SportAmerika Magazine No. 17

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Jasper Laman Marco Post Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Preston Wynne De NBA en de NHL playoffs zijn dan eindelijk op gang.

Het reguliere seizoen biedt ons altijd meer dan genoeg vermaak, maar het gaat uiteindelijk om deze wedstrijden. Wie is 'clutch' en welke ploeg heeft het 'momentum'? Zaken die je niet kunt leren, maar die je wel kunt afdwingen. LeBron James is een goed voorbeeld van hoe iemand zich ontwikkeld heeft van net niet naar een prijzenpakker. Keihard werken en blijven geloven in iets wat je wilt bereiken.

Amerikaanser wordt het niet.

Preston Wynne is daar ook een enorm goed voorbeeld van. Als 26‐jarige senior guard won hij afgelopen maand de NAIA Division met Spokane Tribe. Een titel die bij veel #SportAm‐ers niet echt tot de verbeelding zal spreken. Het verhaal van Wynne is echter een mooi voorbeeld van hoe je je doelen, als je blijft geloven in wat je doet, uiteindelijk, al dan niet met een fikse omweg, kunt bereiken.

De 26‐jarige basketballer nam namelijk een 'pauze' van zes jaar tussen zijn high school en junior college.

Niet omdat hij daarvoor niet slim genoeg was, maar omdat hij vond dat hij voor zijn gezin en zijn moeder, die aan MS lijdt, moest zorgen. Daarom werkte hij zes jaar in de bouw, om vervolgens uiteindelijk naar college te gaan. Daar volgde hij met succes een studie psychologie en leidde hij zijn universiteit naar de titel.

Zijn volgende droom: prof worden in de VS of Europa.

Ik twijfel er geen seconde aan dat hem dat gaat lukken.

Veel leesplezier,

In afwachting van de uitkomst

van het politieonderzoek in Miami, waar Colin Kaeper­ nick in verband werd gebracht met aanranding, zijn de contract­ onderhandeling tussen de quarter­ back en zijn team San Francisco 49ers even op sterk water gezet. De gesprekken tussen team en QB liepen toch al verre van gladjes. Beide partijen waren nog mijlen verwijderd van het verwachte monstercontract, dat Kaepernick een slordige 18 miljoen dollar per jaar moet gaan opleveren. Aanvankelijk was het de bedoeling om de onderhandeling voor het begin van het 2014 seizoen af te ronden • Over quarterbacks met financiele ambities gesproken: ook Andy Dalton vindt dat hij klaar is voor een big payday. De ballengooier van de Cincinnati Bengals begint dit najaar aan het laatste seizoen van zijn rookiecontract, en heeft te kennen gegeven dat hij betaald wil worden als de face of the franchise. Met wie hij zichzelf vergelijkt? "Met Flacco, Rodgers, Brees en Ryan", aldus Dalton • Blijven we nog even bij (voormalige) quarterbacks. Donovan McNabb, vooral bekend als de man under center bij de Philadelphia Eagles, blijkt naar nu pas bekend werd in januari te zijn gearresteerd wegens rijden onder invloed. McNabb zat zijn celstraf van een dag inmiddels uit • Goed nieuws voor vrijgezelle Packers­fans: supporters van de Pack hebben sinds vorige week een geheel eigen datingsite tot hun beschikking •

Joakim Noah heeft z'n puike

seizoen bekroond met een uitver­ kiezing tot Defensive Player of the Year in de NBA. De center van de Chicago Bulls verdiende de prijs op basis van het feit dat hij wordt gezien als de backbone van de verdediging van zijn ploeg ­ de wat defensieve effenciency op een na beste in de league. Noah kwam in het reguliere seizoen tot 12,6 punten, 11,3 rebounds, 5,4 assists en 1,2 steals gemiddeld • Phil Jackson heeft z'n eerste krachtige daad als basketballbaas van de New York Knicks getoond: coach Mike Woodson werd afgelopen maandag, alsmede de rest van de coachingstaf, bedankt voor bewezen diensten. Woodson kwam in Madison Square Garden tot een record van 109­79 met de Knicks. Dat winstpercen­ tage van .580 is het op twee na hoogste in de geschie­ denis van de franchise. Het voorbije seizoen werd echter afgesloten zonder playoff­kwalificatie en een teleurstellend 37­45 record.

Steve Kerr, thans TNT­ commentator en in de jaren negentig als speler werkzaam onder Jackson in Chicago, zal Woodson opvolgen als coach • Ook de Minnesota Timberwolves moeten op zoek naar een nieuwe coach: na 23 seizoenen in de NBA, heeft Rick Adelman besloten met pensioen te gaan. Adelman, die in de Twin Cities een consulterende rol gaat vervullen, kwam tijdens stops bij Portland, Sacramento, Golden State en Houston tot het respectabele aantal van 1042 overwinningen. Daarmee staat hij achtste op de lijst van coaches met de meeste NBA­zeges •

Florida Panthers mag dit

seizoen op de NHL Draft de eerste keuze maken. De Panthers eindigden als 29ste in het reguliere seizoen, maar wonnen in de Draft Lottery een plekje ten opzichte van Buffalo Sabres. De Sabres, die als 30ste en laatste eindigden in het reguliere seizoen, hebben de tweede keuze. De draft vindt plaats op 27 en 28 juni in Philadelphia • Paul Maurice blijft langer verbonden aan Winnipeg Jets. De coach, die in januari de taken van de ontslagen Claude Noel overnam, kreeg een nieuwe verbintenis voor de duur van vier seizoenen. Maurice noteerde met de Jets een record van 18­12­5 en won negen van zijn eerste elf duels • Joel Quenneville kreeg een boete van 25 duizend dollar voor het vertonen van ‘ongepast gedrag’. De coach greep in Game 1 tegen St. Louis Blues zijn eigen edele delen vast, om te laten zien dat hij het niet eens was met de beslissingen van het arbitrale kwartet • In Game 2 van diezelfde serie werd Brent Seabrook uit de wedstrijd gestuurd na een harde charge ten opzichte van David Backes.

Backes stond moeizaam op en werd onder begeleiding naar de kleedkamer gebracht.

Seabrook moet drie wedstrijden toekijken • Philadelphia Flyers legde twee verdedigers vast. Andrew McDonald tekende een zesjarige nieuwe verbintenis ter waarde van 30 miljoen dollar en Shayne Gostisbehere tekende een entry level contract. Gostisbehere werd in de derde ronde van de draft van 2012 gekozen door de Flyers •

We hebben er in dit ma­

gazine al eerder aandacht aan besteed, maar deze week is het officieel: Chicago’s Wrigley Field bestaat honderd jaar.

Weeghman Park, zoals het stadion toen nog heette, werd op 23 april 1914 geopend met een wedstrijd tussen de Chicago Federals en de Kansas City Packers. Honderd jaar later hebben de Cubs en de Arizona Diamondbacks de eer • Toptalent George Springer maakte deze week zijn debuut bij de Houston Astros. Springer, een five­tool player die samen met Byron Buxton als een van de grootste talenten in de Minor Leagues werd gezien, sloeg zijn eerste honkslag tegen Kansas City. Homeruns sloeg Springer ten tijde van de deadline voor dit nummer nog niet • De Los Angeles Dodgers staan al eerste in de NL West en worden binnenkort nog sterker. De geblesseerde Clayton Kershaw gooide een gesimuleerde wedstrijd en hield daar geen problemen aan over. De volgende stap voor Kershaw is om een wedstrijd te gooien voor een van de Minor League­teams van de Dodgers. Daarna lonkt een terugkeer in Dodger Stadium • Slecht nieuws voor de Yankees. Ivan Nova scheurde een pees in zijn elleboog en belandde op de Disabled List. Helemaal duidelijk is het nog niet, maar Nova zou zomaar de volgende Tommy John­ patiënt kunnen zijn • Na Jim Johnson is ook José Valverde zijn baantje als closer kwijt. De Mets wezen Kyle Farnsworth aan als nieuwe closer. Toronto verwachtte ondertussen closer Casey Janssen terug van de DL, maar die heeft een terugslag in zijn herstel en laat iets langer op zich wachten •

Hamilton, als

middelbare scho­lier nog uitblinker in honk­bal, basketbal en football, wordt al zijn leven lang geroemd om zijn snelheid. Mississippi State besloot hem een beurs aan te bieden als wide recei­ver, maar daar ging hij niet op in. Dat was een beslissing die goed uitpakte, want in 2009 werd hij door de Cincin­nati Reds als korte stop al in de tweede ronde geselecteerd in de draft. De draft van dat jaar was goed gevuld overigens, want ook Stephen Strasburg, Zack Wheeler, Mike Minor, Shelby Miller, Mike Trout, Paul Goldschmidt, Matt Carpenter en Jason Kipnis werden in de eerste rondes geselecteerd.

