RifRaf december 2012

VLUCHTEN NAAR EEN ANDER UNIVERSUM

ELF GLASHELDERE SONGS

“Rise is een vriendelijke plaat met melodieuze songs, ontdaan van elke zweem van ballast, en met een zekere wereldmoeheid in de teksten.” (De Standaard)

“erg goed… Soms stamp je mee op de beat, soms zit je haast roerloos te luisteren naar gefluisterd verdriet… Wie op deze wijze debuteert, legt de lat zelf hoog… ****” (indiestyle.be)

“Je moet al van goeden huize zijn om als Belg met een overtuigende singer/songwriterplaat voor de dag te komen, maar Sherman krijgt het voor elkaar.“ (De Morgen)

“…songs die het goed kunnen vinden met James Taylor, Ryan Adams en hier en daar een countrybluesallochtoon. En dus ook met u… belooft veel. ***” (Knack Focus)

“Van de 11 songs op het album kunnen er pakweg 8 dienen als single, en komt er eentje in aanmerking voor Belgische song van het jaar. ****” (indiestyle.be)

“Was Ryan Adams een Vlaming geweest, dan heette hij Douglas Firs.” (Radio 1)

LIVE DATES ON SHERMANTHEBAND.COM

LIVE DATES ON DOUGLASFIRS.BE

241

hundred waters

jaargang 24 • dec 2012 / jan 2013

Hundred Waters betovert, ontroert en doet je mond openvallen van verbazing.

04 Shortcut 06 Kükl 04 05 06 08 09 10 11

Glimps 15 jaar Le Grand Mix Hundred Waters I Am Kloot Fidlar Vitalic Rone

12 14 15 16

Amenra Echo Beatty TMGS (on cd)

Het jonge vijftal uit Florida slaagt er in om een teder verbond te smeden tussen virtuositeit en gevoel. De sprookjeswereld op de erg sterke debuutplaat ‘Hundred Waters’ (cd-release: 10 december) is een melodisch complex spinnenweb, geweven tot een prachtig tapijtje van felle kleuren en gracieuze patronen van de fijnste makelij. En met hun een mix van elektronica, folk, pop en klassieke muziek overtuigt Hundred Waters ook live, zo blijkt na hun optreden in de Gentse Vooruit.

Denk aan Sufjan Stevens, St. Vincent, Björk en Dirty Projecters.

Mooie referenties voor een straffe groep die staat voor buitengewone zangpartijen, virtuoze melodieën en verfijnde klanken.

homegrown

20 Earteam 35 Compiled 36 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties

Amenra kan je dan weer omschrijven door genres als doom, sludge en metal op te sommen, maar maar de Kortijkse band is veel meer dan dat. Rond Amenra hangt immers een duistere, imponerende sfeer. En Church of Ra is dan weer het kunstcollectief rond de groep die de donkere, innemende lijn van de zware, slepende muziek doortrekt naar de raadselachtige liveprojecties, indrukwekkende videoclips en symbolen. ‘Mass V’, het vijfde studioalbum, komt uit op het Neurot-label van Neurosis en nestelt zich diep onder de huid.

© Jeroen Mylle amenra

© Vincent Arbelet vitalic

Colofon www.rifraf.be jaargang 24 nr. 241 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf feb: uit op 24 jan

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 09 jan

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 15 jan

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, duan gatto, kristof hermans, elmo lê van, robin looyen, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, jana poppelaars, sofie pype, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be drukkerij Corelio Printing Anderlecht

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be België: 13 € Europa: 25€ BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres.

U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

04

Glimps

shortcut

14 & 15 dec

Rechtzetting In-kata Vervelend bezoek gekregen van de zetduivel, vorige maand. Niet Bram Vermeersch interviewde de band, maar wél Boots. En de sublieme foto is niét van Dries Segers, maar van Elisabeth Broekaert. Ere wie ere toekomt, vele excuses aan de getroffenen.

Nederlandstalige song van A matorski tvv de Dovengemeenschap © Gus&Stella

Verschillende locaties, Gent

Voor de tweede keer organiseren o.a. Democrazy, Keremos en Rockoco het internationale showcasefestival Glimps in de Gentse binnenstad. Meer dan 80 verrassende en opkomende bands uit Europa krijgen elk zo’n 40 minuten om zichzelf te bewijzen als next big thing. En dit op de podia van de fijnste cafeetjes en de coolste concertzalen zoals o.a. Charlatan, Video, Kinky Star, Vooruit, Studioskoop en de Handelsbeurs. Van de meeste internationale bands hebben we nog nooit gehoord, maar laat dat géén obstakel zijn. Doen wél een belletje rinkelen: I Got You On Tape (DK), Alamo Race Track (NL), UMA (DE), Mujeres (ES), Slaraffenland (DK), Jungle By Night (NL), Death Letters (NL)… De helden van eigen bodem zijn natuurlijk wél bekenden en die lijst is ronduit indrukwekkend met An Pierlé, Blackie & The Oohoos, Marble Sounds, Oscar & The Wolf, Raketkanon, Montévideo, Sir Yes Sir, The Black Heart Rebellion, Tommigun, Ian Clement, Creature With The Atom Brain, Lyenn, BRNS, Dans Dans, Douglas Firs, Flying Horseman, Imaginary Family, Mary & Me, Roscoe, Soldout, The K, tomán en ga zo nog maar een tijdje door. Niet te missen, zeg je? Scoor dan snel een ticket.

Dagtickets kosten trouwens slechts 12 euro en een weekendticket amper 20 euro. Driewerf hoera! En surf eens naar www.glimpsgent.be voor nog meer info. (mj)

Flying Horseman © Mark Rietveld De Boekenbeurs werd afgelopen maand afgesloten met een akoestisch optreden van Amatorski. Hoogtepunt was ‘Sonar’: het aller, aller, allereerste Nederlandstalige nummer van de band. De tekst komt van Reinout Verbeke, die hiermee de Songwedstrijd van Red Bull en Boekenbeurs won. En het klinkt nog verdomd beregoed ook! Koop de song online via http://amatorski.bandcamp.com.

De opbrengst gaat volledig naar de Dovengemeenschap, en zo zit je karma voor het komende jaar ook weer snor. (mj)

Antenne Belgique Vanaf 23 november staan de betere tv-toestellen op vrijdagavond op Acht geprogrammeerd. Want dan geniet je van Antenne Belgique, oftewel de muzikale docusoap die je meeneemt door de AB. En die toont dat de Ancienne Belgique veel meer is dan een uitzonderlijke concertzaal. De grote zaal, de AB Club, Huis 23, expo’s in AB Café/Resto, projecten zoals Rewind, Feeërieën, Artists in Residence... het komt allemaal aan bod. En wie zijn eigenlijk de mensen achter de schermen?

Hoe verlopen de voorbereidingen? En wat na een concert? Ga front-, on- en backstage op ontdekkingsreis door dit muzikale paradijs, acht weken lang op Acht! (mj)

vrijdag 14 december

zaterdag 15 december

Handelsbeurs

Handelsbeurs

Oscar And The Wolf, Francis International Airport, Raketkanon, The Black Heart Rebellion

De Beren Gieren, Schneeweis Und Rosenrot, Roscoe, Camera

Vooruit - Balzaal

Vooruit - Balzaal

Creature With The Atom Brain, Navel, I Got You On Tape, Sir Yes Sir

Mujeres, Bologna Violenta, tomán, 321 Mute

Zaal Miry

Zaal Miry

Alamo Race Track, Montevideo, Marble Sounds, Ian Clement

Douglas Firs, Slaraffenland, Flying Horseman

Charlazaal

Charlazaal

Niech, Pinkunoizu, Cyclorama

Jungle By Night, Thee Attacks, [SIC]

Fabriek

Fabriek

Kafabindunya, French Wives, Seni Gormem Imkansiz, Tommigun

Tin Men & The Telephone, TSU!, Imaginary Family

Skoopzaal

Skoopzaal

Radio Chase

Bruut!, Blackie And The Oohoos, Parne Gadje

Yves Peeters Group, Dans Dans, Stadt

Music from scratch en urban binnenshuis? Kan helemaal, want de nieuwe radiozender Chase - een initiatief van een twintigtal dj’s en artiesten, ondersteund door het REC Radiocentrum - focust zich volledig op de urbanisatie van Vlaanderen en brengt hiphop, r&b, trap, dubstep, drum-‘n-bass en consorten tot in de woonkamer. En omdat de beste ontdekkers van muziek nog altijd de luisteraars zelf zijn, kunnen jullie actief mee de playlist bepalen door op de website nummers te diggen. Chase dus, te beluisteren via www.chase.be én dagelijks een uur in heel Vlaanderen op Antwerpen fm en Hit fm. (mj)

Lakenmetershuis

Lakenmetershuis

Dan San, Lyenn, Actuum, Twilite

Mari Kvien Brunvoll, Marius Ziska

Dranouter RootsRally zkt rootstalent Underrated folk- en rootssterren in de maak, scherp jullie zicht. Want Dranouter RootsRally zoekt rootstalent om Idool-gewijs mee te doen aan een betere muziekwedstrijd mét 4 halve finales en de finale tijdens Festival Aan Zee in De Panne, op zondag 28 april. De winnaar mag een artistieke en zakelijke begeleiding verwachten, waaraan bandcoaching, masteringsessies en podiumkansen niet ontbreken. Mis deze unieke kans niet. Maak een profiel aan op www.vi.be, lees het wedstrijdreglement en schrijf je vóór 17 december in. Je moest al achter die computer zitten! Nog vragen? Stel ze aan info@rootsrally.be.(mj)

Charlacafé

Charlacafé

UMA, The Kik, XAXAXA

Mount Stealth, Death Letters, Trésors

Zaal Mengal

Video

Prins Póló, An Pierle, Splashgirl

Black Twig, Soldout

Video

Trefpunt

Baskerville, Microexpressions, The Ringo Jets, Bye Bye Bicycle

Mile Me Deaf, Mary & Me

Trefpunt Me & My Drummer, BRNS, Rackham

Rats On Rafts, Captain Credible, Farfara

Barville

Kinky Star

Mopo, Popecitelji, Paon

Bernays Propaganda, The K.

Barville

Kinky Star Mutiny On The Bounty, Nezni Dalibor

SeaMe.tv SeaMedia is een grensoverschrijdend platform dat de drie landen uit het tweezeeëngebied samenknotst en er vervolgens een nieuwe wereld uit bouwt.

O.a. muziekclubs De Kreun uit Kortrijk en Le Grand Mix uit Tourcoing werken mee aan dit project. Rond Music & Entertainment, Student Life & Work en Issues & Impact worden dagelijks video’s gepost van en voor studenten uit Vlaanderen, Frankrijk en Engeland. Bedoeling is om jongeren te stimuleren om eigen videoproducties te creëren en te delen. Bekijk alles op SeaMe.tv, ook enkele concerten! (mj)

10 x Glimps-duoticket Wil je helemaal gratis naar Glimps? Dat kan! We mogen immers 10 duotickets weggeven, en die tickets zijn beide dagen geldig. Twee dagen gratis op muzikale ontdekkingstocht mét partner/vriend(in), en jij twijfelt nog? Mail toch gewoon naar filip.rifraf@skynet.be met als subject Glimps. Go!

Tekst I foto: bram vermeersch

05

Le Grand Mix bestaat 15 jaar. De muziekclub in Tourcoing (Noord-Frankrijk) vierde dat jubileum al uitvoerig in november met concerten van Godspeed You! Black Emperor, Alt-J, Antibalas en Animal Collective en blijft ook in december de feestneus opzetten met ondermeer een uitverkocht optreden van Dominique A. RifRaf trok naar Tourcoing om er samen met Vincent Nocrékul (directeur communicatie) en Julien Guillaume (programmatie) te praten over het verleden, het heden en de toekomst van Le Grand Mix. Julien Guillaume: “Tien jaar geleden zag ik voor het eerst een concert in Le Grand Mix. Dan ben ik abonnee geworden en heb ik er drie maanden stage gelopen. Niet veel later werd ik aangenomen. Ik was eerst verantwoordelijk voor de publieksontvangst. Daarna mocht ik me ontfermen over l’action culturelle en nu ben ik al vier jaar de programmator.”

Vincent Nocrékul: “Ik was vroeger de communicatieverantwoordelijke in een zaal voor actuele muziek in Rennes. Toen ik de vacature bij Le Grand Mix las, heb ik gesolliciteerd. Ik kreeg de job en na vijf jaar heb ik nog altijd geen zin om te vertrekken.” (lacht)

Welke dromen koesteren jullie?

Julien: ”Op een dag willen we het gebouw met vier verdiepingen boven Le Grand Mix ter beschikking krijgen. Om er bureaus, een bar, een onvangstplaats, repetitieruimtes, logeerkamers en misschien wel een restaurant en een zaaltje voor akoestische optredens in onder te brengen. Dat zou goed zijn voor Le Grand Mix.” Vincent: ”En we willen altijd dat de concerten uitverkopen, zoals in AB. (lacht) Nee, we willen vooral verder doen zoals we bezig zijn. Het wordt er echter niet gemakkelijker op. Europa is in crisis en we hangen af van overheidssteun. De stad Tourcoing is niet zo rijk. Gewoon verder gaan op ons elan zou daarom al niet slecht zijn. We willen in de eerste plaats goede groepen blijven ontvangen.”

En af en toe uitpakken met een verrassing?

Vincent: “Editors hebben ooit bij ons gespeeld. Ghinzu hebben we ooit één dag op voorhand

Elk optreden is een gepriviligeerd moment Hebben jullie het gevoel dat er veel veranderd is in Le Grand Mix doorheen de jaren?

Julien: ”Toch wel een beetje.”

Vincent: “Door de sociale media gaat de verspreiding van muziek en informatie veel sneller. The xx en Alt-J waren in een mum van tijd uitverkocht terwijl dat vijf jaar geleden niet het geval was voor het concert van Bon Iver. Dat was zijn beginperiode en er waren toen 250 mensen in de zaal.“ Julien: “Nu staan we wellicht sterker. We organiseren ook meer concerten dan in het verleden. Er komt meer volk over de vloer en we hebben meer abonnees.

We kunnen nu grotere groepen krijgen in vergelijking met vroeger. Het muzikale landschap is ook helemaal veranderd. Er zijn nu meer zalen en ook meer concerten in onze streek: je hebt L’Aéronef in Rijsel en De Kreun in Kortrijk.

Maar we zijn er op vooruit gegaan. We hebben iets moois ontwikkeld. Zowel qua programmatie als op het gebied van de communicatie, de abonnementen, de strategie richting België, de kwaliteit van het geluid en de bar. Er zijn veel zaken die er voor zorgen dat alles hier goed verloopt. Er werken twaalf mensen voor Le Grand Mix en we organiseren tachtig concerten per jaar. Dat zijn er niet zo veel als je vergelijkt met AB of Botanique, maar voor een Franse zaal als Le Grand Mix volstaan tachtig concerten. Het is goed zoals het is.”

Vincent: “Tachtig is de limiet. Als we 150 of 200 concerten per jaar zouden organiseren, worden we een fabriek die in routine vervalt. “ Julien: “De concerten blijven ook voor de mensen die hier werken gepriviligeerde momenten. Elk optreden is belangrijk. We denken nooit: help, alweer een concert.”

Welke moeilijkheden ervaren jullie?

Julien: “Iedereen wil de goede groepen boeken. Soms lukt het ons maar soms ook niet. Dat is een moeilijk gegeven. Maar Le Grand Mix is ideaal gelegen.

Tourcoing bevindt zich tussen Brussel, Parijs, Londen en Amsterdam. Daardoor krijgen we heel veel bands aangeboden die op toer zijn in Europa.“ Vincent: “Het is vooral belangrijk voor het publiek dat een groep in onze metropool speelt. Hetzij in Le Grand Mix om ons ego te spelen. Of in l’Aéronef in Rijsel of in De Kreun in Kortrijk. Vaak lukt dat niet omwille van de agenda van de band of soms wil een groep enkel in de hoofdstad spelen, zoals met Grizzly Bear het geval was. Daar kan je moeilijk iets aan doen. “ Julien: “Het gebeurt dat een management niet wil dat een band bij ons speelt.

Soms spelen er strategieën waarvan we niet altijd op de hoogte zijn.”

Vincent: “Maar we zijn blij dat Alt-J vorige maand bij ons gespeeld heeft.”

Julien: “Soms wil een groep niet in Le Grand Mix spelen omdat we slechts een capaciteit van 650 plaatsen hebben. Naar aanleiding van vijftien jaar Le Grand Mix hebben we daarom twee concerten buitenhuis georganiseerd. Lambchop in L’Aéronef en Godspeed You! Black Emperor in La Condition Publique in Roubaix. Le Grand Mix is te klein voor een dure groep als Godspeed. Vorige maand hadden we de kans ze te kunnen betalen en ze te plaatsen in een zaal op hun maat. Misschien gaan we in de toekomst nog grote groepen programmeren in La Condition Publique. Maar dat kan je nooit met zekerheid zeggen.”

Zijn er clubs waarmee jullie zich verwant voelen?

Julien: “Ik vergelijk ons qua schaalgrootte vooral met De Kreun. Ook al hebben we een ander profiel. Elke zaal heeft een beetje zijn eigen identiteit. De Kreun is vrij radicaal en experimenteel qua programmatie. Je ziet er vooral noise- en indie-bands aan het werk. Wij programmeren eerder pop, folk en rock voor een breder publiek. We zijn iets meer mainstream.”

Vincent: “Al hebben we niet getwijfeld toen we noisebands als Swans of Melvins aangeboden kregen.”

Julien: “Suuns, Liars en Dinosaur Jr. hebben ook ook al bij ons gespeeld.”

aangeboden gekregen. We zijn er op ingegaan en de zaal was uitverkocht.”

Julien: “Dat was ongelooflijk. Ik koester ook goede herinneringen aan een concert van Lambchop tien jaar geleden en aan het optreden van TV On The Radio ten tijde van het eerste album.”

Vincent: ”Zo’n concerten organiseren is fantastisch. Het is heel fijn te werken in een omgeving als Le Grand Mix. Dat op zich is al een droom. “ Julien: ”En sinds drie jaar werken we mee aan La Voix Du Rock, een gratis festival in Tourcoing.

Dit jaar waren er 15000 mensen. Fantastisch. De burgermeester zei dat hij nooit zoveel mensen samen heeft gezien in Tourcoing. Voor ons is het tof omdat we in Le Grand Mix geen gratis concerten kunnen organiseren. Dat zou ons te veel kosten. Voor La Voix Du Rock werken we samen met de stad Tourcoing en de Rijselse krantengroep La Voix Du Nord. We hoeven enkel te programmeren en de lokale communicatie op ons te nemen. We werken gratis voor het festival maar het levert natuurlijk veel publiciteit op voor Le Grand Mix. En het is goed voor de uitstraling van de stad. Als het imago van de stad aan glans wint, is dat ook goed voor onze club. Het is een win-win-situatie. Het gaat dus goed met Le Grand Mix. Ook al maken we wel eens een fout. Als er weinig volk is of als een concert tegenvalt, zijn we ontgoocheld. Eén keer heb ik het me beklaagd dat ik niet ben ingegaan op een voorstel.

Welke band was dat ook al weer?”

Vincent: “Angus & Julia Stone.”

Julien: “Voilà. Maar Julia heeft hier intussen gespeeld en Angus komt op 30 januari naar Le Grand Mix.”

De vier december-concerten in het teken van 15 jaar Le Grand Mix zijn volledig Frans getint.

Het concert van Dominique A op 11 december is uitverkocht maar check gerust www. legrandmix.com voor alle info omtrent de overige drie optredens (op verschillende locaties).

Verder heeft Le Grand Mix in 2013 ook een heel sterk voorjaarsprogramma met veel lekkers in de aanbieding. Tourcoing is in 2013 the place to be voor concerten van Great Mountain Fire (27/1), Angus Stone (30/1), Jason Lytle (11/2), Nicole Willis & The Soul Investigators (14/2), Lianne La Havas (18/2), Wovenhand (26/2), Skip&Die (2/3), Villagers (6/3), Local Natives (7/3) en The Lumineers (9/3).

15 jaar

Le Grand Mix

06

(Selected by Kurt Overbergh)

10

Onderstaande tracks, albums of boeken hebben Kükl in 2012 ontroerd, geheeld of bij de keel gegrepen. Maar vooral: onderstaande noten hebben Kükl’s heilige geloof in muziek niet beschaamd.

Alt-J ‘An Awesome Wave’ (Infectious Music) Andy Stott ‘Luxury Problems’ (Modern Love) Anstam ‘Stones And Woods’ (50Weapons) Atoms For Peace ‘Default’ (cds, XL Recordings)

Hundred Waters betovert, ontroert en doet je mond openvallen van verbazing. Het jonge vijftal uit Florida slaagt er in om een teder verbond te smeden tussen virtuositeit en gevoel. De ineen geknutselde sprookjeswereld op debuutplaat ‘Hundred Waters’ (cd-release: 10 december) is een melodisch complex spinnenweb, geweven tot een prachtig tapijtje van felle kleuren en gracieuze patronen van de fijnste makelij. Met een mix van elektronica, folk, pop en klassieke muziek overtuigt Hundred Waters ook live, zo blijkt na hun optreden in de Gentse Vooruit. RifRaf sprak vlak daarvoor met Nicole Miglis - een frêle nachtegaal met een verbluffende stem en bedreven pianospel - en Trayor (Tray) Tryon - een nerdy elektronica/gitaar/basspeler met indringende blik en marionetten danspasjes - over Skrillex, Europa, hoe hun leven er had uitgezien zonder de groep en hoe alles begon...

Bill Fay ‘Life Is People’ (Dead Oceans) Black Metal. Beyond The Darkness. (boek, Black Dog Publishing) Demdike Stare ‘Elemental’ (Modern Love) Diamond Version ‘Technology At The Speed Of Life’ (12”, Mute Records) Dirty Projectors ‘Swing Lo Magellan’ (Domino Recording Co.) Frank Ocean ‘channel ORANGE’ (Island Def Jam) Holy Other ‘Held’ (Tri Angle) Jack White ‘Blunderbuss’ (XL Recordings) Kendrick Lamar ‘good kid, m.A.A.d city’ (Aftermath) Mala ‘Mala In Cuba’ (Brownswood Recordings) Mount Eerie ‘Ocean Roar’ + ‘Clear Moon’ (P.W. Elverum & Sun) Raime ‘Quarter Turns Over A Living Line’ (Blackest Ever Black) Shackleton ‘Music For The Quiet Hour / The Drawbar Organ’ (2cd, Woe To The Septic Heart!)

Sun Araw & M. Geddes Gengras meet The Congos ‘Icon Give Thank’ + ‘Icon Eye’ (cd + dvd, FRKWYS) The Bony King Of Nowhere ‘The Bony King Of Nowhere’ ([PIAS Recordings]) The Haxan Cloak ‘The Haxan Cloak’ (Aurora Borealis) TNGHT ‘TNGHT’ (12”, Warp Records) VARIOUS ‘Country Soul Sisters: The Rise Of Women in Country Music. 1952-74’ (2lp, Soul Jazz Records) VARIOUS ‘Living On Impulse! (3cd, Impulse!) * Liefst te beluisteren bij een heerlijke Mont Des Cats (7,6%, amber) een NoordFranse bière trappiste dat het Authentic Trappist Product niet draagt.

Want: niet gebrouwen binnen de muren van het klooster.

Wél in het Belgische Scourmont (zie ook: Chimay) * De live-versie van deze best of 2012 is terug te vinden via www.fmbrussel.be

Hundr

Nicole Miglis: “Hundred Waters heeft een lange voorgeschiedenis. Alle jongens speelden voordien in andere groepen.”

Trayer Tryon: “Paul (Giese, elektronica en gitaar) en ik maakten samen muziek.

Slechte wannabe punkmuziek. De drummer (Zach Tetreault) speelde in andere, gelijkaardige punkbands. Na verloop van tijd zijn we allen samengevloeid en langzaam maar zeker zijn we geëvolueerd naar wat nu misschien wel de minst shitty muziek is die we ooit hebben gemaakt.”

Nicole: “Ik leerde Zach kennen in de muziekschool. Hij woonde met de anderen samen in een oud warenhuis, omgebouwd tot een gigantische woonst met zes slaapkamers, waar overal instrumenten rondslingerden. Een erg coole plek. Ik hing daar wat rond en begon stilletjes aan muziek te maken met de anderen. Ook Sam (Moss, zang en percussie) kwam er toen bij. Daar ontstond Hundred Waters.”

Tray: “Iedereen liet zijn andere projecten vallen, met als doel samen aan opnames te werken, met onze ep ‘Thistle’ als resultaat.”

En toen kwam Skrillex!

Tray: “Juist. Zijn muzieklabel OWSLA staat voor dansmuziek, terwijl we als indieband dat helemaal niet spelen. Toch was dat label geïnteresseerd in ons. We leerden eerst de mensen kennen rond Skrillex. Ze nodigden ons uit op een tour. Daar hebben we hem voor het eerst ontmoet.”

Nicole: “Het lijkt vreemd, want onze muziek is totaal verschillend, maar voor ons is dat helemaal niet meer zo bizar. We kennen iedereen van het label vrij goed, na de tour die we gedaan hebben met hen.”

Tray: “Tezamen met vijf andere groepen trokken we in een trein van het oosten naar het westen van Canada onder de naam Full Flex Express Tour. We speelden in reusachtige zalen en gigantische stadions en dat op wat nog maar onze derde tour ooit was. Spelen voor zo’n groot publiek was erg beangstigend, zeker omdat we op dat moment muzikaal nog niet zo ver stonden als nu. Gelukkig hebben we het er goed vanaf gebracht. De hele tour was magisch.”

De beweging van een hand En dan is er nu het album, dat ergens heel complex, maar toch ook logisch klinkt.

Tray: “Daar kan ik inkomen. We werkten in alle rust en stilte aan de plaat. We wonen niet echt in een stad waar veel te beleven valt, dus we hadden tijd om stil te staan en na te denken over hoe alles moest klinken. Omdat we veel tijd hadden, konden we werken aan complexe melodieën en structuren. Het is niet eenvoudig om dat live te spelen, maar het lukt in ieder geval al beter dan tijdens de Full Flex Express Tour. (lacht)

T e k s t: w a r d d u pa n

05 07

red Waters

Een onverhoopt en verbazingwekkend voorval “Onze muziek is niet geschreven in functie van een instrument. Tijdens het schrijven waren we vaak meer aan het denken dan aan het spelen. We zochten ideeën over hoe een nummer moet klinken in termen van bijvoorbeeld de beweging van een hand. Als Nicole piano speelt, wordt een interval op de piano niet in functie van een noot, maar in functie van een beweging gespeeld.

Een heel intuïtieve manier om melodieën te maken. Ook Nicole’s zangstijl is op een gelijkaardige manier gegroeid.”

Je hebt inderdaad een erg karakteristieke stem en zingt niet de meest eenvoudige toonopvolgingen.

Nicole: “Ik ben meer een pianiste dan een zangeres. Piano spelen ligt helemaal anders dan zingen. Het is een erg technisch vak. Het is kijken en luisteren naar andere pianisten en leren hoe iets technisch gespeeld moet worden, terwijl zingen iets veel persoonlijker is. Je moet je eigen stem zoeken. Ik heb geen lessen gevolgd en ik vind dat je iemands stem niet mag nabootsen. Dat maakt zingen ergens toch ook gemakkelijker. Je hoeft er niet op te studeren.”

De hemel Wat betekent de Oostenrijkse kunstenaar en architect Friedensreich Hundertwasser voor jullie?

Tray: “Paul en ik leerden hem kennen op reis door Europa. We zaten op een trein en een oud dametje was aan het kijken in een fotoboek over Hundertwasser. Ik zag dit en vond het fantastisch. Ik memoriseerde het woord dat op de cover stond, zonder te weten of dat een persoon of iets anders was.

Ik ging na het uitstappen meteen op zoek naar een boekwinkel en kocht er exact hetzelfde boek. Dat was in het Italiaans, dus ik begreep eigenlijk geen moer van wat er instond, maar zijn schilderijen en architectuur spraken mij en Paul, die een echte architectuurfreak is, enorm aan. Vandaar het ontstaan van onze groepsnaam.”

Nu stranden jullie terug in Europa, op jullie eerste Europese tour...

Nicole: “Het is een cliché om het zo te zeggen, maar het is een ongelooflijke ervaring. We komen op zoveel fascinerende plaatsen en ontmoeten veel nieuwe mensen. Om zoiets dat zó intiem en persoonlijk is te spelen voor bijvoorbeeld mensen hier in Gent, Londen of Parijs. Dat is heel speciaal.”

Tray: “De Europese tour zit er bijna op. Jammer, want de concerten hier zijn zo comfortabel! Alles is zo mooi in Europa. Elke stad is anders en er is zoveel te

zien in vergelijking met Amerika. Daar ziet alles er hetzelfde uit.”

Nicole: “In Amerika is er ook nooit zo’n goede accommodatie. Amerika is toch zo gemeen! (lacht) Op tour sliepen we meestal in de tourbus.”

Tray: “... of we vroegen aan mensen die onze cd kochten na een optreden of we bij hen mochten overnachten. Ook de geluidstechnieker van de zaal heeft ons vaak aan een slaapplaats geholpen. Een schril contrast met hier, waar we lekker eten krijgen en slapen in een degelijk hotel. Dit is de hemel.”

Wat hadden jullie gedaan als jullie hier niet zaten?

Tray: “Iedereen zou iets anders aan het doen zijn op dit moment. Nicole zou professioneel piano spelen. Ik zou ergens in een bibliotheek zitten om wiskundige formules te bestuderen. Paul zou gebouwen ontwerpen... We zouden allemaal ergens anders mee bezig zijn, maar heel onverwacht zijn we nu hier beland en het blijkt veel beter te zijn dan wat er normaal gezien met ons leven zou gebeuren.

Een onverhoopt en verbazingwekkend voorval. Dat is wat er nu met ons gebeurt.”

Hundred Waters ‘Hundred Waters’ OWSL A/N.E.W.S.

Deze zelfgetitelde debuutplaat werd her en der al de hoogste toppen in geschreven. Terecht. De sprookjesachtige popmuziek van Hundred Waters is zo avontuurlijk en tegelijk aanstekelijk, dat het niet alleen boeit tijdens het afwassen, maar ook – en misschien des te meer – bij een koptelefoon-luisterbeurt waar alle details rond je hoofd cirkelen. De liedjes van het vijftal uit Florida staan bol van de frisse wendingen binnen één en hetzelfde nummer, zonder geforceerd aan te doen. Zo val je bij ‘Boreal’ van de ene verbazing in de andere, zonder uit hun ineen geknutseld wereldje te stuiteren of word je bij de hemelse stem van zangeres Nicole Miglis bijna letterlijk opgetild uit de vele klikjes, belletjes en elektronica in ‘. . . - - - . . .’ . (dw) hoort her en der Sufjan Stevens, St. Vincent, Björk en Dirty Projecters. Goede referenties voor een straffe groep die staat voor buitengewone zangpartijen, virtuoze melodieën en verfijnde klanken. Een erg sterk debuut.

Cd-release: 10 december

08

T e k s t: H e l e e n D e B i s s c h o p

‘Sky At Night’ uit 2010 betekende de doorbraak voor I Am Kloot, een trio uit Manchester. Een goede verkoop, succesvolle concerten én zelfs een nominatie voor de Mercury Prize, na 7 albums was het eindelijk zo ver. Op 24 januari verschijnt opvolger ‘Let It All In’, met ook nu weer een handvol mooie, melancholische popsongs.

Het trio houdt het graag realistisch en down to earth, toch stappen de heren op het Crossing Border-festival in Antwerpen het podium op begeleid door een orkestrale soundtrack.

“We relativeren onszelf graag,” vertelt bassist Peter Jobson. “Het is best ironisch dat die bombastische, dramatische sfeer dan helemaal gebroken wordt als wij met ons drieën het podium opstappen.”

Peter Jobson: “In het noorden van Engeland noemen we het kitchen sink realism. We praten over grote, universele problemen terwijl we de afwas aan het doen zijn. Dat is echt hoe I Am Kloot is” Jullie stellen momenteel het nieuwe album ‘Let It All In’ live voor. Hoe zijn de eerste reacties?

Peter: “Heel goed. We worden in Engeland helemaal anders ontvangen dan bij de vorige albums.

De radiozenders spelen zelfs onze nummers, het is de eerste keer dat zoiets gebeurt. De plaat komt pas eind januari uit, dus we zijn helemaal nog niet zeker dat het een succes zal worden. Het is best wel spannend.”

mensen tegenwoordig met muziek omgaan, maakt duidelijk dat het publiek meer geïnteresseerd is in een bepaald nummer dan in de hele lp. Een album maken, met elf goede nummers, wordt vaak onderschat. De Mercury Prize hecht daar nog steeds veel belang aan. Bands die genomineerd zijn, zijn stuk voor stuk fantastische performers die hun album live goed kunnen brengen. Het was een hele eer om bij die groep te horen en het geeft je carrière zeker een boost.”

Poëzie Guy Garvey en Craig Potter van Elbow zijn grote fans. Ze zijn ook de producers van het nieuwe album. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Peter: “Wanneer ik 20 jaar geleden naar Manchester verhuisde, zaten we allemaal samen in verschillende bands. Toen we een recorddeal hadden, lieten we ook nummers van Elbow horen en introduceerden hen bij hetzelfde label. We deelden echt alles: vriendschap en professionele contacten.

Het is echt geweldig dat we na al die jaren nog samen aan muziek kunnen sleutelen.

We zijn gewoon beste vrienden en we hebben het geluk dat Guy en Craig heel getalenteerd zijn.”

De dichter Simon Armitage is ook een fan. Er staat zelf een tekst van hem in het bookletje van de nieuwe cd. Waarom hebben jullie gekozen voor een dichter?

Peter: “Hij is ook een goede vriend. We hebben het aan hem gevraagd omdat zijn teksten hand in hand gaan met die van John. Ik zou niet durven zeggen dat onze muziek poëzie is, maar John schrijft heel persoonlijke en mooie teksten. “Ook in de carrière van Simon zijn er gelijkenissen met I Am Kloot.

