Bernardo: “Zwemmers verzorgen hun huid slecht.� 1
2
8
10
25
Londen
Column
EMK 2016
Paul A
Kees B
Hij hield van zwemmen. Maar hij hield nog meer van badminton. Zijn enthousiasme voor toernooien en zijn trots op medailles...
Na een lange voorbereiding was het eindelijk zover: vier zwemmers van GSA deden weer eens mee.
16 Londen
20 In gesprek met ...
De zwemmersvrouw
Bernardo
Dorien B
Simon v V
Na ongeveer zes maanden, de avonden alleen met Robert ten Brink op de buis te hebben doorgebracht ,was het dan zover ......LONDON!!!
“Ik wou dat zwemmers zich wat meer zouden verdiepen in persoonlijke verzorging.�
3
28
32
Amsterdam
GSA in Helsinki
Love Swim
Eurogames 2016
Dia
Marcel
30 . Triatlon
4
Nadat de stofwolken van het inschrijven waren opgetrokken bleek dat GSA door 5 mensen vertegenwoordigd werd!
50
44
Poco loco
Zwemmen in de kunst
vegetarisch
Rudolf
Rene
Hoe kijken kunstenaars naar de zwemsport? Het laat je de sport zien vanuit een andere invalshoek.
Mexicaanse gerechten zijn met al die specerijen gemakkelijk vegetarisch te bereiden. Teveel vlees is niet goed voor het lijf en voor het milieu...
5
De Zomer van 2016 Een paar weken geleden zwommen een aantal GSA’ers het Meer van Zürich over. Een wedstrijd georganiseerd door de plaatselijke Gay Zwemvereniging (GSZ). Een prachtig evenement: het water was 25 C, buiten was het 29 oC en de omgeving had veel weg van een ansichtkaart. Maar wat vooral opviel was dat de organiserende club zo veel leek op ons eigen GSA. Ik kan het niet zo goed uitleggen waar het hem in zit, maar de sfeer, het improviserend organiseren en het soort mensen; het was heel erg GSA. We voelden ons een beetje thuis. En ik voelde me ook trots en tevreden, dat het GSA karakter ook body heeft. Soms vraag je je af “was is nou zo typisch aan GSA”. Iedereen zal een verschillend antwoord geven…..maar het bestaat dus ook ergens anders. Zo ook deze zomeraflevering van het Blubblad. Weer van alles wat. Vrolijk, somber en sportief. Een fijne zomer (wat er nog van rest).
De redactie: Dia, Simon en Rudolf en natuurlijk René die zorgt voor de opmaak en layout.
6
7
25
leggen van laminaat in zijn nieuwe kamer in Hilversum. Twee dagen na zijn verhuizing had het ziekenhuis in Maastricht gebeld dat hij direct moest komen.
Hij hield van zwemmen. Maar hij hield nog meer van badminton. Zijn enthousiasme voor toernooien en zijn trots op medailles De eerste weken dat hij daar lag, herkende ik van verschillende had ik weinig informatie. Het was GSA-leden. tamelijk ernstig, hij zou wel twee weken moeten blijven. Dat was In maart ging ik een keer rijst voor alles dat ik wist. En mijn agenda hem koken, in zijn kamer in bood mij nog geen gelegenheid Maastricht. Hij had al een paar om hem in die periode te dagen niks gegeten omdat hij bezoeken... griep had. Toen zag ik dat hij zijn linkerhand niet meer kon buigen of Na drie weken kwam zijn strekken. Hij deed er luchtig over. verschrikkelijke geheim uit. Ik Mij gaf het een beetje naar sloeg me voor mijn hoofd. Maar gevoel... had het niet eerder bedacht. Het is tenslotte 2016. Alles viel ineens op Een paar weken later vertelde hij zijn plaats. Ook de plekken op zijn dat de artsen hadden gezegd dat huid die hij al had toen ik hem hij waarschijnlijk MS had. Een ontmoette. Psoriasis zei hij toen... rotziekte waarbij je in de loop van de jaren langzaam aftakelt. En het Niemand had het eigenlijk mogen einde van zijn badmintoncarriere... weten. Voor zijn ouders moet dat ook zo blijven... Een echt gesprek erover ging hij uit de weg. Hij had even gehuild Vanaf dat ik hem wel ben gaan maar het toen geaccepteerd. Zei bezoeken heeft hij niet meer hij. Hij had tenslotte ook al kanker kunnen praten. Niemand weet overleefd, 6 jaar geleden. Hij was precies waarom hij de afgelopen wel iets gewend, leek de jaren geen medicijnen heeft boodschap. Ik hielp hem daarom genomen. De artsen zeiden dat hij met praktische zaken, zoals het door zijn hersenbeschadiging 8
waarschijnlijk geen bewustzijn meer had. Zijn andere vrienden en ik waren er zeker van dat hij wel nog dingen meekreeg. Ik denk dat hij een heftige mentale strijd heeft gevoerd in die laatste 5 weken van zijn leven. De complexe mix van eenzaamheid, angst, schuld en schaamte moet al jaren onder zijn vrolijke buitenkant moet hebben gewoed. Vermoedelijk is daar ook nog spijt bij gekomen, toen hij ontdekte dat er wel degelijk mensen om hem gaven. Ook nadat ze op de hoogte waren van zijn geheim.
Drie weken nadat zijn behandeling stopte is hij vredig heengegaan. Terwijl ik naast hem zat. Een paar minuten nadat ik het laatste hoofdstuk van zijn favoriete boek had voorgelezen. Doodsoorzaak: een taboe. Zijn gewicht in kilo's naderde op dat moment zijn leeftijd in jaren: 25... Paul Augenbroe
9
EMK 2016 Wat?