In scoutingsrapporten werd Hamilton als volgt omschreven: “Speed demon with top­ of­the­order and up­the­middle impact

zijn huidige kwaliteit, het tweede zijn potentieel voor de toekomst):

• Hitting for average: 40/70 • Hitting for power: 20/30 • Arm strength: 40/50 potential.” Een • Fielding: 30/40 supersnelle speler die hoog in de • Speed: 80/80 lineup kan slaan en bovendien potentie heeft om in het hart van het veld (middle at Hamilton ontzettend snel is, liet hij infield of center field) te spelen. Andere in de Minor League al in 2012 zien. In 132 omschrijvingen: “Erg dun en niet al te wedstrijden stal hij 155 honken en sterk. Weinig ruimte voor verbetering op daarmee verbrak hij het Minor League dat gebied, maar zijn lichaam past bij zijn record van Vince Coleman (145). speltype.”

D

“Heeft moeite met breaking pitches en moet beter leren stoten. Met zijn snelheid zal hij altijd wat extra honkslagen pakken en dat moet zijn slaggemiddelde helpen.

Homeruns maken geen onderdeel uit van zijn spel en hij heeft niet de capaciteiten om als korte stop te slagen, ondanks de geweldige range die hij vanwege zijn snelheid wel heeft.”

Eerste indruk

Uit de scoutingsrapporten bleek al dat hij verdedigend niet sterk genoeg was om als korte stop de MLB te halen. De concurrentiestrijd met de juist verdedigend uitstekende Nederlander Didi Gregorius heeft hem daarbij waarschijnlijk niet geholpen. Al snel besloten de Reds hem naar het outfield te verplaatsen, waar hij dankzij zijn snelheid erg veel ballen weg Scouts beoordelen de vijf belangrijkste kan pakken, maar het nog maar de vraag is kwaliteiten (five tools) van een speler altijd of zijn arm sterk genoeg is om uiteindelijk op de 20­80 schaal, waarbij 20 erg matig is de center field positie te behouden. en 80 exceptioneel goed. Billy Hamilton kreeg van scouts de volgende beoordelin­ n september 2013 mocht hij voor de gen (het eerste getal was op dat moment Reds, op dat moment nog volop in de

I

playoffrace, debuteren in de Major League.

Hij deed dat als pinch­runner en kreeg de taak om met zijn eerste actie bij een 0­0 stand in de wedstrijd tegen de rivaliserende St. Louis Cardinals een honk te stelen. Catcher van dienst bij de Cardinals was niemand minder dan Yadier Molina, de man die over zijn loopbaan maar liefst 45 procent van de steelpogingen verijdelt. Voor de duidelijkheid: 30 procent van de honklopers uitgooien wordt al als erg goed beschouwd.

Het was de matchup tussen de meest

succesvolle honkendief uit de geschiedenis van de Minor Leagues en de catcher met de sterkste arm uit de MLB. Een matchup waar we de komende jaren zeer waarschijnlijk nog veel vaker van kunnen smullen, want beide teams spelen per seizoen gemiddeld 18 onderlinge duels. Het eerste duel werd gewonnen door Hamilton, die bij zijn debuut gelijk zijn eerste honk stal en vervolgens op een honkslag van Todd Frazier het enige punt van de wedstrijd zou scoren. Direct had Hamilton een grote impact op het spel van de Reds en dat zou de rest van het seizoen zo blijven.

In zijn eerste negentien slagbeurten sloeg Hamilton zeven honkslagen (.368) en hij stal bovendien dertien honken in de maand september. De eerste catcher die kan zeggen dat hij Hamilton uitgooide bij een poging tot stelen is Mets catcher Juan Centeno. Zijn eerste gestolen honk (het tweede honk zelf) kreeg Hamilton na de wedstrijd overigens mee en gaf hij later aan zijn moeder.

De op dat moment 22­jarige snelheids­

duivel maakte dus een erg sterke indruk in zijn ‘first cup of coffee’ in de Majors. Zo goed zelfs dat de Reds zonder er al te lang over na te denken center fielder en leadoff hitter Shin­Soo Choo als free agent de deur uit lieten lopen en Hamilton in 2014 benoem­ den tot vaste midvelder en eerste slagman.

Verwachtingen

Deze keuze betekent dat de Reds ontzettend veel verwachten van hun rookie

Het gestolen honk is de

laatste jaren een steeds kleiner onderdeel van het spelletje geworden. Het is een logisch gevolg van de groei in het aantal homeruns. Er wordt meer aandacht gevestigd op een speler die veertig homeruns kan slaan dan op een speler die vijftig honken kan stelen. In de laatste vijftien seizoenen was José Reyes de speler met de meeste gestolen honken in één seizoen. Hij stal er in 2007 maar liefst 78, maar staat daarmee slechts op de 67ste plaats in de lijst met meeste gestolen honken in een seizoen.

Ichiro Suzuki is de actieve speler met de meeste gestolen honken in zijn loopbaan.

Hij stal er 473 en staat daarmee slechts op de 43ste plaats op de ranglijst met de meeste gestolen honken aller tijden. Rickey Henderson is met 1406 gestolen honken de snelste en beste honkensteler aller tijden. Ook het record voor een enkel seizoen staat met 130 op zijn naam, hoewel Hugh Nicol er in 1887 138 gestolen schijnt te hebben.

Dit zijn de vijf meest succesvolle honkendieven in 1 Rickey Henderson 2 Lou Brock 3 Billy Hamilton 4 Ty Cobb 5 Tim Raines

de geschiedenis: 1406 938 914 897 808

outfielder. Die verwachtingen werden alleen maar groter toen hij in Spring Training .318 sloeg met zes gestolen honken en misschien nog wel belangrijker: een on­base percentage (OBP) van .444.

Met zo'n hoog percentage zou hij wel eens een ongekend hoog aantal honken kunnen stelen, maar is dat een percentage dat hij ook in het reguliere seizoen vol kan houden? Die kans is klein.

Laten we de projections er eens bij

De oplettende lezer (zie kadertje

links) is het waarschijnlijk opgevallen dat niemand minder dan Billy Hamilton met 914 gestolen honken op de derde plek van de ranglijst met meeste gestolen honken aller tijden staat.

Dat is gek, want de Billy Hamilton die nu bij de Reds speelt, heeft er pas 17.

Dit was dan ook William Robert 'Sliding Billy' Hamilton, die tussen 1888 en 1901 voor de Kansas City Cowboys, de Philadelphia Phillies en de Boston Beaneaters uitkwam. De Hall of Famer werd twee keer batting champion, was vijf maal league leader in gestolen honken en is houder van het record voor meeste gescoorde runs in een seizoen met 198. Alleen Babe Ruth kwam in 1921 in de buurt met 177.

