Interview: Mathilde, onze eerste beroemdheid

Interview

Mathilde, onze eerste beroemdheid

In de 25 jaar dat Gay Swim Amsterdam bestaat hebben er heel wat bekende mensen bij de club gezwommen. Eén van de bekendste en één van de eerste leden van de vereniging is Mathilde Santing.

Joost Kool

M

athilde, hoe ben je bij de club terecht gekomen?

'Door Dia Huizinga. Dia was toen net begonnen en die nam mij mee. Ik heb meegedaan aan toernooien in Parijs en Berlijn en later natuurlijk ook aan de Gay Games in Amsterdam. Mijn vader was een hele goede zwemmer, die heeft ons zwemmen geleerd. Natuurlijk hadden we ook les, maar in de pauze ’s middags gingen we met hem naar het zwembad. Hij kon heel mooi zwemmen. '

'Ik heb altijd ontzettend genoten bij Gay Swim. Ik ben ook nog een keer gediskwalificeerd. Ik dacht vanwege een mislukt keerpunt. Als ik dan in de rij stond voor de start bij een wedstrijd, begon ik automatisch in te zingen, in plaats van inzwemoefeningen te doen, omdat dit voor mij als zangeres zo’n automatisme was. Want ik dacht dan, ik ga zo beginnen met zingen, en vervolgens 'Oh nee, ik ga zo zwemmen' . Stond ik in die rij in mijn badpak. Komisch was dat. ' 'De Gay Games waren echt geweldig. In het begin was er wel scepsis. Dan stond er in de krant ‘Wat is dit nou, gaan die homo’s met elkaar zwemmen?’Al die mensen die toen naar Amsterdam kwamen, dat waren allemaal

Euro Games 1997, Mathilde tussen onze leden Monique en Jeannette

sportieve, aardige en leuke mensen. Dat was geweldig. En feesten natuurlijk. Tijdens de Games zag ik mijn eerste waterpolowedstrijd. Geweldig was dat. Nu ben ik 63, maar toen ik dat zag, wauw, ik keek er met grote ogen naar. ’’

Helpt de ademtechniek van zwemmen bij zingen?

'Ik ben ervan overtuigd dat het zwemmen helpt bij het zingen. Als je snapt hoe ademsteun werkt en je wilt dat oefenen en je wilt je stem niet belasten, dan kan zwemmen je daar bij helpen.Frank Sinatra bijvoorbeeld, die heeft zo goed leren zingen door de blazers in zijn orkest. Hij zag die brede ruggen en vroeg aan hen ‘Wat doe je nu precies?’ . Toen is hij gaan zwemmen, ook onder water, om zijn longinhoud te vergroten. Hij had zo’n ongelofelijk goede ademtechniek. '

'Als je zingt heb je een grillige agenda. Je staat vaak op het podium in de avond en dat was moeilijk te combineren met wekelijks sporten. Toen ik erachter kwam dat ik een probleem kreeg met mijn oren, wat ook een probleem was bij het zingen soms, ben ik gestopt. ' 'Bij de Gay Games had ik een neusverkoudheid opgelopen. Ook daar bleef ik last van houden op het podium. Maar ik ben nu toch weer begonnen met zwemmen, in het De Mirandabad. De eerste paar keer ook samen met Dia. Het De Mirandabad is een

heerlijkheid. ' 'Ik heb een hele goede zwembril, die is geintegreerd in mijn badmuts. Dat werkt heel goed tegen die oor en neusproblemen. Ik heb ook hele goede oordoppen. '

Kun je je nog iets herinneren van de eerste training bij GSA?

'Nee, weinig. Maar als Dia zegt dat we samen naar die allereerste training zijn geweest, dan geloof ik dat direct. Ik weet wel dat ik een zwempak had met een ritsje, en dat laatste stukje moest altijd door iemand

‘One of the stories when the club was founded is that you made it a point to make sure that the club should be open to bisexuals as well as gays and lesbians?’

‘Here too I have to give Dia the credit, I can't remember, but I could have said it. We always pretend that the biggest difference is between homosexuality, bisexuality and heterosexuality, but I think the biggest difference is still between women and men. ’

‘I had already noticed that at the Gay Games. I had performed there at the opening. Afterwards I was talking with friends about how few women participated in the opening act. Then we decided we wanted more women to participate in the closing ceremony; actively, not just in the audience. We spent a day along the sports fields, where women were playing football, swimming, playing hockey, running. Of course we also looked if they were good looking. My girlfriend at the time, Antje, said 'It's not about whether they're pretty, you just like them, Mathilde' . That was a nice time, but what was also striking: A lot of men said yes very easily, but most women refused. In the end we only gathered a handful of women, including Antje's football team. '