Europese Master Kampioenschappen Zwemmen 2016.
Waar?
London, Olympic Aquatic Center.
Wanneer? 26-28 mei jongstleden. Wie?
Kees Karsten, Marcel van Walt van Praag, Rob van Wanrooy en Kees Bakker, nog 400 andere Nederlanders en in totaal 14.000 zwemmers, synchroonzwemmers en schoonspringers
Een korte impressie Na een lange voorbereiding was het eindelijk zover: vier zwemmers van GSA deden weer eens mee op het hoogste podium van de Europese Master Kampioenschappen, ditmaal in Londen. De voorbereiding alleen al was een hele toer: twee dagen nadat de inschrijving geopend was, zat het toernooi al vol en dreigde Marcel de boot mis te lopen. Op dat moment waren de oorspronkelijke 6.000 inschrijvingen waarop de organisatie mikte, bereikt. Maar ja, dat vonden de Duitsers niet zo leuk want die hadden vakantie ten tijde van de inschrijving. De hele 10
mannschaft dreigde niet mee te kunnen doen. Ook de Italianen waren not amused. Dus volgde er overleg door de organisatie en weinig communicatie hierover. Besloten werd dat iedereen zich alsnog mocht inschrijven, nu voor maximaal drie starts per persoon. Er werd ook gezwommen in het inzwembad, een 50m bad met acht banen en via een groot scherm in het zwemwalhala maar ook online via live-stream te volgen. In de tussentijd een appartement geregeld in een echte Pakistaanse wijk, op twintig minuten fiets-
afstand van het zwemcomplex en het centrum van de City. Plek voor vier zwemmers met aanhang, vliegtickets geboekt en natuurlijk niet te vergeten veel en goed trainen. De twee Kezen besloten nog een nieuwe zwembroek aan te schaffen. Veel te krap natuurlijk, maar alles over voor een goed resultaat. Benen, torso en oksels werden geschoren. Niets werd aan het toeval overgelaten. Donderdagochtend beten Marcel en Rob het spits af op de 50m schoolslag. De drie uur waarbij al staande moest worden gewacht in
een lange rij voor de ingang in de brandende zon deed de benen van onze helden niet veel goeds. Het zwembad inkomen bleek vergelijkbaar met een omgekeerde escaperoom: zie er maar in te komen met al die Engelse guards die crowd-control hoog in het vaandel hadden staan. Maar de kop was eraf en alhoewel de heren niet zo tevreden waren: laten we wel zijn: wie zwemt er in een 50 meter bad de 50 school een 35’er en een 38’er? Donderdagavond was de delegatie GSA compleet en kon de estafette 11
starten. GSA mocht in heat 11 van start. De call-room was een chaos, en eer we op de rij met stoelen in het stadion mochten plaatsnemen, hadden we eigenlijk al achter de startblokken klaar moeten staan. Kees Bakker moest starten en zag dat heat 10 aan het finishen was terwijl hij in zijn trainingstenue nog naar het publiek zwaaide… Niet echt slim. Als de sodemieter gingen Marcel en Kees naar de start, maar het bleek vergeefs. Nadat de scheidsrechter het startschot gegeven had, klom Kees alsnog het startblok op om direct het water in te duiken. Verbeten probeerde hij zijn naaste zwemmers nog in te halen. Dat 12
lukte deels en Rob, Kees Karsten en Marcel zwommen geweldig. Maar het resultaat was een teleurstellende DSQ op het scorebord: bewogen bij de start… De andere individuele nummers gingen vrijdag, zaterdag en zondag nog best goed – zie hieronder voor een overzicht met de resultaten. Maar het beste werden onze zwemmers in het vinden van sluip-door-kruip-doorroutes om het bad in te komen: hier een overzicht van de meest gebruikte. De gewonnen wachttijd bedroeg zo’n 45 minuten, maar soms wel een uur of langer. Succes was niet altijd gegarandeerd.
Met kop en schouders op nummer 1: via de dameskleedkamers en dito douches aansluiten bij het inzwemmen. 2: door het vragen naar een polsbandje voor een estafette later die avond en dan direct doorlopen naar de warming-up. 3: Door het opgeven van een andere serie waardoor je sneller tot het inzwemmen en de callroom werd toegelaten. 4: als toeschouwer naar binnen in plaats van atleet. Maar helaas ging dat niet altijd goed. Kees Karsten wilde via een buiten-wc de Arena binnenkomen. Met zijn zwembroek in zijn rugtas bedacht hij het snode plan zich daar om te kleden en dan als
zwemmer zo het stadion in te komen; de buitentoiletten waren alleen bereikbaar voor de zwemmers die al binnen waren, maar er zat een kier tussen twee hekken. Op dat moment stonden er buiten een kleine 2.000 zwemmers buiten in de rij te wachten voor de 50m vrij. Zijn plannetje slaagde bijna, maar eenmaal in zijn zwembroek werd hij in zijn kraag gevat door een notoire, oplettende suppoost die de truc niet kon waarderen. Er restte niets anders dan achter aansluiten. Kees B
13
14
Er zijn nog meer foto’s!