Hamilton was niet bepaald verlegen en

bescheiden: “Ik was en zal altijd de beste honkensteler zijn. In meerdere seizoenen stal ik meer dan honderd honken en niemand zal ooit zo goed stelen als ik.”

Zou de nieuwe Billy Hamilton ook 900+ honken kunnen stelen? De snelheid heeft hij er zeker voor!

pakken. Twee bekende en vaak zeer accurate projectiewebsites zijn ZiPS en Steamer. Steamer ziet zijn slaggemiddelde ver wegzakken naar .246 en zijn OBP zou daardoor slechts .301 worden. ZiPS schat Hamilton iets hoger in met een slaggemiddelde van .264 en een OBP van .319. Dat verschil in on­base percentage leidt opvallend genoeg slechts tot een verschil van één gestolen honk (Steamer 68, ZiPS 69).

Dat Hamilton honken gaat stelen, is een zekerheid, maar – zoals een oud honkbalgezegde klinkt – het eerste honk kun je niet stelen. Hamilton zal honkslagen moeten slaan en vier wijd moeten pakken om op het honk te komen. En op basis van zijn scoutingsrapport en de projecties voor 2014 mogen we niet verwachten dat hij hierin uit zal blinken. Dat de Reds hem vanwege zijn snelheid toch als eerste slagman in de lineup zetten is niet verwonderlijk, maar is het wel de juiste keuze?

De belangrijkste kwaliteit voor een lead­off slagman is toch het eerste honk bereiken. De rallies en het scoren van punten moet bij hem beginnen. Dan is het toch vervelend om te zien dat hij in zijn eerste drie weken als eerste slagman een OBP van slechts .220 heeft. Dat staat in schril contrast tot het on­ base percentage dat zijn voorganger Choo in 2013 bij elkaar speelde: .423.

Snelheid blijft

Het is ook al zo'n bekend honkbalcliché: speed never slumps. Snelle spelers zullen nooit helemaal uit vorm raken, maar is dat wel zo? Billy Hamilton laat in de eerste

weken zien dat dit niet helemaal het geval is.

Hamilton heeft een slaggmiddelde van onder de 'Mendoza line' (.200) en lijkt erg veel moeite hebben met offspeed pitches, zoals de curveball, de slider en de changeup. Dat leidde ertoe dat hij al elf keer met drie slag naar de kant is gestuurd (21,6% van zijn slagbeurten). Daar tegenover staan slechts drie vrije lopen.

Nu kun je ook met een hoog strikeout足

percentage succes hebben, maar ook op de ballen die Hamilton wel het spel in brengt, scoort hij niet goed. Zijn BABIP (batting average on balls in play) is slechts .222 en dat is voor zo'n snelle slagman opvallend laag. Over het algemeen is het namelijk zo dat snelle honklopers over een relatief hoog BABIP beschikken, omdat zij net iets meer grondballen met hun snelheid om kunnen turnen tot bijvoorbeeld infield hits.

Het probleem van Hamilton is tot nu toe, naast zijn strikeouts, het feit dat hij 46,7 procent van zijn geslagen ballen de lucht in slaat. Aangezien hij weinig tot geen potentie heeft om de bal over de hekken te slaan, zijn dat bijna automatische nullen. In zijn korte debuutseizoen van 2013 lag dat percentage aanzienlijk lager. Toen ging slechts 14,3 procent van zijn geslagen ballen de lucht in en sloeg hij 50 procent van zijn ballen naar de grond. Zo lijkt het erop dat zijn zwaktes aan slag Hamilton's sterkste punt in de weg zitten.

Door alle hoge ballen kan hij niet laten zien hoe nuttig zijn snelheid voor de Reds kan zijn.

Aanpassen

De komende weken moeten aantonen of Hamilton de aanpassing op het hoogste niveau kan maken. Wellicht zou het helpen als hij daarbij door manager Bryan Price op een positie lager in de lineup, met wat minder druk op de ketel, wordt geposteerd. Lukt dit niet, dan bestaat de kans dat de Reds hem nog iets langer zullen laten rijpen in de Minors. De kans dat hij echter vrij lang de tijd krijgt om zich aan te passen, lijkt groot. Er is niet echt een speler die hem zou kunnen vervangen als vaste midvelder.

Hoe graag wij Nederlanders het ook zouden zien gebeuren, Roger Bernadina is op dit

moment niet de man die Hamilton op da­ gelijkse basis kan vervangen in het center field van de Reds. Hamilton behoudt dus voorlopig het volste vertrouwen van zijn manager en we mogen er vanuit gaan dat er snel verbetering zichtbaar wordt. Waar zijn BABIP vanwege eerder genoemde redenen nu .220 is, lagen de projecties dichterbij de .320. We mogen dus wel betere prestaties verwachten.

We hebben hier en daar al een

voorproefje gezien van hoe een goede Hamilton het spel op spectaculaire wijze kan beïnvloeden. Op 9 april sloeg hij een honkslag, stal hij het tweede honk (Yadier Molina besloot niet eens een poging te wagen om hem uit te gooien) en schoof hij op naar het derde honk op een vangbal in het rechtsveld. Jay Bruce, de volgende slagman, sloeg een pop­up. Hij wist het direct, geen nuttige slagbeurt, geen RBI, maar toen gebeurde er iets geks. Hamilton besloot op zijn honk te blijven totdat de rechtsvelder Jon Jay de bal net achter tweede honkman Wong wegpakte. Zou het echt? Hij snelde zich richting de thuisplaat, Jay gooide zo hard als hij kon, maar....

Hamilton scoorde op een pop­up van nog geen vijftien meter buiten het infield.

Het was zonder meer een van de meest enerverende acties van het seizoen en als Hamilton zich kan handhaven op Major League­ niveau zullen we nog veel meer van deze spec­ taculaire snelheids­ duivel zien! •

Brute kracht

Er is in de Major League op dit moment

niemand die de bal zo godsgruwelijk hard weg kan slaan als Marlins outfielder Giancarlo Stanton. Stanton is hot! Hij slaat ruim boven de .300 en voert de ranglijst voor meeste homeruns aan. Waar andere spelers nog wel eens de zogenaamde 'wall scrapers' (ballen die maar net over het hek vallen) slaan, lanceert Stanton heuse moonshots.

In de ranglijst van de verste homeruns van dit seizoen staan Justin Upton en Carlos Gomez op de tweede en vierde plaats.

Giancarlo Stanton, die dit seizoen al zes homeruns sloeg, vult met de helft van zijn homeruns de rest van de top‐5. Hij staat op plek 1 met 484 feet (147,5m), op plek 3 met 469 feet (143m)en op plek 5 met 457 feet (139m). Ook op basis van gemiddelde afstand staat hij bovenaan met 439 feet (133m).

In onze MLB preview een aantal weken

geleden, zei ik dat Stanton het record voor de verste homerun ooit zou gaan verbreken dit jaar. Dat record staat op naam van Mickey Mantle met een homerun die uit Tiger Stadium vloog en over de straat erachter landde in Brooks Lumberyard. Geschatte afstand: 195 meter (643 feet). Later besloot de Hall of Fame overigens dat dit niet helemaal accuraat was en dat Babe Ruth de langste homerun sloeg – 175 meter, eveneens in Detroit.

175 meter is misschien iets te veel van het goede, maar kijk niet vreemd op als Stanton aan het eind van het seizoen league leader in homeruns is en de top 5 in verste homeruns in zijn eentje vult. Wat een beest! ∙

Seb Visser.

NAAM: José D. Fernández GEBOREN: 31 juli 1992 (Santa Clara, Cuba) GOOIT: Rechts SLAAT: Rechts BURGERLIJKE STAAT: Ongehuwd POSITIE: Startende werper TEAM: Miami Marlins HIGH SCHOOL: Braulio Alonso High School in Tampa, Florida DRAFT: Als 14de in de eerste ronde in 2011 gekozen door de Miami Marlins DRAFT CLASS: 1. Gerrit Cole, 3.

