2
Content 4 The story of the triathlon. What do you mean by “no physical contact”? Marianne Ynsen 12 An act of heroism with a bad ending Danny van Zuijlen 18 About open water swimming: interview with Marleen Keijlard An avid open water swimmer Joost Kool 24 The LoveSwim How it all started Author: Dia Huizinga 28 Book Review Kirsten van Santen – Water pakken Emerence Kapteijn 31 Free, vital, unconstrained Open water swimming spots in the Urban Jungle Amsterdam Leonie Kamps en Emerence Kapteijn 34/35 Open water wedstrijden 36 BlubPortret Thibault Cambiaggi 38 BlubPortret Dirk‐Jan Hoekstra
From the editors
A
s the temperatures rise, we feel like being outside again with a book or a magazine by (or in) the water. It cannot be a coincidence that you are holding the third anniversary issue of the BlubBlad in your hands right now and that the theme of this issue is outdoor swimming and the Love swim. In this anniversary issue, our board member Marianne IJnsen tells you the story of the triathlon and Danny van Zuijlen writes about horses that drop into the canal. Joost Kool interviews fanatic open water swimmer Marleen Keijlard. Totally hooked on open water competitions? We have listed a number of open water competitions for you in the overview of page 34. It is almost Pride and that implies that the Love Swim will be organised again. Dia Huizinga tells you about how it all started. Not in the mood for a competition? Our editors Leonie Kamps and Emerence Kapteijn made a report about open water swimming spots in Amsterdam.
T
he outdoor swimming event that was hosted at the Love Swim in the Amstel on Friday 5 August will unfortunately not take place. But on Sunday 23 October, we will finally have the devised GSA party: a teatime dance from 16 to 21 hrs with music, dance, food and performances. The last event of our anniversary year is the conference “Day of Queer & Sport” on Friday 18 November from 1017 hrs. We will cover this in more detail in the next issue of the BlubBlad. Have fun swimming outdoors!
3
Van de redactie
N
u de temperaturen stijgen, krijgen we weer zin om buiten met een boek of een tijdschrift aan (of in) het water te liggen. Het kan geen toeval zijn dat je juist nú het derde jubileumnummer van het BlubBlad in handen hebt en het thema van dit nummer buiten zwemmen en Love swim is. In dit jubileumnummer vertelt ons bestuurslid Marianne IJnsen je het verhaal van de triatlon en schrijft Danny van Zuijlen over paarden die in de gracht vallen. Joost Kool interviewt fanatiek openwaterzwemmer Marleen Keijlard. Helemaal wild geworden van openwaterwedstrijden? We hebben een aantal openwaterwedstrijden voor je op een rijtje gezet in het overzicht van pagina 34. Het is bijna Pride en dat betekent dat de Love Swim weer zal plaatsvinden. Dia Huizinga vertelt je over hoe het allemaal begon. Toch geen zin in een wedstrijd? Onze redacteurs Leonie Kamps en Emerence Kapteijn hebben een reportage gemaakt over open water zwemplekken in Amsterdam.
H
et buitenzwem evenement wat ondergebracht was bij de Love Swim in de Amstel op vrijdag 5 augustus gaat jammer genoeg niet door. Maar op zondag 23 oktober is wél eindelijk het uitgestelde GSA feest: een teadance van 1621 uur met muziek, dans, eten en optredens. Het laatste evenement van ons jubileumjaar is het congres “Dag van Queer & Sport” op vrijdag 18 november van 1017 uur. In het volgende nummer van het BlubBlad zullen we daar meer aandacht aan besteden. Veel buitenzwem plezier!
Inhoud 5 Het verhaal van de triatlon. Hoezo geen lichamelijk contact? Marianne IJnsen 13 Een heldendaad met slechte afloop Danny van Zuijlen 19 Over openwaterzwemmen: interview met Marleen Keijlard Fanatieke openwaterzwemmer Joost Kool 25 De LoveSwim Hoe het allemaal begon Dia Huizinga 29 Boekrecensie Kirsten van Santen – Water pakken Emerence Kapteijn 31 Vrij, vitaal, ongedwongen Openwaterzwemplekken in de Urban Jungle Amsterdam Leonie Kamps en Emerence Kapteijn 34/35 Open water wedstrijden 37 BlubPortret Thibault Cambiaggi 39 BlubPortret Dirk‐Jan Hoekstra
4
The story of the triathlon. What do you mean by “no physical contact”? By our board member Marianne IJnsen How and where did triathlon originate? "Triathlon is a combination of three endurance sports: swimming, cycling and running. Triathlon is a young sport, its history began in 1977 in Hawaii." (www.3athlon.nl) The word "triathlon" was used for the first time as early as 1904 during the Summer Olympics. Here, however, the disciplines were long jump, shot put and sprint. Between 1920 and 1930, triathlons were organized annually in France. In 1934, La course des Trois Sports in La Rochelle was the most eccentric event of the year. The race consisted of the crossing of the canal (about 200 meters of swimming), a 10 kilometer bicycle course from the port of La Rochelle to the parc de Laleu followed by 3 laps on the track of stade AndréBarbeau (i.e. 1200 meters of running). It was not until September 1974 that the word triathlon was first used in its modern and current sense. The San Diego Track Club newsletter advertised a triathlon competition with the slogan: ‘Run, Cycle, Swim set for 25th’. On Fiesta Island (California), participants run 5 miles, cycled 5 miles and swam 600 yards.
Women Trialtlon in Beusichem
The sport of triathlon only gained tremendous prominence after the organization of the Ironman in Hawaii. In 1977, during the awards ceremony of another sporting event, the Oahu Perimeter Relay running race on the island of Honolulu, a discussion arose in the bar Primo between navy officer John Collins, his wife Judy and several others. The debate centered on the question, which athletes had the best fitness: runners or swimmers. Collins was able to tell that, according to an article published in Sports Illustrated Magazine, Eddy Merckx, the legendary cyclist from Belgium, had the highest measured oxygen uptake (VO2 max) of any athlete in the world. So perhaps cyclists were fitter than all other athletes.
The sport of triathlon only gained tremendous prominence after the organization of the Ironman in Hawaii. Collins suggested settling the debate by organizing a race that combined all the longdistance races on the island. These were the Waikiki Roughwater Swim (2.4 miles or 3.85 km), the Around Oahu Bike Race (115 miles or 185 km, originally a twoday event) and the Honolulu Marathon (26.2 miles or 42.195 km). Before the start of the race, each participant received three sheets of paper with the enumeration of a number of rules and a description of the course. On the last page was a handwritten slogan: "Swim 2.4 miles! Bike 112 miles! Run 26,2 miles! Brag for the rest of your life." This slogan is now a registered
5
Het verhaal van de triatlon. Hoezo geen lichamelijk contact? Door ons bestuurslid Marianne IJnsen Hoe en waar is triatlon ontstaan? “Triatlon is een combinatie van drie duursporten namelijk zwemmen, fietsen en lopen. Triatlon is een jonge sport, officieel begint de geschiedenis in 1977 in Hawaï.” (www.3athlon.nl)
maakte reclame voor een triatlon wedstrijd met de slogan: Run, Cycle, Swim set for 25th. Op Fiesta Island (Californië) werd er 5 mijl gelopen, 5 mijl gefietst en 600 yards gezwommen.
De term “triatlon” werd in 1904 reeds voor de eerste keer gebruikt tijdens de Olympische Zomerspelen. Hier waren de disciplines echter verspringen, kogelstoten en sprinten. Tussen 1920 en 1930 werd er in Frankrijk jaarlijks een triatlon georganiseerd. In 1934 was La course des Trois Sports in La Rochelle het meest excentrieke gebeuren van het jaar. De wedstrijd bestond uit de oversteek van het kanaal (ongeveer 200 meter zwemmen), een fietsparcours van 10 kilometer van de haven van La Rochelle naar het parc de Laleu gevolgd door 3 rondes op de piste van stade André Barbeau (dus 1200 meter hardlopen).
De triatlonsport kreeg pas een enorme bekendheid na de organisatie van de Ironman op Hawaï. In 1977, tijdens de prijsuitreiking van een ander sport event, de Oahu Perimeter Relay loopwedstrijd op het eiland Honolulu, ontstond in de bar Primo een discussie tussen marineofficier John Collins, zijn vrouw Judy en enkele anderen. Het debat ging over de vraag welke atleten nu de beste conditie hadden: lopers of zwemmers. Collins wist te vertellen dat, volgens een artikel verschenen in Sports Illustrated Magazine, Eddy Merckx, de legendarische wielrenner uit België, de hoogst gemeten zuurstofopname (VO2 max) had van alle atleten van de wereld. Dus waren wielrenners misschien wel fitter dan alle andere atleten.
De triatlonsport kreeg pas een enorme bekendheid na de organisatie van de Ironman op Hawaï. Het duurde tot september 1974 voor het woord triatlon voor het eerst in zijn moderne en actuele betekenis gebruikt werd. De San Diego Track Club newsletter
Start TriAmbla, Marianne geheel rechts Triambla, tegenwoordig Xterra Ameland
Collins stelde voor om het debat te beslechten door het organiseren van een wedstrijd die alle lange afstandsraces van het eiland combineerde. Dat waren de Waikiki Roughwater Swim (2,4 mile ofwel 3,85 km), de Around Oahu Bike Race (115 mile ofwel 185 km, een van oorsprong een tweedaags evenement) en de Honolulu Marathon (26,2 mile ofwel 42,195 km). Voor
6
trademark. With a nod to a local runner who was notorious for his tough workouts, Collins stated that "Whoever finishes first, we'll call him the Iron Man." Since then, triathlon has grown into a major sport. There are races over various distances. 1/16: 250m swim, 10km bike, 2.5km run,
Don't we know him?
1/8: 750m swim, 20km bike 5km run, the sprint. ¼ 1500m, 40km, and 10km, the Olympic distance ½ 1900m, 90km, and 21.1km half marathon The full triathlon: 3.8km swim, 180km bike and 42.1km run, the Iron Man The triathlon can also be run as a relay.
How did I get into triathlon? Outdoor training forthe Triatlon
I'll tell you, it’s quiet a story. Once, I started playing basketball. A nice fast sport with a bit of body contact, but not as intense as handball. One time there was an opponent who got too close to me and I hit him in the eye. I had to leave the field, and for me this was the end of this sport. Via the somewhat safer volleyball, I later came to real contact sport: karate. After the karate adventure I started wrestling. Officially that is a strength sport. The highlight of my wrestling career was a silver medal at the Gay Games in Amsterdam. Due to an injury, I then started running. From 0 to 42,195 kilometers. After about 15 marathons… what's left? Only one thing, in fact: a triathlon! I thought it would be a great sport: a combination of three individual sports with no physical contact.
The triathlon I was inspired by a friend of mine: he was training for the Ironman in Hawaii, the ultimate triathlon. A quarter triathlon
7
Hoogtepunt van mijn worstelcarrière is een zilveren medaille op de Gay Games in Amsterdam.
Een deel van de eerste lichting deelnemers Triathlonarrangement de start van de race ontving elke deelnemer drie vellen papier met de opsomming van een aantal regels en een beschrijving van het parkoers. Op de laatste pagina was een handgeschreven slogan aangebracht: “Swim 2,4 miles! Bike 112 miles! Run 26,2 miles! Brag for the rest of your life.” Deze slogan is nu een geregistreerd handelsmerk. Met een knikje naar een lokale loper die berucht was om zijn zware trainingen, stelde Collins dat “Whoever finishes first, we’ll call him the Iron Man.” Inmiddels is de triathlon uitgegroeid tot een grote sport. Er zijn wedstrijden over verschillende afstanden. 1/16: 250m zwemmen, 10km fietsen, 2,5km harlopen, 1/8: 750m zwemmen, 20 fietsen 5km hardlopen, de sprint. ¼ 1500m, 40km, en 10km, de Olympische afstand ½ 1900m, 90km en 21,1 km een halve marathon De hele triathlon: 3,8km zwemmen, 180km fietsen en 42,1 km hardlopen, de Iron Man Ook kan de triathlon als estafette worden uitgevoerd.
