Copywriting

COPYWRITING ROBIN ALERS

2185421 Fontys aci

1. Individuele challenges CHALLENGE 10 Ik schreef een brief naar mijn vriendin. Belangrijk om te weten is dat mijn vriendin half Noors en half Engels is. Oftewel de brief moest in het Engels. Inmiddels woont ze ongeveer twee jaar in Nederland en ze had het/heeft het af en toe moeilijk. Begrijpelijk ook, een ander land, andere taal en dan heeft ze ook nog werk wat totaal niet mee zit. Nadia is geweldig in wat ze doet, maar voelt weinig waardering van het bedrijf waar ze werkt. Ze is daarnaast ook net bezig met haar eigen bedrijf op te zetten en soms wordt alles even teveel en zit ze er totaal doorheen. Mijn brief was er om haar een hart onder de riem te steken, om haar duidelijk te maken dat ik er voor haar ben en in haar geloof.

Op een avond kwam de brief aan in Arnhem en toen ik terugkwam van school en de voordeur open deed, we delen deze met de bovenburen, zag ik een brief op de grond liggen.

Het duurde zelfs bij mij even voor het kwartje viel, maar ik had hem uiteindelijk toch door, liep naar boven en opende de deur van ons appartement. Ik zei tegen m’n vriendin, die eventjes rustig op de bank zat, dat er een brief voor haar was en zij vroeg meteen “What’s this?

Who’s this from?”. Ik weigerde vanzelfsprekend iets te zeggen, ging zelf zitten op de bank en gaf haar de handgeschreven envelop. Ze moest eerst even iets doen in de keuken, ik heb geen idee meer wat, dus ze zou hem daarna lezen. Toen ze terugkwam in de huiskamer pakte ze de brief op van de salontafel, waarop mijn voeten rustte, ging ze recht tegenover mij staan en las de brief. Gaandeweg zag ik haar blik veranderen en uiteindelijk was ze beduidend emotioneel toegekomen aan de laatste woorden waar duidelijk werd dat ik de anonieme schrijver was (mocht ze het niet al hebben geweten).

De brief is sindsdien altijd aanwezig in haar tas en wanneer ze het moeilijk heeft leest ze deze door en grijpt ze de moed en energie om door te zetten. Uiteindelijk hebben deze 20 minuten aan schrijven het effect dat het haar dagen, weken en wellicht zelfs maanden aan energie en inspiratie kan verschaffen. Een goede uitkomst als je het mij vraagt.

Reflectie: Bij een opdracht als deze valt toch weinig te reflecteren, maar ik wilde dit stukje toch erbij doen. Want na alles te hebben gedaan en geschreven en alle opdrachten te hebben afgemaakt heb ik de opdrachten van de challenges nagelezen en zag ik een klein stukje tekst verschijnen bij Challenge 10. In het groen stond daar: “Ervaar de kracht van tekst.” en eigenlijk is dit precies de omschrijving zoals ik het ervaar. Die kramp in m’n hand, elke schrijver wel bekend (en studenten bij open tentamens) duurde enkele minuten, maar het effect was uiteindelijk zoveel langer. Dat is nou echt de kracht van tekst.

2

CHALLENGE 9 De baksteen oefening had volgens mij verschillende betekenissen. Een van de lessen die eruit te halen valt is de opbouw en het verloop van een verhaal. Als simpele mensen denken wij graag in bepaalde patronen en een goed verhaal kent altijd een zelfde soort patroon.

Doordat we denken in zulke patronen ontwikkelen we automatisch dat patroon in het verhaal wat we vertellen, ook al hebben we slechts een kleine rol in het vertellen van het verhaal, één zin.

Functies die een baksteen kan hebben: 1. Als drumstel  Wanneer je de baksteen in stukken snijdt en verschillende diktes/grootte toepast op de stukken dan zal elk stuk een eigen geluid ontwikkelen wanneer je hierop slaat met een drumstick. Zo kun je je eigen, bakstenen drumstel maken.

2. Als brillenkoker  Schraap de binnenkant van de baksteen eruit en je hebt een ideale plek om je zonnebril in te bewaren.

3. Visitekaartjes  Stel je voor dat je een tegelzetter bent of een metselaar en dan een baksteen hebt gesneden in dunne en kleine visitekaartjes. Je naam erin graveren en contactdetails en mensen zien meteen wat voor een vakman je bent.

(Zinnen uit) verhalen met een baksteen:  De muur was stevig gebouwd en zag eruit alsof die pas gister gemetseld was, toch leek er één baksteen los te zitten.  De man pakte een baksteen op en sloeg vol woede op het achterhoofd van de vrouw.  De steen spatte uiteen, een wolk van stof omarmde de hamer als een moeder haar kind.  Een jongen bevindt dat de herinneringen aan zijn moeder hetgeen is wat hem door zijn laatste momenten op aarde heen helpt. - Nieuwsgierig wat voor een rol de baksteen zal spelen? Lees dan het verhaal hier beneden.

Mam Wat was ze gelukkig, wat was ze intens vrolijk. Ze pakte zijn hand en draaide hem mee in haar bewegingen. De ene keer kijkend naar hem, de andere keer opkijkend naar zijn vader, die toekeek vanuit de keuken met zijn kleine broertje in z’n armen. Haar lach verliet geen moment d’r gezicht, alsof het altijd bij haar had gehoord, een extra onderdeel wat God aan haar had gegeven. Een stel kleine tranen ontsprongen in haar ooghoeken. Hij was nog jong, maar wist zelfs toen al dat het geen tranen van verdriet waren. Hij zag toen al dat iets dat geassocieerd wordt met verdriet ook juist een symbool kon zijn voor intense vreugde. Wat was ze gelukkig, wat was ze intens vrolijk.

“Mam.” Hij zag de druppels bloed op de grond uiteen spatten. Z’n hand reikte naar het gras, alsof het een poging was om het bloed bij elkaar te vegen. Langzaam verkleurde alles om hem heen. Het gras, ooit zo groen als de jurk die hij als klein jongetje zijn moeder zag dragen terwijl ze door de huiskamer danste, kleurde zwart. De lucht, blauw als haar ogen, vervaagde in duisternis. Boomtoppen leken steeds verder van hem vandaan te klimmen, zoals zijn herinneringen aan haar.

Wat was ze ontroostbaar, wat was ze intens verdrietig. Hij kneep in haar hand en keek omhoog, maar ze leek niet te reageren. De kist zakte langzaam in de grond, maar met elke

3

beweging naar beneden vulde haar ogen met meer tranen. Dit keer niet van geluk, dit keer niet van de intense vrolijkheid die de huiskamer ooit vulde. Nee, nu was het verdriet, verdriet en woede. Terwijl de grond de kist omarmde tot het punt waar deze bijna niet meer zichtbaar was liep zij naar voren toe. Korte, langzame stappen, maar met elke beweging verloren hun handen meer contact tot het moment dat deze compleet werd verbroken. Zijn blik volgde haar lichaam tot deze uitkwam bij de kist. De kist die langzaam verdween naast het graf van zijn broertje. Zou zijn vader ook in de hemel z’n broertje in zijn armen houden zoals die keer in de keuken? Ze draaide zich om en riep zijn naam, hij trippelde naar voren tot zij hem oppakte en omarmde. Wat was ze ontroostbaar, wat was ze intens verdrietig.

“Mam.”.

Vanuit zijn ooghoeken zag hij schoenen de duisternis in treden, de waas om hem heen leek plaats te maken voor een gedaante. Alles leek weer voor heel even kleur te krijgen. Hij volgde de voetstappen naast hem en keek naar de grond onder hem, z’n knieën waren diep in het gras verzonken, donkere vlekken kleurden roder en roder met elke druppel die naar beneden viel. Hij keek omhoog en zag hoe de boomtoppen weer dichterbij kwamen en hoe de lucht weer blauw kleurde. Voor het eerst hoorde hij zijn eigen ademhaling, haperend, moeizaam, maar hij hoorde het duidelijk. Sterker nog, hij voelde met elke inademing de lucht door zijn lichaam verspreiden. Voor even sloot hij z’n ogen en genoot van dat moment.

Wat was ze beschadigd, wat was ze intens gekwetst. Nooit meer zou hij die blik vergeten, misschien wist hij het toen al. Het moment dat ze thuis kwamen. Misschien was toen alles al duidelijk voor hem, maar wilde hij het gewoon nog niet geloven. De deur ging dicht en ze vroeg of hij wat wilde drinken, maar hij schudde zijn hoofd. Ondanks alles wat hij had gedaan bood ze hem alsnog wat drinken aan, maar wat deed hij? Hij schudde van nee en begon te schreeuwen. Hoe kon hij het niet zien? Hoe kon iemand zo blind zijn? Ondanks alle gemaakte fouten, alle pijn die hij haar had veroorzaakt na die jaren dat ze zo hard hadden moeten vechten samen. Ondanks dit alles kon hij niet voorbij de woede kijken, kon hij niet zien wat er echt speelde. Na de scheldkanonnade stormde hij naar boven, hij had haar niets meer te zeggen. Wat was ze beschadigd, wat was ze intens gekwetst.

“Mam.”.

De kleuren om hem heen kwamen nog feller terug dan ooit tevoren. Zo wazig als ze eerst waren, zo duidelijk en helder waren ze nu. Dit had hij nog nooit gezien, nergens had hij dit ooit meegemaakt, maar hoe mooi de kleuren ook waren een gevoel van angst en verdriet omarmde hem. Hij voelde aan alles wat er gebeuren ging, de gedaante was slechts enkele stappen van hem verwijderd. Toch keek hij geen moment naar deze gedaante, hij keek slechts voor zich uit. Z’n blik volgde de bomen tot diep in het bos, tot diep naar een plek hier ver vandaan. Een plek waar alles anders zou zijn, een plek waar hij had kunnen zijn als zijn leven anders had gelopen.

Was hij maar daar, was hij maar op die plek nu.

Wat was ze rustig, wat was ze intens harmonieus. De deur opende langzaam, met zijn tas over z’n schouder keek hij door de kier de slaapkamer in. Het licht van de hal scheen op haar gezicht en stelde haar glimlach bloot. Ze had hem weer gevonden, de glimlach die ooit zo vanzelfsprekend leek wanneer je aan haar dacht. Toch weerhield het hem er niet van om te doen wat hij zou doen. Hij liep de kamer in, legde de tas naast zich op de grond en boog zich over haar heen. Even leek ze haar ogen te openen, maar dit was slechts bedrog, ze was in diepe slaap. Hij pakte het dekbed, trok deze langzaam omhoog om haar volledig te bedekken, stopte haar in en liep terug naar de deur met tas en al. Nooit meer zou hij terugkomen, nooit meer zou hij haar zien of spreken, nooit meer zou hij contact met haar hebben. Hij deed de deur dicht. Wat was ze rustig, wat was ze intens harmonieus.

“Mam!”.

4

Gefixeerd op z’n ademhaling dacht hij terug aan al die herinneringen. Alles in zijn lichaam maakte plaats voor herinneringen. De lucht in zijn longen, de bloed in zijn aderen. Het werd allemaal vervangen door deze gedachten, maar ook door spijt. Spijt dat hij anderen zoveel pijn heeft gedaan, spijt dat hij kansen heeft gemist, maar vooral spijt dat hij die deur dicht deed. Hoe had hij dat ooit kunnen doen? Hoe had hij ooit kunnen denken dat dat de juiste beslissing was? Ondanks de pijn, het verdriet van het verlies van man en zoon, ondanks al zijn stommiteiten hield ze van hem. Ze was er voor hem, ze hielp hem en zorgde voor hem. Alles wat zij had gaf ze aan hem, jarenlang hield ze dit vol en hoe bedankte hij haar? Door het enige wat ze nog had te ontnemen, haar zoon! Hij was haar zoon en liep weg, verdween uit haar leven zonder slag of stoot, zonder ook maar iets te zeggen! Rustig keek hij opzij. De tijd leek bijna stil te staan terwijl hij de gedaante naast hem zag verschijnen. Zijn schedel spatte uiteen. Een gigantische pijnscheut vulde zijn lichaam, van de onderkant van z’n voeten tot de haren op zijn hoofd. Met een gigantische kracht viel zijn lichaam in het gras. In snel tempo omvatte het bloed zijn lichaam. Vogels vulde de lucht tot deze bijna compleet gehuld was in duisternis, zijn blik gefixeerd op de grassprieten naast zijn gezicht, die inmiddels compleet zwart waren gekleurd van het bloed. Hij zag een groot object naast zich vallen. Alle kleuren onttrokken zich wederom langzaam van zijn zicht terwijl hij probeerde te focussen op het object dat naast hem was gevallen.

