Αναμνήσεις

του ΔημήτρηΚαπράνου

Ανέσυρα μια ανάμνηση του φίλτατου συναδέλφου Κώστα Κατσιβαρδάκου, παλαιού και έμπειρου, κυρίως εις ότι αφορά στα τηλεοπτικά δρώμενα. Αναφέρεται στον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, στη συνεργασία του με τον Μποστ, τον Μανώλη Χιώτη και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Είναι σχεδόν άγνωστη και έχει ενδιαφέρον.

“Το 1961 παρουσιάστηκε ο “Επιτάφιος”, με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, (τραγούδι Γρηγόρης Μπιθικώτσης, αφήγηση Αλέκα Παΐζη), στο κέντρο “ Μυρτιά”, ιδιοκτησίας Παναγιώτη Κατσιβαρδάκου, επί της παραλιακής, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το ξενοδοχείο “Ελληνικόν”. Απαίτηση του Μίκη η ονομασία του κέντρου προς τιμή της αγαπημένης του συζύγου.

Ο ισχυρός άνδρας της Columbia, Τάκης Λαμπρόπουλος, με τον οποίο ο Π. Κατσιβαρδάκος είχε προσωπική σχέση, πείθει τον Μπιθικώτση – που είχε εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις -να γίνει η ηχογράφηση του “Επιταφίου” σε δίσκο. Ο Μπιθικώτσης συνεργαζόταν με την Εταιρεία και είχε μακροχρόνια συνεργασία με τον Κατσιβαρδάκο στο νυχτερινό του κέντρο στον Άγιο Γεώργιο Κερατσινίου (Αγγελόπουλος- Μπιθικώτσης).

Αφηγείται ο Μπιθικώτσης: “Ο ψηλός στο πιάνο, λοιπόν, αρχίζει να μας παίζει τον “Επιτάφιο” του Γιάννη Ρίτσου. Αυτές τις υπέροχες μελωδίες. Εμένα και του Χιώτη, όμως, δεν μας άρεσαν καθόλου στο πρώτο άκουσμα! Κλείσαμε το μάτι με τον Μανώλη και πήγαμε στην τουαλέτα. “Θα ξεφτιλιστούμε”, μου λέει και του λέω: “Πάμε να συνεχίσουμε, γιατί μου έχουν πει ότι ο “Επιτάφιος” περιέχει και δύο επιπλέον τραγούδια. Το ένα ήταν “Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ” και το άλλο το “Μάνα μου και Παναγιά”. Αν δεν ήταν αυτά τα δύο τραγούδια, θα είχαμε φύγει με τον Χιώτη”...

Ο “Επιτάφιος” κυκλοφόρησε μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων του ’60. Αμέσως άρχισαν οι εμφανίσεις στο κέντρο. Εκτός από τους Θεοδωράκη (στο Πιάνο), Μπιθικώτση, Παΐζη, στη “Μυρτιά” εμφανίζονταν, επίσης, στα μπουζούκια Παπαδόπουλος – Καρνέζης και κονφερασιέ ήταν ο Γιώργος Οικονομίδης! Το ραδιόφωνο διαφήμιζε τα τραγούδια και οι εφημερίδες έγραφαν διθυραμβικά σχόλια, ενώ στη “Μυρτιά” γινόταν το αδιαχώρητο. Ήταν το πρώτο νυχτερινό κέντρο που καθιέρωσε αυστηρά dress code ενώ τη διακόσμηση του χώρου είχε αναλάβει ο Μπόστ. “Αρχικά, υπήρχαν διαφωνίες ως προς το χώρο: “ Ο κόσμος θα τρώει την μπριζόλα του κι εμείς θα τραγουδάμε;”

Τη βραδιά της πρεμιέρας έσβησαν τα φώτα και παρουσιάσαμε το έργο με κεριά. Η ατμόσφαιρα ήταν πλέον διαφορετική”, αφηγήθηκε η Αλέκα Παΐζη. Τα κεριά, όμως, ήταν επιβεβλημένα, αφού η Εταιρεία Ηλεκτρισμού με εντολή της Αστυνομίας διέκοψε την παροχή ηλεκτρικού στην πρεμιέρα!