Hoe ben ik aan de triatlon geraakt? Dat zal ik je vertellen, het heeft een aanloop gehad. Ooit begon ik met basketballen. Een leuke snelle sport met een beetje bodycontact, maar niet zo heftig als handbal. Toen was er alsnog een tegenstander die mij te dicht op mijn huid zat waardoor ik diegene een blauw oog sloeg. Ik moest het veld af, voor mij was dit het einde van deze sport. Via het wat veiliger volleyballen kom ik later bij echt contactsport: karate. Na het karateavontuur ga ik worstelen. Officieel is dat een krachtsport.
Door een blessure begon ik vervolgens met hardlopen. Van 0 naar 42,195 kilometer. Na een stuk of 15 marathons, dan ja, wat rest er dan nog? Eigenlijk maar één ding: een triatlon! Dat leek mij een geweldige sport: een combinatie van drie individuele sporten, heerlijk individueel en vooral geen lichamelijk contact.
De triathlon Ik werd geïnspireerd door een vriend: hij trainde voor de Ironman op Hawaii, de ultieme triatlon. Dat is natuurlijk wel heel heftig, een kwart leek me een wel mooie uitdaging voor de persoonlijke ontwikkeling. Hardlopen kon ik al wel, en elke Hollandse meid kan fietsen. Maar dat dat zwemmen?! Op de lagere school heb ik ooit leren zwemmen. Ja, de schoolslag met de schoteltjesdraaislag. Vooral niet te veel met m’n hoofd onder water, want dat is heel eng. Toch heb ik daarmee twee diploma’s behaald: Zwemmer en Geoefend Zwemmer. (foto?) En borstcrawl? Na drie slagen was ik vier keer verdronken. Maar ja, de triatlon lonkte naar mij. Dus ging ik in de les bij Cor van GSA. “Als je nu eens rechts gaat ademhalen?” zei hij. En dat doe ik dus trouw sinds die tijd. Zie het artikel over hem in Blubblad van januari 2022. “De trainer die altijd droog bleef”.
Buitenwatertraining voorr de Triatlon
8
I saw women with swim caps with flowerprints and on granny bikes with flapping panniers.
seemed like a good start for me. A nice challenge for personal development. I already knew how to run, and any Dutch girl can cycle. But swimming… At elementary school I learned how to swim. Yes, the breaststroke with the saucer stroke. I didn’t like to put my head under water, because that’s very scary! Still I got two diplomas: Swimmer and Practiced Swimmer. (photo?) And the freestyle/crawl? After three strokes I had drowned four times. But the triathlon beckoned to me. So I took lessons from Cor at GSA. "How about starting to breath at the right?" he said. And so I've been doing faithfully ever since. See the article about him in Blubblad of January 2022. "The trainer who always stayed dry."
Washing machin Almere
Although my fear of water was not gone, once I could do freestyle/crawl I signed up for a 1/16 triathlon. It was a triathlon organized by and for women. Lowkey, to make triathlon popular among women so they would also move on to mixed races. I saw women with swim caps with flowerprints and on granny bikes with flapping panniers. It was amazing!
A triathlon doesn't have three parts, but four: Swimming, cycling, running and the transition. It is actually the most special and fun part. I was not very fast transitioning from swimming to cycling. I didn't really train for it. But I knew a lady who did! And she did it in the kitchen: feet in a tub of water as a simulation for swimming. The transition: out of the water, feet dry using a towle, cycling shoes on, start number strap with start number on, cycling shirt on, helmet on and ready to start cycling.
The practice After the women's triathlon, I got a taste for it and signed up for middle distance cross triathlon TriAmbla on Ameland. That's 500m of swimming in the sea, 36km of mountain biking through forest, dune and over beach, and 6km of cross racing over the same terrain. The start was in the pouring rain. I sat in my wetsuit in the pub near the start, my partner Angelique went outside every now and then to check when the start had to happen. Her feet were in plastic bags because otherwise it was impossible to keep them dry. Swimming in the sea was a very special experience. I had to kick hard not to come out of the water last. Once we arrived, the sun broke through and the mountain biking went well. And then there was a bit of running. That day I wore a smile on my face that would not fade. Meanwhile, at GSA, Yolande and Annemarie had also ventured into the triathlon, and Ruud and Dick joined in. There were more and more enthusiasts. Angelique even saw a cooperation with DGLA coming up.
9
Een triatlon heeft niet drie onderdelen, maar vier: Zwemmen, fietsen, hardlopen en de wissel. Eigenlijk het bijzonderste en leukste onderdeel. Ik was niet zo snel met de wissel van zwemmen naar fietsen. Trainen daarvoor deed ik eigenlijk niet. Ik kende een dame die het wel trainde. En dan wel in de keuken: voeten in een bak water als simulatie voor het zwemmen. De wissel: uit de bak, voeten drogen, fietsschoenen aan, startnummerband met startnummer om doen, fietsshirt aan, helm op en klaar om te gaan fietsen.
De praktijk Na de vrouwentriatlon heb ik de smaak te pakken en schrijf mij in voor middenafstand crosstriatlon TriAmbla op Ameland. Dat is 500m zwemmen in zee, 36km mountainbiken door bos, duin en over strand, en 6km crossen over hetzelfde terrein. De start was in de stromende regen. Ik zat in mijn wetsuit in de kroeg vlak bij de start, Angelique liep af en toe naar buiten om te horen wanneer de start was. Haar voeten zaten in plastic zakken want anders was het niet droog te houden. Het zwemmen in zee was een aparte ervaring. Ik moest hard kicken om niet als laatste het water uit te komen. Aangekomen brak de zon door en het mountainbiken ging me goed af. En dan nog een stukje hardlopen. Die dag droeg ik op mijn gezicht een glimlach die er niet meer af wilde. Bij GSA hadden zich ondertussen ook Yolande en Annemarie aan de triatlon gewaagd, en ook Ruud en Dick deden mee. Er waren steeds meer enthousiastelingen. Angelique zag zelfs een samenwerking met DGLA gloren.
Rainbow Athletics Amsterdam en Gay Swim Amsterdam Leden van zowel Gay Swim Amsterdam alsook Rainbow Athletics Amsterdam (vroeger DGLA) werden langzaam enthousiast voor de triathlon. Angelique
Ik zag vrouwen met bloemetjes badmutsen en op omafietsen met wapperende fietstassen.
organiseerde daarom een triatlonarrangement: zwemmen bij GSA en in het buitenwater met Marjon van Swimfantastic, hardlooptrainingen door Sisca, trainer bij Rainbow Athletics en fietsen leren van Martine en Georgine. Onder leiding van Rudolf werden bricktrainingen of wisseltrainingen georganiseerd bij het Sloterparkbad. Zwemmen binnen in het Sloterparkbad, direct aansluitend buiten afwisselend fietsen en hardlopen. Yolanda organiseerde bij de loods van Amsterdamse Triatlons een zwemfiets wissel clinic. Angelique heeft deze arrangementen vijf jaar georganiseerd steeds in aanloop naar de LovesSwim triatlon, om onze sporters zo goed mogelijk voor te bereiden.
De fun triathlon 2016 Ik 2016 nam ik het op mij om een fun triathlon als onderdeel van de LoveSwim te organiseren. Een kleinschalige triatlon met maximaal 25 deelnemers
Marleen na de halve marathon van de halve triathlon estafette in Almere met Claire 2019
Hoewel mijn waterangst niet weg was, schreef ik mij toen ik eenmaal kon borstcrawlen in voor 1/16 triatlon. Het was een triatlon die werd georganiseerd door en voor vrouwen. Laagdrempelig, om de triatlon populair onder vrouwen te maken zodat ze ook zouden doorstromen naar gemengde wedstrijden. Ik zag vrouwen met bloemetjes badmutsen en op omafietsen met wapperende fietstassen. Wat een feest was dat!
10
Rainbow Athletics Amsterdam and Gay Swim Amsterdam Members of both sports clubs, Gay Swim Amsterdam and Rainbow Athletics Amsterdam (formerly DGLA) slowly became enthusiastic for the triathlon. Angelique therefore organized a triathlon package: swimming at GSA and in the open water with Marjon from Swimfantastic, running training by Sisca, trainer at Rainbow Athletics and learning cycling from Martine and Georgine. Under the leadership of Rudolf, brick training or change training sessions were organized at the Sloterparkbad. Swimming inside the Sloterparkbad, immediately followed by cycling and running outside. Yolanda organized a swimbike transition clinic at the Amsterdam Triathlons warehouse. Angelique has organized these arrangements for five years leading up to the LovesSwim triathlon, to prepare our athletes as well as possible.
The fun triathlon 2016 In 2016 I took it upon myself to organize a fun triathlon as part of the LoveSwim. A small scale triathlon with a maximum of 25 participants over the sprint distance. That's 750m swim, 20km bike and 5km run. I did it in collaboration with Rainbow Athletics Amsterdam. They organized the Pride Run on the same Friday. We swam in the Amstel river during LoveSwim, cycled along the Amstel river through the polder and the Diemerpark to sporthal Zeeburg and there we joined the Pride Run for the running. A special LoveSwimTriathlon medal was handed out at the finish. Organizing the triathlon was the reason for me to join the GSA board. Not a crazy career.
And further A number of GSA members are now avid triathletes. Yolanda organized a mini triathlon for selected elite ladies on Lanzarote (photo). Frank attracted many participants to the Linge Triathlon that he organized (photo). Dick, who completed the full triathlon in Almere in 2021, is at the top of the list. (photo) Ruud made his debut at the Bosbaan Triathlon (photo). He completed the Olympic distance in the pouring rain.
In the end Body contact made me stop doing team sports. But during the triathlon, the socalled water start is one big washing machine with waving arms and kicking legs. Who said there was no physical contact in the triathlon?
Marianne tijdens fietsgedeelte Halve triathlon Almere
11
over de sprintafstand. Dat is 750m zwemmen, 20km fietsen en 5km hardlopen. Het werd een samenwerking met de Dutch Gay and Lesbian Athletics, tegenwoordig de Rainbow Athletics Amsterdam. De DGLA organiseerde namelijk op dezelfde vrijdag de Pride Run. We zwemmen in de Amstel bij LoveSwim, fietsen langs de Amstel door de polder en het Diemerpark naar sporthal Zeeburg en daar wordt voor het hardlopen ingevoegd bij de Pride Run. Aan de finish wordt een speciale LoveSwimTriathlon medaille uitgereikt. Het organiseren van de triatlon is de aanleiding om mij in het GSAbestuur te vragen. Geen gekke carrière.
En verder Een aantal GSA leden zijn inmiddels fervente triatleten. Yolanda organiseerde op Lanzarote een minitriathlon voor geselecteerde elite dames. (foto) Frank bracht veel deelnemers op de been bij de door hem georganiseerde Linge Triathlon. (foto) Toppunt is Dick die in 2021 de hele triathlon in Almere voltooide. (foto) Ruud maakte zijn debuut bij de Bosbaan Triathlon. (foto) In de stromende regen voltooide hij de olympische afstand.
Ten slotte Het lichamelijk contact heeft mij doen stoppen met teamsporten. Maar tijdens de triatlon is het bij een zogenaamde waterstart één grote wasmachine met zwaaiende armen en trappende benen. Wie zei dat er bij de triatlon geen lichamelijk contact is?
Finishers minitriathlon op Lanzarote: Annemarie, Yolanda, Angelique en Marianne
12
An act of heroism with a bad ending Searching the archives has yielded many anecdotes for water lovers. Fishermen who can't swim, death by crocodile, and a 'horse hoist' to rescue animals from the canals. Danny van Zuijlen
A
t GSA, we assume that everyone can swim. However, regularly in the newspapers there are stories that remind us that something can go wrong. A search through the Stadsarchief Amsterdam and the newspaper website Delpher.nl provides a lot of interesting information about water playing a role in society. Let's look at the obituaries in which swimming played a role. What do these family announcements from the 18th, 19th and 20th centuries reveal? Although the Netherlands is a waterrich country, it was not common for the people to be able to swim until into the 20th century. It was not until the 1980s that swimming became a compulsory school subject. In 1888, the Netherlands had five swimming associations who together established the Nederlandse Zwembond the later KNZB. One of these clubs was the Amsterdamsche Zwemclub 1870, which received the Royal title a century later. The association still exists in Amsterdam Zuidoost. There were schools and associations, especially in the waterrich areas, that offered swimming lessons, but usually you had to learn how to swim from your
parents. Well, 'swimming'... or something that could pass for it. Swimming has existed for a very long time. For example, we know that Egyptians taught their children how to swim in the Nile and the Greeks swam too. They even held swimming competitions, but not during the Olympics. Those competitions took place in open water or bathhouses. Who knew that even many fishermen from coastal towns like IJmuiden, Urk, Katwijk and Scheveningen were not able to swim. In many coastal towns and villages you will find statues of, often a woman, holding a storm lantern while standing on the edge of the beach. These are monuments for 'those who stayed at sea'. Wooden ships went down with all hands in a storm and none of those on board could save themselves by swimming. If we look at Amsterdam, we see that in the 19th century many townspeople drowned in the canals. The only light came from lanterns with candles, which
13
Een heldendaad met slechte afloop Een speurtocht in de archieven levert heel wat anekdotes op voor waterliefhebbers.