15
De zwemmersvrouw Na ongeveer zes maanden, de avonden alleen met Robert ten Brink op de buis te hebben doorgebracht ,was het dan zover ......LONDON!!! Ik ging met vier mannen op reis, dus had ik mijn zus uitgenodigd om mee te gaan, London onveilig maken. Geland op Heatrow gingen wij op weg naar het appartement in de oh zo gevaarlijke wijk white Chapel. Na de spullen weggezet te hebben in het appartement ,gingen we de mannen aanmoedigen voor de estafette . Met camera in de aanslag, warm wachtend op het moment suprĂŞme .......Gedist!!!, waren we daar nu voor naar London gekomen? London is voor mij de Place to be! We zijn met The underground heel London door gesjeesd. Met Marcel zijn we naar Notting Hill vertrokken. Prachtige wijk, mooie huizen met botanische tuintjes, leuke koffie tentjes, samen op de foto bij de " blauwe deur" van de
16
film, leuke markt met voor ieder wat wils. Toen The underground naar platform 9 3/4 om Harry zijn karretje door de muur te zien gaan. Om uiteindelijk gezellig te lunchen in het park bij de St' Pauls, daarna the Milleniumbridge over om afscheid te nemen van Marcel want die ging .......?? We zijn verder nog naar een musical geweest "Kinky Boots"?? Vol travestieten, en met een heel gezellige travestiet naast me in
de zaal, hebben mijn zus en ik ons kostelijk vermaakt. Verder hebben we heerlijk geluncht in Engelse Pubs. Een van de avonden heeft Kees K heerlijk voor de club gekookt en daarna ons meegenomen voor een wandeling door de wijk, waar we tussen de locals terecht kwamen. Er was een binnentuinfeest gaande en verderop de plaatselijke grafittispuiters, om vervolgens de hoek om te gaan en tussen hippe kroegen te belanden. Het was leuk dat het met de
groep ontzettend klikte, het was leuk elkaar mee te maken en ieders rituelen te zien. London was weer een leuke ervaring, Selfridges (nooit doen), Harrods (altijd leuk). Laatste dag met Rob en Kees B naar Natural History Museum geweest, om vervolgens ieder zijn eigen weg naar de luchthaven te gaan. Op Heatrow troffen we Kees K weer, en zo gingen we huiswaarts, op naar Amsterdam. Dorien Bakker
17
LONDEN
18
19
In gesprek met... Bernardo Door Simon van Veen Paspoort
Naam: Geboorte datum: Lid GSA sinds: Beroep: Partner: Woonplaats:
Bernardo van Eekhout 19 juli 1967 5 januari 2009 Croupier Isaac Lakerveld Uithoorn
“Ik wou dat zwemmers zich wat meer zouden verdiepen in persoonlijke verzorging. Ik had verwacht dat homo mannen er meer mee bezig zouden zijn. Maar ik zie zoveel slecht verzorgde gezichten al op 20 20
jonge leeftijd en dat hoeft echt niet zo te zijn. En daarbij zijn er zoveel merken voor mannen, er is geen excuus om te zeggen dat er niets is.�
Het is woensdag 14 juni en ik ben op weg naar Bernardo van Eekhout voor een interview voor het zomernummer van ons BlubBlad. De weg naar Uithoorn is lang en nat. De dame van Google Maps heeft mij keurig naar het adres van Bernardo gebracht, maar op het allerlaatste moment denk ik toch dat ze een fout maakt. Ik zie twee toren flats van 8 hoog en een oprit afgesloten met een slagboom. Toch zegt de dame dat ik hierin moet, maar ik vertrouw het niet. De flats doen me denken aan bejaarden woningen. Dus ik rij toch maar door, echter de Google dame is onverbiddelijk en stuurt me weer terug. Ik stop voor de slagboom en zie nu ook het straatnaambordje. Ja, ik ben op het juiste adres. Ik parkeer mijn auto en ga de centrale hal van de flats binnen. Het ziet er inderdaad uit als een bejaardenflat, alleen de bejaarden ontbreken. De lift brengt mij naar de derde verdieping alwaar Bernardo mij binnen laat in zijn appartement. Bernardo vertelt mij dat hij hier alweer meer dan 10 jaar woont en dat het inderdaad service flats waren voor senioren, maar dat er nu steeds meer jongeren wonen. Dit is niet zijn einddoel maar voor nu is het prima en het voordeel is dat het dicht bij zijn ouders is. 21 21
Wie is Bernardo van Eekhout? Ik ervaar hem als een goedlachse en ook serieuze man die goed weet wat hij wel en niet belangrijk vindt. Op zijn facebook pagina heb ik een aantal dingen gevonden waarover we gaan praten. Eén van die dingen is dat Bernardo sinds 2000 freelance journalist is. Hij deed dit eerst voor nop bij het homoblad Culture & Camp en later is hij geswitcht naar een betaalde job bij Gay News Amsterdam. Ook voor de Gaykrant en een aantal andere bladen heeft Bernardo geschreven. Bernardo vertelt: “Ik schrijf dan voornamelijk over mode, reizen, stedentrips en verzorgingsproducten voor mannen. Maar de leukste artikelen heb ik voor Zij aan Zij geschreven, zoals het artikel over lesbiennes die moslim zijn. Ik heb toen 4 of 5 vrouwen bereid gevonden om mee te doen voor een interview, wel anoniem en geen foto. Ik wist daar zelf niets van, dus moest ik me daar in verdiepen en dat was erg leuk om te doen en het werden interessante artikelen.” Van dit schrijven alleen kan Bernardo niet leven en daarom heeft hij best wel een bijzonder beroep sinds 1996: dat is namelijk croupier bij Holland Casino in Amsterdam..
