MU-16

TITEL : The Lost Continent of MU AUTEUR : James Churchward UITGEVER : Coronet Communications, N.Y./USA HET VERZONKEN CONTINENT MU HOOFDSTUK 16 OUDE MYSTERIES, RITEN EN CEREMONIES Met behulp van de Popol Vuh en de ontcijferingen van de teksten in de grote pyramide bij Cairo, kan ik sommige van de oude mysteries, riten en ceremonies beschrijven. Le Plongeon vertaalde de Popol Vuh in het Engels vanuit de Franse vertaling van Brasseur, terwijl hij het met het oorspronkelijke Maya-manuscript vergeleek. Hij leende me zijn kopie om er aantekeningen uit te maken. Het volgende uit de Popol Vuh komt dus via Le Plongeon.

In Guatemala onthulden de Quiche Maya’s hun heilige mysteries in zeven stappen aan hun aspiranten voor de initiatie. Na de eerste inwijding, werden de overige stappen in zes kamers of huizen behandeld.

Sommige proeven of graden zijn bijzonder interessant, omdat we ze later ook terugzien bij de Egyptenaren en in het Oude Testament.

Eerste inwijdingsstap – Voor deze stap moesten de inwijdingsaspiranten twee rivieren, één van modder, de andere van bloed, oversteken voordat ze de vier wegen konden bereiken, die leidden naar de plek waar de priesters hen opwachtten. Het oversteken van de rivieren was vol gevaren die moesten worden vermeden. Vervolgens moesten ze langs vier wegen – de witte, de rode, de groene en de zwarte – die leidden tot de plek waar de Raad hen opwachtte, bestaande uit twaalf gesluierde priesters en een houten beeld gekleed en met ornamenten omhangen als een priester. In aanwezigheid van de Raad werd de aspiranten gezegd de Koning te groeten, terwijl op het houten beeld werd gewezen. Dit was om hun onderscheidngsvermogen op de proef te stellen. Daarna moesten ze eenieder afzonderlijk begroeten, ieders naam en titel noemend, zonder dat dit was verteld. Daarna werd hen gevraagd te gaan zitten op een bepaalde zetel. Als ze - zoals gevraagd was - gingen zitten, maar vergaten gepast respect te tonen aan de verheven vergadering, dan hadden ze daarna al snel spijt van hun gebrek aan manieren; want de zetel, gemaakt van steen, was dan gloeiend heet. Als ze de uitnodiging bescheiden afsloegen, werden ze naar de tweede beproeving geleid.

Het Donkere Huis – Ze moesten de nacht in het Donkere Huis doorbrengen en zich onderwerpen aan de tweede proef. Er stonden wachters rond het huid om te voorkomen dat de kandidaten kontakt hadden met de buitenwereld. Dan werd elk een brandende toorts van dennenhout en een brandende sigaar gegeven. Deze mochten niet uitdoven, maar moesten toch bij zonsopgang heel terug worden gegeven als de dienstdoende priesters ze kwamen opeisen. Schande over hem die zijn sigaar en toorts had opgebrand! Verschrikkelijke kastijdingen, zelfs de dood wachtten hen.

Al deze tweede proef succesvol was volbracht, dan moest de derde beproeving worden ondergaan in: Het Huis van de Speren – In dat huis moesten de aspiranten vier potten met zeldzame bloemen tevoorschijn halen zonder kontakt met iemand van buiten en zonder ze te hebben meegebracht.

Ze moesten zich ook verdedigen tegen de aanvallen van de beste speerwerpers, die voor elke kandidaat waren uitgezocht. Als ze er bij zonsopgang zegevierend uit kwamen, werden ze waardig bevonden voor de vierde proef. Daarvoor werden ze een hele nacht opgesloten in: Het Ys Huis – In dit huis was de kou intens. Ze moesten zorgen niet door de kou om te komen en dood te vriezen. Dan vond de vijfde proef plaats.

Het Tijger Huis – In dat huis stonden ze bloot aan het gevaar te worden verscheurd door wilde dieren. Als ze veilig uit de tijgerkuil te voorschijn kwamen, waren ze gereed om zich aan de zesde beproeving te onderwerpen.

