SportAmerika Magazine No. 22

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Jasper Laman Marco Post Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Landon Donovan

Het was wellicht de grootste schok tot nu toe in alle

berichtgevingen richting het WK voetbal in Brazilië. Team USA‐bondscoach Jürgen Klinsmann besloot Landon Donovan niet te selecteren in zijn keurkorps van 23 spelers. Ik schrok er zelf ook behoorlijk van, want hij was voor mij een zekerheid.

Twitter en Facebook explodeerde. Zelf raakte ik in een interessante discussie verwikkeld met eindredacteur Kasper Dijk en voormalig Sport Amerika‐redacteur Saman Alzahawi.

Zij begrepen de keuze namelijk wel van de Duitse trainer.

Waar ik normaal gesproken vrij koppig ben in dit soort discussies, begreep ik de standpunten van beide mannen nu zeer zeker wel. Fysiek niet top, ‘over the hill’ en andere spelers die beter zijn.

Na het WK kunnen we pas oordelen wie er gelijk heeft gekregen. Het zal voor de Amerikanen niet gemakkelijk worden in een poule met Ghana, Duitsland en Portugal. Voor de ontwikkeling van de voetbalcultuur en de competitie, de MLS draait op dit moment als een malle, zou het in ieder geval zeer welkom zijn als zij de groep overleven.

Hoe het WK‐sprookje van de Verenigde Staten ook afloopt,

één ding zullen we nooit vergeten. Donovan maakte in 2010 het belangrijkste doelpunt uit de geschiedenis van het Amerikaanse voetbal, door in de laatste seconden te scoren tegen Algerije. Het leverde prachtige beelden op van uitzinnige Amerikanen en tegenwoordig lopen er ook jongens rond met de naam Donovan.

In het voorjaar van 2015 zullen er geen kinderen naar Landon vernoemd worden.

Veel leesplezier,

Indianapolis Colts­eige­

naar Jim Irsay heeft twee aanklachten aan de broek voor het rijden onder in­ vloed. Afgelopen maart werd Irsay aangehouden en werden er in zijn bloed sporen van twee verschillende soorten drugs gevonden. Irsay kan maximaal 120 dagen cel krijgen, maar omdat de Colts­ eigenaar geen strafblad heeft, is de kans zeer groot dat een geldboete voldoende zal zijn. Wel is iedereen benieuwd naar de maatregelen die NFL­commissioner Roger Goodell neemt – volgens Redskins­speler Ryan Clark is Goodell hypocriet bezig en was een speler allang geschorst geweest • Brandon Marshall verlengde zijn contract bij de Chicago Bears met drie jaar. De 30­jarige receiver kwam in 2012 van Miami naar Chicago en volgens Marshall heeft deze trade zijn leven gered: "Ik denk niet dat ik hier nu over een contractverlenging had zitten praten als ik in Miami was gebleven. Daar had ik denk ik niet zo veel succes gehad op het veld, de omgeving in Miami was niet goed voor mij" • De Seattle Seahawks kozen in de zesde ronde van de NFL Draft offensive tackle Garrett Scott. Bij het ondergaan van een medische keuring kwamen er echter hartproblemen aan het licht. Ondanks dat de Seahawks hem lieten gaan, besloot Seahawks­GM John Schneider de speler een contract aan te bieden, zodat hij alsnog zijn salaris voor aankomend seizoen kreeg (555.000 dollar).

"Met deze hartkwaal kan hij geen enkele vorm van sport beoefenen. Het team blijft Garrett echter helpen in de komende maanden bij de volgende stappen die hij neemt", aldus Schneider •

De LA Clippers zijn gewild. Niet

alleen bij de fans, maar ook bij potentieel nieuwe eigenaren. Het ziet er nu toch echt naar uit dat Donald Sterling zijn Clippers moet verkopen. En het zijn niet de minste namen die in de rij staan om een bod te doen op het team. Oud­spelers Grant Hill en Yao Ming zijn misschien wel de meest serieuze kandidaten. Zowel Hill, tegenwoordig werkzaam voor NBA­tv, als Yao Ming, de boomlange oud­center van de Houston Rockets, trommelt advocaten op om een bod voor te bereiden • Shane Battier is verkozen tot beste teamgenoot van het afgelopen seizoen. De speler van de Miami Heat laat Al Jefferson van de Charlotte Bobcats/Hornets en Dirk Nowitzki van de Dallas Mavericks achter zich. Vorig jaar werd Battier nog tweede achter Chauncey Billups. Battier kreeg de award vanwege zijn leiderschap, zijn voorbeeldfunctie en zijn bereidheid zichzelf weg te cijferen voor anderen • Met het oog op volgend seizoen is de grote stoelendans onder de coaches begonnen. Mike D'Antoni van de LA Lakers liet een contractverlenging links liggen, Steve Kerr wees de New York Knicks af en kiest voor de Golden State Warriors en nu is Memphis Grizzlies­coach Dave Joerger onderwerp van gesprek. Van Joerger wordt verwacht dat hij na één seizoen alweer moet vertrekken. Dat was voor de Minnesota Timberwolves reden genoeg om met hem te gaan praten. De deal ketste echter alsnog af, waardoor Joerger voorlopig in Memphis blijft en Minnesota nog altijd zonder hoofdcoach zit •

Daniel Carcillo werd voor

tien wedstrijden geschorst nadat hij een linesmen in het gezicht sloeg. De aanvaller van New York Rangers reageerde op de linesmen, die hem weg wilde houden van een vechtpartij tussen een speler van de Rangers en één van de Montreal Canadiens. Carcillo gaat nog in beroep tegen de schorsing, maar het lijkt onwaar­ schijnlijk dat Carcillo strafvermindering krijgt • Rusland werd na een verloren Olympische Spelen in eigen land wel de winnaar van het WK ijshockey in Minsk. In de finale werd Finland met 5­2 opzij gezet. Danis Zaporov (Metallurg Magnitogorsk) was met een goal en twee assists de grote man in de finale, waarin ook Alexander Ovechkin en Evgeni Malkin het net wisten te vinden. Zweden won de bronzen medaille, zij versloegen Tsjechië in de kleine finale met 3­0. Een teleurstelling voor de 42­jarige NHL­vedette Jaromir Jagr, die na het toernooi aankondigde zijn laatste duel voor land gespeeld te hebben • Jim Benning werd benoemd als nieuwe General Manager van Vancouver Canucks • Tyler Johnson tekende een nieuw contract bij Tampa Bay Lightning. De aanvaller kende een sterk rookieseizoen en werd zelfs genomineerd voor de Calder Trophy, voor beste rookie van dit seizoen. Johnson, die voor drie seizoenen tekende, noteerde 24 doelpunten in 82 wedstrijden gedurende het afgelopen seizoen • Jaroslav Halak tekende eveneens een nieuw contract. De Slowaakse doelman, die in de afgelopen maanden liefst vier verschillende werkgevers in de NHL had, tekende een vierjarig contract bij New York Islanders •

