Salt #3-2013 preview

PEOPLE P NET PASSION P Y 8E JAARGANG #3 | JULI / AUG. 2013 | GETSALT.COM

Revival de caravan is terug!

Highway 1 hier begon het

PRIJS ¤ 4,50

Let the good times roll ROADTRIPS 14 x langs the long and winding road ANNELIE POMPE als je stil bent begrijp je dingen beter FLOORTJE DESSING ik ben echt een stuk drij out ROAD HOUSES 8 easy does it tenten MAG DE HOND MEE? hier wel!

SUMMER RIDES cruisen, skaten & suppen BUITENKOKEN ‘keukens’ voor onderweg

In 6

Op de cover

‘Op die plek wil ik staan’ was de meest gehoorde reactie op deze foto toen we lezers via Facebook vroegen mee te denken over de coverkeuze voor deze uitgave van Salt.

Bijna 600 reacties leverde onze vraag op en met dit plaatje raakten we, ondanks de donkere wolken, de gevoelige snaar. Bedankt iedereen voor de reactie, werden we echt heel blij van. Foto: Daniel Linnet, timetoroam.com.au

45

extra Zout katern

rOADtriPPiNg 46 48

49

50 51 52 54

58

59

trailhunt trailhond Hier mag de hond mee Facebook The Duke, vader van het moderne surfen Het ontwerp De lange weg van de ANWB-paddenstoel locals Dit zijn pas kilometervreters Oud vs Nieuw De frisbee summer rides Cruisen, skaten & suppen roadhouses 8 easy does it tenten voor onderweg Op het spoor Met de Golden Pass Line door het hart van Zwitserland World Wide local Crossboccia: urban jeu de boules

SALT#3/juli-aug./2013

SALT#3/juli-aug./2013

7

76 Kunststof

tussen Kunst & Kite Kunst van voormalig topschaatster Renske Herder

20

Interview

freedivester annelie Pompe “Angst is interessant.”

30 Hoogglans

trailer treasures

in ieder #

De caravan is helemaal terug!

4 11

60 Cool People

always on the road

121

redactie & Colofon Ongezouten: reacties van lezers Neem of geef salt magazine

rubrieken 12 15 27 Floortje Dessing

Dorian van Rijsselberghe

84 The List

14 europese roadtrips

Trek in asfalt, golven of singletracks?

Eat as much as you can!

Heleen bij de Vaate

39 73 91 98

gezouten Sambhar Salt Lake in India like Dit vinden wij leuk!

Outside the Box De wereld volgens dwarsdenkers Check in Leuke plekken to go Natuurpraat Inspiratie uit de natuur soulKitchen Met liefde voor lijf en ziel uit Where the trail ends

columns 4

66 Reisreportage

california dreamin’ Highway 1: hier begon het

42 72 95

rapgedicht Van de man zonder jas ilja gort La Machine roxane Catz Easy does it Floortje Dessing Een greep uit haar digitale fotoalbum

20

InTERVIEW

SALT#3/juli-aug./2013

AnnELIE POmPE

hOge PieKen diePe duiKen De Zweedse freedivester Annelie Pompe (31) is een dame met inhoud. Ze duikt met één hap zuurstof 131 meter diep, maar buffelt op het droge ook zonder ademnood de Mount Everest op. Toch is er één verslaving die beide passies doet verbleken: roadtrippen. Over stilte, de magie op de zeebodem en haar liefde voor de weg. Een gesprek in zeven levenslessen.

Tekst: Matthijs Meeuwsen Foto’s: Fred Buyle

‘geeF NOOit OP’ 8976 Meter. Het is een hoogteverschil dat je op onze aardkloot bijna onmogelijk op eigen kracht kunt afleggen, maar Annelie Pompe mag het in chocoladeletters boven haar CV printen. 8976 Meter: het verschil tussen haar wereldrecord freediven in 2010 en de top van de Mount Everest die ze een jaar later bedwong. Evenveel als 27 keer de Vaalserberg of pak hem beet, 80 Utrechtse Domtorens op elkaar.