Een baksteen. De wereld kleurde zwart en hij hoorde zichzelf alleen nog zeggen: “Het spijt me mam.”

Reflectie: Waar te beginnen? Het gegeven van dit verhaal doet me veel, vooral omdat de baksteen een belangrijke rol hierin speelt. Deze wordt slechts één keer genoemd in het verhaal, maar dat maakt het zo mooi, want hoewel de baksteen slechts in een zin van twee woorden leeft zou dit verhaal zonder diezelfde steen niet bestaan. De baksteen is het wapen, de baksteen is hetgeen dat deze sequentie in gang zet. Dat vind ik mooi aan het verhaal. Is het geweldig uitgewerkt? Nee, ik zie achteraf dat er punten zijn die ik zou kunnen verbeteren. De zinnen zijn soms wat lang, de omschrijvingen soms wat langdradig en voor een kort verhaal als dit klopt dat niet helemaal in mijn hoofd. Sommige woorden worden vrij vaak gebruikt in de tekst, soms bewust en soms onbewust. Werkt het? Zelfs bij de bewuste momenten, bijvoorbeeld de openingszinnen en slotzinnen van elke alinea, gaat het soms toch wat mis vind ik. Het gevoel zoals ik het had tijdens het schrijven komt naderhand niet helemaal op me over. Misschien is dit gewoon een verhaal die ik weer moet schrijven over een aantal jaar, wanneer mijn copywriting vaardigheden nog meer zijn aangescherpt.

CHALLENGE 8 Ik heb geen favoriete schrijver, dus dit was een pittige opdracht voor mij. Kijkend naar boeken die ik heb gelezen kan ik me Engelse boeken herinneren als Harry Potter (t/m deel 6 want toen haakte ik af) en 1963 van Stephen King, maar ik dacht: “Piet gaat het nooit waarderen als ik een Engelse schrijver pak en dan een vertaling ga overschrijven.”, dus de zoektocht duurde voort. Nederlandse schrijvers? Carry Slee staat me bij, maar dat was allemaal leuk toen je net begon te puberen. Harry Mulisch was me allemaal te langdradig en voelde aan alsof hij meer een kunstenaar wilde zijn dan een schrijver. Tim Krabbé schreef een boek wat ik ontzettend ‘simpel’ vond, maar een geweldig verhaal (Marte Jacobs). Alleen om nou te zeggen dat hij daardoor meteen mijn favoriete schrijver is, nee. Willem Frederik Hermans? Mijn vader zou trots zijn als ik hem zou kiezen, maar het is hem toch ook niet.

Dus is mijn keuze gevallen op een columnist/cabaretier Youp van ‘t Hek. Waarom? Omdat ik columnisten tegenwoordig vaak maar nutteloos geratel vind uitspuwen op papier, vaak zijn het vrouwen die maar lekker door tetteren over bepaalde zaken, maar

5

Youp niet. Het is misschien grof taalgebruik, maar daaronder schuilt veel meer, daaronder schuilt een soort moraal, zoals bij zijn voorstellingen dat ook aanwezig is. In een wereld van vrouwelijk geblaat over kinderen, voeding en dat soort ongein is dat een welkom contrast wat mij betreft.

Studentiboos Moeten we die getatoeĂŤerde beroepspuber Tim Hofman niet een keer met een draaiende camera naar het Witte Huis sturen om aan die idiote Donald Trump te vragen wat hij nou precies bedoelde met zijn begrip voor die aanslag van die nazi op die tegendemonstranten in Charlottesville? Of zal Tim weigeren? Aan zijn gehavende hoofd geen polonaise. Ik denk dat Tim bang is dat ome Donald nog harder uithaalt dan die Nijmeegse krottenmelker en zijn fijnbesnaarde kompaan, die afgelopen week met glans de Badr Hari Trofee hebben gewonnen.

De krottenmelker Ton Hendriks heeft via een kort geding nog geprobeerd om uitzending van de letterlijk en figuurlijk schokkende beelden te voorkomen, maar de rechter was zo wijs om deze ridicule eis niet te honoreren. Wie weet heeft die rechter in zijn studententijd ook in een vermolmd pand van de heer Hendriks gewoond.

De enige die begrip toonde voor de krottenmelker was ons nationale testbeeld Peter R. de Vries. Hij deed dit in een van de 391 televisieprogramma's waarin hij deze week te zien was.

Hij had, toen hij Tim afviel, de beelden van de mattende Tonnie en zijn vazal nog niet gezien.

Dan had hij misschien wel anders gepiept. Maar Peter vindt die manier van televisie maken door met draaiende camera bij iemand binnen te vallen sowieso irritant. En volgens mij is dat ook zo. Geheel origineel is het ook niet. Tim heeft het afgekeken van het tragische breekijzer Pieter Storms, die tegenwoordig druk is met het door Nina Brink bij elkaar geroofde geld op te maken. En die Storms had weer leentjebuur gespeeld bij de journalistieke oplichter Willibrord Frequin.

Maar in dit geval was het wel terecht wat Tim deed. Die krottenmelker reageert al tijden niet op de mails van een stelletje lieve bakvissen die in een van zijn studentenbouwvallen wonen.

En dan ga je even langs. Op studentikoze wijze. En neem je die vrolijke Tim mee. Tim van het internetprogramma #Boos met zijn confettikanonnetje dat hij steevast afschiet als hij bij iemand komt klagen. De vrienden van Peter R. schieten nooit met confetti.

Als die krottenmelker, die volgens de Quote goed is voor tig miljoen, een beetje humor had gehad, dan was hij met Tim en zijn studentjes naar hun huis gegaan om eens te kijken naar de stinkende kolerezooi en had hij onder het genot van een biertje een plannetje gemaakt.

Daarom heb je zoveel geld. Om er een beetje mee te lachen. Maar nee hoor, de man begon samen met een medewerker van zijn kantoor meteen te beuken. En dat ook nog in het bijzijn van die lieve meisjes. En ze beukten niet zachtzinnig. Tim stond een paar minuten later buiten met een gebroken kaak. Een gebroken wat? Een gebroken kaak. Volgens Peter R. moet hij niet zeuren.

Ik zag de Nijmeegse krottenmelker knokken op mijn telefoon, terwijl mijn televisie de troosteloze beelden toonde van de door gelovigen schoongeveegde Rambla in Barcelona.

Een groot contrast. De zoveelste aanslag van een zootje idioten. Als die moslimterroristen sterven door hun zogenaamde heldendaden worden ze toch beloond met 72 maagden?

Maar zijn die maagden zo langzamerhand niet op? Hoe lang gaan zij hiermee door? En wat hopen zij? Dat we ons allemaal bekeren?

Gelukkig was er naast alle geweld ook een hoop te lachen deze week. Vooral om die idioten in Den Haag die willen dat onze kinderen Wilhelmus-les krijgen. Dat zijn toch heerlijke nepnieuwsberichten. Het is toch niet serieus dat die saaie Buma dat erdoorheen probeert te krijgen bij de onderhandelingen? Daar wordt toch niet echt over gesoebat?

6

“Dus jij mag onze kippen met anderhalf miljoen tegelijk omleggen als onze kinderen dan maar wel ‘Ben ik van Duitschen bloed’ uit hun hoofd mogen leren”. Of liever gezegd: moeten leren! En vooral die regel dat we de koning van Hispanje altijd geëerd hebben is toch gruwelijk grappig?

Waarom komt er niemand met het idee dat we gewoon alle geweld moeten verbieden?

Verplicht. Geweld tegen mensen en geweld tegen dieren. Zowel fysiek als psychisch. Hoe? Gewoon de draak steken met alle wapens. Dat we alle kinderen op de lagere en kleuterscholen een confettikanon op hun verjaardag geven. Symbolisch. Er komt een feest uit het geweer. Niets anders dan een feest. Op alle scholen. Van welk geloof dan ook. Alle scholen? Ja. Oké/ Behalve in Nijmegen dan.

Analyse van de tekst:  Wat meteen al opvalt in de eerste alinea is dat er in totaal (als mijn rekenbrein mij niet in de steek laat) zes mensen worden beledigd. Tim, Donald Trump, de nazi in Charlottesville, de krottenmelker, zijn kompaan en als klap op de vuurpijl Badr Hari.

Dit vat eigenlijk samen hoe Youp zijn teksten schrijft, niemand is veilig en de beledigingen vliegen je rond de oren. Vervolgens gaat hij de hele tekst door met beledigingen en verwijst hij ook vaak terug naar deze beledigingen. Bijvoorbeeld wat hij doet met Peter R. de Vries door een cynische sneer uit te halen naar deze man in de laatste zinnen van alinea vier en vijf terwijl alinea drie juist over De Vries gaat.  Wat ook opvalt is dat de grote vijand van de tekst, de huisbaas uit Nijmegen, krottenmelker wordt genoemd in de laatste zin van de eerste alinea en vervolgens wordt deze exacte term in elke alinea daarna gebruikt in ofwel de eerste, ofwel de tweede zin. Met uitzondering van de laatste drie alinea’s die toch eigenlijk een ander onderwerp aansnijden. Mijn gok is dat dit is om de reden waarom radio’s vaak dezelfde muziek draaien, herhaling is de sleutel, zo ook met deze term. Door telkens dezelfde term te gebruiken verlies je misschien dynamiek in je tekst, maar schets je duidelijk een vijand in de tekst onder één term.  Een ander opvallend punt is dat Youp eigenlijk elke alinea eindigt op twee manieren:  Een cynische sneer richting een persoon/samenleving (alinea’s een, twee, drie, vier, vijf en negen)  Een vraagstuk (alinea’s zes, zeven en acht) En de tweede manier is meestal in de vorm van meerdere vragen achter elkaar.  Nog dieper kijkend naar de tekst valt het ook op dat er best lange zinnen gebruikt worden, maar deze afgewisseld worden met hele korte zinnen. Zo opent de column met een vrij lange zin en eindigt deze met een vrij lange zin. Alinea twee werkt eigenlijk hetzelfde en bestaat slechts uit twee zinnen, vanwege de lengte van de eerste zin. Alinea drie, daarentegen, is eigenlijk opgebouwd uit veel kortere zinnen.

Het valt zelfs op dat gedurende de column enkele zinnen beginnen met woorden als ‘en’ en ‘maar’. Waarom hiervoor gekozen is is mij enigszins onduidelijk, het komt bij mij bijna over alsof het geschreven is door twee totaal verschillende personen, maar de toon is wel hetzelfde dus dat kan het niet zijn. Het kan ook te maken hebben met dat de punten die genoemd worden in alinea’s met kortere zinnen juist sterker moeten overkomen. Niet als een lang betoog, maar als een snelle sneer naar de persoon in kwestie of de situatie in kwestie.

Dit zijn voor mij dus de drie grootste zaken die opvallen in de tekst.  Veel beledigingen  Cynische/sarcastische toon  (Eindigen met) veel vraagstukken  Column openen met lange zinnen en doorbouwen naar korte zinnen.

7

Dus, we gaan maar beginnen met een Youpycat column toch?

MH-Tweede Kamer Een kabinetsformatie verloopt nooit zonder slag of stoot, maar de pathologische leugenaars van de Tweede Kamer verzekeren ons nu dat de laatste fase hierin is aangebroken. VVD, CDA, D66 en ChristenUnie zitten als vier musketiers met hun broek naar beneden hun degens tegen elkaar aan te slaan en te kijken wie de grootste heeft en blijkbaar verloopt deze puberale meting eindelijk voorspoedig. Ik ga echter niet mee in die euforie en pleit ervoor dat we als kleine kikkerlandje alle politici van de Tweede Kamer maar eens op een enkele reis richting SyriĂŤ trakteren en dan nog het liefst op een vlucht van Malaysia Airlines zodat we helemaal zeker zijn van de uitkomst.