Trevor Bauer, 4. Dylan Bundy, 6.

Anthony Rendon, 7. Archie Bradley, 8.

Francisco Lindor, 9. Javier Baez, 11.

George Springer, 18. Sonny Gray CONTRACT: In 2014 bij de Miami Marlins bijgetekend voor $500.000.

TOTAAL VERDIEND: ca 2,6 miljoen dollar, inclusief twee miljoen tekengeld PRESTATIES: Marlins Minor League Pitcher of the Year in 2012, Rookie of the Year 2013, All Star Game 2013, no­hitter in zijn laatste jaar op high school CAREER STATS: 14­7, 32 starts, 196.1 innings, 2.25 verdiende puntengemid­ delde, 220 keer drie slag, 4.9 WAR. STERKE PUNTEN: Sinds zijn debuut bij Marlins heeft Fernández laten zien waarom de Marlins hem van Single A naar de Majors promoveerden. Zijn controle over al zijn pitches is subliem.

Hij heeft twee geweldige pitches, zijn fastball en curve (The Defector). Deze twee pitches gooit hij in alle counts.

ZWAKKE PUNTEN: Om dat hij nog zo jong is, verliest hij soms zijn concentratie en nemen zijn emoties de overhand. Hebben we het bijvoorbeeld tegen de Atlanta Braves gezien. Als hij veel mensen drie slag geeft, betekent dit dat hij vaak niet diep in de wedstrijd zal gaan en dus minder kans hebben op een overwinning.

HALL OF FAME: Als José deze vorm voor jaren kan vasthouden en tegelijker­ tijd zichzelf verbeteren, dan hebben we

te maken met één van de beste werpers in de MLB. En zal hij zeker in aanmer­ king komen voor de Hall of Fame.

OVER HEMZELF: "Ik was nerveus toen er op me geschoten werd. Ik word niet nerveus van David Wright." Fernán­ dez kort voor zijn Major League debuut tegen de New York Mets op 7 april 2013.

"Ik zette de eerste twee stappen en dacht – man, ik moet rennen! Na drie stappen zei ik: waar ben ik mee bezig? Ik ben niet meer op high school. Rennen! Ik moet de sport veel meer respecteren dan ik op dat moment deed." José na zijn laatste slagbeurt van afgelopen seizoen, waarin hij een homerun sloeg.

OVER HEM: “Mijn kleine jongen is nu een man. Hij zal altijd klein blijven voor mij, maar ik kan mijn armen niet eens meer om hem heen slaan, zo groot is hij.'

José’s abuela (oma) over haar kleinzoon, voordat ze weer met elkaar herenigd werden vorig jaar. Fernández verliet in 2008 Cuba en sindsdien hadden ze elkaar niet meer gezien. Zijn oma heeft hem geleerd hoe een honkbal te vangen.

SPORTAM OVER JOSE: José is een speler die iedereen die van honkbal houdt, moet zien als hij op de heuvel staat en zelfs als hij aan slag is. Het is een genot om hem te zien pitchen. Zijn uitstraling op de heuvel is imposant. Zijn fastball behoort met een gemiddelde snelheid van 94,8 MPH tot de snelste in de MLB. Zijn curveball bijgenaamd "The Defector" is nasty, omdat hij veel beweegt. Dit seizoen (4 starts) verzamelde José ongeveer 12,6 keer drie slag per negen innings. Dit is aanzienlijk beter dan de 9,75 van vorig seizoen. Het wordt interessant om te zien of José Fernández ook in zijn tweede seizoen kan laten zien wat hij vorig seizoen deed. José maakte al zoveel mee in zijn jonge leven en hiervan wordt hij mentaal sterker en sterker.

EINDCIJFER:

8

2 6 april 2012. Het is een datum die de Bobcats­fan zover mogelijk wegstopt in de

als de Charlotte Bobcats. Een van de redenen waarom ze van de entree in de uiterste hoeken van zijn geheugen. In een NBA tot het huidige seizoen alleen de Minnesota Timberwolves als slechtste door een lockout ingekort seizoen van 66 team in de league voor zich moesten duels wint Charlotte maar liefst zeven duels. Teameigenaar Michael Jordan ziet dulden – overigens met een minimaal verschil van zes verloren duels. Waarbij zijn ploeg het seizoen afsluiten met een aangetekend moet worden dat de Timber­ haast symbolische 23 nederlagen op rij.

Op die bewuste avond in april schreven de wolves in een ijzersterke Western Confe­ rence zitten, terwijl de Bobcats acteren in Charlotte Bobcats geschiedenis door het één van de zwakste Eastern Conferences aloude verliesrecord van de Philadelphia in de geschiedenis van de NBA. 76ers – 11 procent winstpercentage in 1973 (!) – met 0,4 procent te verbreken. e eerste twee jaar werden met Emeka Geen ploeg zo slecht als de Bobcats.

Okafor en Raymond Felton nog best goede spelers gekozen. Spelers die helaas voor de Draftlosers Bobcats nooit hun verwachte potentieel Er zijn maar weinig teams die zo’n slechte, haalden (hoewel Felton wel deel uitmaak­ en ongelukkige, draftgeschiedenis hebben te van het team dat in 2010 als enige de playoffs haalde). In 2006 begon de ellende met een derde keuze die aan Adam Morri­ son werd besteed, terwijl spelers als Brandon Roy en Rudy Gay nog op het Big Board stonden. In 2007 werd de achtste keuze ge­ bruikt om Jason Richard­ son naar Charlotte te halen, terwijl de Bobcats Joakim Noah zo voor het oprapen hadden.

Een jaar later werd D.J. Augustin hoger ingeschaald dan Brook Lopez en het jaar daarna liet de club Jrue Holiday en Ty Lawson lopen voor Gerald Henderson.

Kemba Walker was ver­ volgens een prima pick op plaats negen.

D

De grootste draftnederlaag werd geleden

maar ook in de jaren daarvoor al. in 2012. De Bobcats hadden met het historische slechte seizoen een 25 procent Felton was in 2005 kans op de eerste pick, maar de ploeg viel de vijfde pick maar terug (karma?) naar de tweede plaats. Het met een vierde of derde pick had de ploeg team dat op plaats één eindigde? De New Deron Williams of Chris Paul gehad. Een Orleans Hornets. Een curieuze speling van jaar later werd met Morrison de slechtste het lot zorgde ervoor dat toekomstig MVP keus ooit gemaakt, maar met een tweede pick had LaMarcus Aldridge nu in Anthony Davis niet in Charlotte kwam te Charlotte gespeeld. In 2008 ging Charlotte spelen, maar in de vanuit Charlotte naar niet voor de draft, speelde hard en kreeg New Orleans verhuisde Hornets. Om het alsnog een negende pick. Misschien leed te vergroten kozen de Bobcats hadden ze toen juist wel moeten tanken, vervolgens tot veler verrassing Michael Kidd­Gilchrist als tweede. Hiermee lieten want dan hadden Russell Westbrook of Kevin Love (de nummers vier en vijf dat ze bovenal Damian Lillard, nu al een All­ jaar) nu het shirt van de Bobcats gedragen.

Star, lopen. Maar ook Bradley Beal en Dion Waiters lijken veel meer potentie te hebben dan MKG.

Aan de andere kant waren het niet alleen slechte beslissingen die de Bobcats parten speelden. Het geluk ontbrak ook voor de ploeg uit Charlotte. In 2012 dus het ergst,

Jordan’s introspectie

In zijn loopbaan als speler stond Michael Jeffrey Jordan te boek als een winnaar.

