Rebelle oktober-november-december

BOOBIES

Meer en meer

KARIN JIROFLÉE

LITTLE BLACK DRESS

Feminisme is zoals de vakbond. Hoe harder men roept dat dit niet meer van deze tijd is, hoe beter je moet oppassen. Want net zoals werknemers te dikwijls aan het kortste eind trekken, bestaan er zeker nog geen gelijke kansen tussen man en vrouw. En dat op zowat alle levensdomeinen: mannen moeten goed presteren op de arbeidsmarkt, vrouwen overal. Discriminatie is nog steeds alomtegenwoordig. In het gezin en op kantoor maar net zo goed op straat of in de kroeg. Onderzoek wees uit dat een grote groep vrou wen het onveilig vindt om uit te gaan. Bevreesd voor al te grijpgrage handen of zelfs erger. Vrouwspecifieke problemen worden geminimaliseerd of weggelachen: denk maar aan de reacties in het debat rond menstruatie-armoede. Gezondheids wetenschappers kijken nog te vaak door een exclusief mannelijke bril. Met ver keerde diagnoses of foute doseringen als gevolg. Vrouw zijn kan helaas je gezond heid schaden …

Erg veel dames ondervinden op het werk negatieve gevolgen van hun zwanger schap. Heel flagrant of eerder subtiel. Contracten worden niet verlengd, promotie en loonsverhoging gaan plots naar iemand anders. Solliciteren met een bolle buik is alleen de dappersten gegeven. Bijna 4 op de 10 meldingen die het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen ontvangt over werkgerelateerde discrimi natie hebben te maken met zwangerschap en moederschap. Je zou voor minder woedend worden. De strijd is nog lang niet gestreden. Feminisme is een blijver, net zoals de little black dress.

“Ik zie niet in waarom vrouwen nog klagen. Ze mogen toch ook gaan stemmen.”

“Ik ken heel veel vrouwen* die meer verdienen dan hun man.”

“In deze samenleving kunnen we toch vrij kiezen. Vrouwen kiezen ervoor om bepaalde jobs te doen of thuis te blijven.”

Het zijn uitspraken die in menig vrienden- en familiekring voorkomen of die we zien opduiken op sociale media. Telkens komt het neer op de vraag: “Is feminisme (nog) nodig?”

Voor ons is het antwoord heel simpel: “Ja!”

WAAROM FEMINISME ANNO 2022 NOG STEEDS NODIG IS

In april vierden we ons 100-jarig be staan samen met honderden vrijwilli gers en deelnemers. We zetten de vele verbeteringen die onze feministische strijd voortbracht extra in de aan dacht. Nu we dit feestjaar bijna afslui ten is het een belangrijk moment om na te denken over de feministische uitdagingen die nog voor ons liggen. Want ondanks de vele verbeteringen zijn we er nog niet.

Als vrouwenvereniging streven we naar gelijkwaardigheid op alle vlakken van het leven. Of het nu op lokaal, regionaal of nationaal niveau is, ons feminisme vertrekt vanuit het idee dat - ongeacht iemands gender, afkomst, cultuur, geloof, handicap, leeftijd, geaardheid, huidskleur of sociale positie - iedereen evenveel waard is en rechten heeft.

Wij vinden dan ook dat mannen* een belangrijke rol moeten kunnen heb ben in het feministische verhaal. Wij zijn ervan overtuigd dat gelijkwaar digheid enkel bereikt kan worden als we allemaal samen ons aandeel opne men in de realisatie ervan. Tegelijker tijd vallen er ook voor mannen voor delen te rapen. Net als vrouwen zitten zij anno 2022 nog steeds gevangen in een strak keurslijf van genderstereo type verwachtingen, gedragingen en kenmerken. Feminisme kan dit helpen open te breken.

Ongelijk in de praktijk Hedendaagse voorbeelden van onge lijkheden moet je niet ver gaan zoe ken. Verwachtingen voor vrouwen lig gen namelijk vaak torenhoog op álle levensdomeinen: hun carrière en looks moeten goed zitten, het huis moet op orde zijn, ze moeten de banden met hun familie en vrienden versterken, ze zijn de hoofdverantwoordelijke bij het opvoeden van de kinderen. Mannen moeten in onze maatschappij eigen

lijk maar één ding, presteren op de arbeidsmarkt. De rest wordt gezien als bijzaak of ‘mooi meegenomen’. Volkomen onterecht en een seri euze misvatting van wat de meeste mannen willen en kunnen, als je het ons vraagt.

Ook bij andere thema’s stuiten we nog op grote ongelijkheden. Mannen fungeren nog steeds meer als proef personen in gezondheidsonderzoek. Men vindt het vrouwelijke lichaam met haar specifieke hormonenhuis houding te complex voor onderzoek en gaat er vaak verkeerdelijk van uit dat testen op mannen dezelfde resul taten zullen opleveren als bij vrou wen. Deze onbalans in onderzoek brengt grote gezondheidsrisico’s met zich mee: vrouwen worden verkeerd of (te) laat gediagnosticeerd, krijgen verkeerde dosissen van medicijnen voorgeschreven enz. Bij hartinfarc ten bijvoorbeeld, blijken vrouwen andere symptomen te vertonen dan mannen. Bijgevolg worden ze 2 tot 4 keer vaker zonder juiste diagnose naar huis gestuurd wanneer ze pijn in de borst hebben (RoSa vzw).

Het is een ‘vrouwending’ Naast de noodzaak om ongelijkhe den weg te werken, wordt het ook absoluut tijd om vrouwspecifieke problematieken, zoals menstruatie, hormonale gezondheid en seksua liteitsbeleving van vrouwen, uit de taboesfeer te halen en op de politie ke agenda te zetten. Zelden hebben we het over een wisselende seksdrive, over de levensfases met vaginale droogte, over hormonale kwalen en vaginale problemen – zoals endo metriose waar 1 op de 10 vrouwen mee te maken krijgt (MyEndo) - en de impact ervan op het seksleven van vrouwen. Verder wordt verwacht dat vrouwen presteren in een samen leving die draait rond de dagelijkse

mannelijke cyclus en niet de maan delijkse, vrouwelijke (menstruatie) cyclus. Daarenboven blijkt 12% van de meisjes in menstruatie-armoede te leven waardoor ze soms schooldagen moeten missen (Caritas, 2020). Ondanks dat ongeveer de helft van de populatie met deze problematieken te maken krijgt of kan krijgen, wordt er in de samenleving onevenwichtig aandacht aan besteed. Dit houdt genderongelijkheid in stand.

Een pleidooi voor nuance

We willen verderkijken dan de binaire man-vrouw verdeling waar de maat schappij zich zo krampachtig aan vasthoudt. We zien gender als een continuüm – je kan je meer of minder man/vrouw voelen – en erkennen dat personen zich niet altijd op dezelfde plek binnen het continuüm identifice ren – vandaag voelt iemand zich meer man/vrouw en morgen minder.

In onze volledige werking proberen we naar maatschappelijke problemen te kijken door een intersectionele bril. Een persoon kan zich op basis van verschillende identiteitskenmerken in een benadeelde of bevoordeelde positie bevinden. Deze posities bren gen namelijk ook andere noden met zich mee. Het is dus niet omdat voor vrouwen met bepaalde kenmerken een probleem opgelost is, dat dit voor vrouwen met andere kenmerken ook

zo is. Initiatieven zullen dus moeten inspelen op de complexiteit van een bepaalde groep: one size does not fit all!

Aangezien dit natuurlijk slechts het tipje van de patriarchale ijsberg is, moeten we dus af van het idee dat feminisme overbodig is in onze maat schappij. Hoe meer we de relevantie van feminisme moeten aanvechten, hoe minder energie er overblijft om te strijden voor een gelijkwaardige maatschappij. Een ding is zeker: na 100 jaar strijd voor gelijkwaardigheid voor iedereen, is bij Rebelle het vuur nog lang niet gedoofd.

*Bij Rebelle zijn we er ons sterk van bewust dat veel mensen zich niet thuisvoelen in de traditionele hokjes ‘man’ en ‘vrouw’. In onze teksten ge bruiken we de asterik bij de 1ste vermelding van man*/vrouw*. We doelen daarmee op een groep mensen die zich identificeren als respectievelijk man of vrouw en/of een gedeelde ervaring hebben omwille van bepaalde fysieke of psychische kenmerken. Dit geldt steeds voor de hele tekst.

Lees ons volledige standpunt over genderinclusief taalgebruik op www.rebelle-vzw.be.

Bronnen:

• Gender- en sekseverschillen in lichamelijke gezondheid | RoSa vzw

• Minister Lalieux (PS) maakt 200.000 euro vrij voor menstruatiearmoede: “Niet genoeg, maar 1ste stap in goede richting” | VRT NWS: nieuws

Bij de gynaecoloog

Een bezoek aan de gynaecoloog is niet altijd gemakkelijk. Zeker niet als je nog maar net in een land woont, geen taal deelt met je dokter of weinig begrijpt van gezondheidsinformatie en het zorgsysteem.

Wij spraken met Muna Ahmed. Zij werkte 3 jaar als gynaecoloog in opleiding in haar herkomstland Sudan en is gezondheidsgids voor nieuwkomers in Gent. Als (ervarings)deskundige helpt ze veel vrouwen*, letterlijk en figuurlijk, de weg naar de gynaecoloog te vinden. Zij vertelt ons meer over de ervaring van vrouwelijke nieuwkomers en hun bezoek bij de gynaecoloog.

HET IS NIET ALTIJD GEMAKKELIJK!

Waarom koos je voor dit beroep?

“Mijn mama wou graag dat haar dochters artsen zouden worden. Mijn zus ging geneeskunde studeren en ik ben haar gevolgd. Na 6 jaar moet je een specialisatie kiezen. Ik vond vrouwelijkheid en wat er gebeurt tijdens en na de zwangerschap altijd heel interessant. Daarom heb ik voor gynaecologie gekozen. Ik voelde me er meteen thuis.”

Zijn er grote verschillen tussen gynaecologie in jouw herkomstland en hier in België?

“In Sudan is naar de gynaecoloog gaan veel gemakkelijker. Je kan altijd langs gaan, terwijl je hier vaak lang moet wachten op een afspraak. Wij kunnen ook naar de referred clinic. Elke dag kunnen vrouwen daar terecht om een arts te zien wanneer ze last hebben van klachten en om hun zwanger schap op te volgen. Je hoeft er nooit te wachten op een afspraak.”

“We hebben geen huisartsen als tus senfiguur in Arabische landen. Als je een klacht hebt aan je hoofd bijvoor beeld, dan ga je naar de neuroloog. Mensen kennen hier daarom de vaar digheden van de huisarts soms niet. Ze weten niet dat de huisarts de eerste stap is bij een gezondheidsprobleem en dat die doorverwijst naar specialis ten als dat nodig is. De meesten den ken dat de huisarts enkel de ‘kleine klachten’ kan behandelen en dat voor de ‘grote klachten’ ze best onmiddel lijk naar het ziekenhuis gaan.”

Welke moeilijkheden merk je op bij nieuwkomers?

