TITEL: The Lost Continent of MU AUTEUR: James Churchward UITGEVER: Coronet Communications, N.Y./USA HET VERZONKEN CONTINENT MU HOOFDSTUK 8 DE EERSTE GODSDIENST De eerste religie van de mens was de simpelste in vorm en de zuiverste vorm van verering van het grote oneindige dat ooit is geleerd en opgevolgd op aarde. Het was een monotheistische religie, daar slecht een Schepper of Godheid wordt vereerd; zij gaven hem vele attributen, terwijl elk attribuut een bijbehorend symbool had. Tegelijk werd de grootste zorg in acht genomen om te voorkomen dat de indruk zou kunnen bestaan dat er meer dan een Schepper of Godheid zou kunnen zijn. Want in alle ceremonies is het symbool ‘Lahun’ nadrukkelijk ingebed. Vertaald betekent Lahun: ‘Beiden in Een - Allen in Een’. Er is geen fundamenteel verschil tussen de oude en de hedendaagse opvatting van de Godheid. De ouden gaven hem vele attriburen, waarvan ze waarvan ze eenvoudigweg zeiden: “We geven Hem veel attributen, maar vatten ze samen in : ‘Alles komt van God’. Het is slechts een verschil bewoording. Deze restanten van de eerste religie zijn ongeveer 12.000 jaar mondeling van generatie op generatie doorgegeven sinds de tijd van het verzinken van het Moederland. Dezebrokstukken zijn correct en getrouw doorgegeven door hen die ons voorgingen. Een passage uit de Heilige Schriften wil ik nadrukkelijk onder de aandacht brengen van de Meesters Macon. Er staat: “Voor de mens is de Schepper onbevattelijk; omdat Hij onbevattelijk is, kan Hij niet worden uitgebeeld of benoemd - Hij is de Naamloze”. Dit citaat komt uit de Naga-copie: Loa Tze, 604 v.Chr.: “Tao dat in woorden kan worden uitgedrukt is niet het eeuwige Tao. De naam die uitgeproken kan worden is niet Zijn eeuwige naam. Zonder naam is Hij het begin van hemel en aarde. Omdat hj zonder onderbreking werkzaam is, kan Hij niet benoemd worden. Hij is de Naamloze”. In de oude priesterlijke getallenleer was het getal 10 vastgesteld voor de Schepper. Dit getal werd nooit geschreven of uitgesproken. Het werd als heiligschennis beschouwd het getal 10 uit te spreken, te schrijven of te beeldhouwen. Toen het noodzakelijk werd het getal wel te gebruiken, werd de glyf Lahun er voor in de plaats gesteld. DE CIRKEL Figuur 1.1a. De cirkel was een van de eerste drie symbolen die in het religieuze onderricht aan de mens werden gebruikt. Het werd als het heiligste van alle symbolen beschouwd. Het was de uitbeelding van de zon, Ra, en het gezamenlijke symbool van alle attributen van de Godheid. Als Ra werd de zon uitsluitend als symbool beschouwd, niet als de Godheid zelf. De Godheid werd aanbeden; het symbool werd alleen gebruikt om Hem aan te duiden. De Godheid werd met zo veel eerbied tegemoet getreden, dat Zijn naam nooit werd uitgesproken. De Maya’s, Hindoes, Uighurs en alle andere ouden spraken over de Godheid als ‘de Naamloze’. De cirkel heeft geen begin en geen einde. Geen enkel symbool was beter geschikt om onontwikkelde geesten de betekenis van oneindigheid te kunnen laten begrijpen. Kennelijk was de reden om de zon uit te kiezen als het embleem voor de Godheid, dat dit het krachtigste voorwerp was dat binnen het bevattingsvermogen van de primitieve mens viel. Het vertegenwoordigde de Al-Machtige zeer treffend. De zon is afgebeeld op de stenen van Polynesische ruïnes, op de muren van de tempel van de heilige mysterien, in Egypte, Babylonie, Peru en alle oude landen en bewoonde gebieden - het was een universeel symbool.