Een dodelijke blik in zijn ogen en iedereen

verslindend die op zijn weg kwam naar succes. Maar goede paarden zijn niet per definitie goede ruiters. Dat bleek ook in het geval van Air. De grootste basketballer aller tijden toonde zich een van de slechtste managers/eigenaars aller tijden.

Als je de prestaties van de Bobcats bekijkt vanaf het moment dat Michael Jordan de eigenaar werd in 2010, zijn ze het slechtste team in de league. In drie seizoenen wonnen ze slechts 62 wedstrijden.

“Het grootste probleem voor hem is

denk ik dat hij geen mensen om zich heen heeft waar hij naar luistert”, analyseerde Charles Barkley, ooit een rivaal, nu analyticus en vriend van MJ. “Als je beroemd bent en salarissen betaalt, zijn mensen het niet snel oneens met je. Je zorgt voor hun inkomen. Ze willen

rondvliegen in je privévliegtuig, dus ze hebben nooit kritiek. Ik denk dat Michael te weinig mensen om zich heen heeft die het oneens zijn met hem.”

Enter Rich Cho. Het belang van een

goede general manager is algemeen bekend in de NBA. En Rich Cho is een van de beste in de league. Ook dat is algemeen bekend. Na zoveel jaren gegoochel met goede draftkeuzes was het Jordan eindelijk duidelijk geworden dat hij misschien niet zo’n goede GM was als hij zou willen. In 2011, een jaar na zijn overname van de club, haalde hij Cho binnen. Een geniale zet, die de structuur en de koers van de club op de lange termijn ten goede kan, of gaat, veranderen. Cho was het ‘brein’ achter de opbouw van de Oklahoma City Thunder. In drie achtereenvolgende drafts

kozen de Thunder Durant, Westbrook en Harden.

“Het is altijd een discussie, zoek je

versterking in free agency of ga je via de draft”, stelde Fred Whitfield, teampre­ oewel Durant ook een pick was op de sident van de Cats. “Met Jefferson tweede plek, was het overduidelijk dat de konden we direct winnen en dat zou de draft van 2012 slechts één echte franchise­ zakelijke kant van de club helpen.” Iets speler had: Davis. Natuurlijk was het voor wat ook gebeurde in de vorm van meer Cho en de Bobcats een stuk makkelijker verkochte seizoenskaarten en interesse geweest als ze meteen Anthony Davis van sponsors die liever een middenmoter zien die meer dan de helft van zijn wedstrijden wint, dan een club die wordt geassocieerd met verliezen. an de drie picks van Charlotte waren er twee

H

V

DE 2014 DRAFT

afkomstig uit Portland en Detroit. Door het onverwachts goede seizoen van de Trail Blazers, zit Charlotte nu met een hoge pick waar het vrij weinig mee kan, de 24ste dus. De eigen pick werd in een trade voor de, inmiddels weer vertrokken, Tyrus Thomas aan de Bulls gegeven en was dit jaar top‐10 beschermd. Aangezien de Bobcats in de playoffs zitten, krijgt Chicago die pick. Dat blijkt nu de zestiende pick te zijn. De laatste pick kwam van de Pistons. Die was echter top acht beschermd. Detroit eindigde dit seizoen met het op zeven na slechtste resultaat in de NBA en de kans dat de Pistons uit de top‐8 vallen is ongeveer zeventien procent. De NBA Draft Lottery wordt op 30 mei gehouden. hadden kunnen toevoegen aan het roster.

Helaas voor de Bobcats bracht Cho niet hetzelfde geluk als dat hij deed voor de Thunder. De reactie van Cho na afloop van de loterij was veelzeggend. Niet zozeer dor wat hij zei, maar zijn lichaamstaal sprak boekdelen. Op dat moment wist hij al dat opbouwen via de draft een lastig verhaal zou worden, gezien de slechte draft van 2013.

Jarenlang veel verliezen is voor geen

enkele club goed, de Bobcats verloren in 2011 en 2012 tientallen miljoenen dollars.

Dus kozen Cho & co voor een andere weg: het aantrekken van een ervaren free­agent in Big Al Jefferson met als doel direct win­ nen. Niet geheel kritiekloos, aangezien de draft van 2014 de sterkste is sinds de ‘James­ Melo­Wade­Bosh’­draft in 2003. In princi­ pe hadden de Cats recht op drie keuzes, maar eindigen uiteindelijk waarschijnlijk slechts met één, de 24ste (zie kader voor uitleg over de draftpicks van de Bobcats).

Big Al & The Gang

Na twee van de meest waardeloze seizoenen in de geschiedenis van de NBA, Charlotte won slechts 28 wedstrijden en verloor er 120 (!), verkeren de Cats in een unieke positie. Noem het de invloed van Cho, geef credits aan het inzicht in zijn eigen persoontje van Jordan, of beiden. Met de draft heeft Charlotte niet de franchise­ speler gekregen waar het op hoopte, maar in Kemba Walker wel een sterke guard met een hoog plafond. Aan Michael Kidd­Gilchrist hebben de Bobcats aanvallend (nog) niets, maar verdedigend is hij nu al één van de betere spelers in de league. Belangrijk was dit seizoen de komst van Jefferson. Big Al, pas 29 jaar, speelt het beste basketbal uit zijn loopbaan en nam de Bobcats op sleeptouw naar een knap winstrecord van 43 zeges om 39 nederlagen.

Slechts één overwinning van het clubrecord van 44 overwinningen, dat dateert uit 2010, toen de Bobcats voor het eerst en laatst de playoffs haalden.

Het grootste verschil was echter

het aanstellen van coach Steve Clifford. Zijn impact, voornamelijk op het verdedigende vlak, zorgde ervoor dat de Bobcats 22

wedstrijden meer wonnen dan het jaar ervoor. “Hij riep me bij zich in zijn kantoor en liet me zien waar ik verdedigend goed speelde en waar niet”, legde Kemba Walker uit. “Hij zei me dat ik een veel betere verdediger kon zijn als ik dat wilde en dat ik er nu lang niet alles uithaalde wat mogelijk was. Hij heeft me uitgedaagd. Hij heeft mij en ons als team verrast. Hij heeft ons gemotiveerd.” Het resultaat van de aanpak van de 52­jarige Clifford is duidelijk zichtbaar. De verdediging van de Bobcats eindigde dit seizoen als op twee na beste in de Eastern Conference, slechts achter verdedigende grootmachten Indiana en Chicago, en zesde in de NBA.

Een terugkeer in de playoffs is de prijs.

Een prijs met een zuur randje wellicht, aangezien de tegenstander in die playoffs regerend kampioen Miami Heat is. De enige playoffserie die de Bobcats tot nu toe speelden, eindigde in 2010 in een 4­0 deceptie. Tegen de Heat is de kans klein dat er een eerste playoffoverwinning wordt gevierd in huize Jordan. In het reguliere seizoen werd vier keer verloren, weliswaar eenmaal in overtime en eenmaal met één punt verschil. De realiteit is echter dat Miami in de playoffs een totaal ander team wordt in vergelijking met het reguliere seizoen.

De Bobcats hoeven echter niet wakker te liggen van een snelle uitschakeling. De toekomst ziet er namelijk rooskleurig uit.

De Hornets keren, na een afwezigheid van precies tien jaar, weer terug in Charlotte.

De coach wordt voor het eerst in drie seizoenen niet ontslagen en na de playoffs wacht een interessant offseason voor de Bobcats, ehhh, Hornets, waarin verder gaat worden gesleuteld aan een team dat draait op een solide verdediging en de offensieve krachten van Big Al & Kemba. •

Scheidsrechters in de eredivisie zijn tegenwoordig niet te benijden.

Ze moeten in een oogwenk beslissingen nemen en wanneer ze ernaast zitten, wordt ze dat met behulp van televisiebeelden onder de neus gewreven. De kijkers zijn pas tevreden wanneer ze horen: “Ja, dat heb ik verkeerd gezien.” De scheids moet door het stof.

