BELGIË

Aja Waalwijk (1952) hadden we al eerder in Highlife, in 2008. Maar ondertussen is er weer genoeg gebeurd, bijvoorbeeld een pandemie, maar ook cd’s, clips en ideeën voor nieuwe voorstellingen. “Ik ben nu onder andere bezig met een nieuw nummer opnemen, E=MC2, dat gaat erover dat de aarde heel groot is en de kosmos heel klein.” Waarschijnlijk wordt dat opgenomen samen met Piet Jan Blauw uit Hoorn, hij maakt trance-techno achtige muziek. En dat in samenspraak met een aantal musici.

Expressionistisch

“Van Simon Vinkenoog kreeg ik een keer het boek Die Menschheitsdämmerung te leen, in 1919 uitgegeven door Kurt Pinthus. Hij had daarmee alle expressionistische dichters in een verzamelbundel bijeengebracht. De meesten zijn een ellendig einde tegemoet gegaan in de jaren dertig, want het waren entartete kunstenaars, in de ogen van de fascisten tenminste. Ik vond dat een aantal van die gedichten op muziek gezet moest worden, samen met Uli Trepte. Hij speelde eerder basgitaar in Guru Guru en Henry Cow, vooral in krautbands uit de jaren zestig. Met Monkey Fantasies uit de Achterhoek heb ik een cd gemaakt, in de jaren negentig had ik veel met ze opgetreden.”

Rock basis

“Ik ben geen zakenman, dan is het moeilijk om ook nog eens wat bij podia te gaan regelen. Verder dan Ruigoord en Zaal 100 (Staatsliedenbuurt, Amsterdam) kom ik niet echt, ja binnen Amsterdam een beetje, maar ik ben geen manager. Bij Gramschap heb ik wat plaatjes kunnen maken, en op de Ruigoord cd heb ik meegedaan. Ik ben absoluut geen zanger, ook niet een echte dichter of liedjesschrijver, maar ik vind het wel leuk om teksten in relatie tot muziek te zien, dat vind ik het mooist. Of ik het nou rap of gewoon uitspreek, zolang er maar muziek bij zit. Ik tracht heel ritmisch te schrijven. Dat los van wat je zegt, ook de vorm een soort van rock basis heeft.”

Eruit knallen

“Dan is er ook nog Mokumse Zaken, een band die iedere keer van samenstelling kan veranderen. Het is makkelijker - zeker als je geen poen hebt - om dan af en toe met een bevriende club een nummer op te nemen, zonder dat het teveel kost. En daar dan een filmpje bij te bedenken, in dit geval met Olivier Jansen (KabouterPower) en Anita Janssen (Psy City). Daarnaast schrijf ik elk jaar de liedteksten voor de Ballonnenshow in Paradiso, al meer dan dertig jaar. Om in 2,5 maanden tijd een aantal teksten te schrijven rondom een thema waarvan je van te voren

nog niet weet wat het wordt, dat is altijd een enorme uitdaging. Om elk jaar onder hoogspanning te staan en er op z’n minst zo’n drie, vier teksten uit te knallen, die serieus zijn en gebracht worden. En niet alleen door mezelf, maar ook door anderen.”

Vroeger met Armand rookten we altijd chillums, met een heftige combinatie van tabak, hasj en wiet natuurlijk.

Bedroomd

Verder brengt Aja visuele poëzie op het Vurige Tongen festival, en kunnen mensen uit het publiek hem vragen stellen die hij als Het Orakel van Amsterdam beantwoord vanaf zijn praatstoel. Maar de afgelopen tijd heeft hij weinig opgetreden. “Zoals iedereen. Maar ik heb wel de tijd gehad om een verhaal te schrijven, Het Complot Der Klazen. Jan Klaassen komt erachter dat er microchips in het slaapzand zitten dat Klaas Vaak uitstrooit, zodat de mensen worden bedroomd. We dromen niet, we worden bedroomd, klaargestoomd om sessies te kopen. Dus dat informatievirus dringt door in je hersenen. Dokter Poppenheim gaat daarop allerlei antikuren bedenken, zoals antislaapsnuif en de infoafkickprik.” Wordt vervolgd.

Aja is een groot liefhebber van blowen. “Alleen, ik moet van de tabak af, en dat is een groot probleem. Want die combinatie van tabak en wiet is zo lekker. Vroeger met Armand rookten we altijd chillums, met een heftige combinatie van tabak, hasj en wiet natuurlijk. Ik heb last van mijn longen dus ik moet daar mee stoppen, van de dokter en van mezelf, want ik wil niet meteen dood. Dus daar moet ik voorzichtiger mee zijn en dat is naar, want het is zo heerlijk om high te zijn van een lekkere joint.”

Explosie

“Maar als je dat veertig jaar doet, ga je dat wel merken. Puur roken is wel een optie, maar verslaving is niet niks. Ik ben echt verslaafd aan die mix van tabak en wiet. Als ik een spacekoekje of een likje hasjolie neem word ik zo ontzettend stoned, te stoned eigenlijk. Het leuke van een chillum is die boem, die explosie in je kop, dat is het allerlekkerste. Dan ben je even helemaal weg, binnen en buiten is helemaal een geworden. Dat is het mooie gevoel, dat de grenzen vervagen tussen de binnen- en buitenwereld. De symbiose tussen die twee, dat is het mooie van high zijn.”

