WIL & RUUD OOMEN

De gevolgen van het niet meer gedogen

In een gemeente in Nederland is de gemeente voornemens de gedoogverklaring en de exploitatievergunning (hierna de vergunningen) in te trekken. Deze gemeente heeft kort daarvoor het beleid aangepast ten aanzien van deze problematiek. Het lijkt erop dat het beleid zodanig is vormgegeven dat dit ten dienste staat aan de intrekkingen van de bestaande vergunningen.

De verkoop van wiet is een schaars recht, volgens sommige gemeenten, en dat levert veel problemen op.

Het is en was een gemeente met maar één vergunning. Ook een tijd voor de intrekking zijn er reacties van de gemeente geweest die wezen naar een mogelijk nieuw beleid en een andere vestigingsplaats voor de coffeeshop. Vervolgens zijn alle voorstellen voor overleg afgewezen of er werd niet meer op gereageerd door de gemeente. De gemeente wenst in de toekomst ook uit te gaan van een zogenaamde ‘schaarse vergunning’ waarbij iedereen in aanmerking moet kunnen komen van de vergunning en dat verlenging van de vergunning niet meer mogelijk is. De gemeente vindt een overgangsbeleid voor de huidige coffeeshop niet nodig. Rechtspositie coffeeshop

De rechtspositie is belabberd, en dat is voorzichtig uitgedrukt. Er kan een zienswijze ingediend worden en de gemeente heeft al kenbaar gemaakt dat er geen rechtsmiddelen als bezwaar en beroep mogelijk zijn. Mogelijk omdat een gedoogverklaring geen vergunning is maar het toestaan/gedogen zonder formele beschikking.

Andere mogelijkheden

Uitlokken handhaving

Uitlokken van rechtsmiddelen door handhaving te riskeren c.q. uit te lokken lijkt misschien een oplossing voor het probleem. Dat geeft uiteraard andere risico’s, omdat dit betekent dat het strafrecht wordt opgezocht en dat heeft weer gevolgen voor af te geven vergunningen in de toekomst.

Toch bezwaar en beroep

Ook al stelt de gemeente dat geen rechtsmiddelen mogelijk zijn, dan toch staat de weg naar de rechtbank open nadat eerst bezwaar is ingesteld. Dat bezwaar zal niet-ontvankelijk worden verklaard, althans daar lijkt het op. Tegen die niet-ontvankelijkheid is beroep mogelijk. Indien dat beroep wordt toegewezen dan is een inhoudelijke beoordeling door de rechter mogelijk van het

standpunt van de gemeente over de intrekking van de vergunningen. Veelal heeft de gemeente dan een sterke zaak, omdat vaak een Bibob-onderzoek heeft plaatsgevonden en een negatief advies voor een coffeeshop is dan niet zo moeilijk, mede gezien de risico’s en het slechte wettelijk systeem van het toestaan van coffeeshops.

In bezwaar gaan tegen nieuwe beleid

Ook dit heeft weinig kans van slagen omdat er geen rechtsmiddelen openstaan voor beleid dat een algemeen karakter heeft. Het heeft geen individueel aanwijsbare gevolgen en is dus niet concretiserend van aard, althans dat stelt de gemeente meestal in dit soort situaties en rechters zijn daar gevoelig voor. De rechter kan in principe een politiek besluit niet toetsen. Dit noemt men ook wel ‘trias politica’ of scheiding der machten.

Opnieuw aanvragen via de loting o.g.v. nieuwe beleid

Uiteraard kan ook de huidige coffeeshophouder meedingen bij de verloting van de vergunningen. De gemeente heeft al aangegeven, voordat de verloting plaatsvindt, dat er een screening plaats zal vinden en onder andere beoordeeld zal worden of voldaan wordt aan minimaal de volgende vereisten: • Gedegen financiën/administratie voor de coffeeshop • Betrouwbare financiering • Locatie voor de shop op een gewilde plaats voor de gemeente • Verklaring van goed levensgedrag

De huidige coffeeshophouder zal niet door de eerste screening komen, mede omdat ook de huidige vergunningen worden ingetrokken omdat sprake is van geen goed levensgedrag en mogelijk gevaar voor witwaspraktijken. Dit laatste wordt veelal gesteld als er twijfels zijn over de te voeren of gevoerde administratie of vanwege het strafrechtelijke karakter van fiscale fraude of de Opiumwet.

Kansen of problemen?

De kansen lijken uiterst klein. De gemeente heeft het goed ingekaderd. Wat de reden was, is onduidelijk maar het lijkt erop dat de gemeente de locatie niet geschikt vond of dat zij een andere coffeeshophouder op het oog heeft. Dit kan worden ingevuld door de wijze waarop het beleid is gekaderd, namelijk dat er geen overgangsmaatregelen zijn voor de huidige coffeeshophouder en de gemeente voor de loting kan screenen. Daarna neemt de gemeente de loting zelf ter hand, en dat is vreemd, omdat dit in andere gemeenten door een notaris wordt gedaan waarbij controle mogelijk is. Bij deze gemeente dus niet.

Conclusie

Weten is één, bewijzen is twee. De belastingdienst, de gemeente, maar ook de rechters, zijn niet makkelijk te overtuigen. Het woord is nu nog aan de gemeente en straks mogelijk aan de rechter, althans daar lijkt het op.