Niet iedereen is daartoe bereid. Lees maar eens de autobiografie van Doug Harvey , een zeer goede Amerikaanse umpire. Hij heeft maar liefst 4673 Major League­wedstrijden op zijn naam staan. Hoewel hij al in 1992 om medische redenen afscheid nam, verschijnt zijn ‘They Called Me God’ pas nu, in 2014.

Leuk, denk je bij het lezen van de titel.

Een scheidsrechter met humor en zelfspot. Maar al gauw blijkt dat Harvey wel heel erg zelfingenomen is. Hij beweert al op de eerste bladzijde in alle ernst dat hij nooit op een foute beslissing te betrappen is geweest. “I do not believe I ever made a wrong call”.

Dat belooft wat.

De nieuwste trend bij honkbalboeken is dat er uitgebreid wordt ingegaan op de moeilijke jeugd van de hoofdpersoon.

Ook Doug heeft het niet makkelijk gehad. Door een huwelijk en vaderschap op zeer jonge leeftijd raakt hij in grote financiële problemen. Hij moet meerdere banen tegelijk nemen om rond te kunnen komen. Het kost hem zijn huwelijk. Hij kan weliswaar goed basketballen, maar zijn echte talent ligt bij het leiden van baseballwedstrijden. Na een korte carrière in de Minors debuteert hij in 1962 in de National League.

Hij is de enige umpire die elke avond een boek leest: het

spelregelboek. Hij kent de inhoud uit zijn hoofd en dat leidt tot

Titel THEY CALLED ME GOD Auteurs: DOUG HARVEY & PETER GOLENBOCK Bestellen BOL.COM

situaties op het veld waarover hij de lezer graag vertelt.

Een manager die wil protesteren, komt van een koude kermis thuis.

Harvey vertelt hem hoe het zit en met gebogen hoofd loopt de skipper terug naar de dugout: God heeft gesproken. Spelers hebben niets in te brengen, ze moeten respect tonen en wee degene die dat niet doet. Collega­scheidsrechters, coaches, spelers en honkbal­ autoriteiten, ze worden allemaal onder de loep genomen. Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Uiteraard hebben grote sterren als Sandy Koufax en Willy Mays een enorme bewondering voor Doug.

Wie een conflict met hem had, krijgt na meer dan twintig jaar opnieuw de wind van voren. Zo wordt dit egodocument een persoonlijke afrekening.

“Fuck with me and I'll fuck you.” De Nobel­ prijs voor literatuur zal hij niet winnen.

Toch zijn er ook interessante passages. Harvey geeft goede tips voor scheidsrechters, vooral wat het innemen van de beste positie bij verschillende spelsituaties betreft. Ook is zijn kruistocht tegen het gebruik van die smerige pruimtabak bij de jeugd te loven. Zelf kreeg hij er keelkanker van.

Doug is een jongen van de gestampte pot. Hij gebruikt de taal van de kleedkamer. “Fuck with me and I'll fuck you”, het boek staat vol met zulke uitdrukkingen. De Nobelprijs voor literatuur zal hij niet winnen.

Waarom verschijnt zo'n bookselfie 22 jaar na zijn pensionering?

Om financiële redenen? Doug Harvey is nu in de tachtig en kwakkelt met zijn gezondheid. Wellicht heeft hij het geld nodig voor zijn medische zorg die in Amerika erg duur is, zelfs voor iemand die denkt dat hij God is.

TEKST KEES WIJDEKOP

Droom

De tijd stil zetten. Het moment bevriezen om nooit meer te verlaten. Die magie

wilde ik afgelopen week graag toepassen op het moment dat ik op het veld van AT&T Park in San Francisco stond, enkele meters verwijderd van de spelers van de Giants. Het riep een gevoel op waarvan ik niet meer wist dat ik het in mij had.

Dat van een kind in een snoepwinkel.

Acht maanden eerder stond ik ook op een veld. In de Amsterdam Arena, twee uur voor de aftrap van een wedstrijd van Ajax. Vanwege mijn werk als voetbalcommentator probeer ik vaak, meestal met een collega van FOX, de trainers op te zoeken om het publiek in onze avonduitzending goed te informeren over onder meer de opstellingen. Het gesprekje is soort van noodzakelijk kwaad, het liefste zit ik namelijk in de perskamer mijn laatste voorbereidingen op te schrijven.

Die dag vertelde de voorlichter van Ajax mij dat het per direct niet meer de bedoeling was om de trainer en spelers voor een duel 'voor de voeten' te lopen.

Wij werden geacht achter een koord plaats te nemen en vanaf daar via gebaren duidelijk te maken met wie we vooraf nog wilden praten, ook als dat zou gaan om de trainer van de tegenpartij. Dit op verzoek van onder meer de technische staf van Ajax, andere clubs zouden spoedig volgen. Dat laatste is onwaar gebleken in de rest van het seizoen. Het is wel de laatste keer geweest dat ik bij Ajax vooraf richting de grasmat ben gegaan. Smeken is niet aan mij besteed. Dan maar geen laatste info.

Anderhalf uur voor de Ajax‐Feyenoord van de MLB, San Francisco Giants tegen LA Dodgers, kwam Hensley Meulens op mij af lopen. De hitting coach van de Giants had geregeld dat ik vooraf bij de thuisplaat kon komen en vertelde mij ontspannen wat de bedoeling was die avond. Hij praatte vol passie over wat spelplan was. Ondertussen schudde LA‐pitcher Kenley Jansen ons de hand en loerde Brian Wilson naar mijn vrouw. De overloper. Hier en daar interviewden diverse journalisten nog wat spelers en was iedereen uitermate ontspannen. Het was de normaalste zaak van de wereld. Een wereld die Meulens mij liet zien en daarvoor ben ik hem zeer dankbaar.

Diep in mij schuilt nog altijd de hoop dat de voetbalwereld ooit de Amerikaanse

kant op zal gaan. Heel voorzichtig zijn er soms veranderingen, zien we al documentaires achter deuren die een paar jaar terug nog potdicht zaten. Zou het dan toch kunnen? Of dat net als bij het honkbal in Amerika de fans met elkaar genieten van de sport, zonder problemen en geweld. In Amerika droomde ik van zo'n toekomst, van een dergelijk sportklimaat.

Toen zette ik met uitzicht op de Golden Gate Bridge de Nederlandse bekerfinale aan. Het leek alsof er rook uit mijn iPad kwam. ∙

Het is nog niet zolang geleden dat de NBA op zijn kop stond met geruchten over een mogelijk vertrek van Carmelo Anthony uit Denver. Hij kreeg op de trade deadline van 2010/2011 zijn zin: een verhuizing naar New York, een big market. Melo is niet alleen een uitstekend basketballer, hij is daarnaast ook een zakenman. Goed om te weten voor de teams die hem maar al te graag willen weghalen uit New York.

video getiteld ‘Stop Snitchin’, die de burgers van Baltimore waarschuw­ de voor geweld indien zij naar de politie stapten. Anthony mocht dan wel een vette basketballer zijn die met regelmaat op zijn eentje een zege in de wacht kon slepen, een sterke persoonlijkheid is hem altijd vreemd geweest.

Carmelo Anthony heeft geen sterk karakter, zo gaf voormalig Nuggets­ coach George Karl toe in de New York Times.

“Niemand stelt zijn en winnaars­ Winnaar zonder karakter basketball­IQ mentaliteit ter discussie. Carmelo beseft echter nog altijd niet dat elke Carmelo Anthony werd door de dag 100 procent inzet tonen nodig Nuggets als derde geselecteerd in de talentrijke draft van 2003. Voor is, zeker als je de beste speler van een team bent. Volledige focus, hem werden LeBron James en that’s bringing the total package.