Figuur 1.1b. Op alle Egyptische symbolen die de Godheid voorstellen zijn de hoofden met een schijf gekroond - een afbeelding van de zon als Ra. Figuur 1.1c. Een rode bol werd vaak gebruikt om zuilen en de hoofden van standbeelden die ter nagedachtenis aan overledenen werden opgericht, te bedekken. De rode bollen op de hoofden van de Paaseiland-beelden zijn hier een goed voorbeeld van. Zij vertegenwoordigen de zon als Ra. De ouden gebruikten de rode bal op een wijze die lijkt op hoe de christenen het kruis gebruiken. Egyptische Papyrus Anana. Een aantal interessante citaten uit een papyrus van Anana, circa 1300 v.Chr. Anana was hoofdschrijver en koninklijk raadsheer van Seti II. “Zie! Is het niet in deze rol geschreven? Lees, gij, die in de nog ongeboren dagen zult ontdekken als uw goden uw bekwaamheid verleend hebben. Lees, kinderen van de toekomst en leer de geheimen van het verleden, die voor u zo ver weg zijn en toch in werkelijkheid zo nabij”. “Mensen leven niet slechts eenmaal om vervolgens voor altijd heen te gaan. Zij leven vele malen op vele plaatsen, hoewel niet altijd op deze wereld. Tussen ieder leven is een sluier van duisternis”. “Uiteindelijk zullen de deuren zich openen en ons alle vertrekken tonen waardoor onze voeten gezworven hebben van het eerste begin”. “Onze religie leert ons dat wij eeuwig leven. Nu kan Figuur 1.1-11. Oudste symbolen. eeuwigheid, daar het geen einde heeft ook geen begin hebben - het is een cirkel. Daarom, als het ene waar is, namelijk dat wij voortleven, wil het mij voorkomen at het andere ook waar moet zijn, namelijk dat wij altijd geleefd hebben”. “In vroeger dagen, voordat de priesters de gedachten van de mens bevroren in blokken van steen en er heiligdommen voor duizenden goden van bouwden, dacht men dat deze opvatting juist was. Tot zolang bleven zij van mening dat er slechts een God was”. “Voor mensen-ogen heeft God vele gezichten, en ieder van hen zweert dat degene die hij ziet de enige waarachtige God is. Toch hebben ze allemaal ongelijk, want ze zijn allemaal waar”. “Onze Ka’s, die onze verborgen zelven zijn, tonen ze ons op verschillende manieren. Door uit de oneindige bron van wijsheid die in het wezen van elke mens verborgen ligt te putten, ontvangen wij glimpen van de waarheid aan ons, die zijn onderricht en geven de macht om wonderen te verrichten”. “De geest moet niet door het lichaam beoordeeld worden, of de God door zijn huis”. “Onder de Egyptenaren is de Scarabee-kever geen god, maar een embleem van de Schepper, omdat hij een bal van modder tussen zijn poten rolt en daarin zijn eieren legt om uit te broeden. Zoals de Schepper de wereld, die rond schijnt te zijn, rolt en zo leven laat ontstaan”. “Alle goden zenden hun liefde naar de aarde, zonder zou het ophouden te bestaan. Mijn geloof leert me misschien beter dan het uwe dat het leven niet bij de dood ophoudt, en dat daarom liefde, de ziel van het leven, moet voortduren, omdat het duurzaam is”, “De kracht van deze onzichtbare band zal twee zielen nog samenbinden, lang nadat de wereld er niet meer is”. “Als u iemand die u liefheeft verliest, wees dan getroost. De dood is niets anders dan de zuster die hem in slaap sust en de volgende morgen zal hij weer ontwaken om door een andere dag verder te reizen met hen die hem vanaf het begin hebben vergezeld”.
Uit een andere papyrus van Anana, gedateerd 1320 v.Chr.: “De eeuwighed heeft geen einde. Daarom geen begin, daarom is de eeuwigheid een cirkel”. “De mens komt vele malen weer in het leven, maar weet niets meer van zijn vorige levens; behalve een enkele keer als een of andere dagdroom of een gedachte hem terugvoert naar een omstandigheid in een vorige incarnatie. In zijn geest kan hij echter niet bepalen wanneer en waar de omstandigheid plaats had, alleen dat het hem bekend voorkomt. Uiteindelijk echter zullen al zijn verleden levens zich aan hem openbaren”. “De geesten of zielen van een bepaalde incarnatie kunnen elkaar mogelijk in een andere incarnatie ontmoeten en mogen tot elkaar aangetrokken worden als door een magneet - maar de oorzaak weten zij geen van beiden”. Christus zei: “Tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien”. Egyptische papyrus: “Ja, ik geloof dat zielen langer kunnen leven dan Ra, de zon zelf; langer dan de sterren”. Als aangenomen werd dat de ziel langer kan leven dan de zon, bewijst dat duidelijk dat de zon slechts een ‘symbool’ van de Godheid was. De gelijkzijdige driehoek in figuur 1.2. De oorsprong en de betekenis van de gelijkzijdige driehoek zijn buitengewoon interessant. Deze driehoek is een andere dan de eerste drie symbolen die voor het religieuze onderricht van de vroege mens werden gebruikt. Hij dateert van ongeveer 50.000 jaar geleden. Hij was getekend om zowel de drieeenheid als de hemel te symboliseren. De legende zegt dat zijn oorsprong uit de geografische samenstelling van het Moederland kwam, dat uit drie van elkaar gescheiden landen bestond, die geografisch de Landen van het Westen werden genoemd. De legende zegt verder, dat zij op verschillende tijdstippen, na elkaar, verrezen. Om dat aan het toen onontwikkelde verstand van het grootste deel van de mensen uit te leggen, werd onderwezen dat drie van elkaar gescheiden attributen van de Schepper behulpzaam waren in het verrijzen van de drie landen, maar dat er slechts een Schepper bij was betrokken. De gelijkzijdige driehoek was als een aanschouwelijk beeld gekozen, zodat de mensen een Drieenige God konden begrijpen. Deze attributen vormden de eerste Drieëenheid en waren de oorspronkelijke opvatting van een Drieëenheid. Een begrip dat door eonen van tijd tot ons is gekomen kan nooit vervagen, hoewel zijn verschijningsvorm steeds wisselde en onder verschillende namen en gedaanten onder verschillende volken bekend was. De driehoek werd ook als symbool voor de Hemel gebruikt. De driehoek symboliseerde de Drieënige Godheid en de Hemel Gods huis. Daaruit volgt vanzelf dat waar God is, ook de Hemel is. Het vierzijdige vierkant figuur 1.3. Dit is het derde symbool uit het onderricht van de vroege mens. Het symboliseerde de aarde. De vier hoeken vertegenwoordigen de vier kardinale punten: noord, oost, zuid en west. Op iedere hoek was een beschermer aangesteld. Dat de aarde ‘vier hoeken’ heeft, is een begrip dat ons van de vroege mens is overgeleverd. Deze drie heilige symbolen vindt men op de stenen ruines van de Stille Zuidzee-eilanden en bij alle oude volken. Deze symbolen zijn universeel. Hiermee is de lijst van de vroegste heilige symbolen af. Wat nog volgt zijn samenstellingen met een of meer van de voorafgaande drie als basis. Als we verder in de tijd komen, worden deze symbolen ingewikkelder, tot aan de bekende kosmogonische diagrammen. Driehoek met drie sterren figuur 1.4. Verschillende volken hadden andere benamingen voor de attributen die de Ene God vormen. Dat was slechts een kwestie van verschillende talen. Driehoek met vijf sterren figuur 1.5. Deze driehoek met vijf sterren symboliseert de volledige Godheid van vijf, die bestaat uit de Schepper en Zijn de vier grote primaire krachten die op Zijn bevel over het hele heelal recht en orde in de chaos stelden en daarin alles schiepen.
