Stoner Films: Super High Me

Super High Me

Boodschap in komische verpakking

Door: Job Joris Arnold

De uiterst succesvolle documentaire Super Size Me uit 2004 volgt het experiment van lmmaker Morgan Spurlock die dertig dagen lang uitsluitend eet en drinkt bij McDonald's. Om de invloed van fastfoodketens op de Amerikaanse gezondheid te onderzoeken, wil hij weten wat het dieet met zijn lichaam doet. Spurlock won met zijn lm een Directors Award op het befaamde Sundance Film Festival.

Het gegeven inspireerde standup comedian Doug Benson tot het maken van een hilarische rip-off. Aan het begin van de lm zien we hem tijdens een optreden aan een zaal lachkickers vertellen hoe hij op het idee kwam: Ik zag die lm 'Super Size Me', ik was high… gelach Hysterisch! Het was fucked up, weet je… gelach Want het uitgangspunt van die lm is dat het slecht is om een heleboel McDonalds te eten, en ik zit daar, helemaal high, gelach en ik denk, nou ik lust best zo'n warm appelgebak of zo'n lekkere french fries… gelach It fucked me up, man! Hij zit dat allemaal maar naar binnen te werken en dan weer uit te kotsen… gelach Wat een walgelijke lm. ... Als dat een lm is en mensen zijn bereid om daarvoor te betalen, dan weet ik ook nog wel een lm. Ik ga wiet roken… gelach . Elke dag, dertig dagen lang... En dan proberen te onthouden dat ik het moet lmen... harder gelach . En mijn lm zal heten: Super High Me… nog harder gelach . Of 'Business as Usual', ik weet het nog niet zeer uitbundig gelach en gejoel .

Stoner of the Year

Wat begon als een grap, werd realiteit toen een lmmaker Doug Benson benaderde met het voorstel om de grap in praktijk te brengen. Hij wilde vooral een lm maken over de mediwietcultuur en de medicinale waarde van thc, en zocht een vehikel om die boodschap aan op te hangen. Benson stemde toe, en zo kreeg de boodschap een komische verpakking. Er komen heel wat gerenommeerde comedians in de lm voorbij, die helaas niet erg veel grappen maken. Dat doet Benson vooral zelf. En met succes, het Amerikaanse cannabismagazine doopte hem Stoner of the Year na het verschijnen van Super High Me.

De grappen zijn vooral te zien in de fragmenten zoals de hierboven beschreven openingscene. De optredens op comedyavondjes, waarin Doug zijn publiek de laatste update over zijn experiment voorschotelt, vormen de rode draad van de lm.

Net als in Super Size Me neemt Doug – omwille van het quasi-wetenschappelijke karakter – voorafgaand aan het experiment eerst dertig dagen onthouding in acht. Een maand zonder wiet en trouwens ook geen alcohol. Hij gaat naar de dokter om zich te laten testen. Zijn gewicht, zijn geheugen, longinhoud, hersenfuncties, alles wordt binnenstebuiten gekeerd. De dokter vindt geen enkele schade aan zijn lichaam, hoewel hij al zeventien jaar stevig blowt.

Test op paranormale vermogens

paranormale vermogens testen (die hij niet blijkt te hebben). Ook zijn spermaproductie wordt gemeten. Dat valt hem nog zwaar, want voorafgaand aan die test mag hij drie dagen niet klaarkomen. Dat betekent drie dagen niet neuken en niet rukken. Aan zijn publiek vertrouwt hij toe dat nog moeilijker te vinden dan dertig dagen niet blowen. Want ja, ik kijk tenslotte niet elke dag naar plaatjes van wiet op internet."

Aan het eind van de nuchtere periode zien we Doug twijfelen. Hij verheugt zich op de tweede helft van het experiment, maar ziet er ook tegenop, het wordt nasty. Hij rookt dan wel veel, maar nooit eerder een maand lang dag en nacht. Dus is hij wel een beetje bang. Wat gaat er gebeuren als ik dertig dagen van ´s ochtends vroeg tot ´s avonds laat wiet rook? Misschien eindig ik wel in het ziekenhuis. Misschien ga ik er wel aan dood? Dat zou hij wel awesome vinden. Grizzly man style, yeah!

Doug Benson

Werkte als figurant voor film en televisie, toen hij en twee vrienden elkaar uitdaagden om op een avond stand-up te proberen. De een kwam niet opdagen, de ander had zich te laat aangemeld. De toen 22-jarige Benson ging desondanks en deed drie minuten zijn best het publiek te vermaken. Tot zijn eigen verbazing werd er gelachen, en zo begon zijn carrière als stand-up komiek.

Doug Benson was lid van het team dat The Marijuana-Logues maakte, een offBroadway spektakel, losjes gebaseerd op The Vagina Monologues, maar dan met wiet in plaats van vagina´s. In 2006, na het uitbrengen van Super High Me, onderscheidde het Amerikaanse wietmagazine High Times Benson met de titel Stoner of the Year.