Hij was genomineerd voor de Poet Laureate. Dat is een prestigieuze prijs die wordt uitgereikt door de koningin. Het betekent dat je de beste dichter van het land wordt voor de komende 10 jaar. Simon won het net niet. Dus hij moet nog 10 jaar wachten voordat hij nog eens kans maakt. It really pissed him of.

Het is een beetje hetzelfde verhaal bij ons. We kennen dat gevoel. Iedereen vertrekt precies op vakantie maar jij hebt net de boot gemist en je moet nog 10 jaar wachten op de volgende. It fits with us.”

Jullie zijn beschaamd over jullie naam. Ooit gedacht om hem te veranderen?

Peter: “Really? Ik wist niet dat wij ons schaamden. (lacht) Ik weet wat het in het Nederlands betekent. De eerste keer dat we in Nederland waren, had onze vlucht vertraging. Een taxichauffeur moest dus een uur op ons wachten met een bordje I Am Kloot in de lucht. Hij heeft ons verteld wat het betekent en was niet goed gezind.

“Toen we I Am Kloot bedachten, wilden we een intrigerende bandnaam waardoor mensen niet meteen wisten wat we precies deden. Met deze naam kunnen we doen wat we willen. Als we zin hebben om een musical te maken, doen we dat gewoon. Een band die The Strokes heet, is bijna verplicht om rond te lopen in strakke broeken en altijd rock-’n-roll te spelen. Wij zitten niet met beperkingen. Ik kan me best voorstellen dat mensen in België en Nederland denken dat we een punkband zijn. In jullie taal klinkt het echt absurd. Maar vreemd genoeg zijn dat net de twee landen waar we populair zijn en veel mogen spelen.”

Terecht!

’t Was 10 jaar wachten op de volgende boot

Over jullie vorige album ‘Sky At Night’ zei de Britse pers dat het jullie doorbraak was.

Voelen jullie daardoor veel druk?

Peter: “Op een bepaalde manier was het inderdaad onze doorbraak. Het verkocht goed, en er kwam meer volk naar onze optredens. Voor ons is dat niet waar het om draait. Als John (Bramwell, zanger, hdb), Andy (Hargreaves, drummer, hdb) en ik overeenkomen en tevreden zijn, is het goed. De Britse pers wil succes graag kunnen meten. Dus hechten ze veel belang aan hoeveel mensen naar een optreden komen, hoeveel cd’s er worden verkocht en hoeveel geld je verdient. Op basis daarvan beslissen zij of het een succes is. Elk nieuw nummer en album dat we uitbrengen, is voor ons het beste dat we ooit gemaakt hebben. Anders heeft het geen zin om opnieuw in de studio te duiken. We maken muziek omdat we iets willen vertellen en ons het beste kunnen uitdrukken met muziek. We zullen dat altijd blijven doen of andere mensen dat nu goed vinden of niet. We zijn nooit echt een fashionable band geweest en dat moeten we ook niet proberen te zijn.”

Ik las in een artikel dat jullie eerste albums genegeerd werden maar dat jullie eigenlijk een van de beste Britse bands van de eeuw zijn. Ga je daarmee akkoord?

Peter: “Daar hebben ze absoluut gelijk in. (lacht) Ik vind John een van de beste songwriters en performers van onze generatie. Hij schrijft de nummer heel spontaan. Ik ben een gigantische fan van alles wat hij al gemaakt heeft. Hoe ouder hij wordt, hoe beter en oprechter hij wordt.

Je gelooft elk woord dat John vertelt in zijn lyrics.”

In 2010 waren jullie zelfs genomineerd voor de Mercury Prize. Opmerkelijk voor een band die al 10 jaar platen maakt.

Peter: “Er waren geruchten dat ons eerste album ook op de longlist van de Mercury Prize heeft gestaan. Maar dat is uiteindelijk niets geworden. Ik weet niet waarom het zo lang heeft geduurd.

Wat ik zo goed vind aan de Mercury Prize is dat het echt om een album draait. De manier waarop

on stage 22 maart ’13: Botanique, Brussel

I Am Kloot ‘Let It All In’ PIAS

Het vorige album betekende de doorbraak van I Am Kloot, dus wordt er veel verwacht van opvolger ‘Let It All In’.

Met de herkenbare stem van zanger John Bramwell en de melancholische pop, houdt I am Kloot vast aan zijn typische kenmerken. Die melancholie is al dadelijk duidelijk hoorbaar in het titelnummer en Bramwells kwaliteiten als songschrijver zijn overduidelijk. Zijn bedachtzame en ironische teksten klinken nog steeds niet bepaald vrolijk, zo gaat elk nummer volgens Bramwell over disaster. Andrew Hargreaves, John Bramwell en Peter Jobson hebben na meer dan tien jaar samen muziek maken een duidelijk geluid gecreëerd dat ook op deze plaat naar voor komt. Toch proberen ze ook te vernieuwen. De strijkers in ‘Hold Back The Night’ maken het nummer wat pathetischer, in ‘Some Better Day’ halen ze er een trompet bij en bij ‘Marquerade’ proberen ze aha-zanglijnen uit. Op die manier klinkt elk nummer toch anders en heeft I Am Kloot een mooie, gevarieerde plaat onder de arm. (hdb) Release: 24 januari

T e k s t: j o r i s v a n d e n b r o e c k i f o t o : o w e n r i c h a r d s

09

Dat gitaarmuziek iets is dat je vooral niet te serieus moet nemen, tenzij dan als excuus om een fantastische avond te hebben, dat lijkt het uitgangspunt van Fidlar. Het gezelschap uit LA is een stelletje old school nozems dat zich vooral lijkt te willen amuseren en dat dan ook op luidruchtige wijze doet.

De band ziet er gelukkig geen graten in om tussendoor een interview te geven, zij het op voorwaarde dat het telefonisch kan en dat iedereen mag meedoen. Het nummer van zanger/gitarist Elvis Kuehn intikken dan maar en hopen dat dit geen recipe for disaster is.

Stem: “Hallo?”

Euh, hallo. Fidlar?

Stem: “Ja! Hallo!”

Andere stemmen: ”Hallo!”

Kwestie van een beeld te schetsen: waar zijn jullie op dit ogenblik?

Eerste stem: “We zitten in een wasserij in Chicago. Onze kleren zijn vuil.”

En wie hangt eigenlijk aan de lijn?

Zelfde stem: “Iedereen!”

Andere stemmen: “Hallo!”

te nemen: je hoeft niet te wachten tot iemand anders eindelijk doet wat al eeuwen geleden had moeten gebeuren. Voor ons is dat beste aanpak. We zijn trouwens niet de enigen die zo werken. Er zijn vandaag in LA verschillende bands die muziek maken die in elkaars verlengde ligt en die een zelfde manier van werken hebben, zoals Wavves. Zij denken hetzelfde en begrijpen ons. Ik, Elvis trouwens, ben hier ook opgegroeid, samen met Zac, mijn broer. Max is van Hawaii. Brandon komt uit San Diego.”

Hoe is het om in LA op te groeien? Die stad heeft heel wat muziekgeschiedenis voortgebracht.

Elvis: “Cool. Mijn broer en ik groeiden... (onverstaanbaar) en... (onverstaanbaar) onze vader... (gekraak) punk... (de wasmachines worden nu wel heel opdringerig) heel jong, speelden al eeuwen shows. En je kon hier ook ontzettend veel concerten zien en mensen ontmoeten die met hetzelfde bezig zijn.”

Op jullie facebookpagina staat bij artists we also like enkel Creedence vermeld.

Elvis: “Dat is dan ook de enige band waar we écht van houden.”

Stem uit de verte: “The Eagles suck!”

Oké, bedankt voor... (tuuut tuuut)

Doen wat je wil... fantastisch toch!

Dit is een beetje verwarrend. Doen jullie altijd alle interviews in groepsverband?

Eerste stem: “We proberen ze zoveel mogelijk samen te doen. Sorry trouwens van vorige keer. Je hebt ons nog eens gebeld, enkele dagen geleden? Geen idee wat er toen misgelopen is. We zijn op 31 oktober op tournee vertrokken en zijn sindsdien zo’n beetje het land aan het doorkruisen.”

Hoe zijn de reacties? Want de eerste langspeler moet nog verschijnen.

Iemand: “Oh, best oké. De plaat komt uit in januari. We hadden graag gehad dat ie vroeger uitkomt, dus hebben we het album al mee en verkopen het op concerten.

Op die plaat zijn we best trots, ja. We hebben ze zelf opgenomen, er behoorlijk wat tijd in gestoken.”

Jullie hebben het imago een feestband te zijn. In hoeverre klopt dat, want het maken van een plaat is niet iets dat vanzelf gebeurt.

Iemand anders: “We houden wel van een feestje. Maar het loopt allemaal zo’n beetje door elkaar. Je moet weten dat we nooit pauzes nemen. We zijn altijd met iets bezig: opnames, t-shirts maken, video’s draaien, noem maar op.”

DIY, zoals in de goede oude tijd?

(Een wasmachine lijkt te ontploffen) Dat. Is. Zeer. DIY! Eerste stem opnieuw: “Ja, dat is belangrijk voor ons. Dit is van ons. Als je zelf dingen doet, kan je doen wat je wil. Fantastisch, toch? We houden er ook gewoon van om met vrienden te werken, dat houdt het leuk. Zo is een schoonbroer van me nogal handig met videomontage, waardoor we vrij eenvoudig clips kunnen draaien.”

Is die zelfstandige aanpak vandaag niet belangrijker dan ooit, gezien de huidige toestand van de muziekindustrie?

Zelfde persoon: “Ik denk dat het gewoon gemakkelijker is om dingen zelf in handen

Fidlar ‘Fidlar’ Wichita/PIAS

Na een stroom singles, ep’s, downloads en zelfgemaakte video’s, zet Fidlar de stap naar een heuse langspeler. Daar hoort goed en slecht nieuws bij: fijns zoals ‘West Coast’ en ‘Got No Money’ blijft achterwege (die songs moet je zelf bij elkaar zien te harken, on- of offline), maar daar staat gelukkig tegenover dat het merendeel van de veertien songs op ‘Fidlar’ naast deze twee toppers kan staan. ‘No Waves’ is het aanwezige stuk tijdloosheid waardoor dit debuut over tien jaar nog van onder het stof gehaald zal worden. Het op sixties-leest geschoeide ‘Black Out Stout’ brengt de donkere kant van The Zombies in herinnering terwijl opener ‘Cheap Bear’ (check zeker de hilarische clip, met een Hells Angel en een fles Chimay in prominente rollen) een razende brok energie is die dit debuut tot een van de meest aanstekelijke van het najaar maakt. Opsnorren die handel, al dan niet met een blik discountpils in de hand! (jvb)

10

T e k s t: ko e n c e u l e m a n t s i f o t o : v i n c e n t a r b e l e t

Al meer dan 10 jaar bewandelt Pascal Arbez deze aardkluit als Vitalic, zonder daarbij ooit voor de makkelijkste weg te kiezen. Met het immer onverwoestbare ‘La Rock 01’ liet de Fransman ons voor een eerste keer compleet verweesd achter, om daarna met zijn eerste langspeler ‘Ok Cowboy’ een kleine blitzkrieg te ontketenen. ‘Flashmob’ was Arbezs flirt met metaldisco. Op zijn derde studioplaat ‘Rave Age’ heerst er dan weer een popgevoel, al leent het zich ook tot een potje beuken. Of hoe in herhaling vallen voor Vitalic nog steeds een loze gedachte blijft. N’est-ce pas, Pascal?

Pascal Arbez: (grijnst) “Alles hangt van mijn humeur af, hoe ik de dingen beleef en aanvoel.

Daardoor klinken al mijn platen zeer verschillend. Toen ik aan ‘Flashmob’ begon, kende ik echt rust in mijn leven, dus was het ook logisch dat die plaat een stuk kalmer aanvoelde dan ‘Ok Cowboy’. Voor ‘Rave Age’ is de inspiratie gekomen toen ik nog op toer was. De energie die er dan heerst, die wilde ik in die nieuwe nummers verwerken. Ze moeten de mensen zin geven om te dansen. Daarom wilde ik ook iets totaal anders doen voor de liveshow, een ideaal moment dus om met echte muzikanten op het podium te kruipen. Zo kan ik nu makkelijker de kleinere concertzalen intrekken, zoals de Ancienne Belgique, en ook daar een echte show geven. Al blijft het natuurlijk nog steeds geweldig om voor een volle zaal te spelen op I Love Techno.”

De punkmentaliteit Met een groep toeren betekent wel dat je het met wat minder luxe moet stellen, niet?

Pascal: “Dat logeren in mooie hotels en suites is wel aangenaam, maar eigenlijk verkies ik toch het leven op de toerbus. Het blijft een soort vakantiekolonie, waarin ieder zijn eigen bedje heeft.

We zitten allemaal op hetzelfde niveau: de roadie, de techniekers, ik… Een heel aparte sfeer, waarin je ’s avonds na de optredens blijft hangen, wat drinken en naar muziek luisteren. Als je pas gaat slapen rond 5 à 6 uur, en je wordt vervolgens wakker in een ander stad. Heerlijk toch?”

belangrijk. Toch ben ik blij dat ik toen begonnen ben, want de sfeer was zoveel meer relaxed. Daardoor kon ik ook bij het publiek een zekere reputatie opbouwen.

Ideaal, want bij mij verloopt alles zeer traag. Eerst een nummer, dan een ep, vervolgens een plaat… Nu merk je dat de hypes elkaar heel snel opvolgen.

Voor sommige gasten is het één jaar complete waanzin en dan hoor je er niks meer van.”

Merk je die verandering ook bij je publiek?

Pascal: “Ja, maar ik zit ook een beetje tussen 2 werelden. Zo slaat ‘La Rock 01’ nog steeds aan tijdens concerten, net als ‘My Friend Dario’ trouwens. Tijdens de laatste tour merkte ik echter dat ‘Second Lives’ beter werkte, net als ‘Stamina’, de eerste single van deze plaat. Bij sommige optredens gingen de mensen echt uit hun dak op die track. Een deel van hen zal altijd meer van de zware techno in mijn livesets houden, net zoals er sommigen liever het meer melodische studiowerk horen.

Zoals mijn muziek zich op een kruispunt van stijlen bevindt, zo ook mijn publiek: een mix van jong geweld en volwassenen.”

Voel je dan nog steeds stress voor een optreden?

Pascal: “Zelfs voor een dj-set nog. Het is al een stuk minder, maar toch…

Ik herinner me nog de eerste keer op I Love Techno. Iedereen moest me toen gerust laten, ik had me zelfs opgesloten. Ik stond echt stijf van de zenuwen. Maar net dat maakt het ook weer zo leuk. Een optreden mag geen strandwandeling worden. Waar is het plezier dan naartoe? Gelukkig verdwijnt die stress na een aantal nummers, als ik zie dat alles goed zit. En vooral, als de mensen zich amuseren. Pas dan begin ik echt te genieten.”

Laatste vraag: als je geen muzikant was geworden, dan had je waarschijnlijk een restaurant geopend. Met welk gerecht zou je deze ‘Rave Age’ dan vergelijken?

Pascal: “Met een lasagne! Daar zit zoveel in: pasta, tomatensaus, vlees, bechamelsaus, kaas… Als je dat uit de oven haalt, is het een fraai geheel. Maar als je hem opdient, vormt elk stuk een mooi apart deeltje. En een goede lasagne is toch verdomd lekker, niet?”

Ik zal altijd mensen teleurstellen In een interview zei je het volgende over ‘Rave Age’: “De fans zullen misschien wat tijd nodig hebben om zich aan te passen aan de nieuwe sound, maar uiteindelijk zullen ze inzien dat ik gelijk heb.”

Pascal: “Dat bedoelde ik niet arrogant, maar ik probeer steeds opnieuw mezelf uit te vinden, door risico’s te nemen. Het is iets dat ik moet doen, ook al zullen er fans ontgoocheld zijn of zelfs afhaken. (denkt na) Kijk, bij elke nieuwe plaat is er een groot deel van mijn publiek dat zich niet in de sound van het album kan vinden. Toen ‘Ok Cowboy’ uitkwam, vonden sommigen al die orgels en fanfares maar niets. Nu is het voor hen mijn beste album.

‘Flashmob’ klonk voor velen te kalm, te geposeerd. Waar was de energie van de blitzkrieg Vitalic naartoe? En ook toen volgde die teleurstelling. Nu heb ik weer iets meer blitzkrieg gemaakt en nu vragen mensen me weer waar dat warme geluid van ‘Flashmob’ is gebleven.

Toch zit er een zekere continuïteit in mijn werk, al is die niet voor iedereen even logisch. Dat is de punkmentaliteit die er inzit. Als muzikant moet je dingen durven veranderen. Ik zeg niet dat deze plaat mijn beste of mijn slechtste werk is, ik vond alleen dat het zo moest. Alles draait om wat je op dat moment voelt. Dat is voor mij de motor van alles. ‘Rave Age’ ademt niet alleen techno uit, maar bevat ook echte songs. Op mijn vorige platen stonden er altijd vervormde of gesamplede zanglijnen, terwijl er nu echte muzikanten hun ding deden.”

on stage 22 februari ’13: l’Aéronef, Lille (Fr) 12 april ‘13: AB, Brussel

Een lekkere lasagne

Vitalic

Eén van die stemmen is die van Mickael Karkousse van Goose op het nummer ‘Rave Kids Go’. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?

Pascal: “We hadden elkaar al enkele keren ontmoet op de festivals. Toen ik aan het nummer begon, dacht ik aan zijn stem, die heel herkenbaar is. Ik stuurde de track op en vroeg hem om er een zanglijn bij te bedenken. Michael heeft dan vrij snel gereageerd en het resultaat is geweldig. Bepaalde tracks werden aan andere zangers voorgesteld, maar met hun bijdrage was ik niet tevreden, dus die hebben de plaat niet gehaald. Bij Michael bijvoorbeeld heb ik hem enkel verteld hoe ik de track zag, welke energie hij moest uitstralen, maar verder kreeg hij carte blanche. Anders droeg zijn stem ook niet bij aan ‘Rave Kids Go’ en dat wilde ik absoluut vermijden.”

Ondertussen ben je al meer dan 10 jaar bezig. Wat is er in die periode allemaal veranderd?

Pascal: “Alles is veel professioneler geworden. 10 jaar geleden was het veel meer bricolage.

Met 2 à 3 instrumenten probeerde je een track in elkaar te steken. Er waren toen zelfs alleen maar platenzaken waar je een album kon kopen. (lacht) Bovendien stelde marketing niks voor.

Voor jonge artiesten is er nu betere begeleiding: ze hebben dadelijk een manager, een studio en een heleboel mooie persfoto’s. Die zakelijke kant van het verhaal is tegenwoordig heel

‘Rave Age’ Citizen Records/Different Recordings/PIAS

Sinds ‘Poney EP’ beschouwden sommigen Pascal Arbez, de man achter Vitalic, als een muzikaal genie, anderen haakten af bij de glitterbal die ‘Flashmob’ was. Of hoe roem een relatief begrip blijft.

Met ‘Rave Age’ diept de Franse producer andermaal zijn muzikale spectrum uit: geen techno of disco ditmaal, maar een verdoken popplaat die mijmert tussen rave en dromerige escapades. Mogen alleszins al toegevoegd worden aan het lijstje floorfillers van de man: het geweldige ‘Rave Kids Go’, met vocals van Goose-frontman Mickael Karkousse en de vuige ravetech van single ‘Stamina’.

Het razende ‘No More Sleep’ zal elke vlaag van slaperigheid moeiteloos verdrijven, terwijl de metaldisco van ‘Lucky Star’ ook op ‘Flashmob’ had kunnen figureren.

‘Fade Away’ nestelt zich als een tere lap droompop, net als het spacy ‘Nexus’.

Maar ondanks dit handvol fijne tracks worstelen we toch met een gevoel van leegte bij ‘Rave Age’, die de spankracht van een ‘Ok Cowboy’ ontbeert. Spartelend tussen pure opwinding en lichte deceptie, koesteren we aarzelend deze Vitalic, mijmerend aan hoe het eens was. (kc)

T e k s t: ko e n c e u l e m a n t s i f o t o : t i m o t h y s a c c e n t i

11

In elk levensverhaal dringen zich keuzes op, maar soms schrijft het scenario zichzelf. Na zijn filmstudies had Rone, né Erwan Castex, wel enkele baantjes op filmsets, maar tussen draaidagen door bleef de Parijzenaar aan zijn muziek sleutelen. Tot Infiné hem opmerkte en zijn passie voor muziek overwon. Met ‘Tohu Bohu’, zijn tweede werkstuk al, levert Castex een bezwerende lap ambient af, versneden met melodische techno en elektronica. Een plaat die zich opwerpt als metgezel voor de zondagochtend, maar stilletjes ook uitnodigt voor een potje clubben. Of hoe een mens altijd keuzes moet maken.

Erwan Castex: “Voor mij is muziek moeilijk in woorden te beschrijven, het blijft toch iets instinctiefs. Als ik de studio intrek, zie ik wel wat er gebeurt. Achteraf probeer je wel dat creatieve proces te analyseren, zonder het onnodig te intellectualiseren. Maar hoe meer ik nadenk, hoe minder muziek ik maak. Daarom vind ik het zo moeilijk om mijn eigen platen te benoemen. De beste manier om zoiets uit te leggen, is via andere nummers. Daar hou ik van, om met iemand over muziek te spreken door elkaar naar allerlei songs te laten luisteren.

Zoiets zegt zoveel meer, zonder dat er woorden aan te pas komen. Maar met ‘Tohu Bohu’ wilde ik vooral een plaat maken die je altijd en overal kan afspelen. Of je nu met je lief in de zetel zit of samen ergens op een dansvloer staat.”

Een raar gevoel Tohu Bohu betekent vrij vertaald chaos, maar alle tracks klinken net heel doordacht en heel zorgvuldig opgebouwd, haast cinematisch.

Erwan: “Vandaar ook die titel. In de studio kan er soms heel lang niets gebeuren, maar dan plots, geheel onverwacht, ontstaat er iets geweldigs. De opnames voor deze plaat waren een zeer intense periode, waarin heel wat wondere dingen gebeurden. Soms leek alles me te ontsnappen, zodat het voor mij een echte tohu bohu werd. Ik moest een manier zoeken om die chaos te beheersen en er coherente songs uit te puren. Door elke track zijn eigen verhaallijn mee te geven, slaag ik daarin. Alsof er een stille verteller aanwezig is. Daar zal mijn filmachtergrond wel voor iets tussenzitten. Maar als ik een liveset speel, verandert het verhaal. Dan voeg ik er telkens een hoofdstuk aan toe, door mijn tracks opnieuw uit te vinden. De gasten van Caribou doen dat ook. Op plaat klinken hun nummers ook heel anders dan tijdens hun concerten. Dat is de kracht van het podium, het bewijs dat muziek echt leeft.”

De schoonheid van chaos Even over die filmachtergrond, waarom heb je dat wereldje eigenlijk vaarwel gezegd?

Erwan: (grijnst) “Ik zeg altijd dat de muziek mij gekozen heeft. Na mijn studies wilde ik echt in de filmsector aan de slag te gaan, terwijl muziek meer een hobby was tussen de opnamedagen door. Maar toen Infiné me ineens voorstelde om een plaat uit te brengen, was ik totaal verrast. Plots veranderde alles. De ene dag wilde ik nog regisseur worden, maar toen ik de volgende ochtend wakker werd, drong het plots tot me door dat ik muzikant was. Best een raar gevoel.”

Hoe is Infiné dan bij jou terechtgekomen?

Erwan: “Ze hadden ‘Bora’ gehoord op een compil van Agoria (‘At The Controls’). Maar als je echt wilt weten waarom ze net mij eruit pikten? Dat zou je beter aan hen vragen.” (lacht)

Naakt op het podium Je sprak net al over het spelen van livesets, iets wat je altijd doet. Vanwaar die keuze?

Erwan: “Wanneer je eigen nummers live speelt, dat is iets superintens. Alsof je helemaal naakt op het podium staat. Als alles dan goed verloopt, geeft dat een geweldig gevoel.

Toch ken ik nog altijd heel veel stress voor een optreden, vaak zelfs angst. Ik klap dan ook volledig toe. Komt daar nog bij: overgeven! (lacht) Maar of ik nu voor 10 of 1000 mensen optreed, die zenuwen zullen er altijd zijn. Hetzelfde verhaal voor mijn concert op Dour dit jaar. Ik stond daar geprogrammeerd in een tent waar 8000 man in kon. De stress!

Bovendien speelde ik net achter Caribou, van wie ik een grote fan ben. Vanuit de backstage zag ik hen hun laatste nummer inzetten, waarbij het publiek volledig uit zijn dak ging en quasi in een staat van trance verkeerde. Toen vroeg ik me letterlijk af waarom ik het mezelf elke keer opnieuw aandoe. Maar zodra ik de eerste noot speelde, viel alles van me af.

Dan voel ik me echt op een wolk, weg van alles en iedereen. Dat contrast tussen angst en geluk is zo groot, echt een heel sterk gevoel. Ondertussen heb ik al geleerd alle interviews voor een optreden te weigeren, de pers moet maar wachten tot na de show. Anders komt er bij mij toch geen zinnig woord uit.” (maakt plots een vies geluid) Euhm… Heb je nu ook last van stress?

Erwan: “Neenee, ik ben gewoon ziek. Interviews geven lukt nog net.” (lacht) Iets anders nu. Je bent geboren en opgegroeid in Parijs, maar woont al een tijdje in Berlijn. Ben je ondertussen al een echte Berliner?

Erwan: “Het is best een grappige situatie. Ik ben naar Berlijn verhuisd om aan mijn muziek te werken, maar toch speel ik nog de meeste van mijn concerten in Frankrijk, vaak zelfs in Parijs. Daardoor voel ik nog steeds een band met die stad, ook al is Berlijn nu mijn uitvalsbasis. Toch ben ik niet naar daar getrokken voor de muziekscene of het nachtleven.

Het is eerder het levensritme, de parken en de ruimte in de stad die me aanspraken. Toen ik voor de eerste keer in Berlijn was, een aantal jaren voordien, ben ik uiteraard wel veel gaan clubben. Die koude minimale techno van toen klonk heel mooi en met veel gevoel, maar ik besefte snel dat dat geluid niet bij mij paste. Geen van beide steden hebben echt een belangrijke rol gespeeld bij mijn muzikale vorming. Mijn inspiratie komt eerder uit dagelijkse leven en de platen waar ik vroeger naar luisterde, die ik herkauwd heb in mijn eigen sound. “ Laatste vraagje: een nummer op je plaat heet ‘Fugu Kiss’, een ander ‘King Of Batoofam’. Wat mag ik daaronder verstaan?

Erwan: “Ken je de kogelvis, zogezegd de lekkerste vis ter wereld? Blijkbaar een delicatesse, maar als hij verkeerd wordt klaargemaakt, dan sterf je. Bovendien zwelt hij helemaal op als er gevaar dreigt. Wel, beeld je eens in dat zo’n dier je een kus wilt geven, vandaar ‘Fugu Kiss’. (lacht) Och, je moet er niet te veel achter zoeken. Vaak moet ik gewoon een titel plakken op een nummer, dus probeer ik steeds iets leuks te kiezen.

Het is eerder een spelletje dan een weloverwogen keuze en vaak betekent het allemaal niets. Dus snap je waarschijnlijk al dat de ‘King Of Batoofam’ simpelweg een verzonnen personage is. Sorry voor de ontgoocheling.”

Ik overleef het wel.

Rone ‘Tohu Bohu’ Infiné/N.E.W.S.

Om te ontsnappen aan het broeierige Parijs week Rone, oftewel Erwan Castex, uit naar de Duitse hoofdstad.

Daar vond hij de rust en inspiratie voor de opvolger van ‘Spanish Breakfast’, zijn debuutplaat uit 2009. Maar wie vreesde dat de koele minimal van Berlijn vanaf nu doorheen zijn muziek zou waaien, mag een zucht van opluchting slaken. Deze ‘Tohu Bohu’ vertoont nog altijd meer affiniteit met werk van labels als Warp en Ninja Tune dan de kille geluidswolken die in Berlijn circuleren. De warme klanken bieden nog steeds troost in druilerige tijden, zonder de intimiteit van je luie zetel aan te tasten. Het zweverige ‘Tempelhof’ leent zich daar gewillig toe, net als de speels psychedelische ambient van ‘La Grande Ourse’, met het dwalende ‘Beast’ in zijn spoor. De cinematische idm van ‘Icare’ reikt de hand naar de meer clubgevoelige tracks als het trancetechy ‘Parade’ en het superbe ‘Fugu Kiss’. Ook al grist Castex soms uit het verleden, het heden klinkt er niet minder fraai door. Er valt veel schoonheid te rapen op deze ‘Tohu Bohu’. (kc)

12

homegrown

T e k s t: J a n a P o pp e l a a r s i f o t o : j e r o e n m y l l e

Doom, sludge, metal. Je kan Amenra omschrijven door een aantal genres op te sommen. Maar de Kortijkse band is veel meer dan dat. Rond Amenra zweeft een duistere, imponerende sfeer. Church of Ra, het kunstcollectief rond de groep, is een begrip die de duistere, innemende lijn van de zware, slepende muziek doortrekt naar de raadselachtige liveprojecties, indrukwekkende videoclips en symbolen. ‘Mass V’, het vijfde studioalbum van de band, komt uit op het Neurot-label van Neurosis en de West-Vlamingen namen niemand minder dan Billy Anderson (Neurosis, Melvins, Sleep…) onder de arm om de producing te doen. Dit donkere buitenbeentje van de Belgische muziekscene slaagt erin om de ABBox op een mum van tijd uit te verkopen. RifRaf probeert te achterhalen hoe Amenra dit allemaal klaarspeelt en welke zingeving achter de Church of Ra schuilt.

Wat moeten we ons juist voorstellen bij die Church of Ra? Colin Van Eeckhout: “Dat is de overkoepelende term voor al onze zijprojecten en kunstvormen.

Eerst was er Amenra, dan de andere muziekprojecten, en we begonnen na een tijd ook ons artwork uit te diepen. We werden een allegaartje van kunstenaars, een collectief. Onze gitarist is bijvoorbeeld videoartist, hij maakt de videoclips en de projecties voor tijdens liveshows. Onze bassist is fotograaf en ik doe monumentale kunst. We creëren dingen die betekenis hebben voor ons. Al die zaken samen konden we niet meer benoemen als Amenra. Het kind had een naam nodig. Die sombere, gevoelsmatige en met momenten religieuze vibe, werd Church of Ra gedoopt. Die Ra staat voor het leven, komt van de Egyptische zonnegod die symbool staat voor het leven, of ons collectief leven. Aan de Church of Ra kleeft ook een moraal van een zo goed mogelijk mens te zijn. Je moet je niet bezig houden met nutteloze negativiteit. Daar willen we komaf mee maken en verder kijken.”

Jullie muziek is intens en donker, veel mensen associëren deze soort muziek met negativiteit. Hoe ga je daarmee om?

Colin: “Eigenlijk is dat totaal niet zo. Meestal probeer ik de mensen toch een dieper inzicht te geven in wat we doen na een initiële luistersessie, die het cliché overneemt van de luide, schreeuwerige metalmuziek. Negativiteit is een groot aandeel in de muziek, het is een vertrekpunt, maar we werken juist naar het tegenovergestelde, het hoopvolle.”

Jullie muziek is luid, en hoort ook luid te staan staan live. Konden jullie hiermee in het begin op veel plaatsen terecht?

Colin: “Eigenlijk wel. Hoe meer en op hoe grotere plaatsen we begonnen spelen, hoe meer last we hiermee kregen eigenlijk. Mensen klaagden er dan

Negativiteit is een vertrekpunt maar we werken naar het tegenovergestelde, het hoopvolle over, maar als je ons boekt moet je dat weten, vind ik. In het begin hoorden we overal en nergens bij. We kwamen uit de hardcorescene die relatief groot was in België, vóór Amenra hadden we een straight-edge metalcore-band.

Toen we Amenra opstartten, dachten we dat we met deze groep de draad weer snel konden oppikken en in hetzelfde circuit aan de bak zouden kunnen, maar dat was totaal niet het geval. Deze muziek was trager en zwaarder dan wat de mensen gewend waren en we gebruikten bovendien rare effectpedalen. De mensen lieten ons niet volledig vallen, maar we voelden dat we niet 100% op onze plaats zaten. Tijdens de eerste vijf jaar van Amenra hebben we die scene echt moeten opbouwen in België. We connecteerden gemakkelijker met buitenlandse bands, gelijkgezinde zielen die ook wat verloren liepen. En automatisch schep je een band en creëer je een vangnet.

Vandaag heeft dat zulke proporties aangenomen dat we praktisch met één voet in de mainstream staan. Tegen alle verwachtingen in.”

Probeer eens zélf, je kan het!

Horen jullie fans dan ook tot die Church?

Colin: “Dat weet ik niet. Alles wat met één hand Amenra vasthoudt, hoort daar onder. Ik denk dat er veel mensen zich met onze groep identificeren. Iedereen zoekt wel naar een soort van zingeving, een groep waar hij toe kan behoren. Een deel van onze fans hoort waarschijnlijk tot de Church en een deel niet.

Ik geloof dat het een aantrekkelijk gegeven is, maar voor sommige mensen misschien voor de verkeerde reden, al waaien die dan wel weg met de tijd.”

Een zo goed mogelijk mens zijn Waarom trekken kerkelijke symbolen jullie zo aan?

Colin: “De kerk is een onderdeel van ons collectief bestaan in Vlaanderen. Ik veralgemeen nu misschien een beetje, maar onze ouders hebben zich er tegen gekant, en onze grootouders gingen daarentegen hardcore naar de mis. De huidige generatie heeft volgens mij een tekort aan zingeving gekregen, aan moraalgebonden verhaaltjes. Onze grootouders hadden nog een kaarsje om aan te steken, wij hebben zo geen dingen.

Ook overgangsrituelen vind ik fascinerend. Wij kennen dat niet, buiten de lentefeesten en de plechtige communie, maar die zijn enkel nog goed voor de cadeautjes. We hebben die kerkelijke symbolen genomen en ze de onze gemaakt. Het kruis is bijvoorbeeld een symbool van pijn. We hebben losgekoppeld wat het betekent voor de religie en we hebben het ons toegeëigend. Het is begonnen met een dode duif die we hadden gevonden in het repetitiekot en die we aan een kruis hebben genageld. Onder het mom van: wat als het hoogste of het ongrijpbare er niet meer is? Dan moet je op jezelf terugvallen.