Al sinds de eerste dag van de kabinetsformatie is er duidelijk aangegeven dat vrijwel elke politieke partij zich te goed voelde voor de PVV. De op een na grootste partij van dit land, opzij geschoven door politici die voor het eerst eigen waarden en normen begonnen te ontwikkelen. Blijkbaar heeft iemand de bruintongen en schoothondjes van de Tweede Kamer wijsgemaakt dat het normaal is als politicus om vast te houden aan je waarden. Zolang je maar gewoon een dikke middelvinger op kan steken naar een groot gedeelte van de bevolking natuurlijk. Dan voel je aan alles dat Pechtold z’n plasser weer tegen de keukentafel aan loopt te drukken en dat mevrouw Pechtold zichzelf op moet sluiten in de badkamer. Moet er toch niet aan denken dat dat slot het begeeft en we nog meer Pechtoldjes krijgen in de toekomst.

Ik ben geen Geert Wilders aanhanger, iemand met geel haar valt niet te vertrouwen. Kijk maar naar Amerika. Daar weten ze precies hoe dat soort perikelen kunnen escaleren. Maar hoe kan politiek Nederland nu weigeren te praten met de PVV, terwijl veel Nederlanders hier op hebben gestemd? Wat willen ze hiermee bereiken? Hoe lang gaat deze cabaretvoorstelling nog door? Ik zou zonder baan kunnen komen te zitten als Mark Rutte een andere vorm bril op zou zetten. Misschien ontbreekt het onze euforische hofnar dan eens niet aan visie. Zou hij niet de oorspronkelijke taak van mevrouw Plasterk kunnen overnemen? Dan kan zij veilig haar leven verder leiden.

"Nee." zeggen tegen de PVV, omdat ze xenofobisch zijn of haat zaaiend, is natuurlijk alleen maar positief. Maar sinds wanneer beschikken deze partijen opeens over een moreel besef?

Hoe zit het met de mensen die op de PVV hebben gestemd? De hoeveelste middelvinger is dit richting de Nederlandse stemmer?

Gelukkig is Sybrand Buma daar om ons allen de 15 coupletten van het Wilhelmus te leren.

Altijd al een neusje gehad voor wat er speelt in de samenleving. Dan ga je een kabinet formeren en komen er vraagstellingen aan bod als het volkslied van ons land. Elk jaar liggen de pepernoten nog vroeger in de schappen. Elk jaar resulteert dit in een nog vroegere Zwarte Piet discussie. Wel of geen vluchtelingen toelaten? Wat gaan we doen met de economie? Wat als het gas op is? Allemaal vraagstukken die ons nieuwe kabinet, gevuld met incompetentie en incontinentie, moeten tackelen. Vervolgens komt er een Friese Fierljepper aanzetten. Die zich niet geremd voelt door enige kennis. En die gaat al deze vraagstukken voorbij om tot de kern te komen. Die absolute kern. Dat ene stuk van groots belang. Moeten wij onze jeugd het Wilhelmus verplichten te zingen?

Misschien moeten we ons erbij neerleggen dat ons land nu eenmaal gerund wordt door randdebielen. Wat moeten we anders? Wij domme Nederlanders zijn toch geen opstandelingen, we volgen langzaam de kudde naar de slacht. Huilend over het slechte weer. Alhoewel. Ik heb gehoord dat Malaysia Airlines tickets goedkoop zijn rond deze tijd van het jaar.

8

Reflectie: In principe vind ik de column redelijk geslaagd als een Youp column, maar ik denk niet dat iemand erin zou trappen als die in de krant zou komen te staan. Hij voelt nog te veel als iets wat ik zelf ook zou kunnen schrijven. De zinnen moeten soms wat korter, to the point. Er moet wat meer herhaling van het centrale thema komen, misschien meer doen met framing zelfs. Vind ik hem helemaal mislukt? Dat zeker niet, want de basis is er. En ik denk graag dat dit een beetje hetgeen is wat Youp in zijn eerste versie op papier zet, daarna komen de penstrepen en de addities.

Ik wil eigenlijk ook dit moment aangrijpen om te vertellen dat ik wellicht mijn favoriete schrijver heb gevonden, lang nadat ik deze opdracht deed. Een tijd geleden gaf mijn vader het boek “De Gedaanteverwisseling” van Franz Kafka. Een dun boek, een interessant gegeven en het feit dat ik elke dag minimaal 2,5 uur in het openbaar vervoer aanwezig was zorgden ervoor dat ik het boek direct heb opgepikt. Mijn vader is een groot fan van literatuur dus ik heb vaker boeken van hem voorgeschoteld gekregen, maar ik ben zelf niet echt een lezer. Mulisch voelde vaak nep en te langdradig. Zoals Nederlandse kunst vaker aanvoelt, alsof het gewoon te artistiek moet zijn allemaal, maar Kafka… Dit boek greep mij meteen, de manier van schrijven, de komedie in het verhaal, de enorme ironie en cynisme en het grotesk. Enorm aangrijpend in Kafka’s boek en dat in ca. 60 pagina’s, enorm knap. Eigenlijk heb ik altijd gevonden dat iedereen minimaal één keer een boek van Kafka moet hebben gelezen, ook voordat ik er zelf een had gelezen. Puur omdat er een woord is verzonnen met zijn naam, dan ben je een grote in de literatuur. Zou ik Copywriting hebben gevolgd als AC in periode twee dan had je dus waarschijnlijk een Kafkaësk verhaal voorgeschoteld gekregen Piet.

CHALLENGE 7 https://www.youtube.com/watch?v=UNP03fDSj1U Probeer wat je altijd hebt willen doen voor 30 dagen.  Les één: je beleeft tijd intenser en dat maakt de tijd meer memorabel.  Les twee: je zelfvertrouwen groeit naarmate de tijd vordert.  Les drie: als je iets echt graag genoeg wilt kun je dat voor 30 dagen doen.  Les vier: kleine veranderingen hebben meer kans van slagen en zijn blijvend.

Reflectie: Ik moet bekennen dat ik de oude versie per ongeluk niet heb opgeslagen. De titel was te lang en de zinnen moesten wat meer hetzelfde zijn in lengte. Dat was de feedback van jouw kant Piet. Eenmaal aangepast is het wel extreem kort, maar eigenlijk wel de kern van het verhaal in de video. Kan er niet veel meer over kwijt, samenvatten is niet mijn allersterkste punt, maar werken met bullet points is altijd wat makkelijker. Gelukkig paste dat precies bij dit verhaal met de vier lessen. Visueel gezien stoor ik me aan het feit dat les twee korter is omdat de andere lessen heel mooi telkens net iets langer zijn dan de les ervoor. Je kunt niet alles hebben, ik weet niet in hoeverre copywriting ook op dat vlak visueel aantrekkelijk moet zijn (jij weet het vast wel).

9

CHALLENGE 6 Onderwerp: Het gaat niet goed met de studenten Geachte Fontys ACI docenten, Mijn naam is Robin Alers en ik schrijf deze mail namens het TFAS (Tilburg Fonds voor Armlastige Studenten) vol hoop. En vanuit die hoop wil ik u vragen om hulp.

Anno 2017 hebben veel studenten het enorm lastig om rond te kunnen komen. De wil om te studeren maakt plaats voor meer zorgwekkende gedachten. “Hoe moet de huur betaald worden?”, “Hoe kan ik het collegegeld betalen voor deze maand?”. Dit soort denkwijzen maken het extreem moeilijk voor de studenten om focus te behouden op wat ze echt willen: studeren, leren en groeien.

TFAS helpt studenten financieel en ontneemt hen deze zorgen. Al is het maar een fractie van de zorgen, alle kleine beetjes helpen. Door onze ondersteuning kan een student misschien vaker de lesbanken in, sneller dat boek oppikken en openslaan. Hij/zij hoeft niet meer te stressen om continu geld te verdienen, eindelijk kan er focus ontstaan op de studie.

Hierom vragen wij om uw steun. Alle hulp is meer dan welkom, natuurlijk waarderen wij een geldbedrag, maar elke vorm van ondersteuning wordt ontvangen met open armen. Samen kunnen we de studenten weer helpen met hun studie en groei.

Alvast hartelijk bedankt voor jullie tijd en moeite, we waarderen alle steun.

Vriendelijke groet, Robin Alers Reflectie: Beste brief ooit! Nee, zeker niet, maar hij brengt wel over wat de bedoeling is. De opbouw is goed in mijn optiek. Het probleem wordt voorgelegd, TFAS wordt toegelicht en er wordt gevraagd om steun, waarbij de nadruk zeker niet ligt op geld geven, maar meer dat alle steun welkom is. Ik vind de brief erg een toon aanslaan van dankbaarheid en dat is denk ik het belangrijkste, vind ik in ieder geval. De opening is wellicht wat zoetsappig, wat gevaarlijk is want dan haken mensen af, dus daar ligt een risico. Dat is meteen ook het grootste risico, de kracht van dankbaarheid kan ook snel aanvoelen als gespeeld en dan is het uiteindelijk aan de lezers om te bepalen of dat hier het geval is. In dat geval slaagt deze brief er misschien bij sommige docenten in om de juiste snaar te raken en bij anderen raakt het de compleet verkeerde snaar. Aan de andere kant: wat is het leven zonder risico?

CHALLENGE 5 Jaren geleden reed ik in een auto. Mijn gedachten waren echter niet gefocust op het rijden, mijn gedachten waren ergens anders. Hoewel ik wel degene was die reed over de wegen, was ik niet daar op dat moment. Ik voelde me hulpeloos, was tot een inzicht gekomen waarvan ik wist dat het mijn toekomst zou beïnvloeden. Nooit zou ik mijzelf terecht zien komen in mijn droom, nooit zou ik gaan leven wat ik wilde leven. Ik wist het zeker, er was geen toekomst voor mij in mijn droom. De overtuiging was verdwenen en had plaats gemaakt voor angst.

10

Reflectie: Ik probeerde dit stukje enigszins poëtisch in elkaar te zetten. Het moet een verhaal zijn wat snel boeit en toch weinig vertelt. Welke droom? Hoezo in een auto? Welke toekomst dan wel? Hoe ging het hierna? Dat zijn vragen die ik wil oproepen en die zijn geslaagd. Grappig genoeg zijn het veelal korte zinnen, totaal niet mijn ding, maar het werkt hier wel en klopt bij het geheel. Misschien kan ik meer met korte zinnen dan ik had verwacht? De opdracht was geen uitdaging, want dit moment zal mij altijd bijblijven en stond al snel op papier. Het kwam vanuit mijzelf en daarom vind ik hem zo sterk.

Wat mist in het verhaal is dat mijn vader naast me zat en we een heel lang en diepgaand gesprek hebben gehad hierover. Achteraf moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik mijn droom al gedeeltelijk leef, ik heb twee keer in een uitverkocht ZiggoDome mogen optreden, iets wat ik op dat moment nooit had verwacht. Moraal van het verhaal: angst is een beduidend slechtere raadgever dan mijn vader.

CHALLENGE 4 Case: De Quiet500 wil studenten bewust maken van armoede op plekken waar ze veel geld uitgeven.

Studenten zijn niet de rijkste onder ons, maar ze geven wel veel geld uit. Of het nu aan schoolboeken is, kleding of bier. Deze boekenwurmen leven een druk en duur bestaan. Toch zijn zij niet de armste op onze planeet. Mensen over de hele wereld vechten dagelijks voor hun leven, voor eten, drinken en een plek om te slapen. Studenten zien zichzelf niet als rijk, ondanks dat ze wel in hun basisbehoeften voorzien zijn. Hoe kunnen wij deze groep jongeren bewust krijgen van de rijkdom die zij bezitten vergeleken met de armoede die anderen op Aarde kennen? En hoe doen we dat doen op plekken waar ze veel geld uitgeven?

De meeste mensen zullen zeggen: “Studenten? Die drinken veel. We gaan iets doen bij een club of bar!” of misschien iets als: “Studenten? Die eten altijd fastfood. We gaan iets doen bij de McDonald’s!”. Maar zoiets zal hier nooit gezegd worden, wij gaan het standaard pad niet bewandelen. In tegenstelling tot een fysieke plek, zoeken wij liever een heel andere plek op.

De nummer 1 locatie waar geld anno 2017 wordt uitgegeven: het internet.