Magie

“Je kunt schrijven, maar op het moment dat je een joint neemt, krijg je hele rare invallen. Je gaat ook anders associëren, misschien wel makkelijker. Ineens bedenk je iets bij een tekst of een liedje of een object dat je aan het maken bent, ineens valt het op elkaar. Terwijl als je nuchter bent, dan speel je al anders. Je ziet dit en dat, maar op het moment dat je een joint hebt gerookt, dan ineens gebeurt het. Ik weet niet wat voor magie er plaatsvindt in je hoofd, dat maakt dat dingen die al eeuwen bij elkaar in de buurt liggen, ineens op elkaar vallen. Dat je twee gedachtes kan combineren. Allemaal momentjes die vanuit een associatieve Ik en jij

“Je moet wel oppassen te denken dat het zonder dat spul niet gebeurd zou zijn, maar in mijn leven heeft het constant associatief aan elkaar weten te rijgen van teksten toch wel heel veel met blowen van doen. Met high zijn in de zin van dat je paralellen of links ziet, je schrijft ineens een paar regels op waarvan je denkt dat je die zo niet bedacht zou kunnen hebben. Het vloeit. Het is hetzelfde als het gevoel dat je hebt dat de buiten- en binnenwereld een geheel vormen, dat het onderscheid tussen ik en jij, tussen binnen en buiten wegvalt. Dat je van een stukje dualiteit verlost wordt.”

Oceanisch

“Als je praat met andere mensen die high zijn, gaan die dan ook over de grenzen van hun huid. Het oceanisch beleven, zoals baby’s dat schijnen te kennen, als ze nog in de buik van de moeder zitten. De baby zit in een vlies, en waar begint nou die buitenwereld van die baby, in het vlies of bij zijn huid? Ook omdat-ie dat vruchtwater drinkt, want het is nog een soort van aquatisch wezentje wat in de buik van de moeder zit. Bij zo’n baby in de buik bestaat binnen en buiten nog helemaal niet. Er is alleen maar een eenheid. Waar buiten begint? Buiten het vlies? Nee het begint eigenlijk al in het vlies maar dat is nog helemaal deel van zijn innerlijk.”

De grap

“Het gebeurt wel dat je iets leest en dat je achteraf denkt: kan ik het anders formuleren? Je blijft wel bijschaven. Wat er in een avond in een flow uit kan komen kan de dag daarop niet af zijn. Maar in essentie heb ik meestal het gevoel van hee hier zit iets. Dat ga ik uitwerken, uitbouwen - dus niet weggooien. Het is geen onzin wat er staat. Tenminste… Ik ben nogal verhalend ingesteld, dus ik houd ervan om dingen uit mijn duim te zuigen. Dan is wiet heel mooi om dat te blijven doen. Door figuren op te voeren en ze langzaam maar zeker inhoud te geven. Dat heb je met elk ik-figuurtje dat je creëert, je kunt een hond zijn, een hoer, je kunt je als ik-persoon van alles toemeten. Dat is de grap van de ik.”

THE SECRET HISTORY OF THE WAR ON WEED

‘Het meest grappige en verknipte dat we ooit gedaan hebben’

Het veelgeprezen creatieve team van verschillende edities van de strip Deadpool is weer bij elkaar gekomen en is aan de slag gegaan met een stripverhaal met de alleszeggende titel The Secret History Of The War On Weed.

In 2013 werkte komiek Brian Posehn samen met schrijver Gerry Duggan voor het eerst aan Deadpool. Het team werd uiteindelijk vergezeld door Scott Koblish, die artwork leverde voor onder andere de historische cover van de 27e editie. Deze haalde zelfs het Guinness Book of Records voor ‘de meeste stripfiguren op één omslag’. In 2015 was het na 45 nummers echter gedaan voor het trio Poseh, Duggan en Koblish. Maar ze mogen hun talent voor hun specifieke vorm van humor nu ten toon spreiden in deze nieuwe ‘geheime geschiedenis van de oorlog tegen cannabis’.

Nancy Reagan

Zoals aangekondigd door Image Comics, is de aankomende eenmalige uitgave gebaseerd op referenties uit de jaren 80, waarbij ‘ultrageweld’ en een hoge grapdichtheid gegarandeerd worden. Het verhaal is een satirische kijk op Amerika’s oorlog tegen cannabis, waarbij de First Lady van de Verenigde Staten de hypermacho-soldaat Scotch McTiernan naar Humboldt County in Noord-Californië stuurt, om de vele wietkwekers daar aan te pakken. Ondanks de vasthoudendheid van McTiernan om de wietvelden te vernietigen, komt zijn missie toch in gevaar nadat hij voor het eerst high wordt. Het verhaal speelt zich af in 1985, waardoor duidelijk is dat het personage van de First Lady gebaseerd is op Nancy Reagan, en haar ‘Just Say No’ campagne. Gerry Duggan is erg enthousiast en typeert het resultaat van de hernieuwde samenwerking als ‘het meest grappige en meest verknipte

dat we ooit gedaan hebben.’ De comic wordt (hoe kan het ook anders) op 20 april uitgebracht. Een deel van de opbrengst gaat naar organisaties die zich inzetten voor slachtoffers van de War on Drugs.