“De tripod, of de kraaienpoten, het logo dat wij veel gebruiken, staat dan weer symbool voor hoe je in het leven moet staan, elke dag kan je laatste zijn. Probeer een zo goed mogelijk mens te zijn, want op ieder moment kan de dood je de benen van onder het lijf schoppen. Zo geven we alles betekenis. Daarnaast hebben we een symbool van een kruis gemaakt uit onze handen. Het is een metafoor dat als iemand dat wil, Amenra een hand op je schouder kan zijn als je op de knieën zit. Je moet geloven dat die hand er is, ook al voel je het niet. We proberen samenhorigheid te creëren, of een bewustmaking dat het leven te kort is om elkaar de duvel aan te doen. Dat zou het leven voor iedereen aangenamer maken.”

Jullie hebben op heel uitzonderlijke plaatsen gespeeld, zoals in kerken bijvoorbeeld. Is dat iets wat je vanaf het begin wou doen?

Colin: “In het begin sta je in ontmoetingscentra, of als beginnende band moet je vaak als eerste spelen. Dat wrong enorm. In je achterhoofd stel je dan de vraag wat de fuck je daar aan het doen bent. We hebben een keer een matineeshow moeten spelen, waar we om twee uur ’s middags in de vlakke zon moesten optreden op een boerenkar, terwijl we naar ons gevoel de meest duistere muziek kwamen brengen. Na één nummer viel de elektriciteit uit en we waren eigenlijk opgelucht. We gooiden het over een andere boeg, meer naar ons gevoel. Iemand is een generator gaan huren en een ander is flyers gaan kopiëren. We hebben’s avonds in een nabijgelegen bos van dat festival opgetreden. Het kon ons eigenlijk geen zak schelen of er nu 10 man stond of 100, maar na een tijd stond quasi heel de camping daar. We hebben daardoor respect gewonnen denk ik, omdat onze boodschap duidelijk was: wij doen wat we willen. Vanaf daar zijn we verder beginnen denken: we binden ons niet aan de normale, gangbare venues. Als we voor onszelf het gevoel hebben dat we iets moeten doen, organiseren we zelf een show op een onconventionele locatie. Zoals onze releaseshows, die werden in kapellen in Gent georganiseerd die afgehuurd waren onder het mom van een tentoonsteling. Uiteindelijk zijn we in kerken geëindigd. In Frankrijk hebben we zo eens op jachtheuvels gespeeld, waar jagers hun vangsten bewerkten, zotte toestanden hoor. De mensen pikten op dat we op zulke plaatsen optraden en zochten zelf mee naar locaties. De geluidscondities zijn niet altijd ideaal en het is niet goed voor ons materiaal, maar it makes sense. Dat draagt ook weer bij tot dat samenhorigheidsgevoel.”

Wat is de meest opmerkelijke plaats waar je al hebt gespeeld?

Colin: “Het gaat me niet zozeer om de plaats. Maar eerder om de mensen die je ontmoet. Ik herinner me de laatste keer dat we onze eigen show deden met al onze zijprojecten in een kerk in Gent, nu twee jaar geleden, waarbij sommigen van ons vier keer op een avond speelden. Er liep een oude man in het publiek rond, we dachten dat het één van de klerikalen was die het gebeuren kwam stilleggen. We hadden hem met een paar in de gaten, hij bleef maar rondlopen, maar leek het naar zijn zin te hebben. Uiteindelijk sprak hij iemand van ons aan, het bleek inderdaad een verantwoordelijke van de kerk te zijn, maar hij zei: “Ik ben blij te zien dat de kerk eindelijk nog eens gebruikt wordt waarvoor ze oorspronkelijk gebouwd werd.” We waren gewoon dat mensen tegen ons waren en nu voelden we een opening, respect.

De kerk was dus op zich voor ons niet zó speciaal, maar het wáarom was grootser dan ooit.”

Je wil betekenis geven aan de woorden die je zingt. Dus als je over pijn zingt, wil je ook pijn voelen.

Colin: “Ik moet dat niet op die moment voelen, maar ik moet het wel gevoeld hébben. Ik heb maar al te vaak teksten gelezen terwijl ik denk, what the fuck

interesseert jou dat. Voor mij is het belangrijk dat teksten kloppen. Ik weet zeker als ik deze personen eens apart neem en een paar vragen stel dat ze geen zinnig antwoord kunnen geven. Wat is daar het nut van? Tenzij je gewoon op een podium wil staan en je je er niets van aantrekt. Daarom heb ik me voorgenomen enkel te zingen over zaken die me frustreren, bezig houden en pijn doen. Dat is zinvol voor mij. En daarom vind ik ook dat als je zingt over een bepaalde pijn, dat je dat ook gevoeld moet hebben. In de metalscene is tekst en uitleg niet altijd even belangrijk. Iedereen doet wat hij wil, maar ik heb mijn eigen conclusies daaruit getrokken. Ik vind, als je niets te zeggen hebt, hou je beter je bek. Dat is het slimste wat je kan doen.”

Je geeft je 100% voor je muziek, maar kun je je daar wel full time mee bezig houden?

Colin: “Nee, dat gaat niet. Iedereen van ons werkt fulltime. Een groot deel van ons heeft kinderen. We hebben dus totaal geen tijd en we kunnen er al helemaal niet van leven. Maar die muziek is zo’n brok van onszelf. We hebben er auto’s aan kapot gereden en handenvol geld aan uitgegeven. Maar alles waar je dan weer in slaagt, kent enorm veel meer waarde voor jezelf. In de huidige cultuur brengen mensen het er gemakkelijk van af. Er worden sneller subsidies opgevraagd of roadies en chauffeurs meegenomen naar optredens. Dat vind ik laks. Dan denk ik: probeer eerst een keer zelf, je kan het! Zet je eigen versterker neer, de eerste zes jaar. Succes bestaat niet in zes jaar. Tenzij je een ongelooflijk talent bent en niet in België woont.

Of als je omringd bent door de juiste mensen of je gehypet wordt.”

Niet voor niets geleefd Jullie brachten dit jaar ook een live album uit: waarom juist nu?

Colin: “De eerste vier platen hebben we onder eigen beheer uitgebracht en dat is er ook voor een deel aan te horen, maar we zijn er altijd mee wegkomen. Waarschijnlijk omdat de mensen onze muziek goed genoeg vonden, maar qua productie was het nooit hoogstaand. We hadden van de laatste tien jaar enorm veel live-opnames, waaronder een aantal hele goede. We hebben er dan één laten mixen en masteren door Billy Anderson (Neurosis, Melvins, Sleep,…) die ook onze nieuwe plaat heeft opgenomen. Deze mixes klonken zelfs beter als onze eerste studioplaat. Door die live-plaat te maken hebben we het gevoel dat we het verleden kunnen vastleggen, met een klank die er stáat. Het is een collage waar we fier op kunnen zijn en die we kunnen koesteren. Op die manier documenteren we ons leven, we laten iets na en hebben daardoor het gevoel niet voor niets geleefd te hebben. Als we zestig zijn en in onze zetel zitten, kunnen we nog eens door een doos roefelen van zaken die we gedaan hebben die voor ons iets betekenen.”

Jullie zijn uit de undergroundscene gekropen, lijkt wel. Het optreden in de AB was meteen uitverkocht…

Colin: “Wij vragen onszelf nog altijd af hoe dat is kunnen gebeuren. Onze muziek is niet aan iedereen gegeven. Maar toch hebben we al twee keer op pukkelpop gestaan en vier keer op Dour… Dat is zeker tegen alle verwachtingen in. We zetten nooit doelen, maar we spreken wel uit dat het cool zou zijn om eens op een bepaalde plek of festival te spelen. Na een tijd gebeurt dat dan ook effectief. Dat is heel tof. We mogen op onze knieëen vallen voor de mensen die ons zijn blijven steunen vanaf dag één.”

Hoe loopt het voor jullie in het buitenland?

Colin: “Het buitenland is groot natuurlijk. In Tsjechië vinden we geen defitige show, maar in in Porto en Wenen spelen we bijvoorbeeld voor stampvolle zalen. Er zit dus geen lijn in. Je kan 400 km in Frankrijk rijden en telkens voor 10 man optreden om dan in Moskou voor een zaal van 500 man te spelen. It makes no sense. Maar dat maakt het juist zo interessant. We stippelen ook zelf onze tour uit. We beginnen daar aan als de kinderen in bed liggen. Dat maakt het des te specialer, als je dat dan klaarspeelt, heb je wel een graaf gevoel.”

05.12 05.12 06.12 08.12 08.12

SAULE Be • SOLD OUT LOCAL NATIVES Us + FAMY Uk • SOLD OUT MENOMENA Us + STACKS Be LOU DOILLON Fr • SOLD OUT CARBON AIRWAYS Fr «LES CLASSIQUES ONT 25 ANS» 09.12 SOLD OUT

10.12 BONAPARTE De + TIM FITE Us 10.12 PETITE NOIR Za 11-12.12 SAINT ANDRÉ Fr • coprod. Progress Booking Fr Fr 13.12 EIFFEL + TWIN TWISTERS • coprod. Nada Booking • SOLD OUT

13.12 14.12

THE BEWITCHED HANDS Fr ELVIS BLACK STARS Be + THE TANGERINES Be FINALE CONCOURS CIRCUIT : SOUMONCES! • 15.12 HE DIED WHILE HUNTING • BILLIONS OF COMRADES • TWO KIDS ON HOLIDAY • FOR 24 LIVES Be • coprod. Court Circuit 16.12 STARS Ca + ZEUS Ca 18.12 THE HICKEY UNDERWORLD Be 20.12 ALPHA 2.1 Be + MERIDIANS Be GREAT MOUNTAIN FIRE Be presenteert The 21.12 Unplugged Version of «Canopy» • Kon. Circus 21.12 NEIL HALSTEAD Gb + COFFEE OR NOT Be 08.01 PHANTOM LIMB gb 18.01

BADEN BADEN Fr BUENAS ONDAS Be / EASTERN STANDARD 19.01 TIME Us • coprod. Intersection 22.01 GET WELL SOON De 27.01

MARINA AND THE DIAMONDS Gb • SOLD OUT

28.01 MARINA AND THE DIAMONDS Gb 01.02 THE JOY FORMIDABLE Gb 03.02 MAXIMILIAN HECKER De 04.02 PASSENGER Gb + STU LARSEN Au • SOLD OUT 10.02 AMPARO SÁNCHEZ Sp 12.02 REA GARVEY Ie + RYAN SHERIDAN Ie 15.02 ESBEN AND THE WITCH Gb 16.02 SONS OF NOEL AND ADRIAN Gb + EYES & NO EYES Gb

on stage

21.02 VEENCE HANAO Be

22 december:

11 januari ‘13: 10 februari ‘13: 16 februari ‘13: 22 februari ‘13: 24 februari ‘13: 19 april ‘13:

22.02 AN PIERLÉ Be • SOLD OUT

AB Box, Brussel (w/ Oathbreaker, Scott Kelly, The Black Heart Rebellion) Eurosonic Festival @ Machinefabriek, Groningen (NL) De Kreun, Kortrijk (w/ Eleanora) Winterfest Perron, Ieper Burgerweeshuis, Deventer (NL) MOD, Hasselt (w/ Hessian) Roadburn Festival @ Patronaat Church, Tilburg (NL)

28.02 STEREO GRAND Be • coprod. Progress Booking 01.03 KAIZERS ORCHESTRA No 01.03 RON SEXSMITH Ca 03.03 JAKE BUGG Gb 05.03 VILLAGERS Ie 05.03 THE SEA AND CAKE Us

Amenra ‘Mass V’ Neurot Records

Met de woorden van Colin vers in mijn hoofd (check het interview) glijdt de innemende openingstrack ‘Dearborn And Buried’ over mijn schouders, waarvan ik plots voel dat ze ongelooflijk verstramd zijn. Als een pijnlijke, maar tegelijk opluchtende massage van heavy riffs en zwoegende drums, rolt de sludge traag en slepend door de boxen. Een hoopvolle duisternis vult de ruimte. Onheilspellende stemmen op ‘A Mon Ame’ maken plaats voor een bijna geruststellende loodzware mokerriff. Het repetitieve is verslavend en voelt als een boetedoenening. ‘Mass V’ bestaat uit vier nummers, afsluiter ‘Nowena’ is een smartelijk contrast tussen het kwetsbare met rustige gitaar en een cleane stem en een schreeuw vol pijn met weergaloze riff. Amenra kruipt onder je huid en kan inderdaad een hand op je schouder betekenen, als je je wil laten meevoeren in de visie van de Church of Ra. (jp)

10.03 THE LUMINEERS Us PALMER & THE GRAND THEFT 16.03 AMANDA ORCHESTRA Us 19.03 JILL IS LUCKY Fr + JULIEN PRAS Fr 21.03 JONATHAN JEREMIAH Gb 21.03 MATMOS Us

…MEER CONCERTEN OP

02.218.37.32 – WWW.BOTANIQUE.BE

14

homegrown

T e k s t: b r a m v e r m e e r s c h

Te zien in een webepisode van Spoor 8 (check www.spoor8.com voor de intrigerende 8-track-live-sessie van het tweetal in een scheepscontainer) en deze maand ook aan het woord in RifRaf: Echo Beatty.

Een Antwerps duo dat het spanningsveld van licht en donker onder de knie heeft. ‘Tidal Motions’ (release: 19 januari) is een overtuigend, enkel op vinyl te verkrijgen, visitekaartje dat dankzij geleend geld in Canada werd opgenomen met producer Jeff McMurrich (Tindersticks, The Luyas, Owen Pallett, Sandro Perri, …).

“We wilden echt eens in het buitenland wonen en er een plaat opnemen. Zodra we in Montreal waren, hebben we snel een repetitieruimte gezocht en gevonden. En daarna zij we bij Jeff in Toronto beland”, aldus Echo Beatty. Het duo is inmiddels al een tijdje terug in België en Annelies Van Dinter (zang/gitaar, voorheen muzikante bij o.a. Styrofoam) en Jochem Baelus (gitaar, percussie & allerlei objecten, tevens bezig met het solo-project The Lost Rodeo Rider) verwelkomen RifRaf in hun repetitiekot in Deurne.

Annelies Van Dinter: “Ik ben al sinds 2008 bezig met de Echo Beatty. Er zaten destijds goede muzikanten in de groep maar op een bepaald moment heb ik de band ontbonden omdat ik het geheel te vrijblijvend vond. Ik wou dat de muziek donkerder en echter klonk.

Ik ben toen, in een moeilijke periode, op mijn eentje beginnen opnemen.”

Jochem Baelus: “Maar dat lukte niet zo goed. We zijn toen op zoek gegaan naar een geschikte studio en zodra er hier in de buurt, midden in de velden, een huisje vrij kwam, heb ik haar daar geholpen met de opname van een nummer.“

Wat is het unieke van Echo Beatty?

Jochem: “Het proces, binnen een song onderweg zijn van het begin naar het eind van een nummer, is voor ons heel belangrijk. Ik noem het geen trend maar wat me vaak opvalt, is dat veel groepen een manier vinden om dé song te schrijven en dat dan tien keer doen en vervolgens een plaat hebben. Wij vinden dat er over de ganse lijn spanning in een plaat moet zitten. Er gebeurt pas iets als je een conflict voelt. Dat heeft bijna iets nerveus. De plaat moest die dynamiek hebben. Dat is heel goed gelukt. ‘Tidal Motions’ heeft heel kleine momenten en breekt ook los.

De sound vormt één geheel maar de plaat beweegt en neemt je mee op sleeptouw.”

Annelies: “Vandaar ook de titel ‘Tidal Motions’. De nummers zijn golven en de plaat is een trip.”

Waarom staat er een ode aan Montana op de plaat?

Annelies: “Ik heb dat nummer geschreven toen we we tijdens een Amerikaanse toer van Styrofoam door Montana reden. Ik heb altijd iets gehad met Noord-Amerika en ‘Montana’ hangt voor mij samen met het beeld van onderweg zijn. Elke dag op nieuwe plekken

De hoge pieken, de moodswings en de worsteling met jezelf niet opgeven voor een kabbelend innerlijk leven

Annelies: “In die periode werden we ook gevraagd om op We Are O’pen in Trix te spelen.

Dat was ons eerste optreden en daarna zijn we met zijn tweeën nummers blijven uitwerken.

Het was een uitdaging en het werkte qua sound. We hadden onze gemeenschappelijke taal gevonden en tijdens een continue zoektocht naar onze sound zijn we blijven creëren.”

Opmerkelijk, ondanks een totaal verschillende achtergrond - singer-songwriter vs. liefhebber van speciale jazz - hebben jullie naast een contrastrijke vooral een coherente plaat gemaakt.

Jochem: “De teksten en de akkoordenschema’s vormen de basis van de songs.

Daarna wordt alles gekleurd. In sommige stukken laten we ons volledig gaan maar de nummers ontaarden nooit in abstracte stukken. We blijven altijd dicht bij de song.”

Annelies: “Ik wil niet dat onze muziek te gemakkelijk en te vrijblijvend binnenkomt maar ik hou wel meer dan Jochem van harmonie. Ik denk dat ik muziek altijd heel intuïtief en vanuit de buik benader terwijl Jochem daar veel rationeler en beredeneerder in is.”

Jochem: “Daar ben ik het niet volledig mee eens. We zijn niet op zoek naar een zwart-wittegenstelling. Ik neig soms ook naar een mooie melodie zonder dat we de hele tijd Belle en het beest hoeven te spelen. Dat is te gemakkelijk. Het verschil is gewoon dat ik uit de instrumentale muziek kom en dat Annelies meer een schrijfster van verhalen is.”

Annelies: “Hoe jij met klank omgaat als je muziek schrijft voor theater: dat aspect zit ook wel in de plaat. “ Jochem: “Muziek voor theater ga ik nooit ineen steken met gitaar, drum en een laptop.”

Waar is je fascinatie voor haarkammen en andere alledaagse objecten ontstaan?

Jochem: “Ik heb film gestudeerd en heb in die periode een stop-motion-film over een bandopnemer gemaakt. Dat leende zich heel goed voor het zoeken naar specifieke geluiden. Klanken creëren met alledaagse objecten ben ik toen als muziek beginnen zien.

Binnen Echo Beatty werken we heel veel met objecten. Dat verloopt heel organisch.

Wat voor mij telt, is dat je niet stoïcijns op een podium staat met een laptop en vanalles doet waar niemand dichtbij kan komen. “ Annelies: “We willen dat onze muziek tastbaar is. Je moet kunnen zien waar een geluid vandaan komt. En ik ben altijd van mening geweest dat beperkingen net de creativiteit versterken.”

Jochem: “De drum is het instrument dat ik technisch gezien het best beheers maar op een bepaald moment heb ik een gitaar vast genomen. Dat was eigenlijk altijd mijn heilige schrik.

De gitaar is een instrument dat al heel veel mensen doorgrond hebben. Maar ik heb op mijn manier een eigen geluid gevonden. En die handicap heeft onze sound echt wel mee gevormd.”

komen en kunnen spelen: dat was mijn grote droom. Ik was zo gelukkig toen. Peace of mind, hè. Terwijl de teksten van Echo Beatty vooral gaan over de worsteling en de confrontatie met mezelf en mijn medemensen. En ook over hoe het leven in golven gaat. Ik ben iemand van hoge pieken en diepe dalen. Er zijn momenten geweest dat ik het heel lastig vond dat ik zo in elkaar zat. Maar intussen heb ik daar wel vrede mee. Ik wil die hoge pieken, de moodswings en de worsteling met mezelf niet opgeven voor een kabbelend innerlijk leven.”

Jochem: “Ik denk dat ik me kan aansluiten bij dat gevoel dat de plaat uitstraalt. Maar ik kan er verder niet veel over zeggen. Het is geen muziek die ik helemaal kan ontrafelen. Ik heb keihard de neiging me sterk af te zetten van de plaat. Ik wil nu al andere zaken exploreren binnen de band. Ik ben daar heel onrustig in maar gevoelsmatig sta ik honderd procent achter ‘Tidal Motions’. Alles is in zijn plooi gevallen. De samenwerking met producer Jeff McMurrich verliep ook heel vlot. We horen vaak dat het album donker is maar ik hoop dat de plaat gelaagder is dan dat. Onze muziek is op een zekere manier ook heel aards.

Omwille van de donkere kant. Maar ook door de manier waarop we muziek benaderen.”

Hoezo?

Annelies: “Ik heb voor mezelf besloten dat ik niet wil proberen tegen elke prijs aanvaard te worden in een bepaald circuit. Je kan je beginnen aanpassen en dan gefrustreerd raken als het niet lukt. Ik heb daar zo’n beetje een afkeer van. Ik wil dat iedereen die ons goed zou kunnen vinden onze muziek leert kennen. Ik wil daar het nodige voor doen maar ik wil er mijn broek niet voor afsteken. Ik weet hoe het wereldje in elkaar zit. Er komt veel lobbywerk bij kijken. En je hebt een single nodig die veel gedraaid wordt, anders word je niet geboekt.

Maar dan denk ik: het overgrote deel van de muziek waar ik naar luister is niet singlegevoelig en hoor je niet op de radio. En toch verkopen bepaalde bands zonder airplay de Botanique uit. Door te spelen met Styrofoam en Echo Beatty in veel verschillende formaten van zalen heb ik sowieso geleerd dat de kleinere plekken nog steeds de leukste zijn qua sfeer.

Die concerten kunnen misschien niet meteen tot iets leiden maar toch heb ik het gevoel dat alles op een natuurlijke manier verbonden is met elkaar. Je kan alleen maar hopen dat je muziek op een onvoorspelbare manier haar eigen weg vindt.”

Echo Beatty ‘Tidal Motions’, lp Icarus Records

De eerste release op het gloednieuwe Gentse Icarus Records is (in samenwerking met het al even Gentse Vynilla Records) meteen een heel verzorgd werkstuk. Terwijl in hetzelfde repetitiegebouw in Montreal metal-slowcore-bands repeteerden en Afrikaanse house weerklonk, werkte het Antwerpse duo Echo Beatty in alle subtitiliteit aan een eigen geluid dat meer uitgesproken mocht klinken dan de in eigen beheer uitgebrachte debuut-ep van een tijd geleden. Jeff McMurrich, een producer uit Toronto die uit de avant-garde en punk komt maar ook weet om te gaan met singer-songwriters was vervolgens de geknipte producer voor de muziek van Echo Beatty. Annelies (introvert en dan weer krachtig) doet soms wat denken aan Beth Gibbons (sterk!) en de door soundscapes van Jochem en sfeerrijke lichtpunten vergezelde songs (gemasterd door James Plotkin, zie ook: Sun o))), Earth, Isis) getuigen zowel van donkere zachtheid en grootse dreiging. Of hoe contrasten dynamiek en samenhang kunnen genereren. Knap. (bvm) Release: 19 januari, vinyl only

on stage 13 december: Rataplan, Antwerpen (w/ Flying Horseman) 18 januari ’13: Salle Jeanne Simons, Deurne 19 januari ’13: Minardschouwburg, Gent

homegrown

T e k s t: J o h a n n e s D e B r e u k e r

15

Sommige groepen klinken zo onbelgisch dat je schrikt als ze hun volgende nummer gewoon in het Nederlands aankondigen. TMGS is een van die bands. Met ‘Rivers & Coastlines: The Ride’ voegen zij een nieuw hoogtepunt toe aan hun inmiddels indrukwekkende muzikale roadtrip. Dat het leven on the road je verandert is aan TMGS te horen. Tijdens de trip is band zelfs ergens van naam veranderd. “De letters staan nog wel voor The Moe Greene Specials, maar die naam gebruiken we niet meer,” vertrouwt Kristof ons toe: “en daar zijn verschillende redenen voor.”

Kristof Janssens: “De eerste reden was dat de naam consequent fout werd geschreven.

Toen hebben we maar voor 4 letters gekozen, maar zelfs dat hebben ze ook al eens fout geschreven! (lacht) De andere reden was dat we in het begin een instrumentale band waren maar nu, na wat personeelswissels, een definitieve bezetting mét zang hebben.”

Dirk Van Rosendaal: “Alhoewel, een definitieve bezetting... Momenteel zitten we zonder bassist. Mogen we misschien een oproep doen dat we een bassist zoeken?”

Kristof: “Het zou ook helpen als het iemand is die al eens bas heeft gespeeld en al eens geluisterd heeft naar onze muziek. Reageren kan op info@tmgs.be of op onze Facebookpagina!”

Zelf heb ik wel geen auto. (lacht) ‘Rivers & Coastlines’ is een rit die je maakt. Eentje die je ook gewoon vanuit je zetel kan maken, in je hoofd. Het geeft een beetje het gevoel van een verhaal, maar dan eentje dat niet af is. Neem nu het nummer ‘Coastlines’. Als ik dat liedje hoor dan voel ik mij altijd een beetje op reis!”

Is dat dan een reis naar de zon of naar de sneeuw?

Kristof: “Eigenlijk kan onze muziek in alle seizoenen werken. Neem nu Calexico, een groep waar we in het begin hard door geïnspireerd waren en die we nog altijd goed vinden, die band heeft dat ook. Het klinkt zomers, maar het werkt in putteke winter even goed omdat hun muziek zo desolaat klinkt. Het is echte landschapsmuziek.”

Een rit vanuit je zetel

Rockmuziek met blazers

Dan is ‘Rivers & Coastlines: The Ride’ een goed begin om jullie muziek te leren kennen! Het lijkt er op dat TMGS z’n plaats heeft gevonden in het muzieklandschap.

Klopt dit?

Kristof: “Ik denk van wel...”

Dirk: “Ik denk ook wel dat dit zal blijven evolueren.”

Kristof: “Het is niet dat we muzikaal iets proberen te sturen. Het is gewoon een mix van verschillende mensen.”

Met de instrumentale surf op het debuut bevonden jullie je nog in een niche. Nu zijn jullie verschoven naar het centrum van de hedendaagse indiemuziek. Een bewuste, weldoordachte carrièremove?

Kristof: “Het is allemaal heel geleidelijk gegaan. Na het eerste album was het duidelijk dat we geen andere instrumentale plaat wilden maken. Dat leek toen weinig zin te hebben.

De tweede plaat was half instrumentaal en half gezongen. Op het derde album stond geen enkel instrumentaal nummer, maar wel nog lange instrumentale stukken. We zijn niet richting centrum gegaan om het publiek tevreden te stellen, eigenlijk zelfs net andersom.

Het is tof dat de mensen het goed vinden maar zo heel belangrijk is dat niet. Vroeger was het dat wel. Nu willen we het gewoon plezant houden voor onszelf!”

Broekschijten Door al de instrumentale omzwervingen lijkt het er op dat jullie nu pas echt voluit durven te zingen.

Dirk: “Ik denk dat de zangers zelfzekerder zijn geworden. Hierdoor is zang ook belangrijker geworden.”

Kristof: “Niemand van ons dacht dat hij kon zingen. We hebben ooit nog overwogen om een zanger te zoeken maar dat hebben we maar opgegeven en eens zelf geprobeerd. In het begin was dat echt broekschijten. Dat is wel logisch als je geen geboren zanger bent.”

Dirk: “Gaandeweg voel je wel dat je binnen de groep gemotiveerd en gestimuleerd wordt om je angsten te laten vallen en gewoon te doen.”

Kristof: “Het is ook leuk dat we verschillende zangers hebben. Soms zingen we samen, soms zingt iemand alleen… dat maakt het voor ons gevarieerder. Je hebt vier nummers gehoord en drie mensen horen zingen en toch is het dezelfde groep. Ik vind dat interessant.”

De vorige albums heette ‘Open Road (Again)’, ‘Borders OK’ en nu kiezen jullie voor ‘Rivers & Coastlines: The Ride’, alweer een allusie op land(schaps)grenzen en dat on the road-gevoel. Is er een groter concept achter al deze albums?

Kristof: “Een groter concept... (denkt na) Dat weet ik niet, maar die sfeer zit er wel altijd in.

Ik denk dat het vooral te maken heeft met de muziek de we beluisteren en de films waar we naar kijken. We houden wel van dat landschapsgevoel en dat filmische.”

Dirk: “Het zit ook dikwijls gewoon in onze teksten.”

Kristof: “Je kan die sfeer van onderweg zijn letterlijk nemen maar je kan deze even goed als iets figuurlijks zien. Onze muziek moet werken al je in de auto zit, dat is een parameter!

Ik vind TMGS ondertussen toch wel meer klinken zoals Wilco en Band Of Horses dan als Calexico.

Kristof: “Ik denk dat er nu wel een beetje meer indiegeluid, wat dat ook moge zijn, is ingeslopen. Ik zeg altijd maar gewoon dat we rockmuziek met blazers maken...”

Dirk: “... maar dat dekt de lading toch ook niet helemaal.”

Kristof: “Nee, maar wat is het dan wel? We zouden er eigenlijk een fancy term voor moeten vinden!”

Het album is opgedeeld in een day side en een night side. Heeft dat enkel te maken omdat je op vinyl twee kanten nodig hebt of zit er toch meer achter?

Kristof: “We wilden al langer iets op vinyl uitbrengen maar dat is heel duur. Nu hebben we het gewoon gedaan maar het is toch vooral voor ons zelf hoor: zo heel die charme die rond een vinylplaat hangt... (denkt na) De kanten zijn opgedeeld in nummers die iets aankondigen en andere die iets berustends hebben. De day side heeft optimistische, zelfs luchtige nummers, waarin er vanalles zit te gebeuren. De nummers op de night side zijn letterlijk iets donkerder en negatiever. Neem nu ‘Bring Me The Night’. Dat is gewoon een vrolijk texmex-nummer maar die tekst is niet bepaald vrolijk. Bij veel van die groepen waar wij naar luisteren is dat zo. Deze tegenstelling is eigen aan het genre. Er zit altijd veel schoonheid in. Dat is de definitie van melancholie.”

Melancholie in repeat!

on stage 13 januari ‘13: Tune Up, Antwerpen 15 februari ‘13: Permeke, Antwerpen

TMGS ‘Rivers & Coastlines: the Ride’ I Have Tiger Records (vinyl)/Green Cookie (cd)

Met ‘Rivers & Coastlines: The Ride’ is TMGS uitgegroeid tot een band die eigenzinnig radiomateriaal maakt. Het is knap hoe de jongens telkens weer anders klinken, zonder hun muzikale voorgeschiedenis te vergeten. Terwijl hun vorige albums altijd een grote breuk markeerden met hun voorganger is het verschil nu minder groot geworden. Gelukkig heeft ‘Rivers & Coastlines: The Ride’ de spontaniteit terug die op de vorige zoek was. De pareltjes zijn netjes over de twee vinylkanten van elk 5 nummers verdeeld. Op de day side schieten ‘New Scene’ en ‘Headed Home’ er boven uit, beide meer schatplichtig aan Wilco en Band Of Horses dan pakweg Calexico. Tijdens ‘Bring Me The Night’ zijn de americana- en countryhelden zoals Gram Parsons wel weer duidelijker aanwezig. (jdb) hoort TMGS nog zeggen: “de ambitie is er, maar na tien jaar ben je ook al wel wat nuchterder.” Met zo’n plaat in je achterzak moet je niet bescheiden beginnen worden. Wegdromen!

16

homegrown (on cd ) Bright Daze ‘Close’, ep download via Bandcamp

vi.be/hydrogensea Een ontroerende ontdekking. ‘The Fall’ is prachtig mooi in al zijn melancholische warmte en ’The Far Side’ nestelt zich dankzij de zoete Lolita-stem van Birsen Uçar en de lofi-elektronica van Pj Seaux (tevens de bassist van Billie Kawende) treffend tussen Renée en Float Fall. Mooie, hemelse muziekjes van een Brussels duo in volle bloei. (bvm)

Elektronisch-gewijs hinkt ons Belgenlandje nog een eind achterop bij de buitenlandse concurrentie, vooral dan wat betreft intelligente, edgy downtempo die de jongste twee jaar steil opgang maakt – denk aan labels als Brainfeeder, Hyperdub of TriAngle. Misschien waait de nieuwe wind wel uit Leuven, de haardstede van Bright Daze. ’s Mans ‘Close’-ep is een quasi-perfect uitgebalanceerde oefening in zachtjes omfloerste elektronica, voortgestuwd door een hemelse bliss en een heerlijke mellow-breeze – inclusief glooiende, sierlijk geborstelde beats en clicks. Hét bewijs hoor je op ‘Stardust’, het zonovergoten hoogtepunt van dit hoogst voortreffelijke ep’tje. Bright Daze ademt goedgeluimde, melancholische loomheid uit al z’n poriën, ergens te situeren tussen Shlohmo en Lapalux. Niceness. (fp)

[SIC] ‘[SIC]’ Autoproduction/Mandaï

[SIC] komt uit Kortrijk. Lieven Eeckhout componeert en beroert de bas, Matthijs Vanderleen de drums en verder tellen we niet minder dan 4 saxen. Klinkt dit als een gestripte versie van de helaas ter ziele gegane big band from hell Galatasaray? Wel, dat is het eigenlijk ook. De hyperkinetische ritmetandem legt de onweerstaanbare grooves, de vier saxen de inderdaad sterk aan Galatasaray verwante melodieën, maar de saxomofonen worden ook al eens door allerhande effecten gehaald, wat soms een soort van sequence oplevert of heerlijke noise én freejazz. Daarmee komen ze ook al eens in het vaarwater van Zu, maar dat vinden we nu net een fijn pluspunt. IDM voor jazzfanaten? Jazz voor rockers? (boo) houd het weer graag op een bezielde, boeiende belevenis, en laat deze cd nog eventjes kamperen in z’n speler.

Cruise [CTRL] ‘… Are Not What They Seem’ Signifier

Dit is een van de weinige vaderlandse combo’s die er in slaagt om overtuigend uit de hoek te komen met snoeiharde electro en ook op deze plaat is dat niet anders. De hoekige ebm-beats, het enerverende gekraak en alle duistere randanimatie (o.a. iets dat ons doet denken aan een stervende robot-zeehond, maar het kunnen ook vocals zijn) zorgen voor een solide wall of sound.