Josh Beckett van de Los

Angeles Dodgers gooide af­ gelopen zondag de eerste no­hitter van het MLB­seizoen. In de met 6­0 gewonnen wedstrijd tegen de Phillies had hij 128 pitches nodig om de no­hitter te completeren. Voor de 34­jarige Beckett was het de eerste uit zijn carrière – er zijn slechts vier werpers in de geschie­ denis van de MLB die ouder waren tijdens hun eerste no­hitter. Beckett zelf was verbaasd: "Ik was maar aan het wachten totdat ze een hit zouden noteren, op dit punt in je carrière verwacht je namelijk zoiets als dit niet meer. Ik heb namelijk het gevoel dat mijn worpenarsenaal daar niet goed genoeg meer voor is... dit is daarom heel speciaal voor mij" • Nog meer ellende voor de Texas Rangers: Prince Fielder komt dit seizoen niet meer in actie vanwege een nekblessure. De positie van eerste honkman wordt nu ingenomen door Mitch Moreland. Voor de Rangers is het de zoveelste basisspeler die geblesseerd afhaakt dit seizoen, na onder meer Jurick­ son Profar, Geovany Soto, Derek Holland en Martin Perez • Manny Ramírez is terug, zij het niet als speler alleen, maar als speler/assis­ tent­coach van de Iowa Cubs, het AAA­ team van de Chicago Cubs. De kans dat Ramírez opgeroepen gaat worden voor de hoofdmacht is vrijwel nihil, maar volgens GM Theo Epstein kan Rami­ rez bij in Iowa veel betekenen.

Ramírez' eerste taak is onge­ twijfeld het in aanvallend opzicht assisteren van toptalent Javier Baez, die het dit seizoen lastig heeft met een slaggemiddelde van .203 •

De stralende zon aan een helderblauwe

Niet iedereen was in deze Indy 500 echter slim. Polesitter Ed Carpenter was zo hemel beloofde perfecte omstandigheden ziedend over de actie van James Hinchcliffe voor de 2014 Indianapolis 500. De omstandigheden waren zelfs zo goed dat de dat hij op televisie toegaf dat Hinchcliffe blij race in meer dan tien jaar niet zo ver kwam mocht zijn dat hij door een andere crash al een hersenschudding had. “Het was een zonder gele vlag als deze editie, maar toen actie voor amateurs,” siste Carpenter over de onvermijdelijke cautions eenmaal Hinchcliffe’s poging om met drie wagens kwamen en het veld weer in elkaar schoof breed in te halen, die voor beiden in de werd de race een bloedstollend spektakel. muur eindigde.

“Er bestaat zoiets als gewoon dom of heel unter­Reay kon zich er niet druk over veel lef en ik denk dat we vandaag op de grens van die twee zaten, allebei,” zei Ryan maken. Hij was vooral dolblij dat na de laatste crash de raceleiding had besloten Hunter­Reay na afloop van de race. De om de wedstrijd stil te leggen, zodat ze Amerikaan had enkele minuten eerder racend en niet achter de pacecar over de tweevoudig winnaar Helio Castroneves finish zouden komen. “Het was groen­ afgetroefd in een puntje­van­je­stoel groen­groen tot de finishlijn en daar houd spannende finale. Het verschil tussen de ik van,” jubelde de 2012 Indycar­kampioen. twee was na vijfhonderd mijl amper zeshonderdste van een seconde.

De grootste winnaar was echter het publiek.

Zij zagen niet alleen een fantastische race, p de finale in 1992 na het kleinste maar een good old American boy pakte de verschil ooit in de Indy 500. eerste Amerikaanse overwinning sinds Sam Hornish Jr. in 2006. •

H

O

TEKST JULES ZANE

22 MEI 2013

Zeven zinderende games duurde de Eastern

Conference Finals om uiteindelijk Miami tot winnaar te kronen. Vantevoren werd wel verwacht dat Heat door zou gaan, maar dat het zeven zware wedstrijden kostte, had eigenlijk niemand verwacht. Onder leiding van Roy Hibbert en Paul George wist het een goede indruk te maken, maar in Game 7 werd de druk bij de Pacers te groot en wist Miami er ogenschijnlijk gemakkelijk met de winst van door te gaan.

De Pacers dachten van de verloren Heat­ series in ieder geval een ding te hebben opgestoken: de Miami Heat is te pakken, mits Indiana zelf in de Eastern Conference Finals over het thuisvoordeel beschikken.

Vanaf de top werd dat dan ook meteen als ultieme doel gesteld voor het seizoen 2013­ 2014: alles moest wijken om in het reguliere seizoen het beste record in het oosten te krijgen.

29 OKTOBER 2013

In oktober begon eindelijk het reguliere

seizoen in de NBA. In de ‘pre­season’ werden drie van de acht wedstrijden verloren. Vanaf het begin gingen de Pacers meteen goed van start en wisten een 9­0 run te maken. Tot en met november werd er zelfs maar één keer verloren. Alleen de Chicago Bulls waren te sterk voor de ploeg uit Indiana. Met een 11­1 run was het de beste seizoenstart van de franchise.

22 JANUARI 2014

Halverwege het seizoen doen de mannen uit

Indiana het nog steeds geweldig en zetten het beste record aller tijden neer in de geschiedenis van de franchise. Ze noteren 33­7 in het eerste seizoenshelft. Met dit record staan ze ook bovenaan in de NBA standings.

Er werd toen al gesuggereerd dat de Pacers topfavoriet waren voor de NBA Finals, maar niemand wist wat toen nog ging komen.