Los Ganjales

De lm is gemaakt tegen de achtergrond van de opkomst van de dispensaries, de ‘wietapotheken’ van Californië, die als paddo’s uit de grond schieten als gevolg van de legalisering per referendum van mediwiet. Zo stijgt het aantal dispensaries in LA – Los Ganjales genoemd voor de gelegenheid – van een elftal medio 2005, naar ruim 300 anderhalf jaar later (2010: ± 1100, red.).

Doug interviewt een aantal sleutel guren uit de mediwiet-beweging. Daaronder grondleggers Richard Lee, eigenaar van The Bulldog in Oakland en uitgever van de Oaksterdam News, en Dennis Perron van The Mothership en de Cannabis Buyer’s Club. Zij bereidden de weg voor proposition 215, het wetsvoorstel dat van Californië een vrijer land maakte dan Nederland als het om telen, verkopen en gebruiken van cannabis gaat.

Daar stond ten tijde van het maken van deze lm nog wel het arrogante machtsvertoon van de DEA tegenover. De federale politie heeft niets te maken met de staatswetten en rolt op een enkele dag rustig elf wietwinkeltjes in de stad op. Alles wordt in beslag genomen, tot de patiëntenadministratie aan toe. Het doet je maag omdraaien. Bah, wat een bloedhonden.

Gelukkig zijn de Californiërs bloedfanatiek als gaat om het behoud van de rechten van de patiënten en de autonomie van hun staat. Het is hartverwarmend om te zien hoe bevlogen Amerikanen zijn als het om dit onderwerp gaat. In no time is er een spontane demonstratie compleet met protestborden, bevlogen speeches, en fanatiek gescandeerde leuzen. Kom daar maar een om bij het verwende Nederlandse volk van makke schapen, wanneer er weer eens een coffeeshop wordt dichtgegooid wegens het in voorraad hebben van een paar gram meer dan de of ciële gedoogvoorraad.

Aangrijpend zijn ook de getuigenissen van Missy Narrance, kankerpatiënt en van de gedeeltelijke verlamde Darrell Paulsen in zijn rolstoel. Het zijn dit soort momenten waarop de lm zich van z’n activistische kant laat zien.

Vaporizer

Dan is de tweede fase van het experiment aangebroken. Benson rookt aan de lopende band en doet zich tegoed aan de enorme variëteit aan legale thc-houdende producten op de markt, zoals koekjes, brownies, coco crispies en thc-pillen. Ook de vaporizer speelt een prominente rol in de lm. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, staat Doug ermee op en gaat ermee naar bed. Respect voor Doug. Je vergeeft het hem als hij op een ochtend met een vette hijs opstaat, rooie ogen, onuitgeslapen kop, en zegt, that’s real nice, that’s real good, en je gewoon aan hem ziet dat hij er de balen van heeft. Zo van waar ben ik aan begonnen, en dit is pas dag 6…

Opnieuw laat Doug zich uitvoerig testen, er blijkt niet veel veranderd. Lichamelijk schade zippo, zoals viel te verwachten. Hij rekent wat minder goed, maar zijn sperm count is gestegen en ook zijn helderziendheid zou verbeterd zijn (!). Of het allemaal echt waar is of alleen maar grappig blijft onduidelijk. Zoals Doug in de eerste helft zelf al aankondigt, het zal waarschijnlijk allemaal niets bewijzen. Maar daar is het deze documentaire ook niet om te doen, de wetenschappelijke waarde van een onderzoek met maar een proefpersoon (n = 1), is sowieso nihil.

Beeld van de blowerswereld

Het gaat er in deze lm vooral om een beeld te schetsen van de blowerswereld en een hoop lol te trappen. Vooral dat laatste lukt uitstekend, met een geroutineerde komiek als Benson die knetterhigh het podium opgaat en daar vooral gewoon zichzelf is, op zijn tijd gewoon lekker wat wartaal uitkraamt of zijn eigen grappen verpest door de clue weg te geven of helemaal kwijt te zijn.

Uitschieters zijn de coole jokes die hij maakt over de televisiecampagne tegen cannabis die je blijkbaar ’s avonds op de Amerikaanse televisie ziet.

Nog eentje dan. In een van de antiwietcommercials die hij leert versmelt een meisje met de bank waar ze op zit. Het meisje naast haar zegt, zij heeft wiet gerookt… Dat schrikt Benson niet af, vertelt hij. Integendeel. Hij kijkt naar de commercial en denkt, now that is some amazing shit! – hoe kom ik aan dat spul? Ik rook kan-mijn-sleutels-niet-vinden-wiet, maar ergens in de wereld bestaat versmelt-metde-bank-shit, wat een ongeloo ijke trip zou zijn... Plus, als ik met mijn bank versmelt, vind ik misschien mijn sleutels terug!

Stoner Films

Job Joris Arnold schrijft over drugs en film. Hij programmeerde het Amsterdam War on Drugs filmfestival in 2009, en het filmfestival op Cannabisbevrijdingsdag 2010. Dit is deel twee in zijn serie over Stoner Films.