22 22
Bernardo legt uit dat het zwaar werk is. Je draait geregeld nachtdiensten van acht uur ’s avonds tot kwart over drie in de morgen. Ook in weekends en met feestdagen moet je vaak werken. Je moet veel incasseringsvermogen hebben en het heeft grote impact op je sociale leven. “Het werk is soms leuk om te doen, maar als gokkers verliezen, worden ze kwaad, arrogant, en beledigend, het is dan beetje een opgefokt sfeertje . Het weekend publiek is een stuk leuker, mensen die af en toe voor de gezelligheid komen. Het eerste jaar had ik knallende koppijn wanneer ik van mijn werk thuis kwam. Van het vele nadenken, je moet weten wat mensen gespeeld hebben, je moet wissels onthouden. Wat mensen uitgeven. Hoeveel ze uitgeven. Welke mensen er uitgeven. Wat ze precies spelen. Het is pittig en vooral het hoofdrekenen, je moet de tafels van 35 en 17 , 11 en 8 en alle combinaties daarvan moet je meteen weten, gecombineerd met wat men speelt 5, 10, 20 of 50 euro en je kunt niet even de tijd nemen om het uit te rekenen.”
23 23
Iets heel anders waar Bernardo ook zijn voldoening uit haalt zijn verzorgingsproducten voor mannen. Op zijn eigen website http://www.beautyformen.nl schrijft hij daar verschillende artikelen over. Hij verdient er niets mee maar vindt het interessant en leuk om te doen. Hij vindt het belangrijk dat meer mannen gebruik maken van schoonheidsproducten met name ook zwemmers. “Er zijn zoveel zwemmers bij GSA die jonger zijn dan ik en die echt al een slechte huid hebben. Terwijl ik dan denk als je eerder was begonnen aan verzorgingsproducten was dat lang niet zo erg geweest. Het is nooit te laat, maar je kan het niet meer terugdraaien. En daarbij zijn er zoveel merken die zich op mannen richten, er is geen excuus om te zeggen dat er niets is. Ik wou dat zwemmers er zich wat meer in zouden gaan verdiepen. Ik ga er nog een stuk over schrijven voor het BlubBlad met tips voor een goede huidverzorging.” Iets wat ik niet wist maar wat Dia mij vertelde, is dat Bernardo vrijwilligerswerk doet met mensen met het syndroom van Down. Op woensdagochtend bakt hij samen met hen taarten en cakes. “Het is superleuk om te doen. Ik heb altijd een zwak gehad voor deze mensen. Ik vind hen zo aandoenlijk en ontroerend. Ze zijn ontzettend aardig en lief naar je. Ik heb er iets mee. Ik had geen enkele ervaring en had ook een heel verkeerd beeld van hun. Want je hebt heel veel niveaus, sommige kunnen niet lezen en schrijven en andere zijn intelligent en daar kun je zelfs 24
goede gesprekken mee voeren. Ze hebben zo hun eigen wereld en natuurlijk maken ze ook onderling ruzie en hebben ze ook mensen die ze niet mogen. In dat opzicht wijken ze niet af van jij of ik. Ze zijn heel erg emotioneel en kunnen ook niet snel schakelen, dus hebben ze heel veel structuur en duidelijkheid nodig en als je daarvan afwijkt dan raken ze in paniek. Ik vind hun onaangetast door de buitenwereld. Alle ellende en problematiek glijdt langs hun heen. Daar zijn ze niet bezig of dat begrijpen ze niet. Het levert mij heel veel persoonlijke bevrediging op. Ik krijg hier meer complimenten dan op mijn werk als croupier.” (lacht) Heeft Bernardo een passie in zijn leven? “Tekenen” zegt hij meteen. “Tekenen vind ik erg leuk, op school was ik erg goed in mode tekenen, als ik dat van mezelf mag zeggen. Nu teken ik een bepaald figuur, dat vergroot ik uit en plak dit op papier in verschillende kleuren. Het is een beetje wat Matisse op gegeven moment deed, door gekleurde figuren uit te snijden en op een groot oppervlak te plakken. Het is heel strak en grafisch. Ik ga het nu weer vaker oppakken. Door de website is het een beetje op de achtergrond geraakt, maar dit zou ik dag en nacht kunnen doen. Ik vind het fantastisch. Het levert mij heel veel bevrediging op. Mijn droom is een eigen tentoonstelling met alles wat ik nu heb gemaakt en de nieuwe dingen die ik nog wil maken.”