Ruud & Wil Oomen oomen@fiscaalonderzoek.nl www.fiscaalonderzoek.nl

Door: Redactie HighLife

Brandbrief BCD over bankenprobleem

De BCD (Bond van Cannabis Detaillisten) heeft onlangs een brandbrief naar de Tweede Kamer gestuurd over de problemen die de coffeeshopsector heeft met banken. Coffeeshops hebben al lange tijd gedoe met Nederlandse financiële instellingen, maar na de intreding van de Wwft (Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme) is het probleem steeds nijpender geworden.

De CBD pleit voor een breed overleg tussen de banken, de financiële toezichthouder en het ministerie van Financiën om tot een gedragscode te komen waarmee de problemen kunnen worden opgelost. Met name de problematiek rond contant geld is urgent, ook al door het faillissement van de waardetransporteur RCCS waarmee veel bedrijven uit de cannabissector zaken deden. De BCD: ‘Coffeeshops hebben te maken met contante omzetten. Er is contant geld nodig om de leveranciers van de coffeeshops te kunnen betalen, die geen bankrekening hebben. Door het faillissement van RCCS kunnen coffeeshops hun kasgelden niet meer verwerken en daardoor in feite hun bedrijfsvoering niet meer voortzetten. Contant geld kan immers niet meer beveiligd vervoerd worden en ook niet meer via een bankrekening worden overgemaakt.’ Vanuit de D66-fractie zijn inmiddels Kamervragen gesteld. Het is overigens ronduit schandalig dat dit hoofdpijndossier nog steeds niet opgelost is. Toenmalig minister van Financiën Wouter Bos pleitte immers al in 2009 voor een oplossing en drong er bij de financiële sector op aan om dit eindelijk eens te regelen. We zijn nu dertien (!) jaar verder en de situatie is alleen maar verslechterd.

www.coffeeshopbond.nl

Nieuw Europees burgerinitiatief over cannabis

Sinds 2012 kunnen burgers een Europees burgerinitiatief starten, om politieke en bestuurlijke aandacht te krijgen voor hun idee of wens. Nadat zo’n burgerinitiatief over cannabis, ‘Weed like to talk’, in 2014 mislukte, komt er nu een nieuw initiatief, onder de noemer ‘The European way to legal cannabis’. De kans dat het gaat lukken om de benodigde één miljoen Europese handtekeningen te verzamelen lijkt deze keer groter.

Een van de gangmakers achter het nieuwe burgerinitiatief is de Italiaanse activist en voormalig politicus Marco Cappato. Hij zat tien jaar in het Europees parlement voor de liberale ALDE fractie en weet dus hoe de hazen lopen in Brussel. In eigen land was hij een van de drijvende krachten achter referenda over euthanasie en cannabis. Voor beide referenda werden ruim voldoende handtekeningen verzameld: 630.000 voor

cannabis en 1,2 miljoen voor euthanasie. Helaas verwees het Italiaanse Hooggerechtshof ze in februari toch allebei naar de prullenbak.

Marco Cappato

Repressie afschaffen

Voor een Europees burgerinitiatief moeten in minimaal zeven EU-landen een miljoen handtekeningen worden verzameld. Als dat lukt dan moet de Europese Commissie een besluit nemen over het voorstel. De Italiaanse organisaties die de handtekeningen voor het cannabis referendum hebben opgehaald, Associazione Luca Coscioni en Meglio Legale (‘Beter legaal’), werken samen met ECAN, European Cannabis Advocacy Network, om het Europees Burgerinitiatief van de grond te krijgen. In een interview met de website Euractiv vertelde Marco Cappato over het plan: ‘Je kunt cannabis niet op Europees niveau legaliseren. Desalniettemin bestaat er een regeling voor samenwerking van beleid in strafzaken die expliciet is gericht op het verbod op drugs. Het idee is om een campagne voor een Europees burgerinitiatief voor te bereiden, waarbij in de hele EU een miljoen handtekeningen worden verzameld, om het EU repressiemechanisme voor cannabis af te schaffen.’

Legaliseren

De regeling waar Cappato op doelt is het EU kaderbesluit 2004/757, getiteld: ‘Vaststelling van minimumvoorschriften met betrekking tot de bestanddelen van strafbare feiten en met betrekking tot straffen op het gebied van de illegale drugshandel’. Het Europees burgerinitiatief roept de Europese Commissie op om cannabis uit te sluiten van dit kaderbesluit. Dan kunnen de lidstaten zelf beslissen hoe ze omgaan met cannabis: decriminaliseren, reguleren, legaliseren… Het organisatiecomité voor het cannabis burgerinitiatief is op 12 maart gepresenteerd in het Poolse Warschau tijdens een congres van Eumans, een actiegroep die Cappato in 2019 is gestart om burgers te betrekken bij de strijd voor meer democratie en duurzaamheid in de EU. Het Europese platform ECAN is vanaf het begin betrokken; aan de digitale meetings doen activisten uit heel Europa mee. Zij gaan het burgerinitiatief in hun eigen landen promoten en helpen met het verzamelen van de handtekeningen, die binnen twaalf maanden na goedkeuring opgehaald moeten zijn.

Voor Nederland trekt het VOC, het Verbond voor Opheffing van het Cannabisverbod, de kar. Voorlopig staan er Europese campagnedagen gepland voor 20 april en 1 mei. Per land gelden verschillende drempels voor het aantal benodigde handtekeningen. Voor Nederland is die drempel 20.445 handtekeningen. Dat zou met ruim een miljoen cannabisconsumenten toch moeten lukken.

Meer informatie: https://www.eumans.eu/ european-way-legal-cannabis