Het Vuur Huis – Dit was een brandende oven waar ze van zonsondergang tot zonsopkomst in moesten blijven. Als ze die ongeschonden konden verlaten, werden ze waardig bevonden de zevende en laatste beproeving, de zwaarste van alle, te ondergaan.

Het Huis van de Vleermuis – Dit was het huis van Camazotz, de God van de Vleermuizen; het huis was vol dood en dodelijke wapens. Hier verscheen de God zelf vanuit de hemel, voor de kandidaten en onthoofdde hen als ze niet op hun hoede waren.

Het voorgaande is een samenvatting van Le Plongeons vertaling. Hij zegt dat deze riten in Xibalba, een plaats in het hart van Guatemala-gebergtes, werden beoefend. Ik denk dat hij geen juist beeld geeft. Hij had moeten zeggen dat ze symbolisch waren bedoeld; nu wekt hij de indruk dat er een bloedstollend, ontzag inboezemend, bovennatuurlijk mysterie werd opgevoerd. Hij vergeet dat er een tegenspraak in zit, want hij zegt dat de kandidaat vooraf is voorbereid, zodat hij weet wat hij moet zeggen, doen en hoe te handelen. Met andere woorden, de lessen zijn hem vantevoren geleerd zijn en deze proeven examen-opgaven waren om vast te stellen of hij ze kende.

Dit wordt bevestigd door wat op de muren van de tempel in de grote pyramide bij Cairo wordt gevonden. Hier wordt uiteen gezet dat de kandidaat is voorbereid en een vriendelijke geest hem beeleid en hem door alle beproevingen leidt.

Als bij een literaire zaak de vleermuis betrokken is, betekent dit dat de schrijver bedoelt dat de Maya’s de vleesmuis als een god beschouwden en aanbaden. De maya’s beschouwden de vleermuis helemaal niet als een go, ook aanbaden ze hemniet. Dit is zo duidelijk in de zevende proef – het huis van de vleermuis – aangetoond, dat het boven alle twijfel verheven was. Hoe zou het vleermuisaanbidding kunnen heten als er duidelijk staat, dat ‚de Heer uit de hemel‘ is neergedaald om toe te zien en om de kandidaat ten slotte te laten slagen.

De hele ceremonie is symbolisch, om de kandidaat te tonen hoe hij voorbereid moet zijn, wil hij aan zijn taak voldoen als zijn tijd daar is.

De Pyramide Tempel – Ik ga nu de oude Egyptische heilige mysteries zoals zij door de tempel in de grote pyramide bij Cairo zijn onthuld, vergelijken met die van de Maya’s zoals die in de Popol Vuh zijn weergegeven.

De toegangsdeur is geplaatst in het noorden en bestaat uit een enkele steen in de vorm van een rechtzijdige driehoek boven een vierkant en draaiend op een spil. Dit was symbolisch voor hemel en aarde. De kandidaat moest hierdoor, want zij symboliseerden de overgang van het heden naar een toekomstig leven. Er waren twaalf ingangen te passeren voordat het Grote Oosten kon worden bereikt, met voor elk speciale geheimen en beproevingen.

Constructie van de pyramidetempel.

De eerste was onzichtbaar; het was blijkbaar een blinde deur, bewaakt door Horus. Het was schijn of niets, omdat de kandidaat was blind en van zijn zintuigen beroofd – behalve beweging. Deze ingang moest met hulp van een bevriende geest worden gepasseerd. Als hij door de ingang heen was, werd hij door de vriendelijke geest, die hij niet kon zien, langs gangen geleid naar de plaats van de inwijding, waar zijn Manes opnieuw tot leven gewekt waren door de nederdaling van de ziel bij de wachtende kandidaten. Daarna werd hij naar de kamer van het centrale vuur geleid dat hij moest uitdoven.