Darko Milicic (FAIL!) gekozen.

Melo was meteen een hit in Denver. Carmelo heeft een sterke speler Hij was de op één na jongste speler naast zich nodig. Een speler die de brug vormt tussen Melo en de (na Kobe Bryant) die dertig coach, en hem en veertig punten scoorde in aan zijn mouw een wedstrijd en de op twee trekt als hij te na jongste die de grens van de egoïstisch duizend punten overschreed. wordt.”

De Nuggets haalden in zijn rookieseizoen meteen de it leidt ook playoffs. Anthony is dan ook tot proble­ een geboren winnaar. Bewijs: men aan de hij leidde Syracuse als defensieve freshman naar de NCAA­titel. kant van het terrein. Anthony r doken echter snel mag dan wel in staat zijn om elke problemen op voor Anthony naast wedstrijd probleemloos dertig het basketbalveld. Hij werd meermaals verdacht voor het bezit punten binnen te knallen, zijn van marihuana en verscheen in een rechtstreekse tegenstander kan dat

D

E

meestal ook. Melo is niet bepaald fan van verdedigen en is dan ook geen defensief wonder, ook al doet hij zijn best.

Slimme keuze?

De vraag rijst dus of een team met Carmelo Anthony als beste speler wel een kans maakt op een titel. Melo kwam in tien pogingen slechts twee keer verder dan de eerste ronde in de playoffs. In 2013 haalde hij met de Knicks de tweede ronde, in 2009 met de Nuggets de Conference Finals. Bovendien is zijn efficiëntie een stuk lager in het naseizoen: 41,7 tegen 45,5 procent in de reguliere competitie.

Het curriculum vitae van

Anthony staat vol met individuele prijzen.

Melo won in 2013 de scoring title met een gemiddelde van 28,7 punten. Hij is een zevenvoudig All­Star en maakte deel uit van zes All­NBA teams (twee keer second team, vier keer third team). Hij won al achttien keer Player of the Week en vijf keer Player of the Month. Bovendien staat hij te boek als de meest clutch speler in de NBA en opvolger daarin van Kobe Bryant.

Wat Melo ook doet (zijn contract in 2014 opzeggen of niet), hij moet een blunder zoals in 2006 vermijden. Anthony verlengde toen zijn contract bij de Nuggets met vijf jaar (met een opzegmogelijkheid na vier jaar), in tegenstelling tot LeBron James en Dwyane Wade die slechts voor drie jaar bijtekenden bij Cleveland en Miami.

Hij miste daardoor de summer sweepstakes van 2010 en moest een trade forceren tijdens het seizoen.

Carmelo Anthony moet

dus snel twee vragen beantwoorden: 1) Ga ik voor de zomer van 2014 of 2015?

2) Kies ik voor een titel of het geld? “Het komt neer op wat een speler zelf wil”, zegt een spelersagent aan ESPN. “Maar ik adviseer mijn stercliënten dat 2015 een betere zomer zal brengen voor vrije spelers die graag willen aansluiten bij een titelfavoriet.”

De grootste namen in free agency 2014 zijn voorlopig Pau Gasol, Paul Pierce, Luol Deng en eventueel Dirk Nowitzki. In 2015 spreek je over spelers als LeBron James, Dwyane Wade, Chris Bosh,

De Knickerbockers zijn optie

nummer één voor Carmelo Anthony.

De redenen om te blijven zijn simpel.

New York is dé big market bij uitstek en Madison Square Garden is fantastisch om in te spelen.

Bovendien haalden de Knicks legende Phil Jackson in huis om alle basketbalzaken te regelen.

Jackson is een kampioenenmaker en brengt hoop, ook bij Anthony. Zijn reputatie spreekt voor zich en Jackson kan wel eens voor de noodzakelijke aantrekkingskracht zorgen bij andere topspelers. De Knicks hebben nog een troef: geld. Ze kunnen Melo over de komende vijf jaar dertig miljoen dollar extra bieden (bird rights). Bovendien zou Anthony 23 miljoen dollar laten liggen als hij zijn contract dit jaar opzegt.

Maar Melo is een geboren

winnaar. Een titel winnen in New York is na dit catastrofale seizoen niet bepaald mogelijk op korte termijn. Daarvan kan pas sprake zijn in 2015. “Ik wil blijven maar ik wil ook winnen. Ik weet niet of ik nog een seizoen van verliezen aankan”, zei Anthony tijdens zijn exit interview vorige week. “Op dit moment in mijn loopbaan is een wederopbouwteam geen optie.” Ook opvallend: “Ik maak me nu niet druk om geld”, zei Melo, die zich behoorlijk beschaamd voelde om het missen van de playoffs.

Het team dat het verste staat in de zoek‐

tocht naar een NBA‐titel en waar Carmelo Anthony mits wat schuifwerk terecht zou kunnen, zijn de Houston Rockets. Dwight Howard en James Harden leidden de Rockets dit seizoen naar 54 zeges en plek vier in de Western Conference. Wat dit team vooral ontbreekt, is kwaliteit op de power forward. En laat dat nu net de positie zijn die Melo het beste ligt. De Rockets zijn bovendien een offensief georiënteerd team met een coach die houdt van een hoog tempo, ideaal voor een offensieve machine als Anthony. De Rockets hebben verder ook de mogelijkheden om een sign‐and‐ trade te zoeken met de Knicks. Draftkeuzes plus spelers als Chandler Parsons, Jeremy Lin, Omer Asik en Terrence Jones zouden hierbij goed van pas komen.

Financieel hebben de Rockets echter een

behoorlijk nadeel op de Knicks, althans in 2014 (in 2015 staan ze er veel beter voor).

Ze hebben namelijk vier grote contracten op de rol staan met Howard, Harden, Lin en Asik. Die laatste twee zullen zonder twijfel van de hand gedaan moeten worden. Daarnaast legt het aantrekken van Melo een hypotheek op contract‐ verlenging voor Parsons en een herstructurering van een team is altijd riskant.

Als Carmelo Anthony liever wil winnen dan

poen pakken, zijn ook de Chicago Bulls een uiterst geschikte kandidaat. Derrick Rose en Joakim Noah zijn leiders in hart en nieren.

Rose kan de offensieve druk weghalen van Melo (en omgekeerd) terwijl Noah en coach Tom Thibodeau geen enkel moment zullen laten voorbij gaan om Anthony te wijzen op zijn defensieve taken. Melo past perfect in het plaatje van een team dat vooral offensief hulp nodig heeft en dat zelfs zonder Rose te sterk was voor vele teams in de zwakke Eastern Conference.

“Het systeem van coach Thibodeau doet me denken aan dat van coach Popovich: het werkt altijd”, zei Carmelo volgens New York Daily News.

De Bulls moeten echter rekenen op de

winnaarsmentaliteit van Anthony want financieel hebben ze niet de beste kaarten.

Mits een amnesty van het contract van Carlos Boozer en enkele noodzakelijke herschikkingen geraken de Bulls maximaal aan zo’n vijftien miljoen dollar om Melo naar de Windy City te halen. Dat is acht miljoen minder dan wat Anthony in New York zou pakken. Boven‐ dien ligt Derrick Rose nog steeds in de lap‐ penmand is het nog maar de vraag of hij ooit op topniveau zal terugkeren.

Carmelo Anthony is naast een

basketbalspeler ook een zakenman. Wat is de grootste markt naast New York? Los Angeles natuurlijk. De Lakers maakten dan wel een historisch slecht seizoen door, de club speelde zonder sterspeler Kobe Bryant en een Pau Gasol met slechts de helft van zijn gedachten bij het basketbal. De Lakers hebben voor komend seizoen slechts drie vaste contracten op de payroll staan: Bryant, Steve Nash en Robert Sacre. Nick Young heeft een spelersoptie en Kendall Marshall een teamoptie. Geld op overschot dus om Melo met een maximum contract rond de 22 miljoen dollar in huis te halen.