25
Bernardo is naast Nederlands ook Spaans opgevoed. Zijn moeder komt uit Valencia en zij is recentelijk overleden. “Het overlijden van mijn moeder heeft een gigantische impact op mij. Het leven is compleet anders. Mijn kijk op dingen is verandert. Ik kon al goed relativeren maar nu relativeer ik alles tot in den treuren. Mijn moeder is eigenlijk heel snel overleden, er was niet echt een ziekte proces van maanden aan vooraf gegaan. Maandag stel ik mijn vriend nog voor aan mijn ouders en 21 uur later is ze overleden. Je kunt je daar totaal niet op voorbereiden. Het is wennen aan een situatie waar ik eigenlijk niet aan wil wennen. Je moet wel, want dat is wat het is, maar het is erg moeilijk.” Hoe uit zich die Spaanse opvoeding in jouw leven? “Ik kan erg slecht tegen mensen die niet beleefd zijn. Ik vind respect hebben, netjes zijn, normen en waarden hebben, niet meteen een grote mond hebben, erg belangrijk. Dat is erbij ons met de paplepel ingegoten. Dat is de Spaanse kant. Ik ben in Amsterdam geboren, maar Spanje is mijn tweede vaderland en het heeft heel veel betekenis voor mij. Ik voel me daar meteen thuis en ik ken de mentaliteit. Ik kan beter met Spanjaarden omgaan dan met Nederlanders, dat heb ik altijd gehad. In Nederland is het beter en efficiënter georganiseerd en komen mensen hun afspraken beter na. De familiebanden zijn in Spanje veel warmer. Als mensen hier zeggen: ‘ik heb ruzie met mijn broer of zus en daar spreek ik al jaren niet mee’. Dat zijn situaties die ik dan niet goed 26
begrijp. Ik zelf zal het nooit zo ver laten komen. Familie is in dat opzicht erg belangrijk voor mij. Ik ga nu ook alleen de dingen doen die ik belangrijk en leuk vind en ook in herinnering aan mijn moeder. Mijn moeder vond het heel belangrijk dat ik met die schilderijen bezig was, want ze vond dat ik er talent voor had, ‘Je doet er te weinig mee’ zei ze dan.” Een interview is eigenlijk nooit af want elk antwoord roept weer vele vragen op. Maar dat is het leuke van een interview in een clubblad: de persoon in kwestie kun je gewoon persoonlijk aanspreken en de vragen stellen waarop je hier geen antwoord hebt gekregen. Ik vond het een heel leuk en persoonlijk interview met Bernardo. Simon
27
Love Swim Afgelopen zaterdag kwam er in het SGI boeddhistische culturele centrum in Amsterdam een vrouw naar me toe. Ik kende haar wel van de LGTB bijeenkomsten die wij af en toe hebben. Tot mijn verbazing had ik haar gezien bij LoveSwim, ze zwom zelf niet mee maar was bevriend met enkele leden van Sambaband Banda Bumba die zorgde voor de feestelijke opening en haar vriendin zwom mee. “Dank je wel voor die LoveSwim,” zei ze, “ wat was daar een fijne sfeer, heel erg mooi, dank je wel.” Een fijne sfeer! Ik gloeide. Die middag keek ik weer naar de foto’s van Hannah van Herk en Jan Veldhuis, enkele van Jan vind je hier in het Blubblad en ook enkele van Hannah. De meeste foto’s van Hannah zie je hier, klik op link. https://flic.kr/s/aHskG3LTfe Ja hoe ging dat nou? Jos, Stacey en ik deden twee jaar geleden mee met de opleiding Trainer 2 van de KNZB, één van de vereisten was het organiseren van een evenement voor onze vereniging. Jos, Stacey en ik zwommen graag in de Amstel en we kregen het idee om een evenement in de Amstel te organiseren. LoveSwim. Het was een succes en veel van de mensen die meededen riepen al: ‘Tot volgend jaar’ Al heel snel besloten we dat er een tweede LoveSwim zou komen, die nog beter zou zijn dan de eerste. Het was Europride en we hoopten op mensen uit heel Europa die voor Europride naar Amsterdam kwamen en die graag in de Amstel zwommen. Al in november kwamen we bij elkaar en het organiseren begon. Iedereen deed waar hij/zij goed in was. Ook vorig jaar wilden we graag een Triatlon maar lukte het ons niet dit te organiseren. Dit jaar deden we een oproep aan GSA leden om mee te 28
helpen en er vormde zich een actieve, meedenkende groep. Wij wisten eigenlijk niets van de triatlon maar deze mensen waren ervaren triatleten en zij wisten waar op gelet moest worden. Ilse regelde de buizen waar de fietsen aan moesten hangen, Dick zette de fietstocht uit, Kees K markeerde de route en Marianne had het overzicht en hield alles in de gaten. Twee en twintig mensen meldden zich aan! Zelfs op de laatste dag, de inschrijving was allang gesloten, kregen we nog een verzoek waar we Ja tegen zeiden. Ondertussen ging het organiseren voor LoveSwim door en volgens mij zijn we de laatste weken voor de grote Dag met niet veel anders bezig geweest. Onze oude trainer Cor kwam fluiten. Teams deden mee. Er lagen balken in het water voor een 50 meter sprint die bij gebrek aan liefhebbers dit jaar niet door ging. Leden en niet-leden van GSA boden zich opnieuw aan als vrijwilliger. Op zaterdagmorgen en maandagavond organiseerden we proefzwemmen in de Amstel die druk bezocht werd en de triatlongroep organiseerde twee keer een parkoersverkenning waar mensen uit heel Nederland op af kwamen. Weken hielden we de weersverwachting in de gaten. Die ging van fantastisch naar slecht en regenachtig. Maar op 5 augustus scheen de zon, het water was iets onder de 20 graden, we hadden ongeveer 150 deelnemers, en een dubbel aantal toeschouwers. De politie hield met drie man/vrouw de boel in de gaten en de reddingsbrigade kwam met twee boten en zes mensen. Sambaband Banda Bumba zorgde voor een fantastische opening, DJ RobinS speelde alleen maar liedjes vol liefde, water en zwemmen, het Synchroonteam van Upstream deed ons juichen en alle zwemmers zwommen soms snel, soms langzaam maar altijd vrolijk hun favoriete afstanden. Volgend jaar weer? Noteer alvast maar: 4 augustus 2017. Dia Huizinga 29
