RifRaf februari 2013 by RifRaf musiczine

MUSIC

ADVENTURES IN ART, MEDIA AND MUSIC 13 februari 2013

ACTRESS live + SUPPORT [ STUK ]

............................................................................ 15 februari 2013

FOREST SWORDS + KISS THE ANUS OF A BLACK CAT [ STUK ] ............................................................................ 16 februari 2013

THE IRREPRESSIBLES [ HET DEPOT ]

............................................................................ 17 februari 2013

WE FLOAT PLACES [ HET DEPOT ]

............................................................................ 18 februari 2013

RED SNAPPER [ HET DEPOT ]

............................................................................ 20 februari 2013

ONEMAN [ HET DEPOT ]

............................................................................ 21 februari 2013

ANDY STOTT + VLADISLAV DELAY [ STUK ]

............................................................................ 21 februari 2013

SX + SUPPORT [ HET DEPOT ]

............................................................................ 22 februari 2013

TRI ANGLE LABELNIGHT: VESSEL + THE HAXAN CLOAK + EVIAN CHRIST [ STUK ] ............................................................................ 22 februari 2013

DADDY G (MASSIVE ATTACK) + SUBMOTION ORCHESTRA + POLDOORE [ HET DEPOT ] ............................................................................ 23 februari 2013

ITAL TEK live + LONE live + MOODPRINT dj [ STUK ] ............................................................................ 23 februari 2013

VALGEIR SIGURÐSSON

ROCK ★ BLUES ★ JAZZ ★ FUNK ★ HIPHOP ★ REGGAE 24/01 TOO NOISY FISH (B) > JAZZ 02/02 RAD VAN TONG: TOURIST ★ IRRI & HUGO ★ TIEWAI ★ SCALE EN KILOGRAM ★ FROZE EN RAAB ★ PERVERZ ★ NTREK ★ DELANGN ★ NASTA & NIZ ★ BATTERAAF ★ POWER ENDE MAUZ > HIPHOP 09/02 PAUWEL DE MEYER & BAND (B) ★ LOVE LIKE BIRDS (B) ‘HUISKAMERCONCERT’ SINGER-SONGWRITER 16/02 ABSYNTHE MINDED (B) > ROCK 28/02 BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA (B) ‘GRAPHICOLOGY’ > JAZZ 01/03 ARNO (B)> ROCK 08/03 DC ROCKS: BATMOBILE (NL) ★ THE APEMEN (NL) ★ BANG BANG BAZOOKA (NL) > PSYCHOBILLY / SURF 09/03 REIN DE GRAAFF TRIO FEAT. SCOTT HAMILTON (USA/NL) > JAZZ 21/03 DUBTAPES (B) > JAZZ 27/03 AN PIERLÉ SOLO (B) > SINGER-SONGWRITER 28/03 FLAT EARTH SOCIETY (B) > JAZZ 29/03 CONGO ASHANTI ROY FEAT. PURA VIDA (JAM/B) ★ ONE ROOT (SUNROCKERS) (B) ★ PANACHE CULTURE (B) ★ BOB MARLEY TRIBUTE > REGGAE 13/04 ZONDER ZORGEN (B) ★ JAN DE WILDE (B) > SINGER-SONGWRITER/KLEINKUNST 18/04 YVES PEETERS GROUP (B) ‘HALLUCINATIONS’ > JAZZ 19/04 KANKA (FRA) ★ UMAN (B) ★ WEEDING DUB & FU STEPS (FRA) ★ KINGSTEP SOUNDSYSTEM (B) ★ GIRAFFE SOUNDSYSTEM (B) ★ FREEDOM SOUND (B) > REGGAE 20/04 DEZ MONA (B) ★ MARY & ME (B) > POP 27/04 LAWIJTSTRIJD FINALE > CONCOURS 30/04 KING KING (UK) ★ THE RHYTHM JUNKS (B) ★ JOHN SCHOOLEY (USA) > BLUES/ROOTS 02/05 SCORE MAN (B)> JAZZ 05/05 IMAGINE FINALE > CONCOURS 08/05 AMENRA (B) ★ BRIQUEVILLE (B) > DOOM/SLUDGE

★

MEER CONCERTEN ONLINE !

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE

[ STUK ]

TICKETS & INFO WWW.ARTEFACT–FESTIVAL.BE

242

jamie lidell

jaargang 24 • feb 2013

04 Shortcut 04 Kükl 05 Darkstar 06 Local Natives 07 Indians 08 Jamie Lidell 10 Jacco Gardner 11 Unknown Mortal Orchestra homegrown 12 14 15 16 18 20

Trixie Whitley Sir Yes Sir Equinox The Peacekeeper Low Vertical TBHR (on cd)

Jamie Lidell woont tegenwoordig - na residenties in o.a. Berlijn, NYC en natuurlijk Engeland - in Nashville, Tennessee. De übervocalist/producer heeft in de hoofdstad van country & western zelfs een studio gebouwd, waar hij ook zijn nieuwe plaat opnam. Maar verwacht geen gastbijdrages van pakweg Dolly Parton, aangezien deze self-titled plaat zijn naam helemaal waar maakt: ‘Jamie Lidell’ (release: 18 februari) is alleen van Jamie en alleen met Jamie. En dat is een verademing na de verschillende gastbijdrages op voorganger ‘Compass’. Hij heeft nog steeds een krachtige soulstem, beschikt als elektronaut over sublieme productietechnieken én slaagt er steevast in om beide in een unieke en altijd luistervriendelijke deelverzameling te zwieren. ‘Jamie Lidell’ sprankelt van vrij kitscherige 80s pop (die fraai afsteekt tegen zijn warme stemgeluid), funky grooves en bloedstollende soul. Een pretentieloze wereldplaat.

24 Earteam 34 Compiled 36 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties 38 Free stuff

natives

Gardner

Colofon www.rifraf.be jaargang 24 nr. 242 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf maart: uit op 28 feb

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 13 feb

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 15 feb

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, duan gatto, kristof hermans, robin looyen, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, jana poppelaars, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be drukkerij Corelio Printing Anderlecht

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be België: 13 € Europa: 25€ BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres. U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

shortcut Expo Mander in Tune Up Martin ‘Mander’ Ander is een Zweedse illustrator en graphic designer uit de skateboard en grafitti-scene van Stockholm. Hij won al een hele reeks mooi prijzen oa 3de plaats Best Art Vinyl in 2009 voor de Fever Ray-hoes - en was in 2010 en 2011 genomineerd voor Designer Of The Year op de Swedish Skateboard Awards. Nu exposeert hij voor de allereerste keer buiten Zweden. Zak vóór 17 maart af naar Tune Up, Melkmarkt 17, Antwerpen. En check www.tuneuprecords.com voor nog veel meer.

Schrijf je in voor Verse Vis Droom je van het grote podium van Leffingeleuren? Hier een uitgelezen kans. De 14de editie van Verse Vis, het concours van vzw De Zwerver voor jonge WestVlaamse bands en artiesten, vindt op zaterdag 20 april plaats in Leffinge. En niet alleen het hoofdpodium openen tijdens Leffingeleuren staat te lonken, de winnaars van de juryprijs winnen ook twee dagen opnames in de studio van Serge Feys (zie Arno) en een fotoshoot door Karen Vandenberghe van Wannabes. Aan de publieksprijs hangt dan weer een concert in Café De Zwerver vast ihkv de Rough Diamond-reeks. Hoe deelnemen? West-Vlaamse bands maken een mooi vi.be-profiel aan (min. 2 tracks, pics, bio...) en schrijven zich zo in. En dat kan tot 8 maart!

(Selected by Kurt Overbergh)

Matthew E. White Various tracks (wereld weidse web) Het nieuwste wonderkind van de pop én Lennon-lookalike. Met zijn Spacebomb-project wil hij het equivalent worden van wijlen de hoogdagen van Stax. Alsof Lambchop (ten tijde van ‘Nixon’) in het huwelijk treedt met Randy Newman.

Rodriguez ‘Searching For Sugar Man’ (Sony) Hét verhaal en dé muziekdocu van ’12! Amper twee illustere en onvindbare albums (‘Cold Fact’ en ‘Coming From Reality’ uit de jaren ’70) waren genoeg om de onvindbare Rodriguez weer hot te maken. Voor Nick Drake-adepten.

Melkrock Rally zoekt bands en artiesten

Atoms For Peace

Ben je een West- of Oost-Vlaamse band en wil je samen met onder andere Mauro Pawlowski’s Hitsville Drunks op de affiche van Melkrock Tielt (zondag 11 augustus) staan? Deelnemen aan de Melkrock Rally is dan de boodschap. Die Rally wordt op 13 april voor de zesde keer al georganiseerd. Alle genres zijn toegelaten maar coverbands komen niet aan bod. Solo-artiesten maken dan weer kans op een betaald concert in de zijtent van Melkrock. Een professionele jury beslist wie de gratis studiotijd met Gorki-bassist Erik Van Biesen win en het publiek bepaalt welke band in augustus op Melkrock Tielt speelt. Nice? Schrijf je dan in via de Melkrock Rally-pagina op vi.be. En check ook www.melkrock.com voor meer info.

‘A-Thomic Blast’ (wereld weidse web)

4AD zoekt Band In Residence Ben jij of is je band zwaar gemotiveerd? En op zoek naar een intensieve begeleiding? Dan is dit iets voor jou. Muziekcluk 4AD wil immers, voor de 5de keer al, een band of een muzikant een jaar lang begeleiden, faciliteiten van de club ter beschikking stellen en ondersteunen waar nodig. Mooi, niet? Maak een verzorgd profiel aan via vi.be en schrijf je zo in! 5 geselecteerde bands en/of muzikanten spelen op Paasmaandag de finale en die avond wordt beslist wie het haalt. Nog dit, deadline is 17 februari!

Heerlijke mixtape van Thom Yorke met kersvers Atoms For Peace-materiaal, nieuwe Thom Yorke-tracks en -remixes van o.a. Radiohead en Liars. Hail!

Burial ‘Truant/Rough Sleeper’ (12”, Hyperdub) William Emmanuel Bevan – Burial voor de vrienden – dropt een nieuwe 12” na zijn ep ‘Kindred’ en Kükl is wederom smullensklaar. Twee abstracte lappen die ver van de dansvloer staan.

Laurel Halo ‘Sunlight On The Faded’ (12”, Hyperdub) Hyperdub gaat ook in ’13 het mooie weer maken! Deze kersverse Laurel Halo 12” volgt op het album ‘Quarantine’ dat door The Wire als album of the year werd gekroond.

Mark Ernestus featuring Jeri- Jeri and Mbene Diatta Seck ‘Mbeuguel Dafa Neck’ + ’Xale’ (2 x 12”, Ndagga) Congotronics lovers die een niveau hoger willen toppen: check this! Founding father van het Berlijnse Rhythm & Sound – zeg maar: de beste dub die Europa de laatste 15 jaar kende – toont hier zijn voorliefde voor Afrikaanse polyrhythms en dub op zijn kersverse label Ndagga. Onnavolgbaar.

Peaking Lights ‘Lucifer In Dub’ (12”, Weird World) Uitgepuurde maar immer aimabele dubversies van hun in ’12 verschenen album ‘Lucifer’.

Pantha Du Prince & The Bell Laboratory ‘Elements Of Light’ (Rough Trade) Kükl smaakte destijds volop Hendrik Webers album ‘Black Noise’ met minimale techno. Deze treedt nu in het huwelijk met de bronzen bellen van het Noorse Bell Labaratroy. Steve Reich, Moondog en LaMonte Young zijn nooit veraf.

Colin Steston & Mats Gustafsson ‘Stones’ (Rune Grammofon) Toeter-galore! Of de clash van twee saxtitanen. Wanneer zien we een battle van Colin Stetson met John Zorn?

Ninjato ‘Chronicles Of The 6 Samurai’ (12”, Caoutchou Records) We omschreven hem ooit als de Vlaamse Hudson Mohawke. Deze 12” serveert nog steeds glitch hop met een hoek af. Wij gokken op een straffe toekomst voor Ninjato.

* Liefst te beluisteren bij een Vicaris Tripel (blond, 8,5°), een zacht bier met een fruitige toets, gebrouwen door brouwerij Dilewyns. * Een selectie uit Kükl’s Onrustige 10 (of meer) valt maandelijks te beluisteren via www.fmbrussel.be

T e k s t: ko e n c e u l e m a n t s

Met ‘News From Nowhere’ boren de heren van Darkstar een nieuwe dimensie aan. Waar de tracks op hun debuut ‘North’ nog van een kille schoonheid getuigden, hullen de nummers zich ditmaal in warme etherische klanken en bitterzoete elektronica. Nadat vocalist James Buttery volwaardig het producersduo James Young en Aiden Whalley vervoegde, besloot het trio de grenzen van hun eigen muzikale spectrum te verkennen en die reis zorgvuldig na te vertellen, voor uw luisterplezier. Maar waar die ommezwaai vandaan kwam, dat vernamen we pas aan een tafel in het AB café.

James Buttery: “‘News From Nowhere’ is echt een plaat van drie mensen, waarin we allemaal een eigen inbreng hadden. Voor ‘North’ had James (Young) nog de meeste songs geschreven. Bovendien werd dat album opgenomen in een kleine flat in Londen, terwijl we nu naar het platteland zijn getrokken. Als je als band wil groeien, moet je die comfortzone durven te verlaten. Nagaan welke invloed een andere omgeving op je muziek heeft.”

Een bende monniken De opnames vonden plaats in een huis in Yorkshire, dicht bij jullie geboorteplaats. Waarom trokken jullie precies naar daar? Aiden Whalley: “Heel die streek straalt iets postindustrieels uit. In de 19 de eeuw was er veel textielnijverheid, met talloze katoenfabrieken… Nu is er vooral veel verval. Door al die ruimte rondom je met die uitgestrekte landschappen, krijg je echt het gevoel dat het er een beetje wetteloos aan toegaat. It’s the best place in God’s country, zoals sommigen beweren. (lacht) Nu, het ergste wat we daar hebben uitgevreten, is wat champignons stelen en eens dronken rondwaggelen in the middle of nowhere. Een beetje zoals de plaatselijke jongeren, van die echte farmer boys die in de lokale pub makkelijk 10 pinten bier achteroverslaan en dan stomdronken naar huis rijden. Toch voel je dat er nog heel wat traditie heerst, net als wederzijds respect. Yorkshire is totaal het tegenovergestelde van Londen.”

Soms is er geen alternatief Voor ‘News From Nowhere’ vormde het dagelijkse leven een grote inspiratiebron. Moest ze in Londen zijn opgenomen, dan had ze waarschijnlijk heel anders geklonken. James Young: “Toch beseften we dat pas na een paar maanden, hoe zeer die omgeving ons allemaal beïnvloedde. Het was iets wat ons langzaam bekroop. Bovendien kenden we er ook niemand, het was enkel wij drie, het huis en het landschap rondom ons. Zo leer je niet alleen nieuwe dingen over jezelf, maar ook de anderen beter te begrijpen. In al die tijd zijn we nog meer naar elkaar toegegroeid.” Whalley: “Ontsnappen aan de drukte van Londen, dat vond ik vooral fijn. Je krijgt zo de tijd om je ideeën te laten groeien, zonder dat iemand er zich mee bemoeit. En als het nodig was, gingen we wat wandelen of trokken we naar een pub.” Young: “Toch was het niet altijd een goede zaak. Voordat we naar Yorkshire trokken, had ik veel vertrouwen in mezelf als producer. Maar beetje bij beetje zoog het platteland me leeg: de inspiratie verdween. Langzaam maar zeker twijfelde ik ook steeds meer aan mijn manier van werken.” Waarom ging je dan niet terug naar Londen? Young: “In het leven moet je risico’s durven nemen, alleen daardoor kan je als muzikant groeien. Soms is er geen alternatief. Maar het blijft gek werken buiten je vertrouwde omgeving. Bovendien is het ook heel moeilijk, voor mij toch, om jouw ideeën te uiten aan 2 andere kerels, zeker als je met één van hen nog nooit hebt samengewerkt. Soms klapte ik gewoon toe. ” Buttery: “Toch draaide het enkel om Darkstar, niet om onze eigen ego’s. Het was bijna alsof we naar een kerk gingen om een betere christen te worden. Dat bedoelt James. (die instemmend knikt) Daarom leefden we als een bende monniken in een klooster: opstaan, eten en nummers schrijven, dat was vaak alles wat we deden op een dag. Alleen op die manier konden we ons echt focussen op ons doel: een mooie plaat maken. Deze ‘News From Nowhere’ hadden we nooit in Londen kunnen maken.”

Verliefd op dezelfde vrouw Jullie hebben het al vermeld: op deze nieuwe plaat werkten jullie echt als een trio. Hoe verliep die aanpassing? Whalley: “Heel democratisch. Er was eigenlijk maar één regel: als iemand met een idee kwam aanzetten, maar de anderen vonden het maar niets, dan werd het niet gebruikt. Elke noot werd zorgvuldig afgewogen en beoordeeld. We wilden enkel het beste eruit filteren.”

Buttery: “Je kunt het best vergelijken met wanneer je een vrouw ontmoet en je er onmiddellijk verliefd op wordt. Je kunt het niet goed verklaren, maar toch zijn die gevoelens er. Wel, bij ons moesten we alle drie verliefd worden op dezelfde vrouw en dat terwijl we heel kritisch waren. (lacht) En geloof me, er volgden soms zware discussies over hoe ze er uit moest uitzien.” James en Aiden, jullie komen oorspronkelijk uit de dubstep en grimescene. Als jullie nu even je muzikale evolutie onder de loep nemen, wat waren dan de sleutelmomenten? Young: “ De eerste plaat van Burial heeft op dat vlak echt mijn ogen geopend, want die toonde hoe een langspeler uit de underground dubstepscene ook kon klinken. Een plaat die niet per se een mc nodig had. Nadien zijn veel mensen in die richting mee geëvolueerd, omdat het nieuwe mogelijkheden bood. Dat gold ook voor ons, ook al zijn we een lichtjes andere weg ingeslagen. Toch was het bij ons eerder een langzame, maar natuurlijke evolutie.” James, hoe beleefde jij het allemaal? Buttery: “Ik was vroeger meer bezig met gitaarmuziek en was meer beïnvloed door platen als ‘Sgt. Peppers Lonely Heart Club’ van The Beatles en de albums van Radiohead. Hiervoor zat ik bij een andere band en dat voelde gewoon niet meer juist aan. Met twee sleutelden we aan de nummers en de rest wachtte gewoon af. De manier waarop we bij Darkstar aan songs werken heeft echt mijn visie op muziek veranderd. Mijn eigen kleine muzikale revolutie, zeg maar. Als muzikant zoek je toch steeds naar die nieuwe, grotere uitdaging, dat is haast instinctief.” Dat deze plaat op Warp uitkomt, is dat iets speciaals voor jullie? Young: “Dat betekent heel veel voor ons, net zoals toen ‘North’ op Hyperdub uitkwam. Persoonlijk heb ik ook mijn geschiedenis met Warp. Toen ik nog dj was, zaten er telkens veel van hun releases in mijn setlist. Toch beschouw ik het niet als een teken van erkenning, eerder van tevredenheid. Naar erkenning zullen we nooit streven. Dat we creatief ons ding mogen doen, is voor ons al een grote beloning. (fijntjes) Maar Warp en Darkstar is volgens mij wel een zeer goede combinatie.” (lacht)

on stage 8 februari: ABClub, Brussel (w/ Trust)

Darkstar ‘News From Nowhere’ Warp/V2 Benelux

Soms denken we nog terug aan hoe we tijdens onze jeugdjaren op den buiten door de zachtglooiende landschappen dwaalden, genietend van de rust in de soms desolate omgeving. In een zelfde soort sfeer werkten de heren van Darkstar aan hun tweede worp ‘News From Nowhere’. Het trio ontvluchtte er de drukte van Londen en puurde er een geluidsband uit die dwarrelt tussen bezwerende ambient en subtiel gelaagde, intieme elektronica. Zo loodst het zweverige, haast vluchtige ‘Light Body Clock Starter’ je moeiteloos naar de droompop op nummers als ‘Time Away’ en ‘A Day’s Pay For A Day’s Work’, waarbij het zalig mijmeren is. Enkel bij de jachtige folktronica van ‘Amplified Ease’ en dat hypnotiserende harpgeluidje van ‘You Don’t Need A Weatherman’ gaat de hartslag voorzichtig de hoogte in, terwijl de lichtjes epische synthpop ‘Bed Music – North View’ dan weer uitnodigt tot zalig turen in de verte. Waarna er met ‘Hold Me Down’ nog een laatste bloedmooie opstoot volgt. Met deze ‘News From Nowhere’ hoeven we voortaan nooit meer alleen te dwalen. (kc)

T e k s t: M e l i s s a J a n s s e n i f o t o : b r ya n s h e f f i e l d

Met hun ijzersterk debuut ‘Gorilla Manor’ kwamen ze in 2009 al aan de oppervlakte van de indiescene. Drie jaar en tournees met The National en Arcade Fire later zijn de Californische Local Natives geen kleine mannen meer. Eind januari komt opvolger ‘Hummingbird’ uit, mét Aaron Dessner van The National achter de knoppen. Op dit album ruilt de band het vrolijke geluid van de debuutplaat voor meer aangrijpende en nostalgische songs. Toeval? Ik vroeg het, begin december, aan Taylor (zang en gitaar) en Matt (drums) in de bibliotheek van de Botanique, tussen de stoffige boeken aan een antieke tafel. Matt Frazier: “We kennen het hier nog goed, van de vorige keer dat we hier speelden. Dat is ondertussen al een paar jaren geleden, maar ik kan het me nog perfect herinneren. De manier waarop je in de Rotonde omgeven bent door lichtjes, die hoge plafonds… (droomt) Onvergetelijk gewoon. De zaal heeft iets heel intiems en subliems.” Dus ik kan aannemen dat jullie er vanavond ook weer zin in hebben? Samen: (in koor en héél enthousiast) “Yeah!” Taylor Rice: “Ik hou enorm van de ronde vorm van de zaal. Onze muziek past perfect bij de Rotonde. Dat intieme waarover Matt het heeft, ik krijg bijna het gevoel dat we in een woonkamer zitten, samen met vrienden. En ja, de lichten, het geluid... Het gebouw wordt dan nog eens omgeven door die mooie tuinen. We hielden er net een fotoshoot en we zijn daarna nog een half uur onnozel blijven doen. Deze locatie haalt het kind in ons naar boven.” (lacht)

Imperfectie toelaten

National. En we kwamen meteen heel goed overeen met Aaron. Alle nummers voor ‘Hummingbird’ waren al klaar en op een avond waren we een beetje aan het brainstormen over wie we als producer wilden. Aaron zat er bij en vertelde toen als grapje hoe hij het allemaal zou aanpakken.” En het besluit was gemaakt? Matt: “Nee, om de een of andere reden hebben we toen de vraag niet gesteld. We zijn thuis lang op zoek geweest naar iemand die we geschikt vonden, totdat een van ons met het geniale plan kwam om Aaron gewoon te mailen. En die mail werd heel enthousiast beantwoord. In de studio klikte het ook meteen. Een ongelooflijke samenwerking.” Taylor: “Eén van de dingen die hij mij geleerd heeft, is de imperfectie toelaten. Voorheen waren we ervan overtuigd dat we elke noot op het album zo zuiver en juist mogelijk moesten spelen. Hij gebruikte vaak de takes die niet helemaal perfect waren, maar die het geheel wel volledig maakten. Plus, zijn gitaren. Oh mijn god, zijn vintage gitarencollectie is zo cool. De oude Fender Jaguar was mijn favoriet.”

The Beatles lijken miserabel

Jullie zijn begonnen aan jullie nieuwe tournee, ik neem aan dat jullie een mix van oude en nieuwe nummers spelen. Hoe zijn de reacties tot hiertoe? Taylor: “Ja, de set bestaat nu voor iets meer dan de helft uit nieuwe nummers. Je krijgt altijd meer reactie op de songs van je oude plaat, zeker omdat ‘Hummingbird’ nog niet te koop is. Maar tot nu toe alleen nog maar positieve commentaar op het nieuwe werk. We gaan na de show altijd even kletsen met de fans, vandaar. Voorlopig blijven die oude nummers wel de hoogtepunten tijdens de shows. Bij ‘Wide Eyes’ en ’Sun Hands’ het hele publiek horen meebrullen, wat wil je meer als muzikant?”

Vintage gitarencollectie ‘Gorilla Manor’, jullie eerste album, is vrij uptempo. ‘Hummingbird’ gaat daarentegen net iets dieper en geeft bijna een nostalgisch gevoel. Is daar een reden voor? Taylor: ”’Hummingbird’ is een heel persoonlijk album. We hebben de voorbije jaren veel dingen meegemaakt die ons leven veranderd hebben. Muzikaal komen al onze dromen uit. Dingen die we ons ervoor niet eens konden voorstellen, zijn nu gewoon aan het gebeuren. Maar we hebben ook heel wat low points doorstaan, in ons persoonlijk leven dan. Die dingen neem je mee in het schrijven. Onze muziek is nog steeds typisch Local Natives, maar het is met ons mee geëvolueerd.” Wonen jullie nog steeds gezellig samen? Matt: “Nee. Hoewel ik denk dat we nog steeds meer tijd samen doorbrengen dan gezond is. (lacht) In Silver Lake zitten we van ’s morgens tot ’s avonds in de studio en daarna gaat ieder van ons gewoon naar huis.” Over studio’s gesproken. Voor dit album werkten jullie samen met niemand minder dan Aaron Dessner van The National. Hoe was die samenwerking? Matt: “Heel leuk! We leerden hem kennen nadat we een tijdje hadden getoerd met The

Jullie waren dit jaar, samen met Alt-J en Daughter, mijn persoonlijke ontdekkingen van het jaar. Wie of wat waren dat voor jullie in 2012? Matt: “Portishead! Een vriend gaf me een tijd geleden het album ‘Third’, dat best al oud is. Ik had daarvoor nog nooit van de plaat gehoord, maar na één luisterbeurt dacht ik: wauw, dit is perfectie.” Taylor: “Mijn ontdekking van het jaar is ook alles behalve recent: Leonard Cohen. Ik had nooit de tijd genomen om echt naar zijn muziek te luisteren, maar het voorbije jaar ben ik echt verliefd geworden op zijn werk. Net zoals Nick Drake, trouwens. Wat een genie.” Als jullie eender wie, dood of levend, mochten kiezen om mee op toer te gaan. Wie zou je kiezen? Taylor: “Dood of levend? Damn, dat is een moeilijke vraag, zoveel om uit te kiezen. Ergens zou ik The Beatles willen zeggen, maar die lijken me een beetje miserabel om mee te toeren. (lacht) Het leukste is toeren met vrienden. We hebben de eer gehad om dat te mogen doen met The National en Arcade Fire. Maar met wie zou echt een droom zijn die uitkomt… Hmmm… (denkt diep en lang na) Leonard Cohen natuurlijk!” Natuurlijk! Taylor: “Jaaa, stel je voor…” Matt: “Of Elvis Costello. Lijkt me leuk om met hem te toeren.” Taylor: “Waarom?” Matt: “Geen idee, lijkt me cool. Maar hij is niet dood…” Taylor: “Maar hij moét niet dood zijn…” Matt: “Maar ik wil iemand doen opstaan uit de dood, zo’n kans krijg je geen twee keer!” Taylor: “Toeren met een 13de eeuws operagezelschap, dat zou pas cool zijn.” (beiden lachen) Local Natives en middeleeuwse opera, mooie combinatie. Taylor: “Damn right, dank je voor deze kans.” Jullie bedankt voor het interview!

on stage 7 maart: Le Grand Mix, Tourcoing (FR) 8 maart: Trix, Antwerpen

Local Natives ‘Hummingbird’ Infectious/PIAS

Neem een plaat van The National, smeer er een dikke laag van Local Natives’ debuut ‘Gorilla Manor’ over, zeef het vrolijke er uit, en je krijgt ‘Hummingbird’. Een nostalgische, bijna melodramatische feel geleid door lyrics die tot op het bot snijden. Je waant je - nog steeds - in Californië, maar dan op een schemerende zomeravond waarop er veel te veel gebeurd is. De single ‘Breakers’ huppelt met je door de velden om je vervolgens naar een donker gat te katapulteren en te laten wenen als een baby. Maar ook ‘Wooly Mammoth’, persoonlijke favoriet, laat je smachtend verlangen naar een mooier verleden. Voor avondjes waarop de tranen rijkelijk mogen vloeien of er blootvoets gedanst mag worden op de betere parketvloeren met je verloren liefde. (mj)

T e k s t: H e l e e n D e B i s s c h o p i f o t o : p i p e r f e r g u s o n

Uit het koude, donkere Denemarken komt Indians, het eenmansproject van Søren Løkke Juul. Hij speelde de voorbije 10 jaar als keyboardspeler in verschillende bands - van folk, over rock tot instrumentale elektronica. Nu neemt hij zelf het voortouw. “Ik was het beu om op de achtergrond te staan. Het voelde te veilig en zelfs saai. Ik moest wel op zoek gaan naar iets nieuws want muziek is te belangrijk voor mij.” Zijn debuutplaat ‘Somewhere Else’ klinkt heel melancholisch en sferisch, met die typische Scandinavische toets. Indians tourde het voorbije jaar door Europa en Amerika als support act van onder andere Other Lives en Perfume Genius. Voorlopig staat Søren alleen op het podium. “Omdat ik alleen speel, heb ik een hele hoop kansen gekregen. Het is gewoon te duur om veel mensen mee op tournee te nemen. Maar in de toekomst wil ik zeker met een band optreden.” Vanwaar komt de naam Indians? Søren: “Op een manier zijn we allemaal natives. Alles heeft te maken met natuur en natuurlijke instincten, ook muziek. Dat is iets wat ik heel erg mis in de hedendaagse maatschappij. Mensen zijn te individualistisch. We leven ook niet meer in het hier en nu, alles staat in functie van de toekomst. Muziek is daarom een soort van escapisme. Als ik muziek maak, creëer ik mijn eigen wereld vanuit mijn fantasie. Ook tijdens een optreden, krijgt het publiek de kans om alles even te vergeten. Het is een mooie manier om samen te zijn.” Je eerste optreden als Indians was in februari 2012. Ondertussen heb je al in Amerika en Europa getourd. Had je gedacht dat het zo snel zou gaan? Søren: “Dat is nooit mijn doel geweest en het is niet de reden waarom ik muziek maak. Als je enkel bekend wil worden en veel wil optreden, dan heb je niet de juiste instelling. Het is gewoon toeval dat alles zo is gelopen. Ik heb dit jaar zeker 100 concerten gespeeld, wat heel vermoeiend is. Maar 8 uur per dag in een fabriek werken, is ook vermoeiend. Het reizen is het meest slopende. Pas als ik kan optreden, kan ik echt genieten.”

Een zak vol negatieve ervaringen Welk optreden is je het meeste bijgebleven? Søren: “Het eerste concert dat ik gaf, was in een kerk in Denemarken. Het was op een festival en ik vond het een hele eer om daar te mogen optreden. Bovendien twijfelde ik nog: wil ik wel live spelen? Of is Indians een studioproject? Ik wist helemaal niet of ik een frontman wou zijn. Tien minuten voor dat optreden, heb ik besloten dat ik na dat concert de knoop zou doorhakken. Het publiek was muisstil en er hing een speciale sfeer. Heel magisch. De beslissing was dus snel genomen. “Elk optreden is op een bepaalde manier goed. Elke avond probeer ik er het beste van te maken. Sometimes magic happens. Dat is niet altijd mijn verdienste, ook het publiek heeft daarbij een grote verantwoordelijkheid. Als je een goed optreden wil zien, moet je je als toeschouwer er bewust van zijn dat je zelf daarin een grote rol speelt. Maar ik kan niet verwachten dat het publiek elke avond aandachtig luistert.”