24 MAART 2014

Pikante foto’s van Paul George komen eind

maart naar buiten. Hij dacht dat hij de foto’s stuurde naar een jonge vrouw, later bleek dat het een homoseksuele man te zijn. Het blijkt dat de man die dit gedaan heeft het vaker probeert bij supersterren. Paul George daarentegen zegt dat hij het meisje kent die de foto’s heeft gelekt. Paul George blijft onverschillig: “Het maakt me niets uit. Alles wat naar buiten is gekomen is nep, het heeft geen schade aan mij want ik weet dat het niet waar is.”

28 MAART 2014

Roy Hibbert zorgt eind maart nog even voor wat ophef in Indiana. De Pacers beleven een slechte reeks met zes verliespartijen in acht wedstrijden en Hibbert klapt na de wedstrijd tegen de Wizards nog even uit de school door zijn eigen spelers egoïstisch te noemen. Zij waren de schuld dat de laatste wedstrijden verloren gingen, aldus de center.

Direct gaat het bergafwaarts met Roy Hibbert en wordt hij als ‘grap’ op Amazon gezet voor 143.000 dollar door ‘Larry Bird’ zelf. Vervolgens blijft het kwakkelen geblazen: in de playoffs noteert hij in Games 4 en 5 tegen de Atlanta Hawks nul punten. In Game 1 tegen de Washington Wizards wist hij alleen één assist te noteren. Zijn tegenvallende prestaties worden soms afgewisseld met een piek: in Game 2 tegen de Wizards weet hij 28 punten te maken en negen rebounds te pakken.

31 MAART 2014

Na de uitspraken van Roy Hibbert wordt er gezocht naar de “egoïst” in de groep en lijkt Lance Stephenson degene te zijn die zich aangesproken moet voelen. In de wedstrijd tegen de Spurs loopt het nog verder uit de hand – Stephenson en Hill krijgen in de tweede helft woorden en moeten door hun eigen spelers uit elkaar gehaald worden. Na een flinke tijd van onrust gaat de neerwaartse spiraal van de Pacers nog verder naar beneden.

21 APRIL 2014

Drie weken later laat Stephenson weer

van zich horen. De avond voor Game 2 tegen de Atlanta Hawks brandt Evan Turner uit tegen Lance Stephenson en komt er een opstootje op de training. Even later vertellen ze allebei aan de pers dat het een klein opstootje was in een felle training en dat ze nu klaar zijn voor de playoffs. Het kwaad lijkt gesust. Stephenson blijkt nog maar eens toch het gezwel van de Pacers te worden, vooral het slechte gevoel na het missen van het All足Star team blijkt de oorzaak hiervan.

MEI 2014

De Indiana Pacers zullen zichzelf ook

achter de oren krabben hoe ze het heilig verklaarde doel uiteindelijk ondanks alles hebben bereikt. Zoals het in het reguliere seizoen niet altijd even makkelijk ging, zo leek de ploeg in de eerste ronde tegen de zwakke Atlanta Hawks ook een aantal malen op sterven na dood.

Maar: eind goed, al goed. Toch? Vraag niet hoe, maar de Pacers staan dezer weken gewoon in de Eastern Conference Finals. Zoals gewenst. Met thuisvoordeel.

En tegen de Miami Heat. •

Indiana is defensief zeer sterk aan

het seizoen begonnen. In januari werd er zelfs even gedacht aan het beste defensieve team ooit, maar na al het gedoe rondom de spelers werd er niet meer samen gespeeld en logischerwijs was het ook defensief stukken minder.

In de moeilijke periode van de Pacers hebben ze nog wel wat wedstrijden kunnen winnen, maar dat kwam alleen maar door individuele klasse van spelers.

Totaan Game 1 tegen Miami. Toen speelde ze eindelijk weer als team, eigenlijk zoals het aan begin van het seizoen was, en wonnen ze tegen alle verwachtingen in met 107‐96. Frank Vogel zal veel aan teambuilding moeten doen om weer een echt ‘topteam’ bij elkaar te krijgen.

Als je na gaat wat de Indiana

Pacers dit seizoen hebben meegemaakt is het bijzonder knap dat ze nu in de Conference Finals staan. Het is nu alleen nog hopen dat ze het tegen Heat nog spannend kunnen maken.

Bij het lezen van Monsters van Rich Cohen valt één ding

meteen op. Dit is geen droog geschreven epistel over misschien wel het beste American footballteam ooit. Het is niet geschreven door een buitenstaander. Dit boek is geschreven door een fan, door iemand die emotioneel betrokken is bij de franchise, de stad waarvoor ze uitkomen en vooral bij de spelers die onderdeel uitmaakten van het legendarische team dat de Chicago Bears in 1985 binnen de lijnen brachten. Dit zorgt ervoor dat de spelers en prestaties voor de lezer, ook als deze geen fan is van Bears, echt tot leven komen.

Ondanks dat 1985 het meest iconische seizoen van de Chicago Bears was en het team de NFL domineerde op een ongeëvenaarde manier, staat de schrijver ook stil bij de keerzijde van het succes. Hij staat stil bij de wat er met de spelers is gebeurd lang na de successen en vaak leefden ze niet ‘lang en gelukkig’. Dat komt onder andere naar voren in het interview met quarterback Jim McMahon. Als gevolg van de vele hits die hij te verduren heeft gekregen, kampt hij met geheugenverlies en andere lichamelijke ongemakken. Maar op de vraag of dat het allemaal waard was antwoordt McMahon ondub­ belzinnig; hij zou het zo weer doen.

Veel aandacht is voor een speler die geen deel uitmaakte van het kampioenschapsteam, Doug Plank. Het rugnummer 46 van de in 1982 gestopte Plank is de reden dat de speelwijze van de Bears­verdediging de naam “46 defense” kreeg. Zijn manier van spelen zou uiteindelijk de belichaming worden van het team dat drie jaar later de Super Bowl won.

TITEL Monsters – The 1985 Chicago Bears and the Wild Heart of Football AUTEUR Rich Cohen BESTELLEN BOL.COM

Er is ook genoeg aandacht voor de geschiedenis van het

American Football en de NFL in het algemeen. Door middel van een korte biografie van het leven van George Halas krijgt de lezer een mooie kijk in de vroege jaren van het American Football en het ontstaan van de NFL. Halas was de eigenaar, naamgever, coach en speler van de Chicago Bears en stond zo aan de wieg van de professionele American Footballcompetitie.

