Column
Nicole Maalsté
Checkpoint-zaak
Never ending story? Op 18 oktober 2017 wordt de strafzaak tegen Meddie Willemsen, de voormalige eigenaar van de Terneuzense coffeeshop Checkpoint, voortgezet bij het gerechtshof in Den Bosch. De Hoge Raad verwees de inmidddels bijna tien jaar oude strafzaak voor de tweede keer terug naar een gerechtshof.
Eerder verklaarden de gerechtshoven in Den Haag en Amsterdam het Openbaar Ministerie (deels) nietontvankelijk in de zaak, omdat het Openbaar Ministerie niet duidelijk heeft kunnen maken waarom zij een onderzoek naar de achterdeur van Checkpoint is gestart. De vervolging is dan onverenigbaar met de beginselen van goede procesorde, waaronder rechtszekerheid, evenredigheid, zorgvuldigheid en het verbod van willekeur. Wanneer een coffeeshop zich aan de gedoogvoorwaarden houdt, mag deze ervan uitgaan dat er geen vervolging plaatsvindt voor de verkoop van softdrugs.
‘Geheugenverlies’ Bij de gerechtshoven in Den Haag en Amsterdam werden massa’s getuigen versleten. Meerdere getuigen leden aan ‘geheugenverlies’. Zo ook officier van Justitie Jo Valente die er duidelijk flink de pest in had dat hij publiekelijk als getuige in deze zaak werd gehoord. ‘Ik weet niet op welk moment het onderzoek is gestart. Ik heb geen tijd om alle stukken door te lezen, alles op een rij te zetten en hier een gelikte verklaring af te leggen’, antwoordde hij geïrriteerd na een aantal pogingen van de rechters, advocaten en de advocaat-generaal om meer duidelijkheid te krijgen over de aanleiding voor het onderzoek naar de achterdeur van Checkpoint. Ook burgemeester Jan Lonink voelde zich niet prettig in zijn rol als getuige. Het komt dan ook niet vaak voor dat een burgemeester en een officier van justitie in het getuigenbankje zitten.
8
De Wietindustrie In oktober ben ik als enige getuige opgeroepen. Ik heb de grootste coffeeshop ter wereld nooit in bedrijf meegemaakt. Mijn eerste bezoek aan de legendarische coffeeshop en zijn eigenaar vond drie jaar na de inval en sluiting plaats in het kader van een boek dat ik over de coffeeshop schreef. Ik interviewde tal van mensen die de ondergang van Checkpoint van dichtbij hebben meegemaakt. Het leidde tot het boek ‘De Wietindustrie’ (2015), inmiddels toe aan zijn vierde herdruk. ‘De Wietindustrie’ heeft in het kader van mijn optreden als getuige een gedaantewisseling ondergaan. We hebben een verhelderend voorwoord toegevoegd van advocaat André Beckers, die Willemsen al jaren bijstaat. We schreven een nieuw hoofdstuk over deze en andere voortslepende
rechtszaken aan de achterdeur van coffeeshops. Tenslotte is ook het slothoofdstuk aangepast en is er een compleet nieuwe epiloog toegevoegd. Het boek is in boekwinkels en online te bestellen.
Doorpakken? Vergelijkbare rechtszaken tonen aan dat rechters het probleem met de achterdeur van coffeeshops niet gaan oplossen. Ze spelen de bal terug naar de politiek met de boodschap: los de vraag of coffeeshops een handelsvoorraad mogen hebben zelf maar op. In Canada is wiet vanaf volgende zomer legaal. In de VS is cannabis een middel geworden om geld te genereren om bruggen en scholen te bouwen. In Duitsland wordt de verbouw van legale wiet inmiddels gründlich voorbereid. Maar in Den Haag hangt het er nog steeds slap bij. Wanneer wordt op het Binnenhof definitief de moed getoond om eindelijk eens door te pakken, zodat er geen boeken meer nodig zijn om de kussens eens op te schudden?
