RifRaf NL juni 2016 by RifRaf musiczine

1989-2016

Colofon www.rifraf.be jaargang 27 nr. 276 RifRaf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. Filip Saerens verschijnt niet in jan en aug RifRaf juli: uit op 02/06

276

jaargang 27 • juni ‘ 16

Wat 27 jaar geleden begon als een underground muziektijdschrift, groeide uit tot een gerespecteerd, eigenzinnig muziekmagazine met een Nederlandstalige editie (oplage: 20.000) en een Franstalige editie (oplage: 15.000).

04 Kükl’s Onrustige 10 (Of Meer) 04 06 08 10

Whitney Jake Bugg Flume Weval

Homegrown 12 Pomrad 14 Melanie De Biasio 16 Faces On TV 18 DadaWaves 20 Reviews 24 35 46 45

Reviews On stage – Festivals On stage – Gigs Free Stuff

Muzikale parels blootleggen, daar draait het steeds om bij RifRaf. Bands en artiesten belichten omdat hun muziek diep raakt, omverblaast of eenvoudigweg ontroert. Pakweg 30 vrijwilligers, pure music addicts, bijten zich elke maand opnieuw vast in het steeds groter wordende aanbod. Op de Homegrown-pagina’s besteden we extra aandacht aan de Belgen. En dan vooral aan de bands die buiten de mainstream opereren, die in de kranten niet of nauwelijks aan bod komen. Amatorski, Black Box Revelation, Drums Are For Parades, Bed Rugs, Madensuyu, Flying Horseman, … stonden zelfs op de RifRaf-cover. RifRaf staat ook voor kansen bieden. Kansen aan onervaren, jonge mensen. Ze schrijven de recensies, interviewen bands en krijgen zo de mogelijkheid om hun journalistieke talenten te ontplooien. Vele (ex-)medewerkers zijn dan ook doorgegroeid naar andere media of de culturele sector, zoals Kurt Overbergh (artistiek directeur AB), Lode Pauwels (De Zwerver, Leffingeleuren), Pieter Verheyden ([PIAS]), Sasha Van der Speeten (De Standaard, BRUZZ), Peter De Lobel (De Standaard), Vincent Byloo (Studio Brussel), Gert Van Nieuwenhoven (Humo), fotografen Guy Kokken en Rob Walbers, … Maar nu is ’t einde verhaal. Als je als gratis, onafhankelijk muziekmagazine alleen maar inkomsten hebt uit advertenties uit de sector (platenfirma’s, clubs, festivals, …) dan weet je dat een terugval in die sector het einde kan betekenen. De financiële druk werd de voorbije jaren dan ook almaar groter. De juni-editie komt woensdag digitaal uit – er zal dus geen printversie zijn. De allerlaatste RifRaf.

redactie Filip Saerens Adegemstraat 19 2800 Mechelen 0486/68.45.78 filip.rifraf@skynet.be advertenties Mieke Deisz Adegemstraat 19 2800 Mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 18/05 agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 20/05 medewerkers Ewoud Beirlant, Mischa Bludts, Boots, Georges Tonla Briquet, Koen Ceulemants, Menno Claes, Johannes De Breuker, Nena De Keersmaecker, Jonas De Vrieze, Marc Demeyere, Michiel Denys, Ward Dupan, Wannes Duponcheel, Nel Exelmans, Duan Gatto, Kristof Hermans, Jamilia Knockaert, Pauline Libeert, Robin Looyen, Pascal Nosenzo, Sofie Nys, Filip Polfliet, Pieter Slangen, Toon Staes, Michiel Van Meervenne, Joachim Van Waes, Joris Vanden Broeck, Bram Vermeersch foto cover Peggy Schillemans layout Peggy Schillemans layout.rifraf@skynet.be drukkerij Corelio Printing Erpe-Mere abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be België: 20 € / Europa: 25€ BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres. U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

Medewerkers, ex-medewerkers, lezers, verdelers, adverteerders, bands, muzikanten, artiesten, programmatoren, promo-managers, labelmanagers, bookers, ondersteuners, … een welgemeende & dikke merci voor die 27 onwaarschijnlijk boeiende & hartverwarmende jaren. We hebben er intens van genoten. Bedankt! Filip, Mieke en Peggy.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Raime ‘Glassed’

(track, Blackest Ever Black)

Voorloper van ‘Tooth’, het tweede album van Raime na het indrukwekkende debuut ‘Quarter Turns Over A Living Line’. De dub – die er geen is – knipoogt naar Rhythm & Sound en lijkt meticuleus uitgepuurd. “Klasse”, roept Kükl uit.

Chance The Rapper ‘Coloring Book’

(self released)

Hij stal ons hart reeds op ‘Ultra Light Beam’, de openingstrack van het briljante ‘The Life Of Pablo’ van Kanye West. Zijn unieke stem is goud waard. Pitchfork haalde een 9.1 boven. Amateurs! Kükl biedt 9.2. Verkocht!

BadBadNotGood feat. Sam Herring ‘Time Moves Slow’

(track, Innovative Leasure Records)

Quasi tearjerker van de Canadese jazzers BathBathNotgood (kijkt u er de hoes van het upcoming album ‘IV’ maar eens op na) met een hoofdrol van deze Future Islands-frontman. Meer mooi volk verwacht op ‘IV’: Kaytranada, Colin Stetson en Mick Jenkins.

BeraadGeslagen Meer twisted JazzNotJazz van twee muzikale genieën: Fulco Ottervanger (De Beren Gieren) meets Lander Gyselinck (de motoriek van Stuff.). De titels alleen - ‘Suikerbeat’ en ‘Nee Nee Pop In Japan’ verdienen reeds lof. Kortom: heerlijk LosGelagen.

Autechre ‘elseq 1-5’

(digital only release via Warp Records)

Dwarser en unieker dan Ae kan elektronica niet klinken. Bovenal: ze blijft boeien!

Gaika ‘Security’

(mix tape, Mixpak Records)

Binnen een jaar omarmen we met zijn allen de futuristische dance van Gaika die een feestje bouwt op het braakland tussen dub, grime, r&b en dancehall. Laat zijn tweede mixtape ‘Security’ niet aan u voorbij gaan. Dit is een Kükljaans gebod.

Jenny Hval ‘Female Vampire’

(track, Sacred Bones)

Pittige Noorse met unieke stem en vaandeldrager van de Soft Dick Rock-generatie (googlen maar!). U weze gewaarschuwd: haar upcoming album ‘Blood Bitch’ gaat over... menstruatie.

Let’s Eeat Grandma ‘I, Gemini’

( Transgressive)

Niets nieuws onder de zon en toch kruipt het vrouwelijke duo Let’s Eat Grandma onder je vel. Denk CocoRosie (maar dan niet de omhoog gevallen versie) of Kate Bush meets fragiele knutselpop.

The Mystery Lights ‘The Mystery Lights’

( Wick Records/Daptone Records)

Heerlijke sixties garage rock op het kersverse Wick Records, het pasgeboren kindje van kwaliteits-leverancier Daptone Records. Let there be rock! Let there be light!

RIP Smith Westerns. De glamgarage/indierock-band uit Chicago hield het eind 2014 voor bekeken na drie albums. Sindsdien gingen de verschillende leden elk hun eigen weg. Ex-voorman Cullen Omori bracht eerder dit jaar zijn solo-debuut ‘New Misery’ uit. Een op Sub Pop Records verschenen plaat die in de april-RifRaf nog de complimenten “een lentefrisse dagdroom” en “een zwevende trip met een consistente klankkleur en een uitstekende vibe” opgeplakt kreeg. Gitarist Max Kakacek en drummer Julien Ehrlich (tevens voormalig lid van Unknown Mortal Orchestra) vormden dan weer Whitney en stegen dankzij twee vrijgegeven songs (‘No Woman’, ‘Golden Days’) meteen op in het muzikale veld. Om de buzz nog te versterken is er nu ook een debuutalbum: ‘Light Upon The Lake’, een zonnige, lichtjes melancholische onthe-road westcoast-popplaat.

Scott Fagan ‘South Atlantic Blues’

Melodie is ee

(Saint Cecillia Knows)

Compleet aan muziekminnend Vlaanderen voorbij gegaan: deze briljante reissue van Scott Fagan die alweer dateert uit ’68. De vibrato van Fagan doet denken aan zowel Bowie als Dusty Springfield. Noem het a great lost psych-folk-gem. Grijpt pas na enkele luisterbeurten naar de keel. Om je vervolgens nooit meer los te laten. Liefst te beluisteren bij een Orval (6,2%), één van de meest unieke (én stijlvolste) trappistbieren around gebrouwen door de Abbaye NotreDame d’Orval.

ON STAGE 17/06 Botanique I Brussel (w/Aldous RH) 19/08 Pukkelpop I Hasselt

Whitney t e k s t B r a m Ve r m e e r s c h I f o t o S a n d y K i m

Whitney ‘Light Upon The Lake’ Secretly Canadian/Konkurrent

Op basis van het vooruitgeschoven nummer ‘No Woman’ hadden we geen rekening gehouden met enkele te voor de hand liggende doorsnee-deuntjes op het full album. Een parel van een single schept nu eenmaal hoge verwachtingen maar Whitney levert met ‘Light Upon The Lake’ toch maar mooi een bitterzoete westcoastpop-road trip af. Eentje die zich qua dromerige sound mijlen ver bevindt van het indiegaragegeluid van Smith Westerns, de band waar Julien Ehrlich (vocals, drum) en Max Kakacek (gitaar) voorheen deel van uitmaakten. Samen met Ziyad Asrar (keyboard) en Will Miller (trompet) creëert het duo bevattelijke songs met logische akkoordenschema’s en aanstekelijke gitaarpartijen. Doorheen de falsetstem van Julien en de blazersarrangementen weerklinkt soul en de nummers zijn een vlotte synthese van platen van Grateful Dead (‘Workingman’s Dead’), Counting Crows (‘August And Everything After’), The Band (‘The Band’), Dr. Dog, Elliott Smith, Menahan Street Band en Chris Bell. Nooit vernieuwend, wel zeer aangenaam en classic. ‘Light Upon The Lake’ is een plaat die je probleemloos dertig jaar geleden, nu en in de verre toekomst kon/kan opzetten. Op naar de einder met de muziek van Whitney als soundtrack! (bvm)

en krachtig wapen Terwijl Julien en Max ons op YouTube een clipje tonen van de blanke rapper Riff Raff blijven de heren op de vlakte over de solo-plaat van de voormalige frontman van Smith Westerns. Veel meer dan “Cullen doet iets helemaal anders, hè” volgt er niet. De split ligt wellicht nog wat gevoelig maar intussen heeft Whitney van een treurig gegeven toch maar knap iets moois gemaakt. Max Kakacek: “Het is zotjes. ‘No Woman’ en ‘Golden Days’ hebben heel veel deuren geopend. Er is heel veel interesse in Whitney. Smith Westerns was meer een verhaal van opbouwen. Nu komt alles ineens heel snel op ons af. Er zijn uitverkochte clubshows en we spelen op heel veel festivals. Ons label heeft ons op een goede manier gelanceerd op allerlei blogs en internetplatformen. Wat er nu allemaal gebeurt, is best spannend. We reizen de wereld rond. Hopelijk laten we niet te veel dames achter. Of omgekeerd. “(lacht) Julien Ehrlich: “Whitney is op een gezonde manier ontstaan. Er liggen andere intenties aan de grondslag van de band. We willen onze plaat promoten op een manier die goed aanvoelt. Succes hebben is niet de alles bepalende factor. Nog voor er sprake was van een noot muziek hebben we eerst een positieve omgeving voor onszelf gecreëerd. De mogelijkheden die dat met zich heeft meegebracht, vinden we absoluut niet vanzelfsprekend.” Max: “We hebben een vreemde periode achter de rug. Smith Westerns was een afgesloten hoofdstuk. Dat was lastig. We hebben onze eerste plaat uitgebracht toen we achttien jaar waren. Vanaf dan stond ons leven volledig in het teken van toeren. We hebben jarenlang niets anders gekend. Plots viel dat allemaal weg. Tot overmaat van ramp liepen er ook liefdesrelaties op de klippen.” Julien: ”Hoe schrijf je over meermaals bezongen thema’s als gebroken harten zonder te cheesy te worden? Ik denk dat we het heel smaakvol hebben aangepakt. Ik heb er lang aan gesleuteld maar uiteindelijk zijn de teksten heel universeel uitgedraaid.” Wat maakt er jullie desondanks uniek? Julien: ”Transparency: dat is onze unique selling proposition. We zijn niet hip. Eerlijkheid primeert. ‘Light Upon The Lake’ is geheel from the heart. Mijn stem heeft iets melancholisch maar de muziek blijft hoopvol. Ik wil de luisteraar raken. Als onze muziek mensen doorheen moeilijke momenten kan helpen, ben ik een tevreden man. “Onze muziek is een ontdekkingsreis. Max en ik hadden plots door dat we iets aan het maken waren waarvan we niet wisten dat we het in ons hadden. ‘Light Upon The Lake’ toont aan dat we die nieuwe muzikale piste volledig uitgediept hebben.” Max: “De inkleuring van de songs is sober. We hebben ons niet bezondigd aan overdaad. Sound en sfeer primeren. En Julien heeft heel veel aandacht besteed aan de zanglijnen. Alles moest juist zitten. We stonden echt wel stil bij de uitwerking van de teksten, gitaarriffs en songstructuren. Die wisselwerking tussen Julien en ik verliep heel natuurlijk.”

‘Light Upon The Lake’ klinkt heel organisch in de oren. Je hoort heel gedefinieerd de verschillende instrumenten. Julien: “Tijdens het opnameproces hebben we bewust geen gebruik gemaakt van allerlei effecten zoals reverb. We wilden ons echt richten op de essentie. Elk deeltje van het arrangement moest duidelijk hoorbaar zijn en de teksten moesten volledig tot hun recht komen. Eerlijkheid en kwetsbaarheid staan voor ons centraal. Van die principes willen we niet van afwijken.” Max: “Op de volgende plaat willen we daar nog verder in gaan.” Julien: “Het mag duidelijk zijn dat we niet zo’n fan zijn van digitale opnames. We verkiezen tape. De manier waarop onze demo’s tot stand komen, trekken we door in het volledige opnameproces. ‘Light Upon The Lake’ is integraal op analoge wijze opgenomen. Je mag dat gerust retro vinden, daar liggen we niet van wakker. We schuiven liever aan een analoge mengtafel dan dat we op een muis of een spacebar moeten klikken.” Er zit – letterlijk en figuurlijk – veel soul in de muziek van Whitney. Julien: “Soul staat op dit moment in mijn leven gelijk aan duidelijk gefraseerde teksten die gepaard gegaan met melodieën die je midscheeps raken in je hart. Max benadert zijn gitaar op dezelfde manier. We hebben allebei door dat een melodie een krachtig wapen is. De grote soulartiesten wisten dat ook. “ Max: “Soul is meer dan louter een genre. Het is een gevoel. D’Angelo is een pure soulartiest maar gevoelsmatig hoor ik ook soul in de muziek van een getormenteerde singer-songwriter als Elliott Smith. Angel Olsen kan me ook bekoren. En qua blazersarrangementen heeft Menahan Street Band zo zijn invloed gehad op onze plaat.” Julien: “’Here My Dear’ van Marvin Gaye is een sterk album. De titelloze tweede plaat van The Band heeft ook veel voor me betekend. ‘Up On Cripple Creek’ en ‘The Night They Drove Old Dixie Down’: wat een nummers.” Omwille van de slide gitaren op ‘Light Upon The Lake’ lijkt het alsof ook ‘All Things Must Pass’, een solo-album van George Harrison, belangrijk is voor Whitney. Max: ”Goh, George was een Beatle. Zo iemand laat een onuitwisbare indruk na, hè. Zelf hoor ik eerder de sound van Chris Bell. Iedereen heeft altijd zijn belangrijke rol binnen Big Star onderschat. Hij had ontegensprekelijk een grote invloed op het album ‘#1 Record’. Het publiek is hem intussen vergeten omdat hij heel vroeg gestorven is. Bell was 27 toen hij overleed in 1978. ‘I Am The Cosmos’, z’n enige solo-album, is postuum verschenen in 1992. De opnames dateren uit de jaren zeventig. ‘I Am The Cosmos’ is een te koesteren cultplaat. Ik hoop dat het gevoel van zijn muziek in onze songs zit. Fingers crossed dat onze muziek ook iets tijdloos heeft.”

jake bugg

tekst Jonas De Vrieze

De vragen waar Jake Bugg “I don’t care” of ”I’m not bothered” op antwoordt hebben we voor jouw en ons welbevinden maar weggelaten. Het enige moment waarop de bruine pretoogjes van de Brit echt begonnen te fonkelen, was

Ik hoef niets te bewijzen wanneer hij zijn licht over de nobele voetbalsport mocht laten schijnen. Er zijn echter ook andere dingen waar we wat bijscholing over zochten dan de mooiste bijzaak ter wereld. Bugg brengt namelijk op 17 juni, op 22-jarige leeftijd, z’n derde album ‘On My One’ uit.

De titel van je nieuwe plaat doet vermoeden dat je het dit keer in je eentje hebt klaargespeeld. Is het een kwinkslag naar al wie commentaar had, Noel Gallagher bijvoorbeeld, op je eerdere samenwerkingen met songschrijvers? Jake Bugg: “Inderdaad, bij mijn vorige twee langspelers kreeg ik hulp van enkele andere mensen. Deze keer was het een solitaire ervaring en dat was een hele uitdaging. Maar dat gaf me de kans om volop te experimenteren. De laatste tijd luister ik vooral naar soulmuziek uit de jaren ’70 en ik vond dat mijn nummers die groove wat misten. Al mijn albums moeten anders klinken. Ik hoefde niet aan de buitenwereld te bewijzen dat ik het op m’n eentje kan, maar wel aan mezelf. Het kan me niet schelen wat Noel Gallagher of eender wie ook zegt, het doet me niets. Ik ben niet rap op mijn tenen getrapt en ik neem dingen niet te snel persoonlijk. Ik kan me wel beledigd voelen als iemand neerbuigend tegen me doet of als je gewoon een douchy persoon bent. Ik ben eerder rap geërgerd, maar meestal gaat het niet verder dan dat. Wat Gallaghers uitspraken betreft: voor mij waren de eerste twee albums een leerproces. De ervaringen die ik toen opgestoken heb van andere songschrijvers hebben me geholpen om nu zelf een volledig album op te nemen.” Er staan heel wat nummers op die we van jou niet gewoon zijn. ‘Ain’t No Rhyme’ bijvoorbeeld heeft een enorme hiphop-vibe waarin je het op een potje rappen zet. Hoe is dat nummer tot stand gekomen? Jake: “Ik startte met de drumbeat en ik goot er de baslijn en wat gitaren over. Het nummer verandert niet van akkoorden, dus het was moeilijk om er een melodie voor te vinden. Daarom bedacht ik een iets meer wordy stuk. Net als hiphop. Ik beschouw mezelf zeker niet als een rapper, en al zeker geen goeie rapper. Maar het is goed om dingen te proberen en te experimenteren.”

Muurbloempje ‘Give Me The Love’ is dan weer heel uptempo. Was het de bedoeling om zo’n nummer te maken? Jake: “Ik had al veel tragere nummers klaar en dus wilde ik een uptempo nummer om het album interessant te

houden. Ik had iets opwindends nodig als eerste single. De platenmaatschappij wou trouwens dat ik vlug nieuwe muziek releaste, dus ik schreef een song over het record label. Op het album staan nogal wat ballads. Het is een reflectie van de laatste jaren en daarvoor heb ik in het diepste van m’n gedachten gegraven. Ik ben niet iemand die te koop loopt met z’n emoties, dus muziek is een goeie uitlaatklep.” ‘Never Wanna Dance’ doet dan weer vermoeden dat je je niet snel op de dansvloer begeeft. Jake: “Ik hou echt niet van dansen, dus ik vond het cool om net daarover een song te schrijven waar je een beetje op kan dansen. Op feestjes ben ik meestal een muurbloempje. Ofwel knik ik gewoon wat met m’n hoofd. Ter compensatie drink ik gewoon heel veel. Als ik uitga, ga ik hard. (lacht) Dat resulteert dan vaak in zware katers. Ik hou wel van hangover days. Dan hang ik de hele dag in de zetel, eet ik vettig en bekijk ik wat films.” Binnenkort vertrek je op tour. Zie je je dat je hele leven nog doen, of heb je andere plannen? Zo heb je ook een contract bij Elite modelmanagement. Jake: “Ik wil niet m’n hele leven hetzelfde doen, dus dat weet ik nog niet. Het is belangrijk voor mij dat ik dingen blijf doen die interessant zijn voor mezelf. Momenteel heb ik nog plezier met muziek maken. Wat die modelcarrière betreft: dat doe ik nu al een paar jaar, maar dient vooral om wat gratis publiciteit te hebben. Ik zie mezelf niet als model. Voor mij is zo’n shoot gewoon een foto van mezelf laten nemen en ik ben weer weg. En wat kleren betreft verkies ik altijd comfort boven stijl.” Net toen je carrière helemaal van de grond kwam, speelde je een optreden in Café Video in Gent. Mis je die kleinschalige shows? Jake: “We praten nog altijd over die show. De band en ik herinneren ons dat optreden nog heel goed. Het was een van die shows die we nooit zullen vergeten. Ik mis zulke locaties dus zeker. Gent is trouwens een van mijn favoriete steden ter wereld.” En Gent is tevens een zusterstad van je geboorteplaats Nottingham. Hoe was het om daar op te groeien? Jake: “Oh, echt? Dat wist ik niet, interessant! Nottingham is

net als elke plaats: het heeft z’n goeie en slechte kanten. De stad staat vol sociale woningen en er zijn veel mensen op één plek samen. Maar veel was daar niet te beleven voor mij, het is er redelijk dood. Daarom verhuisde ik naar Londen. Ik ga er geregeld nog eens op bezoek, want m’n vrienden en familie wonen daar. Het blijft leuk om nog eens terug te keren. Voor ‘Ain’t No Rhyme’ haalde ik nog inspiratie daar.”

Rommel Wat denk je van de muziekindustrie? Jake: “In de muziekwereld moet je veel onnodige compromissen sluiten en dat is heel frustrerend, want ik wil me meer op de muziek focussen. Ik denk niet dat ik er mijn plek al in gevonden heb. Elke artiest die nu in de charts staat, staat er omdat mensen de muziek kopen voor de artiest, en niet zozeer voor de muziek. Als ik erin slaag om dat te veranderen, zal ik me misschien wel kunnen nestelen in de muziekwereld. Ik vind hedendaagse bands ook gewoon niet goed. In Groot-Brittannië hebben ze daarnaast nog de vreemde gewoonte om muziekawards te organiseren. Die kunnen me gestolen worden. Iedereen kan zo’n award krijgen. Het is fake en het draait allemaal om connecties in plaats van om muziek. Als ik een award win, wat moet ik ermee doen? Ik ga er de dag erop geen betere song door schrijven. Het enige wat het me oplevert, is dat ik opnieuw wat rommel bij heb in m’n huis.” Over volksfeesten gesproken, het EK-voetbal begint over enkele weken. Kijk je ernaar uit? Jake: “Absoluut! Ik ben benieuwd welke rol Engeland gaat spelen. Ons team heeft normaal niet veel kans, maar ik kan niet wachten om hen te zien spelen. Het is ergens wel frustrerend omdat onze competitie de opwindendste ter wereld is, maar ons nationaal team laat meestal wat steken vallen. Voor jullie is het jammer dat er op dit moment enkele Belgische spelers in de lappenmand liggen. Dat verkleint misschien jullie kansen, maar België heeft een enorm aantal goeie spelers en veel van hen spelen in de Premier League. De Bruyne, Hazard, Lukaku en Courtois kunnen het verschil maken. Het zal spannend worden!”

Jake Bugg ‘On My One’ Virgin/Universal

Jake Bugg zag z’n zelfgetitelde debuutalbum in z’n thuisland rechtstreeks naar nummer 1 katapulteren, maakte het jaar erop het verdienstelijke ‘Shangri La’ en heeft ondertussen een derde langspeler klaar. Niet slecht voor een poor boy from Nottingham, zoals hij zichzelf noemt in titeltrack ‘On My One’. Redenen genoeg om je gelukkig te voelen, zou je denken? Blijkbaar niet voor de singer-songwriter. En dat is jammer, want de titeltrack komt daardoor wat zagerig over en ‘All That’ is dat tikkeltje te dramatisch. Gelukkig maken het soulvolle ‘Never Wanna Dance’ en het pikdonkere ‘The Love We’re Hoping For’ heel wat goed. Dat Bugg genoeg naar blues en country heeft geluisterd, merken we in het aanstekelijke ‘Livin’ Up The Country’ en ‘Put Out The Fire’. Maar de prijs voor grootste verrassing op het album gaat glansrijk naar rapsong ‘Ain’t No Rhyme’, waarin Bugg zich ongegeneerd een flinke portie swagger toedient. Variatie troef dus. Op een tweetal stinkertjes na, bewijst Jake Bugg dat hij ook op z’n eentje een album ineen kan flansen. (jdv) Release: 17 juni

ON STAGE 30/06 08/11

Rock Werchter AB I Brussel

MELANIE DE BIASIO

MINOR VICTORIES

“IT WILL LEAD YOU TO AN ELEVATED PLACE”

MINOR VICTORIES = MOGWAI’S STUART BRAITHWAITE, SLOWDIVE’S RACHEL GOSWELL, EDITORS’ JUSTIN LOCKEY & HIS BROTHER JAMES

‘BLACKENED CITIES’ ALBUM OUT NOW – PHILIP SELWAY (RADIOHEAD)

“A MASTERPIECE!” – GILLES PETERSON

LIVE @ JAZZ MIDDELHEIM, ANTWERP LIVE @ FEEËRIËN, BRUSSELS

ALBUM OUT 03.06

“MINOR VICTORIES’ SYNTH-POP IS STYLISHLY DUSKY, WITH LUSH ORCHESTRAL TOUCHES, MOTORIK PERSISTENCE AND GUITAR CACOPHONY.” – PITCHFORK

LIVE @ PUKKELPOP

FEWS

‘MEANS’ ALBUM OUT NOW “A PROPULSIVE, RAGING STORM OF MOTORIC NOISE ROCK” – THE TIMES

LIVE @ DOUR

Flume

t e k s t M i c h i e l Va n M e e r v e n n e I f o t o C y b e l e M a l i n o w s k i

Toen we Flume drie jaar geleden interviewden verdween hij bijna onder zijn stoel van verlegenheid. Maar vanuit zijn slaapkamerstudio veroverde Harley Streten met zijn titelloos debuut eerst zowat alle wakkere muziekblogs en daarna de rest van de wereld. Intussen is Flume niets minder dan een wereldwijde festivaltornado – vraag het maar aan al wie er bij was op [PIAS] Nites – en is er ook een tweede plaat. Alles daarover en nog veel meer kwamen we te weten tijdens een (deze keer wél) vlotte babbel met het Australisch wonderjochie.

Liefst minder als Flu Eerst en vooral uit pure nieuwsgierigheid: is het waar dat de infinity prism, een indrukwekkend decorstuk dat je gebruikt hebt tijdens je vorige tour, tegenwoordig in je living staat? Harley Streten: (lacht) “Nog niet, maar dat is effectief wel de bedoeling!” Waarom ben je naar LA gegaan om het grootste deel van ‘Skin’ af te werken? Harley: “Ik vind het niet altijd even makkelijk om in Australië nieuwe muziek te schrijven. Ik had wel wat tracks klaar, maar ik word er heel makkelijk afgeleid. Ik ben naar LA getrokken met het idee: let’s get this done. Ik wist dat er drie maanden tijd zou zijn en dat ik de kans zou krijgen om met heel wat getalenteerde mensen samen te werken. Vooral dat laatste was belangrijk, want ik had dringend vocals nodig.” De stemmen op jouw nieuwe plaat zijn niet van de minste. Little Dragon, Vic Mensa, Vince Staples, … Harley: “Ik wilde Vince echt op mijn plaat. We hebben een beetje rondgehangen in LA en zijn samen de studio in gedoken. Hij doet graag rare dingen en daar hou ik wel van. En weet je wat cool is? Die track wordt gepost op hiphopblogs, maar ook op edm- en indie-blogs. Ik heb – voorlopig althans – nog geen stempel op m’n voorhoofd blijkbaar, en ik wil dat zo lang mogelijk zo houden. De meest waardevolle leermomenten tijdens het productieproces van ‘Skin’ waren trouwens juist die samenwerkingen.” Vertel? Harley: ”Als je met andere artiesten in de studio zit, dan moet je leren hoe je hen helemaal op hun gemak kan doen voelen en hoe je erin slaagt het beste in iemand naar boven te halen. Daar had ik totaal geen ervaring mee, want ik deed voordien alles steeds helemaal alleen. Ik heb moeten leren hoe het is om een producer te zijn in de klassieke zin van het woord: iemand die betrokken is bij het hele proces.”