‘Iron’ Mike Ditka belegde woedend een teammeeting omdat iemand van zijn douche gebruik had gemaakt en zijn kam had gestolen Geen verhaal over de ’85 Bears is compleet zonder verhalen en anekdotes over de coach, ‘Iron’ Mike Ditka. Zo kan je lezen hoe hij eens woedend een teammeeting belegde omdat iemand van zijn douche gebruik had gemaakt en tot overmaat van ramp zijn kam had gestolen.

Ook beschrijft Cohen hoe Ditka als speler de positie van tight end ontwikkelde tot wat het vandaag de dag is.

Al met al leest het boek voor liefhebbers van de sport

heerlijk weg. Ook als je geen fan de Bears bent biedt het boek genoeg vermaak door op een prettige wijze de lezer mee te nemen in de geschiedenis van de sport en de competitie en inzicht te geven in wat er om gaat in de hoofden van de spelers uit die tijd en wat er allemaal komt kijken bij het spelen in het beste team van een grote, historische franchise. Voor fans van de Bears is het natuurlijk nog mooier. Alle legendarische spelers en teams komen aan bod tegen de achtergrond van de stad en de periode waarin ze speelden. •

TEKST PIETER BROUWERS

Gretig

De Lakers zijn inmiddels serieus op zoek naar een vervanger voor Mike D’Antoni.

Nadat ze het slechtste seizoen ooit achter de rug hebben en de tijd om nog een kampioenschap binnen te slepen voor Kobe Bryant begint te dringen, kijkt iedereen met een goud‐paars hart vol verwachting uit naar de nieuwe coach.

Bovenaan het lijstje staat nu ex‐guard Byron Scott. De fans zullen blij zijn dat er iemand met een Lakers‐verleden in beeld is voor de job. Scott zelf had deze week z’n eerste sollicitatiegesprek en doet geen enkele moeite om zijn enthousiasme over de potentiële nieuwe baan te verbergen. Hij is gretig om aan de slag te gaan.

Misschien wel iets te gretig.

Na afloop van het gesprekje op Kupchaks kantoor vertelde Scott de pers dat het wat hem betreft de ideale match is. “Ik ben de perfecte man voor deze baan”, aldus de sollicitant zelf. Een beetje zelfvertrouwen moet natuurlijk kunnen, maar toen liet Scott zich meeslepen door zijn enthousiasme: “Kobe moet wel zijn spel een beetje veranderen”.

Kobe Bryant verslikte zich waarschijnlijk in een nacho toen hij dat hoorde. Het Lakers management mag dan de nieuwe coach uitkiezen, Kobe Bryant heeft heus wel wat in de melk te brokkelen. En of het dan slim is om nog voor je aan de slag gaat te zeggen dat de 36‐ jarige ietwat eigenwijze veteraan zijn spel moet veranderen, vraag ik me af. De gretigheid van Byron Scott lijkt me oprecht, maar hij kan sommige dingen misschien beter nog even voor zich houden. ∙

Eva Gerritse.

Lapdanceje?

In deze hoek van het magazine zijn we voor één week even klaar met serieuze analyses over de draft. Godzijdank gebeuren er namelijk ook nog andere dingen in de NFL. Zoals wat dan vraagt u? Nou, wat te denken van het stripclubverhaal van free agent left tackle Bryant McKinnie! Onze grote vriendelijke reus slaagde erin om binnen 20 maanden een rekening van 375.000 hele dollars bij elkaar te lapdancen.

Om die vervolgens doodleuk niet te betalen aan King of Diamonds‐eigenaar Charles Young, vader van rapper Trick Daddy.

Pa Daddy was daar niet van gediend en deed aangifte. McKinnie voelde kennelijk dusdanig nattigheid dat hij akkoord ging met een schikking van 150.000 dollar, waarvan inmiddels rond de 37.000 is afbetaald. Nog een kleine ton te gaan dus voor de 2 meter lange en 150 kg zware McKinnie, die toch al niet bekend stond om zijn talent voor financieel verantwoorde keuzes. Om over zijn terughoudendheid aan de eettafel nog maar te zwijgen (het totale gebrek daaraan kostte hem al eens een maandsalaris van meer dan een miljoen).

Zo bezien is het bijna niet eens zo

onvoorstelbaar dat McKinnie erin slaagde zo’n kolossale rekening op te bouwen met alleen lapdances. Bijna dan, want lapdances kosten in de King of Diamonds iets meer dan 30 dollar (van horen zeggen hoor), wat neerkomt op grofweg 10.000 lapdances in totaal voor onze Bryant. Bij een minuut of vijf per keer genoot de voormalig beschermer van Joe Flacco’s blindside dus ongeveer 800 uur lang van dansende tieten in zijn gezicht. Probeer daar maar eens niet aan te denken, de eerstvolgende keer dat McKinnie wanhopig graait naar de borst van een aansnellende pass rusher. ∙

Paul Klomp.

NAAM: Jonathan Douglas Quick GEBOREN: 21 januari 1986 in Milford, Connecticut, USA BURGERLIJKE STAAT: Jonathan’s vrouw Jaclyn is de zus van Minnesota forward Matt Moulson’s vrouw Alicia. Jon en Jaclyn zijn de ouders van dochter Madison en zoon Carter.

POSITIE: Goalie BIJNAAM: Jon, Quicky, Quicker TEAM: Los Angeles Kings JUNIOR TEAM: Avon Old Farms (CT high school), UMass­Amherst DRAFT: 72ste pick overall in 2005 DRAFT CLASS: 1. Sidney Crosby, 2.

Bobby Ryan, 5. Carey Price, 11. Anze Kopitar, 21. Tuukka Rask CONTRACT: 58 miljoen dollar in tien jaar (2013­2023) TOTAAL VERDIEND: Circa 7 miljoen dollar tussen 2007 en 2012 ENDORSEMENTS: Dethrone Royalty Inc. sportdrank STERKE PUNTEN: Jonathan Quick is een van de gezichten van de wederopstanding van USA Hockey. Hij won bij de Kings de goaliestrijd van Jonathan Bernier en groeide al snel uit tot de beste Amerikaanse goalie van deze generatie. Zijn Stanley Cup met de LA Kings was historisch, omdat zijn team als achtste seed alle topploegen uit het Westen moest verslaan en dat op epische wijze deed. Quick geeft zijn team zelfvertrouwen, houdt ’t hoofd bijna altijd koel en heeft een tijdloze techniek.