Στη “μυρτιά” άνθισε και η συνεργασία Μίκη-Μποστ. “'Εγιναν ομηρικοί καυγάδες εξ αιτίας της άρνησης του Μπιθικώτση να τραγουδήσει τους σατιρικούς στίχους του Μποστ, με αποτέλεσμα να χαλάσουν οι σχέσεις Μποστ-Μπιθικώτση και ο τελευταίος να μην συμπεριλάβει τα τραγούδια στο πρόγραμμά του! Τελικά, με εντολή της παντοδύναμης τότε Columbia, ο Μπιθικώτσης τραγούδησε τα τραγούδια στο δίσκο. Και... για να εκδικηθεί, έβαλε όλο το σοβαρό του ύφος, συμβάλλοντας άθελά του στην επιτυχία της ερμηνείας που απαιτούσε σοβαροφάνεια…”, αφηγήθηκε ο Μίκης”.

Για τη “Μυρτιά” μίλησε και η κόρη του Γιώργου Οικονομίδη, η Μαριαλένα Οικονομίδου, η οποία, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι ο πατέρας της υπήρξε αντιστασιακός, βασανίσθηκε από του Γερμανούς στο Χαϊδάρι και κρατήθηκε σε πτέρυγα μελλοθανάτων επί τέσσερις μήνες. Στην Επταετία, όπως ανέφερε, ο πατέρας της έκρυβε στο σπίτι τους κομμουνιστές, όπως τον πρώην ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Τάκη Αδάμο!

“Τραγικά χρόνια και εμείς κινδυνεύαμε για τον αργότερα Ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Τάκη Αδάμο και άλλους δύο... Αλλά και τον Μίκη προδότη τον είπαν κάποιοι για το Μακεδονικό! Εμείς δεν βγήκαμε με ντουντούκα τότε να φωνάζουμε “Ελάτε έχουμε σπίτι κομουνιστές”! Έλεος πια!” είπε η κυρία Οικονομίδου και εν συνεχεία αναφέρθηκε στη “Μυρτιά”.

“Ο πατέρας μου έστησε και έγραψε τα κείμενα για την παράσταση εκείνη.

Κάποιοι έκαναν πόλεμο στον υπέροχο Μποστ. Ο πατέρας μου μπήκε μπροστά για τον Μποστ, τον οποίον θέλησαν να διώξουν για να μην εισπράττει το ίδιο ποσοστό με τους άλλους από τη Μυρτιά. Τότε ο Οικονομίδης σταμάτησε την παράσταση εντελώς. Γι’ αυτό και τελείωσαν οι σχέσεις του με τον Μίκη. Δεν έκανε, βλέπεις, ο Οικονομίδης “π....” και δεν ήθελε να αδικηθεί ο συνάδελφος του και σύντροφός του, ο σπουδαίος Μποστ. Χαίρομαι βεβαίως να βγαίνουν στο φως διάφορα, αλλά την ιστορία την ξέρω από πρώτο χέρι..

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ποτέ δεν έπαψε να είναι κοντά στον πατέρα μου. Δεν τον πούλησε ούτε ο Καλογιάννης. Άλλοι, από δειλία τον πούλησαν... Τον Μίκη σαν δημιουργό τον λατρεύω το ίδιο και τον Μάνο. Αλλά επειδή ήξερα αυτές τις ιστορίες κατάλαβα ότι εντέλει, μπορεί να είσαι ευφυής και σπουδαίος καλλιτέχνης αλλά σαν άνθρωπος να αδικήσεις να πληγώσεις ανθρώπους. Αυτό δεν το κάναμε ποτέ σαν Οικογένεια..

Ο Οικονομίδης όλους τους βοήθησε κι αν δεν υπήρχε, πολλοί από τους “Μεγάλους”, θα ήταν άγνωστοι! Ζουν άνθρωποι της αριστεράς που τα έζησαν αυτά που λέω. Δεν ήταν το καλλιτεχνικό κομμάτι που έφταιγε, αλλά το οικονομικό... Μην πάρει ο “γελοιογράφος”, τα ίδια χρήματα...

Έχω ακόμη κάποια υπέροχα σκίτσα του Μποστ σε κείμενα Οικονομίδη...