Studenten en online shoppen gaan samen als hagelslag en boter, dit is dus dé plek om actief te zijn. Wat wij gaan doen is de ervaring van de student helemaal op zijn kop zetten. Wat zien ze normaal als ze kleding kopen online? Mooie vrouwen en mannen, modellen die tot in perfectie de nieuwe kledingcollecties showen. Ze vinden een item, daarna misschien nog vijf andere stukken en hop: in de digitale winkelwagen. Op naar de betaling en dit is waar wij in beeld komen.

Zodra studenten willen betalen zullen ze een melding krijgen op hun scherm dat ze niet genoeg geld op hun rekening hebben staan. Na deze melding zal in beeld verschijnen dat alle items uit hun winkelwagen zijn verwijderd en dat er een nieuw item is toegevoegd.

Overmand door totale verwarring klikt de student op het icoontje van de winkelwagen, hier staat nog maar één product in: 1 brood. Het scherm ververst zichzelf automatisch en het enige wat te zien zal zijn is de tekst: Iedereen over de hele wereld wil wel nieuwe kleren, maar velen hebben deze keuze niet.

Na dit scherm komt er een wereldkaart in beeld waarin wordt weergegeven hoeveel procent van de wereld onder de armoedegrens leeft. Hoeveel mensen geen geld hebben voor kleren, eten of zelfs drinken. De winkelmand komt nu weer in beeld en zit vol met de producten die de student oorspronkelijk van plan was te kopen. Er is slechts één additie in dit scherm: Zou jij één kledingstuk kunnen missen zodat iemand anders kan eten?

Dit is het moment dat koper in ziet hoe gezegend hij/zij wel niet is.

11

Het is een bittere pil te slikken voor een student, voor iedereen, maar de realiteit is nog harder voor degene die daadwerkelijk in armoede leven.

Reflectie: De campagne zelf vind ik sterk. Er zit niet echt een actie in omdat de opdracht meer als doel heeft bewustwording te creĂŤren, maar gekoppeld aan een goed doel denk ik dat het kan werken. Vrij eenvoudig uit te voeren, maar lastig wellicht om echt een partner te vinden die dit wilt doorvoeren op hun online winkel. Verkoop technisch vind ik het een goed verhaal, verhalend verteld en met een erg zelfverzekerde toon. Dit is tevens het gevaarlijke, want misschien schop je juist tegen iemands zere been, maar zelf vind ik het de sleutel in verkopen. Zelfverzekerd zijn van je idee, van de uitkomst hiervan. Deze toon zit door de hele tekst. Door meer verhalend te zijn wanneer de campagne wordt uitgelegd zit er een beleving in.

De laatst dikgedrukte zin in direct ook de zin die als slagzin kan worden gebruikt voor de campagne. Een vraag werkt sterk omdat het interactie initieert en direct mensen aan het praten krijgt, wat belangrijk is voor een campagne, want mensen moeten het over je hebben.

CHALLENGE 3 Boek 1: Een inspiratieboek om je weg in het leven te vinden.

Titel: INSPIRAATIE Subtitel: Terug naar je droom Het boek is wit met in het rood de tekst INSPIRAATIE erop in vetgedrukte, geblokte tekst.

Daaronder staat de subtitel, uitgelijnd tot beide kanten van de titel in een kleiner lettertype.

De tekst staat verticaal centraal uitgelijnd op het boek en hoger op de kaft dan het precieze middelpunt. Daaronder staat een speelgoed piratenschip.

Waarom?

Een piraat is toch een beetje die ultieme jongensdroom. De vrijheid en avontuur, het staat eigenlijk symbool voor die allereerste droom die je had als kind. Misschien wilde iemand Spiderman worden vroeger, of iemand anders weer prinses. Het maakt niet echt uit, want dat piraat zijn staat symbool voor al die vreemde, eerste dromen die je had als kind. Je gaat op zoek naar je echte passie in het leven.

Boek 2: De 21-jarige dochter van een gezin van vier komt om het leven bij een tragisch ongeluk.

Wanneer een paar dagen daarna de moeder zichzelf van het leven beroofd blijven de vader en de jongste dochter achter. Samen moeten zij niet alleen hun levens weer op zien bouwen, maar ook hun relatie.

Titel: De lach in de traan Subtitel: In elk verlies schuilt winst Een witte kaft met een donkere, soort schaduwachtige, rand. De titel staat gecentreerd onderaan het boek, met de subtitel eronder, centraal uitgelijnd. Een druppel beslaat het grootste gedeelte van het boek. Hij ziet eruit alsof die net in het water is gevallen en weer

12

omhoog stuitert. Je ziet geen water, behalve de stuiterende druppel, maar je ziet wel de rimpels die in het water zouden moeten zitten na de val van de druppel.

Waarom: Het hele boek is een soort tegenstrijdigheid. Een gezin overkomt iets dramatisch (de traan), maar de twee mensen die achter blijven gaan verder en vinden, ondanks alles, de lach.

Vandaar de subtitel, wanneer je iets verliest win je ook iets. In dit geval verliest een vader zijn vrouw en dochter, maar wint zijn jongste dochter en bouwt een sterkere band op dan ooit. De dochter hetzelfde, ze verliest een moeder en zus, maar wint een hechte relatie met haar vader.

De kaft moet net zo soepel zijn als de titel. De druppel heeft al een keer het water geraakt en stuitert omhoog omdat het kwaad is geschied, maar er toch hoop is. De rimpels symboliseren de pijn die achterblijft, maar die kracht verliest naarmate de druppel tot rust komt. Deze druppel staat voor de relatie tussen de twee hoofdpersonages. Na een val (verlies van geliefden) stuitert de druppel hevig op het water (het moeizame, nieuwe begin), maar naarmate de tijd vordert kalmeert de druppel en verbetert dus de relatie.

Reflectie: Het idee van het boek heb ik al een tijd gehad, maar ik zie mezelf niet als een schrijver om zoiets interessant uit te kunnen werken. Ik houd van symboliek en dat zit in deze twee kaften en titels. De piraat die symbool staat voor je ware droom en de druppel die symbool staat voor de relatie tussen twee personen. Ik houd van spelen met zulke symboliek en zaken zodoende te versterken, ondanks dat het misschien niet opvalt vanaf het begin.

Boek één zou ik zelf laten liggen, zou me niet aanspreken. Ook omdat ik geen fan ben van zulke boeken, maar omdat het veel aanvoelt als iets wat een komische toon zou hebben (wat overigens bewust is). Ik hou van humor, maar in een zelfhulpboek?

Boek twee zou ik zeker oppakken. Het design, zoals ik voor me zie, zou mij aanspreken; simpel doch sterk. Als ik de achterkant lees is het wellicht wat over the top dramatisch, maar het gegeven spreekt me wel aan. Zou ik hem kopen? Waarschijnlijk leg ik het boek terug en wacht ik tot er een film van verschijnt, mezelf kennende.

CHALLENGE 2 Soms weet je wat je moet schrijven en soms schrijf je maar gewoon. Ik heb bijvoorbeeld ooit een kort ding geschreven voor een boek, een soort intro. Geweldig om te schrijven en ontzettend behulpzaam ook om je frustraties en emoties eruit te gooien, of het bruikbaar is is misschien een tweede, maar het was wel leuk om te doen. Agh uiteindelijk weet je toch nooit hoe of wat, uiteindelijk doe je meestal toch maar gewoon iets in een poging om vooruit te komen in het leven. Je bent maar aan de weg aan het timmeren en je doet je best om goed te zijn, goed te doen, aardig te zijn, maar je bent op den duur altijd wel een klootzak op een bepaald moment in de ogen van een bepaald persoon. Op den duur kijken mensen naar je en zien ze een beeld dat jij misschien helemaal niet hebt van jezelf, maar ja jij zegt dan dat dat beeld niet klopt, maar het klopt wel. Dat beeld klopt want het is het beeld wat iemand anders van jou heeft, als iemand anders zegt dat A niet A is, maar B, dan maakt dat het toch een vorm van de waarheid, namelijk zijn waarheid. Dus als jij een klootzak bent in de ogen van iemand anders dan ben je dat ook, zo simpel is het.

Wel zonde dat je een klootzak bent in de ogen van iemand anders, maar wat eigenlijk veel kutter is is dat je een klootzak bent in je eigen ogen. Je faalt maar een beetje door het leven heen, best sneu eigenlijk, maar het gebeurt wel gewoon. Er komt een moment dat je twijfelt aan jezelf en dat je jezelf niet mag, om wat voor reden dan ook, maar het is zo. Haat je jezelf dan echt, geen idee, ik lul ook maar wat weet je, ik houd daar wel van. Dat is iets wat ik niet haat, dat ik wel gewoon een lulverhaal kan ophangen en dat het dan nog een 8 waard is ofzo ook, zo heb ik ooit mijn verslag gehaald op de middelbare school over de McDonald’s. Kut verslag, maar als je maar vaak genoeg hetzelfde herhaalt, alleen dan in andere woorden, dan denken leraren vaak vanuit zichzelf toch wel dat je weet waar je het over hebt. Cool.

13

Reflectie: Je stelde in de feedback dat dit stuk niet 10 minuten lang schrijven was, maar korter. Ik moet je helaas teleurstellen Piet. Dit stuk duurde zeker 10 minuten en misschien nog wel wat extra seconden erbij ook (regels zijn er om gebroken te worden). Ik heb geen idee waarom, er zit een bepaalde frustratie in deze tekst, die ik heel goed weer terug zie komen als ik hem na een tijdje weer lees. Waarschijnlijk ook omdat dit een typische Robin tekst is. Typisch hoe ik schrijf en hoe ik iets op papier zet. Die frustratie kost misschien tijd om te verwerken? Als ik het teruglees zie ik veel verbeterpunten in de tekst zelf en het woordgebruik, maar dit kwam vanuit mijzelf. Ik heb zulke dingen vaker gedaan, geschreven vanuit m’n hart, vanuit frustratie meestal toch wel. Het luchtte altijd erg op en dat is wellicht wel juist waarom ik dit stuk zo goed herken, het lucht gewoon weer op als ik dit lees.

CHALLENGE 1 Mijn naam is Robin en ik ben een fervent muziekliefhebber, dj en producer. Ik ben een doorzetter en een vechter, wat betekent dat ik niet snel opgeef als ik echt iets wil bereiken.

Ik heb geen extreme verwachtingen van copywriting, niet omdat mijn verwachtingen laag liggen, maar omdat ik zo open mogelijk de AC wil volgen. Ik ga er echter wel vanuit dat ik wat speelser met taal om leer gaan om een tekst interessant te houden, synoniemen, zinsbouw etc.

Reflectie versie 1: Blijkbaar was versie één te kort, ik kan wel een levensverhaal aan alles ophangen, en ik houd echt van lange teksten, maar dit is eigenlijk in de kern wat we moesten uitleggen. Wie ben ik? Robin, muziekliefhebber, dj en producer, en een doorzetter. Wat verwacht ik? Niets, erg open minded. Waarom ben ik hier? Teksten interessanter houden.

Aanvullend aan versie 1: Mijn naam is Robin en ik ben een fervent muziekliefhebber, dj en producer. Ik ben een doorzetter en een vechter, wat betekent dat ik niet snel opgeef als ik echt iets wil bereiken.

Zegt mijn brein dat iets bereikt moet worden dan zal ik dat vroeg of laat ook bereiken. Dit zorgt er ook voor dat ik niet alleen doorzet, maar ook enorm ambitieus ben in alles wat ik doe. Er zijn geen extreme verwachtingen van copywriting, niet omdat mijn verwachtingen laag liggen, maar omdat ik zo open mogelijk de AC wil volgen. Ik ga er echter wel vanuit dat ik wat speelser met taal om leer gaan om een tekst interessant te houden, synoniemen, zinsbouw etc. Vooral wil ik gewoon schrijven, dat is toch stiekem iets wat ik altijd leuk heb gevonden. Vroeger schreef ik korte verhalen en hoewel die verdwenen zijn is de interesse om te schrijven altijd gebleven. Mijn mobiel kent verschillende notities van verhalen die ik graag zou willen schrijven, maar eerlijk gezegd zie ik mezelf niet als een schrijver. Ik zie mezelf niet als iemand die competent genoeg is om de ideeën die ik heb uit te bouwen tot een bestseller. Want dat moet het dan ook worden, een bestseller.

