PC als kweekkast

Personal Computer wordt Personal Grow Part 2

Bonsai’s op drift

Door: Piet Groen

Het zit erop! Al werd de minimaal 25 gram waar ik op hoopte niet gehaald, de Tower PC heeft zich als microgrow absoluut bewezen. Met de nodige improvisatie overleefde een selectie van drie plantjes de hittegolf van april en mei probleemloos. Precies 65 dagen na het ontkiemen van de zaden stonden er drie compacte en rijkelijk met hars bedekte mini-boompjes klaar voor het droogrek.

Van de vijf zaden bleek er maar een als mannetje ter wereld te zijn gekomen. Geen slechte score! Eén van de vier dames was een duidelijke achterblijver, het plantje waarvan ik met chirurgische precisie het klevende zaadschilletje van de kiemblaadjes had verwijderd toen dat niet vanzelf losliet. Mooi om te zien dat een slechte start doorwerkt. Wie zou meedingen naar de titel Miss PC Tower was dus beslist.

Hittegolf

De zomer viel dit jaar vroeg. Eind april werden we al verrast door een heuse

hittegolf, die tot ver in mei aanhield. Een vuurproef voor het benauwde kweekhokje, zeker omdat het net tijd werd om een tweede lamp bij te hangen. De tweede lamp was een bloeilamp, zodat de plantjes konden wennen aan het nieuwe lichtspectrum, maar ook om te sterke strek tegen te gaan. Achteraf gezien een zinloze maatregel, aangezien de plantjes makkelijk 10 cm verder hadden kunnen groeien.

Met één lamp werd het binnen de PC zo´n 7°C warmer dan buiten de kast. Met een tweede lamp kwam daar nog eens 7°C bij. In huis wist ik de temperatuur rond de 23°C te houden, dus met de twee

lampen zat ik al gauw boven de dertig graden. Er zat niets anders op dan de kap een stuk hoger te hangen om op maximaal 28°C uit te komen. Maar al snel liepen de temperaturen nog verder op, en kon ik er niet omheen de groeilamp uit de armatuur te halen, zodat er nu nog maar één lamp brandde.

Kweken houdt de geest lenig en dwingt je technische knobbels te ontwikkelen waarvan je niet wist dat je ze had!

Close up

Technische knobbels

Inmiddels lieten de dames met krachtige aroma´s merken dat ze er zin in hadden. En daarmee werd ook geur een probleem. Aan het steeds uitgestelde project geurfilter was nu niet meer te ontkomen. Na een lekker jointje McGanja haze ging er weer een helder eurekalampje branden. Na een bezoek aan de gereedschapwinkel was het idee binnen een kwartier in een concreet object omgezet: een in een boxachtige vorm gebogen stukje kippengaas, met daaromheen een lap koolstoffilterdoek, vastgezet met een verbandkrammetje. Het geheel werd aan de buitenzijde van de PC kast om de afzuiger geklemd. Het filtertje bleek tot mijn verbazing verbluffend goed te werken, en bleef dat tot de laatste dag doen. Zo zie je maar weer, kweken houdt

de geest lenig en dwingt je technische knobbels te ontwikkelen waarvan je niet wist dat je ze had!

Delicaat evenwicht

Toch zat het me niet lekker, met maar één lamp, ruim 10 cm boven het gewas. Plotseling kreeg ik een, al zeg ik het zelf, redelijk geniale inval: met een oplaadbare 12 volt lithium batterij, een insteekplugje en een afgedankt PC ventilatortje knutselde ik iets dat bedoeld was om de lucht binnen de kast beter te laten circuleren. Snoertjes aan het plugje gesoldeerd en met krimpkous omhuld. De accu paste netjes op de bovenkant re ectorkap, de ven hing aan een gebogen ijzerdraadje. Dankzij de beperkte ruimte blies het ventilatortje zichzelf in beweging, een zelfzwenker dus.

Zoals ik al hoopte zorgde de zelfzwenker voor een forse verkoeling in de kast, maar nog niet genoeg. Tijd voor ingrijpende maatregelen. Het oorspronkelijke Sunon afzuigertje werd vervangen door een grotere van Pabst. Nu daalde de temperatuur wel tot een aanvaardbare 28°C, ook nadat de tweede lamp weer was ingezet en de armatuur was gezakt tot zo’n 5 cm boven de planten. Het bleef echter een delicaat evenwicht, vooral omdat de zelfzwenker na acht uur nonstop draaien de batterij had uitgeput en stilviel.

24 uur

Al snel was duidelijk dat er twee heel verschillende types planten uit hetzelfde zaad waren gekomen. De kleur blauw, die ik bij Blueberry toch verwachtte, heb ik helemaal niet gezien. Toch maar de originele zaden kopen de volgende keer! De middelste plant vertoonde een breed uitwaaierende top met meerdere groeipunten, de andere twee hadden een meer traditionele vorm. De opbrengst viel met ruim 15 gram lager uit dan de gehoopte 25 gram, maar dat ligt niet aan het systeem maar aan mijn onbekendheid met de gebruikte soort. Ongetwijfeld waren de plantjes een stuk forser geworden zonder het klassieke 18-6 en 12-12 lichtschema, en het licht voortdurend op 24 of 18 uur was blijven staan. Nu was nog niet de helft van de beschikbare ruimte met groen gevuld. Maar ja, dat is het nadeel van een nieuw systeem en een nieuwe soort: wat je van de fouten leert, kun je pas bij een volgende ronde in de praktijk brengen.

Dag 23

Dag 34