DE DRIEHOEK
Chiel Egberts Chiel Egberts is de bedenker van ‘de driehoek’. Een van de fundamenten in de zorg en ondersteuning van Ons Tweede Thuis. In deze heftige ‘coronawinter’ lijken die fundamenten door de ‘social distancing’ soms wat ondergesneeuwd te raken. Terug naar de basis dus, en op naar zijn werkplek in de bossen bij Holten, voor een gesprek met orthopedagoog Chiel Egberts.
Het begin Chiel: “In de jaren 90 hield ik een verhaal voor boze ouders over ‘loslaten’. Het was in de tijd dat de zorgprofessional maatgevend was voor de ontwikkeling van een mens met een beperking. Toen ik de avond voorbereidde kwam ik steeds meer tot de overtuiging dat loslaten geen optie was. Ouders hebben een onverbrekelijke relatie met hun kinderen en de zorgprofessional komt daar als derde bij. Zou het niet veel meer gaan over samenwerken dan loslaten? De driehoeksgedachte was geboren.
Een driehoek Aan de top van de driehoek staat ontegenzeggelijk de cliënt. Het is niet makkelijk om een beperking te hebben. Je bent kwetsbaar en hebt houvast nodig om jezelf te kunnen ontplooien. Die top moet dus gedragen worden door een sterke basis. Een basis van ouders en begeleiders. De laatsten nemen hun positie in met hun professionaliteit, maar kunnen die rol pas echt goed vervullen in samenwerking met de ouders. Natuurlijk is er een volgorde. Alles begint met kind en ouders, de professionals komen pas als derde. En omgekeerd, als er professioneel aan het werk gegaan moet worden is de volgorde: professional, cliënt en ouders.
Ontwikkeling De zorg voor mensen met een beperking heeft zich sinds eind vorige eeuw relatief snel ontwikkeld. Eerst stond de professional op de voorgrond. Door nieuwe inzichten werd daarna de cliënt centraal gesteld, maar dat sloeg al snel door naar ‘u vraagt, wij draaien’ met alle overvraging en andere inschattingsfouten van dien. De ouders, die waren er natuurlijk altijd. Kinderen met een beperking blijven immers kind van hun ouders. Ouderverenigingen benadrukten dan ook constant dat hun rol niet op de achtergrond mocht raken. Naast ouder zijn ze als ervaringsdeskundige een bron van kennis en dus onmisbaar onderdeel van de stevige basis die iemand met een beperking nodig heeft om een goed leven te leiden. Tegenwoordig is er veel meer ruimte voor zowel de rol van de ouders als de autonomie van de professionele begeleider. Beiden hebben vanuit hun eigen optiek en ervaring hetzelfde voor ogen en dat zorgt voor een gezonde spanning in de basis van de driehoek.
12 | Ons Tweede Thuis & MAG A Z IN E JI J
IK
