanleiding is natuurlijk dat je daar in Scheveningen van een of andere idioot iets gehoord hebt over een ophanden zijnde aanslag. We moeten nu iets doen of Pinkpop 2019 wordt een drama. We kunnen echt niet langer wachten. Fuck it, man, jouw leven mag dan misschien stilstaan, maar dat van mij draait gewoon door en niet alleen om jou.’

te reizen naar het Osa schiereiland waar alweer de volgende opdracht wachtte. Bij die gedachte rolde hij kort met zijn schouders. Maar hij was hier om een vriendendienst te verlenen. In zichzelf grinnikend corrigeerde hij zich. Een vriendin was ze. Zelfs meer dan dat. Tegen haar verzoek had hij nog nooit nee kunnen zeggen. Daar moest de belangrijkste opdracht van het jaar maar even op wachten.

Rene Beiersbergen, De solozeiler, Uitgeverij Mira Loves Books, 454 pagina’s (€ 20,95)

Niels Roelen, Zwarte vogel, Uitgeverij Volt, 288 pagina’s (€ 21,99) singeluitgeverijen.nl

Robert Pierik, Snijgeil, 20/10 Uitgevers, 208 pagina’s (€ 19,95) www.2010uitgevers.nl

Parkplan

Het enige corona-proof pretpark ter wereld! Zoek je favoriete attractie met bijpassende poëzie.

RUITERPAD

Nooit zie ik een vrouw van een jaar of vijftig met kaplaarzen en een zwarte pet statig op een paard langs me rijden. Het zijn vrijwel altijd kleine meisjes, in een slinger langs het fietspad, onwennig giechelend in het zadel, om even later af te slaan, een plotseling bospad op, of het zijn zwijgende patrouillemannen, op straat, ’s avonds laat, met een stok in de hand en een plastic scherm op hun hoofd, onbeweeglijk hoog op zo’n beest.

De ware reden dat het verboden is over een ruiterpad te wandelen is niet dat het zorgt voor een optimale veiligheid voor mens en dier maar dat kleine meisjes daar geleidelijk stille paardenmannen worden.

Hondenpoep tussen je noppen

Matteo’s zusjes willen dat hij invalt tijdens een balletuitvoering. Met zijn vrienden organiseert hij een voetbalkamp op dezelfde dag, maar… hij heeft heimwee…

Matteo laat zich net achterover op bed vallen als hij van beneden de boze stem van zijn moeder hoort.

‘WIE IS ER MET HONDENPOEP

ONDER ZIJN SCHOENEN NAAR

BOVEN GELOPEN!’ schreeuwt ze.

‘WIE!’

‘Ikke niet!’ roept Matteo snel. Voor alle zekerheid kijkt hij toch even onder zijn voetbalschoenen. Wacht even.

Die modder tussen zijn noppen – is dat wel modder?

Hij brengt zijn neus iets dichterbij. O nee. Het is poep. Stront van zijn eigen hond. Matteo zucht. Oei. Hij heeft Spidi zonet uitgelaten op het grasveldje. Met zijn voetbalschoenen aan. Omdat ze hadden afgesproken om na schooltijd nog even te gaan voetballen, Tiani, Omar, Gijs en hij. Twee tegen twee deden ze, en het was heel spannend. Omar en Tiani stonden met 2-1 voor, maar toen kreeg hij een goeie pass van Gijs, en hij wist dat hij kon scoren. Hij rende zo hard hij kon naar het doel, met de bal aan zijn voet.

‘Hondenpoep!’ schreeuwde Tiani.

Matteo liet zich niet afleiden. Natuurlijk niet. Hij rende door en scoorde!

Is hij toen echt door de poep van zijn eigen hond gerend? Het moet haast wel. Met dichtgeknepen neus trekt Matteo zijn vieze schoen uit en loopt ermee naar beneden. ‘Mama?’ roept hij. ‘Wat moet ik doen aan hondenpoep tussen mijn noppen?’

‘Als ik íéts smerig vind,’ gromt mama, ‘is het HONDENkak. Er is niks anders dat zo ontzettend stinkt. Bah. En het ligt overal. OVERAL. In de keuken. In de kamer. In de gang. Op de trap. En wie kan het weer schoonmaken hier?

Ik!’ ‘Ja, maar mama’, zegt Matteo. ‘Ik zei toch dat ik het wou doen.’ Mama komt half overeind. Er schieten vlammen uit haar ogen. ‘Ik moet er niet aan denken dat jij dit gaat doen.

Dan wordt het hier alleen nog maar viezer. Matteo. HOE vaak heb ik je gezegd dat je je schoenen uit moet doen als je de bijkeuken inkomt?!’

‘Maar ik was het gewoon vergeten!’

Matteo zit op de bank, zijn benen opgetrokken. Hij heeft wel drie keer sorry gezegd en hij heeft aangeboden om alles schoon te maken. Maar mama wil het per se zelf doen. Ze vertrouwt hem gewoon niet. ‘Zo’, zegt mama, en ze blaast een lok haar uit haar gezicht. In haar ene

hand heeft ze een emmer sop, in haar andere een dweilstok. ‘Het is weer schoon. Beloof me dat je nooit, NOOIT meer met schoenen het huis inkomt, Matteo.’