Reflectie versie 2: Ja, eerlijk gezegd vind ik deze versie goed genoeg. Prima, dit vertelt wat duidelijker wat ik heb met schrijven en legt iets meer uit over wie ik ben. Hoewel ik nog altijd van mening ben dat versie één eigenlijk gewoon klopte, hoe kort ook. Voor mijn doen is dat wel een pluim waard, iemand die graag veel opschrijft en dan zo’n stuk weer heel kort neerzet.

14

CHALLENGE 0 Ik heb hiervoor gekozen om niet alleen eigen fouten te kiezen, maar ook algemene fouten die ik vaak tegen kom.

1. “Dat als”-constructie  Misschien wel de fout die ik het meeste voorbij zie en hoor komen bij mezelf. Het lijkt tegenwoordig geaccepteerd omdat het zo vaak voorbij lijkt te komen, maar ik probeer er altijd op te letten voorbeeld: “Ik vind dat als hij zegt geen tijd te hebben hij ook gewoon niet moet zeuren.”

2.

Ironisch of sarcastisch?  Wederom een fout die ik veelal maak tijdens het praten. Hoewel ik mezelf heel erg bewust ben hiervan. Misschien maak ik de fout omdat 99% van de mensen de fout maakt en dat ik wil voorkomen het uit te moeten leggen, dus het dan maar fout zeg.

3.

Los of vast?  Ik spreek en schrijf dagelijks Engels omdat mijn vriendin Engels is. In principe is het zo dat in het Engels ze woorden los trekken en in het Nederlands doen we het liefst alles zo vast mogelijk. Stagedocent of stage docent? Meewerk stage of Meewerkstage? Er vanuitgaan of ervan uitgaan?

4.

Had ik maar een tijdmachine  Geen idee waarom, maar ik huppel soms wel heen en weer in de taal wat betreft de tijd. “Ik bleef hierdoor bij mijn stagebedrijf. Door mijzelf te richten op…”

5.

Contamineren die handel  Oprecht, sommige gezegden in de Nederlandse taal lijken teveel op elkaar.

6.

Hij is beter als ik beter ben dan jij  Ik probeer er zelf altijd op te letten, maar ik merk toch wel dat veel mensen niet precies weten wanneer je dan of wanneer je als moet zeggen.

7.

Moraal, moreel  Ik maak de fout zelf ook vaak, is het nu moraal of moreel? “Het moraal van het verhaal…” Dat klopt, maar ik ben zeker nog vijf minuten daarna aan het nadenken over of het ook echt klopt.

8. ;  Serieus, waarom bestaat dit nog? Ik zie het alleen gebruikt worden in onderzoeksrapporten en waarschijnlijk alleen om het er duurder uit te laten zien. Het is in principe toch gewoon een punt? Grappig genoeg gebruik ik dit in enkele teksten.

Deze observatie wilde ik niet voor mezelf houden.

9.

Robins bal of Robin’s bal  Weer een beetje de overwaai vanuit de Engelse taal, maar het is in mijn hoofd logischer om bij bezit een apostrof-s te gebruiken, niet is minder waar in de Nederlandse taal daarentegen 10. Hebt u even  Nee, ik snap het nog steeds niet? Mijn vader vertelde me altijd dat Nederlands extreem logisch is omdat de geschreven taal zo dicht mogelijk bij de gesproken taal wilt blijven, maar ik snap deze niet.

Reflectie: Valt niet veel te zeggen, ik kom deze fouten zelf redelijk vaak tegen en maak sommige ook nog altijd zelf. Zeker de dat als constructie is tijdens het praten echt een stille moordenaar.

Achteraf las ik ze snel allemaal door en dacht ik: “Ik zou eigenlijk iets over ironie en sarcasme erbij moeten zetten!”. Toen kwam ik erachter dat deze fout er al gewoon tussen stond en dan leek mij dat ook wel meteen het bewijs dat het lijstje compleet is (voor mij persoonlijk in ieder geval).

15

PAUZE Dit is veel leeswerk natuurlijk en dan is mijn verslag niet eens de enige op de stapel. Daarom leek het mij wel leuk om een pauze in te bouwen in mijn portfolio.

Vijf dingen die je kunt doen tijdens je pauze 1. Ga naar de dichtstbijzijnde supermarkt en help het oudste vrouwtje die je daar ziet met het dragen van haar boodschappen. Laten we hopen dat ze niet naar de andere kant van de stad moet.

2. Begin een staarwedstrijd met minimaal vijf vreemde mensen die je tegen komt op straat, en win! Deze oefening wordt vaak aangeraden aan mensen die problemen hebben met hun zelfvertrouwen.

3. Stap in de eerste bus die je ziet en kies een getal tussen de nul en de tien. Het getal dat je hebt gekozen is de halte dat je uit stapt. Een hoger cijfer gekozen dan er haltes zijn? Dan ga je bij de laatste stop eruit.

4. Ga naar je favoriete cafĂŠ/restaurant en bestel iets op de kaart wat je nog nooit heb gehad.

Ik doe dit zo nu en dan om als het ware uit mijn comfort zone te treden binnen een comfortabele omgeving.

5. Neem 15 minuten de tijd om een kort verhaal te schrijven over iemand die jouw naam heeft, maar dan achterstevoren. Bijvoorbeeld: Robin Alers wordt Nibor Srela. Het zal je verbazen hoe zoiets simpels zo’n creatieve impuls kan geven.

16

2.

klanten

CHALLENGE 11 Briefing 1: More by NR is a company that offers iPhone cases for every girl out there. But we don’t just stop there - for every phone case we sell, we give 20 cent to charity. In order for us to get more traffic on our website and more sales we are looking for someone who can copywrite our products. That is where you come in. What we want you to do:   

Creative product descriptions.

Re-write ‘Our Story’.

Use SEO principles to maximize copy’s reach.

Opdrachten: Product 1 IPhone case Reptile Green Unlike a real reptile this baby will be out in the sun continuously. Mostly because I need my daily dose of Facebook videos involving cute pets doing weird things...

"Oh you silly cat, you can't play the piano."

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “I like it, but I don’t like the last sentence with the cat playing the piano.”

Revisie product 1: IPhone case Reptile Green Unlike a real reptile this baby will be out in the sun continuously. Mostly because I need my daily dose of videos involving cute pets doing weird things...

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus Shipping: 2-4 weeks Product 2 IPhone case Reptile Grey It only comes in one shade ladies, sorry...

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “Good! First I expected more, but it’s funny because of its simplicity.”

Product 3

17

IPhone case Palm Leaf Picture yourself laying on a beach, in a bikini, sipping on a Mojito and watching a perfectly figured Latino named "Enrique" walking out of the ocean. That's the feeling you'll get with this iPhone case.

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “Sea would be a better word than ocean, the rest sounds good!”

Revisie product 3 IPhone case Palm Leaf Picture yourself laying on a beach, in a bikini, sipping on a Mojito and watching a perfectly figured latino named "Enrique" walking out of the sea. That's the feeling you'll get with this iPhone case.

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Product 4 IPhone case Smoking Cone We always thought that an ice cream cone without actual ice cream would be a depressing sight. Turns out it works as an iPhone case.

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “Very good.”

Product 5 IPhone case Rose Strap Pink It's pink, it has a rose pictured on it and if we drop it the strap prevents it from falling onto the floor. What more could we ask for?

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “I like the intertwining of the features with the description.”

Product 6 IPhone case Rose Strap Blue We had an hour long debate on if this iPhone case is actually blue or purple. We personally refer to it now as being "blurple".

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “Humorous and true, nice to share we came up with our own colour.”

18

Product 7 IPhone case White Orchid Nothing screams "girl" like having a whole lot of flowers depicted on your phone.

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “Good statement about it being typical girl.”

Product 8 IPhone cases Metallic Marble We like these four cases so much that we scroll through them from time to time and call them the "Four Musketeers".

Phone Model: Fits for Apple iPhone 6 / 6S / 6 Plus / 6S Plus / 7 / 7 Plus / 8 / 8 Plus Shipping: 2-4 weeks Feedback: “Funny, fits the rest well.”

Our story People are different! More by NR knows this and we realise that, because we are all different, we all have different taste. Yet our society is made for the masses. Why? Why say that every single person is different and unique and then offer everyone the same products.

This is where we step in.

We believe in diversity and thus we believe that products should appeal to the individual and not to the masses. One girl might be more nerdy than the other, while another might be more girly. We offer what you want, not what others want. We give you what you like, what you love, what you find beautiful.

So we live in the 21st century, our phones have become one of our most important possessions. Our social network is on it, our memories, and our lives. It is only normal to treat this device with care and protect it, but it needs to look good as well - we're not cavemen are we?

We give you the phone case that will protect your phone, but also the one that will look stunning in whatever way you want. No matter what type of person you are, whether you're a free spirit or a classy lady - More by NR gives you the phone case that you've always desired.

Feedback: “It’s well written and we like that you’ve put that everyone is different. It’s a good representation of who we are as a company and what we stand for.”

Reflectie: Ik ben zelf tevreden over de uitvoering van de opdracht. Veelal omdat ik vind dat productomschrijvingen vaak wat saai zijn en een verkooppraatje, maar ik probeerde het juist interessant te houden voor de lezer. Het doel van de omschrijving is om mensen een glimlach te bezorgen waardoor ze eerder geneigd zijn de producten te kopen. Ik heb er nog meer geschreven in de tijd voor en na deze opdracht (www.morebynr.com) en bij elk stukje wilde ik dus dat effect hebben. Ook vind ik dat het verhaal van het bedrijf goed in elkaar zit

19

en goed wordt verteld, ik ben zelf wel van de lange teksten en zinnen want die voelen verhalend aan. Dit heb ik in de productomschrijving vaak moeten beperken, als een soort test, maar voor het verhaal van het bedrijf vond ik dat het wel degelijk langer kon zo nu en dan. Zeker omdat er toch een verhaal moest worden verteld. Overigens zit de volgende opdracht er al aan te komen hiervoor, want het verhaal moet wellicht uitgebreid worden.

Briefing 2: Altijd al gedroomd om een column te schrijven in een grote landelijke krant? Metro geeft je die kans en betaalt je er ook nog voor! Upload een scherpe, geestige, spitsvondige, gedurfde en goed geschreven column van vierhonderd woorden. Verzamel zoveel mogelijk likes en stemmen voor jouw column via Facebook of via de 'stem' knop. Metro selecteert daarna dagelijks de beste column voor plaatsing in de krant. We belonen de winnende column met 50 euro.

Houd ook deze website in de gaten. Regelmatig schrijft Metro extra columnwedstrijden uit en zijn er extra prijzen te winnen. Maar de grootste beloning is natuurlijk een kans op een literaire doorbraak.

Gezien het grote aantal inzendingen kan Metro niet iedereen persoonlijk van feedback voorzien. Wees ervan verzekerd dat elke column ook echt wordt gelezen.

Hoe werkt het?

- Maak op Metronieuws.nl een account aan.

- Upload een scherpe, geestige, spitsvondige, gedurfde en goed geschreven column van circa 400 woorden.

- Binnen 48 uur controleert de redactie van Metro jouw column. Bij goedkeuring wordt jouw column gepubliceerd.

- Het stemmen kan beginnen. Hoe meer stemmen en likes op Facebook, des te meer kans jouw column maakt om tot dagwinnaar te worden verkozen.

- Heb je gewonnen? Dan staat jouw column in de krant en heb je 50 euro gewonnen!

- Helaas is de stemknop niet op smartphone zichtbaar. Likes via Facebook kan je natuurlijk wel via mobiel verzamelen.

Column versie 1: Symbool Badr Hari zal volgende week vrijdag vrij komen. Je weet wel, die gast die alleen goed is voor het slaan van mensen. Binnen de ring, buiten de ring, het maakt niet uit. Het is namelijk z’n werk om mensen kapot te meppen. De wereld ligt weer aan z’n voeten en half Marokkaans Nederland trekt zichzelf weer af, want hun grote held is terug.

