Opgesloten in de tent van het Sloterparkbad

Het was een koude winter. Ik was net begonnen met zwemmen. Door persoonlijke omstandigheden was me aangeraden een sport te gaan doen. Ik hield niet van sport maar ik geloofde de persoon die het me aanraadde. ‘Is er geen sport die je vroeger leuk vond?' vroeg ze me en ik herinnerde me hoe ik een zomerlang een Brabants ven overzwom. Heen en weer, steeds maar weer.

Dia Huizinga

I

k deed mee met slagtraining in het Marnixbad, maar ik kon het niet. Zo begon ik met de borstcrawl. Baantje voor baantje. Dat snelle zwemmers me, in mijn gedachten vol minachting, voorbij gingen liet ik me niet deren, in de borstcrawlbaan zwom ik borstcrawl.

Maar om mee te doen aan de Gay Games, die misschien naar Amsterdam zouden komen, moest ik

gaan trainen, beter zwemmen en meer leren. Een uitprobeeruur bij de volwassenen van De Dolfijn beviel me helemaal niet. Ik moest daar vooral met gezellige echtparen in het water springen en dat zag ik niet als mijn nieuwe hobby.

‘Dus jullie willen medailles halen op de Gay Games?’

De redding kwam toen ik op een natte en koude januaridag een 3in1 advertentie las waarin stond: ‘Homo of lesbisch? Wil je zwemmen en meedoen met de Gay Games? Tijgertje begint met homozwemmen. Neem contact op met Bob van Schijndel’ , en ik reageerde. We werden op een dinsdagavond om half acht in het oude Sloterparkbad verwacht. Samen met mijn vriendin Mathilde reden we naar het bad waar Bob ons op stond te wachten. Er was een trainer wiens naam ik tot mijn schande vergeten ben en verder herinner ik me Jeannette, Monique en Evelyne. Er waren een paar mannen maar die zijn allemaal geen lid meer dus dat zegt jullie niks. Al met al waren we met een mens of acht. Dia en Mathilde Santing

‘Dus jullie willen medailles halen op de Gay Games?’ begon de trainer zijn training. Wij knikten allemaal van Ja en het ging van start. Lijnen lagen niet in het water. Omdat de trainer eigenlijk een waterpolotrainer was en ook de Haarlemse brandweer trainde, kregen we vreemde oefeningen zoals been voor been trappen en vlinderslag zwemmen zonder aanwijzingen. Ik dacht dat ik doodging. Na de training kwamen we amper de trap nog op maar toch was het leuk en wist ik: Ik heb mijn sport gevonden en dit wordt mijn nieuwe hobby. Het was de winter van 1995.

More and more people came swimming and afterwards we all went to the cafeteria. The proprietor was extremely hospitable and every time he put a large bowl of croquettes and cheese soufflés on the table that were received with cheers by us hungry swimmers. We sat at a long table and drank beer and soda.

That summer the indoor pool at Sloterparkbad closed. A new pool was built and it was planned to be ready for the Gay Games. We moved to the 50 meter outdoor pool with a large tent set up around it. It was unheated with gigantic changing rooms where we ladies used all

the hooks for our garments, each garment got a separate hook or two. Our bras two or three.

One evening Mathilde and I lingered, chatting and dressed very slowly. Finally dressed we walked to the exit. The door was locked. We banged on the door, yelling first, screaming later but no one responded, no one heard us. Locked up in the tent of the Sloterparkbad. Were we supposed to spend the cold night on one of those wooden benches? Under wet towels? Mobile phones weren’t a thing yet.

Then try the emergency exit? It was on the other side of the tent. We pushed the lever down and a cold wind blew in our face.

We were outside, but we couldn't reclose the door. No

matter how hard we pushed. After a while, we gave up and giggling we walked along the tiled path to the exit.

Two security men ran towards us, one ran on and the other stopped us. He asked us where we came from and what we were doing there. We had to go back and found his colleague standing at the now closed emergency exit. “So ladies, ” he said, “you used the emergency exit? We stupidly nodded yes.

The door was locked. We banged on the door, yelling first, screaming later but no one responded, no one heard us.

‘Don't you know that an alarm goes off when the emergency exit is used? And was this an emergency?’ We nodded no to his first question and yes to his second question. ‘We were locked in, ’ we said guiltily, ‘that's an emergency. We can't stay here in this cold night, can we? We are so glad we got out. Thank you so much. ’ We shook the hands of the men, and

quickly took off.