‘Men gay, straight or bi, are much more confident. They're more likely to think, ‘Okay, now I'm off my base, ’ but they're more confident. Women are more likely to say ‘no’ , I think, because they have not been given that confidence from an early age and have the feeling that they must first conquer their own place. I am of the first generation of women who could more or less naturally go to college and then work fulltime. But it was different for all generations before that. You saw that in the women's cafes I went to, with women aged 40/50 at the time. Whether they were bus drivers or professors. Even for women today, that is not yet common. Men are told 'You can do that' , while women

are not told anything. That's the big difference. ' through. Whether it was night or not, I no longer felt afraid. And then I thought, ‘I never knew I was afraid?’

because I had never noticed that. But that was the

case, that fear was there first, unconsciously. And then no more. Women get that from the very first moment, men don’t.

‘There is a nuance, but not a happy one: even as a gay person you are less safe than on the street in the city nowadays. The late nineties, were a lot better, with the Gay Games as the highlight. ’

‘What do you remember from the beginning?’

‘The tent in the winter, which stood over the

Sloterparkbad. So there was no modern bath back then, but a kind of huge balloon. We were also locked up once after a training. Then they forgot about us. We always received instructions from the trainer and the training sessions were also quite tougI especially remember Cor. We also get separate exercises for the legs and for the arms. It was always fun, they were nice guys and dolls. In the early days we were only 15 to 20 members at the most, but it was really fun.

Mathilde: 'Maybe we will meet again in the De Mirandabad' . 'But how do I recognize you?' , I ask, 'You

mainly recognize me by that special swimming cap, with those integrated glasses! I bought it during the Gay Games and I still have it. ’

So if you see someone in De Mirandabad with such a unique swimming cap and is singing during the warming up, you know: it's Mathilde Santing!

1997 Eurogames Parijs, Mathilde in the middle behind the flag

‘As a woman you always feel unsafe. If a woman goes with a man, she will always wonder if it is safe. Also on the street. As

a man, you don't know what that's like, because you've never had to think about it. While if a woman sees a man walking down the street 20 meters away, this can immediately lead to feelings of insecurity. I still remember how I found out. When I

was 25/26 I got my first dog, a Bouvier. Suddenly I went into town with that dog and it didn't matter which streets I walked

anders worden gedaan. Cor (een van de oude trainers, red.) deed dat vaak. Ik zou wel heel graag buiten, in open water, willen zwemmen. Ik hou van de geur van het zoete buitenwater. Ik ging vaak met een vriendin buiten zwemmen. Ik heb ook nog een tijdje gesurft. Dan gingen we naar Muiden of Muiderberg. Die vriendin was daar heel goed in, die heeft het me geleerd. ' 'Van de zomer was ik een keer te laat bij het De Mirandabad en toen was de kassa al dicht. Ik had me

er zo op verheugd, toen ben ik naar de Amstel gereden en daar zag ik een mooi steigertje. Er stond weliswaar ‘Verboden toegang’ bij, maar ik wilde zo graag. Toen heb ik heerlijk in de Amstel gezwommen. '

Een van de verhalen bij de oprichting van de vereniging is, dat jij je hard hebt gemaakt dat de vereniging behalve voor homo’s en lesbiennes ook welkom moest zijn voor biseksuelen?

'Ook hier moet ik Dia de credits geven, ik kan het me niet herinneren, maar ik zou het gezegd kunnen hebben. Wij doen altijd alsof het grootste verschil zit tussen homo, biseksualiteit en heteroseksualiteit,

maar volgens mij zit het grootste verschil nog altijd tussen vrouwen en mannen. ’’

'Dat was me al opgevallen bij de Gay Games. Ik had daar opgetreden bij de opening. Na afloop had ik het er met vriendinnen over dat er zo weinig vrouwen waren die meededen in de openingsact. Toen bedachten we dat we meer vrouwen wilden laten meedoen aan de

slotceremonie. Actief, niet als publiek. We zijn een dag langs de sportvelden getrokken, waar vrouwen aan het voetballen, zwemmen, hockeyen, hardlopen waren. Natuurlijk keken we ook wel of ze een beetje knap waren. Mijn vriendin in die tijd, Antje, zei ‘Het gaat je er helemaal niet om of ze knap zijn, je vind ze gewoon leuk, Mathilde’ . Dat was een leuke tijd, maar wat ook opviel: Heel veel mannen zeiden heel makkelijk ja, maar de meeste vrouwen weigerden. Uiteindelijk hadden we maar een handvol vrouwen verzameld,

