Vroeger toen ik jong was

Het cliché dat vroeger alles beter was, is helemaal niet waar. Dat laat Jos in onderstaand verhaal duidelijk weten.

Jos Kuijs

A

ls je nu niet het water in gaat dan spuit ik je er in (met de brandslang wel te verstaan). ’ ‘Je zwemt als een aap’ . Geen enkele trainer van nu zal nog dreigen met zulke grove middelen of grof taal gebruiken. Maar GSA kent een ruig verleden. Nu gaat het er allemaal geciviliseerd aan toe. ‘Snelle

baan? Wil jij het briefje even ophangen, ’ versus ‘Het water in luiwammesen. ’ , zoals vroeger. Natuurlijk kende deze ferme aanpak ook liefhebbers, zo gaat dat nu eenmaal. De een houdt meer van vanille de ander neigt eerder naar wat dreiging en stevige taal.

Zelf spreek ik me daar niet over uit, wel heb ik van het strenge type trainer dat ik net beschrijf, leren zwemmen. Waar menig nieuwe zwemmer soms de ballotage niet haalt omdat de bodem van het zwembad wel erg trekt, was ik door geen enkele ballotage gekomen, behalve dan bij die trainer. Al roepend en soms tierend dirigeerde hij me door het bad. ‘Nu je een baan bent opgeschoven is het niet de bedoeling dat je aan de kant gaat hangen. Anders zet ik je een baan terug. ’ Ja het leven is hard en leren zwemmen bij GSA was dat ook.

Jij hebt nog nooit aan wedstrijden mee gedaan. Ik denk dat het goed voor je is als je je inschrijft

Heel hard. Plaats voor tere zielen was er niet en die

vielen snel af.

‘Jij hebt nog nooit aan wedstrijden mee gedaan. Ik denk dat het goed voor je is als je je inschrijft. ’ Dat waren nog eens tijden. Zo belandde ik in het zwemwater van Nijmegen, Antwerpen, Barcelona en Amersfoort. Plaatsen waar ik zonder GSA nooit zou

zijn geweest. Nu kan het gebeuren dat een zwemwedstrijd zomaar is geweest zonder dat ik het in de gaten had. Oeps dat was Frankfurt. Vroeger ondenkbaar. ‘Waarom ga je niet? Heb je iets anders te doen?’ Soms plakte ik nog wat dichter tegen de kant in de hoop over het hoofd te worden gezien. Een enkele keer met succes, maar meestal niet.

Cijfers heb ik niet paraat maar ik heb de indruk dat we vroeger ook minder vrouwen als lid hadden. Bewijzen kan ik het al helmaal niet, maar ik heb de indruk dat

vrouwen minder gecharmeerd waren van: ’Het water in luie krengen. ’ Zelf heb ik deze legendarische trainer nooit met één teen het water zien beroeren. Er gaan zelfs geruchten dat hij niet kon zwemmen. Maar dat zijn boze tongen, daar wil ik mij ver van houden.

Laten we het er op houden dat ik gevoelsmatig het idee heb dat er vroeger minder vrouwen lid waren van GSA. Over het aantal jongere GSAleden, pak ’m beet

You ' ve never competed. I think it's good for you if you sign up.

GSA. Nowadays it can happen that a swimming competition just happens without my noticing oops that was Frankfurt; in the past unthinkable. “Why do not you go? Got something else to do?” Sometimes I'd cuddle a little closer to the pool edge, hoping to be overlooked. Occasionally successfully, but usually not.

I don't have any figures ready, but I have the impression that we used to have fewer women as members. I can't prove it at all, but I have the impression that women were less charmed by: “In the water lazy bitches. '” I myself have never seen this legendary trainer touch the water with one toe. There are even rumors that he could not swim himself. But

those are evil tongues, I want to keep myself far from that.

Let's just say I have the feeling that fewer women used to be members of GSA. I don't need my gut feeling about the number of younger GSA members, e.g. under 35. We didn't have one. Sporadically, one occasionally showed up to come and do a test swim. But after the older members had looked at the

newcomer in his skimpy swim briefs while taking a shower, it usually remained a test swim. Leaving the rest of the male members yearning for the next trial swimmers. Now there are so many young swimmers that you don't know where to look, so don't look.

Oh yeah and while we're on the subject of the past, well I'm talking about it anyway: we also had a water polo section and to top it off a springboard diving section. The initial voluntary marriage with the water polo players turned out to be an increasingly tight bond. As is often the case with marriages. It is true that you practice both sports in the water, but that is where the similarity between a swimmer and a water polo player ends. Water polo is a team sport and swimmers are euphemistically stated, individualists. GSA's parties and gettogethers were attended by either all water polo players or none at all. With swimmers, this was never the case. The reasons this marriage didn’t work were many and the consequences of that marriage are still visible today. The last water polo player on the

GSA PR, staand Kees K., Kees B., Marcel en Wes, voor Hugo en Dorien

NK Gay Eindhoven oktober 2007

beneden de 35, heb ik mijn gevoel niet nodig. We hadden er namelijk geen één. Sporadisch dook er wel eens eentje op om te komen proefzwemmen. Maar nadat de oudere leden de nieuweling tijdens het douchen zo’n beetje uit zijn toch al niet te grote zwemslip had gekeken, bleef het in de regel bij een keertje proefzwemmen. De rest van de mannelijke leden hunkerend achterlatend in afwachting van de volgende proefzwemmers. Nu zijn er zoveel jonge zwemmers dat je niet weet waar je kijken moet, dus kijk je maar niet.

Oh ja en nu we het toch over het verleden hebben, nou ja ik heb het er in ieder geval over: we hadden ook nog een waterpolo afdeling en om het volledig te maken een schoonspringedeeltetje. Het aanvankelijke vrijwillige huwelijk met de waterpoloërs bleek steeds meer een knellende band. Zoals dat wel vaker met

huwelijken gaat. Weliswaar beoefen je beide sporten in het water, maar daarmee houdt de overeenkomst

tussen een zwemmer en een waterpoloër wel op. Waterpolo is een teamsport en zwemmers zijn eufemistisch gesteld, individualisten. Bij de feesten en borrels van GSA kwamen of alle waterpoloërs of er kwam er geen een. Bij zwemmers is dat veel onduidelijker. Er valt geen peil op te trekken om maar eens een scheidingsgrond te noemen. De gevolgen van dat huwelijk zijn trouwens nog steeds zichtbaar. De laatste waterpoloër in het bestuur was verantwoordelijk voor de zwembroeken. De waterpoloërs bestelden deze zwembroeken zelf niet. Om een door mij vergeten reden, trokken zij iets anders aan. Zwemmers zwemmen nog steeds rond in dit huwelijksproduct.

GSA’ers hadden het vroeger helemaal niet makkelijk. Het was een zwaar leven.

Naast het bad waar we op woensdag trainen, staat zo’n voor sommigen aanlokkelijke toren waar je van af kan springen. Een paar leden zonder hoogtevrees, wilden zich aan een duik naar beneden wagen. En zo ontstond een nieuw afdelinkje, tja want groot is het nooit geworden. Het kunnen tellen op één hand is de