Vissers die niet kunnen zwemmen, dood door krokodil, en een 'paardentakel' om dieren uit de grachten te redden. Danny van Zuijlen
B
ij GSA gaan we ervan uit dat iedereen kan zwemmen. Maar dat er altijd iets mis kan gaan, lezen we regelmatig in de kranten. Een speurtocht in het Stadsarchief Amsterdam en krantenwebsite Delpher.nl geeft veel interessante informatie. Neem de overlijdensadvertenties waarbij zwemmen een rol speelt. Wat blijkt uit deze familieberichten uit de 18e, 19e en 20e eeuw? Hoewel Nederland een waterrijk land is, was het tot ver in de 20e eeuw niet gebruikelijk dat men kon zwemmen. Pas in de jaren tachtig wordt zwemmen een verplicht schoolonderdeel. In 1888 telt Nederland vijf zwemverenigingen die dan samen de Nederlandse Zwembond oprichten – de latere KNZB. Eén van die verenigingen is de Amsterdamsche Zwemclub 1870, die een eeuw later het predicaat koninklijk krijgt. De vereniging bestaat nog steeds in Zuidoost. Er waren wel scholen en verenigingen, vooral in de waterrijke gebieden, die zwemles aanboden. Maar het was gewoonte dat je zwemmen van je ouders leerde. Nou ja, ‘zwemmen’ – iets wat ervoor door kon gaan. Zwemmen bestaat natuurlijk al heel lang. Zo weten we dat Egyptenaren hun kinderen leerden zwemmen in de Nijl en de Grieken zwommen ook al. Zij hielden zelfs zwemwedstrijden, maar niet bij de Olympische Spelen. Die wedstrijden vonden plaats in open water of badhuizen. Wie wist dat zelfs veel vissers uit kustplaatsen als IJmuiden, Urk, Katwijk en Scheveningen niet of nauwelijks konden zwemmen? In menige stad of dorp aan de kust tref je standbeelden van, vaak een vrouw, met een stormlantaarn in de hand op de rand van het
strand. Het zijn monumenten voor ‘hen die op zee bleven’. Bij storm gingen houten schepen met man en muis ten onder, geen van de opvarenden kon zich zwemmend redden. Als we inzoomen op Amsterdam zien we dat in de 19e eeuw veel stedelingen in de gracht verdronken. Er waren lantaarns met kaarslicht, de grachten waren over het algemeen pikkedonker. Zeker na sluitingstijd, wanneer iemand een borreltje te veel op had, werd het grachtenwater meer dan eens onbedoeld bezocht. Pas met de komst van elektriciteit, in de tweede helft van de 19e eeuw, werden straatlantaarns tegelijk bediend. Amsterdam liet in 1916 elektrische straatverlichting aanleggen door de in de stad woonachtige Belgische vluchtelingen als werkverschaffingsproject. Sindsdien vielen minder drenkelingen in de gracht.
14
means that the canals were generally pitch dark. Especially after closing time, when someone had had one too many drinks, the canal water was more than once inadvertently visited. Only with the invention of electricity, in the second half of the 19th century, were street lights introduced to the city. They were installed in 1916 by Belgian refugees living in the city as a workfare project. Since then, fewer people have fallen into the canal and drowned. World War I is another interesting period reflected in the family pages. During that time many Belgians drowned. They were war refugees from regions in Flanders where intense fighting took place. These people swam in our rivers in the summer, but were not used to currents and tides. Dutch soldiers also drowned; they served in cities other than their hometown, where they did not know the waters. For example, there was a corporal who was stationed at Slot Loevestijn in 1918. He drowned in the Waal River while swimming. Besides people, horses also fell into the canals in Amsterdam. It is already difficult to get human beings out of the canals, because of the high banks, let alone a heavy and panicking horse. The inventor of the 'horse hoist' was the son of horse butcher Sinck on Marnixstraat. He designed a machine that hoisted the horse out of the canal with a lever. About fifty times a
year this mobile hoist was used. In 1917 Sinck sold the device to the municipality, which donated it to the fire department. Another interesting category were those who drowned in Indonesia, then the Dutch East Indies until the 1950s. The Dutch in Indonesia often got into trouble in lakes and streams due to strong currents, waterfalls and even animals like crocodiles. The Batavian News and the Java Bode are filled with their stories. Frequently, a quarter of a page is devoted to how someone drowned, and especially important for the society of the time what their position was. Sometimes someone drowned while performing a heroic deed. It is striking that especially in cities with canals such as Haarlem, Delft, Leiden and Amsterdam the newspapers in the 19th and early 20th centuries are full of reports of drowned people who were helping children and other people who fell into the canals. Men on their way home from work saw a child floundering in the canal, instinctively jumped after it, but then drowned themselves because they couldn't swim. This
15
De Eerste Wereldoorlog is een andere interessante periode in de familieadvertenties, er zijn dan veel drenkelingen uit België. Het waren oorlogsvluchtelingen uit Vlaanderen, vooral uit streken rond de loopgraven waar zwaar gestreden werd. Deze mensen zwommen zomers in onze rivieren maar waren niet gewend aan stroming en tij. Ook Nederlandse militairen verdronken; zij dienden in een andere stad dan hun woonplaats, waar ze de wateren niet kenden. Zo is er een
korporaal die in 1918 gestationeerd was op Slot Loevestijn en tijdens het zwemmen verdronk in de Waal. Behalve mensen vielen er in Amsterdam ook paarden in de gracht. Nou is het al lastig om, vanwege de hoge walkanten, een mens op te vissen – laat staan een zwaar en in paniek rondspartelend paard. De uitvinder van de ‘paardentakel’ was de sterke zoon van paardenslachter Sinck aan de Marnixstraat. Hij ontwierp een machine waarmee het paard via een
16
Even now, tourists fall into the canals. Sometimes, urinating in the canal ends fatally; the police can recognize this easily by an open fly. But nowadays the inner city is so crowded that there are often bystanders who make a rescue attempt. For example the student who rescued the driver of a scooter out of the Lijnbaansgracht in November. He was, by the way, the umpteenth person to fall into the water from the beautiful pink bike path on Marnixstraat.
sometimes led to even greater tragedy. For example when a father himself drowned and left behind a wife and ten children. After World War II, drowning victims in other countries are regularly mentioned in the newspapers. In the late 1940s and early 1950s, the government ran large campaigns for emigration to countries like Canada, Australia, and New Zealand. Consequently, some people drowned there. The same goes for tourists, starting from the 1960s onwards. People became more and more wealthy and went abroad for vacations: Spain, Italy and France leading to stories about deaths in the sea of Gran Canaria and the Côte d'Azure. Sybilla Claus, who is a friend of GSA, writes in her book 'Unknown but not forgotten' (2019) about the more than one hundred unknown dead in Amsterdam since 1980. Most of them were found in the water. Top three places of death are the IJ, the Kostverlorenvaart and the canals. The cause: drinking, doing drugs such as heroin or marijuana, but also psychological problems, suicide or murder. Through the work of detectives on these cold cases we now know that almost all the victims came from abroad. Some Amsterdammers never swim in the open water because they know that so many people have died there.
It is striking that in recent years mainly migrants or children of refugees and newcomers have drowned in the canals. A drama that could partly be prevented by reintroducing compulsory swimming lessons at schools. So much for drownings; you can read more about murder and manslaughter in the waters of Amsterdam in the next BlubBlad.
17
hefboom uit de gracht werd getakeld. Ongeveer vijftig keer per jaar werd deze verrijdbare takel ingezet. In 1917 verkocht Sinck het toestel aan de gemeente, die het aan de brandweer schonk. Een andere interessante categorie is tot in de jaren ’50 diegenen die verdronken in Indonesië, toenmalig NederlandsIndië. Zij kwamen vaak in de problemen in meren en riviertjes door sterke stromingen, watervallen en zelfs dieren zoals krokodillen. Het Bataviaans Nieuwsblad en de Java Bode zijn smeuïg met hun verhalen. Niet zelden wordt er een kwart pagina gewijd aan de manier waarop iemand is verdronken, en vooral – belangrijk voor de toenmalige samenleving – wat diens positie was.
Nog steeds vallen toeristen onder invloed in de grachten. Soms loopt het urineren in de gracht fataal af, zo'n man herkent de politie makkelijk aan een open gulp. Maar tegenwoordig is het zo druk in de binnenstad, dat er vaak omstanders zijn die een reddingspoging doen. Neem de studente die in november een zwalkende scootmobieler uit de Lijnbaansgracht redde. Hij was trouwens de zoveelste die van het mooie roze fietspad in de Marnixstraat te water raakte.
Soms verdronk iemand tijdens het verrichten van een heldendaad. Het valt op dat vooral in steden met grachten zoals Haarlem, Delft, Leiden en Amsterdam de kranten in de 19e en vroege 20e eeuw vol staan met berichten over mensen die te water geraakte kinderen en mensen helpen. Mannen op weg van werk naar huis zien een kind in de gracht spartelen, springen er instinctief achteraan, maar verdrinken dan zelf omdat ze niet kunnen zwemmen. Dat leidde soms tot een nog groter drama, bijvoorbeeld de keer dat een vader zelf een vrouw en tien kinderen achterliet.
Opvallend is dat de laatste jaren vooral migranten of kinderen van vluchtelingen/nieuwkomers verdrinken. Een drama dat deels te voorkomen is door het herinvoeren van verplichte zwemles op scholen. Tot zover de verdrinkingen. Over moord en doodslag in de Amsterdamse wateren lees je meer in het volgende BlubBlad.
Wat opvalt na de Tweede Wereldoorlog is dat regelmatig verdrinkingsslachtoffers in andere landen worden vermeld. Eind jaren ’40 en begin jaren ’50 voerde de overheid grote campagnes voor emigratie naar landen als Canada, Australië en NieuwZeeland. Daar verdrinken sommigen dan ook. Hetzelfde geldt voor toeristen vanaf de jaren ’60. Mensen worden steeds kapitaalkrachtiger en gaan op vakantie naar het buitenland: Spanje, Italië en Frankrijk. We lezen over doden in de zee van Gran Canaria en de Côte d’Azure. GSAvriendin Sybilla Claus schrijft in haar boek 'Onbekend maar niet vergeten' (2019) over de ruim honderd onbekende doden in Amsterdam sinds 1980. De meesten van hen zijn gevonden in het water. Top drie zijn het IJ, de Kostverlorenvaart en de grachten. De oorzaak: drank, drugs zoals heroïne of marihuana, maar ook psychische problemen, suïcide of moord. Door cold case recherchewerk weten we inmiddels dat bijna iedereen uit het buitenland kwam. Sommige Amsterdammers zwemmen voor geen goud in het buitenwater omdat ze weten dat daar zoveel doden gedreven hebben.
18
Interview
About open water swimming: interview with Marleen Keijlard An avid open water swimmer Joost Kool
A
Saturday morning in June. Nine GSA swimmers have gathered at Vrijburcht on IJburg. The GSA open water swimmers meet once or twice a week to swim together at different locations in, and just outside, Amsterdam. Marleen Keijlard is one of them. After another nice swim, the swimmers settle down for a cup of coffee and a chat at café Vrijburcht. Marleen starts off. "My passion for outdoor swimming started only two years ago. As a child I loved to be in the water. I swam a lot. But later, as an adult, I swam much less. I had to take care of my kids and not much time to go swimming. That was when I was 20, 30, 40. At that time, outdoor swimming wasn't a thing either. But then corona and the lockdowns happened. I spent a lot of time with Aleid, my girlfriend. In her neighborhood there was a small outdoor pool where I often went swimming. Later the De Mirandabad opened. To swim there was quite an experience for me: it was wonderful, in winter, to swim outside in the cold. So then I started to think of other opportunities to swim outside. Before corona, I also swam outside sometimes, but only occasionally. It was often in the context of triathlons. I joined GSA through the triathlon. I knew Marianne and Angelique from running trainings at the DGLA. In 2013/2014 we participated in the women's triathlon together. That was great! After that, Marianne and Angelique started triathlon packages (packages for GSA members, members of Rainbow Athletics, but also others who wanted to train together for triathlons, with swimming, cycling and running training, ed.). That was in 2015 or 2016, I think. Each training we swam 750 meters. I didn't think that was very far. I wanted more. Marianne and Angelique said, "Come and join GSA!" and that's when I became a friend of GSA.
