SportAmerika Magazine No. 30

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk SENIOR WRITER Jules Zane REDACTIE Lennart Beishuizen Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Rob van Gameren Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Jasper Laman Marco Post Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Frank Wielaard Joeri Zwarts COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Gijsbregt Brouwer Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Deze column had ik heel graag willen wijden aan de loyaliteit van fans in de NBA. Elk jaar doet Brand Keys een uitgebreid onderzoek naar verschillende facetten van het fan‐zijn. Onder meer qua verkoop van merchandise, de bezettinsgraad bij wedstrijden en het aantal kijkers naar de tv‐registraties.

De reden dat ik hier dieper op in wilde gaan is dat de fans van de Miami Heat de afgelopen edities van het onderzoek telkens in de top‐3 stonden. Opmerkelijk, aangezien, zeker op Twitter, de term bandwagon regelmatig voorbij komt in de combinatie met de fans van het team uit Miami.

Toen ik dit oorspronkelijk optikte, zag ik het journaal met nieuws over vlucht MH17. Inmiddels, als deze column verschijnt, is het bijna twee weken geleden, maar de pijn is nog dagelijks voelbaar bij mij en in de naaste omgeving. #SportAm werd naar de achtergrond gedrukt.

Deze terroristische actie van de separatisten doet pijn over de gehele wereld. Het aantal omgekomen slachtoffers is enorm, maar het verdriet bij de nabestaanden is nog veel groter, zoals we konden zien bij de aankomst van de lichamen op het vliegveld van Eindhoven. Naast de 194 omgekomen Nederlan‐ ders zaten er nog verschillende andere nationaliteiten aan boord.

Een van de omgekomen passagiers was Engelsman John

Adler. Een voetbalfan van Newcastle United. Een trouwere fan kun je je als club niet wensen. John was namelijk op weg naar Nieuw‐Zeeland, om daar zijn club aan het werk te zien in de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Dat deed John wel vaker. Hij vloog al eerder naar de Verenigde Staten en Australië om de Magpies aan het werk te zien. Hij miste sinds 1973 wel geteld één wedstrijd van zijn club. Dat was toen een wedstrijd samen viel met de begrafenis van zijn moeder..

Iedereen aan boord zou zijn eigen verhaal hebben. Het is alleen heel droevig dat we er nu op deze manier achter moeten komen.

Veel leesplezier,

Veel contractverlengingen in

de NFL. Allereerst tekende Jamaal Charles voor vier jaar bij in Kansas City. De 27­jarige runningback speelt al sinds 2010 voor de Chiefs en was afgelopen seizoen goed voor negentien touchdowns, het hoogste aantal voor een runningback/wide receiver. Ook twee wide receivers verlengden hun contract, en allebei voor vier jaar: Jordy Nelson in Green Bay en Roddy White in Atlanta • Sidney Rice heeft zijn carrière voortijdig beëindigd. Rice, 27, speelde vanaf 2009 voor de Seattle Seahawks en won afgelopen jaar met deze ploeg de Super Bowl. Toch leverde Rice nooit een hele grote bijdrage aan het team, omdat hij gekweld werd door blessureleed. Het besluit om er vroegtijdig mee op te houden kwam uit voorzorg: Rice wil geen risico’s meer nemen op hersenschuddingen • Bij de New York Jets is het vertrouwen groot. Geno Smith kwam laatst bij een poll van ESPN uit de bus als de slechtst startende quarterback in de NFL, maar maakt zich totaal geen zorgen.

Sterker nog, hij voorziet een grote toekomst voor zichzelf: "Ik moet de weg omhoog vinden en dan weet ik zeker dat ik volgend jaar, of het jaar erop, in de top vijf sta."

Naast Smith blies ook cornerback Dee Milliner hoog van de toren: "Wie de beste cornerback in de NFL is? Dat ben ik." Milliner was vorig seizoen een hoge draftkeuze en stelde enigszins teleur. Maar volgens Milliner is er geen twijfel over mogelijk dat hij en de Jets komend seizoen hoge ogen gaan gooien •

Waar speelt Kevin Love het

komende seizoen? Love heeft nog een eenjarig contract bij Min­ nesota, dat hem derhalve graag zal willen ruilen om nog iets terug te krijgen voor deze drievoudig All­Star.

De interesse van Boston, Cleveland en Golden State was al bekend, maar afgelopen week lijken ook Chicago en New York gesprekken gevoerd te hebben met de Timberwolves • Waar Love komend seizoen actief zal zijn, is dus nog onduidelijk. Wel is duidelijk dat hij volgende maand (net als Blake Griffin) niet actief zal zijn in Spanje op het WK, uit angst voor een blessure • De Summer League in Las Vegas is afgelopen. In de finale wonnen de Sacramento Kings van de Houston Rockets.