De buitendeur knalt dicht. Emma en Julia komen binnen rennen. ‘Matteo!’ hijgt Emma.

‘Ho!’ roept mama. ‘Terug! Schoenen uit, jullie. Er komt hier geen kind meer in huis met schoenen aan. Ik heb genoeg gedweild, vandaag.’ Emma trapt haar gympen uit en gooit ze in de richting van de bijkeuken.

Julia laat zich op haar buik vallen, en tijgert de kamer in, haar voeten omhoog. ‘Mattie!’ hijgt ze, en ze grijpt Matteo vast bij zijn enkel. ‘Je moet ons helpen!’

Matteo kijkt haar verbaasd aan. ‘Wat is er?’

‘Luuk is ziek!’ Julia kijkt Matteo bezwerend aan. ‘Je móét helpen!’ ‘Wat moet ik dan doen?’ zegt Matteo. ‘Aardig dat je dat vraagt’, zegt Julia, en schopt haar laarzen uit en gaat aan Matteo’s andere kant zitten. ‘Ik wist wel dat je het zou aanbieden. Je mag voor hem invallen.’

Corien Oranje, VVVoetbalfanaten 2. Hondenpoep tussen je noppen, Uitgeverij Columbus, 96 pagina’s (€ 11,99) www.royaljongbloed.com

Wout Waanders, Parkplan, Uitgeverij De Harmonie, 32 pagina’s (€ 19,90) www.deharmonie.nl

www.celtica-publishing.nl

Wraak

Op zoek naar zijn nichtje stort Wolf zich met zijn bloedbroeders in de wereld van de internationale misdaad. Hij wordt geconfronteerd met vrouwenhandel, drugs en wapens. Is hij op tijd?

Na drie maanden in Italië is Sanne aan het einde van haar Latijn. De mannen in Albanië waren stuk voor stuk beesten en in Italië is het niet veel beter. Ze heeft geen idee hoe vaak ze is misbruikt. Haar vechtlust om de marteling te overleven, is bijna volledig verdwenen. Het enige dat haar verhindert om haar polsen door te snijden of zich op te hangen, is haar gedachte aan wraak. Ze houdt zich overdag bezig om keer op keer op te zeggen wat ze van de mannen in Albanië weet. Haar geheugen laat haar nooit in de steek. Ze kent hun gezichten en herinnert zich hun woorden als ze pochend vertellen in wat voor huizen zij wonen. Ze ziet de bankpasjes en in sommige gevallen hun paspoorten voor zich als haar folteraars overmand door slaap en alcohol buiten bewustzijn zijn geraakt. ’s Nachts zit ze in het bordeel en overdag in een kamer opgesloten. Er wordt haar eten, kleding en wat ze nog meer nodig heeft, gebracht. Ze komt nooit haar kamer uit en

BOEKFRAGMENT

Spoiler Alert

Romance, fanfiction en blij zijn met jezelf!

Zonder er al te diep over na te denken checkte ze een Twitterdraadje van die ochtend, waar nog steeds druk op werd gereageerd. Het officiele account van Gods of the Gates had aan fans gevraagd hun beste cosplayfoto’s te plaatsen, en er waren al honderden reacties binnengekomen.

Toen ze een paar mensen zag met hetzelfde postuur als zij, zorgde ze er wel voor dat ze de reacties op hun foto’s niet las.

heeft geen papieren. Maar ze heeft de moed niet opgegeven. Misschien heeft de Nederlander een enveloppe naar Malou gestuurd. Daarna de wraak. Die gedachte houdt haar in leven.

De derde klant van de avond. Haar rode haar trekt mannen aan, zoals de dronken idioot die met haar naar boven gaat. Dit wordt de zoveelste martelgang waarbij ze zich alles moet laten welgevallen.

‘Je moet eerst afrekenen’, zegt ze tegen de man die probeert de trap op te strompelen.

‘Oh, bijna vergeten’, grijnst hij en knijpt haar in haar achterste. Ze laat het toe. Verzet tegen een klant wordt later door de eigenaar met rente terugbetaald. De klant is koning zolang hij de euro’s laat rollen. Achter haar staat een Italiaan met een dienblad waarop een fles champagne en twee glazen. De regel is dat ze een half glas mag. Het duurt even voor de dronkaard de biljetten aan de uitsmijter geeft.

‘De gele kamer’, zegt de Italiaan. Sanne zegt niets. Ze loopt voor haar klant uit en gaat de aangewezen kamer binnen. De Italiaan zet de fles en twee glazen op tafel waarna hij de kurk laat ploffen. Daarna trekt hij de deur achter zich dicht.

‘Champagne, drink!’ zegt de man en schenkt met onvaste hand de glazen in waarbij de helft van de drank op de tafel terechtkomt.

‘Proost!’ zegt hij en zakt in de fauteuil.

‘Proost’, zegt ze plichtmatig en gaat ook zitten. Ze nipt aan haar glas en zet het neer. De klant kijkt haar aan, komt plotseling naar voren en grijpt haar rode haren. Ze slaakt een onderdrukte kreet van pijn.

‘Ik hou van roodharige hoeren’, gromt hij en brengt zijn gezicht naar haar toe.

