Fenomenen: Stadskanaal

Fenomenen in de coffeeshopbranche deel 13

Wiz-Art, een kunstige coffeeshop

Door: Wernard Bruining

Stadskanaal is niet veel meer dan een langgerekte stad in de provincie Groningen langs een 16 kilometer lang kanaal. Er staan allerlei oudere pandjes naast elkaar in verschillende bouwstijlen. Het oude winkelpand van Wiz-Art is mooi op een hoek gesitueerd, zodat er veel licht binnenvalt. In plaats van sigaren of wijn worden er nu joints verkocht. Bijzonder is dat de mensen die de coffeeshop runnen erin zijn gerold omdat de eigenaresse plotseling overleed.

Deze keer staat in de serie Fenomenen in de Cannabisbranche niet een persoon, maar een coffeeshop centraal. Wiz-Art is een kunstige coffeeshop die fraai gedecoreerd is. Je wordt al high door er alleen maar naar te kijken! Er is een bar met twee gezichten. Aan de inloopzijde kun je hasj en wiet kopen en snel even een spelletje spelen. Om de hoek kun je aan dezelfde bar rustig zitten voor een praatje. Want, anders dan in de Randstad, nemen de mensen hier in het noorden de tijd voor elkaar!

Hippiekringen

Renee Slikker (1954) is sinds een jaartje bedrijfsleider van de Stichting Wiz-Art. “Mijn zusje Yvonne is deze zaak begonnen. Nadat ze een jaar of zeven als illegale coffeeshop open was werd ze uit dertig kandidaten toch gekozen om het enige gedoogde verkooppunt in Stadskanaal te worden. Dat heeft ze tot april vorig jaar gedaan, toen ze volkomen onverwacht en razendsnel stierf. Ze is getrouwd geweest met de bekende ex- provo Peter Bronkhorst, ze kwam dus ook uit Amsterdamse hippiekringen. Mijn zus heeft nooit gekozen voor het grote geld. Ze dacht meer, ook blowers hebben recht op hun eigen plek waar ze met elkaar van gedachten kunnen wisselen en lekker een blowtje kunnen roken. En waar ze, als het even kan, op het gebied van kunst en muziek ook iets behoorlijks voorgeschoteld krijgen, dat was haar insteek in het geheel.”

Waanzinnig verbod

“Hiervoor was ik timmerman, Ik ben ook psychiatrisch verpleegkundige geweest. Vanaf mijn zeventiende had ik al mijn eigen tuintje, dus daar lag de link. Als je bijna 40 jaar wiet kweekt, dan heb je al een heleboel soorten voorbij zien komen.Tot HempFlax begon kweekte ik altijd buiten. Maar toen ze hier in Groningen industriële hennep begonnen te telen ging dat niet meer, want de lucht werd vergeven met mannelijk stuifmeel. Toen werd ik wel naar binnen gedwongen. Dat werd Ben Dronkers hier in de regio niet in dank afgenomen, ha, ha! Ik vind het allemaal wel heel bedroevend hoor. Kijk, als je morgen zegt dat boerenkool verboden is, heb je overmorgen een illegale markt in boerenkool, want zo werkt het. Dat criminogene heeft op zich niets met cannabis te maken, dat komt door dat waanzinnige verbod. Tot aan de jaren tachtig groeide de wiet bij mij de tuin uit. De politie reed langzaam voorbij om dat te bekijken, maar stopte niet. Maar opeens ben je een crimineel! Dan zie je foto’s van Balkenende met zo’n T-shirtje met ‘Fuck drugs’ erop, maar hij heeft wel zelf een biertje in zijn handen!”

Ideale baan

Evelien Huizing (1977) is assistente bedrijfsleider. “Ik doe een beetje van alles wat. Ik zorg er samen met Renee voor dat de wietaanvoer goed is. We hebben vaste leveranciers, maar er komen ook mensen samples a everen en dan handel ik die samen met

Renee af. Als het niet goed is sturen we ze weer weg, als er goede wiet tussen zit dan vragen we ze of er meer van is. Het zijn over het algemeen mensen die hier vandaan komen. Ach, zo gaan de mensen die in de regio wonen er ook wat op vooruit. Ik rook zelf wiet, liefst de zwaardere soorten, al vanaf mijn veertiende en ik ben nu 33. Ik rook omdat ik het lekker vind. Vroeger was ik wel een probleemroker, maar nu heb ik alles onder controle. Ja, ik functioneer gewoon beter onder een jointje, als ik geen joint rook dan stuiter ik van hot naar her. Mijn eerste joint rook ik ’s morgens, dus voor mij is werken bij een coffeeshop ideaal, ik kan me geen betere baan indenken. Ik rook tijdens mijn vakantie niet meer dan gewoon en als ik naar het buitenland ga dan rook ik helemaal niet, dat is geen enkel probleem, maar dan moet ik wel wat te doen hebben!”