Buiten zwemmers:Niek, Anna, Peter, Marianne, Frank, Marleen, Sander, Joost, Simon
19
Interview
Over openwaterzwemmen: interview met Marleen Keijlard Fanatieke openwaterzwemmer Joost Kool
E
en zaterdagmorgen in juni. Negen GSAers hebben zich verzameld bij Vrijburcht op IJburg. De openwaterzwemmers van GSA zwemmen één of twee keer in de week op verschillende plekken in, en net buiten, Amsterdam. Marleen Keijlard is een van hen, en de meest enthousiaste nog wel. Na weer een fijne tocht strijken de zwemmers neer voor een kop koffie en een praatje bij café Vrijburcht. Marleen steekt van wal.
Later ging het De Mirandabad open. Zwemmen daar vond ik een hele belevenis: het was heerlijk, in de winter, in de kou buiten te zwemmen. Dus toen ging ik ook andere dingen bedenken om te kunnen buitenzwemmen. Vóór corona zwom ik ook wel eens buiten, maar veel minder. Dit was vaak in het kader van triathlons. Ik ben bij GSA gekomen door de triathlon. Ik kende Marianne en Angelique van het hardlopen bij toen DGLA. In 2013/2014 zijn we samen mee gaan doen met de vrouwentriathlon. Dat was geweldig! Daarna zijn Marianne en Angelique gestart met triathlonarrangementen (arrangementen voor GSAers, leden van Rainbow Athletics, maar ook anderen, die samen wilden trainen voor triathlons, met zwem, fiets en hardlooptrainingen, red.). Dat was in 2015 of 2016, denk ik. Je zwom dan 750 meter. Dat vond ik niet heel ver. Toen wilde ik al meer. Marianne en Angelique zeiden toen: “Kom bij GSA!” en toen ben ik vriend van GSA geworden.
De triathlonarrangementen waren heel erg leuk. Dick gaf de zwemtrainingen. Het was een leuke groep mensen van GSA en Rainbow Athletics. We lagen dan op vrijdagavond in baan 1 en iedereen moest een baantje opschuiven. We kregen ook workshops buitenzwemmen van Marjan Huibers van Swimfantastic. Zo is mijn liefde voor het openwaterzwemmen ontstaan. Angelique heeft de arrangementen vijf keer georganiseerd. Binnenkort doen we weer mee aan de vrouwentriathlon. Het is de tiende en laatste keer dat deze wordt georganiseerd. Het leuke aan GSA is dat je mensen hebt om samen leuke dingen mee te bedenken die ik in mijn eentje niet zou doen. Vorig jaar bijvoorbeeld gingen we met Sander, Peter en Marianne D. naar Friesland om het Lauwersmeer over te zwemmen. Gewoon op een woensdagmiddag vertrokken we, voor één uurtje zwemmen. Pas om twaalf uur ’s avonds waren we
Marleen zonder bovenstukje
“De passie voor het buitenzwemmen is eigenlijk pas twee jaar geleden ontstaan. Als kind was ik een echte waterrat. Ik zwom heel veel. Maar later, als volwassene, was dat veel minder. Ik had opgroeiende kinderen en ik dacht: ik kan helemaal niet zwemmen. Dat was toen ik 20, 30, 40 was. In die tijd bestond ook nog geen buitenzwemmen. Maar toen kwam corona en de lockdown. Ik was toen veel bij Aleid, mijn vriendin. Bij haar in de buurt was een klein buitenzwembad waar ik veel ben gaan zwemmen.
20
The triathlon packages were a lot of fun. Dick gave the swim training sessions. It was a nice group of people consisting of GSA and Rainbow Athletics members. On Friday nights we swam in lane 1 and all others had to move up one lane. We also got workshops on outdoor swimming from Marjan Huibers of Swimfantastic. That's how my love for open water swimming was born. Angelique has organized the packages five times. Soon we will participate in the women's triathlon again. It is the tenth and last time it will be organized. The nice thing about GSA is that you meet people who come up with fun things to do, which I wouldn't do on my own. For example, last year, we went to Friesland with Sander, Peter and Marianne D. to swim across the Lauwersmeer. We left Amsterdam on a Wednesday afternoon, for only one hour of swimming. At twelve o'clock that night we were back from a wonderful day. That was the best experience to date! What I like about outdoor swimming is that you are so connected to nature. For example, this morning I saw a very large group of cormorants. And then you get to go into the nice water. You have a busy job, a busy life, but when you're in the water, you don't think about anything else. Somehow, as you get older, your pace of life slows down. The water gives you peace, nothing else, you are in the moment. Swimming is different compared to other sports. And then when you're done, you feel wonderfully fulfilled. You've been cold. And now we're having a nice, warm coffee with the other swimmers.
and foster daughter Tessora. "These days it's different. When I am teaching I see that girls in group 5 and 6 are already proud of the short tops they wear. I didn't had that at all." I ask Marleen about the course on ice swimming she took. "What I did was winter swimming. That's different from the Wim Hof method, which many people think of right away. The goal of the course was to try to swim throughout the winter. We did that every week on Sunday mornings in the Nieuwe Diep. The course was about getting to know your body and your reaction to the water. It could be different every time. Each time you swim, you take the time to reflect and try to feel: how long does it feel good to stay in the water? What is the water temperature and what is the air temperature?
The nice thing about GSA is that you meet people who come up with fun things to do, which I wouldn't do on my own How am I today and what is going well? This could vary a lot. Sometimes I would come home from swimming and have a lot of energy. But there were also times when I was unwell and kept shivering. In
Son Bram at the Love Swim What I like about GSA is that you learn things from all the members: when do you put on a wetsuit, when do you not? When do you grease up grazes, when do you not? Do you wear bathing suit under your wetsuit? Or do you swim without it? Do I chose a bikini or a sports bra (which is less chafing!)? In that sense I am jealous of the men. They can swim only with a short outdoor swimming trunk (a sturdy swimming trunk for men, with more carrying capacity, ed.)!" Marleen laughs. Marleen shows two children's photos and says: "As a child I wanted to be a boy, I had nothing to do with bikinis. I never wore a bikini top. That's why I would like one of those outdoor swimming trunks. So convenient! For a long time my frame of reference was only boys." Marleen has three children: two sons, Bram and Koen,
21
weer terug van een heerlijke dag. Dat was de leukste ervaring tot nu! Het fijne aan buitenzwemmen vind ik dat je zo verbonden bent met de natuur. Vanmorgen zag ik bijvoorbeeld een heel grote groep aalscholvers. En dan mag je het lekkere water in. Je hebt een drukke baan, een druk leven, maar als je in het water ligt, denk je nergens anders meer aan. Op de een of andere manier, als je ouder wordt, wordt je tempo van leven minder hoog. Het water geeft je rust, niets anders, je bent in het moment. Met zwemmen is dat anders dan met andere sporten. En als je dan klaar bent, voel je je heerlijk voldaan. Je hebt het koud gehad. En nu dan gezellig een koffie met de andere zwemmers.
Het Lauwersmeer over gezwommen
Wat ik leuk vind bij GSA is dat je ook van alle leden weer dingen leert: wanneer trek je wel een wetsuit aan, wanneer niet? Wanneer smeer je schaafplekjes in, wanneer niet? Hoe doe je dat met je badpak onder je wetsuit? Of zwem je toch zonder? En ga ik voor een bikini of toch voor een sportbh (minder schuren!)? In die zin ben ik jaloers op de mannen. Die kunnen het ook alleen met een korte buitenzwembroek (een stevige zwembroek voor mannen, met meer draagvermogen, red.)!” Marleen lacht.
Marleen laat twee kinderfoto’s zien en vertelt: “Als kind wilde ik een jongetje zijn, ik had ook niks met bikini’s. Het bikinitopje droeg ik nooit. Vandaar dat ik ook wel zo’n buitenzwembroek zou willen. Zo handig! Mijn referentiekader was ook heel lang alleen maar jongens.” Marleen heeft drie kinderen: twee zoons, Bram en Koen, en pleegdochter Tessora. “Nu is dat anders, nu zie ik bij de meisjes in groep 5 en 6 (Marleen staat voor de klas, red.) dat sommigen van hen al helemaal trots zijn op de korte topjes die ze dragen. Ik had dat helemaal niet.” Ik vraag haar naar de cursus ijszwemmen die ze is gaan doen. “Wat ik deed was winterzwemmen. Dat is anders dan de Wim Hofmethode, waar veel mensen gelijk aan denken. Het doel van de cursus was dat je
Het fijne aan buitenzwemmen vind ik dat je zo verbonden bent met de natuur. probeerde de hele winter door te zwemmen. Dat deden we wekelijks op zondagochtend in het Nieuwe Diep. Het ging erover je lijf en je reactie op het water te leren kennen. Dat kon iedere keer anders zijn. Je kijkt elke keer opnieuw: hoe lang voelt het goed om in het water te blijven? Wat is de watertemperatuur en wat is de luchttemperatuur? Hoe zit ik er vandaag bij en wat gaat
22
Son Bram have to be slow, the competitive element is still there. Sometimes I want to swim faster than Marianne or Angelique. But the need to perform is gone. I am calmer and more relaxed when participating in sports and that is nice. Maybe it's the age, but I also see it in other areas of my life; like work. Through Corona and all the misery in the world I have come to realize that I am happy with the things I can do. Now I regularly think: count your blessings.
One last thing I want to say about GSA: everyone finds their own place in the club. this way I learned to recognize my limits and signals. One time there was a thin layer of ice on the Nieuwe Diep and we learned how to move through it, carefully, because ice can be very sharp. That was a unique experience. Open water swimming is different again. Here we have more of a goal: what distance do we swim? Do we do it with or without a wetsuit? Do we go as far as the mast (halfway around Steigereiland, ed.) or do we do a complete lap around the island? Later we had the goal of crossing the Lauwersmeer all the way." Marleen takes a sip of coffee. The bench where we're sitting is basked in the sun. "I can enjoy a morning like this immensely. We had a lovely swim. I do everything more slowly. The last part of the swim was cold. Marianne was around, which was nice. By slow I mean more of a different sports experience. In 2019 I ran a marathon in Ljubljana. That was a breaking point. It took me more than five hours. I was done with it. I have to think about Tom Dumoulin, who said, 'I train hard, actually only get tired and don't progress.' I had the same feeling back then, too. It doesn't have to be faster nor harder. Everything I do now, I do for fun. If it doesn't go well one day, I swim to the buoy instead of all the way to the mast. I've got a different sporting experience. More in the moment. It doesn't necessarily
I have a good relationship with Aleid, things are going well with my grownup sons and with Tessora. That gives me a good feeling. I also notice that with swimming. I sometimes think: how nice that it's going well. On those moments a happy mother is floating in the water. I also noticed it last week. Bram won a gold medal in rowing and Koen suddenly called while I was at school, which he never does. "We've got it!", he said. The restaurant where he works had earned a Michelin star! Later that Sunday I was able to play with my granddaughter. On those days, life is good. One last thing I want to say about GSA: everyone finds their own place in the club. GSAers are all people who like swimming, that connects them. In addition, there is room for everyone to shape their own plans within the club. For example, the LoveSwim! I think it is such a great event! Last time, in 2019, I participated in all distances. The atmosphere is great! Everyone is welcome. Afterwards, I got inspired and had the idea with Marianne to start a group app for outdoor swimming. Jos and Dia, the founders of LoveSwim, said: 'You should just do that.' So it happened. And now we're here."