Sanne wil zich verzetten, maar de pijn verhindert dat. Hij brengt zijn gezicht vlakbij dat van haar en zegt in het Nederlands: ‘Luister en laat niets merken. Jij bent Sanne de Mars. Ik ben hier met een paar mannen en wij brengen je terug naar Nederland.’

www.zomerenkeuning.nl

Op haar telefoon stond een selfie van haar meest recente Laviniakostuum. De foto was niet bijgesneden, zowel haar gezicht als haar lichaam was duidelijk zichtbaar. Haar collega’s, op haar oude en nieuwe werk, zouden haar zeker herkennen. Net als haar familie en vrienden. Het zenuwslopendste van alles was nog wel: als ze Boek!AeneasIsNietZo haar Twitternaam gaf, zou hij haar eindelijk voor het eerst zien.

Diep ademhalen.

Ze plaatste de foto. Daarna legde ze meteen haar telefoon neer, klapte haar laptop dicht en bestelde roomservice, want dat had ze verdomme wel verdiend. Na het eten begon ze aan haar luchtige, moderne verhaal, zodat BAINZ er dit weekend feedback op zou kunnen geven.

Vlak voordat het tijd werd om naar bed te gaan, hield ze het niet meer

vol. Met haar vinger in de aanslag om mensen te blokkeren, bekeek ze haar Twittermeldingen. Holy fuck. Ze was viraal gegaan. Althans, naar haar bescheiden maatstaven. Er hadden honderden mensen op haar foto gereageerd, elke seconde kwamen er nieuwe reacties binnen. Ze kon de meldingen amper bijbenen, en een deel van de berichten wilde ze niet eens lezen.

Ze had heus wel geweten hoe bepaalde fans van Gods of the Gates konden reageren. Het verbaasde haar dan ook niets dat ze, tussen de bewonderende en bemoedigende reacties, ook een paar heel lelijke draadjes aantrof.

Een van de populairste berichten: Volgens mij heeft ze Lavinia opgegeten.

Dat deed pijn, natuurlijk. Maar een onbekende op internet zou haar nooit echt kunnen kwetsen. Niet zoals haar familie, vrienden en collega’s dat zouden kunnen. Desondanks wilde ze zichzelf niet langer dan noodzakelijk blootstellen aan dit gevoel. Het zou even duren, maar ze moest hier grip op zien te krijgen. Maar... jezus. Waar kwamen al die mensen vandaan? Het duurde een tijdje om alle haters in dat ene draadje te blokkeren en om – in elk geval tijdelijk – bepaalde termen die

verwezen naar groot vee en dieren uit de dierentuin te filteren. Tegen de tijd dat ze klaar was, had ze er alweer tientallen meldingen bij. Deze kwamen over het algemeen wat vriendelijker over, maar ze was van plan om er pas de volgende ochtend iets mee te doen.

Tot ze het bericht helemaal bovenaan zag, nog maar een paar tellen eerder geplaatst. Bij het account stond een felblauw wolkje met een vinkje erin. Een officieel, geverifieerd account dus. Het account van Marcus CasterRupp. De kerel die Aeneas speelde – Aeneas, verdomme! – had haar getweet. Hij volgde haar. En... het zag ernaar uit dat hij... Nee, dat kon niet kloppen. Ze hallucineerde zeker. Ze kneep haar ogen dicht. Knipperde. Las het nog eens. En nog eens. Om de een of andere reden leek het erop dat hij... Nou ja, zo te zien had hij haar mee uit gevraagd. Op een date. ‘Zoiets heb ik weleens in een fanfiction-verhaal gelezen,’ fluisterde ze. Daarna klikte ze op het draadje om erachter te komen wat er in vredesnaam was gebeurd.

Olivia Dade, Spoiler Alert, vertaling: Erica Disco, Uitgeverij Zomer & Keuning, 384 pagina’s (€ 16,00)

Rolf Österberg, Wraak, Celtica Publishing, 500 pagina’s (€ 20,95)

Waar

Een ziel op zoek naar zin

Een verhaal van een joch dat terechtkomt op een plek vol grofheid, alcoholmisbruik, ruzies en emotionele verwaarlozing. Verwaarlozing slaat een gat in het hart, in de ziel. Hoe mooi is het dan als een mens opengaat voor het grotere perspectief! Je maakt je vrij van je beperkingen, van het diepe lijden dat je achtervolgde.

Deze autobiografie heeft iets extra’s voor wie interesse heeft in psychologie en spiritualiteit. Het boek brengt liefde, dankbaarheid, hoop en ontzag. Voor het mysterie van de mens. Het mysterie van het leven.

Verkrijgbaar bij elke boekwinkel en via boekenbestellen.nl

Uitgeverij Zin en Zen

ISBN: 9789464066845

184 pagina’s

€ 15,95

VERLOREN LUCHTRUIM

Peter Grimm

€ 58, ­

Dit boek geeft een totaaloverzicht weer van de geallieerde luchtoperaties boven Nederland in mei 1940, inclusief de problematische strategische afwegingen en politieke gebeurtenissen die de geallieerde luchtsteun hebben beïnvloed. Verloren luchtruim is het resultaat van jarenlang onderzoek naar een onderbelicht thema in de geschiedenis van de meidagen van 1940.