waaronder het voetbalteam van Antje. ' 'Mannen, homo, hetero of bi, zijn veel zelfverzekerder. Ze denken eerder ‘oké, nu ben ik even van mijn honk af’ , maar ze hebben meer zelfvertrouwen. Vrouwen

zeggen eerder nee, denk ik, omdat ze niet van jongs af aan dat vertrouwen hebben meegekregen en het gevoel hebben dat ze eerst hun eigen plek moeten veroveren. Ik ben van de eerste generatie vrouwen die min of meer vanzelfsprekend kon gaan studeren en daarna fulltime gaan werken. Maar voor alle generaties daarvoor was dat anders. In de vrouwencafés waar ik kwam zag je dat ook, bij vrouwen van 40/50 toen. Of ze nu buschauffeur waren of professor. Zelfs voor vrouwen van nu is dat nog niet gebruikelijk. Tegen mannen wordt gezegd ‘Dat kan jij’ , terwijl tegen vrouwen niks wordt gezegd. Daar zit het grote verschil. '

'Als vrouw voel je je ook altijd onveiliger. Als een vrouw met een man meegaat, zal zij zich altijd afvragen of dit veilig is. Ook op straat. Als man weet je niet hoe dat is, omdat je er nooit, of nog nooit, bij stil hebt hoeven staan. Terwijl als een vrouw 20 meter verderop een man door de straat ziet lopen, dan kan dit direct leiden tot gevoelens van onveiligheid. Ik weet nog hoe ik daarachter kwam. Op mijn 25/26ste kreeg ik voor het eerst een hond, een bouvier. Ineens ging ik met die hond de stad in en maakte het niet meer uit door welke

straten ik liep. Of het nou nacht was of niet, ik voelde me niet bang meer. En toen dacht ik ‘Was ik dat daarvoor dan wel?’ , want dat was me nooit opgevallen. Maar dat was dus wel zo, die angst was er eerst, onbewust, dus wel. En toen niet meer. Vrouwen krijgen dat mee, vanaf het allereerste moment. Mannen niet. '

'Wel een nuance, maar niet een blije: Ook als homo ben je onveiliger dan vroeger op straat in de stad. Wat dat betreft was die tijd, eind jaren negentig, een stuk beter, met de Gay Games als hoogtepunt. '

Mathilde: ‘Misschien komen we elkaar nog wel eens tegen in het De Mirandabad’ . ‘Maar hoe herken ik je

dan?’ , vraag ik, 'Je herkent me vooral aan die

bijzondere badmuts, met die geïntegreerde bril! Die heb ik gekocht tijdens de Gay Games en die heb ik nog steeds. '

Dus zie je in het De Mirandabad iemand met zo’n unieke badmuts en die staat te zingen tijdens het opwarmen, dan weet je: het is Mathilde Santing!

Gloomy, with cold paving stones...

I regularly think back to my first GSA training, November 1998.

Kees Karsten

I

swam my 40 laps breaststroke during the lunch break for 14 years, unhampered by any knowledge. During my search for a swimming club to become a better swimmer, I (by chance?) came across an advertisement for

GSA in Gay&Night magazine. I Our founder and first chairman, Bob van Schijndel, wrote articles for them and was, in return, allowed to place the GSA advertisement. The amazing Gay Games week had just come to an end and I was pleasantly surprised to read the GSA ad. I soon called Bob and he received me on that bleak and chilly Tuesday evening in November. Many thanks to Bob.

Conditions in the former Jan van Galenbad were not exactly favourable although I was somewhat used to it. It was an outdoor pool with a covered air dome: inside it was chilly, gloomy, and damp with cold paving stones around the 50 meter pool. The makeshift, small and overcrowded dressing room was also not so comfortable, however, I didn't let that put me off. With my buddy Tom who was also a first time GSA swimmer that evening, we defied the inconveniences and happily completed our first practice under the guidance of trainer Cor. After the training on Tuesday evening, a large number of members both water polo players and swimmers went to Café Sportpark for a some drinks.

On Friday evening, GSA swam in the former Sloterparkbad which was built in 1971 and was also a 50 meter pool. One half was used for polo training, and the the shallow end was used for swimming we had to swim the width of the pool in those days. I made another attempt at water polo and was welcomed by the players, but I was not physically fit for that, unfortunately. Even after this training there was a social gathering; looking out over the water on the balustrade (see photo).

How different it is now. The new Sloterparkbad from 2001 and the Marnix from 2006 offer so much more comfort. The Jan van Galenbad has been joined by a new 25 meter indoor pool and is now called Mercatorplaza. In those 23 years, of course, much more has changed. But what has always remained is the swimming fun at GSA. Thanks to everyone who keeps our club vital and lively.

Sloterparkbad