Mediwiet: Mission completed

Tinus

Mission completed

Door: Wernard Bruining

In haar familie was drank een vaste waarde, vader en grootvader waren zware drinkers. Op familiefeestjes was alcohol vaste prik. Om 11 uur ‘s ochtends was het tijd voor een ‘voor het eten’ eerste drankje, daar werd niet moeilijk over gedaan. Tinus was dan ook al op tienjarige leeftijd aan de drank en regelmatig dronken. Pas veel later kwam ze er achter dat dit niet normaal was, zo heeft de familietraditie haar veertig jaar alcoholisme opgeleverd.

De familie was streng calvinistisch, las de Bijbel aan arden, maar zoop als ketters, om het zo maar eens te zeggen. Als ik haar ontmoet staat ze net een jaar droog. Toen haar zoon 12 jaar oud was, bedacht ze dat als zij niet veranderde hij misschien ook wel aan de alcohol zou gaan. Ze besloot met de drank te stoppen. Het afkicken was moeilijk, maar lukte uiteindelijk, hoewel het haar chronische pijn opleverde. Artsen konden geen duidelijke lichamelijke oorzaak vinden en concludeerden dat het voornamelijk tussen de oren zat. Medicijnen boden geen uitkomst, want daar heeft Tinus een fobie voor, waarop de medische stand haar situatie als hopeloos kwali ceerde.

En ja, wat doe je dan? Dan ga je op zoek naar alternatieve middelen en zo kwam ze uiteindelijk bij Stichting Mediwiet terecht. Nu had ze wel eens een jointje gerookt, maar high of stoned zijn was niet bepaald haar ding. Maar dat mediwietolie haar van de pijn kon verlossen was wel haar verwachting. Ik organiseerde wat olie voor haar om te proberen en stuurde haar wat Double Fun zaadjes, zodat ze haar eigen plantjes kon verbouwen. In de winter ontving ik een foto van haar opstelling waarmee ze thuis olie maakte. De alcohol condenseerde ze in een tweede esje dat in een wijnkoeler stond, gevuld met sneeuw. Het zag er schitterend uit en ik maakte een afspraak voor een interview.

Genetische vatbaarheid

Tinus vertelt zeker baat te hebben gehad bij de olie, maar dat ze mentale problemen heeft met regelmatig gebruik. Ze is bang dat ze weer zwak is en haar verslaving aan alcohol inruilt voor een verslaving aan cannabis. Ze gebruikt de olie een tijdje, en als het dan weer beter gaat stopt ze er weer mee omdat ze zich schuldig begint te voelen. Ik leg haar uit dat cannabis niet lichamelijk, maar wel licht geestelijk verslavend is, zoals iedere prettige gewoonte. Haar arts raadt het haar af (“het is verslavend en schadelijk”), en wil haar geen officiële mediwiet uit de apotheek voorschrijven. Ik reageer door te zeggen dat ze de beste man moet opvoeden in de wietologie. Ze moet op haar gemak zelf de olie uitproberen tot ze hem kan uitleggen wat voor haar de gunstige effecten zijn. Als hij dan nog onwillig blijft moet ze direct een andere huisarts nemen. Als haar huidige huisarts vasthoudt aan zijn eigen onwetendheid en haar niet met een open mind kan aanhoren, dan heb je aan een dergelijke relatie helemaal niets. Ze moet vooruit in het leven, kunnen groeien en niet worden tegengehouden door andermans vooroordelen.

Ik vertel haar over een proef met ratten. Onderzoekers plaatsten ratten in een kooitje met een bakje alcohol en een bakje water. Wat bleek: 25% van de ratten werd alcoholist. Het maakte daarbij niet uit of de ratten in een kleine of in een grote kooi zaten, veel of weinig voedsel kregen. De conclusie luidde dat 25% van een populatie genetisch vatbaar is voor verslaving. Voor mensen geldt dezelfde natuurwet, al hebben mensen veel meer soorten verslaving om uit te kiezen: gokken, sex, hardlopen, geld verdienen, religie en in haar geval alcohol.

Familieprobleem

Tinus bevestigt dat haar vader en grootvader zware drinkers waren en haar hele familie zwaar religieus was. Ik vertel Tinus dat haar alcoholverslaving een genetische kant heeft, niet een kwestie van wilszwakte is en dat ze er zich dus niet voor hoeft te schamen. Ik vertel dat een niet opgelost familieprobleem door de ouders wordt doorgegeven tot aan de derde generatie aan toe. Het doorgeven stopt pas als het probleem wordt aangepakt en opgelost door een van de kinderen. Tinus is de derde generatie en heeft het familieprobleem opgelost, omdat ze niet wilde dat dit aan haar kind werd doorgegeven. “Jij hebt het familieprobleem opgepakt, bent er letterlijk ingedoken, hebt je strijd geleverd en gewonnen, gefeliciteerd!”