Maar Anthony heeft naar eigen zeggen

geen tijd om te rebuilden. De Lakers zijn in dat opzicht niet bepaald een aantrekkelijke bestemming. Dit team was zo slecht dat het maar de vraag is of de Lakers er beter voor staan dan de Knicks en op korte termijn opnieuw kunnen meedoen voor een titel in de immer sterke Western Conference.

Bovendien gaven de Lakers eerder aan mogelijk te wachten tot de big summer in 2015, wanneer ze nog meer geld hebben om uit te geven.

Tot slot is het afwachten of Bryant ooit nog een hoog niveau haalt na zijn zware blessures.

Als Carmelo Anthony niet kiest voor één

van de vier favorieten om de forward in te lijven, zijn er nog altijd enkele outsiders. Zo hebben de Phoenix Suns nogal wat financiële mogelijkheden en reeds een jonge kern die dit seizoen liet zien klaar te zijn voor een plek in de playoffs in 2015.

Verder zijn er de Dallas Mavericks. Dirk Nowitzki gaf al publiek aan minder geld te accepteren als dat leidt tot het aantrekken van een tweede sterspeler en dus meer kans op een titel. En dan zijn er nog de Washington Wizards. Die zitten in dezelfde situatie als de Suns: een jonge, getalen‐ teerde spelersgroep en geld om uit te geven.

De vraag is echter of Anthony wil kiezen

voor een project. De Suns en Wizards mogen dan wel veel talent hebben, ze zijn niet meteen op weg om topteams te worden. Deze bedenking is dezelfde als die bij de Lakers en Knicks maar die spelen in big markets. De Mavericks hebben Nowitzki en geld maar het is maar de vraag of Melo deel wil uitmaken van een middelmatig team in de Western Confe‐ rence. Bovendien kan geen enkel van deze drie teams financieel beter doen dan de Knicks.

Kevin Love, LaMarcus Aldridge, Rajon Rondo, Tony Parker en Marc Gasol.

In 2014 zal Melo dus met voor­

sprong de meest aantrekkelijke speler zijn op de markt. In 2015 is hij één van vele topspelers die clubs het hof zullen willen maken.

Kiest hij voor wat extra miljoenen of maakt hij de bewuste keuze om eindelijk voor een titel te spelen?

Met andere woorden: toont Carmelo Anthony karakter of niet? Afspraak: begin juli. •

Zeldzaam

Het seizoen is over voor de Knicks en

daarmee krijgt het speculeren over de toekomst van Carmelo Anthony weer nieuw elan. Alle ogen in New York zijn op Anthony gericht. Zijn toekomst bepaalt de toekomst van de Knicks.

Toen in oktober aan Anthony werd gevraagd wat hij komende zomer van plan is, gaf hij een antwoord dat in de politiek niet zou misstaan. Hij wilde bij de Knicks blijven, maar tegelijkertijd zijn opties verkennen. Nu hij het naseizoen aan zijn neus voorbij ziet gaan, lijkt er weinig veranderd in zijn onduidelijke toekomstbeeld. Het is geen gemakkelijke keuze. Drie dingen maken Melo’s beslissing ingewikkeld: zijn wil om te winnen, geld en loyaliteit.

Volgens Anthony zelf gaat het op dit punt in zijn carrière maar om één ding: hij wil win‐ nen. Hij is er ziek van dat hij geen rol speelt in de playoffs en weet niet of hij er nog wel tegen kan om nog een seizoen te verliezen.

En voor de Knicks zal het wel tot 2015 duren voor er weer een keer gewonnen wordt.

Geld, altijd maar geld. Ook Melo is er niet ongevoelig voor. Het is de vraag of een ander team in staat is om net zo goed te zijn voor Anthony’s bankrekening als de Knicks, maar er komt ongetwijfeld een verleidelijk bod.

Loyale grootverdienende topsporters,

bestaan die eigenlijk wel? Ze zijn zeldzaam, maar als Anthony zich geen Knick zou voelen, dan zou hij nu niet twijfelen over zijn vertrek. Tenzij een ander team Melo een garantie geeft voor geld en succes, zou die loyaliteit zomaar de overhand kunnen krijgen.

En dat zou zeldzaam mooi zijn. ∙

Eva Gerritse.

Arme Teddy

In de categorie ‘slachtoffers van een einde‐

loos draftproces’ heb ik vandaag voor u Teddy Bridgewater. Teddy was een maand of 3 lang de logische conclusie van Roger Goodell’s zin van het jaar: “With the first pick in the 2014 draft, the Houston Texans select...” Inderdaad, nog voor Jadeveon Clowney. Omdat quarterback nu eenmaal de belangrijkste positie van allemaal is en Bridgewater alles in zich leek te hebben om uit te groeien tot een franchise quarterback van de buitencategorie.

De wittebroodsweken duurden helaas voor Teddy niet heel lang. De eerste twijfel over wie nu werkelijk de beste quarterback is in de klas van 2014 werd gezaaid door de onver‐ mijdelijke Johnny ‘Football’ Manziel en de plotselinge Blake Bortles. Dat bleek voldoen‐ de aanleiding voor de heren NFL‐scouts om het grote mierenneukproces te starten.

Bridgewater zou fysiek kwetsbaar zijn (á la RGIII), te kleine handen hebben en te veel leunen op zijn passing naar de rechterkant.

Toen Teddy’s pro day ook nog eens een klein fiasco bleek (hij completeerde slechts 57 van 65 passes, met enkel lucht als zijn tegenstander) was het definitief bekekenkansen.

Arme Teddy. De schier eindeloze serie

prachtwedstrijden die hij speelde voor Louisville, het feit dat hij onbetwist de beste passer van zijn klas is, zijn functionele atletische vermogen (zie Wilson, Russell) en bovenal zijn onna‐ tuurlijke kalmte in, en gevoel voor het oog van de passrushstorm (hét kenmerk van de succesvolle NFL quarterback); het doet er niet meer toe. Op 8 mei mag hij blij zijn als hij in de eerste ronde gekozen wordt. Onschuldig slachtoffer van overanalyse en focus op de verkeerde talenten. ∙

Paul Klomp.

Choke City, USA

Nou, daar zitten we dan, als Chicago

sportfans zijnde. Op moment van schrijven is het maandagmiddag, en een van de meest belabberde sportweekenden in de geschiedenis van de stad ligt nog zwaar op de maag.

Tikje gechargeerd natuurlijk, want als we gaan spitten, komen we vast en zeker nog legio dramatische weekenden tegen. Want we hebben 't hier natuurlijk wel over Choke City, USA.

Beginnen we met de Blackhawks.

Regerend kampioen, jazeker, maar daar was de voorbije dagen weinig van te merken. Tot twee maal toe werd, in de slotseconden van de openingsduels met de St Louis Blues, een voorsprong weggegeven, om vervolgens in de extra tijd 't lid op de neus te krijgen. Dit stukje gaat voor de wedstrijd van maandagvond de deur uit, dus misschien leven 'we' nog, maar in 't geval van een 3‐0 achterstand zit het seizoen erop. Meh.

Dan de Bulls. Ruwe bolsters, blanke

pitten. Koningen van de grind. De opgestroopte mouwen konden echter niet voorkomen dat het eerste duel tegen de Washington Wizards eerloos verloren ging.

Ondanks een voorsprong van dertien punten in 't derde kwart. Geen antwoord op dat heerlijke back court en de twee bigs van de opponent. Zes puntjes in de laatste zes minuten krijgen 't in de playoffs niet gedaan, mensen.

Over de Cubs en White Sox hoeven we 't natuurlijk niet te hebben. Loserville! En football season is nog zoooo ver weg... ∙

Geert Jan Darwinkel.