Een verschil maken Je hebt ‘Somewhere Else’ opgenomen in een afgelegen studio. Op welke manier heeft dat je muziek beïnvloed? Søren: “Sommige nummers heb ik opgenomen in Zweden. Er was geen telefoonverbinding en geen internet. Dat isolement helpt je te focussen. Maar ik heb ook songs opgenomen in mijn appartement in Kopenhagen. De meeste nummers zijn geschreven in de winter. Het is dan zo koud dat je niet buiten wilt komen. Binnen maak ik het dan zo gezellig mogelijk met kaarsjes en veel koffie en thee. De koude maakt je sowieso al melancholisch. Dus dat hoor je zeker op de plaat.” Het is de eerste keer dat je zelf geschreven nummers uitbrengt. Hoe is dat? Søren: ”Mijn muziek is heel persoonlijk. Ik vertel waargebeurde verhalen dus de muziek delen met anderen is echt een hele uitdaging. Je moet iets van jezelf geven als je verwacht dat mensen ernaar luisteren. Kunst werkt pas als er iets persoonlijk van de maker in zit.” De song ‘Cakelakers’ heb je als eerste uitgebracht. Wat betekent cakelakers in hemelsnaam? Søren: “Nothing. Toen ik het nummer aan het schrijven was, was ik zo gefrustreerd omdat ik met een gevoel zat dat ik moeilijk kon uitleggen. Ik was op zoek naar een woord om dat te beschrijven maar dat bestaat gewoon niet. Ik verloor er te veel tijd mee dus ik dacht: Fuck it, ik noem het gewoon cakelakers. Voor mij betekent het natuurlijk wel iets. Als je allemaal negatieve dingen, die je wil vergeten, in een grote zak steekt, dan heb je cakelakers.” Is het een negatief liedje? Søren: “Nee, absoluut niet, het is een lovesong.” Het klinkt helemaal anders dan de andere tracks op de plaat. Søren: “Inderdaad. Het is mijn eerste gitaarnummer ooit. Het is dus meer akoestisch getint. Normaal gezien klinkt akoestische muziek heel warm. Maar ik wou dat het niet té akoestisch klonk dus heb ik zo geproducet dat het toch heel koud klinkt. So it’s a cold lovesong.” Village Choise noemde je “the secret twin” van Bon Iver. Liggen de verwachtingen nu niet heel hoog? Søren: “Ik snap niet waarom ze dat deden. Misschien omdat we allebei in falsetto zingen? Ik denk dat ik nog altijd degene ben die het meest verwacht. Ik ben vooral bang om mezelf teleur te stellen. Als ik zenuwachtig ben voor een optreden betekent dat alleen maar dat ik niet goed genoeg voorbereid ben. Ik heb uren en uren doorgebracht in de repetitieruimte zodat ik helemaal klaar was om live te spelen. Er gebeurt zoveel rondom mij dat ik enkel dag per dag leef. Als ik begin na te denken over wat ik over twee maand zal doen, krijg ik een zenuwinzinking. Ik kan alleen maar mijn best doen en hopen dat dat volstaat. Alles loopt voorlopig heel vlot maar ik ben me er ook bewust van dat het niet altijd zo zal zijn.” Je gelooft oprecht in de power of music. Wat wil je bereiken met je muziek? Søren: “Ik hou van het idee dat ik iets gemaakt hebt waar andere mensen iets kunnen aan hebben. Een half jaar geleden kreeg ik een mail van een meisje waarin ze vertelde dat haar grootvader net gestorven was. Ze gebruikte mijn nummer ‘Magic Kids’ om met dat grote verlies om te gaan. Dat heeft me echt ontroerd en daar doe ik het ook voor. Bekendheid en geld kunnen mij niets schelen. Ik wil een verschil maken. Dat kan ik enkel door muziek te maken. Ik heb helemaal geen andere interesses. Geen idee wat ik zou doen zonder muziek. Misschien zou ik een shitty job hebben aan een bureau en depressief zijn.” Thank god there’s music!

on stage 4 februari: Huis 24, Brussel

Indians ‘Somewhere Else’ 4AD/Beggars Banquet

De Scandinavische secret twinbrother van Bon Iver, zo noemde het Amerikaanse Village Choise Søren Løkke Juul. Onder de naam Indians brengt hij zijn debuutplaat ‘Somewhere Else’ uit. We zijn niet helemaal akkoord met de uitspraak van Village Choise want de muziek van Indians is geen simpele rip-off van Bon Iver. Op ‘Somewhere Else’ creëert Juul een heel eigen magische en melancholische sfeer. Ideaal om de donkere en koude winterdagen door te komen. Eerste single ‘Cakelakers’ is het buitenbeetje van het album. Juul noemt het nummer zelf a cold lovesong en dat staakt haaks op de volle, warme klanken van de rest van de plaat. Mooi, hartverwarmend album. (hdb)

T e k s t: A n t o i n e B o u r s – v e r ta l i n g / h e r w e r k i n g : M i e k e D e i s z

Jamie Lidell woont tegenwoordig - na residenties in o.a. Berlijn, NYC en natuurlijk Engeland in Nashville, Tennessee. De übervocalist/producer heeft in de hoofdstad van country & western zelfs een studio gebouwd, waar hij ook zijn nieuwe plaat opnam. Maar verwacht geen gastbijdrages van pakweg Dolly Parton, aangezien deze self-titled plaat zijn naam helemaal waar maakt: ‘Jamie Lidell’ (release: 18 februari) is alleen van Jamie, alleen met Jamie en alleen voor... iedereen die een ferme mix van soul, 80s funk à la Prince en slimme electro weet te appreciëren. Oef! De immer bescheiden, zelfs ietwat introverte Lidell heeft zich dus eindelijk een ego aangeschaft. Of toch een beetje. Hoog tijd voor een koffieklets – pardon: theeklets. Na Engeland, Berlijn en New York woon je momenteel in Nashville. Wat drijft je om zo dikwijls te verhuizen? Jamie Lidel: “Engeland verlaten voor Berlijn was eigenlijk een meisjeskwestie. Bovendien heeft mijn toenmalige samenwerking met Christian Vogel mijn keuze voor Berlijn ook wel bepaald. Ik had de indruk dat ze daar beter begrepen wat we probeerden te doen met Super_Collider dan in Engeland. Berlijn leek futuristischer, hongeriger naar nieuwe dingen en er was meer fun dan in Engeland. Wat een intense stad! “Ik ben naar New York verhuisd toen ik mijn vrouw ontmoette. Een uitstekende reden om te verhuizen. Ik had het bovendien na acht jaar wel gezien in Berlijn. En dan New York! Wat kan er opwindender zijn dan daar een nieuw leven te beginnen? Maar leven en wonen in New York is peperduur, vandaar dat we ons nu hebben teruggetrokken in Nashville. ‘t Is natuurlijk een stad die muziek ademt én bovendien een zeer aangename stad. Op alle hoeken van de straten vind je er ongelooflijk straffe muzikanten. We konden er ons een groot huis veroorloven, waarin ik een studio kon installeren, helemaal voor mij alleen. Ik ben zo blij als een kind in een speelgoedwinkel!”

Ik barst van ongeduldige nieuwsgierigheid Hoe hebben al die verschillende steden je muziek beïnvloed? Zo staat de muzikale traditie van Nashville toch mijlenver van jouw muziek, niet? Jamie: “De grootste invloed ligt in het tempo van het dagelijks leven. In Berlijn is het tempo eerder traag. Laat opstaan, lang ontbijten, ‘s avonds laat uitgaan, muziek spelen en er rustig de tijd voor nemen. Samen profiteren van het leven. In New York ligt het tempo hoger. Je beweegt altijd: van de ene plaats naar de andere, van de ene afspraak naar de andere, en altijd maar opnieuw. ‘Compass’ (vorige album, uit 2010) is in die geest geschreven: het is eerder een verzameling van losse schetsen, uit het leven gegrepen, midden in de actie. Ik heb trouwens nooit sneller een album gemaakt dan ‘Compass’. In Nashville is het tempo dan weer veel gezonder, regelmatiger ook. Ik ben niet meer constant in een rush, maar focus er eerder op levenskwaliteit - ik sport, ik werk thuis... Dit album maken heeft me dan ook dubbel zoveel tijd gekost.” (lacht)

Zingen als een trompet De nieuwe plaat, ‘Jamie Lidell’, klinkt geluidstechnisch ongelofelijk: het is quasi onmogelijk om te onderscheiden wat elektronisch is, en wat niet. Jamie: “Dat komt voornamelijk door de mengtafel, die een specifieke sound heeft, verwant aan de SSL consoles die vooral gebruikt werden in de jaren ‘80. Het merendeel is met instrumenten ingespeeld hoor. Justin Stanley speelde gitaar en heeft geholpen met de mix, mijn vriend Mr. Jimmy nam de toetsen voor z’n rekening en Lucky Paul (van Feist) drumt op enkele songs. Wat super is aan mijn huis in Nashville is de akoestiek van de verschillende ruimtes. Zo hebben we bijvoorbeeld de percussie opgenomen in de kelder. In een oude, stenen kelder en dat is een droom die werkelijkheid werd. Ik vind de klank van de percussie nu eenmaal extreem belangrijk. Verder wou ik de warmte van popmuziek in het geluid. Ik hou immens veel van die sound. Eigenlijk zocht ik naar een perfect evenwicht tussen mens en machine.” Heeft het comfort van een eigen studio te hebben je manier van songs schrijven veranderd? Jamie: “Ik ben meer teruggekeerd naar de schrijfmethode ten tijde van Super_ Collider: ik werk eerst de muziek uit, daarna de zangmelodie, en dan pas volgt de tekst. Zo bepaalt de muziek hoe m’n stem zal klinken. Het overkomt me dikwijls dat ik een uur zit te prullen, te jammen, om vervolgens de opname te ontleden. Dan gooi ik wat weg, hou iets bij, maak een mix, dompel me onder in de sfeer van de track en probeer er vervolgens over heen te zingen. Het is dus zoals een terrein opmeten. En dat gaat niet altijd even vlot hoor. Ik probeer, ik struikel, ik evolueer door geknoei. Zingen zonder woorden is trouwens heel aangenaam. Ik gebruik mijn stem als een instrument. Het is zoals trompet spelen, je stem moet in competitie treden met de dynamiek van de andere klanken. Maar m’n werkwijze heeft ook z’n grenzen. Ik heb uiteindelijk altijd het oor van een buitenstaander nodig.”

Ego vs egocentrisme Het vorige album was door Beck geproducet. Dit album heet ‘Jamie Lidell’, je hebt het zelf geproducet en de eerste track heeft als titel ‘I Am Selfish’. Verklaar eens? Jamie: (lacht) “Dit album dat ben ik, écht ik. Alles waar ik van hou, vind je terug:

mijn voorkeur voor soul, voor elektronica, voor 80’s klanken, voor songschrijven. Ik ben er met veel ambitie aan begonnen en ik ben tevreden over het resultaat. En ik ben vooral tevreden dat het een zeer persoonlijk album is, en 100% thuis gemaakt. Ik heb aan mezelf bewezen dat ik dat kan. Het heeft me tijd gekost, maar ik ben er trots op. En daar is niets fout mee. Het lijkt inderdaad een beetje arrogant, zo van: hier ben IK. De song ‘I Am Selfish’ is een oproep om met de voeten op de grond blijven, rustig te blijven. (glimlacht) Het ego, dat is namelijk een voortdurend gevecht. Zelfvertrouwen is essentieel – je moet je tijd niet verdoen met je te excuseren om wie je bent en wat je doet. Maar het egocentrisme is nooit veraf. Het is een delicaat evenwicht.” Hoe raakt een jonge blanke Brit, geboren in Huntingdon, trouwens zo aan soul verslingerd? Jamie: “Ik bracht mijn jeugd door voor de radio. Tot de dag dat mijn zus platen begon te kopen, en dat waren niet de minste: Prince, Human League, enz. Allemaal artiesten waar ik nog steeds van hou. Ik ben heel erkentelijk voor haar goede smaak. Niet alleen voor haar voorliefde voor pop uit die periode, ze maakte binnen dat genre ook de juiste keuzes, ze pikte er de goede dingen uit. Ik herinner me ook hog heel goed het moment dat ik Stevie Wonder ontdekte. Ik begreep niet waarom hij beter klonk dan de anderen. Ik werd instant verliefd op z’n sound, z’n stem. Ik zong z’n songs mee, ik dwong mezelf zoals Stevie Wonder te klinken. Daarnaast bleef de evolutie in de elektronische muziek me opwinden. Dus probeerde ik over die elektronische tracks te zingen. Ik zong eigenlijk op alles dat ik goed vond. Die platen waren mijn muziekleraars.” Achteraf gezien is het vreemd dat je stem op de achtergrond wordt gemixt in je beginperiode, in het bijzonder op je eerste solo-album, ‘Muddlin Gear’. Op opvolger ‘Multiply’ zit je stem wél vooraan in de mix. Vanwaar die ommezwaai? Jamie: “Kijk, Warp kreeg interesse in m’n muziek vanwege ‘Daddy’s Car’ op de ‘Muddlin’ Gear’-plaat. Er werd tegen de mensen van Warp gezegd dat er in die song een soort prototype zit van de sound die ik altijd zoek. Ik kreeg vervolgens wat meer zelfvertrouwen, wat me toeliet om die soul-nalatenschap die in me zat te aanvaarden. En door in Berlijn te wonen, focuste ik me ook meer op zang. Hetzelfde gebeurde door te werken met Mocky. Hij zette me aan om m’n stem veel meer te gebruiken. Ik miste toen duidelijk vertrouwen in mijn eigen vocale capaciteiten.”

Impact van recensies Wanneer je de recensies leest van je vorige albums, komt er steeds een vreemd gegeven naar voren: iedereen lijkt iets specifieks van je te verwachten, maar wat juist verschilt van recensent tot recensent. Jamie: “Dat is super! (lacht) Nee, serieus, ik ben daar tevreden mee. Om mijn passie te behouden in m’n muziek, moet ik steeds verder kunnen zoeken. We hebben het over mijn noodzaak om veel te verhuizen gehad. Dat geldt ook voor m’n muziek. M’n voortdurende onrust komt dan tot uiting. Ik barst van ongeduldige nieuwsgierigheid. En zo wil ik de rest van mijn leven blijven. Ik vind het dus aanmoedigend dat het publiek dat ook weet. Het voorkomt dat ik niet meer zal evolueren.” Ga je de recensie van je nieuwe plaat ook op de Pitchfork-site lezen? Die review van voorganger ‘Compass’ smaakte immers bitter voor je. Hebben recensies trouwens een grote impact? Jamie: “Mjaaa, ik ga ze toch terug lezen hoor. Er is een deel in mij dat zich altijd zorgen maakt over recensies, zelfs al wil ik dat niet. En ja, Pitchfork en andere belangrijke media hebben een echte impact. ‘t Is eigenlijk gênant om dat als artiest toe te geven, maar ’t is nu eenmaal waar. Als je een goede recensie krijgt, wordt alles veel makkelijker: promo doen, veel geboekt worden voor concerten etc. En tegenwoordig heb ik ook familiale verantwoordelijkheden, dus ik hecht er belang aan.” Wij blijven alvast fan!

on stage

27 | DISCLOSURE LIVE 28 | COCA-COLA SESSIONS: COMPACT DISK DUMMIES 29 | SKIP THE USE + VETO 30 | JESSIE WARE

01.03 AT AB MONTEVIDEO / ROSCOE / THE PEAS PROJECT LEAF HOUSE / JOY WELLBOY 02.03 AT BOTA GEPPETTO AND THE WHALES STEAK NUMBER EIGHT / PAON / TOMMIGUN / COELY

17 maart: AB, Brussel

Jamie Lidell ‘Jamie Lidell’ Warp/V2 Records

Onze favoriete stemgoochelaar is weer helemaal terug – met een geweldige plaat of wat had je anders gedacht? Jamie Lidell heeft een soulstem om U tegen te zeggen, beschikt bovendien als elektronaut over het soort productietechnieken waar we alleen maar jaloers op kunnen zijn en slaagt er steevast in om beide in een unieke en altijd luistervriendelijke deelverzameling te zwieren. Ook op deze nieuwe plaat is dat niet anders. De man komt blijkbaar niet vaak buiten in zijn huidige uitvalsbasis (Nashville, Tennessee) en luistert liever naar al het goede dat Prince ons in loop der jaren gebracht heeft. Die inspiratie zorgt voor boeiende resultaten, gaande van vrij kitscherige 80s pop (die fraai afsteekt tegen zijn warme stemgeluid) over funky grooves tot bloedstollende soul. Ook mooi is dat Jamie deze keer voor een diy-aanpak heeft gekozen – een verademing na de vele gastbijdrages op voorganger ‘Compass’. Hoogtepunten zijn opener ‘I’m Selfish’, ‘What A Shame’ en ‘why_ya_why’. ‘Jamie Lidell’, een pretentieloze wereldplaat. (mb) Release: 18 februari

VR. 22.03

{S}TAALKAART FESTIVAL

HET EERS TE NEDERL ANDS TALIGE MUZIEK FES TIVAL IN AB

GUIDO BELCANTO, SPINVIS, ’T HOF VAN COMMERCE, JAN DE WILDE, e.v.a.

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : n i c k h e l d e r m a n

De Noord-Hollandse artiest Jacco Gardner schrijft instant classic sixties-songs die klinken altijd alsof ze altijd al bestaan hebben. Op debuutplaat ‘Cabinet Of Curiosities’ hoor je heel herkenbare muziekjes die zich hoewel je dat zou durven denken - niet bezondigen aan plagiaat. “Veel muziekkenners vinden dat frustrerend”, vertelt de Nederlanse artiest in een Brussels hotel. “Ze kunnen mijn songs niet plaatsen. En daarom denken ze soms dat ik ze gejat heb. Maar het is gewoon wat het is. Ik maak nu eenmaal de popmuziek die ik maak. Te gek, toch?”

Jacco Gardner Met het freakbeat-duo The Skywalkers releaste hij eerder al een album maar het is pas sinds hij vorig jaar de single ‘Clear The Air’ uitbracht (het nummer is ook de opener van zijn solodebuut) dat de interesse van het publiek in stijgende lijn gaat. Jacco Gardner: “‘Year One’ van The Skywalkers: dat zijn twee demo-ep’tjes die samen uitgekomen zijn op een vinylplaat. Dat noem ik niet echt een album. ‘Cabinet Of Curiosities’ voelt aan als mijn eerste plaat. Ik vind het logisch dat ik nu meer in de belangstelling sta. Ik merk heel hard dat mijn muziek in veel landen opgepikt wordt. Ze horen er blijkbaar allemaal iets waarmee ze zich kunnen identificeren. Wat ik nu doe, vind ik in ieder geval beter dan wat ik voorheen deed. Dat was meer een reactie op mijn omgeving. Niemand luisterde naar de muziek en ik dacht: ik ga gewoon luide orgeldrumsherrie maken, zeg maar. De muziek die ik nu maak, staat heel dicht bij mezelf en is daardoor misschien ook succesvoller. Het is puurder, toegankelijker, dynamischer en gevarieerder. Ik schrijf betere liedjes nu.”

Leef je graag in onze tijd? Jacco: “Niet per se. Ik heb natuurlijk heel veel vrienden die ik niet kwijt wil maar als je kijkt naar de maatschappij zie je dat het allemaal wel beter en leuker kan. Muziek moet een show zijn. Het gaat altijd om geld. Alles is heel erg gecommercialiseerd. In de jaren zestig had je een tijd waarin mensen niet wisten wat commercieel was. En daarom experimenteerden ze. Alles kon. Dat is nu niet meer zo. Dat vind ik heel jammer. In deze tijd mis ik dat soort gedachten wel heel erg. Ach ja, er valt voor beide tijden wel iets te zeggen. Eigenlijk gaat het me niet zozeer om de sixties zelf. De fantasierijke animatiefilms van Studio Ghibli zijn ook een manier om een nieuwe werkelijkheid te creëren die heel juist, aangenaam en avontuurlijk is. De sixties op zich zijn dus een bijkomstigheid. Wat toen gebeurde, had ook in een andere periode kunnen gebeuren. Het gaat voor mij puur om de sfeer.”

Brits dandyisme, universele liefde en een magische nieuwe werkelijkheid Via internet raakte je volledig in de ban van de sixties. Wat spreekt een 24-jarige zo aan in die periode? Jacco: “In de puberteit komt dat ineens aanwaaien en grijpt je dat aan. Het was meteen precies goed, of zo. Wat was de eerste vonk? Syd Barrett. Daarmee begon alles. Juist omdat hij zo’n casualty is, van die psychedelische jaren zestig is hij het perfecte voorbeeld. Als je zijn muziek tof vindt dan is hij een perfecte introductie voor datgene waar hij een slachtoffer van is geworden. (Jacco alludeert op Baretts vlucht uit de realiteit via lsd, bvm.) Veel bands die ook actief waren in 1968 sluiten daar muzikaal heel mooi bij aan. Love met het album ‘Forever Changes’, Billy Nicholls met ‘Would You Believe’ en Duncan Browne met ‘Give Me, Take You’. ‘Odessey & Oracle’ van The Zombies is ook te gek. Die plaat heeft een soort morbide sfeer die ik op geen enkel ander album hoor. The Zombies waren ook echte dandies: heel Britse, goed opgevoede jongens die ook heel nerdy waren. Ze hadden veel met Shakespeare en ze maakten op een heel stijlvolle manier depressieve liedjes. Een beetje bitterzoet, zeg maar. En gewoon ook melancholisch. Een figuur als Shakespeare vind ik erg vergelijkbaar met The Zombies. Dat Britse intelligente, filosoferen over het leven en daar depressief van worden: dat hadden ze ook. Het heeft iets intellectueels. Niet dat ik mezelf per se intelligent vind, hoor.” Jouw muziek klinkt Brits maar ook Amerikaans, vind ik. Jacco: ”Wat ik doe, is best universeel. Het is niet heel Brits en ook niet heel Nederlands. En ik vind heel veel muziek uit Amerika goed. Brian Wilson, Bo Grumpus, The West Coast Pop Art Experimental Band. En alles van Curt Boettcher en zijn groep Sagittarius. Die westcoast sound, weet je wel. Gaat het over een soort warmte in de muziek? De gedachtegang van universele liefde vind ik te gek. Dat klinkt nu heel hippie maar ik vind mezelf geen hippie. Ik hou wel van douchen, wat hippies niet doen. In een slonzig shirt rondlopen als een hippie met heel lang haar: die stijl spreekt me niet zo aan. De hippietijd bekijk ik vooral als iets Amerikaans tussen ’69 en ’71 terwijl ik mezelf meer associeer met het Britse dandyisme. De sfeer van Carnegy Street in Londen tussen ’66 en ‘68: heel veel kleuren en een stijlvolle, elegante, dandy kledingstijl.” Ben je blij dat je nu bijdraagt aan die traditie van psychedelic sixties music? Jacco: “Ja. Al is dat niet noodzakelijk de reden waarom ik muziek was. Het doel van het album was wel dat het even goed moest zijn als de sixties-albums die ik tof vind. Ik heb van die artiesten natuurlijk geen reactie gekregen op mijn muziek. (lacht) Maar ik vraag me wel af wat ze er van zouden vinden als ze mijn plaat zouden horen. Al mijn invloeden heb ik me niet eigen gemaakt in de periode dat ik het album opnam. Ik heb mijn plaat op een heel natuurlijke manier gemaakt zonder überhaupt te kijken naar de jaren zestig. De klanken zaten al in mijn hoofd. Er kwam iets uit wat heel erg voelde als hoe ik ben. Wat dat betreft voelt mijn album niet aan als een retro-kopie van de jaren zestig. Het gaat me niet om de nostalgie. Ik heb die tijd nooit meegemaakt. De sixties-vibe van mijn muziek is een extra maar de tijdsgeest van toen is anders. Mensen wilden toen ontsnappen aan de werkelijkheid door drugs te nemen en heel bijzondere muziek te maken. Ik zou wel graag eens met de teletijdmachine naar toen reizen. Niet voor altijd. Liefst voor een weekje en dan weer terug, of zo.”

Dromerige romantiek speelt een belangrijke rol? Jacco: “Het gevoel te willen ontsnappen aan de werkelijkheid: dat heb ik altijd gehad. En die werkelijkheid is anders dan de werkelijkheid van de artiesten in de jaren zestig. De tegenreactie in mijn hoofd en in mijn dromen is iets heel persoonlijk en uniek. Dat maakt mijn muziek heel eigen. Mijn muziek is een werkelijkheid die ik zelf heb gecreëerd. Een werkelijkheid die heel realistisch aanvoelt terwijl het een combinatie is van de echte realiteit en wat er zich in mijn hoofd afspeelt. Maar dat is voor mij even reëel als de echte werkelijkheid. Als ik muziek maak, probeer ik die sfeer zo realistisch mogelijk naar voor te brengen zodat de luisteraars het magische en sprookjesachtige gevoel ook echt beleven. Dat vind ik heel belangrijk.” Vandaar ook een opmerkelijke albumtitel als ‘Cabinet Of Curiosities’? Jacco: “A Cabinet Of Curiosities is iets Victoriaans. Ontdekkingsreizigers die bijvoorbeeld dingen op sterk water en bizarre opgezette beesten uitstallen in een kast. Vaak zijn het creaties die niet echt bestaan: geraamtes van beesten die ze zelf hebben gemaakt en tekeningen van draken die ze denken gezien te hebben terwijl het misschien gewoon maar om een hagedis ging. Wat ik daar tof aan vind, is de combinatie van de werkelijkheid en wat zij denken dat de werkelijkheid is. Waardoor een nieuwe werkelijkheid ontstaat. Een niet-werkelijkheid die als werkelijkheid kan neergezet worden. Het klopt niet maar net dat vind ik te gek.”

on stage 18 februari: Trix, Antwerpen (w/ Cosmonauts) 21 februari: Madam Moustache, Brussel

Jacco Gardner ‘Cabinet Of Curiosities’

Excelsior/V2 Records

Multi-instrumentalist/songschrijver/producer Jacco Gardner houdt niet van digitale, superheldere, crispy en realistische stereosounds. Een heel warm, door de psychedelische sixties (Syd Barrett!) gekenmerkt geluid is het wezenskenmerk van zijn debuutalbum. Aan strijkers, klavecimbels en harpsichords geen gebrek en ‘Cabinet Of Curiosities’ werd gemasterd door Jean Audier, een Nederlandse sound engineer die eind de jaren zestig bands als Q65, The Golden Earrings en The Motions opnam. Een jongeman en een ouderdomsdeken die elkaar ontmoeten: die combinatie hoor je ook in de muziek. Onmiskenbaar retro maar ook weer niet omdat (neo)psychedelische muziek van alle tijden en bijgevolg ook hedendaags is. Bovendien heeft Jacco Gardner met songs als ‘Clear The Air’ en ‘Where Will You Go’ immer inzetbare klassiekers met een internationaal geluid in huis. Geen toeval dus dat het Amerikaanse label Trouble In Minds het debuut van Jacco Gardner (via Excelsior in de benelux) wereldwijd wil uitbrengen. (bvm)

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : n e i l k r u g

Unknown Mortal

Orchestra

Hij had stress toen hij het afgewerkte resultaat ging afgeven bij de artist & repertoire-manager van zijn label. Nergens voor nodig, zo blijkt. ‘II’, het toepasselijk getitelde tweede album van Ruban Nielson (ex-Mint Chicks) onder de dekmantel Unknown Mortal Orchestra (de band toerde al met Girls, Liars en Grizzly Bear), is heldere psychedelische popmuziek op zijn best. Ruban Nielson: “Ik was heel erg opgelucht toen de plaat eindelijk af was. Ik bleef maar opnemen en opnemen. Hele nachten, tot de zon opkwam om zeven uur, was ik er mee bezig. En dan was er plots die deadline. Tot het allerlaatste moment bleef ik mixen aan de plaat. Daarna heb ik er drie weken niet naar geluisterd. Pas toen de testpersing van de vinyl er was, heb ik de plaat opnieuw gehoord. It’s pretty good. (lacht) Op het eerste album van Unknown Mortal Orchestra stonden geen rockriffs. Nu wel. En ik blijf nog altijd beïnvloed door de manier waarop hiphoppers soulplaten verknippen. Al is het minder dan vroeger. In tegenstelling tot mijn vorige plaat hoor je nu geen gesampelde hiphop-drumbreaks. De drums zijn allemaal heel natuurlijk opgenomen. Door ze met tape recorders te bewerken heb ik wel geprobeerd ze te doen klinken als de breakbeat-stuff van J. Dilla. Ik wist welke sound ik wou.”

vang al eens iets op over de materie. Ik probeer te vatten waarover het gaat. Niet dat ik bijgelovig ben. Ik blijf sceptisch. Maar ik ben geïnteresseerd in veel zaken. In zenboeddhisme en Tibetaans boeddhisme, bijvoorbeeld. En antroposofie, de filosofie en wetenschap die gebaseerd is op de leer van Rudolf Steiner. Mijn zoontje van drie jaar zit op een Steinerschool. Ik ga mee in het gedachtegoed van Steiner. Al blijf ik altijd kritisch. Ik ben sowieso van mening dat de gebruikelijke kapitalistische, politieke en religieuze structuren pure nonsens zijn. Elk ander idee is een beter idee.” Waarvan akte. Mag ik trouwens opmerken dat ik nog nooit gesproken heb met iemand met een tattoo van een oog in zijn hals? Ruban: (lacht) ”Als mensen het vreemd vinden dat ze aangekeken worden door iemand

Een derde oog om een connectie te maken met andere mensen De tape recorders zijn van wezenlijk belang voor deze band? Ruban: ”Zeker en vast. Ik koop heel veel oude tape recorders. Ik zie dat als een vorm van recyclage. Ik gebruik tape voor bijna alle muziek die ik maak. Soms hou ik de tape vast om de muziek wat te vertragen Dat creëert een specifieke sound die ik graag hoor. Ik ben ook verzot op oude mixing consoles. Daarmee neem ik heel luid op waardoor er een soort natuurlijke, analoge distortion ontstaan. Ik neem wel niet graag alles analoog op met vintage materiaal. Ik hou weliswaar van de sound van duur oud materiaal maar als er iets kapot gaat, kan je niet langer opnemen. Dat wil ik niet. Dat is vervelend. Ik wil ook niet recreëren. Een mix van oud en nieuw levert doorgaans het beste geluid op. Ik gebruik de sounds van tape recorders echt wel om moderne muziek te maken. En als er een tape recorder kapot is, gooi ik die weg en koop ik gewoon een nieuwe. Die dingen zijn soms zo versleten. Nog voor ik er twee songs mee opgenomen heb, zijn ze al versleten. Maar dat is niet erg.” Je vermeldde daarnet J Dilla. Op welke bands mik je nog? Ruban: ”Ik hou van de muziek van Ariel Pink, White Fence en Jay Retard. Die hebben ook allemaal tape gebruikt om hun platen op te nemen. Omdat mijn roots in Nieuw-Zeeland liggen, ben ik ook heel erg beïnvloed door platen van Flying Nun en bands als The Clean en The Chills. Het is precies alsof ik alle muziek waar ik ooit heel graag naar geluisterd heb, samengebald heb op de nieuwe plaat. Hoe zou ik die omschrijven? Als psych. Het is geen psychrock maar wel psychedelische muziek. Mensen mogen gerust denken dat mijn nieuwe album retro is maar ik denk er zelf anders over. Ik vind dat ik een plaat gemaakt heb met een sound zoals die nu hoort te klinken. Ik heb geen zwak voor de jaren zeventig. De platen die ik koop, klinken misschien vaak oud maar daarom zijn ze het niet noodzakelijk. Het heeft enkel met sound te maken. Ik ben niet nostalgisch. Ik ben blij dat ik in nu leef.” Geen klachten over het heden? ‘From The Sun’ opent met de woorden “isolation can put a gun in your hand”. Ruban: ”Het zijn deprimerende tijden en iedereen voelt zich wel eens alleen of in de war. Soms heb je het gevoel dat je familie of je vrienden je niet begrijpen. Connecteren met anderen: daar gaat ‘II’ over. Als vrienden down zijn, ben ik degene die ze bellen om hun problemen bij te luchten. Ik wil desnoods uren naar hun verhaal luisteren. Zo’n vriend wil ik zijn. Dat is belangrijk. Nadien zitten ze misschien minder in de put. Dat wil ik ook bereiken met mijn songs. ‘II’ is een album om op je eentje, ver weg van iedereen, te beluisteren. Als mensen zich beter voelen nadat ze de plaat beluisterd hebben en nadien terug overgaan tot de orde van de dag, heeft mijn muziek betekenis.” Muziek met een zekere fascinatie voor hekserij. De hoes is een foto van de Britse heks Janet Farrar. Ruban: ”Een vriendin van me had een foto van haar gezien in haar boek ‘A Witches’ Bible’. Ik heb Janet een e-mail gestuurd met de vraag of we haar beeltenis mochten gebruiken. Ze stuurde ons meteen het rolletje van de ganse fotosessie. Ze heeft ons echt geholpen. Ze is een vrouw uit de tegencultuur maar verder ben ik niet zo vertrouwd met hekserij. Ik wil er meer over te weten komen. Ken je Alan Moore, het brein van graphic novels als ‘V For Vendetta’ en ‘Watchmen’? Ik heb nu onlangs ontdekt dat hij nogal into magie is. Je ziet, ik

met een derde oog dan vertelt dat meteen wie ik ben. Volgens het hindoeïsme hebben we zeven energiepunten op ons lichaam. Dat zijn de zeven chakra’s. Het zesde chakra is het derde oog. Een verwijzing naar communicatie en de mogelijkheid om een connectie te maken met andere mensen. Ik dacht: wat als ik nu eens een tattoo van een oog in mijn hals laat zetten. Het zal me helpen herinneren dat ik contacten moet proberen te leggen met anderen. Van nature ga ik me namelijk nogal snel isoleren. Ik spendeer veel tijd op mijn eentje. Niet dat ik een loner ben. Ik heb familie, vrienden en ik speel in een groep: ik wil banden smeden met mensen en ideeën delen. “ Geef me bij deze gerust wat uitleg bij je andere tattoos. Ruban: (wijst naar zijn verschillende tattoos) “Dit is een Tibetaanse tattoo die een vriend voor me heeft ontworpen en hier zie je Hanuman, een apengod uit het hindoeïsme. In Hawaï, waar mijn moeder vandaan komt, hebben ze Maui. Dat zijn de goden en mythische figuren waar ik voeling mee heb. Veel meer dan met Jezus. Niemand is perfect, hè. Ik vind het moeilijk om op te kijken naar Jezus. Ik ben geen christen. Op de plaat staat het nummer ‘Secret Xtians’. Dat gaat over mensen die achter het christendom staan maar het aan niemand zeggen. Ik vind: als je iets gelooft moet je daar ten volle voor uitkomen. Mocht ik een christen zijn dan was ik een monnik. En dan zou ik proberen volledig zuiver te zijn. Maar ik ben geen christen. Ben ik een echte boeddhist? Er is geen enkele godsdient die mij voor de volle honderd procent over de streep trekt. Mijn geloof is gewoon een collage van verschillende religies. (lacht) Een beetje vergelijkbaar met de manier waarop ik met tape recorders werk? Muziek is in alle geval iets goed. Music is a pretty good religion.”

on stage 6 februari: Trix, Antwerpen (w/ Spectral Park, DJ Grave Baard)

Unknown Mortal Orchestra ‘II’ Jagjaguwar/Konkurrent

Liedjes over eenzaamheid, liefde en wanhoop. Ruban Nielson knutselde ze met gebruik van veel tape recorders in elkaar en deed vervolgens een beroep op zijn broer Kody en Greg Rogo (sinds kort ook lid van de live-band) om de gesampelde drumpartijen van het zelfgetitelde debuut ‘Unknown Mortal Orchestra’ op ‹II› in te wisselen voor vers ingespeelde drums met een breakbeat-feel. Psychedelische muziek met invloeden van soul, softpop en sobere spacefunk is het gevolg. En naast heerlijk catchy songs als ‘Swim And Sleep (Like A Shark)’ (die gitaarriedel!) hoor je ook elektronica (de lome instrumental ‘Dawn’ kon iets van Boards Of Canada zijn) en groovende classic rock-riffs (‘No Need For A Leader’). Hulde aan ‘II’. De tweede van Unknown Mortal Orchestra is een fijn psychplaatje met zanglijnen die zich in de wolken, zo ergens tussen Soft Machine en The Beatles, ophouden. Nice! (bvm)

homegrown

T e k s t: Ko e n C e u l e m a n t s i f o t o : s h e r v i n l a i n e z

Toen we enkele jaren geleden een ietwat timide Trixie Whitley achter een piano zagen kruipen, had ze nauwelijks één song nodig om ons te betoveren. Sindsdien bleef de Gents-New Yorkse singersongwriter zoeken en tasten naar een eigen sound, bracht enkele ep’s uit en speelde enige tijd met Black Dub, de groep rond Daniel Lanois. Maar die eerste plaat bleef uit. Totdat ze met Thomas Bartlett een nieuwe muzikale soulmate vond en zie, met ‘Fourth Corner’ (release: 11 februari) heeft Trixie Whitley nu eindelijk haar debuut klaar. Eentje zoals ze het zelf wilde: vol met doorleefde, bloedmooie nummers, badend in oprechtheid en zuivere emotie. Maar vooral een plaat die we nu al innig koesteren.