Oude house op Myspace Hoe kijk je naar de edm-hype die momenteel de States overspoelt? Harley: “Ik voel me niet echt deel van de scene, maar ik moet wel zeggen dat ik sommige edm-producers inspirerend vind. Sommige van hen creëren een waanzinnig geluidspalet. Zo’n Martin Garrix bijvoorbeeld klinkt gewoon als de toekomst van technologie. En ergens ben ik daar ook wel naar op zoek om mijn eigen producties groots te doen klinken. Maar dan op een iets creatievere manier dan de doorsnee edm-track (lacht). Wat is dat trouwens, edm? Kan iemand mij uitleggen waarvoor electronic dance music precies staat?” Hoe voelt dat eigenlijk als je in de studio aan het schrijven bent terwijl heel de wereld ongeduldig zit te wachten op nieuwe Flume bangers? Harley: “Stressy (lacht). Ik ben echt bezorgd geweest! Zouden mensen me niet vergeten als het te lang zou duren voor ik iets nieuw zou uitbrengen? Resultaat: writer’s block. Door m’n debuut waren de verwachtingen hooggespannen. Maar bon, ik heb dan maar m’n tijd genomen en ben voor een gevarieerde tracklist gegaan. Het gaat van ambient, poppy tot heftige intermezzo’s. Ik wilde vooral géén album dat je kan opzetten tijdens een etentje.” Je bent ondertussen een echte festivalartiest geworden, bevalt je dat nieuwe statuut? Harley: “Ik maakte vroeger house, echte clubmuziek. Flume was een zijprojectje waar ik m’n melodische beats in kwijt kon. Het was nooit de intentie om muziek voor grote festivalpodia te maken, maar dat is het nu ondertussen wel geworden blijkbaar. Moest je geïnteresseerd zijn in de oude, housy Flume, er moet ergens op het internet nog wel een oude Myspace te vinden zijn.” (lacht)

ON STAGE 30/06

SOON AT

Rock Werchter

#ABconcerts VR 24.06

Anohni (leadsinger/songwriter Antony & The Johnsons) De Standaard: **** “Machtig. Huiveringwekkend mooi.”

WED 08.06

EXTRA DATE

Explosions In The Sky

Uncut: 8/10 “Generous of spirit and cutting-edge sound, Hopelessness is a statement for our times, and one that will not be easy to dismiss.”

WED 12.10

Steel Panther

MON 19.09

THU 13.10

THU 22.09

FRI 14.10

Ben Miller Band Júníus Meyvant

Amongster Dua Lipa

TUE 27.09 Coca-Cola Sessions

Faces On TV + Oyster Node WED 28.09

Mitski

THU 29.09 Warp Presents

Cavern of Anti-Matter

ume klinken Al je zijprojecten heb je intussen afgevoerd of staan op een laag pitje. Geen tijd meer voor? Harley: “Vooral geen tijd inderdaad. Tegelijk moet ik zeggen dat ik het stilletjes aan beu word om alleen maar voor mezelf te schrijven. Als ik voor andere artiesten schrijf en een ander masker kan opzetten, dan voel ik me vrijer. Ik heb zin om meer dingen te maken die helemaal niét als Flume klinken. Tijdens het schrijven voor m’n nieuw album deed ik soms alsof ik voor iemand schreef, een trucje dat me vaak heeft geholpen om inspiratie te vinden.”

FRI 30.09

Chad Lawson: Bach & Chopin Interpreted SAT 01.10

FRI 21.10

Sophia FRI 21.10

Jenny Hval SAT 22.10

Låpsley

Dub FX

MON 03.10

MØ

MON 24.10

SUN 02.10

TUE 25.10

FRI 07.10

SAT 29.10

Poliça

Flume ‘Skin’ Transgressive Records/[PIAS]

Wat ooit begon met een doos ontbijtgranen en een cd-rom met gratis muzieksoftware is geëvolueerd tot het sprookje van een internationale superproducer. Ja, het ging de afgelopen jaren hard voor de intussen 24-jarige Harley Streten aka Flume die vandaag in zowat elk land de hoogste regionen van de hitparades bestormt met ‘Never Be Like You’. De ondubbelzinnig goeie vibes van z’n debuut worden op opvolger ‘Skin’ verder uitgediept en aangevuld met experimentele intermezzo’s en langer uitgesponnen werkstukjes. Zo flirt ‘Wall Fuck’ met de donkerste Londense bass music en gaat ‘Innocence’ Burial achterna. Niet elke zijstap is even geslaagd, maar Streten bewijst op ‘Skin’ wel dat hij meer is dan een eendagsvlieg die glitchy instrumentale hiphop maakt. Wat je hoort is een popproducer die barst van ambitie en eerder vroeg dan laat potten zal breken als songsmid voor wereldwijd toptalent. (mvm)

JMSN

Crystal Fighters

De Staat SAT 08.10

Bazart

SUN 09.10

Bazart

SOLD OUT

Jeremy Loops SAT 29.10

Adia Victoria: Me & The Devil TUE 01.11

Dinosaur Jr. BUY YOUR TICKETS AT WWW.ABCONCERTS.BE EEN CONCERT IN AB BEGINT BIJ MIVB / NEEM DE CONCERTTREIN MET NMBS

Weval

t e k s t F i l i p Po l f l i e t I f o t o N i c k H e l d e r m a n

Over het Amsterdamse IJ blaast steevast een strakke, koude bries. Daar komt deze zomer geheid verandering in, middels het langverwachte langspeeldebuut van Weval. Dat baadt in een lekker landerige klank, loom laverend tussen dansvloer en sofa. Op het langverwachte langspeeldebuut cultiveert het Nederlandse duo ‘n veelkleurige elektronicabliss die als een bedwelmende nevel over de plaat hangt. Nergens ook maar één onvertogen synth te bespeuren, alles vloeit organisch en lichteuforisch in elkaar over, als de smaken van een smeltend ijsje. Overigens een topcombo, zo’n hoorntje pistache, chocolade & vanille.

Risico’s nemen is altijd interessanter Vet album, jongens, al helemaal grijs gedraaid de afgelopen week. Harm Coolen: “Super, thanks! Merijn Scholte Albers: “Heb je een favoriet nummer?” ‘The Battle’, lekker los en trippy. En de voorbode van een zwoele zomer, als dit de soundtrack mag worden. Harm: “Laten we hopen! Want dit is wel spannend, natuurlijk, een debuutalbum releasen. We kijken enorm uit om ermee naar buiten te komen.” Kan moeilijk fout gaan, denk ik, met die internationale én toegankelijke sound. Merijn: “Moeilijk te zeggen. Ik heb er een goed gevoel bij, maar na zo’n lange tijd in de studio is het supermoeilijk om je eigen werk nog helder te beoordelen... Daarom zijn we nu zo benieuwd naar de reacties van het publiek.” De live-sets deze zomer worden een belangrijk visitekaartje? Harm: “Op dit moment zijn we aan de slag met een drummer, om een aantal nummers in te oefenen voor de live-show. Met die drummer erbij op het podium gaat ’t ongetwijfeld nog organischer klinken. Daar komt wel wat denken puzzelwerk aan te pas, welke tracks we live gaan doen, en hoe we dat precies aanpakken.” Die live-set van James Holden gezien twee jaar geleden, met die drummer erbij? Merijn: “Ja, steengoed! Een soort van krautrock-jazzelektronica... Eén van de vetste optredens die we de afgelopen jaren zagen, hier in Amsterdam.”

Hete zolder Ik las dat jullie afgelopen zomer bivakkeerden op een hete zolder, tijdens de opnames van ‘Weval’. Dat laat zich horen, vind ik. Harm: (lacht) “Grappig, ja! Maar lekker weer heeft altijd een

geweldig positieve invloed op ons, dan we gaan we tien keer sneller en beter werken.” Merijn: “Het overgrote deel van de platen die ik écht goed vind, zijn volgens mij gemaakt tijdens de zomer. Het heeft iets magisch, wanneer het lekker warm is, ’s nachts, en dan muziek maken.” Harm: “Op papier is het helemaal niet ideaal. De winter is veel geschikter om binnen te zitten, naast de verwarming, aan de computer. Maar de zomer geeft een euforisch gevoel, dat je met niets kan vergelijken. Ik denk dat ’t een kwestie is van dopamine, die de zon in grote doses in je losmaakt.” Een andere, kenmerkende feature op de plaat: het tempo, ergens rond 100 beats per minuut. Heel traag, maar verleidelijk. Merijn: “Ja, da’s iets waar we al een tijdje mee worstelden. Soms hadden we de indruk dat ’t een beetje (aarzelt) goedkoop kon aanvoelen, met het tempo wat hoger.” Harm: “We probeerden wel, met de pitch hoger. Maar het voelde nooit helemaal lekker... Nu hebben we wél dat gevoel, dat het goed zit.” Merijn: “Eigenlijk is het jammer dat er zo weinig trage platen gemaakt én gedraaid worden in een club. Dat is wat ik het liefste doe, uitgaan op zo’n muziek, de hele nacht lang. Maar je hoort het zelden.” Met meer beats per minuut zou Weval in een pak clubs wel sneller aan de bak komen... Harm: “Allicht wel, ja. Da’s het risico dat we nemen. Maar een artiest die risico’s neemt, is doorgaans zoveel interessanter. Dan heb je m’n aandacht vast.” Merijn: “Kijk, je zit ook honderden uren – misschien zelfs duizenden uren – te werken aan zo’n plaat. Dan is het voor onszelf in de studio ook een stuk aangenamer als het tempo wat lager ligt... Maar live doen we er een klein schepje bovenop, hoor. Vooral naar het einde van de set toe.”

Weval ‘Weval’ Kompak t/N.E.W.S.

Ronduit perfect geboetseerde brokjes elektronisch hedonisme waren het, vorige singles als ‘Easier’ en ‘Gimme Some’, telkens balancerend op de scheidslijn tussen verdovend en oppeppend. Op ‘Weval’ schakelt het sympathieke duo uit Amsterdam een versnellinkje lager, aan de hand van traagzame en met liefde geblutste beats, wankelmoedige snippers vocalen en lommerrijke herinneringen aan sepiakleurige zomers, uit lang vervlogen jeugdjaren. Onwillekeurig bouwen we ezelsbruggetjes richting lome minimal van John Talabot of Gui Boratto, maar net goed raust de melancholische psychedelica van Empire of The Sun of Tame Impala door het hoofd. In een elektronische slow motion-uitvoering welteverstaan, een flinke hap van de pitch onder wat doorgaans dansbaar is. Weval daagt je uit om het desalniettemin toch te proberen: lichtjes aangeschoten en met de ogen dicht een gewichtloos eind van ’n zwoele nacht wegdansen, zwijmelend de tijd vergeten – bij voorkeur deze zomer, op een strand of festivalwei naar keuze, met lief of huisdier erbij, tout le monde & son chien in ’n gelijkgestemde staat van genade. (fp)

ON STAGE 20/08

Pukkelpop I Hasselt

EERSTE NAMEN VAN HET NIEUWE SEIZOEN 2 SEP

BEN MILLER BAND

8 SEP

AN PIERLÉ

THE JAYHAWKS

OSAMA ABDULRASOL QUINTET

8 OKT

10 JAAR RADIO MODERN

SARAH FERRI

OKT

GRANT-LEE PHILLIPS

ARNO

NOV

GOGO PENGUIN

JAN SWERTS

3 DEC

LUKA BLOOM

8 DEC

ALAN STIVELL

SEP

OKT

Harm: “Ik weet niet, de meeste dance is vaak (wikt zijn woorden) niet lang houdbaar. Als de dansvloer het énige doel is, bedoel ik dan. Als je muziek écht goed vindt, dan luister je ernaar tijdens het werk, op de fiets, ... Overal eigenlijk. Ook op de dansvloer.” Ik hoorde dat jullie muziek best goed aanslaat in Frankrijk. Hoe komt dat? Merijn: (bescheiden) “Niet dat we superpopulair ofzo in Frankrijk zijn, maar het loopt er wel lekker, ja. Een paar keer hadden we het idee: wow, hier is iets speciaal aan de hand. Zoals onlangs op Les Nuits Sonores in Lyon. Toch een ander gevoel dan in Duitsland ofzo.” Zijn Duitsers koeler? Harm: “Moeilijk te zeggen. Misschien wel, ja.” Merijn: “Franse elektronische muziek is vaak heel melodieus: Justice, Daft Punk, ... Duitse elektronica klinkt doorgaans iets minimalistischer, een tikje industriëler ook. En het nachtleven in Duitsland geeft zo’n ander gevoel. Een heel andere uitgaanscultuur ook dan Frankrijk, met een heel ander publiek...” Binnenkort spelen jullie in België, het beste van twee werelden!

OKT

NOV

ARCHES

HUMAN INCOGNITO TOUR

SCHADUWLAND

TURNHOUTSEBAAN 286 2140 BORGERHOUT 03 600 16 60 WWW.DEROMA.BE

Pomrad

t e k s t M i c h i e l Va n M e e r v e n n e I f o t o T h o m a s S w i t n S w e e r t v a e g h e r

Onze favoriete Antwerpse keytar-keizer Pomrad is na twee okselfrisse ep’tjes met ‘Knights’ toe aan zijn langverwacht langspeeldebuut. “Inspiratie moet je zelf gaan zoeken”, zo luidt één van de tien geboden in het Pomrad-universum. Voorwaar, hij heeft ze gevonden. Zestien tracks lang word je zowat onophoudelijk heen en weer geknikkerd tussen helder flikkerende elektrofunk, net zolang je er licht van wordt in je hoofd. Net voor zijn overigens extreem flitsende show op Les Nuits stelden we onze meest prangende vragen aan Adriaan van de Velde, het meesterbrein achter de flipperkast genaamd Pomrad.

Jazz in de flipperkas Een nieuwe plaat! Hoe verliep de bevalling? Adriaan van de Velde: “Het is een mix van oudere en nieuwe nummers. Ik componeer eigenlijk constant, maar gebruik uiteraard niet alles wat ik maak voor Pomrad. Een deel van de tracks zijn op die manier ooit eens in een schuif beland zonder dat ik er iets mee deed. Maar de meerderheid van de nummers zijn helemaal vers.” In de studio van Pomrad borrelt een onuitputtelijke inspiratiebron op uit de vloer? Adriaan: “De songs voor ‘Knights’ komen voort uit een flow waar ik al even op surf. Al zou ik daar in de toekomst wel van willen afstappen. Voor m’n volgend album wil ik werk maken van een uitgepuurde, verfijnde en doordachte klank. Een plaat maken met een heel duidelijke lijn in, dat is een werkpunt voor mij. Kiezen voor een bepaalde sound of vibe en die lijn een heel album doortrekken. ‘Knights’ voelt voor mij eerder aan als een mixtape, een soort overzicht van alles wat ik kan en maak, zonder dat ik daarbij een specifieke richting kies. Nummers waarop ik in de toekomst zou willen op voortbouwen? Bijvoorbeeld ‘Rush Hour’, ‘Hydratation’ of ‘All We Got’.” Je speelt sinds een jaar of drie met een kleine band. Is dat een vooruitgang of doe je het toch liever allemaal zelf? Adriaan: ”In een band spelen is wat ik altijd gewild heb en wat ik het liefste doe! Samenspelen is heel erg relax. Daarmee bedoel ik: ik heb veel minder werk en met andere muzikanten samenspelen is gewoon superleuk.”

Te jazzy Je zei in een vorig RifRaf-interview dat je ooit graag minimalistische, organische ambient zou willen maken. Hoe staat het met die plannen? Adriaan: “Die plannen zijn nog niet concreet. (lacht) Maar het was zeker geen mop toen ik dat zei, in die zin dat ik

als muzikant en producer wil evolueren. Wat me steeds meer fascineert zijn popnummers. Ik voel dat ik ooit ook zelf wil proberen een goed popnummer te schrijven. Niet uit commerciële overwegingen, maar omdat goede pop onweerstaanbaar is. Nu vind ik m’n muziek soms te jazzy, te overladen met verschillende ideeën. M’n vrienden lachen er me soms mee uit, maar het is voor mij makkelijker om ingewikkelde jazzy impro’s uit m’n vingers te schudden dan een eenvoudig popnummer te schrijven.” Elektronisch producer goes pop. Moeten we dan bijvoorbeeld aan ‘Lucky’ van Daft Punk denken? Adriaan: “Ik ben niet echt grote fan van de laatste Daft Punk. Ik vind het te gemakkelijk klinken, te plat, en er zit te weinig leven in. Nee, ik denk aan popnummers van vroeger en van nu. Michael Jackson, Prince en nog zo veel meer. Het is eigenlijk pas onlangs dat ik meer naar popmuziek ben gaan luisteren en ik moet zeggen, het is een nieuwe wereld die voor me opengaat. Ik kan van een goed popnummer even hard genieten dan van een complex klassiek stuk.” Bij popnummers horen vocals, en die zijn op ‘Knights’ nadrukkelijker aanwezig dan op je vorige werk. Adriaan: “Ik heb zelf enkele stemmetjes ingezongen, maar dat is niet waar ik het best in ben. Het lijkt me leuker om nummers uit te werken voor andere stemmen, wat ik op ‘Knights’ voor een stuk heb gedaan met de vocals van Selah Sue, Sylvie Kreusch en de andere gaststemmen. Ik wil in de toekomst sowieso meer met vocals werken en wie weet zelfs nummers of ep’s gaan schrijven voor andere artiesten. Voor dit album hebben we verschillende artiesten aangesproken en gewerkt met de mensen van wie we een enthousiaste reactie kregen. We hebben bijvoorbeeld ook geprobeerd om Nai Palm van Hiatus Kaiyote te strikken, maar dat bleek toch wat hoog gegrepen.”

ON STAGE 17/06 01/07 14/07 15/07 11/08

Het Bos, Antwerpen Couleur Café, Brussel Dour Festival Gent Jazz Lokerse Feesten

st Om af te sluiten: Prince of Bowie? Adriaan: ”Prince. Omdat hij dichter aanleunt bij mijn muzikale ziel. Van Bowie ken ik eigenlijk niet zo veel. Ik heb me nooit echt in z’n muziek ondergedompeld. Het is eigenlijk schandalig, maar het is pas toen hij stierf dat ik meer over Bowie ben gaan opzoeken. Wat wel vaststaat: Bowie heeft net als Prince iets heel speciaal, een volstrekt unieke vibe.”

Pomrad ‘Knights’ Jakar ta Records/[PIAS]

Weinig muzikanten doen hun synths zo energiek galopperen als Adriaan van de Velde dat klaarspeelt met Pomrad. Gewapend met een keytar en een talk box en tegenwoordig live bijgestaan door twee extra muzikanten serveert Pomrad scheuten elektrofunk van de meest spetterende soort. Op ‘Knights’ spaart hij tijd noch moeite om je een uitgebreide staalkaart te presenteren van wat je met enkele stuks muzikaal speelgoed en twee getalenteerde handen zoal voor mekaar kan krijgen. Er zijn de rollercoaster-jams en de club bangers, de 80s funk pseudo-tv tunes en de elektropop-hits, maar ook enkele nummers die een voorsmaakje geven van waar de volgende halte zich zou kunnen bevinden. De sterkste momenten op de eerste volwaardige Pomrad-langspeler zijn de samenwerkingen met een reeks sterke stemmen: Sylvie Kreusch, Selah Sue, Milla Brune, Cristina Sapalo, … Dat Pomrad een studio vol toetsen om kan toveren in een cascade van klaterend synth-goud wisten we al, maar het is vooral de popsongschrijver in van de Velde die we in de toekomst graag beter willen leren kennen. (mvm)

Melanie De Biasio

t e k s t G e o r g e s To n l a B r i q u e t I f o t o A l e x a n d r a I o n e s c u

Een interview met Melanie De Biasio is een oefening in slow motion. Ze zegt geen woord teveel en stilte speelt een belangrijke rol. Dat was negen jaar geleden al zo tijdens onze eerste ontmoeting naar aanleiding van haar debuut ‘A Stomach Is Burning’. Ondanks het wereldwijde succes van de opvolger ‘No Deal’ is dat nog steeds zo, met een klein verschil: “Ik volg meer dan ooit mijn intuïtie”.

ON STAGE 04/06 Flagey I Elsene 14/08 Jazz Middelheim I Antwerpen 22/08 Feeëriën @ Warandepark, Brussel

We zijn hier niet om comfortabel te voelen Melanie De Biasio slaagde er op haar manier in om een eigen stijl te ontwikkelen waarbij ze jazzelementen naadloos laat samensmelten met accenten uit pop. Voeg daar nog die gestileerde donkere ondertoon aan toe, een sensueel stemgeluid en muzikanten die dit alles perfect inkapselen en je hebt een sound die meteen herkenbaar is. Op haar nieuwst album ‘Blackened Cities’ (bestaat uit één song van 25 minuten) neemt deze aanpak epische vormen aan zonder dat de eigenheid verloren gaat. Bij jou eerder continuïteit dan een promoslagzin zoals “La nouvelle Melanie est arrivée”. Melanie: “Coherentie was altijd een gouden regel bij mij, zeker in de vibes van mijn muziek.” Het is wel de eerste hoes zonder foto van jou vooraan. Melanie: “De hoes is geconcipieerd in dienst van het geluid en het verhaal. Deze keer was net die foto de ideale weerspiegeling van de inhoud. Binnenin vind je dan wel weer een foto van mezelf met uitgespreide open handen, het meisje dat een nieuw project op de wereld loslaat, Fly baby fly. Elk element moet op de juiste plaats zitten, ook in het dagelijkse leven. Daarom stel ik mezelf voortdurend de vraag wat mijn functie en mijn doel hier zijn. We leven in een maatschappij waarin we niets meer te verliezen hebben. Vandaar dat het des te belangrijker is op jezelf te passen en je te leren afstemmen op de wereld rondom jou. Je zeker niet in een vakje opsluiten want dan ben je verloren.” Dat de bovenkant van de foto in het licht baadt, tegenover de zwartgrijze wereld eronder zal ook niet toevallig zijn. Melanie: ”Het gaat om de contrasten. Schoonheid komt voort uit tegenstellingen. Dat geldt ook voor de concerten. Niet elke muzikant voelt zich avond na avond hetzelfde.

Wanneer hij zich eens minder goed voelt, is de enige oplossing dit te aanvaarden en het om te vormen tot iets positiefs. Zo creëer je uiteindelijk een organische flow. Je moet je wel openstellen voor de anderen. En heb je eens geen zin om dat te doen, dan moet dat toch kunnen al leidt dat soms wel tot problemen. Uiteindelijk ben je de enige die de sleutel heeft om de juiste energie binnen of buiten te laten.” Was het de componiste, de muzikante of de zangeres die een nieuw album wilde opnemen? Melanie: “Dit is spontaan ontstaan, zonder voorbedachte rade of planning. In het begin was er een sound. Dat is de componiste die sprak. Vervolgens was er de fluitiste die een rol zocht en nadien volgde de zangeres die haar plaats moest vinden in dit organisch proces. Het is bovenal een nachtelijk cinematografisch reisverhaal, bij voorkeur te beluisteren met koptelefoon of in de wagen wegens de continue impulsen. Het is ook de kristallisatie van ons livegeluid, een gezamenlijk moment van instant composing. We vertrekken steeds van een soort setlist om de vibe op gang te trekken maar we weten nooit hoe het zal uitgroeien, laat staan aflopen. Het kader wordt gegeven maar daarbinnen is alles mogelijk. En ik heb fantastische partners gevonden om dit te doen. Daardoor heb ik me nog nooit verveeld op podium.” Tegenwoordig grijpen muzikanten graag terug naar oude zwart-witfilms en componeren hiervoor dan een nieuwe soundtrack. Zoals recent nog de Brusselse groep We Stood Like Kings dat deed voor Vertovs ‘A Sixth Part Of The World’, een trip van tweeënzeventig minuten. Volg je die hele stroming? Melanie: “Dat is niet zozeer mijn ding maar wat ik hierbij tekenend vind, is dat er duidelijk een evolutie is waarbij de

Melanie De Biasio ‘Blackened Cities’ [PIAS]

Melanie De Biasio legde een heel parcours af sinds haar debuut. Daar waar ‘A Stomach Is Burning’ (2007) nog eerder als een jazzplaat klonk, evolueerde ze met de opvolger ‘No Deal’ naar een eigen stijl die veel introverter en organischer was. Haar concerten vatte ze op als rituele performances getekend door een zekere Zen-attitude. Het leverde haar nationaal maar vooral ook internationaal succes op. We zijn ondertussen twee jaar verder en eindelijk is er een vervolg. ‘Blackened Cities’ is in de eerste plaats een regelrechte aanklacht tegen de manier waarop de mens zijn eigen wereld en de natuur rondom hem om zeep helpt. Zowel lament als protestsong met een haast sacrale intro: wat geruis, vervolgens cello en dan die eenzame pianonoten geflankeerd door de sensueel bezwerende stem. Stilaan zwelt de muziek aan maar de stem blijft op eenzelfde niveau. Een contrast dat de inhoud des te sterker maakt. Alle succeselementen van het vorige album zijn aanwezig, alleen versterkt, vervormd en in andere volgorde. Slechts vijfentwintig minuten duurt het ganse verhaal (en is dus één uitgesponnen compositie) maar wat een impact. (gtb)

ons n

muziek het format bepaalt en niet meer omgekeerd. Het is noodzakelijk dat de muziek vrij kan evolueren. Vandaar ook mijn tekst op de binnenkant van de hoes waarin ik uitleg hoe dit album tot stand kwam. Het duurde dan ook acht maanden vooraleer ik alles op punt gesteld had, van mastering en mixing tot postproductie. Op geen enkel moment wilde ik alles herleiden tot een bepaald standaardformaat. Ik wilde iets episch en wijds. Daarom koos ik ook die specifieke foto van Stephan Vanfleteren waarin je dat idee terugvindt van horizonten te verbreden, niet alleen geografisch maar ook innerlijk. Ik heb gelukkig een platenmaatschappij die met mij die ganse weg wil afleggen, zonder mij ook maar enige beperking op te leggen. Zo zou het voor iedereen moeten zijn: vrijheid van mening, vrijheid om jezelf te uiten via eigen creaties. Gilles Peterson van de BBC draaide onlangs ‘Blackened Cities’ in zijn geheel op de radio! Ook in Japan was er een radiostation dat het volledige nummer speelde. Allemaal mensen die zich geen bal aantrekken van opgelegde formats. Toegeven, het is niet altijd een comfortabele situatie. Maar we zijn hier niet om ons comfortabel te voelen. We zijn hier om te voelen wat echt is en wat niet.” Een compositie van bijna vijfentwintig minuten die een volledige plaatkant vult op vinyl. Mogen we nu ook de b-kant verwachten? Melanie: “Toch niet. De tweede kant is de weerspiegeling van de luisteraar zijn of haar innerlijke ik. Waarom een b-kant als alles gezegd is op de a-kant?”

Faces On Tv

t e k s t P i e t e r S l a n g e n I f o t o Ke v i n Fa i g n a e r t

Jasper Maekelberg is een naam om te onthouden en tegelijkertijd al een naam als een klok in de Belgische muziekscene. Als producer stond hij achter het mengpaneel bij veel van de meest nieuwe, frisse en catchy Belgische releases van het afgelopen jaar. Denk aan Bazart, Nordmann, Soldier’s Heart, Douglas Firs, Tsar B, Warhola, Warhaus, etc. Maar misschien wel het meest straffe project van allemaal is dat van zijn hoogsteigen band Faces On Tv. Singles ‘Love/Dead’ en ’Traveling Blind’ hebben zich al enkele maanden in de hoogste regionen van de heilige StuBru-playlist genesteld en worden nu samen met drie andere toptracks gebundeld op ep ‘Traveling Blind’. Een eerste release van een veelbelovende Belgische band, dat verdient natuurlijk een heus RifRaf-interview.