ZWAKKE PUNTEN: Er is weinig als zwak te betitelen aan Jon

Quick, maar zijn rugblessure is een zorg.

Na afloop van zijn titelseizoen onderging hij een operatie aan zijn rug, waarvan hij moeizaam herstelde bij de AHL’s Manchester Monarchs. Inmiddels gaat het beter en speelt hij de sterren van de hemel in de Western Conference Final, maar zijn zwakke rug is een zorg voor de toekomst.

HALL OF FAME: Quick’s Stanley Cup run en Conn Smythe Trophy zijn legendarisch en een zilveren Olympische plak in 2010 in Vancouver versterkt zijn zaak. Hij is pas 28 en heeft, als zijn rug het houdt, zijn beste jaren nog voor zich. De Kings zijn een uitstekend team en als Quicks stats stabiel blijven is hij absoluut een Hall of Fame­optie als een van de beste Amerikaanse goalies ooit.

OVER HEMZELF: “Ik weet zeker dat ’t luid gaat zijn, met heel veel emotie in die arena, dus we kijken er naar uit. Dit is de soort wedstrijd die je wil spelen, je wil hier onderdeel van uitmaken, dus het wordt onwijs gaaf.” – in alle rust over het treffen met Rusland in Sotsji.

“Als mijn team worstelt met scoren is dat niet mijn excuus. Het heeft niets te maken met mijn taak. Mijn baan is ’t stoppen van de puck en dat lukt me soms niet. Dan kijk ik de wedstrijdtape terug en word ik weer een beetje beter voor de volgende wedstrijd.” – over zijn verantwoordelijkheid.

SPORTAM OVER QUICK: Het is altijd lastig om een speler definitief elite te noemen, maar weinig spelers in de NHL zijn beter op hun positie dan goalie Jonathan Quick. Hij gebruikt zijn gemiddelde bouw (1m85, 100kg) op buitengewoon atletische wijze. Vaak rustig, met knappe reflexen en highlight reel saves. Hij is de koning van de wonderlijke redding, de stille leider van de Los Angeles Kings en de trotse sluitpost van Team USA. Het maakt zijn toepasselijke naam slechts bijzaak.

EINDCIJFER:

9

Randall's Island

Sport is overal in de Verenigde Staten, en vooral in de dichtbebouwde stedelijke

omgeving van New York kan elke volgende hoek een sneakerwinkel, stadion of basketbalveldje zijn. Toch kennen we New York vooral van de grote stadions van de wereldberoemde clubs. Yankee Stadium voorop, maar ook Citifield en zelfs de hallen waar basketbal en ijshockey gespeeld wordt zijn iconische plaatsen.

Dat geldt voor Icahn stadium minder. De sportfreak kent het stadion wellicht van het wereldrecord op de 100 meter dat Usain Bolt er liep (die 9,72 uit 2008 voelt echt als "ancient history"). De gemiddelde liefhebber van Amerikaanse sporten zal het stadion dat pas dateert uit 2005 veel minder zeggen. Dat is niet zo gek, moet ik bekennen. Toch ligt het stadion op een van de meeste sportieve plekken van de wereld. Op, niet in, want Icahn stadium ligt op Randall's Island. Dit eiland midden in de East River kent bijna honderd sportvelden, in bijna elk denkbare Amerikaanse (en zelfs Europese) sport. Randall's Island is de beste plek om de Amerikaanse sportcultuur van dichtbij te ervaren. Je kan er met de bus heen, maar leuker is nog om de loopbrug vanaf Manhattan te nemen.

Op het eiland word je ondergedompeld in sport. Football valt het meest op: van de variant waarbij niet getackeld mag worden voor de youngsters (eigenlijk een soort tikkertje) tot de semi‐professionele highschool teams in hun perfecte school outfits.

Er zijn twintig tennisbanen, als onderdeel van de John McEnroe Academy. Je kan je golfvaardigheden perfectioneren op een gigantische driving range, maar leuker zijn de velden voor lacrosse, voetbal (ons voetbal, soccer dus), hockey (ons hockey, field hockey dus), softbal en rugby. Het park kent ook een urban farm (volkstuintjes in een modern jasje) en twee moerasachtige natuurgebieden. Op een zaterdag zie je vrijwilligers die de paden onderhouden, een festival, beurs of grote sportwedstrijd in het Icahn Stadium, TV‐opnames met uitzicht op Manhattan voor Japanse zenders en veel bbq's. Naast natuurlijk de fietsers, hardlopers en skaters op de voor New York bijzonder gladde fietspaden.

De oplettende lezer mist in de gigantische opsomming twee sporten. Basketbal is

er niet op Randall's Island. En baseball verdient hier aparte aandacht. Nooit in mijn leven zag ik zo veel baseball bij elkaar als op de noordoostpunt van het eiland.

Tientallen velden als taartpunten in elkaar geschoven, netten en pitches met de rug tegen elkaar. Kinderteams in matchende outfits (meestal van school) krijgen les van coaches in gooien, slaan en vangen. Maar minstens even indrukwekkend zijn de vriendenteams op de velden aan de rand van het eiland. Het oudste team dat ik zag moet een gemiddelde leeftijd van boven de zeventig hebben gehad. De in klassieke baseball shirt gehulde buiken reiken makkelijk over de riem en broek.

Ze overleggen minstens even veel als ze spelen, wat meestal gebeurt in het Spaans. Deze mannen zijn stuk voor stuk mooiere iconen dan de grootste stadions van New York City. ∙

Het is een zinnetje dat we de laatste tijd

steeds vaker lezen: discomfort in the pitching elbow. De oplettende lezer krijgt daarbij direct een naar gevoel in zijn buik.

Het is vaak het begin van een lang en zwaar hersteltraject voor een werper. Een traject dat hoort bij de Tommy John­ operatie. We weten al langer dat het bovenhands gooien bij honkbal een zeer onnatuurlijke beweging is, waarbij de elleboog veel stress ondervindt. Kijk maar eens naar een foto van de arm van de pitcher vlak voordat hij de bal loslaat of nog beter: slow motion­beelden.