Driehoek boven het vierkant figuur 1.6. Dit is een samengesteld symbool dat bestaat uit figuur 2 en 3 en dat de ‘hemel boven de aarde’ symboliseert. Een heel oude samenstelling, maar een die nog steeds bestaat. Met ‘boven’ wordt niet de hoogte bedoeld; het betekent ‘een hoger plan van volmaaktheid’. Driehoek met drie sterren boven het vierkant figuur 1.7. Dat is een samenstelling van figuur 3 en 4. Dit symbool is aan het eind van de Noordkamer, de Inwijdingskamer in de Tempel van de Heilige Mysterien in Uxmal gevonden. Driehoek met vijf sterren boven het vierkant figuur 1.8. Dat is een samenstelling van figuur 3 en 5. Gevonden aan het eind van de Zuidkamer, de Hal van de Opstanding in Uxmal. De ingewijde ging van de Kamer van Inwijding naar de Zuidkamer, waar hij werd onderricht in de mysterien van de Drieenige Godheid. Daar werd hij onderwezen in de mysterien van de volledige Godheid van vijf. Daarna was hij gereed om in de Centrale Kamer te worden toegelaten, daarna in het Heilige der Heiligen, waar hij een meester en adept werd. Om nu terug te keren tot de cirkel: in een zeer vroeg tijdperk zien we dat de gewone cirkel behalve voor de Schepper ook voor andere symboliseringen werd gebruikt. Maar vanaf een bepaald tijdstip in de geschiedenis van de mens gebruikten de ouden vaste variaties van de cirkel om de Schepper te symboliseren. Figuur 1.9. Een cirkel die een stip in het midden heeft, was de Naga of zuidelijke tekening voor het symbool van de Schepper. Figuur 1.10. Een cirkel met een oog in het midden werd door alle oude volken, hoewel beperkt, gebruikt. Figuur 1.11. Een cirkel binnen een cirkel was de Uighur of noordelijke tekening. Toen de Ariers die Uighyrs waren , binnentrokken in Noord-India, brachten zij de Uighur-symbolen met zich mee; zodat hun symbolen even algemeen werden als de Naga. Ra als het symbool van de zon is prominent. Via mensen uit India die naar de sub-kolonies gingen, vond de Uighur-vorm van het symbool ook zijn weg naar Babylonië en Egypte. De Tau is niet alleen een van de meest interessante, maar ook een van de alleroudste symbolen. Het symbool is in de vroegste, de ‘Heilige Geinspireerde Geschriften’ van het Moederland te vinden. Het symboliseert zowel wederopstanding als verrijzenis, waarbij wederopstandig weer tot leven komen is en verrijzenis het oprijzen van het land boven de wateren is. De Tau is een uitbeelding van het Zuiderkruis. Het werd een symbool toen de lang verwachte regen kwam terwijl het Zuiderkruis in een bepaalde stand aan de hemel stond. Door de regen ontsprongen de zaden in de grond, verdorrend gebladerte herleefde en kreeg nieuwe loten; vruchten groeiden en bloemen sprongen open. Toen brak een tijd van overvloed en vreugde over Mu aan - het leven was weer verrezen. Als symbool van verrijzenis neemt het zowel in de Naacalgeschriften van India als in de oude Mexicaanse geschriften een vooraanstaande plaats in, zoals in Niven’s tablet nr. 18 Figuur 2. De Tau van een is aangetoond. In beide gevallen is het symbool van Mu - de Maya-manuscript. herrijzenis van het Moederland. Het Tau is zeer prominent in de oude Maya-geschriften en is gewoonlijk afgebeeld als een boom met twee takken waarop bloemen en vruchten.