Uitgeverij Geromy: voor behoud van het luchtvaarthistorisch erfgoed

Verkrijgbaar via uw lokale boekhandel of via www.geromybv.nl info@geromybv.nl

Heerlijk houten huis te huur in de Ardennen.

De Boekenkrant biedt haar lezers in samenwerking met boekhandel Roelants een rustiek vrijstaand landhuisje aan in de Belgische Ardennen. Het ligt in het dorpje Daverdisse. Hier is de laatste 40 jaar weinig veranderd. Ideaal voor een verblijf vol ontspanning of inspanning. De huisbibliotheek staat garant voor wekenlang leesplezier.

Nieuw Nu verkrijgbaar via de (online) boekhandel

De stier Mascha Gesthuizen

ISBN 9789492939630

Een weekend (vrij-ma) of een midweek (4 nachten) kost € 275,–en een week € 375,–. Kijk voor meer informatie op www.roelants.nl

Oscar Yvonne Franssen

ISBN 9789492939470

Kijk voor meer informatie op

www.futurouitgevers.nl

een wil is, is een omweg.

“… een indrukwekkende roman…”

“… vanaf de eerste pagina spannend…”

Stuur uw foto in

In deze fotogalerij geven wij de boekhandels een gezicht. Heeft u ook een leuke foto met uw team en/of favoriete klant in uw winkel? Stuur hem naar ons op via redactie@boekenkrant. com, en wie weet staat u de volgende keer in deze eregalerij.

De Boekenkrant

bij u in de buurt

Deze boekhandels verspreiden de Boekenkrant. Voor een compleet actueel overzicht kijkt u op www.boekenkrant.com/boekhandels. Staat uw naam niet op de lijst, of heeft u aanpassingen? Geef het door via info@boekenkrant.com.

NEDERLAND

AALSMEER

Boekhuis Aalsmeer

ALKMAAR Boekhandel Feijn

Van der Meulen’s Boekhandel

ALMELO Boekhandel Broekhuis

ALPHEN A/D RIJN

Boekhandel Haasbeek

Boekhandel Haasbeek

Herenhof

AMERSFOORT De Algemene

Boekhandel

Boekhandel Riemer

Boekhandel

Veenendaal

AMSTELVEEN

Boekhandel Venstra

Boekpresentatie bij Boekhandel Broekhuis in Almelo, Enschede, Oldenzaal, Hengelo en Deventer. Met v.l.n.r. Martien Frijns, P.F. Thomése, Nelleke Noordervliet, Jan Siebelink, Jente Posthuma en Rosita Steenbeek.

AMSTERDAM De Amsterdamse

Boekhandel

Boekhandel De Dolfijn

Boekhandel Jimmink

Boekhandel Scheltema

Boekhandel van Noord

ARNHEM Boekhandel Hijman

Ongerijmd

ASSEN

Boekhandel Van der Velde Rapunsel Kinderboeken & meer

BAARLE-NASSAU

Bruna Baarle-Nassau

BAARN

Boekhandel Den Boer

BARNEVELD

Boekhandel Romijn

BEILEN

Boekhandel

Het Logboek

BENNEKOM

Boekhandel Novita

BERGEN OP ZOOM

Quist Boeken

BILTHOVEN

Bilthovense

Boekhandel

BLEISWIJK

Boekhandel

Muilenburg

BODEGRAVEN

The Read Shop Karssen

BOXMEER

Van Dinter Media

BREDA

Boekhandel

Van Kemenade & Hollaers

Libris Boekhandel

Buitelaar

BREUKELEN

Boekhandel

Van Kralingen

CASTRICUM

Boekhandel Laan

CUIJK

The Read Shop Cuijk

DEN BOSCH

Boekhandel

Adr. Heinen

DEN HAAG

Boekhandel De Vries

Van Stockum

Boekhandel

Scheveningen

DEVENTER

Boekhandel Broekhuis

Boekhandel Praamstra

DIEREN

The Read Shop Dieren

DOORN

The Read Shop Doorn

DOORWERTH

All you can give

DORDRECHT

Boekhandel Vos & Van der Leer

Kinderboekwinkel

De Giraf

DRACHTEN

Boekhandel

Van der Velde

DRIEBERGEN

Boekhandel

Jacques Baas

DRONTEN

Voster Boekverkopers

EDE

Boek en Buro

EELDE

The Read Shop Eelde

EINDHOVEN

De Boekenberg

Boekhandel

Van Grinsven

Boekhandel Van Piere

ENSCHEDE

Boekhandel Broekhuis

EXLOO

Geerts Warenhuis

GELDROP

Boekhandel

Van Grinsven

GOES

Boekhandel

De Koperen Tuin

GOIRLE

Blz. Boekhandel

Buitelaar

GORINCHEM Boekhandel

De Boekenkist

GOUDA

Boekhandel Verkaaik

The Read Shop

Goverwelle

GRONINGEN Boekhandel

Van der Velde

Boekhandel Riemer

HAAKSBERGEN

Boek en Buro

HAARLEM

Boekhandel De Vries

Van Stockum

Bruna Cronjéstraat

Kennemer Boekhandel

Kinderboekwinkel

Kiekeboek

HAREN (GR)

