SportAmerika Magazine #15

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Wietze­Willem Mulder Marco Post Robert Prins Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2015 ­ Alle rechten voorbehouden.

Het is bij een tv­uitzending vaak hetzelfde verhaal: De pre­

sentator is de ster en ook zijn sidekicks krijgen alle lof toege­ speeld. Toch lopen de andere helden vaak achter de camera’s.

Afgelopen week namen wij de allereerste aflevering op van Buckets, de Nederlandstalige NBA­show. Tijdens het kijken van de show realiseerde ik mij dat dit een mooie gelegenheid zou zijn om alle hardwerkende mensen achter de camera’s een keer in het zonnetje te zetten.

‘Chef’ Mike Tibbert is al wekenlang de inspirator om een goede inhoudelijke show te krijgen. 24/7 straalt hij #Buckets uit. Dat ging zelfs zo ver dat hij tijdens de opnames van de show, waar hij helaas niet bij kon zijn, via Skype mee keek om te kijken of alles goed ging.

Erik de Heuvel is de ideale (stille) kracht. Hoor je niet veel, maar levert ongelooflijk veel werk af. Erik kan je het beste vergelijken met een speler als Nigel de Jong in zijn beste dagen in Oranje. Die miste je pas echt wanneer hij een keer niet mee kon doen.

Hetzelfde geldt voor onze Belgische vriend Vincent Van Genechten. Hoor je wat meer, vooral over de Buckets­app groep, maar ook die steekt al zijn tijd, die hij naast het NBA­ eindredacteurschap bij Sport Amerika en wethouder spelen in Grobbendonk nog over heeft, in Buckets.

Michiel Jonkman is de aanjager, de flamboyante speler binnen het geheel. Zorgt altijd voor sfeer en creatieve ideeen. Is ook het hardst op zoek naar groupies. Mochten er fans zijn van Michiel, dan horen wij het graag.

Johan Brinkel is de ideale toevoeging op de groep hierboven.

Bekijkt alles altijd zeer kritisch, maar zorgt er mede daarvoor dat de inhoud van een hoog niveau is tijdens de uitzendingen.

Tot slot kan ik natuurlijk ook niet om presentator Daan van Kooten en sidekick Pieter Horstman heen. Zonder tv­ervaring daar gaan zitten en dan met zo’n performance Buckets op de kaart zetten: hulde.

Ik ben fan. #TEAMBUCKETS Veel leesplezier,

PS: Nog niet gekeken? Check dan www.yiro.nl/buckets

We zeiden het vorige week al op exact deze plek. Als er een ploeg is die de ongenaakbare Kentucky Wildcats kan verslaan, dan zijn het de Wisconsin Badgers.

En zo geschiedde, afgelopen zaterdag in Indianapolis. No history, dus.

Eigenlijk best jammer.

Nou, hij vliegt weer, mensen. En Opening Day was dit keer 'ns niet in een ver oord, maar op het oeroude Wrigley Field. Daar werd de verbouwing, en de gloednieuwe jumbotron, te baat genomen om Mister Cub Ernie Banks nog 'ns een eer te bewijzen.

Ook de bezoekende Cardinals stonden even stil bij een overleden team足 genoot. Sterker nog: een seizoen lang bewijzen de Cardinals straks de eer aan een speler die met vijf keer (!) de toegestane hoeveelheid alcohol zijn vriendin mee足 sleurde in de dood.

Tja.

En de Cleveland Bengals

haalden er nog maar een wide receiver bij. Denarius Moore, de voormalige Oakland Raider, tekende een eenjarige verbintenis bij de ploeg van Andy Dalton. De quarterback had, behalve de 26­jarige Moore, A.J. Green, Marvin Jones en Mohamed Sanu al als wapens. In Oakland was men op hem uitgekeken, na slechts twaalf catches voor 115 yards en nul touchdowns • De Raiders zullen het gat wellicht opvullen, met het aantrekken van Michael Crabtree. De voormalige 49er kent een wat triest offseason. Hij was free agency begonnen met de hoop een contract van minstens negen miljoen dollar per jaar binnen te slepen, maar vage interesse van de Dolphins, Redskins, Jaguars en Chargers liep op niks uit. De meeste teams durven de gok vanwege z'n blessuregevoeligheid niet aan • Voor wie het had gemist: (voormalig?) bully Richie Incognito is weer onder de pannen. Hij is tegenwoordig een Buffalo Bill, en bekende tegenover de pers dat hij niet kan wachten het verloren gegane terrein weer goed te maken. "Het afgelopen jaar was een nederige ervaring", aldus Incognito • De lezers van NFL.com hebben gesproken: die kozen vorige week Super Bowl XLIX ­ die tussen de New England Patriots en Seattle Seahawks ­ tot de beste footballwedstrijd aller tijden. SB XLIX versloeg in de finale SB XLIII (Arizona Cardinals vs. Pittsburgh Steelers • En de winnaar van NFL free agency zijn... De Indianapolis Colts en de New England Patriots! Althans: waar het gaat om kwantiteit.

Beide ploegen trokken maar liefst achttien nieuwe spelers aan •

Slecht nieuws voor de Houston

Rockets: point guard Patrick Beverley is de rest van het seizoen uitgeschakeld vanwege een polsblessure. Het is een groot gemis voor Houston. Beverley is één van de best verdedigende spelers van het team • De Miami Heat gebruikten dinsdag voor de dertigste keer dit seizoen een andere basisopstelling. Daarmee evenaarde ze het clubrecord. Ook in het seizoen 2007­2008 gebruikte de club dertig verschillende startopstellingen • Sim Bhullar werd vorige week de eerste NBA­ speler uit India. De 22­ jarige center tekende een contract voor tien dagen bij de Sacramento Kings • LeBron James (Cleveland Cavaliers) en Russell Westbrook (Oklahoma City Thunder) werden verkozen tot spelers van de maand. Beide spelers waren ook de beste in februari. De point guard van de Thunder noteerde zondagavond alweer zijn elfde triple­double van dit seizoen • Nikola Mirotic (Chicago Bulls) en Jordan Clarkson (Los Angeles Lakers) waren de beste rookies in maart • Paul George keerde zondag na lang blessureleed weer terug bij de Indiana Pacers. De shooting guard brak deze zomer zijn been tijdens de voorbereiding op het WK in Spanje. De terugkeer van de sterspeler komt op het juiste moment voor de Pacers. De club is namelijk nog steeds in de race voor een plek in de playoffs • James Harden liet maar weer eens zien waarom hij één van de MVP­kandidaten is. De shooting guard scoorde 51 punten tegen de Sacramento Kings op woensdag. Nooit eerder scoorde hij zoveel punten in één duel •

Hockey Hall of Famer Elmer

Lach is op 97­jarige leeftijd overleden. Lach was daarvoor de oudste nog levende ex­speler uit de NHL. De voormalige aanvaller maakte deel uit van de beroemde ‘Punch Line’, verder bestaande uit Maurice Richard en Toe Blake. Naar Richard is inmiddels de award voor topscorer in de League vernoemd. Lach en zijn lijn hielpen Montreal Canadiens in de jaren veertig aan drie Stanley Cups. Lach won in 1945 de Hart Trophy (MVP) en in 1947 de Art Ross Trophy (meeste punten) • Alex Ovechkin deed afgelopen weekend een opvallende uitspraak. De aanvaller van Washington Capitals sprak zijn liefde voor Montreal Canadiens uit. “Als ik geen Capital was, dan zou ik een Montreal Canadien geweest zijn. Als ik een keuze had… de cultuur, de atmosfeer, de stad, ik houd ervan om hier te spelen.” Ovechkin benadrukte voor de zekerheid wel dat hij geen intenties heeft om tijdens zijn carrière voor een andere club dan Washington Capitals uit te komen • Tanner Pearson blijft twee jaar langer bij Los Angeles Kings. De aanvaller, 30ste keuze in de draft van 2012, is een waardevolle speler die deel uitmaakt van de succesvolle ‘Thats 70’s Line’.