ON STAGE 04/06 Vestrock I Hulst 12/06 Handelsbeurs I Gent 25/06 Genk On Stage I Genk 08/07 Café De Loge I Gent (solo) 09/07 Vijverfestival I Dilbeek 10/07 Dijlefeesten I Mechelen 23/07 Borgerwood I Borgerhout 06/08 Zeverrock I De Pinte 07/08 Jour Tibou I Nijlen 14/08 Melkrock I Tielt 27/08 Plein Air I Asse 11/09 No Limits Festival I Borgerhout

Hoe voelt het om in je bio als “het nieuwe wonderkind van de Belgische indie-scene” genoemd te worden? Jasper Maekelberg: (lacht) “Dat betekent vooral dat ik mijn bio nog niet heb nagelezen. Maar ik weet niet zeker of dit wel zo opgaat voor mij, hoor. Het is natuurlijk wel superfijn dat er van overal zoveel appreciatie komt voor de dingen die ik doe en aan het doen ben. Dat doet deugd en inspireert ook om er in verder te blijven doen.” Het valt desondanks wel niet te ontkennen dat je projecten als producer bijna allemaal zeer succesvol zijn geweest de afgelopen jaren? Jasper: “Dat is inderdaad zo en ik schrik daar zelf ook van. Maar dat is ook wel iets wat onmogelijk te voorspellen valt. Mijn belangrijkste criterium om mee in een project te stappen is dat ik zelf volledig achter iets kan staan en dat ik het gevoel heb dat ik effectief een meerwaarde ben voor die productie. Ik zou nooit aan iets kunnen meewerken dat ik zelf niet chique vind.”

jezelf altijd opnieuw heruitvinden.” Heb je een concrete voorkeur tussen frontman zijn bij Faces On Tv of meer achter de schermen bezig te zijn met andere projecten? Jasper: “Het één kan voor mij niet bestaan zonder het ander. Ik heb al superveel producties gedaan maar als ik dat alleen maar zou doen dan zou ik dat ook beu worden denk ik. Net zoals ik het omgekeerd ook beu zou worden als ik alleen maar zou acteren als frontman bij Faces On Tv zonder al die andere producties te blijven doen.” Hoe valt de titel ‘Traveling Blind’ te interpreteren? Betekent het bijvoorbeeld echt letterlijk reizen zonder doel? Jasper: “Niet meteen effectief reizen zonder doel maar wel reizen zonder te weten waar de reis zal eindigen. Ik heb het gevoel dat ik op dit moment in mijn leven heel erg hard ga en dat ik met heel veel zaken bezig ben maar daarbij komt wel dat ik niet zo goed weet waar dat allemaal gaat

Vaak wordt er in interviews gevraagd naar welke artiesten een grote invloed hebben gehad, maar misschien is het interessanter om aan jou meer naar producer-invloeden te vragen? Jasper: “Dat is niet echt iets waar ik heel erg hard mee bezig ben in de zin dat ik voortdurend bekijk wie wat geproducet heeft, maar als ik iets hoor waarvan ik echt een wauwgevoel krijg ga ik wel altijd even checken wie er achter de knoppen stond. Maar er zijn natuurlijk ontzettend veel goede producers, iemand als Tchad Blake (zie een eindeloos lijstje van artiesten zoals onder meer Tom Waits, Elvis Costello, Arctic Monkets, etc. (ps)) is wel een groot voorbeeld. Elke keer als ik een album hoor waar hij iets mee te maken heeft gehad besef ik weer: daarom is Tchad Blake Tchád Bláke. Maar ook Dave Fridmann van onder andere The Flaming Lips en Tampe Impala is iemand waarvan ik qua sound heel goed snap waarmee hij bezig is. Maar het belangrijkste is natuurlijk zelf op zoek te gaan naar een eigen, verfrissende sound en

eindigen. Waar dit allemaal concreet naartoe gaat? Die gedachtegang speelde voor mij wel sterk mee tijdens het schrijven van de ep. Dit is ook niet enkel van toepassing op mijn muzikale projecten maar ook op het leven zelf en de vele dingen waarmee je kan worstelen op een bepaald moment in je leven. Ik heb daarom dit beeld van ‘Traveling Blind’ gekozen omdat het goed illustreert op welk punt ik nu sta in mijn leven en het grote onbekende dat op me wacht. Spannend hé. ” (lacht) Single ‘Love/Dead’ voelde voor mij echt aan als een liefdesverhaal. Op wat is dat verhaal gebaseerd? Jasper: “Het is deels autobiografisch maar ook meer gebaseerd op observaties van het turbulente (liefdes) leven rondom me. Je kan natuurlijk niet alle aspecten van het leven steken in één liedje en ook onze eerste single ‘Run Against The Stream’ gaat, net als ‘Love/Dead’, over schoonheid, passie en de tristesse die daar mee gepaard gaat. Kortom: een thema dat wel vaker terugkeert in

De perfecte metafoor v beschrijving van mijn

07.06.2016 JULIA HOLTER US

muziek, maar hoe je het draait of keert: iedereen heeft er mee te maken in zijn leven.” Wat ik vooral sterk vind aan ‘Love/Dead’ is de manier waarop de tekst heel direct binnenkomt. Zonder al te veel vage metaforen of beschrijvingen. Jasper: “Dat was ook de bedoeling en ik ben blij te horen dat dat ook gelukt is. Dat neemt niet weg dat ik ook wel van meer poëtische teksten hou. Ik ben ook echt wel een poëzie-fan, maar ik pretendeer zeker niet poëzie te schrijven. De teksten van Leonard Cohen bijvoorbeeld kunnen bepaalde emoties aan de hand van de juiste metaforen zo goed en krachtig weergeven. Dat is poëzie. Het belangrijkste is dat je jezelf kan herkennen in een bepaalde gevoel dat de schrijver naar boven wil brengen en dat je dus als luisteraar écht snapt waarover de tekst gaat. Ik ben nog steeds op zoek naar de perfecte metafoor voor de beschrijving van mijn gevoel. ” ‘Love/Dead’ mag dan wel een triest liefdesverhaal naar buiten brengen, het nummer zelf is muzikaal wel ongelooflijk catchy en opzwepend. Een contrast dat heel goed werkt. Jasper: “Ik ben zelf ook niet zo’n grote fan van de typische trieste liefdesliedjes al kunnen ze ook ongelooflijk sterk zijn zoals bijvoorbeeld bij ‘For Emma Forever Ago’ van Bon Iver. Maar soms liggen ze er te dik op en om dat te vermijden is een heel moeilijk proces en heel dunne grens om af te tasten.” Hoe lang moeten we nog wachten op het debuutalbum van Faces On Tv? Jasper: “Ik ben nu al bezig met het schrijven van ons eerste full album. Maar we gaan deze zomer heel veel spelen en in het najaar ga ik ook live meespelen bij Warhaus, het nieuwe project van Maarten Devoldere (Balthazar, (ps)) en die tour ga ik combineren met Faces On Tv. Het plan is om veel te schrijven tijdens die tour. Schrijven tijdens het touren is ook iets wat heel goed werkt voor mij omdat je dan in een heel inspirerende omgeving zit. Daarnaast zit je op het moment na een show vaak nog een in soort van flow die goed is voor het schrijfproces. Ook kun je tijdens het spelen snel merken wat er werkt en wat niet, je kan je ideeën meteen aftasten bij een publiek en kijken of ze effectief binnenkomen.” Schrijven op tour gaat voor jou dus vlotter dan thuis alleen op een kamertje? Jasper: “Inderdaad. Ook omdat je, als je voor een lange periode weg bent, je vervreemdt van je oude leventje thuis. Dat gevoel van vervreemding is vaak erg inspirerend: je kijkt naar je leven met een heel andere blik, je ontdekt enorm veel over jezelf en je omgeving tijdens zo’n periode.” Wat moet ik me concreet voorstellen bij die vervreemding? Jasper: “Het is een soort cocon waarin je terecht komt omdat je als groep samen voortdurend onderweg bent. Die kleine, hermetisch gesloten wereld van reizen en muziek spelen is eigenlijk de enige wereld waar je nog in zit. En alles wat zich daarbuiten afspeelt, maakt eigenlijk niets meer uit op dat moment.”

JULIANNA BARWICK US

07.06.2016

voor de gevoel

EMPRESS OF US OLGA BELL RU

16.06.2016 DIIV US © Zachary Chick

…MEER CONCERTEN OP @ WWW.BOTANIQUE.BE | 02 218 37 32

RIF RAF_juni_NL.indd 1

25/05/16 1

Faces On Tv ‘Traveling Blind’, ep WasteMyRecords

Ontzettend vaak genamedropt worden als band en door iedereen getipt te worden als de grote revelatie kan soms ook helemaal verkeerd uitdraaien, zeker wanneer het resultaat uiteindelijk toch niet dat gouden ticket blijkt te zijn. Maar voor Faces On Tv, de band rond jonge topproducer Jasper Maekelberg, draait het allemaal zo mogelijk nog straffer uit dan aanvankelijk gedacht. De eerste officiële worp mag dan wel van korte duur zijn maar de vijf songs op deze ep zijn wel stuk voor stuk van een zeer hoog niveau. Single ‘Love/Dead’ is natuurlijk al gekend maar het is wel een song die je nooit beu zal worden en ook titeltrack ‘Traveling Blind’ heeft diezelfde weg ingeslagen. ‘It’s Coming In’ doet denken aan de hoogdagen van These New Puritans en op ‘Run Against Stream’ schiet zelfs een referentie aan Radiohead in je hoofd. Ook straf hoe Jasper Maekelberg feilloos overschakelt tussen een prachtig hoog stemgeluid en een meer onderhuids binnenkomende lagere stem. Op basis van deze debuutep heeft Faces On Tv de buzz rond zichzelf enkel maar groter gemaakt inclusief de hoge verwachtingen voor het debuutalbum. Maar het lijdt geen twijfel dat ze die ook zullen inlossen wanneer het zover is. (ps)

ZATERDAG 12 NOVEMBER LOTTO ARENA ANTWERPEN INFO & TICKETS : PROXIMUSGOFORMUSIC.BE •

dadawaves

t e k s t B r a m Ve r m e e r s c h

Op zoek naar een plaat die op verleidelijke wijze de nonchalante eerste albums van Belle & Sebastian (o.a. ‘The Boy With The Arab Strap’) verenigt met de geest van ‘Odessey And Oracle’, het barokpopmeesterwerk van The Zombies uit ’68? Dan is het titelloze eerste album van DadaWaves een welgekomen release. Er gingen vele nare obstakels aan vooraf maar de Leuvense band rond Jasper Stockmans tekent met ‘DadaWaves’ voor een semi-psychedelisch debuut dat zowel verfijnd melancholisch als weelderig opgetogen voor de dag komt.

Fuck de toekomst, beg Wie het fraai gearrangeerde album van DadaWaves beluistert, zal het zich nauwelijks kunnen voorstellen: Jaspers voorkeur ging in een ver verleden uit naar een harder genre. In 2003 won hij met zijn toenmalige punkband Oversized de provinciale muziekwedstrijd Rockvonk. Jasper Stockmans: “Grandaddy is één van de groepen die me heeft doen afstappen van punkrock. Die sfeer hoor je ook wel tijdens de rustigere songs van DadaWaves. De punkmuziek waar ik destijds naar luisterde was trouwens altijd vrij melodieus. Het was geen hardcore punk. De Nederlandse punkrockband The Travoltas was ook beïnvloed door The Beach Boys, een groep die me toen ook al kon bekoren. De voorliefde voor barokke pop was er dus al langer. Het verbaast me eigenlijk dat er weinig bands in ons muzikale straatje bezig zijn. Na de naamsverandering van The Nursery Rhyme (Jasper zijn soloproject na Oversized, bvm) in DadaWaves wilde ik een zo authentiek mogelijke plaat maken. Het verhaal dat ik wil vertellen, komt heel goed overeen met de feel van groepen als The Zombies en The Beach Boys. Ontsnappen aan de grijze, grauwe realiteit: ‘Pet Sounds’ van The Beach Boys heeft iets escapistisch. Het is kleurrijke muziek die de zorgen van mensen wegneemt. Niet dat het allemaal rozengeur en maneschijn is. Maar die combinatie van vrolijke muziek en teksten met een boodschap, zoals ook bij Eels en The Shins het geval is, spreekt me wel aan. ‘Oracle & Odysseys’ van The Zombies heb ik grijs gedraaid. Die plaat heeft mijn leven veranderd. Colin Blunstone heeft een fenomenale stem. En die songs: dat zijn geen standaard popnummertjes die vaste regeltjes volgen. De arrangementen kleuren buiten de lijnen. Ik wou altijd vat krijgen op de akkoordenprogressies van The Zombies en The Beach Boys. Andere muziek vond ik niet uitdagend genoeg. Het hoeft niet te basic te zijn. Ik ben altijd op zoek naar iets authentieks en speciaals dat zowel complex als catchy is.” De band Love slaagde daar ook in. Jasper: ”Vooral op de plaat ‘Forever Changes’ (uit ’67, bvm). Dat is echt een ongelofelijk magnum opus. Zes jaar geleden heb ik een stom ski-ongeluk gehad. Tijdens mijn revalidatie heb ik me verdiept in de muziek van The Kinks. In ’69 hebben ze de plaat ‘Arthur (Or The Decline And Fall Of The British Empire)’ uitgebracht. Toen ik dat

album hoorde, kreeg ik meer en meer het gevoel dat ik in de verkeerde tijd geboren ben. De plaat van DadaWaves vertrekt ook vanuit dat gevoel. De muziek van Brian Wilson heeft dat ook.” “I guess I just wasn’t made for these times”, zongen The Beach boys. Jasper: “Inderdaad. Op een bepaald moment had ik een vreemde droom. Terwijl ik in een bos wandelde, zag ik voor me een grote uil die me strak in de ogen keek. De uil vloog vervolgens weg, koos een ander pad en keek nog eens achterom om te zien of ik wel volgde. De blik van die uil is me lange tijd blijven achtervolgen. Ik voelde dat er iets niet klopte in mijn leven. Het moment was er om eens een deftige plaat te maken. Ik wou iets maken dat uit mezelf kwam en had nood aan een eigen ruimte om creatief te zijn. Ik heb eerst mijn repetitiekot omgebouwd tot een studio en daarna ben ik volop songs beginnen schrijven. ‘Wise Old Owl’, een nummer over die vreemde droom, is de track waar het allemaal mee begonnen is. Het is tof dat het nu ook de eerste single uit de plaat is (hoge rotatie op Radio 1 o.a., bvm). Dankzij ‘Wise Old Owl’ ben ik in een creatieve flow terecht gekomen. Overdag had ik mijn job en ’s nachts werkte ik aan mijn muziek. Ik schreef een half jaar lang het ene nummer na het andere. Tot die botsing met een geïntoxiceerde chauffeur die aan het racen was op de autostrade. Mijn toenmalige vriendin en ik zijn er gelukkig heelhuids van afgekomen. Maar er was iets geknakt. De dag nadien heb ik tevergeefs geprobeerd een nummer te schrijven. Het ongeluk had mijn creatieve flow verwoest. Door posttraumatisch stress en hyperventilatieaanvallen was ik in een tunnel terecht gekomen. Ik was de uil kwijt. Die was verder gevlogen en ik bleef intussen in cirkeltjes draaien. Ik was gefrustreerd en kwaad op de wereld. Ik was een kluizenaar die opgesloten zat in een ivoren toren in zijn studio. Ik heb heel lang aangemodderd.” Wanneer kwam het kantelmoment? Jasper: “Toen ik door had dat er eigenlijk al genoeg materiaal was voor een volledige plaat. Er was ook de steun van Dirk Miers van De Studio in Asse. Hij wou altijd al eens met mij werken. Het was ook hij die me voorstelde om producer Jeroen Swinnen te contacteren. Dirk en Jeroen hebben er voor gezorgd dat de uil terugkwam. Ik wist opnieuw wat de bedoeling was van de plaat. Jeroen

TONEELHUIS PRESENTEERT

CONCERTEN IN DE BOURLA:

DadaWaves ‘DadaWaves’ Starman Records

Intelligente songs met een zekere dandyeske sexyness en een zwierige, melancholische twist: Jasper Stockmans levert meer dan alleen maar een visitekaartje af met het ambachtelijke debuut van DadaWaves. De titelloze eerste plaat van zijn band leent al het goede van Belle & Sebastian, Girls In Hawaii, The Shins, The Zombies, The Beach Boys, The Kinks en Grandaddy. Interessante geluidjes, orkestrale arrangementen (geen gebrek aan echte blazers en strijkers) én een vreemde belpop-eend in de bijt (het dansbare, Frans- en Engelstalige ‘Dans Votre Absurdité’) maken het plaatje compleet. Bedrieglijk eenvoudige en steengoede old skool popmuziek. (bvm)

SHEARWATER JOSEPH ARTHUR

ON STAGE 03/06 10/06 17/06 23/06

Wereldcafé I Leuven (solo) Gitan I Kessel-lo Heerlijckyt I Geetbets (solo) Trix I Antwerpen INFO EN TICKETS WWW.TONEELHUIS.BE 03 224 88 44

gin te leven! heeft me geholpen om er uit te halen wat er in zat. Hij heeft er niet iets anders van gemaakt. Alles is verbonden met de uil die opdook in mijn droom. Ik had een vaste job die aanvoelde als tijdverdrijf om mijn muziek te financieren. Dat klopte niet. Als je niet volle bak voor muziek gaat, vergeet het dan maar. ‘Tight Rope Walker’ is een nummer dat gaat over risico’s nemen. De moeilijke weg in het leven is meestal de juiste. In mijn kluizenaarsperiode ergerde ik me aan de oppervlakkigheid van alles. Je wordt geboren, je gaat naar school en ’s avonds heb je wat vrije tijd. Daarna ga je verder studeren – meer van hetzelfde - en moet je vervolgens zo snel mogelijk een deftige job vinden om een gezin te stichten en te werken tot aan je pensioen. En daarna ben je vrij en ga je dood. (lacht) Komaan, dat is toch niet waar? Je doet toch wat je wil? Voor veel mensen is dagelijks in de file staan iets heel normaal. Ik kan daar niet bij. Ik vind dat absurd, surreëel en geschift. Vandaar een nummer als ‘Dans Votre Absurdité’. Het is een soort declaratie van de tien geboden, maar dan met coolere geboden zoals: doe je ding, volg je hart.” Wat is het thema van ‘Futile Fights’? Jasper: “Als psycholoog ben ik geïnteresseerd in wat psychiaters als Dirk De Wachter te zeggen hebben. Ik ben het met hem eens dat we niet altijd gelukkig kunnen zijn. We leven in een wereld waarin we constant moeten presteren. Het leven is een gevecht. Er is veel druk. Je bent alleen maar succesvol als je zogezegd iets bereikt hebt. Bullshit. We gaan allemaal dood. Het klinkt cliché maar dat auto-ongeluk heeft mijn ogen geopend. Daarvoor liep ik wat doelloos rond op de wereld. Wat doe ik hier? Daarom zeg ik: begin te leven. Fuck de toekomst. Ik heb een financieel risico genomen met de plaat maar ik dacht: ik doe het gewoon.” Het heeft wel heel wat voeten in de aarde gehad vooraleer het album is verschenen. Jasper: “De cd was begin 2014 af maar we vingen bot bij de platenlabels. Tegelijk waren er enkele sterfgevallen in mijn familie, verloor ik mijn werk en kwam er ook nog een relatiebreuk bij. Toen heb ik besloten om het album eventjes in de kast te steken. Een jaar later hebben we met frisse oren naar het album geluisterd. De nummers bleken propvol te zitten. De overtollige arrangementen hebben we dan maar weggelaten in een meer open mix. De plaat was niet langer vermoeiend om naar te luisteren. Het plan was om dan in eigen beheer te releasen. Toen we ‘Wise Old Owl’ als free download aanboden, bleek er echter interesse te zijn van Starman Records. Een platenlabel dat er voor wou gaan: het was een geschenk uit de hemel. “

11.06.16 & 14.06.16 CMYK

CMYK

FACE TO FACE met gerenommeerde jury

UNIEK 3-DAAGS BOOTCAMP voor alle finalisten

ÉÉN JAAR COACHING door een Top-DJ en tal van speelkansen voor de laureaten

Inschrijven vIa www.vi.be TOT EN MET 31 juli 2016

V.U. Provincie Vlaams-Brabant, Provincieplein 1, 3010 Leuven

WWW.45TOEREN.BE

Angels Die Hard ‘Mood Ring’ Heaven Hotel/Jezus Factor y

Twee jaar geleden debuteerden de engeltjes Thomas, Rob en Alex met hun uitermate groovende instrumentale psychedelische uitspattingen, en oh euforie, ze zijn er weer met de opvolger ‘Mood Ring’. Yep, een lp is rond en er wordt nog steeds gehandeld in verschillende gemoedstoestanden zoals weemoed, gelukzaligheid, escapisme en een boel liefde. Het trio trekt rockend van leer met de eerste noten van ‘Rat Park’ om dan in droommodus te schakelen op ‘Surrounded By Beautiful Things’ dat gaandeweg openbloeit met staccato The Edge-gitaartjes. ‘Angel Hive’ schroeft het tempo weer even op om dan uit te dijen in hemelse sferen met - hoe kan het ook anders - een engelenkoor. Zachtzoemende synths begeleiden de meesterlijke kippenvel-gitaartokkels van Thomas Noppe, en nemen iets later de zanglijnen voor hun rekening in de magistrale titeltrack. Oosterse sferen en Motörhead-gitaren bepalen de sfeer in ‘Bokito’, Ennio Morricone en Ry Cooder die op ‘Goona Goona’. Een subtiele knipoog naar ‘Baker Street’ doet je uitgeleide, maar draai die plaat gerust weer om. (boo)

de portables ‘The Killing Horizon’ 9000 Records/Consouling Sounds

De indruk bestaat dat de portables per toeval en zonder al te veel druk op de ketel twee decennia bestaan. Jürgen De Blonde, Bertrand Lafontaine, Wio D’Hespeel en Hans Gruyaert hebben iets met lolligheid en tongue-in-cheek-ironie waardoor ze de waarde van hun platen soms op bijna verontschuldigende wijze lijken weg te lachen. Voor niets nodig in ieder geval: het nieuwe album ‘The Killing Horizon’ is postrock grand cru die de eigen omschrijving “postpsych, sleezepop & frietfolk” overstijgt. Doorheen de plaat loopt een jongens & wetenschapvibe (kwantumfysica, iemand?) en zowel qua sound als in vorm (de lengte van de tracks) getuigt de muziek van veel zin voor avontuur en ontdekking. ‘The Killing Horizon’ is geen achteloos tussendoortje maar een bijzonder gevarieerde en intrigerende release waarop invloeden van Pink Floyd, Tortoise en Tape Cuts Tape het gezelschap krijgen van kosmische Musik én een vette dosis dub. Top! de portables hadden hun twintigste verjaardag niet beter kunnen vieren. (bvm)

The Arch ‘Fates’ Dark Tunes

Dertig jaar (!) na de release van de debuutplaat komt de band uit Breendonk aanzetten met de opvolger. Helaas zijn de leden in tussentijd blijkbaar niet zo vaak buiten geweest want het resultaat een mix van gitaren en elektronica waar pakweg The Sisters Of Mercy en Killing Joke niet vies van zijn - klinkt vaak niet alleen nogal repetitief, maar vooral gedateerd. Het in het Duits gezongen ‘Immerzu’ is dan weer onbedoeld grappig; een soort schlager voor vampieren. Wel de moeite: ‘Gasoline Lady’, ‘One By One’ en het opvallende ‘Deaf & Blind’. Met name van dat laatste wil (mb) zeker rmeer horen.

BeraadGeslagen ‘BeraadGeslagen’, ep W.E.R.F. Records

Lander Gyselinck ken je als het rode bloedcellen producerende beenmerg van STUFF., Fulco Ottervanger als de overtreffende trap van bevlogen productiviteit, ook bekend van De Beren Gieren en STADT. Samen specialiseren ze zich naar eigen zeggen in snode impro’tjes, en dat is verdomd accuraat geformuleerd van de heerschappen. Na jarenlang vrijblijvend gepingel boksten de soulmaten een titelloos ep’tje in elkaar dat na een gezapige, introspectieve opener vastberaden koers zet richting vrolijke chaos. Ottervanger laat de synths nu eens rakelings langs de afgrond scheuren en tovert er even later een lieflijk melodietje uit tevoorschijn. Gyselinck roffelt, stampt en schuifelt, laat af en toe ruimte voor een streep spoken word van Ottervanger en zorgt voor de rest dat de groove lekker strak blijft. Ga ze zeker ook live zien! (mvm)

Bobby C ‘Eyes Of The Beholder’, ep Eigen Beheer

NOT-a-singer-songwriter maar een band. Bobby C, een vijftal uit Eeklo rond zanger/gitarist Bob Caussyn, gaat op de eerste ep ‘Eyes Of The Beholder’ aan de slag met het Britpopgevoel van Alex Turner, de lijzige zanglijnen van Balthazar en de (vergeten?) belpop van Kamino. De glasheldere productie van Klaas Tomme (Ides Moon, St. Grandson) staat ten dienste van catchy songs die nooit echt het verschil maken. Sympathiek maar ook een beetje doorsnee, deze ep. (bvm)

Book Of Air ‘Vvolk’ Granvat

Na het experiment met de wel heel bijzondere liggende concerten waarbij het publiek neergevlijd op kussens de muziek over zich heen kon laten zweven, is er nu ook de soundtrack. Een improvisatietrip gebracht door zowat achttien muzikanten (exacte info ontbrak bij de perslink) die op zoek gaan naar de specifieke perceptie tussen klank, tijd en natuur. De twee voornaamste ankerpunten hierbij zijn rust en time stretching. Muziek waar je letterlijk en figuurlijk tijd voor moet nemen. De enige aanduidingen die je als luisteraar krijgt, zijn de twee titels, ‘Lente>Zomer’ en ‘Herfst>Winter’ (elk vierentwintig minuten). “Turn on, tune in, drop out” zoals Timothy Leary het al in de sixties verkondigde. (gtb)

Fake Indians ‘Khalash Morons’, ep Kink y Star Records

Hun ep ‘D For Dental - Hot Fag’ is nog maar net de deur uit of de Antwerpse shoegazers van Fake Indians hebben er alweer een tweede klaar. Op ‘Khalash Morons’ zijn Fake Indians, in tegenstelling tot de voorganger, een volwaardige band geworden en dat hoor je ook. De organische feel van ‘Ghali’ en ‘Time/ Sings’, twee nummers die ook de vorige ep sierden, verklapt immers dat het plaatje live is opgenomen. Daarnaast hoor je in ‘27 Okay’ en ‘Terror Squadron’ duidelijk dat de sferisch feel voor een scheurende, aan Sonic Youth-schatplichtig ninetiessound plaats heeft gemaakt met af en toe een psychedelische uitstapje zoals in ‘Opal Mantra’. ‘Khalash Morons’ is een knap plaatje waarop Fake Indians zich een band tonen die weet welke richting het wil. (jdb)

Gadje Scum ‘There Used To Be Noise’, ep Den Hoed Music

Het Gentse Gadje Scum verblijdt ons inmiddels alweer een vijftal jaar met een mix van wereldwijze muziekjes en elektronica. Op deze ep zetten de bandleden een en ander verder: Krust-achtige drum-‘n-bass neemt het op tegen een swingende Balkanfanfare in ‘Line Up’, in het titelnummer mag dub(step) aanschurken tegen ska terwijl de instrumentale afsluiter ‘Didgital’ een iets experimentelere versie van ‘Line Up’ is, met een paar fijne samples. Een en ander zorgt voor warme en vooral dansbare resultaten. (mb) is nog altijd niet overtuigd van de hiphop-vocals, maar op het podium is een feestje dus zo goed als gegarandeerd.

The Herfsts ‘Everybody Herfsts’, ep Noisesome

The Herfsts is een zevenkoppige band uit het Leuvense die ondertussen zowat elk jeugdhuis in Vlaanderen en omstreken heeft leren kennen. Sturm und Drang-gewijs spelen de bandleden al geruime jaren vele podia plat en op deze nieuwe ep vertaalt die onvermoeibaarheid zich verder naar vier songs die meer energie uitdragen dan een groot blik Monster Energy. Openen doen ze letterlijk met veel toeters en blazers op ‘Two Dancers’ maar dan wel gekoppeld aan een song die het verdient om voor een massa gespeeld te worden. Geleidelijk aan wordt de ep lichtjes duisterder van toon en afsluiter ‘The Sound Of A Manhunt’ doet zijn titel dan ook alle eer aan als een met synths, zware drums en harmonieus geschreeuw voortgeduwd anthem. Dat ze met deze ‘Everybody Herfsts’ onder hun arm deze zomer nog maar eens goed van jetje geven op alle mogelijke plaatsen, want het wordt steeds duidelijker dat deze band een blijvertje is. (ps)

BILBO RECOMMENDS

‘‘STA FF PICK S ’’

14,50€

12,50€

ANOHNI

RAIME

FLUME Skin

Strange Little Birds

GARBAGE

TEMPER TRAP

14,50€

16,00€

14,50€

10,50€

15,50€

SWANS

MINOR VICTORIES

FEWS

MELANIE DE BIASIO Blackened Cities EP

BOBBEJAAN SCHOEPEN Duivels in de hel

15,50€

14,50€

RICHARD ASHCROFT

ZIGGY MARLEY Ziggy Marley

Konnichiwa

SKEPTA

THE KILLS

STEVE GUNN

15,00€

14,50€

16,50€

HOLY FUCK

JUNGLE BY NIGHT

JAMES BLAKE

PAUL MCCARTNEY

Hopelessness

The Glowing Man

These People

Congrats

Tooth

Minor Victories

The Traveller

Means

VOLBEAT

Seal The Deal & Let's Boogie

A LT E R NAT I V E ON L I N E R E C OR D S T OR E • BI L B OR E C OR D S . BE BI L B O • MG R . L A DE U Z E PL E I N 2 • B -3 0 0 0 L E U V E N

Ash & Ice

The Colour In Anything

Thick As Thieves

Eyes Of The Lines

Pure

Honeymoon Cowboys ‘Liberating The West’ Still

Siglo XX behoorde in de jaren ’80 tot het allerbeste wat de Belgische new wave te bieden had. Nu hebben twee leden daarvan Honeymoon Cowboys opgericht, blijkbaar om te bewijzen dat oude zakken nog perfect relevant kunnen wezen als ze dat willen. Luister maar eens naar de geweldige opener ‘Time Is Not Our Friend’, wat enigszins doet denken aan de ochtend na een orgie van Nick Cave, Johnny Cash, Joy Division en The Swans. Het stemgeluid zal de jongere lezertjes dan weer doen denken aan The Editors. Of ook wel: waar rock, wave en country elkaar ontmoeten. En daarmee is de toon van de plaat meteen gezet. Ook prima: het lichtvoetige titelnummer, ‘Everything Is On Fire’ (The Doors iemand?), ‘When The Sky Paints Blue’ en afsluiter ‘Waiting For A Friend’. Wow, echt wow. (mb)

Les Tigresses Rouges ‘Les Tigresses Rouges’, ep Eigen Beheer

Karo, Silke, Leen en Bieke vertellen over hun liefdesleven op hun eerste ep’tje. Dat ze buiten gebruik zijn omdat een lief hen heeft laten zitten voor een ander of over hoe druk het leven kan zijn. Allemaal heel herkenbaar en toegankelijk. Qua stijl gaan ze de Franse chanson achterna en leunt hun sound dicht aan tegen cabaret. Volgens hun tourschema gaan ze een drukke zomer tegemoet, dus erg moeilijk kan het niet zijn om Les Tigresses Rouges eens live mee te pikken. Muziek voor op zondag. (pl)

Managua ‘Near The Canal’

Italian Boyfriend ‘Facing The Waves’ 62T V Records

Net op tijd, die ‘Facing The Waves’. Italian Boyfriend brengt met dit debuut de ideale lenteplaat. Twee jaar geleden kropen Cesar Laloux (toetsenist van BRNS), Sarah Riquelle en Marc Picard samen om heel lieve surfpop te maken en het resultaat is adorabel. Het frisse ‘So French’ is lief en kan als maat voor de hele plaat gebruikt worden: speels, grappig en met een hoog we doen wat we willen-gehalte. ‘Everything That I Want’ is dan weer een prachtig voorbeeld van liefde op het eerste gezicht, maar dan via je oren. Daarmee hebben we het hele album eigenlijk beschreven. Mocht je nog zoeken naar de soundtrack van de komende zomer, heb je die bij deze gevonden. (pl)