Maya-vignet. British Museum. Nr. 9789. Dit vignet komt uit een Maya-manuscript, dat zich in het British Museum bevindt. Het stelt de regen voor die in Yucatan komt. De twee personen zijn allegorisch; zij vertegenwoordigen de districten van Mayax. Troana-manuscript. Dit verbeeldt de terugkeer van het regenseizoen in Mayax. De Tau was een universeel symbool. Het is in de geschriften van Hindoes, Chinezen, Chaldezen, Inca’s, Quiche’s, Egyptenaren en andere oude volken terug te vinden. In de oude religies speelde het een belangrijke rol. De altaren in de tempels waarop fruit en bloemen werden geofferd, waren gemaakt in de vorm van een Tau. De naam en de spelling van dit symbool zijn nooit veranderd. Het was T-a-u in het Moederland en dat is het nu nog. In het Moederland werd iedere letter van een woord nadrukkelijk uitgesproken: a werd uitgesproken als ah en u als oe. De uitspraak is dus: t-ah-oe. De Polynesiers spreken het nog steeds goed uit. Het tweezijdige vierkant figuur 4. Dit vierkant (een winkelhaak) is een van de meest prominente symbolen van de vrijmetselarij. Zijn oude oorsprong dateert uit de tijd toen de jonge mens voor het eerst religieuze onderricht ontving. Hoe lang geleden was dat? Op twee Figuur 3. Terugkeer van het regenseizoen. heel oude Naacal-tabletten, waarvan er een in Troana-manuscript. India en de andere in Tibet, wordt vermeld dat de mens ongeveer 200.000 jaar geleden voor het eerst op aarde verscheen in het Land Mu; en volgens het andere Naacal-geschrift scheen zijn religieus onderricht kort daarna te zijn begonnen. Van welke kant we het ook bekijken, of die periode duizend of tienduizenden jaren was, de zeer hoge ouderdom van het tweezijdige vierkant is duidelijk. Vandaar de hoge ouderdom van de vrijmetselarij. Het tweezijdige vierkant is de omschrijving van een oud woord dat ‘bouwmeester’ betekent. In religieuze kringen werden de grote primaire krachten vaak vermeld als bouwmeester - de bouwmeesters van het heelal en alles daarin. Onder de Mexicaanse stenen tabletten van Niven zijn honderden waar het tweezijdige vierkant in de schrifturen voorkomt. Als voorbeeld een afbeelding 16 van deze tabletten, de nrs. 963, 900, 925, 1315, 237, 385, 1825, 1827, 659, 236, 1354, 1360, 446, 716, 908 en 1004. Deze nummering is van Niven; genummerd in de volgorde waarin hij ze vond. Het tweezijdige vierkant stond zeer op de voorgrond in de Egyptische kosmogonie. De vroegste datum waarop dit symbool in Egyptische geschriten bekend is, stamt uit de tijd van Menes (ongeveer 5.000 v.Chr.). Maar in Amerika zien we ze al rond 12.000 jaar of langer geleden opvallend veel voorkomen; dat is al 5.000 jaar eerder dan in Egypte. In de Naacal-geschriften komen ze al 50.000 jaar geleden zeer veel voor. Het tweezijdige vierkant was een van de symbolen van de god Ptah.
Figuur 4. Mexicaanse tweezijdige vierkanten.
Figuur 6.12-23. Oude heilige symbolen.
Ptah was een van de oudste Egyptische goden. Ptah had vele titels; een ervan was ‘de Bouwmeester’. Het tweezijdige vierkant werd in Egypte verheven tot ‘Zegel van Osiris”. In de grote Hal van de Waarheid in Amenti is Osiris, als hij de ziel van een dode oordeelt, gezeten op het tweezijdige vierkant. Rechts hiernaast een tekening uit het papyrus Anana in het British Museum, waar Maat, de godin van waarheid en gerechtigheid op een tweezijdig vierkant zit en daaronder Osiris die ook Figuur 5. Tekening uit het Papyrus Anana. op zo’n vierkant zit. De Ka Dit bij de vrijmetselaren bekende symbool (figuur 6.12) is op de kroonlijst boven de bovendrempel van de ingang naar het Heilige der Heiligen van de tempel van heilige symbolen te Uxmal, gevonden. Het is een steeds terugkerend symbool op de bovendrempel. Deze emblemen van sterfelijkheid werden in de oude religieuze ceremonieen gebruikt om de adept in te prenten wat zijn einde zou kunnen zijn en de noodzaak een leven te leiden dat geen verschrikkingen brengt als de ziel zich bevrijdt van het sterfelijke om naar de wereld aan gene zijde over te gaan. Omdat het Egyptische een weerspiegeling van de Maya-cultuur was, kunnen we ervan uitgaan dat dit ook de originele ceremonies zijn. In de tempel van de grote piramide was een sarcofaag waarop de emblemen van sterfelijk aan de buitenkant waren aangebracht. De adept werd in de sarcofaag gelegd opdat hij over deze symbolen van zijn aardse bestaan zou mediteren en wanneer hij eruit opstond werd hem een waarschuwing meegegeven dat, nadat zijn ziel zijn sterfelijk lichaam had verlaten, hem een ander leven wachtte. In het Quiche-ritueel wordt een dergelijke ceremonie ondergaan in het zevende huis het Huis van de Vleermuis. Driehoeken met centrale figuren. Figuren 6.16 en 6.17. Oorspronkelijk symboliseerden deze twee glyfen het ‘Alziende Oog’ dat uitkijkt vanuit de hemel. De Egyptenaren veranderden het in het Al-Ziend-Oog van Osiris die vanuit de hemel naar omlaag ziet.