Love Swim bekijk ook de foto’s van Dorien
TRIATLON Triatlon bestaat uit meer dan Zwemmen, Fietsen en Rennen. Een heel belangrijk onderdeel van de triatlon zijn de transities, de wisselingen van zwemmen naar fietsen en van het fietsen naar het rennen. Hoe doe je dit en kun je dit thuis oefenen? Twee filmpjes. In het Engels. https://youtu.be/YJf4JSKAenU Voor beginners, wat is het en hoe doe je het. In het Engels. https://youtu.be/EW5FwOjCpYs Hoe je de transities kunt oefenen. In het Engels. 30
31
GSA in Helsinki – Eurogames 2016 en “The quest for Tom of Finland” De voorbereiding en de reis Na vorig jaar voor het eerst van mijn leven in Stockholm te hebben deelgenomen heb ik, vanwege de enorm goede sfeer en het genieten, mezelf de belofte gedaan om vanaf Stockholm ieder jaar een weekje te reserveren voor de Eurogames – Gaygames – Outgames (welke er dan ook gehouden mogen worden). Dus zodra je je in kon schrijven voor Helsinki heb ik dat dan ook meteen gedaan. Nadat de stofwolken van het inschrijven waren opgetrokken bleek dat GSA door 5 mensen vertegenwoordigd werd. Ik, Kees Karsten, Peter Veer en onze zwemvriendinnen uit Groningen (Anna en Simonet). Na de inschrijving moest er natuurlijk accommodatie geregeld worden en aangezien de dames uit Groningen een iets uitgebreider reisplan hadden, besloten Kees, Peter en ik om gedrieën in een AirBNB in het hartje van Helsinki te verblijven...... met Sauna! Kost een paar centen maar dan heb je ook wat. De vluchten verschilden echter, aangezien de privéjet van Kees en Peter later vertrok. Dat mocht de pret niet drukken. Want net zoals vorig jaar zaten ook dit jaar de vliegtuigen richting Helsinki vol met deelnemers aan de Eurogames. En hoe vaker je naar (gay)evenementen gaat, hoe meer mensen je leert kennen. 32
Het begin van de reis was echter lichtelijk onaangenaam en niet de voorbereiding die wij als topsporters wensen en gewend zijn. Het begon allemaal bij mijn aankomst op Schiphol waar mij vriendelijk doch indringend werd aangegeven dat het vliegtuig vol zat en dat ik niet mee kon. Uiteraard nam ik hier geen genoegen mee en na enig debat mocht ik dan uiteindelijk toch aan boord. Erg veel stress maar de gedachte aan “Tom(s) of Finland” verzachtte het leed enigszins. Na een verder voorspoedige vlucht en een korte treinreis het goede humeur weer opgepakt en gearriveerd op Helsinki Centraal. Vervolgens via het atletendorp (inschrijven) naar de Airbnb. Bleek dat deze slechts op 10 minuutjes lopen van het absolute centrum lag en dus een perfecte locatie. Het was een net nieuw opgeleverd ruim appartement met zoals gezegd een grote ruime Sauna. Na boodschappen te hebben gedaan ben ik een hapje gaan eten. Zoals een topsporter betaamt besloten voor de pasta te gaan. Naast het feit dat Helsinki erg duur bleek te zijn, kreeg ik daar door tijdens contact met Kees en Peter, dat ook zij in beginsel niet in hun vliegtuig mee mochten. Uiteindelijk mochten zij toch mee, zij het met veel vertraging. Ze kwamen pas rond 2 uur ’s nachts in de Airbnb aan, waardoor ook ik mijn schoonheidsslaapje moest uitstellen. Kortom geen ideale voorbereiding, maar afgetraind als wij zijn ook geen onoverkomelijke hindernis. Wijze les voor de volgende keer: ….. nog een dagje eerder gaan. Dag 2 - Zwemmen Na een korte nachtrust vroeg op om richting het bad te gaan. Aangezien we ons hadden verkeken op de reis er naar toe, hadden we enige stress, na deze korte 33
nacht, om op tijd in het bad te zijn. Het zwemmen in de ochtend ging dan ook iets minder dan verwacht. Echter mijn slechte prestaties werden volledig gecompenseerd door het eerste (en enige) goud op de estafette. Grey Swim Amsterdam bestaande uit Kees, Peter en onze Groningse zwemvriendinnen, zwommen onbedreigd naar de overwinning. Aangezien het korte overzichtelijke zwemblokken waren (10:00 – 13:00) en (17:00 – 20:00) besloten we om thuis even te gaan slapen. Alleen ik had in het middagblok nog 2 afstanden staan en de rest was klaar. Kees en Peter besloten daarom om Helsinki te gaan verkennen, zodat ik rustig kon slapen. Vervolgens ’s middags uitgerust naar het bad en hoe anders kan de middag verlopen. Na de dramatisch slechte tijden van de ochtend nu naar behoren gezwommen. Pr benaderd op 50 school (een verdienstelijke 6e plek) en een pr op de 400 meter wissel met als resultaat het Zilver. Na het Goud van de heren en dames kon ik natuurlijk niet achterblijven. Zou het dan toch dat schoonheidsslaapje zijn geweest en dus een stuk knapper en fitter in het bad? Met name de 400 wissel was een erg gave race. 400 meter lang stuivertje wisselen met mijn directe concurrenten in de banen naast mij en elkaar tijdens het ademen aankijken. Helaas trok mijn Duitse concurrent deze keer aan het langste eind. De volgende dag had ik echter een herkansing op 200 wissel en deze nipte nederlaag werkte natuurlijk als een rode lap op de stier. 34