L’heure Du Malheur ‘Le Trou Noir’, usb-ep Eigen Beheer

Is er sprake van evolutie ten huize L’heure Du Malheur? In zekere zin wel. ‘Forêt d’Etoiles’ was iets stemmiger en dromeriger dan ‘Le Trou Noir’. De nieuwe, op gepersonaliseerde usb-kaartjes verkrijgbare ep is iets bedaarder en donkerder van toon dan de debuutplaat uit 2014. De Simon & Garfunkel-toets is er nog steeds maar L’heure Du Malheur zweemt nu ook op bescheiden wijze naar treurwilg Will Oldham aka Bonnie ‘Prince’ Billy. Een verdienstelijke ep is het resultaat. Al mag de muziek van L’heure Du Malheur in de toekomst nog wat meer beklijven om echt het verschil te maken. (bvm)

Eigen Beheer

Wat electro-effecten en vederlichte beats en dan duikt plots een sirenestem op met wat later een passende gitaarsolo. Neen, dit is geen nieuwe cd van Dido of Beach House maar puur Belgisch werk, zij het wel met internationale kwaliteiten. De overige vier nummers hebben elk een aparte eigenheid maar dobberen verder in een gelijkaardig idioom. In ‘These Words’ maakt bijvoorbeeld de trompetsolo het verschil. ‘Veiled Melancholy’ is een passende titel bij een Julee Cruise verwante song. ‘Tea In Vermont’ is dan weer vintage Vaya Con Dios. Johan Loeckx en Marie Schoovaerts (het duo achter Managua) leveren samen met de gastmuzikanten het zomerschijfje van 2016 af. Ook voor fans van Hooverphonic-pop. (gtb)

MOAR ‘I Wanna Horse’ Belly But ton Records

Wat krijg je als je aan het duo van The Jagged Frequency nog een gelijkgestemde toevoegt? Fluitjespunk, volgens de heren van MOAR. Geen idee wat ze daarmee bedoelen, maar volgens ons betekent het zoveel als lofi-surfpunk die ze rechtstreeks uit de garage knallen, met een flinke dosis fuzz die even rommelig is als een garage maar kan zijn. De openings- en titeltrack ‘I Wanna Horse’ is alvast het begin van een lekker vuile cassette. Wie geen stereo-installatie heeft, kan het album gelukkig ook op het minder old skoole internet kopen. Anyway… we want moar, op om het even welk medium! (jk)

La Muerte ‘Murder Machine’, ep Mot tow Sounds

De heren van La Muerte waren al een tijdje terug onder de levenden sinds hun AB-passage vorig jaar, met de daaruit getrokken live-cd. De pletwals dendert terug als vanouds verder en ze keren met deze Record Store Day-release terug naar hun vroegere formule, korte ep’s. Het is natuurlijk wel jammer en een beetje een waste of vinyl om een plaatkant blanco te laten, maar daar heeft La Muerte ongetwijfeld lak én een broertje dood aan. Slechts drie lappen verschroeiende, heavy rockherrie dus, die samen zo’n 14 minuten in beslag nemen. Opgenomen en gemixt door bandlid Dee-J en gemasterd door Alan Douches (Motörhead, Dillinger Escape Plan, Sepultura,...) in New York. Binnenkort live te zien op oa Graspop, fans kunnen zich met deze vette kluif intussen wel even zoet houden. (boo)

RMS ‘Blue’ Wizzhat Records

RMS is een jong rocktrio recht uit Libramont. Het betreft hier drie geweldig getalenteerde rockers die achteloos een bijna perfect uitgebalanceerde mix van stoner-, 70’s-, southern-, garage- en bluesrock ineen draaien. Origineel is het nooit echt, invloeden van Josh Homme, Alex Turner en Jack White zijn moeilijk weg te stoppen. Maar lekker is het vaak wel, zo is RMS een beetje de Waalse tegenhanger van Triggerfinger. We laten ons vertellen dat ook hun liveshows zeer overtuigend, ja zelfs opzwepend en flegmatiek zijn. Dus rockfans en festivalorganisatoren north of the border, geen redenen om deze band niet te checken! (dg)

Rootman J & The Zionyouth Crew ‘Under Jah Flag’ Eigen Beheer

Dit is alweer de derde plaat van het combo en brengt opnieuw prima rootsreggae. De groep – allemaal prima muzikanten - kleurt doorgaans netjes binnen de lijntjes, maar het sterke stemgeluid van Rootman J (aka John Bantou, afkomstig uit Sierra Leone) zorgt voor de nodige power om het geheel – al dan niet moraliserend - aan de gang te houden. Ook de jazzy uitstapjes mogen er zeker wezen. Staan Rootman J & The Zionyouth Crew binnenkort niet op een zomerfestivalletje bij jou in de buurt? Dan moet je misschien eens aandringen bij de organisator. (mb)

True Zebra ‘War of the Words’ Electrock

Kevin Strauwen verbleef twee maanden in Los Angeles en samplede er als het ware de donkere kant van de stad. Een en ander resulteert in een uitstekend, veelgelaagd en slim in elkaar gedraaid elektronicaplaatje dat het midden houdt tussen synthpop, ebm en donkere soundscapes. Dreigende hoogtepunten: ‘The Known’, het bijzonder sterke ‘Fuya’, ‘Ran’, het techno-achtige ‘Bitch’ en ‘Flashback’. Afsluiter ‘How’ kan zich dan weer moeiteloos meten met het kalmere werk van Nine Inch Nails. Jammer dat er hier en daar wat voorspelbaar gedreun op staat, maar voor de rest niets dan goeds over deze ‘War Of The Words’. (mb)

The Violent Husbands ‘Hot Wood’ Smoking Crab Records

Rumours ‘Infant’, ep Live Fast Die Young

Stefanie Mannaerts vuurt normaal het powercombo Brutus aan met oorlogsdrums en agressieve zang. Bij Rumours pakt ze het subtieler aan, al duwt de donkere elektronica van het viertal je evengoed de afgrond in. Denk aan The Knife met malaria, Arca, Zola Jesus en voodoorituelen in een tropisch regenwoud. Telkens als je bedwelmd raakt door het ijle gezang en de bevreemdende synths schreeuwen de zangeressen je ‘n schedelbreuk. Een kat-en-muisspelletje dat je telkens verliest, maar nooit beu raakt. (dm)

Small (Tom Tiest vs. Blaastaal) ‘De Arbeidsmarkt’ Eigen beheer

Twee maanden geleden bespraken we hier nog zijn plaat met Butsenzeller en nu laat Blaastaal (aka Bert Lezy) alweer een nieuwe samenwerking - deze keer met Tom Tiest (gitarist van The Valerie Solanas) - op ons los. Small staat voor Serious Music and Laughable Linguistics en is opnieuw het resultaat van een reeks geïmproviseerde sessies op Radio Centraal. Je mag je verwachten aan een zwalpende mix van samples, van de pot gerukte maar altijd mooie teksten en allerhande mysterieus geruis. En nee, het is niet altijd om te lachen. Maar wel vaak. (mb)

Hoe minder middelen, hoe beter de cd, zou je zowaar denken bij The Violent Husbands. Het titelloze debuut was weliswaar een genietbaar popplaatje maar dit is toch wel straffere kost. Als echte hobo’s gingen ze samen zitten rond een gezellig kampvuurtje onder een verlaten brug en namen ze daar elf nummertjes op. Met de openingstrack bewijzen ze nog steeds de knack te hebben om pure sixtiespop uit hun mouw te schudden. Alsof Roy Orbison ooit op de surftoer ging. Ook ‘Best Man’ klinkt als een verloren parel uit het verleden terwijl ‘How Many Girls’ pure Beach Boys unplugged is. Natuurlijk mocht hier geen blues ontbreken. Met ‘Honesty Blues’ is dat opgelost. Een heuse “working song” in de versie van drie zwervers. ‘Skin Your Face Off’ lijkt dan weer als een bonustrack uit Bob Dylans filmmuziek voor ‘Pat Garrett & Billy The Kid’. Met ‘Last Song’ treden ze in de voetsporen van Dire Straits, periode ‘Water Of Love’. Enige misser is de afsluiter. Monty Python op een John Lee Hooker-beat had het kunnen worden maar is het net niet. Voor de rest, straffe cd. Hopelijk wachten ze niet opnieuw negen jaar om nieuw werk uit te brengen. (gtb)

Willow ‘Zacht’, ep [PIAS]

Wat blijft er nog van Willow over als de vrolijke, huppelende deuntjes verdwijnen en het dansbaar geweld plaats moet maken voor fluwelen strijkers en ingetogen blazers? Heel wat, zo blijkt met de ep ‘Zacht’, waarop de jolige Leuvenaars enkele songs herleiden tot de essentie. Ook zo goed als naakt blijven de nummers overeind en daarmee bewijst de band dat ze precies weet hoe degelijke popsongs in elkaar zitten. Hoewel ‘Stay Stay Stay’ misschien iets té bedeesd verder kabbelt, zijn het mystieke ‘Temperture Drop’, de orkestrale cover van Billy Braggs ‘A New England’ en uberhit ‘Gold’ ook in hun nieuwe jasje zeer overtuigend. (hdb)

18+ ‘Collect’ Houndstooth

Toen 18+ in 2014 het debuut ‘Trust’ uitbracht, was de band omhuld door een mysterieuze waas van anonimiteit en hype. Dat kwam zo: de mannen- en vrouwenstem achter de verstilde trap-ballads wilden aangesproken worden als Boy en Sis en de shows die ze speelden vonden niet zelden plaats op modedéfilés, kunstbiënnales of andere cultureel verheven gelegenheden. Tegenwoordig mogen we gewoon Justin en Samia zeggen en weten we dat de mannelijke helft in Berlijn resideert en de vrouwelijke helft vanuit Honolulu opereert. Ook in Hawaï slaat de klimaatverandering blijkbaar onverbiddelijk toe, want de onderkoelde beats op ‘Collect’ kunnen evenveel zonlicht verdragen als de melkwitte bovenbenen van de doorsnee Noord-Europese strandganger. Verder: meer uitgewerkte songstructuren, meer continuïteit in de productie en duidelijkere knipogen naar popgevoelige indie-r&b. Blijft hier en daar nog steken in zoutloos gewauwel, maar is desalniettemin een project in beweging dat we graag op onze radar houden. (mvm)

Amber Arcades ‘Fading Lines’ Heavenly Recordings

Voor haar debuut grabbelde de Nederlandse Annelotte de Graaf al haar spaargeld bij elkaar en trok ze naar de big apple. ‘Fading Lines’ vond zijn inspiratie in tijd, toeval, continuïteit en magie. Of het nu gaat om haar ideeën voor een utopische stad (‘Constant’s Dream’) of om een jetlag (‘Turning Light’), haar nummers zijn overtrokken met een warme gloed van emoties en doorspekt met aanstekelijke beats (‘Perputuum Mobile’) en krinkelende gitaren (‘Right Now’). Interessant weetje voor de liefhebbers: naast haar muziekcarrière werkt deze dame ook voor het oorlogstribunaal van de Verenigde Naties. Als dat geen speciale combinatie is! (ne)

Ólafur Arnalds – V/A ‹Late Night Tales› Late Night Tales

Nadat hij veel lof oogstte met zijn debuutalbum ‘And They Have Escaped The Weight Of Darkness’ in 2014, ging het alleen nog meer bergop met de IJslandse Ólafur Arnalds. Terwijl hij trouw blijft aan een traditie van klassieke muziek, speelt en experimenteert hij met elektronische klanken. Zijn grootste troef is de manier waarop hij met stilte omgaat. Ontzettend toepasselijk op zijn versie van ‘Late Night Tales’, een concept waarbij de grootmeesters der muziek hun favoriete nachtmuziekje verzamelen. Die spookachtige maar betoverende stilte loopt door Arnalds’ instrumentale versie van Odesza’s ‘How Did I Get Here’. Of het nu eigen interpretaties zijn van post-dubstep (‘Last Remnants’), techno (‘Orgoned’) of zelfs popklassiekers zoals Destiny Childs ‘Say My Name’, Arnalds ijzingwekkende klanken warmen

Band Of Horses ‘Why Are You OK’ Caroline

Na lang reikhalzend uitkijken, verrassen Ben Bridwell en de zijnen ons opnieuw met een frisse plaat. Drie prachtalbums op rij, een minder kwalitatieve plaat en een live-compilatie verder, weet het vijftal ons opnieuw een stukje van ons hart op te eisen. De vooruitgeschoven single ‘Casual Party’, een knoert van een oorwurm met zijn aanstekelijke refrein, hadden we alvast grijsgedraaid op Youtube ter opwarming. Dat Bridwell zich niet afzonderde in een uithoek van de wereld, maar zich opsloot in een omgeving met hoog oestrogeengehalte is duidelijk. Vanaf de lang uitgesponnen openingssong ‘Dull Times The Moon’ word je begroet door de typische Band Of Horses-sound: de falsetstem van Ben Bridwell, omkaderd met een warme harmonie van gitaar, bas en drums. ‘Solemn Oath’ neemt je mee op een zonnige trip tussen Americana en rock, terwijl ‘Hag’ met momenten doet denken aan het melancholische karakter van het eerdere werk op ‘Infinite Arms’. Maar er is ook speelruimte voor elektronica, zoals op ‘In A Drawer’ waar dromerige vocalen en catchy synths op de voorgrond treden. Maar het zijn de meer ingetogen, tragere luisterliedjes zoals het wondermooie ‘Lyin Under Oak’ en het countrydeuntje ‘Country Teen’ waarop Band Of Horses zoals altijd op uitblinkt. Yieha! (ne) je koude ziel op. Verder maakt hij alleen maar briljante keuzes zoals Julianna Barwick, Four Tet of James Blake en verwent hij ons met twee exclusieve nummers van zijn hand (‘Kiesthesia I’, ‘RGB’, ‘Orgoned’). Mooi zo! (ne)

Daymé Arocena ‘One takes’ Brownswood Recordings

Als je een plaat uitbrengt op het immer excellente Brownswood Records van Gilles Peterson dan weet je dat je vroeg of laat terechtkomt in de platenkelder van de labelbaas. Daymé Arocena, de Cubaanse nachtegaal die met ‘Nueva Era’ vorig jaar een Caraïbische parel van een debuut afleverde, kreeg tijdens zo’n platenexpeditie zelfs ineens een micro onder de neus geschoven om er prompt haar eigen versie te geven van een eclectische assortiment Peterson-favorietjes. Vijf covers dus, die variëren van Italiaanse obscuriteiten tot Amerikaanse housecuts. Er is het zeer toepasselijke ‘Gods Of Yoruba’ van Horace Silver, ‘African Sunshine’ van Sun Ra Arkestra en het weergaloze ‘El 456’ van Los Britos, één van de geheime wapens van de Peterson sound system. Daymé neemt het tot zich als een bordje Cubaanse frijoles met rijst en zet het zonder verpinken om in een stomende Cubaanse jazz-jam. Topper. (mvm)

Joseph Arthur ‘The Family’ Real World Records

Toen Peter Gabriel de Amerikaanse singer-songwriter Joseph Arthur midden jaren negentig bezig zag, werd deze prompt ingelijfd bij Gabriels label Real World Records. Talrijke albums later heeft

Joseph Arthurs een sterke (live)reputatie als muzikant opgebouwd door in z’n eentje een rijkgeschakeerd klankenpallet op te trekken. Zijn jongste album ‘The Family’ is hier een uitstekend voorbeeld van. Opnieuw kiest Arthur ervoor om alles zelf te doen, van zang tot drum, piano, gitaar en toetsen, om er een dynamisch geheel van te maken. Ook tekstueel kiest hij voor een persoonlijke aanpak door het veelzijdige concept van familie helemaal te doorgronden. Het resultaat klinkt misschien minder intiem dan je verwacht van een singer-songwriter die zulke thema’s aansnijdt, de knappe gelaagdheid en opbouw zorgen ervoor dat songs als het geweldige ‘Machines Of War’ vooral groots klinken. Maar in de kern schuilt steeds dat kwetsbare hart van de artiest. En dat maakt ‘The Familiy’ juist tot een sterke plaat. (jdb)

Richard Ashcroft

popsongs schrijven en dat doet hij dan ook met verve. Single ‘This Is How It Feels’ heb je ongetwijfeld al eens op de radio horen passeren en nu weet je eindelijk van wie dat nummer is dat daarna heel de dag in je hoofd blijft hangen. Maar ook ‘They Don’t Own Me’ , het Eurovisiesong-achtige ‘Hold On’ en de verbeterde versie van ‘The Scientist’ van Coldplay (‘Black Lines’) zijn dodelijk efficiënt als meewiegbare oorwurm. Met het gevaar die torenhoge arrogantie weer op te wekken moeten we toch toegeven dat Richard Ashcroft met deze ‘These People’ een ijzersterke popplaat heeft afgeleverd. (ps)

Band Of Skulls ‘By Default’ 8Ball Records

Op het paspoort van de leden van Band Of Skulls staat naast geboorteplaats Southampton gedrukt, maar de muziek doet vermoeden dat de Britten een flinke portie Amerikaans bloed in hun lijf gepompt kregen. ‘By Default’ is reeds het vierde album en is geproducet door Gil Norton (Pixies, Patti Smith, Foo Fighters) en friste de bluesy sound van de Britten wat op. De brute openingstrack ‘Black Magic’ grijpt je meteen bij de keel en zet de toon voor de rest van het album. ‘Killer’ is energetisch spierbalgerol op z’n best terwijl ‘So Good’ en ‘Erounds’ net een pak ingetogener zijn en zo zorgen voor een fijn evenwichtig op de plaat. ‘By Default’ is een verdienstelijk album waar je onbewust het gaspedaal wat dieper instampt terwijl je in de auto zit. (jdv)

Natalie Beridze ‘Guliagava’ Monika Enterprise

‘Guliagave’ is een zelf uitgevonden woord, wat voor Natalie Beridze zoveel betekent als troost en genegenheid. Maar verwacht van Beridze haar negende album in dertien jaar tijd geen knuffelrock. De Georgische componiste schildert met laptopelektronica en synths een hedendaagse collage van r&b, dubstep, ambient en pop. Experimenteel, maar zonder irritant moeilijk te willen doen. Denk aan het dromerige van Cocteau Twins dat wordt uigekleed door het gestoorde van Aphex Twin. We horen scherpe, knetterende beats, plotse wendingen en zachte popmelodiën. Trippy plaatje met interessante, uitdagende composities. (dw)

‘These People’

Kasper Bjorke

Cooking Vinyl

‘Fountain Of Youth’

In de nineties waren er weinigen zo cool als The Verve-zanger Richard Ashcroft. Jammer dat hij dat van zichzelf ook vond waardoor zijn arrogantie tot aan de Tower Of Londen reikte. Anno 2016 is hij hopelijk een beetje gekalmeerd, al kan je dat natuurlijk nooit zeker weten. Wat we wel weten is dat hij zichzelf met deze ‘These People’ terug helemaal op de kaart zet als songsmid en zijn iconische status beetje bij beetje bijspijkert. Op dit vierde solo-album weet Richard Ashcroft perfect waar hij heel goed in is, namelijk rijkelijk gearrangeerde en zeer melodieuze

HFN Music

Een plaat vol genietbare elektronica, die de club angstvallig ontwijkt en eerder heil zoekt in de bescheidenheid van de woonkamer, ziehier het uitgangspunt van ‘Fountain Of Youth’, de nieuwe worp van Kasper Bjorke. Missie geslaagd, want zelden voelden we de dansvloer naderen, al werd de huisraad wel eens flink door elkaar gerammeld. Zeker bij de vuige garagetonen op ‘Palindromos’ dreigden er wel wat stukken uit de kast te vallen, maar die storm ging snel liggen. Al legt ‘Köln’ nog wel de weg open naar techno. Met de heerlijke, instrumentale versie van ‘Cloud 9’ volgt er echter een afslag, waar de zweverige en tintelende basjes je meteen om-

armen, al vervalt de magie ervan snel met de saaie radio edit van datzelfde nummer als bonustrack. Gelukkig beperken we de airplay enkel tot de naakte versie, waar meer techhouse-geladen werkstukken als ‘Klint’ en ‘Rays’ de sfeer wel intact houden. Met deze ‘Fountain Of Youth’ lijkt onze woonkamer plots een heel aangenaam plekje, eentje waar we nog graag even willen vertoeven. (kc)

verwachtingen niet helemaal inlossen. Het geflirt met reggae is hier onbestaande en we krijgen een mooi consistent muzikaal verhaal dat zowel de nostalgici als vernieuwing-zoekers kan bekoren. We kijken reikhalzend uit naar de live shows, waarop oa Beastie Boy Money Mark hen zal vergezellen. (boo)

Boys Noize

Haevenly Recordings

M. Craft ‘Blood Moon’

‘Mayday’ Boys Noize Records

De nieuwe Boys Noize mag dan een noodkreet lijken, het is er verre één van. Veeleer een baken dat alle technofans weer richting Alex Ridha zal stuwen, deze ‘Mayday’. Met zijn blik op het heden, zonder daarbij de nostalgische toets te vergeten, pompt de Duitser ons weer vol beats, met een rist gasten als Benga, Remy Banks en Hudson Mohawke in zijn zog. Al duurt het even voor het feest echt losbarst. Het snoeiharde ‘Overthrow’ mag dan wel meteen in een rave ontaarden, het blijft wat aanmodderen tijdens mindere goden als ‘Mayday’ of ‘Dynamite’. Pas bij het zalige ‘Euphoria’ en ‘2 Live’ is de trip echt vertrokken en worden we langzaamaan volledig opgehitst, waarna met ‘Would You Listen’ en ‘Revolt’ regelrechte kopstoten volgen. Murw geslagen blijkt het bloedmooie ‘Starchild’, getooid met de vocale pracht van Channy Leaneagh van Polica, enkel nog harder te zalven, waarna de nostalgische streep nog volgt met Ridha’s versie van ‘Los Niños Del Parque’ van Liaisons Dangereuses. We hebben het allemaal maar wat graag ondergaan. (kc)

Carnival Youth ‘Propeller’ Popup Records

Letse indie-rockbands zijn sinds mensenheugenis even druk bezaaid als palmbomen in pakweg Wortegem. Carnaval Youth ontkiemde de laatste jaren toch in de tuin van de muziekwereld, zo werd het debuut ‘No Clouds Allowed’ in het thuisland verkozen tot beste album van het jaar. Toegegeven: wellicht stonden toen alle deelnemers op het podium, maar dat doet deze prijs toch geen oneer aan. Opvolger ‘Propeller’ breit verder op het recept waar de voorganger goed in was, het bevat namelijk aanstekelijke nummers met de energie van rockmuziek. ‘Surf’, ‘Seagulls On Bicycles’ en ‘Hunting For The Sun’ beschikken over een enorm nostalgisch dansbare groove. Carnival Youth is een bijzonder smakelijk tussendoortje en momenteel het beste wat Letland op muzikaal vlak te bieden heeft. (jdv)

James Blake ‘The Colour In Anything’ Polydor Records

Telkens wanneer James Blake vers materiaal uitbrengt, stelt zich de vraag hoezeer dit op ons gaat inhakken. Wederom schept de man op deze ‘The Colour In Anything’ een canvas dat een veelvoud aan wonderlijke penseelstreken vervat, die ons muzikale hart diep beroeren. Pure melancholie die speelt met minimale electronica – of is het andersom? –, die subtiele ingetogen zijsprongen veinst. Zelden uitbundig, steeds doorleefd, zonder een misplaatste noot. Via het bloedmooie ‘Radio Silence’, met zijn weemoedige synths, daal je af in het fabelachtige geluidsuniversum van Blake, om met ‘Points’ en ‘Love Me In Whatever Way’ even van r&b te proeven. Op ‘Timeless’ vallen er flarden van dance te rapen, die eindeloos lijken te betoveren. Net als die hypnotiserende bleeps van ‘Put That Away And Talk To Me’, met het stemgeluid van de Brit als enige bindmiddel. Of het funky ‘I Need A Forest Fire’, een fraai duet met Bon Iver dat ons steeds weer een warm gevoel geeft. Kortom, met ‘The Colour In Anything’ levert James Blake weer een prachtplaat af, eentje die simpelweg niet te weerstaan is. (kc)

‘Treasure House’ Kobalt Label Ser vices

Vijf jaar geleden verraste Horrorsfrontman Faris Badwan door op de proppen te komen met een album dat hij had ingeblikt met Rachel Zeffira, zangeres en multi-instru-

Curse Ov Dialect ‘Twisted Strangers’

mentaliste die vooral in operamiddens bekendheid geniet. Het resultaat, ‘Cat’s Eyes’, maakte met z’n op 60’s popmuziek én film geïnspireerde songs zo’n indruk dat het nog steeds geregeld opgelegd wordt. Al dreigt daar stevig verandering in te komen, nu met ‘Treasure House’ eindelijk een opvolger afgeleverd wordt. Vorig jaar liet het duo al even van zich horen met de soundtrack van de softpornoprent ‘The Duke of Burgundy’, een muzikaal zoethoudertje dat het wachten enigszins draaglijk maakt, maar nu is het eindelijk echt raak. Al vallen enkele zaken op te merken. ‘Standoff’ leunt immers iets te veel tegen The Horrors om zijn stek op deze plaat te rechtvaardigen en ‘Be Careful Where You Park Your Car’ klinkt als een afleggertje van The Pipettes, maar verder niks dan lof voor dit album. Laat ‘Everything Moves Towards The Sun’ je bedwelmen, dompel je onder in de schaamteloze, maar overweldigende romantiek van ‘Chameleon Queen’ of val voor ‘Names On The Mountains’, dat heerlijk knipoogt naar Au Revoir Simone. Wederom een plaat om enkele jaren zoet mee te zijn. (jvb)

Clark ‘The Last Panthers’ Warp

Cat’s Eyes

Het wordt stilaan een beetje een klassiek verhaal. De muzikant die zich afzondert op een plek waar eenzaamheid wordt ingekaderd door de natuurlijke schoonheid. Ook M. Craft zocht deze isolatie op, in een hut aan de rand van de Mojavewoestijn. ‘Blood Moon’ is eerder een soundtrack bij dit landschap dan een album. M. Craft gaat uit van klassieke piano en verrijkt deze met strijkers, een occasioneel gitaarlijntje en een reverbstem. ‘Blood Moon’ kun je categoriseren onder het label nieuw klassiek, waar ook Jóhann Jóhannsson, Ólafur Arnalds en Library Tapes zich bevinden. Soms neigen de nummers net iets te veel naar het zeemzoete (zie ‘Love is the Devil’, met zijn gospelkoortje, of de vele stars, moons, dreams en loves in de songteksten), maar Craft weet met zijn derde album wel perfect de weidsheid van de woestijn op plaat te vatten. (dw)

Is er eigenlijk iets dat Chris Clark verkeerd kan doen? Na een resem uitstekende platen werd hem gevraagd om alle muziek voor de donkere Britse krimi ‘The Last Panthers’ te maken. Dat is zo goed meegevallen dat het resultaat nu apart wordt uitgebracht, niet als soundtrack

maar als volwaardige plaat. En dat is het ook geworden, als je tenminste titels zoals ‘Strangled To Death In A Public Toilet’ negeert. ‘The Last Panthers’ – waarop heel wat echte instrumenten naadloos aanleunen tegen prachtig uitgebalanceerde elektronica - is eenvoudigweg een schitterende plaat geworden met een heel eigen geluid, al hoor je hier en daar wel de invloed van pakweg Brian Eno en Aphex Twin. Maar genoeg gezeverd: laat je vooral gauw omarmen door de laatste panters. (mb)

The Claypool Lennon Delirium ‘Monolith Of Phobos’ Ato Records

Wat krijg je als je de mafste bassist van het westelijk halfrond zes weken opsluit met een Beatles-nazaat? The Claypool Lennon Delirium! Les en Sean hebben zich klaarblijkelijk geamuseerd, maar ook briljant gemusiceerd. De instrumenten en vocalen werden netjes onder hen tweetjes verdeeld en dat mondt in freaky funky psychedelica met, het lag in de lijn der verwachtingen, Beatles-harmonieën ten tijde van Magical Mystery Tour. Ook de eerste vier Pink Floyd-platen hebben ze er ter voorbereiding nog eens doorgedraaid lijkt het: Nick Mason-drums, Gilmourgitaartjes, zalige orgeltjes, twee onderling verschillende stemmen die zich toch wonderwel en wondermooi laten blenden én uiteraard als constante dé Claypoolbas. Het was even spannend, want destijds kon Oysterhead (Claypool, Stewart Copeland en Trey Anastasio) de

Monot ype

Als Melbournians Curse Ov Dialect niet zo’n compulsief originele hiphop maakten, dan kon dit zuiders rariteitenkabinet vol weirdostemmetjes en accenten beslist aan de bak als toneelgezelschap. Veelzijdiger nog dan bijvoorbeeld Busdriver of Antipop Consortium ten tijde van ‘Arrhythmia’, brengen deze ninetiesveteranen een hoogst eclectische, constant variërende mix van exotische folk, inheemse klanken, vrolijk gechopte, melodieuze beats en een dosis genialiteit. Het plezier druipt er van af, maar tegelijkertijd hoor je: dit zijn geen grappenmakers maar pur sang hiphoppers die de smoel van de duivel willen snoeren. Hoogtepunten genoeg: de aanstekelijke panfluit op ‘Return Of Them All’, het dissonante ‘Busy Streets With Lazy Minds’ en het Indonesisch klinkende refreintje op ‘Mountain Pressure’. De titeltrack samplet dan weer flarden van het ‘Mysterious Cities Of Gold’-thema en heeft tonnen bounce voor een track met clavecibel en elektrische gitaar. Héél straf. (kh)

D.A.R.K. ‘Science Agrees’ Cooking Vinyl

D.A.R.K. is zowaar nog eens een old school bandnaam gevormd uit een acroniem want de groep bestaat uit Dolores O’Riordan, Andy Rourke en Olé Koretsky. Vooral de D.A.R. zijn muzikanten die de kneepjes van het vak reeds kennen als respectievelijk zangeres bij The Cranberries en bassist bij The Smiths.

