BUITENLEVEN
Tekst: Ruud Slagmolen Fotografie: Ruud Slagmolen
Wilde bloemen:
MOOI, ONSTUIMIG EN VRIJGEVOCHTEN Ze lonken langs de weg en bekoren veel voorbijgangers. Maar pas op, want achter dat fraaie gezicht schuilt soms een venijnig karakter. Een enkele keer zelfs dodelijk. Maak kennis met de wilde bloemen die de bermen bont kleuren.
Z
e dragen namen die zowel macaber als poëtisch zijn. Denk aan zwarte toorts, welriekende nachtorchis, mansbloed en groot heksenkruid. Bij zulke namen denk je eerder aan ingrediënten van een duister drankje die een toverkol uit een huiveringwekkend sprookje je gniffelend aanbiedt. Nee, dan zilverschoon, damastbloem, hemelsleutel en vrouwenschoentje. Voor zó’n dichterlijke pastorale trek je er graag op uit. Om te genieten van al die wilde bloemen die zich als een kleurig lint langs de wandelroutes en fietspaden aaneenrijgen.
48
NESSELANDELiving
NIET IN KEURSLIJF Hoe verschillend de soortnamen van deze veldbloemen ook klinken, hun karakter is identiek: onstuimig en vrijgevochten. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de tulp en de narcis laten wilde bloemen zich niet in een keurslijf dwingen. En ze staan ook niet keurig in het gelid op door telers gekozen velden. Nee, ze kiezen zelf de plek waar ze het beste gedijen: in de berm, op dijken, in polders en aan de waterkant, om maar enkele biotopen te noemen. In Nederland en België komen zo’n veertienhonderd wilde planten voor, waarvan een groot aantal bloemen
bevat. Maar bij de meeste soorten zie je nauwelijks zichtbare bloemen, zoals grassen en waterplanten. Onder de zeldzame wilde bloemen bevinden zich de dotterbloem, de koekoeksbloem, de rietorchis, de Spaanse ruiter en de klokjesgentiaan. Van alle soorten die in Nederland voorkomen, wordt zeker de helft - zo’n zevenhonderd - met uitsterven bedreigt. Dit dankzij overbemesting, ontwatering, ontginning en bebouwing van het landschap. Gelukkig zijn er organisaties als Natuurmonumenten om dat uitsterven zoveel mogelijk te voorkomen. Ook in de nationale parken worden wilde bloemen beschermd.