Je ziet dat alle pezen en spieren rondom de elleboog een 'klap' krijgen bij elke worp die een pitcher maakt. Pitches als de curveball en de slider lijken op het eerste oog schadelijker, maar ook de 'gewone' fastball blijkt de laatste seizoenen problematisch (hierover later meer). Als de schade aan de elleboog zo ernstig is dat er niet meer pijnvrij gegooid kan worden, is er over het algemeen sprake van een verrekking van of een scheur in het ulnair collaterale ligament (UCL). Bij een verrekking hoopt men vaak dat een pitcher met een aantal weken volledige rust snel kan herstellen, maar dat is helaas niet vaak het geval. Bij een scheur en dus ook bij de meeste verrekkingen is een UCL­reconstructie de enige oplossing.

Deze operatie kennen wij als de

Tommy John­operatie. Hierbij wordt het beschadigde ligament vervangen door een pees uit een ander lichaamsdeel. Veelal wordt hierbij gekozen voor de hamstring of pols. Om deze 'nieuwe pees' vast te zetten worden er gaatjes geboord in het ellebooggewricht waar de pees als het ware doorheen gewoven wordt. Na afloop van de operatie moet de speler dus niet alleen zijn elleboog, maar ook zijn hamstring revalideren.

Waar de hamstring redelijk snel hersteld is, geldt voor pitchers dat zij na een Tommy John­operatie rekening moeten houden met een revalidatieperiode van zo’n twaalf tot achttien maanden. Met een beetje pech qua timing zou een pitcher er dus zo maar twee seizoenen door kwijt kunnen raken. Na zestien weken mogen de geopereerde spelers voor het eerst weer rustig een balletje gooien en gedurende de revalidatie wordt de afstand waarop ze overgooien en de snelheid en kracht heel erg voorzichtig opgebouwd tot het moment waarop zij weer 100 procent fit zijn.

Dat de elleboogreconstructie de Tommy

John­operatie wordt genoemd komt overigens doordat de man die de operatie 'ontdekte', dr. Frank Jobe, hem als eerste uitvoerde op toenmalig Los Angeles Dodger Tommy John. De linkshandige werper is het perfecte voorbeeld van hoe Frank Jobe met zijn operatie honkbalgeschiedenis schreef. Voor zijn operatie, op 31­jarige leeftijd, won Tommy John 124 wedstrijden. Nadat hij vanwege zijn herstel het seizoen van 1975 miste keerder hij terug om nog tot zijn 46ste te pitchen en pakte hij onderweg nog eens 164 wins.

Patrick Corbin (Diamondbacks) David Hernandez (Diamondbacks) Brandon Beachy (Braves) Cory Gearrin (Braves) Kris Medlen (Braves) Bruce Rondon (Tigers) Luke Hochevar (Royals) Josá Fernández (Marlins) Miguel Sanó (Twins) Bobby Parnell (Mets) Ivan Nova (Yankees) A.J. Griffin (Athletics) Jarrod Parker (Athletics) Jameson Taillon (Pirates) Josh Johnson (Padres) Cory Luebke (Padres) Matt Moore (Rays) Pedro Figueroa (Rangers) Martin Perez (Rangers)

Ook Andrew Cashner (San Diego

Padres) en Cliff Lee (Philadelphia Phillies) hebben pijn in de elleboog.

En we weten waartoe dat vaak leidt.

Voor Beachy, Luebke en Parker is het al de tweede ingreep in hun loopbaan.

Historisch belang

Voor de operatie van Tommy John moesten pitchers met dezelfde blessure, een blessure die ook toen al regelmatig voorkwam, hun loopbaan vroegtijdig beëindigen. Zo werd de sport beroofd van een aantal grote talenten en misschien wel toekomstig Hall of Famers. Op het moment van de eerste operatie schatte Tommy John in dat de kans dat John op zijn oude niveau terug zou keren rond de 1 op 100. Tegenwoordig is de slagingskans van de ingrijpende operatie 85 tot 92 procent. Dat wil niet zeggen dat iedereen die de operatie ondergaat ook echt terugkomt op zijn oude niveau. Die 85 tot 92 procent van de spelers die de operatie ondergaan, keert terug in het professionele honkbal. Daarvan bereikt weer 85% de Major League.

Het is dus niet zo dat je als werper

gegarandeerd bent van een terugkeer, laat staan dat je bij je terugkeer beter dan ooit zult presteren en harder dan ooit zult gooien. Die mythe doet de ronde en is ontstaan doordat veel werpers die de operatie ondergingen het gevoel hadden dat zij harder gingen gooien dan voor hun operatie. Dat gevoel kan wel kloppen, maar is vaak niet van lange duur. Tom Stuifbergen, werper van het Nederlands team en voormalig prof in de organisatie van de Minnesota Twins, is een van de weinige Nederlandse pitchers die de Tommy John­ operatie onderging.

Onlangs vertelde hij in de SportAm Show op AllSportsRadio dat het eerste wat hij aan zijn arts vroeg, was of hij inderdaad harder zou gooien als hij volledig hersteld was. Het antwoord van de arts?

“Het is niet zozeer harder gooien, maar je bent een jaar lang bezig

met herstellen en het sterker maken van je arm en alle spieren rondom de elleboog.

Daardoor voelt je arm erg vers aan en krijg je het idee dat je harder gooit.”

In 2013 zakte het aantal weer naar

negentien, maar dit jaar zijn er ook al weer negentien operaties uitgevoerd en dat aantal gaat ongetwijfeld nog flink stijgen.

Nog zorgwekkender: Voor 1997 werd van at ook het gevoel kan geven dat de alle operaties (inclusief amateurs) slechts werper harder gooit dan voor de blessure is twaalf procent uitgevoerd op werpers het feit dat hij vlak voor de blessure al last onder de achttien jaar. In 2005 was dat van de elleboog had en daardoor al wat

W

snelheid verloor. Als de snelheid dan na het lange en intensieve herstel weer terugkeert, voelt het voor de werper aan alsof hij harder gooit. Deze 'mythe' zorgt er echter wel voor dat veel overijverige ouders berichten naar artsen sturen met de vraag of hun gezonde zoon de operatie mag ondergaan zodat hij later harder kan gooien en grotere kans maakt op een toekomst in de Major League.

percentage al gestegen naar 33 procent.

Sindsdien zijn er geen nieuwe cijfers uitgekomen over de operaties op deze ontzettend jonge werpers, maar het moge duidelijk zijn dat dit een ernstige trend is.