Toch kan je je op deze ‘Science Agrees’ afvragen welke kneepjes van welk vak ze reeds onder de knie hebben want hun collaboratie is een onsmakelijke cocktail van new wave bits en bleeps, te zweverige zanglijnen en lang vervlogen discobeats. De stem van Dolores O’Riordan zal nu eenmaal altijd doen terugdenken aan de kreunende “Zombie-e-ee-e” en blendt op geen enkele manier mooi met de scheurende stembanden van Andy Rourke.‘High Fashion’ recycleert het legendarische ‘Beats Of Love’ op een manier die strafbaar zou moeten zijn en ‘Gunfight’ is een nummer dat helemaal de foute kant opgaat. Wanneer er op ‘Steal You Away’ dan ook nog eens “they got methadon in heaven” gezongen wordt dan komt het besef dat dat we misschien wel te maken hebben met een uit de hand gelopen midlife-crisis-project. ‘Miles Away’ herhaalt de slagzin “drowning in sound” tot vervelens toe en laat dat nu net dé perfecte manier zijn om deze plaat te beschrijven: een album dat volledig verdrinkt in zijn sound en zelfs geen moeite doet om zich nog ergens aan vast te klampen. (ps)

Death In Vegas ’Transmission‘ Drone

Death In Vegas, dat zijn op dit moment Richard Fearless en Chris Blakey. Toen Fearless de band midden jaren ’90 oprichtte, zaten ze midden in de dance hausse van cross-over stijlen die door pakweg The Chemical Brothers, Prodigy en Underworld in gang was gezet. Death In Vegas werd dan niet zo’n household name, 20 jaar later zijn ze wel aan hun 6e album toe. ‘Transmission’ heeft nog weinig te maken met toen, gezien de overvloed aan synths die hier de dienst uitmaken. Eclectische dance, house en techno, die met zijn weerhaakjes en flashende, tegendraadse hooks eerder mikt op de langzame trip dan op de massa op de dansvloer, het bezwerende en lekker knetterende ‘Arise’ even buiten beschouwing gelaten. Het is dan ook lekker zweven op pakweg ‘Consequence Of Love’, het dreunende titelnummer of het iele ‘Flak’. Voor wie zijn beats en synths graag consumeert, ergens languit op de rug gelegen, met een dikke spliff tussen de lippen. James, de Silver Haze graag! (mc)

Denite ‘Everything I Know And I Will Never Know About You’ Redlight Music

Debuut van de in Berlijn residerende Spanjaard Denite op Redlight Music, met 12 tracks die tot stand kwamen in Berlijn, New York en Elche. Zwevende, meanderende synthpop, (tech-)house en electropop die al eens dik knipoogt naar Tiga en die met zijn warme, mellow vibes een onnozele grijns op uw bakkes toveren. Nu eens uitnodigend om die cabrio van de buurman te jatten en met uw beminde aan uw zij koers te zetten naar de horizon, de ondergaande zon tegemoet. Zet daarvoor ‘Berlin’, ‘New York en ‘Nothing Is Forever’ wat harder, en stap uit aan de club op de tonen van ‘The Art Of Letting Go’ of ‘When I Go Out’. Soms wat te re-

Green zijn als vanouds schunnig, decadent, poetisch en grappig. Wereldalbums wil hij nooit maken. Daar kruipt te veel tijd in en Green houdt zijn gecroonde los-uitde-pols-songs liever puntig. Een meester in aanstekelijkheid is hij wel. Classis sixties deuntjes, een sporadische knipoog naar spaghetti westerns of een mambomoment: Green weet er net als invloeden van Lou Reed en Serge Gainsbourg wel raad mee. Soms is spielerei ook achteloze genialiteit. Leve Adam! (bvm)

Groove Armada – V/A ‘Fabriclive 87’ Fabric

Holy Fuck ‘Congrats’ Innovative Leisure

Holy Fuck is voor samplemuziek wat punk voor gitaren was. In plaats van computersamples cleane rondjes te laten draaien, sleurden de Canadezen meters magneetbanden van films of cassettes door een recorder. Vooral live zorgt dat voor opwindende improvisatie en dolgedraaide euforie. Zes jaar na ‘Latin’ – waarmee de groep een breder publiek vond – kiest Holy Fuck voor een meer geraffineerde aanpak. De in chaos gemarineerde songs werden voor het eerst gepolijst in een volwaardige studio. Gelukkig lekte niet alle jus uit de brokken krauttronica: de drumcomputers breken nog steeds snelheidsrecords en de zang echoot tegen een muur kleurrijke geluidseffecten. Wel nieuw is het experiment met popsongs. ‘Neon Dad’ bevat bijvoorbeeld een catchy refrein met – nou ja – verstaanbare lyrics. En door het tempo een beetje te laten zakken, laat ‘Congrats’ meer reliëf horen in de Holy Fuck-tracks. Op het einde van de rit kan je opnieuw enkel maar heilige bimbam zeggen. Als je er de adem voor vindt. (dm) petitief en zichzelf herhalend, maar verder zijn we best te spreken over dit plaatje! (mc)

A. Dyjecinski ‘The Valley Of Yessiree’ Sideways Saloon

De Canadese, in Londen wonende artiest Artur Dyjecinski (uit te spreken als Dee-yeah-chin-ski) is de frontman van het garagegezelschap Dracula Legs. Op zijn solo-debuut ‘The Valley Of Yessiree’ klinkt hij als een croonende Adam Green die het lachen verleerd is. Het concept van de plaat? The failure of loneliness. Qua rauwe stripped back melancholie te omschrijven als Arthur Russell zonder de disco. Of denk gerust aan de donkere ziel van de muziek van Willard Grant Conspiracy. ‘The Valley Of Yessiree’ is sowieso een trage treurnis-sleper die gezien de tomeloze weemoed niet had misstaan in duyster. (bvm)

Globelamp ‘The Orange Glow’

Gold Panda ‘Good Luck And Do Your Best’ Cit y Slang

Verbazen doet Gold Panda op zijn derde album niet meer zozeer; plezieren daarentegen al te meer! Op ‘Good Luck And Do Your Best’ toont Gold Panda alweer dat hij als geen ander uiteenlopende samples tot een ruisend, gevoelvol geheel kan smeden. De ruis van oude platen kenmerkt nog steeds zijn complexe, gelaagde sound. Op dit derde album ligt Gold Panda’s beatgevoeligheid ergens tussen de glooiende stijl van ‘Lucky Shiner’ en het nerveuzere ‘Half Of Where You Live’. Hij speelt meer met complexe ritmes, en op het flitsende ‘Song For A Dead Friend’ doet hij zelfs aan Aphex Twin denken. Het contrast met het glooiende maar intense ‘I Am Real Punk’ is groot. Gevarieerd en bevredigend spul. (sn)

Wichita Recordings

Adam Green

Na een liefdesbreuk en het overlijden van haar dierbare vriendin Maia Hisomoto is het bevreemdende indie-sprookje ‘The Orange Glow’ een welgekomen catharsis voor Globelamp. Elizabeth le Fey, voorheen zangeres bij Foxygen, klinkt minder zwartgallig dan Soap & Skin en heeft de punky vibe van acts als Girlpool en Kimya Dawson. Alsof Joanna Newsom zich aan ‘Wuthering Heights’ van Kate Bush waagt. Psychelische art.folk met een donkere rand. Vakkundig geregistreerd door producer Joel Jerome (zie ook: Cherry Glazerr, La Sera). (bvm)

‘Aladdin’ Rough Trade

Soundtrack bij de tweede film die full timespeelvogel Adam Green aan de mensheid schenkt. ‘Alladin’ (met gastrollen voor o.a. Devendra Banhart, Macaulay Culkin,…) vertelt het verhaal van Alladdin (Adam zelve) die samen met zijn disfunctionele familie in een standaard Amerikaanse stad leeft waar een corrupte sultan de plak zwaait. “People say I’m the nature of the clown”, verkondigt Green op zijn nieuwe plaat en daar valt iets voor te zeggen. Te ernstig wordt het nooit. De teksten van

De veteranen van Groove Armada schoven aan voor de alweer 87e editie van ‘Fabriclive’. Het duo nam de naam van de reeks (ze begonnen hun dj-carrière trouwens in de gelijknamige club) erg serieus; de plaat is volledig live aan elkaar gemixt en er werd achteraf niks geretoucheerd of opgesmukt met effectjes. Een beetje zoals die goeie ouwe mixtapes dus. Inhoudelijk is het een ferme houseparty geworden, met tracks van o.a. Reset Robot, Flashmob, Hexxy en The Revenge – en natuurlijk zijn ze ook zichzelf niet vergeten. Feestje! (mb)

Marquis Hawkes ‘Social Housing’ Houndstooth

Wat krijg je als een producer een wel zeer uitgebreide platencollectie ter beschikking heeft waar jazz, vette, oude soul, disco en funk alomtegenwoordig zijn? Het antwoord is wellicht deze ‘Social Housing’, waarin Markies gretig graait uit zowat 70 jaar zwarte muziek en op meesterlijke wijze al het goede van John Coltrane, Miles Davis, James Brown, Stevie Wonder, de halve Staxx- en Motowncollectie en all things disco jat en dit alles in een old school Chicago house-jasje steekt. House zoals ze nu niet meer gemaakt wordt, en die je gerust mag beschouwen als één lang eerbetoon aan alle genoemde coryfeeën van de jaren ’50 tot heden. 2016 klonk nooit meer 1987 dan nu. Epauletten en smiley badges, en wel nu! (mc)

Hey ø Hansen ‘SNO Dub’ Heyrec

Net zoals het muzikale duo Hey ø Hansen (afkomstig uit de Oostenrijkse Alpen maar afgedaald tot in het industriële Berlijn) op het eerste zicht niets met elkaar te maken heeft – sla er de persfoto’s maar op na en je ziet een kale sound wizzard op leeftijd naast een kwieke producer staan – zoeken de heren ook in hun oeuvre én platen de extremen op. Over hun verleden kunnen we kort zijn (belegen Tiroolse rocksteady, iemand?) maar op hun nieuwste worp ‘SNO Dub’ laten ze industriële beats botsen tegen elektro-akoestische dub. Metaalachtige, tergend traag voortkruipende klanken banen zich een plaat lang een weg door

een door betonrot aangeroeste kerker en vormen de perfecte soundtrack bij een gloednieuwe missie van Mario Bros maar dan – o, ironie – te spelen op een derdehandse console waarvan de batterijen tergend traag leeglopen - met dank aan de lome, industriële dub die druppelsgewijs in een te nauwe flessenhals wordt gegoten. Boeiend én vermoeiend. (wd)

Let’s Eat Grandma ‘I, Gemini’ Transgressive

Martha High ‘Singing For The Good Times’ Differ-ant Recordings

Marta High begon haar carrière als één van de zangeressen van The Jewels, een soulgroup ontsproten uit de vele gospelkoren die Amerika in de jaren ‘60 rijk was. De meidengroep had met ‘Opportunity’ een hit te pakken en mocht op tournee met James Brown. Tijdens die tournee waagde ze de oversteek en werd ze 35 jaar lang een gevestigde waarde in het achtergrondkoor van de almachtige peetvader van de soul. Uiteindelijk belandde ze als lead-zangeres bij Maceo Parker, saxofonist van Parliament en Funkadelic, en rijgt ze nog altijd aan een moordend tempo de optredens aan elkaar. De bescheiden dame had in al die jaren weinig behoefte om uit de schaduw van de funkiconen te treden, maar verzamelde doorheen de jaren wel haar eigen songs. Zo kwam ze tot ‘Singing For The Good Times’, haar tweede solo-album in meer dan 40 jaar tijd. Het werd een plaat van een vrouw met een hart van goud. Degelijke, rasechte soul, maar aan het authentieke en energieke van pakweg een Daptone-plaat van soortgelijke artiesten tipt het jammer genoeg niet. Interessante luisterbeurt, niet meer maar ook niet minder. (pn)

Homeboy Sandman ‘Kindness For Weakness’ Stones Throw

Retegetalenteerde New Yorkse rapper én zanger, die Homeboy Sandman. En hij weet het. Maakt geen twee dezelfde nummers zegt ie. Heeft nog gelijk ook. Homeboy is een raspaardje en vormt, als het echt moet, de mediaan tussen Ka, Slim Shady, zichzelf en Camu Tao. Kerel kan alles - van slome indommelraps (opener ‘Heart Sings’, het knap geschreven ‘God’) tot ultrasnelle Daddy Kane-salvo’s pal op de beat (‘Real New York’). Onbevreesd om op zijn bek te gaan. In elke lijn zit een woordspelletje, een clevere uithaal, een pointe of een persoonlijke ontboezeming; bijvoorbeeld die keer met die erectiestoornis op het verkeerde moment (‘Sly Fox’). Kan gebeuren. Dit is jazz zonder de onvermijdelijke nekpijn. De frisse , organische beats volgen hetzelfde onnavolgbare parcours en vermengen klassieke instrumenten met synths. Artistiek, grappig en bijzonder dope. (kh)

I Have A Tribe ‘Beneath A Yellow Moon’ Groenland Records

I Have A Tribe is het geesteskind van de Ier Patrick O’Laoghaire. Op zijn debuut

The Kills ‘Ash & Ice’ Domino

‘Doing It To Death’, met die door een funky gitaar én intrigerende elektronica aangedreven single doorbraken The Kills vorige maand een jarenlange stilte. Nu is er eindelijk langspeler nummer vijf: ‘Ash & Ice’. Deed de single nog hopen dat opnieuw een met de perfectie flirtende plaat afgeleverd zou worden, dan zorgen de eerste beluisteringen van ‘Ash & Ice’ voor een zekere ontnuchtering. ‘Let It Drop’ blijkt een lichtgewicht te zijn en de blues van ‘Hum For Your Buzz’ ontstijgt het niveau van een b-kantje niet. Zo zonde! Gelukkig is er ‘Bitter Fruit’, dat met elke beluistering meer geheimen prijs geeft, en ‘Days Of Why And How’ kan zo in de lijst met beste songs van het jaar, met zijn tribale ritmes en de verleidelijke vocale aanpak van Alison Mosshart. Nadat ‘Whirling Eye’ de plaat tot een kolkende finale brengt, blijf je echter achter met een onverzadigd gevoel. Voor het eerst blijken The Kills geregeld onder hun eigen kwaliteitsstandaard te duiken. Hopelijk is ‘Ash & Ice’ een tijdelijke dip, want op deze manier is dit niet iets om eeuwig te blijven doen. (jvb) ‘Beneath A Yellow Moon’ vat hij zijn en de Ierse liefde voor muziek knap samen door speelse arrangementen en vocalen als steunpilaren voor zijn muziek te nemen. Hierdoor klinkt O’’Laoghaire’s vuurdoop naast toegankelijk ook bijzonder intiem, zoals in het mooie ‘Casablanca’ en ‘Buddy Holly’, waar zijn kenmerkende stem - ergens tussen Ahnohni en David Longstreth in - en spaarzaam pianospel voor diepsnijdende hoogtepunt zorgen. I Have Tribe laat op ‘Beneath A Yellow Moon’ zowel op zijn iets uitbundigere als op zijn teruggetrokkenere nummers een enorm puur geluid horen, zonder too much te worden. O’Laoghaire heeft met ‘Beneath A Yellow Moon’ een knap luisteralbum gemaakt. (jdb)

het pietsen met tijd en ruimte; naast de ééntracks-albumversie is ‘Shadows In Time’ ook verkrijgbaar op usb, in 300 verschillende/unieke varianten. Een gedroomd platform voor dit soort beaten gewichtloze symfonieën, licht en ijl als helium, drijvend op een eindeloze echo van echo en meer echo... Oja, deze nog: Marsen Jules werkt op dit moment aan de nonstop-soundtrack van ‘Ambiancé’, een Zweedse film met een speelduur van dertig dagen – alsjeblief. Geplande release van dat titanenwerk: ergens in 2020. Een eerste trailertje van zeven uur en twintig minuten kan je alvast online bekijken. Mesmerizing! (fp)

Marsen Jules

‘Bengal Sparks’

KLEIN

‘Shadows In Time’

Spezialmaterial Records

Ok taf/Kompak t

Muzikaal inventieve popliedjes maken: ze kunnen er toch wat van, die Duitsers. Het bekendste voorbeeld hiervan is misschien wel The Notwist. Ook meneer Nikolaus Kratzer lust er pap van. Onder de noemer .KLEIN produceert hij fantasierijke popcollages. Vaak heel erg speels, met accenten van kinderspeelgoedgeluidjes of naïeve zangmelodieën, soms ook gewoon ernstig inventief omspringend met elementen uit verschillende genres. Hiphop, shoegaze, funk… het komt allemaal aan bod en Nikolaus slaagt er in om de valkuilen te veel en overdaad vakkundig te omzeilen dankzij het feit dat alle delen stuk voor stuk gewoon erg de max klinken. De max! Over de hele lijn. (dw)

Waarom wij Marsen Jules zo’n held vinden, ondanks z’n totaal seksloze muziek? Eén: omdat de man muziek tot pure essentie en blanke schoonheid herleidt, blinkend als helder ijskristal. Twee: omdat ’t niet altijd rond seks moet draaien. En last but not least: de Duitser is zowat de enige die het ingedommelde ambient-genre anno 2016 naar een ander niveau tilt, out of the box denkend en al. Vorig jaar releaste Moedige Marsen al ‘The Endless Change Of Colour’, een 24-uur durende compositie bestaande uit een aantal laagjes in loops, die volcontinu in beweging zijn – zie ook: Steve Reich. Op ‘Shadows In Time’ gaat Marsen Jules opnieuw aan

Eerst de feiten: Rosa Walton en Jenny Hollingworth van Let’s Eat Grandma zijn respectievelijk 16 en 17 jaar – dat is jong, maar op genialiteit geen leeftijd. Walton en Hollingworth komen uit Norwich in Oost-Engeland en zijn als pasgeborene in een ketel met zeldzaam talent gevallen. Dat laatste resulteert nu in ‘I, Gemini’, hun eerste langspeler samen. Het liefst schrijven we hier: stop met lezen en lúister zelf eens. Je kan de muziek van Let’s Eat Grandma omschrijven als pop met een hoek af – alsof er iets van Cocorosie, Björk én Kate Bush in hun bloed zit – maar je moet de songs vooral beleven om ze te begrijpen. ‘I, Gemini’ is als een freakshow: eenmaal je een stap binnen zet, wil je nog eens. En nog eens. En plots besef je: Let’s Eat Grandma is een wereldband (in wording). Gek, maar geniaal! (elv)

Lone ‘Levitate’ R&S Records

Na uitstapjes richting house en hiphop, keert producer Matt Cutler, aka Lone, terug naar de - euhm - toekomst met aanstekelijke ravetunes waarbij breakbeats en old skool jungle elkaar een plaat lang in een houdgreep houden. Opgefokt en diffuus? Zeker en vast, al is Lone ook een meester in doseren en is hij bovendien ook een sucker voor catchy melodieën die bijwijlen een warme, melancholische gloss over zijn tracks drapeert waardoor zijn rave-songs zowel in tochtige kraakpanden tijdens gejaagde feestjes als op wazige afterparties, wanneer de vodkaen xtc-buzz zijn uitgewerkt, tot haar recht komen. 8 tracks worden er – zoals het een morsige rave betaamt – op een jachtig tempo doorgejaagd waarna de futuristische ambient van ‘Hiraeth’ als een rustpunt, of zeg maar warm morfinebad over deze plaat neerdaalt. Bedwelmende plaat. (wd)

Lonely The Brave ‘Things Will Matter’ Hassle Records

Lonely The Brave brengt geen speciale, extreme of experimentele muziek. Lonely The Brave is daarentegen zelfs een licht conservatieve (post-)rockband. Balancerend op de rand van stadionrock, geen bijzonder hitmateriaal op de eerste plaat, een beetje een timide frontman, kortom, geen band die expliciet op een traject richitng supersterrendom zit. Uiteraard zit er nu een stevige maar aan te komen. Deze Britten vormen wel een geweldig solide band. Hun met melancholie en euforie doorweekte emorocknummers zonder franjes, maar catchy as hell, weten volkomen terecht steeds meer mensen te overtuigen. Ook deze tweede plaat, ‘Things Will Matter’, is net als ‘The Day’s War’ een groeier. Eentje waaraan je lang-

11 clubs Always frontstage

Agenda zomer 2016

W W W.C AC TUSMUSIC.BE

vrijdag

03/06/2016 vrijdag

10/06/2016 maandag

08/07/2016 maandag

11/07/2016 maandag

18/07/2016

WINTERLAND ‘76 - A TRIBUTE TO THE BAND

woensdag 01/06/2016

LIIMA [dk] Nieuw project van de Efterklang clan

vrijdag

AMBER ARCADES [nl] + EPHY [be]

zaterdag 04/06/2016

MARISSA NADLER [us]

maandag

Amerikaanse Folk van de bovenste plank

27/06/2016

MOON DUO [us] + THE GLÜCKS [be] Eindeloos meanderende gitaarrifs en in een galm gedrenkte stem

zaterdag

CACTUSFESTIVAL MET O.A. AIR - DAMIEN RICE WILCO - THE BLACK BOX REVELATION CHARLES BRADLEY - GREGORY PORTER - GOAT...

woensdag

Winterland ’76 reanimeert de muziek van The Band In melancholie en reverb gedrenkte Indie

EVIL EMPIRE ORCHESTRA [be]

ikhv van Zomerse Vrijdage - zweterige soul en Afrikaanse grooves

THE WRONG OBJECT [be] + SKORDATURA [be] Een dolle vlucht tussen Mathrock en Punkjazz

DAN MANGAN [ca] + C. DUNCAN [gb] Canadese ster aan het hedendaagse Indierock-firmament

maandag

EQUAL IDIOTS [be] + SIMPLE PIGEONS [be]

01/08/2016 zondag

14/08/2016

08/07/2016 10/07/2016

JAMES LEG [us] + DOUBLE VETERANS [be] Black Diamond Heavy predikt de gospel van Blues, Soul en vieze grooves

25/07/2016

maandag

zaterdag

18/06/2016

4ADub, een dubparty met vette bassen

ÎLE D’AMOUR - ERIK VLAMINCK [be]

Literaire namiddag naar het eilandje in de Blankaartvijver

Alternatief festival midden in het prachtige Brugse Minnewaterpark

30/09/2016

KEZIAH JONES [nig] + JUNGLE BY NIGHT [nL]

vrijdag

zaterdag

13/08/2016

zaterdag

11/06/2016 donderdag

28/07/2016 donderdag

04/08/2016 donderdag

11/08/2016 donderdag

18/08/2016 12/08/2016 14/08/2016

THE GRASSROOTS MOVEMENT [be] N9 Villa

FENCE [be] + METEOR MUSIK [be] N9 Villa

BLACK SLATE [uk] + MICAH SHEMAIAH [jm] Helden in Het Park

DELE SOSIMI [ng/uk] + LONDON AFROBEAT C. [uk] Helden in Het Park

BABA ZULA [tr] + RODRIGO FUENTEALBA [tr/be] Helden in Het Park

THE HERBALISER [uk] + THE EXCITEMENTS [es] Helden in Het Park

HERBAKKERSFESTIVAL MET O.A. PAUW THE RHYTHM JUNKS - CONDOR GROUPE - ...

donderdag

02/06/2016 donderdag

02/06/2016

15/08/2016

28/10/2016

DUBIOZA KOLEKTIV

JONATHAN WILSON (SOLO) + OMAR VELASCO

zondag

Democrazy @ Minardschouwburg

29/05/2016

DANIEL ROMANO + KACY CLAYTON

Woensdag

Democrazy @ DOK

01/06/2016

YEASAYER + FACES ON TV Democrazy @ Handelsbeurs

woensdag

DESTROYER + RYLEY WALKER Democrazy @ DOK

donderdag

WOODS

donderdag

OBLIVIANS

zondag

KEVIN MORBY

zaterdag

dinsdag

26/07/2016 vrijdag

Democrazy @ DOK Democrazy @ DOK

26/08/2016

Democrazy @ DOK

donderdag

K’S CHOICE + THE BACKPACK SESSIONS Democrazy @ Handelsbeurs

10/11/2016

Vlaamse metalhype die zelfs de draak steekt met Metallica

16/11/2016

vrijdag

23/06/2016

FLEDDY MELCULY

woensdag

JETT REBEL + RHEA Democrazy @ Charlatan

donderdag

Familiefestival met Kapitein Winokio, Jacle Bow, Brazzmataz en De Piepkes

Een ware dansmarathon

zaterdag

16/06/2016

MUZIEKQUIZ

BENENWERK 2016

05/06/2016

dondedag

Familiefestival met Kapitein Winokio, Jacle Bow, Brazzmataz en De Piepkes

FANFARE CIOCARLIA [ro] Zwierige Balkanpret uit Roemenië

zondag

12/06/2016

DJ-festival met Waze & Odyssey, Discobaar A Moeder en Doctrine

04/11/2016

THE VIOLENT HUSBANDS - CD VOORSTELLING

zondag

OUTSIDERZ

vrijdag

Democrazy @ DOKarena

11/06/2016

Dag vol punk met Inner Terestrials, Cocaine Piss en VVOVNDS

TINDERSTICKS [uk] Ihkv Moods! - Britse Popgroep onder leiding van Stuart A. Staples

08/06/2016

woensdag

LOCO LOCO FEST

ZOMERHAPPENING

vrijdag

Ihkv Moods! - unieke Blufunk

H20 [us] Scheurende hardcore

maandag

Ihkv Moods! - Rock ‘N Roll legende brengt intiem face-to-face concert

vrijdag

RICHY [be]

ARENACONCERT IN ONS AMFITHEATER

MARK LANEGAN - SOLO [us]

05/08/2016

PEPE [be] + TEAM PANINI & NO SLEEP Albumrelease van Antwerpse Eigen Makelij-rapper

Elke donderdag in augustus

dinsdag

10/08/2016

04/06/2016

20/07/2016

JOSE JAMES [us] + OKON & Ihkv Moods! - intense Hip Hop en R&B

02/08/2016

THE MOVEMENT [be]

02/07/2016

29/07/2016

vrijdag

woensdag

zaterdag

24/06/2016

10/06/2016 15/06/2016

23/06/2016 29/09/2016 23/10/2016 29/10/2016 zaterdag

18/11/2016

Ska, Punk, Reggae en nog zoveel meer uit Absurdistan

UNSANE CATE LE BON THE MELVINS COMBICHRIST DINOSAUR JR. BOYSETSFIRE LE BUTCHERETTES Y&T FIFTY FOOT COMBO THE LEVELLERS

zaam maar zeker verslingerd raakt, en die een tijdje vastroest in je autoradio, op je platenspeler of op je ipod. De zacht/luiddynamiek zit opnieuw helemaal juist, de stem van David Jakes is krachtiger en voller dan ooit, de dromerige hooks zijn er, de songs staan stevig als een huizenrij, ’Things Will Matter’ is dus alweer een hypnotiserend geheel waarop Lonely The Brave zijn klasse etaleert. (dg)

den tijd, nadat het ergens vorige eeuw opgenomen ‘Three Men And A Baby’ eerder deze lente (eindelijk) uitgebracht werd. Van verpletterend rockers als ‘Hideous Woman’ tot complete muzikale nonsens (‘Shaving Cream’), ook op ‘Basses Loaded’ blijven Melvins volledig zichzelf. Een formule waar maar geen sleet op lijkt te komen. (jvb)

The Low Anthem

‘Puberty 2’

Mitski

‘Eyeland’

Dead Oceans

Washington Square Records

De vijfentwintigjarige Japans/New Yorkse Mitski Miyawaki is met ‘Puberty 2’ toe aan een vierde langspeler en daarin laat ze haar zweverige popkant tierig zegevieren. Mitski klinkt zelfverzekerder dan voordien en dat bewijst ze op eerste single ‘Your Best American Girl’, een zacht popnummer dat ontpopt tot een punksong. ‘My Body’s Made Of Crushed Little Stars’ klinkt even boos en wanhopig als z’n titel. Op de rest van het album laat Mitski zich wat meer van haar kwetsbare kant zien waarop ze haar onkunde om gelukkig te zijn bezingt. ‘Puberty 2’ staat bol van enorm eerlijke en openhartige nummers en we vermoeden dat de zangeres stilaan haar pukkels aan het ontgroeien is. (jdv)

Positief nieuws uit het kamp van The Low Anthem. Dankzij ‘Eyeland’ geeft de band, vijf jaar na het vorige album, opnieuw een teken van leven. “‘Smart Flesh’ borduurt verder op de bijna antieke mix van country, folk en (gospel)blues maar kruipt minder onder de huid dan het succesvolle ‘Oh My God, Charlie Darwin’”, schreven we destijds over die plaat uit 2011. Met opvolger ‘Eyeland’ (opgenomen in hun zelfgebouwde Eyeland Studios) mikt The Low Anthem weer volop op emotionele diepgang. De groep presenteert de nieuwe worp als future folk en puurt een dromerige trip uit psychedelische americana, (noisy) indie-rock en een dosis avant-garde. Bijzonder interessant en spannend qua sound. Verhalende en ontroerende plaat. (bvm)