Huisdealers

Froukje Jager (1946): “Ik ben sinds augustus secretaresse van de stichting, maar ik ben al langere tijd bij de zaak betrokken. Ik ben in de jaren zestig jaren met hasj begonnen toen ik een jaar of 17 was. Ik woonde toen in Zuidlaren, daarna in Drenthe, ik ben dus echt iemand uit het noorden. In de periode dat ik kinderen kreeg is het blowen een beetje naar de achtergrond verdwenen. Later in Stadskanaal, toen ik een jaar of 40 was, vond ik dat het tijd was om weer eens iets lekkers voor mezelf te hebben. Dat werd toen voornamelijk wiet, want dat was makkelijk te krijgen bij de huisdealers. In het begin durfde ik niet bij coffeeshops te komen, omdat ik mezelf te oud vond en omdat ik de mensen niet kende. Maar toen de shop hier in Stadskanaal kwam heb ik me gemeld en gezegd, dit vind ik tof en als ik wat kan doen, zeg het maar. Ik heb heel veel verschillende banen gehad, veel verschillende dingen gedaan, ook lesgegeven op een asielzoekerscentrum en bij vluchtelingenwerk gewerkt. Na het overlijden van Yvonne was er veel te doen, die hele reorganisatie en structuur aanbrengen. Aangezien ik het personeel in de loop der jaren goed had leren kennen dacht ik dat ik daarbij wel goed kon helpen. Het is op het moment nog veel werk, omdat we dingen aan het ontwikkelen zijn. We volgen workshops en krijgen erg veel input. We zijn natuurlijk ook een stichting, dus je mag geen winst maken. Alles wat er verdiend wordt gaat weer terug. Dat geeft veel mogelijkheden, maar ook beperkingen. Je hebt veel te verantwoorden. Het blijft heel spannend om daarin je weg te vinden.”

Stoned van zichzelf

Rein Hesselink (1943) is voorzitter van de stichting Wiz-Art. Van beroep is hij beeldend kunstenaar, schilder en gra cus. “Ik ben door de jaren heen altijd al huisschilder van het pand geweest. In de jaren zestig heb ik een tijdje intensief gerookt. In Götenborg rookte ik mijn eerste pijpje, dat was in 1964, maar op een gegeven moment is mij duidelijk geworden dat het gewoon mijn spul niet is, het heeft voor mij geen meerwaarde. Ik heb er niks op tegen, maar het had nooit echt mijn belangstelling. Yvonne zei altijd al. Rein is stoned van zichzelf. Het doel van de stichting is vooral het in stand houden van het gebeuren wat de cannabis betreft, en het ontwikkelen daarvan in de maatschappij, dat vind ik het belangrijke. Je moet niet alleen duidelijk maken dat we het moeten aanvaarden, maar dat we er ook gewoon blij mee moeten zijn, zodat dit soort dingen kunnen blijven bestaan.”

Menswaardigheid

“Als het je ligt, dan zie ik dat mensen er heel tevreden en heel goed van kunnen opereren. Ik zie mensen die anders niet op die manier in het leven kunnen staan. Ik heb in de tijd dat ik hier kom veel betere ervaringen met de mensen in de coffeeshop dan in het café. Enne, café’s ken ik van binnen en van buiten, want ik lust graag een wijntje. Maar de sfeer is hier veel beter, die is veel gemoedelijker. Elke drankgebruiker kan rustig een pilsje of een wijntje drinken in een beschermde ambiance, maar een blowtje moet gerookt worden op de hoek van de straat en dan kan je opgepakt worden. Dat wilde Yvonne opheffen en dat sprak mij erg aan. Dat gaat buiten de cannabis om, dat gaat gewoon om menswaardigheid, daarom ben ik er ook ingestapt. Ik ben er nu als voorzitter iedere maandag mee bezig, met een uitloop naar dinsdag, maar we hebben wel het idee dat dat in de toekomst meer wordt. Waar wij naar streven is transparantie. Daarom ben ik ook blij met een foto en een gesprek, want het is precies wat jij zegt, er moeten eindelijk eens gezichten bij. We zijn per slot van rekening geen criminelen.”

Wiz-Art heeft een mooie lijst: zes soorten wiet en daarnaast ook vijf soorten hasj. Maroc, PacMan, zeldzame Turkse hasj, Parvati en Khijber Afghaan, echt iets voor de fijnproever dus. Naast de lijst staat een heel fraai en sociaal verantwoord standaardje met 10 goede tips en nuttige informatie over blowen. Zulke voorlichting zul je in een café niet snel vinden over alcohol!