Gekruiste dooreengevlochten driehoeken. Figuur 6.18. Deze figuur zal verklaard worden in het kosmische diagram van het Moederland, waar het een centrale figuur is. Figuur 6.19. Het verrassende van deze figuur is dat binnen in twee buitenste gekruiste driehoeken twee kleinere gekruiste driehoeken liggen, die in de Sri Dantara, het kosmisch diagram van de Hindoes en ook bij de Pueblo Indianen van de zuidwestelijke staten van V.S. voorkomen. Figuur 6.20. Hier is de centrale figuur een gewoon kruis, het oorspronkelijk symbool van de Heilige Vier. Dit komt in het Babylonische diagram voor. De dubbele driehoek in figuur 6.21. Een paar dubbele, aan de basis samengbonden driehoeken was het oude symbool voor een offerande. Dit komt veel voor onder de armen van de Altaren van de Wet in de tempels. De grote Y in figuur 6.22. De Chinezen, die hun leringen en religieuze concepties van Uighurs, hun voorvaderen van vaderszijde, hadden overgenomen, veranderden de gelijkzijdige driehoek in de tijd van Confusius in de figuur Y. Ze noemden het ‘de grote term’, ‘de grote eenheid’, ‘de grote Y’. “De Y heeft lichaam noch vorm; alles wat een lichaam en een vorm heeft, was gemaakt door wat geen vorm had. De groet term of de grote eenheid omvat drie; een is drie en drie zijn een”. Veren. Van de vroegste aanvang af heeft de veer een belangrijke rol in de symboliek gespeeld. In het Moederland was de veer het symbool voor waarheid. Ook in Egypte is het een veel voorkomend symboliseringsembleem voor waarheid. In Egypte was het altijd blauw gekleurd. Figuur 6.23. Behalve in latere tijden werd altijd een rechte veer in de kroon van de koning en in de haardracht van de Hoge Priester gebruikt. In Mu werd een pluim van drie gele veren gedragen. Figuur 6.24. De struisvogelveer werd in Egypte gebruikt; Alleen op de hoofden van hun oude goden werd de rechte veer gehandhaafd. De acht paden naar de hemel: Dit is een bladzijde van symbolen die alle zeggen dat er acht paden naar de hemel zijn. Ieder land en ieder volk schijnt zijn eigen inzicht te hebben gehad over de meest geeigende manier voor een symbool dat dit begrip zou uitdrukken. Maar Niven’s oude Mexicanen overtreffen hen allemaal. Ik vond in zijn collectie heel veel tabletten met een afbeelding die de acht paden naar de hemel symboliseerden. Typerend daarvoor zijn de tabletten nrs. 1109, 277, 736, 405, 694, 295, 58 en 1111 in figuur 7. Van de Hindoes leren we dat de ‘acht paden naar de hemel’ bestonden uit daden en gedachten in het leven: 1. juist geloof 2. juist spreken 3. juist leven 4. juist denken 5. juist handelen 6. juist streven 7. juiste meditatie 8. juiste aanbidding van God. Figuur 7: De acht paden Zuilen zijn zonder twijfel heilige symbolen met een extreme ouderdom. Ik geloof stellig dat ze dateren van de eerste tempels die werden naar de hemel. gebouwd om God te eren. In oeroude tijden werden zuilen geplaatst in de voorportalen of toegangspoorten van tempels. De oudste gegevens over het gebruik als heilige symbolen komt van Niven’s boek ‘Begraven Mexicaanse Steden’. Daar zien we de ingang van een tempel op tablet nr. 50 met twee zuilen, elk aan één kant van de ingang. Uit de getallen de zuilen blijkt, dat ze symbolen van de Heilige Vier voorstellen. De Tempel Ingang Dit wordt bevestigd door de glyf midden bovenin de boog: de hiëratische letter H die in het alfabet van het Moederland het symbool is van de Heilige Vier. De oude zuil is uit vier delen opgebouwd, elk Figuur 8: Tempel Ingang. deel is een kubus. Er zijn symbolen in gebeiteld. Op de linkerzuil is een kubus geplaatst. Dat was het oude symbool voor ‘sterkte’.
Op de rechterzuil is een glyf gebeiteld die ‘voltooiing’ betekent. De oorsprong van de zuilen als heilige emblemen was, dat ze symbool stonden voor de Vier Grote Primaire Krachten, de bevelen van de Schepper ‘in den beginne’ en de twee symbolen die deze zuilen kronen, zeggen dat door het opvolgen van de bevelen van de Schepper het heelal ‘door sterkte in stand wordt gehouden’. Het werd echter aan de Egyptenaren overgelaten om een groot aantal ontwerpen voor de heilige zuilen te maken. Net als met alle andere symbolen voerden ze dit symbolisme tot in het extreme door; maar in al hun ontwerpen bewaarden ze een prominente plaats voor de de symbolen van de Heilige Vier, meestal vier dwarse balken aan de bovenkant. De Egyptenaren plaatsten in hun mythologie twee zuilen bij de ingang van Amenti. Hieronder staat een afbeelding van een groep Egyptische zuilen, waaronder de prachtige zuilen bij de ingang van Amenti uit de papyrus Ani uit 1500 v.Chr. in het Britse Museum. De nummers 3 tot en met 6 komen uit het ‘Dodenboek’. Maar ze zijn beter bekend als de ‘Totem Zuilen’. Bij de Egyptenaren heet de ene zuil ‘Tat’, dat betekent: ‘in sterkte’. De andere zuil heet ‘Tattu’, dat ‘vestigen’ betekent. Gekombineerd betekenen deze twee woorden: “Deze plaats is door kracht voor eeuwig gevestigd.” ZUILEN De Tatt wordt in het Egyptisch beschouwd als een symbool voor standvastigheid. Het vertegenwoordigt ook vier hoeken en is gelijk