Ik ga nu niet dit hele stuk lopen zeiken op Badr hoor. Ik wil namelijk niet de reden zijn van zijn volgende vervolging. Hari staat gewoon eventjes symbool voor dit jaar. Meerdere mensen mishandelen, z’n straf opgelegd krijgen in februari dit jaar, per april de cel in, en vervolgens na enkele maanden op vrije voeten. Het is Nederland ten voeten uit. Anno 2017 mag ik niet meer verkleed als Zwarte Piet tijdens Sinterklaas; want dan ben ik een vieze racist. Ik mag niet meer zeggen dat iets voor jongetjes is of voor meisjes; want iemand voelt zich meer een bloemkool. En de op een na grootste partij van dit land mocht niet eens meeonderhandelen over het nieuwe kabinet; want dikke middelvinger naar die 1.4 miljoen Nederlanders die daarop hebben gestemd. Korte voetnoot: ik heb niet gestemd op de PVV, me al niet meer verkleed als Zwarte Piet sinds ik van de basisschool af ben en geloof dat iedereen moet zijn wie diegene wilt zijn. Toch mezelf even indekken voor iedereen weer gaat lopen huilen hierom.

20

Ik had heel veel hoop voor dit jaar; meer te besteden, betere zorg, beter onderwijs, maar wat krijg ik nou echt op m’n bord voorgeschoteld? Een of andere haakneuspoliticus die het volkslied belangrijker vindt dan de Nederlanders helpen. Ja, ik kijk jou aan meneer Buma.

Snap je dan echt niet wat er speelt? We leven in het jaar waarin er meer verdeling heerst dan ooit en dan komt deze Friese zuignap met het volkslied aanzetten. Dan ben je niet alleen incompetent, maar ook gewoon mentaal instabiel.

Nee, 2017 valt tegen, dit jaar had zoveel beter kunnen zijn. Maar toch, als we nou beginnen om Badr Hari gewoon iets langer vast te houden? Puur voor het gevoel dat we toch iets goed doen dit jaar. Misschien is er dan nog hoop voor 2018.

Feedback (De feedback is afkomstig van m’n vader, Neerlandicus, via WhatsApp).

“Controversieel onderwerp en zit goed in elkaar met spiegeling inleiding slot. Dat je goede zinnen kunt schrijven en alles grammaticaal en qua spelling klopt, wist je al.

Ik zou wel nog eens kritisch naar je taalgebruik kijken. Verder geen namen noemen als ze niet nodig zijn (Buma, iedereen snapt wel dat hij het is met die haviksneus). Ook bijvoeglijke naamwoorden die niet nodig zijn (bijv. vieze) zou ik weglaten. Alles hangt een beetje samen met elkaar. Inleiding is nu erg heftig door toon en taalgebruik.”

Revisie column: Symbool Badr Hari zal volgende week vrijdag vrij komen. Je weet wel, die gast die goed is in het slaan van mensen. Binnen de ring, buiten de ring, dat maakt niet uit. Het is namelijk z’n werk om mensen te meppen. De een verzorgd de verbouwing van je huis en de ander verbouwd jou in je huis, ieder z’n ding natuurlijk. Per volgende week vrijdag ligt de wereld in ieder geval weer aan z’n voeten, ondanks de gepleegde mishandelingen.

Ik ga nu niet dit hele stuk lopen zeiken op Badr. Ik wil namelijk niet de reden zijn van zijn volgende vervolging. Hari staat gewoon eventjes symbool voor dit jaar. Meerdere mensen mishandelen, z’n straf opgelegd krijgen in februari dit jaar, per april de cel in, en vervolgens na enkele maanden op vrije voeten. Het is Nederland ten voeten uit. Anno 2017 mag ik niet meer verkleed als Zwarte Piet tijdens Sinterklaas; want dan ben ik een racist. Ik mag niet meer zeggen dat iets voor jongetjes is of voor meisjes; want iemand voelt zich meer een bloemkool. En de op een na grootste partij van dit land mocht niet eens mee onderhandelen over het nieuwe kabinet; want dikke middelvinger naar die 1.4 miljoen Nederlanders die daarop hebben gestemd. Korte voetnoot: ik heb niet gestemd op de PVV, me al niet meer verkleed als Zwarte Piet sinds ik van de basisschool af ben en geloof dat iedereen moet zijn wie diegene wilt zijn. Toch mezelf even indekken voor iedereen gaat lopen huilen hierom.

Ik had heel veel hoop voor dit jaar; meer te besteden, betere zorg, beter onderwijs, maar wat krijg ik nou echt op m’n bord voorgeschoteld? Een of andere haakneuspoliticus die het volkslied belangrijker vindt dan de Nederlanders helpen. Snap je dan echt niet wat er speelt in de samenleving? We leven in het jaar waarin er meer verdeling heerst dan ooit en dan komt deze Friese zuignap met het volkslied aanzetten. Alsof dit de Gouden Eeuw is en imperialistisch Nederland even op een voetstuk moet worden gezet. Hoe verzin je zoiets?

Dan ben je niet alleen incompetent, maar ook gewoon mentaal instabiel wat mij betreft.

Nee, 2017 valt tegen. Dit jaar had zoveel beter kunnen zijn. Maar toch, als we nou beginnen om Badr Hari gewoon iets langer vast te houden? Puur voor het gevoel dat we toch iets goed doen dit jaar. Misschien is er dan nog hoop voor 2018.

21

Reflectie: Ik kan me vinden in de eerst gegeven feedback en heb dan ook het een en ander aangepast n.a.v. de feedback. Er zijn enkele zinnen geschrapt en bij gekomen om de punten wat te versterken. Zeker het stuk over de Marokkanen in de eerste versie (alinea 1) vond ik uiteindelijk simpelweg niet passen bij de rest van de column. Wel heb ik de felle toon bewust behouden in de inleiding om mensen vanaf het begin al te choqueren en hun aandacht te pakken. Uiteindelijk is de limiet in woorden wat ervoor zorgt dat ik een column heb geschreven waar ik best tevreden mee ben, maar niet wat ik als geniaal zou beschouwen. Ik zou graag een iets langere column schrijven die wat dieper op de materie in gaat. Dan kan ik net wat soepeler omgaan met de tekst en wat minder “kort door de bocht�-achtig schrijven, geen woord, maar ik maak er maar even een woord van.

22

Briefing 3: Blogpost schrijven voor Fans4Music over het belang van Imago voor artiesten.

Versie 1 van de blogpost:

Vijf tips voor een sterk imago als artiest.

Imago, het woord dat al jaren ronddwaalt in de wondere wereld van muziek en entertainment. Eigenlijk weten zowel jij als ik dat het belangrijk is, maar hoe belangrijk is het nou echt? Ik ga er niet omheen draaien; je imago vormt, naar mijn mening, het op een na grootste gedeelte van je succes als artiest. Op de eerste plaats staat, gelukkig, nog altijd de muziek. Je leest dit waarschijnlijk omdat je moeite hebt met een imago creëren, of moeite met hoe dit precies neer te zetten, of misschien wel gewoon omdat je wilt weten of ik een beetje snap waar ik het over heb. Wat de reden ook is, mooi dat je er bent! Ik ben zelf altijd erg tegen blogs die mij een aantal tips beloven en dan een heel verhaal op gaan hangen alvorens er een lijstje van korte zinnetjes aan het einde verschijnt. Dus ik stel voor dat we gewoon beginnen.

1. Blijf bij jezelf  Vanzelfsprekend als die klinkt, zo vanzelfsprekend is deze tip niet. Echt, geloof mij, blijf bij jezelf. Iets neerzetten wat je totaal niet bent werkt gewoon niet.

Natuurlijk zijn de gasten van ‘Daft Punk’ niet echt robots en de mannen van ‘Rammstein’ zullen ook niet continu met voorbinddildo’s over straat lopen en seksslaven aan hun halsband mee sleuren (zoek op YouTube naar: Rammstein Bück dich). Maar deze twee voorbeelden staan achter de muziek die ze maken en iedere artiest legt een stukje van zichzelf in zijn/haar muziek. Stap hier dus ook niet vanaf in je imago.

23

2.

Bepaal je uitstraling  Zodra je weet wat dicht bij jou ligt kun je gaan kijken naar wat je moet uitstralen.

Ik vind het belangrijk dat een artiest in enkele woorden kan uitleggen wie hij of zij is. Bepaal dus wie jij bent als artiest en sluit daarop aan in je uitstraling. Maak een lijst met woorden en kies de begrippen die kloppen bij jou en jouw muziek. Zo heb je heel sterk een beeld voor jezelf wie je moet gaan zijn. Dit beeld kan je vanaf dat moment dus gaan neerzetten. In de muziek, de kleding, de communicatie, het logo etc., al deze zaken kunnen nu uitgebeeld worden en gevormd worden naar jouw kern. Want jij weet nu welke woorden bepalen wie jij bent als artiest en dus wie jij moet zijn naar de buitenwereld toe.

3.

Wees consistent  Als je wilt uitstralen de nieuwe Jezus te zijn, moet je natuurlijk niet aankomen met foto’s waarin je poseert met grote rode hoorns en hoeven als voeten. In alles wat je zegt en doet moet je consistent blijven en dan bedoel ik ook echt alles. Van de filters die je gebruikt op Instagram, tot de foto’s die je mee stuurt in je press kit.

Elk detail moet kloppen bij wie jij wilt zijn en wat jij wilt uitstralen en ja, dat betekent ook dat je emoticons moeten kloppen die je gebruikt op social media. De ideale schoonzoon uithangen en dan in je reacties naar fans werken met boze gezichten en pistolen gaat niet werken. Kies bewust wat je wilt uitstralen en wees dus consistent in alles wat je doet.

4.

Bekijk het zakelijk  Muziek is emotie, het is kunst, het is passie, maar muziek is ook business. Alles speelt een rol in de verkoop van jouw product. Ik zeg niet dat je nu jezelf als product moet gaan behandelen en alles aan moet pakken als een bedrijf, maar leer het jezelf aan om iets vanuit een zakelijk perspectief te bekijken. Als je niet zo snel groeit zoals je zou willen, hoe komt dat dan? Als je nummers op Spotify niet genoeg luisteraars krijgen, hoe komt dat dan? Zo kan het lijstje eindeloos doorgaan. Je moet, ook in je imago, soms iets vanuit een zakelijk oogpunt kunnen bekijken. Want als we heel eerlijk zijn is de wereld van muziek gewoon hard en extreem zakelijk. Boekingsbureaus kijken naar wie het meeste geboekt wordt, venues kijken naar welke act de meeste tickets verkoopt, platenmaatschappijen kijken naar wie de meeste nummers verkoopt of wie de meeste streams heeft.

Leer het jezelf dus aan zakelijk naar jouw muziek en imago te kijken en als daar iets niet klopt, pas het aan. Maak de muziek vanuit je hart, maar run je carrière vanuit je brein.

5.

Creëer de gimmick  Ok, je hebt alles doorlopen, alles klopt, alles is ingezet. Dit is het moment dat je eindelijk kan doorpakken, zodra de basis er ligt bouw je daarop verder. Ga op zoek naar die dingen waarin je gaat opvallen. ‘Steve Aoki’ nam op een gegeven moment altijd een taart mee naar feesten en gooide die het publiek in. Het effect?

Iedereen op het feest filmt dit, upload de video en de hele wereld ziet die beelden.

Ga op zoek naar een gimmick die je kunt neerzetten waar mensen over gaan praten, dit kan in je muziek, je video’s, je social media, je optredens. Overal kan je dit invoegen, het gaat erom dat je iets vindt wat past bij jouw imago en wat opvalt.

Zorg er alleen wel voor dat het aansluit bij tip drie, wees consistent in alles wat je doet. Het voorbeeld van ‘Steve Aoki’ versterkt zijn imago alleen maar, een spontane, grappige, party dj. Maar een pianist als ‘Ludovico Einaudi’ zou dit niet moeten doen, zijn imago en uitstraling klopt niet bij taarten gooien. Wees dus ook hierin consistent en ga dus alleen op zoek naar die gimmick wanneer de rest staat als een huis.

24

Ok, ik heb wellicht gelogen over vijf tips, het zijn er eigenlijk zes die ik je graag wil mee geven en de laatste is de allerbelangrijkste.

6.

Heb geduld  Wees geduldig, het kost nu eenmaal veel tijd, geld en moeite om dit allemaal goed neer te zetten en succesvol te maken. Als alles klopt in je imago en je hebt hier alle vertrouwen in dan moet je geduld hebben en doorzetten. Mensen gaan niet direct snappen wat je doet of wilt uitstralen, mensen gaan niet direct fan worden of aanhaken, maar blijf gewoon doorgaan. Geef het tijd om te rusten en geef het tijd om aan te slaan. Ze zeggen wel eens dat er altijd iemand is die beter heeft verwoord wat je wilt zeggen dan jijzelf. Dus ik wil je graag de laatste tip meegeven in de vorm van een briljante quote van Eddie Cantor: “It takes twenty years to make an overnight success.”