Pearson won in 2014 al een Stanley Cup met de Kings • Dustin Byfuglien moet vier wedstrijden toekijken naar aanleiding van zijn crosscheck ten opzichte van J.T. Miller in de wedstrijd tegen New York Rangers.

Winnipeg Jets kan weer op de belangrijke verdediger rekenen in het wellicht cruciale laatste duel van dit reguliere seizoen, tegen Calgary Flames •

Het seizoen loopt en dus

is de weg naar de World Series begonnen. Navraag van MLB.com bij een groot aantal analisten en kenners leert dat de Washington Nationals gezien worden als favoriet voor de eindzege. Een meerderheid ziet de Nats de World Series winnen van de Seattle Mariners • Het begin van het seizoen is ook vaak goed voor contractverlengingen. Zo verlengden de Cleveland Indians het contract van ace Corey Kluber, terwijl de Kansas City Royals Yordano Ventura langer aan zich verbonden • Zorgen in New York, of toch niet? Feit is dat reliever Dellin Betances deze lente fastballs van 94mph gooide, en niet van 100mph, zoals hij vorig jaar nog wel deed. Dat heeft de discussie over wie de closer van de Yankees moet zijn geopend. Vooralsnog lijkt manager Girardi te kiezen voor een mix & match­ oplossing waarbij meerdere relievers voor saves moeten zorgen • Datzelfde zou wel eens kunnen gebeuren in San Francisco.

Beoogd closer Santiago Casilla had een dramatische lente, waardoor Sergio Romo zeer waarschijnlijk ook weer een kans gaat krijgen in de negende inning • “Enorm teleurgesteld”, aldus Kris Bryant, die het seizoen moet beginnen in de Minors in plaats van bij de Chicago Cubs. Reden? Als Bryant elf dagen in de Minors speelt, houden de Cubs hem een jaar extra onder hun controle voor hij free agent kan worden. Vreemd genoeg houdt GM Theo Epstein vol dat Bryant naar de Minors sturen géén zakelijke beslissing was. Geloofwaardig hoor, bij een speler die 9 homeruns, 15 RBI’s en een .425 slaggemiddelde had in de lente •

e Badgers hadden echter geen Het was een treffende vergelijking die D antwoord op een tactische verandering Wisconsin coach Bo Ryan vond in de aanloop naar de finale om de nationale titel in het college basketbal. Wisconsin’s upset tegen Kentucky was als ‘t Miracle on Ice van 1980. Als zijn team de titel zou winnen, zou iedereen zich toch voor­ al de halve finale kunnen herinneren.

van de Blue Devils en zelfs zonder het dynamische duo Okafor­Winslow werd de achterstand ongedaan gemaakt. Bo Ryan verweet de comeback deels aan de scheidsrechters – die alles behalve goed waren, maar niet slechts ten nadele van zijn Badgers – maar mag ook in de spiegel kijken, want uitgerekend in deze Dat maakte Duke tot Finland. cruciale finale werd zijn team in de In 1980 hadden de Amerikanen de won­ tweede helft afgetroefd. Niet Wisco's seniors Frank Kaminsky en Sam Dekker derlijke winst op de Sovjet Unie bijna niet omgezet in goud, want in de tweede beslisten de wedstrijd, maar Duke's pauze van de Olympische ijshockeyfinale freshmen Grayson Allen en Tyus Jones stonden ze nog op een doelpunt achter­ bogen het duel om in Devils voordeel. stand in het titelduel. Een comeback Wie over tien jaar over dit toernooi werd echter ingezet en de titel werd op praat, zal zich vooral deze bloedstollende de valreep uit het vuur gesleept. finale herinneren. De strijd tussen twee et liep in Indianapolis anders. Wiscon­ unieke tactieken, twee Hall of Fame coaches en twee generationele talenten sin begon zwak, ging vervolgens door een ijzersterke fase en vond zichzelf met in Okafor en AP’s speler van het jaar nog iets meer dan ‘n kwart van de wed­ Frank Kaminsky. strijd te spelen op een nette voorsprong aar Duke bleek geen Finland. • van negen punten, terwijl Duke’s sterspelers Jahlil Okafor TEKST JULES ZANE en Justise Winslow met ieder drie persoonlijke fouten op hun tenen liepen.

H

M

Ze worden in de sportwereld steeds

Kris Bryant, ondanks een geweldige Spring Training, door de Chicago Cubs dominanter en veel mensen vinden dat nog in de Minor Leagues gestald wordt. geen goed teken. De spelersmakelaars Bryant is het grootste talent in de worden gezien als geldwolven, want organisatie van de Cubs en volgens voor elk nieuw contract dat een van de velen in de gehele Minor Leagues, spelers uit hun stal tekent, krijgen zij maar moet ondanks zijn 9 home­ een commissie. Een vast percentage, runs in Spring Training dus voor de makelaars geldt: hoe meer (niemand sloeg er meer) nog mijn speler verdient, hoe meer ik even geduld hebben voordat verdien. In Europa kennen we de hij zijn Major League debuut laatste jaren vooral Mino Raiola uit het mag maken. voetbal als makelaar van spelers als Zlatan Ibrahimovic en Mario Balotelli. e Cubs, onder leiding van nieuwe manager Joe Maddon, Deze Nederlands­Italiaanse voormalige gaven aan dat Bryant pizzabakker houdt er een voor clubs en inderdaad een gigantisch talent fans niet al te vriendelijke handelswijze is en dat zij hem er graag zo op na. Hij maakt clubs, coaches en snel mogelijk bij willen hebben, bestuursleden zwart, zet de relaties maar hij moet in de Minors tussen spelers en coaches op scherp nog even aan zijn defense (Zlatan vs. Guardiola en recentelijk gaan werken op het Ricardo Kishna vs. Frank de Boer) en derde honk. Theo doet er alles aan om transfers te Epstein voegde forceren. Zo verdient hij immers zijn daaraan toe dat hij geld. In de voetbalwereld betekent een nog nooit een jonge transfer namelijk een nieuw contract en speler had laten een nieuw contract betekent voor debuteren op het Raiola nieuwe commissie.