Dia Punk

Er kwamen steeds meer mensen meezwemmen. Na

afloop gingen we met ons allen naar de kantine. De uitbater was een allochtone man (of mag je dat niet zeggen? Hij was in ieder geval enorm gastvrij) en hij zette elke keer een grote schaal met kroketten en kaassoufflés op tafel die door ons, hongerige zwemmers met gejuich ontvangen werden. Wij zaten aan een lange tafel en dronken bier en fris. Die zomer ging het bad dicht. Er werd een nieuw bad

De deur was op slot. We bonkten op de deur, riepen eerst, schreeuwden later maar niemand reageerde, niemand hoorde ons.

gebouwd en de bedoeling was dat het klaar zou zijn voor de Gay Games. Wij verhuisden naar het 50 meter buitenbad waar een grote tent om heen was opgezet. Het was onverwarmd met gigantische kleedkamers waar wij dames alle haakjes gebruikten voor onze kledingstukken, elk kledingstuk kreeg een apart haakje of twee. Onze bh’s twee of drie.

Op een avond treuzelden Mathilde en ik, al kletsend kleedden we ons heel langzaam aan. Eindelijk aangekleed liepen we naar de uitgang. De deur was op slot. We bonkten op de deur, riepen eerst, schreeuwden later maar niemand reageerde, niemand hoorde ons. Opgesloten in de tent van het Sloterparkbad. Moesten we de koude nacht doorbrengen op een van die houten banken? Onder natte handdoeken? Mobiele telefoons waren van de

toekomst en de toekomst kenden we nog niet. Dan maar de nooduitgang proberen? Die was aan de andere kant van de tent. We drukten de hendel naar

beneden en een koude wind waaide ons in het gezicht. We stonden buiten. Maar toen kregen we de deur niet meer dicht. Hoe hard we ook duwden. Na een tijd gaven we het op en giechelend liepen we over het tegelpad naar de uitgang. Twee beveiligingsmannen kwamen ons rennend tegemoet, een rende door en de ander hield ons staande. Waar wij vandaan kwamen en wat we daar deden. We moesten mee terug. Zijn collega stond bij de inmiddels gesloten nooduitgang. Zo dames, zei hij, de nooduitgang. Wij knikten dom ja. ‘Weten jullie niet dat er een alarm afgaat als de nooduitgang gebruikt wordt? En was dit een noodgeval?’ Op zijn eerste vraag knikten we nee en op zijn tweede vraag ja. ‘We waren opgesloten, ’ zeiden

we schuldbewust,

‘dat is wel een noodgeval. We kunnen hier toch niet een koude hele nacht blijven? We zijn zo blij dat we eruit zijn. Ontzettend bedankt. ’ We schudden de handen van de mannen en gingen er razendsnel vandoor.

A German sailor is docked at GSA

Leonie Kamps (35) lives in an apartment in Slotervaart, 15 minutes by bike from the 'beautiful' Sloterparkbad. She has joined a swimming club for the first time since September, after swimming for herself for a long time. Leonie has completely immersed herself in GSA: she already went on a training weekend and to the Open Dutch Gay Swimming Championships in Nijmegen. And she's volunteering for the GSA jubilee.

What is your favorite trip?

Five years ago I left my job and subsequently signed on as a sailor on the brown fleet (old sailing cargo ships with brown sails) in Harlingen. I sailed as a mate for two months on a 2 mast sailing clipper. We sailed on the IJsselmeer and the Wadden Sea. I then discovered the Wadden Islands and am now a big fan of Terschelling. It was a very beautiful and sometimes quite challenging experience. It can be quite exciting to pilot such a large and heavy ship.

When and where were you happiest?

Moments of intense happiness for me are when I can be with my friends. I love to bring a large group together, to have a good time together, to connect and to celebrate life. The last time I had this experience was when I threw a garden party for Pride that was very nice and successful. I get a lot of energy from events like this and can live off that energy for weeks. Due to the pandemic, these parties are unfortunately no longer possible; that’s something I sometimes have a hard time with.

What is your current state of mind?

I am very much looking forward to Christmas. I am German and grew up with a lot of attention on Christmas and the Advent period. At home we had a homemade advent calendar in which my mother put a small present for me and my brother every day. I like the lighting, the coziness and the music. I love being at the Christmas market with a hot Glühwein when “Last Christmas” comes out of the speakers for the 100th time. The Christmas season gives me a familiar and safe feeling that I dive back into every year.

Where would you like to live?

My dream is to one day sail a sailing yacht in the Pacific. I would like to visit the Solomon Islands and Vanuatu and get a feel for what it was like for the sailors who passed them on the great discovery voyages of years past. It seems crazy to me, but would be a dream, to have a house on the beach on one of these islands with the boat at a jetty in front of the door. I once saw a couple at Floortje's at the end of the world who lived like this. I found that very inspiring. For those who want to watch the episode: https://www.bnnvara.nl/floortje/videos/4370