Dodenboek, hoofdstuk XXII – “Ik kom, ik doe wat mijn hart op de Dag van het Vuur verlangt als ik de vlammen doof zodra ze verschijnen“. En in hoofdstuk XXV – “Ik zorg dat de mens zich zijn naam in het Huis van Vuur herinnert“. Verwijzingen naar de Poel van Vuur komen we in het Dodenboek vaak tegen, meestal vergezeld van voornoemd vignet.

Van de Kamer van het Centrale Vuur werd de kandidaat naar boven naar de Grote Hemelse Horizon geleid, waar hij bij een poort kwam. Daar werden hem vragen gesteld die hij beantwoordde; dan ging hij er door en kon hij weer zien, zodat hij ook zijn vriendelijke gids kon zien. Vervolgens werd hij geleid naar de Kamer van de Schaduw, Oordeel over de Rechtvaardigen, Waarheid en Duisternis, de Zeven Hallen van de Dood.

Hier moest hij een verhoor ondergaan; er werden hem woorden opgegeven die hij zich moest herinneren voor hij naar de tweede poort werd geleid, waar hij verplicht was antwoorden te geven alvorens binnen te mogen.

Als hij de tweede poort was doorgegaan, mocht hij de hal binnen, die de Tiende Hal van de Waarheid of Plaats van Beproeving werd genoemd, wat door de zwarte en witte tegelvloer – Goed en Kwaad, Waarheid en Leugen – werd uitgebeeld.

Van deze hal werd hij naar de Kamer van de Nieuwe Geboorte, of de plaats van de aanstaande wedergeboorte van de ziel geleid. In deze kamer werden emblemen van sterfelijkheid gevonden en een lege sarcofaag. Een kleine opening werpt licht van de schitterende morgenster Sothis in de kamer. De rust van de kamer herinnerde de adept eraan wat hij had doorgemaakt. Hij rees dan op uit de tombe.

Vervolgens werd hij naar de Troon van de Wedergeboorte van de Ziel gebracht, waar de Installatie van de Verlichting plaatsvond. Vervolgens onderging hij meerdere beproevingen om tot de Kamer van het Oosten, tot de Troon van Ra te komen om een Meester te worden. Het ongeschapen licht van waaruit alle geluk van de toekomst ontstond, kon hij in de verte zien. Na het passeren van een andere poort waar hij moest bukken, werd hij naar de Kamer van het Groot-Oosten geleid.

De ingewijde moest de vuurproef doorstaan om als adept te worden aangenomen. De adept moest gerechtvaardigd worden. Dan moest de gerechtvaardigde worden verlicht. Dan moest de verlichte volmaakt Meester ijn voordat hij de binnenste kamer vanhet Goddelijke Huis kon verwerven.

Als we de Egyptische met de Maya-riten vergelijken: in de pyramidetempel waren twaalf kamers of portalen – in de Mayatempel zeven huizen. De Egyptenaren hadden een donkere kamer, eveals de Maya’s. De Egyptische inwijding kende een vuurpoel – de Maya’s hadden een vuurhuis. De Egyptische had zeven dodenhallen – het Mayahuis van de Vleermuis kwam daarmee overeen.

Nadat Mu verwoest was, symboliseerden de mensen haar verwoesting op de een of andere manier, opdat ‘haar gedachtenis door de komende generaties niet zou worden vergeten‘.

De Maya’s van Yucatan richtten voor haar een pyramide als monument op, dat tot op heden bestaat.

Zij stichtten ook tempels ter nagedachtenis.

De Quiché-Maya’s namen het in hun ceremonies op in de vorm van een symbolisch ‘vuurhuis‘.

De Grieken symboliseerden het door een Maya-heldendicht in de vorm van hun tegenwoordige alfabet op te stellen. Dit heldendicht beschrift de wijze waarop Mu ten onder is gegaan.

De Egyptenaren symboliseerden de ondergang, evenals de Quiché-Maya’s, in hun religieuze ceremonies. Als de ingewijde in de religieuze mysteries vorderde, ging hij symbolisch door de taferelen van de ondergang van zijn Moederland, om haar tijdens zijn leven in gedachten te houden.

Mozes symboliseerde het op diepzinnige wijze in zijn geschriften, zoals we die tegenwoordig in onze Bijbel vinden.