Opening Day roster. Hij vindt adat Raiola er in 2005 voor gezorgd de druk op dat had dat zowel Maxwell als Zdenek moment te groot Grygera hun contract bij Ajax niet en denkt dat het verlengden en gratis de deur uit liepen voor een jonge (geen transfer, betekent immers speler beter is doorgaans een groter contract), besloot om zich pas Ajax een paar jaar lang geen zaken gedurende het met hem te doen. Bij PSV hebben ze al seizoen bij de sinds 2008 geen zaken gedaan met de groep te Servische spelersmakelaar Vlado Le­ voegen. mic. Beide mannen en de meeste van hun vakbroeders worden afgeschilderd als de boeven van de sport.

D

N

Boras

In Amerika is de rol voor meest roemruchte spelersmake­ laar weggelegd voor nie­ mand minder dan de 62­ jarige Scott Boras. Deze ‘superagent’ was de afgelo­ pen maand in het nieuws omdat een van zijn nieuwe protegés

Wat de heren even vergeten te mel­

den, is dat er voor de Cubs financiële redenen zijn om Bryant nog even te laten rijpen in Triple­A. Het is een ingewikkeld verhaal, maar het is in de honkbalwereld algemeen bekend dat het dankzij de huidige CBA (CAO voor honkballers) dat het wachten met laten debuteren van een speler tot gevolg kan hebben dat een speler een jaar langer onder ‘team control’ is. In het geval van Bryant betekent dit dat hij, als hij niet voor het eind van de maand april debuteert een jaar later free agent wordt dan wanneer hij afgelopen week­ end tijdens Opening Night zijn debuut had gemaakt. Dat Bryant een jaar later free agent wordt, kan de Cubs – zeker omdat Bryant een Boras­cliënt is – misschien wel tientallen miljoenen dollars schelen.

Vanuit een financieel oogpunt is het daarom een erg begrijpelijke beslis­ sing en een beslissing die ieder­ een al van mijlenver aan zag komen. Toch spuwde Scott Boras nog even vuur richting de Cubs. Het was be­ lachelijk dat

een speler die zo overduidelijk klaar was voor de Major League om financiële redenen nog een tijdje in de Minors te stallen. Daar heeft hij een punt en wellicht dat de MLBPA (spelersvakbond) hier in de onderhandelingen voor een volgende CBA een punt van gaan maken. Toch staat voor veel mensen als een paal boven water dat Boras dit alleen maar roept omdat hij ziet dat het nog een jaar langer kan duren voordat hij weer commissie kan krijgen voor een groot nieuw contract voor Bryant.

tekende voor 7.5 miljoen dollar en vlak daarna besloot Boras te stoppen als advocaat en verder te gaan als full­time spelersmakelaar. Zij achtergrond als advocaat heeft hem overigens vooral vroeg in zijn loopbaan al erg geholpen bij het verdienen van geld.

Meerdere keren was hij Major League

Baseball te slim af en zorgde hij ervoor dat top draft picks hun contracten niet tekenden. Via mazen in de wet, die hij als advocaat als geen ander begreep, konden die spelers nu als free agent oras hoeft zich over geld voorlopig veel grotere contracten tekenen dan als even geen zorgen te maken overigens, net gedrafte spelers. In zeker drie want hij was eerder deze winter al op verschillende gevallen hebben juristen dreef toen hij voor Max Scherzer onder­ van de MLB de regels aan moeten handelde voor zijn megadeal met de passen vanwege acties van Scott Boras.

Washington Nationals. Van de 210 Het leverde hem al snel de reputatie dollar die Scherzer de komende zeven van sluwe vos op en hij was bij veel seizoenen of eigenlijk veertien jaar mensen niet al te geliefd, maar hij was volgens de gegevens van het contract duidelijk erg goed in zijn werk. gaat verdienen, strijkt Boras 5% op (een slordige $10 miljoen).

B

Transformatie

Boras, opgegroeid in Sacramen­ to, was als jong ventje al hele­ maal gek van de honkbalsport en was dan ook erg blij toen hij in 1975 in de derde ronde van de draft geselecteerd werd door de Kansas City Royals. Hij schopte het nooit verder dan Double­A, want hoe­wel hij aardig kon slaan (.288 slagge­ middelde in zijn Minor League loopbaan) was hij in het veld nooit goed genoeg. Hij probeerde het op het tweede en derde honk en in het outfield, maar nergens kon hij overtuigen. Na zijn ontslag besloot hij rechten te gaan studeren. Boras werd advocaat, maar representeerde begin jaren tachtig ook al twee spelers: Mike Fischlin en zijn voormalig teamgenoot Bill Caudill.

Beide mannen zijn overigens inmiddels werkzaam voor de Boras Corporation.

Voor Caudill sleepte hij in 1985 zijn eerste grote contract binnen. De closer

Door de jaren heen heeft Boras zich

een uitermate sterk onderhandelaar getoond en meerdere keren verbrak hij de records voor de grootste contracten uit de geschiedenis van de sport. Zijn bekendste contracten zijn de contrac­ ten, die hij voor Alex Rodriguez uit het vuur sleepte. In 2000 tekende A­Rod voor 10 seizoenen en 252 miljoen dollar bij de Texas Rangers en zeven jaar

later adviseerde Boras de toenmalig MVP om gebruik te maken van zijn zogenaamde ’10­and­5 rights’. Als speler die al 10 jaar in de league speelde en al vijf jaar in hetzelfde contract zat, had hij het recht om uit zijn contract te stappen en voor een nieuw contract te onderhandelen.

A­Rod, inmiddels lid van de Yankees, koos ervoor om dat te doen en dit leverde hem uiteindelijk een nieuw tienjarig contract op dat via bonussen ca. 305 miljoen dollar waard kon zijn.

Een nieuw record.

hoe hij het beste met ze kan praten.

Hoe kan hij hen ervan overtuigen dat het een win­win deal is? Hij speelt met statistieken, kijkt naar toeschouwers­ aantallen en legt uit hoe eigenaren met zijn spelers meer geld zullen verdienen dan dat ze uitgeven: “Het is mijn taak om zoveel mogelijk kussens op het bed neer te leggen. Als ik ervoor zorg dat het bedje lekker ligt, komt er vanzelf iemand in liggen.”

Een opvallend verschil tussen Boras en

andere agents is dat Boras vaak durft om lang te wachten met het tekenen van contracten. Vaak levert hem dat de Handelswijze beste deals op, omdat er aan het einde van het offseason nog teams zijn die Hoe krijgt Scott Boras het toch elke keer wanhopig zijn om hun team toch nog te weer voor elkaar dat spelers uit zijn stal versterken nadat de concurrentie zulke gigantische contracten tekenen? eerder in de winter al veel sterker is Zelf vergelijkt hij zijn werk met dat van geworden. Toch lukt het niet altijd. In een eigenaar van een restaurant met 2013 werden veel van zijn spelers free

Michelin­sterren: “Met de topspelers is het net als met de aroma van de keuken.