Niet dat mevrouw er genoegen mee neemt natuurlijk. Sinds haar duik van 126 meter door een Russische collega met één metertje werd overtroffen, is de Zweedse zeemeermin vastberaden om er een schep bovenop te doen. Non-stop trainde ze de afgelopen maanden in het Egyptische Dahab om ‘haar’ wereldrecord in de categorie ‘Variable Weight’ terug te pakken. Yoga, krachtwerk, cardio, ademhalingstechnieken; en dan uiteindelijk die sprong in het diepe. Een kleine drieënhalve minuut onder water. Naar beneden met 25 kilo aan extra gewicht. Een glimp van de bodem van de Rode Zee in haar duikbril.

En meteen weer op eigen kracht terug omhoog met haar monofin en alleen een levenslijn als wegwijzer. Tevergeefs.

“We hadden veel last van zwaar weer, golven en stromingen”, vertelt Annelie, opvallend opgewekt, weer terug in Göteborg amper een dag na haar laatste duik. “Uiteindelijk heb ik twee pogingen kunnen wagen, waarbij ik beide keren tot 131 meter diepte kwam. Op het laatste deel van de terugweg kreeg ik echter een zogenaamde shallow water black-out. Je lichaam sluit de boel gewoon af door het zuurstofgebrek. Ik ben meteen opgepikt door de veiligheidsduikers en begon

eenmaal boven na tien seconden weer te ademen. Niks aan de hand nu.” En haar allereerste gedachte toen ze weer bij bewustzijn was?

“Ik dacht serieus onmiddellijk: wanneer kan ik weer?” Lachend: “Ik bedoel het niet stoer, maar opgeven is gewoon geen optie. Ik weet dat ik het kan. Bovendien: waarom zou ik stoppen met iets waar ik zo vreselijk veel van geniet?”

‘ZOeK De stilte OP’ Het is het zaadje dat werd geplant tijdens haar jeugd aan de ruige Zweedse westkust. “Veel kinderen groeien op het voetbalveld op, maar ik was met mijn vader altijd in, op of bij het water te vinden.

Hij deed ook aan freediven; al hadden we toen geen flauw idee dat het zo heette. Ik zag hem onder water verdwijnen en nam gewoon aan dat het de normaalste zaak van de wereld was. Ik was een waardeloze zwemmer, maar toen ik vijf was gaf hij me een duikbril en begonnen we wedstrijdjes wie het diepste kon.” Droogjes: “Uiteindelijk heb ik gewonnen.” Een glimlach. “De natuur is mijn speeltuin.

Altijd geweest. Het benauwt me om te lang in de stad te zijn en ik geloof oprecht dat elk mens de rust en stilte van de natuur nodig heeft.

Denk alleen al aan alle onderzoeken over patiënten die sneller opknappen met een uitzicht op een park. Stilte wordt onderschat in de westerse wereld. Als je stil bent begrijp je dingen beter. Het is geen toeval dat klimmen en duiken mijn passies zijn. Op een bergtop of zeebodem kun je bijna je hartslag horen.”

SALT#3/juli-aug./2013

InTERVIEW

“Voor mij zit avontuur niet in adrenaline en machogedrag, maar in kalmte en bewustzijn.”

21

HOOGGLAnS

Vintage Caravan Magazine

Door de beperkte ruimte word je vanzelf gedwongen om terug te gaan naar de essentie.

SALT#3/juli-aug./2013

Vintage Caravan Magazine

30

SALT#3/juli/augustus/2013

HOOGGLAnS

31

in elke salt een trend of innovatie belicht

traiLer treaSureS Caravans zijn weer hipper dan hip. Van coole retro pareltjes die niet in de sixties hadden misstaan tot futuristische concepten waar zelfs captain Kirk van gaat watertanden.

Parkeerde je vroeger je vergeelde sleurhut alleen op vakantie drie weken lang in de brandende zon, tegenwoordig worden deze trailer treasures ook als rijdende eettentjes, mobiele werkplekken of roadtrippende surf shacks gebruikt. ‘Welcome to the slow lane’.

