9 àÃ×èͧàÅèÒ¤ÃÔʵìÁÒÊ â´Â ˹èǧҹ¤íÒÊ͹áÅÐ˹èǧҹÊ×èÍÁÇŪ¹ Êѧ¦Á³±Å¨Ñ¹·ºØÃÕ
Çѹ·Õè 6 á¡ÐÊÒÁµÑÇ
นพวารวันที่ 6 เรื่อง “แกะสามตัว” ณ ที่ไกลโพนบนภูเขาของเมืองตีโรโล มีหมูบานแหงหนึ่งซึ่ง
ชาวบานทุกคน รูจักวิธีการแกะสลักรูปปนนักบุญหรือแมพระอยาง เชี่ยวชาญมาก เมื่อกาลเวลาผานไป จะดวยเหตุผลใดไมทราบ ไมมี ใครสั่งงานและสลักนั้นเลย บายวันหนึ่ง ยอหน อาจารยผูเชี่ยวชาญคนหนึ่งขณะที่เดิน เขาไปในรานขายของ เขาพบกับเด็กชายผมทองคนหนึ่งที่กําลังเลน อยูกับรูปปนถ้ําพระกุมารเล็กๆ ยอหนใชทาทางบอกแกเขาวา รูป ปนถ้ําพระกุมารนั้นไมใชของเลน เด็กนั้นตอบวา “พระเยซูเจาไมวา อะไรหรอก เพราะพระองคทรงรูดีวาผมไมมีของเลน” อาจารยยอห นรูสึกซาบซึ้งจึงไดสัญญากับเด็กนั้นวา จะใหลูกแกะนอยทําดวยไม มีหัวกระดุกกระดิกไดแกเขา “มาเอาพรุง นีบ้ า ยนะ แตกแ็ ปลกนะ ฉันไมเคยเห็นเธอเลย เธอ อาศัยอยูที่ไหนหรือ?” “ที่นั่นไง” เด็กตอบโดยชี้นิ้วไปในที่สูง
กอนเทีย่ งของวันรุง ขึน้ แกะนอยนัน้ เสร็จเรียบรอย มันสวยงาม จนเหมือนกับแกะจริง โดยไมทันรูตัวมีหญิงยากจนคนหนึ่งโผลเขามา ในรานของเขาพรอมกับอุม เด็กนอยคนหนึง่ ทันทีทเี่ ด็กนัน้ เห็นลูกแกะ นอยก็ยนื่ มือมาจับไว เมือ่ เขาพยายามเอาแกะออกจากมือนอยๆ เด็ก จึงรองไหเปนการใหญอาจารยยอหน เห็นวาเขาไมมอี ะไรจะใหแกหญิง นั้นเลย จึงบอกวา “เอาไปเถอะ แลวผมจะทําอีกตัวหนึ่งก็แลวกัน” ในตอนบายแกๆ ยอหนไดทําลูกแกะอีกตัวหนึ่งเสร็จ พอดีป โนซึง่ เปนเด็กกําพราเขามาในรานแลวทักทายเขา “โอโฮ ลูกแกะเหรอ เนี่ย มันสวยจริงๆ เลย” แลวถามวา “ขอผมไดไหมครับ?” “ไดสิปโน เดี๋ยวฉันจะทําใหมอีกตัวหนึ่งก็แลวกัน” เวลาผานไป แตเด็กนอยผมทองนั้นก็ยังไมมาสักที ลูกแกะ นอยจึงถูกวางไวบนหิ้งในราน สถานการณ ข องหมู บ า นแย ล งทุ ก ที ยอห น ได ทํ า ของเล น มากมายใหแกเด็กๆ ในหมูบานเพื่อใหพวกเขาลืมความหิวโหย วันหนึง่ มีพอ คาคนหนึง่ ไดมาขอซือ้ ของเลนทัง้ หมดทีย่ อหนได แกะสลักแตยอหนไดปฏิเสธเพราะเขามิไดทําเพื่อขาย “ผมอยูที่ราน ขายของนะ พอคากลาว “เผื่อคุณจะเปลี่ยนใจ”
