ROB ZOMBIE

BARNEY’S FARM

SHAKE YOUR ASS - SMOKE YOUR GRASS

Tekst: Arjan van Sorge | Foto’s: Travis Shinn

Met een nummer als Shake Your Ass - Smoke Your Grass kom je de HighLife natuurlijk al snel met stip binnen. Dat is de Amerikaanse shock rocker Rob Zombie dan toch weer mooi gelukt! De song gaat alweer een tijdje mee, maar de clip is net uit en die mag er ook zijn.

De slordig langharige metalhead Rob Zombie (in het echt Robert Bartleh Cummings, Haverhill, Massachusetts, 12 januari 1965) is naast zanger ook nog songsmid, filmregisseur en stemacteur. Horror, geweld en seks lopen als rode draad door zijn werk, eerst bij de band White Zombie, en later als soloartiest. Hij doet veel, en veel van wat hij doet mislukt of wordt uitgesteld, maar er is ook veel raak. Zijn muziek slaat aan, zijn films krijgen vaak de status van cultklassieker en zijn live optredens staan als een huis.

Animatie

Shake Your Ass - Smoke Your Grass is van het vorig jaar uitgekomen album The Lunar Injection Kool Aid Eclipse Conspiracy, maar is nu voorzien van een clip gemaakt door Balázs Gróf, een Hongaarse cartoonist en animator. Ze werkten eerder samen en gaan dat waarschijnlijk nog vaker doen, want de muziek en de animatie passen perfect bij elkaar. Gróf tekende daarnaast ook voor William Shatner, de Indiase vioolspeler L. Shankar, trashmetal band Testament, Obituary, Red Fang, Down By Law en Powerflo.

Kermis

Rob Zombie groeide op in een kermisfamilie, maar zijn ouders stopten met hun werk toen er een keer rellen uitbraken rond een voorstelling. Tenten gingen in de fik, er werd geschoten en met hamers op hoofden geslagen. Dat was het wel. Na het behalen van zijn high school diploma verkaste Rob naar New York, studeerde aan de privé universiteit Pratt Institute en werkte voor de televisieserie Pee-wee’s Playhouse. Op het instituut ontmoette hij Sean Yseult, met wie hij een relatie kreeg en een band, namelijk White Zombie. Hij is daarnaast de oudere broer van Spider One, de zanger van de industrial metal band Powerman 5000.

Horror samples

Je zou er een wiskundige formule op los kunnen laten, maar laten we zeggen dat Rob Zombie ongeveer net zoveel bezig is met muziek als met film. Dat blijkt ook wel uit zijn grote voorbeelden: Alice Cooper, Kiss, Queen, Elton John, Steven Spielberg, Bela Lugosi en Stan Lee. Horrorfilm verwerkt hij in zijn muziek en shock rock in zijn films. Samples uit horrorfilms worden rijkelijk in zijn songs gevlochten, zoals The demons hate you, The devil is in all of you, We are now in total control of pure wolf, We’re gonna crash and burn - er is gedegen onderzoek naar gedaan waar de quotes vandaan komen, de lijstjes worden goed bijgehouden. En ja, zijn films staan bol van stevige muziek.

Shock rock

Shock rock komt voort uit rock en metal, en werd vooral bekend door het imago en de shows van Alice Cooper en Ozzy Osbourne. De eerste eindigde zijn shows vaak op een elektrische stoel of aan een galg, en werd echt bekend nadat hij (het schijnt niet waar te zijn maar is een goed verhaal) tijdens een optreden een levende kip de kop had afgebeten, en het bloed daarvan had opgedronken. Ozzy Osbourne deed dat trouwens in het echt, met een duif op een meeting met bobo’s van zijn platenmaatschappij. En hij werd vaak beschuldigd van satanisme en een slechte invloed op de jeugd. Later zou Marilyn Manson die voorganWhite Zombie

Van 1985 tot 1998 speelde Rob in White Zombie, ooit begonnen als noise rock band, maar later naar het grote publiek doorgebroken met heavy metal. La Sexorcisto: Devil Music Volume One was het opstapje, waarna een tour van tweeëneenhalf jaar volgde. Niet lang daarna ging de relatie tussen oprichters Rob Zombie en Sean Yseult stuk, al speelden ze stug door met de band, tot aan het eind. De bandleden hebben weinig meer met elkaar te maken, en zeker Rob Zombie ziet niets in enige vorm van een reünie - ook al zijn er veel mensen die nog steeds hopen op een herbeleving.