“Dat ze moeilijk de eerste stap durven te zetten. Velen wachten te lang omdat ze denken dat het hen niet lukt of dat ze te lang moeten wachten op een afspraak. Ik merk ook dat het voor sommigen al een drempel is om gewoon naar een arts te bellen. Taal speelt daar een belangrijke rol in. Ze kunnen hun situatie vaak moeilijk uitleggen aan de arts. We proberen ze daarbij te helpen door samen met hen de eerste afspraak te maken en hen te leren telefoneren.”

“Zodra ze een afspraak hebben, moe ten ze de weg vinden in het zieken huis. Voor nieuwkomers is dit vaak heel moeilijk. Al de nummers en pijlen

om aan te duiden of je naar naar links, rechts of boven moet … Het ziekenhuis was in hun herkomstland vaak de praktijk van de arts (lees: gy naecoloog). Maar hier zijn de zieken huizen veel groter.”

“Ze kennen ook vaak de weg naar het ziekhuis niet. Soms kunnen ze het openbaar vervoer niet gebruiken of weten ze niet dat er een shuttle of tram is. We gaan daarom mee met hen naar het ziekenhuis. Meestal halen we ze thuis op en nemen we samen de bus. In het ziekenhuis helpen we ze aanmelden en volgen we de nummers tot aan hun afspraak. Daarna gaan we samen terug naar huis. Dit doen we 1 à 2 keer tot dat de persoon de weg kent.”

Verloopt de afspraak zelf wel vlot?

“Ook tijdens de afspraak zijn er moei lijkheden met taal. Sommige artsen kunnen wel Frans of Engels spreken, maar je moet echt Nederlands leren om hier naar de arts te gaan. Soms is een tolk de enige optie, maar dan heb je minder privacy. Voor gynaecologische zorg vormt dat een probleem. Als wij (lees: de vrouwelijke gezondheidsgids) meegaan, zijn ze meer op hun gemak.”

“Wij zijn geen tolk en hebben vaak al een vertrouwensband met hen opgebouwd. Ook probeer ik hun ge zondheidsvaardigheid te verbeteren. Aan een hand van een brochure met een pijnschaal en een figuur probe ren we ze zo goed mogelijk voor te bereiden.”

“Ik merk dat het voor sommigen al een drempel is om gewoon naar een arts te bellen.”

“Ik zie dat hier in België veel vrouwen naar de gynaecoloog blijven gaan voor opvolging tijdens hun menopauze. Het is opvallend dat oudere vrouwelijke nieuwkomers, ook niet-Sudanezen, dit niet doen. Na hun laatste baby en laatste menstruatie denken ze dat ze geen gynaecologische zorg meer nodig hebben. Niemand neemt extra vita mines, niemand volgt de hormonale klachten op … Het is precies of oudere vrouwen zich erbij neerleggen dat hun lichaam veroudert.”

“Meisjes gaan hier ook naar de gy naecoloog wanneer ze ongesteld wor den en contraceptiva willen. Bij ons gebeurt dit nooit. De focus ligt bij ons op de zwangerschap, zwanger worden en fertiliteitsproblemen tijdens de re productieve levensfase van de vrouw. En aangezien we geen seks hebben buiten het huwelijk, denkt men dat naar de gynaecoloog gaan voor die fase niet nodig is. We moeten echt inzetten op het idee dat ze ook voor andere zaken naar de gynaecoloog kunnen gaan. Bijvoorbeeld, wanneer ze voor het eerst ongesteld worden. Je wordt op dat moment een vrouw en je lichaam verandert. Je moet we ten welke dingen je moet bijhouden en opvolgen, je moet een uitstrijkje laten nemen … ”

Waar moeten gynaecologen op letten?

“Het is belangrijk dat ze mensen hun privacy respecteren. Zo moet een arts nooit aandringen om meer kledij uit te doen dan nodig. Ik raad aan om altijd een tolk in te schakelen als die beschikbaar is. Ook kunnen artsen nieuwkomers aansporen andere gynaecologische zorg te raadplegen. Denk maar aan een borstonderzoek, een uitstrijkje … Al is dit niet enkel de taak van een dokter, maar kan dat ook gestimuleerd worden vanuit een workshop of focusgroep. Ik nam bijvoorbeeld eens deel aan een moe dergroep met het onderwerp ‘seksuele opvoeding’. De Arabische vrouwen die aanwezig waren begrepen amper iets van wat de huisarts vertelde. Bij ons leren we ook niet over seks op school. Meer moedergroepen zouden dus kun nen werken rond kennis over wat een gynaecoloog doet en waar je naartoe kan met bepaalde klachten.”

Maakt het uit of de gynaecoloog een vrouw of een man is?

“Het is zeker goed om dat te vragen aan nieuwkomers. Zeker de eerste ke ren of bij de bevalling. Ze voelen zich er vaak niet goed bij om te vragen of ze een vrouwelijke arts kunnen zien. Ikzelf ga ook liever naar een vrouwe lijke arts. Ik heb toch altijd het gevoel dat die zich beter kan inleven in mijn situatie. Als het over specifieke zaken gaat, zoals fertiliteit bijvoorbeeld, willen nieuwkomers anderzijds wel liever een mannelijke arts. Ze hebben het gevoel dat die slimmer zijn.”

“Ik merk wel op dat er soms een probleem is bij mannelijke Arabische partners. Ze willen niet dat hun vrouw onderzocht wordt door een mannelijke arts. Volgens de islam is dat eigenlijk geen probleem, maar de traditionele mentaliteit van sommige Arabische mensen is soms een beetje anders. Als zijzelf of een vrouwelijke verpleeg kundige aanwezig zijn dan staan ze er anders tegenover.”

“Ook hebben Arabische mannen soms het idee dat naar de gynaecoloog gaan enkel voor vrouwen is. Tegenwoordig zie ik wel dat ook mannen aanwezig zijn bij de onderzoeken. Ze willen graag weten hoe het met de zwangerschap gaat en weten dat ze wel aanwezig kunnen zijn bij de bevalling. Dat is wel anders dan in mijn herkomstland. Arabische mannen die in België wonen en geboren zijn, hebben een andere mentaliteit dan hun ouders.”

Ga je in de toekomst verder met gynaecologie?

“Ja, absoluut! Mijn diploma uit Sudan wordt gelijkgesteld met bachelor niveau en dan start ik mijn master in september. Ik zie mezelf niet werken als huisarts of binnen een andere specialiteit. Ik wil iets doen voor vrouwen!”

Wij willen vrouwen* helpen die in zo’n kwetsbare situatie zitten. Want iedereen heeft even veel recht op een lang, gezond en gelukkig leven. Daarvoor is regelmatige controle en opvolging bij de gynaecoloog van groot belang.

Ons boekje ‘Op bezoek bij de gynaecoloog’ helpt je op weg met heldere taal en tekeningen. Waarvoor kan je naar de gynaecoloog gaan? Hoe bereid je je voor? Welke onderzoeken kunnen er gebeuren? Hoe stap je tevreden terug buiten?

Volgend jaar lanceren we ook een workshop, die inzet op de gynaecologische kennis van nieuwkomers en personen met een lage gelet terdheid. Hiervoor zoeken wij nog enthousiaste vrijwilligers die deze workshop willen geven en faciliteren.

• Wil je meer informatie over de workshop of het boekje?

• Wil je boekjes aanvragen?

Neem contact op via info@rebelle-vzw.be.

BLIJF van mijn LIJF

Stel je de volgende situatie voor: je gaat feesten met je vrienden, maar het is erg druk in de bar. Mensen moeten langs elkaar door wringen om zich te verplaatsen. All good, dat hoort erbij. Maar dan schuift er iemand langs, en je voelt een kneep in je bil. Een paar minuten later drukt er iemand wel erg nadrukkelijk een kruis tegen je heup. Nog een kneep in je bil. En allemaal zonder dat je het minste idee hebt van wie het zou kunnen zijn.

Helaas is dat voor vele vrouwen* een heel herkenbare situatie. En eigenlijk zijn dat allemaal situaties van seksueel geweld, al wordt dat vaak nogal snel lachend weggewuifd of ge minimaliseerd. Toch willen wij erop hameren dat dit niet normaal hoort te zijn, en dat iedereen onbezorgd een stapje in de wereld zou moeten kunnen zetten. Onderzoek uit de gemeente Elsene (waar o.a. studenten van de ULB en VUB uitgaan, naast de bewoners) toont aan dat 2 op de 3 vrouwen tussen de 18 en 30 jaar zich niet veilig voelen om daar ’s avonds uit te gaan.

Elsene is niet de enige uitgaansbuurt die met zulke proble men kampt. Het blijft ook niet altijd bij vluchtige onge wenste aanrakingen, zo vertellen onze getuigen:

Imane* : “Toen ik een jaar of 17 was, ging ik een weekend naar zee met een vriendin. We waren op een feestje, toen bij mij ineens het licht uit ging. Volgens mijn vriendin gedroeg ik me heel bizar, alsof ik super veel gedronken had terwijl dat niet zo was. Gelukkig heeft zij toen meteen aan de alarmbel getrokken en hebben ze me mee naar een ziekenhuis genomen. Daar bleek dat er iemand iets in mijn drankje had gedaan. Ik ben blij dat mijn vriendin op dat moment bij me was, wie weet wat er anders had kunnen ge beuren. Zelf heb ik geen enkele herinneringen meer aan die avond, dat vind ik nog het akeligste van al.”

Margaux* : “In de feestzaal van mijn unief waren er wel vaker mensen met erg grijpgrage handen. Toch herinner ik me vooral een avond waarop een man en zijn vriend echt niet van ophouden wisten. Ze probeerden mij en een vriendin de hele tijd mee naar buiten te krijgen en lieten ons niet met rust. Alle gebruikelijke smoesjes hadden we al geprobeerd: van plek veranderen, naar het toilet gaan, letterlijk zeg gen dat we met rust gelaten wilden worden … Uitein delijk heb ik aan een jongen die ik nauwelijks kende gevraagd of hij zich als mijn vriendje wou voordoen, en zelfs pas nadat die zich echt boos heeft gemaakt op die andere mannen, zijn ze afgedropen. Dat was echt beangstigend, we wilden eigenlijk gewoon naar huis, maar durfden niet naar buiten te gaan.”

Recent onderzoek van prof dr. Ines Keygnaert toont aan dat maar liefst 81% van de vrouwen en 48% van de mannen* een vorm van seksueel geweld meemaakt in hun leven. 80% van de personen die zich als LGBTQ+ identificeren heeft een vorm van seksueel geweld ervaren. Iedere dag worden er gemiddeld 10 verkrachtingen gemeld, maar het werkelijke aantal wordt op 100 per dag geschat. Slechts 7% van de slachtoffers zoekt formele hulp en 4% doet aangifte bij de politie.