Tekst: Ard Krikke & Matthijs Meeuwsen

O

p het moment dat je dit leest, is de kans vrij groot dat je moet slalommen om caravans die vers uit de winterstalling zijn gehaald. Niet vreemd als je bedenkt dat Nederland met een trailerpark van een ongelooflijke 500.000 caravans de grootste sleurhutdichtheid van heel Europa heeft. Gelukkig duiken in deze witte zee van vaak fantasieloze caravans steeds vaker prettig gestoorde creaties op. Of het nu komt door de recessie, bezorgdheid om Moeder Natuur of onze collectieve heimwee naar vroeger; steeds meer mensen kiezen ervoor om de snelle linkerbaan te verruilen voor een leven in the slow lane. Je kunt al gas terugnemen door een relatief goedkope, vintage caravan met een ‘blitse’ naam als Kip Kuiken, Shasta, Eriba Familia, Constructam Comet of Yvonne Mostard op de kop te tikken. Vervolgens sloop je het oubollige interieur eruit en richt je je nieuwe huis op wielen bijvoorbeeld in als een echte sixties diner, compleet met schaakbordvloer, formica meubels en een chromen breakfast station. Voilà, een happy caravaner is geboren.

Velen gingen je de laatste jaren al voor. Zo kun je deze zomer zomaar de mintgroene retro-caravan uit 1974 van de Donutfabriek op een festival spotten, op een camping in de Noord-Hollandse duinen in een

authentieke Bluebird Sunparlor of Constructam Coral overnachten of gewoon zelf de handen uit de mouwen steken en je eigen heaven on wheels creëren.

Waarom vintage?

Volgens Jane Field-Lewis en Chris Haddon, auteurs van My cool caravan. An inspirational guide to the retro-style caravans, is de keuze voor vintage vanzelfsprekend. “We omgeven ons met luxe spullen die stuk voor stuk beloven dat ze ons leven makkelijker maken.

Maar is dit ook zo? Maken ze ons leven juist niet veel onoverzichtelijker?” vragen de Britten zich in hun boek af. “Stel je nu eens voor dat je alle tijd van de wereld hebt en dat je je niet gedwongen voelt om van alles te kopen. Zou dat niet een ontzettend gevoel van vrijheid geven?

Een caravan kan dit gevoel van vrijheid teruggeven. Door de beperkte ruimte word je vanzelf gedwongen om terug te gaan naar de essentie.

Daarnaast is het natuurlijk leuk om al je creativiteit op een caravan los te laten. Zo kun je een oud model tot in detail in zijn oude glorie herstellen, er een moderne draai aan geven of gewoon iets compleet nieuws verzinnen. Onze tip: houd het simpel en trek er op uit.”

60

SALT#3/juli-aug./2013 inspirerende mensen vertellen hun verhaal

COOL PEOPLE aLwayS oN THe roaD

Het maken van een roadtrip is voor de meeste van ons een vakantiekeuze waarbij we gedurende een bepaalde tijd van A naar….. waar de wind ons brengt, reizen. Maar deze drie mensen hebben roadtrippin’ tot ware kunst verheven.

Heleen bij de Vaate “Roadtrippin’ is voor mij vooral ook andere mensen ontmoeten” even voorstellen Heleen bij de Vaate (38) deed tijdens haar studie Chemische Technologie in Enschede eigenlijk voor de lol mee aan haar eerste (kwart) triatlon. Het was echter genoeg om meteen verslingerd te raken aan deze brute duursport en sindsdien reist ze de hele wereld over om andere triatletes het leven ‘zuur’ te maken. Zo traint de drievoudige Nederlandse kampioene regelmatig in het Spaanse Sierra Nevada-gebergte, won ze de Arizona Ironman en kwam ze tijdens de loodzware Ironman Triathlon op Hawaï als 9e lady over de finish. Heleen is

overigens een van de weinige triatletes in Nederland die zich fulltime met zwemmen, fietsen en hardlopen bezighoudt.

Flexplek “Het mooie van mijn sport is dat ik op de mooiste plekken van de wereld kom. Van Zuid-Afrika tot Zwitserland en van Maleisië tot Hawaï. Maar waar ik ook ben; op het moment dat ik voor een training op mijn racefiets stap, geniet ik van al het moois dat ik om me heen zie.

Daarnaast vind ik het leuk om onderweg andere triatletes op te zoeken. Omdat het een individuele sport is en je echt alles zelf moet regelen, trek je in het bui-

tenland toch naar elkaar toe. Ook dit is voor mij roadtrip-gevoel.”

Op zak “Behalve mijn sportspullen neem ik onderweg eigenlijk niet zoveel mee.” inspiratie “Of ik moe word van al dat gereis? Nee, ik vind het juist leuk om nieuwe plekken te ontdekken en andere mensen te ontmoeten. Voor het werk van mijn man woon ik momenteel zo’n 60 kilometer boven Parijs.

