Oud‐leden vertellen ‐ Het Oosterpark

Oudleden vertellen

We hebben ook een paar oudleden gevonden die hun verhaal wilden vertellen. Waterpolo was niet zo lang geleden nog een onderdeel van GSA. Lees wat daar allemaal gebeurde.

Het Oosterpark

Brengt een park meer geluk dan water?

Marianne Dijkstra en Cindy Stienstra

Z

ij speelde voor een club waarmee ze meer dan eens landskampioen werd. Ik mocht dames 4 hooguit verlaten als dames 3 een reservespeler tekort kwam. Haar boogballen vanuit een onmogelijke hoek waren trefzekerder dan die van de meeste

profvoetballers. Zij wist altijd vrij op links te komen liggen, ik ploeterde wat midvoor. Mijn best behaalde successen waren doorgaans het verkrijgen van een vrije bal, die een teamgenoot vervolgens verzilverde tot een doelpunt. Maar de regenboogwereld van GSA maakte het mogelijk dat wij samen in hetzelfde vrouwschap ten strijde trokken.

Ik zag haar eerder staan dan zij mij. Goed gecamoufleerd door mijn geringe waterpolotalent kon ik haar en haar spel uitgebreid observeren zonder zelf al teveel in het oog te springen. Tot onze trainer, Alex, in al zijn wijsheid besloot dat ons aquatische trainingsregime doorbroken diende te worden met oefeningen op het droge deel van de wereld. Trainen op het droge is voor waterpoloërs als vloeken op de heiligste plek, maar we gaven Alex het voordeel van de twijfel. We trainden tenslotte voor de Gay Games in Amsterdam.

Dus werd het Oosterpark eenmaal per week bestempeld tot ons trainingkamp. We trokken met lichte tegenzin sportschoenen aan in plaats van slippers en we trotseerden met droog haar de zwaartekracht. Terwijl Henk op onze spullen paste, holden we om erin te komen altijd eerst twee volle rondes om het park. Tenminste, dat deed de meerderheid van ons, want de beste waterpoloërs staan nooit aan wal. Dus uitgerekend zij stak met keepster Ellen halverwege geniepig door de bosjes, om de kopgroep vervolgens met de blaadjes nog in de haren quasinonchalant op te wachten. Een beetje ondeugd maakt de prachtigste herinneringen.

Voor dat sporten op het droge bleek ik onverwacht wél aanleg te hebben. Wist ik veel, na vele jeugdjaren in zo'n bak met water. Opgeruimd en energiek draafde ik mijn rondjes naast Alex, sprong en knieboog op zijn commando. Het was daar in dat Oosterpark, op het droge, dat zij ook mij eindelijk zag staan. Vele mooie jaren samen volgden, de liefde vervloog, de vriendschap bleef. Onze herinnering aan hoe het ooit begon, koesteren we als goud.

Marianne en Cindy

20 years of water polo at Gay Swim Amsterdam

Jeannette Nijboer

I

n 1995, I heard that you could swim with Tijgertje and play water polo in a gay friendly environment . I had stopped playing water polo ten years earlier because I couldn't combine it with study and work. Now that I was 35, I wanted to throw a ball again. The swimming club was still growing and there were not enough members for water polo yet. This wasn’t a big deal as it gave me the opportunity to build up my conditioning and get back in shape. I did learn that there was a big difference between a water polo stroke (head up, high in the water, short stroke) and a competitive swim stroke (stretch and slide). It took a little while, but my times were back to the level of ten years before. In early 1996, we went to many masters swimming and gay swimming competitions as Gay Swim Amsterdam (Berlin, Paris, Frankfurt).

GayGames Amsterdam

In the runup to the Gay Games 1998 in Amsterdam, there were more who wanted to play water polo besides Ellen, Monique and me. Advertisements in magazines led to many new applications from both men and women from across the country. In the end, we went to the Gay Games with 2 women's teams and 1 men's team. Since there weren't that many more women's teams, we mainly played mixed

games.

The results:

* Men: gold Gay Swim Amsterdam (with Alex and Paul), silver English Bay Waterpolo, bronze Washington Wetskins * Mixed: gold Gay Games Water Polo Team (international team including Frieda), silver West Hollywood, bronze English Bay Water Polo

* Women: gold Gay Swim Amsterdam 1 and silver GSA 2

After the polo competition ended, a number of us also competed in swimming in Amersfoort. But the sour muscles didn't help our times, lthough Monique didn't seem bothered by that. Some later opted for only water polo.