De stap om hulp te vragen aan je omgeving tijdens het uit gaan is soms groot. Uit het onderzoek van Keygnaert blijkt dat slachtoffers zich vaak schamen, en daarnaast ook te maken krijgen met victim blaming. Ze krijgen bewust of onbewust de schuld van wat gebeurd is. Dit heeft als gevolg dat te weinig slachtoffers de juiste hulp krijgen. Het gebeurt ook nog al te vaak dat het medisch en juridisch personeel waarmee slacht offers in aanraking komen, niet opgeleid is om de adequate zorg te verlenen. Sowieso willen wij benadrukken dat het nooit jouw schuld is, ongeacht wat je draagt of drinkt.

Wat het beleid volgens ons kan doen, lees je op onze web site of in het vorige nummer van Rebelle magazine. Maar als individu kan je ook een verschil maken.

Zie je tijdens het uitgaan een situatie die niet oké lijkt? Dan kan je op verschillende manieren proberen tussen te komen. Iets doen is bijna altijd beter dan niets doen (zolang het je eigen veiligheid niet in het gedrang brengt). Je kan gebruik maken van de 5 A’s: anderen betrekken, afleiden, afzonde ren, aanspreken of aanwezig blijven. Meer info over deze strategieën vind je op www.allesoverseks.be/hoe-kanje-helpen-als-je-seksueel-grensoverschrijdendgedrag-ziet.

Op 25 november, de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen, vragen wij aandacht voor seksueel geweld tijdens het uitgaan. Op welke manier we dat gaan doen, houden we nog even geheim. Hou dus zeker onze website en sociale media in de gaten.

*Om privacyredenen gebruikten we schuilnamen.

FREE THE BOOBIES

We hebben er allemaal wel eens op gevloekt. Afzakkende bandjes, prikkende beugels, kriebelende labels. Voor sommige vrouwen* is de beha ook het eerste dat uitgaat zodra ze thuiskomen. Steeds meer onder hen kiezen ervoor om het kledingstuk ook in de kast te laten liggen wanneer ze het huis verlaten. Beha-loos door het leven, een bevrijding of een uitdaging?

De beha zoals we hem vandaag kennen, ontstond eind 19de eeuw. Er kwam steeds meer kritiek op het dragen van korsetten, zowel vanuit gezondheidshoek als vanuit feminis tische hoek. Vrouwen waren op zoek naar praktische kleding met meer be wegingsvrijheid, iets wat onmogelijk gezegd kon worden van het korset. Sindsdien hebben beha’s allerlei vormen aangenomen, wonnen ze aan belang en hebben ze er weer ingeboet. We kunnen het ons niet meer voorstellen, maar in de jaren ’50 waren puntbeha’s een hot item Borsten werden zeer zichtbaar door de kegelvormige cups.

In de jaren ‘70 vond de 2de feminis tische golf plaats, met als boegbeeld de Dolle Mina’s. Zij zweerden de beha af om in te gaan tegen de positie die vrouwen maatschappelijk werd opge legd. Ze lieten zich niet langer onder drukken en distantieerden zich van het schoonheidsideaal. Geen beha dragen was een daad van bevrijding. Helaas werd de impact van media en schoonheidsidealen 20 jaar later terug een pak groter. Het ideaalbeeld van borsten veranderde en daarmee ook de beha’s die vrouwen droegen. Borsten moesten rond, pront en vo lumineus zijn. Enter de push-up beha. De campagnes van Victoria’s Secret met bijhorende angels staan in het collectief geheugen gegrift.

Veel vrouwen kunnen voorgevormde cups niet meer wegdenken uit hun garderobe. Het idee dat een tepel zichtbaar zou zijn, vinden we blijk baar gênant of te seksueel. Al mag het de laatste jaren allemaal terug wat natuurlijker. De bralette is in opmars. Een bralette heeft geen voorgevormde cups en geen beugels. Daarom voelt het voor sommige vrouwen aangena mer om dragen.

Waarom niet?

’s Ochtends een beha aantrekken, de meeste vrouwen denken er niet eens over na. We gaan ervan uit dat het noodzakelijk is om onze borsten te ondersteunen, maar is dat wel zo? We vroegen het aan Leen Steyaert, borstweefseltherapeute en schrijfster van het boek ‘Over borsten’. “Borsten hebben helemaal geen beha nodig. Het is een mythe dat ze anders zou den verslappen en gaan hangen. Het is zelfs omgekeerd. Je borsten worden net steviger wanneer ze kunnen wiebelen. Ons eigen bindweefsel en ligamenten zorgen dan voor de ondersteuning.”

“Ik wil niet met het vingertje wijzen en mensen bang maken”, zegt Leen. “Iedereen moet doen wat goed voelt. Het is zeker niet heel ongezond, maar beha’s kunnen wel zorgen voor een slechte doorstroming waardoor toxines vast komen te zitten in de bor sten. Bovendien lopen de lymfevaten net onder de borsten, exact op de plek waar de beugel zit. Daardoor kunnen de stoffen in de lymfevaten minder goed vloeien. Dit kan microontstekin gen veroorzaken.”

Waarom wel?

Voor onze gezondheid hoeven we dus geen beha te dragen. Waarom doen we het dan wel? Enerzijds is er het com fort. Voor vrouwen met grote borsten kan het aangenamer zijn om extra ondersteuning te hebben. Ook sporten kan pijnlijk voelen zonder een dege lijke sportbeha. “Tijdens het sporten een beha dragen is uiteraard helemaal geen probleem. En ook zwaardere bor sten vragen wat meer ondersteuning”, zegt Leen, “maar ook deze vrouwen kunnen af en toe voor andere opties kiezen. Denk bijvoorbeeld aan een bralette of een goed ondersteunend onderhemdje.”

“Het is zeker niet heel ongezond, maar beha’s kunnen wel zorgen voor een slechte door stroming waardoor toxines vast komen te zitten in de borsten.”

Vaak spelen ook andere redenen mee. De beha is een middel om de aandacht af te leiden van de borsten of er net naartoe te trekken. In het eerste geval maakt een beha alle borsten vrij uni form. Het kledingstuk zorgt voor een bepaalde vaste vorm en verstopt de tepels. Anderzijds worden (push-up) beha’s net gebruikt om het decolleté extra in de verf te zetten. Ook zicht bare bandjes of ondergoed dat door schijnt door een blouse, kunnen een sexy effect hebben. Het verborgene wordt op die manier een klein beetje zichtbaar gemaakt.

Ban de beha

Ondertussen is er een immens gam ma aan beha’s. Sexy exemplaren met kant en mesh of onzichtbare, naad loze T-shirt beha’s. Push-ups of net minimizers Strapless versies of extra bandjes. Met of zonder beugels. Sport beha’s en voedingsbeha’s. En voor wie graag een risico neemt, zijn er de zelfklevende beha’s.

Toch kiezen meer en meer vrouwen om niets van dit alles te dragen. Zij gaan voor free the boobies. Een gevolg van onder andere de coronacrisis, zo weet Leen. “Tijdens de lockdowns zat iedereen in makkelijke kledij thuis en hebben veel vrouwen hun beha uitge laten. Ze merkten toen hoe comforta bel dit voelde en zijn het ook nadien blijven doen.”

Deze 3 vrouwen waagden de stap en vertellen waarom.

Sarah: “Comfort is voor mij het belangrijkste wanneer ik kledij kies. Vandaar ook mijn keuze om steeds vaker de beha achterwege te laten. Het is gewoon aangenamer, zeker bij losse T-shirts waar geen inkijk mogelijk is. Wel is voor mij de context bepalend, ik zal bijvoorbeeld niet zo snel bh-loos naar het werk gaan. Dat voelt toch wat ongemakkelijk. Al heb ik daarbuiten nog nooit negatieve reacties gekregen. Hoogstens eens iemand die het simpelweg opmerkt. Volgens mij valt het ook niet zo hard op omdat ik kleine borsten heb.”

Célestine: “De overstap gebeurde bij mij eerder onbewust. Toen ik in Bar celona woonde, droeg ik vaak topjes. Ik vond het niet leuk dat mijn beha bandjes zichtbaar waren, dus liet ik hem liever uit. De eerste keer zonder beha naar buiten voelde vrij, het leek alsof ik beter kon ademen. Maar het was ook spannend en ik was me er ook heel bewust van. Voor mezelf was het overduidelijk dat ik geen beha droeg, al besefte ik snel dat anderen er helemaal niet mee bezig zijn. Ondertussen is het een gewoonte. Enkel wanneer ik nauw aansluitende kleding draag, sta ik er nog bij stil.”

“Pas later dacht ik na over waarom we eigenlijk ‘verplicht’ worden om eentje te dragen. Ik ging me meer en meer tegen dat idee verzetten. Gek genoeg ben ik mijn eigen borsten net gaan appreciëren sinds ik geen beha meer draag. Ik begrijp nu beter hoe ze vallen, hoe groot ze zijn. Ze hoeven niet in het perfecte plaatje te passen. Nu draag ik geen beha meer om de vrouwelijke borst in het dagdagelijkse leven te nor maliseren. Soms zie ik mensen staren. Maar eigenlijk klaag ik niet, dat is altijd heel kort en negatieve reacties krijg ik niet.”

Pui Yee: “Ik besef heel goed dat het de norm is om een beha te dragen, maar heb er nooit echt bij stilgestaan wanneer ik er geen droeg. Ik wil vooral geen gedoe met een beugel die naar boven kruipt of bandjes die van mijn schouders glijden. Bij sommige kledingstukken speelt ook het esthetische aspect mee. Ik vind het eleganter wanneer er geen beha zichtbaar is onder een topje met fijne bandjes. Voor mij voelde het niet als een issue om zonder beha naar buiten te gaan. Ik sta wel bewus ter stil bij wat ik aandoe op welke gelegenheid. In een pretpark zal ik bijvoorbeeld geen wit T-shirt dragen omdat je in bepaalde attracties nat kan worden.”

“In het begin had mijn mama het er best moeilijk mee, ze vond het wat vulgair. We denken wel vaker anders over zaken en ondertussen maakt ze er geen opmerkingen meer over. Ik bevind me in een open en veilige omgeving. Voor de mensen rondom mij maakt het allemaal niet zoveel uit. Ik besef hoe geprivilegieerd ik op dat gebied eigenlijk ben.”

“Tijdens de lockdowns zat iedereen in makkelijke kledij thuis en hebben veel vrouwen hun beha uitgelaten. Ze merkten toen hoe comfortabel dit voelde en zijn het ook nadien blijven doen.”

Overleven in armoede

Op 17 oktober is het Internationale dag voor de uitroeiing van armoede. Samira en Ibrahim, allebei afkomstig uit Somalië, wonen in Leuven en hebben samen 4 kinderen. Beiden groeiden op in uitdagende omstandigheden.

“Als 5-jarige kleuter ben ik samen met mijn 3 broers en zus naar België gevlucht, zonder ouders”, vertelt Ibrahim. “Mijn moeder overleed in Somalië en mijn vader was al in België. Mijn vader stond er dus alleen voor in de opvoeding van zijn 5 kinderen. Hij heeft het moeilijk gehad. Dat besef ik nog meer nu ik zelf kinderen heb.” Samira beaamt dat. “Wanneer ik tegen mijn schoonvader zeg dat ik moe ben, begrijpt hij dat niet. Wij kunnen immers alle taken onder ons 2 verdelen.”