Trixie Whitley

Altijd op zoek naar de magie van het moment

Blij dat je debuutplaat eindelijk klaar is, Trixie? Trixie: “Vooral opgelucht eigenlijk. Door alles wat er in de maanden en jaren ervoor gebeurde, bleef alles maar aanslepen. Ook al deed ik bewust mijn eigen ding. In die twee jaren bij Black Dub heb ik enorm veel geleerd van iemand als Daniel Lanois. En wat natuurlijk ook niet hielp, was dat er de laatste jaren ook enige – euhm - turbulentie was met een platenfirma (RCA/Sony, kc.). Daardoor leek het alsof ik immens lang aan die debuutplaat heb gewerkt, maar eigenlijk hebben de opnames voor ‘Fourth Corner’ slechts een drietal weken geduurd. Meteen ook de leukste periode uit het hele proces, vooral omdat ik samen met Thomas (Bartlett), één van mijn beste maten, in de studio zat.”

Hoe zou je jouw muzikale identiteit dan samenvatten? Trixie: “ Eigenlijk hoop ik dat de buitenwereld mij gewoon als Trixie ziet, zonder meer. Als mensen aan Iggy Pop, PJ Harvey of Nick Cave denken, dan zien ze niet de performer of de rocker, maar simpelweg de persoon. Al besef ik natuurlijk wel dat ik door mijn afkomst wel altijd aan blues gelinkt ga worden, ook al luisterde ik vroeger ook heel veel naar wereldmuziek - vooral Malinese nummers dan - maar evengoed naar elektronica. Al die stijlen hebben hun invloed gehad op mij als muzikant, nog steeds eigenlijk. Wel, het is net die punkattitude die ik in mijn songs wil verwerken. Net daardoor kan ik heel teder klinken, maar ook heel agressief. (lacht) Dat is vooral waar mensen aan moeten denken als ze mijn nummers horen.”

Punkattitude

Vuil ondergoed

Wat brengen mensen als Daniel Lanois en Thomas Bartlett je dan bij? Trixie: “Ze leerden me vooral mijn intuïtie te volgen en daarop te vertrouwen. Als je iets echt wilt, moet je ervoor durven gaan. Maar daar is vertrouwen voor nodig, terwijl ik me nog heel vaak onzeker voel. Nog elke dag probeer ik zoveel mogelijk nieuwe dingen te absorberen en wil ik steeds meer dingen uitproberen. Op dat vlak gaf Daniel me nog een goede raad: wie echt gelooft in zijn muzikale visie, zal daardoor een zekere rust vinden. Zo kan je dan ook betere songs schrijven. Wel, door al dat gedoe met die platenfirma besef ik pas echt wat ik wil doen. Het is heel frustrerend werken met mensen die je songs niet snappen en je in een vakje willen stoppen. Terwijl ik net een kans vroeg om te kunnen groeien als artiest en nieuwe dingen te ontdekken, probeerden ze mij te temmen. Ik wil gewoon Trixie kunnen zijn en niet zo’n fake r&b-chick. Maar ergens ben ik ook blij dat zoiets me overkwam, daardoor is mijn zelfvertrouwen een stuk groter geworden.” En waarvoor staat Trixie Whitley dan muzikaal? Trixie: “In de songs moeten mijn eigen muzikale waarden aan bod komen. Uit allerlei klanken wil ik een sound scheppen waarin ik mezelf als artiest kan herkennen, om zo een eigen muzikale identiteit te vormen. Dat ik met ‘Fourth Corner’ nu mijn eigen verhaal kan vertellen, betekent dan ook heel veel voor me. Dat maakte ook deel uit van heel dat proces, dat ik zonder compromissen mijn ding kon doen. Mensen willen je zo graag een stempel geven, terwijl dat net zo belemmerend werkt. Ik wil net in al mijn creativiteit van zoveel mogelijk dingen proeven en dingen ontdekken. Zodra iemand me iets probeert op te leggen of in een bepaalde richting duwt, ga ik daar gewoon tegen rebelleren. Dat zit er bij mij ingebakken, al van tijdens mijn opvoeding. Daarom koos ik ook voor ‘Fourth Corner’ als titel, want het doet me denken aan de 4 seizoenen, aan de wisselvalligheid van de natuur. Allen zijn zo verschillend van elkaar, maar komen steeds terug. Daardoor lijken ze met elkaar verbonden. Met die parallel speel ik graag.”

Over die nummers gesproken: Op ‘Fourth Corner’ staan een aantal nieuwe songs, maar ook enkele oudere pareltjes, zoals ‘Pieces’. Kon je er geen afscheid van nemen? Trixie: “Met deze plaat wilde ik vooral aantonen dat ik meer kon zijn dan enkel een mooie stem. Het moest veel meer om de songs draaien en mijn evolutie als muzikante tonen. Als ik nu iets schrijf, moet mijn stem bijdragen aan de kracht van een nummer en niet andersom. Alle nummers zijn zorgvuldig gekozen, opdat ze mee het verhaal van deze plaat zouden vertellen. Andere songs zoals ‘I’d Rather Go Blind’ zijn dan weer gesneuveld, simpelweg omdat ze niet in het geheel pasten .” In alles wat je doet, druipt de passie ervan af. Maar is er iets wat je ook niet passioneel kan doen? Trixie: “Goh, goede vraag. (denkt na) Als ik zo voor een tv zou liggen vegeteren, kan ik me perfect inbeelden dat er weinig passie bij aan te pas komt. Maar passie is voor mij zoiets als een mes dat langs twee kanten snijdt. Dat kan iets heel mooi zijn, maar het kan heel beklemmend werken. Als je geen passie meer voelt, waarom zou je het dan nog doen? Toch probeer ik in alles wat ik doe, die vonk te vinden. Je weet wel, die magie van het moment. Als ik naar een wassalon in New York ga, wat toch een weinig opwindende gebeurtenis is, kan het gebeuren dat er zo’n klein Mexicaans madammetje met mij een babbeltje begint te slaan. Wel, zelfs daar kan ik volledig in opgaan. Op zulke momenten besef ik dan hoe mooi het leven is. Er zit vaak zoveel schoonheid in die kleine dingen. Maar gek genoeg vragen mensen me vaak waarom mijn songs zo matuur en volwassen klinken, terwijl ik me nog gewoon een nieuwsgierig klein kind voel. Eentje die overal de magie van het moment probeert te ontdekken, en zich nog altijd kan verliezen in haar rijke verbeelding. Zelfs al hang ik boven een mand vol vuil ondergoed.” (lacht)

on stage Handelbeurs, Gent (w/ Ian Clement) - uitverkocht Mezz, Breda (NL) (w/ Ian Clement) AB, Brussel (w/ Ian Clement) Handelsbeurs, Gent – extra concert

Trixie Whitley ‘Fourth Corner’ Unday Records/N.E.W.S.

In alles wat ze doet, probeert Trixie Whitley de magie van het moment te vervatten. Met haar debuutplaat is dat niet anders. Al vanaf de eerste noot op deze ‘Fourth Corner’ troont Trixie Whitley je mee naar een wonderlijke geluidswolk waar blues, rock en gospel met elkaar verweven zijn, met het prachtige stemgeluid van de Belgisch– Amerikaanse als bindmiddel. Een verzameling van oudere en verse nummers, die verraden dat Whitley meer is dan enkel een nimf met een bekoorlijke bluesy soulstem. Opener ‘Irene’ baadt zo al meteen in grauwe triphop, waar de vooruitgeschoven single ‘Need Your Love’ eerder flirt met tere blues. Het prachtige ‘Breathe You In My Dreams’ snijdt onverbiddelijk in onze ziel, terwijl op het donkere ‘Hotel No Name’ de zanglijnen van Whitley intens bezweren, vergezeld van zware gitaren. Toch smelten we nog het meest bij oudere nummers als het wondermooie ‘Pieces’ en ‘Morelia’, waar de emoties tot in de diepste vezel voelbaar zijn. Met ‘Fourth Corner’ heeft Trixie Whitley een verdomd mooie plaat afgeleverd. Aan u om ze te ontdekken. (kc) Release: 11 februari

01.02 THE JOY FORMIDABLE Gb SESSIONS URBAINES #5 : NEMIR, MATADOR, 02.02 LOMEPAL & CABALLERO, MASTA PI, SIKU SIKU, BLAPS MUZIK, LABELGE • coprod. Lezarts Urbains 03.02 MAXIMILIAN HECKER De 04.02 PASSENGER Gb + STU LARSEN Au • SOLD OUT 05.02 FOXYGEN Us PROPULSE : TWIN, VEGAS, LI-LO*, THE WAOW, 06.02 CARL ET LES HOMMES BOÎTES Be coprod. Féd. Wallonie-Bruxelles • Botanique • Court-Circuit

PROPULSE : SCARLETT O’HANNA, YEW, THE 07.02 ANNARBOR, LE BATH CLUB, LEAF HOUSE Be

coprod. Féd. Wallonie-Bruxelles • Botanique • Court-Circuit

PROPULSE : DEEPSHOW, MADÉ J., CASTLES, 08.02 VITAS GUERULAITIS, THE FOUCK BROTHERS Be

coprod. Féd. Wallonie-Bruxelles • Botanique • Court-Circuit

10.02 AMPARO SÁNCHEZ Sp 12.02 REA GARVEY Ie + RYAN SHERIDAN Ie 15.02 ESBEN AND THE WITCH Gb 16.02 LUCY ROSE Gb 16.02 SONS OF NOEL AND ADRIAN Gb + EYES & NO EYES Gb 16.02 DUCKTAILS Us 21.02 VEENCE HANAO Be 22.02 AN PIERLÉ Be • SOLD OUT 28.02 STEREO GRAND Be • coprod. Progress Booking 01.03 KAIZERS ORCHESTRA No 01.03 RON SEXSMITH Ca ABBOTA 2013 @ AB : ROSCOE, MONTEVIDEO, 01.03 LEAF HOUSE, THE PEAS PROJECT, JOY WELLBOY Be• coprod. Botanique + AB ABBOTA 2013 @ BOTA : COELY, TOMMIGUN, 02.03 PAON, STEAK NUMBER 8, GEPPETTO & THE WHALES Be• coprod. Botanique + AB 03.03 JAKE BUGG Gb • SOLD OUT

05.03 VILLAGERS Ie 05.03 THE SEA AND CAKE Us 06.03 LILLY WOOD AND THE PRICK Fr 06.03 CHRISTOPHER OWENS Us 09.03 EVERYTHING EVERYTHING Gb 10.03 THE LUMINEERS Us + LANGHORNE SLIM Us • SOLD OUT CARHARTT WIP PRESENTEERT BRANDT BRAUER 16.03 FRICK De feat. OM’MAS KEITH Us 19.03 JILL IS LUCKY Fr + JULIEN PRAS Fr 21.03 JONATHAN JEREMIAH Gb

LES NUITS 03–12.05.13

EERSTE NAMEN CHILLY GONZALES & MONS ORCHESTRA GIRLS AGAINST BOYS • LOU DOILLON • LOW CONNAN MOCKASIN • LESCOP • BB BRUNES JEAN-LOUIS MURAT • BERTRAND BELIN • JUNIP…

…MEER CONCERTEN OP

02.218.37.32 – WWW.BOTANIQUE.BE

21 februari: 23 februari: 9 maart: 10 maart:

homegrown

T e k s t: Pa s c a l N o s e n z o i f o t o : j e n s m o l l e n v a n g e r

Tijs Delbeke is multi-instrumentalist en speelde reeds samen met dEUS, Tom Pintens, Dez Mona, Roosbeef, Ellen Schoenarts en Mauro Pawlowski. In 2009 richtte hij zijn eigen band op, Sir Yes Sir. Na de catchy single ‘Longing = Good Taste’, is het eindelijk de beurt aan debuutalbum ‘We Should Talk’. RifRaf sprak af in een gezellig Antwerps café om Tijs aan de tand te voelen over zijn leven als muzikant, zijn muzes en zijn nieuwe plaat. Zo’n vier jaar geleden gaf je een doctoraatsstudie op om muzikant te worden. Wat zeiden je ouders over die beslissing? Tijs Delbeke: (lacht) “Wat alle ouders zouden zeggen: “Ben je daar wel zeker van?” Uiteraard heb ik lang over de beslissing nagedacht, want het is inderdaad raar om zoveel zekerheid op te geven voor het onzekere bestaan van een muzikant. Ik heb de sprong gewaagd omdat ik dacht dat ik anders nooit meer de kans zou krijgen om een leven als muzikant uit te bouwen. “Zelfs nu sta ik er soms nog eens bij stil. Ik ben 28. Dat is helemaal niet oud, maar wel een stuk ouder dan toen gasten zoals Mauro en Tim Vanhamel debuteerden. Maar op een bepaald moment laat je dat los. Ik heb een heel andere start gekend en mijn parcours was ook totaal verschillend. Het belangrijkste is dat ik doe wat ik graag doe. Ik ben dus erg gelukkig.”

Toen ik terug kwam en weer voor de eerste keer sinds lang naar de plaat luisterde, besefte ik dat ik wel erg veel van mezelf prijsgaf.” Hoe werd dat duidelijk? Tijs: ”Voornamelijk door ‘I Lie Myself To Sleep Again’. Dat nummer is een intentieverklaring van wat ik wel en niet wil doen. Met een knipoog, want ik beweer tamelijk vaak dat ik dingen ga doen of niet doen. (lacht) Het is een momentopname van een periode waarin ik met veel stress te kampen had: deadlines die gehaald moesten worden, dingen die niet goed liepen. De plaat is in feite een tijdsdocument van de voorbije jaren van mijn leven.” Wat zijn de verdere plannen met Sir Yes Sir? Tijs: “Ik ben niet iemand die ver vooruit denkt, maar ik hoop dat we met Sir Yes Sir een vacüum in de Belgische muziekscene kunnen opvullen. Verder wil ik doen wat alle muzikanten graag doen: live spelen. En nog veel platen maken, uiteraard! Ik heb alvast enorm veel zin in de releaseshow in de AB.”

Veel persoonlijker dan verwacht Je speelt in zoveel verschillende bands en toch had je blijkbaar nog die drang om een eigen groep te beginnen? Tijs: “Door de samenwerking met zoveel verschillende bands heb ik op een heel korte tijd enorm veel ervaring kunnen opdoen. Ik leerde hoe groepen functioneerden en wat de taak van een frontman is. Ik heb vooral veel opgestoken van Tom Barman. Een bijzonder charismatisch figuur waar ik niet alleen op muzikaal vlak veel van geleerd heb. “Bij andere bands heb ik altijd mee kunnen denken over de muziek, maar toch had ik het gevoel dat ik nog iets te vertellen had, zowel muzikaal als textueel. Ik had zin om zelf iets vanaf nul op te starten en dat werd Sir Yes Sir. Dat was zo’n drie jaar geleden. Het verzamelen van die ervaring is de reden waarom ‘We Should Talk’ pas nu is verschenen. Het was onmogelijk om de plaat zonder die ervaring te schrijven.” Waar haal je de inspiratie voor de muziek van Sir Yes Sir? Tijs: ”Vroeger haalde ik veel inspiratie uit boeken of zonderde ik mijzelf af in de Ardennen om alle afleiding weg te filteren. Zo kon ik mij uitsluitend bezighouden met het schrijven van muziek. Dat is wel veranderd. Lezen doe ik helaas heel wat minder en de nood aan die afzondering is verdwenen. Ik haal mijn inspiratie nu uit mijn omgeving en de situaties waarin ik mij bevind. “Mijn muzikale inspiraties zijn trouwens erg uiteenlopend. Ik luisterde vroeger veel naar Jeff Buckley en Buckley is dan ook nooit veraf wanneer ik mijn muziek schrijf. Ook Radiohead, Wilco, Millionaire, Gainsbourgh en Pixies vind ik super. Die variatie aan invloeden merk je ook op ‘We Should Talk’, zachte nummers afgewisseld met rechtoe rechtaan knallers.” Een debuutplaat is een speciale gebeurtenis. Wat heb je geleerd van het creatieproces van ‘We Should Talk’? Tijs: ”Ondanks dat ik zelf de teksten en de muziek schrijf, is ‘We Should Talk’ toch een echte groepsplaat geworden. Iedereen in de band heeft aan de nummers gewerkt en zijn eigen inbreng gehad. We zijn er samen keihard voor gegaan en dat vind ik, nu ik er op terugblik, een meerwaarde voor de plaat geworden. Het is misschien voor de hand liggend, maar het album is veel persoonlijker dan ik had verwacht. Ik ben na de opnames drie weken naar Afrika geweest om een vriend te bezoeken en dat creëerde afstand.

on stage 6 februari: AB, Brussel 22 februrai: Warande, Turnhout (w/ Hitsville Drunks) 15 maart: Muziekodroom, Hasselt (w/ STADT) 26 maart: Het Depot, Leuven 27 maart: Charlatan, Gent 4 april: Arenberg, Antwerpen Putrock, Beringen 4 mei:

Sir Yes Sir ‘We Should Talk’ EMI

Sir Yes Sir is de band vand Tijs Delbeke, multiinstrumentalist bij o.a. Dez Mona, Roosbeef en dEUS. ‘We Should Talk’ werd een gevarieerde popplaat met zachte popnummers en harde rock, vergelijkbaar met het werk van Tim Vanhamel en Steven Wilson van Porcupine Tree. Delbeke knoopt uiteenliggende genres perfect aan elkaar en trekt de registers van zijn bandleden wagenwijd open. Vooral het subtiele blaaswerk op nummers zoals ‘Ideas For A Waste Of Time’ en ‘Longing = Good Taste’ zorgt voor een unieke toets die richting het legendarische Morphine neigt. Zet het loeiharde ‘Keep The Horseman Out’ naast het dromerige akoestische ‘Tonight At Noon’ en je beseft onmiddellijk dat Sir Yes Sir een band is die ieder wat lekkers biedt. Met ‘We Should Talk’ zetten Tijs en co alvast de eerste stappen in de goede richting om een plaatsje in de Belgische pop-geschiedenis te veroveren. (pn)

homegrown

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : ko e n b a u t e r s

Een wereldreiziger die wel eens ceremonies bijwoont van Colombiaanse indianen en een geëngageerde man die via straatprojecten mondharmonica’s schenkt aan bedelaars en weeskinderen. Wouter Buyst is gelukkig geen doorsnee muzikant. De naar Colombia uitgeweken Antwerpenaar heeft met ‘Bird Songs On The Waste Land’ een heel knappe, te ontdekken tweede plaat gemaakt waarop akoestische songs, doorspekt worden met field recording in de geest van Alan Lomax. De mix van het vervolg op debuutplaat ‘We Could Wake Each Other Up’ (2010) vond plaats in Londen in het bijzijn van Darren Allison (zie: Efterklang, Spiritualized, Amatorski). Hoewel hij nu voor even in België is - RifRaf ontmoet hem in zijn voorlopige woonplaats Gent blijft de lokroep van het buitenland er altijd zijn in de wereld van E the P. Wouter verzorgt in België, Nederland en Engeland het voorprogramma van R. Ring (de nieuwe band van Kelley Deal), er volgt een toer in Duitsland, Oost-Europa en Scandinavië én ‘Bird Songs On The Waste Land’ is ontstaan tijdens reizen naar Colombia, India en Zuid-Europa. Wouter Buyst: “Als ik reis, voel ik me vrijer. Er gebeurt dan ook gewoon veel meer. Dat levert keiveel materiaal op om songs over te schrijven. Ik ben ook pas muziek beginnen schrijven sinds ik reis. Je hoort de invloeden van de plaatsen waar ik ben geweest. Het klinkt niet geforceerd. Ik denk ook nooit: ah, nu ga ik eens een oosters nummer schrijven. Ik maak gewoon de muziek die ik maak. En omdat ik veel reis, heeft mijn muziek een eigen sfeer. In België zal ik minder snel naar mijn gitaar grijpen. Met de nieuwe plaat gaan we nu ook veel spelen in het buitenland. Dat vind ik net zo goed een vorm van reizen. Let op, door veel te reizen heb ik België veel meer leren waarderen. Hoewel ik hier altijd maar voor even ben, hou ik van België.”

heel chique muziek. En Bob Dylan en Leonard Cohen blijven qua teksten de beste singersongwriters. Ik zag Cohen aan het werk op het Sint-Pietersplein in Gent. In mijn ogen was hij een medicijnman. Zijn optreden voelde aan als een ceremonie.” Tot slot: wat wil je vertellen met de hoes van de nieuwe plaat? Wouter: ”Je ziet een echte foto van een beer en een lynx die een dood hert opeten. Nadien heb ik er met photoshop twee roodborstjes aan toegevoegd. Vogels: dat kwam tijdens de opnames heel vaak terug. Ik had voortdurend het gevoel dat mijn artwork er iets mee te maken moest hebben. Ik ben er ook mee opgegroeid. Mijn vader is een ornitoloog. Vroeger gingen we heel vaak naar vogels kijken. Vandaar ook dat het tekstboekje is opgevat als een oude vogelgids. De titel van de plaat zou aanvankelijk trouwens ‘Bird Songs Of The Oak River’ zijn. Mijn album is gedeeltelijk opgenomen op het platteland, in mijn homestudio in Eikevliet (een gehucht in Hingene, deelgemeente van Bornem, bvm). Eikevliet, Oak River: dat vond ik uiteindelijk te braaf en te gemakkelijk. Omdat de plaat toch een beetje oproept tot actie werd het ‘Bird Songs On The Waste Land’. Een stevige, veelzeggende titel. Een woestenij als metafoor voor de wereld die niet zo goed draait. En het mooie beeld van een onschuldig vogeltje dat in een boom blijft zitten.”

Een woestenij en een onschuldig vogeltje dat in een boom blijft zitten Maar je hebt je hart gegeven aan Colombia? Wouter: “Bogota is één van de minst aangename steden waar ik ooit ben geweest - het is er vuil en gevaarlijk - maar Colombia is een zalig land. Mijn voorliefde voor Colombia heeft naast mijn Colombiaanse vriendin veel te maken met de waardigheid waarmee Colombianen omgaan met hun problemen. Ze doen niet alleen aan introspectie maar ze doen ook daadwerkelijk iets aan hun situatie. Ze hebben het niet gemakkelijk maar ze houden zich staande en gaan er voor. De ceremonies waar ik soms aan deelneem, zetten ook aan tot actie. Let op, ik wil niet preken. Dat het niet goed gaat met de wereld weet iederen, maar met mijn songs ga ik nooit letterlijk zeggen dat alles naar de knoppen is. Wat ik subtiel wil zeggen, zou niet werken als ik het op de directe manier van Rage Against The Machine zou doen. Volledig vrolijk zullen mijn songs nooit zijn maar ik wil vooral geen donkere cynische muziek maken. Daar raak je niet verder mee. Is mijn muziek levenslustig? Ja, dat is wel mijn betrachting. Cynisme is één van de grootste ziektes hier. Soms bekruipt dat gevoel me ook wel eens maar ik wil het toch zoveel mogelijk vermijden. Dat protestsongs heel onhip zijn, weet ik. Maar ik denk dat ze soms wel welkom zijn als je naar de wereld kijkt.” Waarom denk jij dat de wereld er slechter aan toe is? Wouter: “Omdat we de voeling met de aarde verliezen. Het is paradoxaal: mensen zien me soms als een naïeve hippie maar ik vind net dat ik aardser word. Als je in de jungle in Colombia zit, voel je iets dat veel echter is dan al het gedoe hier. Als je zoals ik zogezegd niet echt in het systeem zit, denken mensen vaak: hij zal ooit wel eens een echt leven hebben. Maar dat geloof ik niet. Veel mensen maken zichzelf dat wijs. Echt contact met de aarde, dat is wat mensen hier nog weinig hebben. Ik hoop dat ik hierdoor niet verkeerd word begrepen. Dat is al eens gebeurd. Toen sommige mensen naar het artwork van mijn vorige plaat keken, zag ik ze denken: hippie dit en dat. Dat is jammer want dan verlies je al meteen een deel mensen die je muziek goed kunnen vinden. “ Ben je een twijfelaar? Wouter:”Toch wel. Ik heb wel de hulp van de muzikanten in de groep (Kristof Wynants, Micha Milants, Jan Geerts, bvm) maar Equinox, The Peacekeeper is uiteindelijk mijn project. De beslissingen komen altijd bij mij te liggen. Eigenlijk moet ik leren meer uit handen te geven. Sommige dingen kunnen andere mensen beter maar ik merk dat ik toch altijd mijn zeg wil hebben. Het klinkt misschien stom: mensen denken vaak dat je als muzikant een gemakkelijk leven hebt maar ik voel me soms slecht als ik merk dat ik er niet in slaag de best mogelijke versie van mijn nummers op te nemen. Gelukkig kon ik in Londen de juiste keuzes maken. We hebben er keihard gewerkt. Dankzij Darren had ik ook geen schrik om melodieus, catchy of poppy te klinken. We hebben heel veel met oude tape uit de jaren zestig gewerkt en we hebben ook gebruik gemaakt van zijn transmitter om muziek de ether in te sturen en vervolgens nog eens op te nemen.” Zou je je plaat durven omschrijven als wereldse muziek? Wouter: “Ja, maar het is zeker geen wereldmuziek. We zijn ooit al eens verkeerd aangekondigd als een reggae-ragga-ska-band. (lacht) Ik vind wereldmuziek een stomme term waarbij ik meteen denk aan cheesy synthesizer en djembes. Ik maak vooral westerse muziek met veel invloeden. Bonnie ‘Prince’ Billy, bijvoorbeeld. Een zeer goede tektschrijver. Voor mij zijn de teksten de helft van het verhaal als ik muziek schrijf. Het klinkt misschien onrespectvol maar er zijn veel singer-sonwgriters die heel mooi zingen maar uiteindelijk niets zeggen. Wat vind ik nog goed? De IJslandse groep múm vind ik één van de beste groepen van de laatste tien jaar. Samen met drie vrienden zijn we eens naar een optreden in Botanique geweest. Op een bepaald zaten we daar alle vier keihard te wenen van ontroering. Ik hou van die elektronica die zo akoestisch klinkt. De eerste drie platen van múm zijn supergoed. Elk detail op platen als ‘Finally We Are No One’ en ‘Yesterday Was Dramatic - Today Is OK’ klopt.” Toch hoor ik dat je vooral graag naar oude muziek luistert. Wouter: ”Dat klopt. Door de platen van Mississippi John Hurt is mijn gitaarspel veranderd. De field recordings van Alan Lomax hebben heel veel bezieling en op de albums van de jonge Bob Marley staat

on stage 8 februari: Oud-Badhuis, Antwerpen 27 februari: ‘t Smiske, Assse 1 maart: Resist, Antwerpen 4 maart: De Grote Post, Oostende (w/ R. Ring) 5 maart: L’Entrepot, Aarlon (w/ R. Ring) 15 maart: Mezz, Breda (NL) (w/ R. Ring) 17 maart: Vooruit, Gent (w/ R. Ring) 4 mei: Labadoux Festival, Ingelmunster (w/ The Rhythm Junks, Luka Bloom...) En voor de pakweg 15 livingroom-concerten surf je naar www.equinoxthepeacekeeper.be

Equinox, The Peacekeeper ‘Birdsongs On The Waste Land’ Vadbra Music

Akoestische singer-songwriter-stuff die treffend verrijkt wordt met veldopnames van vogels op het platteland, een occupy- movementbetoger in Brussel, feestende Colombianen en iemand die in Varanasi (de stad waar de doden worden verbrand) zijn gezangen aan het oefenen is aan de oever van de Ganges. Dat is ongeveer de ziel van het tweede album van Equinox, The Peacekeeper. Een werkstuk met een tedere (soms ingetogen statige) inborst en een klassiek hart qua arrangementen. Een reizend album dat perfect tot zijn recht komt on the road maar ook op maat is van huiskamers en een toer in het buitenland. Nooit sloganesk maar qua teksten wel poëtisch zoekend naar de grote voorbeelden Bob Dylan en Leonard Cohen. Mooi werk van globetrotter Wouter Buyst. ‘Birdsongs On The Waste Land’, ’s mans tweede plaat, nestelt zich probleemloos in je oren. (bvm)

Equinox,

The Peacekeeper

homegrown

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h I f o t o : J e l l e V e r m e e r s c h

Tongue in cheek zullen ze altijd zijn, de toegewijde jongens van Low Vertical. ‘We Are Giants’ is allerminst een zelfverheerlijkende albumtitel maar eerder een ironisch citaat dat zou kunnen aansluiten bij wat singer-songwriter Jim White bedoelde toen hij zei dat je de koning van je eigen kleine Tibet kan zijn. Een batterij synths en tien opnamedagen in de Gam Studio in de Ardennen: meer had het viertal niet nodig om in alle vrijheid de meester te zijn van hun eigen sound. Alles mocht zolang het maar goed klonk en ongebreidelde schoonheid opleverde. Missie geslaagd, zo blijkt, want de tweede plaat van Low Vertical is meteen ook hun beste.

Waarom? Omdat de sfeertrip ‘We Are Giants’ qua geluid een veel coherenter album is dan ‘I Saw A Landscape Once’, de nogal uiteenlopende debuutplaat die twee jaar geleden verscheen. Ter promotie van de opvolger tekenen Ward Dupan, Seppe Van den Berghe en Lode Vlaeminck (bekend van tomàn en Raketkanon en sinds kort ook vast groepslid van Low Vertical) present in Trefpunt in Gent. Seppe Van den Berghe: “Ik ben blij te horen dat de nieuwe cd meer een geheel vormt qua klank. Bepaalde elementen van ‘I Saw A Landscape Once’ - het donkere en het schizofrene - keren ook terug op ‘We Are Giants’ maar we zoeken al eens meer de schaduw op. (tegen de anderen van de band) Mag ik trouwens zeggen dat ‘Nightcall’ van Kavinsky, de soundtrack bij de openingsscene van de film ‘Drive’, voor iedereen van de groep een bron van inspiratie was? Zo’n goed nummer.”

Synthtronica! Ward Dupan: “De nieuwe plaat heeft een beetje dezelfde vibe. Er is nu meer een duidelijke muzikale richting. Onze sound balanceert tussen twee uitersten. ‘Sun Sun’ is ons zomerpopliedje en ‘Epic Slaughter’ heeft een heel donkere wall of sound. Volwassener klinken dan voorheen: dat was voor mij een voorwaarde toen we aan de tweede plaat begonnen. Ons eerste album was een beetje onze puberplaat. Je hoort ons vanalles proberen. Dat kwam heel eerlijk over maar de nieuwe plaat is meer ons ding.” Seppe: “We hebben heel hard gewerkt aan ons debuut maar als ik die plaat nu opzet, hoor ik qua beatjes veel dat we nu nooit meer zouden durven doen. Ik denk dat we nu vooral geprobeerd hebben een mooie plaat te maken. Het is geen postrock meer.” Ward: “De vorige plaat ook niet.” Lode Vlaeminck: “En popmuziek maken we ook niet.” Ward: “Ik zou het niet weten. Wat spelen we eigenlijk?” (lacht) Lode: “Synthtronica!” Ward: “O, nee.” (hilariteit) Ten tijde van het vorige RifRaf-interview opperde Seppe dat jullie misschien meer scheef zouden programmeren. Is dat gebeurd? Seppe: ”Ja en nee. We hebben soms bewust geprogrammeerd maar soms klonken sommige noten van enkele synths stiekem een klein beetje vals. Ik vind het echt super als synths een tikkeltje onstemd staan.” Ward: “”Dan zijn ze kapot, hè. We zijn met een schuddende aanhangwagen vol materiaal naar de Gam Studio gereden. Alle synths waren onstemd toen we aankwamen in de studio. Een groot probleem.” Zonder erg. Als je het niet weet, hoor je het niet op ‘We Are Giants’. Hoe zie jij, als nieuwkomer, die tweede plaat, Lode? De anderen van de band omschreven het eerste album als “surrealistisch, filmisch, grappig en een beetje raar”. Lode: ”De muziek van Low Vertical is heel sferisch en nog altijd grappig. Dat is plezant. En een plaat wordt dan ook persoonlijker. Of de humor in onze muziek relativerend bedoeld is? Absoluut. Je karakter bepaalt hoe je speelt en in de studio voelde je dat: we maakten constant grapjes. Zo hebben we er om te lachen de band Pavillion Of The Slaughtered opgericht. Iedereen mag lid worden van de band en er wordt nooit gerepeteerd. Het ultieme doel is dat we op café mensen ontmoeten die, als we vragen in welke band ze zitten, ook bij Pavillion Of The Slaughtered blijken te spelen. Het zou de max zijn mocht dat gebeuren.”

Los van de humor blijken jullie ook heel attente jongens te zijn. ‘Noa’ is vernoemd naar het dochtertje van Wouter Vlaeminck, de man die jullie twee platen heeft opgenomen. Ward: ”Dat voelde juist aan.” Seppe: “Wouter was voor het eerst weg van huis sinds de geboorte van zijn dochtertje.” Lode: ”Er zijn nu twee nummers vernoemd naar mijn petekinderen: ‘Eva’ van Raketkanon en ‘Noa’ van Low Vertical.” Seppe: (ironisch alluderend op de harde muziek van Raketkanon) “Noa is dan dat niet getormenteerde kind, hè.” (lacht) Vrolijkheid als tegengewicht voor zware thema’s: is dat nog van toepassing op Low Vertical? Seppe: ”De vorige plaat ging ondermeer over psychopaten, hè. Nu zijn de thema’s veel minder specifiek.” Ward: ”Er is eigenlijk geen thema.” Lode: ”De ruimte toch wel een beetje?” En niet voor het eerst. Na ‘Planetminusmonkey’ op het debuut is er nu het tweeluik ‘Spacemininvaders’. Ward: ”Dat gaat over marsmannetjes die onze planeet willen veroveren met bazouka’s, grote zwaarden en heel veel tanks.“ Seppe: ”Ze hebben hun landing tot op de comma berekend maar als ze landen op aarde blijken ze niets te kunnen doen.” Lode: “Ze merken dat de mensen veel groter dan hen blijken te zijn.” (lacht) Ward: ”Daar staan ze dan. En toch beslissen ze aan te vallen.” Een alteratieve versie van het David vs Goliath-verhaal als het ware. Bedankt voor het gesprek, giganten!

on stage 2 februari: Theater de WAANzin, Gent 14 februari: We Are O’pen @ Trix, Antwerpen (w/ Flat Earth Society, De Portables, Vandal X, Dans Dans, Raketkanon, Sir Yes Sir...) 8 maart: Cactus Club, Brugge (w/ tomàn)

Low Vertical ‘We Are Giants’ Zealrecords/Konkurrent

Enkel en alleen bezig zijn met je eigen instrument. Het is te beperkend voor Low Vertical. De groepsleden zitten in een trip die op een positieve manier gedragen wordt door analoge keyboards. Het gevolg is een samenhangende plaat waarop slechts sporadisch gitaarlaagjes voorkomen. Knisperende elektronica hoor je. En een stem die qua productie aan het ijle van Jason Lytle doet denken. En vooral: spacy muziek die middels synths op de atmosfeer mikt. Met als buitenbeentje het zomerse ‘Sun Sun’ , een luchtig en poppy tegengewicht voor de vele mooie melancholische klanktapijten (de invloed van tomàn is merkbaar) die ‘We Are Giants’ rijk is. Het hoogtepunt wat dat betreft is de dynamische en magistrale (new) wave-toptrack ‘Sunsei’. Slotsom: mooie hoes, dito album. (bvm)

11 CLubs Always frontstage

Agenda Februari 2013

vrijdag

01/02/2013 zaterdag

02/02/2013 vrijdag

DOUGLAS FIRS [be]

vrijdag

debuut-cd Shimmer & Glow

01/02/2013

TAMIKREST [ml]

vrijdag

2de generatie touaregrock

15/02/2013

DRANOUTER ROOTSRALLY

zaterdag

08/02/2013

halve finale - gratis

02/03/2013

vrijdag

15/02/2013 zaterdag

02/03/2013 zondag

03/03/2013 vrijdag

08/03/2013 vrijdag

15/03/2013

LOVE LIKE BIRDS + CAROLINE SMITH [be/us]

donderdag

ladies night

21/03/2013

TRIBUTE TO BEN WEBSTER [us/be]

zondag

Roni Ben-Hur, Nilson Matta, John Snauwaert

24/03/2013

FRONTIER RUCKUS + ELLIOTT BROOD [us/ca]

woensdag

double indie bill

03/04/2013

LEROY SIBBLES + ASHAM BAND [jm/be]

woensdag

Heptones leadsinger

24/04/2013

CLUTCH

HARK (ex-TAINT)

08/02/2013

FEAR NOT - 25Y ULTIMA VEZ

zorijdagndag

EXPERIMENTAL TROPIC BLUES BAND + ...

