INTERVIEW
Tekst: Arjan Klaver Fotografie: Nico Brons
DIGGY DEX:
‘HET IS VERSTANDIG OM EVEN UIT JE CARROUSEL TE STAPPEN’
Somtijds drukt een kunstenaar de resetknop in. Kijkend in de spiegel borrelen dan gewetensvolle vragen op: wie ben je, waar ga je voor en wat zijn de uitdagingen en tegen welke prijs? De antwoorden bepalen de routekaart die hij of zij in de wereld van morgen gaat volgen. Voor Diggy Dex klinkt deze introspectie als muziek de oren. “Het is altijd goed om even afstand te nemen van de carrousel van het leven waar we ons in bevinden.”
“
Het leven is een ongoing looping”, opent Diggy Dex, het alter ego van Koen Jansen het gesprek in de fotostudio van Nico Brons op de verdieping van een voormalig Amersfoorts bankgebouw. Vanuit het raam is de dynamiek van ‘zijn’ stad zichtbaar. “De levendige van deze stad, waar ik al jaren onderdeel van uitmaak, is een van de inspiratiebronnen voor mijn liedjes. Ik kan ervan genieten om te midden van de drukte bijvoorbeeld op een bankje te zitten. Het is heerlijk om naar de mensen te kijken. Ik kan me ook niet voorstellen dat er kunstenaars zijn die zich drie jaar lang willen en kunnen laten opsluiten in een hutje op 6
AMERSFOORTLiving
de hei om de nodige inspiratie te tanken.” Het is duidelijk waar de geboren Leusdenaar een deel van zijn inspiratie als songwriter/ rapper opsnuift. Muziek die sinds zijn entree als soloartiest in de muziekbusiness in 2006 met de CD Verhalen Vanuit De Sofa niet direct in een hokje is te vangen. Dankzij zijn voorliefde voor het Vlaamse en zeker het Frans lied, leveren de zestien muzikale creaties die op zijn debuut staan hem de geuzenaam ‘chansonrapper’ op. Drie jaar na zijn debuut kwam zijn grote doorbraak met de remix van het liedje Slaap lekker (Fantastig Toch) met en van de Vlaamse zangeres Eva de Roovere. “Ik was 29 jaar
toen ik dit nummer van haar hoorde”, blikt Dex terug. “Het werd een hit in Nederland en België. Bovendien verscheen dit nummer op mijn derde album Lange Nachten, Korte Dagen. Het succes opende voor mij deuren naar nieuwe ruimten in een andere wereld. Het succes had ook een keerzijde. Ik voelde dat de druk op mijn schouders behoorlijk toenam. Grote verwachtingen beklemmen mij nu eenmaal. In die periode was het dus tijd voor introspectie. Ik heb namelijk een sterke drang naar autonomie. Vrijheid. Als kind had ik dat ook in mijn geboortedorp Leusden. Het was voor mij een grote groene speeltuin. Daarna verlegde ik mijn grenzen