Cruise [CTRL] mocht zich bovendien verheugen op gastbijdrages van Sigma en Dirk Ivens (The Klinik, ABC). Hoogtepunten zijn ‘Letters Under Nails’, ‘P 2 8 9 14 29’ en vooral het ongenadig daverende ‘In Hell (Everything Is Fine)’. And indeed it is. (mb)

Everyman ‘Songs About Ninjas’ Rough Trade

Alpha 2.1 ‘Eternity’ LC Music

De Brusselaars van Alpha 2.1 hebben iets met de eeuwigheid en oneindigheid. Twee jaar na debuut ‘Infinity’ hebben ze met deze ‘Eternity’ een opvolger klaar. Hun muzikale inspiratie en creaties halen ze nog steeds uit old school-technologie: de Commodere 64 en 8bits-loops blijven de ruggengraat vormen van hun muziek. Toch slagen ze erin om een eigentijds geluid uit hun monitors te persen. Opener en titeltrack is een midtempo-beuker met een genadeloze snare en overstuurde synths, maar dat het ook intiemer kan, bewijzen ‘Shut Up’, dat klinkt als een melange van Goose (dreigend in de strofes) en Hot Chip (harmonies in de refreinen), of ‘Game Over’ dat zowaar schatplichtig lijkt aan Robert Palmer. Leuke en spannende kitsch vinden we in ‘Assisted’ dat halverwege feestelijk ontspoort of de electropunk van ‘Drive’.

Alpha 2.1 speelt met tal van genreclichés en zwiert die zonder schroom en met bakken flair in een uitbundige melting pot. Zelfs als je bij een intro links en rechts een joekel van een Aha-erlebnis voelt aankomen, is het een kwestie van tijd vooraleer de songs openbloeien en ontsporen tot knetterende en prettig gestoorde, hyperaanstekelijke pareltjes. Topplaat! (mc)

Berlaen ‘De Loatste Man’

Zeven jaar, zo lang deed Vincent Neyt er over om de debuutplaat van zijn dekmantel Everyman af te werken. Vijf jaar waarin vele ideeën werden opgenomen en vervolgens nog eens twee jaar om uit al die demo’s een samenhangend geheel te destilleren. De vrucht van al die arbeid, ‘Songs About Ninjas’, mocht al op schouderklopjes rekenen van Flip Kowlier, is een beetje verre familie van de muziek van The Bony King Of Nowhere en heeft naast een eigen gezicht ook wat raakvlakken met Vetiver, Kings Of Convenience en de zachte, credibele Coldplay van het debuutalbum ‘Parachutes’.

Heldere melancholie met een zweem softpop maar af en toe hebben de liedjes ook een speelser en meer up-tempo karakter. Samen met zijn begeleidingsband (Jan Dhaene, Maarten Flamand, Eva Hautekiet, Filip Huygebaert en Stijn Tondeleir) en gasten als Renée en Bart Maris geeft Neyt op een overtuigende manier vorm aan een schoon plaatje. (bvm)

Feable ‘Feable’, ep Eigen beheer

Van bands die garagerock maken, heb je er 13 in een dozijn. Voor Feable is het nog te vroeg om te beslissen of die band ook tot die categorie behoort. Op de drie songs tellende ep bewijzen de jongens alvast dat er in Roeselare wel wat te beleven valt. Ze mogen dan nog geen eigen geluid hebben, als er vleugjes QOTSA, Black Box Revelation en zelfs Manic Street Preachers te horen zijn, dan hoor je ons niet klagen. Opener ‘Through Your Hair’ is een stevige binnenkomer en op ‘Time Hunts Later’ wordt er zelfs af en toe wat gas terug genomen.

Laatste song, ‘Sinister Parade’, heeft saaie strofes maar wordt gelukkig door een sterke zangpartij opgevrolijkt. De ep is wat veel van hetzelfde, maar in tegenstelling tot wat hun naam doet vermoeden, klinkt Feable niet zwak. (jdb)

PIAS

Het is even wennen aan de funky koerswijziging die het begin van zijn tweede plaat kenmerkt maar na de eerste verwondering blijkt dat ‘De Loatste Man’ vooral een geslaagde en net zo’n draaibare en herkenbare release is als debuutplaat ‘Vanuivoeurt’. Wouter Berlaen blijft op geloofwaardige wijze zweren bij z’n Zultse dialect, vertaalt ‘Let’s Go All The Way’ van eighties-act Sly Fox opvallend sterk naar ‘Brengt Ui Zuster Mee’ en laat Kris De Bruyne (‘Tot De Tand’n Gewoap’nd’) en Isabelle A (‘Van De Reg’n In Den Drup’) opdraven voor gastbijdrages. Fijn dat de stem van de schilder op leeftijd ook te horen is tijdens ‘De Definitie Van Geluk’, Berlaens ode aan Roger Raveel. De slotsom?

‘De Loatste Man’ is een complexloze mix van catchy popmuziek en ingetogen luisterliedjes. (bvm)

Flying Horseman ‘Navigate’, ep Unday Records/N.E.W.S.

Bert Dockx in 2010 aan het woord in RifRaf: “de ritmes en drones van Joy Division zijn heel intuïtief. Dat primitieve, bijna dierlijke spreekt me wel aan.” Geen toeval dus dat de nieuwe ep van Flying Horseman (enkel te koop via iTunes of op gelimiteerd 10” vinyl) afsluit met een cover van ‘Shadowplay’ van Joy Division. Dockx op zijn eentje aan het werk, maar daarom niet minder aangrijpend: dat hoor je ook tijdens ‘All Day’ en ‘Navigate’. Qua sfeer en tekst is de herwerking met groep van het nog niet eerder uitgebrachte nummer ‘America Is Dead’ echter het onbetwistbare meesterwerkje van de onder de huid kruipende ep ‘Navigate’. (bvm)

BOX ‘For The Brain And For The Vein’ SonicAngel/Universal

De Belgische band BOX staat al op de planken sinds 2009, maar brengt nu pas zijn debuutalbum uit via SonicAngel. De groep windt er geen doekjes om: strakke drum- en baslijnen, overgoten met zware gitaarriffs, beuken veertig minuten lang tegen je trommelvliezen. Maar zo hoort dat natuurlijk als je straightforward (stoner)rock à la Audioslave en Led Zeppelin speelt. Samen met producer Mario Goossens van Triggerfinger leverde BOX een puike eerste plaat af! (jk)

Gentlemen Of Verona ‘Extra Raw’, ep Johnny Records/PIAS

2013 start straks in mineur, want vanaf 1 januari gaan in België de nieuwe geluidsnormen van kracht. Op hun nieuwe ep proberen de bandleden van Gentlemen Of Verona daarom de decibelmeters van Joke Schauvliege te slim af te zijn. De garagerockers jagen nummers van hun vorige platen ‘Brutally Honest’ en ‘Raw’ door gitaarversterkers van tien watt, terwijl de drummer op een trommel en cimbaal speelt. Stiller dus, maar nog altijd even ruw! (jk)

Terwijl hypecats zich blind staren op het speuren naar de nieuwste sensaties, weet Gonzo (circus) al bijna 20 jaar vernieuwende muziek en cultuur naar waarde te schatten. In woord, beeld en geluid: elke twee maanden vind je bij Gonzo (circus) de gratis en onafhankelijk samengestelde Mind The Gap-cd.

Maak nu gebruik van deze speciale aanbieding en neem een jaarabonnement voor het introductietarief van slechts € 30,- (i.p.v € 45,-). Vul de bon in!

Of ga naar www.gonzocircus.com/abonnement voor een abonnement met welkomstgeschenk of een proefabonnement. www.gonzocircus.com

ZATERDAG 2 FEBRUARI 19u TOT 3u

RAD VAN TONG FESTIVAL VAN EN VOOR VLAAMSE HIPHOP

Ja, ik wil een jaarabonnement voor het introductietarief van € 30,- (i.p.v. € 45,-) Naam Adres opsturen naar: Virtumedia Postbus 595 3700 AN Zeist

PC + Gemeente Land E-mail

TOURIST x UBERDOPE iRRi & HUGO TIEWAI [ EIGEN MAKELIJ ] SCALE & KILOGRAM [ S IN T - A N DR IES M C’S ]

FROZE EN RAAB

het dePot heRoPeNt!

do 22.11 ZA 24.11 Zo 25.11 di 27.11 do 29.11 VR 30.11 ZA 01.12 di 04.12 do 06.12 VR 07.12 ZA 08.12 Zo 09.12 MA 10.12 di 11.12 VR 14.12 MA 17.12 di 18.12 wo 19.12 VR 21.12 ZA 22.12 Zo 23.12 MA 31.12 VR 18.01 do 07.02 do 21.02 ZA 23.02

[ R A U W E N O N B ES P R OKEN ]

PERVERZ x NTREK DE LANGN [ O S T ENCHE KLIEK ] N A S TA E N N I Z [ BEATV ILLE ] BATTERAAF POWER ENDE MAUZ

A BRANd | PolARoid FictioN BRitPoP Night met the cRiBs, FReAky Age en twisted MeloN dj's' FiNk | RAe MoRRis dAAN (simple Quintet) Uitverkocht! cRiolo | leFto | j Rocc | dj sAtANic sAMBA AdRiAN sheRwood | AshANti 3000 Nick wAteRhoUse | AllAh-lAs jeF NeVe BAlthAZAR soUNd oF steReo (live) | Aks (live) the RAVeoNettes Nachtkracht presenteert eweRt ANd the two dRAgoNs MARthA wAiNwRight ZoRNik - less > MoRe Bettye lAVette heAVeN 17 AUgUst AlBeRt kRAANtje PAPPie | the MixFitZ afterparty

Milow

CO N CERTM A R AT H O N x ARTW ORK B R E A K D A N CE x S T R A ATCULTUUR D IA L O O G x TAT T O O S H O P x FEEST

VR Uitverkocht ZA Uitverkocht Zo extRA coNceRt

gAlAxie's NightshiFt MARk eitZel ARNo sx cAlexico Uitverkocht!

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE teRUg

MUZIEK

CENTRUM

HET DEPOT

oP de

oUde

locAt

Martelarenplein 12

ie

LEUVEN

T I C K E T S W W W. H E T D E P O T. B E • I N F O @ H E T D E P O T. B E • B I L B O L E U V E N • F N A C

18

homegrown (on cd ) Herbstlaub

Phlitman & Kang

‘This Grace Is Only Reaching Out To Surrender’, 2cd

‘Candy Queen Speedway’

Federleicht

Eerder dit jaar hoorden we van het Belgische Herbstlaub ‘Streets Aren’t For Dreaming Youth’, een plaat gebeeldhouwd uit clicks&cuts en die baadde in weemoed. Deze ‘This Grace Is Only Reaching Out To Surrender’ is in feite een re-issue van twee albums van 2011, die evenwel zo limited edition waren, dat ze nu samen worden heruitgebracht. De eerste plaat, ‘Zwischenwelt’, tovert met soundscapes waarin je jezelf nu eens kan onderdompelen als ware het een warm bad, om je vervolgens tergend langzaam plat te knijpen met niet veel meer dan een mineur akkoord en een aanzwellende synthtoon. Plaat twee – Dämmerleben – kondigt zich aan als één lange, dromerige trip, verstoken van beats of bleeps, waarbij de tracks quasi naadloos in elkaar overvloeien. Magisch realisme en surrealisme mogen dan dood zijn in literatuur, film en schilderkunst, deze dubbelaar zorgt in de donkerste dagen van het jaar voor een behoorlijke portie muzikale verwarming en verwarring. (mc)

Rough Trade

Phlitman & Kang is het alter ego van Jean-Marie Mievis en striptekenaar Kim Duchateau, bekend van De Morgen en P-Magazine. Hun absurdistisch-psychedelische lp’s creëerden in het verleden een kleine cultaanhang en veel goodwill bij gelijkgezinden. Dat heeft het schijnbaar immer hallucinerende duo geen windeieren gelegd. Op ‘Candy Queen Speedway’ levert goed volk als Mauro en Ciska van Mon-O-Phone een bijdrage. Deze 10” vinyl tapt uit hetzelfde vat rammelpop als de voorgangers. Denk aan The Velvet Underground en The Fall die beschonken optreden op het trouwfeest van Ignace Crombé en nét niet van het podium gesleurd worden. Surrealistisch inderdaad, maar ook genietbaar. De arrangementen zijn roestig maar kleurrijk. Het tien minuten lange slotnummer speelt zelfs met dub. Geen plaatje om een zondagnamiddag mee te vullen. Deze plaat gedijt beter op een kunstvernissage, een kraakpandfuif of een opendeurdag in een gesloten instelling. Het beste medicijn tegen saaie vervlakking valt heden te verkrijgen bij Phlitman & Kang. (dm)

Piano Club

Midnight Directives

‘Ain’t No Mountain High’, ep

‘Midnight Directives’, ep

Rough Trade

Eigen Beheer

Het jonge Midnight Directives dat in 2011 in de finale van het Limburgse rockconcours Limbomania stond, heeft een eerste ep uit. De songs drijven op sprankelende melodieën, maar gaan af en toe een stevige gitaarrif niet uit de weg. Voornamelijk in de instrumentale delen, waarin gespeurd werd naar mooie harmonieën, is deze groep op zijn sterkst. De zangpartijen kunnen soms betoveren, maar zijn vaak iets te vlak en té aanwezig, waarbij ze ook niet uitblinken in originaliteit. Ook de felle gitaaruitbarstingen staan nog niet altijd op punt. Met het lekker frisse ‘OTM’ (hallo, Studio Brussel!), waar de zang wel mooi op zijn plaats zit en de melancholie zonder clichés en met de juiste snedigheid wordt gecombineerd, bewijzen Midnight Directives dat ze tot veel in staan is en mits wat oppoetswerk een heel eigen plekje in ons groepjesland kunnen veroveren. (dw)

Mong Dosus ‘Mong Dosus’ Eigen Beheer

Rond de Waaslandwolf mag het dan al een tijd heel stijl zijn, dit vierkoppig gezelschap doet aardig zijn best zich op te werpen als het nieuwe gevaar van het Waasland. Het viertal pakt op dit plaatje uit met een psychedelisch aandoende rocksound die vooral in epische afsluiter ‘Ola’ diepe sporen nalaat. ‘We Are Ready’ brengt Millionaire in herinnering en het hoekige ‘Delusional’ is een knaller waar je niet van terug hebt. Soms klinkt het allemaal nog wat rudimentair en zoekend, maar potentieel is zeker aanwezig bij dit viertal. (jvb)

Annelies Monseré/Circle Bros ‘Annelies Monseré/Circle Bros’, ep Morc Records

Split-ep van Annelies Monseré en Morc-baas Wim Lecluyse, en terwijl de twee al tien jaar samenwonen is dit de eerste keer dat zangeres/pianiste Monseré en het meer drone-georiënteerde Circle Bros zo dicht bij elkaar aansluiten. Zo sterk zelfs dat alle drie songs op deze ep van allebei zouden kunnen zijn. Monserés ’Remedy’ neigt net iets harder naar het breekbare dreunwerk dan voorheen, terwijl de gitaar in de twee Circle Bros-tracks de hoofdrol moet afgeven aan de piano. Mooi mooi. (ts)

In februari staat ons een nieuw full album van Piano Club te wachten, maar intussen krijgen de fans al een voorgerechtje geserveerd met deze ‘Ain’t No Mountain High’. De Luikenaars passen op de zes nummers hun voordien gesmaakte formule van drum, bas en spacy synthfundamenten toe, maar in plaats van die elementen te kneden tot songs vol onverwachte wendingen en uitdagende melodieën, zoals op ‘Andromedia’ uit 2010, smeden ze ze tot songs die veel braver, vlakker en meer rechtdoor klinken dan wat we van Piano Club verwacht hadden. ‘Long Time No See’ toont met een aantal interessante wendingen dat het kalf gelukkig niet helemaal verdronken is, maar (sn) hoopt dat het toekomstige full album toch wat boeiender is.

Prairie ‘I’m So In Love I Almost Forgot I Survived A Disaster’, ep Spank Me More Records

Prairie is het obscure avant-gardeproject van onze landgenoot Marc Jacobs dat elektronische en analoge klanken tegen elkaar op laat kletteren tot gebalde en rusteloze noisestormen. ‘I’m So In Love I Almost Forgot I Survived A Disaster’ is ook het bewijs dat noise en avant-garde perfect te combineren zijn met uitgesproken melodieën. Laat bij wijze van voorbeeld de venijnige rocker ‘Bitch’ maar eens door je speakers knallen, of de druk opborrelende drone in ‘Red To Drive Me’ die na een minuutje aan stukken gereten wordt door vlijmscherpe beats en overstuurde synths. Ranzig. Interesse? Wees er snel bij want deze deuntjes worden slechts op 300 vinylschijven geperst. (eb)

The Rains ‘Hello Passer By’ Flowers Fell From My Pocket

Met ‘Hello Passer By’ van The Rains zijn we aanbeland bij de vreemdste release van 2012. Het Antwerpse duo lijkt een duidelijke voorliefde te hebben voor de cold eighties en de verjaarde gitaareffecten die hiermee vergroeid zijn. Eerlijk, we worden er niet wild van. De zang heeft wat weg van David ‘Talking Head’ Byrne en bij momenten zorgt dit ervoor dat we nog verrast worden. Dit is bijvoorbeeld het geval bij nummers zoals ‘Strangers’ en ‘Just Not Enough’. Spijtig dat het bij deze twee nummers is gebleven. Zelfs de covers ‘Love Is Like Oxygen’ van The Sweet en ‘Thirteen’ van Big Star brengen hier geen verandering in. (jdb)

My Lai ‘Vigilante’, ep eigen beheer

Adelbrieven. My Lai kan er al enkele voorleggen. De Roosdaalse groep haalde de finale van Rockvonk 2011 en won dit jaar Het Grote Geweld met een cover van ‘Meisjes’ van Raymond Van Het Groenewoud. Het vervolg van het verhaal heet ‘Vigilante’ . Een originele smoel is momenteel nog niet dé troef van het trio (we horen echo’s van The Van Jets, Evil Superstars en Triggerfinger) maar de eerste ep, die gemixt werd door Pieter Van Buyten, getuigt wel van doortastende potigheid. (bvm) is alvast benieuwd naar de klankkleur van de volgende stap.

Noble Tea ‘Solitary Motions’ Level11/PIAS

Radio 1 en StuBru visten Noble Tea eind 2011 uit de grote vi.bepoel. Geen jaar later debuteert deze jonge Antwerpse band bij PIAS met de ep ’Solitary Motions’. Die telt vijf songs geproducet door David Poltrock en doet denken aan Britse bands als Air Traffic en Athlete. Zelf zijn we niet zo’n fan van ‘We Will Rise’, de track die alles in gang stak, wegens iets te geforceerd hitgevoelig. Nieuwe song ‘The Boxers’ en ‘Pressure’ wakkeren onze interesse wel aan. Meer van dat graag! (rl)

The Reeves ‘On The Beat’ Eigen Beheer

Wie goed luistert kan in ‘On The Beat’, de eerste ep van The Reeves, best potentieel ontwaren. Alleen: het zit verstopt onder een flinke laag voorspelbaarheid, waaraan de garagerock teloor dreigt te gaan.

‘Lost...Or Found’ toont aan dat het vijftal niet vies is van leuke riffs en geinige tempowissels. Nu nog een originele invalshoek vinden en dit kan echt nog iets worden. (jvb)

Ellen Schoenaerts Kwartet ‘Feiten.’

Radical Duke/PIAS

De nieuwe getalenteerde telg uit de Schoenaerts-clan (naast opa Julien en nonkel Matthias) maakt met ‘Feiten.’ een opmerkelijk muzikaal debuut. Met het hart op de tong legt Ellen haar ziel bloot en laat dit muzikaal vertalen door Tijs Delbeke (dEUS, Yes Sir Yes), Ephraim Cielen (Braakland/Zhebildung), Liesa Van der Aa en Simon Lenski (DAAU). Met een opleiding aan het Herman Teirlinck Instituut achter de rug, verbaast het ons niet dat er enige theatraliteit aan te pas komt. Het zijn dus nooit vrijblijvende liedjes maar intense vertolkingen van Schoenaerts waarbij we soms echt aan Jacques Brel moeten denken. (ow)

19 Shkval/Omsq

genoeg niet, daarvoor is het experiment soms te geforceerd en de arrangementen aan de chaotische kant. Voor de rest is de belangrijkste vaststelling misschien wel dat deze band bulkt van energie: live voorspellen wij vuurwerk! (mvm)

‘Predict Suite’, 10”ep Antée Records/Mandaï

Twee Brusselse bands met onuitspreekbare namen delen een plakje vinyl (fijn dat zo’n idee navolging krijgt) met als bedoeling “een narratieve belevenis te vormen bij een hallucinante meditatieve visie”. Shkval doet dat met drones, gitaren, synths én drumcomputers . Mooi opgebouwde soundscapes die openbarsten naar ruige drum-’n-bass (van het soort waar de huidige generatie een dikke punt aan kan zuigen) met nog steeds knarsende gitaren in de hoofdrol. De tweede track is gereserveerd voor Omsq en die band trekt de psychedelische stonerdoom-kaart, om te eindigen in gitaarschoonheid die we ook bij All About Evil en Syndrome terugvinden. Sterk plaatje kortom. (boo)

Tannhauser ‘Slowburn’, ep

Willemsson ‘In Sight’ Lemsso Records

Augustijn Vermandere is de zoon van Willem maar van knipogen naar de kleinkunst van zijn vader is op geen enkel moment sprake. Augustijn heeft zijn eigen muzikale wereld waarin afgelijnde pop, goed in het oor liggende songs en eenvoudige maar doeltreffende melodieën de dienst uitmaken. ‘In Sight’, de opvolger van debuut ‘Blind’, is misschien niet altijd even risicovol qua productie maar het is wel een plaat die met vakmanschap is gemaakt en via ‘Berlin 2011’ terecht wordt beloond met airplay op Radio 1. (bvm)

Murphy Albums

De bandleden van het Leuvense Tannhauser doen goed hun best om ervoor te zorgen dat ze niet vergeten worden in het Belgische muzieklandschap. Als voorloper op de release van hun derde album brengen ze alvast de ep ‘Slowburn’ uit. Daarop vinden we naast twee onuitgegeven nummers (‘Island’, ‘There You Are’) ook een radioversie en remix van ‘Slowburn’ en een live-versie van ‘Silver Life’. De nummers doen al een sterk vermoeden rijzen dat de geest van My Bloody Valentine ook weer het in januari verwachtte ‘The House of Sleep’ zal blijven domineren. Niet dat dat een slechte zaak is, want Tannhausers sound staat er wel degelijk. Kortom, ‘Slowburn’ is een leuk voorproefje dat (sn) toch enigszins benieuwd maakt naar de release van dat full album.

UTZ

Your Highness ‘Blue Devils’, ep Highness Records

Drie keer stevig, op deze ep van Your Highness. Héél stevig zelfs.

Het Antwerps stonergezelschap kijkt niet op een decibel of een minuut meer of minder en strooit twintig minuten de heftige riffs kwistig in het rond. Van de bluesy licks in ‘Blue Devils’ tot het verwoestende gebeuk van ‘Wrack And Ruin’: dit is niet van de poes. De zwaar metalen vocalen blijven echter een breekpunt: ofwel ga je voor de bijl, ofwel haak je af. Wat sowieso geldt, is dat deze jongens met deze 10” annex gratis download je niet onberoerd laten. http://yourhighness.bandcamp.com/ (jvb)

‘Miniatura!’

Het Zesde Metaal

Naff Rekordz

Omdat wij onverbeterlijke optimisten zijn hier bij RifRaf, zijn we er behoorlijk zeker van dat België op het wereldkampioenschap voetbal in 2014 zal doorstoten tot de finale om daarin gastland Brazilië op z’n wafel te geven. Ook de heren van UTZ geloven in het mirakel en stelden alvast een Belgisch-Braziliaanse band samen om een gepaste soundtrack te boetseren bij dergelijke glorieuze taferelen. Het 7-koppig collectief schotelt ons op ‘Miniatura!’ een eclectische verzameling songs voor die Braziliaanse funk met scheuten viriele rock injecteren. Uit soortgelijke experimenten ontstond in de jaren 90 de Braziliaanse manguebeat, met Chico Science en Nação Zumbi als belangrijkste vaandeldragers. Dat niveau haalt UTZ jammer

‘Live In Brugge’, ep Eigen Bbeheer

De twee cd’s van Het Zesde Metaal zijn intussen allebei verkrijgbaar op vinyl en om de theatertournee van Wannes Cappelle & co (die op 30 april afgerond wordt in AB) extra glans te geven is er nu ook de ep ‘Live In Brugge’: een schijfje waarop Wannes en een strijkersensemble een selectie van vijf songs uit ‘Akatemets’ en ‘Ploegsteert’ in een nieuw jasje steken zonder in te boeten aan verhalende kracht. Met dank aan Tim Vandenbergh, Tom Pintens en Pieter Lenaerts voor de verse arrangementen op maat van een theaterzaal. Mooi, pakkend en intiem. (bvm)

DEEJAYS + LIVE! 3 ROOMS! TECHNO, HOUSE, BASS, ROCK & ROLL! PUMP UP THE VOLUME!

19.1.2013

MUZIEKODROOM HASSELT

TICKETS: MUZIEKODROOM.BE

FOLLOW #MODFEST

20

Ear t eam Crystal Castles ‘III’ Universal Music

Na ‘II’, dat zowaar een aantal radiovriendelijke songs in de rangen had, wijken Crystal Castles met hun derde toch terug af van de ingeslagen weg. Zoals te verwachten doen ze net niet wat voor andere bands vaak een logische voortzetting is; ze proberen geen groter publiek te bereiken door hun geluid verder open te trekken. ‘III’ overstijgt zijn twee voorgangers dan wel ver in melodiegehalte, maar instant toegankelijk zijn de nummers nog lang niet. De kenmerkende waanzinnig bliepende synths en gekrijste songsteksten zijn ingeruild voor vaak zachte synths, dansbare ritmes (‘Transgender’, ‘Telepath’) en dromerig gesponnen zanglijnen. In plaats van aan flarden gescheurde trommelvliezen bezorgen de nummers je vooral een onaards, onbehaaglijk gevoel. Vergis je niet, we luisteren nog steeds naar Crystal Castles, en wanneer de trashregisters toch opengetrokken worden (‘Insulin’, ‘Plague’) smaakt het eens zo lekker. Twaalf krachtige nummers, maar met een kracht van een ander niveau dan voordien. Dit album had gerust een pak langer dan 40 minuten mogen duren. (sn)

Ahleuchatistas ‘Heads Full Of Poison’ Cuneiform/Mandaï

Het nu reeds een tijdje tot duo gereduceerde Amerikaanse avontuurlijke combo Ahleuchatistas, komt ons verblijden met hun 7de studioplaat. De straffe, strakke heavy mathrock van weleer heeft gaandeweg meer en meer plaats moeten ruimen voor experimenten met Oosterse en folkloristische invloeden, jazz en soundscapes. Het meer dan 16 minuten durende titelnummer is daar het schoolvoorbeeld van op deze worp. Drones banen de weg voor intrigerend gitaarpizzicato’s die de Chinees om de hoek ook tussen z’n loempia’s draait, ware het niet dat het innovatieve drummen van Ryan Oslance er ook een dosis roet aan toevoegd. ‘Requiem For The Sea’ lijkt ergens een Radiohead-riff te herbergen, en op ‘Lighted Stairs’ tonen ze dan weer hun eigen interpretatie van dromerige pop. Het maakt ze tot één van de origineelste instrumentale muziekglobetrotters van de deze planeet, die hun universum steeds blijven uitbreiden en bijkruiden. En hoewel dit niet altijd hoeft te leiden naar een resultaat waar (boo) kilo’s pap van lust, worden zulke kruisvaarders wél steevast gekoesterd. Maar dat wist u als trouwe lezer natuurlijk al lang.

The Alvaret Ensemble ‘The Alvaret Ensemble’

Iroha

‘Shepherds & Angels’

Poppy Ackroyd ‘Escapement’

Talvihorros ‘And It Was So’ Denovali Records/Sonic Rendezvous

Voor verstilde pracht moet je deze maand bij The Alvaret Ensemble zijn, een relatief jong improvisatiecollectief rond pianist/ cellist Greg Haines, de gebroeders Romke (de gitarist) en Jan (de poëet) Kleefstra en percussionist Sytze Pruiksma, dat moeiteloos postklassiek, jazz en avant-garde combineert. Een eenzame piano die weemoedig door mistige velden waadt, enkele blazers en strijkers die een kleurrijke en tegelijk sobere achtergrond schetsen. De bevreemdende Friese gedichten van Jan Kleefstra maken het geheel af, samen goed voor 10 lijvige tracks verspreid over 2 schijfjes. Maar dit titelloze album had net zo goed één lange track

kunnen zijn. Zo meeslepend en vloeiend is deze plaat. Aanrader.

Voor Iroha mag het dan weer een stuk luider. Andy Swan maakte ooit nog samen met Justin Broadrick (Jesu, Godflesh) deel uit van Final, maar is nu al toe aan een tweede plaat die in dezelfde vijver vist als Jesu, de band van zijn vroegere collega. Hij heeft nu zelfs de bassist van Jesu in de rangen opgenomen. Is Iroha daarom een flauw doorslagje van het gelauterde Jesu? Nee, helemaal niet. Ook Andy Swan weet op ‘Shepherds & Angels’ zware gitaren en subtiele synths uit te smeren tot loodzware en tegelijk verheffende shoegaze. En ook zijn songs slepen mee.

Dus: weinig origineel, maar wel zeer degelijk.

De derde plaat in dit lijstje schakelt weer een versnelling terug. Poppy Ackroyd is een klassiek geschoolde pianiste en violiste die met haar debuut ‘Escapement’ meteen een postklassiek pareltje op de wereld loslaat. Ze heeft net als Hauschka de gewoonte om in de piano en met haar viool op zoek te gaan naar minder conventionele geluiden. Maar in tegenstelling tot die laatste laat ze ook ruimte voor mooie volle pianoklanken. Dat levert meeslepende, spannende en simpelweg wondermooie muziek op. Voer voor fans van Max Richter, Nils Frahm en Olafur Arnalds.

Grijs, donkergrijs. Dat is de klankkleur van ‘And It Was So’, het nieuwe album van Talvihorros. Gitaren, viool, een computer en veel effectenbakjes: dat zijn de ingrediënten waarmee Ben Chatwin - de man achter deze eenmansonderneming - aan de slag gaat.

Dat levert intrigerende geluidscollages op die onderling sterk verschillen qua vorm en intensiteit. Het ene moment scheurt een alles verterende drone door je gehoorgang, terwijl er verderop op de plaat plots een intimistische passage met akoestische gitaar de aandacht trekt. In de afsluiter ‘A Mist Went Up’ duiken er uiteindelijk ook schuchtere, hoopvolle klanken op. Ideaal om de horror die voorafging weg te spoelen. Een mooi einde van een oerdegelijk werkstuk. (eb)

ALtERNaTIVE ONLINE-RECORDSTORE

Azita ‘Year’ Drag Cit y

Met The Scissor Girls maakte ze no wave en de muziek The Bride Of No No werd omschreven als apocalyptische artrock maar sinds Azita Youseffi (ze heeft Iraanse roots)

onder haar eigen voornaam platen uitbrengt - ‘Year’ is het vijfde Azita-album - is het accent meer en meer komen te liggen op een vorm van jazzpop met een speels kantje. De aparte stem van Azita en een piano staan centraal maar een uitstapje richting richting reggae blijkt ook mogelijk op het lichtjes theatrale maar nooit overtrokken ‘Year’. (bvm)

Bambounou ‘Orbiting’ 50 Weapons/N.E.W.S.

Staan Parijzenaars gekend als bon vivants, dan houdt Jeremy Guindo, aka Bambounou het muzikaal eerder sober. Op z’n debuut stript de Fransman het vlees van Chicago-house, Detroit-techno, industrial en spacy funk tot er abstracte ketelslagerij overblijft die nog maar nauwelijks aan één van die genres refereert. Wat begint als een koude, afstandelijke trip eindigt in een warm technobad: Bambounou laat zijn monotone beats in een endless loop heen en weer stuiteren en zorgt voor een hypnotiserende roes. De producer bouwt repetitieve housegrooves op die hij vakkundig doorprikt met gameriedels en andere blieps. Echte uitschieters vinden we niet meteen terug, maar zijn meanderende mix van allerhande genres is wel degelijk de moeite. Onderhoudend spul. (wd)

Banabila & Machinefabriek ‘Banabila & Machinefabriek’ Eigen Beheer

Het nieuwe album van Bekende ElektronicaNederlander Rutger Zuydervelt is alweer een collab, dit keer met Rotterdammer Banabila.

De formule van Machinefabriek is intussen wel bekend, en dat lijkt met Banabila niet anders: veel drones en uitgepuurde soundscapes met hier en daar een rits rammelende clicks&cuts. Die laatste krijg je er vooral op ‘Slow Wave I’ bij, een van de vier langere nummers op het album, dat na traag opbouwend gedreun uiteenspat in een catchy elektronisch slot. De langste track, ‘Dead Air’, is een ander hoogtepunt, met een hectische aaneenschakeling van computerglitches die uiteindelijk vervalt in een ijzige drone. ‘Bad Wiring’ volgt dan weer het omgekeerde traject: vanuit een verstilde melodie ontstaat er een chaotische digitaal gewriemel dat aan het betere Mégo-werk doet denken. Opnieuw een pluim voor experimenteel Holland, Banabila en Machinefabriek hebben voor een handvol fantastische nummers gezorgd. (ts)

Blacklevel Embassy ‘New Veteran’ Worldwide Bat tle Recordings

Massive soundblast, deze derde van het Australische Blacklevel Embassy, daar zal de mastering van Bob Weston niet vreemd aan zijn. Repetitieve mokerslagen die inderdaad ook Shellac kenmerken, gitaren die je meeslepen als Depannage 2000 en het lijkt wel of er een mutatie van Henry Rollins én John Lydon hun gal door de micro staat te spugen, in een topproductie die dicht bij het geluid van Queens Of The Stone Age komt. Behoorlijk vet plaatje dus, dat elke rechtgeaarde rocker zou moeten bekoren.De nekwervels van (boo) kunnen een massage alvast gebruiken.