10/02/2013

UNDAY RECORDS NIGHT @MNF

maandag

FLYING HORSEMAN BLACKIE & THE OOHOOS

11/02/2013

BORN BAD RECORDS NIGHT

woensdag

NOSAJ THING

13/02/2013

EBO TAYLOR & ODAPAJAN

woensdag

DAN DEACON

SUPPORT TBC

20/02/2013

MELVINS LITE

ft. KING BUZZO, DALE CROVER, TREVOR DUNN

zaterdag

23/02/2013

THE SMOKY MIDNIGHT GANG [be]

vrijdag

jump-’n-jive / cd presentatie Hooked

01/03/2013 06/03/2013

vrijdag

CONGO ASHANTI ROY + PURA VIDA [jm/be]

vrijdag

Hard Road tour

08/03/2013

SX THE BLACK HEART REBELLION + VANDAL X COLIN STETSON STEAK NUMBER EIGHT

BETTY WRIGHT [VOORUIT]

MAYA’S MOVING CASTLE

vrijdag

08/02/2013

CRITICAL SOUND BRUSSELS

donderdag

VOORSTELLING DEBUUT

met o.a. KASRA [be] | EMPEROR [uk] XTRAH [uk]

14/02/2013

DELVIS

ECHO BEATTY [be] + MIDNIGHT DIRECTIVES [be]

vrijdag

15/02/2013

HANS JOACHIM ROEDELIUS [KASKcinema] (CLUSTER, HARMONIA)

maandag

JOHN CALE [VOORUIT]

21/02/2013

ADRIAN CROWLEY [vk]

donderdag

IMAGINARY FAMILY [be]

14/02/2013

woensdag

GALLOPS [vk] YOURS SINCERELY, DR HARDCORE

donderdag

21/02/2013

+ REBEL UP DJ [be] |

18/02/2013

BILLIE KAWENDE [be]

vrijdag

22/02/2013

THE HYPNOTIC EYE | THE AKULAS

WALLACE VANBORN [be]

donderdag

SX [HANDELSBEURS]

donderdag

06/03/2013 woensdag

13/03/2013 vrijdag

22/03/2013 vrijdag

29/03/2013 vrijdag

12/04/2013

WALLACE VANBORN

donderdag

LIONS, LIARS, GUNS & GOD

07/03/2013

THE NIGHT TIME HEROES

donderdag

BIG FAT BLUES MACHINE

14/03/2013

FLAT EARTH SOCIETY

dinsdag

VOORSTELLING 13DE ALBUM

19/03/2013

HONG KONG DONG

woensdag

PIANO CLUB [be]

20/03/2013

24/04/2013

ELECTRIC ELECTRIC [fr]

vrijdag

SUPERRITMISCHE NOISE

22/03/2013

donderdag

THE INBETWEENS [vs] WONDERTRIO UIT BROOKLYN

donderdag

woensdag

02/05/2013 zaterdag

20/07/2013

OUTSIDERZ

OUTDOOR DJ-FESTIVAL

28/03/2013

SOLD OUT

ANTI-POP CONSORTIUM

woensdag

08/02/2013

DINOSAUR JR.

SOLD OUT

NOISEFEST: SUDDEN INFANT, HELM, GRUNT, KERÄNEN, SVARTVIT & MORE … (ISM VLAS VEGAS & GELUIDSOVERLAST)

zaterdag

BILLIE KAWENDE + DELVIS [be]

vrijdag

ELEANORA

16/02/2013

2 x future soul

22/03/2013

AMENRA

FREE THE ROBOTS MORE ACTS TBC

16/03/2013

zaterdag

DE PORTABLES + TOMÀN

KK WORLD:

SAMBA DJANGO [Senegal]

+ AISSATA DJIBY & THE FUJIRAMA BLUES TRIO [be] |

+ FALLING MAN [be] | KK WORLD:

MANOU GALLO & WOMEN BAND

donderdag

MANOU GALLO & WOMEN BAND

vrijdag

@ KLEIN MERCELIS THEATER KK WORLD:

28/02/2013

@ KLEIN MERCELIS THEATER

CYLON RECORDINGS NIGHT

28/02/2013 01/03/2013 zondag

FIFTY FOOT COMBO [VOORUIT]

APOLLO BROWN & GUILTY SIMPSON [VOORUIT] HOMEBOY SANDMAN | TIEWAI BIG SEAN [VOORUIT]

GANGTHELABEL

THE RHYTHM JUNKS [VOORUIT]

met o.a. KEATON [uk] | PESSIMIST [uk] LOXY [uk]

03/03/2013

TINY LEGS TIM

FLYING HORSEMAN

dinsdag

STEAK NUMBER EIGHT [VOORUIT]

+ SOLDIER’S HEART [be] |

[be]

12/03/2013 zaterdag

23/03/2013

R RING (KELLEY DEAL & MIKE MONTGOMERY)

EQUINOX THE PEACEKEEPER [HANDELSBEURS]

homegrown

T e k s t: J a n a P o pp e l a a r s

TBHR (vroeger: The Black Heart Rebellion) is rauw, donker en een tikkeltje obscuur. Eén ding is zeker, de muziek valt niet in een hokje te steken. De band is nauw verweven met de Church Of Ra (collectief rond Amenra) op vlak van artwork, concept en optredens. Het Gentse vijftal dat uit het punk/hardcoremilieu komt, heeft vier jaar zorgvuldig gesmeed aan het tweede album ‘Har Nevo’, heeft zichzelf uitdagingen opgelegd en komt nu naar buiten met een vernieuwde en innemende sound. De plaat werd opgenomen en gemixt door Koen Gisen (An Pierlé, Flying Horseman, The Bony King Of Nowhere, Kiss The Anus Of A Black Cat...). Een niet voor de hand liggende combinatie, maar gezien de gedaantewisseling en evolutie van de band een uitdagende keuze. We ontmoeten Pieter Uyttenhove (zang, percussie) en Tim Bryon (drums) in het gezellig gevulde café van Vooruit op tweede kerstdag. Ik krijg een Japanse versie van de cd ‘Har Nevo’ toegestopt die voorlopig niet in België uitkomt. Pieter Uyttenhove: “We zijn nu drie weken terug van Japan, waar we in tien dagen acht optredens hebben gespeeld . Met de vorige plaat ‘Monologue’ hebben we daar ook een tijdje getourd. Nu was het de tweede keer dat Kimi van Tokyo Jupiter ons naar daar heeft gehaald. En het was weer superwijs. Toen we drie jaar geleden op het vliegtuig zaten, vroeg ik me echt af wat we in Japan gingen doen. Maar het viel supergoed mee. Er was altijd veel volk bij de shows, wat voor een onbekende hardcoreband niet evident is - er is daar zelfs meer volk dan in een gemiddelde zaal in België. We hebben er blijkbaar een hoop fans zitten. En we hebben mensen teruggezien die we lang niet meer hadden gezien. Zoals Kimi, we bleven dan logeren in zijn ouderlijk huis waar zijn moeder ontbijt voor ons maakte. Op zo’n momenten besef je pas wat voor een kans je krijgt.”

Geen enkele limiet

Tim Bryon: “We hebben ook een meisje terug gezien dat drie jaar geleden spontaan in tranen uitbarstte tijdens een van onze optredens. Ze spreekt geen Engels, dus een conversatie kan je er niet mee aangaan, maar je ziet wel wat de muziek losmaakt bij haar. Door de taalbarrière moet je alles met gebaren uitleggen of de emotie aflezen van iemand zijn gezicht. Dat zijn ongelooflijk impressionante momenten. Er werd ons ook ook dikwijls verteld dat je moeilijk mensen ontmoet en vrienden maakt in Tokio, omdat de stad met zijn 14 miljoen inwoners te groot en te vluchtig is. Toen we de laatste avond een pint gingen drinken, zaten in die bar toch wel net leden van onze support band, echt heel uitzonderlijk. Zij werden volledig gek en iedereen dacht dat ik één of andere grote celebrity was.” (lacht) Waarom releasen jullie ‘Har Nevo’ eerst in Japan? Tim: “We zijn een trage band qua nieuw materiaal opnemen en uitbrengen. We hebben alles aan de plaat op het gemak gedaan. We hebben ons niet laten pushen. Mensen hebben lang moeten wachten. Maar we wilden er pas mee naar buiten komen als we zelf helemaal tevreden waren. Toen ‘Monologue’ uitkwam in 2009 zijn we gaan touren in Japan. Na die tour hebben we besloten het rustiger aan te doen en tijd te nemen om aan nieuw materiaal te werken. Toen de nieuwe plaat bijna af was, was het voor ons bijna logisch om te beginnen waar we ‘Monologue’ hadden afgesloten in 2009.” De plaat is opgenomen en gemixt door Koen Gisen, geen evidente keuze. Hoe verliep die samenwerking? Pieter: “Heel goed. We hebben voor Koen gekozen omdat we ander werk van hem goed vonden, maar dat niet per se in dezelfde lijn als onze muziek ligt. Ons nieuw materiaal was heel anders dan het vorige, dus we wilden niet meer met dezelfde mensen samenwerken, omdat we dan misschien wat zouden blijven steken. We wilden echt een stap verder zetten.” Tim: “Het was duidelijk dat we een totaal andere plaat aan het maken waren met nieuwe geluiden in verwerkt. We wilden vooral iemand die ons kon helpen en uitdagen om die nieuwe geluiden goed vast te leggen. We wisten dat Koen een andere manier van werken heeft dan we gewoon zijn. Daarom zagen we wel iets in de combinatie van zijn ervaringen met de onze. Ik denk dat wij de luidste band zijn met wie Koen al heeft samengewerkt, maar we zijn heel tevreden met het resultaat. De plaat klinkt helemaal anders dan onze hardcore-plaat.”

Waarin verschilt ‘Har Nevo’ dan juist met de vorige plaat? Pieter: “De vorige was minder toegankelijk en een pak harder. We kwamen dan ook recht uit het underground punk/hardcore-mileu. Al werden we toen wel beschouwd als buitenbeentjes, ‘Monologue’ was toch net iets anders dan wat er zoal uitkwam in dat genre.” Tim: “Bovendien was het een diy- plaat. We hebben ze helemaal zelf opgenomen in een slaapkamer en een vriend van ons heeft ze gemixt en verder afgewerkt en dat hoor je er aan. Deze keer hebben we voor onszelf de lat erg hoog gelegd en dat merk ook je aan het eindresultaat. Er zitten natuurlijk ook heel wat gelijkenissen in onze platen, we zijn nog altijd TBHR. Onze kijk op structuren en dyamiek in nummers is nog altijd hetzelfde, maar de sound is natuurlijk wel volwassener geworden. Wat logisch is, je evolueert als persoon en de muziek evolueert mee en wordt breder.” Welke sfeer wil je juist oproepen met deze plaat? Tim: “Veel mensen gaan een andere sfeer ervaren bij het beluisteren van het album. Ik voel eenzaamheid, boosheid en een desolate sfeer. Maar ik denk dat de muziek veel gevoelens kan oproepen en dat Koen er in is geslaagd om er toch één geheel van te maken. Koen kan een rustig nummer vlak achter een hard nummer zetten en toch dezelfde lijn doortrekken en een totale sfeer creëren.“ Pieter: “De titels van de nummers verwijzen steeds naar filmfragmenten. Dus dat sferische, filmische is voor ons altijd belangrijk geweest. Maar natuurlijk percipieert iedereen die sfeer anders.” Tim: “We hebben heel lang gezocht naar wat voor plaat we eigenlijk widen maken. Sommige repetities praatten we meer over waar we naartoe wilden dan dat we aan het spelen waren. Of we luisterden naar obscure muziek of niet voor de hand liggende opnames zoals folkmuziek waar interessante percussie in zit. Zo focusten we heel gericht op een structuur van een nummer. De prison songs van Alan Lomax en traditionals bijvoorbeeld waren ook een belangrijke inspiratiebron, alhoewel je dat niet zou associëren met het genre dat we spelen. Maar het is muziek waar we respect voor hebben en die we wilden integreren in de plaat.” Pieter: “We wilden een gevoel uitdrukken en gingen dan op zoek naar het geschikte instrument. We gebruiken veel meer instrumenten dan vroeger: er was geen enkele limiet. We hebben lang geëxperimenteerd en dat weerspiegelt zich in ‘Har Nevo’.” Vanwaar de titel ‘Har Nevo’? Pieter: “We hebben de titel pas na drie/vier jaar schrijven aan de plaat bepaald. Vorige zomer was ik in Israël en stond ik op een gegeven moment op de Neboberg (= Har Nevo). Volgens het verhaal werd het beloofde land gezien vanaf die berg. Deze reis was recht in het midden van het opnameproces, we waren alles aan het finaliseren. Het was een erg surreële avond, we hebben daar onder andere gebarbecued met een moslimgezin. Voor mij viel alles toen samen, de nummers, de titels, de teksten… Ik had het gevoel dat de cirkel rond was.”

on stage 26 januari: Vooruit, Gent 1 februari: MOD, Hasselt (w/ Syndrome) 8 februari: 4AD, Diksmuide (w/ Kins) 13 februari: Beursschouwburg, Brussel 16 februari: Winterfest @ Joc Ieper, Ieper (w/ Alkerdeel, Amenra, These Mountains Are Ghosts...) 1 maart: De Kreun, Kortrijk (w/ Vandal X) 29 maart: Dunk Festival, Zottegem (w/ Maserati, iLIKETRAiNS...) 24 mei: 4 Ecluses, Dunkerque (FR)

TBHR ‘Har Nevo’ Smoke & Dust/Rough Trade

‘Har Nevo’ is het tweede album van TBHR (vroeger: The Black Heart Rebellion), waar in de alternatieve muziekscene al een tijd naar werd uitgekeken. TBHR ontdoet zich van zijn punk/hardcore-stempel en slaat een unieke weg in. En ja, de verwachtingen zijn ingelost. Opener en single ‘Avraham’ zet meteen de toon voor de rest van de plaat (check de clip!). Onheilspellende belletjes gaan een galopperende drum vooraf, de hijgende en schreeuwende zang en de dreigende gitaren geven je een onbehaaglijk gevoel. Smart, emotie en gevoelens van onbehagen bekruipen je sowieso gestaag bij het beluisteren van de rest van de plaat. TBHR slaagt erin heel hard en rauw te zijn, maar kan tegelijk een rustig nummer zoals ‘Circe’, perfect een plaats geven op ‘Har Nevo’. De melancholische, desolate sfeer die de plaat oproept, maakt je weemoedig en is tegelijk zeer verslavend. Een zeer innemend en intrigerend album dat tal van luisterbeuren nodig heeft om zich in je hoofd te nestelen. Maar eens de tentakels van ‘Har Nevo’ zich hebben vastgezet, valt de impressionante sfeer nog maar moelijk uit je lijf te bannen. (jp)

11 Clubs Always frontstage

Agenda Februari 2013

zaterdag

02/02/2013 vrijdag

08/02/2013 vrijdag

22/02/2013 vrijdag

08/03/2013 zaterdag

zaterdag 26/01/13

THE BLACK HEART REBELLION [be]

dinsdag 29/01/13

DOUGLAS FIRS [be]

donderdag 31/01/13

22:00 – free

THE RHYTHM JUNKS [be]

vrijdag 01/02/13

20:30 – 5 euro

STEAK NUMBER EIGHT [be]

vrijrdag 08/02/13

AL TARBAFR + ENKEPHALINBE + SPARKLING BITSBE + R.O.BE

zaterdag 16/02/13

DAMO SUZUKI & GROUPSHOW + KM/MMDE + ANTHONY ‘SHAKE’ SHAKIRUS + BARNTDE 23:00 – 12/15 euro

KINS [uk]

LENA DELUXE [fr]

EUGENE CHADBOURNE [us]

09/03/2013

MAUDLIN [be]

vrijdag

THE DELTA SAINTS [us]

15/03/2013 vrijdag

29/03/2013 maandag

01/04/2013 vrijdag

12/04/2013 dinsdag

16/04/2013

vrijdag

08/02/2013 zaterdag

09/02/2013 zaterdag

16/02/2013 zaterdag

23/02/2013 vrijdag

01/03/2013 vrijdag

08/03/2013 zaterdag

23/03/2013

THE DEVILLES [be]

LIGHTNIN' GUY [be]

THE BAND OF WILLIES [be]

FINALE VI.BE BAND IN RESIDENCE ANIKA [uk]

19:00 – free

FRED BECKERBE & GUESTS DE KIFTNL : ZILVEREN JUBILEUMTOURNEE

20:00 – 6/8 euro DE

FRED PIERRE BERTHETBE

19:00 – free

donderdag 28/02/13

22:00 - free

FRED PIERRE FRED BECKERBE & GUESTS

WWW.RECYCLART.BE

GRAVETEMPLE [us]

MAGNETRON MUSIC REVUE

zondag

DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG [nl] | ...

03/02/2013

ZWART GOUD

zaterdag

MINILOGUE [swe, live] | PHILOGRESZ [nl] | ...

09/02/2013

HERTZ

zaterdag

BEN SIMS [uk] | FILTERHEADZ [b] | REDHEAD [b] | ...

16/02/2013

JAMES CHANCE & THE CONTORTIONS

vrijdag

LOUIS KATORZ [b] | PHIDEL [B] | STEL-R [B]

22/02/2013

QUAKE INVITES MONSTERS

zondag

SHIVERZ [uk] | COFFI [uk] | VYLEX [uk] | ANTIKZ [uk] | ...

24/02/2013

50 WEAPONS NIGHT

zaterdag

MODESELEKTOR [ger] | BAMBOUNOU [fr] | ...

02/03/2013

45’S NIGHT

vrijdag

THE SOUL MESSIAHS [b] | ...

08/03/2013

MAYHEM

zaterdag

JOEY BELTRAM [usa] | ...

09/03/2013

dinsdag

CAPLETON [jam]

vrijdag

30/04/2013

CLARON MC FADDENUS

dinsdag 20/02/13

26/04/2013

vrijdag

EPROMUS + AKKACHARNL + JAMESZOONL + DJ+NL 23:00 – 5 euro

DE KIFT [nl]

DJ HERR SEELE [be]

15/03/2013

THE DATSUNS [NZ]

+ THE SHA-LA-LEE’S CD-voorstelling

HOWE GELB [US]

FLYING HORSEMAN SOLO [be] - Americana

PROTECTION PATROL PINKERTON [BE]

‘rough diamonds’

CONCRETE KNIVES [FR]

DJ’S LISE & MIRA [be] - indierock

HITSVILLE DRUNKS [be] + FENCE [be]

nieuwe band van Mauro

GUY FORSYTH [US]

blues, roots & country

AN PIERLE [BE]

BLACKIE & THE OOHOOS [be] - singer songwriter

COSMONAUTS [US]

garage psychedelica

THE SORE LOSERS [BE]

DJ BROKEN EASTER EGG [be] - try-out

vrijdag

JOHN PARISH [UK]

12/04/2013

+ support - rechterhand PJ Harvey

homegrown (on cd ) 14Weeks ’Past/Present/Now’ Anorak/PIAS

Als u zich ooit mocht druk maken over de onrechtvaardige transfers van Vlaanderen naar het zuiden van het land - en u bent blijkbaar met velen - dan is er goed nieuws. Met de hulp van de Waals-Brusselse Federatie kan 14Weeks zijn eerste full-cd uitbrengen. En het is er eentje om trots op te zijn. De mix van een energieke gitaar, een beukende ritmesectie, een weinig opvallend maar niet minder onmisbaar toetsenwerk en de enerzijds warme, maar ook een krachtige en overtuigende stem maakt dat 14Weeks garant staat voor een stukje spitante gitaarpop. Heel afwisselend ook van stemming. Waar je in ‘What We’ve Done’ en ‘75’ nog een jonge en ingetogen Radiohead hoort, mogen songs als ‘I Don’t Believe’ en ‘Start/Stop Telling’ letterlijk uit je boxen knallen. Voor 14Weeks is het dus nog maar een kwestie van tijd - en misschien van één song met net dat ietsje meer – voordat de leden zich echt in de kijker zullen spelen en zich kunnen opmaken voor het grotere werk. (ow)

Altered Foxes ‘Altered Foxes’, ep

Capsule ‘Chronisch’, lp Rotak t Records

De repressieve tijden zorgen alvast voor een creatieve tegenreactie, want er is wéér goed nieuws uit de Antwerpse onderbuik. Capsule heeft namelijk ‘Chronisch’ uit. Nog goed nieuws is dat de sound nog een stapje dichter naar new wave is opgeschoven en dat de bandleden dat lekker larderen met hun speelse bigband-harmonieën. Dat klinkt dan soms alsof Anne Clarke een duet met Marilyn Monroe aangaat of The B-52’s mogen meejammen met Benny Goodman. Het resulteert in zalig zot experiment met stemsamples over een repetitief basloopje en minimale ritmes (‘Univers Polka’), het bijna volledig a-capella ‘Waiting’ , de scifiwave van ‘Digging’ én de horror van ‘Ghost’ . Of zelfs tot wat in een parallel universum pop zou genoemd worden (‘Discomfort’, ‘Banshee’). Met het Franstalige ‘Strada’ reduceren ze zelfs ‘Quatre Mains’ tot een kleffe pap en ‘Ramschlager’ had dan weer evengoed ‘T-Raumschlager’ kunnen heten. Dan laten we de inmiddels klassiekere Capsuliaanse swingers nog buiten beschouwing. U begrijpt dat dit een verplichte aanschaf betreft voor de niet hokjesdenkende muziekliefhebber. Beste plaat tot op heden. Hallo radio’s !!!!! (boo)

Eigen Beheer

Jong geleerd is oud gedaan. Vraag dat maar aan de jongens van Steak Number Eight die in 2008 Humo’s Rock Rally wonnen toen ze gemiddeld 14, 5 jaar waren. Altered Foxes (de leeftijden schommelen tussen 13 en 15 jaar) zullen misschien niet meteen Humo’s Rock Rally 2014 winnen maar de debuut-ep van het vijftal uit Bree is amper een jaar na de oprichting van de groep een chamante kennismaking. Indie poprock zoals die hoort te klinken: jongensachtig, fris, geestdriftig, creatief en aanstekelijk. Laat de tijd zijn werk doen en dit Limburgs bandje met groeimarge wordt nog beter. (bvm)

Bed Rugs ‘Rapids’, ep Waste My Records/V2 Records

Bed Rugs zitten alleminst stil. De groep bracht in 2012 het debuutalbum ‘8th Cloud’ uit, speelde 42 concerten in België en verzorgde het voorprogramma van Balthazar in Nederland. Geheel terecht. De Antwerpse band is een blijver die niet langer onderschat hoeft te worden. Bed Rugs bevestigen de goede reputatie immers met de release van de ijzersterke nieuwe ep ‘Rapids’: twee sfeerstukjes en vier verse songs die gemixt werden door Paul Butler (zie: Devendra Banhart, Michael Kiwanuka, The Bees). ‘Blinds’ is een single met de juiste drive, de groep heeft een patent op uitmunde meerstemmigheid en afsluiter ‘Tell’ (meedrijvende song meets Beatles in space meets de zoetheid van een lang Pink Floyd-nummer) is zowat het beste dat we al hoorden van de band. Veel airplay en een toernee met Tame Impala: het is Bed Rugs van harte gegund. (bvm)

Boulevard ‘On A Road To Somewhere’ Eigen Beheer

Boulevard is een nieuwe Belgische groep rond Gunther Wyckmans (muzikant, componist, producer) en Lindsay Benoodt (tekst, zang) met verder in de gelederen (voor de cd althans) gitaristen Sfen Van Stayen en Jan Ceulemans, contrabassist Pieter Vandeveire, accordeonist Wanne Synnave en blazer Bert Cumps. Dit gezelschap haakt gretig in op de heersende electroswing-rage en voegt er op heel geslepen wijze wat extra (Balkan)grooves aan toe. Het eindresultaat: een uiterst dansbare cocktail gedrenkt in de juiste retrokleurtjes en met de obligate beats. Ergens tussen Lady Linn (de stem alleen al!), Caravan Palace en Gotan Project en duidelijk in staat de lokale (festival)tent op haar kop te zetten. ‘On A Road To Somewhere’ werd ondertussen al geselecteerd als cd van de week bij Radio 2. U weet wat te doen. (gtb)

douBt ‘Mercy, Pity, Peace and Love Moonjune Records

Net als The Wrong Object (eveneens met gitarist Michel Delville in de rangen) vond douBt onderdak bij het New Yorkse Moonjune. Dit label is gespecialiseerd in alle muziekjes die op een of andere wijze verwant zijn met de erfenis van Soft Machine en King Crimson. Denk hierbij aan avant-garderock en progfusion in de meest brede zin. ‘Mercy,Pity, Peace & Love’ is een kwalitatief hoogstaande aanvulling voor de rijke catalogus. Samen met toetsenist Alex Maguire (Hatfield And The North, Elton Dean) en drummer Tony Bianco (Dave Liebman, Evan Parker) schildert Delville hier een muzikaal kunstwerk Picasso’s Guernica waardig. De composities zijn getekend door een rijke gelaagdheid boordevol kubistische structuren en hoekige wendingen. Muzikaal zijn er directe links met de Canterbury scene uit de jaren zeventig maar douBt trekt de lijn radicaal door naar het heden en sluit zo aan bij Frank Zappa, Aka Moon en Medeski Martin & Wood. Delville is duidelijk een van onze meest onderschatte gitaristen. Luister maar naar wat hij doet met de Hendrix-klassieker ‘Purple Haze’. Zeker ook voor wie het werk van Mauro Pawloski en zijn nevenproject Othin Spake apprecieert. (gtb)

The Germans ‘Mother Sings In Front Of The House’ Rough Trade

We kunnen er echt niet aan doen, maar bij het lezen van de naam The Germans dwalen onze gedachten steevast af naar de Tweede Wereldoorlog. In tegenstelling tot de troepen van Adolf Hitler lijkt de Gentse band met elke nieuwe plaat echter steeds minder de ambitie te koesteren om de wereld te veroveren. Stond hun debuut nog bol van geile - maar best wel radiovriendelijke - poprock, dan verraadde de daaropvolgende ep al meer de voorliefde voor tegendraadse krautmuziek. Ook nieuwe worp ‘Mother Sings In Front Of The House‘ is geen hapklare brok. Doet de psychedelische opener ‘Song Of Forgiveness’ nog vaag denken aan Animal Collective, dan surfen we vanaf iets voor halverwege (‘Groucho’) mee op één langgerekte, moeilijk bedwingbare krautgolf. Geen andere band trouwens die ons zo de stuipen op het lijf kan jagen: de spooky stem van zanger Jakob Ampe schurkt zich een plaat lang aan tegen beklemmende, aardedonkere ritmesecties en zorgt voor een van de meest ontoegankelijke platen van het jaar. Desalniettemin: aanrader! (wd)

Hitherside ‘Hitherside’ ep

Brzzvll ‘Polemicals’ Melting Pot/Rough Trade

Het voormalige Brazzaville is alweer aan zijn derde, ambitieuze plaat toe en het mag gezegd worden: ‘Polemicals’ is een bescheiden meesterwerkje. Gaande van de epische opener ‘Jericho’ (waar Arabische vibes tegen een proggy groove aanschurken) over intieme songs (‘Reino Dos Céus’) en het soort mid-tempo waar Jazzanova niet vies van is tot uitspattingen richting afrobeat, funk en andere jazzy (feest)muziekjes. Afgezien van een of twee volstrekt overbodige, gezichtsloze nummers (ja, ‘Kevin’, we hebben het over u), hebben we niks dan goeds te zeggen over de nieuwe van Brzzvll. (mb)

Eigen Beheer

Hitherside is een Belgisch-Amerikaans rockduo met de Amerikaanse Jennifer Summer achter de micro. Of zoals ze zelf zeggen: een female fronted rock band. Op deze eerste ep komt vooral het muzikale potentieel naar voor. Zangeres Jennifer wordt omringd door een waanzinnige geluidsmuur waarbij drums en gitaar zeker niet onaardig worden bespeeld. Catchy hooks en krachtige riffs maken deze ep muzikaal, letterlijk, zwaar de moeite. Helaas zit de vocale melodie te vaak rond dezelfde toonaard en zijn de zanglijnen net niet sterk genoeg om echt lang te boeien. Hierdoor verzuipt het geheel al te vaak in chaos en worden nummers te gemakkelijk kopieën van elkaar. Iets meer variatie qua thema en melodie en we horen zeker nog van dit duo. (jvw)

I Do I Do ‘Then’ Kink y Star

Na ‘None’ (een pure groepsplaat uit 2007) en ‘More Light’ (verschenen in 2010, een mix van elektrische indie songs met band en akoestisch solowerk) kiest de Gentse Tieltenaar Stefaan Decroos aka I Do I Do nu volop voor het solopad. Een heel eerbare keuze als je luistert naar de nagenoeg volledig instrumentale plaat die Stefaan opnam met behulp van een folkgitaar en een al even akoestische 12-string. De fingerpicking-skills en uiteenlopende gitaarstemmingen heeft hij onder de knie en ‘Then’ is vooral een eerlijk mooi tokkelplaatje vol achteloze kattebelletjes, bluesy nummertjes en donkere sfeertjes met her en der laagjes in de onderhuid. Te verkrijgen op cassette (wees snel, er zijn slecht 100 exemplaren) en ook digitaal beschikbaar via platenfirma Kinky Star. (bvm)

I The Exploder ‘Separate Ways’

Ruben Machtelinckx-Hilmar JenssonJoachim Badenhorst-Nathan Wouters ‘Faerge’ El Negocito Records

Een Belgisch-IJslands kwartet met als centrale man gitaristcomponist Ruben Machtelinckx en verder nog saxofonist-klarinettist Joachim Badenhorst, bassist Nathan Wouters en de IJslandse gitarist Hilmar Jensson. Hun debuut, ‘Faerge’ (veerboot in het Deens), is een rustige trip op zilte binnenwateren ergens in het hoge noorden. Je ziet zo de landschappen, al dan niet in mist gehuld, aan je oog voorbij trekken. Dit is muziek met een zeer hoog poëtisch karakter en sterk filmische inslag. Machtelinckx en Jensson bewijzen dat de combinatie van twee gitaren niet altijd tot decibel(rock) leidt, integendeel. Badenhorst kleurt heel subtiel alles in terwijl Wouters voor de afwerking met een klare lijn zorgt. Prachtig uitgegeven op vinyl met kunstwerk van Koen van den Broek. Je krijgt er de cd bij met twee extra tracks. Een meesterwerkje over heel de lijn. Zeker voor wie de speciale lp/cd box ‘Harcore Will Never Die, But You Will’ van Mogwai in huis heeft met daarop ‘Music For A Forgotten Future’. (gtb)

Eigen Beheer

De Roeselaarse gasten van I The Exploder hebben er alle moeite voor gedaan om niet in een genrehoekje te worden geduwd. Hun eerste ep etaleert stevige rock met hier en daar wat metal-, een beetje progrock-, wat post-hardcore- en enkele stevige grunge-elementen. ‘Separate Ways’ is een werkstuk dat aangeeft hoe serieus en doordacht de mannen te werk gaan, maar geeft wat ons betreft de gezochte overdondering nog niet optimaal weer. Dat I The Exploder live een bom moet zijn, en dat er nog behoorlijk wat potentieel zit in het verhaal, is dan weer wel compleet duidelijk. Leer ze kennen! (dg)

Ifa Y Xango ‘Abraham’

Mong Dosus ‘Mong Dosus’ Eigen Beheer

Heerlijk smerig, zo klinkt het Waase viertal Mong Dosus op deze lichtjes geflipte langspeler. Mong Dosus kraakt en piept, laat gitaren knallen en lijkt zinnens je schedel te splijten, althans als afgegaan wordt op ‘Delusional’. Echo’s van Millionaire sluipen door ‘I Want My X Back’, maar evengoed doet Mong Dosus je denken aan een sexy versie van McLusky. Alleen: soms klinkt het allemaal nog een beetje stuurloos, alsof de band nog niet helemaal weet hoe al zijn ideeën te kanaliseren. Hier nog werk van maken, en het komt allemaal goed! (jvb)

Eigen beheer/AMG

Jazz en rock zijn goede maatjes sinds de muziek van de bigbands rechtstreeks leidde naar het ontstaan van de rock-‘nroll. Ondertussen is er een lange weg afgelegd sinds de crooners en Elvis Presley. Tegenwoordig vervagen de grenzen tegen de snelheid van het licht. Jonge jazzmuzikanten van het conservatorium luisteren ook naar Radiohead en Flying Lotus bijvoorbeeld. Wat de zeven van Ifa Y Xango in hun platenkast of op hun iPod hebben, weten we niet maar ze knutselen al zo extreem als Prefuse 73 of The Mars Volta. Het leverde hen alvast de prijs op van Jong Jazztalent Gent 2011. Een gedurfde keuze want de term jazz wordt heel breed opengetrokken. Voor wie het allemaal wil doorgronden zit er bij de cd zelfs een handleiding met grondplan. Het is alsof Chris Ware zijn nieuwste strip ‘Building Stories’ op muziek gezet werd. Verstorend, vervormend en vooral verrassend. En dit zuiver akoestisch zonder gebruik van enigerlei electro-effecten. Dj Lefto gebruikte al een track in zijn ‘Summer Edition Mix’. Voor wie ook naar Dubtapes, Teun Verbruggen en Mâäk’s Spirit luistert. (gtb)