Και το πρόγραμμα το έχω... οι καυγάδες κυρίως γινόντουσαν επειδή ο Μποστ έπαιρνε το ίδιο ποσοστό με τους άλλους. Όταν είπε, ας μην πω ποιος απ’ όλους, “Τί τον θέλουμε τον Μποστ; Γιατί να παίρνει όσα εμείς; Για κάποιες γελοιογραφίες; Να τον διώξεις!”. Τότε ο Οικονομίδης είπε “στοπ” και διέλυσε την παράσταση!

Να πλένουν το στόμα τους όσοι αναφέρονται στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν και στην πράξη αριστερός και τάισε κόσμο και κοσμάκη! Ανέργους μουσικούς, ηθοποιούς, άρρωστα παιδιά, 1700 “τιμητικές παραστάσεις” έδωσε, έχω ευχαριστήριες επιστολές! Για όλους έτρεξε θυσιάστηκε, άγαλμα έπρεπε να του κάνουν”...

• Πάει κι αυτό το “πανηγυράκι” με τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων στη Θεσσαλονίκη! Και κάθε φορά τα ίδια! • Ο πρωθυπουργός κάνει έναν απολογισμό και “τάζει” κάποια λογικά πράγματα, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης τάζει “λαγούς με πετραχήλια”. • Και οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων τα βάζουν με όλους τους άλλους • Και όλοι ετούτοι νομίζουν ότι ο κοσμάκης τρώει κουτόχορτο και κάθεται στο σπίτι του -

Σαββατόβραδο. • Και μεσημέρι Κυριακής, αρχές του Σεπτέμβρη, με 37 βαθμούς και τη θάλασσα λάδι για να τους ακούσει. • Και καλά παλιότερα, ρε φίλε, που έφερνε στη Θεσσαλονίκη η Ανατολική Γερμανία τα ”Τράμπαντ” και η Γιουγκοσλαβία τα “Ζάσταβα”. • Η Ρουμανία τα “Ντάτσια” και τα “Άρο”, η Ελλάδα εξέθετε τα “Pony” και ο Θεοχαράκης ένα περίεργο αυτοκίνητο από την Ιαπωνία που άκουγε στο όνομα “Ντάτσουν”. • Να πω “εντάξει”, να πάει κι ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου και ο Ηλιού. • Αλλά σήμερα, για ποια Έκθεση ανεβαίνουν όλοι ετούτοι; Για το περίπτερο του Σώματος

Ελλήνων Προσκόπων; • Για το περίπτερο του Άρη Θεσσαλονίκης; Για το περίπτερο των Εθελοντών Αιμοδοτών ή για τα περίπτερα των Υπουργείων; Σοβαροί να είμαστε! • Δεν υπάρχει “Διεθνής Έκθεση”. Έκθετοι είναι οι πολιτικοί που αντί να μας τα λένε αυτά από ένα στούντιο με την παρουσία πέντε-έξι δημοσιογράφων. • Οι οποίοι θα επιλεγούν με αδιάβλητη κλήρωση. Και έχουν την απαίτηση να τους δούμε στις οκτώ το βράδυ του Σαββάτου, της ημέρας που μας μένει να βγούμε λιγάκι έξω. • Ένα σινεμά, ένα παγωτό, ένα ποτάκι και την Κυριακή το μεσημέρι, την μοναδική ημέρα που η οικογένεια μπορεί να καθίσει στο τραπέζι όλη μαζί. • Ας καθίσουν οι επικοινωνιολόγοι και ας βρουν έναν άλλον τρόπο επικοινωνίας των πελατών τους με τους πολίτες. • Ουδείς εκτός από τα κομματόσκυλα και τα “τρολ” του διαδικτύου δεν κάθεται να ακούσει. • Τι να ακούσει; “δώσε κι εμένα μπάρμπα” από ανθρώπους που ενενήντα στις εκατό φορές άλλα λένε και άλλα πράττουν; • Ο κόσμος δεν θέλει άλλα λόγια. Θέλει να δει πράξεις. Και οι πράξεις δεν ανακοινώνονται πριν... γίνουν πράξη! • Έτσι, δηλαδή, για να εξηγούμεθα και για να μην μας περνούν άλλο για κορόιδα!

Ποντοπόρος