Samira heeft een ander verhaal. “Eigenlijk hadden we het best goed in Somalië. Tot er inmenging kwam van IS. Toen ik 14 jaar was, werd ik voor het eerst ongesteld. Voor de extremisten het moment waarop ik oud genoeg was om te trouwen, ze wouden mij meenemen. Mijn moeder was hier tegen en ook ikzelf wou mijn studies afmaken. Ze dreigden ons iets aan te doen als ik niet meeging. Mijn moeder heeft al haar juwelen verkocht. Dat geld legde ze samen met nog wat geld van mijn vader om een mensensmokkelaar te be talen. Zo ben ik in mijn eentje naar België gekomen. Hier woonde een tante bij wie ik terechtkon.”

Zorgen voor de ouders

“De aanpassing was niet makkelijk. Het contact met mijn tante verliep stroef, ik kende haar helemaal niet. De rest van mijn familie zat nog steeds in Afrika. Het is normaal dat je dan onderhoudsgeld naar hen opstuurt. Zodra het mocht, begon ik studentenjobs te doen. Ik ging vaak poet sen. Van wat ik verdiende, ging een deeltje naar mijn tante en de rest stuurde ik naar mijn mama. Ze voedde mij, mijn broer, zus en halfbroer in haar eentje op na de scheiding van mijn vader. Dankzij haar heb ik nu een mooi leven in België, het is dan ook logisch dat ik haar iets teruggeef.”

“Het was een eenzame periode. Wanneer ik leeftijdsge noten hoorde klagen over hun ouders, kon ik dat niet begrijpen. Zij moesten hun moeder tenminste niet missen. Maar verder ben ik nooit jaloers geweest. Ik merkte wel dat

andere mensen het beter hadden, dat ze iets konden sparen bijvoorbeeld, maar ik probeerde me vooral op mezelf te focussen. Vergelijken heeft geen zin. Mijn opa zei altijd “Als je het moeilijk hebt, komt er nadien een betere tijd”. Ik ben moslim, mijn geloof houdt me sterk.”

Een diploma als basis Samira is nu 26 en droomt van een diploma. “Ik vind het nog altijd heel erg dat ik niet kon studeren toen ik jonger was. Ik ga nu een opleiding tot zorgkundige volgen, maar het was makkelijker geweest als mijn jeugd er anders had uitgezien. Nu moet ik mijn studie combineren met de op voeding van 4 jonge kinderen. Op mijn 19de zijn Ibrahim en ik getrouwd, niet veel later was ik zwanger. Misschien had ik hier langer mee gewacht als werken niet zo’n nood zaak was geweest tijdens mijn tienerjaren.”

Ondertussen hebben Ibrahim en Samira dus 3 dochters en een zoon. Ze ervaren nu hoe het is om op te voeden. Wat wensen zij voor hun eigen kinderen? “Ik wil een vriend zijn voor mijn dochters”, zegt Ibrahim. “Alles moet bespreekbaar zijn tussen ons. Voor Samira blijven de studies belangrijk. “De kinderen mogen kiezen wat ze studeren, maar ik wil wel dat ze een goed diploma behalen. Zo kunnen ze andere keuzes maken in het leven en hoeven ze niet al jong te beginnen werken, zoals ik moest doen. Ik hoop vooral dat ze niets tekortkomen.”

Meer lezen over of iets doen tegen amoede?

Surf naar netwerktegenarmoede.be

AGENDA

Yoga Nieuwerkerken NIEUW

Toegankelijke yoga voor alle leeftij den en alle gradaties van fitheid. Elke asana wordt gegeven in tussenstappen, zodat je zelf kan aanvoelen wat jouw ideale eindhouding is. De lessen zijn opgebouwd uit een korte beginont spanning, een opwarming, de effectieve les (meestal in een thema bijvoorbeeld in het teken van een element, een meridiaan, een detox, wind down ...) en een deugddoende yoga nidra. Nog nooit yoga gedaan? Bij het begin van iedere lessenreeks, kan je eenmalig een proefles reserveren.

Waar:

Zaal Berleveld (school ‘t Goudhaantje) Molenstraat 8, 3850 Nieuwerkerken

Wanneer:

• Reeks A: 20 en 27 oktober, 3, 10, 17 en 24 november, 1, 8 en 15 december 2022

• Reeks B: 12, 19 en 26 januari, 2, 9 en 16 februari, 2, 9, 16, 23 en 30 maart 2023

• Reeks C: 20 en 27 april, 4, 11 en 25 mei, 1, 8, 15 en 22 juni 2023

Prijs:

Reeks A: 9 lessen: 72 euro

Reeks B: 11 lessen: 88 euro Reeks C: 10 lessen 80 euro

Prijs:

Proefles bij het begin van elke reeks: 8 euro. Profiteer van mooie kortingen bij gelijktijdige aankoop van meerdere reeksen.

De Rode Draad: Café Menstrué

Tijdens dit specifiek, themagericht naaiatelier, zullen we zakjes maken voor menstruatieproducten. Op de achter grond kan je genieten van onze themagerichte podcast ‘Rebelle tussen de lakens’ en bestaat de mogelijkheid om te reflecteren over het thema menstruatie, menstruatiearmoede enzovoort.

Waar:

Xpand - Tervantstraat 2, 3583 Beringen

Wanneer: november, concrete info volgt via onze website.

Rebelle Culinair (H)eerlijk en authentiek koken met Rebelle Culinair. Hou jij van lekker kokkerellen in authentieke en gezel lige sfeer? Wil je graag kennis maken met de échte wereldkeuken? Onze lesgevers delen graag hun kookgehei men met jou!

Waar:

CC Casino - Varenstraat 22A 3530 Houthalen Wanneer: november (Spaans) en december (des serten) 2022 Prijs: gratis

Prijs: gratis

Sportreeksen: yoga en pilates

Yoga is rust in beweging. Wil jij je stilte vinden in je hoofd en je lichaam soepe ler en sterker maken? Dat kan makkelijk met met onze betaalbare yoga én pilates lessenreeksen. Reserveer snel jouw plekje voor een proefles of een reeks.

Waar:

Hasselt, Sint-Truiden, Maaseik, Neeroe teren, Pelt, Lanklaar, Helchteren, Zonhoven, Beringen, Lommel, Nieuwer kerken

Wanneer:

• Reeks A: start in september 2022

• Reeks B: start in januari 2023

• Reeks C: start in april 2023

• Tijdens de schoolvakanties is er geen les.

Babymassage

Door een rustgevende massage laat je je baby of kind ontspannen en creëer je een warme band met je baby (6 weken-6 maanden), tijdens deze work shop leer je op een speelse en creatie ve manier genieten van babymassage, om nadien ook thuis toe te passen.

Waar en wanneer: Borgloon: dinsdag 4 oktober van 19 tot 20 uur en dinsdag 1 november van 19 tot 20 uur Hasselt: dinsdag 12 oktober van 19 tot 20 uur, woensdag 9 november van 9.30 tot 10.30 uur, woensdag 7 december van 9.30 tot 10.30 uur Prijs: gratis

© Kevin Hensels - Britt Knapen

ANTWERPEN

Gratis Infosessies Samen Zwanger (i.s.m. Solidaris)

Je bent zwanger. Proficiat! Weet je wat je allemaal moet regelen? Benieuwd hoeveel weken je bij je kleine spruit kan thuisblijven en hoeveel uitkering je krijgt? Voorkom je graag onver wachte kosten? Wil je alles weten over onze voordelen en diensten die voor je klaarstaan? Volg een infosessie in je buurt of vanuit je luie zetel via een webinar.

Waar en wanneer:

• zaterdag 8 oktober, Turnhout, Well2DAY-centrum

• zaterdag 22 oktober, Heist op den Berg, Well2Day-centrum

• zaterdag 19 november, Herentals, Well2Day-centrum

• zaterdag 26 november, Antwerpen, Well2Day-centrum

• zaterdag 3 december, Mechelen, Well2Day-centrum

• Telkens van 10 tot 13 uur.

Online:

• donderdag 13 oktober van 19 tot 20 uur

• donderdag 13 oktober van 19 tot 20 uur

• dinsdag 13 december van 19 tot 20 uur

Prijs: gratis

Hou de website in de gaten voor de laatste info.

Reeks babymassage

Heerlijk ontspannen met je baby?

Schrijf je in voor een sessie of de hele reeks. Leer de juiste bewegings- of massagetechnieken waarmee je thuis verder aan de slag kan.

Waar en wanneer:

• dinsdag 18 oktober van 10 tot 11 uur

Antwerpen-Luchtbal, Huis van het Kind, Columbiastraat 231

• vrijdag 14, 21 en 28 oktober van 14 tot 15 uur

Geel, Huis van het Kind, Brigandshof 3 Prijs: gratis

Workshop borstenpotjes

Tijdens deze workshop maken we met klei onze eigen Body Positive-potjes. Ideaal om je sleutels in te bewaren of je vrouwentongen in te zetten. We boet seren er (onze eigen) perfect imperfecte borsten op, want wij vrouwen zijn hele maal mooi zoals we zijn.

Waar: Borgerhout, ’t Werkhuys, Zegelstraat 13

Wanneer: dinsdag 22 november Prijs: 25 euro*

Interactief gesprek over emotionele arbeid

De voorbije jaren werd er veel aan dacht besteed aan een eerlijke(re) taakverdeling binnen huishoudens. Maar de kleine taakjes die in je hoofd rondspoken, zijn vaak moeilijker te bepalen en dus ook moeilijker te ver delen. Uit een enquête die we deden blijkt dat in gezinnen met kinderen meer dan 40% van de emotionele arbeid enkel bij de vrouw terechtkomt. Samen met Sara Casalin, klinisch psycholoog en schrijfster, willen we deze emotionele arbeid zichtbaar en bespreekbaar maken met een interac tieve lezing. Kom luisteren en ga mee in gesprek.

Waar:

Kapellen, ’t Kerkske, Kapelsestraat 182

Wanneer:

14 oktober om 20 uur

Prijs:

euro

EHBébé

Een val, een buil of een schaafwonde is snel gebeurd, zeker met jonge kin deren in huis. Studenten Vroedkunde aan Karel de Grote Hogeschool leren je wat je moet doen om je baby in nood te verzorgen. Wie goed voorbereid is, kan rustig en correct reage ren wanneer het nodig is.

Waar:

Antwerpen-Kiel, Huis van het Kind, Atletenstraat 80

Wanneer:

9 november van 9.30 tot 11.30 uur

Prijs:

gratis

Gratis workshopreeks in Huis van het Kind, Antwerpen-Kiel

Heerlijk ontspannen met je baby? Doe mee met de workshops ‘Babymassage, baby yoga en babytaal’. Schrijf je in voor de hele reeks of voor 1 van de sessies. Iedere sessie heeft een andere focus. Ga met de tips uit de workshops thuis verder aan de slag.

Waar:  Antwerpen-Kiel, Huis van het Kind, Atletenstraat 80

Babytaal

Je baby maakt vanaf de geboorte via geluidjes en lichaamstaal duidelijk wat hij of zij wil. Tijdens deze workshop leer je de taal van je baby kennen en hoe je daarmee moet omgaan.

