De eerste keer

Protest

Door: Diede Dracht

Koen (53) is leraar Geschiedenis in het Voortgezet Speciaal Onderwijs. In zijn vrije tijd skeelert hij graag. Hij is altijd politiek en maatschappelijk betrokken geweest. “Ik was iets te jong om Woodstock te hebben meegemaakt, maar ik leefde in de nasleep van het vernieuwde denken: de ontzuiling in Nederland, de toegenomen vrijheid, opkomen voor de zwakkeren en demonstreren als je het ergens niet mee eens was.”

“Ik was een overtuigd paci st en ik woonde iedere zaterdag wel een protest bij. Vaak onder het genot van een drankje en wat te roken. Zo ging het in die tijd. Als je het ergens niet mee eens was, dan ging je over tot actie. Het waren vrij roerige jaren en wanneer mijn eerste keer precies is geweest kan ik mij niet herinneren. Het

was toen meer een leefstijl. Het paste bij de dingen die ik deed en bij hoe ik over het leven dacht. Ik hield mij veel bezig met sociale kwesties, maar wat ze me op school wilden leren kon mij niet beroeren. Het was een tijd waarin je veel kon zeggen, veel wilde zeggen en ook veel te zeggen had.

Koos Zwart was in die tijd een beetje mijn goeroe.

ben je hier gekomen?!” Ik was gewoon met de ets gekomen. “Dan krijg je toch geen reiskostenvergoeding!” Zat ik blijkbaar in het kamertje om een reiskostenvergoeding aan te vragen.

Volledig ongeschikt

Uiteindelijk had ik een medische status van heb ik jou daar. Ik had bijna alles aangekruist: slechte knieën, rugklachten, steunzolen, ik had geen vrienden, voelde me onbegrepen, zag slecht, kon me niet lang concentreren, enzovoort. Ik bleek volledig ongeschikt voor Hare Majesteit het leger. Dat mijn ouders thuis een brief kregen was wel even pijnlijk. Buiten de volledige afkeuring om, waardoor ik half zwakzinnig leek, stond er ook dat er werd getwijfeld aan mijn seksuele geaardheid. Er werd mijn ouders dan ook dringend aangeraden om contact op te nemen met onze huisarts, zodat hier iets aan gedaan kon worden.”

Koos Zwart

Koos Zwart was in die tijd een beetje mijn goeroe. Hij had een radioprogramma waarin hij iedere week de actuele prijzen van hasj voorlas. Hij zette zich in voor legalisering van softdrugs en ook ik vond dat wiet minder schadelijk was dan bijvoorbeeld alcohol. Ik werkte als schoonmaker bij de rechtbank in Utrecht toen wij hoorden dat Koos Zwart was opgepakt. Dat was natuurlijk groot nieuws! Hij had altijd zo’n doos bij zich waar van alles in zat, dus dat bewijsmateriaal moest ergens in de rechtbank zijn. Met een groep vrienden eindigden we op een avond stoned, in toga’s, achter een kansel, al rechtszaken-naspelend. Die doos hebben we nooit gevonden.

Militaire keuring

Wat ik ook nooit zal vergeten is mijn keuring voor militaire dienst. Maar ik was een paci st. Ik was al een paar keer blijven zitten en dan moest ik ook nog in dienst! Dat vond ik verschrikkelijk. Om er zeker van te zijn dat ik afgekeurd zou worden, heb ik vooraf ink wat boterhammen met kaas en verkruimelde wiet gegeten. Dat deden wij vaak, achterin de klas bijvoorbeeld.

Die boterhammen hadden er al ink ingehakt, maar toen ik in de pauze een kopje kof e kreeg, heb ik er voor de ze-

kerheid nóg wat wiet in verkruimeld. Ik hoorde steeds mijn naam over de intercom en dacht uiteindelijk het goede kamertje te hebben gevonden. “Waar kom jij vandaan?!” Ze spraken allemaal heel erg bars, echt als zo’n militaire autoriteit. “Uhm, ja, ik woon hier om de hoek.” “Hoe