Moustach ‘Pochtron’ Rough Rudy

Dit vrolijke combo (‘Tettenwals’!) timmert al een tijdje met veel enthousiasme aan de weg en heeft in loop der jaren een heel behoorlijke live-reputatie bij elkaar getimmerd. Bij deze zijn ze aan hun tweede plaat toe, waarvoor ze versterking kregen van Klavan Gadjé en een lid van de Old Fish Jazzband. Een en ander resulteert in een aanstekelijke mix van gypsy swing, kleinkunst ska, balkanblazers en chanson, overgoten met geinige en soms ietwat bizarre teksten in het Nederlands en het Frans. Leuk! (mb)

Ninjato ‘Chronicles Of The 6 Samurai’

Keep It Deep ‘Hatching’ Li Mohe Music

Zeven songs, één uur muziek en geen postrock? This must be progrock. Na een lange pauze (de band ontstond in 2002) bundelt het debuutalbum ‘Hatching’ nieuw werk en oudere nummers die het Luikse viertal Keep It Deep de voorbije tien jaar schreef. Een vermoeiende trip die nooit echt raakt maar op een technisch perfect manier pop, fusion, jazz-rock, psychedelica, (blues)metal en (salsa)ska verenigt, zo blijkt. Uncoole musician’s musician music die zweert bij yes, King Crimson, Dream Theater en Mr Bungle: this must be progrock, jawel. (bvm)

Didier Laloy & Tuur Florizoone

Eigen Beheer

Ooit al eens een week in een Thais klooster doorgebracht? Wij ook niet maar we weten precies hoe het voelt: als ‘Chronicles Of The 6 Samurai’, de excellente plaat van Ninjato, waarop de Gentenaar in de huid van een ninjakrijger kruipt die een oosterse missie tot een goed einde moet zien te brengen. Lijkt misschien wat vergezocht, maar overkomen doet het wel: Ninjato bedient zich van heerlijk zweverige melodieën en repetitieve loops die je vanaf de eerste luisterbeurt in een zen-toestand transformeren en je volledig onderdompelen in een onthaastende, spirituele trip. ADHD’ers moeten zich echter geen zorgen maken: wanneer de boel te gezellig dreigt te worden, schuift Ninjato immers moddervette, aan de Brainfeeder-stal schatplichtige, glitch onder z’n mediterende grooves, waarmee hij het yoga-gehalte van deze plaat vakkundig binnen de perken weet te houden. De meest nerveuze meditatiemuziek die wij ooit op ons bord kregen voorgeschoteld quoi. Cool! (wd)

‘Didier Laloy & Tuur Florizoone’ AventuraMusica

Didier Laloy en Tuur Florizoone zijn twee muzikale nomaden die zich met hun accordeon in de hand (respectievelijk diatonische en chromatische) aan de meest diverse stijlen wagen en de verst uiteengelegen internationale regio’s doorkruisen. Ze musiceerden al verschillende malen samen maar pas nu konden agenda’s op elkaar afgestemd worden om de studio in te duiken voor een duoplaat. Zoals te verwachten was van deze avonturiers is dit geen ordinaire accordeonplaat. Ze maakten het zich alleszins niet makkelijk. Dat de twee heren doorwinterde componisten zijn, helpt natuurlijk. Het werden tien kortverhaaltjes met sterk filmische inslag, nu eens gekleurd met grijs-zwarte melancholische kleuren, dan weer getekend door ver doorgedreven structuren. Denk aan een kruising tussen Soledad en Eleni Karaindrou. Hedendaags, folk en jazz, het zit er allemaal in verweven, net als nog zoveel meer. Gestoken in een zeer kunstzinnige digipack en uitgebracht op het label van Florizoone. (gtb)

OpMoc ‘Journeys’ Eigen Beheer

Belgische bands die excelleren in all things funky, jazzy en groovy: soms lijken ze aan de bomen te groeien. Het Brussels/ Waalse collectief Op Moc is, afgaande op wat we hier op deze ‘Journeys’ te horen kregen, één van de betere. Een werkelijk uitstekende ritmesectie zorgt voor de nodige vaart en strooit kwistig met vettige ritmes, terwijl de orgels en blazers regelmatig loos mogen gaan. Bovendien kennen de heren hun geschiedenis en weten ze de hitsige funk van Prince te combineren met de soul van Wilson Picket, terwijl ook achteloze jazzriedels en verdwaalde reggae/dubsongs van de partij zijn. Miljonairs zullen de heren er wellicht nooit mee worden, maar een goedkeurende blik van (mc) is ook wel iets waard, zeker?

homegrown (on cd ) Pitcho ‘#Rdvaf (Rendez-vous Avec Le Futur)’ Skinfama

Pitcho draait al een tijdje mee in de Waalse hiphopscene, maar is in Vlaanderen nog niet echt bekend. Op zijn vorige album wist de Congolees uit Schaarbeek nog een beetje te overtuigen, maar dat kan je van zijn nieuwe langspeler niet zeggen. De gebruikte samples zijn vaak een verwijzing naar zijn land van afkomst, maar worden door het overdreven gebruik aan elektronica niet meer dan herrie. Spijtig, want zijn teksten over het dagelijkse leven in Schaarbeek zouden de basis kunnen zijn van een goede hiphopplaat. Luister maar naar titelsong ‘#Rdvaf’ - als je de intro kan uithoren, tenminste. Deze man kan beter, en hopelijk maakt hij zelf een rendez-vous avec le futur om dan een nieuw album te maken dat ons deze snel doet vergeten. (nfm)

Sans Jacques ‘…Zo Van Die Dagen’ Eigen Beheer

‘Liefde’, een cd van De Mens uit 2001 met gastvocalen van Tine Reymer: daar doet ‘…Zo Van Die Dagen’ van Sans Jacques vaagweg wat aan denken. Een goede referentie. Helaas mondt de poprock van het Mechelse vijftal rond Lindy Fourrier soms wat uit in belegen clichés. Iets meer originaliteit mag altijd. En echt onverdeeld gelukkig is (bvm) ook niet met de mix van Nederlandstalige en Franstalige zanglijnen. Een combinatie die werkt volgens de groep maar voorlopig heeft het iets gekunsteld waardoor het muzikale plaatje van het merk Sans Jacques nog niet volledig lijkt te kloppen.

Shiva’s Embrace ‘Shiva’s Embrace, ep’ Eigen Beheer

Pura Vida feat. Congo Ashanti Roy ‘Hard Road’ Lost Ark

Na het geweldige ‘We Nah Give Up’ (een samenwerking met The Congos) dook Tieltenaar Bregt De Boever opnieuw de studio in met de voorman van de legendarische rootsformatie. Het is resultaat is dit schijfje met een overweldigde mix van roots en dub, dat zowel in Jamaica als in België werd opgenomen en waarop de geweldige falsetto van Roy perfect afsteekt tegen de toch wel indrukwekkende trukendoos van Pura Vida. 70s aandoende roots par excellence kortom en dat maakt van deze ‘Hard Road’ nu al een van de platen van het jaar. En wat meer is: in maart 2013 staat het gezelschap ook nog eens op verschillende vaderlandse podia. (mb)

Een omhelzing van de vernietigende Shiva, de vierarmige Hindoeïstische god, lijkt ons een intense ervaring te zijn. In Knokke-Heist zijn er blijkbaar toch enkelen die zo’n divine hug overleefd hebben, namelijk Shiva’s Embrace. Zij hebben net hun eerste proeve op het net gegooid. Op hun titelloze ep maakt Shiva’s Embrace met nummers zoals ‘Chivas Encounters’ en ‘Denial of the Future’ een stevige eerste indruk. Onze eigenste Tool? Wie weet! Check hun facebook-pagina voor je persoonlijke headbang-coach. (jdb)

Shugana ‘Five Songs’, ep Smalltown Records’

“Schrijf over ons in uw blad”, vraagt het Leuvense tweetal Shugana met zachte aandrang in de bio. Welaan dan. Vijf easy listening liedjes staan er op ‘Five Songs’. Met zorg gezongen door Koen Delbeke en Riet Elen en licht verteerbaar uitwaaierend richting jazzy en bluesy (soft)pop. Vrij klassiek maar mooi gedaan. (bvm)

Red Eyes ‘Spatial’ Dubtastic Records

Bij rode ogen denken wij meteen aan een acuut slaaptekort of die spliff teveel op een lome zondagnamiddag. En inderdaad, ‘Spatial, het eerste visitekaartje van Red Eyes (Kenny aka X&Trick en Jasper Geryl) baadt in een lome ganjawalm en dobbert een plaat lang zorgeloos voort op downtempo dubreggae. Met een album dat leunt op relaxte dubinvloeden, oldschool jungle-geluiden en rechttoe-rechtaan producties doet ‘Spatial’ alvast aan als de ideale plaat voor in de hangmat: sluit je ogen en palmbomen, parelwitte stranden en hemelblauwe zeeën worden bliksemsnel op je netvlies geflikkerd. Conclusie? De goedkoopste en meest stressloze trip die je dit voorjaar kan maken, leidt niet naar de Bahama’s of de Caraïben, maar naar de platenboer om de hoek. Niet twijfelen! (wd)

Starship To Baalbek ‘Unholy Land’ Eigen Beheer

Gestileerde metal met geprogammeerde drums. Dat is de korte samenvatting voor het debuut van het Belgische duo Starship To Baalbek. Hun instrumentale songs moeten het niet hebben van tomeloze kracht, maar eerder van ingenieuze structuren en melodieën. Noem het gerust postmetal. Dat levert bij momenten knap gerief op. Al begin je na een tijd toch ook te verlangen naar een drumstel met een levend wezen achter. Het zou wat meer leven blazen in de droge sound. (eb)

Tannhauser ‘The House of Sleep’ Murphy Records

Reiziger ‘KodiaK Station’ Birch & Broom/PIAS

Het zat er aan te komen: na een terugkeer op het podium, heeft Reiziger zijn hereniging nu ook op plaat vastgelegd. ‘KodiaK Station’ is het eerste album in tien jaar, maar dat er zoveel tijd over gegaan is, is er niet aan te horen. Reiziger klinkt immers scherp als vanouds: ‘Transgressions’ is een mooi voorbeeld van hoe het viertal kille gitaarrifs warm kan laten klinken. De urgentie die van de titelsong spat, kan dan weer probleemloos wedijveren met de Reiziger van vroeger. Wie deze band toen gemist heeft, krijgt hier en nu een tweede kans, waarbij (jvb) aanraadt ze met beide handen te grijpen!

Wat is dat toch met Tannhauser. Na drie albums zou je verwachten dat de bandlen wel weten wat de troeven in hun nummers zijn en wat ze moeten te vermijden. Maar Tannhauser lijkt niet te leren uit vorige releases. Opener ‘Silver Life’ enthousiasmeert allerminst om de rest van het album te beluisteren. Voorts versmelten op zowat elk nummer synths, gitaren, drum en zang tot dezelfde saaie grijze brij. Zang wordt altijd onder normale stemkracht gehouden alsof de bandleden bang zijn voor hun eigen stemgeluid, en de malende gitaren klinken ongenuanceerd hetzelfde. Het is geduld uitoefenen tot ‘Slowburn’ om iets te horen te krijgen wat de moeite waard is. Eindelijk komt Tannhauser frisser uit de hoek met een snijdende gitaarlijn in de geest van ‘How Soon Is Now’ van The Smiths, met een gevarieerder songverloop en zowaar geen benepen zang. Tannhauser zou al het uitgebracht materiaal eens moeten herbekijken en zien welke tracks sterk genoeg waren om van daaruit de sound uit te bouwen. Want dit aanmodderen brengt hen nergens. (sn)

H.T.Roberts ‘Country Music Makes Me Cry’ Donor/Ber tus

In het verleden bewierookten we hier reeds verschillende releases van deze zwaar onderschatte songsmid. De man musiceert helaas nog steeds voor slechts een kleine schare volgelingen die hem naar waarde weten te schatten. Zijn nieuwste schijfje werd live opgenomen met een aantal vrienden waaronder bassist Arne Van Dongen (Wouter Vandenabeele, Jan De Smet) en Lieven Tavernier. De parallellen met deze laatste zijn werk vallen op en dat is bedoeld als compliment. Er is diezelfde bijna schuchtere aanpak die het geheel een aura van broosheid verleent. Fans van The Golden Glows zullen ‘Saints And Outlaws’ zeker appreciëren terwijl het duet in ‘Comfort’ een onverbloemde ode is aan Gram Parsons & Emmylou Harris. ‘Het Wonder’ lijkt dan weer geplukt uit ‘Jus D’orange’, de klassieke elpee van Lieven. Dit alles gezongen in het Engels, het Frans, het Nederlands en het Evergems. We vallen in herhaling maar ook deze live plaat is opnieuw een pareltje in het singer-songwritergenre. (gtb)

Tape Cuts Tape ‘Black Mold’ Heaven Hotel/Jezus Factor y Records/Rough Trade

Sonisch subtiel zijn met objecten, effecten, casio’s en minimoogs, de stemmen laten klinken als instrumenten en op poëtische wijze drijven op een dromerige sfeer met een hoek af: dat zijn de troeven van ‘Black Mold’, het tweede album van Tape Cuts Tape. Lynn Cassiers, Rudy Trouvé en Eric Thielemans hebben elk een eigen kleur en creëren, ongeacht wie de songs heeft opgenomen (Pascal Deweze, Tom Pintens of Jens De Backer van Urgent.fm), een geslaagde (improvisatie)sound met echo’s van Dead Man Ray en Yo La Tengo op een bedachtzame dag. ‘Black Mold’ is een erg sfeervol, uitgesponnen titelnummer (die vertederende stemmen!) én een heel schoon plaatje dat gelukkig nooit té proper klinkt. (bvm)

23 Tiewai

V/A

‘Ilawo’

‘Belgian Vaults – Volume One’

Eigen Makelij

Starman Records/Bizzzns Distribution

Heerlijk als een hiphopalbum zonder het typerend machogedoe toch hard kan aankomen. En ‘Ilawo’ van de Genkse Tiewai doet dat. De rapper mag trots zijn op de manier dat hij Vlaamse hiphop terug geloofwaardigheid geeft, zonder het aan te dikken met gangsterpraatjes. Of het nu is met een halve serenade voor zijn vriendin op ’Ogenblik’, met of door haters een dikke middelvinger te tonen op ’Traantjes’, zijn inspiratie komt duidelijk uit de gouden jaren 90. De samenwerking met ervaren producerduo Beatgrinders zal daar ook wel iets mee te maken hebben. Het enige wat dit album eigenlijk mist, is een banger, een nummer dat je in je ballen trapt. ‘Ilawo’ is wel perfect voor in de zetel, of in de auto met het raampje helemaal open op een zomerdag. Ach, het blijven chillers, die Limburgers. (nfm)

Liesa Van der Aa ‘Troops Live@La Chapelle Studios’ PIAS

Legendary Tracks From The Sixties Archives luidt de ondertitel. Felix Huybrechts ging namelijk op zoek naar vergeten pareltjes uit de jaren zestig en bracht er zestien samen. The Pebbles en Little Jimmy (Don Croissant) zullen waarschijnlijk nog een belletje doen rinkelen maar wie, buiten een aantal fervente verzamelaars, kent (nog) groepen als The Paramounts, The Sundrops, The Garnets, Les Najas of The Samo Reds? Dit is puur partymateriaal met onverbloemde links naar Gene Vincent, The Kinks, The Byrds, Ike &Tina Turner, The Doors en nog heel wat helden uit de gouden jaren van soul en rock-’n-roll. Zoals het hoort tegenwoordig, enkel verkrijgbaar op vinyl (180 gr) en vooral met alle bijhorende info over de originele release! Een uiterst verzorgde uitgave die duidelijk met hart en ziel gemaakt is. We kijken al vol ongeduld uit naar het volgende deel. Verkrijgbaar in de betere platenhandel of via het nieuwe www.cdclassics.be. (gtb)

V/A ‘Tenera Munda 4’ Jeugddienst Dendermonde

De betovering waarover (elv) het vorig jaar nog had in zijn bespreking van ‘Troops’ is alleen nog maar gegroeid op ‘Troops Live@La Chapelle Studios’. De toevoeging van 3 extra muzikanten en een koor zet de wisselende sferen van de plaat extra in de verf. Het koor weet in ‘Birds In Berlin’ de bevreemding van Sigur Rós op te roepen. In ‘Our Place’ laat Van der Aa datzelfde koor een duel aan gaan met een stel venijnige gitaren. Haar grote voorbeeld PJ Harvey zou er niet om malen een song als ‘Lou’ op haar plaat te zetten. ‘Low Man’s Land’ zet in als een Tom Waits achtig dronkenmanslied dat kraakt in al zijn gebinten om alsnog in een sprookjesachtige melodie te eindigen. In afsluiter ‘Troops’ bewijst Van de Aa dat ze meester is in het hanteren van samples en loops. Angstaanjagend en claustrofobisch klinkt haar éénmansorkest in die song. Rillingen over heel de lijn deze ‘Troops Live…’. Goed nieuws is dat je Liesa Van der Aa in deze opstelling in april en mei live kan bewonderen in Brugge, Kortrijk, Gent en Brussel. Voorlopig slechts 4 keer. Check tijdig je concertagenda en loop niet het risico deze tour de force te missen. (ow)

Vandal X

Tenera Munda? De perfecte grabbelton om te weten wat er muzikaal leeft in Dendermonde. Veel, zo blijkt uit deze 18 songs tellende verzamelcd. De vierde staalkaart reeds in een reeks van compilaties waarmee de jeuddienst van de Ros Beiaardstad met oog voor diverse muziekgenres (rock, metal, house, dubstep…) lokaal talent - zowel nieuwkomers als bands die al een tijdje meedraaien (The Father, The Son And The Holy Simon) - in de kijker wil plaatsen. (bvm)

http://vi.be//gerhardtgott Terwijl Low Vertical de release viert van een mooie, tweede album (lees het interview in deze RifRaf) blijft de muziek van groepslid Seppe Van den Berghe een eigen leven leiden op vi.be. Sfeervolle klanktapijtjes, vloeibare instrumentals en soms abstracte beatjes met een zweem Radiohead typeren de ingehouden sound van zijn alter ego Gerhardt Gott. Een sound die grafisch ontwerper Van den Berghe, net als bij Low Vertical, verrijkt met heel geslaagd artwork. (bvm)

‘God Knows’ Fons/Rough Trade

Na 17 jaar zou je denken dat de sleet er wat opzit maar niets is minder waar voor Vandal X. De heren staan ondertussen al sinds 1994 garant voor earbleading muziekgeweld. Ook met hun nieuwste is het weer zover want uit ondervinding weten we dat kijken naar ‘God Knows’ al in strijd is met de nieuwste geluidsnormen! Met songs zoals ‘Let Everybody Know’, ‘Vengeance’, ‘Scapegoat Blues’ en ‘Help Me’ schoppen de twee vandalen wild om zich heen. Alle heilige huisjes moeten er aan geloven, al is er soms ook plek voor wat meer subtiliteit - met dank aan Niels Hendrix (Fence) en Micha Volders? Na vijf luisterbeurten weet je hoe een straffe plaat Vandal X heeft afgeleverd. Dan pas besef je dat alles naar beneden is gevallen en enkel de plaat nog staat als een huis. ‘God Knows’ is een korte inleiding tot het einde van de wereld. (jdb) heeft er zowaar zin van gekregen om te vloeken: godverdomme goed!

DEMO

‘De voordeligste CD perserij van de Benelux’ www.decdperserij.be

demo De muziek die Wulf Of Collision maakt mag dan niet bijster origineel klinken, als het met de nodige overtuiging gespeeld wordt, dan zit het goed. Gelukkig is dit laatste bij deze band het geval. De hoes heeft een hoog ‘Black Album’-gehalte en dit verklapt meteen dat de muziek soms ook als Metallica klinkt, maar dan met Slash op de gitaar. Toch zijn het vooral invloeden van bands zoals Turbonegro die we op deze demo terug horen. Hiernaast is het duidelijk dat deze jongens uit Hoogstraten ook goed naar de plaatselijke (en minder plaatselijke) grootheden zoals The Stitch, Tangled Horns en Bliksem hebben geluisterd. Dat dit iets goed is, hoor je op tracks als ‘Fall Of A Titan’ of ‘Monster Inside Me’ die zo een massa in beweging kunnen zetten. Subtiel is Wulf Of Collision niet, maar hoe subtiel is een mokerslag? Voor liefhebbers van het hardere werk! (jdb)

Ear t eam The Bronx ‘The Bronx IV’ [PIAS] Recordings

Met The Bronx weet je nooit wat je geïnjecteerd krijgt. Kijk naar hun laatste 2 Mexicaans getinte mariachi-platen als Mariachi El Bronx. Gelukkig weet je welke agressie en woede je kunt verwachten wanneer een plaat getiteld ‘The Bronx IV’ door de bus schuift. Vijf jaar na hun laatste rockplaat (‘The Bronx III’ uit 2008) klinken The Bronx nog steeds als een door woede bezeten bende tieners die het liefst alles dood willen. Inclusief dat pluizige konijn. Snelle en harde punkgitaren en bloeddoorlopen screams maken je nog steeds galant het hof, maar zanger Matt Caughthran richt zich dit keer net zo goed op sentiment door zijn screams nu en dan in te ruilen voor meer melodie. De kopstoot wordt er gelukkig nooit minder brutaal door. Nummers als ‘Along For The Ride’ en ‘Too Many Devils’ roepen nog steeds de heyday-dagen van de L.A. punk op. Hoe je het ook draait of keert: The Bronx blijven de beste muziek afleveren om na een bezoek aan schoonouders met speed weg te scheuren. (jvw)

Aedi ‘Ha Ta Ka Pa’ Gusstaff Records

Dat België niet het enige Europese land is dat bulkt van avontuurlijk aangelegde artiesten bewijst het Italiaanse Aedi. Op de tweede plaat, ‘Ha Ta Ka Pa’, laveert dit vijftal tussen hyperkinetische indiepop, artrock, mathrock, intieme pianoballads en weird folk. En dat is niks overdreven. Het is een verdomd veelzijdige band die zich kan meten met pakweg Deerhoof. Vooral de vocale capriolen van zangeres Celeste Carboni verheffen dit album. Daarom: een vaste stek in de platenkast van (eb) voor deze bende.

ALtERNaTIVE ONLiNE-RECORDStORE

Amateur Best ‘No Thrills’ Double Denim Records

Joe Flory zegt van zichzelf dat hij op zijn best is als amateur (vandaar hoogstwaarschijnlijk zijn artiestennaam). Als alle amateurs zo’n degelijk werk zouden afleveren als Flory met deze ‘No Thrills’ dan zou de wereld een betere plek zijn. Na een frustrerende tijd als lid van Primary 1 gooit hij het nu over een andere (eenmans)boeg, een zet die hem als muzikant hoorbaar goed heeft gedaan. Zijn beheerste pop bruist van de hooks en details, en de uitgekiende elektronica plus een divers instrumentarium voorzien de nummers van boeiende texturen. Het album swingt nog net niet genoeg om tot dansen te bewegen, maar vrolijk word je er wel enigszins van. Behalve van ‘Walk In Three’, maar met zijn krakende ingetogenheid en eenzame, huilende blazer mag dat nummer voor (sn) als toptrack van het album bestempeld worden.

A$AP Rocky ’Long.Live.A$AP’ Sony Music

A$AP Rocky een rapper noemen is zoals zeggen dat Maroon 5 een rockband is. Alles is er wel: hij ziet er uit als een rapper, hij praat snel over zijn tracks heen en vloekt meer dan kapitein Haddock op één van zijn slechtste dagen, maar het is nét niet genoeg om zijn debuut ’Long.Live.A$AP’ een hiphopplaat te noemen. Refreinen zoals ”Pussy, money, weed, all I really need” en “love bad bitches, that’s my fuckin’ problem” zijn lyricaal het diepste dat je te horen krijgt. De hulp van gastartiesten zoals

Kendrick Lamar, Santigold en zelfs Florence Welch, houden deze plaat overeind, maar de hoge verwachtingen voor deze release lijken niet helemaal ingelost. Of hij er veel respect bij zijn mederappers voor zal krijgen, is nog afwachten, maar ’Long.Live.A$AP’ levert hem zeker en vast veel pussy, money & weed op. En dat is toch ook al iets. (nfm)

Bad Cop Bad Cop

ligt precies op het kruispunt tussen uitgebeende elektronica, rommelige chaos, en repetitieve drumpatronen. Zo repetitief zelfs, dat de A-kant van deze plaat na een tijdje verzandt in een eindeloos straatje vol kale percussie. Kant B is net iets gevarieerder, en ook veel trager, zodat we hier net iets minder het gevoel hebben dat we naar een vingeroefening zitten te luisteren dan naar een volwaardige lp. Minder A, meer B dus. (ts)

‘Wings Of Techno’ Pomelo

Bettie Serveert

De entente tussen Alex Cortex en Lopazz als Bad Cop Bad Cop op deze ‘Wings Of Techno’ brengt ons in verwarring. Niet omdat ze hun liefde voor midnineties house en techno weten te combineren met state of the art futuristisch klinkende beats en bleeps, wel omdat de songs zowel intrigeren als enerveren. Opvallend genoeg zijn het de wat meer softere spielereitjes als ‘Surfin USB’, ‘Cheeky’ of ‘Unicorny’ die het moeilijkst liggen, terwijl we voor even scheve, maar meer aanstekelijke tracks als ‘Schaslick’, ‘Cornplex’ en ‘Mudshark Galore’ onmiddellijk en onvoorwaardelijk door de knieën gaan. Niet iedereen zal het er mee eens zijn, maar alleen al omwille van die kleine parels, is deze plaat de moeite waard. (mc)

‘Oh Mayhem’

Bauchklang ‘Akusmatik’ Bauchklang Records/Rough Trade

Een vijftal Oostenrijkse vocal groovers die verdraaid opzwepende muziek maken en daarbij elke klank zorgvuldig uit hun organen distilleren: zo kunnen we het combo Bauchklang het best samenvatten. Met hun nieuwe studioplaat bouwen ze verder aan hun elektronisch – euh - buikgeluid, waarvan enkele tracks al op de eerdere ep’s ‘Le Mans’ en ‘Ray’ verschenen. Zo zou het techy ‘Morgenluft’ perfect op een dansvloer werken, net als de razende electro die ‘Bidde’ herbergt. ‘Lagu’ roept dan weer op tot een onverdroten ravemoment. Nummers als ‘Change’ en ‘Berging’ zijn dan weer gesausd met een lekkere groove, waarna je met ‘Warning Bells’ nog zalig speelse electropop voorgeschoteld krijgt en ‘Afro Side Up’ dan weer met prikkelende afrohouse speelt. Ook al kan deze ‘Akusmatik’ niet over de volledige lengte boeien, de klanken die de heren van Bauchklang uit hun strottenhoofd persen, vormen vaak een bron van opwinding, waarbij de beentjes gewillig aansluiten. En dat terwijl wij al blij zijn met een flink resonerende boer. Respect! (kc)

Berliner Ring ‘Bardo’, lp Meakusma

Pure krautrock, waar anders ga je zoiets zoeken dan in Berlijn? ‘Bardo’ van Berliner Ring

Palomine Records/PIAS

Ook na 10 platen is er geen spoor van slijtage te vinden op de sound van Bettie Serveert. De tandem Carol van Dyck (zang en gitaar) en Peter Vissers (gitaar) klinkt anno 2013 vitaler dan ooit. Na een semiakoestisch ‘Bare Stripped Naked’ en het elektro-uitstapje ‘Attagirl’ excelleren ze sinds hun vorige plaat, ‘Chemistry Of Love’, terug met een frisse maar toch right in your face gitaarsound die slaat en zalft. Maar op ‘Oh, Mayhem’ vooral slaan eigenlijk. Songs als ‘Mayhem’, ‘Tuf Skin’ en vooral ‘The Reciever’ zijn van de stevigste uit het Bettie Serveert-repertoire. Adempauzes vind je terug in ‘Had2Byou’, het spacy ‘Monogamous’ en ‘Loser Track’ waarin Peter Vissers zich van zijn subtielste kant laat horen. ‘Oh, Mayhem’ is geen klassieker zoals het debuut ‘Palomine’ uit 1992 maar kan wel als een perfect adrenalineshot tegen de winterblues dienen. (ow)

Björk – V/A ‘Bastards’ One Lit tle Indian

Björk heeft de wereld veel moois geschonken. Prachtige platen als ‘Homogenic’ of ‘Post’ waren knappe staaltjes van grensverleggende pop. Nu is er ‘Bastards’, een verzameling remixes van haar laatste album ‘Biophilia’. Jammer genoeg niet allemaal even geslaagd. Misschien deels omdat ‘Biophilia’ ook niet bepaald Björks sterkste werk is. Wel knap is de gestripte versie van ‘Mutual Core’ door These New Puritans, die de kracht van Björks stem combineren met minimal beats en Afrikaanse koortjes. Matthew Herberts remix van ‘Mutual Core’ is dan weer een brutale aanranding van dit zelfde nummer. ‘Crystaline’ door Omar Soulyman heeft een frisse, Oosterse toets, maar wordt begeleid met ronduit irritante percussie. Even gewaagd, maar des te spannend, is de hobbelende, agressieve elektronische in-your-face mashup van ‘Thunderbolt’ door Death Grips. Wel een geslaagd knip-en-plak nummer! ‘Bastards’ duurt als geheel een stuk te lang en is te onsamenhangend. Geen boeiend verhaal, maar een vrijblijvend samenraapsel van eerder op het net verschenen remixes. (dw)

The Blackout ‘Start The Party’ Cooking Vinyl

Er mag al eens gelachen worden in de muziek. Althans, dat is de conclusie na het beluisteren van ‘Start The Party’, alweer de vierde plaat van The Blackout, een Brits post-hardcoregezelschap dat naar eigen zeggen “balls to wall rock anthems” maakt, maar zich verhoudt tot pakweg Black Flag als een speelgoedkatapult tot een kernbom. Al te serieus hoeft dit dus niet genomen te worden en wie eens flink wil mee brullen, kan ongetwijfeld flink wat vertier vinden in de elf nummers die op dit schijfje gesmeerd werden. (jvb)

Fimber Bravo ‘Con-Fusion’ Moshi Moshi Records

Roept het geluid van een steeldrum bij ons onherroepelijk het beeld op van zon, strand, longdrinks en al dan niet (te) kleine zwemkledij, dan dreigt deze ‘Con-Fusion’ daar verandering in te brengen. Want Fimber Bravo, van de 20Th Century Steel Band, slaagt erin die zeer herkenbare klank te versmelten met subtiele flarden elektronica en house, waardoor het plots in een andere dimensie blijkt te belanden. Op ‘Life After Doomsday’ laten de groezelige synths zo een zweem van duisternis neerdalen over de tropen, zonder dat we eraan willen ontsnappen. Het fragiele ‘The Way We Live Today’ groeit dan weer uit tot een moment van bezinning, met Alexis Taylor van Hot Chip als prediker van dienst. Toch lijken de Caraïben nooit echt ver weg, zeker met warmere tracks als ‘Dimbaya’ en ‘Orisha Brazil’. Maant ‘Sinner Man’ nog lichtjes aan tot een potje zondig shaken, in een echte orgie vervalt het nooit. Ook al flirt deze ‘Con-Fusion’ subtiel met andere genres, echt verrassen doet Bravo niet. Hoogstens wat aangename verwarring scheppen. (kc)

Broadcast ‘Berberian Sound Studio, OST’ Warp/V2

James Cargill, het enige overblijvende lid van Broadcast, heeft al een paar keer laten vallen dat hij werkt aan een nieuw album met de laatste opnames van Trish Keenan voor haar dood in 2011. Zeker iets om naar uit te kijken, want Broadcast heeft in dertien jaar nog geen enkele slechte plaat uitgebracht. Cargill had het in elk geval niet over de soundtrack die Broadcast twee jaar geleden nog maakte voor de Warp filmrelease ’Berberian Sound Studio’ van Peter Strickland, en dat is eigenlijk maar goed ook. Niks mis met deze soundtrack, hoor, maar de muziek blijft natuurlijk in functie van een groter geheel. Keenans hallucinante stem komt er bijvoorbeeld slechts een paar keer door, en dan zelfs maar vaagjes. Wat we in de plaats krijgen zijn korte instrumentaaltjes die eerder aansluiten bij dat typische jazzy Broadcast-geluid van debuut ’The Noise Made

seizoen 2012-2013

de Warande

DO 7/02 ∞ SONG / WERELD

AMPARO SÁNCHEZ: ALMA DE CANTAORA

zaterdag 9 februari

Magnetron revue

de Jeugd van tegenWoordig, Le Le, Coevorduh, aka the Junkies, riMer London…

vrijdag 22 februari

hitsviLLe drunks + sir Yes sir ZO 24/02 ∞ BLUES / WERELDMUZIEK

ZITA SWOON GROUP: WAIT FOR ME

WO 13/03 ∞ FLAMENCO

DO 28/02 ∞ POP/INDIE

ASUNCION PEREZ ‘CHONI’

I.S.M. DEMOCRAZY

zaterdag 23 februari

radio Modern

CherrY Casino & the gaMbLers vrijdag 1 maart

de Mens

DO 14/03 ∞ ROCK / POP

DE MENS ZA 2/03 ∞ KLASSIEK / JAZZ

SCHUBERT FORELLENKWARTET / DE BEREN GIEREN

VR 15/03 ∞ POP / KLASSIEK

WIM MERTENS SOLO

zaterdag 16 maart

unitY 2

horaCe andY & JohnnY CLarke, ChaLiCe soundsYsteM, roots ista posse, giraffe soundsYsteM... zaterdag 13 april

JohnnY parish & band

Q & A HANDELSBEURS / VOORUIT

donderdag 16 mei

agnes obeL vrijdag 17 mei ZA 23/03 ∞ SOUL / FUNK

nits

NICOLE WILLIS & THE SOUL INVESTIGATORS I.S.M. DEMOCRAZY

DE WARANDE TURNHOUT WWW.WARANDE.BE // 014416991

Earteam Eels ‘Wonderful, Glorious’ E Works/Coop/V2 Records

De immer bevestigende Mark Oliver Everett is nog steeds niet uitgezongen. Niet simpel als je rijke discografie onder andere een dubbelaar (‘Blinking Lights And Other Revelations’) en een trilogie (‘Hombre Lobo’, ‘End Times’, ‘Tomorrow Morning’) omvat. De aanvoerder van Eels heeft desondanks samen met The Chet (gitaar) en P-Boo (gitaar), bassist Kool G Murder en drummer Knuckles een herkenbare en overtuigende tiende studio-album opgenomen. Dé essentiële releases van mister E zijn nog steeds ‘Beautiful Freak’, ‘Daisies Of The Galaxy’ en ‘Hombre Lobo’ maar groeiplaat ‘Wonderful, Glorious’ heeft genoeg doortastend en introvert materiaal in de aanbieding dat een verrijking is voor de setlist van Eels. E & co in groovende topvorm hoor je tijdens ‘Peach Blossom’ en het aan Beefheart verwante ‘Bombs Away’, het afsluitende titelnummer is een perfecte popsong uit E-land en de ballad ‘The Turnaround’ bewijst dat er nog steeds een beschouwende romanticus en een goede tekstschrijver in E huist. Tom Waits heeft gelijk als hij beweert dat hij uitkijkt naar elke nieuwe release van Eels. (bvm)

By People’ dan bij het latere, meer psychedelische werk. Een nostalgieplaat dus, en een nieuwe herinnering hoe verdomd spijtig het lot van Broadcast toch is geweest. (ts)

CallMeKat ‘Where The River Turns Black’ Wordandsound/Pixiebooth

Denemarken mag dan een gidsland zijn als het op misdaadtelevisie aankomt, Deense muziek lijkt bij ons minder doorgedrongen. Katrine Ottosen, de vrouw achter CallMeKat, bewijst nu met haar eerste langspeler ‘Where The River Turns Black’ dat het schiereiland er ook muzikaal mag wezen. Met haar intelligente popnummers die ons soms aan de vroegere Hooverphonic doen denken, stoot Ottosen met gemak door naar de plekken waar ze ons echt kan raken. Het zwaarmoedige ‘Somewhere’ doet ons nog denken aan Deense krimi’s maar daarna meet ze zich een internationalere klank aan die invloeden van Feist of Cat Power doen vermoeden. Het album lijkt een zoektocht te zijn die ons langs verdriet - het geweldige ‘Glass Walls’ - of die ons zoals met ‘Tiger Head’ langs blijdschap brengt. Halfweg keert CallMeKat huiswaarts met het intieme ‘Going Home’, een nummer dat best gedijt met een fjord in de achtergrond. ‘Where The River Turns Black’ is een verrassende popplaat die boven de massa uitsteekt. (jdb)

ALtERNaTIVE ONLiNE-RECORDStORE

The Casket Lottery ‘Real Fear’ No Sleep Records/Essential Music

In het midden van de jaren ’90 waren we getuige van de doorbraak van een subgenre van de hardere rockvariant waarin hardcore-ethiek, punkrockstructuren en –trucs en rock vermengd werden met post-adolescente emotionele en subtiele onderwerpen. Voor de gemakkelijkheid noemde men het emo, een meer poppy variant van de vroegere DCposthardcore. Nog geen tien jaar later was het genre alweer dood. Uitgedoofd. De authentieke vlam bedolven onder het pak sneeuw dat copycats en a&r-volk achterliet. Sommige bands bleven echter koppig verder knutselen met de oorspronkelijke lego-blokjes van het genre. Sommigen beslisten de draad terug op te pikken nu de guyliner, de ultraskinny jeans en de idiote kapsels andere muzikale subgenres gingen teisteren. Zo’n band is The Casket

Lottery uit Kansas City. Met ‘Real Fear’ brengt die nu, twintig jaar na hun eerste demo’s, een beresterke nieuwe plaat uit! Dit is een interessante aanvulling op de Thursday-, Jawbreaker-, Jimmy Eat World-, Sunny Day Real Estate- of At The Drive-In-collectie in je cd-rek! (dg)

Chinese Man ‘Live A La Cigale’ CMR/Rough Trade

Na hun felgesmaakte ‘Racing With The Sun’ is er nu een live-plaat van het collectief uit Marseille. Je mag je verwachten aan een broeierge mix van hiphop, dancehall, dub, funky beats, een streepje jazz en - want zo hoort dat in die kringen - een indrukwekkende lading gastvocalisten. Dat en een zoetige geur die we niet meteen kunnen thuisbrengen, maar waar we wel heel vrolijk van worden. (mb)

Cody ‘Fractures’ NMS/N.E.W.S.