International

After that, we continued to compete in gay water polo tournaments abroad each year. In 2002, at the Gay Games in Sydney, we went with two teams 1 mixed and 1 women's team. In a very exciting match in the women's tournament with the winning goal coming in the last minute we won gold with 2,000 people in the stands! 2004 Dames waterpoloteam

1998 Gay Gam

mes Amsterdam in Sportfondsenbad Oost

20 jaar waterpolo bij Gay Swim Amsterdam

Jeannette Nijboer

I

n 1995 hoorde ik dat je bij Tijgertje kon zwemmen en waterpoloën in homoverband. Ik was tien jaar daarvoor gestopt met waterpolo omdat ik het niet kon rijmen met studie en werk. Nu ik 35 was, wilde ik graag weer een balletje gooien. De zwemclub moest nog groeien in aantal en voor waterpolo was er nog niet voldoende aanbod. Op zich niet erg want dan kon ik vast weer conditie opbouwen. Ik leerde wel dat er een groot verschil was in een waterpoloslag (hoofd op, hoog in het water, korte slag) en een zwemslag (uitstrekken en glijden). Mijn tijden kwamen weer op het niveau van tien jaar ervoor. Als Gay Swim Amsterdam (begin 1996) gingen we met velen naar master zwemwedstrijden en homozwemwedstrijden (Berlijn, Parijs, Frankfurt).

GayGames Amsterdam

In de aanloop naar de Gay Games 1998 in Amsterdam waren er meer die waterpolo wilden spelen naast Ellen, Monique en mezelf. Advertenties in bladen leidde tot vele nieuwe aanmeldingen van vrouwen en mannen uit het hele land. We gingen met 2 damesteams en 1 herenteam naar de Gay Games toe. Aangezien er niet zoveel meer damesteams waren, hebben we vooral mix gespeeld.

De uitslagen: * Vrouwen: goud Gay Swim Amsterdam 1 en zilver GSA 2 * Mannen: goud Gay Swim Amsterdam (met Alex en Paul), zilver English Bay Waterpolo, brons Washington Wetskins * Mixed: goud Gay Games Waterpoloteam (internationaal team met o.a. Frieda), zilver West Hollywood, brons English Bay Waterpolo

Een aantal van ons ging daarna ook meezwemmen in Amersfoort. Maar de verzuurde spieren deden geen goed aan onze tijden. Hoewel Monique daar geen last van leek te hebben. Een aantal maakten later de keuze voor alleen waterpolo.

Internationaal

Nadien zijn we elk jaar ook naar homowaterpolotoernooien in het buitenland gegaan. In 2002 gingen we naar de Gay Games in Sydney, met twee teams 1 mixed en 1 dames. In een zeer spannende wedstrijd in het vrouwentoernooi (de winnende goal viel in de laatste minuut) wonnen we, met op de tribune 2000 mensen, goud!

In 2004 zijn we met twee teams naar Miami in Florida geweest. En in

In 2004, we went to Miami in Florida with two teams and in 2006 the

Outgames were In Montreal (women's tournament and men/mix) where we also competed with two teams. Every year there were tournaments in Paris, London, Manchester, Brussels and Antwerp. The number of water polo teams in Europe grew every year. A team also started in Copenhagen in the runup to the Outgames Copenhagen in 2009. And in Barcelona 2008 (Eurogames) we all saw each other again. Internationally, the ties with the many water polo players, especially from Australia and Canada, remained strong. Sometimes they were also guest players in our teams. In 2010 we were also there during the Gay Games in Cologne.

KNZB competition

In the 20032004 season, the GSA men's team started participating in the KNZB competition. We had referees (Paul) and learned from Paul how to register and supervise the match at the jury table. The water polo magazine Man Meer responded to GSA's participation with, ‘as

long as they aren't sissies’ . Anyway, our men knew their business. Ellen and I played polo with various women's teams, so that we could participate in the competition (a women's team in the Bijlmer, Nereus in Zaandam, the Dolfijn) and we participated in the straight summer tournaments in Schoonebeek and van 't Y.

In recent years, a (largely straight) women's team came to train with us. They played in the alternative water polo league. Since we no longer had a dedicated team for the KNZB competition (a match every week in a swimming pool somewhere in the region), we started playing the alternative mix tournament with two teams (six times a year on a Sunday afternoon with three short matches).

Way of life

The expression water polo is ‘a way of life’ applies to me in the 35 years that I have played polo. From the feeling of being a team and going for it both in the training sessions and the tournaments, but alsopartying together, going out: sharing joys and sorrows. Through all the years and all that we’ve experienced, the sorrow is real as a number of us are no longer among us: Alex (2008); Ria, Marten (2018), Ellen (2019) and Stefan (2021).

Waterproof

The numbers went down with the water polo players. We got older, got into relationships and played less and less in tournaments. In order to attract more young people, it was decided to say goodbye to GSA and to continue independently. Waterproof was born in 2016. This choice turned out well, the new club grew from 35 members to 60 members. More and more young people in their twenties and thirties registered as well as a number of expats. Two teams again took part in the Gay Games in Paris in 2018.