Zowel de omgeving als de mensen hier zijn niet om over naar huis te schrijven, dus ik vind het heerlijk als ik weer mijn koffers kan pakken.”

Droomplek “Australië en Nieuw-

Zeeland staan heel hoog op mijn verlanglijstje. Maar ook dichter bij huis, bijvoorbeeld Spanje of Limburg, is het schitterend.

In Limburg, waar ik een aantal jaren heb gewoond, bezorgde de omgeving en de mensen me altijd het gevoel alsof ik op vakantie was.”

Oost, west… “Hoe leuk reizen ook is, het onbekende kan ook ontzettend veel energie vreten.

Het fijne van een vertrouwde omgeving vind ik dan ook dat je heel snel weer in je eigen ritme zit waardoor de batterij zo weer vol is.” inchecken heleenbijdevaate.nl

SALT#3/juli-aug./2013

61

Dorian van Rijsselberghe even voorstellen Als er één man op deze pagina’s eigenlijk geen introductie vergt is het Dorian van Rijsselberghe (24).

Zelfs de meest verstokte landrot zal immers gezien hebben hoe deze prettig gestoorde Texelaar vorige zomer fluitend het goud naar huis zeilde op zijn windsurfplank. Nu deze RS:X klasse alsnog terugkeert in Rio, pingpongt Dorian voor de gedroomde Olympische titelprolongatie bijna non-stop tussen wedstrijden en trainingskampen wereldwijd.

Flexplek “Het ultieme roadtripgevoel is voor mij om met een minimum aan kleren en zo veel mogelijk sportspullen van plek naar plek te trekken met een

“Het enige wat ik altijd in mijn rugzak heb, is een kleine Boeddha die me moet helpen om overal de weg te vinden”

groepje vrienden. Het is ongelofelijk wat voor geweldige mensen en plekken met een beetje spontaniteit op je pad komen.

De beste manier om je horizon letterlijk, maar ook figuurlijk te verbreden dus.”

Op zak “Vroeger nam ik altijd echt veel te veel spullen mee op reis, maar daar probeer ik een beetje van af te raken. Less is more, hè. Het enige wat ik altijd in mijn rugzak heb is een kleine Boeddha die me moet helpen om overal de weg te vinden.” inspiratie “Er zijn een hoop mooie films en docu’s die het ideale road-gevoel benaderen, maar meestal blijven ze gefocust op één of twee sporten, terwijl ik altijd probeer om zoveel

mogelijk toffe dingen in een trip te passen. Een absolute aanrader vind ik wel This Time Tomorrow, over een groepje surfers dat in acht dagen letterlijk de aarde rondreist in het spoor van één en dezelfde swell.”

Droomplek “Chili en Peru staan heel hoog op mijn lijstje door

alle verhalen over totale leegte en mogelijkheden om te surfen én mountainbiken in the middle of nowhere. Even compleet afgesloten van de buitenwereld dus en totaal opgaan in het moment.”

Oost, west… “Weer terug in Nederland heb ik altijd het gevoel dat ik drie keer thuiskom: eerst op Schiphol, dan op Texel en tenslotte thui-huis! Op Texel vind ik binnen een paar kilometers alle rust en pure ontspanning om me weer op te laden voor de volgende trip.” inchecken Meer Dorian?

Lees later dit jaar een groot interview met onze Olympische zeeheld. lifeofdorian.com

66

REISREPORTAGE

SALT#3/juli-aug./2013

highway 1 HIER BEGOn HET

caLifOrnia De 1 tussen St. Cruz en St. Barbara

De ruim 1000 kilometer lange California State Route 1, de officiële naam die al sinds 1934 op de ‘geboorteakte’ van Highway 1 prijkt, is de geasfalteerde belichaming van de California Dream. Hier ontstond de surf lifestyle, wortelt het mountainbiken en ontsproot ook het zaadje van het skateboarden.

Salt-redacteur Ard Krikke volgde de sporen van de dromers die met hun ideeën, zonder dat ze het wisten, de hele wereld genadeloos inpalmden.

Tekst Ard Krikke Foto’s Ard Krikke, Boston Public library e.a.