The family
23
Het hoeft niet sneller, niet harder. Ik doe nu alles meer slow en voor mijn plezier.
goed? Dit kon heel erg verschillen. Soms kwam ik thuis van het zwemmen en had ik heel veel energie. Maar ik ben ook wel eens onwel geweest, dan bleef ik maar bibberen. Zo leerde ik mijn grenzen en signalen te herkennen. Een keer lag er een dun laagje ijs op het Nieuwe Diep en leerden we hoe we daar doorheen konden gaan, voorzichtig, want ijs kan heel scherp zijn, en hoe je je dan kon bewegen. Dat was een unieke ervaring. Openwaterzwemmen is weer anders. Hier hebben we toch meer een doel: welke afstand zwemmen we? Doen we dat met of zonder pak? Gaan we tot de mast (halverwege Steigereiland, red.) of doen we een heel rondje om Steigereiland? En daarna hadden we als doel: helemaal het Lauwersmeer over steken.” Marleen neem een slok koffie. Het bankje waar we zitten staat lekker in de zon. “Ik kan enorm genieten van zo’n ochtend hier. We hebben heerlijk gezwommen. Ik doe alles meer slow. Het laatste stuk zwemmen was koud. Marianne was in de buurt, dat was fijn. Met slow bedoel ik meer een andere sportbeleving. In 2019 liep ik een marathon in Ljubljana. Dat was een breekpunt. Ik deed er meer dan vijf uur over. Ik was er klaar mee. Ik moet aan Tom Dumoulin denken, die zei: ‘Ik train alleen maar hard, wordt eigenlijk alleen maar moe en kom niet vooruit.’ Dat had ik toen ook. Het hoeft niet sneller, niet harder. Ik doe nu alles voor mijn plezier. Als het een keer niet goed gaat, dan zwem ik tot de boei, in plaats van helemaal naar de mast. Ik heb een andere sportbeleving gekregen. Meer in het nu. Het hoeft niet perse langzaam, het competitieve is er nog wel. Dan wil ik toch even sneller zijn dan Marianne of Angelique. Maar het moeten presteren is er af. Het is rustiger en relaxed en dat is fijn. Het is misschien de leeftijd, ook op andere vlakken in mijn leven. Ook op mijn werk. Door corona en alle ellende in de wereld ben ik meer gaan beseffen dat ik blij ben met de dingen die ik kan doen. Dan denk ik: tel je zegeningen. Ik heb een fijne relatie met Aleid. Het gaat goed met mijn volwassen zoons en met Tessora. Dat geeft een
goed gevoel. Ook met zwemmen merk ik dat. Dan denk ik: wat fijn dat het goed gaat. Dan drijft er een blije moeder in het water. Vorige week merkte ik het ook. Bram won een gouden medaille met roeien en Koen belde ineens op, terwijl ik les stond te geven, dat doet hij anders nooit. ‘We hebben hem,’ zei hij. Had hij met het restaurant waar hij werkt een Michelinster gekregen! Later die zondag heb ik met mijn kleindochter kunnen spelen. Dan is het leven goed. Wat ik nog wil zeggen over GSA: iedereen vindt in de club zijn eigen plek. GSAers zijn allemaal mensen die zwemmen leuk vinden, dat verbindt. Daarnaast is er voor iedereen ruimte om binnen de club zijn eigen plannen vorm te geven. Bijvoorbeeld de LoveSwim! Dat vind ik zo een geweldig event! De laatste keer, in 2019, heb ik voor mijn gevoel aan alle afstanden meegedaan. De sfeer is super! Iedereen is welkom. Na afloop raakte ik geïnspireerd en had ik het idee met Marianne een groepsapp voor buitenzwemmen opzetten. Jos en Dia, de bedenkers van LoveSwim, zeiden: ‘Dat moet je gewoon doen.’ Zo geschiedde. En nu zitten we dus hier.”
Wat ik nog wil zeggen over GSA: iedereen vindt in de club zijn eigen plek.
24
The LoveSwim How it all started Dia Huizinga
I
t was a dark and rainy autumn in which the three GSA members Jos, Stacey and I Dia, participated in a training in Wormer to become assistant coach. Once a month we went with Jos' car to a small club building next to a dilapidated swimming pool, where Stacey had her first swimming lesson 30 years earlier. In that old building we learned, together with mainly giggling girls and pimply boys, about strokes, stroke frequency and more. After the theory lesson we went to the dilapidated swimming pool and taught practical lessons to each other. Winter came and went and spring arrived. It was a warm spring in 2015, the May sun was shining and the Amstel beckoned. As unimaginable as it may seem now, swimming in the Amstel was still a wilder adventure back then: swimming in the Amstel was strictly forbidden, but we baby boomers aren’t naturally
The water police didn't bother us. We enjoyed swimming, admiring how different the houses on the Amstel looked from the water and how the city passed us by. obedient. We jumped into the Amstel, together with other people from our club. We were all accosted by the water police at some point. 'Do you know you're not allowed to swim here?' Oh really? Then I’ll swim back. I don't swim that fast but as fast as I can.' The police sailed on and we swam back to the shore. Or further. The water police didn't bother us. We enjoyed swimming, admiring how different the houses on the Amstel looked from the water and how the city passed us by. One of the assignments every assistant coach in training had to do was to organize a swimming event. For example, a club championship, a barbecue or any
25
De LoveSwim Hoe het allemaal begon Dia Huizinga
H
De waterpolitie deerde ons niet. We genoten van het zwemmen en hoe anders de huizen aan de Amstel eruit zagen vanuit het water en hoe de stad aan ons voorbij trok.
et was een donker en regenachtig najaar dat de drie GSA leden Jos, Stacey en ik, Dia, begonnen aan de assistenttrainersopleiding in Wormer. Eén keer per maand gingen we in de auto van Jos naar een clubgebouwtje dat naast een aftands zwembad lag waar Stacey dertig jaar daarvoor haar eerste zwemles kreeg. In dat oude gebouwtje leerden we, samen met vooral giechelende meiden en puistige jongens, over slagen, slagfrequentie en meer. Na de theorieles gingen we naar het aftandse zwembad en gaven we praktijkles aan elkaar.
Hoe onvoorstelbaar het nu misschien lijkt, het zwemmen in de Amstel was toen nog een wild avontuur: zwemmen in de Amstel was streng verboden, wat wil zeggen dat het niet mocht. Maar wij babyboomers zijn niet vanzelfsprekend gehoorzaam, dus sprongen we in de Amstel, samen met andere mensen van onze club. We zijn allemaal wel een keer aangesproken door de waterpolitie.
De winter kwam en ging en de lente brak aan.
‘Weet u dat u hier niet zwemmen mag?’
Het was een warme lente in 2015, de meizon scheen en de Amstel lokte.
‘Goh, nee? Dan zwem ik snel terug. Ik zwem wel niet zo snel maar zo snel ik kan.’
26
other swimming event. But Jos, Stacey and I thought of something else. Swimming in the Amstel was fantastic: the trees, the houses how nice would it be to introduce other people to the phenomenon of open water swimming? It had to be safe, joyful and exuberant. Wouldn't it be nice to do this event during Pride, which was still called Gay Pride at the time? For most parts, Gay Pride had always been partying, dancing and drinking. Of course we liked to do that or we had liked to do that in the past. But our main interests lay now elsewhere. We liked to challenge ourselves in a sportive way. Therefore we wrote a message to Irene Hemelaar, who was the director of Gay Pride. We asked her if we could organize a swimming event in the Amstel river under the flag of Gay Pride. Irene responded enthusiastically! She thought it would be great fun and included LoveSwim in the permit application. Before we could start, the LoveSwim also had to be approved by the GSA board. During board meetings, the proposal was confronted with resistance from some members of the club. In particular, the treasurer did not agree; he resisted tooth and nail. At every meeting there was bickering. Fortunately, the other board members were not so adamant. In the end the proposal of the LoveSwim was finally approved by the GSA board. And so Jos, Stacey and I got to work.
All sorts of things had to be arranged: the most important thing, of course, was the location. In the end, rowing club De Berlagebrug agreed to be the place for the LoveSwim. Various foundations and companies sponsored us, and helped us to cover the costs. We organizers hoped for 100 participants. A few days before LoveSwim there was so much rain that a record was broken. It remained cold and rainy. Registration progressed slowly. But on the day when it was all supposed to happen, the 100th participant registered. We were excited! On the day itself, the Amsterdam Life Guards came to the LoveSwim with two boats to provide safety and keep an eye on the swimmers. DJ Robin S. provided nice tunes and good vibes. All swimmers received a pink swimming cap and a medal for their fine performance. The whole event was one big success. And the fact that this year marks the 6th edition of the LoveSwim says everything.
You don't want to miss the most fun swimming event of the summer! www.loveswim.nl
27
Zij voeren verder en wij zwommen op ons gemak terug. Of verder. De waterpolitie deerde ons niet. We genoten van het zwemmen en hoe anders de huizen aan de Amstel eruit zagen vanuit het water en hoe de stad aan ons voorbij trok. Een van de opdrachten die elke assistenttrainer in opleiding moest doen, was een zwemevenement organiseren. Bijvoorbeeld een clubkampioenschap, een barbecue of een zwemuitje. Maar Jos, Stacey en ik bedachten iets anders. Het zwemmen in de Amstel was fantastisch: de bomen, de huizen, hoe mooi zou het zijn andere mensen te laten kennismaken met het fenomeen buitenzwemmen? Het moest wel veilig, vrolijk en uitbundig zijn. Zou het niet mooi zijn als we dit event tijdens de Pride, die toen nog de Gay Pride heette, zouden doen?
Het leukste zwemfestijn van de zomer wil je niet missen! www.loveswim.nl De Gay Pride was altijd vooral feesten, dansen en drinken. Natuurlijk deden we dat graag of hadden we dat in een verleden graag gedaan. Maar de belangstelling van Jos, Stacey en mij lag inmiddels ook elders. We hielden er van onszelf sportief uit te dagen.
Er moest van alles geregeld worden: het belangrijkste was natuurlijk de plek. Uiteindelijk vond roeicentrum De Berlagebrug het leuk dé plek voor de LoveSwim te zijn. Verschillende stichtingen en bedrijven sponsorden ons, zodat de kosten gedekt waren.
Daarom schreven we een bericht aan Irene Hemelaar, die toen directeur van de Gay Pride was, waarin we haar vroegen of we een zwemevent in de Amstel onder de vlag van de Gay Pride konden organiseren. Irene reageerde enthousiast! Ze vond het enorm leuk en nam LoveSwim mee in de vergunningsaanvraag.
Wij organisatoren hoopten op 100 deelnemers. Een paar dagen voor LoveSwim viel er zoveel regen dat er een record gebroken werd. Het bleef koud en regenachtig. De inschrijving verliep langzaam. Maar op de dag waarop het allemaal gebeuren zou, kwam de honderdste inschrijving binnen. We waren dolblij!
Maar eerst moest het voorstel worden goedgekeurd door het bestuur van GSA. Tijdens bestuursvergaderingen stootte het voorstel van de LoveSwim bij sommige leden van de club op weerstand. Vooral de penningmeester was het er niet mee eens, hij verzette zich met hand en tand. Bij elk overleg was er geruzie. Gelukkig waren de andere bestuursleden niet zo stellig. En zo werd het voorstel van de LoveSwim uiteindelijk door het GSA bestuur goedgekeurd.
Op de dag zelf kwam de Amsterdamse Reddingsbrigade met twee boten naar de LoveSwim om veiligheid te bieden en de zwemmers in de gaten te houden. Dj Robin S. zorgde voor de sfeer. Alle zwemmers kregen een roze badmuts en na afloop een medaille voor de mooie prestatie. Het hele event was één groot succes. En dat dit jaar de 6de editie van de LoveSwim plaatsvindt, zegt alles. Het leukste zwemfestijn van de zomer wil je niet missen!