De alt-country van de plaat ‘Songs’ uit 2009 leverde voor het Deense Cody genoeg respect op zodat de heren als support mochten opdraven voor Band Of Horses, Bonnie ‘Prince’ Billy, Tindersticks, The National en recentelijk nog Saybia. Wat Cody met deze bands gemeen heeft, is dat het allen dealers zijn in emoties uit de krochten van ons onderbewustzijn. Donkere en melancholische songs wisselen af met expressieve melodieën die toch een groot streven naar schoonheid in zich hebben. Cody groeit ook steeds meer in de sound. Het akoestische lofi-gehalte van ‘Songs’ maakt op ‘Fractures’ steeds meer plaats voor een meer open en episch geluid. En als er aan de voornamelijk akoestische setup blazers en toetsen toegevoegd worden, mag het echt groots klinken. Cody lijkt geen hinder te ondervinden van deze nieuwe aanpak en weet ook met ‘Fractures’ heel wat indruk te maken. (ow)

Coheed And Cambria ‘The Afterman: Descension’ Coop/V2 Records

Coheed And Cambria blijft de band bij uitstek die schijnbaar onmogelijke elementen combineert tot een geloofwaardig geheel. De bandleden houden van grote, over meerdere platen uitgesmeerde concepten waarin fantasy, science-fiction, liefdesverhalen, superhelden en ultratragiek aan bod komen. Dat allemaal gegoten in een mal van progrock, metal, posthardcore en supercatchy pop. Claudio big hair Gomez kneedt met

dat alles als vanouds enkele heel knappe songs in elkaar en levert een zeer sterk tweede deel af van ‘The Afterman’. Waar deel 1, ‘Ascension’, ons nog redelijk underwhelmed achterliet (zie RifRaf oktber 2012), is dit 2de deel, ‘Descension’, toch weer een schot in de roos. Een beetje gedurfder, een beetje freakier, een beetje catchier en een beetje donkerder. Claudio wisselt de redelijke platen en de geslaagd met onderscheiding-cd’s met elkaar af. Deze mag zeker in de tweede categorie! (dg)

Complicated Universal Cum ‘Hello Exit Harmony’ / ‘Before F After C’ Questions & Answers

Met Complicated Universal Cum mag de Deense spilfiguur Frederik Valentine de wisselbeker voor idiootste bandnaam komen afhalen aan onze redactie in Mechelen. Al moeten we het hem wel nageven: achter de nogal puberale naam schuilt een lekkere plaat. Een dubbelalbum zelfs! ‘Hello Exit Harmony’ klinkt als een kruising tussen Black Rebel Motorcycle Club en A Place To Bury Strangers. Fuzzgitaren doen de haren wapperen, terwijl de overige arrangementen en het gezang in een trance lijken te zitten. Het andere schijfje – ‘Before F After C’ – bevat de vetste Krautrock die we sinds lang hoorden. Vier ferm uit de kluiten gewassen nummers staan erop en die overtreffen moeiteloos de zeven nummers vanop het eerste schijfje. Zelden zo’n rockende grooves gehoord. Dankzij de druggy arrangementen – een nummer heet zelfs ketamine – blijft het heerlijk om je te laten bedwelmen door de zichzelf steeds herhalende gitaarlijnen. Wie houdt van Wooden Shjips en Moon Duo mag Complicated Universal Cum niet aan zich laten passeren. Begeesterend plaatje. (dm)

Delphic ‘Collections’ Chimeric/Coop/V2 Records

Met ‘Collections’ wilden de electrorockers van Delphic popmuziek nieuw leven inblazen. Waar het genre nu uitvoerig smost met allerlei invloeden om eigentijds te klinken, probeert het trio van Manchester het met elektronica, hiphop en house. Maar hoezeer de heren ook briesen, zelden voelen we die frisse wind van creativiteit langs onze oortjes waaien. Opener ‘Of The Young’ verzengt al onmiddellijk in een poel van makke indiepop, net als ‘Baiya’, dat jammer genoeg ook nog doet denken aan een lightversie van Muse. Waarmee we trouwens geen compliment willen uitdelen. Op ‘Changes’ hoor je nog wat avontuurlijkheid, vooral door de sluimerende hiphopinvloeden, maar het blijft te weinig om je bij de strot te grijpen. Pas bij ‘Tears Before Bedtime’ is er de

eerste oprechte vorm van emotie hoorbaar, in het meest sobere nummer van de plaat dan nog. Hoezeer Delphic ook zwoegt, zelden overstijgt deze ‘Collections’ de drempel van makkelijk verteerbare indiepop. Beetje pijnlijk toch. (kc)

The Delta Saints ‘Death Letter Jubilee’ DixieFrog

Het valt zwaar om niet mee te schommelen wanneer ‘Death Letter Jubilee’ doorheen de kamer swingt. Vanaf opener ‘Liar’ spelen gitaar en mondharmonica een gevaarlijk liefdesspel. Dit is niet minder dan pure white man’s blues. De ziel van dit vijftal uit Nashville lijkt die van een gebroken zwarte man uit het diepe zuiden, het muzikale resultaat dat van The Black Crowes en zelfs Aerosmith. Delta swamp rock, Nashville delta blues… noem het hoe je wilt, maar dit is een plaat om die knappe griet zonder gêne ten dans te vragen en haar met lichte reverb ingevette gitaren en een verdomd aanstekelijke zang voor jouw voeten te laten vallen. ‘Death Letter Jubilee’ had de perfecte soundtrack kunnen zijn voor de fratsen van de beruchte gangsters John Dillinger en Baby Face Nelson. Laat het dit jaar jouw soundtrack zijn voor bloedhete avonden op de porch. (jvw)

Ducktails ‘The Flower Lane’ Domino Records/V2 Records

Ducktails is het soloproject van Real Estategitarist Matt Mondanile en staat voor indie die zweeft tussen Phoenix en Panda Bear. ‘The Flower Lane’ is het vierde Ducktails-album en het eerste op Domino Records. Mondanile geeft deze keer de productie uit handen met een nieuwe adem als gevolg. De plaat begint enorm neerslachtig, maar eens de opgetogen nummers ‘Under Cover’ en ‘Timothy Shy’ de revue passeren is de toon gezet. Op de bizarre keuze van openingnummers na een zeer toegankelijk winterplaatje. (pn)

Dutch Uncles ‘Out Of Touch In The Wild’ Memphis Industries

Dutch Uncles uit Manchester hebben met ‘Out of Touch in the Wild’ hun derde studioalbum uit. Na hun vorige plaat, ‘Cadenza’, blijft het vijftal trouw aan het gekozen pad. Een androgyne mannenstem, funky baslijnen en een regelmatig opduikende disco-feel in een album met popgerichte nummers. Ook de titels zijn wederom avontuurlijk van aard (‘Pondage’, ‘Bellio’, ‘Flexxin’, ‘Zug Zwang’, etc.). Dutch Uncles laat ons alle hoeken van hun muzikale wereldje zien. Kleurrijk, vrolijk en deze keer nog een stuk verfijnder. De manier waarop melodielijnen worden onderbroken, overgenomen door een ander instrument of onverwacht een andere windrichting uit waaien

DECEMBRE

VEN 01 FEV

PAULINE CROZE

DIM 03 FEV

THE SPINTO BAND

month

+ I WANT YOU

+ ELEGANT FALL MER 06 FEV

METZ + CHEYENNE 40

JEU 07 FEV

CALI + LE YETI

DIM 10 FEV

ZITA SWOON GROUP + WOLVES & MOONS

VEN 15 FEV

DISIZ + GUEST

SAM 16 FEV

MELODY'S ECHO CHAMBER + L'OBJET

VEN 22 FEV

VITALIC - RAVE AGE TOUR + SPITZER

DIM 24 FEV

CALEXICO + THE DODOS

JEU 07 MAR

LILLY WOOD & THE PRICK

+ OWLLE SAM 09 MAR

KENY ARKANA + GUEST

MER 20 MAR

THE PRETTY THINGS

+ LE DUC FACTORY SAM 23 MAR

CODY CHESNUTT

DIM 24 MAR

WILD NOTHING + DARKO

+ LAETITIA DANA

Earteam Foals ‘Holy Fire’ Warner

Na een smeulende intro gaat het heilige vuur van Foals pas echt branden. Met ‘Inhaler’ scoorde deze band één van de opwindendste singles uit 2012. Een aanstekelijke funkgroove barst onverwacht uit en brute gitaren nemen het commando over. Een wolf in schaapskleren. Deze sound hebben we nooit eerder gehoord van Foals. Amper bekomen van die kopstoot, eist ‘My Number’ met vrolijke sier onze aandacht op. Het nummer bestaat uit een opwindend funkritme en een meebrulbaar refrein dat makkelijk in het hoofd plakt. Foals wil crowdpleasen. ‘My Number’ zou in een ideale wereld een grote radiohit zijn. Voortreffelijke popsong. ‘Holy Fire’ opent dus krachtig maar daardoor schiet Foals een beetje in de eigen voet. Afgezien van een uitbarsting hier en daar bestaat deze plaat uit gelaagde luisterliedjes. Consistentie is er niet, en dat doet afbreuk aan de nummers op zich. Spijtig want er schuilen twee sterke ep’s op dit album. Maar misschien vallen de puzzelstukjes na een paar extra luisterbeurten wel in elkaar. ‘Holy Fire’ is een sterk maar schizofreen album. (dm)

maakt duidelijk dat er niet over één nacht ijs is gegaan bij het schrijven van de songs. (dw)

Eddie C ‘Country City Country’ Endless Flight/Kompak t

Eddie is best wel een naam om mee uit te pakken in muzikale kringen. Schieten ons te binnen: Eddie Palmieri, Eddie Kendricks, Eddie Vedder, Eddie van Eddie & Charles, en dichter bij huis, Eddie uit Ertvelde. Dat Eddie C eigenlijk Edward Currelly heet, deert ons niet. Daarvoor dansen we te graag op de zwierige deuntjes die hij uit zijn keyboards schudt. Op z’n tweede album serveert hij een zeer omvangrijk menu: meer dan 80 minuten instrumentale jams – wij waren nog maar net bekomen van de Kerstindigestie. Gelukkig is ‘Country City Country’ een licht verteerbaar werkstuk geworden, met dubby rhythms en instrumentale hiphop als digestieve intermezzo’s en kleurrijke, licht exotische house als feestelijke hoofdschotel. Currelly woont in Berlijn en droomt van een reis naar Groenland en een job als platenverkoper in Jamaica. Qua imaginaire soundtrack bij soortgelijke dagdromen kan dit geinige schijfje wel tellen. (mvm)

Nils Frahm ‘Screws’ Erased Tapes

Als pianist een vinger breken. Geen goed idee. Het overkwam de zachtmoedige toetsenstreler Nils Frahm. De dokter was duidelijk: tijd om de piano te laten rusten. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De man is met zijn negen resterende vingers toch aan het componeren geslagen op zijn piano. Het resultaat van die enkele onbeholpen weken aan de piano, staat op ‘Screws’. Negen doodeerlijke, zijdezachte melodieën die samen een ruimte in een troostende warmte kunnen hullen. Doordat de opname niks verbergt - je hoort hem haast ademen - is het echt alsof hij naast je zit te spelen. Perfecte winterplaat. (eb)

Going ‘Going I’, lp

Mulabanda ‘Lift Your Toes’, lp Silent Water

De twee nieuwe lp’s op Silent Water sluiten opvallend dicht bij elkaar aan. Going is een dubbel duo van twee drummers en twee keyboardspelers die rokerige, haast jazzy improv brengen. Dat hintje jazz hebben ze vooral aan de trage maar complexe percussie te danken, de improv uit zich dan weer in wiebelende UFO-geluiden en rinkelende belletjes. Dat wordt allemaal vertaald in een interessante vibe op ‘Going I’, al blijft die niet altijd even sterk doorvibreren. Mulabanda klinkt veel industriëler dan Going,

zelfs in die zin dat we nog net niet de stem van Trent Reznor beginnen te missen op de A-kant van ‘Lift Your Toes’ als plots dan toch die freejazz percussie van wal steekt. Veel complexe ritmepatronen, dat wel, maar een echte samenhang is er niet. De B-kant van de plaat houdt het eerder bij de industriële noise, en dat is misschien toch wel waar het sterkste punt van Mulabanda ligt. (ts)

Grouper ‘The Man Who Died In His Boat’ Krank y

Goed nieuws voor fans van Grouper, de eenpersoons ambient/psych/ postrock/whatever-band van Liz Harris. Eind vorig jaar was er al het nieuws dat ’Dragging A Dead Deer Up A Hill’, een van de grootste revelaties van 2008, aan een re-issue toe was, nu krijgen we plots zelfs een volledig nieuw album. ’The Man Who Died In His Boat’ is nog steeds even vuig en zweverig, een warme golf gitaarakkoorden, reverb en tape delay, met Harris’ typisch breekbare stem doorschemerend op de achtergrond. En eerlijk, we klagen niet. De schare cult-volgers die Grouper al heeft weten te verzamelen is groot, maar nummers als ‘Being Her Shadow’ of ‘Living Room’ bewijzen dat Harris ook thuishoort op een groot label als Kranky. Terwijl de dromerige soundscapes spoken van Drekka of Charalambides oproepen, leunen de vluchtige, akoestische gitaardrones van ‘Difference (Voices)’ dicht aan bij het breekbaarste van Windy & Carl. ‘Towers’ en vooral het lichtjes psychedelische ‘Vital’ zijn absolute hoogtepunten, twee korzelige songs waarin doorheen het geruis een meeslepende zanglijn opduikt. Gitaarexperimenten met zelfs een vage hint van Slowdive, daar lusten we wel van. (ts)

Petra Haden ‘Petra Goes To The Movies’ Anti/PIAS

De ideale cd voor wie houdt van soundtracks en vocale hoogstandjes. Zangeres Petra Haden (dochter van jazzbassist Charlie Haden en zus van Spain-bassist Josh Haden) waagde zich in het verleden al aan een zeer persoonlijke versie van ‘The Who Sell Out’ en werkte met o.a. The Decemberists, Foo Fighters en Sunn O))). Deze keer selecteerde ze zestien filmthema’s en plakte er extreem eigenzinnige a capella-zanglijnen bovenop. Geen teksten (op vier uitzonderingen na waaronder ‘Goldfinger’, ‘Calling You’ en ‘This Is Not America’), het musicalgehalte is dus nihil. Wel stemloops à gogo, een waaier van speelse stemverbuigingen en onopvallende gastbijdragen van Brad Mehldau, Bill Frisell en Charlie Haden. Hoogtepunten zijn de titeltrack van Ennio Morricone’s ‘A Fistful Of Dollars’ en ‘Hand Covers Bruise’ (‘The Social Network’).

Denk aan een kruising tussen de werelden van Björk, Tim Burton en Jacques Tati. Ideaal schijfje voor muziek- en filmkwissen. (gtb)

Helios – V/A ‘Remixed’ Unseen/Konkurrent

Helios is het geesteskind van de creatieve duizendpoot Keith Kenniff. Voor ‘Remixed’ vroeg hij verschillende artiesten/ vrienden een nummer uit zijn volledige backcatalogue te remixen. Hij sloeg Ulrich Schnauss & Mark Peters, Arms And Sleepers, Rhian Sheehan, Hammock, Ben Boysen, broer Colin Kenniff en Rafael Anton Irisarri aan de haak. Het resultaat is een allegaartje aan elektronica dat toch een mooi geheel vormt. De coherente sfeer voel je door elke noot op het album en wordt tot een climax gejaagd in de laatste track, ‘Caera’, dat van de hand van Helios zelf is. Een nummer waar de productie voor een verbluffend ruimtelijke 3D-gevoel zorgt. Koptelefoonvoer! Andere toppertjes zijn het sprankelende openingsnummer ‘Hope Valley Hill’, waar Arms and Sleepers een drumpartij omtovert tot een gezellig blazende orkaan en het heerlijk kabbelende ‘Hollie’. Afgezien van de jammerlijk lompe dubstep (waarom toch altijd die dubstep?) in ‘Falling In Swirls’ is ‘Remixed’ een zeer fijne winter-luisterplaat. (dw)

The History Of Apple Pie ‘Out Of View’ Marshall Teller/N.E.W.S.

The History Of Apple Pie is een Londense band die net als The Pains Of Being Pure At Heart en Vivian Girls verliefd is op het geluid van de befaamde C86-scene. Denk aan alles verzwelgende fuzzgitaren waarin zoete popliedjes schuilen die handelen over de perikelen waar tieners mee te maken krijgen. Niet bijster origineel en zeker niet zo sterk als grote voorbeeld ‘Belong’ van The Pains Of Being Pure At heart, maar best genietbaar. Op de toepasselijk getitelde afsluiter ‘Before Your Reach The End’ leent Joshua Third van The Horrors even zijn gitaargeluid en dat levert ook meteen de scherpste song op. Net die scherpte ontbreekt op het merendeel van de nummers. Maar voor een debuut is de balans over de hele lijn vrij positief. Groep om in de gaten te houden. (dm)

Hot Coins ‘The Damage Is Done’ Sonar Kollek tiv

Voor al wie zich ooit heeft bezondigd aan overdadig clubben, kan deze ‘The Damage Is Done’ misschien wel soelaas brengen. Zeker voor degenen die zich verloren in de excessen van het nachtleven en daarna te kampen hadden met angst en paranoia, want hierin

vond Danny Berman als Hot Coins de inspiratie voor zijn album. Een soundtrack voor de donkere kant van de dansvloer, zeg maar. Zo omschrijft de Schot opener ‘Geek Emotions’ als de track voor de eeuwige underdog, terwijl ‘The Only Way’ die vermoeide hipsterflair uitademt. Maar door zijn nummers in een aanstekelijke cocktail van postpunk, disco, kraut en electro te drenken, slaagt Berman er in het vege lijf weer te doen tintelen en verlangen naar de club. Laat de groove van ‘Freestyle Lover’ nog ruimte om te chillen, dan hebben de techslagjes van ‘New Beat’ eerder een opwekkend effect. Nuchter valt er van ‘The Damage Is Done’ al te genieten, dus stiekem zijn we benieuwd hoe het moet klinken met een heuse kater. Ooit komt dat er wel eens van. (kc)

The Irrepressibles ‘Nude’ Naked Design Recordings

‘Nude’ is het tweede album van zanger Jamie McDermott en zijn mini-orkest. De hoofdthema’s zijn (homo)seksualiteit, liefde en zelfbeklag en dat op een bedje van pathos. Een pathos die in vlagen mikt op absolute schoonheid, maar even vaak neigt naar over-dramatiek. De post-klassieke opener ‘Time Passing’ zet de toon, die in ‘Pale Sweet Healing’ wordt verder gezet, maar dan – jammer genoeg – uitmondt in een kitscherige symfonische climax. The Irrepressibles zijn op hun sterkst wanneer de zwoele tenor van McDermott (die vaak doet denken aan de stem van Anthony Hegarty) zonder veel tierlantijntjes wordt begeleid. Zoals in het prachtige ‘Tears (Prelude)’, waar een soulstem wordt gecombineerd met gregoriaanse zang of ‘Two Men In Love’: een piano, een stem en een bakje vol reverb dat uitvloeit in een barokke liefdesepos, zónder over the top te gaan. ‘Nude’ is soms prachtig mooi, maar verdrinkt even vaak in zijn overdaad. (dw)

Kursed ‘Miaow’ Eigen Beheer

Met een titel als ‘Miaow’ heb je zo katminnend YouTube mee, zo moet de bandleden van het Franse Kursed gedacht hebben. Spijtig genoeg voor hen is een schattig snoetje not a real plus in de rockscene. Met hun muziek die ze omschrijven als iets tussen Black Keys en Arctic Monkeys en met de intenties van Johnny Cash richt Kursed zich tot iedereen die ooit al eens radio heeft geluisterd maar met hun dansbare rock bereiken zij waarschijnlijk toch vooral een wat jonger publiek. Met nummers zoals ‘Tsa Tsa Tsu’, ‘Pirate Song’ en ‘Movie Star’ kunnen zij namelijk perfect een studentenfeest opleuken. Deze songs lijken, net zoals ongeveer de rest van de plaat, op Arctic Monkeys-nummers die zijn gemaakt voor een hitradio. Hierdoor klinkt het geheel niet slecht maar weet het ook nooit te overtuigen. (jdb)

RIFRAF advertentie Sigur Ros + Sir Yes Sir_Layout 1 15/01/2013 18:47 Page 1

DE MORGEN

“Fans van Radiohead, Wilco, Pavement of schurende gitaren zijn hier aan het juiste adres.” FOCUS KNACK

“Belpop’s best bewaarde geheim” HUMO

“Deze zanger Tijs Delbeke zouden wij meteen een vast contract geven...”

Valtari Mystery Film Experiment 16 kortfilms die je meenemen op een reis rond de wereld

05.04.13

POLAROID FICTION BED RUGS DVD & Blu-ray in de winkel op vrijdag 15 februari KABUL GOLF CLUB

OUT 15 FEB

13.04.13

mETAAL PAASKABAAL V DEBUT ALBUM WE SHOULD TALK OUT FEB 1

24.05.13

Lieu DE mUSiQUES acTUELLES DUNKERQUE

JA N / F É V / M A R S 2 0 1 3

mAJOR TOm, A BOwIE TRIBUTE

on cd /vinyl &

www.DEVELINx.BE Sigur Rós live in Vorst Nationaal 26 FEB

Like Sir Yes Sir on

Lieu DE mUSiQUES acTUELLES

DUNKERQUE JAN/FÉV/MARS 2013

YEAH! 7/2 Arno ★sold out★ 8/2 Burlesque Follies 13/2 JAmes WAlsh

w w w.4 e c l u s e s . c o m

16/2 17/2 18/2 20/2 21/2 22/2

the irrepressiBles We FloAt plAces (presented by FloAt FAll) red snApper ‘touki Bouki’ onemAn sX + FloAt FAll dAddy G (mAssive AttAck), suBmotion orchestrA, poldoore

cAleXico + the dodo’s ★sold out★ mAyA’s movinG cAstle isBells + FeW Bits cody chesnutt mAtisyAhu mAtisyAhu ★sold out★ meuris BoB loG iii the vAn Jets ZArA mcFArlAne, mAttheW hAlsAll, nicole Willis & the soul investiGAtors (leuven Jazz) 26/3 sir yes sir 10/4 stAFF BendA Bilili 12/4 Jools hollAnd

23/2 27/2 28/2 3/3 7/3 9/3 13/3 14/3 20/3 22/3

temps fort

joUrS

We WILL FOLK YOU #3

MUZIEK

CENTRUM

HET DEPOT

Martelarenplein 12

LEUVEN

T I C K E T S W W W. H E T D E P O T. B E • I N F O @ H E T D E P O T. B E • B I L B O L E U V E N • F N A C

design graphique : www.maximesudol.com

Earteam Jim James ‘Regions Of Light And Sound Of God’ Coop/V2 Records

Als Yim Yames nam hij een tribute-plaatje op met nummers van George Harrison maar een officieel solo-album had de frontman van My Morning Jacket nog niet uitgebracht. Tot nu. ‘Regions Of Light And Sound Of God’ is een plaat waarvoor Jim James zich liet inspireren door ‘God’s Man’, een graphic novel van Lynd Ward uit 1929 die via woordenloze kervingen in een boom verhaalt over verleiding, corruptie en ware liefde in het leven van een artiest. Op muzikaal gebied zijn de door James geproducete en zelf ingespeelde songs (enkel de strings en de percussie nam hij niet voor zijn rekening) filmischer dan de back catalogue van My Morning Jacket. Spacy funk (‘State Of The Art (A.E.I.O.U)’), een dromerige instrumental ((‘Exploding, Exploding, Exploding’), een treffende oldie (‘A New Life, A New Life, A New Life’) en low-tempo (softpop)grooves met een kitscherig elektronica-kantje (‘I Didn’t Know Til Now’): ‘Regions Of Light…’ heeft voldoende reliëf en knappe arrangementen in huis om Jim James ook op handen te dragen als een getalenteerde solo-artiest. (bvm)

had graag afgesloten met miaowkes! maar hij houdt het gewoon bij tof.

Lord Huron ‘Lonesome Dreams’ PIAS

Lord Huron is zowel een muzikaal als een visueel project van kunststudent Ben Schneider. De muzikale microbe kreeg hij van zijn vader tijdens kampeerweekendjes aan de oevers van Lake Huron. Hier leerde hij zijn eerste akkoorden en nadat hij zich nog enkele instrumenten (viool, contrabas...) eigen had gemaakt begon Lord Huron vorm te krijgen. Twee ep’s (‘Into The Sun’ en ‘Mighty’) beloofden veel goeds en naar het debuut werd met meer dan gewone belangstelling uitgekeken. De dromerige folkrock van Lord Huron nestelt zich vanaf song 1 in de buurt van Fleet Foxes om er niet meer weg te gaan. Een akoestische gitaar als leidraad, subtiele toetsen van de elektrische gitaar en zangpartijen met veel galm zijn dus ook voor Lord Huron de hoofdingrediënten. Gelukkig zijn er ook een aantal straffe composities aanwezig zodat het alsnog genieten is zonder dat je het gevoel hebt naar een kopie te luisteren. (ow)

Ziggy Marley ‘In Concert’ Tuff Gong/Rough Trade

Met zijn reggae for the masses maakt Ziggy, wellicht Bobs bekendste erfgenaam, het soort mainstream reggae dat niemand tegen de borst zal stuiten. Geruggensteund door een rits uitstekende muzikanten (voor de kenners: Santa Davis, Pablo Stennet, Takeshi Akimoto...) werden 14 songs van zijn meest recente tournee op plaat gezet met naast recent werk ook publiekslievelingen als ‘Tomorrow People’ en ‘Wild And Free’. Vakmanschap? Jazeker, maar voor (mc) mocht er wat meer vuur aan te pas komen.

Matmos ‘The Marriage Of True Minds’ Thrill Jockey

Waarom conceptalbums toch fantastisch kunnen zijn: ‘The Marriage Of True Minds’ van Matmos is een uit de hand gelopen parapsychologisch project gebaseerd op het Ganzfeld-experiment, dat buitenzintuiglijke waarnemingen test. Deelnemers werden afgezonderd in een donkere kamer terwijl oren en ogen werden afgedekt met koptelefoons en halve pingpongballetjes. Tijdens de proef werd witte ruis door de koptelefoons gestuurd en een zacht rood licht op de balletjes geprojecteerd, waarop de proefpersonen hun waarnemingen moesten beschrijven en zelfs mochten meezingen met de muziek die ze eventueel begonnen te horen.

De opnames hiervan dienden als blauwdruk voor het nieuwe Matmos album, en is me dat even een fantastisch album geworden. Knotsgek borrelende nummers als ‘Mental Radio’ of ‘Tunnel’ halen het beste uit de Warp-catalogus door de mangel, zwieren er een paar onderbewuste rariteiten doorheen, en verglijden uiteindelijk in de meest verknipte schizofrenie waarop je nog kan dansen. ‘E.S.P.’ is glamrock van de geschifte soort, ‘Teen Paranormal Romance’ klinkt als Prefuse 73 dolgedraaid in de Bermuda-driehoek, en ‘Very Large Green Triangles’ is een aaneenschakeling onverantwoord opzwepende knip- en plakbeats. Als dit allemaal in ons onderbewuste schuilt, begin die pingbongballetjes dan al maar door te snijden. (ts)

Mazes ‘Ores & Minerals’ Fat Cat Records

‘Ores & Minerals’ is de tweede plaat van het Londense Mazes. Hun specialiteit: lofi-indierock die stoelt op sterke songs en dito arrangementen. Hun groezelige sound komt misschien wat bescheiden over, maar laat je niet van de wijs brengen: deze luitjes hebben talent. Elk nummer dompelt je onder in een nieuwe sfeer en heel wat van hun melodieën gaan stevig in je gehoorgang kleven. Zeker checken dus. (eb)

Metaboman ‘Ja/Noe’ Musikkraude/Kompak t

Rare vogel, deze Metaboman. Een soort van melange van triphop, ambient en electro die niet zozeer goed of slecht, dan wel vreemd is. Veel clicks-’n-cuts verweven in de ritmes, met spoken word/crooner/vocoder erover die onsamenhangende teksten declameert… wij zijn er alvast niet uitgeraakt wat we hiervan moeten vinden. Op z’n best is het interessant en spitsvondig, maar wellicht krijgt de bezieler van dit plaatje maandelijks heel interessante pilletjes voorgeschreven waarvan wij het bestaan niet eens vermoeden. (mc)

Mr Vast ‘Grievous Bodily Charm’ Spezialmaterial Records

Ooit al gehoord van Wevie Stonder? Wel de frontman van dat nogal absurde Britse collectief (door het wereldwijde web al eens als de Monty Python van de muziek gesleten) heeft een soloplaat klaar als Mr Vast. En ja, ook solo blijft de man uitpakken met verbazende en komische collages van klanken, woorden en genres. Geen enkel nummer op de plaat is aan één genre toe te wijzen, eerder aan drie tegelijk. Neem ‘Bliss’: dat is ondermeer gevoelige pop, warse elektro en spooky vocals. Of ‘Henry The 8th’: metal, free jazz en weeral elektro. Het past allemaal wonderwel samen. Het voelt alleen wat vreemd aan in het begin.