H

oewel ik al redelijk wat van de wereld heb gezien, stond een roadtrip over Highway 1 al heel erg lang op mijn verlanglijstje. Niet alleen omdat Amerika in al zijn verschijningsvormen een magische aantrekkingskracht op me uitoefent, maar ook omdat de slingerende Californische kustweg tussen Dana Point in het zuiden en Leggett in het noorden langs de geboortegrond van surfen, skateboarden en mountainbiken voert. Stuk voor stuk bikeen boardsporten die ik zelf beoefen of waar ik ‘iets’ mee heb.

Zo ben ik vergoeid met mijn mountainbike. Surf ik zelf niet, maar ben ik wel gek van alles wat met de surf lifestyle te maken heeft. En ben ik geen skater, maar cruise ik regelmatig met mijn longboard over het strakke asfalt en loop ik dag en nacht op skate sneakers of slippers van surfmerken. Verwacht hier geen reisverslag van hectometerpaaltje naar hectometerpaaltje, maar eerder een soort liefdesverklaring aan de California Way of Life. Door je onder andere mee te nemen naar de geboortegrond van de genoemde sporten hoop ik iets van mijn California Dream met je te kunnen delen. Een roadtrip dus langs ‘bedevaartplekken’ als San Francisco, Marin County, Mavericks, Santa Cruz, Santa Barbara en Los Angeles. Eén ding wil ik je alvast wel verklappen. Amerikanen overdrijven (dit keer) niet als ze hun California State Route 1 als de ‘All American Highway’ de hemel in prijzen.

SALT#3/juli-aug./2013

REISREPORTAGE

67

dreamin’ De eerste mountainbikers in de jaren 70

De in 1776 gestichte Spaanse missiepost San Francisco de Asís (zie kader) vormt het startpunt van mijn roadtrip die me eerst naar het noorden (Nor-Cal) en dan naar het zuiden (So-Cal) zal voeren; twee delen van Californië met een duidelijk onderscheid. Nor-Cal is ruiger, iets kouder en veel authentieker. In dit deel, dat officieel van de San Francisco Bay Area tot aan de staat Oregon loopt, tref je - vooral langs de kust - het Californië uit de jaren ’50 en ’60 aan. Het barst hier van de oude hippies die de klok in plaatsjes als Fort Bragg, Eureka en Albion compleet stil hebben gezet. Maar ook de machtige redwoods en sequoia’s, Point Reyes National Shore en de wereldberoemde Napa Valley met zijn gigantische wijngaarden (en kelders) zijn grote publiekstrekkers van Nor-Cal. Mijn persoonlijke motivatie om naar dit deel van Californië te trekken zijn Marin County (ten noorden van San Francisco) waar eind jaren ’70 op Mount Tamalpais het mountainbiken werd geboren, en Mavericks en Santa Cruz, ten zuiden van SF, waar een belangrijk deel van de surfgeschiedenis werd geschreven.

So-Cal is het gepimpte deel van de staat, hier wordt de kuststrook gemarkeerd door wuivende palmbomen, die grotendeels speciaal voor de creatie van het perfecte plaatje zijn geïmporteerd. Van de 157 palmboomsoorten die hier staan, is er slechts één soort inheems. Het verhaal gaat dat de palmen ooit naar Zuid-Californië zijn gehaald om

de staat tijdens de Olympische zomerspelen van 1932 van zijn beste kant te kunnen laten zien. Ook de nabijheid van Hollywood hielp de staat op een aanstekelijke manier over de top. Vrijwel alle grote filmsterren trokken naar Zuid-Californië toe waardoor met name Santa Monica en Malibu van kleine kustplaatsen transformeerden naar homes of the stars. Eerlijk is eerlijk, ik smul van die Amerikaanse filmkitsch maar belangrijker voor mij was het volgen van de sporen van de surf- en skategeschiedenis die in dit deel van Californië voor het oprapen liggen.