En dus gingen Jos, Stacey en ik aan de slag. www.loveswim.nl
28
Book review
Water pakken ‐ by Kirsten van Santen The water as universe, the swimming pool as fishbowl, the swimmer as cosmonaut. Emerence Kapteijn
W
e are in the middle of the reeds, watching a mother duck pushing her chicks into the water one by one. We have been floating here for a while now, as we do not want to disturb the morning ritual of the mother duck this early in the morning. While on Sunday mornings we take a dip in de Nieuwe Meer, on Monday evenings we swim in the Marnixbad after a long working day. Perhaps this time in a pool, but in the same spacious depth where for a moment we think of nothing but the breast stroke or the butterfly. In Water pakken. Een zwemgeschiedenis (2022) art journalist and cultural anthropologist Kirsten van Santen dives into the deep waters of a Dutch swimming history and explores the historical and cultural meaning of swimming. What is the reason that (only in recent decades) we have been swimming so fanatically in chlorinated pools, rivers, ponds and the open sea? Van Santen answers this question with a multitude of descriptions of encounters with swimming fanatics, historical facts about swimming lessons and places where our passionate swimmers can be found. These detailed descriptions show a lot of wellread knowledge and passion, and make the book a very interesting mix of essay, historiography, reportage and memoir. What I appreciate most about Water pakken is the way in which van Santen reflects on what water does with us. She describes how our bodies, when we are in the water, seem to be freed from daily worries. For a moment, we float in nothingness, in a liquid space and time in which, for example, grief withers. The deep blue seems to form a kind of inbetween space between
reality and imagination. When we reach the surface, we see the world in a completely different way. Just as Vasalis wrote in Parken en woestijnen (1940): "I saw the tremor of the sea,/ its swelling and its hasty shrinking,/ the way a big throat can drink", van Santen describes how we swim in just such a way: "a little lost in space and in time, in a big throat that swallows everything, even our suddenly insignificant emotions." Water is a place of transformation, in which we swim until we are pleasantly empty. Kirsten van Santen – Water pakken – een zwemgeschiedenis. Atlas Contact, Amsterdam. €21,99. More water? Read the splashy new debut novel by Nikki Dekker, called Diepdiepblauw (2022). A coming ofage essayistic novel in which we learn about love and identity from underwater animals. Or watch the episode of Brommer op zee with Nikki Dekker, Kirsten van Santen and Leonieke Baerwaldt via https:// www.vpro.nl/programmas/brommeropzee/actueel/3 gesprekkenoverwater.html
29
Boekrecensie
Kirsten van Santen – Water pakken Het water als heelal, het zwembad als vissenkom, de zwemmer als kosmonaut Emerence Kapteijn
W
e bevinden ons tussen het riet, turend naar een moedereend die haar kleintjes één voor één met een zetje het water in duwt. We drijven hier al een poosje, we willen het ochtendritueel van moedereend immers niet verstoren op dit vroege tijdstip. Waar we op zondagochtend een duik nemen in de Nieuwe Meer, liggen we op maandagavond in een baan van het Marnixbad na een lange werkdag. Wellicht dit keer in een zwembad, maar wel in diezelfde uitgestrekte diepte waarin we even aan niets anders denken dan aan de borstcrawl of de vlinderslag. In Water pakken. Een zwemgeschiedenis (2022) duikt kunstjournalist en cultureel antropoloog Kirsten van Santen in de diepe wateren van een Nederlandse zwemgeschiedenis en verkent zij de historische en culturele betekenis van zwemmen. Wat maakt dat we (pas) de afgelopen decennia zo fanatiek zijn gaan zwemmen in chloorbaden, rivieren, plassen en de open zee? Het antwoord op deze vraag geeft van Santen middels een veelheid van beschrijvingen van ontmoetingen met zwemfanaten, historische feiten over zwemles en plekken waar ons gedreven zwemmersvolk te vinden is. Deze gedetailleerde beschrijvingen getuigen van belezenheid en passie, en maken het boek tot een zeer interessante mengelmoes van essay, geschiedenschrijving, reportage en memoir. Wat ik het meest waardeer aan Water pakken is de wijze waarop van Santen reflecteert op wat water met ons kan doen. Ze beschrijft hoe ons lichaam, wanneer we ons in het water begeven, bevrijd lijkt te zijn van dagelijkse beslommeringen. Even zweven we in het niets, in een vloeibare ruimte en tijd waarin bijvoorbeeld verdriet verwelkt. Het diepe blauw lijkt een soort tussenruimte te vormen tussen realiteit en verbeelding. Wanneer we boven komen, zien we de
wereld op een hele andere manier. Zoals Vasalis in Parken en woestijnen (1940) dichtte “Ik zag de tremor van de zee,/ zijn zwellen en weer haastig slinken,/ zoals een grote keel kan drinken”, beschrijft van Santen hoe wij precies op zo’n manier zwemmen: “een beetje verloren in ruimte en in tijd, in een grote keel die alles opslokt, ook onze ineens onbeduidende emoties.” Water is een plek van transformatie, waarin we zwemmen tot we aangenaam leeg zijn. Kirsten van Santen – Water pakken – een zwemgeschiedenis. Atlas Contact, Amsterdam. €21,99. Meer water? Lees de splinternieuwe debuutroman van Nikki Dekker, genaamd Diepdiepblauw (2022). Een comingofage essayistisch roman waarin we van onderwater dieren leren over liefde en identiteit. Of kijk de aflevering van Brommer op zee met Nikki Dekker, Kirsten van Santen en Leonieke Baerwaldt via https:// www.vpro.nl/programmas/brommeropzee/actueel/3 gesprekkenoverwater.html
30
Free, vital and casual Outdoor swimming spots in the Urban Jungle Amsterdam By: Leonie Kamps and Emerence Kapteijn
A
msterdam is rich with outdoor swimming spots. The IJ, the Amstel, the Nieuwe Meer: we' ve probably all floated around in them at some point. With high
summer temperatures approaching and the need to cool
After a bike ride through the Amsterdamse Bos, your editors
down, spend some time outdoors and get some exercise, we
arrived at AmsterDeck on the south bank of the Nieuwe
wondered if all these swimming spots in our urban jungle
Meer. Here the water is not only 1 degree warmer than at the
were equally suitable for open water swimming, something
north shore, but Leonie's temperature rose slightly as well.
some of us do/can do/enjoy in summer. Your editors dove
She got totally excited by the beautiful jetty. Besides
into the depth of the jungle this week and investigated the
attractive minors (see photo 2), you will also find coots, water
matter for you on the warm Friday afternoon of 17 June.
plants and a very userfriendly jetty. There are no plants in
North bank of the Nieuwe Meer Since not everyone is lucky enough to have a home somewhere within the Ring, and one of your editors managed to get a home outside the Ring, our journey started at the north bank of the Nieuwe Meer. Surrounded by the greenery of the Oeverlanden nature reserve and cruise area, you can access the water on the north shore from both higher inlets and an artificial beach. If you choose to enjoy
the immediate vicinity of the jetty, and it is possible to both dive off the jetty and to enter into the water using a ladder. Boats are easier to avoid on the south bank when swimming a long distance than on the north bank. In addition to a beautiful view of the motorway, the south bank of the Nieuwe Meer also offers the possibility of toilet facilities. All these advantages make AmsterDeck very popular with many open water fanatics. You never swim by yourself here.
the inlets of the Oeverlanden, we recommend you to wear
Amsteldijk
water shoes: there are stones when you walk into the water.
We leave the peace and quiet of New West for the hustle
On the beach, this does not bother you: you only have to
and bustle of the stone where city and countryside meet: the
take into account boats passing by, depending on how busy
Amsteldijk near the Martin Luther King Park. Or, more
it is, and teenagers running around freely. Once you are in
precisely, we found ourselves floating in the 21 degree
the water, which had a temperature of 19 degrees on the day
Amstel across from the informal restaurant, Amstel
of measurement, you will find yourself among the water lilies
Boathouse. Entering the river was a bit of a challenge as
(not disturbing), butterflies, ducks, coots, and depending on
there is a big step from grass to water and there are stones
whether you are in the mood for it, cruising Scottish
on the sloping bottom; not very accessible, but possible. In
Highlanders (see photo 1).
the water you will find baby ducklings, leaves, yuppies and
AmsterDeck the Nieuwe Meer Don't feel like walking among horny Scottish Highlanders?
many boats. This is also a place where you might bump into Dia. You can swim a long way alongside the houseboats, down the Amstel towards Ouderkerk, or up towards the centre. Leonie considered the people here
Het Marineterrein
boring, Emerence agrees. However, the view of both the motorway and the train, and in the distance the Amstel Tower, gives excellent "urban city vibes", according to Emerence. Bogortuin on Java Island Are " very urban city vibes " your vibes? Then you should definitely pay a visit to
31
Vrij, vitaal, ongedwongen
Foto 1
Openwater zwemplekken in de Urban Jungle Amsterdam Leonie Kamps en Emerence Kapteijn
I
n Amsterdam zijn een tal van open water zwemplekken te vinden. Het IJ, de Amstel, de Nieuwe Meer: we hebben er vast allemaal wel eens in rondgedobberd. Met de
hoogzomerse temperaturen in het vooruitzicht en de behoefte aan afkoeling, buiten zijn en bewegen vroegen wij ons af of al deze zwemplekken in onze urban jungle allemaal even geschikt zijn voor openwaterzwemmen, iets dat een aantal van ons fanatiek doen/je kan doen/leuk is in de zomer. Uw redactie dook deze week in het diepe en zocht het op de warme vrijdagmiddag van 17 juni voor u uit. Noordoever De Nieuwe Meer Gezien niet ieder zich gelukkig mag prijzen met het grootkapitaal van een woning binnen de Ring, en een van uw redactieleden een huis heeft weten te bemachtigen buiten de Ring, begon onze reis bij de noordoever van de Nieuwe Meer. Omgeven door het groen van natuur en cruisegebied de Oeverlanden, kunt u aan de noordoever het water betreden vanuit zowel hoger gelegen inhammen als vanaf een kunstmatig aangelegd strandje. Wanneer u kiest voor het genot van de inhammen van de Oeverlanden, raden wij u wel aan om waterschoentjes te dragen: er liggen stenen als u het water inloopt. Op het strand heeft u hier geen last van: hier dient u louter rekening te houden met langsvarende boten, afhankelijk van de drukte, en loslopende pubers. Wanneer u eenmaal in het water ligt, wat een temperatuur van 19 graden mocht zijn op de dag van meting, begeeft u zich tussen de waterlelies (niet
steiger af te duiken, als met een trapje het water in te gaan. Boten zijn bij de zuidoever makkelijker te ontwijken wanneer u een lange afstand zwemt dan bij de noordoever. Naast uitzicht op de snelweg, biedt het zuidoever van de Nieuwe Meer ook de mogelijkheid om te toiletteren. Al deze voordelen maken AmsterDeck ontzettend populair bij talrijke open water fanatiekelingen. U zwemt hier dan ook nooit alleen. Amsteldijk We verruilen de rust van NieuwWest voor de drukte van het steen waar stad en land kruisen: de Amsteldijk ter hoogte van het Martin Luther King park. Of preciezer, we bevinden ons tegenover informeel restaurant Amstel Boathouse dobberend in de Amstel van 21 graden. De rivier betreden was even passen en meten, van gras naar water is een flink afstapje en op de aflopende bodem bevinden zich stenen, niet ontzettend toegankelijk dus, maar wel mogelijk. In het water vindt u baby eendjes, bladeren, suppende yuppen, en veel boten. Ook is dit een plek waar u wellicht een Dia tegen het lijf zwemt, terwijl u een lang stuk langs de woonboten kunt zwemmen, de Amstel af richting Ouderkerk, of op, richting het centrum. Leonie vond de mensen hier saai, Emerence beaamt dat. Het uitzicht op zowel de autoweg als de trein en in de verte de Amstel Tower geeft echter wel uitstekende “ urban city vibes”, aldus Emerence.
storend), vlinders, eenden, meerkoeten, en afhankelijk van of u
Bogortuin op Javaeiland
ervoor in de mood bent, cruisende Schotse hooglanders (zie
Blijkt nu dat “very urban city vibes” uw vibes zijn? Dan moet u
foto 1).
zeker een bezoekje brengen aan de Bogortuin op Java
AmsterDeck de Nieuwe Meer Geen zin om je tussen geile Schotse hooglanders te begeven? Na een fietstocht door het Amsterdamse Bos arriveerden uw
eiland. Nadat ze de proef op de som genomen heeft, weet onze redacteur Leonie te vertellen dat het water hier “brak” water is. Dat behelst dat het een mengeling is van zoet en
redacteuren bij AmsterDeck aan het zuidoever van de Nieuwe Meer. Hier is het water niet alleen 1 graden warmer dan bij de noordoever, maar ook Leonie's temperatuur steeg even. Ze wordt helemaal enthousiast van de mooie steiger. Naast aantrekkelijke minderjarigen (zie foto 2), vindt u hier ook meerkoeten, waterplanten, en een steiger die zeer gebruiksvriendelijk is. In de directe omgeving van de steiger bevinden zich geen planten, en het is mogelijk om zowel van de
Foto 2
32
Het Nieuwe Diep the Bogortuin on Java Island. After putting it to the test, our editor Leonie reports that the water here is "brackish". That means it is a mixture of fresh and salt water. Emerence doesn't know anything about this, nor is she able to tell you what the temperature of the water in the Bogortuin is, but it is the IJ. You must fill it in yourself. The flora and fauna of the Bogortuin are shaped by its urban character: many domesticated animal species, such as dogs, and fairly monotonous planting. You will not be bothered by aquatic plants here, but mostly by the lack of peace and quiet. You can enter the water from the high side, where you can dive or enter the water by stairs, or from the low side, where you CANNOT dive, but you can walk into the water. [Read also the dramatic story of Peter van Burk in Parool who dived here last summer and had an accident]. The Bogortuin is also quite popular among open water swimmers. Withthe
warm weather. This can make swimming a mental as well as
waterfront in sight and few boats, the swim up to the Jan
a physical challenge and gives swimming in the Urban
Schaefer Bridge and back are 1800 metres; a nice distance.