Ik vertel haar dat een verslaving dus een genetische kant heeft en dat je een drug verder kunt de niëren als lichamelijk of geestelijk verslavend. Die beide aspecten zijn weer onder te verdelen in niet, licht of zwaar verslavend. Een drug als nicotine is zwaar lichamelijk en zwaar geestelijk verlavend, net als alcohol. Cafeïne is lichtelijk geestelijk en lichtelijk lichamelijk verslavend. Cannabis is niet lichamelijk, maar wel lichtelijk geestelijk verslavend. Blowers kunnen op vakantie makkelijk een paar weken niet blowen, maar steken er wel een op zodra ze thuis in de gelegenheid zijn, want high of stoned zijn geeft gewoon een prettig gevoel. Je kunt dus met een open oog naar drugs kijken. Je kunt rekening houden met je eigen genetische vatbaarheid en drugs schatten voor wat ze waard zijn, zonder dat je de effecten van die middelen groter maakt dan ze zijn. Jij gebruikt cannabis niet voor de lol, je vindt blowen zelfs helemaal niet interessant, je hoeft dus ook niet bang te zijn voor verslaving als je wietolie gebruikt.

Keuzevrijheid

Ik vraag Tinus of ze haar wiet al eens heeft gerookt en of ze al eens heeft geprobeerd hoeveel druppels ze kan gebruiken voor ze high wordt. Ik raad mensen altijd aan om uit te vinden waar je maximumgrens ligt met de olie. Dan

weet je dat en kun je de olie bewuster gebruiken. Ze antwoordt dat ze dat niet heeft gedaan. Ik vertel haar dat dit uit angst was om haar zelfbeschikkingsrecht te gebruiken. “Kom op Tinus, gun jezelf die ervaring, het is gewoon een kick als je high wordt van iets dat jezelf gemaakt hebt. Je bent een half jaar bezig geweest met die planten, hebt dagen zitten klooien om die olie te maken en dan zou je daar nooit van mogen genieten? Gun jezelf die lol en die ervaring, kruip lekker met je partner op de bank, ga een mooie film zien, neem een druppel extra, rook wat van je wiet in een pijpje en geef jezelf een schouderklopje voor je prestatie! Je hebt je familieverslaving verslagen opdat je zoon zijn eigen leven kan leiden. Mens durf te leven!” Ze kijkt opgelucht en belooft me beterschap.

Double Fun

Haar zoon komt binnen. Hij lijkt als twee druppels water op die van mij. Hoogintelligent, zit op het gymnasium, geeft niets om zijn uiterlijk en gebruikt dat om anderen op afstand te houden. Heeft geen behoefte aan vrienden, kan goed schaken, maar vindt dat totaal niet belangrijk. Gaat volkomen zijn eigen gang, niet gehinderd door wat anderen vinden. “Die jongen van jou gaat het helemaal maken, en daar heb jij voor gezorgd. Mensen zijn geestelijke wezens die ervoor gekozen hebben op deze aarde te komen, in dit land, bij deze familie om iets te leren of een bepaalde daad te verrichten. Dat heb je gedaan, jouw mission is completed, je bent nu vrij om te doen en te laten wat je wilt!”

Ze laat me zien hoe ze nu zelf haar olie maakt. Ze heeft deze zomer een aantal Double Fun plantjes geteeld in haar binnentuintje. Daar staat niet de hele dag de volle zon op. De planten werden daarom niet echt groot, de toppen niet echt dik en vol, maar voor wietolie is dat niet zo belangrijk. Wat er aan hars op zit haalt de alcohol eraf. Ze gebruikt twee babyflesjes, in de ene verdampt ze de alcohol en in de tweede, die in een ijsemmer staat, condenseert ze de damp weer. Zo wint ze nog een groot deel van de kostbare alcohol terug. Bij het afscheid vraagt ze me: “Die mooie dingen die je me net allemaal vertelde, wil je die voor mij opschrijven? Door 40 jaar alcohol vergeet ik gewoon een heleboel!”

Ze gebruikt twee baby esjes. In de ene verdampt ze de alcohol en in de tweede, die in een ijsemmer staat, condenseert ze de damp weer.