aan de vierhoek. Twee Tats vormen de toegang naar Tattu. Tattu is de poort Figuur 9. Verschillende typen zuilen. naar het gebied waar de sterfelijke ziel samengesmolten wordt met een onsterfelijke geest en ‘voor eeuwig in de mysteriën van Amenti wordt gevestigd’. In het voorportaal naar de Tempel van Koning Salomo stonden twee bijzondere zuilen (1 koningen 7:21, 22): “En hij richtte de zuilen op in het voorhuis des Tempels; en de rechterpilaar noemde hij ‘jachin’ en de linkerpilaar noemde hij ‘Boaz’ “. In het Hebreeuws betekent ‘jachin’ ‘vestigen ‘ en ‘Boaz’ betekent ‘door sterkte’. Bij de ingang van de Tempel van Koning Salomo en ook bij de ingang van de Hal des Oordeels van Osiris stonden twee zuilen. In beide gevallen hebben de zuilen dezelfde namen, en hoewel verschillend intaal, dezelfde betekenis. Ook de ornamenten op de zuilen tot en met het leliewerk zijn identiek. Dat laat zien dat koning Salomo voor zijn eigen tempel in Jeruzalem een complete kopie maakte van de tempelingang in Amenti. De Maori in Nieuw-Zeeland plaatsen zuilen bij de toegang tot hun dorpen en soortgelijke zuilen worden door de Amerikaanse Indianen in het noordwesten gebruikt. Plato vertelt ons, als hij het over Atlantis heeft: “Het volk kwam beurtelings om de vijf en zes jaar bijeen en zwoer onder het offeren van stieren de heilige inscripties op de zuilen van de tempel te zullen gehoorzamen”. Java is één van de grootste eilanden van de Maleisische archipel. Forbes schrijft daarover: “Op Java leeft een stam, de Karangs, waarvan wordt beweerd, dat zij afstammelingen zijn van de eerste bewoners van het eiland; de ouderen en de jongeren gaan viermaal per jaar
heimelijk in processie naar een heilige plek in een dicht woud. De ouden om te aanbidden; de jongeren om de mysteriën van hun voorvaderen te zien en te leren. Op deze plek liggen de ruïnes van in vierhoekige omheiningen aangelegde terrassen, waarvan de grenzen zijn gemerkt door steenblokken of in de bodem zijn vastgelegd. Overal op de terrassen staan opvallende monumenten – rechtopstaande zuilen; bijzonder opvallend is een rechtopstaande zuil binnen een vierkant. Hier volvoeren deze afgezonderde mensen de riten en die door hun voorvaderen uit vervlogen tijden zijn doorgegeven. Met bijgelovig ontzag herhalen zij een litanie die zij zelf niet verstaan of begrijpen. Deze litanie is ook te vinden in het Egyptische Dodenboek. Ik heb de nadruk gelegd op een rechte zuil binnen een vierkant, omdat dat ook in het dodenboek te vinden is. a. De eerste zuilen waar gegevens over zijn, bestonden uit vier op elkaar gestapelde kubussen met ingehakte symbolen. De zuil links is vierkant , waar bovenop een kubus; de zuil rechts is rond en gemerkt met het symbool voor ‘gevestigd’. Deze zuilen stonden symbool voor ‘de Heilige Vier die gevestigd waren in sterkte, recht en orde in het hele universum’. Figuur 28. Een oude zuil en een kubus. b. De Kubus is van groot belang voor de Koninklijke AartsVrijmetselaars. Een verslag over de vondst staat in de ‘Rubriek’ van het 64e hoofdstuk van het Dodenboek. De vertaling is van Pierret (Turijnse Copie): “Dit hoofdstuk, geschreven met blauw op een stuk gebakken klei, is buiten Hermopolis gevonden. In de regeerperiode van Koning Menkara -wiens woord waarheid is- werd het gevonden door prins Har-titi-f, toen hij een reis maakte om de tempels te inspecteren. Het geschrevene bevatte een lofzang die hem in vervoering bracht. Hij bracht het naar de wagen van de koning toen hij zag dat op de kubus was geschreven: ‘een groot mysterie’ “. Papyrus uit 3733 v.Chr. (Londense Copie): “Dit hoofdstuk op een blok ijzer uit het zuiden, werd gevonden in de stad Khemennu tijdens de regering van koning Men Kau Ra. Het was ingelegd met letters van echt lapis-lazuli. Hij vond het toen hij een rondreis maakte om de tempels te inspecteren. Nekhit was bij hem, hielp hem bij de vertaling en bracht het naar de koning toen hij begreep dat het een belangrijk mysterieus voorwerp was”. Papyrus. Mes-em-neter, 4266 v.Chr. “Dit hoofdstuk werd gevonden in de fundering, in een voetstuk van de schrijn van de Heilige Hehhu-boot door de hoogste Vrijmetselaar ten tijde van koning Hesepti”. Mexicaanse Kubus, tablet nr. 152 van Niven’s collectie: Deze stenen kubus werd gevonden door William Niven in Santiago Ahuizoctla, temidden van andere stenen tabletten. Doorsnede ongeveer 28 cm. William Niven is een hooggeplaatste Vrijmetselaar; hij vroeg mijn speciale aandacht voor deze steen. Er is een groot verschil tussen deze kubus en de Egyptische. De laatste laat de kubus fysiek verdubbeld zien. Het symbool bovenop deze kubus is de priesterlijke letter H, in zichzelf verviervoudigd. Dit betekent: óf de verviervoudiging is een beklemtoond bijvoeglijk naamwoord, óf het wil zeggen fysiek verviervoudigd. Dat laatste lijkt me juist, omdat in die tijd voor een bijvoeglijk naamwoord wel dezelfde letter gebruikte, maar met een andere glyf, zoals ik al eerder heb uitgelegd. Behalve dit verschil betekenen de twee kubussen hetzelfde. Figuur 10. Uitgeklapte kubus.