Jungle a whole new meaning. After you have made your way
Afterwards you can queue up for an ice cream from the
through the waters of Zeeburg, with or without a manchete,
IJscuypje.
you can relax on the terrace of Vrijburcht.
The Nieuwe Diep
Marineterrein
What is by far the warmest water to swim in is the water of Nieuwe Diep in Flevopark. While we surround ourselves with reeds, grass, mud, dogs, mussel shells and a number of other open water swimmers, your editors find no less than 22 degrees on the thermometer. Just as in the Nieuwe Meer, there are several ways to enter the water: via the jetty near Jeugdland, or via several inlets in the park, where you have to face mud and mussel shells. The advantage of the Nieuwe Diep is that there are no boats at all and you can swim across the whole lake undisturbed. It is about 600 metres from the north bank to the jetty of Jeugdland. Vrijburcht on Zeeburg It takes about 10 minutes to cycle from Nieuwe Diep to Vrijburcht on Zeeburg. When you arrive at a large jetty with steps, you can easily enter the water. The water temperature is pleasant at 20.5 degrees. For the experienced open water swimmer, you can cover a nice long distance here: Rondje
Certainly the most centrally located outdoor swimming spot in Amsterdam is the Marineterrein. This place is in many ways different from the places mentioned so far, but no less attractive. At the Marineterrein, which is also known to insiders as Amsterdam Gay Beach, it is not possible to swim a long distance. However, there are lanes of 50 metres laid out with lines where you can swim back and forth, just like you are used to from the swimming pool. You swim in the IJ, with a great view of the Scheepvaartmuseum, a replica of the VOC ship Amsterdam, and the Nemo Science Museum, which in itself also looks suspiciously like a ship. Depending on the weather, day and time of the day, the Marineterrein can be very busy. If you are looking for a festival atmosphere with different styles of music, sustainably brewed special beer from the city brewery Homeland with appealing names such as Ketelbinkie or Zeebonk, partying teenagers and flirting young men in toosmall speedos: you will find it all here.
Steigereiland is popular and no less than 3100 metres long.
Conclusion
But shorter stretches, to the buoy and back or to the
In conclusion, it can be said that there are many and varied
electricity pylon and back, are also possible. While
swimming spots in Amsterdam. The Nieuwe Diep is a good
swimming, you can enjoy the beautiful architecture of
place to start as a newbie open water swimmer. The
Zeeburg. Here, life by and with the water has been
distance is not too long, and the shore is never far away.
completely redefined. Many families appreciate this. Your
Those who are not afraid of boats can swim in the Amstel or
tolerance for playing and screaming children should
the Nieuwe Meer. For the open water swimmer who likes to
therefore be high at this swimming spot. In addition to a rich
swim long distances, Vrijburcht and AmsterDeck are very
(!) fauna, the flora is also present in large numbers,
suitable. If you are looking for fun after swimming, the
especially at the end of the summer. The water between
Marineterrein and Bogortuin are the right places to go.
Steigereiland and Diemerpark is shallow in many places. As
Wherever you go swimming, the editors wish you a lot of
a result, many water plants, such as pondweed, grow in
fun!
33
Uw tolerantie voor spelende en schreeuwende kinderen moet bij deze zwemplek dan ook hoog zijn. Naast een rijke(!) fauna is hier vooral aan het einde van de zomer ook de flora in grote getallen aanwezig. Het water tussen Steigereiland en Diemerpark is op veel plaatsen ondiep. Hierdoor groeien er bij warm weer veel waterplanten, zoals het fonteinkruid. Dit kan het zwemmen zowel een mentale als ook een fysieke
Bogortuin
uitdaging maken en krijgt zwemmen in de Urban Jungle een hele nieuwe betekenis. Nadat u zich, met of zonder
zout water. Emerence weet hier niets op te zeggen, evenals dat zij u niet kan vertellen wat de temperatuur van het water in de
manchete, een weg heeft gebaand door de wateren van Zeeburg, is het goed toeven op het terras van Vrijburcht.
Bogortuin is, maar het is het IJ. Vult u het zelf maar in. De flora
Marineterrein
en fauna van de Bogortuin vormen zich naar diens urban
De zeker meest centraal gelegen zwemplek aan de
karakter: veel gedomesticeerde diersoorten, zoals honden en
buitenlucht in Amsterdam is het Marineterrein. Deze plek is in
vrij monotone beplanting. U zult hier geen last hebben van
velerlei opzichten anders dan de tot nu toe genoemde
waterplanten, hoogstens van de rust die er niet is. U kunt het
plekken, maar daarom niet minder aantrekkelijk. Bij het
water betreden via de hoge kant, waar u kunt duiken of via een
Marineterrein, ingewijden weten deze plek ook te vinden als
trap het water in kan, of via de lage kant, waar u NIET kunt
Amsterdam Gay Beach, is het niet mogelijk om een lange
duiken, maar wel het water in kunt lopen. [Lees ook het
tocht te zwemmen. Maar er zijn wel met lijnen banen van 50
dramatische verhaal van Peter van Burk in Parool die zich hier
meter gelegd waar u, net zoals u uit het zwembad gewend
vorige zomer een ongeluk dook.] Ook de Bogortuin is vrij
bent, heerlijk heen en weer kunt zwemmen. U zwemt in het IJ,
geliefd onder de open water zwemmers. Altijd de waterkant in
met een geweldig uitzicht op het Scheepvaartmuseum, een
zicht, weinig bootjes en tot aan de Jan Schaeferbrug en terug
nabouw van het VOCschip Amsterdam en Science Museum
zijn het 1800 meter, een mooie afstand. Na afloop kunt u in de
Nemo, dat op zichzelf ook al verdacht veel lijkt op een schip.
rij gaan staan voor een ijsje van het IJscuypje.
Afhankelijk van het weer, dag en tijdstip kan het erg druk zijn
Het Nieuwe Diep
bij het Marineterrein. Bent u op zoek naar een festivalsfeer met verschillende stijlen muziek, duurzaam gebrouwen
Wat by far het warmste water is om een eindje in te zwemmen,
speciaalbier van de stadsbrouwerij Homeland met
is het water van het Nieuwe Diep in het Flevopark. Terwijl we
aansprekende namen zoals Ketelbinkie of Zeebonk,
ons omringen met riet, gras, modder, hondjes, mosselschelpen
feestende pubers en flirtende jonge mannen in te kleine
en een aantal andere open water zwemmers, lezen uw
speedo’s: u vindt het hier allemaal.
redacteurs maarliefst 22 graden op de thermometer. Evenals bij de Nieuwe Meer heeft u meerdere mogelijkheden om het water te betreden: via de steiger bij Jeugdland, of via verschillende inhammen in het park, waarbij u wel modder en mosselschelpen moet trotseren. Voordeel van het Nieuwe Diep is dat hier helemaal geen boten varen en u ongestoord de hele plas over kunt zwemmen. Van het noordoever lang door tot aan de steiger van Jeugdland zijn het ongeveer 600 meter.
Conclusie Afsluitend valt te zeggen dat er ontzettend veel en diverse zwemplekken in Amsterdam zijn. Het Nieuwe Diep is een goede plek om als beginnend open water zwemmer te starten. De afstand is niet te groot, en het oever is nooit ver weg. Wie niet bang is van boten kan zwemmen in de Amstel of de Nieuwe Meer. Voor de open water zwemmen die houdt van het zwemmen van lange afstanden zijn Vrijburcht en
Vrijburcht op Zeeburg
AmsterDeck zeer geschikt. Wie na het zwemmen gezelligheid
Van het Nieuwe Diep naar Vrijburcht op Zeeburg is het
zoekt, is bij het Marineterrein en Bogortuin aan het juiste
ongeveer 10 minuten fietsen. Aangekomen bij een grote steiger
adres. Waar u ook
met trappetje kunt u makkelijke zo het water in. De
gaat zwemmen: de
watertemperatuur is met 20,5 graden heerlijk. Voor de ervaren
redactie wenst u heel
open water zwemmer kunt u hier een mooie lange afstand
veel zwemplezier!
afleggen: rondje Steigereiland is populair en maar liefst 3100 meter lang. Maar ook kortere stukken, tot aan de boei en terug of tot aan de elektriciteitsmast en terug, zijn mogelijk. Tijdens het zwemmen kunt u genieten van de prachtige architectuur van Zeeburg. Hier is leven aan en met het water geheel nieuw vormgegeven. Dit weten bijzonder veel families te waarderen.
34
Open water contests
What / Wat
When / Wanneer
Where / Waar
Amstel Ice Swim
Winter
Amsterdam, Jeugdland
Zwemtocht Maarsseveense Plassen
1 juli 2022
Tienehoven (Utrecht)
Triple 1K
2 juli 2022
Tienehoven (Utrecht)
De Mooie Nel Swim
8 juli 2022
Haarlem
Single Swim Utrecht
10 juli 2022
Utrecht
HEADswimming de Bosbaan
16 juli 2022
Amsterdam, Bosbaan
Gaasperplas Openwater Wedstrijd
17 juli 2022
Amsterdam, Gaasperplas
Sprint tot je wint
30 juli 2022
Tienehoven (Utrecht)
Rondje Pampus
30 juli 2022
Muiden
LoveSwim
5 augustus 2022
Amsterdam, Amstel
Zeemijl
14 augustus 2022
Bloemendaal
Zwemtocht Maarsseveense Plassen
19 & 20 augustus
Tienehoven (Utrecht)
Rotterdam Swim
28 augustus 2022
Rotterdam
Zwemmeland
11 september 2022
Marken
Texel Den Helder
11 september 2022
Texel/Den Helder
IJsselmeer Zwemmarathon
11 september 2022
Stavoren/Medemblik
35
Open water wedstrijden
Distances / Afstanden
Website
50 1000m
https://amsteliceswim.nl/
1000, 2000 of 4000m
https://www.zwemanalyse.nl/aanbod/prestatietocht/
3x 1000m
https://www.zwemanalyse.nl/aanbod/triple1k/
1000, 2000 of 4000m
https://www.mooienelzwemtocht.nl/
1200, 2000 of 5000m
https://www.singelswimutrecht.nl/
250 3000m
https://oeza.nl/bosbaan/
250 7000m
https://www.hety.nl/oww/
Max 10x 225m
https://www.zwemanalyse.nl/aanbod/sprinttotjewint/
900, 1800 of 2700m
https://stichtingrondjepampus.nl/
250 1500m
https://loveswim.nl/
½ of 1 hele zeemijl
https://reddingsbrigadebloemendaal.nl/zeemijlinformatie2021/
1000, 2000 of 4000m
https://www.zwemanalyse.nl/aanbod/prestatietocht/
1500 of 3000m
https://www.rotterdamswim.com/
3500m
https://www.zwemmeland.com/
6000m
https://www.texeldenhelder.nl/
22km
https://www.ijsselmeerzwemmarathon.nl/
36
“Today’s accomplishments were yesterday’s impossibilities” In this BlubPortret, we will get to know Thibault Cambiaggi (26). Together with him we imagine ourselves in a melancholic mood where we smell lavender, feel the warm sand under our feet, and eat fresh octopus. What is your favorite journey? If I had to choose one, my favorite trip without any doubt is Tokyo, Japan. I am very fortunate to have traveled a lot and every single trip I have made has a special place in my heart, but living in Tokyo for a year is still one of my favorite travels. I have always been fascinated by Japanese culture, food, art… so at the age of 19, as soon as I had the opportunity, I jumped on a plane and moved to Tokyo. This trip was my first time living abroad and definitely a pivotal moment for me as I have now lived in 6 different countries. When and where were you happiest? Coming from southern France in Provence, I used to go every summer to my grandparents’ beach house with my brother. And I only have wonderful memories from these summers: beautiful mediterranean weather, palm trees and pine trees around, the smell of lavender flowers, the sound of waves from the beach, feeling the warm sand under my feet, eating fresh fishes and octopus cooked by my grandmother, playing petanque with my grandfather, going swimming every afternoon with my friends… Just remembering these moments brings tears to my eyes thinking about how beautiful my childhood with my family was! It is undeniably one of the most innocent, carefree and pure memories I have. My grandparents treated me like a prince, I had nothing to worry about and only had to think about what game we would play next with my brother or what snack I would want to eat. What is your most treasured possession? I think my most treasured possession would have to be my swimming medals and trophies. They are still in my bedroom back home and I will always keep them there. It reminds me of all the hard work and many hours of training I had to go through to get each of them, but most importantly, it reminds me of so many incredible memories with my swimming club, my teammates and coach, that I consider as my family today, even though we are not training together anymore. Which living person do you most admire? The living person I admire the most is and will always be my mom. She is one of the smartest, strongest and kindest people I know and I would never be the person that I am today without her. She took care of my brother and myself as a single mom while working as a nurse on a night shift. She worked extremely hard to be sure that we would have everything we needed. She would always be my biggest supporter and would always push me to do better. For example, when I started swimming at 8 years old, she would always take me to the training late at night; even when that became a daily occurrence. When I joined the French National Team and had to travel all around the world to compete in international championships, she was always by my side traveling with me and taking care of me to ensure that I could focus on the competition. The greatest things that happened to me in my life were thanks to my mom and no words can express my gratitude. I genuinely admire her for the person that she is and will always be a role model to me! What is your motto? My motto would have to be: “Today’s accomplishments were yesterday’s impossibilities”. First, because it is important to remember where we are coming from to acknowledge the hard work we put into reaching our goals. We should not belittle our accomplishments or believe that we don’t deserve what is happening to us! But also because it is important to remember that nothing is impossible if we put enough effort into it. Even though our wishes seem unattainable today, we should move forward and keep going because every single little step is important. Never give up on your dreams!