Ahmed Malek ‘Musique Originale De Films’ Habibi Funk

Habibi Funk is een klein, fijn labeltje naar ons hart. Geen gigantische output, wel steeds verrassende en met veel liefde samengestelde releases die ons laten kennismaken met interessante lieden als Ahmed Malek, bijgenaamd het Algerijnse antwoord op Ennio Morricone. Malek werd geboren in 1932 en is een selfmade man: hij verloor z’n moeder op z’n twaalfde, werkte in een fabriek om de brooddoos van z’n kleine broers en zussen te kunnen vullen, maar slaagde er toch in om z’n middelbare school af te maken en het ingangsexamen van het conservatorium te acen. Daar ontpopte hij zich tot een begenadigd componist met een uitgesproken voorkeur voor filmmuziek en tv-tunes. Als dirigent van het Algerian Television Orchestra speelde hij in Japan, Canada en Cuba, als filmcomponist toverde hij het ene bezwerende en/of melancholische melodietje na het andere uit zijn hoed. Dankzij een onwaarschijnlijk toeval zijn de pientere snuisteraars van Habibi Funk erin geslaagd om één van zijn dochters te lokaliseren. Het resultaat daarvan is dit heel erg te pruimen carrièreoverzicht. (mvm)

Ziggy Marley ‘Ziggy Marley’ Tuff Gong

Van alle erven Marley is Ziggy wellicht degene die er het beste is in geslaagd om uit de schaduw van zijn vader te treden - gek genoeg door net heel hard in de voetsporen van

Minor Victories ‘Minor Victories’ [PIAS]

Supergroepen. Toch een raar woord voor wat toch gewoon vaak muzikanten zijn uit verschillende groepen die samenkruipen. Hier is dus nog zo eentje: Minor Victories, met – hier komt de namedropping – Rachel Goswell (Slowdive), Stuart Braithwaite (Mogwai), Justin Lockey (Editors) en James Lockey (filmmaker en broer van). Kunnen we linken aan Mogwai: overstuurde rechttoe drumpartijen en krijsende gitaarlagen; Slowdive: het slepende tempo en de dreamy reverbstem van Rachel; Editors: de eighties new wave-feel. Wat het net iets meer bijzonder maakt, is het feit dat de leden elkaar amper kennen en de nummers vooral tot stand kwamen dankzij het uitwisselen van ideeën via het wereldwijdeweb. ‘Minor Victories’ zal deuren openen dankzij de link met de moedergroepen, maar mag ook gewoon op zichzelf gezien worden als een donker, melodisch en groots album waarin gemikt wordt op een geluid dat vooral op grote festivals zijn doel zal treffen: brede drums, emotionele climaxen en bakken gitzwarte sfeer. Fijne plaat. (dw)

vader Bob te treden. Zijn zoetgevooisde, poppy en gladgepolijste reggae doet wellicht al eens de wenkbrauwen fronsen bij de die hard reggaeliefhebbers, en zij zullen dit zelf getitelde album dan ook geen spek voor hun bek vinden. En toch hebben ze deze keer ongelijk, want de Ziggy delivers. Oké, het blijft gladgepolijst en poppy, maar de grooves zijn prima en de reggae knalt lekker zomers door de speakers. Tel daarbij het feit dat Ziggy Marley ook gewoon een prima zanger is en dan is het best wel genieten geblazen. Check het fijne ‘Weekends’ Long’, de prima, tussen funk en reggae schipperende bas waarop ‘Amen’ wordt gebouwd of het warme en feestelijke ‘Love Is A Rebel’. Vergeet even de halve tenenkrullers die er ook deze keer weer opstaan en wat overblijft is een heerlijk zomerse reggaeplaat die ieder tuinfeestje op gang kan trekken! (mc)

Matthew And The Atlas ‘Temple’ Communion

Niet geheel toevallig bracht de meest recente tour van Matthew And The Atlas-frontzanger Matthew Hegarty en zijn companen zowel tot in Eindhoven, Rotterdam als Amsterdam. Zijn rustgevende indie-folk (zie ook Blaudzun en Dotan) is dan ook iets waar onze noorderburen zo mogelijk nog harder van smullen als van een welgevormde stroopwafel. Ook niet geheel toevallig dat Matthew And The Atlas gehuisvest zijn bij het Communion label van Ben Lovett van Mumford &

Sons, nog steeds dé grootmeesters van het genre. Waar voorganger ‘Other Rivers’ het vooral nog zocht in de meer intieme vorm van rustig voortkabbelende liedjes pakt deze ‘Temple’ het een pak grootser aan. De titeltrack is zowaar een anthem gemaakt voor de grote podia en aangevuld met de nodige meebrulbare “woohoooo’s” en ook ‘Mirrors’ en ‘Gutter Heart’ doen meer dansen dan wiegen. Maar voor de fans van het eerste uur blijven ook nog steeds zoete pareltjes van zeer grote schoonheid aanwezig in Matthews tempel met het prachtige ‘Glacier’ en opener ‘Graveyard Parade’ als uitschieters. Matthew And The Atlas trekt volgende keer best verder richting het zuiden, want ook wij Belgen hebben soms zin in een rustgevend avondje met de perfecte soundtrack. (ps)

Melvins ‘Basses Loaded’ Ipecac

Er kunnen geen bassisten genoeg zijn in de wereld! Dat bewees Girls Against Boys in de jaren negentig op indrukwekkende wijze met twee bassisten in de rangen. Ook Melvins gooien het over de viersnarige boeg op ‘Basses Loaded’, een verzameling songs waarop de band samenwerkt met zo ongeveer iedereen die van ver of dichtbij iets met de groep te maken heeft en de basisprincipes van de basgitaar onder de knie heeft, met als meest opmerkelijke gast Krist Novoselic van Nirvana. Een flinke hap van deze songs was eerder te vinden op de ep’s ‘War Pussy’ en ‘Beer Hippy’, maar door de hele zwik samen te gooien, slaagt de band rond King Buzzo er mooi in een tweede langspeler af te leveren op enkele maan-

Moonface & Siinai ‘My Best Human Face’ Jagjaguwar

Moonface is het geesteskind en de creatieve uitlaatklep van Spencer Krug (Wolf Parade, Sunset Rubdown, Swan Lake ...). ‘My Best Human Face’ is de opvolger van het bejubelde ‘Julia With Blue Jeans On’ en het tweede album dat ie samen met de Finse prog-rockers van Siinai opnam. Dus ditmaal geen uitgepuurde pianosongs zoals op ‘Julia With …’, maar zeven kleurrijke indierocksongs waarin plaats is voor meeslepende melodieën, synths, achtergrondkoortjes en bij momenten epische arrangementen. Naast de duidelijk herkenbare hand van meneer Krug drukt ook de stempel van Siinai goed door op de nummers. Check bijvoorbeeld de heerlijk pulserende gitaren en het spacy toetsenspel in ‘Prairie Boy’, classic Siinai-stuff. Nog maar eens bewezen dus: Moonface samen in de studio met Siinai werkt. Puik plaatje. (eb)

Mop Mop ‘Lunar love’ Agogo Records

Met titels op de hoes als ‘Spaceship: Earth’, ‘Plato’ en ‘Foreign Correspondents’ weet je dat je vertrokken bent voor een enkeltje richting out there, een plaats waar je zowel bomen-rokende rappers, langharige psych-rockers als spiritueel geïnspireerde jazzmuzikanten tegen het lijf loopt. De Italiaan Andrea Benini en de schare topmuzikanten die hij rond zich verzamelde behoren tot de laatste categorie. De release van ‘Lunar love’ was in pakweg 1999 felbegeerd voer geweest voor de hipsterblogs die nog niet bestonden maar niet uitgepraat zouden raken over lounge, een genre dat niet veel later genadeloos bij het grof huisvuil zou worden gezet wegens hersen- en vormeloze troep die thuishoort in saunacabines en wachtzalen. Wat we daarmee willen zeggen: ‘Lunar love’ heeft het ondanks

mooie arrangementen, de aangename stem van Anthony Joseph en een heel actieve hangdrum erg moeilijk om het achtergrondmuziekniveau te ontstijgen. Desondanks toch wel minstens een vijftal luisterbeurten waard. (mvm)

Mourn ‘Ha, Ha, He’

Captured Tracks Records

Piepjong waren ze, de leden van Mourn, toen begin vorig jaar hun debuut uitkwam. Ondertussen mag zowat de helft van de band een auto besturen, al lijkt het er sterker op dat de Spaanse jongelui eerder hun tijd op podia, in het repetitiehok en in de opnamestudio hebben doorgebracht, want hier is album nummer twee alweer. Dat klinkt minder springerig dan zijn voorganger, maar nog steeds worden hoekige gitaartracks met een wilde zwaai de kamer in geflikkerd, zoals ‘Evil Dead’ laat horen. Daarbij zijn nog steeds echo’s van de vroege PJ Harvey waarneembaar, maar het lijkt er op dat de zoektocht naar een eigen geluid in volle gang is. Het resultaat is niet altijd even verbluffend, maar vroeg of laat vallen voor deze door jeugdige branie gedreven muzikanten de puzzelstukken wel op hun plaats. (jvb)

Mutual Benefit ‘Skip A Sinking Stone’ Transgressive

‘Love’s Crushing Diamond’, het officiële debuut uit 2013 van Mutual Benefit, was een openbaring: indiefolk in een gouden maatpak. Jordan Lee, kapitein van Mutual Benefit, verbleef met zijn orkestrale folk uit de klas van Sufjan Stevens in onze linkerborstholte, en hij zit daar tot op heden goed. ‘Skip A Sinking Stone’, zijn nieuwe langspeler, is een goede opvolger. Je zou kritisch kunnen zijn en beweren dat Lee’s songs weinig origineel zijn – Bright Eyes, Sufjan Stevens en vele anderen waren hem voor – maar het zijn wél nummers waar je je hart aan kan verliezen. Meer nog: waren we polygaam, we zouden een knieval maken voor ‘Lost Dreamers’, ‘Not For Nothing’, ‘City Sirens’ én ‘Skipping Stones’. Die beklijvende stém van Jordan Lee, omhuld met die warme, haast betoverende melodieën, en dat allemaal o zo ontroerend. Voortaan kleurt niet VTM, maar Mutual Benefit je dag. (elv)

The Mystery Lights ‘The Mystery Lights’ Wick/Daptone

Daptone gaat gitaar! Met The James Hunter Six had het New Yorkse label, dat zich gespecialiseerd heeft in het op de rails zetten van oudere, ondergewaardeerde soulartiesten, al een naar rockabilly neigende act in huis en The Mystery Lights doen daar nog een schepje bovenop. Op het zopas opgerichte sublabel Wick verschijnt dit diep in fuzzy gitaren gedompelde debuut. Met gitaristen Mike Brandon en L.A. Solano als centrale as, vuren The Mystery Lights hypnotiserende riffs op je af die aanzetten tot het soort wild molenwieken

Radiohead ‘A Moon Shaped Pool’ XL Recordings

Het is niet gemakkelijk. Een nieuwe plaat van Radiohead. Daar hangt toch altijd een aura van meesterschap rond. Dat er door de muziekminnende wereld reikhalzend wordt naar uitgekeken, dat de bandleden eigenwijs de media bespelen, dat ze decennia lang weten te vernieuwen op een hoog niveau… het maakt een objectieve luisterbeurt niet gemakkelijk. Ach wat. Een nieuwe Radiohead. Ook (dw) is blij als een kind die een snoepje krijgt. En fuck yeah, hij is goed. Tzalwel! Oké: Thom kan soms een beetje zagen. Maar hij zaagt toch zo schoon. Grootste voorbeeld: het schijnbaar eeuwenoude ‘True Love Waits’, een liefdesballade der goede smaak. Nog schoner: de pure eerlijkheid en eenvoud waarmee deze negende is opgenomen. Een stem, een piano, de ruis van de opnamemicro – niet weggeproducet, maar in de verf gezet; het moet soms niet meer zijn, getuigt het vooruitgeschoven ‘Daydreaming’. Waar we ‘A Moon Shaped Pool’ moeten plaatsen? ‘Burn The Witch’ zou op ‘Hail To The Tief’ kunnen gestaan hebben. Het trippy dansende ‘Ful Stop’ ligt in de lijn van voorganger ‘King Of The Limbs’ en het teruggrijpen naar echte songs doet denken aan ‘OK Computer’. De klassieke strijkarrangementen van Jonny Greenwood, uitgevoerd door het Londen Contemporary Orchestra definiëren dan weer het meest het karakter van deze nieuwe. ‘A Moon Shaped Pool’ is een plaat die de identiteit van de groep anno 2016 samenvat, met oog voor zijn voorgeschiedenis. Is het aura van meesterschap rond ‘A Moon Shaped Pool’ dan terecht? Wat had je gedacht… Tzalwel! dat met enige fantasie als dansen aanzien kan worden. Daptone heeft bovendien de bedoeling om met Wick te doen voor de gitaarrock wat het voor de soul deed: een flinke injectie hipheid en coolness in het genre pompen. Afgaand op deze eerste release, kunnen we ons aan enkele fraaie plaatjes verwachten. (jvb)

Marissa Nadler ‘Strangers’ Bella Union

Plaat nummer zeven en Marissas Nadlers sound barst meer van melancholie dan ooit tevoren. Werd voorganger ‘July’ nog gesmaakt voor zijn fijngevoelige fluisterfolk, dan sleurt ‘Strangers’ je mee in een apocalyptisch droomlandschap waar wanhoop en eenzaamheid de inwoners kwellen. Deze delicate, eenzame, gedesillusioneerde en eenzame muzes vormen samen de stem van de plaat. En dat gevoel zet Nadler op poten met haar dromerige stemgeluid, gehuld in een waas van gitaar, pulserende beats en subsonische synths. Dat Nadler een getormenteerde ziel is, valt al af te leiden uit titels alleen al (‘Divers Of The Dust’, ‘Hungery Is The Ghost’, ‘All The Colours Of The Dark’). Het mooiste klinkt ze op het uiterst fragiele ‘All The Colours Of The Dark’ waar haar stem over etherische hoogvlaktes zweeft. (ne)

Palace Winter

volledig mee op sleeptouw. ‘Waiting For The World To Turn’ is een wervelend debuut dat pompend voorbij vliegt. Psychpop meets krautrock. Verpakt in een meeslepende indie-jas. Epic! (bvm)

Parra For Cuva & Senoy ‘Darwīš’ Project Mooncircle

Een ‘darwīš’ is een derwisj en dat is eigenlijk een soort monnik, alsook de titel van het debuut van Parra For Cuva & Senoy. Dat is een Duits duo dat ’n album ging opnemen tijdens een roadtrip langsheen een handvol Spaanse costa’s, wat dan weer heel anders is dan het studiowerk thuis in Berlijn! Voilà. Zo saai kan een album-update voor journalisten wezen. Hoedanook, de semi-dance op ‘Darwīš’ ligt aanvankelijk nog lekker mellow en gladgepolijst in het oor, irgendwo in between Gold Panda, Bonobo, Mano Le Tough en Pantha Du Prince. Mooie referenties, maar de sound van Parra For Cuva & Senoy – wuk een mikmak van een naam is dat nu eigenlijk – balanceert halftijds op én over de rand van het welvoeglijke. Net voorbij halfweg klimt het José Padilla-gehalte – bekend van talloze ‘Café del Mar’-horrorcompils – naar schrikbarende hoogtes. Doet u in de plaats dan toch maar die uitstekende debuutplaat van Weval, te ontdekken verderop dit mieterse blad. (fp)

‘Waiting For The World To Turn’

Lee ‘Scratch’ Perry

Tambourhinoceros

‘Vision Of Paradise’, dvd

Vanaf de eerste noot van opener ‘Dune Wind’ (The War On Drugs volledig into space) nemen de Australische singersongwriter Carl Coleman en de Deense producer/pianist Caspar Hesselager je

Fufoo Film

De lichtjes geschifte dubgod blies onlangs 80 kaarsjes uit – in de Antwerpse Roma nota bene - en bracht net daarvoor samen met het al even Belgische Pura

Vida een uitstekende plaat uit. En nu is er de dvd ‘Vision Of Paradise’ van Volker Schaner en Daniela Schmid, niet zozeer een biografie dan wel een psychedelische documentaire die de kijker (en luisteraar natuurlijk) meeneemt in de wondere wereld van de Superape, met verder bijdrages van o.a. Adrian Sherwood, Ashley Beedle en Mad Professor. Veel structuur zit er niet in ‘Vision Of Paradise’ en soms is het allemaal een tikje verwarrend, maar dat geldt natuurlijk ook voor man zelf. Al bij al een boeiende prent. (mb)

Pita ‘Get In’ Editions Mego

Niet te verwarren met de gelijknamige Belgische rapper van ABN. Deze Pita is het pseudoniem van Peter Rehberg, een Oostenrijker en oprichter van het Editions Mego-label. Twaalf jaren zitten er tussen z’n debuut ‘Get Off’ en deze opvolger ‘Get In’. Intussen hield hij zich bezig met het runnen van het label, soundtracks voor choreografe Gisele Vienne en een samenwerking met gitarist Stephen O’Malley van Sunn O))) onder de naam KTL. Vorig jaar begon hij terug solo op te treden en dat resulteerde dus in een nieuwe soloplaat. Rehberg balanceert vakkundig op het slappe koord tussen elektronica en akoestisch, impro en compositie, schoonheid en beklemming. Niet zelden worden z’n donkere dromerige soundscapes of rustig voortkabbelende sequences opgeschrikt door overstuurde herrie, die je brutaal doet ontwaken. Zo ontstaat er een bepaalde dynamiek die men niet vaak tegenkomt in elektronica. Hoeft het gezegd dat deze plaat enkel bestemd is voor lieden die tegen een (op)stootje kunnen in hun luisterervaring. (boo)

The Posies ‘Solid States’ Lojinx

Na de dood van drummer Darius Minwalla en bassist Jay Skyward besloten The Posies de muzikale draad opnieuw op te pikken om een achtste album te maken. Na drie decennia weet de bandleden nog steeds hoe ze een aanstekelijk powerpop-album moet maken. Op ‘Solid States’ zijn de gitaren wat minder aanwezig dan op voorgaande releases, wat niet hoeft in te boeten aan aanstekelijkheid. De muziek van de Amerikanen is ietwat makkelijk verteerbaar en we hebben het gevoel dat we het al eens eerder gehoord hebben. Fans van The Posies blijven wellicht niet op hun honger zitten bij het luisteren naar ‘Solid States’. (jdv)

Psychic Ills ‘Inner Journey Out’ Sacred Bones Records

Psychic Ills hebben na wat werk van wisselende kwaliteit met ‘Inner Journey Out’ eindelijk een plaat uit die we grotendeels kunnen smaken. Hun mix van country en slome psychedelica klinkt uitgekiender en verfijnder dan ooit en ook de songs staan er over het algemeen. Met 14 tracks is het wel een redelijke kluif om in een keer te verwerken. Maar laat dat je niet afschrikken. Zet die cowboyhoed op, neem wat geestverruimende substanties en geniet van Psychic Ills. (eb)

derlijk dat de recente Brusselse concerten meteen uitverkocht waren. (gtb)

Lou Rhodes ‘Theyesandeye’ Nude

William Tyler

De vierde soloplaat van de vrouwelijke helft van Lamb - die zich daarvoor met prima volk, waaronder de harpist van Florence + The Machine, omringde - is een opvallend werkje geworden waarop klassieke songwriting deels plaats maakt voor psychedelische uitstapjes. Toch is ‘Theyesandeye’ een sobere, coherente plaat geworden met heel wat echte pareltjes. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de bloedmooie (waarom zou bloed trouwens mooi zijn?) opener ‘All The Birds’, haar oh zo fragiele cover van ‘Angels’ (The xx), ‘Them’, ‘Circle Song’, ‘Never Forget’ en afsluiter ‘Magic Ride’. Mooimooimooi. (mb)

‘Modern Country’

Daniel Ruane – V/A ‘The Intrepeter’ The Silent Howl

Deze elektronica-producer uit Manchester bracht z’n debuut ‘Arrhythmia’ , dat bol stond met heerlijk nerveuze clicks en cuts, uit in 2014. Op z’n tweede full lenght bezigt hij het producers equivalent van I’ll scratch your back, if you scratch mine: dé remix dus, vandaar ook de titel. Ruane bewijst met deze plaat dat de remix een belangrijk deel van de persoonlijkheid van de producer is. We worden dus vergast op remixes die hij deed voor o.a Martijn Comes, Kumiko, Fred Thomas en Trinketts. Deze laatste retourneert het plezier, evenals Shay, Loft en Pierre Alexandre, en doet hetzelfde met een Ruane-track. Er wordt gepuurd uit een paar decennia elektronische muziek gaande van minimal techno, elektro, idm, house en zelfs flarden dubstep. Minder abstract en nerveus als z’n debuut maar steeds heerlijk smaakvol gekruid. (boo)

Samaris ‘Black Lights’ One Lit tle Indian

Drie jaar na het debuut van Samaris, komt het IJslandse trio op de proppen met ‘Black Lights’. Opnieuw een plaat vol sferische, elektronische pop, maar deze keer meer uptempo en in het Engels. De sound is gegroeid en dat kan te maken hebben met het productieproces van deze plaat. De drie hebben uiteenlopende agenda’s en moesten vaak noodgedwongen songs naar elkaar mailen om eraan te sleutelen. Ook hebben ze allemaal enkele bewogen jaren achter de rug en dus genoeg materiaal om over te schrijven. ‘Black Lights’ mag in elk geval de sound van Samaris vastleggen. Donker, dansbaar en toch nog steeds wat donzig. (pl)

Joana Serrat ‘Cross The Verge’ Loose Music

Joana Serrats sound klinkt minder exotisch dan haar geboorteplaats Vic, in

Merge

Andy Stott ‘Too Many Voices’ Modern Love

We’ve come a long way baby. Tien jaar is Andy Stott aan de slag als producer. Al lijkt de man uit Manchester stiekem nog altijd een nieuwlichter. Omdat-ie sindsdien opereert vanuit een beloken nis ter hoogte van een godvergeten hellegat in de elektronica. En erin slaagt om zich met elke volgende plaat een andere sound aan te meten. Wij gingen finaal aan het Stott’en ter hoogte van ‘Luxury Problems’, in 2012 – een onweerstaanbaar verdwijngat van ’n plaat. Met opvolger ‘Faith In Strangers’ was het even grondig afkicken van die beklemmende, vreugdeloze fluister-shuffle. Op het kersverse ‘Too Many Voices’ vaart rusteloze Andy nog maar eens een andere koers. Want de nieuwe Stott is niet voor doetjes, wegens behoorlijk koel en afstandelijk – emotie gebrouwen volgens een stringent reinheitsgebot, met amper een paar ingrediënten: een droge beat, ’n gefilterde synth en een handvol geroosterde claps & hihats. Het resultaat? Een bizarre, postmoderne blend van klamme disco/wave/funk en slaughterhouse. De heerlijk vlakke vocals van Alison Skidmore, Stotts ex-pianolerares, zetten de androgyne sound extra in de verf. Want Andy Stott gaat héél ver in het linkeballen met z’n fans op dit uitdagende ‘Too Many Voices’. De finesse blijft, de loden mantel met parelend angstzweet ruimt plaats voor magisch magnetisme, dat aantrekt én afstoot. Net zo frigide als bloedgeil. Wie weet waagt Prince – misschien, ergens, ooit – een aberrant dansje op dit schijfje, langsheen immer paarse jachtvelden. (fp) Barcelona. Zelf gaat ze de indie-folktour op met haar derde album. ‘Cross The Verge’ voelt als een vederlicht briesje. Neem nu het wondermooie ‘Flags’ of ‘Saskatoon (Break Of Dawn)’, twee nummers die elk op hun eigen manier erin slagen je op te tillen, terwijl ‘Cloudy Heart’ je terug naar de grond zuigt. In zijn geheel is ‘Cross The Verge’ heel makkelijk te consumeren en nestelt het zich heerlijk in je oren. Geen klachten hier! (pl)

Spain ‘Carolina’ Glit terhouse Records

‘Carolina’ wijkt zelden af van de gebruikelijke output van Josh Haden maar dat vormt gezien de constante kwaliteit doorheen de discografie van Spain geen enkel probleem. Er staan opnieuw een aantal bloedmooie songs op het nieuwe album. ‘Carolina’ is de eerste Spain-release na het overlijden van Josh zijn vader in 2014. Charlie Haden, één van de belangrijkste contrabassisten van de 20ste eeuw, was bij leven betrokken bij elke plaat van Spain. Een nostalgische flashback naar tijden waarin country een belangrijke rol speelde binnen het gezin Haden schemert door in de verse nummers. ‘Carolina’ staat vol muziek die het niet van stemverheffingen moet hebben. Treurnis, op een waardige manier aan de man gebracht: Josh Haden beheerst het kunstje als geen ander. ‘Carolina’ is een herkenbare klaagzang die nooit klef in de oren klinkt. Ingetogen schoonheid. (bvm)

Throws ‘Throws’ Thrill Jockey Records

Throws is het weerzien van twee oude kameraden, Mike Lindsay (Tunng) en Sam Genders (Diagrams, ex-Tunng). “Leuk, zo’n reünie”, zou je kunnen denken, al is leuk is in dit geval overdreven. ‘Throws’ is een plaat die van hot naar her springt, van indiefolk over intiem naar experimentele pop, maar onderweg loop je weinig noemenswaardige songs tegen het lijf. Je hoort dezelfde ideeën elders – bij Efterklang, bijvoorbeeld – beter, en dat kan de bedoeling niet zijn. Throws dus: willen, maar niet kunnen. (elv)

Tuxedo Moon ‘Half-Mute’, 2cd Crammed Discs

Tijdens de heropleving van de punk midden jaren zeventig (geënt op wat MC5, The Stooges en andere beeldenstormers voordien gedaan hadden) dook een aantal groepen op die eveneens lijnrecht stonden tegenover het establishment van de seventies rockscene maar niet onder hetzelfde etiket pasten. Echte muzikanten met (meestal) een heuse kunstopleiding achter de rug. Tuxedo Moon bevond zich in dergelijke situatie. Met het debuut ‘Half-Mute’ leverde de groep uit San Francisco (met indertijd Brussel als tijdelijke uitvalsbasis) een heuse klassieker af. Dit referentiewerk uit 1980 werd nu heruitgebracht als dubbele digipack met bonus-cd. Hierop coverversies van diezelfde lp door o.a. Foetus, Aksak Maboul, Simon Fischer Turner en bijdragen van drie originele leden. Tijdloze muziek tout court, onontbeerlijk in elke collectie. Niet verwon-

De begenadigde gitarist William Tyler maakt deel uit van Lambchop en mocht al supports verzorgen van Jack White en Wilco. Op zijn vierde, wederom volledig instrumentale solo-plaat ‘Modern Country’ laat hij zich omringen door drummer Glenn Kotche (Wilco), bassist Darin Gray (Tweedy, Jim O’Rourke) en multi-instrumentalist Phil Cook (Blind Boys Of Alabama, Hiss Golden Messenger). De melodieus getinte soundscapes en folky instrumentals knipogen naar Bill Frisell, doen soms denken aan de sfeer van de film ‘Paris, Texas’ en zijn verwant met ‘Belladonna’, een eveneens volledig instrumentaal album van Daniel Lanois. Sfeervol onderhoudend. (bvm)

V/A ‘The Yellow Collection’ Eskimo Recordings

Zelfs wie funest kleurenblind is, zal de nieuwste compil uit de Eskimostal, ‘The Yellow Collection’, smaken. Een verzamelaar die teert op de warme gloed van house, disco en indie, zonder zich daarbij te verliezen in een weelderig kleurenpalet. Al bij de fraaie binnenkomer ‘Mechanil Sparrow’, met dank aan Atella, voelen we een eerste zonnestraal op ons smoelwerk, een gevoel dat ons nimmer verlaat. Of het nu via de sexy indiedisco van Du Tonc gaat, langs Horixon, met het geweldige ‘Colours’ of met fijne vaderlandse bijdragen van Go March en Blackie & The Oohoos, het aftellen naar de zomer is nu echt begonnen. (kc)

We Are Scientists ‘Helter Seltzer’ 100% Records

Toen We Are Scientist vorig decennium ten tonele verscheen met neo eighties-invloeden scheerde het NYC-indierocktrio hoge toppen met het geweldige ‘Nobody Move, Nobody Get Hurt’. Tien jaar later mixt We Are Scientists die 80s new wave ook nog eens met nineties college rock - denk bijvoorbeeld aan The Smashing Pumpkins in ‘Headlights’ - een combinatie die een moeilijke evenwichtsoefening tussen bombast en lofi met zich meebrengt. Op zijn slechts klinkt de band op deze vijfde langspeler dan ook steriel en platgedrukt. Maar ‘Helter Selter’ is verrevan het muzikale maagzuur dat je afgaande op de titel zou verwachten. Het is vooral een spontaan album waar de groep verder borduurt op de dansbare formule van muzikale plotwendingen. Luister maar naar de geweldige opener ‘Buckle’ die het meteen tot een van We Are Scientists’ beste tracks schopt. ‘Helter Seltzer’ is niet het meest geïnspireerde album van het trio maar wel kruidig genoeg om te blijven boeien. (jdb)

BALOJI

17/06 Het Bos, Antwerpen 26/06 Genk On Stage 08/07 Les Ardentes, Liège 09/07 Festival au Carré, Mons 13/07 Dour Festival

COELY

Evil Superstars

03/07 Niveau4 @ Couleur Café, Brussel 18/08 Pukkelpop, Hasselt

DE HELD

26/06 Genk On Stage 08/07 FantAStival, As 09/07 Zomer in Kortrijk 07/08 Festival Dranouter

DVTCH NORRIS

03/07 Niveau4 @ Couleur Café, Brussel 29/07 Openluchttheater Rivierenhof, A’pen

EEFJE DE VISSER

09/07 Cactusfestival, Brugge 16/07 Gent Jazz

ERTEBREKERS

09/07 Isotopia Festival, Izegem 10/07 Dijlefeesten, Mechelen 18/07 Kneistival, Knokke-Heist 22/07 Boomtown, Gent

FACES ON TV

25/06 Genk On Stage 09/07 Vijverfestival, Dilbeek 10/07 Dijlefeesten, Mechelen 19/07 Boomtown, Gent 23/07 Borgerwood, Borgerhout

GABRIEL RIOS

04 06

22/07 Boomtown, Gent 10/08 Openluchttheater Rivierenhof, A’pen

JACLE BOW

Cultuurcentrum Mechelen Minderbroedersgang 5 Mechelen

25/06 Repmond Rock, Rupelmonde 08/07 Schoeftzakkerock, Arendonk 23/07/ Borgerwood, Borgerhout 23/07 Kniestival, Knokke-Heist

LILI GRACE

19/06 Staminee De Living, Heist-o/d-Berg

www culltuurrcentrum www.cultuurcentrummechelen.be mmechelen be

MEURIS

09/07 Vijverfestival, Dilbeek 16/07 Heist Bruist, Heist-o/d-Berg

2 IRE # N W E IO 6 TH NECT N O C 03/0 SS ’N’BA DRUM EE AL L KERS R E N C 6 GE L SU 04/0

Moondog by ROLAND & friends 10/07 Gent Jazz

Do 2, Vr 3 & Za 4 JUNI STRANGELOVE: A Queer Festival DiNSDAG 7 JUNI IXXI (sw) + DJEVELKULT (no) + ABSOLUTUS WoENSDAG 8 JUNI PISSGRAVE (vs) + DEGIAL (swe) + VORUM (fin) + PHRENELITH (dk) DoNDERDAG 9 JUNI FELIX POETRY FEST ZaTERDAG 11 JUNI // BOSBAR RAT EVENT: Elko Blijweert solo Jozef Dumoulin, Tim dahl (vs), Teun Verbruggen trio ZaTERDAG 11 JUNI // ZAAL AMöRTISSEUR Release Party BELGIAN ASOCIALITY WoENSDAG 15 JUNI // BOSBAR JOSHUA ABRAMS’ NATURAL INFORMATION SOCIETY (vs) VrIJDAG 17 JUNI BALOJI & l’orchestre de la katuba + POMRAD (ALBUM RELEASE)

ZaTERDAG 18 JUNI FENCE + METEOR MUSIK

PIETER EMBRECHTS

ZoNDAG 19 JUNI COMPAGNIE FRIEDA: X Tot De Zoveelste (theater)

PUGGY

09/0

DiNSDAG 21 JUNI UNSANE (vs) + ZU (it) + SOFY MAJOR (fr)

01/07 Couleur Café, Brussel 04/08 Het Groot Verlof, Leuven 06/08 Ronquières Festival 11/08 Lokerse Feesten

WoENSDAG 22 JUNI FÖLLAKZOID (ch) + VOODOOLAND

SIOEN

VrIJDAG 24 JUNI TERAKAFT (mali) Dj Aldolino ZaTERDAG 25 JUNI De Vrije Markt! // 12h RADIO CENTRAAL FEEST

SELAH SUE

26/06 Stadsmuzikantenfestival, Tongeren

STEAK NUMBER EIGHT

19/06 Graspop Metal Meeting, Dessel 05/07 Openluchttheater Rivierenhof, A’pen 14/07 Dour Festival 16/07 Rock Herk

ZoNDAG 26 JUNI MOONFACE And SIINAÏ (vs, fin)

STIKSTOF

DiNSDAG 28 JUNI AUSMUTEANTS (vs) + THE HOMESICK (nl) + MIND RAYS

STUFF.