Glen Rice Jr. werd de MVP van het toernooi • Als laatste team hebben de Los Angeles Lakers ook voor komend seizoen een hoofdcoach vastgelegd. Byron Scott tekende voor vier seizoenen en zal moeten proberen de Lakers weer terug te brengen naar de playoffs • Tijdens de zomerbreak zoeken enkele NBA­sterren hun heil in andere sporten. Daarin bleek de ene ster wat beter dan de andere. Kobe Bryant sloeg een homerun tijdens een softbalwedstrijd, Dirk Nowitzki had wat meer moeite tijdens zijn celebrity honkbalwedstrijd en Andre Drummond plaatste een filmpje vanaf de bowlingbaan • NBA­rookie Joel Embiid heeft een nieuw doelwit op Twitter. Na tevergeefse pogingen om LeBron James naar Philadelphia te halen en een date te regelen met Kim Kardashian, richt hij nu zijn pijlen op Rihanna. Zal het hem dit keer lukken? •

UFA Cory Sarich kreeg een

forse tegenslag te verwerken.

De clubloze verdediger werd aangereden bij een training op de fiets. Sarich brak vijf wervels, maar zal naar verwachting volledig herstellen van het ongeluk. Sarich speelde in totaal 969 wedstrijden in de NHL, vorig seizoen stond hij onder contract bij Colorado Avalanche • Colorado gaat langer door met aanvaller Ryan O’Reilly. De center tekende een nieuw, tweejarig contract met een cap hit van 6 miljoen dollar. O’Reilly was van grote waarde in het verrassend goede seizoen van Colorado met 64 punten in 80 wedstrijden en zes punten in zeven playoffwedstrijden • New York Rangers verlengde de contracten van twee belangrijke krachten in het afgelopen seizoen. Mats Zuccarello tekende een nieuw éénjarig contract. De Noor was in het afgelopen seizoen een revelatie voor de ploeg, die de Stanley Cup Finals wist te behalen. Zuccarello tekende voor 59 punten in 77 wedstrijden en dertien punten in 25 playoffwedstrijden. Zuccarello gaat 3,5 miljoen dollar verdienen. Chris Kreider tekende voor twee seizoenen bij. De aanvaller noteerde dertien punten in vijftien playoffwedstrijden • Nathan Walker tekende een contract bij Washington Capitals. Walker, die bij de afgelopen draft de eerst gekozen Australiër ooit in de NHL werd, tekende voor drie seizoenen • Montréal Canadiens en Lars Eller gaan langer met elkaar door. De Deense aanvaller tekende een vierjarig contract bij de recordkampioen ter waarde van 3,5 miljoen dollar per seizoen. Eller was in de playoffs met dertien punten in zeventien duels een belangrijke kracht •

De San Francisco

Giants namen pitcher Jake Peavy over van de Boston Red Sox. De 33­jarige werper ging in 2013 van de Chicago White Sox naar Boston en won met de Red Sox de World Series. De start bij de Giants is minder goed; Peavy stond vier runs toe tegen de Dodgers en verloor de wedstrijd • Diezelfde Red Sox maakten ondertussen geen vrienden in Tampa Bay. David Ortiz sloeg een 3­run homerun en vierde dat met een net iets de demonstratieve bat flip, wat niet lekker viel in Tampa. En daar waren ze Ortiz sinds de vete tussen hem en pitcher David Price toch al zo goed gezind... • De New York Yankees versterkten zich met derde honkman Chase Headley van de San Diego Padres.

Headley kwam lekker binnen: bij zijn debuut sloeg hij het winnende punt tegen de Texas Rangers binnen. Welkom in New York! • De Houston Astros zijn er niet in geslaagd de nummer 1 pick Brady Aiken aan zich te binden. De precieze reden is nog onduidelijk, want achter de schermen wordt flink met modder gegooid.

Zo zouden de Astros zich zorgen maken om Aikens elleboog, waardoor de club terug zou zijn gekomen op een eerdere aanbieding. De MLB­ spelersvakbond kondigde een onderzoek aan. De MLB zelf zegt achter Houston te staan en is van mening dat de club niets verkeerds doet • Het seizoen zit er op voor Yankees­pitcher CC Sabathia. De werper moet een knieoperatie ondergaan en is minstens tot spring training 2015 out •

Iedere mens, dus ook iedere sportman,

negen schooljaren zag hij elf verschillende heeft zijn eigen verhaal. Maar dat van Oher, scholen van binnen. Wat moest er van een kind als Michael Oher terechtkomen? Nie­ nu 28 jaar, is zo bijzonder dat er over hem al een boek en een film verscheen. Daarmee mand kon toen voorspellen dat hij later één is hij een unieke persoonlijkheid in de NFL. van de meest bekende sporters van het land zou worden.