Brassica ‘Temple Fortune’, ep Civil Music

Met een naam die zoveel betekent als kool schep je doorgaans geen al te hoge verwachtingen, maar wat een onverwacht pareltje is deze ‘Temple Fortune’ toch. Hoe vaker je naar de nummers luistert, hoe verslavender ze worden. Analoge synths en drums doen de vier tracks in een warm retrosfeertje resoneren, terwijl talloze laagjes de nummers een uitgekiende complexiteit verlenen. Beginnen doet de ep nog voorzichtig met zigzaggende synthlijnen en strakke drums die je door ‘Modern Magic’ en ‘Lose Him’ leiden. Het sensuele discosfeertje waarin ‘Milieux Metrix’ drijft, is al wat uitdagender. Een funky basgitaar speelt er de hoofdrol, met een verrassende bijrol voor een cello en vogelgefluit. De ep gaat in climax; aan het vierde nummer is geen ontkomen aan. ‘Lydden Circuit’ is heerlijke, lome retrorave onder een pulserende 4/4 beat met een stevige synthsaus. Als toemaatje volgen nog twee remixes van het nummer. Als Brassica in de toekomst nummers blijft maken in de stijl van ‘Milieux Metrix’ en ‘Lydden Circuit’, dan is (sn) verkocht.

John Cage ‘Song Books’, 2cd

Hans Joachim Roedelius & Christopher Chaplin ‘King Of Hearts’ Sub Rosa/Dense

Het antwoord van avant-garde-componist John Cage in 1982 op de vraag waarom hij nooit naar opnames van zijn werk luisterde: “Opnames zijn overbodig.” Dat Cages ’Song Books (Solos For Voice 3-92)’ uit 1972 nu toch op een dubbelalbum verschijnt is een sterk staaltje van Robert Worby en zangers Loré Lixenberg en Gregory Rose, temeer omdat dit hermetische werk zich niet echt leent voor de huiskamer. Via allerhande vormelijke kneepjes deelde Cage ’Song Books’ op in vier verschillende componenten: liederen, liederen met elektronica, directies voor theater, en directies voor theater met elektronica. De hand-

22

Earteam Paul Kalkbrenner ‘Guten Tag’ Paul Kalkbrenner Music/N.E.W.S.

Wij leerden Kalkbrenner kennen dankzij ‘Self’, zijn soundtrack voor een film in de grootstad die nooit gemaakt werd. Die filmische trip die een vervolg kende op ‘Berlin Calling’ en het wereldwijde succes van ‘Sky And Sand’ brachten hem – terecht – in de Topleague van dj’s en producers. Na nieuw succes met ’Icke Wieder’ vorig jaar, keert Kalkbrenner zijn kar, want deze ‘Guten Tag’ staat mijlenver van de weg die hij destijds met ‘Self’ was ingeslagen. De inspiratie lijkt meer en meer te komen van donkere nachtclubs en naast enkele luchtige tussendoortjes, bevat ‘Guten Tag’ dan ook een heel pak donkere, heerlijk stevige technotracks. Met ‘Spitz-Auge’, waarvan wij vermoeden dat het zeer binnenkort in tal van playlists zal binnensluipen, schiet Kalkbrenner een eerste keer goed raak, terwijl eerste single ‘Das Gezabel’ 5 maanden te laat uitkomt om een gooi te doen naar de status van zomerhit. In diezelfde categorie (afdeling housemuziek, rayon goeie vibes) noteren we vooral ‘Der Buhold’ dat met een vervormd hammondorgel en een halfscheve beat dringend en dwingend uitnodigt tot Los gehen. De dark side tekent zoals gezegd ook present, met de oertechno van ‘Trümmerung’ als Darth Vader van dienst en ‘Schwer Verbindlich’ en ‘Hinrich Zur See’ als verdienstelijke stormtroopers. Paul Kalkbrenner toont zich zo van zijn meest veelzijdige kant, en hoewel ook niet alles op algemeen en onvoorwaardelijk hoerageroep kan rekenen, is ‘Guten Tag’, op de valreep, maar met de vingers in de neus één van de beste (techno)platen van het jaar. A good day, indeed! (mc)

leiding bij deze opname vind je in het bijhorende boekje, maar de vraag dringt zich natuurlijk op of dit stilistische experiment wel bedoeld is om ooit opgenomen te worden. Sterk werk, dat wel, maar je hebt er geen handleiding bij nodig om te weten dat dit niet licht verteerbaar zal zijn.

Net iets toegankelijker is de art brut collab van Hans Joachim en Roedelius en Christopher Chaplin, en ja, die laatste is weldegelijk de zoon van Charlie. ’King Of Hearts’ komt voort uit een live-pianoset die Roedelius in 2011 speelde op vraag van de BBC, en die herwerkt moest worden door een muzikant naar Roedelius’ keuze om dan op BBC’s Late Junction Sessions uitgezonden te worden. Dat Roedelius, toch een van de pioniers in de elektronische muziek, voor Chaplin koos is niet evident, maar het resultaat mag er zijn: krakende soundscapes, melodieuze ruis, en gebroken piano. Nachtvoer! (ts)

Calyx & Teebee ‘All Or Nothing’ Ram Records/N.E.W.S.

Het duo Larry Cons en Torgeir Byrknes is Calyx & Teebee. De tweede worp van het Britse tweetal is voer voor nostalgici en werpt je terug naar de hoogdagen van de drum-‘nbass. Baslijnen die nazinderen als een hogesnelheidstrein, schichtig voortjakkerende drumpatronen en overstuurde synths die klinken als mitrailleursalvo’s: geen enkele soundtrack mikt meer op de benen dan bovengenoemd genre. Dat Calyx & Teebee goed naar Roni Size en andere drum-’n-bassadepten hebben geluisterd, leidt geen twijfel. Helaas slaagt het Britse duo er op geen enkel moment in om het niveau van de leermeester te evenaren, laat staan te overstijgen. Onder de overstuurde vette beats gaan gladgeproducete melodieën schuil die naar trance ruiken: slecht is het allemaal niet, maar echt opgewonden worden we er ook niet van. Vlees noch vis dus: ‘All Or Nothing’ is naast een middelmatige plaat ook de meest misleidende albumtitel van het jaar. (wd)

Sylvain Chauveau ‘Simple’ FatCat Records

Zeldzaam en onuitgegeven materiaal van instrumentalist/elektricien Sylvain Chauveau.

Fans van het soort weeë klassieke muziek dat de laatste tijd wel vaker op Fat Cat verschijnt, kunnen hier zeker hun ei mee kwijt, ook al zijn het misschien afdankertjes. De rest kan beter bij het nieuwere werk van Chauveau beginnen. (ts)

Dakota Suite ‘An Almost Silent Life’ Glit terhouse/V2 Records

Een vrolijke feestneus zal hij nooit worden maar toch hoopt Chris Hooson dat de nieu-

we worp (lees: een verstilde mijmerplaat) van Dakota Suite toch iets positiever van toon is dan zijn vorige albums. Zou het? In het hart van de songs van Hooson zit er altijd regen. Dat één van de nummers zowaar de Nederlandstalige titel ‘Wanneer De Pijn Ons Doet Schijden’ meekreeg, is veelzeggend en de getroubleerde introspectie leidt op ‘An Almost Silent Life’ tot slowcore met enkele jazzy toetsen en neo-klassieke accenten. Heel bedaarde muziek, te situeren tussen Red House Painters en American Music Club. (bvm)

Death Rattle ‘He & I’, ep Frontal Noize

De lugubere groepsnaam schrikt op het eerste moment af, maar laat het je niet weerhouden om deze ep verschillende luisterbeurten te verschaffen. De dark electropop op ‘He & I’ van broer en zus Helen en Chris Hamilton uit Londen is een voorsmaakje van een plaat die weleens heel erg veel zou kunnen aanrichten in de alternatieve muziekwereld. Het plaatje klopt immers volledig: een herkenbaar zwart-witartwork, de focus op de tweedeling man-vrouw, broer-zus (zie bijvoorbeeld het freaky clipje voor single‘The Dig’) en last but not least, een hippe sound die teert op de jaren ’80 new wave. De in zweet badende nachtmerriemuziek klinkt hard, industrieel en onheilspellend, zonder op enig moment zijn zin voor melodie te verliezen. Death Rattle vist in dezelfde sfeervijver waarin ook Zola Jesus en Fever Ray rondspartelen en doet dat immers uitstekend. Benieuwd naar meer. (dw)

Vladislav Delay ‘Kuopio’ Raster-Noton

Goed een jaar geleden waren we al aangenaam verrast over Vladislav Delays ’Vantaa’, een intelligente elektronicaplaat waarop Delay eindelijk het midden vond tussen de kwistige beats of de obscure soundscapes van zijn eerdere albums. ’Kuopio’ verschijnt net als ’Vantaa’ op Raster-Noton en zet die progressie alleen maar verder. Minder rustig dan de vorige plaat, en toch net even intrigerend: ’Kuopio’ is een album vol mechanische ritmes en glitchy elektronica, te ingenieus voor Warp, te boeiend voor het museum.

Denk aan de pompende ritmepatronen die je vanzelf begint te ontwaren als je te lang in de stad rondloopt, maar dan met gevoel.

Straf. (ts)

Die! Die! Die! ‘Harmony’ Golden Antenna

Zoals de meesten wel zullen vermoeden aan de hand van de nom-de-plume, spelen de Nieuw-Zeelanders geen fluisterpop.

‘Harmony’ staat bol van de withete noisepunk. Die! Die! Die! klinkt als At The Drive In, maar durft ook wel eens naar Sonic Youth te neigen (het duidelijkst op ‘Erase Waves’). Gitaren gieren, drums klinken als opgewonden metronomen en de zanger klinkt alsof hij elke vijf minuten een revolutie wil starten. Toch horen we geen cliché punkband. Op ‘Seasons Revenge’ horen we een opmerkelijk ingetogen kant die naar frisse shoegaze neigt. Helaas staan er ook enkele niemendalletjes op de plaat. Niet dat het slechte tussendoortjes zijn, maar ze tuimelen te makkelijk tussen de sterkere songs door. Wij hopen dat Die! Die! Die! in de toekomst voluit de kaart van de melancholie trekt. Dan zal het zich echt kunnen meten aan de No Ages, Cloud Nothings en Japandroids van deze wereld. (dm)

Electric Electric ‘Discipline’ African Tape/Ky thibong/Mandaï

Op het debuut ‘Sad Cities Handclappers’ overtuigden deze Fransozen al met verve met wat we gemakshalve dancecore zouden kunnen noemen.

Op deze opvolger wijken ze nog verder af van gestructureerde songs en gaan voluit voor trancy tribale ritmiek, elektronica, pittige gitaarloops en vette bassen. Alsof Trans-am, Think Of One, Kong, The Hickey Underworld én Caribou een jamfeest van jewelste geven met de circulatie van de juiste drugs. Op de alternatieve dansvloer gaat dit dan ook serieuze vonken geven, in de luie luisterzetel gaat de voorkeur toch naar hun vorige plaat.

Maar een band die met twee platen alvast het beste van twee werelden kan verenigen, is in (boo) z’n oren goed bezig.

Emeralds ‘Just To Feel Anything’ Editions Mego/Rough Trade

In maart kwam Emeralds al een keertje door beeld geflitst middels een onweerstaanbaar verschroeiende Daphni/Caribouremix van ‘Does It Look I’m Here?’. Nu die hele zomer alweer lang voorbij is, klopt Emeralds opnieuw aan de deur met ‘Just To Feel Anything’, de vierde langspeler van het Amerikaanse trio. Emeralds grossiert in lang uitgesponnen elektronica, compleet met breed uitwaaierende gitaren, galmende synthesizers en bliep-partijen die in crescendo de einder tegemoet zwijmelen. De sound is

onveranderlijk groots en gloedvol, maar onderweg loopt het schip onherstelbare averij op. Met ‘Just To Feel Anything’ ambieert Emeralds een plekje naast The Field, Apparat en Jesse Somfay, maar dat loopt faliekant af, mede dankzij een rist vermolmde samples uit een outlet-drumcomputer. Ter hoogte van ‘Everything Is Inverted’, pakweg, lijkt het alsof Jon Bon Jovi de boel komt enteren met een kliekje goedkope gitaarsolo’s. Een vies gevoel, hoor. Ook elders jengelt een alomtegenwoordige gitaar helemaal nergens heen, behalve dan misschien de kast op – waar ook de luisteraar zich bevindt, na een halve luisterbeurt van ‘Just To Feel Anything’. (fp)

Erdbeerschnitzel ‘Tender Leaf’ Mirau Musik/N.E.W.S.

Sommige artiesten maken er een erezaak van om zichzelf een creatief alias aan te meten dat instant-verdwijnt in de plooien van de zoekmachine – kwestie van het illegale downloaden wat te temperen. Daar doet Tim Keiling aka Erdbeerschnitzel duidelijk niet aan mee. Lekker opvallend, schizofreen en kleurrijk, net als z’n muziek. De ingeweken Berlijner maalt niet om een ons sérieux meer of minder. ‘Tender Leaf’ luistert als een stevig ratjetoe van stijlen en genres, telkens vergezeld van een vette, relativerende knipoog. House, disco, funk, soul, r&b én een schep opgeruimde (dub)step: name it, en Erdbeerschnitzel gooit het in z’n zot-zieke blender. Resultaat is een onbestemd kleverig en glimmend goedje, dat een onverwijld idiote glimlach op unsere Tronie boetseert. Géén idee waarom precies. Dit spul heeft de diepgang van een papieren bootje – doorgaans een stevig argument om gillend richting uitgang te snellen – en toch zit (fp) mee in het bootje. Houzee!

Fake Blood ‘Cells’ Different Recordings/PIAS

Sinds ‘Mars’ en vooral ‘I Think I Like It’ hebben we een dubbel gevoel bij de tracks van Fake Blood: mikt de man nu op fijnzinnige botsautomuziek of volwaardig clubmateriaal? Met ‘Cells’ heeft Theo Keating, de mens achter Fake Blood, eindelijk een volwaardige plaat uit om ons te verlossen van die ambiguïteit. Bij opener ‘Yes/ No’ lijkt het spelletje zich echter al verder te zetten. Gelukkig krijgen de big beat-invloeden al snel de overhand, waarna ‘Airbrushed’ zich poneert als een lichtjes bescheiden floorfiller. Ook met ‘Phantom Power’ en ‘End Of Days’ blijven we in aangename housy sferen. Een nummer als ‘All In The Blink’ valt dan weer te mak uit, terwijl de zware trancy beats van ‘Let It Go’ zo uit de achterzak van David Guetta lijken te komen. Op het best genietbare ‘Contact’ horen we fidget basjes en smeuïge dance. Toch brengt deze ‘Cells’ voor ons geen soelaas.

24

Earteam Kendrick Lamar

© Dan Monick

‘Good kid, m.A.A.d city’ Universal

Zo één keer om de zoveel jaar stuit je op een vernuftige hiphopplaat die meer om het lijf heeft dan enkele door topproducers in elkaar geflanste hitsingles, aangevuld met flauwe afkooksels en half geslaagde gastrollen van collega rappers. De laatste hiphopplaat die ons van voor tot achter omver wist te blazen, was de megalomane coketrip ‘Hell Hath No Fury’ van Clipse, een muzikale tour de force, opgetrokken uit buitenaardse topproducties en duizelingwekkende rhymes. ‘Good kid, m.A.A.d city’ van de vijfentwintigjarige Kendrick Lamar is van hetzelfde kaliber. Vanaf track één trekt Lamar je mee in zijn eigen leefwereld: geen afstandelijke lyrics, maar een hypereerlijk staaltje storytelling over sociale wantoestanden, misdaad en kameraadschap door de ogen van een desolate tiener. Of Lamar zich nu inlaat met een auto-inbraak (‘The Art Of Peer Pressure’), drankmisbruik (‘Swimming Pool’), of meisjes (‘Sherane’), steevast spuwt de rapper heerlijke rhymes met een soepele flow en laat hij je over zijn schouder meekijken – alsof je door een fotoalbum van het straatleven van de man bladert. Dat autobiografische gevoel wordt bovendien nog versterkt in de albumcover: een vergeelde polaroid van Lamar als baby met zijn familie. Ook de antwoordapparaatboodschappen van zijn familie en de realistische gsm-opnames van straatgeweld geven het album die extra persoonlijke touch en maken van ‘Good kid, m.A.A.d city’ een hedendaagse klassieker die vanaf de eerste tot de laatste minuut naar de keel grijpt. Fuck yeah! (wd)

Daarvoor klinkt het allemaal net iets te afgelikt. Vermakelijk is het wel, maar dat vonden we vroeger ook van de botsauto’s. (kc)

The Greg Foat Group ‘Girl And Robot With Flowers’ Jazzman Records

Greg Foat was een van de jazz-ontdekkingen van 2011: z’n debuut ‘Dark In The Sun’ kwam uit op Jazzman Records en werd warm onthaald. Ook bij Laika op Klara – zonder twijfel een van de beste Belgische radioshows van het moment – kreeg die plaat terecht de nodige aandacht. Nog voor z’n debuutalbum werd uitgebracht zat Foat naar eigen zeggen op een berg afgewerkt materiaal dat wachtte op een release, en dat verklaart waarom hij precies een jaar later al met een opvolger staat te pronken. Op ‘Girl And Robot And Flowers’ horen we opnieuw hoe goed Foat met de Fender Rhodes overweg kan, en hoe veelzijdig hij is als componist. Soms jamt de band uitgelaten, op andere momenten schilderen tuba, mondharmonica, flugelhorn, trombone en vibrafoon ingetogen filmische landschappen op het canvas. De arrangementen klinken even warm als het knisperende haardvuur in de Zweedse studio waar deze plaat werd opgenomen, het geheel is een absolute voltreffer! (mvm)

Fordamage ‘Volta Desviada’ Ky thibong/Mandaï

Het derde album van Fordamage kletst je weer lekker in het aangezicht, met melodieuze baslijnen die refereren aan ene Rob Wright, gitaren die lijken weg gelopen te zijn bij The Ex en Fugazi, furieuze en harmonieuze vocalen die ook In-kata kenmerken en heerlijk groovende drums. Maar bovenal weet Fordamage hoe je een puike song in elkaar draait en hoe je live energie vertaalt naar de studio. Hopelijk zet dit album nu ook eindelijk dit Franse viertal eens op de kaart.

Benjamin Gibbard ‘Former Lives’ Cit y Slang

Ben Gibbard verzamelt op zijn ‘Former Lives’ enkele songs die binnen Death Cab For Cutie geen plekje wisten te veroveren. Hij verlengde zijn naam tot Benjamin om deze luchtige, maar niet minder knappe liedjes op een schijfje te branden. A capella start hij zijn ‘Former Lives’ dat de sfeer van de bruine jaren ’50-‘60 oproept, waarna de vintagesound over de gehele plaat nooit ver

te zoeken is. ‘Bigger Than Love’, een duet met Aimee Mann dat twijfelt tussen de klank van Arcade Fire en sixtiespop, loopt al eventjes, terecht, op verschillende radiostations.‘Something’s Rattling (Cowpoke)’ drijft op iets wat ook Beirut had kunnen uitsteken. Samengevat, songs die drijven op nostalgische geluiden, maar die hun weg hebben gebaand naar de 21e eeuw en die, meer dan zomaar een zakje vol reservesongs, een mooie vrijblijvende plaat vormen. (dw)

Matthew Halsall ‘Fletcher Moss Park’ Gondwana Records/Kudos/Rough Trade

Geweldige jazzplaat uit Manchester waarop Matthew Halsall en zijn sextet (bijgestaan door een stel uitstekende gastmuzikanten, waaronder volk van Cinematic Orchestra) de luisteraar wegblazen aan de hand van zeven perfect uitgewerkte, introspectieve nummers en twee fraaie viool-interludes. Melodieus, maar niet stroperig, spiritueel, maar niet zweverig, respectvol t.o.v. de Groten (denk aan Alice en John Coltrane) van de jazz, maar nooit cliché. Het Chinese luik mocht wat mij betreft iets bescheidener aanwezig zijn, maar voor de rest niets dan goeds over deze ‘Fletcher Moss Park’. (mb)

Hauschka - V/A ‘Salons Des Amateurs Remixes’

The Twilight Sad - V/A

van dienst spreken een ietsje minder tot de verbeelding dan de hogervermelde vrienden van Hauschka. Maar: beauty is only skin deep. En eerlijk is eerlijk, wij kiezen blindelings en met de ogen dicht voor de creatieve branie en de elektronische eclectiek van jonge wolven als Brokenchord, Com Truise, The Horrors, Breton en – last but not least – Liars.

Die transformeren ‘Nil’ in een blikkerende én zwartgeblakerde synth-stomper, door middel van intraveneuze injectie aanstekelijke en hoog-melodieuze indie-elektro. Idem voor de energieke Breton-bewerking van dezelfde track, compleet met snedige hooks en venijnig grommende bassen. Way to go! (fp)

Heathered Pearls ‘Loyal’ Ghostly International/Dense

Je hoort het niet meer zo heel vaak de laatste tijd, maar ik heb het wel voor het soort wollige ambient dat Heathered Pearls op zijn debuutplaat presenteert. Noem het nostalgie, want de melodieuze soundscapes en de mantrische loops op ’Loyal’ zijn moeilijk nog baanbrekend te noemen, en toch blijft het aangenaam onderdompelen in een warm elektronisch bad. Kitscherig? Misschien.

Rustgevend? Dat zeker, en denk daarbij gerust aan vroege Kranky of zelfs aan de arctische ambient van Biosphere. Een plaat die de nacht kan vullen, maar die ook aangenaam op de achtergrond kan blijven doorruisen. ’Loyal’ heeft z’n doel niet gemist. (ts)

‘No One Can Ever Know - The Remixes’ FatCat Records/Konkurrent

Achter Hauscka schuilt ene Volker Bertelmann, die vorig jaar – via bereidwillige bijstand van bandleden van Calexico en het IJslandse múm – het ietwat onder de radar gebleven ‘Salon Des Amateurs’ releaste. Een soortement van house-plaat, goeddeels in de steigers gezet middels een akoestisch instrumentarium. In tegenstelling tot wat de albumtitel laat uitschijnen, bestaat de gastenlijst op deze remix-compil niet bepaald uit een lukraak bij elkaar gemikt zootje doe-het-zelvers. Kan het ook anders, met een rijtje gerespecteerde grootheden als Michael Mayer, Matthew Herbert, Ricardo Villalobos, Alva Noto en Vladislav Delay? Net als op het originele exemplaar, drukken de remixers van dienst elke neiging tot conventionele house-groove de kop in. ‘Salon Des Amateurs Remixes’ is een doorgedreven afbraak-en recyclage-oefening. Na de passage van sloophamer en pletwals wordt met de overgebleven, bruikbare brokjes heel omzichtig een nieuw en organisch-elektronisch staketsel overeind gehesen. Vakwerk, zonder meer, maar nergens echt vernieuwend of onmisbaar.

Nog op het Fat Cat-label: het remix-album van ‘No One Can Ever Know’, de jongste langspeler van The Twilight Sad. De remixers

lange ambient-wolk die na verloop van tijd in knetterende fragmenten uiteen drijft, en ‘Vaccinations (For Thomas Mann)’, een ietwat saaie synth-track die de Nobelprijswinnaar uit Lübeck waarschijnlijk niet meteen gelukkig zou maken. Bij tijden klinkt ‘Instrumental Tourist’ ongemeen interessant, maar net zo vaak is het allemaal wat ongeïspireerd en langdradig. Een gemiste kans. (ts)

Hello Skinny ‘Hello Skinny’ Slow foot Records

Zeg niet zomaar drummer tegen Tom Skinner (voor zover we weten geen familie van Mike). De man roffelt met z’n sticks aan de zijde van Sons Of Kemet, het spannende Zed-U, de Owiny Sigoma Band, ene Mulatu Astatke en o ja, ook nog Matthew Herbert. Skinner vond inspiratie bij het nummer ‘Hello Skinny’ van de, nou ja, prettig gestoorde The Residents, en ook aan deze uitstekende plaat hangen behoorlijk wat weerhaken. Rode draad zijn de ongedurige drumlijnen van Skinner die op tijd en stond worden doorkruist door de koortsige saxofoon van Shabaka Hutchings.

De composities klinken als de avant-jazzsoundtrack bij een vrij psychedelische langspeelfilm over olifanten die op niet geheel koosjere wijze het nationaal kampioenschap kleurenwiezen van Wales winnen. Nu eens uitbundig, maar vooral ingehouden creëert dit album elektrische spanning. Vanop het puntje van onze stoel luisteren we naar een trip die zowel aan Morricone als Four Tet doet denken.

Bevreemdend en bevlogen. (mvm)

Hey Rube!

ALtERNaTIVE ONLINE-RECORDSTORE

Tim Hecker & Daniel Lopatin ‘Instrumental Tourist’ Sof t ware Recording/V2 Records

Al het volgende even terzijde: ’Instrumental Tourist’ is een sterk staaltje experimentele goochelarij. Maar een album waar elektronica-grootheid Tim Hecker en Oneothrix Point Never-alias Daniel Lopatin samen aan werkten, daarvan mag je zeker meer verwachten.

Drones en digitale spelletjes, daar komt het zowat op neer. De typische Hecker distortion is flink aanwezig op Instrumental Tourist, en je hoort dan ook zo wie de bovenhand heeft in krakende openers als ’Uptown Psychedelica’ en ‘Scene From A French Zoo’. Gooi daar nog de bestofte synthesizers van Lopatin bij en je krijgt nummers als ’Intrusions’, een

‘Can You Hear Me Mutha?’

Steel Tiger Records/Kudos/Rough Trade

Dit op het eerste zicht merkwaardige samenwerkingsverband (Stephen Mallinder van Cabaret Voltaire neemt het op tegen Steve Cobby van Fila Brazilia) is een absolute voltreffer waarin hoekige electro het opneemt tegen latin-grooves, dub en zelfs snuifjes hiphop. En het beste: dat klinkt ook allemaal bijzonder overtuigend, alsof pakweg Scientist het opneemt tegen Kraftwerk. Of, tja, Cabaret Voltaire tegen Fila Brazilia.

Absolute aanrader. (mb)

Julia Holter ‘Ekstasis’ Domino/V2 Records

Dit uitstekende album van Julia Holter krijgt via Domino een welverdiende re-release

DECEMBRE

VEN 07 DEC SAM 08 DEC

month

THE HIVES + THE BRONX THE DANDY WARHOLS + THE BLUE ANGEL LOUNGE

VEN 14 DEC

MARCEL & SON ORCHESTRE MA DERNIERE SURPRISE PARTY !

DO 6/12 ∞ SONG/ROCK

SAM 15 DEC

SPAIN

SUPPORT: FLOAT FALL I.S.M. DEMOCRAZY

MA DERNIERE SURPRISE PARTY !

WO 12/12 ∞ SONG

GEIKE

DIM 16 DEC

DO 10/01/13 ∞ POP

MISS POODLE WAH WAH'S POP-UP MARKET vintage market, happenings, Djs Sets par HEALER SELECTA & MR & MRS PAPA OOM MOW MOW

SIOEN

SUPPORT: ANNA RUNE DO 31/01/13

MAR 18 DEC

∞ HEDENDAAGS KLASSIEK

ICTUS: BLIND DATE #2

TRIBUTE TO LOU REED AND THE VELVET UNDERGROUND : LENA DELUXE + BINOCULARS + MOLOKO VELOCET

13 - 16/02/13 ∞ KINDERVOORSTELLING

KAPITEIN WINOKIO ZINGT HITS VAN VROEGER

MARCEL & SON ORCHESTRE

DO 21/02/13 ∞ SONG/ROCK

VEN 18 JAN

TRIXIE WHITLEY

SOME OF US CALL THAT ROCK N' ROLL

NIEUWE ALBUM ‘FOURTH CORNER’ DO 28/02/13 ∞ POP/INDIE

SX

I.S.M. DEMOCRAZY

SAM 26 JAN

MAR 29 JAN JEU 31 JAN DO 14/03/13 ∞ ROCK / POP

DE MENS

VERNISSAGE DE L'EXPO

BE MY GUEST#3 :

SANSEVERINO + HEALER SELECTA EUGENE MCGUINNESS ZOMBIE ZOMBIE

26

Earteam Andy Stott ‘Luxury Problems’ Modern Love/Kompak t/N.E.W.S.

Onze vulkanologische kennis suckt doorgaans hard en grondig, maar ‘Luxury Problems’ van Andy Stott behoort duidelijk tot de klasse van de indrukwekkendste aller natuurfenomenen. Dreigend, geheimzinnig en schroeiheet. Borrelend magma met het potentieel om halve dorpen en hele steden op de vlucht te jagen. En wát een mokerslag van een binnenkomer is ‘Numb’, de openingstrack van dit album; virulent parelend angstzweet, met een gesmoorde kreet gerukt uit het diepduistere hart van een neon-verlichte, vreugdeloze machinekamer – nonstop zwarte rook en slopend gehamer uitbrakend. Een repetitieve en steriel-sexy vrouwenstem houdt het monster moeizaam in bedwang. Feeërieke fluister-shuffle buiten categorie is dit, en pas na tweeënhalve minuut valt een allesverpletterende, industriële bas op het hakblok van Stott. Kippenvel. De elektronische blacksmith uit Manchester luidt op z’n tweede langspeler eigenhandig de renaissance van een lang vervlogen industriële revolutie in, voorts aanschouwbaar op ‘Expecting’, waar klingelend gestomp, geruis en gesis een merkwaardige bondgenoot vinden in het onheilspellende galmen van een verafgelegen klokketoren. ‘Luxury Problems’ is uit hetzelfde beklemmende, intens-intieme stuk gehouwen als Burial, met toevoeging van onverlichte soul à la ‘Mezzanine’ van Massive Attack. Andy Stott graaft met ‘Luxury Problems’ een fonkelende, gitzwarte parel op uit de diepste kelder van de elektronische ondergrond. (fp)

in Europa. De buzz over het dromerige, soms ondoorgrondelijke maar bloedmooie ‘Ekstasis’ waaide in maart immers al over vanuit Amerika. Een straffe, unieke muzikale trip was de unanieme conclusie in blogland.

En dat spreken wij niet tegen. ‘Goddess Eyes II’ is de single die deze heruitgave een duwtje in de rug moet geven. Een nieuwe plaat wordt volgend jaar al verwacht. (rl)

Horseback/Locrain ‘New Dominions’ Relapse Records

Fans van gitzwarte dronemetal kunnen hun hart ophalen met de heruitgave van ‘New Dominions’, de samenwerking tussen Horseback en Locrian. De originele uitgave werd aangevuld met een remix van openingstrack ‘The Gift’ en de tracks van een split 7” die beide bands samen uitbrachten.

Alles samen goed voor 40 minuten ingehouden, en met momenten zelfs pastorale (‘Our Epitaph’) drones. Broeierig gerief. (eb)

I Got You On Tape ‘Church Of The Real Tigerspring Records

De opgang van Deense groepen is al een tijdje aan de gang (zie o.a. Efterklang, Under Byen, The Raveonettes...) en daar mag ook I Got You On Tape bij gaan staan. In eigen land werd ‘Church Of The Real’ met de loftrompet bejubeld en voor de Europese release van de plaat werden twee extra nummers en drie remixen - van Bon Homme, Trentemøller en MHM One - toegevoegd. Niet echt een positief iets - buiten Trentemøllers hypnotiserende remix van ‘Springsteen’ dat I Got You On Tape een soort new wave-minimal-electro-toets geeft. De extra nummers maken ’Church Of The Real’ veel te lang, waardoor de plaat gaat vervelen. De plechtstatige zang van Jakob Bellens (zie ook Murder) krijgt na verloop van tijd een zagerig kantje, terwijl hij met zijn bariton best tussen het stembandengeweld van Elbow en The National mag worden geplaatst. Ook de nummers kun je ergens in die contreien situeren, maar ze krijgen vaak een discojasje aangemeten, zoals in hoogtepunt ‘Truth And Solitude’. Geenszins een slechte plaat, maar toch ook een voorbeeld van hoe overvloed veel kan verprutsen. (dw)

Rebekka Karijord ‘We Become Ourselves’ Control Freak Kit ten Records/Konkurrent

Rebekka Karijord schreef vroeger muziek voor internationale films, theaterstukken en dansuitvoeringen, maar besloot in 2009 om te focussen op een muzikale solocarrière. Recent stelde ze haar tweede

plaat voor op het Crossing Border Festival in de Antwerpse Arenberg en dat maakte behoorlijk wat indruk. ‘We Become Ourselves’ is dan ook één van de betere Scandinavische platen van het jaar. ‘Oh Brother’ is met zijn donker pianospel, een strijker hier en daar en de straffe stem van Karijord de perfecte blauwdruk voor de rest van de plaat. De andere songs worden ingekleurd door orgels (‘Do You Remember’), een mannenkoor (‘Save Yourself’) en bij momenten opvallend aanwezige drums (‘Bandages’). De toon is meestal somber, het resultaat aangenaam betoverend. (rl)

Lateef The Truthspeaker ‘Firewire’ Cornflakes Zoo

‘Firewire’ is het visitekaartje van Lateef The Truthspeaker, een undergound-rapper uit Oakland. Het album doet echter allesbehalve aan als een debuutplaat en da’s geen toeval: met een verleden bij Latyrx, The Maroons, The Mighty Underdogs, Lateef & The Chief en - bent u er nog? - The Quannum Projects heeft Lateef zijn strepen in hiphopland al grotendeels verdiend. Op ‘Firewire’ balt de rapper al zijn ervaring samen en het resultaat is een ware kopstoot van een plaat. Muzikaal springt Lateef haasje over tussen groovy rock, funk, glitch-hop en synthwave zonder dat de plaat aan coherentie inboet. Met producers als DJ Shadow, Chief Xcel en Dan The Automator achter de knoppen krijgt elke track weliswaar een geheel eigen smoel aangemeten en lijkt het bijwijlen haast alsof je naar een complilatiealbum zit te luisteren. De spinnijdige rhymes van Lateef houden de boel echter vakkundig tezamen en zorgen ervoor dat ‘Firewire’ hermetisch én eclectisch tegelijkertijd klinkt.