Wat is er mooier dan thuiskomen na inspannende zwemwedstrijd en verwelkomd worden door de goddelijke warmte en dito maaltijd van Kees en Peter. Kees leek in eerste instantie ook een schoonheidsslaapje leek te hebben gehad, maar later bleek dat de plaatselijke kapster ook een handje had geholpen. Peter, die ook naar de kapper moest had het niet meer aangedurfd. Dus oordeelt u zelf‌‌ De maaltijd van Kees had overigens niet misstaan in een Italiaans restaurant. Tijdens de maaltijd even de dag doorgenomen en daarna nog even op de foto met de medaille. Aangezien de dames helaas de gouden medailles van de heren al geconfisqueerd hadden, volgde die fotoshoot tijdens het persmoment van de volgende dag. Daarnaast hebben we voor deze dag moeten concluderen dat de Toms of Finland helaas nog niet gespot waren. 35
’s Avonds nog even de kroeg ingedoken om wat te drinken en het voetballen te aanschouwen (Polen-Portugal). Ja u hoort het goed, voetbal. Op zo’n weekend leer je elkaar toch beter kennen en aangezien ik altijd dacht (en ook te horen krijg) dat ik de enige homo ben met voetbal affiniteit, bleek ik in Kees toch een medestander te hebben gevonden. Overigens had Kees moeite om de dames van hem af te slaan (toch de touch van de vrouwelijke kapster?), maar we hebben de avond overleefd. Dag 3: fietsen en zwemmen Vandaag hadden wij allemaal de ochtend vrij en besloten Helsinki per fiets te gaan verkennen om daarna vanaf 5 uur weer de GSA-eer hoog te houden. Nadat we de fietsen hadden opgehaald begon de tocht onder de bezielende leiding van fietsgoeroe Kees. De fietsen zagen er niet al te hip uit maar als goede sportieve homo’s hebben wij het geluk dat alles ons staat. En tja dat ik er niet op sta….. iemand moest de foto nemen. Let u vooral op het de hippe accessoires (het mooie mandje) waarmee de fiets van Kees is uitgerust. Ja, oog voor detail mag natuurlijk niet ontbreken. Ontzettend veel gezien, zowel cultuur als mensen. Met name de
36
Aziaten waren erg leuk en vermakelijk. Selfies, selfies en nog eens selfies. Onverstoorbaar, zo onverstoorbaar zelfs dat onze Kees erbij niet opviel. Mocht u zich nu afvragen wanneer u zich in het gezelschap van Kees bevindt waarom alle Aziaten dan spontaan gaan applaudisseren? De selfies met Kees zijn nu booming in AziĂŤ en omstreken. Ook dachten we nog even de broer van Kees Bakker gespot te hebben maar het bleek hem bij nader inzien niet te zijn. Onze gids bleek ook erg inquisitief. Na min of meer illegaal een kerk ingelopen te zijn via een onbewaakte schoonmaakingang ging Kees nog een stapje verder. Elke deur, trap en opening werd nauwkeurig onderzocht. En toen we de hoop al hadden opgegeven dat Kees nog terug kwam, verscheen hij plots weer vanuit
37
een onverwachte opening in de kerk. Wat er toch al die tijd gebeurd is blijft Peter en mij een raadsel. Maar na het zien van de foto van de pater hopen we maar dat hij deze niet is tegengekomen‌‌‌. Na al deze enerverende gebeurtenissen stond de lunch op het programma. Falafel aan de straat. Gezien het zware middagprogramma moesten de magen toch gevuld worden. Na de lunch stond de middagtour volledig in het teken van snuffelen bij andere sporten. Zowel atletiek (de 800 meter finales) en de finale volleybal bezocht. De finale volleybal was duidelijk een Aziatische prooi, met al hun aanbidders op de tribune, allen blank en ietwat op leeftijd. De Duitse opponent had geen schijn van kans. 38
De finale volleybal was trouwens in hetzelfde complex als het zwemmen zodat we meteen na afloop van de finale in opperste concentratie verkeerden voor het zwemmen. Na ons gesetteld te hebben bij het altijd zeer gastvrije en leuke Plons (zwemvereniging uit de Hofstad), werden de successen aaneen geregen. Peter ging als een speer op de 50 rug, de 200 vrij en de 200 wissel. Kees zwom de 200 vrij en 200 wissel en ik had alleen de 200 wissel. Na gisteren op de 400 wissel afgetroefd te zijn door de Duitsers, stond vandaag in teken van de revanche. Wederom alle directe concurrenten naast elkaar en tegelijk te water voor het brons (we dachten eerst zilver maar op laatste moment toverde de deelnemerslijst een tropische verassing uit de hoge hoed die voor mij en mijn Duitse concurrentie onhaalbaar bleek). Enfin, voor het brons dus. Tot 150 meter gedrieën gelijk op maar een ezel stoot zich in dit geval geen twee keer aan dezelfde steen. Na de dood of de gladiolen op de laatste 50 meter verdwenen de Duitse concurrentiespetters langzaam uit beeld. Pr met 5 seconden verbeterd en Brons. Peter bleek op de 200 wissel de concurrentie afgetroefd te hebben en legde beslag op zilver. Onze medaille-uitreikjongen had het er maar druk mee, al die innige omhelzingen. In de avond lekker op onze lauweren gerust. Eerst genoten van een homemade gekookte goddelijke maaltijd van Peter, met daarna afwisselend België-Wales en het uittesten van onze privé sauna. 39
Ook na het doornemen van de tweede dag moesten we helaas conclderen dat we nog geen Toms of Finland waren tegengekomen. Degene die we hadden gespot bleken allen een andere nationaliteit dan de Finse te hebben.