Wanneer: maandag 28 november van 10 tot 11 uur

Babymassage

Wist je dat je je baby kan helpen zich fijner te voelen door de voetjes te masseren? We tonen de technie ken om je baby te ontspannen via de voetjes en de rest van het lichaam van je kindje.

Meebrengen: baby-olie, verzorgings kussen, handdoeken Wanneer:  maandag 14 november van 10 tot 11 uur

Prijs:  gratis

OOST-VLAANDEREN

Workshop - Gewoon koken, van klassiek naar vegan (en veggie)

Wil je keukenklassiekers bereiden, maar dan in vegan of veggie versie?

Zonder dat je daarvoor urenlang naar speciale ingrediënten moet zoeken?

Anja leert je tijdens deze workshop de kneepjes van gewoon, en gemakkelijk vegan (of veggie) koken.

Waar:

Kaffie is Kaffie, Emiel Hullebroeckplein 1, 9050 Gent

Wanneer: 24 oktober, 19.30 tot 21 uur

Prijs: 10 euro

Baby yoga

Door baby yoga raken baby’s minder snel geïrriteerd en baby’tjes krijgen er een betere spijsvertering door. We leren leuke bewegingsoefeningen om met je baby te doen.

Wanneer:  maandag 21 november van 10 tot 11 uur

Prijs:  gratis

Workshop Female power oorbellen

Ben je graag creatief bezig? Samen met Katrien van Atelier C gaan we zelf female power oorbellen maken. Wat moet je je daarbij voorstellen? Oorbellen maken in de vorm van vrouwelijke silhouetten, borsten ... Je leert allerlei kleitechnieken, kleisoorten en je gaat naar huis met minstens twee paar female power oorbellen.

Waar: Gentsesteenweg 18, 9200 Dender monde (Atelier C)

Wanneer: 27 oktober, van 19 tot 22 uur 17 november, van 19 tot 22 uur

Prijs: 42 euro

Samen Zwanger (i.s.m. Solidaris)

Zwanger? Proficiat! Tijd om de nodige administratie in orde te brengen. Maar ook om even stil te staan bij de nieuwe gevoelens en verwachtingen bij de komst van een kindje. De zwangerschapsconsulen ten van Solidaris staan je bij tijdens deze sessie. Heb je iets gemist? Geen probleem. Na afloop krijg je een replay doorgestuurd.

Waar en wanneer:

• Geraardsbergen, vrijdag 14 oktober, 19.30 – 20.30 uur

• Online, dinsdag 29 november, 20 –21 uur

Prijs: gratis

Hou de website in de gaten voor de laatste info.

Lezing Geweld met Christine Mussche

In november besteden we bij Rebelle veel aandacht aan geweld. Daar om nodigen we advocate Christine Mussche uit. Zij neemt het al jaren op voor slachtoffers van familiaal en sek sueel geweld. Samen met Fien Sabbe gaat zij in gesprek over het thema.

Waar:

Blaisantkerk, Blaisantvest 37, Gent

Wanneer: 22 november, vanaf 19.30 uur

Prijs: 10 euro

WEST-VLAANDEREN

Interactief gesprek over emotionele arbeid

De voorbije jaren werd er veel aan dacht besteed aan een eerlijke(re) taakverdeling binnen huishoudens. Maar de kleine taakjes die in iemand hoofd rondspoken, zijn vaak moeilijker te bepalen en dus ook moeilijker te verdelen. Uit een enquête die we deden blijkt dat in gezinnen met kinderen meer dan 40% van de emotionele arbeid enkel bij de vrouw terechtkomt. Samen met Sara Casalin, klinisch psycholoog en schrijfster, willen we deze emotionele arbeid zichtbaar en bespreekbaar maken met een interac tieve lezing. Kom luisteren en ga mee in gesprek.

Waar:

Wijkcentrum Xaverianen, Xaveri anenstraat 3, 8200 Sint-Michiels

(Brugge)

Wanneer:

6 oktober 2022 om 19.30 uur

Prijs: gratis

Wereldverzetdag tegen armoede – Actie

Samen met verschillende Brugse organisaties verheffen we onze stem tegen armoede. Met ons bijzonder Rebelle – huisje kaarten we de uit dagingen aan rond het brede thema van ‘Wonen in armoede’. Tijdens de actie kan je meedoen met de stoet, de straat vol huisjes bezoeken en genie ten van een afsluitende receptie.

Waar: Plein Stadsschouwburg, Vlamingstraat Brugge.

Wanneer:

15 oktober 2022, vanaf 10 uur Prijs: gratis

BRABANT

Café au Sex

Seksueel genot, je cyclus en alles wat erbij komt kijken ... Deze thema’s trekken we onder andere open tijdens onze Café Au Sex. Kom naar onze interactieve praatavond schaamteloos over seks praten. Experten geven ons inzichten in specifieke thema’s rond seksualiteit waarna we achteraf de tijd hebben om met elkaar uit te wisselen en ervaringen te delen. Wees welkom!   Wanneer en waar:

Hou onze socials in de gaten voor meer info!

Prijs:

7,5 euro

Vooraf in te schrijven via onze website.

Literair Café

Ben jij een echte boekenwurm, kun je helemaal opgaan in een boek of lees jij je graag in over bepaalde thema’s? Dan ben je binnenkort meer dan welkom op ons literair café. Ik hoor je al denken, alweer een nieuwe boekenclub?! Wel ja, want het concept om mensen bijeen te brengen rond een boeiend boek is iets wat ons sowieso al aanspreekt, maar beeld je eens in dat er boeken besproken worden met een feminis tische inslag? Ja dan worden we helemaal enthousiast!

Wanneer en waar:

Concrete info volgt via onze website.

Prijs: gratis

Café Combinne i.s.m. Avansa

Begrijp je al goed Nederlands, maar heb je nog schrik om het zelf te pra ten? In Café Combinne babbelen we gezellig in het Nederlands met andere dames. Het is een gezellige conver satietafel waar je nieuwe mensen leert kennen. Je komt wanneer je wilt. Spreek jij al vlot Nederlands en heb je zin om zo’n conversatietafel te ondersteunen? Neem dan contact op via brabant@rebelle-vzw.be en laat van je horen!

Waar:

LDC De Kassei, Vlierkensstraat 83A, 1880 Vilvoorde

Wanneer:

3 en 17 oktober, 14 en 28 november 12 december

Telkens van 13.30 tot 15.30 uur

Prijs: gratis

Filmavond

Het weekend gaan we in met een lu dieke film waar Damien een koekje van eigen deeg krijgt als hij wakker wordt in een wereld waarin vrouwen de baas zijn. Je ne suis pas un homme facile is een humoristische romcom die thema’s zoals genderongelijkheid en seksuele intimidatie aanpakt.

Wanneer en waar: 4 november om 19.30 uur in Halle

Prijs: 5 euro

Ken je cyclus

Verwacht je aan een interactieve workshop waar je heel wat te weten komt over je cyclus. Winnie Trekker, design doula en sensi-planconsulente geeft ons inzichten over de verschil lende fasen tijdens onze cyclus en reikt ons handvaten aan om hiermee bewuster om te gaan.

Waar: Leuven

Wanneer:

Dinsdag 18 oktober 19.30 uur

Prijs:

Alle info en inschrijven via website.

Zin in een cupparty?

Geïnteresseerd in ecologische menstruatieproducten? Vraag de buur(t)vrouwsubsidie aan (200 euro) en organiseer een cupparty. Hoe?

Zie pagina 29

Wil je liever zelf aan de slag?

Wil je liever zelf aan de slag? Organiseer een naaicafé voor herbruikbaar maandverband.

Tentoonstelling – Rebelle gaat bloot

Dit jaar mochten we 100 kaars jes uitblazen. Dit willen we niet zomaar voorbij laten gaan. In de tentoonstelling ‘Rebelle gaat bloot’ werpen we een blik op onze rijke geschiedenis.

Waar en wanneer:

• Ons Huis, Fernandezzaal, Meerseniersstraat 8, Gent 3 - 11 november (gesloten op maandag 7 november), 13 tot 18 uur

• Xpand - Tervantstraat 2, Beringen 17 - 27 oktober van 10 tot 18 uur

• Andere locaties en data volgen via de website.

Prijs: gratis

Meer info en inschrijven voor onze activiteiten via www.rebelle-vzw.be

WERK BENADEELD DOOR ZWANGERSCHAP

Het kan behoorlijk spannend zijn om je werkgever in te lichten over je zwangerschap. Jij en je partner zijn waarschijnlijk heel blij met het goede babynieuws, maar je werkgever kan iets minder enthousiast reageren. Jouw zwangerschap betekent namelijk dat je enkele maanden uit de running bent. En hoewel het niet mag, gebeurt het nog altijd dat zwangere vrouwen* én moeders op de werkvloer worden benadeeld.

Word je opeens niet meer gekozen voor bepaalde projecten? Veranderen je uren waardoor je de combinatie werk-privé moeilijk geregeld krijgt?

Of krijg je je ontslag een maand na je moederschapsrust? Zwangerschapsen moederschapsdiscriminatie kan heel subtiel gebeuren, maar soms gebeurt het gewoon ook heel dui delijk. Bijna 4 op de 10 meldingen die het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen jaarlijks over werkgerelateerde discriminatie ontvangt, gaan over zwangerschap en moederschap. Het aantal klachten stijgt bovendien jaarlijks. In 2022 zijn dat best verontrustende resultaten.

Dat baart zorgen Moeder worden en/of zijn, is nog al te vaak een belemmering voor de carrière van vrouwen. Dat zien we in allerlei lagen van de arbeidsmarkt. Hogere bedienden en kaderleden lopen 2 keer vaker een promotie, loonsver hoging of kans op een opleiding of contractverlenging mis dan anderen. Arbeidster hebben het nog zwaarder. Zij worden 4 keer vaker ontslagen dan bedienden. Ook interimcontracten worden vaak niet verlengd bij een zwangerschap. We zien hetzelfde verhaal bij contracten van bepaalde duur. In feite is dat geen ontslag, maar je krijgt wel geen nieuw contract. Weinig mensen weten dat, maar zoiets kan ook discriminatie zijn. Zelfs bij contracten van onbepaalde duur zie je dat vrouwen worden ontslagen. Hoe makkelijker je vervangbaar bent, hoe groter het risico op discriminatie en ontslag. Sommige vrouwen lopen nog extra risico om te worden gediscrimi neerd. Denk maar aan laagopgeleide vrouwen, vrouwen met een nietBelgische nationaliteit, zelfstandigen, vrouwen die een moeilijke zwanger schap doormaken en werkneemsters met een fysieke of mentale handicap.

“Wil je (nog) kinderen?”

Het is een vraag die vrouwelijke kan didaten wel eens krijgen tijdens een sollicitatiegesprek, terwijl een toe komstige werkgever dergelijke vragen eigenlijk niet mag stellen. Of je nu kinderen wilt of hebt, is niet relevant om te bepalen of je geschikt bent voor de functie. Krijg je toch de vraag? Dan heb je het volste recht om er niet op te antwoorden, of er zelfs over te liegen.