De Vier Grote Primaire Krachten. Al vanaf het begin hebben de Vier Grote Primaire Krachten een hoofdrol gespeeld in de religie van de mens. Het blijkt, dat het grootste deel van de oude theologie was gebaseerd op hun werking en veel theologische lijnen en variaties zijn eruit voortgekomen. Ze zijn dus niet dood. Ze blijven onder ons tot op de dag van vandaag, hoewel hun verschijningsvorm in de loop der tijd veranderd is en er voortdurend theologische bijstellingen werden toegevoegd. In oude tijden was het normaal om tempels aan deze Krachten te wijden. In alle tempelplattegronden op de Mexicaanse stenen tabletten van Niven ontdekte ik dat elke tempel was gewijd aan de Heilige Vier als vertegenwoordiger van de almacht van de Schepper (symbolisch voor zijn macht). Het eerste symbool van de Heilige Vier vond ik in de Naacal geschriften van 70.000 jaar geleden. Het is een eenvoudig kruis (+). Geleidelijk ontstonden er drie variaties op dit oorspronkelijke kruis: 1. de Swastika 2. een soort Malteser kruis 3. de gevleugelde cirkel Alle kruisen zijn symbolen voor de Heilige Vier. Het lijkt me zinvol uitleg te geven over de Heilige Vier en het verschil met de Zeven Grote Bevelen van de Schepping duidelijk te maken. Want ik vind dat sommige Egyptologen hier ernstig hebben gefaald. De Heilige Vier waren de ‘uitvoerders’ van de Zeven Bevelen. Kort gezegd: de Schepper gaf Zeven Bevelen en de Heilige Vier voerden ze uit. De oude opvatting was: “In den beginne heerste chaos in het heelal, volslagen duisternis en geen geluid. Toen beval de Schepper, die werelden wenste te scheppen, Zijn Vier Grote Krachten om wet en orde in het heelal te vestigen, zodat het scheppingswerk kon beginnen. Toen wet en orde waren gevestigd, werden de scheppingen door de Heilige Vier uitgevoerd volgens Zijn wensen en bevelen”. Figuur 11. Voorbeelden van kruisen.. Deze paragraaf komt uit een zeer oud Naacalgeschrift, dat treffende gelijkenis vertoont met de Mexicaanse tabletten. Dit toont duidelijk aan, dat de oorsprong van de Mexicaanse tabletten dezelfde is als de Naacal, namelijk de Heilige Geïnspireerde Geschriften van Mu. Blijkbaar hadden alle oude volkeren, afhankelijk van hun taal, speciale namen voor de Heilige Vier. Sommige hadden er vele namen voor. Ze werden aangeduid als: De Heilige Vier, de Vier Groten, de Vier Machtigen, de Vier Sterken, de Vier Grote Koningen, de Vier Grote Maharadja’s, de Vier Grote Bouwheren, de Vier Grote Architecten, de Vier Grote Meetkundigen en nog veel meer. Korte tijd daarna vond ik ook de namen: De Vier Grote Zuilen van het Universum, de Vier Genieën. En nog weer later: de Amshaspands bij de Mazdasnans, de Elohim en Serafijnen bij de Hebreërs, de Rabi en de Titanen in de geloofsleer van Hesiodus en tegenwoordig zijn er de Aartsengelen bij de Christenen en de Mohammedanen. Niet alleen hadden de Heilige Vier velerlei namen bij verschillende volkeren, ook werden kruissymbolen bedacht om hun namen te benadrukken. Niven’s oude Mexicanen leefden zich artistiek helemaal uit op deze symbolen, die vaak erg mooi zijn. De Swastika was erg geliefd. De gevleugelde cirkel was veruit favoriet . De Egyptenaren maakten een aantal prachtige artistieke ontwerpen van gevleugelde cirkels. Ik laat hierbij 20 voorbeelden zien van Niven’s Mexicaanse Stenen Tabletten met kruisvormen en ook de sleutel om ze te begrijpen.