Doordat er zoveel jonge pitchers geopereerd worden, gebeurt het ook steeds vaker dat een werper meerdere malen onder het mes moet om een nieuwe pees in zijn elleboog te laten plaatsen. De kans dat een pitcher na een tweede operatie Zo is de Tommy John­operatie van groot terugkeert op zijn oude niveau is slechts historisch belang voor de sport, maar moet twintig procent. Hoewel de Tommy John­ men oppassen dat er niet doorgeslagen operatie de geschiedenis van de sport dus wordt en de operatie onnodig op gezonde heeft veranderd door pitchers een nieuwe jongens toepast als ware het een soort kans te geven, ligt het gevaar op de loer dat plastisch chirurgische ingreep. pitchers een tweede operatie moeten ondergaan en alsnog voor de sport Gigantische toename verloren gaan. Dit jaar gingen Cory Luebke, Jarrod Parker en Brandon Beachy Met de grotere slagingskans en de groei in al voor de tweede keer onder het mes. data en kennis op het gebied van elleboogblessures zou je denken dat de r. James Andrews, de huidige specialist preventie van deze blessures en daarmee op het gebied van elleboogblessures en de de noodzaak voor Tommy John­operaties dokter die de meeste Major Leaguers zou verbeteren, maar niets lijkt helaas opereert, geeft aan dat het lijkt alsof hij elk minder waar. Uit onderzoek blijkt dat er jaar meer spelers moet opereren en hij zegt tussen 2000 en 2011 gemiddeld zestien dat we daarom mogen spreken van een operaties per jaar plaatsvonden op Major epidemie. Wat is nu de oorzaak van deze Leaguers. In 2012 steeg dat aantal epidemie? Kenners wijzen twee redenen gigantisch naar 36 (Brian Wilson, Joakim aan: 1. Pitchers zijn de afgelopen jaren veel Soria, Neftali Feliz en Joel Zumaya waren harder gaan gooien, en 2. Er wordt vanaf de eye­catchers) en dat is een belachelijk jonge leeftijd roofbouw gepleegd op aantal als je weet dat er in totaal zo'n 124 werpers. huidige Major Leaguers zijn geopereerd.

D

De definitie van hard gooien is de laatste

jaren veranderd. Waar het begin deze eeuw nog heel speciaal was als een pitcher 95 mijl per uur kon gooien, is dat tegenwoordig niet meer uniek. Vrijwel elke reliever die nu in de wedstrijd komt in de zevende of achtste inning gooit 95+ mijl per uur en we zijn zelfs gewend aan het feit dat er werpers zijn die hun fastballs met meer dan 100 mijl per uur richting de thuisplaat slingeren.

Dit is een spectaculaire ontwikkeling, waar kijkers van de sport ontzettend van kunnen genieten, maar het is ook een ontwikkeling waar de ellebogen van de werpers tegen protesteren. Hoewel de oorzaak­gevolg relatie tussen hard gooien en de kans op een scheurtje in de UCL niet wetenschappelijk bewezen is, lijkt er wel een correlatie te zijn. Het klinkt ook wel logisch. Hoe harder je de bal gooit, hoe harder de klap op de elleboog en hoe meer pitchers die echt hard gooien, hoe groter het aantal Tommy John­operaties.

De tweede mogelijke reden is het feit dat er

tegenwoordig van jongs af aan – veelal door de ouders – wordt gekozen om kinderen zich te laten 'specialiseren' in één sport. Vroeger speelden kinderen verschillende sporten in verschillende jaargetijden. De beslissing om voor één sport te kiezen houd voor veel kinderen in dat ze het hele jaar door honkballen. Nu zal dat in Little League nog niet zo'n probleem zijn, maar vanaf het moment dat de jonge spelertjes naar High School gaan, wordt de werkdruk een stuk groter. Terwijl de Major League tussen oktober en maart volledig stil ligt, worden er door High Schools en Colleges gewoon volledige seizoenen afgewerkt gedurende het schooljaar.

In de zomer ligt school stil, maar is het natuurlijk prachtig weer en welke honkballer wil in de zomer nu niet honkballen? Werpers voegen zich bij hun zogenaamde Summer League teams en blijven hun armen belasten.

Voeg daarbij dat veel jonge werpers in wedstrijden voor hun schoolteams vaak op schandalige wijze misbruikt worden door hun coaches (gigantische aantallen pitches per wedstrijd, te weinig rust tussen de wedstrijden door) en je hebt het recept voor roofbouw.

Op dat moment kunnen de jonge armen

deze stress wel aan, maar we zien het uiteindelijke effect ervan pas wanneer zij op professioneel niveau spelen en zwaar geblesseerd raken. Ten slotte is er nog de koppigheid van de werpers, die niet toe willen geven aan pijn. Vooral jonge werpers, voor wie er nog veel op het spel staat (promotie naar de MLB, een vaste plek in de rotatie, een nieuw contract, etc.), zijn soms te koppig om toe te geven dat hun elleboog pijn doet. Ze willen door de pijn heen gooien en verergeren op die manier juist hun blessure. Josﾃｩ Fernﾃ｡ndez, de Cubaanse revelatie van het afgelopen anderhalf seizoen, is een goed voorbeeld van zo'n werper. De 2013 National League Rookie of the Year gaf na zijn operatie toe dat hij al langer pijn had, maar dat hij dit niet wilde toegeven.

Zo kan het dus gebeuren dat we steeds meer jonge werpers op de blessurelijst zien belanden met kwetsuren waarvoor zij een Tommy Johnﾂｭoperatie moeten ondergaan, ondanks het feit dat Major League organisaties steeds voorzichtiger zijn met jonge werpers. Er worden strenge pitch counts (maximaal aantal gegooide ballen) en inningslimieten gehanteerd en in sommige gevallen extreme regels opgesteld om te zorgen dat jonge werpers niet oververmoeid raken. De 'Joba Rules' van de Yankees voor toenmalige rookie Joba Chamberlain waren daar een goed voorbeeld van. Chamberlain moest voor elke inning die hij gooide bijvoorbeeld een dag rust nemen (2 innings = 2 dagen rust).

Oplossing

Hoe voorzichtig je als organisatie ook bent met de armen van jonge pitchers als zij in hun jeugd al veel gegooid hebben, is de kans op blessures nog altijd aanwezig.