Want als je ‘ja’ zegt, loop je meer kans om te worden gediscrimineerd. En ook al is jouw antwoord ‘nee’, nog steeds loop je dat risico. Want wat als je toch een kinderwens zou hebben?

Vrouwen die al kinderen hebben krij gen ook vaak lik op stuk. “3 kinderen? Oei, dan zal je waarschijnlijk geen tijd genoeg hebben voor de aangeboden functie”, is een van de voorbeelden die moeders tijdens een sollicitatie gesprek te horen krijgen. En zwan gere vrouwen die werkzoekend zijn, doen vaak zelfs geen moeite om te solliciteren. Want wie wil nu een zwangere vrouw aanwerven?

Wat met de papa’s?

Vreemd genoeg gelden er vaak andere eisen voor mannen*. Dat terwijl zij vaak hun tijd evenzeer anders willen indelen zodra ze papa worden. Dat mannelijke werknemers net zo goed als vrouwen kinderen kunnen krijgen, wordt door nogal wat werkgevers blijkbaar niet van tevoren ingecalculeerd. Dat is deels te wijten aan de korte duur van het vaderschapsverlof. Vaders of meeou ders hebben recht op 15 werkdagen geboorteverlof (n.v.d.r. 20 dagen vanaf 2023) die ze moeten opnemen binnen 4 maanden vanaf de dag van de bevalling. Maar dat is eigenlijk niet voldoende. Zo belanden de meeste zorgtaken bij de moeder, en krijgen werkgevers de indruk dat va ders slechts een kleine, te verwaar lozen, rol spelen bij de komst van een kind. Logisch dat ouderschap op die manier vooral een zaak van de moeder lijkt.

Bovendien nemen niet alle vaders hun vaderschapsverlof op omwille van het werk of hun werkgever. Omdat ze het gewoon niet krijgen, omdat ze denken dat het zal worden geweigerd. Of omdat andere vaders in het bedrijf het nooit opnamen.

Klagen is (nog steeds) taboe Deze cijfers zijn nog maar het topje van de ijsberg. Weinig vrouwen durven hun rechten laten gelden en dienen helemaal geen klacht in. Daar zijn diverse redenen voor. Zo voelen veel vrouwen zich verantwoordelijk voor de discriminatie. Het zit zo in gebakken in ons, dat we stereotypen

hebben geïnternaliseerd. Veel vrouwen voelen zich schuldig over hun afwezig heid. Mogen ze geen opleiding volgen van hun werkgever omdat ze zwanger zijn? Geen probleem, dat begrijpen ze.

Andere vrouwen zijn bang om hun job te verliezen. Andere relativeren dan weer wat ze hebben meegemaakt. Terwijl discriminatie een niet te onderschatten impact op hun carrière en privéleven heeft. Sommige slacht offers doen geen melding omdat ze niet naar de rechtbank willen, terwijl dit niet per se noodzakelijk is, of ze gaan ervan uit dat een klacht toch niets zal opleveren.

1 2 3 4 5

De helft van de zwangere vrouwen die werk zoekt, solliciteert niet. 1 op de 3 denkt dat dat toch zinloos is.

10% kreeg na haar zwangerschap een negatievere evaluatie dan voorheen.

Bij bijna 1 op de 5 werkneemsters wordt het recht op moederschaps rust niet gerespecteerd.

21% van de zwangere werkneemsters wordt geconfronteerd met spanningen op het werk naar aanleiding van haar zwangerschap.

1 op de 4 vrouwen overwoog ontslag te nemen tijdens haar zwanger schap, moederschapsrust of na de terugkeer naar het werk. Voor 40% onder hen was een betere combinatie tussen werk en privé de belang rijkste reden. Voor 15% onder hen was dat de verslechterde relaties met de werkgever, de druk om zelf ontslag te nemen of de negatieve reacties van collega’s.

INTERVIEW

Liesbet Stevens van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen geeft duiding.

Ongeveer 1 op de 3 meldingen van arbeidsgerelateerde discriminatie gaat over zwangerschap of moederschap. Is daar een verklaring voor?

“Er is niet meteen een sluitende verklaring voor, al is het natuurlijk wel zo dat je job belangrijk is. Die tendens van dat grote aandeel meldingen hierover dateert al van meer dan 5 jaar ondertussen. Dat betekent niet per se dat er meer problemen zijn. We weten wel dat de meldingen die we binnen krijgen maar het topje van de ijsberg zijn. Er zijn jaarlijks 180 000 vrouwen die een kindje krijgen in België. Drie vierde daarvan ondervindt negatieve gevolgen. Als we een rekensom maken, kom je op 135 000 vrouwen die vanwege hun zwangerschap op hun werk problemen ondervinden.”

Waarom lijkt het alsof (toekomstige) ouders hun rechten niet laten gelden?

“We krijgen heel weinig meldingen van mannen die op vlak van geboorteverlof worden gediscrimineerd. Er zijn wel degelijk gevallen, maar die mannen zijn voornamelijk op zoek naar juridische informatie om te on derhandelen met hun werkgever. Het is logisch dat we de relatie met onze werkgever heel belangrijk vinden. Als je een rechtszaak begint, is het niet eenvoudig om daar nog te blijven werken. We proberen altijd eerst te on derhandelen met de werkgever, maar vaak komen slachtoffers pas bij ons als het kalf al verdronken is. De vrouw is bijvoorbeeld al ontslagen of ze is moe getergd en gooit zelf de handdoek in de ring. Heeft je werkgever jou gediscrimineerd? Dan heb je vaak al geen zin meer om voor een dergelijk persoon te werken.

Wat kan beter?

“Het is belangrijk om de last van de samenleving niet alleen bij de moeder te leggen. We moeten ervoor zorgen dat ook haar collega’s en haar werk gever haar steunen. Werkgevers zijn vaak onvoldoende op de hoogte van hun plichten. En beseffen soms vaak niet dat ze hun werknemers discri mineren. Maar er bestaan ook goede voorbeelden van werkgevers die heel bewust en positief omgaan met medewerkers die een kindje krijgen of zorg voor hun familie willen opnemen. Dat gaat bijvoorbeeld over mannen méér geboorteverlof geven dan wat wettelijk verplicht is.”

“Kijk maar naar Volvo Cars waar mannen 24 weken geboorteverlof kunnen opnemen. Of over bedrijven die samen met aanstaande mama’s en papa’s bekijken wat de mogelijkheden qua ouderschapsverlof zijn. Er bestaan ook veel kleinere bedrijven die hun zwangere werkneemsters een cadeautje geven wanneer ze laten weten zwanger te zijn. Of ze zitten samen om te kijken hoe ze het werk gaan regelen. Hoe wil de zwangere werkneemster haar verlof opnemen? En wat betekent dat voor haar projecten? Dat zijn ook al heel goede voorbeelden.”

“Er zijn jaarlijks 180 000 vrouwen die een kindje krijgen in België. Drie vierde daarvan ondervindt negatieve gevolgen.”

Katrien

“Ik ben trotse mama van 2 kinderen, en werk momenteel voor een fijne werkgever die begrijpt dat ik naast werknemer ook ouder ben. Helaas was dat ooit anders.”

“Toen ik zwanger was van mijn 1ste kind, was ik werkzoekende. Ik had net een vaste job opgezegd om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Ik wist nog niet dat ik in blijde verwachting was. Die nieuwe uitdaging draaide helaas uit op een sisser, dus daar zat ik dan … 4 maanden zwanger en zonder job. Vol goede moed schreef ik me in bij alle interimkantoren en schuimde ik dagelijkse alle jobsites af. Ik werd regelmatig op gesprek gevraagd en raakte vaak tot in de laatste ronde; maar wanneer ik de waarheid vertelde over mijn zwangerschap, want eerlijk duurt het langst, werd het al snel terug stil. In enkele interimkantoren zeiden ze me vlakaf dat ik geen job zou vinden door de zwangerschap en dat ik het beter zou verzwijgen tot ik een contract had getekend. Ook bij de VDAB werd dat tussen de lijnen door verteld. Uiteindelijk ben ik, toen mijn zoontje onge veer 9 maanden oud was, en dus een dik jaar na mijn laatste job, gestart bij een klein IT-bedrijfje.”

“Ik was enorm blij met de zekerheid van een vaste job. Helaas, toen ik een eindje tijd later zwanger was van mijn 2de kind, werd ook daar mijn zwangerschap ervaren als een ongemak voor het bedrijf en een last voor mijn collega’s. Ik kreeg zo goed als geen informatie van de personeels dienst en moest alles zelf online uitzoeken. Mijn leidinggevende was allesbehalve blij met mijn groeiende buik. Ze had het steeds over de berg werk die ze hierdoor zou moeten opvangen tijdens mijn afwezigheid. Ik kon op het werk bij niemand terecht. Ik voelde me zo alleen. De druk om zo kort mogelijk thuis te blijven bij mijn kind was enorm en 12 weken na mijn bevalling was ik al terug aan de slag. Naar ouderschapsverlof durfde ik zelfs niet vragen …”

DISCRIMINATIE MELDEN?

Meld discriminatie altijd bij het Instituut voor de Gelijkheid van Mannen en Vrouwen via: gelijkheid.manvrouw@igvm. belgie.be, of bel het gratis num mer 080 012 800.

Elke melding is waardevol. Zelfs als er geen klacht uit voortkomt, help je mee voorkomen dat dergelijke zaken zich bij andere vrouwen herhalen.

Meer info: Instituut voor de Gelijkheid van Mannen en Vrouwen via https://igvm-iefh.belgium.be/nl

“In enkele interimkantoren zeiden ze me vlakaf dat ik geen job zou vinden door de zwangerschap.”

Fotografe Morgane Gielen strijdt voor meer diversiteit in de (mode) wereld

Taboes doorbreken en streven naar een samenleving waar alle vrouwen* zich goed in hun vel voelen? Wie Rebelle goed kent, weet dat we daar veel aandacht aan besteden. Ook fotografe Morgane Gielen is een vrouw met een missie en creëerde in 2019 het concept No Babes. Een collectief dat komaf wil maken met taboes en schoonheidsidealen. In 2022 zette ze haar No Babes Agency op poten. Daarmee wil ze de dominantie van jonge, witte modellen op tv en in de magazines doorbreken.

© Morgane Gielen

“Je hebt het No Babes Collective en het No Babes Agency. Het collectief stelt op verschillende creatieve manie ren schoonheidsidealen en taboes in vraag. Wij geven personen, die je normaal niet snel zou horen in deze samenleving, een stem. Bijvoorbeeld groepen mensen die worden ‘uitge sloten’ of die zichzelf als buitenbeen tjes bestempelen. We doen er alles aan om die personen een platform te geven door onder andere exposities, podcasts, lezingen en workshops te organiseren.”