MOuNt tAMAlPAis Bakermat van het mountainbiken Filmtip Klunkerz Luistertip Deathman’s curve van Jan & Dean Leestip The Birth of Dirt: Origins of Mountain Biking Zodra ik met mijn rental over de machtige Golden Gate naar het noorden zoef, begin ik spontaan Road Trippin’ van de Red Hot Chili Peppers te zingen. ‘Fully loaded we got snacks and supplies. It’s time to leave this town. It’s time to steal away. Let’s go get lost. Right here in the U.S.A.’ Hoewel, echt verdwalen is in dit deel van Amerika niet mogelijk. Terwijl het bruisende San Francisco in mijn achteruitkijk-

76

KunSTSTOF

SALT#3/juli-aug./2013

SALT#3/juli-aug./2013

KunSTSTOF

77

tuSSen KunSt & Kite “Ik heb liever dat mijn schilderijen bij iemand thuis hangen dan in een museum”, zegt Renske Herder, voormalig topsportster die haar Friese schaatsen voor een Antilliaanse kite verruilde en nu ook met haar kleurrijke kunst hoge ogen gooit.

Tekst: Ard Krikke Foto’s: renske Herder, 9media.nl

B

ij het zien van de vrolijk golvende afbeeldingen die bijna van het witte doek lijken af te spatten, zou je denken dat de op Bonaire woonachtige Renske Herder (27) al haar hele leven met een surfboard onder haar arm over de wereld rondtrekt. Niets is echter minder waar. Hoewel ze dolgraag reist, was de geboren en getogen Friezin in een vorig leven professioneel schaatster. Omdat ze, volgens eigen zeggen, net niet goed genoeg was om de absolute top te halen, besloot ze ruim een jaar geleden het roer drastisch om te gooien. Renske hing haar gladde ijzers voorgoed aan de spreekwoordelijke wilgen en stapte met een diploma Industrial Design Engineering op zak op het vliegtuig richting de Caraïben.

Eenmaal geland, werd ze meteen gepakt door het kitesurf-virus.

Inmiddels is ze volleerd frequent flyer maar timmert ze ook als kunstenares hard aan de weg.

van schaatsen naar kitesurfen

“Ik zal nooit meer zo obsessief met sport bezig zijn als vroeger.”

“De surf lifestyle heeft me altijd al aangetrokken”, begint Renske haar verhaal. “De kleuren, de relaxte houding, het sporten, het buiten zijn; het sprak me allemaal aan. Maar wat doe je als je midden in Friesland woont en je al je hele leven zo hard mogelijk probeert te schaatsen?

Ik kwam er langzaam maar zeker achter dat keihard werken niet altijd genoeg is om je doel te bereiken. Soms moet je ook, zeker in de Nederlandse schaatswereld, een beetje geluk hebben. Ik begon me af te vragen of ik wel de goede weg aan het bewandelen was. Luisterend naar mijn gevoel besloot ik mijn leven over een totaal andere boeg te gooien en te proberen om met mijn liefde voor het surfen, kunst en industrieel ontwerp mijn geld te verdienen.”

84

THE LIST

14 eurOPeSe The list:

rOadtriPS De bestemming is het toetje want een roadtrip draait vooral om de belevenissen onderweg.

Trek in asfalt? Golven? Singletracks? Schep op zoveel je kan van dit 14-gangenbuffet.

Tekst: Matthijs Meeuwsen

SALT#3/juli-aug./2013

1. heet onder de voeten Italië trek in Warme voeten. Hoe Hiken, mountainbiken. roadtrip Italianen staan te boek als nogal vurige types, maar wat wil je ook in een land waar zelfs Moeder Natuur zich al sinds jaar en dag van haar meest heetgebakerde kant laat zien? De versteende lichamen bij Pompeii hadden er een aardig woordje over mee kunnen praten, maar ook vlak boven Sicilië warmt de Italiaanse laars al sinds oudsher haar tenen aan de vulkanische Eolische eilanden. verplichte kost De hot spot van de regio is natuurlijk Mount Etna: een van de meest actieve vulkanen op aarde en de allergrootste driftkikker van ons continent. In een roadtrip van één a twee weken combineer je dit 3350 meter hoge heethoofd op je wandelschoenen – en op eigen houtje – simpel met licht ontvlambare buurmannen op eilanden als Stromboli, Alicudi en Vulcano. voorproeven Liever met een gids op pad? Bij o.a. easy-sicily.com en sicilylife.com kun je Etna’s hete hellingen onder begeleiding – en zelf met een mountainbike! – bedwingen. soundtrack Dansen op de Vulkaan van De Dijk.