Iedereen wil eten, maar niet iedereen kan zich een plek aan de tafel veroorlo­ ven.” Boras doet inmiddels alleen nog zaken met eigenaars van teams en dan voornamelijk de eigenaars die ook echt geld te spenderen hebben.

Hij zorgt ervoor dat hij weet welke

achtergrond ze hebben en dat hij weet

agents en omdat hij veel goede spelers in zijn stal heeft, zaten er aan veel van zijn spelers compensatie draft picks vast. Teams moesten ter compensatie van het signeren van een top free agent hun hoogste draft pick opgeven aan het oude team van de free agent. In februari vond hij onderdak voor Kyle Lohse bij de Brewers en in maart (vlak voor het seizoen begon) bracht hij Michael Bourne onder bij de Indians.

Een jaar later kon hij echter niet

voorkomen dat zijn spelers Stephen Drew en Kendrys Morales moesten wachten met het tekenen van een contract tot het seizoen al begonnen was. En wat doet Boras als regels zijn handelswijze in de weg staan? Dan gaat hij klagen, net zoals afgelopen maand bij Kris Bryant.

Concurrentie

Forbes riep Boras in 2014 uit tot de meest succesvolle en invloedrijke spelersmake­ laar ter wereld in de categorie van spelers­ makelaars die maar in een sport actief zijn. Is er dan geen enkele concurrentie in de honkbalwereld? Dat is er zeer zeker wel. Zo pakte rapper Jay­Z twee jaar geleden opeens een van Boras’ belangrijk­ ste clientën af in Robinson Cano, die net op het punt stond om free agent te worden. Een vervelende gebeurtenis voor Boras, maar hij ziet Jay­Z nog niet als een hele belangrijke concurrent en daar valt wat voor te zeggen, want Jay­Z komt net kijken en Boras heeft al vijf miljard (!!) dollar aan contracten binnengesleept voor zijn spelers.

Toen Jay­Z in een van zijn nummers

Boras aansprak: “Scott Boras, you over baby. Robinson Cano, you coming with me!” werd Boras om een reactie gevraagd. “Ik luister niet naar rap. Ik hou meer van jazz en ben een groot fan van Bernie Williams.”, daarmee verwijzend naar een andere voormalige ster van de Yankees, die bij Boras onder contract staat en inmiddels jazzmuzikant is. Jay­Z mag dan op de deur kloppen, maar de 62­jarige Boras is nog altijd de beste en daarom misschien wel minst geliefde agent in de MLB. •

Dit is de lijst met de belangrijk­

ste cliënten van Scott Boras en hun salaris voor het komende seizoen. Vergeet daarbij niet dat Boras zo’n 5% van deze bedragen zelf opstrijkt. In totaal zullen zijn spelers dit seizoen zo’n 317 miljoen dollar verdienen.

• Prince Fielder (Rangers) 24 miljoen dollar

• Jacoby Ellsbury (Yankees) 21 miljoen dollar

• Alex Rodriguez (Yankees) 21 miljoen dollar

• Jayson Werth (Nationals)

20 miljoen dollar

• Troy Tulowitzki (Rockies)

20 miljoen dollar

• Adrian Beltre (Rangers)

17 miljoen dollar

• Matt Holliday (Cardinals) 17 miljoen dollar

• Carlos Gonzalez (Rockies) 16 miljoen dollar

• Jered Weaver (Angels) 16 miljoen dollar

• Max Scherzer (Nationals) 14 miljoen dollar

• Shin­Soo Choo (Rangers)

14 miljoen dollar

• Chris Davis (Orioles)

12 miljoen dollar

1. BOBBY KNIGHT EX­COACH, INDIANA HOOSIERS

Goed, het overgrote deel van Amerika hoopte zaterdagavond op een nederlaag van de Kentucky Wildcats in de Final Four, maar als er een iemand was die (stiekem) van binnen nog harder juichte, dan was het Bobby Knight: sinds zijn Hoosiers in 1976 ging er niemand meer ongeslagen.

Knight is de WINNAAR VAN DE WEEK!

2. JAMES HARDEN SG, HOUSTON ROCKETS

LeBron James en Russell Westbrook, twee van z'n concurrenten om MVP te worden, werden weer 'ns verkozen tot Spelers van de Maand. En dus was 't zaak voor Harden om weer even 'n visitekaartje af te geven.

En hoe dat beter te doen dan in de directe confrontatie met Westbrook, die The Beard op punten won: 41 punten, zes rebounds, zes assists, een steal en... de zege.

3. FRANK KAMINSKY PF, WISCONSIN BADGERS

Hij werd verkozen tot Associated Press Player of the Year, en kreeg vervolgens ook nog 'ns het ongeslagen Kentucky op de knieen. Ons dunkt ­ hoe de finale met de Duke Blue Devils ook zou uitpakken, deed eigenlijk niet eens meer ter zake.

1. ANDREW HARRISON PG, KENTUCKY WILDCATS

Verliezen is een ding, verliezen terwijl je op het punt staat geschiedenis te schrijven, is een ander. Maar wat je dan in ieder geval moet doen, is je verlies dragen als 'n man. En niet je opponent voor een open mic een Fuck that nigga toevoegen... Andrew Harrison is de LOSER VAN DE WEEK •

Wrigley Mess

Het is een van de oudste en misschien

wel het mooiste stadion in de MLB. Als je ooit in de buurt van Chicago bent in de zomer is het bezoeken van een thuiswed­ strijd van de Chicago Cubs in Wrigley Field een absolute must, maar nu is het een rommeltje in de Friendly Confines.

Het stadion wordt verbouwd en krijgt, niet geheel ter tevredenheid van iedereen, een gigantisch nieuw beeldscherm in het out­ field naast het ouderwetse scorebord. Ie­ der modern sportstadion heeft vandaag een jumbotron waarop fans herhalingen van mooie acties kunnen zien, maar Wrig­ ley heeft het lang volgehouden in de oude staat. Toch gingen de eigenaars van de Cubs overstag. En als ze toch bezig waren kon de rest van het stadion ook wel een opknapbeurt gebruiken. Zo worden de bleachers vernieuwd en worden de sanitaire faciliteiten richting de hedendaagse standaard opgewerkt. Het had allemaal vlak voor Opening Night klaar moeten zijn, maar door de strenge winter in Chicago heeft de verbouwing veel vertraging opgelopen. Omdat de bleachers nog niet af zijn – en voorlopig nog niet af zullen zijn overigens – moesten veel trouwe fans de home opener van hun favoriete team missen.

De fans die er wel waren moesten met

z’n allen vier werkende toiletten delen. Het resultaat: gigantische wacht­ rijen, mensen die in hoekjes of bekers plassen omdat ze het niet meer op konden houden en tot overmaat van ramp begon een van de werkende toiletten ook nog eens te overstromen.

De concession stands raakten voor het eind van de wedstrijd uit hun voorraad en de Cubs verloren. Een slecht begin van het seizoen. •

Seb Visser.