40
Dag 4: the Pride – het naaktstrand en de closingparty Na ons verzameld te hebben op het grote plein voor de optocht gemixt met de teams van Plons en Vorspiel Berlin en Ketelbinkie. Tijdens de Pridewalk (een kort loopje van ongeveer een uurtje) ons ontzettend geamuseerd. En het blijkt dat zo’n Pride nog steeds nodig is, want langs het parcours stonden toch de nodige tegenstanders en als ik die mag geloven moeten wij toch echt vrezen voor de hemel en komen wij in dat andere deel terecht. Maar goed, de tegenstanders waren zwaar in de minderheid dus dat mocht de pret niet drukken. Naast een promotie van het zwemtoernooi in Berlijn door mijn nieuwe vrienden van Vorspiel Berlin (GSA’ers, jullie kunnen nog inschrijven!), gonsde het tijdens het de wandeling her en der van de geruchten dat men naar de bekende mooie Finse (gay)naaktstranden wenste te gaan. Zo ook het in het gezelschap waarin ik mij in bevond. En uiteraard vonden ze het geen probleem als ik mee ging. Peter en Kees gingen lunchen met de dames uit Groningen dus ieder zijns weegs.
41
Na op tijd op de afgesproken plek te zijn bleek er een kleine tweespalt te zijn ontstaan omdat er meerdere stranden bleken te zijn en niet helemaal duidelijk was wie nu naar welk strand was gegaan. Met een afgeslankte (maar wel de leukste) delegatie van Plons en Vorspiel Berlin een keuze gemaakt en dit bleek geen verkeerde. Een oud vooroorlogs opgebouwd omheind strand op een afgelegen eilandje. Een hoge houten muur met dito scheiding in het midden onttrok ons aan het zicht van de buitenwereld en het vrouwelijke gedeelte. De mannen en vrouwen waren strikt gescheiden. Heerlijk strand en een paar keer naar de diverse eilandjes voor de kust gezwommen. Echt een superleuk vermaak maar helaas kan ik niet over de details uitweiden aangezien geldt: what happens on the beach, stays on the beach. Na dit strand naar de closingparty in de oude Nokiafabriek. Ook hier moet ik u helaas voor details verwijzen naar de persvoorlichters, omdat ook hier geldt… what happens at the party……
42
Dag 5 - De thuisreis Aan al het goede komt een eind. Zo ook aan ons fantastische verblijf in Helsinki. Tegen de verwachting in vijf zonnige warme dagen gehad. 1 korte broek, slippers, zonnebril en petje had achteraf volstaan als bagage. De thuisreis verliep in tegenstelling tot de heenreis zonder stress. Aangezien de vlucht van Kees en Peter later ging, konden zij zich in de morgen nog bezig houden met het vervoltooien van hun missie: overal waar mogelijk in Olympische baden zwemmen. Ook erg leuk om te vernemen dat in 2019 de eurogames in Rome zijn. Eindelijk een toernooi in mijn Europese droombestemming Italië. Italiaans eten en hopelijk een buitenbad. Maar eerst volgend jaar Miami. Past perfect in het schema van mijn wereldreis volgend jaar en hoop daar na een maand of 5 weer enige GSA-teken van leven tegen te komen. En last but not least: Zonder iemand voor het hoofd te willen stoten moeten we helaas toch echt concluderen dat Tom of Finland afstamt van een andere bevolkingsgroep dan de Finse. Wij hebben geen Toms kunnen ontwaren helaas, in ieder geval niet met de Finse nationaliteit……………….
Marcel
Nog meer foto’s
43
Zwemmen in de kunst
Adult Swim Maria Svarbova
44
Bather Edward Munch
45
Blexbolex
46
Il Tuffatore ‘51 Nino Migliori
47
Nadadores Jorge Gonzales The jurors 48
Of recklessness and water Elizabeth Weinberg
49
poco loco pollo en mole poblano picante Ingrediënten
voor de saus:
800 gram vegetarische kipstuckjes 2 eetlepels olijfolie 1 eetlepel cacaopoeder 1 theelepel suiker zout en peper naar smaak
1 blokje bospaddestoelenbouillon 1 eetlepel sesamzaad 1 ui, in stukken 1 teen knoflook, in stukjes 2 pepertjes, in stukjes 30 gram amandelen ½ theelepel kruidnagelpoeder ½ theelepel kaneel 1 theelepel korianderpoeder 1 theelepel anijs 1 eetlepel rozijnen 1 blikje tomatenpuree (70 g)
50
kip in pikante chocoladesaus Voorbereiden: Verhit een eetlepel olie in een koekenpan en bak de kipstuckjes. Doe de ingrediënten voor de saus in een mixer en maal ze tot een gladde puree. Voeg eventueel een beetje water toe. Verhit een eetlepel olie in een koekenpan en laat de puree hierin vijf minuten sudderen onder voortdurend roeren. Roer de cacao, suiker, zout en peper door de puree. Voeg nog wat water toe, zodat de puree een dikke, maar toch vloeibare saus wordt. Bereiden: Leg de kipstuckjes in de saus en laat het geheel een half uur op heel laag vuur pruttelen. Roer af en toe door. Voeg, als dat nodig is, nog wat water toe: de saus moet smeuïg blijven. Zet er warme tortilla’s op tafel bij. Liefst maistortilla’s.
51 51
COLOFON Jaargang (19), nr 86, 19 december 2015 Clubblad van de zwemvereniging Gay Swim Amsterdam Opgericht (23 januari 1997) BESTUUR Rudolf Post - voorzitter Romke van der Wal - penningmeester Kees Bakker - secretaris Ruud Endenburg - zwemmen, wtc Dia Huizinga - communicatie REDACTIE Dia Huizinga Rudolf Post Simon van Veen VORMGEVING René Peerdeman
Duiken Onchi Koshiro 52