WoENSDAG 29 JUNI COMMON EIDER, KING EIDER (vs) + GABRIEL SALOMAN (vs) + BRAHMEN RAAG

03/07 Niveau4 @ Couleur Café, Brussel 17/07 Dour Festival 03/06 Volta XL, Brussel 17/06 Fête de la Musique, Charleroi 18/06 Fête de la Musique, Brussel

TOURIST LeMC

08/07 Cactusfestival, Brugge 28/07 M-idzomer, Leuven 30/07 Suikerrock, Tienen

TYPHOON

25/06 Genk on Stage

YEVGUENI Ankerrui 5-7, 2000 Antwerpen HETBOS.BE Elke Donderdag vanaf 19u BOSKEUKEN

Elke Zondag 9 - 15u OTARK BREAKFAST CLUB

BOSBAR open wo-za 12-24u, Zo 9-16u

26/06 Rock@Edegem 07/08 Festival Dranouter

Check all dates at BUSKER.BE

6 11/0 6 16/0

ROJE

FILM

)

CVRD R + S D ECTO CLOU US V

chri

SPAI

+ ITA

sto

OYF AN B

RIEN

ng arvi c + ag ti-fl ire n a sf /06 yset + bo down olf +w

WOO

WN ESTO N O J N BRIA CRE E H T A 6 25/0 MASS 2

0/06

25/06 Jazz Zottegem (duo) 19/07 Kneistival, Knokke-Heist

ST. GRANDSON

G ! (P 6 DI

DU TION

C MAR NE & U D IC + ER phe 10/0

02/07 Na Fir Bolg,Vorselaar 01/07 Rock Werchter

DICA

S OBGM RADIO E H 6 T LETE 07/0 OBSO

MILO MESKENS

25/06 Genk On Stage 26/06 Stadsmuzikantenfestival, Tongeren 23/07 Boomtown, Gent

+ RA

fuzz /06 + te

y vo

enag

sic e mu

UM ER S

MER

club

AND VENH O W AN LTM TAAT O S C E H D UG L-H I OR K A TAIL DAN X A -W LEJ N... ILLIO R A M AFT

-5€-

S IANT ÉTUD 18 ANS E & -D

WWW.AERONEF.FR

Pinkpop 10 t/m 12 juni

Landgraaf – Megaland (NL)

PARKLIFE 29 mei - tot 31 augustus Casino-Park, Sint-Niklaas

RETIE ROCKT 11 juni ‘t Schijf, Retie

5 juni: Blow

Rude Boys Outta Jail Soundstation, The Hickey Underworld, John Coffey, Bliksem, Death Alley, Peter Pan Speedrock, Dool, Black Mirrors, The Belle Rose Five; Pinnacle Soundsystem, Cauchy, Brownstallion-Soundsystem, Fijn Stof, Booty Rave Resident, Dark Balloon DJ set

12 juni: Boogie Phil & The Wiseguys 19 juni: In Volata Suona La Tarantella 26 juni: The Buckshots 3 juli: Sintniklaasblaast 10 juli: Bram Weijters Trio www.decas ino.be

UNCANNY VALLEY 8 - 11 juni 019, SMAK, Vooruit Gent 8 juni: Manuel Padding, Waxy, Volcano The Bear, Artforms In Nature (expo) 9 juni: Rick & Joe Potts, 696 Blues Band, Lafms Video Screenings by Floris Van Hoof 10 juni: Airway, Nate Young, John Olson, Human Heads 11 juni: Extended Organ, Wolf Eyes, Calhau!, Vom Grill, David Toop & Tom Recchion, Lafms Video Screenings by Floris Van Hoof; David Toop, LafmsLeden & Wolf Eyes www.vooruit.be

OUT LOUD! 8 juni - 10 juli Beursschouwburg, Brussel Red Hot Chili Peppers

vrijdag 10 juni Red Hot Chili Peppers, James Bay, Bastille, The Common Linnets, Major Lazer, Years & Years, Gary Clark Jr., De Staat, Bear’s Den, Lukas Graham, Storksky, Skip&Die (dj-set) & Friends, One Ok Rock, Sara Hartman, The Struts, Clean Pete

zaterdag 11 juni Rammstein, Doe Maar, Lianne La Havas, James Morrison, Walk Off The Earth, Puscifer, Ghost, Skillet, Halestorm, Imelda May, Robin Schulz, Nothing But Thieves, Matt Simons, Lucas Hamming, Miamigo, Noisia, Bazart, Lucky Fonz III, Parquet Courts, The Sore Losers, Madi Hermens

zondag 12 juni Paul McCartney, Lionel Richie, Kygo, John Newman, Douwe Bob, Skunk Anansie, Bring Me The Horizon, All Time Low, Tom Odell, Jungle By Night, Balthazar, Vintage Trouble, Jamie Lawson, St. Paul & The Broken Bones, Harts, dj’s Waxfiend & Prime / Sevn Alias (live) / Broederliefde (live), Graveyard, The London Souls, Slaves, Walking On Cars, Midas w w w. p i nk p o p . n l

8 juni: Dave Markey 1991: ‘The Year Punk Broke’ screening 9 juni: Cameron Crowe: ‘Pearl Jam Twenty’ screening 10 juni: Universe; Adomas // Ucture, Antilux, Sorok, Nosedrip 11 juni: Lafawndah, Zora Jones, SKY H1 15 juni: Todd Philips: ‘Hated: GG Allin and The Murder Junkies’ screening 16 juni: Sini Anderson: ‘The Punk Singer’ Screening

www.retierockt .be

HOOKROCK 17 - 18 juni Festivalterrein, Diepenbeek 17 juni: Bigwood Leonard, Bourbon Street, Justina ‘Lee’ Brown ft Mobrlus, Back :N: Black 18 juni: Many Moore, Black Cat Biscuit, Nico Duportal and His Rhythm Dudes, Erja Lyytinen, Big ‘Daddy’ Wilson, Eric Sardinas and Big Motor, Boogie Beasts www.hookrock .be

ZARADI TEBE 17 – 19 juni Keizerpark, Gent 17 juni: Stompin’ Caravan, Ja-Zon, DJ The Rudies 18 juni: Tin Soldier In The Underwoods, Castro, Littoris, King Dalton, DJ Jimbo Jones 19 juni: Moonai People, Vagabundos, Gloria Boateng, Gadje Scum www.zaraditebe .co m

LEGACY FESTIVAL 18 juni Zilvermeer, Mol Milk Inc, Peter Luts, Pat Krimson, Robert Abigail, Bonzai All Stars, Yves Deruyter, Marco Bailey, Joey Beltram, CJ Bolland, Steve Cop, Jan Van Biesen, Sven Van Hees, Dave Lambert, Airwave, Nico Parisi….

17 juni: Samowar; White Hills, Psychic Ills, NiXiE

www.legacyf es t i v a l.be

18 juni: Preoccupations (formerly known as Viet Cong), El Yunque, DJ Sofa

ROCKTOPUS FESTIVAL 2 juli Zomerloosstraat, Gistel

22 juni: ‘The 90’s in 90 minutes: a compilation of music videos’ screening 23 juni: Iara Lee: ‘Modulations: Cinema for the Ear’ screening

Dirk., Equal Idiots, Seagulls, Nemo & Band, Chuck Snorris, Momma Said So, Calling Susan

24 juni: Bcote; Dollkraut, Handless DJ 25 juni: Dream Koala, DC Salas 29 juni: Dick Carruthers: ‘PNYC: Portishead - Roseland New York’ screening 30 juni: Bob Spiers: ‘Spice World: The Movie’

UBUNTU FESTIVAL 19 juni centrum, Boom

2 juli: Témé Tan, Paul White (dj set)

Ambrassband, Buurman, Leki, Mec Yek, Radio Oorwoud & Hannelore Bedert, Rootsriders, Stefan Dixon, Stereomoon, Tabizla, Veerle Malschaert, WWF & Hannelore Bedert

8 juli: I/O presents R&S records

www.ubuntuf e s t i v a l.be

1 juli: Möbius; HIELE, Team Panini, Faisal

9 juli: 5Y 22tracks party www.beurs s chouwburg.be

Graspop Metal Meeting 16 t/m 19 juni Dessel

Best Kept Secret 17 t/m 19 juni

Beekse Bergen, Hilvarenbeek (NL)

Ghost

donderdag 16 juni Dirkschneider, Primal Fear, surprise act, Top 50, Your Highness, Knives To A Gunfight, Bark, Eurostars Wrestlin, Spoil Engine, Killer, Fleddy Melculy, Reject The Sickness, Goe Vur In Den Otto

vrijdag 17 juni Black Sabbath, Megadeth, Foreigner, Bad Religion, The Winery Dogs, Monster Truck, King Diamond, Amon Amarth, Disturbed, Heaven Shall Burn, SIXX:A.M., Soilwork, Firewind, Apocalyptica, Dark Funeral, Moonspell, Arcturus, Fleshgod Apocalypse, Carach Angren, Myrkur, Nightglow [Manowar Tribute], Motörblast [Motörhead Tribute], Zakk Wylde, Amaranthe, Loudness, Virgin Steele, Grand Magus, Raven, Bloodbound, Goe Vur In Den Otto, August Burns Red, Atreyu, Norma Jean, Turnstile, Monuments, DJ Carl, Little Devil Allstars,

Beck

vrijdag 17 juni

Volbeat, Slayer, Bullet For My Valentine, Testament, Skillet, Halestorm, Bliksem Nightwish, Ghost, Dropkick Murphys, Killswitch Engage, Pennywise, Municipal Waste, Abbath, Gojira, Satyricon, Obituary, Paradise Lost, Shining (SE), God Dethroned, Secrets Of The Moon, Bulls On Parade [RATM Tribute], Back To The System [SOAD Tribute], Rival Sons, Tesseract, Kadavar, Jean Beauvoir, Slaves, Collibus, The Shrine, Goe Vur In Den Otto, Anti-Flag, The Hickey Underworld, Beartooth, Skindred, Palisades, DJ Carl, System Pilot

One Two Three Four Five

Beck, Christine & The Queens, DIIV, Bombino Mount Kimbie (dj-set), Beach House, Wolf Parade, Minor Victories, The Slow Show Antal, Palmbomen II, Honne, Empress Of, Petite Meller, Beaty Heart, I Am Oak Hosted by ST. Paul: History Of Hip Hop (Deejay Prime), Jasper Vee, Palmbomen II (dj-set), vrijdagmiddag Disco Danny L. Harle, Nozinja, Slow Magic, Preoccupations, The Heavy, Moon Duo, Mystery Jets, Beach Slang, C. Duncan

zondag 19 juni

zaterdag 18 juni

One Two Three Four Five

Editors, Air, Bloc Party, Glass Animals, Black Box Revelation Caribou, Destroyer, Dinosaur Jr., Sleaford Mods, Blossoms, Bewilder Roman Flügel, Pional, Sevdaliza, Bob Moses, Samm Henshaw, The Japanese House, Alice On The Roof, Julien Baker, Kelvin Jones Hosted by ST. Paul: Joost Van Bellen, Ben Penn, Daphni, Jonna Fraser, ZZZ (dj-set) Jameszoo (dj-set), Sevn Alias, Koreless, HO99O9, Low, Wild Nothing, Ulrika Spacek, Rat Boy, Weaves, Audacity

zondag 19 juni

zaterdag 18 juni

Iron Maiden, Anthrax, Saxon, Tremonti, Shinedown, The Raven Age, Twisted Sister, Trivium, Powerwolf, Architects, Overkill, Delain, Behemoth, Sacred Reich, Steak Number Eight, Legion Of The Damned, Moonsorrow, Enthroned, In The Woods, Sikth, DJ Carl, La Muerte, Oomph!, Eisbrecher, Crobot, The Algorithm, The Midnight Ghost Train, Goe Vur In Den Otto, The Amity Affliction, We Came As Romans, Bury Tomorrow, Thy Art Is Murder, The Wild Lies, Parris [Thin Lizzy Tribute], Van Hagar [Van Halen Tribute], Parris [Thin Lizzy Tribute], Van Hagar [Van Halen Tribute] w w w. g r a sp o p . b e

One Jamie xx, Two Door Cinema Club, Band Of Horses, Half Moon Run, Vant Two Wilco, Asgeir, Yeasayer, Unknown Mortal Orchestra, Explosions In The Sky Three Yelawolf, BADBADNOTGOOD, Woodie Smalls, Dazzled Sticks, Beak, Ryley Walker Four Hosted by ST. Paul: Sjamsoedin, Too Slow To Disco, Der Wolfhund, Kurt Overbergh Five Oneohtrix Point Never, Fat White Family, Ezra Furman, Indian Askin, Israel Nash, Psychic Ills www.bes tkepts ecret.nl

ZO M E R F E S T I VA L AT I S

A S T R I D PA R K B R U G G E DAGE L IJK S VA N 1 4 U U R T O T 0 1 U U R

SUNDAY 26.06.2016 12:00—24:00 HUIS VAN DEN BERGHE GROTE MARKT 19 SINT-NIKLAAS MORE INFO: → FACEBOOK.COM/BEAMSintNiklaas → DECASINO.BE

KOKOPELLI 20 - 22 juni Op Het Goet te Wynckele, Gullegem

REPMOND ROCK 24 - 25 juni Mercatoreiland, Rupelmonde

DENDERPOP 24 - 25 juni Stadspark, Dendermonde

ROCK@EDEGEM 25 - 26 juni Gemeenteplein, Edegem

20 juni: Chainska Brassika Mr Vegas, Dubgrow, Lazarus Soundsystem, Bobalicious, Caravan Disco

24 juni: DJ’s Your Turn, TLP aka Troubleman

24 juni: Duk, DJ Pat Krimson, Dossch-y, Nack en Rif

25 juni: Was het nu 80, 90 of 2000? Stubru

25 juni: Toulouse, Froze, Louis XIV, Equal Idiots, Jacle Bow, 2Ché Deejays, Lil Kleine, The Wolf Banes, Skyve, K’s Choice, Michael Midnight

25 juni: Par Hasard, 3PM, Unpayable, Canirepeed, Les Truttes, Dirk Stoops

26 juni: Oriens, The Great Pretenders, NoMobs, Johnny Den Artiest & Asham Band, Yevgueni, Christophe Lambrecht & Linde Merckpoel

21 juni: Dirty Undies, Evil Empire Orchestra, La Sra. Tomasa, Afriquoi, Sergent Garcia, Cordyceps, Zakouska, Gloria Boateng, Electrorumbaiao, DJ Mukambo, Caravan Disco 22 juni: Betong Kartong, Jamaican Jazz Orchestra, Orchestre International Du Vetex, Chico Trujillo, Tingling Square Show with Kamal Kharmach, Devoo Beatbox & Stefan Paridaen, DJ Desperado, Caravan Disco, La Bella Tour w w w. k ok o p e l l i . b e

SUNBEAM FESTIVAL 23 juni 4AD, Diksmuide

www.repmondroc k.be

www.denderpop.be

COPACOBANA FESTIVAL 24 - 26 juni Rozebroekenslag, Sint-Amandsberg

GRENSROCK 24 - 25 juni Brouwerspark, Menen 24 juni: Simple Pigeons, Get Your Gun, Go March, Soldier’s Heart, Flying Horseman, The Sore Losers 25 juni: It It Anita, Supergenius, Stadt, Woodie Smalls, Terakaft, The Black Heart Rebellion www.g r ensroc k.be

Big Whoop, Isolde et les Bens, Bixiga 70, Pruikduif, Orkesta Mendoza, the Grassroots Movement, Doylu, ... www.copacobana.be

TRANSFOLK 24 - 26 juni Transfo, Deerlycke 24 juni: Et Encore, DJ BOB

Mr. Polska, Id!ots, Brihang, Bass Shock, WEGO, The Sparks, Fitzgerald, Avalon!

25 juni: Aistra Duo, Les Poules à Colin, Isbells, Urban Trad, Tupelo, DJ BOB

w w w. s unb e a m f e st i v a l . b e

26 juni: Elanor www.trans f olk.be

www.rockedeg e m.be

PARADISE CITY 25 - 26 juni Kasteeldomein, Perk Schwarzman, Sasha, DJ Tennis, Mano Le Tough, Agoria, Michael Mayer, Tuff City Kids, Black Coffee, Aeroplane, Compuphonic, Oliver Schories, Konstantin Sibold, San Proper, Space Dimension Controller, The Black Madonna B2B Mike Servito, &Me, Hunee, Guti, Kosme, Stephan Bodzin, Mathew Jonson, Stimming, Tourist, Oaktree, Vuurwerk, Point G, Christian Löffler, Pional, Coma, Lake People, Red Axes, Mattheis, Daso www.paradise c i t y.be

BEAM 26 juni Huis Van den Berghe, Sint-Niklaas

Genk On Stage

OLT 24 juni t/m 7 september Openluchttheater Rivierenhof, Deurne

Stadsplein, Genk

24 juni: Alborosie

Oaktree, Harted, Sky H1, Aerobe, Kassett, Universe, Avondlicht

3 juli: Kapitein Winokio

www.decas ino .be

24 t/m 26 juni

4 juli: CW Stoneking, Eriksson Delcroix, Blue Flamingo 5 juli: Steak Number Eight, Raketkanon www.openluchttheater.be

DENDEREND KLEIN STADSFESTIVAL 25 juni Abdijpark, Geraardsbergen

Wannes Cappelle, Douglas Firs, Astronaute, Nightman, Milo Meskens, St. Grandson, Los Speedy Bobs

Raymond v/h Groenewoud, Jan De Smet, Senne Guns, Bonbonne Gaas, Majesteit, Burrman, Moustash, Wally en de Technisch Werklozen, …

PULPTUUR 26 juni Park van Kapellen

www.denderendklein.be De La Soul

vrijdag 24 juni

De La Soul, Bent Van Looy, Glenn Claes, Arbeid Adelt!, Honeymoon Cowboys, De Brassers, Wicona, Wankelmut, Tortuga Boulevard, Dr. Zebra, Intrees

zaterdag 25 juni Levellers, Daan, Zornik, Bandits, Monroe, Kings Of Pop, Laura Tesoro, Cliff Willy & Zijn Podiumboys, Dirty Hips, Brassbox, KRS One, Typhoon, Sleepers’ Reign, Faces On Tv, Milo Meskens, Meteor Musik, The Germans, Double Veterans, Kasablanka Bacon Fat, The Swish, Hedonist, Steele Justice

zondag 26 juni Anastacia, K’s Choice, Emma Bale, Rooftop Renegades, Koyle, Radio Guga, Tom Dice, Walrus, De Held, Shantel Y Bucovina Orkestar, Baloji, Rewind Productions, Daniël Busser, Kids On Stage presents Ian Thomas, Kids On Stage presents Zita, Kids On Stage presents Kapitein Winokio, Ronnie Flex, Fonzy Fons, Jill Shaw Steam, 2-3-Go, Tenderloin District w w w. g e nk o n st a g e . b e

STADSMUZIKANTENFESTIVAL 26 juni Begijnhof, Tongeren

TROPISCAL A 25 juni Begijnhof, Overijse Mangata, Level Six, Id!ots, Partyshakerz, De Mens www.tropis cala.be

VIERSCHA ARFEESTEN 25 juni Centrum, Waasmunster Handkerchief, Slow Pilot, PigBag Army www.viers chaarf ees ten.be

Ian Thomas, Café Flamand, Fleddy Melculy, Radio Oorwoud, Jackobond, Jeron Dewulf, Equal Idiots, Antwerp Gipsy Ska Orchestra www.pulptuur. be

VAMA VECHE 30 juni - 5 juli Astridpark, Brugge 30 juni: Ansatz der Maschine, Harted, Tobi Jonson 1 juli: Inwolves, Kassett, Aponogeton & Simon Kremar 2 juli: Eiland, Moodprint (dj-set) 3 juli: Collective N Trance, MC Jordy 4 juli: BeraadGeslagen, TRILL CVLTVRX / DXRDXN (dj-set), It.Takes.Two & friends 5 juli: SCHNTZL, AMyn, De Witte Neger www.vamavec h e .be

Rock Werchter 30 juni t/m 3 juli

Festivalpark Werchter

Couleur Café 1 t/m 3 juli

Tour & Taxis, Brussel

Tame Impala

donderdag 30 juni

Main Stage KluBC The Barn

Disclosure, Paul McCartney, Ellie Goulding, Jake Bugg, Kaiser Chiefs, The London Souls James Blake, Sigma, Flume, Walk Off The Earth, Ryan Bingham, Barns Courtney Years & Years, New Order, Gutterdämmerung, Guy Garvey, Nathaniel Ratecliff & The Night Sweets

vrijdag 1 juli

Main Stage KluBC The Barn

Rammstein, The Offspring, At The Drive-In, Black Box Revelation, Bring Me The Horizon, The Van Jets, Blackberry Smoke Puggy, The 1975, Trixie Whitley, Oh Wonder, Jagwar Ma, Blossoms Parov Stelar, Robert Plant And The Sensational Space Shifters, Richard Hawley, Daughter, Gary Clark Jr. Frightened Rabbit

zaterdag 2 juli

Main Stage KluBC The Barn

Editors, Red Hot Chili Peppers, Goose, Two Door Cinema Club, Band Of Horses, Kensington, The Struts Paul Kalkbrenner, Lost Frequencies, Alessia Cara, BADBADNOT GOOD, Savages, Bazart Tame Impala, PJ Harvey, Beirut, Glen Hansard, Courtney Barnett, Mura Masa

zondag 3 juli

Main Stage KluBC The Barn

Florence + The Machine, Macklemore & Ryan Lewis, The Last Shadow Puppers, Iggy Pop, James Bay, The Strypes, Vintage Trouble Skunk Anansie, SX, Unknown Mortal Orchestra, Lâpsley, Elle King, Aurora Jamie xx, Beck, Foals, Lianne La Havas, Bear’s Den, Alice On The Roof

w w w. r ock w e r c h t e r. b e

Bunny Wailer

vrijdag 1 juli

Titan Chronixx, CHIC ft. Nile Rodgers, Selah Sue, Magic System Univers Ibeyi, Brigitte, Oxmo Puccino, Mr. Vegas, Method Man & Redman Move G.A.N, St. Paul & The Broken Bones, Quantic Live, Akua Naru, Kwabs Dance Club Woodie Smalls, Pomrad, Roméo Elvis & Le Motel, LTGL Clandestino Karawane, Boochie, Onda Sonora, Tomaz Mamafoufou Bafana Performances Tambours Du Burundi, Girafes

zaterdag 2 juli

Titan Univers Move Dance Club Clandestino Mamafoufou Performances

Julian Marley, Youssou N’Dour, Arno, Ghinzu, De La Soul CunninLynguists, Jamie Woon, Morgan Heritage, Goran Bregovic & the Wedding and Funeral Orchestra, Claptone Atomic Spliff, Alpha Wann, Elito Reve y Su Charangon, Young Fathers, Hudson Mohawke Kel Assouf, Clap ! Clap !, Chicos y Mendez DJ Vega, Champion Sound, Goodfellaz Sound System, Soul Shakers Mr. Leenknecht Afuma, Coletivo Usanisom

zondag 3 juli

Titan Bunny Wailer, Nneka, Black Box Revelation, Soprano, Protoje Univers De Jeugd Van Tegenwoordig, Niveau 4 (Woodie Smalls, Jeanjass & Caballero, STIKSTOF, Roméo Elvis, Seyte & Senamo, Coely et Dvtch Norris), Kassav, Trixie Whitley - … Move GRANDGEORGE, Pat Thomas & Kwashibu Area Band, Féfé, Raging Fyah, Apollo Brown & Guilty Simpson, Omar Souleyman Dance Club Jeremy Loops, Inna Modja, Bomba Estereo Clandestino Dub Front Association, Groovalicious DJ’s, DJ ReeDoo, DJ Kwak Mamafoufou SupAfly Collective Performances Afuma, Unicum Brassband www.couleurcaf e.be

PATERSDREEF FESTIVAL 1 - 2 juli Festivalterrein, Tielt 1 juli: Steven Troch Band, Khalif Wailin’ Walter, Selwyn Birchwood Band

2 juli: DVBBS, Quintino, Ummet Ozcan, Tellow Claw, Curbi, Dr.Lektroluv, Regi, Wolfpack, Partyshakerz, Slongs Dievanongs, Jelle Van Dael, Cedex & Higher Underground…

2 juli: Ed De Smul & Stefan Boret, The Blues Vision, Marino Noppe & Maxwell Street, Elliott Murphy Band ft Olivier Durand, Fischer-Z

3 juli: Feder, Murdock, Double Pleasure, Soundrush, Childsplay, Bougenvilla, Tuneboy, Violinvasion, La Fuente, Bredren, Jebroer, Daddy K, Audiophonic, Freaquency,…

w w w. p a t e r sd r e e f. b e

www.summer festiv al.be

NA FIR BOLG 1 - 3 juli Sassenhout, Vorselaar

SO WHAT ? 1 juli – 26 augustus Vrijstaat O., Oostende

1 juli: Steve Bailey, pIE P. KLeiN, Cruinn, Nele Needs A Holiday, Naragonia, Axelle Red, Circle J

1 juli: Steiger

2 juli: Les Fizz’, Stoomboot, Country Feedback Club, Jamie Clarke’s Perfect, The Fiddle Case, Pieter Embrechts, Vagabundos, Stef Bos, Little Kim, Scala, Moodcollector 3 juli: Harmonie Vorselaar, I’m The Hug, Ketnetband, Adam Lopez & His Rhtyhm Review, Diamonds On The Rocks, Elanor, Living Roots ft Rony Mosuse en Jan de Smet, The Henhouse Prowlers, Bart Peeters, Shorty Jetson & his Racketeers w w w. n a fi rb o l g . b e

HEE TERVUREN 1 - 3 juli Marktplein, Tervuren 1 juli: Berry Quincy, Stan Van Samang, Natalia, Dirk Stoops, DJ Matthias 2 juli: Equal Idiots Tout va Bien, Daan, Les Truttes, Mensch, Erger Je Niet! 3 juli: Anick, Prinsessia, Laura Tesoro, Celymans & Van Geel w w w. hee t e r v u r e n . b e

GOOIKOORTS 1 - 3 juli Festivalterrein, Gooik 1 juli: Les Bottines Artistique, Variomatic, Sharon Shannon & Alan Connor 2 juli: Surpluz, Talisk, Hudaki Village Band, Mairearad and Anna, JansenJüssi Duo, Xabier Diaz & Adufeiras de SAlitre, The Young’Uns, It’s Baroque To My Ears 3 juli: Iberi, Manran, Babra, Naomi Vercauteren Trio, Ciac Boum, Mahµja & David, The Nordic Fiddlers Bloc, Mairearad and Anna w w w. g o o i k o o r t s. b e