Tactiek

Er was rumoer rondom LeBron James

deze week. James zou bij de Cavaliers tijdens de wedstrijd de tactiek bepalen. Als James de bal krijgt, bepaalt hij hoe het dan volgende offensieve spel gespeeld wordt.

‘Play calling’ heet dat in goed Engels sportjargon. De vraag rees of coach David Blatt eigenlijk wel iets te vertellen heeft daar in Cleveland.

Volgens critici was Blatt niet meer dan een papegaai die de ‘calls’ van James herhaalde vanaf de zijlijn. Hij leek de controle helemaal kwijt te zijn aan zijn sterspeler.

Het is een typisch gevalletje onrust zaaien en een drogreden om Blatt weer eens neer te zetten als de onzekere rookie coach.

James maakte daar gelukkig zelf snel korte metten mee. “Ik doe dit al 11 jaar, iedere game.” Hij vergeleek zichzelf vervolgens met Peyton Manning en Tom Brady, die zich op hun beurt ook met de tactiek kunnen bemoeien. Zoals het hoort.

Want net als die mannen heeft James het recht om te ‘play callen’ ruimschoots verdiend.

Het lijkt me, in welke sport ook, niet

makkelijk om een team met één van de beste spelers ter wereld te coachen. Je wilt een team vormen, terwijl je belangrijkste troef een wereldberoemd individu is. Het zou pas nieuws zijn als een coach het zich in zijn hoofd zou halen om James de mond te snoeren. Een uitzonderlijke speler als James is de baas tijdens het spel en dat hoort hij ook te zijn. Elke coach die probeert een grotere baas te zijn dan King James, zal hopeloos falen. •

Eva Gerritse.

Nee, hij wilde geen commentaar geven

op de vraag naar zijn gevoelens, toen de Kentucky Wildcats dichter en dichter bij een bij een ongeslagen seizoen kwamen.

Maar reken maar dat het 'm niet lekker zat. Tuurlijk, Bobby Knight heeft altijd volgehouden dat 't hem niet om het perfecte record te doen was, maar eerst en vooral om de titel. Maar Kentucky en John Calipari hetzelfde gunnen? Welnee.

Dat was toch zijn eer te na.

Knight en de Hoosiers flikten hun kunstje in 1976. Dat is al weer 39 jaar geleden!

Kun je nagaan dat ongeslagen naar de NCAA­titel gaan bepaald geen sinecure is. Goed, destijds waren er 'maar' 32 overwinningen voor nodig, maar vriend en vijand zijn het er over eens dat het Indiana van toen geen enkele moeite zou hebben met het Kentucky van nu. Maar goed, zoiets is koffiedik kijken, natuurlijk.

Moet wel bij worden aangetekend dat er in 1976 nog geen sprake was van seeding. Zo kon het gebeuren dat #1 Indiana het in het NCAA­toernooi al snel moest opnemen tegen #2 Marquette. De Hoosiers wonnen (65­56), maar het zette de NCAA aan om in het vervolg toch maar wel tot seeding over te gaan.

Behalve Marquette, waren ook St.

John's, Alabama en UCLA geen partij voor de Indiana Hoosiers. De Michigan Wolverines waren in de finale aanvan­ kelijk andere koek. 35­29 in het voordeel van Michigan stond er halverwege op het bord. Echter, in de tweede helft werden de zaken rechtgetrokken, met 86­68 als duidelijk resultaat. De titel (en een 32­0 record) waren voor de ongenaakbate Hoosiers.

TEKST GEERT JAN DARWINKEL

NAAM: Seth Rollins GEBOREN: 28 mei 1986 in Davenport, Iowa BURGERLIJKE STAAT: Was verloofd, inmiddels niet meer na een naaktfoto/social media incident…

TWITTER: @WWERollins LENGTE: 1 meter 85 GEWICHT: 98 kilogram SIGNATURE MOVES: Curb Stomp, Phoenix Splash, Diving High Knee, Tope DEBUUT: Seth Rollins debuteerde, samen met Dean Ambrose & Roman Reigns, op imponerende wijze tijdens de main event match van Survivor Series in november 2012. Het drietal, genaamd The Shield, kwam uit het publiek naar de ring liet geen spaan heel van John Cena en Ryback. Drie instant main event players waren geboren.

KAMPIOENSCHAPPEN: WWE World Heavyweight Champion, WWE Tag Team Champion (met Roman Reigns), winnaar van de Money in de Bank Ladder Match (juli 2014) en (de eerste) WWE NXT Champion STERKE PUNTEN: Seth Rollins is een, zo goed als complete, WWE Superstar. De man met de bijnaam ‘The Future’ is fenomenaal in de ring, sterk ‘on the mic’, een trainingsbeest (Crossfit) en beschikt over buitengewoon veel charisma. Rollins heeft de afgelopen maanden bewezen dat hij zich staande kan houden in high profile main event matches tegen grote namen als Brock Lesnar, John Cena, Daniel Bryan en Randy Orton. Ook is hij instaat om lange promo’s/interviews te dragen tijdens de Raw & SmackDown tv­ uitzendingen. Rollins, de arrogante bad guy, weet de 20.000 fans in de arena’s week in week uit op zo’n

manier te bespelen dat ze hem wel kunnen lynchen.

ZWAKKE PUNTEN: Rollins is zelfverzekerd, soms een beetje teveel. Deze houding heeft hem tijdens zijn WWE­opleidingstraject in Florida bijna zijn carrière en jongensdroom gekost na een hoog opgelopen conflict met Terry Taylor, één van de trainers. Pas na een zeer stevig gesprek met Paul ‘Triple H’ Levesque, de Executive Vice President, Talent, Live Events & Creative van WWE, kwam Seth tot de conclusie dat hij zijn houding moest veranderen.

HALL OF FAME: Op termijn, absoluut.

OVER ZICHZELF: “Ooit hoop ik dezelfde positie als The Undertaker in de WWE te hebben.”

SPORTAMERIKA OVER SETH ROLLINS: Seth Rollins is in zeer korte tijd één van de belangrijkste Superstars in de WWE geworden.

Rollins werd gezien als degene met het minste potentieel van de drie Shield­leden, inmiddels heeft ‘The Future’ het tegendeel bewezen en is hij Ambrose en Reigns op alle aspecten gepasseerd. Seth Rollins is niet voor niets WWE World Heavyweight Champion, de titel die hij won in de main event van WrestleMania 31 in het met 76,976 WWE­fans gevulde Levi’s Stadium.

De loopbaan van Rollins zit in de lift en de top is nog lang niet bereikt.

EINDCIJFER:

8,3

Adidas

Het was ergens midden 1986 dat een manager van adidas in Madison

Square Garden stond. Iemand had hem erop gewezen dat hij echt bij dit concert moest zijn. Er speelde een voor hem onbekende act (RunDMC), een voor hem onbekende muzieksoort (hiphop). Wat hem opviel was dat de drie mannen op het podium adidas trainingspakken en adidas superstar sneakers aan hadden. Wat hem ronduit verbaasde was dat iedereen in het publiek ook in adidas gekleed was en dat ze voluit meebrulden met de mannen op het podium: “My Adidas and me, close as can be; we make a mean team, my Adidas and me.”