Boomker Boeken

HARLINGEN Boekhandel

Van der Velde

HEDEL

HEEMSTEDE

Boekhandel Blokker

HEEZE Boek- en Kantoorboekhandel

Lektura

HELMOND

Boekhandel

De Ganzenveer

HENGELO Boekhandel Broekhuis

HIPPOLYTUSHOEF

De Wieringer

Boekhandel

HOOGEVEEN

The Read Shop XL

Hoogeveen

HOUTEN Boekhandel De Kler

HUIZEN

Boekhandel Flevo

IJMUIDEN The Read Shop Express

IJmuiden

KAPELLE

Boekhandel Lectori

KERKRADE Boekhandel Leeskunst

Boekhandel

Deurenberg

KRIMPEN A/D IJSSEL

Boekhandel Kamerbeek

LEEUWARDEN Boekhandel

Van der Velde

De Toverlantaarn

LEIDEN

Boekhandel De Kler

Boekhandel Kooyker

Boekhandel Silvester

LEIDERDORP

Boekhandel De Kler

LISSE

Grimbergen Boeken

LOCHEM

Boekhandel Lovink

MAARN

Boekhandel Boek & Koek

MAASSLUIS Boekhandel

Het Keizerrijk

MAASTRICHT Boekhandel

Dominicanen

MEPPEL Riemer Barth

MIDDELBURG De Drvkkery

MIJDRECHT Boekhandel Mondria

MONNICKENDAM

Nimo Boek

NAALDWIJK The Read Shop

Naaldwijk

NIEUWEGEIN

The Read Shop

Nieuwegein

NIJKERK

Boekhandel Roodbeen

NIJMEGEN

Boekhandel Augustinus

Boekhandel Roelants

Dekker v.d. Vegt

Boekverkopers

Kinderboekwinkel

Nijmegen

NOORDWIJK

Boekhandel

Van der Meer

NOORDWIJKERHOUT

NOOTDORP

Bruna Lange Baan

NUNSPEET

Boekhandel Osinga

OEGSTGEEST Boekhandel De Kler

Rijnlandse Boekhandel

OISTERWIJK

Boekhandel Oisterwijk

OLDENZAAL

Boekhandel Broekhuis

OOSTERBEEK

Boekhandel

Meijer & Siegers

OSS

Boekhandel Derijks

OUDERKERK A/D

AMSTEL

Boekhandel Sprey

OUDEWATER

The Read Shop

Oudewater

PIJNACKER

Boekhandel van Atten

Bruna Ackershof

PURMEREND

Boekhandel

Het Leesteken

PUTTERSHOEK

Marjan Houtman Lezen & Schrijven

RAALTE

Bruna Ellenbroek

RHOON

Het Witte Huys

RODEN

Boekhandel Daan Nijman

ROERMOND

Plantage Boekhandel

Boekhuis de kleine

Tovenaar

ROOSENDAAL Boekhandel De Boekenwurm

ROSMALEN

Boekhandel De Omslag

ROTTERDAM

Boekhandel Donner

Boekhandel Maximus

Boekhandel Van Rietschoten

RIJSWIJK

Bruna Monnichmann

SANTPOORT-NOORD

Bredero Boeken

SCHAGEN

Boekhandel Plukker

SCHIEDAM

Schiedams Boekhuis

SITTARD

Boekhandel Krings

SNEEK

Boekhandel Van der Velde

SON EN BREUGEL

Boekhandel de Traverse

STEENWIJK

Steenwijks Boekhuys

TIEL

Boekhandel Arentsen

TILBURG

Gianotten Mutsaers

TWELLO

Boekhandel Oonk

UITHOORN

The Read Shop Express

Uithoorn

UTRECHT

Boekhandel Kees

Broese boekverkopers

VEENENDAAL Boekhandel Van Kooten

VEGHEL

Boekhandel Schellen

VELP (GD)

Boekhandel Jansen & De Feijter

VENLO

Boekhandel Koops

VENRAY Roojboek

VLEUTEN

Boekhandel Kees

VLISSINGEN

Boekhandel ’t Spui

VOORBURG

Kinderboekhandel In de

Wolken

VOORSCHOTEN

Boekhandel De Kler

WAALWIJK

Plantage Bookstore

WAGENINGEN

Boekhandel Kniphorst

WASSENAAR

Boekhandel De Kler

WEESP

Boekhandel PeZZi PaZZi

WILLEMSTAD

Boekhandel

Het Rozemarijntje

WOERDEN Boekhandel De Kler

Boekhandel KEES

WORMERVEER

Pasman Boek & Hobby

ZEIST

Boekhandel Kramer & Van Doorn

ZEVENAAR

Rebers Boek en Buro

ZOETERMEER

Boekhandel De Kler

Bruna Dorpsstraat

Silvester Boek & Spel

ZWOLLE Waanders In de Broeren

VLAANDEREN

BRASSCHAAT Standaard Boekhandel

BRUGGE De Reyghere

boekhandel

GENK

Malpertuis

HEIST-OP-DEN-BERG

Het Voorwoord

MECHELEN Salvator

Eigenares José van Berge en haar dochter Sarah, Blz. Boekhandel, Hedel.