Feedback:

Revisie blogpost: Vijf succesverhalen te danken aan branding Branding is van groot belang in de zakenwereld, maar eveneens in de wereld van muziek. Er zijn genoeg voorbeelden waarbij branding de doorslag gaf in het succes van een merk en

25

van een muzikant. Dus om je op weg te helpen naar succes volgen hier vijf succesverhalen te danken aan branding.

1.

The Rolling Stones Een goed begin is het halve werk dus was deze opener snel gekozen. The Rolling Stones wordt gezien als een van de meest iconische bands aller tijden. Veel hiervan heeft het te danken aan een goed imago en sterke branding. In de beginjaren was de band bijna een kopie van The Beatles. Een van de velen Engelse rockbands die Amerika wilde veroveren.

De manager van de groep, Andrew Loog Oldham, zag een kans om het imago van de groep te veranderen. Al snel werden de leden neergezet als ruiger, meer rebels en klassieke “bad boys”. Het nieuwe logo, de lippen van leadzanger Mick Jagger, paste precies bij deze uitstraling. Dit imago, in samenhang met de muziek, resulteerde in de band zoals de wereld die vandaag de dag kent.

2.

Oreo Oreo is niet weg te denken uit de wereld van koekjes en snoepgoed. Toch is dit niet altijd zo geweest, sterker nog, het was een namaak van een al bestaand koekje. In 1908 werd het koekje Hydrox gelanceerd door Sunshine Biscuits, vier jaar voordat Oreo werd gelanceerd door Nabisco. Hoe kan het dan dat de laatstgenoemde nu wereldwijd bekend is en Hydrox niet? Om te beginnen was de naam Oreo sterker dan die van Sunshine Biscuits. Hydrox klonk te chemisch vergeleken met hun tegenhanger. De marketingcampagnes die volgden in de jaren daarop zagen Oreo groeien in populariteit. Het gevolg? Oreo werd gezien als origineel en Hydrox als een namaak, terwijl het toch echt andersom was. Sunshine Biscuits legde in hun reclame de nadruk op het feit dat zij er eerder waren, maar niemand geloofde dit. Oreo was simpelweg te populair geworden.

3.

Michael Jackson De zanger/entertainer vormt nog altijd een groot voorbeeld voor veel artiesten vandaag de dag. Niet alleen vanwege zijn performance en muziek, maar mede dankzij sterke branding.

Michael Jackson viel op in alles wat hij deed. De “Moonwalk”, de iconische handschoen en opvallende kledij zijn onherroepelijk met de artiest verbonden. Daarnaast was de zanger vernieuwend; zijn bijna 14 minuten durende korte film met de hit “Thriller” veranderde de wereld van muziek video's. Michael Jackson wilde altijd muziek maken voor de hele wereld en zoveel mogelijk mensen bereiken. In 1985 nestelde de “King of Pop” zich als een globale artiest met de hit “We Are the World”. Veel muziekliefhebbers kende Michael Jackson al sinds hij nog een kind was in “The Jackson 5”, maar het is de persoonlijke branding van deze popster die is blijven hangen.

4.

OK Go Van een voorloper in de wereld van muziekvideo’s naar vernieuwers hierin. Geen gigantisch merk zoals Oreo of zo iconisch als The Rolling Stones, maar OK Go is wel enorm succesvol.

Dit hebben ze te danken aan de viral video’s die in de loop der jaren zijn gemaakt door de muzikanten. De band heeft muziekclips gebruikt in hun branding. Elke video heeft een ingenieuze en grappige insteek en juist hierdoor valt de groep op. Het gevolg hiervan is dat de mannen van OK Go bekend staan als enorm artistiek, creatief, innovatief, en een breed scala aan prijzen hebben binnengesleept.

5.

Apple Deze lijst is niet compleet zonder Apple. Het Amerikaanse succesverhaal is altijd sterk geweest op het gebied van branding. Ondanks een lange rivaliteit met vele andere bedrijven is het megaconcern in 2016 door Forbes uitgeroepen als het meest waardevolle merk. Apple focust zich op emotie en lifestyle. Het perfecte voorbeeld hiervan is de bekende 1984 reclame van de Macintosh. In deze videoreclame is het betreffende product niet één keer te zien. Het bedrijf levert meer dan producten en doet dit ook in hun winkels. De Apple Stores

26

zijn wereldwijd een bezienswaardigheid en de klanten zijn enorm loyaal. Steve Jobs, medeoprichter, heeft ooit gezegd “The chance to make a memory is the essence of brand marketing.” Dit vat precies samen waarom zijn bedrijf zo’n succes is.

Dit waren vijf succesverhalen te danken aan branding. Om je eigen succesverhaal te beginnen willen we graag afsluiten met een laatste stukje inspiratie van Eddie Cantor: “It takes twenty years to make an overnight success.”

Reflectie: Er is nog geen feedback binnen gekomen n.a.v. de laatste revisie. Ik vond de eerste feedback op bepaalde zaken zeker een goed punt aansnijden. Hoewel ik meer fan ben van losser geschreven blogposts, vanuit een meer individueel oogpunt, werd toch gevraagd om de insteek wat zakelijker te maken. Ik heb gekeken naar het voorbeeld gegeven in de feedback, maar vond dit eerlijk gezegd een matig voorbeeld. Voornamelijk doordat er in de eerste alinea al twee fouten stonden en dan haak ik al af, zeker wanneer dit als “het voorbeeld” moet fungeren. Toch ben ik aan de slag gegaan en het resultaat ben ik tevreden over. Ik denk dat het een interessant stuk is om te lezen, hoewel het voor mij zelf als erg hak-op-de-tak aanvoelt was dit wel iets wat in het voorbeeld ook werd gedaan. De kortere zinnen voelden soms wat onnatuurlijk om te schrijven. Niet omdat ik het niet kan, maar omdat ik gewoon Kafka achtige zinnen wil schrijven; mooie, lange en beschrijvende teksten die je meenemen in een verhaal en een punt heel duidelijk en soepel overbrengen. Ben ik tevreden over de laatste revisie? Dat wel, zeker voor wat ze vroegen zou ik als lezer (en ik ben zelf artiest dus fungeer ook als hun target group) hierdoor geboeid zijn en hier wat aan hebben.

27

3. hulphond & culinice CHALLENGE 13 Naam campagne: INSTINCT Slagzin campagne: Wat als elke ruimte een escaperoom zou zijn?

Social posts:

28

Social media posts captions: VIER TIPS  We hebben gesproken met een expert en dit zijn de vier tips om de finale van INSTINCT te halen! [HUILLACH EMOTICON en HOND EMOTICON] TUSSENSTAND  Zijn dit de drie die we ook in de finale gaan zien, of komt er nog iemand deze helden van de troon stoten? [STOMVERBAASD EMOTICON en KROON EMOTICON]  Tag de mensen, wanneer mogelijk, in het bericht zelf (tip) EINDSTAND  We willen iedereen bedanken voor een geweldige campagne en natuurlijk de winnaars feliciteren!

OPBRENGST  Woorden schieten tekort. Wat een geweldige opbrengst! [HART EMOTICON]

VIDEO De video moet een beklemmende en benauwde sfeer neerzetten zodat de kijker een onaangenaam gevoel krijgt. Dit is van belang omdat het past bij wat de campagne moet neerzetten: “Wat als elke ruimte een escape room zou zijn?”. Onze video laat eigenlijk twee dingen zien: 1. Een donkere hal 2. Een overduidelijk transpirerende man De beelden van de hal vormen het perspectief van de hulphond. Dit moet nabootsen alsof de kijker naar een deur loopt en door de ogen van een hond kijkt. Kleuren zijn dus minder sterk en er is een hoog contrast (zoals het zicht van deze viervoeter in het echt is). Het gezicht wat in de video aanwezig is brengt een gevoel van stress met zich mee. Er is een duidelijke indruk dat de man in kwestie hulp nodig heeft op dat specifieke moment.

Het beeld vanuit de hond gezien werkt toe naar een deur. Door de editing lijkt het alsof de man achter deze deur zit, in werkelijkheid zijn er meerdere deuren en is dus niet echt bekend of deze persoon zich daar ook echt bevindt. Instinct sluit hierop aan omdat de hond een bepaald instinct volgt die zegt dat hij naar die deur moet gaan om daar de man te helpen.

Het gegeven van een ruimte met meerdere mogelijkheden, waarvan maar één de juiste is past precies bij een escape room. Zo vertelt deze video direct het verhaal van instinct.

LINK NAAR VIDEO (oftewel: even de digitale versie erbij pakken Piet) https://drive.google.com/open?id=0B6969YFBBiItLTh3eFdwUFI3Qmc Reflectie: Isabelle en ik hebben voornamelijk de campagne uitgedacht en de naam en slogan hiervan met z’n tweeën bedacht. Onze overtuiging was dat een ervaring altijd sterker is dan iets anders. Dus door mensen iets te laten ervaren zou stichting hulphond niet alleen financiële steun krijgen van deze mensen, maar ook emotionele steun. In de vorm van waardering en realisatie van hoe belangrijk hun doel is. De volledige hand-out leek me wat onnodig om in mijn persoonlijke hardcopy verslag te doen, dus ook nu moet je even de digitale versie erbij pakken. https://drive.google.com/open?id=0B6bqoXOwd_QeQ21vWWRMLUc3ekU

29

De video kan worden ingezet voor de campagne, maar wilden we meer gebruiken voor de pitch om het verhaal te vertellen. Ik heb de video gemaakt, de muziek (voor zover het muziek is) geproduceerd en het verhaal bedacht. Het idee heb ik uitgelegd in het korte stukje tekst.

Gezien de middelen die ik had vind ik de video relatief sterk en doet het wat ik had gehoopt, als ik hem terug kijk is die mysterieus en enigszins beangstigend en dat past perfect bij Instinct.

De social media posts zijn voorbeelden in hoe het er uit moet komen te zien en wat voor titels je kunt gebruiken. De huisstijl van stichting hulphond is gebruik hierin. In de uitleg staan ook de captions die op Instagram en facebook erbij kunnen worden gezet. Hierin heb ik ook emoticons meegenomen omdat die op social media enorm belangrijk zijn om een verhaal te versterken. Hoe pijnlijk het wellicht ook is Instagram en lange teksten werkt niet, op Facebook werkt het iets meer, maar een emoji erbij doet wonderen om de juiste boodschap over te brengen. Ook moet ik bekennen daar lichte aanpassingen te hebben gemaakt vergeleken met wat staat in de hand-out. Ik heb enkele emoticons toegevoegd, want dat versterkte nog beter de post. Het zijn hierdoor typische dingen die veel mensen bereiken en aanspreken, en een lichte dosis humor kan nooit kwaad daarin.

CHALLENGE 12 Su shi or not Su shi? That is the question.

Voor alle Sushi haters die dit lezen; ik voel jullie pijn. Ik voel jullie struggles en haat, de woede bij elke Instagram story die je ziet met een avocado maki in de hoofdrol. Walgelijk, om te kotsen. Ga weg met je smerige rauwe vis en smakeloze rijst! Weten al die Sushi lovers niet dat er parasieten in die rauwe stukjes zalm kunnen zitten? Ik dacht vroeger ook altijd zo.

Zoals de meeste mensen namelijk was ik aan het haten op iets wat ik nooit echt had geprobeerd. Toen ben ik het voor het eerst echt gaan eten in Amsterdam en haatte ik het nog meer. Mijn mening was vanaf toen duidelijk, voor altijd gebeiteld in de tien geboden die mijn mening vormden. Echter is er net zoals in elk goed verhaal een plot twist.