De deal was snel gemaakt: RunDMC werd de eerste hiphop act die een endorsement deal met het bedrijf uit Herzogenaurach kreeg. Normaal gesproken waren dat soort deals aan voetballers en basketballers voorbehouden. Het was zeker niet de laatste deal die adidas in de hiphop industrie maakte: snel volgden de Beastie Boys en LL Cool J en recent tekende adidas nog deals met Pharrell en misschien wel de grootste stunt: Adidas kaapte Kanye West bij Nike weg. Hiphop en sneakers zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en RunDMC en adidas lagen aan de oorsprong daarvan.

Tot 1986 hoorden sportschoenen op het sportveld. Niet in de muziek (hiphop had voor RunDMC een heel andere stijl, denk aan de jaren ’70 met wijde pijpen en glitters) en zeker niet op straat. Hiphiop is (en was ook toen) de muziek van de straat en met het adopteren van sneakers, training pants en hoodies werd ook de sportoutfit het uniform van de straat.

De sneaker is inmiddels zo ver opgerukt dat hij niet uit het straatbeeld is

weg te denken. Zelfs op Wall Street zijn de eerste sneakers gesignaleerd en misschien nog wel opvallender: ook geaccepteerd. Dat is dan ook niet zo vreemd. Sneakers zijn big business. Nike is sinds zijn notering aan de Amerikaanse beurs een lieveling van de beleggers. Eentje die verwachtingen keer op keer overtreft. Soms kan een bepaald model voor meer dan 70 miljoen dollar aan omzet zorgen. En vervolgens nog eens voor miljoenen omzet om de secundaire markt (lees Ebay). Meestal zijn dit Air Jordans. Het Jordan merk van Nike is goed voor bijna drie miljard dollar aan omzet per jaar. Omzet die nog steeds groeit.

En dan te bedenken dat een manager van Adidas in 1984 bedacht dat het niet nodig was om Michael Jordan bij adidas te tekenen omdat hij te klein zou zijn. In Duitsland waren ze ervan overtuigd dat alleen heel lange basketballers de toekomst hadden.

Ach, soms win je een slag, soms verlies je er een: it’s like that and that’s just the way it is… •

Qua bijnaam alleen al verdient

Stephen Curry de MVP Award, des te meer omdat hij hem elke wedstrijd opnieuw alle eer aandoet. Curry is spectaculair, bij vlagen geniaal en een highlight reel. Maar de zoon van Del is ook gewoon een uitstekende basketballer, een unieke speler in zijn eigen recht en elke dag als een echte professional bezig met zijn vak. Die (dodelijke) combinatie van skill en flair maken Curry dé uitverkoren speler van het NBA­seizoen 2014/2015.

Laten we het eerst eens hebben over zijn flair, zijn hoogtepunten. Je weet wel, die ‘Steph­momenten’ waarop we allemaal met de handen in het haar zaten en de mond wagenwijd open. Er was de dubbele behind­the­back dribbel tegen de Clippers, de dribbel die vete­ raan en superster Chris Paul tot een knietje op het parket dwong. Er was de shake­and­bake dribbel voor de eigen gekke fans in Oakland tegen datzelfde team uit LA, met als resultaat een wilde driepunter. Swish…nothing but net.

Coach Steve Kerr was geen fan van de schotkeuze, maar zelfs HIJ greep naar zijn grijze haren. Er waren de tien driepunters en ontelbare stepbacks op weg naar 51 punten tegen Dallas. Er was de dribbel en pull­up game winner vanaf de driepuntlijn tegen Orlando. En er was ook die around­the­world no look pass tegen de Lakers. Nog meer nodig? YouTube even zijn naam, ook daar heerst Steph als geen ander.

Even overschakelen naar zijn skills.

Curry heeft van driepunters knallen een kunstvorm gemaakt. Het lijkt zo simpel te gaan, alsof hij ze binnenschiet met zijn ogen dicht. Niemand in NBA­ geschiedenis was ooit zó gevaarlijk from deep. Zelfs Larry Bird, Reggie Miller en Ray Allen niet. Curry’s release grenst aan de perfectie, zowel qua vorm als qua snelheid. Het maakt ook weinig uit of hij een schot zelf moet creëren of een pass krijgt, het net laten trillen doet hij toch. Of hij vindt maatje Klay Thompson met een accurate pass.

T E K ST VINCENT VAN GENCHTEN

Wat wil je met zulke killer handles?

Steph werd uiteraard als een offensieve machine geboren, verdedigen moest hij leren. Daarop werkt hij al jaren als een echte warrior, en dat werpt zijn vruchten af. Niemand lacht nog met dat smalle mannetje in Oakland.

En nee, niemand lacht nog met dat

team uit de Bay Area. GSW voert al het hele seizoen de beresterke Western Conference aan. Twee keer na elkaar verliezen, slechter dan dat deden de Warriors niet. En er was de winning streak van liefst zestien wedstrijden.

GSW leidt de NBA in defensive rating, heeft de op één na beste offensive rating en nu al meer dan zestig overwinningen. Kortom: met voor­ sprong het beste team in de NBA, en Curry is de beste speler ervan.

Thompson, Draymond Green, Andrew Bogut, Andre Iguodala, coach Steve Kerr… Allemaal toppers in hun eigen recht, maar Curry is de leider van GSW en dus van dé titelfavoriet in de NBA. Steph is de mind, body, soul én swag van dit team. Niemand anders.

Voor wie nu nog niet overtuigd is, laten we even naar wat cijfertjes kijken.

Curry mist op een paar procentjes na (48% FG) een 50­40­90 seizoen, wat tot nu toe amper zes spelers deden. Hij haalt de top­6 in punten, assists en steals per game. Curry is top­3 in Player Efficiency Rating (PER) en leidt de NBA ruim in Win Shares per 48 minuten. Verder scoort GSW gemiddeld twaalf punten beter dan tegenstanders met Curry op het veld. Oh ja, daarin leidt hij de NBA. Case closed. James, LeBron en Russell: veel geluk volgend jaar.

Eigenlijk is het heel eenvoudig: iemand

die aanspraak wil maken op de titel most valuable player beschikt niet alleen over basketbaltalent, maar ook over charis足 ma, uitstraling en stage presence. Het is geen ideale schoonzoon die op zondag足 ochtend bijtijds opstaat om een ontbijt op bed te verzorgen. Het is een echte man. En echte mannen hebben nu eenmaal baarden. James Harden is alleen al om die reden de enige kandi足 daat voor MVP dit seizoen. Niet die gladgeschoren bekken van Stephen Curry of Russell Westbrook, of het getrimde smoelwerk van LeBron James.

Nee, een woeste baard die een eigen leven leidt en zijn eigen fanschare heeft.