Volgens Dr. Glenn Fleisig van het American Sports Medicine Institute verdriedubbelt de kans op een operatie wanneer een jonge (amateur)werper meer dan honderd innings in een seizoen gooit.

En daarin lijkt ook meteen de oplossing voor het probleem te liggen.

Dankzij zijn operatie won lefty

Tommy John uiteindelijk 288 wedstrijden in zijn loopbaan, een aantal dat net niet goed genoeg bleek voor een plaats in de Hall of Fame. John kwam uit voor onder andere de Cleveland Indians, Los Angeles Dodgers en New York Yankees, werd vier keer All窶心tar en is op dit moment de nummer zeven aller tijden op de lijst met meeste wins voor een linkshandige werper.

Na zijn operatie in 1974 miste

hij het seizoen van 1975, maar een seizoen later onderschreef hij het belang en het succes van de operatie die later naar hem vernoemd zou worden door de National League Comeback Player of the Year Award te winnen.

Eerder dit jaar overleed Dr. Frank

Jobe, de geestelijk vader van de Tommy John‐operatie. Dankzij zijn ingreep is Jobe één van de meest invloedrijke personen in de historie van de sport. Op dit moment is hij nog geen lid van de Hall of Fame, maar dat is een eer die hij postuum alsnog verdient. Dat vindt ook Tom Stuifbergen, wiens loopbaan dankzij Jobe hopelijk nog wat langer door‐ gang vindt: “Ik vind dat ze in Coo‐ perstown een plekje voor hem moeten maken. Hij is toch iemand die ontzettend veel carrières heeft gered en de sport op belangrijke manier heeft beïnvloed.”

V

oor Major League Baseball, de NCAA en de overkoepelende organisaties voor High School honkbal ligt er een rol weggelegd om hun spelers en daarmee de toekomst van de sport te beschermen. Langzaamaan worden er in steeds meer jeugdcompetities al inningslimieten en pitch counts ingesteld. Bovendien zal de MLB ervoor moeten zorgen dat de kennis, die er onte­ genzeggenlijk is, over de techniek van werpers gedeeld wordt. Slechte techniek kan namelijk ook voor veel problemen zorgen bij werpers.

Om het probleem zoveel mogelijk in te perken, zouden de Major League­organisaties volgens voormalig werper en huidig analist Dirk Hay­ hurst niet meer zoveel aandacht moeten richten op power pitchers en hun harde fastballs. Aan die harde fastballs zitten echter zo veel voorde­ len dat de kans erg klein is dat er een verschui­ ving van de focus op power pitching zal komen.

Er ligt voor de opvolger van commissioner Bud Selig een mooie rol weggelegd om met alle stakeholders om tafel te gaan zitten en te bespreken hoe de armen van jonge werpers beter beschermd kunnen worden. Hij zal zich moeten ontdoen van de Tommy John­ epidemie, die Major League Baseball op dit moment teistert. •

Stemmen!

Disappointed

Na de afgelopen maanden weten we het

Afgelopen zaterdag liep ik een groupie

Het is namelijk weer zover. De All‐Star Game wordt halverwege de maand juli gespeeld en tot 3 juli mogen wij, de fans, stemmen op onze favoriete spelers. Wij bepalen dan ook welke spelers zich straks in juli All‐Star mogen noemen. Het is misschien een beetje gek om nu al te stemmen, want wie weet raakt er straks iemand geblesseerd of in een zware slump en hoort hij dan helemaal niet meer bij de beste spelers van zijn league.

En daar had Manziel pech. De Cowboys lieten Johnny Football lopen en kozen voor offensive tackle Zack Martin van Notre Dame en daarmee was de kans verkeken dat de Texaan Johnny Manziel de kleuren van de Cowboys aan kon trekken.

allemaal. Stemmen is belangrijk. Het is een recht dat je hebt, waar anderen jarenlang voor gevochten hebben. Het is een recht waar je gebruik van moet maken. Daarom roep ik je bij deze op te stemmen…. Voor de MLB All‐Star selecties!

Dat maakt eigenlijk ook niet uit, want hoewel er tijdens de All‐Star Game het thuisvoordeel in de World Series op het spel staat, is het maar een oefenwedstrijd. Het is een showcase waarin niet per sé de beste spelers van dat seizoen, maar wel de grootste sterren uit de sport hun kunsten moeten vertonen. Laat je daarom niet te veel beïnvloeden door de statistieken die de spelers dit jaar achter hun naam hebben staan, maar stem op iedere positie voor de speler waarvan jij het meeste kan genieten.

Voor mij betekent dat bijvoorbeeld dat ik op

Derek Jeter heb gestemd. Niet omdat ik vind dat hij nu de beste korte stop in de American League is, maar omdat ik vind dat hij het verdient nog een keer mee te spelen in de Midsummer Classic. Voor ons Nederlanders betekent het dat we op onze landgenoten kunnen stemmen! Iedereen mag maximaal 35(!) keer stemmen.

Stemmen maar! ∙

Seb Visser.

vriendin van Johnny Manziel tegen het lijf.

De blonde dertien in een dozijn Texaanse cheerleader chick wist mij te vertellen dat Manziel maar wat graag bij de Dallas Cowboys had gespeeld.

Zes keuzes later waren het de Cleveland Browns die Manziel draftten en er daarmee voor zorgden dat Manziel niet de glitter en glamour quarterback van de Cowboys wordt, maar de excentrieke spelverdeler van de nietszeggende Browns.

"Hij heeft het geaccepteerd," vertelde de blonde Amerikaanse mij. Hij moest even wennen, maar gaat er gewoon voor. Ook met de opdracht dat hij komend seizoen als tweede quarterback achter Brian Hoyer speelt, kan hij leven. De ietwat beschonken Texaanse dame had er iets meer moeite mee. "I'm sooooooo disappointed," zei ze zeker drie keer tijdens ons gesprek. "I love Johnny. I love him so much."

Manziel krijgt de kans om de kleine,

ongelukkige, Cleveland Browns naar een kampioenschap te spelen. Johnny Football, de held van Texas, kan Cleveland geven waar de stad, in alle sporten, al zo lang naar verlangt: een titel.

Mevrouw is teleurgesteld, maar ik ben blij.

Elk jongensboek vertelt toch over een grote klim en geen gespreid bedje? ∙

Lennart Beishuizen.