Onweerstaanbare 21ste-eeuwse funk. (wd)

Layo & Bushwacka!

‘Rising & Falling’ Olmeto Records

Oudgedienden Layo & Bushwacka! waren zowat 5 jaar van de radar verdwenen (hun vorige album ‘Global Underground 033: Rio’ dateert alweer van 2007) maar ze pikken met deze ‘Rising & Falling’ de draad weer op.

De warehouse-jaren en hun residents in de Londense club The End waren legendarisch, maar van die oude stijlen schemeren slechts sporadisch de schaduwen door. De opener ‘Delta Ahead’ klinkt als een traag uitgesponnen synth-trip met house-beats die je in een roze roes dompelt, en die stijl zet meteen de toon. De uptempo jazz-snare van ‘The Way Home’ brengt enigszins vaart in de muziek, maar dan is het toch weer een track of drie wachten eer we met ‘Raw Defined’ en ‘5AM’

de hitsige nightclubsfeer induiken met opvallende tribal-invloeden. Het zijn de zeldzame opflakkeringen waarop de beats al eens wat losser mogen en de samples wat dreigender, want ook in het slot blijft de sfeer er één van een dubbele dosis valium, doorgespoeld met een paar stevige single malts. Zo hult deze ‘Rising & Falling’ zich als een warm donsdeken en een overdosis kussens om je heen terwijl je wegzinkt in een XXXL King Size bed.

Comfortably numb, indeed! (mc)

Lichens ‘Litiõ Folk’, lp

Félicia Atkinson ‘Summer Eyes’, ep Morc Records

Rob Lowe is een muzikale duizendpoot, dat mag duidelijk zijn check naast z’n oude band 90 Day Men zeker ook zijn werk op de laatste twee album van stoner/doom-grootmacht Om - maar wat ons betreft zijn Lowes lofi/ experimentele releases als Lichens van het strafste wat de man al laten horen heeft. De typerende loops en woordeloze zang zijn ook op ’Litiõ Folk’ prominent aanwezig en de pulserende mantra’s zijn nog steeds erg herkenbaar, en toch heeft ook deze Lichens-release haar eigen twist. Net iets meer folk-gericht, net iets melodieuzer en meer uitgebeend dan anders. De verstilde openingstrack ’Heiluger Draugur’ is om kippenvel van te krijgen, en al klinkt ‘Litiõ Folk’ nergens meer zo fragiel, die onderhuidse bulten gaan nooit helemaal liggen.

Net zo melodieus is de fantastische ‘Summer Eyes’-ep van Félicia Atkinson, die met de hypnotiserende keyboardriedel in de titeltrack een onderwaterwereld schept als tegenhanger van de Dolphins Into The Future-archipel of het sprookjesbos van Orphan Fairytale. Even dromerig en harmonieus als die twee, maar nog net iets breekbaarder. Het kortere ’A Sweet Thing’ is een verlegen drone die langzaam uitsterft, niet zo overtuigend als ‘Summer Eyes’, maar laat die titeltrack nu net drie kwart van de plaat inpalmen. (ts)

Loan Left ‘Live At Café Oto’ Unsounds

De twee gitaristen van The Ex, Terrie en Andy, gaan hier muzikaal in de clinch met drummer Paal Nilssen-Love (zie ook Peter Brotzmann) en saxofonist/basklarinettist Ken Vandermark.

Deze cd is een registratie van een impro live-performance in het Londense Café Oto.

Muzikaal vuurwerk met sputterende, hijgende, hortende en stotende saxen en raspende, schurende, (ont)stemmende, dronende en vlammende gitaren. Met als kers op de taart de rondkletterende drums, alsof ze met 5 tegelijk van de trap vallen. Dolletjes. Liefhebbers van de betere freejazz, drones én experimenteel punk-geweld, doe uw voordeel! (boo)

Getatchew Mekuria, The Ex & Friends ‘Y’Anbessaw Tezeta’, 2cd Terp Records/Konkurrent

Getatchew Mekuria mag al lang géén onbekende meer zijn, de inmiddels 76 jarige Ethiopische saxofonist/klarinettist heeft al een verleden met The Ex. Op zijn eigen vraag werd er besloten om nog één opname te doen, misschien wel de laatste, voegde hij er aan toe. Een speciale gelegenheid, dus werd het ook een speciale uitgave: een dubbel-cd. De eigenlijke plaat biedt ons een Ex, zoals we ze nog niet veel hoorden: erg ingetogen en zich vooral buigen rond de saxcomposities van Mekuria, vaak gebaseerd op traditionals. Lange uitgesponnen grooves maar verdomd aanstekelijke vraag-en-antwoor-melodieën. De beantwoorders, in dit geval the friends dus, zijn een indrukwekkende blazerssectie.

Melancholisch, diep, mooi maar ook dansbaar. De tweede cd bevat dan weer historische opnames uit de 60’s van Mekuria met Haile Selassie 1 Theatre Orchestra, opnames van live-performances met The Ex tijdens hun 25-jarig jubileum in Paradiso en z’n bijdrage aan de Instant Composers Pool met daarin o.a die andere krasse knar, drummer Han Bennink. Fijn te koesteren document (inclusief boekje met geschiedenis en prachtige foto’s) van muzikale nomaden zoals (boo) ze graag lust.

Menehan Street Band ‘The Crossing’ Daptone Records

Alle releases van Daptone Records werken als opium op elke soul- en funkfanaat.

El Rego, Sharon Jones, The Sugarman 3 en Antibalas, het afgelopen jaar deden Gabriel Roth en Neal Sugarman hun uiterste best om de lat van hun label hoog te houden.

Menehan Street Bands laatste doet er nog een schepje bovenop. ‘The Crossing’ werd een dolle treinrit met scherpe bochten, lange rustgevende stukken en steile hellingen die naar een geweldige afdaling toewerken.

Zoals we dat van Menehan Street Band gewoon zijn, straalt ook de nieuwe cd ‘The Crossing’ pure atmosfeer met een donker kantje uit. Ennio Morricone meets funk, need I say more? (pn)

28

Earteam Tall Ships ‘Everything Touching’ Pink Mist/Ber tus/V2 Records

Tall Ships beschrijven is geen sinecure. Denk aan een zwerm vlinders die je probeert te vangen in één zwaai met een vangnet.

Zo rijk is de sound van Tall Ships. Zowel qua songstructuren als sound klinkt Tall Ships uiterst boeiend. ‘Gallop’ bijvoorbeeld, drijft op scherpe mathrockritmes maar heeft ook de flou artistique van een Broken Social Scene. Andere songs zoals ‘Phosphorescence’ vinden de balans tussen Foals en de grandeur van Arcade Fire. Onze kop eraf trouwens als deze Britse band niet ooit begonnen is als een halfbakken postrockcollectief. De aandacht voor songopbouw en spanningsbogen is namelijk opvallend. De heren van Tall Ships omzeilen echter de klippen waar zoveel gelijkaardige bands zich aan laten vangen. Dit keer leiden al die intro’s wél tot puntgave popsongs. Enkel ‘Murmurations’ is een klassieke diesel waarin de intro geruisloos overgaat in een uitgestrekte climax, maar wat voor één! ‘Everything Touching’ mag iedereen bijschrijven op het lijstje debuten van het jaar. Laat die vlinders maar fladderen. (dm)

Merveille & Crosson ‘DRM’ Visionquest

Als twee dj’s/producers de handen in elkaar slaan, maken we gepast gewag van Een Samenwerking. Waarvan sprake bij Cesar Merveille en Ryan Crosson. Ter situering: de twee zijn gepokt en gemazeld in het stevig-gevriesdroogde vak van het tech/house/minimalkamp, bij labels als Cadenza, M_nus, Spectral en Wagon Repair. Merveille & Crosson laten de droogste lappen minimal gelukkig aan de haak, en opteren op ‘DRM’ voor verantwoord verteerbare beats. De start verloopt wat stroef, maar ‘Orca’ en vooral titeltrack ‘DRM’ omhelzen een handvol prima en opgeruimde flarden marimba en behoedzame, jazzy exotica – zie ook Luciano en Ricardo Villalobos. Uitstekend spul om tijdens een donkere middag op een blauwe maandag de kerstboom mee op te tuigen. Idem voor het aftuigen. En de familiebezoekjes – maar dan laat u het aftuigen beter achterwege, kwestie van het kerstgevoel en de lieve vrede integraal intact te houden. (fp)

gebleven) componist, weliswaar eentje van het experimentele soort. ‘Drones’ valt uit elkaar in drie delen. Ter hoogte van hoofdstuk één staat Muhly’s piano centraal. De arme klavierbak moet het danig ontgelden, want Muhly hamert en jakkert er flink op los, tegen alle wetten en deugdzame refreintjes in. Niet meteen je plakje easy listening om op zondagmorgen tussen de croissant te leggen.

Min of meer hetzelfde verhaal op deel twee en drie, respectievelijk opgebouwd rond de viola en de viool - tevens gestreken koek voor een rondje drone-dreigende composities zonder weerga. Als een aangeschoten dronkeman zwalpt Nico Muhly tussen ontroerend en grotesk, tussen aantrekken en afstoten. Vreemde, zinnenprikkelende aangelegenheid, deze ‘Drones’. (fp)

Mombu ‘Zombi’

ALtERNaTIVE ONLINE-RECORDSTORE

Subsounds/Mandaï

Zu-fans, op-op-opgelet !!

Baritonsaxwonder Luca T. Mai heeft een nieuw project met drummer Antonio Zitarelli en het is verdomd vette shit.

Voodoogrindjazz is een term die nog het dichtst in de buurt komt om dit te omschrijven. De plaat trapt minder geflipt af als Zu, maar een pak groovier. De heerlijk laag brullende bariton, vette tomritmes, koebellen en conga’s met als surplus een gastbijdrage van niemand minder dans meesterbassist Mike Watt (Firehose, Stooges,...) op het super dansbare zeven minuten durende ‘Regla De Ocha’.

Vocalist Guilio The Bastard (Cripple Bastards) komt ook wat brullen en Pattonesque vocalen droppen, gastgitaren doen hun intrede op de titeltrack. Dat is ook meteen het keerpunt voor de tweede helft van de plaat, die wel meer de complexe metaljazzcore toer opgaat. Ubercoole plaat, die op de valreep (boo) z’n persoonlijke eindejaarslijst nog haalt én regelrecht een plaats in de deejaybag !

Nico Muhly ‘Drones’ Bedroom Communit y/N.E.W.S.

Nico Muhly, één van de protégés van het IJslandse muziekwonder Valgeir Sigurdsson, releast met ‘Drones’ zíjn visie op dronemuziek. Een klassieke visie dus, zonder de loodzware bassen en gitaren die een mens doorgaans associeert met drones.

Want Muhly is een klassiek geschoold (en

Mujeres ‘Soft Gems’ 62T V Records

In het segment old school garagerockplaten uit landen die bijzonder zwaar door de crisis getroffen worden, maakt Mujeres uit Barcelona geen klein beetje indruk met het tweede album ‘Soft Gems’. Soms is het doodleuk er op los rammen dat het viertal doet, zoals in het relatief meezingbare ‘Calabrese Fingers’, op andere ogenblikken (in het meesterlijke ‘I’m Over With You’ bijvoorbeeld) trekt Mujeres een blik superieure melancholie open, waarbij culthelden New Salem Witch Hunters onmiskenbaar als invloed gediend hebben. Daarmee is ‘Soft Gems’ een rotaanstekelijk, niet te missen plaatje, dat bovendien op 15 december live voorgesteld wordt op het Glimps Festival! (jvb)

Neurosis ‘Honor Found In Decay’ Neurot Recordings

Behoeft een band als Neurosis nog een inleiding? Wie er toch een nodig heeft, mag blindelings het nieuwe ‘Honor Found In Decay’ aanschaffen. De plaat laat meteen voelen op welke voet deze postme-

Stacey Hatfield © Jason © Frank Rothenberg

talband leeft en altijd heeft geleefd.

Loodzware, rauwe riffs, meer dan ooit aangevuld met onderstromen vol ingenieuze details (check het overdonderende ‘My Heart For Deliverance’), aaneengeschuurd door de rauwe stembanden van Steve Von Till en Scott Kelly en dreigend, zinderend, meeslepend, spannend. Niet dat ‘Honor Found In Decay’ een mijlpaal is in hun discografie, maar toch bevat het alle elementen die een Neurosis-plaat nodig heeft om danig te overtuigen. (eb)

The New Mastersounds ‘Out On The Faultline’ One Note Records

Het Leedse quartet The New Mastersounds doet al meer dan een decennium z’n ding in funk, soul en jazz. ‘Out On The Faultline’ is ondertussen al het 9de lekkernijtje waarop de bandleden trakteren. De format is nog steeds dezelfde: rauwe funk, soul en jazz met hyperkinetische drums zonder al teveel franjes, maar wel met kennis van zaken. Nummers zoals ‘Turncoat’ en ‘Summercamp’ bewijzen dat The New Mastersounds nog lang niet aan hun laatste cd toe zijn. Geen uitschieter, maar een aangename, gevarieerde langspeler met kwaliteitsvolle funk en soul. (pn)

No Regular Play ‘Endangered Species’ Wolf+Lamb Records

Bij weinig genres is de lijn tussen geniaal en banaal dunner dan bij house. Tijdens een lang uitgesponnen jam kunnen repetitieve, verleidelijke vocals plots saai worden, een baslijn te glad, melodische loops overdadig. Wat nu precies een onweerstaanbare track onderscheidt van eentje waar je tenen tot in een hoek van meer dan 45° krullen is vaak moeilijk uit te leggen. De creaties van New Yorkers Greg Paulus en Nick DeBruyn zijn een interessante testcase. Hun dromerige funky house flirt met de synth-pop van Cut Copy en de subtropische sfeer van John Talabot-producties. ‘Endangered Species’ is niet stereotiep: af en toe een zwoele trompet, strijkers, het keyboard dat Todd Terje’s ‘Inspector Norse’ onsterfelijk maakte, en plots zelfs iemand die begint te rappen.

Hadden we niet zien aankomen. En toch is deze plaat soms wat braaf en voorspelbaar; te nadrukkelijk op zoek naar het goedkeurend geknik van de dansvloer. Zien we eenmalig door de vingers. (mvm)

Oneida ‘A List Of The Burning Mountains’ Jagjaguwar

Oneida is altijd een rusteloze, steeds evoluerende band geweest. Ook de nieuwe ‘A List Of Burning Mountains’ slaat wild en ietwat verrassend om zich heen. We krijgen

slechts twee uitgesponnen tracks, twee lappen zinderende en warse psychedelische, constant van uiterlijk veranderende allegaartjes van noiserock, drones, jazz en krautrock. Avant-garde? Zeker. Opwindend?

Evenzeer. Moeilijk te verteren? Dat hoort er gewoon bij. (eb)

Pangaea ‘Release’ Hessle Audio

Het Britse platenlabel Hessle Audio heeft het dubstepvirus altijd laten muteren met andere genres. Geen voorspelbare dreunende baslijnen en monotone halfmaatsdrums, maar aanstekelijke clicks&cuts, grommende beats en ratelende technodreunen.

Ook ‘Release’ is opgebouwd rond lijzig pompende twostep-riedels die aan de ribben blijven kleven, lang nadat de piepende ruis uit je oorschelp is verdwenen. Pangaea laat dobberende techno paren met tegendraadse twostep en hortende hiphopgrooves: feelgoodmusic it ain’t, maar ’t levert wel een aardedonkere soundtrack op die de schizofrene waanzin en paranoia van de hoogdagen van dubstep weet op te wekken.

De Britse producer bestookt je met traag werkend gif: zijn tracks laten je heftig hoofdknikken van opwinding, maar doen je terzelfdertijd ineenkrimpen van angst. Stalen zenuwen vereist! (wd)

PAWS ‘Cokefloat!’

FatCat Records/Konkurrent

Dat de drie Scottish lads van PAWS opgroeiden in de jaren negentig, is na de eerste seconden van ‘Cokefloat!’ al meteen duidelijk. Het trio uit Glasgow haalt de mosterd bij bands als Dinosaur Jr. en scoorde met ‘Sore Tummy’ al een radiohit in het Verenigd Koninkrijk. PAWS klinken poppy, maar trappen ook dikwijls de distortionpedalen in zodat we soms zelfs aan Nirvana moeten denken. Een mix van indiepop, noise en rock voor fans van Japandroids en Superlijm. (jk)

Peaking Lights ‘Lucifer In Dub’ Weird World Records/V2 Records

Schonken Indra Dunis en Aaron Coyes ons met ‘Lucifer’ al een geschikte metgezel voor de nacht, dan diept het koppel nu nog een kompaan op voor de dag. Coyes besloot om een aantal nummers van hun derde studioplaat te dubwisen, waardoor die songs nu baden in een zwoele dubby waas en vragen om bemind te worden. Waar de behaaglijke groove van ‘Cosmick Dub’ voldoende troost biedt bij het kille ochtendgloren, tovert de etherische krautrock van ‘My

25

Vr 25I01I2013 - 20.15 uur

21.12.12 de mens wordt 20!

de mens www.develinx.be

ABSYNTHE MINDED C-mine www.c-minecultuurcentrum.be

LOTTO ARENA ANTWERPEN DINSDAG 19 FEBRUARI 2013

0900 2 60 60

INFO & TICKETS : PROXIMUSGOFORMUSIC.BE •

( 0,5 € / min, btw incl. )

( 0,5 € / min, btw inbegr. )

30

Earteam Vessel ‘Order Of Noise’ Tri Angle Records

In Bristol is het felle neon-schijnsel van het purperen wonky-triumviraat (Guido, Gemmy en Joker) intussen alweer uitgedoofd, maar sinds de wondere jaren 90 van Portishead en Massive Attack vindt de elektronica-scene zichzelf er feniks-gewijs voortdurend opnieuw uit. Zo hebben wij sinds een jaar of drie bijvoorbeeld een puberale crush op de futuristische boogie house van Julio Bashmore. Vergeleken met Bashmore klinkt Seb Gainsborough, aka Vessel, minstens 50 tinten donkerder: de pikzwarte ambient van z’n recente Resident Advisor-podcast joeg ons de stuipen op het lijf! Hét signaal voor Tri Angle om Vessels debuut de wereld in te sturen. ‘Order Of Noise’ is opgebouwd volgens hetzelfde ogenschijnlijk onsamenhangende, fragmentaire dogma van Actress’ ‘R.I.P.’: scheuten Berlijnse dubtechno ontbinden zich onaangekondigd in sputterende, stompende stoommachines, ijle bleeps en lofi-snaredrums. Melancholische Burial-vocals wikkelen zich in grauwe, distorted synths. Vessel demonstreert hoe je een containervracht ideeën tot een intrigerend geheel weeft, en gunt ons en passant een blik in de glazen bol van de techno-scene. Warm aanbevolen. (mvm)

Heart Dubs For You’ een eerste glimlach op het gelaat. Prediken ‘Beautiful Dub’ en ‘Live Dub’ volop vrolijkheid, dan gidst de triphop van ‘Lo Dub High Dub’ je zachtjes doorheen de schemering. Op ‘Midnight Dub’ openbaart de broeierigheid van de nacht zich opnieuw, waar ‘Lucifer’ je terug opwacht.

Peaking Lights breit zo een zoet vervolg aan wat al een mooie trip was, eentje die nu het hele etmaal duurt. (kc)

Phantom Limb ‘The Pines’ Vaim Edge/V2 Records

Blijkbaar één van de hoogtepunten op Lowlands 2012, het Britse Phantom Limb, met een mix van country, gospel en klassieke soul. Op de 2de plaat ‘The Pines’ hoor je echo’s uit vervlogen tijden die je zo kan linken aan namen als Ray Charles, Aretha Franklin maar ook aan de coutryrock van The Band. De belangrijkste troeven van Phantom Limb zijn de stem van Yolanda Quartey, die je ook al bij Massive Attack en Adele hoorde, en haar 4 koppige groep die over de instrumentale ziel van de band waakt. Straffe songs zoals ‘The Pines’,’Give Me A Reason’, ‘Harder Than Stone’… vind je genoeg op de plaat, maar dus ook live een sensatie. Tracht dus begin januari één van de shows mee te pikken in Antwerpen (Arenberg), Brussel (Botanique) of Eeklo (N9 Villa) om het nieuwe muzikaal jaar op een deftige manier in te zetten. (ow)

Ergo Phizmiz ‘Eleven Songs’ Care In The Communit y Records

Retro, rammelend excentriek en net als Daniel Johnston aan de borst gedrukt door Matt Groening, de bedenker van The Simpsons: Ergo Phizmiz, een Britse radioproducer/filmmaker die klinkt als een sixties-bastaardzoon van Frank Zappa, Lou Reed en Iggy Pop. Popmuziek met een hoekje af: Ergo Phizmiz heeft er kaas van gegeten en omschrijft het instrumentale ‘Space Dance’ als een eresaluut aan het adres van Sun Ra. Boeiend! (bvm)

Pinback ‘Information Retrieved’ Temporar y Residence Ltd./Konkurrent

Het was vijf jaar wachten op de nieuwe Pinbackplaat. Nu hij er is, wordt de euforie toch lichtjes getemperd. Een meesterplaat zoals ‘This Is A Pinback CD’ is dit geenszins en aan het niveau van voorganger ‘Autumn Of The Seraphs’ uit 2007 kan dit plaatje zelfs ook niet tippen. Nochtans zijn de zijprojecten die hoofd-Pinbackers Zach Smith

(het heerlijke ‘Underslept’ van Systems Officer) en Rob Crow (zijn prachtige soloplaat ‘He Thinks He’s People’) de voorbije jaren lanceerden een teken dat de nieuwe Pinback weer om van te smullen zou zijn. Niet echt, dus. Het recept blijft hetzelfde: harmonieuze genialiteit in bas- en gitaarlijntjes, kenmerkende samenzang en verbluffend scherpe, kleine drumpartijen met veel schwung. Jammer genoeg blinken de nummers nooit uit. Verwondering, pracht en praal ontbreken en er hangt geen magie in de lucht. Het nummer ‘Sherman’ wankelt zelfs op het randje van de banaliteit...

‘Information Retrieved’ is voornamelijk leuk omdat de herkenbare Pinbacksound het hart nog altijd doet open bloeien van vreugd, maar het album voegt weinig tot niets toe aan hun indrukwekkende oeuvre. (dw)

Proxy ‘Music From The Eastblock Jungles – Pt. 1’ Turbo Recordings

Op zijn eerste worp ‘Music From The Eastblock Jungles – Pt. 1’ pakt Proxy het allesbehalve fijnzinnig aan. Met ‘Raven’ had de Russische ravetsaar al getoond dat beats best loeihard worden geconsumeerd en dit eerste hoofdstuk van zijn debuut bevestigt die theorie. Op het tweede deel is het nog wachten tot februari, maar laat dat u niet tegenhouden om u ondertussen murw te laten slaan. Zo opent ‘Red Juke’ met een haast militaristische bombarie van gitzwarte techno, die de spieren dadelijk strak zet. Een track als ‘Dance In The Dark’ knalt los door een geluidsmuur, waar ‘Revolution’ dan zweert bij lomere techno, zonder aan dreiging in te boeten. Sommige tracks mogen dan een bepaalde gevoeligheid vertonen met Bloody Beetroots, het is toch vooral The Prodigy die Proxy beïnvloedde. Geïsoleerd in zijn thuisland, smeedde de man daar zijn eigen onmiskenbare sound, met als doel de massa te laten bewegen. Een geluid dat voldoende gelaagdheid bevat om te blijven boeien, zelfs als de geluidsmuur al lang gesloopt is. (kc)

Pure Bathing Culture ‘Pure Bathing Culture’, ep Memphis Industries

Als afsplitsing van de indiefolkband Vetiver draagt Pure Bathing Culture toch niet de minste folkzweem in zijn sound. Op de vier nummers krijgen we zachte, vloeiende melodieën met een nostalgische zeebries te horen, maar veel spannends valt er niet te beleven. Denk The Mamas And The Papas gestript van vocale harmonieën en heerlijke melodieën. Wat overblijft zorgt wel voor een fijn sfeertje, maar om een doorbraak te forceren is ‘Pure Bathing Culture’ wat te saai en eentonig. Als onopvallende achtergrondmuziek zouden de tracks niet misstaan, al is

dat waarschijnlijk niet het doel dat de band wou bereiken. (sn)

uitstekende zomerse winterplaat gemaakt.

Duistere opwinding! (jdb)

Christopher Rau

Resonators

‘Two’ Smalville Records

Na ‘Asper Clouds’ klinkt ‘Two’ best mak als titel voor een tweede studioplaat. Ook al lijkt er een vlaag van minimalisme over neer te dalen, de warmte die Christophe Rau erin verbergt, is er niet minder om. De Hamburgse deep houseproducer penseelt hier dan ook melodieën en samples die geen opperste extase nastreven, maar een gloed van dromerigheid en romantiek begeren. De mellow soundscape van ‘Apple Snapple Tracking’ dompelt je er voor een eerste keer in onder, waarna de drumslagjes van ‘Swag Lude’ zich steeds inniger vermengen met dwarrelende housy klankjes. Bij de fijne discogroove van ‘Unlimited Dance Moves’ kwetteren zelfs - letterlijk - vogeltjes mee, terwijl de psychedelische ambient van ‘High’ je naar hogere sferen voert. De bitterzoete deephouse van ‘Weird Alps’ brengt je bij ‘Girl’, dat even lieflijk klinkt als het doet vermoeden. Op geen van de tracks vallen er protserige beats of oneindige strings te bespeuren, simpelweg omdat de schoonheid hier in de kleine dingen vervat zit. Plots lijkt ‘Two’ toch niet zo mak. (kc)

Nicolas Repac ‘Black Box’ No Format/Naïve

Wil je op een zaterdagavond een goed tooggesprek? Zet ‘Black Box’ van Nicolas Repac op en zeg tegen je collega drinkebroers dat de blues het begin is van alles. Op deze plaat hoor je grensoverschrijdende found footage-blues. Als een moderne Alan Lomax gaat Repac, gewapend met zijn studio en een portie genialiteit, aan het werk om bekende en minder bekende bluesklassiekers in een nieuw kleedje te steken. Opener ‘Chain Gang Blues’ klinkt gevaarlijk, maar toch vertrouwd. Iets wat we ook van ‘Pulaar’ en ‘Cenas De Gaby’ kunnen zeggen. Deze nummers zouden we zo op de soundtrack van een Malinese Bondfilm zetten. ‘All Ready’ klinkt dankzij z’n lopende bas en funky gitaar dan weer eerder gezellig. Met ‘Betty Loop’ toont Repac helemaal zijn kunnen. Met een sample van Black Betty, wat drum en gitaar, weet hij de opwindendste 120 seconden van 2012 te maken.

Nicolas Repac heeft met ‘Black Box’ een

‘The Constant’ Wah Wah/Kudos/Rough Trade

Deze groep wordt zo’n beetje overal aangekondigd als het spannendste wat de Britse reggae/dub-scene ons tegenwoordig te bieden heeft – en voor de verandering is dat niet uitsluitend het resultaat van een enthousiaste marketingjongen met veel bloggende vriendjes. Op hun tweede plaat komen Resonators steevast uit de hoek met sterke riddims waaruit blijkt dat ze hun roots-klassiekers kennen, maar er ook niet vies van zijn om daar hun eigen, moderne draai aan te geven. ‘The Constant’ maakt zijn naam dan ook helemaal waar. Geloof de hype dus gerust. (mb)

The Scantharies ‘The Scantharies’ Memphis Industries/Coop/V2 Records

Met zijn band, of eerder project, grijpt de Britse Griek Andy Dragazis terug naar de filmische muziek die in zuidelijk Europa furore maakte in de sixties. ‘The Scantharies’ is daarmee het soort plaat geworden dat ergens midden tussen Ennio Morricone en ‘Rome’ van Danger Mouse zweeft: ‘The Cross’ had niet misstaan in ‘The Mission’, terwijl ‘I’ve Got The Green Light And I’m Ready To Go’ dan weer tegen The Shadows aanschurkt. Elf instrumentale riedels die dampen in het nostalgisch sfeertje van in streepjesbloesjes gehulde mysterieuze schoonheden, knetterende scooters en over hun zonnebril loensende booswichten: dit is lichtjes fantastisch. (jvb)

Ty Segall ‘Twins’ Drag Cit y/V2 Records

Op zijn nieuwste plaat (we hebben werkelijk géén idee de hoeveelste worp dit is van deze duivel doet al), laat Ty Segall gitaren ronken alsof de hoogdagen van The Velvet Underground en The Stooges nog lang niet voorbij zijn. ‘Who Are You’ zou zo uit de protopunkjaren afkomstig kunnen zijn terwijl het in distortion gedrenkte ‘Ghost’ een even eenvoudige als bedwelmende gitaartrack vormt. ‘Handglams’ dan weer slaat de brug met de alternatieve rock uit de jaren negentig. Hoewel Sygall beangstigend productief is, slaagt de nog steeds relatief jonge muzikant er in een behoorlijk kwaliteitsniveau aan te houden in zijn werk,

beursschouwburg .be

February

4 we 5 we 12 fr 14 sa 22 we 9 we 16 fr 18 we 23 we 30 we 13 we 20 we 27

Chrs Glarreta, Seiji Morimoto, Patrick Thinsy, Adam Asnan & Pauwel De Buck Night Beats, Acid Baby Jesus & Mountain Bike The Jim Jones Revue Ensemble ft. Xosar, Moomin, Kong & Gratts Brussels Youth Jazz Orchestra Blackie & The Oohoos Raketkanon Imaginary Family & Flying Horseman Solo Air Guitar Contest The Ruby Suns

Rue A.Ortsstraat 20–28 1000 Brussel

Januray

December

th

Black Heart Rebellion T.H.O.T. Space Aliens From Outer Space + Solar Skeletons

concerts

>ZA 15 DEC

DUSTIN O’HALLORAN + ANSATZ DER MASCHINE >WO 19 DEC UITVERKOCHT

THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN IN CONCERT

scène de musiques actuelles - Tourcoing

n. Mars 2013

27.01

>VR 21 DEC

AGNES OBEL >ZA 19 JAN

ABSYNTHE MINDED >ZO 27 JAN

HET ZESDE METAAL >ZA 9 MAA EXTRA CONCERT !

THE BONY KING OF NOWHERE

WOVENHAND CONCERT VR 8 MAA UITVERKOCHT

WWW.DESPIL.BE - ROESELARE - 051 265 700

30.01 06.02 11.02 13.02 14.02 18.02 23.02 23.02 26.02 02.03 06.03 07.03 09.03 13.03

TournÉe Europavox : Great Mountain Fire + Ewert & The Two Dragrons + Funeral Suits à 18h Angus Stone les Nuits de l'Alligator : Gallon Drunk + Mama Rosin + King Dude Jason Lytle Lescop + Yan Wagner Nicole Willis & the Soul Investigators Lianne La Havas 16h : goûter concert de Concrete Knives fair: le tour : Concrete Knives + Crâne Angels (78 Tours) Wovenhand + Motorama SKIP&DIE Villagers Local Natives The Lumineers Egyptian Hip Hop

Infos et locations : www.legrandmix.com

32

Earteam The Weeknd ‘Trilogy’ Universal

Geen foute Amerikaanse r&b-flurk met ringbaardje, maar toch bijna. The Weeknd is de dekmantel van Abel Tesfaye, een Canadese knul met een ambitieus laagje dons op de kin, en een marshmallow in de keel. De razend productieve Tesfaye telt 22 lentes en is al toe aan een retrospectieve ‘Trilogy’, met niet minder dan 30 tracks op de teller. ‘Trilogy’ bundelt drie eerder gereleaste mixtapes: ‘House Of Balloons’, ‘Thursday’ en ‘Echoes Of Silence’ – die eerder al gratis en poedelnaakt te grabbel werden gegooid op z’n website. The Weeknd debuteerde amper anderhalf jaar terug, met het indrukwekkende tweeluik ‘House Of Balloons/Glass Table Girls’, een uitermate geil, klam en claustrofobisch stukje bondage-muziek, losjes gebaseerd op ‘Happy House’ van Siouxsie & The Banshees. The Weeknd heeft ‘t consequent over in testosteron gedrenkte feestjes, liefdesverdriet en trubbels met z’n mooie meisjes. Met een strot gedoopt in stroop. En da’s natuurlijk geen spek voor ieders bek. Maar toch, op één of andere manier – en geruggesteund door een stel lekkere beats – duiken we halsoverkop tussen de lakens met deze ‘Trilogy’ van The Weeknd. Meltdown! En ’n knoert van een guilty pleasure, jawel. (fp)

waardoor ook nu weer geldt: aanschaffen die handel! (jvb)

Shiny Darkly

soundtrack bij een natuurdocumentaire en blinkt uit in de categorie sfeervolle ambient.

Rustgevend en filmisch plaatje. (bvm)

‘Shiny Darkly’

The Slaves

Crunchy Frog Recordings

‘Ocean On Ocean’ lp

Elke maand is er wel minstens één release waarbij de labels shoegaze, The Jesus And Mary Chain en reverb horen. Deze maand valt het Deense Shiny Darkly in de prijzen.

De jonge band uit Kopenhagen jaagt daarentegen niet op de originaliteitsprijs. Hun mix van shoegaze en eighties gothrock betekent voor de huidige muziekscene qua inventiviteit nu niet bepaald wat de uitvinding van het wiel betekende voor de gemiddelde homo sapiens. Bijgevolg treedt de genremoeheid snel op. Alles heb je het voorbije jaar al zóveel gehoord dat je niet eens de moeite doet om de songs echt een kans te geven. Jammer, want Shiny Darkly klinkt zeker niet kwaad. Leuke riffs, Ian Curtis-stem, wallof-sound, enzovoort. Maar waar een A Place To Bury Strangers een persoonlijke touch aan het succesrecept toevoegt, houdt Shiny Darkly de branie op zak. Logisch waarschijnlijk, want de Deense knapen zijn nog jong.