In die baard moeten krachten zitten. Net als de bijbelse Samsom moet je geen schaar zetten in de wildbegroeide kinnebak van The Bearded One. Als je dat doet raakt hij zijn mythische krachten kwijt. Is hij niet langer dat basketbalgenie die zijn tegenstanders in de luren legt, uit de meest onmogelijke hoeken driepunters raak schiet en zo ongrijpbaar is dat zelfs Russell Westbrook zich soms afvraagt hoe hij door de verdediging is geslopen. De mythische krachten van Hardens baard zijn ook terug te vinden in zijn stats door de jaren heen. Hoe langer zijn baard werd, hoe beter hij begon te spelen, met 2015 als voorlopige kroonjaar. Hij scoort dit seizoen gemiddeld 27,7 punt per wedstrijd, beter dan wie dan ook in de NBA. Anders dan andere vedetten was hij nooit geblesseerd, had hij nauwelijks tot geen off days. Hij speelt altijd, overal, en altijd en overal goed.

En juist dat laatste maakt hem dit jaar

ook zo belangrijk. Zijn team, de Houston Rockets, heeft het dit jaar niet makkelijk als het om dragende spelers gaat.

Dwight Howard, een belangrijke spil in de voorhoede, heeft het overgrote deel van het seizoen op de blessurebank gezeten. Patrick Beverley kon zijn rol als grote aanjager van de ploeg ook lang niet altijd spelen.

TEKST MICHIEL JONKMAN

Harden is de rots in de branding, de

vuurtoren in de stormachtige nacht. Hij heeft, mede door de weinig inventieve coaching van Kevin McHale, geen soepel draaiende ploeg zoals Stephen Curry dat heeft. Hij moet alles zelf opknappen, en doet dat ook. Waar anderen door het ijs zakken, blijft hij fier overeind staan en sleept hij zijn ploeg niet alleen naar de play­offs, maar ook naar de hoogste regionen van de Western Conference.

‘De Baard’ is een alleskunner, het complete pakket, meer allrounder dan de andere MVP­kandidaten. Ik heb zelfs het sterke vermoeden dat hij expres een zwakte heeft. Dat zijn vaak luie manier van verdedigen zijn manier is om de MVP­titelrace nog spannend te houden. Want als hij ook dát goed zou doen, dan was het geen competitie meer. Zeker dit jaar niet.

Dit jaar werd hij immers de eerste Rocket sinds Hakeem Olajuwon die vijftig punten scoorde in een wedstrijd.

O ja, en dat deed hij niet één keer, maar twee keer: op 20 maart tegen de Denver Nuggets en twee weken later, op 1 april, tegen de Sacramento Kings.

Alsof het een grapje is, zoveel punten scoren. Alsof hij de basketbalfans er aan wilde herinneren dat het geen toeval was dat hij tot zoveel punten kwam.

Niks wat Harden doet is toeval. Alles is gecalculeerd. Dat moment dat hij stilstaat met de bal in zijn handen, net buiten de driepuntslijn, is het moment wanneer de basketbalcomputer in zijn hoofd begint met rekenen. En na luttele seconden is het antwoord er. Pats boem: een feilloze driepunter. Of hop: een eurostep naar links en naar rechts en vervolgens is hij langs je voor een schitterende dunk. En reken er maar op dat hij in de play­offs zijn status als clutch shooter waar gaat maken. Als zijn team hem nodig heeft, is James Harden er. Oklahoma City was gek om hem van de hand te doen. Als ik Russell Westbrook was en Stephen Curry was zou ik een baard laten staan. Alleen dan maken ze kans op de MVP­titel.

Al meer dan zeven jaar op rij is

LeBron James zonder twijfel de beste basketballer ter wereld. Geen enkele superster krijgt meer aandacht. Geen enkele speler stuwt zijn teamgenoten naar bijzondere prestaties en geen enkele speler kan zowel verdedigend als aanvallend een wedstrijd domineren als The King.

Toch wordt James dit seizoen minder nadrukkelijk genoemd in de strijd om de meest waardevolle speler en dat is absoluut niet terecht. Russell West­ brook zorgt misschien eigenhandig voor de meest indrukwekkende boxscores sinds Oscar Robertson. James Harden houdt met zijn fantastische aanvallende kwaliteiten de Rockets op een hoge positie in het westen en Stephen Curry is de absolute leider van een van de meest indrukwekkende teams in de NBA­geschiedenis. Echter, het is LeBron die keer op keer bewijst dat hij de meest complete basketballer is. James is namelijk de ultieme combinatie van het spelinzicht en behendigheid van Magic Johnson met een lichaam als dat van Karl Malone.

Na twee weken rust midden in het

seizoen speelt James weergaloos. De Cavaliers basketballen als herboren (29­7 sinds 15 januari) en ze zijn in­ middels de grote favoriet om de play­ offs in het oosten te winnen. James heeft hier logischerwijs een groot aandeel in. Hij scoort bijna 26 punten per wedstrijd en hij heeft van alle forwards de meeste assists per wed­ strijd (met ruim zeven doet hij niet onder voor de ‘kleine’ mannen). Ook verdedigend behoort James nog steeds tot de absolute top. Hij is als één van de weinig spelers in staat om alle posities op het veld te verdedigen. Dat kunnen de andere drie heren niet zeggen.

James heeft in tegenstelling tot de overige kandidaten wel één groot probleem. Al jaren produceert hij indrukwekkende statistieken en het

TEKST JELLE GRUNSTRA

lijkt erop alsof de fans en kenners het langzamerhand vanzelfsprekend vinden dat hij dit laat zien. Dit zorgt ervoor dat zijn kansen op de MVP­trofee misschien minder zijn en hoe absurd het ook klinkt, de statistieken van The King vallen dit seizoen ook een klein beetje ‘tegen’. De stemmoeheid is iets waar alle grote spelers tegenaan zijn gelopen (in 1998 Malone MVP, niet Jordan), maar het heeft niks te maken met hun kwaliteiten.

Desalniettemin verdient James de

MVP­trofee, want de beste basketballer ter wereld laat (als één van de weinige spelers) jaar in, jaar uit zien waarom hij in één adem genoemd mag worden met de allergrootsten van de sport. In twaalf seizoenen vier(!) keer bekroond worden als beste speler van het seizoen is gewoon absurd goed. Hij heeft keer op keer bewezen wat het er nodig is om finales (al vijf finales, waarvan vier op een rij) te halen.

En dan beseffende dat James nog maar dertig jaar is en zijn honger naar titels nog lang niet gestild is. Jaren achter elkaar zo goed zijn moeten de overige kanshebbers nog maar zien waar te maken. The King heeft hoogstpersoon­ lijk de lat zo hoog gelegd dat er weinigen zijn die het lukken om hem te bedreigen en alleen daarom verdient hij zijn vijfde MVP­trofee, als een soort ultieme beloning. Niemand stoot de koning van zijn troon!