Zo’n anderhalf jaar geleden wilde mijn vriendin, toen wonend in Almere, graag Sushi eten. Je begrijpt dat ik klaar stond om de halve kamer af te breken natuurlijk, maar omdat ik nu eenmaal een goede vriend ben besloot ik dat het de ruzie niet waard was. Deze beslissing veranderde mijn leven. Ik raakte verliefd op Sushi, ontdekte de wondere wereld van vis, wasabi, sojabonen en alles wat het te bieden had. Mijn leven had weer betekenis, het grauwe Almere leek opeens minder deprimerend. Ik ontdekte een restaurant dat een ware liefde voor dit eten had aangewakkerd. Sindsdien heb ik op veel plekken in Nederland Sushi gegeten; Arnhem, Amsterdam, Eindhoven, Zutphen, Rotterdam, maar nergens vond ik een plek zo goed als in Almere. De naam van het restaurant? ‘Ida’. En in tegenstelling tot al die foodbloggers in de wereld is dit niet gesponsord. Ik krijg niet betaald of kan een jaar langs gratis eten bij hen (hoewel, als iemand dit leest van ‘Ida’: hit me up), dit is gewoon wat ik denk en vind.

Wat ik probeer te zeggen is niet: “Sushi is de koning!” of “Allemaal naar Almere verhuizen!”.

Nee, wat ik probeer te zeggen is dat je smaak zich blijft ontwikkelen, dus ontwikkel daarin mee. Wat je absoluut verschrikkelijk vond vijf jaar geleden vind je nu misschien geweldig, wat je nooit dacht lekker te vinden vind je misschien wel het lekkerste wat je ooit hebt gegeten. Die avond probeerde ik allemaal nieuwe dingen, eten dat ik normaal nooit zou hebben aangeraakt verscheen voor m’n neus op tafel. En ja, sommige dingen waren niet te eten, maar andere dingen vond ik geweldig. Terwijl als je mij een paar jaar daarvoor had gezegd dat ik Sushi lekker zou vinden had ik je niet alleen voor gek verklaard, maar had ik je ook meteen een zelfhulpboek meegegeven. Toch heb ik heerlijk gegeten toen en ben ik sindsdien een fervent liefhebber van Sushi geworden.

Als ik mijn ogen en maag kon openen voor iets nieuws dan kan jij dat ook. Ga eropuit en bestel eens wat anders, verbreed je horizon, doe eens gek. Geniet van al dat lekkere eten

30

wat mensen te bieden hebben. Ja, je gaat wat smerigs tegenkomen, maar je gaat ook iets heerlijks tegenkomen. Als je het niet erg vind trouwens ga ik nu mijn schoenen aantrekken.

We gaan vanavond namelijk uit eten en je raad vast nooit wat de pot schaft…

Su shi or not Su shi? That is the question.

For all the Sushi haters reading this; I feel your pain. I feel your struggles and hatred, the fury with every Instagram story you see with an avocado maki in the lead. Disgusting, makes you want to vomit. Go away with your disgusting raw fish and tasteless rice! Don’t these Sushi lovers know that there could be parasites in those raw pieces of salmon? I used to think like that as well. Like most people I was hating on something I never really tried. Then I tried it for the first time in Amsterdam and hated it even more. My opinion was clear from that moment on, forever set in the Ten Commandments which shaped my opinion. However, like in every good story this one has a plot twist.

About a year-and-a-half ago my girlfriend, living in Almere, wanted to go out for Sushi. You understand that I was about to tear down half the room of course, but because I am a good boyfriend I decided it wasn’t worth the argument. This decision changed my life. I fell in love with Sushi, discovered the world of fish, wasabi, soya beans and everything it had to offer.

My life had meaning again; the grey Almere suddenly appeared less depressing. I had discovered a restaurant that empowered a true love for this food. Since then I’ve had Sushi in many places; Arnhem, Amsterdam, Eindhoven, Zutphen, Rotterdam, but never did I find a spot as good as the one in Almere. The name of the restaurant? ‘Ida’. And unlike all those food bloggers out there this isn’t sponsored content. I’m not getting paid or get to eat there for free for a whole year (however, if anyone from ‘Ida’ is reading this: hit me up), this is just my honest opinion.

I’m not trying to say: “Sushi is the king!” or “Let’s all move to Almere!”. No, what I’m trying to say is that your taste keeps evolving, so evolve along with it. Something you absolutely hated five years ago is something you might love now; something you might have never expected to like might be the best you’ve ever eaten. I tried all sorts of new things that evening, food I would never have touched just appeared in front of me. And yes, some things were disgusting, but others; I loved. But if you had told me a few years back that I would like Sushi I wouldn’t have just said you were crazy, I would have given you a self-help book as well.

Still, I had an amazing meal that evening and became a Sushi lover ever since.

If I could open my eyes and my stomach for something new then so can you. Go out there and order something different, be crazy. Enjoy all the delicious food that people have to offer.

Yes, you will taste some awful things, but you will also come across some extremely tasty stuff. If you don’t mind by the way, I’m going to put on my shoes. We’re going out for dinner tonight and you’ll never guess where to…

Reflectie: Gaandeweg mijn copywriting ervaring ben ik erachter gekomen dat mijn manier van schrijven niet voor iedereen is weggelegd. Misschien ben ik te verhalend of kunnen mensen lange zinnen niet zo goed meer verwerken. Zo ook met dit stuk, want zelf kijk ik terug op een succesvol stuk tekst. Het onderwerp is misschien wat basaal, dat zal ik zeker toegeven, maar de tekst vind ik sterk. Misschien is het, net zoals bij de opdracht voor Fans4Music, teveel een column en te weinig een blogpost, maar dat leek me juist de insteek van deze opdracht; een persoonlijk verhaal delen en dat wilde ik hiermee doen. Een enigszins komisch verhaal. Dus eerlijk gezegd viel het me tegen toen Culinice mij niet noemde in een van de stukken die opviel, maar verschil in smaak moet er zijn.

31

4. reflectie CHALLENGE 14 Laten we gewoon beginnen bij te zeggen: het was een leuk vak. Ik ging open minded dit vak in en hoopte dat ik veel aan schrijven toe zou komen. Dat laatste is zeker waar geweest.

Sommige opdrachten kostte meer tijd dan ik had verwacht en daardoor sluipt copywriting aardig omhoog in de uren. Ik moet toegeven dat ik zelf niet het gevoel heb extreem veel te hebben geleerd. Ja, er is veel geschreven, maar ik miste wel wat momenten dat er wat in werd gegaan op de materie. Ontleden van een verhaal, wat maakt het juist zo sterk?

Ontleden van een column, een artikel etc. het zijn slechts voorbeelden, maar juist door te kijken naar de structuur leer je hoe echt iets in elkaar steekt.

Ook vond ik het voorlezen aan het eind erg sterk en zou ik dat graag elke week terug willen zien. Een beetje Dead Poets Society achtig een band scheppen met de groep. Elkaars werk beoordelen, wat beter kan etc. En ik had graag wat meer echte verhalen geschreven, veel opdrachten waren kort en ik hoopte ergens dat we meer zouden leren over het schrijven van een boeiend verhaal. Een wat grotere opdracht waar je hart en ziel in kan steken zeg maar.

Dat miste ik een beetje bij deze lessen.

Heb ik dan niets geleerd? Je leert altijd iets, ook tijdens deze lessen en opdrachten heb ik geleerd hoe anderen kijken naar je werk. Ik denk dat ik wel stappen heb gezet in beknopter schrijven, of iets meer “zakelijk” en niet continu verhalend. Zoals eerder al even genoemd, hoe anderen kijken naar je werk is bepalend, maar voornamelijk wat ze verwachten. Zeker in de eigen opdrachten ben ik erachter gekomen wat het verschil is tussen iemand die erg open staat voor zaken en je vrij laat in het proces (More by NR) en iemand die een duidelijk beeld heeft van wat er op tafel moet komen (Fans4Music). Achteraf gezien had ik bij Fans4Music misschien meer vragen moet stellen en naar voorbeelden moeten vragen, hoe ik graag een tekst lees en schrijf sloeg niet aan bij wat ze wilden. Dat koste me veel tijd omdat ik in wezen een compleet nieuwe blogpost moest schrijven. Dus ook daar heb ik wat geleerd op verschillende vlakken.

Er zijn stukken in dit verslag waar ik trots op ben:  Mijn werk voor More by NR vind ik vindingrijk en leuk (kijk vooral even op de website, want daar zie je al het andere werk dat ik ook heb gedaan). Het is anders dan normale omschrijvingen en dat maakt het sterk.  M’n column vind ik eerlijk gezegd vele malen beter dan al die lezerscolumns die ik in de Metro zie staan normaal. Dat gaat vrijwel altijd over een vrouw en haar dagelijkse leven, of eten of wat voor saaie (vind ik) zaken dan ook. Mijn column zegt iets en gebruikt symboliek, wat ik toch wel mis bij de meeste lezerscolumns.  Culinice, zij hebben hem niet genoemd (overigens waren er gewoon vier vrouwen uitgekozen, anno 2017 kan dat echt niet), maar ik vond hem goed. Ik lees hem terug met een glimlach en dat vind ik belangrijk in een dergelijke column. Ik weet niet wat hun persoonlijke feedback op het geheel is (heb nooit een mail gehad hierover?), maar het zal zeker wel goede punten aansnijden. Toch ben ik tevreden, over smaak valt niet te twisten.

Er zijn ook stukken waar ik minder trots op ben:  Het baksteen verhaal. Dit heeft zoveel potentie, ik zat er echt helemaal in. Achteraf gezien slaat hij de plank soms gewoon mis en ik denk persoonlijk dat het een wat langer verhaal zou moeten zijn. Zo zouden er net wat meer details in kunnen komen en net wat meer gevoel. Helemaal gefaald heb ik niet, maar het had zeker beter gekund.  Blog Fans4Music. De kritiek op de eerste is een kwestie van miscommunicatie en smaak, maar zij zijn de opdrachtgever en als ze A willen moet je ze A geven. Mijn

32

uiteindelijke versie vind ik stukken beter dan de eerste, als ik kijk naar wat ze willen hebben, maar ik vind versie ĂŠĂŠn vele malen leuker om te lezen. De tweede voelt wat houterig en zulke teksten schrijven ligt mijn zwakte. Ik kan enorm zakelijk schrijven en enorm verhalend en daar tussenin gaat het soms gewoon mis. Ook hier weer: is het helemaal gefaald? Nee, want kijkend naar wat Fans4Music wilde hebben vind ik hem aansluiten, maar misschien zijn dit niet echt de dingen die ik moet schrijven.

Verder nog een honourable mention voor Challenge 8. Zoals gezegd in de reflectie, ik zie hem best als eerste versie op het bureau van Youp liggen. En eentje voor Challenge 13. De video heb ik echt over nagedacht en vind hem goed geslaagd. Misschien niet helemaal copywriting, maar wel storytelling en ergens is dat toch een overlap.

De beste zin van het rapport:

Alsof dit de Gouden Eeuw is en imperialistisch Nederland even op een voetstuk moet worden gezet.

Eigenlijk wilde ik voor een zin gaan uit de column van Challenge 8, maar dat is toch geschreven vanuit het perspectief van Youp, dus dat vond ik valsspelen. Toen heb ik deze gekozen. Hij rolt lekker over de tong en het is een mooie sneer naar de verdeeldheid van het land.

Slechtste zin van het rapport:

Wat was ze rustig, wat was ze intens harmonieus.

Ik snap wat ik dacht toen ik dit schreef, maar ik snap niet waarom. Hoezo harmonieus? Nee, ik voel hem niet zo. Telkens wanneer ik deze zin lees (en hij zit er twee keer in) dan sterf ik een beetje van binnen. Toch heb ik het verhaal gelaten zoals het is omdat ik het belangrijk vind dat ik kan terug kijken en zeggen wat klopt en wat niet.

33

5. Vaktuur CHALLENGE 15

34

bonus Ja hoor, het einde is hier. Na die vele uren van rekken en strekken, zitten en liggen, drinken en eten is er eind gekomen aan het lezen van dit verslag. Bedankt, Piet, voor leuke lessen en soms ook inspirerende momenten (meneer Landveld is een held). In mijn reflectie staat de verdere feedback al, dus dit is puur een bonus sectie.

Ik wil dit moment aangrijpen om mijn eigen opdracht aan jou mee te geven. Want dat lijkt me wel leuk.

Challenge 1 Beantwoord de volgende vraagstukken: -

Wie is Marius?

Wat doet die vrouw in de huiskamer?

Waarom huilt zijn vader?

Waar zijn de kinderen?

35