37
“De overwinningen van vandaag waren de onmogelijkheden van gisteren” In dit BlubPortret maken we kennis met Thibault Cambiaggi (26). Samen met hem wanen we ons in een melancholische stemming waar we lavendel ruiken, het warme zand onder onze voeten voelen en verse octopus eten. Wat is je favoriete reis? Als ik er een zou moeten kiezen, is mijn favoriete reis zonder enige twijfel mijn reis naar Tokio, Japan. Ik heb het geluk dat ik veel heb gereisd en elke reis die ik heb gemaakt heeft een speciaal plekje in mijn hart, maar een jaar in Tokio wonen is nog steeds een van mijn favoriete reizen. Ik ben altijd gefascineerd geweest door de Japanse cultuur, het eten en de kunst... dus op 19jarige leeftijd, zodra ik de kans kreeg, sprong ik op het vliegtuig en verhuisde ik naar Tokio. Deze reis was de eerste kennismaking met in het buitenland wonen en zeker een belangrijk moment voor mij, want ik heb nu in 6 verschillende landen gewoond. Wanneer en waar was je het gelukkigst? Ik kom uit ZuidFrankrijk, uit de Provence, en ik ging elke zomer met mijn broer naar het strandhuis van mijn grootouders. Ik heb alleen maar mooie herinneringen aan deze zomers: het prachtig mediterraan weer, de palmbomen en pijnbomen in de omgeving, de geur van lavendelbloemen, het geluid van de golven op het strand, het voelen van het warme zand onder mijn voeten, het eten van verse vis en octopus bereid door mijn grootmoeder, jeu de boules spelen met mijn grootvader, elke middag gaan zwemmen met mijn vrienden… Als ik terugdenk aan hoe mooi mijn jeugd met mijn gezin was, springen de tranen me in de ogen. Het is ongetwijfeld een van de meest onschuldige, zorgeloze en pure herinneringen die ik heb. Mijn grootouders behandelden me als een prins, ik hoefde me nergens zorgen over te maken en hoefde alleen maar na te denken over welk spelletje we met mijn broer zouden spelen of welk lekkers ik zou willen eten. Wat is je dierbaarste bezit? Ik denk dat mijn dierbaarste bezit mijn zwemmedailles en trofeeën zijn. Ze staan nog steeds in mijn slaapkamer in mijn ouderlijk huis en ik zal ze daar altijd bewaren. Het herinnert me aan al het harde werk dat ik heb geleverd en de vele trainingsuren die ik heb moeten maken om ze te bemachtigen, maar het belangrijkste is dat het me herinnert aan zoveel ongelooflijke herinneringen met mijn zwemclub, mijn teamgenoten en coach, die ik tot op de dag van vandaag als mijn familie beschouw, ook al trainen we niet meer samen. Welke mensen bewonder je? De levende persoon die ik het meest bewonder is en zal altijd mijn moeder zijn. Zij is een van de slimste, sterkste en aardigste mensen die ik ken en zonder haar zou ik nooit de persoon zijn die ik nu ben. Ze zorgde voor mijn broer en mij als alleenstaande moeder terwijl ze als verpleegster nachtdienst draaide. Ze werkte keihard om ervoor te zorgen dat we alles hadden wat we nodig hadden. Ze was altijd mijn grootste steun en toeverlaat en zette me altijd aan om beter te doen. Toen ik bijvoorbeeld op 8jarige leeftijd begon met zwemmen, bracht ze me altijd 's avonds laat naar de training, zelfs toen ik op een gegeven moment elke dag ging zwemmen. Toen ik bij de Franse nationale ploeg kwam en de hele wereld over moest om aan internationale kampioenschappen mee te doen, stond ze altijd aan mijn zijde om met me mee te reizen en voor me te zorgen, zodat ik me op de wedstrijd kon concentreren. De grootste dingen die mij in mijn leven zijn overkomen, heb ik aan mijn moeder te danken en geen woorden kunnen mijn dankbaarheid uitdrukken. Ik bewonder haar oprecht voor de persoon die ze is en zal altijd een rolmodel voor me zijn! Wat is je motto? Mijn motto zal dan toch moeten zijn: “De overwinningen van vandaag waren de onmogelijkheden van gisteren”. Ten eerste omdat het belangrijk is te onthouden waar we vandaan komen, om het harde werk te erkennen dat we in het bereiken van onze doelen hebben gestoken. We moeten onze prestaties niet bagatelliseren of geloven dat we niet verdienen wat ons overkomt! Maar ook omdat het belangrijk is te onthouden dat niets onmogelijk is als we er maar genoeg moeite voor doen. Ook al lijken onze wensen vandaag onbereikbaar, we moeten vooruitgaan en doorgaan, want elke kleine stap is belangrijk. Geef je dromen nooit op!
38
"I sometimes call myself a pessimistic optimist. I believe that things always work out in the end." In this BlubPortret, DirkJan Hoekstra (43) from Duivendrecht introduces himself. Although he has been in the water with us for a while, we don't know everything about him yet. So read on!
What is your favorite journey? Because my boyfriend originally comes from Asia, we often go to China, Taiwan, South Korea or Thailand. My favorite trip was in 2016 because we were able to travel for six weeks. And it's really nice when you already know people in each city and therefore can more easily blend into the local culture. What is your current state of mind? Sometimes my state of mind can sink very low, but most of the time I am happy. I sometimes call myself a pessimistic optimist. I believe that things always work out in the end. Where would you most like to live? We have almost completed the purchase of a flat in Spain and want to make Barcelona our second home. I work in IT and can do a lot from home. I still have to arrange to work abroad a few weeks a year, but that will work out. What do you regard as the lowest depth of misery? Right now that is Russia's war against Ukraine. I myself have a trauma from my youth that I have recently started to work on with EMDR therapy. And I find it terrible to think that many young people from Ukraine and Russia cannot blossom in a positive way now. Which living person do you most admire? People who are extroverted and dare to be themselves. I can be myself but I would like to be more of an extrovert at parties. Fortunately, in fifteen years I have learned a lot from my partner. I am also a fan of Olly Alexander because of the music he makes and his activism for LGBT+ and mental health issues.
39
"Ik noem mijzelf soms een pessimistische optimist. Ik geloof dat dingen uiteindelijk altijd goed komen. In dit BlubPortret stelt DirkJan Hoekstra (43) uit Duivendrecht zich aan ons voor. Hoewel hij al een tijdje bij ons in het water ligt, weten we nog niet alles over hem. Dus lees vooral verder!
Wat is je favoriete reis? Omdat mijn vriend oorspronkelijk uit Azië komt, gaan we vaak naar China, Taiwan, ZuidKorea of Thailand. Mijn favoriete reis was in 2016 omdat we toen zes weken hebben kunnen reizen. En het is ontzettend leuk wanneer je in elke stad al mensen kent en daardoor makkelijker kunt opgaan in de lokale cultuur.
Wat is je huidige gemoedstoestand? Soms kan mijn gemoedstoestand heel diep zakken maar de meeste tijd ben ik gelukkig. Ik noem mijzelf soms een pessimistische optimist. Ik geloof dat dingen uiteindelijk altijd goed komen. Waar zou je willen wonen? We zijn bijna rond met de koop van een appartement in Spanje en willen Barcelona ons tweede thuis maken. Ik werk in de IT en kan veel vanuit huis doen. Ik moet nog wel afspreken dat ik een paar weken per jaar vanuit het buitenland mag werken, maar dat zal wel lukken. Wat is het dieptepunt van ellende? Dat is nu de oorlog van Rusland tegen Oekraïne. Ik heb zelf een trauma overgehouden uit mijn jeugd waaraan ik sinds kort werk met EMDR therapie. En ik vind het verschrikkelijk om te bedenken dat veel jongeren uit Oekraïne en Rusland zich nu niet op een fijne manier kunnen ontplooien. Welke mensen bewonder je? Mensen die extravert en zichzelf durven te zijn. Ik kan goed mijzelf zijn maar ik zou wel wat extraverter willen zijn op feestjes. Gelukkig heb ik in vijftien jaar veel van mijn vriend kunnen opsteken. Verder ben ik fan van Olly Alexander vanwege de muziek die hij maakt en zijn activisme voor LGBT+ en mental health issues.
Colofon Jaargang 22, nr 98, augustus 2022 Clubblad van de zwemvereniging Gay Swim Amsterdam Opgericht 23 januari 1997
Bestuur
Etienne Coerwinkel, voorzitter Romke van der Wal, penningmeester Kees Bakker, secretaris Marianne IJnsen, triatlon/open water Ruud Endenburg, WTC Koen Vasse, PR & Communicatie www.gayswimamsterdam.nl
Jubileum Commissie
Dia Huizinga Kees Karsten Koen Vasse Peter Veer Etienne Coerwinkel Hugo Klaasen Romke van der Wal jubileum@gayswimamsterdam.nl
Bericht van de jubileumcommissie
Redactie BlubBlad
Leonie Kamps. Emerence Kapteijn, Simon van Veen redactieblubblad@outlook.com Ontwerp Logo: Simon van Veen & Stacey Graas Vormgeving: Simon van Veen Eindredactie teksten: Nicole Kaandorp en Josje de Zwart Redigeren Engelse teksten: Jason Bricke Illustraties: Phillip Hopman (oud lid), Tynke van Schaik Aan dit nummer werkten mee: Marianne IJssen, Danny van Zuijlen, Joost Kool, Dia Huizinga, Leonie Kamps, Emerence Kapteijn, Thibault Cambiaggi, DirkJan Hoekstra * Sommige beelden komen van Freepik.com. * Het BlubBlad is gemaakt met het OpenSource programma Scribus. * Het BlubBlad wordt gedrukt door kerkelijkdrukwerk.nl.
Dit jaar vieren we het 25 jarig jubileum van GSA. Volgend jaar dat van de GayGames 1998 in Amsterdam. Movisie besteedt daar aandacht aan. Onder andere met een interview met Bob van Schijndel (initiatiefnemer GSA). Kijk op: https://www.movisie.nl/artikel/was‐zo‐ bijzonder‐dat‐al‐die‐homoseksuele‐mensen‐uit‐ al‐die‐landen‐hier‐waren