Afspraak over een jaartje of twee? (dm)

Sigha ‘Living With Ghosts’ Hotflush Recordings

Een vervaarlijke dosis static en ruis opent de debatten op deze ‘Living With Ghosts’, om je in de volgende tracks geleidelijk aan plat te knijpen met repetitieve en schuifelende beats en loops en onderkoelde synths. Doordat elke track afzonderlijk zorgvuldig wordt opgebouwd om zich naar een climax te ontplooien, mist het geheel wel wat vaart en dat is jammer, want er is zeker genoeg lekkers te rapen op dit plaatje. ‘Scene Couple’ heeft een heerlijk venijnige hook die lang blijft nazinderen, terwijl de pompende beats op ‘Dressing For Pleasure’ gemaakt lijken voor de nachtraven in de club. Persoonlijke favoriet is evenwel het eigenwijze en weerspannige ‘Faith And Labour’, dat met zijn tegendraadse ritme en pulsende beat zonder meer een plaatsje verdient in de lijst van betere dancetracks van het jaar. Interessante en goeie tracks, maar als te lang uitgesponnen om in één ruk uit te zitten. (mc)

Silmus ‘Ostara’ Volkoren/PIAS

De warmte van de soundscape in combinatie met het bijna vloeibare aanvoelen van water en lucht in al zijn gedaantes: dat is de sterkte van ‘Ostara’. Het debuut van de Friese artiest Silmus, dat nog wat omhoog wordt getild door de mix en de extra hulp van Minco Eggersman en Jan Borger, heeft iets van een

The Helen Scarsdale Agency/Dense

Meeslepende songs begraven onder een dikke laag grauwe drones. Dat is het handelsmerk van het duo Barbara Kinzle en Birch Cooper, aka The Slaves. Daarmee sluiten ze redelijk aan bij de basisfilosofie van shoegaze. Maar waar in dat genre normaal gitaren en pompende drums de dienst uitmaken is het nu slechts de stem van Barbara die de melodie uitstippelt. De drones op de achtergrond zijn er enkel om de emotie in haar stem te versterken. Het effect is echter hetzelfde. De songs zijn wazig, verheffend en ze galmen tot in het heelal. Aanrader voor fans van Grouper, Birds Of Passage en Christina Carter. (eb)

The Somnambulist

© La Mar Taylor

zoenen. Langs de ene kant klinken ze namelijk gretig, scheurend en bij momenten zelfs ingetogen zoals in ‘Bones Of Birds’ en ‘Taree’.

Langs de andere kant zijn er ook enkele stinkerds zoals ‘Halfway There’ en ‘Eyelid’s Mouth’ op de plaat beland. Gelukkig staan er ook een handvol nummers zoals ‘Blood On The Valley Floor’ en ‘By Crooked Steps’ op, waar Cornell en co in bloedvorm zijn.

Snoeiharde gitaren, gretige ritmesectie en een Cornell waarbij rook uit z’n neus lijkt te komen, daar worden we blij van. Soundgardens achtertuintje blijft vruchtbaar! (jdb)

The Somnambulist laat met ‘Sophia Verloren’ voor de tweede keer van zich horen. De titel van het album verwijst niet enkel naar de Italiaanse filmster maar ook naar verloren wijsheid. Dit laatste zal geen betrekking hebben op de bandleden zelf maar eerder op de zieltjes die ze willen winnen. ‘Sophia Verloren’ klinkt namelijk als een verwaand afstudeerproject van studenten die teveel moeilijke woorden willen gebruiken, maar ze nog niet goed in een zin kunnen plaatsen.

Hetzelfde probleem hebben ze met hun instrumenten want deze lijken er soms wat bijgesleurd. Gevolg is een vermoeiende muzikale rit die met momenten ergens naar toe lijkt te gaan - wat wil je met al die gillende violen, zingende zagen, ambient soundscapes maar die toch steeds teleurstelt. Strafste moment van de plaat is wanneer we in ‘My Own Paranormal Activity’ Marco Bianciardi horen zingen. Je zou zweren dat het Mark Lanegan was. Vermoeiend ambitieus. (jdb)

Soundgarden ‘King Animal’ Seven Four Enter tainment/Republic/Universal

Onlangs werd Kurt Cobain op Studio Brussel uitgeroepen tot de meest gemiste muzikant. Naast Nirvana liepen er nog andere oerdegelijke grunge-acts rond in Seattle. Soundgarden is er hier zeker eentje van. Cornell en co komen, na een pauze van 16 jaar, weer met een album op de proppen en hierop laten ze twee gezichten zien: een om op te meppen en een ander om te

Alexis Taylor ‘Mayim From The Halfway Line’, ep Domino/V2 Records

ALtERNaTIVE ONLINE-RECORDSTORE

‘Sophia Verloren’ Solaris Empire/Acid Cobra Records

hua-puppy op zoek is naar liefde en warmte in een ijswoestijn. In de tweede en derde plaats horen we de verknipte, gesyncopeerde drumcomputers van Mount Kimbie en de radiovriendelijke dubstep-variant van SBTRKT. We voorspellen hier en daar wat afkeurend gegniffel om zulke verregaande recyclage, en toegegeven, veel bakens worden er niet verzet. Maar als het eindresultaat zo gepolijst klinkt als deze ‘Stubborn Heart’, zal dat (mvm) worst wezen!

Mark Stewart ‘Exorcism Of Envy’ Future Noise/N.E.W.S.

Na ‘The Politics Of Envy’ is er nu alweer ‘Exorcism Of Envy’ – ruiken we hier een concept? Niets is minder waar want Mark Stewart (zie o.a. On-U Sound, The Pop Group en zijn Maffia) heeft gewoon een dubversie van eerstgenoemde gemaakt.

Alhoewel, gewoon... Alle nummers werden volledig uit elkaar gehaald, waarna de man op dubby wijze met sommige elementen (en gastbijdrages van o.a. Lee Perry, Keith Levene, Xacute, Factory Floor, Primal Scream en Daddy G) een geheel nieuwe track bouwde; ze kregen dan ook terecht allemaal een nieuwe titel. Een waardige aanvulling dus op zijn come-backplaat. Oh ja: moest je ‘The Politics Of Envy’ nog niet in huis hebben, dan rep je je NU naar de platenboer. Beloofd? (mb)

Stubborn Heart ‘Stubborn Heart’ One Lit tle Indian Records

Luc Santucci en Ben Fitzgerald uit Londen vormen samen het warmbloedige Stubborn Heart. Dat dit debuut een Londense aangelegenheid is, hadden we snel door: zowat alle betekenisvolle muziekstromingen die het voorbije decennium onder de Tower Bridge heen vloeiden, passeren (on)verhuld de revue. In de eerste plaats de minimalistische, hypergevoelige electropop waar James Blake destijds onze weke harten elegant mee inpakte, ook vocaal: boven het album zweeft de ijle, klagerige falsetto van Santucci die als een uitgehongerde, verloren gelopen chihua-

Dat ze bij Hot Chip niet vies zijn van een zijproject, was al langer geweten en na de succesvolle projecten van Joe Goddard (solo en met The 2 Bears) is het de beurt aan de zoetgevooisde stem van Hot Chip. De intro van ‘You Want Me’ verraadt meteen de voorliefde voor eighties synthpop: een schuifelende drumloop en een bak analoge synths vormen een retro-soep waarin de vocalen van Taylor als warme balletjes achteloos ronddrijven, terwijl de casiodrums en synths van ‘Rhodes Dream’ een lange prelude vormen naar een kabbelende, van franjes ontdane popsong. Vreemde eend in de bijt is ‘Hot Squash’. Synthpop met weerhaakjes die opnieuw met een minimaal aan aankleding en een vocoder flirt met de leegte, terwijl afsluiter ‘Jesus’s Birthday’ een dik 9 minuten durende brei vormt van synthloops en effecten. Hitlijsten zal Alexis Taylor niet bestormen met deze ep, en wellicht was dat ook nooit de bedoeling. Taylor legt een creatief eitje, dat vooral voer vormt voor die-hard fans. (mc)

Three Second Kiss ‘Tastyville’ African Tape/Mandaï

Het Italiaanse Three Second Kiss kon ons met de vorige langspeler ‘Long Distance’ al behoorlijk bekoren. De meeslepende trage mathrock krijgt nu een new wave-injectie en dat geeft soms het gevoel alsof Fugazi die andere Ian (Curtis) als zanger heeft ingelijfd. Aangenaam luistervoer, maar écht bij het nekvel grijpen doet ‘Tastyville’ bijna nergens. (boo)

Tiger Fingers ‘Tiger Fingers’ Hafendisko

Met hun ‘Little Drummer Girl’ liet Tiger Fingers ons nog maar eens beseffen waarom we ons zo graag in electropop durven verliezen: ontzettend bekoorlijk, met fijnzinni-

12

10.12 11.12 20.12 07.01

ali b Humo’s comeDy cup Finale a bRanD plays GRammaR pHantom limb

Howe Gelb / bRZZVll / balmoRHea DanDylion / linton Kwesi JoHnson el JuntacaDáVeRes / tHe RHytHm JunKs siR yes siR & maya’s moVinG castle Arenberg | Openluchttheater Arenbergstraat 28 | 2000 Antwerpen ticket@arenbergschouwburg.be

KUNSTENCENTRUM STUK LEUVEN | WWW.STUK.BE | 016 320 300

12

DUSTIN O’HALLORAN CHRISTINA VANTZOU (+ STRING QUARTET)

&

13

ACTRESS (live)

15

FOREST SWORDS

21

ANDY STOTT

22 02

TRI ANGLE LABELNIGHT:

23

ITAL TEK (live) + LONE (live)

23

VALGEIR SIGURÐSSON

02 02

02

02

02

03

03

&

&

&

SUPPORT

KISS THE ANUS OF A BLACK CAT

SUPPORT

VESSEL + THE HAXAN CLOAK + EVIAN CHRIST

&

SUPPORT LOCAL DJ

ADRIAN CROWLEY (p’tit labo)

05

AN PIERLÉ SOLO

14

DE PORTABLES

03

03

26

05

&

&

SUPPORT

SAY SAY

AMENRA & OATHBREAKER

seizoen 2012-2013

de Warande 08/12

Rootsnight 5:

24/01

Carl and the rhythm all StarS + Kitty, daiSy & leWiS duStin O’hallOran + anSatz der maSChine agneS Obel the bOny King OF nOWhere

09/02

Magnetron Revue:

14/12 16/12

22/02

de Jeugd Van tegenWOOrdig + aKa the JunKieS + Willie Wartaal...

Sir yeS Sir + hitSVille drunKS

23/02

Radio Modern:

13/04

Cherry CaSinO & the gamblerS JOhn PariSh & band

DE WARANDE TURNHOUT WWW.WARANDE.BE // 014416991

43

MENOMENA (USA) + S TA C K S ( B ) 6/12/12: Botanique – Brussel

34

Earteam

15/12/12: Kruitmagazijn – Ieper

ge synths die dat gevoel enkel aanscherpen. Op hun gelijknamige debuut versterken Jordan Lieb en Asako Fujimoto dat gevoel. Werkt het futuristisch aandoende ‘Small Talk’ zo zeer aanstekelijk, dan gaat er van ‘Say It To Me’ iets vuigs sexy uit. Wijt het aan dat funky baslijntje of die glamdisco-feel, maar bezwijken doen we.

‘Dogs Of Jezus’ drijft dan weer op een dergelijk lekkere groove, die blijft aanhouden. Met verder nog een fijne brok als ‘Hot Kettle’ en het zalig opgedraaide ‘Set Up’ telt dit album al een stel heel fraaie tracks. Als bonus krijg je echter nog een aantal remixen van ‘Little Drummer Girl’, die schakeren van sferisch tot feeëriek, zonder aan aantrekkingskracht in te boeten. Deze ‘Tiger Fingers’ voelt zo een beetje aan als een prille verliefdheid: eentje die je vervult van tintelingen in de buik, verlangend naar meer. (kc)

SLARAFFENLAND (DK)

The Tragically Hip

LOVE LIKE BIRDS (B) 6/12/12: Elzenhof – Brussel 24/01/13: AB – Brussel 9/02/13: De Casino - Sint-Niklaas 15/02/13: N9 – Eeklo 17/02/13: De grote Post - Oostende 2/03/13: Eden - Charleroi

PINBACK (USA) + WILL SAMSON (UK) 11/12/12: Vooruit - Gent

DUSTIN O’HALLORAN (USA) 12/12/12: 13/12/12: 14/12/12: 15/12/12:

Stuk - Leuven CC Mechelen – Mechelen De Warande – Turnhout De Spil – Roeselare

NILS FRAHM (D)

15/12/12: Glimps @ Conservatorium – Gent

ATA R I T E E N A G E R I O T ( D ) 21/12/12: Doomsday – Antwerpen

SUKILOVE (B) 12/01/13: De Grote Post – Oostende

GO CHIC (TW) – support GOOSE (B) 7/02/13: AB – Brussel 8/02/13: AB – Brussel 9/02/13: AB – Brussel

S TA D T ( B ) 15/12/12: 12/01/13: 06/02/13: 15/03/13:

Glimps @ Studio Skoop – Gent De Grote Post – Oostende AB - Brussel Muziek-o-droom - Hasselt

EBO TAYLOR & ODAPAJAN (GH) 13/02/13: De Kreun – Kortrijk 17/02/13: Trix - Antwerpen

CAROLINE SMITH (USA) + LOVE LIKE BIRDS (B) 15/02/13: N9 Villa – Eeklo 17/02/13: De Grote post - Oostende

KISS THE ANUS OF A BLACK CAT (B) 15/02/13: Stuk – Leuven 5/04/13: CC Maasmechelen - Maasmechelen

SX (B) 21/02/13: Het Depot - Leuven 23/02/13: De Kreun – Kortrijk 28/02/13: Handelsbeurs – Gent 1/03/13: Trix - Antwerpen

VA L G E I R S I G U R Ð S S O N ( I S )

‘Now For Plan A’ Rounder Records/Ber tus

Zelden een grotere zekerheid in de rockscene gehoord dan The Tragically Hip. Al meer dan 20 jaar en 13 platen lang maken de heren begeesterde rock die zich onder je vel nestelt. Maar jammer genoeg niets nieuws onder de zon voor The Hip. Gord Downie is nog steeds de sjamaan die zijn surrealistische teksten debiteert en de gitaren zijn nog steeds warm maar ook snedig. ‘Now For Plan A’ zou dus zonder enig probleem evenzeer plan B, C, D… kunnen zijn. (ow)

Trampled By Turtles ‘Stars And Satellites’ Thir thy Tigers/Ber tus

Missie van plaat zes van Trampled By Turtles is een doorbraak forceren in Europa. En met ‘Stars And Satellites’ zou dat geen probleem mogen zijn. Van Fleet Foxes lijken de heren de stemmen en een snuifje magie geleend te hebben. Ingetogen en toch bezielde songs als ‘High Water’ en ‘Midnight On The Interstate’ laten ongetwijfeld niemand onberoerd. Kan je toch moeilijk een geeuw onderdrukken, skip dan verder naar songs als ‘Risk’, ‘Sorry’ en ‘Walt Whitman’.

Banjo, viool, mandoline… gaan in overdrive en laten de Mumford & Sons van deze wereld amateurs lijken. Variatie troef op ‘Stars And Satellites’ maar vooral ook kwaliteit genoeg. Zak dus op 30 mei af naar de Botanique voor een straffe set country-folk. (ow)

Tussle

23/02/13: Artefact Festival @ STUK – Leuven

‘Tempest’

RACHEL GRIMES (USA)

Tussle uit San Fransico werkt al een kleine tien jaar volgens hetzelfde recept: dancebeats, dub en krautrock. In dat opzicht lijkt de instrumentale band een beetje op Peaking Lights. Die laatste groep mikt echter veel meer op melancholie en psychedelica. Tussle mikt op de dansvloer. Getuige daarvan zijn de onderkoelde beats en de cleanere sound. ‘Tempest’ is een echt producersplaat. Het album begint veelbelovend met ‘Yume No Muri’.

Een doeltreffende spel tussen beat en bas draaft over je heen, tot de dubarrangementen het commando overnemen.

Licht weerkaatsende belletjes contrasteren met de donkere basissound en gedempte sounds voorzien de track van een beetje magie. Als klap van de vuurpijl komt een noiseriff de premisse op losse

27/02/13: CCHA – Hasselt

LOCH LOMOND (USA) 3/03/13: CC De Grote Post – Oostende

THE SEA AND CAKE (USA) 5/03/13: Botanique – Brussel

BALMORHEA (USA) 30/03/13: Arenbergschouwburg - Antwerpen for more concerts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent Phone: +32 (0)9 233 06 02 info@toutpartout.be http: www.toutpartout.be

Smalltown Supersound

schroeven zetten. Topnummer. Helaas wordt dat niveau niet meer gehaald. De rest klinkt cleaner, de verwondering verdampt en een nummer als ‘P44’ klinkt slechts als Chemical Brothers met een kater. Jammer. Want toch heb je constant het gevoel dat er meer in zat.

Een nachtje clubben op Tussle zien we daarentegen nog steeds zitten. (dm)

U-Roy

erratisch en explosief. Hij serveert daarentegen een dozijn erg fijne, op de juiste plaatsen hakkelende, tegelijk frisse en frêle folky indiepopliedjes. Vaak zijn Troy’s gitaar en strategisch toon-onvaste stem je gids doorheen de songs, soms komen daar een mooie tweede stem of wat gedrum en een elektrische gitaar bij kijken. ‘... Is With The Demon’ is een aangenaam luisterplaatje. (dg)

‘Pray Fi Di People’

Zombie Nation

‘Throw Down Your Arms’

Turbo Recordings

Professor Broussai

‘Kingston Town’ Youz

De nieuwe toeter van reggae-grootmeester U-Roy is een erg fijn plaatje geworden waarop daddy (natuurlijk inclusief zijn typische stemgeluid en riddims) schier moeiteloos de ene na de andere smakelijke song aflevert. Daarbij kan hij rekenen op gastvocalisten zoals Marcia Griffiths, Horace Andy, Tiken Jah Fakoly (Ivoorkust), Chezidek, Balik (Danakil) en Harrison ‘Professor’ Stafford (Groundation). Leukleukleuk allemaal.

Die Professor heeft zelf trouwens ook een nieuwe plaat uit, een live opgenomen versie van voorganger ‘Madness’, aangevuld met een paar nieuwe tracks. Hij laat zich op het pro-Palestijnse gebeuren bijstaan door o.a.

Leroy ‘Horsemouth’ Wallace en Errol Holt en dat zorgt voor een paar mooie momenten, niet in het minst het titelnummer (een cover van Burning Spear).

Broussai, tenslotte, is een van de beste Franse reggaebands en op ‘Kingston Town’ hoor je waarom dat zo is. De leden werkten nauw samen met o.a. Samuel Clayton Jr., Stephen Stewart, Daniel Thompson (de bassist van U-Roy), Dubtonic Kru en de helft van Steel Pulse en dat zorgt voor een paar erg mooie momenten. Binnenkort ook big in Jamaica? (mb)

Jozef Van Wissem & Jim Jarmusch ‘The Mystery Of Heaven’ Sacred Bones Records

De wereldvermaarde luitspeler Jozef Van Wissem heeft in enkele jaren tijd een impressionante discografie bij elkaar getokkeld. Alleen voor dit jaar staat de teller al op 3 releases, en alle drie zijn ze opgenomen in samenwerking met filmmaker Jim Jarmush die tegenwoordig blijkbaar al eens de elektrische gitaar omgordt om er een rits noise uit te persen. ‘The Mystery Of Heaven’ klinkt daarom bij momenten best onstuimig, zeker als ook Jozef de luit inruilt voor een elektrische gitaar. Maar over het algemeen is het script duidelijk: Jozef zorgt voor atypischse, ontbeende luitcomposities (niks barok, klassiek of renaissance) en Jim drapeert daar een grillig noisedeken over. Bevreemdend.

Desolaat. Aangrijpend. (eb)

Troy Von Balthazar ‘... Is With The Demon’ Viscious Circle

Troy Van Balthzar is een naam die bij weinig mensen een belletje zal doen rinkelen, maar eerder beelden zal opwekken van een tweederangsclown in een doodbloedend circus.

Toch is de man wereldwijd bekend en zelfs geroemd met zijn tegendraadse, licht spastische en wervelende post-hardcore/indierock/emo-band Chokebore. Als solo-artiest toont Von Balthazar zich op zijn derde plaat ‘... Is With The Demon’ een heel pak minder

‘RGB‘ Liet Zombie Nation, samen met Tiga, als ZZT vorig jaar nog fijntjes onze oortjes tuiten, dan heeft de Duitser met ‘RGB’ alweer een nieuwe studioplaat klaar, zijn vijfde alweer. Ook al blijft het door hem zo vervloekte ‘Kernkraft 400’ zijn bekendste track - nog altijd één van onze favoriete guilty pleasures -, wederom bewijst Florian Senfter, oftewel Zombie Nation, hiermee dat zijn materiaal nu nog maar weinig gelijkt op die danshit uit 1999. Maar bovenal voel je dat met ‘RGB’ de man een plaat aflevert, die niet alleen lekker eclectisch alle kanten opstuitert, maar uiteindelijk slechts één bestemming kent: de dansvloer. Met af en toe een zweem van nostalgie: ruikt het snoeihard drammende ‘Momplays’ aan ebm en new wave, ademen de geschifte beats en bleeps van ‘Maingame’ new beat uit. Neigt ‘Suede’ ook naar retro, dan behelpt een nummer als ‘Level’ zich met een stevige italo discogroove en verkwikkende electrotech, waar het snerpende ‘Sweepy’ even opwindend als opzwepend werkt. Kortom, Zombie Nation is weer zijn eigenzinnige zelf. Onze kuiten hebben het geweten. (kc)

Zombie Zombie ‘Rituels D’un Nouveau Monde’ Versatile Records

Het leven is aan de durvers. Dat moeten de heren van Zombie Zombie gedacht hebben toen ze aan deze ‘Rituels D’un Nouveau Monde’ werkten. Hun dogma voor een nieuwe wereld vertaalt zich in een zuiver instrumentaal canvas, dat even esoterisch als hypnotiserend aanvoelt. Dat Etienne Jaumet en Cosmic Neman hun album afwerkten in de studio van de Franse klankenkunstenaar Joakim, benadrukt enkel dat eigenwijze karakter. Zo borrelt er tijdens opener ‘The Wisdom Of Stones’ al een zachte trance naar boven, die door de sinistere cosmic pop van ‘Illuminations’ enkel heftiger wordt. ‘Rocket # 9’ dropt dan nog zo’n krautbommetje vol minimale synthlijnen, waarop ‘Watch The World From A Plane’ je laat meedrijven op betoverende spacy nuprog. De superbe cosmic pop van ‘Forêt Vierge’ laat je zalig verder dwalen, totdat ‘Black Paradise’ de trip afsluit. Deze ‘Rituels d’un Nouveau Monde’ mag dan soms ietwat bedreigend overkomen, dankzij zijn speelsheid en cinematische feel blijft het toch behagen. Want ook al baadt deze plaat niet in de vrolijkheid, het campy sfeertje maakt veel goed. (kc)

35 V/A

V/A

‘Motion Sickness’, 2cd

‘Watergate X’, 2cd

Domino/V2 Records

Watergate Records

Zomaar uit de lucht komt-ie gevallen, deze dubbele ‘Motion Sickness’-compil van het Domino-label Een snelle blik op de tracklist volstaat om helemaal steil achterover te slaan: Tricky, Junior Boys, Four Tet, Hot Chip, Stephen Malkmus, The Kills, Animal Collective, en zo gaat dat nog wel even door. Om uw verwondering helemaal dicht te plamuren met beate oh’s en ah’s, laat Domino ter elektrificatie van de hele onderneming nog ‘ns een legertje uitgelezen remixers aanrukken: Carl Craig, Theo Parrish, Joy Orbison, Daphni, Justice, Sebastian, DFA, Balam Acab, Oneohtrix Point Never, etcetera, etcetera. Een indrukwekkend adresboekje, voorwaar, dat bovendien garant staat voor een gevarieerde en avontuurlijke luisterbeleving.

Top notch! (fp)

Eigenzinnig overzicht van het Duitse Watergate -label. DOP, Soul Clap & Baby Prince, Subb-An & Hector, Lee Jones, Maceo Plex en Marco Resmann zorgen voor flirterige discotechno, loungy beats, knisperende clicks-‘n-cuts en en luie house.

De warme, zomerse sfeer in onze living staat daarmee in schril contrast met het eindejaarsweer aan de andere kant van het raam, maar dat kan de sfeer niet drukken.

Integendeel. (mc)

V/A – Phonique ‘Time For House 2’ Ladies And Gentlemen

Hoe druk we het ook hebben, voor een stevige portie house willen we altijd wel wat tijd vrij maken. Wijt het aan het jeugdsentiment, maar een warme houseklank doet ons nog steeds smelten. Voor de tweede compil uit de ‘Time For House’-reeks stelde Phonique wederom een fraaie selectie samen, waarbij de soulvolle grooves en deep funk-vibes welig tieren.

Verlies jezelf dus in ‘s mans eigen ‘Burning’, ‘Time Out’ van Bruno Be of ‘Be Gentle With The Ladies’ van Thodoris Triantafillou en CJ Jeff, om maar enkele hoogtepunten te noemen. Of hoe house nog steeds een wonderlijk ding is. (kc)

V/A – Tiga ‘Tiga Non Stop’ Different Recordings/PIAS

Boenk erop, die eerste mixplaat van Tiga sinds 2005. Niet enkel omwille de exquise verzameling nummers, maar vooral omdat de Canadees erin slaagt ze in perfecte verstandhouding aan elkaar te draaien. Alsof de chemie van een dj-set vertaald werd naar schijfformaat, zonder veel aan intensiteit in te boeten. Toch kiest de man niet voor de makkelijke optie: openen met de balearic vibes van Kindness, om over te gaan in acid, trance, rave en techno zonder te vervelen.

Bovendien mixt Tiga er nog wat eigen werk in, zoals het geweldige ‘The Picture’ en zijn nieuwe single ‘Plush’ als voorproefje. Dansen?

Dansen! (kc)

V/A – Sven Väth ‘The Sound Of The 13 Season’, 2cd th

Coccon Recordings/N.E.W.S.

Sven Väth mag dan al akelig dicht de 50 benaderen (dit jaar vierde hij zijn 30ste verjaardag als dj) maar van metaalmoeheid is op deze 13de ‘Season’-compil niet veel te merken. Supergrote kanonnen staan eigenlijk niet op de playlist (tenzij je Plannetary Assault System, Octave One en Ben Sims wilt meetellen), en met Terranova, Sawlin, Silent Servant en Alejandro Mosso kiest Väth voor de gestadige opbouw. Geen rechttoe-rechtaan kopstoten, maar een langzaamaan opgebouwde set die op beide cd’s telkens halverwege goed op dreef komt. Niets wereldschokkend, maar wel vakkundig en efficiënt. Veel meer verwachten we eigenlijk ook niet van een compil… (mc)

V/A ‘Sick Musick 3’ Hospital Records/N.E.W.S.

26 tracks die volop puren uit de hedendaagse dubstep en drum-‘n-bass-revival, het geeft een goed overzicht van wat er zoal bougeert deze dagen. Fred V & Grafix, Optiv & CZA, Sunchase en Total Science, om er maar een paar te noemen. Opvallend: naast de rauwe edge van Bad Company destijds, lijkt ook de hele jungle en 2step aan een tweede leven toe. Toch zijn het vooral de mellow new school-tracks die very 2012 zijn en de bovenhand voeren. En laat ons daar nu net maar zeer matig enthousiast over zijn: die afgelikte stuff is geen spek naar onze bek, maar – we hebben het gecheckt bij enkele terminaal hippe 19-jarigen – deze jongen is dan ook een oud wijf. (mc)

V/A - Daniel Avery ‘Fabric Live 66’ Fabric/N.E.W.S.

De betere beats en synths worden in deze donkerste dagen van het jaar geleverd door Daniel Avery. 23 tracks waaronder veel eigen materiaal, aangevuld met onder meer werk van Miss Kittin, Simian Mobile Disco, Morgan Hammer en James Welsh zorgen voor housy midtempo beats en uitbundige synths, maar evenzeer voor compromisloze dreunen vol pompende technobeats. Ideaal dansvoer om feestend het eindejaar in te duiken, quoi?! (mc)

V/A ‘The Craig Charles Soul & Funk Club’ Freest yle Records

Craig Charles, acteur in de Britse serie Red Dwarf en presentator van het legendarisch Robot Wars, heeft blijkbaar ook zijn eigen, uiterst succesvolle radioshow gewijd aan soul en funk. Deze verzamelcd is een greep uit alle dancefloor-fillers die er de afgelopen jaren de revue passeerden. Zonder grote niveauverschillen wisselen bekende toppers de underground-bands af. Dat maakt van deze verzamelaar een ideale verkennigstocht die je toch nog opzet wanneer er een feestje aan de gang is. Een verzamelaar eivol funk- en soulbands die het ontdekken waard zijn. (pn)

V/A ‘Exploitation’, 2cd Enfant Terrible

De soundtrack bij de nieuwe film van de Nederlandse cineast Edwin Brienen is een erg leuke en natuurlijk filmisch aandoende verzamelaar geworden die sfeervol van minimalistische electro naar industrial surft en onderweg verschillende boeiende haltes aandoet, gaande van jazzy chanson tot pop. Met bijdrages van o.a. The Spectrometers, Europ Europ, Sololust, Nihiltronix en het fraai genaamde Neugeborene Nachtmusik. Fijn! (mb)

Absynthe Minded

18/01 CC Knokke-Heist 19/01 CC De Spil, Roeselare 25/01 C-Mine Cultuurcentrum, Genk 26/01 CC Den Amer, Diest

Baloji

30/12 CC De Grote Post, Oostende

Billie Kawende

14/12 Het Depot Leuven (support) 20/12 Charlatan, Gent (support) 17/01 Candelaershuys, Ukkel (support) 26/01 De Zwerver, Leffinge (support)

Creature with the Atom Brain

14/12 Glimps Festival, Gent 15/12 Winter in Antwerpen

Das Pop

06/12 De Roma, Borgerhout 07/12 CC Ter Dilft, Bornem 08/12 CC Stroming, Evergem (sold out) 09/12 CC De Spil, Roeselare 15/12 CC De Meent, Alsemberg 20/12 CC De Herbakker, Eeklo (sold out)

DE WERFT GEEL 014-56 66 66 RES.DEWERFT@GEEL.BE WWW.DEWERFT.BE

wo 09/01/13

vr 11/01/13

Planet Janis za 12/01/13 wo 16/01/13

Waar is Barry?

Delvis

za 19/01/13

Geike

12/12 Handelsbeurs, Gent 14/12 Spikkerelle, Avelgem 21/12 CC De Ploter, Ternat 23/12 Kerk St-Jozef Olen 09/01 CC Ter Vesten, Beveren 10/01 CC Het Bolwerk, Vilvoorde 11/01 CC Casino, Koksijde 12/01 CC De Brouckère, Torhout 19/01 CC Belgica, Dendermonde 25/01 CC Evergem 26/01 Stadsschouwburg, Sint-Niklaas 30/01 Arenbergschouwburg, Antwerpen

‘t Hof van Commerce 26/01 Europahal, Tielt

20u15

Berlaen, Maaike Cafmeyer, Tom Kestens en Frans Grapperhaus

Doezovoeurt wo 06/02/13

20u15

Stoomboot

ma 11/02/13

20u15

Octurn Quartet

Songbook of changes za 16/02/13

20u15

Jelle Cleymans

Welk oog en hoeveel tranen?

14u00

Gène Bervoets, Amaryllis Uitterlinden en

15/12 JOC Ieper

Lady Linn

20u15

Too Noisy Fish

zo 24/02/13

Lili Grace

20u15

Bart Cannaerts

ma 14/01/13

20/12 Charlatan, Gent 28/12 Novonov, Hoboken 17/01 Candelaershuys, Ukkel 26/01 De Zwerver, Leffinge

20u15

BJ Scott

De Held

19/12 CC De Meent, Alsemberg 18/01 CC De Kimpel, Bilzen

20u15

Frank Mercelis

and her magnificent

Bigband

11/01 CC Berchem 17/01 CC De Werf, Aalst 24/01 CC De Steiger, Menen 26/01 Cultuurcentrum Brugge

School is Cool

22/12 CC ‘t Vondel, Halle

Sioen

15/12 GC De Wildeman, Herent (try-out) 16/12 Deurne Wintert! (duo) 22/12 Emotions, Bilzen 05/01 CC Nova, Nazareth 10/01 Handelsbeurs, Gent 11/01 CC Belgica, Dendermonde 18/01 CC De Schakel, Waregem 19/01 ‘t Getouw, Mol 24/01 Cultuurcentrum Mechelen 25/01 Ter Dilft, Bornem

The Bony King of Nowhere

14/12 CC De Bogaard, Sint-Truiden 22/12 CC Strombeek 11/01 Westrand, Dilbeek 12/01 Stadsschouwburg, Sint-Niklaas 18/01 CC Brasschaat 19/01 CC De Brouckere, Torhout 24/01 De Warande, Turnhout 25/01 Spikkerelle, Avelgem 26/01 CK* Concertstudio, Kortrijk 31/01 CC Ter Vesten, Beveren

More bands, info & dates: BUSKER.BE

Melinos Quartet

The Juliet Letters: de ultieme liefdesbrieven vr 01/03/13

20u15

Piv Huvluv

Speeltijd vr 15/03/13

20u15

De Mens

De Mens is 20! wo 10/04/13

20u15

Hans Liberg

Ick Hans Liberg wo 17/04/13

20u15

Mörg

De avonturen van Mörg wo 08/05/13 za 11/05/13

20u15

Clara Cleymans, Barbara Dex, Gunther Verspecht en Kris de Bruyne

Diep in mij (ode aan Yasmine) za 18/05/13

20u15

Zjef Vanuytsel en Micheline Van Hautem

Lief en leed

36

donderdag 06 december

Doomsday 21 december Expo, Antwerpen

Sharon Van Etten, Marisa Anderson @ De Kreun, Kortrijk Spain, Float Fall @ Handelsbeurs, Gent, handelsbeurs.be Menomena, Stacks @ Botanique, Brussel, botanique.be Wax Taylor @ AB, Brussel, abconcerts.be Zarzamora @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be We Are Prostitutes @ Vooruit, Gent, vooruit.be Das Pop @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Balthazar @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Baba Zula @ VK*, Brussel, vkconcerts.be 20 Years of Aka Moon, Magic Malik @ Jazz Station, Brussel Love Like Birds, Iza @ Elzenhof, Brussel, kultuurkaffee.be Club Select, The K @ La Chocolaterie, Brussel, vkconcerts.be Harry Merry, Benjamin Franklin, Merryl Hardt, Jonas Frederiksen @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com

vrijdag 07 december

Crookers © Giorgio Calace ’t Einde van de wereld op 21 december? Kan best. Dus waarom geen party onder de noemer Doomsday? Die dag kan je je in 4 zalen van Antwerp Expo alvast in coma dansen. De Doomsday Mainstage wordt ingepalmd door Crookers, Booka Shade, Gaiser, Popof, Mathias Kaden, The Oddword en Ed&Kim. In de techno-room beuken Jeff Mills, The Advent, Robert Hood, Technasia, Secret Cinema, Redhead en Doublu U Jay je murw. Untitled dropt in Room 3 dubstep en drum-‘n-bass met Andy C, Doctor P, DJ Hype, Koan Sound, Roni Size, Cookie Monsta, Kastor & Dice, Tito & Echo Virus, Propz & Rowney en Gunman & Judah. In Room 4 tenslotte vind je core en crossover door Atari Teenage Riot, Partyraiser, Doormouse, Promo en nog een resem anderen.