Blz. Boekhandel Hedel

BUNSCHOTENSPAKENBURG

Bruna Van de Geest

Boekhandel Wagenaar & Van Halem

Savannah Bay

De Utrechtse

Kinderboekwinkel

Bestel en koop…

…bij uw lokale boekhandel.

Anouk en Hilda, Boekhandel Veenendaal, Amersfoort.

Martine, Erna, Marleen en Jeanet, Boekhandel Lovink, Lochum.

V.l.n.r. Judith Seinen, Astrid Bamberg, Monique Warnier en Marijn Beneder, Boekhandel Hijman Ongerijmd, Arnhem.

Paul van Tongeren zoekt aan de hand van grote denkers als Plato, Aristoteles, Augustinus, Montaigne, Kant en Nietzsche naar echte vriendschap onder het motto: ‘liever gewone vrienden dan een dode vriend’.

‘Filosoferen over vriendschap betekent in Doodgewone vrienden ook nadenken over filosofie. Van Tongeren belicht zowel de gevaren als de existentiële noodzaak van filosofie. Filosoferen is bloedlink, want je kunt erdoor vergeten te leven; zonder filosofie weet je echter niet hóe je moet leven.’ –

Verkrijgbaar in de boekhandel en op boomfilosofie.nl

ERIK SCHERDER

‘Bewegen is goed voor je brein!’

BOEKHANDEL GIANOTTEN MUTSAERS

Huiselijke taferelen

Elke maand bezoeken we een van de vele mooie Boekenkrant-boekhandels die ons taalgebied rijk is. Deze maand spreken we met de eigenaar van boekhandel Gianotten Mutsaers in Tilburg, Marlous Mutsaers. Het is al weer meer dan een jaar geleden dat boekhandel Gianotten Mutsaers thuis mocht komen in hun weer helemaal verbouwde pand. ‘In 2019 hebben we in een tijdelijk pand gezeten. We genieten nu ten volle van een mooie nieuwe winkel,’ vertelt Mutsaers. Thuiskomen is ook een doel dat deze boekhandel voor ogen

heeft voor zijn klanten. De nieuwe inrichting is gebaseerd op een huis. Zo is er een woonkamer, waar klanten kunnen gaan zitten om te lezen. De kinderboekenafdeling is de tuin, inclusief tenten en picknicktafels en een grote muurschildering van Rik de Haas. Bij binnenkomst bevind je je in de patio. ‘We willen graag dat onze klanten zich hier thuis voelen en dat ze hun vrije tijd met ons door willen brengen.’ De woonkeuken van de winkel wordt nog verbouwd. Daar bevinden zich een bar en boekencafé.

‘In de toekomst kan daar geluncht worden, nu bieden we koffie to-go aan of kun je op het buitenterras zitten met koffie en iets lekkers.’ De opening van de nieuwe winkel kon nog groots ingeluid worden, maar vlak daarna brak de coronacrisis uit.

‘Inmiddels zijn we weer voorzichtig activiteiten aan het organiseren. We hebben alweer een paar signeersessies achter de rug. Als het weer kan zal er weer voorgelezen geworden aan de kinderen, en zullen er workshops en interviews georganiseerd worden. Na de zomer hebben we een heel leuk vol programma.’ Wat nog ontbreekt in dit knusse huis is een bed, dus je kunt na sluitingstijd niet blijven slapen.

TOP 60 NEDERLAND

Week 26, 2021. Bron: CPNB

1 (1) 5e week

Michel van Egmond & Antoinnette

Scheulderman, Derksen

2 (5) 69e week

Charlie Mackesy, De jongen, de mol, de vos en het paard

3 (2) 3e week

Karin Slaughter, Valse getuige

4 (3) 8e week

Lucinda Riley, De zeven zussen. De zevende zus

5 (7) 10e week

Tonke Dragt, De brief voor de koning

6 (4) 65e week

Lale Gül, Ik ga leven

7 NIEUW

Anna van der Breggen, ANNA

8 (9) 5e week

Susan Smit, De heks van Limbrigt

9 (4) 4e week

Jo Nesbø, Koninkrijk

10 NIEUW

Maarten Kolsloot, De Raboploeg

11 (11) 155e week

Lucinda Riley, De zevende zus

12 (20) 3e week

Corina Bomann, De kleuren van schoonheid 1. Sophia’s hoop

13 (23) 2e week

Hedy d’Acona, Vrolijk verval

14 (33) 11e week

Hanneke de Zoete, De zoete zusjes gaan op vakantie 15 (26) 4e week

Jeff Kinney, Het leven van een loser. Kopje onder 16 (27) 54e week

Raynor Winn, Het zoutpad

17 (12) 5e week

Roxane van Iperen, De genocidefax 18 (18) 125e week

Roxane van Iperen, ’t Hooge nest

19 NIEUW

Kiki van Dijk, Vlieland

20 (21) 3e week

Edmund de Waal, Brieven aan Camondo 21 (28) 10e week

Suzanne Vermeer, Zomeravond 22 (24) 14e week

Ramsey Nasr, De fundamenten 23 (6) 4e week

George Boellaard, Wij willen gangster worden 24 (15) 2e week

Carlos Ruiz Zafón, Stad der nevelen 25 (22) 95e week

Rutger Bregman, De meeste mensen deugen 26 (31) 148e week

Lucinda Riley, De zeven zussen. Storm 27 (25) 17e week

Jeroen Brouwers, Cliënt E. Busken 28 (19) 5e week

M.J. Arlidge, Niemand zeggen 29 13e week

Marc-Uwe Kling & Astrid Henn, De NEEhoorn 30 (36) 202e week

Haemin Sunim, Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt 31 (8) 7e week