“Het No Babes Agency is daaruit voort gevloeid. Tijdens de verschillende projecten van het collectief heb ik veel mensen ontmoet die fucking gorgeous zijn, maar gewoon geen kans kre gen in de mode-industrie. Omdat ze bijvoorbeeld een centimeter te klein zijn of omdat ze tattoos hebben. Ik heb toen beslist om mijn eigen agency te starten. Voor mij was dat een logisch vervolg aangezien veel bedrijven al snuisterden op de Instagrampagina van No Babes. En zo proberen we inclusieve campagnes aan brands voor te schotelen.”

Wie is voor jou een No Babe?

“Een No Babe is iemand met ballen aan het lijf. Mensen die bereid zijn om heel kwetsbaar en openhartig te zijn over hun leefwereld of over wat ze hebben meegemaakt. Een persoon die zijn eigen verhaal wil vertellen om anderen te inspireren of te helpen. Iedereen heeft wel een verhaal te ver tellen, en is dus basically een No Babe. Die guts hebben om ermee naar buiten te komen, maakt het verschil.”

Geldt dat ook voor het modellen agency?

“Ik hou nog steeds geen rekening met leeftijd, size of gender. Dat maakt allemaal niet uit. Je moet natuurlijk feeling hebben voor de camera, maar het maakt niet uit of je wel of geen tattoos hebt. Het is wel de bedoeling dat we een vrij klein agency blijven. Want ik wil iedereen persoonlijk kunnen begeleiden. Wij zijn, voor zover ik weet, het enige modellenbureau in België dat onder andere workshops en communitydays organiseert. Zo leert iedereen elkaar kennen. Wij focussen dus echt op dat community- gevoel.”

De modellen zijn niet opgedeeld in hokjes?

“Ik doe niet aan hokjesdenken. Dat gebeurt al genoeg in de maatschap pij. Ik heb er ook voor gekozen om geen zoekfilters te gebruiken. Ik wil bedrijven aanmoedigen om modellen te kiezen op basis van hun uitstraling en wie ze zijn als persoon. Niet enkel op basis van hun labels (man, vrouw, x …) Die informatie staat wel bij de karakteristieken. Zo krijg je toch wat duiding over waar de persoon zich comfortabel bij voelt. Maar ik wou one big happy family creëren zonder ie mand uit te sluiten. Ik wil dat iedereen zich evenwaardig voelt.”

Hoe ervaren ze een fotoshoot bij jou?

“Heel wat personen hebben geen er varing en zijn in het begin onzeker. Ik creëer dan echt een safe space. Ik sla eerst een babbeltje met hen. Ik wil ze leren kennen en hun verhaal in beel den omzetten. Tijdens de shoot bege leid ik de modellen constant. Ik toon altijd de beelden en zo zien ze dat een rare pose er wel heel goed kan uitzien. Ik maak mezelf ook belachelijk door

vreemde houdingen na te doen zodat ze zich op hun gemak voelen. Er komt ook niets online zonder hun toestem ming en we schrijven hun verhaal meestal samen. Mensen bestempelen de fotoshoot vaak als iets therapeu tisch. En dat is ook waarom ik het doe. Ik wil mensen helpen. Dat inspireert mij, en is heel mooi om te zien.”

Tegenwoordig zie je veel bedrijven op diversiteit en inclusie inspelen. Zijn ze oprecht of volgen ze gewoon de trend?

“Dat is natuurlijk de vraag en zien we meestal pas op lange termijn. Veel bedrijven zijn daar nog niet klaar voor. We pitchen en proberen wel. Maar we horen ook van PR-bedrijven dat er nog veel van hun klanten vastzitten in dat hokjesdenken. Er is nog veel progress mogelijk op het vlak van campagnes écht inclusief te maken. We zitten momenteel nog in de prospectiefase waardoor we veel bijleren over hoe de industrie in elkaar zit. We beseffen hoe hard we ons moeten bewijzen zodat onze modellen even serieus als een professioneel, klassiek model worden genomen. We lopen nog vaak

tegen muren aan. Ook in België. Al zijn er goede voorbeelden. Zo heeft JBC een genderneutrale collectie voor jongens en meisjes. Ook het lingeriemerk Etam creëerde een genderneutrale collectie. Maar het mag nog meer zijn. Sowieso.”

Body positivity is een woord dat bij veel verschillende lichaamsvormen in de mond wordt genomen. Wat betekent dat voor jou?

“Ik probeer, als witte, slanke vrouw, de term body positivity minder te gebrui ken. Dat stamt blijkbaar af van de fat acceptance beweging die voornamelijk in de black/trans community voet aan de grond kreeg in de VS. De term body positivity is in Amerika ontstaan in de jaren ‘60 in de sociale strijd voor meer acceptatie van lichamen van dikke, zwarte, queer en gehandicapte mensen. Daarom heb ik het liever over body love. Dat betekent voor mij: jezelf echt leren omarmen. Het komt er gewoon op neer om je lichaam graag te zien. Of je nu vetrollen hebt, te ma ger, te groot of wat dan ook bent. Dat je tevreden bent met jezelf, vanbinnen en vanbuiten. Soms gebruik ik ook de term body neutrality, wat verdergaat

© Morgane Gielen

© Morgane Gielen

© Morgane Gielen

“Ik doe niet aan hokjesdenken. Dat gebeurt al genoeg in de maatschappij.”

dan alleen het uiterlijke. Daarmee zeg je: ik ben mijn lichaam dankbaar voor alles wat het voor mij doet.”

Heb je rolmodellen?

“Er zijn veel rolmodellen, influencers en fotografen die mij hebben geïnspi reerd om met No Babes verder te gaan. Ik denk bijvoorbeeld aan bepaalde personen die ik heb gefotografeerd. Maar ook Marijne Van Boeckel (@pizzahorror) en Tess Holliday (@tessholliday) voor de plussize community. Ook personen die veel voor de LGBTQIA+ community strijden zoals organisaties als Wel Jong (@wel. jong), en bijvoorbeeld schrijfster Fleur Pierets (@fleurpierets). Of andere modellenbureaus die met inclusiviteit bezig zijn. Bijvoorbeeld Zebedee Talent, een modellenbureau in Engeland. Zo heb je er nog een paar wereldwijd. Ik denk dan: “damn, dat inspireert mij om ervoor te gaan”.

Hoe ziet de toekomst eruit voor No Babes Agency?

“We zijn een klein en persoonlijk bureau. Ik wil iedereen persoonlijk kennen. Het is ook de bedoeling dat de No Babes modellen heel open zijn over hun verhaal. We willen taboes blijven doorbreken en dingen bespreekbaar kunnen maken. In die 6 maanden hebben we al gewerkt voor Flair, Etam … Dat zijn toch wel grote namen. En we blijven groeien op dat vlak. Dat is alvast heel positief. Maar ik zou het super vinden om internationaal be kend te zijn en te werken met de grote brands. Ook met het collective wil ik graag buiten België naam maken. Ik zie het groots.”

No Babe model Chelsea

“Ik was 6 jaar toen ik voor het eerst naar een diëtist moest. Zij vertelde me, of zo had ik het toch begrepen, dat ik niet goed genoeg of niet mager genoeg was. Ook al had ik een traag werkende schildklier waardoor ik veel aankwam, toch zeiden mensen dat het mijn eigen schuld was dat ik te dik was. Ik ging van dieet naar dieet, met altijd hetzelfde resultaat: elke kilo die ik kwijt raakte, kwam er na een tijdje terug bij.”

“3 jaar geleden begon ik witte vlekken voor mijn ogen te zien en moest ik uiteindelijk een hoofdoperatie ondergaan. De dokter vertelde me dat ze de specifieke oorzaak niet vonden, maar dat ze dit vooral zien bij vrouwen van mijn leeftijd die worstelen met zwaarlijvigheid. Ik voelde me zo kapot. Voor mij was het alsof mijn eigen lichaam me nu vertelde dat ik niet goed genoeg was, dat het me nu strafte omdat ik dik was. Na die ingreep moest ik mijn lichaam helemaal opnieuw leren kennen. In het begin kon ik niet eens mijn schoenen aandoen zonder hoofdpijn te krijgen. 3 jaar later heb ik nog steeds hoofdpijn, maar het verschil vandaag is dat mijn geest en lichaam zoveel sterker zijn. Ik besloot meer van het leven te genieten. En uiteindelijk begon ik mijn lichaam te waarderen, inclusief de rondingen en de hoofdpijn, ik heb geleerd wat mijn sterke punten zijn en bovenal heb ik de vrouw omarmd die ik ben geworden."

Lees Chelsea’s volledige verhaal op én andere verhalen op @nobabes.official en www.nobabes.be.

© Morgane Gielen

Herfst! Ideale periode om met een toffe serie in de zetel te kruipen, of wat podcasts te beluisteren waar je deze zomer niet toe kwam. Hier vind je onze tips!

TATER BIJ DE WIJN

EV en Paula drinken wijn en praten over hun leven als twintigers in Antwerpen. Een schrijvende mama die de daiquirimixer inruilde voor een kolfmachine, en een felbegeerde single (haar woorden) working from nine to wine. Maken die dezelfde dingen mee? Je hoort het op Spotify!

TABOEBS

2 jonge Gentenaars praten met bekende en minder bekende mensen over universele taboes: abortus, polyamorie, eenzaamheid, seksuele opvoeding, angstaanvallen en veel meer. Interesse? Check https://www.taboebs.be/podcast

SERIES

BOEKEN

Af en toe toch wat meer zin in actie? Dan is dit boek misschien iets voor jou!

SLIMMER SPORTEN MET YOGA Annick Cuvelier & Inge Delva

Yoga is een ideaal middel om te onthaasten en je stressniveau te verminderen. Het werkt helend voor lichaam en geest. Het helpt blessures te voorkomen, maakt je flexibeler en/of krachtiger, helpt je je ademhaling te verbeteren en maakt je mentaal sterker.

In dit boek helpt Annick je aan de hand van toegankelijke yogahoudingen om je lichaam opnieuw in balans te brengen, en zo blessurevrij van je sport te genieten.

WIJ GEVEN ALVAST 3 EXEMPLAREN VAN HET BOEK WEG! Interesse? Laat ons via info@rebelle-vzw.be weten waarom jij er een wil winnen en wie weet komt er binnenkort eentje jouw richting uit!

Heb je daarna de yoga-microbe (helemaal) te pakken? Schrijf je dan in voor een van onze eigen Rebelse yoga-reeksen. Alle info vind je op https://www.rebelle-vzw.be/afspraakopdemat

LAS CHICAS DEL CABLE

Deze Spaanstalige dramaserie uit de jaren ’20 vertelt het verhaal van 4 vriendinnen met heel verschillende achtergron den die werken bij een succes volle telefoonmaatschappij. Ondanks hun eigen achter grond, verleden en problemen hebben ze allemaal hetzelfde doel: vrij zijn. Een waarheids getrouwe representatie van de situatie enkele decennia geleden, en daarom voor ons een waardige kijktip!

Waar? Netflix

MINX

Is feminisme dat houdt van expliciet mannelijk naakt fout? Die vraag staat centraal in Minx, een fictiereeks van 10 afleveringen die zich afspeelt op de redactie van een feminis tisch erotisch blad in de jaren ’70. Niet alleen is de serie grap pig en entertainend, er is vooral veel aandacht voor de vrouwe lijke blik. Te bekijken waard, als je het ons vraagt.