มารธา ลูกสาวคนเล็กของยอหนกําลังปวยหนัก เขาจึงใหแกะ นอยตัวที่สามนั้นแกเธอ เธอชอบมันมากและมันสามารถทําใหเธอ หัวเราะได เมื่อเขากลับมาที่รานอีกครั้งหนึ่ง เขาก็ไดพบกับเด็กนอย ผมทองคนนั้น “ฉันไดเก็บแกะนอยไวใหเธอจนถึงวันนี้เอง แตเธอก็ไมไดมา เอา ฉันจะทําใหเธอใหมก็แลวกันนะ” “ผมไมไดตองการแกะตัวใหมครับ” เด็กนอยกลาว “แกะตัว นั้นที่คุณไดใหแกหญิงยากจน ใหแกปโน และมารธา คุณก็ไดใหมัน แกผมดวยเชนกัน การทําของเลนก็สามารถถวายพระสิริรุงโรจนแด พระเจาไดเทาๆ กับการแกะสลักรูปนักบุญนั่นแหละครับ” ชั่วพริบตาเดียวเด็กนอยนั้นก็หายตัวไป ยอห น จึ ง ไปที่ ร า นขายของ “ผมจะทํ า ของเล น ตามที่ คุ ณ ตองการ” เขากลาวแกพอคาคนนั้น “อยางงั้นคุณก็เปลี่ยนใจแลวสิ” พอคากลาว “เปลาเลย” ยอหนตอบดวยดวงตาที่เปนประกาย “แตผมได รับเครื่องหมายจากพระเจาตางหาก!”
ขอคิดสะกิดใจและเสนอแนะกิจกรรม - ความยินดีแหงการเฉลิมฉลองจะถึงขัน้ เต็มเปย มก็ตอ เมือ่ ได แบงปนใหแกผูอื่น เรื่องเลานี้เปนคําอธิบายพระวาจาตอนหนึ่งของ พระเจาที่วา “การใหมีความสุขมากกวาการรับ” ยอหนมีความสุขที่ เขาไดชวยใหสถานการณดานเศรษฐกิจของหมูบานดีขึ้น ความยินดี ของเราอยูที่การไดใหรอยยิ้มแกผูอื่นดวย - ใหอา นพระวาจาตอน กจ 4:32-37 ดวยกัน การอุทศิ ตนเอง เพื่อผูอื่นคือเครื่องมือที่ดีที่สุดในการถอนอุปสรรคที่ขัดขวางมิใหเรา ตอนรับพระเจาออกไป - ทําขอตัง้ ใจกอนฉลองคริสตมาสสัก 1 ขอ ดวยการมอบสิง่ ที่ ดีๆ แกบุคคลที่ไมสามารถตอบแทนเราไดหรือแกบุคคลที่เราไมคอย ชอบเขา คําภาวนา พระเจาขา พระองคทรงยิ่งใหญและมาประทับอยูทามกลาง มวลมนุษย ทรงเปนเหมือนพีน่ อ ง เปนคนหนึง่ เหมือนกับเรา ขาพเจา อยากกลาวกับพระองคดว ยความรูส กึ สุดซาบซึง้ วา พระองคทรงเปน
ผูที่ขาพเจารัก ขาพเจาจะนําความรักไปใหแกทุกคนเชนเดียวกับ พระองค ขาพเจาจะบอกแกพี่นองทุกคน เหมือนกับเปนผูสื่อสารของ พระองคทวี่ งิ่ ไปตามภูเขาเพือ่ ประกาศถึงสันติภาพจนถึงสุดปลายแผน ดินโลก ใหมนุษยทุกคนมีความหวังในพระองค พระเจาทรงประทับอยูใ กลแลว พระองคคอื ผูท นี่ า รักเปนทีส่ ดุ