Een beetje volger van de NBA weet

dat Russell Westbrook dit jaar niet zomaar boven komt drijven. De spelmaker van de Oklahoma City Thunder speelde jarenlang in de schaduw van huidig MVP Kevin Durant en noteerde in die rol al fantastische statistieken. Niet dat die schaduw makkelijk was voor Westbrook. Het was regelmatig aan hem te merken dat hij stond te popelen zélf een team te trekken.

Die kans kwam dit jaar, toen Durant geblesseerd uitviel en OKC ineens nog maar één echte sterspeler overhad.

Vanaf dat moment was het al snel duidelijk. Westbrook had maar één ambitie voor dit seizoen: laten zien dat híj, en echt niemand anders, de beste speler in de NBA is. Na jarenlang tweede viool gespeeld te hebben kreeg hij nu de dirigeerstok in handen. En niet voor niets. Met de playoffs om de hoek wijst hij als een ware dirigent de verder matige selectie van OKC de weg naar de eindronde in de NBA.

Dit alles zegt iets over de drive van

‘Russ’ en zijn absolute wil de beste te zijn. Te bewijzen dat hij het ook zonder zijn goede vriend Durant kan bewerk­ stelligen. Daar blijft het echter niet bij.

Westbrook onderschrijft zijn honger naar succes en erkenning met keiharde cijfers. Russ is de beste schutter in de NBA, met ruim 27 punten per wedstrijd.

Russ is vierde op het gebied van assists met bijna negen per wedstrijd. Russ is met afstand de beste rebounder van alle guards in de NBA, met meer dan zeven gemiddeld.

En als dat nog niet genoeg is: West­ brook noteerde dit jaar, op het moment van schrijven, al negen triple­doubles en 27 double­doubles. Hij scoort een PER van 29,35 en geavanceerde bere­ keningen laten zien dat Westbrook dit jaar goed is geweest voor ruim achttien overwinningen ‘extra’ voor zijn team.

Waar zou OKC op de ranglijst staan zonder die achttien overwinningen?

TEKST EWOUT VERSLOOT

Precies, onderin de Western Confe­ rence, in de buurt van de schaamteloos zwakke Los Angeles Lakers en de Minnesota Timberwolves.

Nu sleept hij OKC eigenhandig de

playoffs in en de kans is groot dat hij in de eerste ronde tegen Golden State het die andere MVP kandidaat lastig mag gaan maken. En lastig zal het worden voor Stephen Curry, want Westbrook is niet tevreden met alleen het behalen van de playoffs. Die speelt hij nu al jaren en steeds met teleurstellend resultaat. Wat is dit seizoen voor hem waard als hij OKC de playoffs in helpt maar er direct uit wordt gejast omdat superster Durant er niet bij is? Nee. Dit is zíjn seizoen, zijn playoffs en zijn kans om een sensatie te worden en daarvoor moet er gewonnen worden.

Tegelijkertijd is precies dit ook Russ’ z’n zwakte. Wil hij niet te veel? Zou hij niet nóg meer kunnen bereiken als hij minder zou schieten en zijn teamgenoten meer zou benutten?

Niemand neemt hem het dit seizoen kwalijk dat hij meer schiet dan wie dan ook, maar kan zijn dadendrang niet ook leiden tot zijn ondergang? Te veel honger leidt tot vraatzucht, te veel dadendrang tot egoïsme, te veel gemiste schoten tot opnieuw een plek in de schaduw van een willekeurige superster.

Normaal gesproken althans. Maar

Russ is Russ. Vandaag behoort Westbrook tot de beste schutters, rebounders én spelverdelers in de NBA. Vandaag sleept Westbrook zijn OKC naar de playoffs. Vandaag is Russell Westbrook de meest waardevolle speler in de NBA. •

Disfunctioneel

Over enkele weken mogen de Tampa

Bay Buccaneers als eerste kiezen in de NFL Draft. En al weken lijkt het erop dat 't enfant terrible, Jameis Winston, de quar­ terback moet worden die de disfunctionele franchise naar succes gaat leiden. Want disfunctioneel, dat zijn de Buccaneers zeker. Daarvoor hoeft men alleen maar één blik te werpen op de voorgaande offseasons. Er werd veel geld geïnvesteerd in verdedigers als Dashon Goldson en Michael Johnson, terwijl men ook dacht dat Mike Glennon en/of Josh McCown een mogelijk antwoord konden vormen als quarterback.

Met name het laatste experiment was gedoemd om te falen, en mede daarom zitten de Bucs nu in een situatie waarin zij eindelijk een fatsoenlijke quarterback voor de toekomst kunnen kiezen. Maar ook het aantrekken van Goldson en Johnson eindigde niet mooi. Beiden stelden teleur, en spelen nu elders terwijl Tampa Bay dit seizoen wel nog steeds elf miljoen dollar moet overmaken aan beide spelers...ouch.

En dan was er de beschamende affaire

rond de MRSA bacterie van twee jaar geleden. Een situatie die de club nog duur kan komen te staan, want ex­kicker Lawrence Tynes heeft zijn ex­werkgever aangeklaagd voor een bedrag van twintig miljoen dollar omdat hij vanwege de bacterie indirect zijn carrière moest beëindigen (als gevolg van operaties en andere ongemakken in zijn benen). In dit zooitje moet Jameis Winston de nieuwe leider worden die de franchise weer een respectabele status bezorgt. En gezien het verleden van Winston, lijkt dat wel een hele riskante gok gezien de disfunctionaliteit van Tampa Bay... •

Justin Kevenaar.

National pastime

Zondag was het weer zover: Opening Night en de start van het MLB seizoen.

Het was dit keer een avond om stil te staan bij het verleden.

Twee legendarische franchises namen het tegen elkaar op: de succesvolle St. Louis Cardinals en de onsuccesvolle Chicago Cubs. Dat gebeurde natuurlijk in het pittoreske Wrigley Field, een stadion uit 1914 waar bijna alle groten der aarde hebben gespeeld. Het Wrigley Field dat momenteel wordt gerenoveerd.

De eerste resultaten van die renovatie zijn al zichtbaar: een gigantisch scherm staat nu bij het linksveld waarachter vorig jaar nog enkele 'rooftop seats' te zien waren.

Eigenlijk is het geen gezicht, zo'n jumbotron in het klassieke Wrigley, maar het is noodzakelijk voor de Cubs om eindelijk in de 21e eeuw toe te treden. Het moderniseren van Fenway Park leverden de Red Sox immers extra inkomsten en drie World Series op.

Niet alleen de franchises en het stadion

waren onderdeel van het verleden waar het zondag zo mooi over ging. Ernie Banks werd herinnerd. De legendarische korte stop overleed in januari jongstle­den.

Mister Cub werd herdacht met een minuut stilte en doeken in het stadion met daarop zijn gezicht.

Als laatste werd er afscheid genomen van een legende die geen legende mocht zijn.

Oscar Taveras overleed op 26 oktober in zijn geboorteplaats in de Dominicaanse Republiek. De 22­jarige outfielder van de Cardinals verongelukte vlak na de uitschakeling in de play­offs tegen de Giants. En daar word je stil van. 'The national pastime' is terug. En hoe. •

Lennart Beishuizen.