David Baldacci, Dodelijk spel

32 (30) 12e week

Nicci French, Wie niet horen wil 33 (13) 18e week

Pieter Omtzigt, Een nieuw sociaal contract

34 NIEUW

Toon Tellegen, Dank je wel 35 (49) 60e week

Michael Pilarczyk, Master your mindset

36 (45) 67e week

Lucinda Riley, De zeven zussen. Zon

37 (57) 2e week

Benedict Wells, Hard land

38 (14) 5e week

Jerry Goossens & Frank van Hellemond, Het grote ouwe lullen boek

39 (35) 145e week

Lucinda Riley, De zeven zussen. Schaduw 40 (16) 4e week

John Grisham, Sterspeler

41 (50) 38e week

Elke Wiss, Socrates op sneakers

42 (37) 135e week

Lucinda Riley, De zeven zussen. Parel

43 (42) 117e week

Lucinda Riley, De zeven zussen. Maan

44 NIEUW

Club Donald Duck 3. Metro op hol!

45 (40) 3e week

Vico Olling, Martin H.

46 (39) 37e week

Edith Eger, Het geschenk

47 (54) 9e week

Jill Mansell, Tot aan de zon en terug

48 NIEUW

Michel Vos, Get your shit together

49 5e week

Delia Owens, Daar waar de rivierkreeften zingen

50 (58) 48e week

Edith Eger, De keuze

51 88e week

Natalia & Walter, Project gezond. Afvallen met gezond en vooral lekker

eten

52 43e week

Corina Bomann, Agneta’s erfenis

53 10e week

Linda van Rijn, Zandvoort aan zee 54 (48) 6e week

Erik Scherder, Hersenen willen lezen 55 (56) 38e week

Raynor Winn, De wilde stilte

56 NIEUW

Anya Niewierra, De camino

57 21e week

Els van Steijn, De fontein. Vind je plek.

58 3e week

Alex Schulman, De overlevenden

59 2e week

Dav Pilkey, Dog man. De bal is hond. 60 16e week

Andy Griffiths en Terry Denton, De waanzinnige boomhut van 130 verdiepingen

‘De kinderboekenafdeling is de tuin, inclusief tenten en picknicktafels en een grote muurschildering van Rik de Haas.’

Marlous Mutsaers (vooraan op picknicktafel) met medewerkers.

DARRENSLACHT

Robert Pierik

meeslepende roman over liefde, berouw en kunst

VAN 10,6 NAAR 9,58 Kees Sluys

De kleurrijke geschiedenis van de sprint.

SCHONE SPORT, SCHONE SCHIJN Jan Tamboer

Over de zin en onzin van het dopingverbod.

SNIJGEIL

Robert Pierik

Snijgeil is de debuutroman van Robert Pierik, chirurg in Zwolle en gespecialiseerd in slokdarm- en borstkanker. De auteur geeft met dit verhaal over liefde, macht en zelfdestructie een verrassende inkijk in de hedendaagse ziekenhuiswereld, waarbij hij in het midden laat wat feit is en wat fictie.

DE ONBEKENDE HISTORIE VAN DE OLYMPISCHE SPELEN Bram Brouwer Hoe De Coubertin de geschiedenis naar zijn hand zette.

DE PSYCHOLOGIE VAN DE TOPSPORTER Bert De Cuyper Van atletiek tot zeilen. Van aandacht tot zwart gat.

TUSSEN GEVEN EN NEMEN Hein Lodewijkx Wielrennen als dubbelspel.

‘Over de pies van Zeus en de waarheid van wolken – een opwindende denktocht waarin het regent van ideeën en zinnelijke weerberichten.

Lees u paraat voor het grillige klimaat.’ – Adriaan van Dis

‘Hoe vertellen wij het grootste verhaal ter wereld? Lees dit boek van René ten Bos, een eyeopener!’

– Margot Ribberink

Verkrijgbaar in de boekhandel en op boomfilosofie.nl

Elke maand kun je in deze rubriek kennismaken met een Boekenkrant-lezer.

Deze keer: Will en Martina Pinxteren.

Wat doe je in het dagelijks leven?

Will: ‘Ik ben nu gepensioneerd, maar heb 47 jaar gewerkt, onder andere bij de marine en in het winkelbedrijf.’

Martina: ‘Ik ben al 43 jaar secretaresse binnen de GGZ.’

Waar haal je de Boekenkrant op?

‘Bij de uitstekende Libris Boekhandel Buitelaar in Breda.’

Hoe is je liefde voor lezen ooit begonnen?

Will: ‘Ik vond het op de basisschool leuk om te schrijven en moest vaak mijn opstellen voorlezen. Daarmee is ook het boeken lezen begonnen.’