Sleutel voor het ontcijferen van de Kruissymbolen: 1. Het origineel voor de Heilige Vier; een simpel kruis. 2. De oudste vorm van een kruis met lussen. 3. Cirkel met een stip middenin. Het zuidelijke of Naga-symbool van de zon als Ra, het symbool voor één God. 4. Een dubbele cirkel. Het noordelijke of Uigher-symbool van de zon als Ra, het symbool voor één God. 5. Bouwheer. 6. Architect. 7. Meetkundige. 8. Meester bouwheer. 9. Gevestigd, opgericht. 10. Sterkte. 11. De priesterlijke letter H, het alfabetische symbool van de Figuur 12. Sleutel. Heilige Vier. 12. Voltooid. Het bevel is uitgevoerd en voltooid. 13. Zuil. 14. Hemel. 15. Een Primaire Kracht. 16. Actief. Een speer, pijl, werpspies of werppijl. 17. Een gewone cirkel rondom het kruis symboliseert het heelal en geeft aan dat de krachten door het hele heelal werkzaam zijn. De cirkel die het heelal symboliseert heette Ul, het einde van de ruimte. Waar deze cirkel wordt gebruikt, verwijst het naar het einde van de ruimte. De cirkel omvat dus de hele ruimte. Sommige glyfen heb ik vertaald met ‘bouwer’, ‘architect’ en ‘meetkundige’, omdat deze woorden gelijkwaardig zijn aan de Naga-namen daarvoor. Wat de namen daarvoor bij de oude Mexicanen waren, is onbekend. Zij hadden een eigen taal, die nogal verschilde van de Naga-taal. Maar omdat de Naga en de Mexicaanse symbolen hetzelfde zijn, was ook de betekenis ongetwijfeld hetzelfde. Er werden namen gegeven om de Heilige Mysteries compleet te maken en om voor de leek te verbergen dat het de Primaire Krachten waren. Gelukkig worden deze Krachten op andere tabletten zo nauwkeurig beschreven, dat het makkelijk is hen moderne namen met hun oorsprong en handelingen te geven. De Swastika Populair gezegd het ‘gelukssymbool’ en één van de vele symbolen van de Vier Grote Primaire Krachten, was een favoriet symbool in de oudheid en ligt de mens nog steeds na aan het hart. Het hoort bij de groep Vrijmetselaarssymbolen. Maar de Swastika heeft het moeilijk gehad. De ouden lieten het niet onveranderd. Laten we eens kijken hoe het veranderde: Figuur 12.1. Is het oorspronkelijke teken voor de symbolisering van de Vier Grote Primaire Krachten. Figuur 12.2. Er is een verandering, maar van onbekende datum. De cirkel symboliseert de Schepper, dus het kruis in de cirkel benadrukt dat de Schepper er bij hoort als er sprake is van de Figuur 12. Veranderingen bij de Swastika. Vier Grote Primaire Krachten. Zo ontstond een verandering. Figuur 12.3. In deze figuur liggen de uiteinden van het kruis buiten de cirkel en zijn haaks omgebogen naar het westen. Het symbool voor de Schepper ligt in het centrum. Dit voldeed niet, want nu kon men niet over de Vier Grote Krachten spreken zonder de Schepper erbij te betrekken.
Figuur 12.4. In deze figuur is het symbool voor de Schepper weggelaten, zodat een glyf overbleef samengesteld uit de symbolen voor de Grote Vier, dusdanig dat ze een kruis vormen dat Swastika wordt genoemd. In deze vorm bestaat het nog steeds. De verborgen betekenis van de Swastika. De priesters hadden een andere betekenis voor dit kruis dan ze de leek voorhielden. 13.a Glyf voor bouwer. 13.b Open kruis toont de Vier Bouwers. 13.c Glyf voor meetkundige. 13.d Glyf voor architect. Figuur 13. Sleutel. 13.e De drie treden naar de troon. 13.f De Vier Bouwers die een vierkant vormen. Dit leest niet alleen als de Vier Grote Bouwers, maar ook als de Vier Grote Sterken. Het is ook het oorspronkelijke symbool voor de aarde, het vierzijdige vierkant. Legende. Op bevel van de Schepper bouwden de Vier Grote Primaire Krachten het universum en alles daarin. Zij, de hemelse architecten en meetkundigen, de Vier Grote Sterken, bouwden de aarde en vormden het leven. Figuur 14. De vlindervleugelige cirkel op Nivens Mexicaanse tablet nr. 66. De oudst bekende gevleugelde cirkel, dateert van meer dan 10.000 v.Chr. De Gevleugelde Cirkel is ĂŠĂŠn van de laatste symbolen die gebruikt werden om de Vier Grote Primaire Krachten aan te duiden. Tenzij we onze hedendaagse begrip daarvan, de aartsengel als menselijke vorm met vleugels en trompet, meetellen. Alle vleugels van de volgende cirkels zijn gevederd. Figuur 15. De oudste cirkel met gevederde vleugels (Naaca). Figuur 16. Vleugel uit Guatemala.
Figuur 17. Persische vleugel.
Figuur 18. Assyrische vleugel.
Figuur 19. Egyptische vleugel. De meest voorkomende vorm. Het oudste voorbeeld van een gevederde cirkel ontdekte ik in een eerbiedwaardig Hindumanuscript, een kopie van enige heilige geschriften. De ouderdom is onbekend. Het bestond uit de tweede figuur uit de evolutie van de Swastika met een paar gevederde vleugels. Onder de 2600 tabletten die door Niven in Mexico werden gevonden, bevond zich slechts
één exemplaar met een gevleugelde cirkel. Deze verschilt volkomen van de andere vleugels. De andere hebben gevederde vleugels zoals een vogel. Dit Mexicaanse exemplaar heeft vlindervleugels. Legendes. Om de weelderigste gevleugelde cirkels te vinden moeten we teruggaan tot het tijdperk van de Assyriërs, de Babyloniërs en de Egyptenaren van 3000 tot 1000 voor Christus. Figuur 20. Egyptisch symbool met gebogen vleugels. De Egyptische gevleugelde cirkel met gebogen vleugels is geschilderd op de eindmuur van de grafkamer van Koningin Haptsepsut. Zij was de Egyptische prinses die Moses uit het rieten mandje haalde. De gebogen vorm duidt op uitzonderlijke bescherming. Figuur 21. Egyptisch symbool uit de grafkamer van Thoetmoses I.
Figuur 22. Van onbekende datum is dit Griekse gevleugelde symbool.
.