Waar? Streamz

Samen gaan sjotten. Dat lucht op.

Iedere donderdagavond is het van dat. Dan gooien de Rebelle Soccer Ladies hun werkkleren uit, en stappen ze het voetbalveld op. Een uur voor en door vrouwen* én focussen op de bal, dat doet deugd.

Het is niet altijd zo geweest. Toen sommige van de ladies nog een girl waren, kon er niet gevoetbald wor den. Omdat dat niet hoorde, voor een meisje. Of omdat er in de gemeente gewoonweg geen minivoetbalploeg was waar meisjes welkom waren. Zo vertelt voetbalster Sofie Cloet. “Elke week minivoetbal kunnen spelen met een bende gelijkgezinden doet me heel veel deugd. Ik heb het gevoel dat ik nu aan het inhalen ben wat ik vroeger heb moeten missen. Ik blijf het zonde vinden dat ik als kind en jongere niet heb kunnen voetbal len. Want ofwel sloot je aan bij een veldvoetbalploeg met trainingen en matchen en was alles erg ‘serieus’ of wel deed je het niet. Gewoon ergens voor de fun minivoetbal of zaalvoet bal spelen, daar waren weinig opties toe. Ik speelde dus vooral op school, maar moest er mezelf altijd bewij zen. Daarna speelde ik graag met de meisjesploeg van KSA Ter straeten tijdens tornooitjes en uiteindelijk is dat uitgemond in een ploeg zaalvoet bal bij Montréal Sport Brugge. Na een jaar werd de West-Vlaamse competi tie echter opgedoekt en was ik weer bij af.”

Door zich met hun voetbalploegje aan te sluiten bij onze vrouwenvereniging geven ze ook een stevige trap tegen de schenen van genderstereotypes in de maatschappij. Ze heten iedereen wel kom in hun voetbalploegje, waar onze thema’s uitgebreid aan bod komen. Ze blinken allemaal even hard in hun Re belle-voetbalshirts, van maatje XS tot maatje XL. Body positivity ten top. En ze staan op donderdagavond trouw op het appél, want zelfzorg staat voorop. De Rebelle Soccer Ladies zijn hardwer kende vrouwen mét een gezin thuis. Het thema Goed Genoeg-Ouderschap ademen ze dus uit. Een actie tegen seksueel geweld op straat? Die dag kruisen ze met stip aan in hun agen da. Net als de voetbalmatch tegen vzw Wieder, de vereniging waar armen het woord nemen. Neen, de Rebelle Soccer Ladies zijn niet vies van wat sociaal engagement. Evenmin zijn ze er vies van om eens goed te zweten tijdens een stevige match.

Sofie wil nog afsluiten met de vol gende woorden: “Ik kan alleen maar hopen dat de volgende generaties meisjes meer voetbalkansen krijgen. Ik zie dat dat nu al zo is en dat maakt

me wel blij. Vrouw zijn is niet steeds makkelijk, je moet werken alsof je geen kinderen hebt en kinderen op voeden alsof je geen werk hebt … Er wordt veel van ons verwacht. Ander zijds vind ik het fantastisch dat we dat allemaal mogen doen en combineren. Ik heb persoonlijk het gevoel dat ik kan zijn wie ik wil en vele kansen heb gekregen in het leven. Evenveel als mijn broers bijvoorbeeld, behalve dan dat voetballen in m’n jeugd …’

De Rebelle Soccer Ladies verwelkomen alle vrouwen, eender welk voetbal niveau, om samen te voetballen op don derdagavond om 20 uur in de Sportzaal van het Sint-Lodewijkscollege in Brug ge. Want nieuwe mensen verwelkomen, dat vinden ze pas echt scoren

WIL JE GRAAG MEESPELEN?

Geef een seintje aan: truus. barremaecker@rebelle-vzw.be als je graag wil aansluiten bij de Rebelle Soccer Ladies.

Vraag de buur(t)vrouw-subsidie aan

Heb je een leuk idee voor een lokale actie? Wil je graag een burlesque workshop voor je vriendinnen of buren organiseren? Zie je meer in een rommelmarkt? Of wil je een lezing van een menopauzeconsulent op touw zetten?

Vraag dan bij ons een subsidie van 200 euro aan. Daar mee willen wij vrouwen* helpen om hun dromen en plannen voor een warme, sociale buurt waar te maken. De buur(t)vrouw-subsidie is een vast bedrag van 200 euro per project. Dat kan je gebruiken voor een een malige activiteit, maar ook voor een project met verschillende acties.

Meer info of de subsidie aanvragen? Check https://www.rebelle-vzw.be/subsidie.

Rebelle

IN JOUW BRIEVENBUS

Ons magazine 4 keer per jaar bij jou in de bus? Dat kan voor maar 5 euro per jaar!

Stuur een mailtje met al je gegevens naar info@rebelle-vzw.be en wij maken je abonnement in orde.

Liever digitaal op de hoogte blijven van het laatste Rebelle-nieuws?

Schrijf je dan in op een van onze nieuwsbrieven via https://www.rebelle-vzw.be/nieuwsbrieven of volg ons op Instagram en Facebook facebook.com/rebellevzw instagram.com/rebellevzw

Gratin van wintergroenten

Ingrediënten

voor 2 personen

• aardappelen: 2

• rammenas: 1

• zoete aardappel: 0.5 (grote)

• pastinaak: 0.5

• ui: 1

• paneermeel: 2 el

• bloem: 25 g

• olijfolie: 2 el

• sojamelk (scheut)

• nootmuskaat

• peper

• zout

Op zoek naar meer lekkere rechten?

naar:

Bereiding

• Schil de aardappel, zoete aardappel en pastinaak. Snij ze in schijfjes, eventueel met een mandoline. Was de rammenas goed en snij ook in schijfjes.

• Zet een grote pot met een bodem water op het vuur en breng het aan de kook. Blancheer daarna één voor één de groenten beetgaar in 5-10 minuten. Bewaar het kookvocht.

• Snipper ondertussen de ui fijn en bak die glazig in een hete pan met de olijfolie. Voeg de bloem toe en roer tot je een gladde, droge roux krijgt. Giet er eerst de sojamelk bij en voeg daarna beetje bij beetje het kookvocht van de groenten erbij. Voeg kookvocht toe tot je saus de gewenste dikte krijgt. Breng op smaak met nootmuskaat, peper en de zoutvervanger.

• Laat de groenten goed uitlekken en dep ze eventueel droog. Leg ze daarna in laagjes in een ingevette ovenschaal. Verdeel tussen alle laagjes een beetje saus. Eindig met een laag saus, strooi daar het paneermeel over en besprenkel met een beetje olie.

• Zet de ovenschaal in een voorverwarmde oven op 200°C. Bak het geheel nog 15-20 minuten tot je een mooi korstje krijgt.

• Lekker met een frisse salade bij.

Vrijwilligers als steunpillaar

47 geëngageerde vrijwilligers gingen aan huis langs en probeerden een steun te worden van de deelnemers door in gesprek te gaan en hen een luisterend oor te bieden. Ze vormden de brugfunctie tussen de deelnemers en de eerstelijnszorg, en verwezen door waar nodig. In totaal deden ze 128 huisbezoeken en hebben 36 vrouwen onder hen het recht op verhoogde tegemoetkoming verkregen.

Strijd tegen armoede, een werk van lange adem

Bij het afronden van het project vroegen we aan iedereen die zijn of haar schouders onder Pillar heeft ge zet naar hun ervaringen en wat hun aanbevelingen zijn in de strijd tegen armoede. Het was mooi om te zien hoe er over de verschillende diensten heen samenwerkingen ontstonden. Ook van onze vrijwilligers, onze antennes op het werkveld, hoor den we dat de nood hoog is om te informeren over VT.

Over het algemeen waren de vrijwilli gers zeer tevreden over het initiatief. Ze pleiten dan ook voor een langduri ge, proactieve en duurzame inzet om het recht op verhoogde tegemoetko ming bij de mensen te krijgen die dit het meeste nodig hebben. Voorstellen zoals automatisering van VT, infor matie verspreiden of verschillende talen, aandacht hebben voor de di gitale kloof kwamen regelmatig naar boven.”

Voor het project werkten we verder ook samen met organisaties waar armen het woord nemen en organi saties waar armen het woord nemen en organisaties die ervaring hebben met het werken met mensen in een maatschappelijk kwetsbare positie, zoals Het huis van de vrouw vzw Antwerpen, A’kzie vzw Kortrijk, Recht-op vzw Antwerpen.

Eén van onze vrijwilligers aan het woord: Ieder mens heeft recht op een waardig leven

“Het project trok me onmiddellijk aan door die rechtenbenadering en de proactieve benadering van de mensen die het moeilijk hebben in de samenleving. Ieder mens heeft recht op een waardig leven. Ik vind het heel waardevol dat dit project in volle corona periode is opgestart. Voor velen was, en is het nog steeds, een zeer moeilijke periode. Doordat we aan huis gaan, kunnen we echt peilen naar verschillende levensdomeinen en specifieke noden in kaart brengen. Vandaag de dag gebeurt alles meer en meer digitaal en wordt de loketfunctie afgebouwd. Dat maakt het voor sommigen nog moeilijker en net daarom vind ik het zo waardevol dat we nu zelf naar de mensen trekken om hen te informeren. Op die manier kunnen we bepaalde drempels verlagen.”

*Heb je recht op de verhoogde tegemoetkoming (VT)?

Dan betaal je minder bij de dokter en in het ziekenhuis en krijg je een aantal andere kortingen. Je kan dit recht krijgen als je een laag gezinsinkomen hebt of al een bepaald sociaal voordeel of statuut hebt.

Dankzij deze 6 tips betaal je minder, zonder in te boeten op de kwaliteit van je zorg

1. Kijk na of je dokter gecon ventioneerd is.

2. Vraag een globaal medisch dossier bij je huisarts.

3. Kies voor een tweepersoons kamer in het ziekenhuis.

4. Vraag het goedkoopste geneesmiddel bij de apotheek.

5. Ga minstens elk jaar naar de tandarts.

6. Kijk na of je recht hebt op een verhoogde tegemoet koming.

Met dank aan alle vrijwilligers, medewerkers, partners, organisaties, deelnemers en alle personen die be trokken waren en zich hebben ingezet voor Project Pillar.

Meer info over deze tips en over de verhoogde tegemoetkoming vind je op www.niksteveel.be

Vorig jaar gingen we in samenwerking met Solidaris Antwerpen en Solidaris West-Vlaanderen van start met Project Pillar. Daarmee spoorden we proactief kwetsbare vrouwen* op die mogelijks recht hadden op een verhoogde tegemoetkoming* .

niks te veel voor je medische

Met onze 6 tips kan je besparen bij de dokter, apotheek, tandarts en in het ziekenhuis. Ontdek hoe jij niks te veel betaalt voor je medische zorg zonder in te boeten op de kwaliteit ervan op www.niksteveel.be. Of vraag naar onze folder in je Solidariskantoor.