Maar eens je daarover bent: topvermaak. Te ontdekken. (eb)

Niagara ‘Otto’ Monotreme

‘Otto’ is een knap debuut van de Italianen Davide Tomat en Gabriele Ottino ofte Niagara. Een leuke indieplaat die verschillende schuifjes open trekt. Een overzichtje? Opener ‘Eight’ is als Pinback en Sufjan Stevens die samen zweven op een wolkje. ‘Superbe’ slaat wild om zich heen met zijn wall of synths en prominente drumpartijen. ‘Seal’ is een nummer met elektrisch geladen zangpartijen op een bedje van ukelele en Animal Collective-gekheid. ‘Watershipdown’ laat je zweven in een koortsige drumtrip.‘Etacarinae’ klinkt als Grizzly Bear die infiltreert op ‘Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band’ en vervolgens een uit de kluiten gewassen Fuck Buttonske doet. ‘E.V.A.’ klinkt als een iets gespierdere Blonde Redheadtrack. ‘Galaxy Glacier’ verkent de wereld van Aphex Twin met zijn opgeknipte beats en ruimtelijke synths en afsluiter ‘Love Me Love Me’ draait een oubollig kozakkenlied door de elektronische molen. Fieuw! (dw)

Night Beds  ‘Country Sleep’  Dead Oceans/Konkurrent

De platenfirma positioneert hem tussen Mark Kozelek (Red House Painters, Sun Kil Moon), Gram Parsons en Jim James. Iets te veel eer misschien maar dat ‘Country Sleep’ na drie ep’s een volwaardig debuut is waarmee Winston Yellen aka Night Beds de juiste snaar raakt, is een feit. Gezegend met een stemtimbre zo ergens tussen Jim James, Andrew Bird en Robin Pecknold (Fleet Foxes) kom je al een eind ver en als de productie (strijkers, pedal steel…) ook nog eens aanvoelt als een warm deken weet je dat je met een geloofwaardige singer-songwriter te maken hebt. Zowel ingetogen nachtelijk als iets swingender (check zeker ‘Ramona’) een aanrader. (bvm)

Offshore ‘Bake Haus’ Big Dada/Ninja Tune/PIAS

Zelden hebben wij met zo’n gemengd gevoel naar een debuutalbum geluisterd als naar ‘Bake Haus’ van de Schotse producer Offshore. Zijn eerste grote visitekaartje - een mix van opgefokte flipperkastgeluiden, schichtige broken beats en akoestische arrangementen - laat zich beluisteren als het geluid van de toekomst. Helaas zal de

talentvolle Schot die toekomst door een vroegtijdig overlijden (amper 27!) zelf niet meer meemaken. Zonde, want met een combinatie van overstuurde gameriedels en poppy gitaarmelodieën vormde de man de missing link tussen de nerveuze wonky van Hudson Mohawke en de ietwat rechtlijnigere tracks uit de Ninja Tune-stal. Denk aan Rustie aan de waterpijp en u komt er wel. En dat gemengde gevoel? Enerzijds vinden wij het doodzonde dat ‘Bake Haus’ voor altijd het laatste wapenfeit zal blijven van de jonge talentvolle bloke. Anderzijds klinkt-ie zo futuristisch dat de muzikale geest van Offshore nog wel een hele poos in de underground zal rondwaren. (wd)

ALtERNaTIVE ONLiNE-RECORDStORE

The Olympic Cyclone Band ‘Season’s Greetings’ Jalapeno Records/Roug Trade

De kans is groot dat het met een soort spiegeleffect te maken heeft, maar hier op de RifRaf-redactie hebben we een vreemde fascinatie voor rare kwieten. Hebben ook de sloebers van The Olympic Cyclone Band een dergelijke mix van gruismeel, zaagsel en confetti in hun hoofd? Deze conceptplaat is opgedragen aan de geboorte van Jezus, en vermoedelijk nog meer aan de hijgende os en de goedaardige ezel die daar getuige van waren. Denk aan het gevoel je krijgt wanneer je geen enkele winkel meer durft binnen te stappen uit angst voor de cheesy kerstmuziek die er weerklinkt. Net op dat moment marcheert de dorpsfanfare voorbij, verkleed in rendieren op rolschaatsen. Enter ‘Season’s Greetings’. Er zijn twee mogelijkheden. Ofwel haalt u dit album na 7 seconden door de blender en voedert u de fijngemalen resten aan de kippen van de overbuur, ofwel zingt u de hele rit uit, reist u naar Groenland en opent u er een boetiek met keukenaccessoires voor zilversparren. (mvm)

Christine Owman ‘Little Beast’ Glit terhouse Records/V2 Records

Zweden heeft nogal een reputatie als het op vrouwen aankomt en Christine Owman moet zowat tot de top behoren. Met ‘Little Beast’ heeft zij

POP UIT NCIES DE PROVI S DIRECTIVE MIDNIGHT FEBRUARI DONDERDAG 14 BRUSSEL

KULTUURKAFFEE,

TLER HORSE AN RETUM) U O B R (W/ A BRUARI WOENSDAG 27HASFESELT

MUZIEKODROOM,

YS ILLES OK COWBOLIKE MARIA) THE DEV A SAINTS) E LT E IV D R (W/ (W/ D BRUARI VRIJDAG 15 FEHAS SELT

MUZIEKODROOM,

MIAVA BRUARI NEM ZATERDAGBLA16CKFE BOX TER DILFT, BOR

LIVE IT UP -

N PATROL PROTECTIO N O T R PINKE BRUARI ER, LEFFINGE ZATERDAG 16SFE - CAFE DE ZWERV

ROUGH DIAMOND

VRIJDAG 15 MAAR

4AD, DIKSMUIDE

LES THE DEVIL MAART ZATERDAG 23EUW EN

JH DE MANS, ME

/ KOKOMO E) MOVOCO (W SING VOIC + OUR CEA T

ZONDAG 24 MAAR

JOC IEPER, IEPER

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE

100% PUUR: ONTDEK DE NIEUWSTE BELOFTEVOLLE BANDS VAN HET MOMENT

CROCKS4_RifRaf7_100x140.indd 1

13/01/13 Terwijl hypecats zich blind staren op het speuren naar de nieuwste sensaties, weet Gonzo (circus) al bijna 20 jaar vernieuwende muziek en cultuur naar waarde te schatten. In woord, beeld en geluid: elke twee maanden vind je bij Gonzo (circus) de gratis en onafhankelijk samengestelde Mind The Gap-cd.

Maak nu gebruik van deze speciale aanbieding en neem een jaarabonnement voor het introductietarief van slechts € 30,- (i.p.v € 45,-). Vul de bon in! Of ga naar www.gonzocircus.com/abonnement voor een abonnement met welkomstgeschenk of een proefabonnement. www.gonzocircus.com

Ja, ik wil een jaarabonnement voor het introductietarief van € 30,- (i.p.v. € 45,-) Naam Adres PC + Gemeente Land E-mail

opsturen naar: Virtumedia Postbus 595 3700 AN Zeist

21:13

CHECK WWW.100PROCENTPUUR.BE VOOR MEER INFO

Earteam Christopher Owens ‘Lysandre’ Turnstile/PIAS

Afgelopen zomer zorgde Christopher Owens voor een kleine schokgolf door na amper twee langspelers de stekker uit Girls te trekken. Een vreemd manoeuvre, aangezien Owens zowat de verpersoonlijking van Girls was. Zat er een haar in de boter met bassist en producer Chet White? Of was Owens het concept van zijn band gewoon zat? Voorlopig blijven die vragen onbeantwoord, maar met ‘Lysandre’ neemt de solocarrière van Owens alvast een indrukwekkende start. ‘Lysandre’ is een conceptplaat geworden, waarvan de oorsprong teruggaat tot de eerste Girls-tournee in 2008, toen Owens zijn hart verloor aan een Frans meisje. Op het album volgen we Owens van thuisbasis San Francisco naar Frankrijk en vervolgens, boordevol melancholie, opnieuw richting Amerikaanse Westkust. Muzikaal ligt die tocht in het verlengde van Girls, maar dan meer ingetogen en, zowaar, mooier. Het half uur dat Christopher Owens volmaakt met ‘Lysandre’ is van een schoonheid die helaas veel te uitzonderlijk is. Het loslaten van Girls lijkt een juiste beslissing geweest te zijn. (jvb)

dan ook een bezwerende folkplaat te pakken die ons enkel aan de grootsten der vrouwen doet denken: Isobel Campbell, Alison Krauss, Nico en Karin Dreijer Andersson. Tel hier de guestvocals van Mark Lanegan bij - beluister het heerlijke ‘One Of The Folks’ - en je weet dat er heel wat spanning in de lucht zal hangen. Mede door Owmans instrumentarium van cello, ukulele, zaag en banjo is ‘Little Beast’ een bezwerende plaat geworden die zowel voor slaapkamermysterie als voor festivalweidehysterie kan zorgen. De meest intieme en intense momenten van de plaat opnoemen, is onbegonnen werk maar ‘Day 1’, dat enkel plaats biedt voor Owmans zang- en ukulelepartij, zou menig soundclash doorstaan. Op ‘Little Beast’ doet Owman niets minder dan verleiden, bezweren en overtuigen! Wat (jdb) betreft mag Mark Lanegan nog heel wat muzikaal vrouwenhart sneller doen slaan.

ALtERNaTIVE ONLiNE-RECORDStORE

Proxy ‘Music From The Eastblock Jungles – Pt. 2’ Turbo Recordings/N.E.W.S.

Hoe Proxy op ‘Music From The Eastblock Jungles – Pt. 1’ al een heuse geluidsmuur sloopte, kon u al in de vorige RifRaf lezen. Ook in het tweede hoofdstuk van zijn debuutdubbelaar kiest de Rus niet voor de meest zachtaardige aanpak. Toch komt de kopstoot ditmaal minder hard aan, al vuurt Proxy met tracks als ‘Indian Film’ en ‘Cobra Combo’ nog steeds snoeiharde electropunk af. Op ‘Blood’ en ‘Audio 15’ drupt zo acid tussen de beats, terwijl in ‘9000’ een flard hiphop zich al riedelend tussen de electronica wringt. ‘Coke’ valt dan weer te omschrijven als een uitstap naar Oosterse pop, maar wel eentje die de moeite loont. Zelfs de zwaar techy ambient van ‘Nanomed’ klinkt wat apart, maar heeft toch zijn plaats op deze ‘Music From The Eastblock Jungles – Pt. 2’. Kortom, wie de volledige debuutplaat van Proxy in één ruk uitzit, zal murw worden geslagen en lichtjes verdwaasd achterblijven. En soms kan dat eens heel fijn zijn. (kc)

PVT

ca en gitaren. Met dat gegeven gaan de heren zo’n beetje alle kanten uit, gaande van gruizige new wave tot propertjes afgelikte synthpopmuziekjes à la Depeche Mode. Met name ‘Casual Success’ en ‘Love & Defeat’ zijn de moeite waard. (mb)

Marc Romboy & Ken Ishii ‘Taiyo’ Systematic/Intergroove

Technogrootheden onder elkaar! Labelbaas en producer Marc Romboy slaat de handen in elkaar met Ken Ishii om op deze ‘Taiyo’ 7 vernuftige tracks de wereld in te sturen. Zoals we van Ishii gewoon zijn, tekent hij met z’n muziek weer tal van beelden op ons geestesoog. De bright lights van de big city en de slopende, uitdagende, nachtelijke megapool duiken onmiddellijk op bij de tonen van opener ‘Gosa’ om daar ook bij het ochtendgloren van de kabbelende laatste tonen van ‘Der Strand’ te blijven kamperen. Tussendoor is het nog eens 5 tracks snoepen van Techno met een grote T. Beide heren zijn immers in vorm en leggen de lat voor de collega’s onmiddellijk zeer hoog. ‘Taiyo’ is alles wat techno moet zijn: bezwerend, hypnotiserend, inventief en nu en dan eens genadeloos dreunend. Klasse! (mc)

The Ruby Suns ‘Christopher’ Memphis Industries/V2 Records

The Ruby Suns lijken in hun loopbaan een grotendeels parallelle evolutie als Yeasayer door te maken. Hun eerste albums waren origineel in niet binnen de lijntjes kleurende eigenheid, waarna onder invloed van elektronica de sound van de bands een opmerkelijke toenadering richting pop deed. Op hun respectievelijke recentste albums hebben beide bands dan ook een verregaande elektronica-popmetamorfose ondergaan in vergelijking met hun debuut. Bij The Ruby Suns blikkeren de gladde synths en drumcomputers wel veel harder dan bij Yeasayer, wat hen iets meer richting discopop stuurt. Weg is de psychedelisch gestoelde indie van op ’Sea Lion’ uit 2008 of de maffe elektronica van ‘Fight Softly’. The Ruby Suns passen met ‘Christopher’ perfect in de muzikale tijdsgeest van tegenwoordig, genesteld ergens tussen Yeasayer en Purity Ring. Spijtige zaak voor wie van The Ruby Suns’ vorig werk hield; wie hen niet kende zal dit album zeker kunnen smaken als een eigenzinnige popparel. (sn)

‘Homosapien’

Alice Russell

Felte/N.E.W.S.

‘To Dust’

De vierde release van dit Brits-Autralische combo is een heel behoorlijk plaatje geworden dat het midden houdt tussen elektroni-

Differ-Ant Recordings/Rough Trade

Wie vertrouwd is met de ontzagwekkende keelklepel van Alice Russell weet waar we

naartoe willen wanneer we de recensie van haar nieuwe album beginnen met takken, bomen en vasthouden. Dat de Britse incarnatie van Chaka Khan hele UFO-pelotons terug naar Saturnus blaast wanneer ze een lage mi of een hoge la aanheft, weten we onderhand. Maar de vraag die ons nóg meer bezighoudt: welke Alice krijgen we te horen? Terwijl ze vorig jaar nog menige heup deed wiegen aan de zijde van Quantic, getooid in een kleurrijke dansjurk en geflankeerd door een batterij zuiderse percussie, keert ze op ‘To Dust’ terug naar de Britse mainstream soultraditie. Niet zeker waar de toch wat zwaarmoedige titel vandaan komt, maar de productie klinkt allesbehalve stoffig. La nouvelle Russell stuurt een hedendaags popgeluid met een blinkende, elektronische carrosserie de wereld in. Her en der ontwaren we de bluesy soul zoals die opsteeg uit de whiskyfles van Amy Winehouse, maar we hadden even goed Jill Scott of Jessie Ware kunnen noemen. Dat hebben we bij deze gedaan. (mvm)

Saffronkeira ‘Tourette’ Denovali Records

Het tweede album van de Sardiniër Eugenio Caria zou volgens de begeleidende tekst een elektroakoestische evocatie moeten zijn van het gigantische neurale netwerk van een menselijk brein. Dat opzet is ook geslaagd, want een mens wordt hier effectief neurotisch van. De trage, steriele soundscapes en de kleffe drones waarin zij af en toe uitmonden op ‘Tourette’ zijn niet veel meer dan afkooksels van Fennesz of Murcof, met nog een paar gemakkelijk beats om het geheel toch op te vrolijken. Het presenteert allemaal wel mooi, maar Saffronkeira klinkt jammer genoeg nog iets te hoogdravend om meer dan een paar luisterbeurten draaglijk te blijven. Breinpijn. (ts)

Shana Falana ‘In The Light’, ep Eigen Beheer

Het gebeurt niet vaak dat een in eigen beheer uitgebrachte debuut-ep helemaal vanuit New York bij de RifRaf-redactie belandt. De gelukkige is Shana Falana, een duo dat opereert op de grenzen tussen shoegaze, pop en weird folk. Stiekem zijn we ook heel blij dat dit plaatje tot bij ons geraakt is want Shana Falana weet wat van goede songs, heeft een volwassen sound en is niet vies van een avontuurlijk arrangement. ‘In The Light’ is dan ook een half uurtje genieten en wegdromen. Daarom: aanrader. Dit kleinood vind je waarschijnlijk niet in de gemiddelde platenzaak, maar een zoekbeurt op het internet zet je snel in de goede richting. (eb)

Sinkane ‘Mars’ Cit y Slang

“De biografie van een artiest krijgt nu en dan meer aandacht dan nodig, maar in het geval van Ahmed Gallab is ze essentieel om z’n muziek te begrijpen”, aldus Erik Harvey (Pitchfork) in z’n recensie van Sinkane’s tweede langspeler, uitgebracht door DFA. Harvey zou wel eens gelijk kunnen hebben. De nummers op ‘Mars’ vertonen nomadische neigingen en bevatten zowat alle hoofdstukken uit Gallabs levensverhaal. De sterke OostAfrikaanse invloed en de echo’s uit Bamako (zie Amadou & Mariam) en de zuidelijke Sahara (zie Tinariwen) staan symbool voor z’n kinderjaren in Soedan. De inbreng van gitarist George Lewis Jr (Twin Shadow) en bassist Ira Wolf Tuton (Yeasayer) belichamen Gallabs huidige Brooklyn state of mind. Deze multi-instrumentalist jamt met Caribou, Of Montreal en Born Ruffians, maar gebruikt Sinkane om z’n eigen geluid te boetseren. Het resultaat is kosmopolitisch. Een streep free jazz onderstreept de ongebondenheid, maar afsluiter ‘Carapundi’ omarmt met stompende soul en Spaans, teder gewauwel. (mvm)

Sum Or R ‘Ride Out The Waves’, lp Storme As He Walks

Zeldzame plaat van de maand komt van het doom/drone/sludge-duo Sum Or R. ‘Ride Out The Waves’ is enkel op vinyl te krijgen en heeft een oplage van slechts 300 exemplaren. De fans van het genre raden we toch aan om het op z’n minst eens te checken. Want dit is deftig spul. Donkere atmosfeer, maar met verbazend veel ruimte voor textuur. Zware gitaren, maar evengoed dreigende piano en andere eerder genrevreemde geluiden. Rustige opbouwende drones, maar ook loodzware riffs. Vandaar: de moeite. (eb)

Thao & The Get Down Stay Down ‘We the Common’ Ribon/V2 Records

De laatste keer dat we van de Amerikaanse met Vietnamese roots hoorden, was op de sublieme Thao + Mirah-collaboratie. Daar speelde Thao de losgeslagen tegenhanger van de iets meer timide Mirah en dat leidde tot een match made in heaven. Thao en Mirah gingen daarna elk hun eigen weg en nu stellen Thao en haar band hun derde borelingetje voor: ‘We The Common’. Thao brengt op deze langspeler gewoontegetrouw haar eigenwijze mix van country en folk in een modern popjasje. ‘We The Common’ werd een zeer genietbare plaat vol aangename verassingen, maar de ying van Thao komt nog altijd het best tot zijn recht in combinatie met de yang van Mirah. (pn)

Absynthe Minded

01/02 CC Strombeek 02/02 CC ‘t Getouw, Mol (sold out) 08/02 CC Het Perron, Ieper 09/02 CC Mechelen 15/02 The Boxz, Heist-o/d-Berg 16/02 De Casino, Sint-Niklaas 23/02 De Posthoorn, Hamont-Achel 26/02 Arenbergschouwburg, Antwerpen

Billie Kawende

04/02/13: AB - Brussel

STADT (B) 06/02/13: AB - Brussel 15/02/13: We Are O'pen @ Trix - Antwerpen 14/03/13; De Grote Post - Oostende 15/03/13: Muziekodroom - Hasselt

08/02 De Klinker, Aarschot (support) 19/02 Uitgelezen @ Vooruit, Gent 07/03 Kultuurkaffee, Brussel 16/03 N9, Eeklo (support)

Creature with the Atom Brain

LOVE LIKE BIRDS (B)

Delvis

01/02 St-Georges, Roeselare 08/02 De Klinker, Aarschot 16/03 N9, Eeklo

Geike

30/01 Arenbergschouwburg, Antwerpen 15/02 CC Muze, Heusden-Zolder 16/02 CC De Steiger, Boom 22/02 CC Casino, Blankenberge 23/02 C-Mine Cultuurcentrum, Genk

Internationals

31/01 GC De Kriekelaar, Schaarbeek

Joy Wellboy

HET ZESDE METAAL >VR 22 FEB

DE MENS >VR 1 MAA

09/02/13: De Casino - Sint-Niklaas 15/02/13: N9 Villa - Eeklo 17/02/13: De Grote Post - Oostende 02/03/13: Eden - Charleroi

MARCIN WASILEWSKI TRIO JAZZ

EBO TAYLOR & ODAPAJAN (GH)

>ZA 9 MAA EXTRA CONCERT

(PL)

THE BONY KING OF NOWHERE

13/02/13: De Kreun - Kortrijk 17/02/13: Trix - Antwerpen

VR 8 MAA UITVERKOCHT

CAROLINE SMITH (USA) 14/02/13: Madame Moustache - Brussel 15/02/13: N9 Villa - Eeklo 17/02/13: De Grote Post - Oostende

>VR 19 APR

DE BEREN GIEREN JAZZ

KISS THE ANUS OF A BLACK CAT (B)

Mira

02/02 CC Luchtbal, Antwerpen 08/03 De Djoelen, Oud-Turnhout

Puggy

14/02 CC De Grote Post, Oostende 11/03 Calamartes, Festival, A’pen

Roland

08/03 De Cultuurfabriek, Damme 20/03 AB, Brussel

Sherman

SX (B) 21/02/13: Het Depot - Leuven 23/02/13: De Kreun - Kortrijk 28/02/13: Handelsbeurs - Gent 01/03/13: Trix - Antwerpen 16/03/13: Belvedere - Namur 18/04/13: Muziekodroom - Hasselt 08/05/13: AB - Brussel

Sioen

02/02 CC Poorthuis, Peer 07/02 CC Kortrijk 16/02 CC Het Bolwerk, Vilvoorde 22/02 CC Stroming, Evergem 01/03 CC Brugge 02/03 CC Merksem 08/03 CC De Meent, Alsemberg 09/03 CC Het Perron, Ieper

Steak Number Eight

02/03 AB Bota @ Botanique, Brussel 07/03 MOD, Hasselt 08/03 De Kreun, Kortrijk 09/03 4AD, Diksmuide 12/03 Vooruit, Gent 16/03 Wollewei, Turnhout

The Bony King of Nowhere 31/01 CC Ter Vesten, Beveren 02/02 CC Het Perron, Ieper 09/02 CC Casino, Houthalen-Helchteren 13/02 AB, Brussel 15/02 De Roma, Borgerhout 20/02 Vooruit, Gent 09/03 CC De Spil, Roeselare 21/03 CC Ter Dilft, Bornem 22/03 CC De Grote Post, Oostende

Walrus

13/03 AB, Brussel (album presentation) 21/03 De Boesdaalhoeve, St-G-Rode

WWW.DESPIL.BE - ROESELARE - 051 265 700

beursschouwburg

23/02/13: Artefact Festival @ STUK - Leuven

MAPS & ATLASES (USA) RACHEL GRIMES (USA) LOCH LOMOND (USA) 03/03/13: De Grote Post - Oostende

DAVID BAZAN (USA) 04/03/13: Cafe Video - Gent

we sa

27/02/13: Piano Anders @ CCHA - Hasselt

RAPE BLOSSOMS (B) 05/03/13: Les Ateliers Claus - Brussel

30 2

The Ruby Suns (NZ) O. Children (UK)

13 we 20

The Black Heart Rebellion (BE)

Space Aliens From Outer Space (SPC) & Black Monolith Space Quest (SPC)

Thot (BE)

The Germans (BE)

13 16

Wild Boar & Bull Brass Band (BE)

Hidden Orchestra (UK)

In collab. with AB Concerts

THE SEA AND CAKE (USA) 05/03/13: Botanique - Brussel

STUURBAARD BAKKEBAARD (NL) 06/03/13: Cafe Video - Gent

MUGISON (IS) 10/03/13: AB - Brussel * * support for OF MONSTERS AND MEN

SUKILOVE (B) 14/03/13: De Grote Post - Oostende

22 we 27

14/03/13: De Roma - Antwerpen 27/03/13: Rednoise - Brugge 20/04/13: Emotions - Bilzen

Nieuwpoort 18 9000 Gent Phone: +32 (0)9 233 06 02 info@toutpartout.be http: www.toutpartout.be

April

Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman

sa fr

MARCO Z (B)

for more concerts : www.toutpartout.be

More bands, info & dates: BUSKER.BE

(DK)

VALGEIR SIGURDSSON (IS)

25/02/13: CC De Grote Post - Oostende

15/02 Cultuurkapel De Schaduw, Ardooie

AGNES OBEL

January

Bigband

26/01 CC Brugge 02/02 CC Hasselt 07/02 CC Zwaneberg, Heist-o/d-Berg

>DI 14 MEI NIEUWE DATUM

February

and her magnificent

15/02/13: STUK - Leuven 16/02/13: We Are O'pen @ Trix - Antwerpen 05/04/13: CC Maasmechelen - Maasmechelen

March

01/03 AB Bota @ AB, Brussel

Lady Linn

>Z0 27 JAN

GO CHIC (TW) 06/02/13: Cafe Video - Gent 07/02/13: AB - Brussel * 08/02/13: AB - Brussel * 09/02/13: AB - Brussel * * support for GOOSE

16/02 We Are Open @ Trix, A’pen

TRUST (CA)

30 5

Tina Dico (DK) & Helgi Jonsson (DK) Freaky Age (BE) & Noble Tea (BE) Headphone (BE) & Few Bits (BE) Flat Earth Society (BE) Teen (US)

concerts

Earteam Villagers ‘{Awayland}’ Domino/V2 Records

Villagers en de ontdekking van elektronica dankzij een lastige writer’s block. Dat leverde in 2012 al de ver vooruitgeschoven single ‘The Waves’ op. Het bloedmooie pareltje dat verzeilt in weerbarstige chaos die er toe doet, is net als de pulserende en met strijkers aangeklede wals ‘Grateful Song’ en ‘Nothing Arrived’ (een award voor dit instant catchy popnummer!) één van de hoogtepunten van ‘{Awayland}’. Niet dat de toegevoegde elektronica iets verandert aan de identiteit van Villagers. Ook op de opvolger van ‘Becoming A Jackal’, het in 2010 bejubelde debuutalbum vol indie folk, is Conor O’Brien een in wezen ambachtelijke songsmid met een sierlijk en verfijnd gevoel voor smaakvolle (treurwilg)muziek. De optredens in het voorprogramma van Grizzly Bear waren terecht en O’Brien heeft zichzelf nog meer op de kaart gezet met ‘{Awayland}’. Heel mooie tweede plaat. (bvm)

Tomahawk ‘Oddfellows’ Ipecac Recordings/Konkurrent

Na ongeveer vijf jaar radiostilte verbreekt Tomahawk, de supergroep rond Mike Patton, de stilte. Van de eigenzinnige weg die de heren op voorganger ‘Anonymous’ waren opgegaan zijn ze op ‘Oddfellows’ gelukkig teruggekomen. De plaat wordt op gang getrokken met een drum die onweer doet vermoeden. Toch lijken de snedige riffs en de ietwat puffende sound toch maar een storm in een glas water vergeleken met single ‘Stone Letter’ die er lekker vandoor raast. Ook op een lager tempo weet de band te overtuigen want het mysterieuze ‘I Can Almost See Them’ is misschien wel de meest beklijvende track van het album. Met het opzwepende ‘South Paw’ komt de plaat weer in een stroomversnelling terecht maar hierna is de opwinding zoek. Op ‘Oddfellows’ is de terugkeer naar de sound van weleer onmiskenbaar maar de noodzaak van de muziek lijkt verdwenen. De riffs snijden niet meer zo diep en de meeste songs klinken vermoeid. Gelukkig biedt de plaat genoeg knallers om van ‘Oddfellows’ een lekkere plaat te maken. (jdb)

Toro Y Moi ‘Anything In Return’ Carpark Records

Het tweede werkstuk van Toro Y Moi, oftewel Chaz Bundwick voor de burgerlijke staat, moest een popplaat worden. Maar hoezeer de man ook boetseert, de warme chillwave krijgt hij niet uit zijn tracks gekneed. Niet dat we ons daaraan storen, want de sensuele soulgloed die nummers als ‘So Many Details’ en ‘Rose Quartz’ vergezelt, leent zich perfect tot wegdromen naar hogere sferen. Ook het electropoppy ‘Cola’ voelt zweverig aan, wat enkel de nesteldrang in de zetel vergroot. Zelfs het vrij cheesy ‘Studies’ doet daar weinig afbreuk aan. Pas naar het einde van deze ‘Anything In Return’ toe slaagt Bundwick erin een poppy feel in nummers als ‘Day One’ en ‘How It’s Wrong’ te verwerken, die dan wel heel glitchy en disco aandoen. Dat deze nieuwe plaat van Toro Y Moi de eerder gemaakte belofte niet volledig inlost, houdt geen reden te zijn voor bittere treurnis. Wat je er voor in ruil krijgt, is zeer zeker te pruimen. En dat is toch al heel wat in deze tijden. (kc)

Tosca

dien met vaste regelmaat uitstekende plaatjes uit die downtempo, jazz en vooral dub hoog in het vaandel dragen. ‘Odeon’, de zesde boreling ondertussen, is een opvallend donker, introspectief werkstukje geworden, waarbij de nadruk even goed op songs als op grooves ligt en waarin de gastvocalisten een sleutelrol krijgen toebedeeld. Met momenten neigt het zelfs naar Neue Deutsche Welle begot... Boeiend plaatje. (mb)

Veronica Falls ‘Waiting For Something To Happen’ Bella Union

Veronica Falls laat op de tweede plaat, ‘Wainting For Something To Happen’, horen dat de bandleden nog lang niet uitgezongen zijn en dat er nog marge is voor groei in hun sound. Aan het onstuimige en soms rammelende geluid van hun debuut is flink geschaafd om de mooie vocale harmonieën van Roxanne Clifford (zang, gitaar) en Patrick Doyle (zang, gitaar) en de loepzuivere en tintelende gitaarpartijen tot hun volle recht te doen komen. Een beetje zoals in de traditie van female fronted indie bands uit de jaren ‘90 als The Sundays, Belly, Mazzy Star… Ondanks een herkenbaar geluid zonder al te veel verrassingen weet Veronica Falls 13 pretentieloze poppareltjes bij elkaar te schrijven. (ow)

The Virginmarys ‘King Of Conflict’ Cooking Vinyl/V2 Records

De debuutplaat van het jonge rocktrio The Virginmarys uit Macclesfield, UK, wordt op geheel typisch Britse wijze onthaald en gehypet. Een nieuwe Engelse rock-hoop, mega rocksterren in spe, de vergelijking met de grootste namen die je kunt verzinnen, dat kom je dan tegen in de gespecialiseerde pers. Laat ons elkaar niks wijsmaken, het is overdreven. Maar aan de andere, en even valabele kant, Her Majesty’s onderdanen herkennen als geen ander een goeie song en sound. En dat hebben The Virginmarys absoluut! Met een gezond bruisende mix van bluesrock, strakke postpunk, dwarse indie en poppy catchiness, doen ze sterk denken aan The Vines. Noem het een vroege Stereophonics gekruist met Arctic Monkeys, een streepje The Hives met AC/DC en tegelijk wat Sham69 ertussen gedraaid. Eigenlijk is The Virginmarys gewoon een lekkere, stevige, enthousiaste rockband zoals iedereen ze al eens graag heeft. (dg)

Wave Machines

‘Odeon’

‘Pollen’

!K7

V2 Records

Het samenwerkingsverband van Rupert Huber en Richard Dorfmeister maakte furore tijdens de Vienna sound-hype (die ze zelf zo’n beetje hebben uitgevonden) en bracht sinds-

Het vervolg op het drie jaar oude ‘Wave If You’re Really There’ van Wave Machines klinkt minder springerig, maar is nog steeds funky as hell. De twee voorop gestuurde singles

‘Ill Fit’ en ‘I Hold Loneliness’ liggen nog het meest in de lijn van het debuut. De andere nummers zijn minder radiogevoelig en doen in het beste geval denken aan het werk van Twin Shadow. Helaas blijft het niet altijd even sterk. Het tweede deel van het album zakt een beetje ineen waardoor we de aandacht een beetje verliezen. De elektronische omkadering weet niet altijd te boeien. Eenmaal het tempo naar beneden gaat blijkt de sound van Wave Machines iets te weinig om het lijf te hebben. Landgenoten Alt-J weten met even veel middelen een veel spannender universum te creëren. We vrezen dan ook dat ‘Pollen’ het collectieve geheugen van 2013 niet zal overleven. (dm)

Wu-Block ‘Wu-Block’ Modulor/V2 Records

Het is ondertussen bijna twee decennia geleden dat D-Block en Wu-Tang respectievelijk met ’Money, Power & Respect’ en ’Enter The Wu-Tang’ het hiphopgenre voor altijd veranderden. Moest ‘Wu-Block’, dat het beste van beide iconen bundelt, rond de eeuwwisseling uitgekomen zijn, had het kunnen rekenen op een gigantische hype. Maar in tijden dat hiphop in een limbo tussen leven en dood is, ligt niemand er echt wakker van. Spijtig wel, want de samenwerking tussen deze crews vat lyricaal en qua beats perfect samen waar de Amerikaanse eastcoast voor staat. Hoogtepunt is zonder twijfel het rauwe ’Take Notice’ dat perfect wordt opgevolgd door het prachtige en tevens enige trage nummer ’Drivin’ Round’, waar niemand minder dan Erykah Badu het refrein voor haar rekening neemt. Voor fans van échte gangstarap zou ik zeggen: zet het volume van je koptelefoon open, zet je kwaadste gezicht op en waan je met deze plaat even in het Brooklyn van 1999. (nfm)

Yes Sir Boss ‘Desperation State’

V/A ‘Kitsuné Parisien III’ Kitsuné Records

Terwijl sommige Fransen halsstarrig hun land de rug toekeren, slaagt Kitsuné er toch maar weer in om een nieuwe batterij jong talent op te diepen. Deze derde plak uit de ‘Parisien’- reeks presenteert wederom een roedel hongerige jonge wolven die hun songs nog in elkaar knutselen in de intimiteit van hun slaapkamer, zonder daarbij aan magie in te boeten. De zware wavy synths van Toys verleiden, net als de chansonelectro van Cinema op ‘UV’. Zweven doen we met het fijntjes dansbare ‘Air France’ van Joris Delacroix, waar ‘Color’ van G.A.Y je dan weer op een indiewolk dropt. La douce France, niet? (kc)

V/A ‘Ben UFO. Fabric Live 67’ ‘Zip. Fabric 67’ Fabric/N.E.W.S.