Martina: ‘Ik leende alle Agatha Christies uit de schoolbibliotheek, en later heb ik ze zelf ook allemaal verzameld. Nog altijd is de whodunit en (literaire) thriller favoriet, maar ik lees ook veel andere genres. Ik las vroeger thuis ook graag voor aan wie maar wilde luisteren, onder andere

de hele In de Ban van de Ring van Tolkien.’

Welk boek zou je iedereen aanraden?

Will: ‘Vila Pouca van Gerrit Komrij, Een vriendschap in Tibet van Claire Scobie, en de twee reisboeken van Miriam Lancewood.’

Martina: ‘De beschermheilige van zwangere meisjes van Ursula Hegi (ontroerend en toch ook bij vlagen heerlijke humor), Kafka op het strand van Haruki Murakami, en de boeken van Joël Dicker. ‘We hebben best uiteenlopende smaken, vandaar ook de bijna duizend boeken in de kast.’

Welk boek heb je nooit uitgelezen?

Will: ‘Slechts een enkele, maar ik ben de titels vergeten, ze waren dus echt niet interessant voor mij.’

Martina: ‘Ik lees zelden een boek niet uit, je weet immers nooit wat er verder nog komt. Pas als het helemaal uit is kun je een oordeel vellen.’

Welk boek ligt er op dit moment op je nachtkastje?

Will: ‘De verloren bloem van de sjamaan van Davide Morosinotto. Een lekker dik gebonden boek met mooie tekeningen. Het is speciaal voor mij, omdat het zich afspeelt in Peru, waar ik in 2019 een rondreis heb gemaakt. Het is eigenlijk een kinderboek, maar heel bijzonder vormgegeven. En ach, ergens zit er in mij (gelukkig) ook nog wel een stukje kind.’

Martina: ‘De heks van Limbricht van Susan Smit, Spiegelman van Lars Kepler, en De bibliotheek van Parijs van Janet Skeslien Charles.’

Wilt u ook een keer meedoen met ‘Lezer aan het woord’? Beantwoord de bovenstaande vragen in ca. 350 woorden en stuur ze op naar redactie@boekenkrant.com. Wie weet staat u in de volgende Boekenkrant!

Welke drie schrijvers zijn in dit beeld verborgen? Stuur de namen voor 26 juli 2021 naar redactie@ boekenkrant.com met als onderwerp ‘Win een boek’. Vermeld ook je naam en adres. Onder de goede inzendingen wordt een exemplaar van Vluchtweg verloot.

In Vluchtweg van Jet van Vuuren verdrinkt tijdens een zeiltocht in Friesland de mooie zeventienjarige Femke voor de ogen van haar zusje Judy. Twintig jaar later is ze terug in Friesland. Tijdens haar verblijf dringen zich steeds meer onverwerkte beelden van de zeiltocht aan haar op. Is het waar wat ze ziet, en is Femke niet door een noodlottig ongeluk omgekomen, maar vermoord?

Jet van Vuuren, Vluchtweg, Uitgeverij Ambo|Anthos, 344 pagina’s (€ 15,99)

Wie waren de drie schrijvers verborgen in het beeld in het juninummer? Het goede antwoord is: Frits Boterman, Willem Philipsen en Daniel Nayeri

Winnaar

Uit de goede inzendingen trokken we de volgende winnaar: Paula Verstraeten uit Veghel. Zij wint een exemplaar van Lily van Tom de Cock. Gefeliciteerd!

Tom de Cock, Lily, Uitgeverij Pelckmans, 396 pagina’s (€ 16,50)

Neem nú een abonnement!

Aanmelden kan via boekenkrant.com/abo (of vul de bon in)

Ja, ik neem een abonnement:

Twaalf nummers van de Boekenkrant voor € 42,–

naam m/v

straat

postcode plaats land

e-mail telefoon

IBAN nummer

betaling automatische incasso per factuur (+ 2,50 administratiekosten) geboortedatum

handtekening

Stuur deze bon naar: Boekenkrant, Zonnebaan 54, 3542 EG Utrecht, Nederland

LEZER AAN HET WOORD WILL EN MARTINA

‘Het is eigenlijk een kinderboek. En ach, ergens zit er in mij (gelukkig) ook nog wel een stukje kind.’

‘Ik leende alle Agatha Christies uit de schoolbibliotheek’

Bijzonder kinderboek over de 11-jarige Lennox. Hij weet dat zijn vader zo nu en dan naar het Onzichtbare Ziekenhuis moet, maar waarom? Als hij op een dag het gelukshangertje, in de vorm van een gouden sikkel, vindt dat zijn vader altijd om zijn nek heeft en nooit af doet, besluit Lennox samen met zijn vriendinnetje Aya zijn vader te verrassen.

In toegankelijke verzen komt het leven van alledag aan bod. Soms grappig, dan weer keihard. Uit het juryrapport van de C. Buddingh’prijs 2021: “Parkplan is een zeer consistente bundel die handelt over de worsteling die het bestaan is, en hoe we daar met onze dagelijkse kleine onderhandelingen toch een kloppend geheel van proberen te maken.”

Nieuwe roman van David Leavitt, auteur van onder andere De Indische klerk en De verloren taal der kranen.

Duik deze zomer in een pretpark van poëzie.

Zomerlezen

3 delen in cassette