SALT#3/juli-aug./2013

THE LIST

85

3. Surfin’ Safari Frankrijk, Spanje en Portugal trek in Golven. Hoe Auto, surfen. roadtrip Tuurlijk, ook aan onze kust kan een aardig golfje breken; maar het is kliederwerk vergeleken met de kaarsrechte Mondriaanlijntjes die binnenrollen tussen Lacanau (bij Bordeaux) en Lissabon. Vroeg of laat zal dus zelfs de meest hardnekkige Hollandse surfpatriot de verleiding niet langer meer kunnen weerstaan, en voor een paar weken wegstuiven richting de mooiste golven van ons continent. verplichte kost Biarritz! San Sebastian! Noja! Coxos! Nazaré! Peniche!

Met bijna 1500 km kust kent deze klassieker genoeg surfstranden om je roadtrip eindeloos te verlengen. Blijf in ieder geval plakken in het Franse Hossegor, waar Quiksilver van 26 september tot 6 oktober een blik met de 34 beste surfers op aarde opentrekt. voorproeven Deze kust barst uit zijn voegen van de surfscholen, -kampen, -hotels, -winkels en -tours. Sites als surfholidays.com, surfcampseurope.com en surfingfrance.com helpen je op weg. soundtrack Surfin’ Safari van The Beach Boys.

2. bultruggen & birdwatching Ijsland

4. in de zevende hemel Schotland

trek in Wildlife. Hoe Auto, hiken. roadtrip Mývatn zal je misschien weinig zeggen, maar vogelaars vliegen fluitend de gordijnen in als de naam van dit magische meer in het noordoosten van IJsland valt. En terecht. Het water is immers de toegangspoort tot een van de grootste galashows van Moeder Natuur in Europa en herbergt van mei t/m juli zo krankzinnig veel broedvogels dat je verrekijker gewoon in de tas kan blijven. Reden genoeg om vanaf het meer in een rondje van 484 km de Birding Trail uit te zetten, vonden lokale vogelspotters. verplichte kost Met hun bontgeschminkte koppies en smetteloze smokings zijn de papegaaiduikers de grote sterren van dit circus op het randje van de poolcirkel. Vanaf het havenstadje Húsavík steek je zo over naar hun green room op het eilandje Lundey, waar tussen half april en half oktober bovendien continu (bultrug)walvissen voorbij trekken. voorproeven birdingtrail.is. Walvissen spotten via gentlegiants.is. soundtrack Hoppípolla van IJslands nationale droomrockers Sigur Rós (over springen in regenplassen), lijkt zelfs in de zomer gemaakt voor dit landschap.

trek in Singletracks. Hoe Mountainbiken. roadtrip Je kunt in Schotland geen meer, poel of tuinvijvertje aandoen, of een mysterieuze local vertelt je trots over het dito zeewezen dat zich al eeuwen zou verschuilen in het troebele water. Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar je zou bijna vergeten dat er tussen Glentrool en Glentress (ruim 150 km verderop) ondertussen een monster schuil gaat dat zich een stuk makkelijker laat spotten. Het is deze drakenrug waarop de mooiste mtb-parken van Schotland zijn samengevoegd tot de Seven Stanes. In elk van deze speeltuinen kun je als een soort Dan Brown met fietshelm op zoek naar een mysterieuze steensculptuur (een stane dus), terwijl je los gaat over honderden kilometers aan monsterlijk mooie singletracks in de kleuren groen (makkie), blauw (gemiddeld), rood (moeilijk), zwart (zwaar) en oranje (extreem). verplichte kost Kiezen is bijkans onmogelijk, maar de technische mtb-hemel van Kirroughtree werd met zijn rotsrijke parkoers niets voor niets verkozen tot beste trail van Schotland. voorproeven 7stanesmountainbiking.com. soundtrack Gravity Rides Everything van Modest Mouse.

InSPIRATIE

96

SALT#3/juli-aug./2013

Life is better in flip flops Check

/SaltMagazine voor je dagelijkse portie inspiratie

Inspired by

PEOPLE PlanET PASSIOn Play

Less woRk MoRe bike RiDes MoRe hiking MoRe suRfing MoRe nAtuRe MoRe Zen MoRe tRAins MoRe sALt Less buLLshit

6 x per jaar, 100 pagina’s inspiratie voor een actief en avontuurlijk leven voor slechts € 18,aanmelden doe je op GetSalt.com