Tickets kosten 36 euro. Voor een vip-ticket hoest je 96 euro op. En deuren waaien om 20u open.

Nog meer weten? Eén adres: www.doomsday.be!

Error 2012 31 december Galveston/Artcube, Gent

Finale Circuit Electronique: Lapsus, Ucture, Axhan Sonn, Bishop Dust @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Monster Magnet, My Sleeping Karma @ AB, Brussel Off Istanbul: Kim Ki O, Proudpilot, Klaustro @ Scheld’apen, A’pen Marina And The Diamonds @ Botanique, Brussel, botanique.be Prince Abdi, Remi Kanazi, Micha Wertheim, Brzzvll ft Milla Brune, Johan Petit, DJ Grazzhoppa @ CC, Berchem Malick Pathé Sow & Bao Sissoko, Everyman @ 4AD, Diksmuide Layla Zoe @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Julian Marley & The Uprising @ De Casino, Sint-Niklaas The Kids @ JC De Klinker, Aarschot, jcdeklinker.be Sukilove @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Spain @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Balthazar, Roosevelt @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Das Pop @ CC Ter Dilft, Bornem De Mens @ Sportpaleis, Antwerpen Axhan Sonn, Bishop Dust, Lapsus, Ucture @ Recyclart, Brussel AKS, Sound Of Stereo @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be 20 Years of Aka Moon, Magic Malik @ Jazz Station, Brussel Hooverphonic @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be For Today Essence, Sons Of Irah, Keyrah @ MOD, Hasselt Het Zesde Metaal @ OC Nova, Nazareth, hetzesdemetaal.be Fernando Lameirinhas & Maria de Fatima @ De Roma, Borgerhout The Hives, The Bronx @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zaterdag 08 december Off Istanbul Underground festival: Bicycle Day, Hazavuzu, Grup Ses Beats @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Alpenland: Stacks, ATK!, Bruital Orgasme, Yannick Franck, Jean Delacoste, Planète Concrète, ... @ Air, Antwerpen Radio Modern: Ballroom Kings @ De Roma, Borgerhout Lou Doillon; Carbon Airways; Agent Side Grinder, Surfer Rosa, unhappybirthday, afterparty @ Botanique, Brussel, botanique.be Malick Pathé Sow & Bao Sissoko @ De Centrale, Gent Miss May I, Texas In July, Heart In Hand @ Magasin 4, Brussel The Raveonettes @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Yeasayer @ AB, Brussel, abconcerts.be The Kids @ Café Bizarre, Dentergem Stash @ Rock Am Brampie, Halle The Cable Bugs @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Das Pop @ CC De Stroming, Evergem 20 Years of Aka Moon, Conference Of The Birds @ Jazz Station, Bxl De Mens @ CC, Scherpenheuvel ‘Valtari’ filmexperiment Sigur Rós @ Kc Belgie, Hasselt Jour de Fête: 25 Ans!! @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Kitty, Daisy & Lewis, Carl And The Rhythm All Stars @ De Kuub, Turnhout, warande.be DJ Nykk, Nondejul, Automatic Boogie, Fil Dextro @ Petrol, A’pen I Got You On Tape, Ewert And The Two Dragons, The Luyas @ Trix, Borgerhout, trixonline.be De Brassers; DJ Tonic, The Whatevers, This Place Is A Mess @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Gentlemen Of Verona @ JH De Skjeiv’n Recht’n, Heule Het Zesde Metaal @ Casino, Blankenberge, hetzesdemetaal.be Eiffel, Twin Twisters @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr Hyphen Hyphen, Little Trouble Kids @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr The Dandy Warhols, The Blue Angel Lounge @ Aéronef, Lille, Fr

zondag 09 december Speedy J Kozzmozz, Peep, Area 51, Suburb Soundz en Elements Festival slaan de handen in elkaar en presenteren jullie op 31 december de beste sounds en visuals in het Galveston en de Artcube in Gent op Error 2012. In de Techno Room speelt Speedy J, Carl Lekebush, Kr!z, Spacid en Voxter & Balance. In de House Room draaien Cassy, Ramon Tampia, Dimitri Andreas, Psytox en Die Clique. Verwacht house- en tech housebeats met een snufje minimal erbovenop. In de Deep House Room spelen Red D, Leesa, Deejames en No Shit Like Deep featuring Jean Jack. Tickets kosten slechts 23 euro in voorverkoop via Vooruit, Free Record Shop, Brooklyn stores of online. Meer weten? Check www.error2012.be. (mj)

Igor Gehenot Trio @ Vrijstaat O., Oostende, vrijstaat-o.be Astronaute; Ewert And The Two Dragons @ Het Depot, Leuven The Hives, The Bronx @ AB, Brussel, abconcerts.be Das Pop @ CC De Spil, Roeselare, despil.be

maandag 10 december Petite Noir; Soan; Bonaparte, Tim Fite @ Botanique, Brussel L’Enfance Rouge, Eugene S. Robinson, Keiki @ Magasin 4, Bxl Martha Wainwright @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Ben Howard @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Crystal Castles @ AB, Brussel, abconcerts.be

dinsdag 11 december Pinback, Will Samson @ Handelsbeurs, Gent, democrazy.be Saint Andre @ Botanique, Brussel, botanique.be Kentucky Bridgeburners @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Zornik @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be The Jon Spencer Blues Explosion @ AB, Brussel, abconcerts.be The Cat Empire, Clairy Browne & The Bangin’ Rackettes @ VK*, Bxl Jesse Boykins III @ Charlatan, Gent, democrazy.be Fear Factory, Devin Townsend, Sylosis @ Trix, Borgerhout Dirty Projectors @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Dominique A @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

woensdag 12 december Rap Mayhem Trio ft Vinnie Paz, Ill Bill, Pharoahe Monch @ Vk*, Brussel, vkconcerts.be Rat Event: Teun Verbruggen & Jozef Dumoulin, Rudy Trouvé,

gigs parties festivals dec12 jan13

Hugo Antunes, Bart Maris & Eric Thielemans @ KK, Brussel The Jim Jones Revue @ Beursschouwburg, Brussel Louis Scalvis Atlas Trio @ Vooruit, Gent, vooruit.be Vanderbuyst, Cauldron, Evil Invaders @ Trix, Borgerhout Saint Andre @ Botanique, Bruxelles, Brussel, botanique.be Paul Simul & Rocket 88 @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Dustin O’Halloran, Christina Vantzou @ Stuk, Leuven, stuk.be Geike @ Handelsbeurs, Gent, handelsbeurs.be I Got You On Tape @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be

donderdag 13 december JP Soars & The Red Hots @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Jim Jones Revue, Gentlemen Of Verona, The Reeves @ Trix, Borgerhout, trixonline.be Hooverphonic @ De Warande, Turnhout, warande.be Hong Kong Dong @ Kavka, Antwerpen, kavka.be Starroy @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Philip Catherine @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Mississippi Swimmers @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be The Bewitched Hands; Eiffel, Twin Twisters @ Botanique, Bxl Astronaute @ Rits Café, Brussel, 100procentpuur.be 20 Years of Aka Moon, Casimir Liberski Trio @ Jazz Station, Bxl Flying Horseman, Echo Beatty @ Rataplan, Antwerpen Chilly Gonzalez @ AB, Brussel, abconcerts.be 300 Basses, Mr Marcaille @ La Compilotheque, Brussel Emergenza rockrally @ VK*, Brussel, vkconcerts.be Dustin O’Halloran, Charles Frail @ CC, Mechelen Dionysos, Lise @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

vrijdag 14 december Glimps festival: I Got You On Tape, Pinkunoizu, Me and My Drummer, UMA, Mopo, Actuum, French Wives, Prins Póló, Cyclorama, Mutiny on the Bounty, XAXAXA, Alamo Race Track, Baskerville, Bruut!, Parne Gadje, The Kik, Splashgirl, Francis International Airport, Microexpressions, Niechec, Twilite, Nezni Dalibor, Popecitelji, Kafabindunya, Seni Görmem Imkansiz, The Ringo Jets, An Pierlé, Blackie & The Oohoos, Creature With The Atom Brain, Ian Clement, Lyenn, Marble Sounds, Oscar & The Wolf, Raketkanon, Sir Yes Sir, The Black Heart Rebellion, Tommigun, BRNS, Montevideo, Paon, Dan San, Bye Bye Bicycle, Navel @ Gent, glimpsgent.be Bim Fest: Test Dept:Redux, Portion Control, Icon Of Coil, Nothing But Noise, Job Karma, True Zebra @ Trix, Borgerhout AM Project: DJ Food & DK, Robot Koch, VJ’s WSK, Carles Lopez, Redrum, Baby Kruger, Phonetics, Herbal J, Palsembleu, Junk Food @ Fuse, Brussel, amproject.be Kölsch, Niels Sager, Diego Remes, Laurens & Calvache @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Hooverphonic @ De Warande, Turnhout, warande.be Geike @ Spikkerelle, Avelgem, busker.be Het Zesde Metaal @ GC De Wildeman, Herent, hetzesdemetaal.be Ensemble ft Xosar, Moomin, Kong & Gratts @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be The Bony King Of Nowhere @ CC De Bogaard, Sint-Truiden Sunpower @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Terry Garland, RMS @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Emergenza rockrally @ VK*, Brussel, vkconcerts.be 20 Years of Aka Moon, Baba Sissoko @ Jazz Station, Brussel Bettye Lavette; Billie Kawende @ Het Depot, Leuven Dustin O’Halloran, Ansatz Der Maschine @ De Warande, Turnhout Elvis Black Stars, The Tangerines @ Botanique, Brussel De Mens @ Sportpaleis, Antwerpen Marcel & Son Orchestre, Sheetah & les Weismülelr, Les Fils de Teuhpu, Kiki Girls & Wallace DJ set @ Aéronef, Lille, Fr Justine, Diego Pallavas @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr

zaterdag 15 december Glimps festival: Marius Ziska, Slaraffenland, Thee Attacks, Camera, Schneeweis und Rosenrot, Faun Racket, Black Twig, La//Kvlvd, Trésors, Volkova Sisters, Bologna Violenta, Mount Stealth, Bernays Propaganda, Death Letters, Jungle by Night, Rats On Rafts, Tin Men & The Telephone, Captain Credible, Mari Kvien Brunvoll, Mile Me Deaf, 321Mute, Mujeres, Farfara, TSU!, Dans Dans, De Beren Gieren, Douglas Firs, Flying Horseman, Imaginary Family, Mary & Me, SIC, Stadt, Tomán, Yves Peeters Group, Rackham, Roscoe, Soldout, The K. @ Gent Vi.be Night: Sky Castles, Soldier’s Heart, Mary’s Little Lamb, Humble Flirt, Creature With The Atom Brain @ Spiegeltent, A’pen Bim Fest: Peter Hook & The Light, Blancmange, The Invincible Spirit, Underviewer, 7JK, The Breathe Of Life, Simi Nah, Ulterior, Metroland @ Trix, Borgerhout, trixonline.be Mudcookies, Adios Pantalones, The Mudmen @ DOK, Gent Mission Of Burma, Movoco @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Necrowretch, Beyond, Entrapment, Irony, Slaughter Messiah, Maleficence @ Magasin 4, Brussel, magasin4.be Nils Frahm @ Kruitmagazijn, Ieper Tuur Florizoone @ Rataplan, Antwerpen, rataplanvzw.be Uriah Heep @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be The Herbaliser, Mr Critical, Wagner Party @ VK*, Brussel The Kids @ Zaal Het Hof, Herentals The Kyteman Orchestra @ Schouwburg, Kortrijk Sioen @ GC De Wildeman, Herent Zornik @ AB, Brussel, abconcerts.be

Das Pop @ CC De Meent, Alsemberg 20 Years of Aka Moon, Nedyalko Nedyalkov @ Jazz Station, Bxl A Brand, Polaroid Fiction @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Dustin O’Halloran, Ansatz Der Maschine @ CC De Spil, Roeselare De Mens @ Sportpaleis, Antwerpen Finale Concours Circuit: Soumonces!, He Died While Hunting, Billions Of Comrades, Two Kids On Holiday, For 24 Lives @ Botanique, Brussel, botanique.be Lili Grace @ JOC, Ieper Lionel Girard, Timmy, Lazy, Sven @ Popclub, Leuven Manfred Mann’s Earth Band @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Kentucky Bridgeburners, The Red Light Rumors @ Trix, Borgerhout Joy Orbison, Locked Groove, Pierre, Deg @ Fuse, Brussel Going, Will Guthrie, Miaux, Nullstellenplatz @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Jim Murple Memorial @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Shiko Shiko, Luminocolor, Perils Of Penelope @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr, caveauxpoetes.com Marcel & Son Orchestre, P.O.U.F., Gari Grèu, Kiki Girls & Wallace DJ Set @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zondag 16 december 20 Jaar Rockfabriek: ABN, OK Cowboy!, Sarah Carlier, The Fouck Borthers, Allan Muller, Rival, Fishtank @ AB, Brussel Rat Event:Jozef Dumoulin, Bruno Chevillon & Eric Thielemans, Chaos Of The Haunted Spire @ Het Depot, Leuven, ratevent.be The Ex 33⅓Years Anniversary: The Ex & Brass Unbound, Zerfu Demissie, Circus Debre Berhan, Fendika, Cactus Truck, Ab Baars, Wolter Wierbos, Ken Vandermark & Peter Evans @ Les Brigitinnes, Brussel, lesateliersclaus.com Sioen @ Deurne Wintert!, Deurne Runnin’ Wild ft Crystal, DJ Oscar Loman @ Vooruit, Gent Stash @ Het Keizershof, Turnhout Stars, Zeus @ Botanique, Brussel, botanique.be Absynthe Minded @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be John Mayall @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Agnes Obel @ De Warande, Turnhout, warande.be Ahleuchatistas, Perils Of Penelope, Swingers @ Magasin 4, Bxl Jaune Toujours @ Rataplan, Antwerpen, rataplanvzw.be De Zwerver draait door ft DJ Luc B @ De Zwerver, Leffinge

maandag 17 december New York Ska Jazz Ensemble, DJ Flying Platane @ Magasin 4, Bxl Noble Tea @ Café Video, Gent, cafevideo.be Milow @ AB, Brussel, abconcerts.be Heaven 17 @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Bleeding Hearts Syndicate @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

dinsdag 18 december Muse @ Sportpaleis, Antwerpen, livenation.be The Hickey Underworld @ Botanique, Brussel, botanique.be Iced Earth, Evergreen, Steel Engraved, Dead Shape Figure @ Trix, Borgerhout, trixonline.be August Albert @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Dez Mona @ AB, Brussel, Bruxelles, abconcerts.be

woensdag 19 december The Broken Circle Breakdown in concert @ CC De Spil, Roeselare Kraantje Pappie @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be De Held @ CC De Meent, Alsemberg Arno @ AB, Brussel, livenation.be Bouldou @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

donderdag 20 december Mintzkov @ CC De Steiger, Boom Kraantje Pappie @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Fungus, Mosquito, Hypochristmutreefuzz @ Trix, Antwerpen 20 Years of Aka Moon, Ananke @ Jazz Station, Brussel Agnes Obel @ CC Ha, Hasselt, ccha.be A Brand @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Delvis @ Charlatan, Gent, busker.be Arno @ AB, Brussel, Bruxelles, livenation.be Alpha 2.1, Meridians @ Botanique, Brussel, botanique.be Billie Kawende @ Charlatan, Gent, busker.be Das Pop @ CC De Herbakker, Eeklo

Daan @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Birdpen, 14Weeks @ Magasin 4, Brussel, magasin4.be

vrijdag 21 december Mintzkov @ CC De Adelberg, Lommel Milow @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Kraantje Pappie, Bodyspasm DJ @ The Boxz, Heist o/d Berg Neil Halstead, Coffee or Not @ Botanique, Brussel, botanique.be Jim Cole, Tutu Puoane, Sofie & Kevin @ CC, Leopoldsburg We Are Prostitutes @ JH Tonzent, Kampenhout The Legendary Johnny Trash Revue @ De Roma, Borgerhout The Hickey Underworld & Friends @ Trix, Borgerhout Sexion D’Assaut @ AB, Brussel, skinfama.com Letz Zep @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Agnes Obel @ CC De Spil, Roeselare, despil.be 20 Years of Aka Moon, DJ Grazzhoppa, Benoît Delbecq, Guillaume Perret @ Jazz Station, Brussel, jazzstation.be Isbells, Mad About Mountains @ CC, Mechelen De Mens @ De Velinx, Tongeren, develinx.be Great Mountain Fire @ Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Doomsday: Crookers, DJ Hype, Roni Size, Doctor P, Atari Teenage Riot, Jeff Mills, Booka Shade, Gaiser, The Advent, Doormouse, Cookie Monsta, Radium, Andy C, Robert Hood, Mathias Kaden, Popof, Partyraiser, Promo, ... @ Antwerp Expo, Antwerpen, doomsday.be Geike @ CC De Ploter, Ternat

zaterdag 22 december Legends Fest: Snaggletoöth, Ostrogoth, Blaze Bailey, Unforgiven @ Brielpoort, Deinze Boppin Benvis Brothers, DJ Beatbuster, @ MOD, Hasselt Sioen, Fence, Idetiphobia @ De Kimpel, Bilzen Milow @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Serge, Thf b2b Cleveland, Walrus b2b Handless DJ, Deg @ Fuse, Brussel, fuse.be Mr.Polska @ Trix, Antwerpen, trixonline.be School Is Cool @ CC ‘t Vondel, Halle Letz Zep @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Olla Vogala ft Macadi Mahhas @ N9, Eeklo, n9.be The Bony King Of Nowhere @ CC Strombeek-Bever The 5Z @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Andries Boone, Guy Swinnen, Too Tangled, Guido Belcanto, Barbara Dex, Frank Emgodts, Lennaert Maes, Arne Vanhaecke, Mandolinman, Maarten Decombel Trio @ De Werft, Geel Amenra, Oathbreaker, Scott Kelly, The Black Heart Rebellion, ... @ AB, Brussel, abconcerts.be 20 Years of Aka Moon @ Jazz Station, Brussel, jazzstation.be Discobaar A Moeder, Jules X, Only The Lonelies ft Gunther D @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Humble Flirt @ Wollewei, Turnhout, 100procentpuur.be

zondag 23 december Mark Lanegan @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Milow @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Geike @ Kerk St-Jozef, Olen Logical School @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

maandag 24 december Disco 2012: DJ’s Fallujah, Soul Motion, Oh Deer, Kibri @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be

dinsdag 25 december

37 Star Warz vs Daily Dubstep 31 december ICC, Gent

Emalkay Op 31 december mengen Star Warz en Daily Dubstep zich weer tot een fijne hutsepot voor een stevig NYE-feestje. Verwacht een afwisseling van explosies en implosies in het ICC in Gent. Naast de beste drum-‘n-bass- en dubstep-dj’s uit heel Europa, kan je dit jaar ook loos gaan in de Belgian All Stars room. In de Star Warz room vind je Fred V & Grafix, Icicle b2b Nymfo, Phace & Misanthrop, TC, Brookes Brothers en The Prototypes. Maar ook Belgische hoogstandjes dankzij Murdock, One87 & Hookerz, Athys & Duster, Tito & Echo Virus b2b James Marvel en The Nitwits.

Dubsteppen doe je dan weer met N Type, Emalkay, Dismantle, The Others, Subscape, Dream, Talki & Nulight, Stinkahbell, Kastor & Dice, Brownz & Requake en NGA Soundsystem. Nog Belgische opkomende genieën vind je dus in die Belgian All Stars room met o.a. M Zine & Scepticz b2b Atmospherix, Cedex & Higher Underground b2b 2 Nox en Fuzz b2b Ebbman. Tickets koop je al voor 23 euro in Free Record Shop, Brooklyn stores of online. Meer info? Surf naar www.187-dnb.com of www.kozzmozz.com. (mj)

Eurosonic/Noorderslag 9 t/m 12 januari Diverse locaties, Groningen (NL)

Request for Life @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be

woensdag 26 december Sladest @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

donderdag 27 december Vega @ Huis Van Alijn, Gent, huisvanalijn.be Echoes @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

vrijdag 28 december Krekerock: Sixl Six, Tiny Legs Tim, The Blues Vision, Sean Webster Band, Premonition @ OC Hansam, Handzame Flatcat @ JH Thope, Brugge, ticketsbrugge.be

‘De voordeligste CD perserij van de Benelux’ www.decdperserij.be

Raketkanon Eurosonic/Noorderslag is het jaarlijkse showcasefestival in het hoge noorden dat aanstormende talenten een stamp onder hun gat geeft richting het grotere publiek. Tussen 9 en 12 januari vind je een heleboel internationale helden in spe in concerthallen, clubs en cafés in de binnenstad van Groningen. Je kan maar liefst op 40 locaties terecht, het aanbod bands is dan ook indrukwekkend. Van de meeste groepen hebben we nog nooit gehoord, deze doen wél een belletje rinkelen: Andy Burrows, BRNS, Blaudzun, Compuphonic, Dan San, Ghostpoet, Holy Mountain, Jake Bugg, Kodaline, Kraantje Pappie, Liesa Van Der Aa, Netsky, Oscar & The Wolf, Raketkanon, Rebekka Karijord, Renée, Roscoe, Sarah Ferri, Tommigun, Trixie Whitley, Villagers, Dewolff, Skip & Die... waaronder behoorlijk wat Belgen dus. Tickets kosten zo’n 70 euro per dag of 130 voor alle dagen. Bestellen doe je via www.ticketmaster.nl. Meer weten? Festival. eurosonic-noorderslag.nl is da place! (mj)

38 An Evening With Laika 26 januari ‘13 AB, Brussel

Delvis @ Novonov, Hoboken, busker.be Echoes @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

zaterdag 29 december Snoop Dogg @ AB, Brussel, abconcerts.be High Voltage @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

zondag 30 december High Voltage @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Baloji @ CC De Grote Post, Oostende, busker.be

maandag 31 december

Fennesz Luister je op zondag steevast naar het überavontuurlijke Laika op Klara? Of heb je zin om de kosmische vibes en de uiteenlopende muzikale genres eens live te ondergaan? Zak dan op 26 januari naar AB af. De hele AB wordt één avond het Laika-hoofdkwartier. Screenings van kortfilms van Laika-favo’s, een q&a met het Laika-team, een bookshop door The Wire, een vinyl shop en behoorlijk wat live-muziek met Evil Superstars (Cosmic Synth Set), Fennesz, William Basinski, Anthony Pateras, Samara Lubelski, Mittland Och Leo en Andy Votel plays Finders Keepers (dj-set). Alle concerten worden trouwens opgenomen en op zondag 3 februari van 20u tot middernacht uitgezonden tijdens een extra langa Laika-uitzending. Maar live is ‘t natuurlijk nog veel leuker, en dat kan voor amper 16 euro.

Check www.abconcerts voor nog veel meer info.

NYE 2012: Athys & Duster, Atmospherix, Brookes Brothers, Brownz, Cedex & Higher Underground, Dismantle, DMC, Dream, Ebbman, MC Mota, Traliss & Scaphroder, Z Nox, …. @ ICC, Gent, starwarz.be Newyearparty: DJ Jonez, Tronico, Waxnwhine @ Bunker, Glabbeek New Years Eve: Monika Kruse, Marc Houle, Geoff Wichmann, Deg, Steve Bug, Samet Vicil, Umlaut @ Fuse, Brussel, fuse.be Soirée Bourrée: Peut-Être Demain, Purkwapa, Sons Libres, DJ’s Klaas & Klesie @ De Centrale, Gent, soireebourree.be Error 2012: Speedy J, Cassy, Red D, Cari Lekebusch, Ramon Tapia, Leesa, Kr!z, Dimitri Andreas, Deejames, Spacid, Psytox, No Shit Like Deep ft Jean Jack, Voxter & Balance, Die Clique @ Artcube/Galveston, Gent, error2012.be Chic est pas Cher oudejaarfeest @ De Zwerver, Leffinge Galaxie’s Nightshift @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Big Bang Ostend: Murdock, TLP, Duuub, Bkay, Sensei @ Kursaal, Oostende, bigbangostend.be Louis Katorz, Way, Nils Holgerffun, Black Elvis, Choco Chanel, Cherry Shakewell, Pierre Elitair, Miss Scwarzkopf, Anja Pavlova, Mr Golbert @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be

donderdag 03 januari Monarch! @ Magasin 4, Brussel, magasin4.be

vrijdag 04 januari Brothers In Arms @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Lucinda Slim & The Law Men @ N9, Eeklo, n9.be

zaterdag 05 januari Sioen @ CC Nova, Nazareth, busker.be Monster Mash 13: Ray Collins Hot Club, Jack Rabbit Slim, KdvDeviators, Lawen Stark & The Slideboppers, Adios Pantalones @ De Bogaard, Geel, drunkabilly.com Brothers In Arms @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

maandag 07 januari Phantom Limb @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be

dinsdag 08 januari

Les TransArdentes

Phantom Limb @ Botanique, Brussel, botanique.be

29 januari ‘13 Halles Des Foires, Luik-Coronmeuse

woensdag 09 januari Geike @ CC Ter Vesten, Beveren, busker.be Blackie And The Oohoos @ Beursschouwburg, Brussel

donderdag 10 januari Rhino Bucket @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Sioen, Anna Rune @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Geike @ CC Het Bolwerk, Vilvoorde, busker.be Big Pete @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Concrete Knives, Team Wild @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr

vrijdag 11 januari Sioen @ CC Belgica, Dendermonde, busker.be De Mens @ CC De Breughel, Bree The Bony King Of Nowhere @ Westrand, Dilbeek, westrand.be Lady Linn and her Magnificent Bigband @ CC, Berchem Panic, Bombsite Kids @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Jim Cole, Tutu Puoane, Sofie & Kevin @ CC Gildhof, Tielt, tielt.be Geike @ CC Casino, Koksijde, busker.be

Sbtrkt Wintereditie van Les Ardentes, deze Les TransArdentes. Zak op 29 januari af naar Halles Des Foires in Luik-Coronmeuse. Je vindt er vier zalen én een fijne line-up om je stevig warm te dansen. In de Pyramid Room bijvoorbeeld op de vette beats van Dirtyphonics, Loadstar, Delta Heavy en Animal.

Of check die Sphere Room met Sbtrkt (djset), Disclosure, Rudimental, Maya Jane Coles, The Magician, Mosca en Para One. De Cube Room wordt dan weer bemand door Marc Romboy, Stephan Bodzin, Wankelmut, Kölsch, Oxia, Compuphonic en Raving George. En in Redbull Elektropedia huizen dan weer de Belgen Modek en Merdan Taplak (dj-set). Tickets kosten 35 euro in voorverkoop, aan de kassa dok je er 42 neer. Let op: deuren van Halles Des Foires openen al om 18u. En voor de laatste nieuwtjes/wijzigingen surf je gewoon even naar www.lestransardentes.be.

zaterdag 12 januari Purple Rising @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Phantom Limb @ N9, Eeklo, n9.be The Sword, Lonely Kamel, Your Higness @ Trix, Antwerpen The Bony King Of Nowhere @ Stadsschouwburg, Sint-Niklaas Sukilove, Stadt @ De Grote Post, Oostende Geike @ CC De Brouckère, Torhout, busker.be Jim Cole, Tutu Puoane, Sofie & Kevin @ CC Het Bolwerk, Vilvoorde

maandag 14 januari Too Noisy Fish @ CC De Werft, Geel, dewerft.be

dinsdag 15 januari Wishbone Ash @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be

woensdag 16 januari Raketkanon @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be

donderdag 17 januari Praga Khan @ AB, Brussel, abconcerts.be Toots Thielemans Quartet @ De Roma, Borgerhout, deroma.be The Rocksteady 7 @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Tuur Florizoone @ Warande, Turnhout, warande.be Lady Linn and her Magnificent Bigband @ CC De Werf, Aalst Billie Kawende, Delvis @ Candelaershuys, Ukkel, busker.be

vrijdag 18 januari Michael De Jong @ N9, Eeklo, n9.be Mark Eitzel @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be

Vive La Fête @ AB, Brussel, abconcerts.be The Bony King Of Nowhere @ CC, Brasschaat Sioen @ CC De Schakel, Waregem, busker.be De Mens @ CC, Avelgem Kroke en Tindra @ CC De Werft, Geel, dewerft.be Baden Baden @ Botanique, Brussel, botanique.be Absynthe Minded @ CC, Knokke-Heist, busker.be Imaginery Family, Flying Horseman solo @ Beursschouwburg, Bruxelles, Brussel, beursschouwburg.be De Held @ CC De Kimpel, Bilzen, busker.be

zaterdag 19 januari Modfest @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Het Zesde Metaal @ Bij de Vieze Gasten, Gent Noble Tea @ Fnac, Antwerpen, fnac.be Sioen @ ‘t Getouw, Mol, busker.be The Bony King Of Nowhere @ CC De Brouckère, Torhout Geike @ CC Belgica, Dendermonde, busker.be De Mens @ CC De Herbakker, Eeklo Absynthe Minded @ CC De Spil, Roeselare, despil.be Buenas Ondas, Eastern Standard Time @ Botanique, Brussel Echo Beatty @ Minard, Gent, democrazy.be Few Bits, Isbells @ AB, Brussel, abconcerts.be

zondag 20 januari Mark Eitzel @ Vooruit, Gent, democrazy.be

maandag 21 januari Asking Alexandria, While She Sleeps, Motionless In White, Betraying The Martyrs @ AB, Brussel, abconcerts.be

dinsdag 22 januari Too Noisy Fish, Actuum @ Vooruit, Gent, vooruit.be Get Well Soon @ Botanique, Brussel, botanique.be Bersarin Quartett, Murcof & Simon Geilfus @ CC Ha, Hasselt

woensdag 23 januari Trey Songz @ AB, Brussel, abconcerts.be Too Noisy Fish @ Rataplan, Antwerpen, rataplanvzw.be Air Guitar Contest @ Beursschouwburg, Brussel Diablo Boulevard luistersessie @ Trix, Antwerpen, trixonline.be

donderdag 24 januari Too Noisy Fish @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Sioen @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be The Bony King Of Nowhere @ Warande, Turnhout, warande.be Lady Linn and her Magnificent Bigband @ CC De Steiger, Menen Love Like Birds @ AB, Brussel, abconcerts.be

vrijdag 25 januari Paul Banks; de portables, Tomàn @ AB, Brussel, abconcerts.be Shakara United @ N9, Eeklo, n9.be The Bony King Of Nowhere @ CC De Schakel, Waregem Sioen @ CC Ter Dilft, Bornem, busker.be De Mens @ CC, Zwalm Geike @ CC, Evergem, busker.be I Am Oak @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Absynthe Minded @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be Aimee Mann @ Vooruit, Gent, democrazy.be Cannabis Corpse, Ghoul @ Trix, Borgerhout, trixonline.be

zaterdag 26 januari Les Transardentes: Sbtrkt Dj set, Disclosure, Rudimental, Maya Jane Coles, The Magician, Dirtyphonics, Wankelmut, Mosca, Para One, Delta Heavy, Loadstar, Marc Romboy, Stephan Bozin, Oxia, Kölsch, Compuphonic, Modek, Merdan Taplak, Animal, ... @ Halles des Foires, Liège, lestransardentes.be The Black Heart Rebellion, Spookhuisje @ Vooruit, Gent We Are Prostitutes, Sax The DJ @ Winterclub, Sint-Truiden Lady Linn and her Magnificent Bigband @ Cultuurcentrum, Brugge The Script @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be The Scene, Code @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be The Bony King Of Nowhere @ CC, Kortrijk Laika, Evil Superstars, Fennesz, William Basinski, Anthony Pateras, Samara Lubelski, Mittland Och Leo, Andy Votel plays Finders Keepers @ AB, Brussel, abconcerts.be De Mens @ CC, Lokeren Absynthe Minded @ CC Den Amer, Diest, busker.be ‘t Hof Van Commerce @ Europahal, Tielt, busker.be Isolde Et Les Bens @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Billie Kawende, Delvis @ De Zwerver, Leffinge, busker.be Geike @ Stadsschouwburg, Sint-Niklaas, busker.be Billy Talent @ Trix, Borgerhout, trixonline.be Alexis HK @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

zondag 27 januari Les Doigts De L’Homme @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Marina And The Diamonds @ Botanique, Brussel, botanique.be Het Zesde Metaal @ CC De Spil, Roeselare, despil.be Black Light Burns, Jayce Lewis @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Enter Shikari, Cancer Bats @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Great Mountain Fire, Ewert And The Two Dragons, Funeral Suits @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

maandag 28 januari Marina And The Diamonds @ Botanique, Brussel, botanique.be

dinsdag 29 januari Eugene McGuinness, Pan Aurora @ L’Aéronef, Lille, Fr

woensdag 30 januari Angus Stone @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

NU OOK WEBSHOP! MEER DAN 12.000 TITELS UIT VOORRAAD LEVERBAAR

GRATIS VERZENDING (CD) IN DE BENELUX

WWW.KONKURRENT.NL