In the 20202021 season, the new generation of Waterproof started in the KNZB competition. 1998 Gay Games Amsterdam

2000 Parijs, Alex coacht

2018 Waterproof

2006 waren de Outgames In Montreal (vrouwentoernooi en mannen/ mix) waar we ook met twee teams meededen. Per jaar waren er toernooien in Parijs, Londen, Manchester, Brussel en Antwerpen. Het aantal waterpoloteams in Europa groeide elk jaar. In aanloop naar de Out Games in Kopenhagen in 2009 startte ook daar een team. En in Barcelona 2008 (Eurogames) zagen we elkaar allemaal weer.

Internationaal bleef de band met de vele waterpoloërs, vooral uit Australië en Canada, sterk. Soms waren zij ook gastspelers in onze teams.

In 2010 waren we er ook bij tijdens de Gay Games in Keulen.

KNZB competitie

In het seizoen 20032004 begon het mannenteam van GSA aan de KNZBcompetitie mee te doen. We hadden scheidsrechters (Paul) en leerden van Paul hoe we aan de jurytafel de wedstrijd moesten registreren en begeleiden. In het waterpoloblad Man Meer werd gereageerd op de deelname van GSA: ‘Als het maar geen mietjes zijn’ . Enfin onze mannen wisten van wanten.

Ellen en ik gingen bij verschillende damesteams poloën om ook competitie te kunnen spelen (een damesteam in de Bijlmer, Nereus in Zaandam, de Dolfijn). En we deden mee met de hetero zomertoernooien in Schoonebeek en

van ’t Y.

De laatste jaren kwam er een (grotendeels hetero) damesteam bij ons trainen. Zij speelden in de alternatieve waterpolocompetitie. Daar we voor de KNZB competitie geen dedicated team meer bijeen kregen (elke week in een zwembad ergens in de regio een wedstrijd) zijn we in het alternatieve mixtoernooi met twee teams gaan spelen (zes keer per jaar een zondagmiddag met drie korte wedstrijden).

Way of life

De uitdrukking waterpolo is ‘a way of life’ geldt voor mij wel in de 35 jaar dat ik heb gepolood. Het teamgevoel in de trainingen en de toernooien, samen er voor gaan. Maar ook daar buiten met elkaar feesten, uitgaan: lief en leed delen. Het leed is dat we in al die jaren dat we zoveel met elkaar hebben beleefd een aantal van ons is overleden:

Alex (2008); Ria, Marten (2018), Ellen (2019) en Stefan (2021).

Waterproof

De rek raakte er een beetje uit bij de waterpoloërs. We werden ouder, kregen relaties en deden steeds minder mee met toernooien. Om weer nieuw elan te krijgen en meer jongeren te kunnen trekken werd besloten om afscheid te nemen van GSA en zelfstandig door te gaan. In 2016 werd Waterproof geboren. De gok viel goed uit, van 35 leden groeide de vereniging uit naar 60 leden. Steeds meer jonge twintigers en dertigers en ook expats meldden zich aan. Bij de Gay Games in Parijs in 2018 deden weer twee teams mee. In het seizoen 20202021 startte de nieuwe lichting van Waterproof in de KNZB competitie.

Locked up in the tent of the Sloterparkbad

It was a cold winter. I had just started swimming. Due to personal circumstances I was advised to do a sport. I didn't like sports but I believed in the person who recommended it to me. ‘Isn't there a sport you used to enjoy? ’ she asked me and I remembered swimming over a Brabant fen for a summer. Back and forth, over and

over.

Dia Huizinga

I

attempted to participate in a swim training in the Marnixbad, but I couldn't. So I started swimming on my own with the breaststroke; lap by lap. I didn't let it bother me that fast swimmers passed me, with my mind full of contempt,swimming only breastroke, I

swam.

But in order to participate in the Gay Games, which might come to Amsterdam, I had to train, swim better and learn more. I didn't like the ‘tryhour’ with the adults of De Dolfijn at all; especially jumping in the water with ‘cozy’ couples I didn't see that as my new hobby.

‘So you want to get medals at the

Gay Games?’

The rescue came when, on a wet and cold January day, I read a 3in1 ad that read, ‘Gay or lesbian? Do you want to swim and join the Gay Games? Tijgertje starts gay swimming. Please contact Bob van Schijndel' , and I responded. We were expected on a Tuesday evening at 7.30 in the old Sloterparkbad.Together with my friend Mathilde we drove to the pool where Bob was waiting for us. There was a trainer whose name I have forgotten to my shame as well as Jeanette, Monique and Evelyne. There were a few men, but they are all no longer members, so their names won’t mean anything to you. All in all we were about eight people. The trainer started his training with,

‘So you want to get medals at the Gay Games?’ . We all nodded yes and it started. There were no lanelines in the water and,

because the trainer was actually a water polo trainer and also trained the Haarlem fire brigade, we were given strange exercises such as kicking leg by leg and swimming butterfly without instructions. I thought I was dying. After the training we barely made it up the stairs, but it was fun and I knew: I have found my sport and this will be my new hobby. It was the winter of 1995.