SUMMERFESTIVAL 1 - 4 juli Middenvijver, Antwerpen 1 juli: Demoniak, Korsakoff, Davoodi, Florian Picasso, Alvaro ft MC KC Jones, Alvar & Millas, DJ ghost, 2Empress

Les Ardentes 6 t/m 10 juli

Parc Astrid de Coronmeuse, Luik

8 juli: Frie Maline 15 juli: John Ghost 22 juli: Storm In A Cup Of D 12 aug: Kabas 19 aug: Skordatura Punkjazz Ensemble 26 aug: Dijf Sanders

www.v rij staat- o.be

LOCO LOCO-FEST 2 juli Nijdrop, Opwijk Varukers, The Freeze, Inner Terrestrials, Luicidal, Cocaine Piss, Imaginary Dictionary, The Senilles, The Vile, Lunatic Society, Vvovnds, Sects Tape, Mucrakers, Travolta, Idiot Convention, Het Lood www.loc ofest.be

woensdag 6 juli Indochine, Suede, Ibrahim Maalouf, Hyphen Hyphen, Compact Disk Dummies, White

donderdag 7 juli Mark Ronson (dj-set), Flying Lotus, Mac Miller, Action Bronson, Wilkinson, Young Thug, Feu! Chatterton, Thundercat, Andy C & MC Tonn Piper, Yelawolf, Friction & Linguistics, Naaman, Pnl, STUFF., FKJ Live, Superpoze, Thylacine, Little Simz, Oddisee & Good Compny, Alpha Wann, Georgio, Bagarre, Woodie Smalls, Jameszoo, …

vrijdag 8 juli SCHOEF TZAKKEROCK 8 juli Bemdweide, Arendonk

2manydjs, Andy Stott, Ty Dolla $Ign, Charles Bradley & His Extraordinaires, DJ Shadow, Jurassic 5, Rone, Sniper, Worakls Band, Max Cooper Presents ‘Emergence’, Kölsch, Vince Staples, Guizmo, Hollywood Porn Stars, Section Boyz, Baloji, Jazz Cartier, Jahkoy, Demi Portion, Nicolas Michaux, Beffroi, …

Freaky Age, Jacle Bow, Funkie Frankie, The Ftsaths, Last Royalty

zaterdag 9 juli

www.sc h oeftz akker oc k.be

RELEASE FESTIVAL 8 - 9 juli Festivalweide Manshoven, Borgloon 8 juli: San Soda, Nachtbraker, Border One, Kijumba, Der Haack & G.I.A., Rakka, Pierre, Bons & Lawish, Louis Vogue 9 juli: Elefant, Lisa Smolders, Statue, Missing Lynx, Jimbo Jones, Mountain Bike, Heisa, B-Base, Kasablanka, Tusais, Nixie, Sa Swing, Duvel www.releasefestiv al.b e

PPH 8 - 9 juli Park Paenhuys, Hoegaarden Murg, The Appraiser, Bonzo, Rewind Productions, Los Callejeros, Caravan Disco, Toaster, Mobius One, Mensch, erger je niet, Swingion, Prisma, … www.par kh appening .be

Pharrell Williams, Cat Power, Bigflo & Oli, Caribbean Dandee (Joeystarr & Nathy), Kurt Vile & The Violators, Jungle (dj-set), Goat, Alice On The Roof, Synapson, Dan San, Broken Back, Onra, Son Lux, Scred Connexion, Guts, Naive New Beaters, Yall, Salute, Moaning Cities, Les R’tardataires, Ulysse, Las Aves, …

zondag 10 juli Nekfeu, Future, Aaron, Ibeyi, Jose Gonzalez, Tyler The Creator, Casseurs Flowters, Kamasi Washington, Les Innocents, Angel Haze, Snarky Puppy, Black Mountain, Marc Ribot & Young Philadelphians, Mustii, Aprile, Teme Tan, … www.les ardentes .be

SO WHAT ? JAZZ & BEYOND VR 01.07 21:00

steiger

VR 08.07 21:00

Frie Maline VR 15.07 21:00

John Ghost

VR 22.07 21:00

Storm in a cup of D

VR 12.08 21:00

Kabas

VR 19.08 21:00

Skordatura Punkjazz Ensemble VR 26.08 21:00

Dijf Sanders

GRATIS TOEGANG VRIJSTAAT O. ZEEDIJK 10, OOSTENDE WWW.VRIJSTAAT-O.BE

Gent Jazz Festival 7 t/m 16 juli

De Bijloke Site, Gent

WORTELKERMIS 8 - 11 juli JH ’t Slot, Wortel

NOX.X 9 juli Dorpskom, Ename

8 juli: The Sick Boys, Dirty Harries

Patrick Riguelle en Jan Hautekiet, Aranis, Neeka, De Piepkens, Cirq Sabat

9 juli: King For A Day, We’re Wolves, Linde Merckpoel & Johnny DC, Freaquency

www.mus eum n a ch t -e n a me .be

10 juli: The Skadillacs, Velvet Eyes 11 juli: Adam Lopez & His Rhythm Review, The Belpop 4, Rhea www.wortelkermis .be

SCHEPSKERMIS 8 - 12 juli Balen 8 juli: DJ Toon Gielen, Dimitri Wouters, DJ Ward vs droidzie, Bjorn Verhoeven

donderdag 7 juli

zondag 10 juli

Ibrahim Maalouf “Kalthoum”, Kamasi Washington, Wout Gooris Trio + Chisholm/Vann, Terence Blanchard feat. The E-Collective, Sons Of Kemet: Kneedelus A Live Collaboration Between Kneebody + Daedelus

Balthazar, Flat Earth Society feat. Mauro Pawlowski, Moondog by Roland & Friends, Nordmann, Kamikaze, Seiren, Bardo, Barefoot And The Shoes

vrijdag 8 juli John Scofield/Brad Mehldau/Mark Guiliana, Hugh Coltman, Uitreiking Sabam Jazz Awards, De Beren Gieren, Pat Metheny & Ron Carter, Airelle Besson Quartet, Steven Delannoye

zaterdag 9 juli Max Richter: Infra & The Blue Notebooks John Cale, Dave Harrington Group, Matthew Halsall & The Gondwana Orchestra, Oaktree, Lyenn

Jill Scott, Lianne La Havas, The James Hunter Six, Ala.Ni, Con Brio, Allen Stone

vrijdag 15 juli St Germain, Ibeyi, The Budos Band, Daymé Arocena, Pomrad, Day Fly

Bruce Springsteen And The E Street Band, Lana del Rey, Lionel Richie, Simply Red, The Van Jets, CC Smugglers www.twclas s ic.be

www.s cheps kermis .be

Rock Zottegem 8 & 9 juli Zottegem

www.g entj az z .be

8 juli: Plan B, Sean Paul, Skip & Die

w w w. vi j ve r f e st i v a l . b e

10 juli: Amadou & Mariam, La Gran Pegatina, La Maxima 79, Rocky Dawuni, Sarah Carlier

w w w. m cho e se l t . b e

TW CL ASSIC 9 juli Festivalpark, Werchter

dEUS ‘Soft Electric’, Perfume Genius, Eefje De Visser, Carate, Urio Orchestra, The Germans, BeraadGeslagen

Freaky Age, Mensch Erger je Niet, DJ Faisal, Brihang, …

9 juli: South Of Heaven, Hell City, The Blues Bones, Motörkiller, Jungle Proof, Vintage Code

12 juli: Stan Van SAmang, Les Truttes, DJ Marc & Jelle B

www.geckof est .be

zaterdag 16 juli

AFRO L ATINO 8 - 10 juli Festivalterrein Berkenbroeck, Bree

8 juli: ACinDC, Bullfrog Tattoo, Volbeat tribute, Matches

10 juli: Bandana, Slongs Dievanongs, Cleymans & Van Geel, DJ Marc & Jelle B

Bollen & Fightner, Roma, Younes, R3naat, Rafi Khan, Moeinza, Mr Burlesque

donderdag 14 juli

VIJVERFESTIVAL 8 - 9 juli Park Gemeentehuis, Dilbeek

DEMERROCK 8 - 9 juli Tent MC, Hoeselt

9 juli: Ostrogoth, Bliksem, Bones To Dust, Speedqueen, Guitar Gangsters, DJ Marc B

GECKOFEST 9 juli Merchtem

9 juli: Joss Stone, Vieux Farka Touré

www.afro- latino.be

DIJLEFEESTEN 8 - 10 juli Melaan - Vismarkt, Mechelen 8 juli: Equal Idiots, Yellowstraps, Spinvis, Nightman, Great Mountain Fire, dj set Slave To The Rhythm 9 juli: Double Veterans, Glints, The Deaf, Fugu Mango, Vuurwerk, dj set Calacas 10 juli: Faces On Tv, Ertebrekers, dj set Ricky Dick Soundsystem & Friends www.dij lefeesten.be

vrijdag 8 juli Elvis Costello & The Imposters, The Hives, Skunk Anansie, K’s Choice, Emma Bale, Fleddy Melculy

zaterdag 9 juli Grace Jones, The Kooks, Gogol Bordello, Channel Zero ‘Unplugged’, The Sore Losers, De Jeugd Van Tegenwoordig, ID!OTS, Jill Shaw www.rock-zottegem.be

ou rr oo ft op

te rr ac e.

o AT A ip as// osedr x - Liy ones ls US - ns C - Team CarloLs m o o u l i l I N J i Ad re - Ant ora chic upat IELE with ux N H s u Z a c y Uct iverse H FR - r - Ps Preoc öbius - 2track nz & S tain a A 2 n p e - U WND amow unque FR - M - 5Y atts V e - Ca m A r S la n Y LAF Y H1 - US - El m Koa h DjRu g & G arawa n t i - SK e HillsNL Drea I/O w ban Ko ies & K t it ut d h R n W llkra é Ta V F S xsixsix i o m k S - D i - Té P Nic pa in m L Pan es NL T ky Bo n Valdaz - Fu zer A Tomlight r a St

Fr ee

co nc er ts , fi lm s, pi cn ic s, lu nc h

ap ér o

hi gh

16 0 2 uly J 0 1 – e n 8 Ju .be g r u wb u o h ssc r u be

BELLE AND SEBASTIAN TORTOISE SUN KIL MOON ADMIRAL FREEBEE DEZ MONA ALBOROSIE THE VAN JETS GEORGE CLINTON STEAK NUMBER EIGHT NAS DAAN RAKETKANON C.W. STONEKING VOLLEDIG PROGRAMMA & TICKETS

OLTRIVIERENHOF.BE

Sjock 8 t/m 10 juli

Poeyelhei, Gierle

Pokey LaFarge

vrijdag 8 juli Smokestack Lightnin’, The Rob Ryan Roadshow, The Mavericks, Sturgill Simpson

OSTEND BEACH FESTIVAL 9 - 10 juli Klein Strand, Oostende

BEACHL AND 9 - 10 juli Strand, Blankenberge

9 juli: Yves V, Dimaro, Lester Williams, Sem Thomasson, Mattn, Funk D, Nexuz, Double Pleasure, Lennert vs Maori; Nicole Moudaber, Marcel Fengler, Function, Marco Bailey, Pierre vs Dany Rodriguez, Pete Howl, Trixy, A-Bat; Joris Voorn, Kölsch, Jey Kurmis, Chantal, Nukov & Yelmet, Bollen & Fichter, Cheap Charly Men, Benji & Pfeffer; FS Green & MC Fit, TLP aka Troubleman, B-Kay, Mystique, Eagl, Jewels, Duub, Madfingaz, Masai, Mad-D

9 juli: Audiophonic, Dave Till, Freaquency, Olga Rtazanova, Peter Luts, Regi, Vince Nova, Wout, X-Tof

10 juli: Sven Väth, Ilario Alicante, Amelie Lens, Fred Hush, Peo Watson, Vision Machine, Adrian & Tomas; Green Velvet, Patrick Topping, Edu Imbernon, Yamo, Seba Lecompte, Nick Bril, Rupert Harvey & JLN, Gueush; CJ Bolland vs Franky Jones, DJ Ghost, Jan van Biesen, Yves Deruyter, Quincy, Phi Phi, Marko de la Rocca, Jeroen Delodder, Steve Chillem & Pudde; Dave Lambert, Neon, Makasi, DJ Licious, DJ Roma, Les Mecs, Greg Dela

10 juli: Deve & Matizz, Dimitri Wouters, F.R.A.N.K., Laurent Wery, Nick Delgado, Nils Van Zandt, Rebel, Robert Abigail, Roulsen, Steve Romani www.beachlan d .be

ROCK A FIELD 9 – 10 juli Herchesfeld-Roeser, Luxembourg, Lu 9 juli: Deichkind, Bring Me The Horizon, Parov Stelar, Ghinzu, Vitalic dj set, Prinz Pi, Tyler The Creator, De Läbbel Session, Freshdax, Tuys, Austinn 10 juli: Pixies, Steve Aoki, The 1975, Puggy, Gogol Bordello, Bilderbuch, Oh Wonder, Broken Back, When ‘Airy Met Fairy, T.The Boss, Tommek www.rockafield.lu

www.os tendbeach.be

zaterdag 9 juli Danko Jones, Radio Birdman, Flat Duo Jets, Peter Pan Speedrock, Kid Congo And The Pink Monkey Birds, Equal Idiots, Fuzzy Vox, The Hillbilly Moon Explosion, Pokey LaFarge, The Devil Makes Three, The Baboons, Roy Thompson And The Mellow Kings, Drugstore Cowboys, Mischief!, Big Time Bossmen, The Devilles, Alabasterds, Rollmops

Cactusfestival 8 t/m 10 juli

zondag 10 juli Flogging Molly, The Bronx, Turbo AC’s, Supersuckers, The offenders, Los Blancos, The Agitators, Darrel Higham And The Enforcers, The Bellfuries, The Polecats, Miss Lily Moe, The Buckshotes, Mike Bell And The Belltones, The Hieron McDonald Combo, Aloha Sluts, The Father, The Son And The Holy Simon, Fields Of Troy

Minnewaterpark, Brugge

w w w. s j ock . c o m

BURGROCK 9 juli Burg, Brugge

BROSELL A FOLK & JAZZ 9 - 10 juli Groentheater, Brussel

Janez Detd, Punk Rock High School, Camillefois

9 juli: LOD, Pedro Caldeira Cabral, The Unthanks, Sarah Klenes & Oaktree & Magic Malik, A Filetta, Paolo Fresu & Daniele Di Bonaventura, Kardemimmit, Sharon Shannon Band

w w w. fa c e b o o k . c o m /b u r g r o c kb r u gge /

DYSTOPIA FESTIVAL 9 juli Fort III, Borsbeek Josh Wink, DJ Sneak, Darius Syrossian, DJ W!ld, Hector Moralez, Flapjackers, Niels Feijen, Smos w w w. d y s t o p i a f e st i v a l . b e

KLEIN TOKYO FESTIVAL 9 juli Centrum Moorslede De Mens, Jan Jaap Van der Wal, Jeron Dewulf, Ian Thomas, La Jolie Folie w w w. cc w e v e l g e m . b e

10 juli: Bert Joris & The Brussels Jazz Orchestra, Didier Lockwood & Biréli Lagrène, B.J. Scott & Bruno Castellucci Quintet, Ruben Machtelinckx, Richard Galliano & Philip Catherine New Musette Quartet, David Helbock’s Random/ Control, Billy Cobham Band www.brosella.be

vrijdag 8 juli 17u00 – 17u50 18u20 – 19u20 19u50 – 21u05 21u35 – 22u50 23u30 – 01u00

zondag 10 juli Warhola Tourist Lemc Calexico Black Box Revelation Wilco

zaterdag 9 juli 12u00 – 13u00 13u30 – 14u35 15u05 – 16u10 16u40 – 17u50 18u20 – 19u30 20u00 – 21u15 21u45 – 23u00 23u30 – 01u00

Eefje De Visser Flying Horseman Daniel Norgren Black Mountain Laura Mvula Charles Bradley & His Extraordinaires Gregory Porter Damien Rice

12u00 – 13u00 Mbongwana Star 13u30 – 14u30 Oddisee & Good Compny 15u00 – 16u10 Chronnix 16u40 – 17u50 Goat 18u20 – 19u30 Kurt Vile & The Violators 20u00 – 21u10 SX 21u45 – 23u00 The Cinematic Orchestra 23u40 – 01u00 Air

www.cactus f e s t i v a l.be

Free Stuff 5 x BEAM-duoticket 26 juni @ Huis Van den Berghe, Sint-Niklaas Een samenwerking tussen Otium en De Casino, deze BEAM aka Belgian Electronic Arts and Music. Op zondag 26 juni presenteren ze in Sint-Niklaas straffe Belgische experimentele elektronica: Oaktree (check het interview in onze februari-editie), Harted, SKY H1, Aerobe (aka Andrew Claes (STUFF.), Adriaan Van de Velde (Pomrad), Owen Biddle en Zach Danziger), Kassett, Universe en Avondlicht. Ambient, minimal, downtempo, avant-garde, jazz, chillwave… ’t kan er allemaal zolang de link met elektronica er maar is. Maar BEAM is nog veel meer. Duik maar eens de BEAM-cinema in of check één van de BEAM-installaties en de expo. En schuif aan bij een BEAM-talk. Eten en drinken doe je trouwens op ‘n superfijn BEAM-terras. Tel daar nog eens een vi.be contest en workshops bij en je weet: BEAM is een must. Zak dus op zondag 26 juni, van 12u tot 24u, af naar Huis Van den Berghe op de grote markt van Sint-Niklaas. Hoest snel 13 (vvk)/16 (kassa) euro op voor een ticket of - een pak goedkoper - mail even voor één van de 5 gratis duotickets. Een kijkje nemen op www.decasino.be is ook sterk aan te raden. Filip.rifraf@skynet.be – subject: BEAM Oaktree

K C O R K L E M

19de Editie

- 2016 Zo 14 augustwuys - tielt 14u00 wate ck.BE w w w .m e l k r o

MIYAGI & C M . t f E V Y K S

RADIKAL

ERTEBREKERS O B FIFTY FOOT COOMN TV // VANDAL X

S GLINTS // FACE F UZ Z // C O CA IN E P IS S EE O CH R IST M U TR H YP

AS // RADIO TOPKALEN (PRESENTATIE) U R U G U R U G E GE TH AID // SOFIE EN

BARM EE LSTR AAADT!D HANDS OFF THE AR ON ZE SPjaa r 15 euro KO M GR ATroIS//NA ? euro // -21 AR 20 JA D AD 12 elkrock.be N K 15 eu kets: www.m JO NG ER DA za // online VV n // info & tic la terra toegelate CocKtailbar by Huisdieren noch eigen drank jaar gratis // -12

MICHAEL KIWANUKA ZAZ BALTHAZAR ARNO TOURIST LEMC THE COLORIST & EMILIANA TORRINI SUZANNE VEGA TRIXIE WHITLEY AFRO CELT SOUND SYSTEM SÖNDÖRGÖ DEZ MONA AN PIERLÉ NIVE NIELSEN & THE DEER CHILDREN TOUT VA BIEN BENT VAN LOOY YEVGUENI FLYING HORSEMAN HABADEKUK HAYSEED DIXIE KING DALTON LE VENT DU NORD LES FRÈRES LEMAY GUIDO BELCANTO JAN DE SMET & DE 2 CENTIMETERS NAHKO AND THE MEDICINE FOR THE PEOPLE & MANY, MANY MORE! #DRANOUTERFEST16

TRAD.ATTACK! WÖR ÌMAR ALAVERDI ORATNITZA ESTBEL LYNCHED DOM FLEMONS NARAGONIA QUARTET CURLY STRINGS TINY LEGS TIM BERLAEN DE HELD WALRUS THE ESKIES FALSE LIGHTS OLD SALT RIGUELLE CHANTE BREL WILL POUND & EDDY JAY

WWW.FESTIVALDRANOUTER.BE

maandag 06 juni

GLINTS

03.06 21.07 23.07 14.08

Volta @ Beursschouwburg - Brussel Boomtown - Gent Borgerwood - Borgerhout Melkrock - Tielt

MARISSA NADLER

04.06 Cactus Club - Brugge

MARCO Z

05.06 Amuse - Hasselt

EXPLOSIONS IN THE SKY

07.06 AB - Brussel 08.06 AB - Brussel

ELEFANT

09.06 Charlatan - Gent

SHEARWATER + CROSS RECORD

11.06 Bourla - Antwerpen

DIIV

16.06 Botanique - Brussel

OAKTREE

16.06 25.06 26.06 09.07 03.09

Atelier 210 - Brussel Paradise City - Steenokkerzeel Beam - Sint-Niklaas Gent Jazz - Gent Booty Rave - Kasterlee

TAXIWARS

17.06 Café Café - Hasselt 29.07 M-idzomer - Leuven

RAVEYARDS

17.06 Vk* - Brussel

WEAVES

17.06 Trix - Antwerpen

CAR SEAT HEADREST

19.06 Trix - Antwerpen

PARQUET COURTS

21.06 Trix - Antwerpen

WOODS

23.06 DOK - Gent

TERAKAFT

24.06 Het Bos - Antwerpen 25.06 Grensrock - Menen

STADT

25.06 Grensrock - Menen 22.07 Borgerwood - Borgerhout

03.07 Rock Werchter - Werchter 10.07 Cactusfestival - Brugge

RAKETKANON + STEAK NUMBER EIGHT

05.07 Rivierenhof - Antwerpen

KURT VILE & THE VIOLATORS

09.07 Les Ardentes - Luik 10.07 Cactusfestival - Brugge

GOAT

09.07 Les Ardentes - Luik 10.07 Cactusfestival - Brugge

JOSE GONZALEZ

10.07 Les Ardentes - Luik

KAPITAN KORSAKOV

15.07 Rock Herk - Herk-de-Stad

PEACHES

15.07 Dour Festival - Dour

DOPE D.O.D.

16.07 Dour Festival - Dour

THE NOTWIST

16.07 Rock Herk - Herk-de-Stad

KISS THE ANUS OF A BLACK CAT

19.07 Boomtown - Gent 13.08 Yellowstock - Geel

DIJF SANDERS

20.07 Boomtown - Gent 26.08 Vrijstraat O - Oostende more concer ts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 info@toutpartout.be www.toutpartout.be

BONNIE RAITT @ Koninklijk Circus, Brussel GWYN ASHTON @ Spirit Of 66, Verviers

dinsdag 07 juni EXPLOSIONS IN THE SKY @ AB, Brussel IXXI, DJEVELKULT, ABSOLUTUS @ Het Bos, Antwerpen JULIA HOLTER, JULIANNA BARWICK; EMPRESS OF, OLGA BELL; DD DUMBO @ Botanique, Brussel JUCIFER, THE MIGHTY PROGERIANS, 30.000 MONKIES @ Magasin4, Brussel BELPOP BONANZA @ Staminee De Living, Heist o/d Berg THE OBGMS, OBSOLETE RADIO @ Aéronef, Lille, Fr

woensdag 08 juni EXPLOSIONS IN THE SKY; STIJN plays PRINCE @ AB, Brussel PISSGRAVE, DEGIAL, VORUM, PHRENELITH @ Het Bos, Antwerpen WHITE FANG, MIND RAYS, THE FUTURE DEAD; THE VIOLENT HUSBANDS @ DOK, Gent MARE, EMPLOYED TO SERVE @ Magasin4, Brussel

donderdag 09 juni FELIX POETRY FEST @ Het Bos, Antwerpen ELEFANT @ Charlatan, Gent DAVE SMALLEY, HOMER @ Magasin4, Brussel FARFLUNG, DORRE @ Sojo, Leuven WINTERLAND ’76; FEW BITS @ Trix, Antwerpen BERTRAND LANI & THE MUDBUGS @ Spirit Of 66, Verviers LA RAIZ, OPMOC @ Vk, Brussel TORTOISE, DLGZ ROCK 5TET @ Grand Mix, Tourcoing, Fr

vrijdag 10 juni AMBER ARCADES, EPHY @ 4AD, Diksmuide COMBICHRIST, FILTER, LORD OF THE LOST @ De Kreun, Kortrijk DOE MAAR @ Lotto Arena, Antwerpen SYSMO, GREGOIRE TIRTIAUX & DJ ODILON @ Recyclart, Brussel THE SORE LOSERS @ De Roma, Antwerpen SPAIN, MAD ABOUT MOUNTAINS @ Trix, Antwerpen CLOUDS, CVRD, ERIC DUNE & MARCUS VECTOR @ Aéronef, Lille, Fr

zaterdag 11 juni ELKO BLIJWEERT, JOZEF DUMOULIN, TIM DAHL, TEUN VERBRUGGEN TRIO; AMORTISSEUR, BELGIAN ASOCIALITY @ Het Bos, Antwerpen SHEARWATER, CROSS RECORD @ Bourla, Antwerpen JETT REBEL, RHEA @ Charlatan, Gent

MATMOS @ KC Belgie, Hasselt SLEEP IS COMMERCIAL @ Fuse, Brussel CALVA, COUBIAC, ADOLINA @ Magasin4, Brussel FENCE, METEOR MUSIK @ N9, Eeklo BECKY SUE, FRANSSISS BROWNE’S MAGNIFICENT WORDL @ De Zwerver, Leffinge CHRISTOPHE @ Aéronef, Lille, Fr

zondag 12 juni PUSCIFER @ AB, Brussel ABIGAILS, ALPHA WHALE @ Charlatan, Gent YEASAYER, FACES ON TV @ Ha’, Gent

dinsdag 14 juni JOSEPH ARTHUR @ Bourla, Antwerpen

woensdag 15 juni JOSHUA ABRAMS’ NATURAL, INFORMATION SOCIETY @ Het Bos, Antwerpen DINOSAUR JR, NIGHT BEATS @ De Kreun, Kortrijk SAMARIS @ Trix, Antwerpen SUNN O]]], LUGUBRUM TRIO @ Vooruit, Gent

donderdag 16 juni OAKTREE, AMBIENT YOUNG SPRUCE, AVONDLICHT, SPARKLING BITS, FRAMPS! @ Atelier 210, Brussel DIIV @ Botanique, Brussel DESTROYER, RYLEY WALKER @ DOK, Gent EPDM, ARAL & SAUZE @ Vk, Brussel SPAIN, ITALIAN BOYFRIEND @ Aéronef, Lille, Fr

vrijdag 17 juni BALOJI & L’ORCHESTRE DE LA KATUBA, POMRAD @ Het Bos, Antwerpen WHITNEY, ALDOUS RH @ Botanique, Brussel TAXIWARS @ Café Café, Hasselt STEVE VAI @ Het Depot, Leuven WEAVES @ Trix, Antwerpen RAVEYARDS, THREE TRAPPED TIGERS @ Vk, Brussel

zaterdag 18 juni FENCE, METEOR MUSIK @ Het Bos, Antwerpen

zondag 19 juni ENTRAILS, CARNATION, TORTURERAMA @ Magasin4, Brussel LILI GRACE @ Staminee De Living, Heist o/d Berg SONIC SPECIES, DIGICULT, EPHEDRIX, D-THER, INPUT MALFUNCTION, FLOYD, CORKA’AN, KALEIDO, PHOOKA @ Petrol, Antwerpen CAR SEAT HEADREST @ Trix, Antwerpen ANTI-FLAG, CARVING, BOYSETSFIRE,

WOLF DOWN @ Aéronef, Lille, Fr

maandag 20 juni Artists #withrefugees: BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA, TUTU PUOANE, DAVID LINX, SOLOISTS OF THE SYRIAN BIG BAND, BRUSSELS VOCAL PROJECT, I SOLISTI DEL VENTO, ETIENNE SIEBENS @ AB, Brussel WOODS @ Aéronef, Lille, Fr

dinsdag 21 juni CYPRESS HILL @ AB, Brussel UNSANE, ZU, SOFY MAJOR @ Het Bos, Antwerpen ROSETTA, KERRETTA, NORTH @ Magasin4, Brussel PARQUET COURTS, ULRIKA SPACEK @ Trix, Antwerpen

woensdag 22 juni FOLLAKZOID, VOODOOLAND @ Het Bos, Antwerpen

donderdag 23 juni NATHANIEL RATELIFF & THE NIGHT SWEETS @ Het Depot, Leuven WOODS @ DOK, Gent BOYSETSFIRE, WOLF DOWN @ De Kreun, Kortrijk SHIKO SHIKO, REPO MAN, RINCE-DOIGT @ Magasin4, Brussel DADAWAVES @ Trix, Antwerpen

vrijdag 24 juni ANOHNI @ AB, Brussel TERAKAFT, DJ ALDOLINO @ Het Bos, Antwerpen NEIL YOUNG + THE PROMISE OF THE REAL @ Sportpaleis, Antwerpen

zaterdag 25 juni DE VRIJE MARKT Radio Centraal Feest @ Het Bos, Antwerpen WHYT NOYZ, CJ BOLLAND, FRED HUSH, ADRIAN & TOMAS, ENDOVE @ De Kreun, Kortrijk THE BRIAN JONESTOWN MASSACRE @ Aéronef, Lille, Fr

zondag 26 juni MOONFACE AND SINAI @ Het Bos, Antwerpen

maandag 27 juni H20, WISDOM IN CHAINS @ Nijdrop, Opwijk

dinsdag 28 juni AUSMTEANTS, THE HOMESICK, MIND RAYS @ Het Bos, Antwerpen FUZZY VOX, TEENAGE MUSIC CLUB @ Aéronef, Lille, Fr

woensdag 29 juni COMMON EIDER, KING EIDER, GABRIEL SALOMAN, BRAHMEN RAAG @ Het Bos, Antwerpen BRUJERIA, DEHUMAN, MR MARCAILLE @ Magasin4, Brussel

ANOHNI PLAYS

KONKURRENT.BE