De eerste Fabric-compils van het nieuwe jaar rollen binnen op de redactie, en Ben UFO mag de 67ste ‘Fabric Live’ voor z’n rekening nemen. Geen recht voor de raapse elektro of techno, maar wel behoorlijk aanstekelijke stuff met veel ruimte voor wat meer experimentele beats van Delroy Edwards, Tim ‘Love’ Lee, Minimal Man en Herbert. Het knettert en knispert dat het een lieve lust is, en zo is 2013 meer dan goed begonnen. Lekker! Andere koek is de mix van Zip. Ook hij kiest voor wat meer obscure tracks die schipperen tussen (deep)house en techno, maar daar waar Ben UFO onmiddellijk bij de pinken is, kostte het ons meer moeite om warm te lopen voor deze mix. Ondanks een aantal leuke dingen - Nail, Terrence Dixon en G. Marcell - blijft alles wat in de startblokken steken. (mc)

Stone’d Records

V/A

Eerste plaat op het label van soulwonder Joss Stone, is niet voor één gat te vangen. De onverwachte mix van ska, reggae, jazz en funk, voorzien van strakke riffs zou een explosief geheel kunnen creëren. Live werkt dit gewoonlijk als een lont aan een kruitvat maar op plaat lijkt de vonk niet helemaal over te slaan. Verdienstelijke opwarmertjes als ‘Mr Happy’, ‘Till You Get Yours’ en het door Joss Stone herself van een flinke portie soul voorziene ‘Mrs #1’ (heeft ze het hier over haar zelf?) kunnen niet beletten dat de meeste songs met een sisser aflopen en het feestje nooit echt in gang gestampt wordt. (ow)

‘Treasure Hunting’, 2cd Astrolab

Wie zijn electro graag breed uitgesmeerd en lang uitgesponnen krijgt, heeft een vette kluif aan deze ‘Treasure Hunting’. Midtempo tracks van o.a. Toby Tobias, Raudive en DJ Kaos waar vrij veel ruimte is voor synthpop, folktronica en mellow, poppy electro. Met tracks die vaak makkelijk voorbij de kaap van 6 minuten gaan, is dit soms te lang naar onze smaak, maar voor de kleine uurtjes en de laatste loodjes doen ze het wellicht nog vrij aardig. (mc)

cultuurcentrum hasselt

tickets & info: www.ccha.be cultuurcentrum Hasselt, Kunstlaan 5, B-3500 Hasselt

dez mona & box sÁga za 02.03.13 colin stetson do 19.02.13

WO 27.02.2013 — 20 u

Piano_anders #3 Fabrizio

Paterlini Haines rachel Grimes Greg

RAF ad jan 2013 .indd 1

10/01/13 13:31

Howe Gelb / bRZZVll / balmoRHea DanDylion / linton Kwesi JoHnson el JuntacaDáVeRes / tHe RHytHm JunKs siR yes siR & maya’s moVinG castle

GeiKe belpop bonanZa met Jan DelVaux & DJ bobby ewinG 12.02 James walsH (staRsailoR) 26.02 absyntHe minDeD Few bits 12.03 steVen wilson & banD 13.03 an pieRlé solo 15.03 Ramsey nasR & mauRo pawlowsKi 30.01 02.02

Arenberg | Openluchttheater Arenbergstraat 28 | 2000 Antwerpen ticket@arenbergschouwburg.be

36 Artefact

vrijdag 01 februari

13 t/m 22 februari STUK en Het Depot, Leuven

Andy Stott Kulturama bestaat niet meer, Artefact gelukkig nog wel want we blijven razend benieuwd naar wat er allemaal gebeurt in elektronica en aanverwante genres. STUK is al jaren de vaste waarde. Dit jaar programmeert Het Depot voor de eerste keer ook een reeks concerten onder die noemer. Spanning en kwaliteit zijn de sleutelwoorden. Zo serveert STUK Actress (13 feb), Forest Swords en Kiss The Anus Of A Black Cat (15 feb), Andy Stott en Vladislav Delay (21 feb), een labelnight van het toonaangevende Tri Angle met Vessel, The Haxen Cloak en Evian Christ (22 feb) en Valgeir Sigurðsson, Ital Tek, Lone en Moodprint (23 feb). Het Depot krijg ook heel mooi volk over de vloer: The Irrepressibles (16 feb), We Float Places (17 feb), het legendarische Red Snapper (18 feb), Oneman (20 feb), SX (21 feb) en Submotion Orchestra en Massive Attack’er Daddy G (22 feb). Voor ticketprijzen – sommige concerten zijn zelfs gratis - en veel meer info, check je www.stuk.be of www.hetdepot.be.

We Are Open 14 t/m 16 februari Trix, Antwerpen

King Dude, Man From the South @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Gnawa de Bruxelles @ De Centrale, Gent, decentrale.be Yaran @ Molière, Brussel, muziekpublique.be Early Adopter, Wine & Cookies @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Tis Gebeurd @ Zappa, Antwerpen, zappaworld.be The Joy Formidable @ Botanique, Brussel, botanique.be The Black Heart Rebellion @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Aurélia @ Salle Fabry, Brussel, art-culture.be Clutch, Hark @ VK*, Brussel, vkconcerts.be Absynthe Minded @ CC, Strombeek-Bever, strombeek.be Douglas Firs @ N9, Eeklo, n9.be Ben Dj, Flashh, Padawin, le Clan D’Estinnes, DJ Moule, Odilon, Reservoir Dub, Tuffist, Babes D, Skar, Rock Me On Electro, Tringle Loop Machine, Gaetano Fabri @ Espace Marivaux, Brussel Don Carlos, Dub Vision Band; DJ Day, J-Rocc, DJ Lefto @ Vooruit, Gent, democrazy.be De Kift @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Delvis @ St-Georges, Roeselare de portables, Fence, Movoco @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Paul Kalkbrenner @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu O.Children @ CarréRotondes, Luxembourg, Lu, rotondes.lu Pauline Croze, Amanda Mair @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zaterdag 02 februari Sioen @ ‘t Poorthuis, Peer Reiziger & Friends @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Sir Yes Sir @ De Zolder, Kalmthout Arno; We The Kings @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Radio Modern: Smoky Joe Combo @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Upsidownia, Donuts, Eric @ Le Biberium, Brussel, bitchybutch.be The Bony King Of Nowhere @ CC, Ieper Tamikrest @ N9, Eeklo, n9.be Karsu Dönmez @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Rad Van Tong: Tourist, Uberdope, Irri & Hugo, Tiewai, Scale & Kilogram, Froze En Raab, Perverz, Ntrek, De Lang, Nasta En Niz, Batteraaf, Power Ende Mauz @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Ancient Methods, Ontal, Les Cacophoneuses, Face Down @ La Raffinerie, Brussel, fondation-sonore.org Absynthe Minded @ CC ‘t Getouw, Mol Belpop Bonanza: Jan Delvaux & DJ Bobby Ewing @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Beach, Ping Pong Tactics, Vanessa Omaga, 3J, Irani de Coninck @ Scheld’apen, Antwerpen, scheldapen.be Miar @ CC, Luchtbal Cali @ AB, Brussel, abconcerts.be Lady Linn and het Magnificent Bigband @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Nemir, Matador, Lomepal & Caballero, Masta Pi, Siku Siku, Blaps Muzik, LaBelge @ Botanique, Brussel, botanique.be Golden Earring @ Kursaal, Oostende, kursaaloostende.be De Kift, Herr Seele @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Royal Republic @ Den Atelier, Esch/Alzette, Lu, atelier.lu Zita Swoon Group @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu

zondag 03 februari

Tomàn © Jelle Vermeersch Dikke feest, elk jaar opnieuw tijdens We Are Open in Trix. Hoogdag voor de Belgen ook, want het programma kleurt ook nu weer helemaal zwart-geelrood. En de line-up is behoorlijk indrukwekkend. Zo palmen op donderdag 14 februari Freaky Age en Drive Like Maria de Bar in, Protection Patrol Pinkerton, Paon en The Van Jets doen hetzelfde met de Club. Vrijdag kan je niet alleen in de Bar en Club terecht, ook in de Foyer vind je bands. Beach, The K, Dans Dans en Vandal X spelen in de Bar, Flath Earth Society, De Portables, Stadt, Raketkanon en Sir Yes Sir in de Club, Low Vertical, Echo Beatty, Condor Gruppe en Dan San in de Foyer. Zaterdag 16 februari is ook zéér goed gevuld met Believo!, BRNS, Flying Horseman (solo) en Mauro’s Hitsville Drunks in de Bar, Few Bits, The Germans, Creature With The Atom Brain, Hong Kong Dong en Tomàn in de Club, en Douglas Firs, Stacks, Kis The Anus Of A Black Cat en Soldout in Foyer. Nog niet overtuigd? Check dan de ticketprijzen. Donderdag betaal je 14 euro, vrijdag en zaterdag zelfs maar 12 euro. En voor amper 20 euro ben je er drie dagen op rij bij. 31 bands voor 20 euro... ongezien, me dunkt! Nog meer weten? Check www.trixonline.be.

Royal Republic, Her Bright Skies @ Vooruit, Gent, democrazy.be The Datsuns @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Radio Modern: Ray Gelato & His Giants @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Tamikrest @ Trix, Borgerhout, trixonline.be Xiu Xiu, Eugène S. Robinson, Je Suis Le Petit Chevalier, Unhappybirthday @ Ateliers Claus, Brussel, buzzonyourlips.be Platen- & CD-Beurs @ Grenslandhallen, Hasselt, kdxfairs.be Kendrick Lamar @ AB, Brussel, abconcerts.be Les 100 Grammes de Têtes, DJ Flying Platane @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Maximilian Hecker @ Botanique, Brussel, botanique.be The Spinto Band, Elegant Fall @ Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com Dropkick Murphys @ Atelier, Esch/Alzette, Lu, denatelier.lu

maandag 04 februari Passenger, Stu Larsen @ Botanique, Brussel, botanique.be Darkstar, Trust @ AB, Brussel, abconcerts.be Indians @ Huis 23, Brussel, abconcerts.be Maximilian Hecker @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu

dinsdag 05 februari Tiny Legs Tim @ Avenue De Polka, Wevelgem, facebook.com/ Stinstage Foxygen @ Botanique, Brussel, botanique.be Blaudzun, Mister & Mississippi @ AB, Brussel, abconcerts.be

woensdag 06 februari Sir Yes Sir, Stadt @ AB, Brussel, abconcerts.be Unknown Mortal Orchestra, Spectral Park @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Propulse: Twin, Vegas, Li-Lo*, The Waow, Carl et Les Hommes Boîtes @ Botanique, Brussel, botanique.be Metz, Cheyenne 40 @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Go Chic @ Café Video, Gent, cafevideo.be Gallon Drunk, Mama Rosin, King Dude @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

gigs parties festivals

fev 13

donderdag 07 februari Randieri Samora @ T.A.G., Brussel, soireescerises.over-blog.com Maya’s Moving Castle @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Propulse: Scarlett O’Hanna, The Annarbor, Le Bath Club, Leaf House, Yew @ Botanique, Brussel, botanique.be Nev @ De Centrale, Gent, decentrale.be Sortilegia, Teitanfyre, Sargeist, One Tail One Head @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Lady Linn And Her Magnificent Bigband @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, zwaneberg.be White Mystery @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Tweak Bird, Electronic Noise Machine @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Sioen @ CC, Kortrijk Howe Gelb @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Arno @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Amparo Sanchez @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Carla Cook Quartet @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be A Filetta, Paolo Fresu @ Schouwburg, Leuven, 30cc.be Jim Cole, Tutu Puoane, Sofie & Kevin @ De Warande, Turnhout, warande.be Goose, Go Chic @ AB, Brussel, abconcerts.be Salif Keita @ Den Atelier, Esch/Alzette, Lu, atelier.lu Dinosaur Jr. @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu Jur @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Cali, Le Yeti, Blind Horses @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

vrijdag 08 februari Magnetron Music revue: De Jeugd Van Tegenwoordig, Seymour Bits, aka The Junkies, Le Le, Gifted, Fatima Yamaha, Rimer London, Staygold, Coevorduh, Young Marco @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Imaginary Family, Lotte Dodion, Nu Nog Even Niet, Stoomboot, Dobberman, Kila & Babsie @ Vrijstaat O., Oostende vrijstaat-o.be, vrijstaat-o.be Orquesta Tanguedia @ De Warande, Turnhout, warande.be Killer Mike @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Sammy & Bosco Trio @ Molière, Brussel, muziekpublique.be Tweak Bird, Shiko Shiko @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Portrait; Hatchling, Doganov @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be The Van Jets @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be The Bony King Of Nowhere @ Caserne Fonck, Liège, lesardentesclub.be The Black Heart Rebellion, Kins @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Propulse: Vitas Guerulaitis, Madé J., Deepshow, Castles, The Fouck Brothers @ Botanique, Brussel, botanique.be Chris Watson @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Critical Sound Brussels: Kasra, Emperor, ... @ KK, Brussel, kultuurkaffee.be Capsule @ Oude Badhuis, Antwerpen Billie Kawende @ JC De Klinker, Aarschot, jcdeklinker.be Göksel @ De Centrale, Gent, decentrale.be Al Tarba, Enkephalin, Sparkling Bits @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Cult Of Fire, Svartidaudi, Pseudogod, Horna, Mare/Black Majesty @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Absynthe Minded @ CC Het Perron, Ieper de portables, Tomàn @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Françoiz Breut @ Rayon Vert, Jette Goose, Go Chic @ AB, Brussel, abconcerts.be Delvis @ JC De Klinker, Aarschot, jcdeklinker.be Dranouter Roots Rally halve finale @ N9, Eeklo, n9.be Rea Garvey; Amatorski @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu Dirty Phonics @ den Atelier, Esch/Alzette, Lu, atelier.lu Fritz Kalkbrenner @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

zaterdag 09 februari Magnetron Music revue: De Jeugd Van Tegenwoordig, Le Le, Willie Wartaal, Rimer London, Seymour Bits, Coevorduh... @ De Warande, Turnhout, warande.be Metal Battle preselektie @ Café de Witte Non, Hasselt Serial Killaz, Lenzman & Icicle, Macky Gee, Jayline @ Zappa, Antwerpen, zappaworld.be Love Like Birds, Pauwel De Meyer & Band @ De Casino, SintNiklaas, decasino.be The Bony King Of Nowhere @ CC Casino, Houthalen-Helchteren The Setup, Prowler, ‘68, Shovelhead @ Bunker, Glabbeek, bunker.be Zak Patat @ Scheld’apen, Antwerpen, scheldapen.be The Muze Jazz Orchestra ‘Zappa’ @ CC Muze, Heusden-Zolder, muze.be Kyary Pamyu Pamyu @ VK*, Brussel, vkconcerts.be Sonar Sounds: Koreless, Gullfisk, Uphigh Collective @ Cactus@Factor Club, Brugge, cactusmusic.be Flört & Model @ De Centrale, Gent, decentrale.be Froidebise @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be De Mens @ Schouwburg, Leuven, 30cc.be

37 Koreless, Gullfisk, Uphigh Collective @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Absynthe Minded @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Goose, Go Chic @ AB, Brussel, abconcerts.be Dinosaur Jr. @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Isbells, Mad About Mountains @ CC Nova, Nazareth Gusano, Minilogue, Philogresz @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Hypertext @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Karma To Burn @ Sojo, Leuven, orangefactory.be Howe Gelb, Flying Horseman @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Hetroeertzen, Urfaust, Behewen, Black Witchery, Mgla, Vemod @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Lilly Wood And The Prick @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu La Jonction, Feini-X Crew, Kanibal Krew @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

zondag 10 februari Snaarmaarwaar, Corbefin-Marsac @ Pianofabriek, St-Gillis, muziekpublique.be Repair Shop met T.Vos, K.Dela @ De Beek, Antwerpen, scheldapen.be Sema Moritz @ De Centrale, Gent, decentrale.be Disiz; The Computers @ AB, Brussel, abconcerts.be Zucchini Drive, Pip Skid, Rob Crooks @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Wannes Cappelle & Annelies Verbeke @ Vrijstaat O., Oostende, vrijstaat-o.be Amena, Eleanora @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Amparo Sanchez @ Botanique, Brussel, botanique.be Landmarq, Silhouette @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Howe Gelb @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Angus Stone @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu Le Mascelour Blouse Band @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Zita Swoon Group, Wolves & Moons @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

maandag 11 februari The Datsuns, The Sha-la-lee’s @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Octurn Quartet @ De Werft, Geel, dewerft.be Angus Stone @ AB, Brussel, abconcerts.be Dinosaur Jr. @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Jason Lytle, Aaron Espinoza @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

dinsdag 12 februari Otis Taylor @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Rea Garvey, Ryan Sheridan @ Botanique, Brussel, botanique.be Dog Is Dead @ AB, Brussel, abconcerts.be Langhorne Slim @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be James Walsch @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be

woensdag 13 februari Artefact: Actress, ... @ Stuk, Leuven, artefact-festival.be Mykki Blanco, Born Gold @ Scheld’apen, Antwerpen, scheldapen.be Roosbeef, Hannelore Bedert, ... @ Minnepoort, Leuven, 30cc.be The Bony King Of Nowhere, Douglas Firs @ AB, Brussel, abconcerts.be The Black Heart Rebellion @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Pablo Golder @ Molière, Brussel, muziekpublique.be Kaptain K, Over Me, Le Gram, Universound @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Jacco Gardner & Cosmonauts ; Brad, New Killer Shoes @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Ebo Taylor, Odapajan @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be James Walsh @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Lescop, Yan Wagner @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

donderdag 14 februari We Are Open: Freaky Age, Drive Like Maria, Protection Patrol Pinkerton, Paon, The Van Jets @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Urpf Lanze, Hare Akdedod, Remörk, Sayona @ Audioplant, Antwerpen, scheldapen.be Ragnhild Furebotten, Antti Paalanen @ De Warande, Turnhout, warande.be Puggy @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Le Singe Blanc, La Pince, Buffet @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Caroline Smith & The Good Night Sleeps @ Madame Moustache, Brussel, toutpartout.be Dansdans, Mauro, Spookhuisje, Wim Vandekeybus @ AB, Brussel, abconcerts.be Betty Wright, Delvis @ Vooruit, Gent, democrazy.be King King @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Janine Berens, Max Pinckers, Jessica Gerard @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Echo Beatty, Midnight Directives @ KK, Brussel kultuurkaffee.be Petite Noir @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr, caveauxpoetes. com Olivia Ruiz @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Nicole Willis & The Soul Investigators @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

vrijdag 15 februari Artefact: Forest Swords, Kiss The Anus Of A Black Cat @ Stuk,

Leuven, artefact-festival.be We Are Open: Beach, The K, Dans Dans, Vandal X, Flat Earth Society, de portables, Stadt, Raketkanon, Sir Yes Sir, Low Vertical, Echo Beatty, Condor Gruppe, Dan San @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Seni Görmen Imkan Siz, Karsu, Luxus @ De Centrale, Gent, decentrale.be Redhead, Stanny Franzen, Filterheadz, Ben Sims @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Sherman @ Cultuurkapel De Schaduw, Ardooie Radio Ultra Modern @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Zita Swoon Group @ CC, Strombeek-Bever, strombeek.be Olivia Ruiz @ AB, Brussel, abconcerts.be This Is The Hello Monster @ Vooruit, Gent, vooruit.be The Cops @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be The Bony King Of Nowhere @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Sungrazer, The Machine @ Magasin4, Brussel, magasin4.be 25 years Ultima Vez: Experimental Tropic Blues Band, Drums Are For Parades, Mauro, Wim Vandekeybus @ VK*, Brussel, vkconcerts.be Drive Like Maria, OK Cowboys @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Acidburp, Sk’p, Oxynucid, Audiotist, Toxica @ Kavka, Antwerpen, kavka.be Absynthe Minded @ The Boxz, Heist o/d Berg, zwaneberg.be Love Like Birds, Caroline Smith @ N9, Eeklo, n9.be Esben And The Witch @ Botanique, Brussel, botanique.be Geike @ CC Muze, Heusden-Zolder, muze.be Hans Joachim Roedelius @ KASK, Gent, democrazy.be Kryptic Minds, J:Kenzo, Team Starfleet aka Kromestar & Dark Tantrums, Lost @ Zappa, Antwerpen, zappaworld.be Seams @ CarréRotondes, Luxembourg, Lu, rotondes.lu Disiz @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Killer Mike, Rascals @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

zaterdag 16 februari Artefact: The Irrespressibles @ Het Depot, Leuven, artefact-festival.be We Are Open: Believo!, Brns, Flying Horseman, Hitsville Drunks, Few Bits, The Germans, Creature With the Atom Brain, Hong Kong Dong, Tomàn, Douglas Firs, Stacks, Kiss The Anus Of A Black Cat, Soldout @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Noisefest: Sudden Infant, Helm, Grunt, Keranen, Svartvit, ... @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Mélanie Isaac @ L’Aquilone, Liège, soireescerises.over-blog.com Miava @ Black Box ter Dilft, Bornem, 100procentpuur.be Metal Battle preselektie @ OHK, Oostende Protection Patrol Pinkerton @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Wild Boar & Bull Brass Band @ Flagey, Brussel The Ghost Inside, Deez Nuts, Stray From The Path, Devil In Me @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be The Black Heart Rebellion @ JOC, Ieper Sons Of Noel and Adrian, Eyes & No Eyes; Ducktails; Lucy Rose @ Botanique, Brussel, botanique.be Sioen @ CC Het Bolwerk, Vilvoorde Dez Mona & Box @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Damo Suzuki & Groupshow, Anthony Shake @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Anderson Council @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Gary Clark Jr @ AB, Brussel, abconcerts.be Absynthe Minded @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be La Charanga Habanera @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Geike @ CC De Steiger, Boom Jim Cole, Tutu Puoane, Sofie & Kevin @ CC Casino, Blankenberge, cultuur.blankenberge.be Konstrukt, Replikas, Burhan Öcal & Trakya All Stars @ De Centrale, Gent, decentrale.be James Pants @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Het Zesde Metaal @ CC De Kern, Wilrijk, hetzesdemetaal.be Heartbeat Parade @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu Melody’s Echo Chamber, L’Objet @ Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com

[PIAS] Nites 15 en 16 februari Tour&Taxis, Brussel

Alt-J Nieuwe editie van [PIAS] Nites in de Brusselse Tour&Taxis. Een 2daagse die op vrijdag 15 februari dance-geörienteerd is met Booka Shade (live), Doctor P, The Magician, Fake Blood, Agoria presents Form, Kavinsky, Dr. Lektroluv, Popof, Rone Brown And Gaommon en Yama Dirty Crew. Zaterdag 16 februari komen dan weer de rock- en pop-liefhebbers aan hun trekken. Die avond op de affiche: Alt-J, Jason Lytle (Grandaddy), Balthazar, Andy Burrows, Lord Huron en Champs. Ze beloven trouwens ook many surprises. Geen flauw idee wat ze hiermee bedoelen, maar een goede reden om het ter plekke uit te checken. Vrijdag betaal je 33 euro, zaterdag 26 euro en voor een combiticket hoest je 50 euro op, exclusief reservatiekosten. Nog meer weten? Check www.piasnites.com.

ABBota 1 en 2 maart AB en Botanique, Brussel

zondag 17 februari Artefact: We Float Places @ Het Depot, Leuven, artefact-festival.be Octurn Quartet @ Vrijstaat O., Oostende, vrijstaat-o.be Ragnhild Furebotten @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Radian Trio @ Parazzar, Brugge, parazzar.be Ebo Taylor & Odapajan @ Trix, Borgerhout, trixonline.be Lock Up, Dripback, Leng Tch’e, Thy Art Is Murder, The Kraken, Martyr Defiled @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Biffy Clyro @ AB, Brussel, abconcerts.be Caroline Smith & The Good Night Sleeps; Love Like Birds @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Gatekeeper, d’Eon, Dreamboy @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Passenger @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu

maandag 18 februari Artefact: Red Snapper @ Het Depot, Leuven, artefact-festival.be The Budos Band; The Bony King Of Nowhere @ AB, Brussel, abconcerts.be Vijay Iyer Trio @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Mathieu en Guillaume @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be John Cale @ Vooruit, Gent, democrazy.be Lilianne La Havas @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

Steak Number Eight © Bram De Greve AB en Botanique gommen op 1 en 2 maart die verfoeilijke taalgrens uit en gaan een avondje vreemd. Zo dropt Botanique op 1 maart de bands Joy Wellboy, The Peas Project, Leaf House, Montevideo en Roscoe in AB. AB van z’n kant laat de dag nadien een stel onruststokers los in Botanique, namelijk Geppetto And The Whales, Steak Number Eight, Paon, Tommigun en Coely. Hopelijk houden ze het er netjes. Nog goed nieuws? De ticketprijzen, me dunkt. Een dagticketje kost amper 10/13 euro, voor een combi dok je 15/18 euro neer. Peanuts! Meer lezen? Twee adressen: www.ab.be en www.botanique.be

38 5 x Magnetron Revueduoticket 6 februari De Warande, Turnhout

dinsdag 19 februari Scott Colley; Billie Kawende @ Vooruit, Gent, vooruit.be Het Zesde Metaal @ 30CC/Wagehuys, Leuven, hetzesdemetaal.be Dez Mona & Box @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Bloc Party @ Lotto Arena, Antwerpen, livenation.be Françoiz Breut @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu

woensdag 20 februari Artefact: One Man @ Het Depot, Leuven, artefact-festival.be True Bypass @ Huis 23, Brussel, abconcerts.be The Hidden Orchestra @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Tuur Florizoone en Didier Lalov @ Molière, Brussel, muziekpublique.be Wim Mertens @ De Roma, Borgerhout, deroma.be The Bony King Of Nowhere; Octurn, Synaesthetic Trip @ Vooruit, Gent, vooruit.be Dan Deacon @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Adrian Crowley, Strand Of Oaks @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Henrik Freischlader Band @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Illunatic, UZ @ AB, Brussel, abconcerts.be Vijay Iyer Trio @ Den Atelier, Esch/Alzette, Lu, atelier.lu Les Frères Casquette @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

donderdag 21 februari Willie Wartaal © Krijn Van Noordwijk Ben je verzot op die vette beats van onze Noorderburen? Dan is Magnetron Revue is iets voor jou. Deze revue wordt immers aangekondigd als “een supersonisch concert waarbij alle artiesten in hoog tempo hun opwachting maken. Resultaat: een denderende strakke live show van 90 minuten waarin de grootste danshits van het Magnetron label gespeeld worden in aanwezigheid van De Jeugd van Tegenwoordig, Le Le, Coevorduh, Aka The Junkies, Rimer London, Seymour Bits, Staygold en Fatima Yamaha.” Slechts in een beperkt aantal zalen in België, dus zak op 9 februari af naar Turnhout. Na het concert gaat het feest gewoon door tot 3u met dj Young Marco. Tickets kosten 12/15 euro, maar we mogen 5 duo’s gratis naar de Warande sturen. Mailen maar! En surf ook eens naar www.dewarande.be Filip.rifraf@skynet.be – subject: Magnetron Revue

20 x Urban Ink Festduoticket 2 en 3 maart Eskimo Factory, Gent

Tattoo-liefhebbers, ’t is weer feest! Onlangs vond International Brussels Tattoo Convention plaats, en hop... op 2 en 3 maart kan je voor de allereerste keer naar de Gentse Eskimo Factory voor Urban Ink Fest, met als thema Crazy Street Urban. 88 Internationale tattoo artiesten, bands, hiphop performances, graffiti battles & art expo’s, erotic pole dance acts & fire shows, urban fashion shows, bmx cross & skate board warz, awesome shops, a tattoo lottery, tattoo contests… Loopt de kwijl al uit de bek? Zet je dan zeker schrap. 10 duo’s mogen er zaterdag 2 maart helemaal gratis in én nog eens 10 duo’s op zondag. Hoe je kan winnen? Door een eenvoudige mail te sturen mét vermelding van voorkeurdag! En check www.urbaninkfest.be voor het volledige programma en veel meer... Filip.rifraf@skynet.be – subject: Urban Ink Fest zaterdag OF Urban Ink Fest zondag

Artefact: Andy Stott, Vladislav Delay @ Stuk; SX, ... @ Het Depot, Leuven, artefact-festival.be Jonas Winterland @ Music Village, Brussel, abconcerts.be Otarkino @ Filmhuis Klapei, Antwerpen, scheldapen.be Trixie Whitley @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Jackobond @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Veence Hanao @ Botanique, Brussel, botanique.be Samba Django, Rebel Up DJ @ KK, Brussel, kultuurkaffee.be Adrian Crowley, Imaginary Family @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Dead Ghost, Jacco Gardner @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Arno @ Vooruit, Gent, livenation.be Conan, The Eyes From Beyond @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Bertrand Lani & Band @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Mø @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu Casey, Qwh @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

vrijdag 22 februari Artefact: Vessel, The Haxan Cloak, Evian Christ @ Stuk; Daddy G, Submotion Orchestra, Poldoore @ Het Depot, Leuven, artefact-festival.be Maya’s Moving Castle, Blackie And The Oohoo’s, Imaginary Family @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Modestep @ AB, Brussel, livenation.be Modek @ Bunker, Glabbeek, bunker.be Make A Scene met Nick Fransen @ Scheld’apen, Antwerpen, scheldapen.be Mustapha Bourgigne & Orchestre Afrah Lila Chaibia @ De Centrale, Gent, decentrale.be Jef Neve @ CC Nova, Nazareth Sioen @ CC De Stroming, Evergem Capsule @ Zeezicht, Antwerpen Isbells, True Bypass @ De Roma, Borgerhout, deroma.be An Pierlé @ Botanique, Brussel, botanique.be Concrete Knives @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Beautiful Badness @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Fifty Foot Combo, The Hypnotic Eye, The Akulas @ Vooruit, Gent, democrazy.be Cozier & Hermans Jazz Duo @ Kulturzentrum Jünglingshaus, Eupen, eupen.be Hitsville Drunks, Sir Yes Sir @ De Warande, Turnhout, warande.be Fernant Zeste @ ‘t Onbeschreven Blad, Gits, facebook.com/ Stinstage Geike @ CC Casino, Blankenberge Douglas Firs, Lena Deluxe @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be De Mens @ CC De Spil, Roeselare, despil.be Lou Doillon @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu No Metal In This Battle, Liquid Bass @ CarréRotondes, Luxembourg, Lu, rotondes.lu Vitalic, Spitzer @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Taipan @ La Cave aux Poètes, Roubaix, Fr, caveauxpoetes.com No Metal In This Battle, Liquid Bass @ CarréRotondes, Luxembourg, Lu, rotondes.lu

zaterdag 23 februari Artefact: Valgeir Sigurdsson; Ital Tek, Lone, Moodprint @ Stuk, Leuven, artefact-festival.be Up!Festival:The Moon Invaders, The JB Conspiracy, Buster Shuffle, Las Caras, Chickfight, Gaetano Fabri, Hugo Freegow @ Caserne Fonck, Liège, democulture.be Radio Modern ft Cherry Casino and The Gamblers @ De Warande, Turnhout, warande.be Puggy @ AB, Brussel, abconcerts.be Jim Cole, Tutu Puoane, Sofie & Kevin @ Centrum Ysara, Nieuwpoort, ysara.be Jack Playmobil 003 releasenight: Fastgraph, Hantrax, Stellar Om Source, Raphael @ Scheld’apen, Antwerpen, scheldapen.be James Chance And The Contortions, DJ’s Phidel & Louis Katorz @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Het Zesde Metaal @ CC, Aalbeke, hetzesdemetaal.be SX @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Shapeshifter @ Moerbeke-Waas Sad Lovers And Giants, Thieves Of Silence @ T.A.G., Brussel, lefantastique.be

Arno @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be 65 Mines Street, Moonhop, dr Woggle And The Radio @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Adalberto Alvarez, Alexander Aberu y Havana d’Primera, Giraldo Piloto y su Klimax @ Zappa, Antwerpen, zappaworld.be Absynthe Minded @ De Posthoorn, Hamont-Achel Geike @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be Bailecito @ Nova Cinema, Brussel, nova-cinema.org Radio Moscow; Cannibal Corpse, Devildriver, Black Dahlia Murder, Winds Of Plague @ Trix, Borgerhout, trixonline.be Born Of Osiris, After The Burial, Monuments @ Magasin4, Brussel, heartbreaktunes.com Calexico @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Bouldou & The Sticky Fingers @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Concrete Knives, Crâne Angels @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Taïpan, The Saoul Brotherz @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

zondag 24 februari Nihat Kemal Ates, Adnan Kotoglu, Mustafa Softa & Mustafa Yagizoglu, Ismail Erdogdu @ De Centrale, Gent, decentrale.be Mark Sanders, Peter Jacquemyn & Witold Oleshak @ Parazzar, Brugge, parazzar.be Sam Vloemans Sextet @ CC Muze, Heusden-Zolder, muze.be Taake, Helheim @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Mandolinman @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Zita Swoon Group @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Eskimo Callboy, The Browning, Close To Home, Intohimo @ JC De Klinker, Aarschot, heartbreaktunes.com Kid Koala presents 12 Bit Blues Vinyl Vaudeville show @ Cactus Club@MaZ, Brugge, cactusmusic.be De Mens @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, zwaneberg.be Amenra @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Foire aux Disques @ CarréRotondes, Luxembourg, Lu, rotondes.lu Calexico, The Dodos, Blind Horses @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

maandag 25 februari Maps & Atlasses @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Amy MacDonald @ AB, Brussel, livenation.be Bury Tomorrow, Counterparts, Last Witness @ Kavka, Antwerpen, kavka.be

dinsdag 26 februari James Chance And The Contortions @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Sigur Ròs @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be An Pierlé; Freaky Age @ Vooruit, Gent, vooruit.be Absynthe Minded @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Amy MacDonald @ AB, Brussel, livenation.be Modestep @ den Atelier, Esch/Alzette, Lu, atelier.lu Wovenhand, Motorama @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Friska Viljor @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu

woensdag 27 februari My Name Is Billie Holiday @ Schouwburg, Leuven, 30cc.be Zita Swoon Group @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Motorama @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache. be The Peas Project @ Charlatan, Gent, charlatan.be Space Aliens From Outer Space, Solar Skeletons @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Rachel Grimes @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Max Gazzè, Gappa @ Botanique, Brussel, botanique.be C2C @ AB, Brussel, abconcerts.be Arbouretum, Horse Antler @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Marcin Wasilewski Trio @ De Warande, Turnhout, warande.be Fabrizio Paterlini, Greg Haines & Rachel Grimes @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Frank Boeijen @ Vooruit, Gent, vooruit.be Olivia Ruiz @ Den Atelier, Esch/Alzette, Lux, atelier.lu Amy MacDonald @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu

donderdag 28 februari Michelle Cloup, Mièle, Arlt @ Atelier 210, Brussel, atelier210.be Jim Cole, Tutu Puoane, Sofie & Kevin @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, zwaneberg.be The Rhythm Junks; Sarah Ferri @ AB, Brussel, abconcerts.be Wounds, Severe @ DNA, Brussel, buzzonyourlips.be SX @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Stereo Grand @ Botanique, Brussel, botanique.be Isbells @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Arbouretum @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Apollo Brown & Guilty Simpson, Homeboy Sandman, Tiewai @ Vooruit, Gent, democrazy.be An Pierlé, Peaks @ Cinéma Le Parc, Liège, lesardentesclub.be Helder @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Gavin Harrison Band @ Spirit Of 66, Verviers, spiritof66.be Fernando Lamierinhas, Mafalda Arnauth & Eric Vloeimans @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Brussels Jazz Orchestra @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be David Philips @ De Nodige Deugd, Moorslede, facebook.com/ Stinstage Petite Noir @ CarréRotondes, Luxembourg, Lu, rotondes.lu Two Door Cinema Club @ Rockhal, Esch/Alzette, Lu, rockhal.lu Big Bernie @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

celebrating

30 YEARS OF INDEPENDENT MUSIC The story of the past, present and future of [PIAS], Soon available in all record shops and live venues WWW.PIAS.COM