Solocarrière

Was White Zombie vooral bekend als

invloedrijke band binnen de groove metal en industrial metal, Rob Zombie solo ging het net weer wat anders doen. Zijn solocarrière trapte in 1996 af met het nummer Hands Of Death, samen geschreven en uitgevoerd met niemand minder dan Alice Cooper. Zijn debuutalbum werd Hellbilly Deluxe, wat een groot succes was. De heavy metal met de daarop veelvuldig voorkomende quotes uit klassieke horrorfilms gingen erin als koek, net zoals de hypnotiserende en dansbare ritmes, over de top borende gitaargeluiden en maniakale zang.

Niet zo simpel

Mooi samengevat: ‘De liedjes volgen dezelfde formule van woede, seks, dood, monster, demon, zombie, satanisch, drugsmisbruik, nogal rauw met een tractor over de schedel van je buurman rijden, een beetje de wereld haten, dus ik zal het allemaal verbranden muziek’. Toch is het ook weer allemaal niet zo heel simpel, want Rob Zombie vermengt zijn metal niet alleen met horror maar ook met elektronica, wat een meer dansbaar geluid geeft, en laat zijn rock krachtig verstevigen door een DJ met ter zake doende scratches. Alles bij elkaar past het naadloos en levert het een heftig en ongenaakbaar totaalgeluid op. Er zijn dus zeker vernieuwende invloeden in wat Rob Zombie doet, maar de basis is en blijft goeie ouwe heavy metal. Ook wat de invloeden op zijn films betreft houdt het na de zeventiger jaren wel zo’n beetje op, want volgens eigen zeggen waren de seventies ‘de laatste geweldige tijd waarin films werden gemaakt omwille van de film, en niet voor het geld’. Van zijn moeder mocht hij nooit naar The Texas Chain Saw Massacre (1974) kijken, maar dat zal hij toch op een of andere manier ingehaald hebben, want die film heeft een behoorlijke invloed op zijn eigen films gehad. Net zoals The Cabinet Of Dr. Caligari (1920), A Clockwork Orange (1971), en The Shining (1980).

Er zijn veel mensen die vermoeden dat de hybride wietsoort White Zombie ooit zo is genoemd door een fan van de band White Zombie.

Dieren

Gek genoeg is de enthousiaste shock rocker en horrorfan Rob Zombie een overtuigd veganist, na op jonge leeftijd opnames uit een slachthuis gezien te hebben. Daarnaast geeft hij onderdak aan van boerderijen geredde dieren op het landgoed dat hij samen met zijn vrouw Sheri Moon Zombie runt en steunt hij dierenrechtenorganisatie PETA. In zijn muziek en films wordt niet gekeken op een lichaamsdeel of spatje bloed meer of minder, maar de werkelijkheid overtreft blijkbaar alles.

Wietsoort

Over politiek of religie zal je hem niet snel horen vertellen, dat houdt Rob Zombie liever voor zich. Aan alcohol doet hij niet, en met middelenmisbruik is-ie ook niet bezig. Maar hij voldoet wel aan het stoner imago, en zeker met zijn onlangs uitgebrachte clip Shake Your Ass - Smoke Your Grass is er geen ontkomen meer aan. Omgekeerd kan het natuurlijk ook, want er zijn een hoop mensen die vermoeden dat de hybride wietsoort White Zombie ooit zo is genoemd door een fan van de band White Zombie. Een wietje met euforische en ontspannende effecten, zo wordt het over het algemeen ervaren.

Superlijm

Het overduidelijke motto van de clip: het is tijd om je goed te voelen. Rob wil geen jezusfreaks, gedachtenpolitie, reddende zielen, mindcontrol, vrolijke deuntjes, sigaretten, gouden pistool of huilende maan, maar konten die schudden en wiet die gerookt wordt. Hij is een mad hatter die op een boogie machine rijdt, een long gone daddy en een boogaloo, en die naait het tenslotte allemaal samen met superlijm. Kom op!

Veel woorden

Rob Zombie staat erom bekend (en hij zegt het zelf ook) dat hij graag veel mystieke en maffe woorden aan elkaar plakt, zoals The Lunar Injection Kool Aid Eclipse Conspiracy, maar uiteindelijk laat Shake Your Ass - Smoke Your Grass niet veel aan de verbeelding over. Of juist wel, je moet het clipje toch even zien om dat duidelijk te krijgen.

www.robzombie.com

We ♥ Hippies!

In deze festivalzomer was het fijn om weer terug te keren op het Gorcums Hippiefestival. Er waren leuke sixties tributebands, een hippiebazaar en je kon je aura laten lezen of je haar laten vlechten. Het was een en al love, peace & unity. Dat daarbij de nodige ‘grasjes’ geconsumeerd werden, spreekt voor zich. Je waande je even op Woodstock, op dit fijne festival aan de rivier waar vriendelijkheid, vrolijkheid en vredelievendheid de boventoon voerden.