De afgelopen vijf jaar speelde hij voor de Baltimore Ravens, maar dit voorjaar keerde oordat er licht verscheen aan het einde Oher terug naar zijn geboortegrond. Terug van de tunnel moest Michael nog veel naar Tennessee, waar hij opgroeide en na het verschijnen van de film The Blind Side demonen overwinnen. Hij groeide op in het allerslechtste gedeelte van Memphis. En die (met Sandra Bullock) onlosmakelijk mee gedeeltes staan vervolgens weer bekend als verbonden is. de meest gevaarlijke van het land. Voor de buitenwereld staat Memphis, samen met Wie de film heeft gezien, zal hem nooit Tennessee’s staathoofdstad Nashville be­ meer vergeten. Van pleegkind naar NFL­ superster; het zijn de verhalen die het goed kend om de muziek. Elvis Presley woonde er op zijn landgoed Graceland, maar het is doen in Amerika. Oher laat als geen ander ook de stad waar Martin Luther zien dat je geen enkele invloed hebt op de King op het balkon van het situatie waarin je terecht komt als nieuwe wereldburger. Waar we echter wel invloed Lorraine Motel werd doodge­ op hebben, is de weg die we kiezen in het leven. Wat je – met name in Amerika – veel schoten. Het ziet is dat diegenen die opgroeien in een onstabiele thuissituatie sneller het pad van drugs en geweld kiezen. Er zijn gelukkig ook anderen, die beseffen dat het leven meer te bieden heeft en een leven opbouwen waarvan ze nooit hadden gedacht dat het kon bestaan.

V

Elf scholen

Michael Jerome Williams Jr. Oher werd op 28 mei 1986 geboren in Memphis, Tennes­ see. Op dat moment was zijn moeder zwaar verslaafd aan crack, cocaïne en drank.

Ondertussen bevond vader zich in de cel, in plaats van thuis bij zijn kinderen. Dat Michael één van twaalf kinderen in het gebroken gezin was, maakte de situatie niet veel beter. Hij kreeg nimmer de aandacht en genegenheid die ieder kind verdient.

Gezien de omstandigheden waarmee zijn ouders te maken hadden was het niet meer dan logisch dat Michael op straat belandde of in een pleeggezin. Als hij op school zat presteerde hij niet en de eerste paar klassen deed hij zelfs dubbel. Tijdens zijn eerste

D

schieten zou daarna niet ophouden, iets dat it totdat één avond het hele leven van Michael tijdens zijn kindertijd van dichtbij Michael op de kop zette. zou meemaken. Drugs en geweld waren zijn enige context. Altijd om je heen kijken, Leigh Anne bidden en vertrouwen dat je de volgende dag haalt.

Zijn biologische vader, die hij overigens nooit gekend heeft, was vermoord in de gevangenis, oeder Denise bleef ondertussen haar en Michael liep ’s avonds laat naar de aderen volspuiten met rommel en het gezin sportschool om nog wat oefeningen te doen. werd totaal ontwricht. Michael slingerde in Het was op de koude winteravond bovendien al die jaren heen en weer tussen straat en één van de weinige plekken waar het warm systeem. Hoewel hij niet het slimste kind was. was begreep hij wel wat er om hem heen gebeurde. Hij luisterde naar zijn docenten en bleek een talent voor schrijven te hebben. Mede hierdoor schopte de nog altijd gebroken Michael het tot high school. Hij bleek op het gebied van sport een natuuratleet. Hij vond opvang bij een man die Tony Henderson heette en een zoon (Steven) had van dezelfde leeftijd als Michael. Een slaapplek had hij op de bank in de woonkamer, maar hij had in ieder geval een dak boven zijn hoofd wanneer dat noodzakelijk was. Ook tijdens deze jaren zwierf Michael vaak door de straten van Memphis met een rugzakje op zijn rug. Hierin een paar kledingstukken en geen enkele dollar.

M

Het leven van Michael bestond uit de bank van Tony, de sportschool van school en de straat. Ondertussen was hij van school gewisseld, met dank aan de oma van Steven. De jongens belanden op een christelijke privéschool waar Michael al snel de bijnaam Big Mike kreeg. Eigenlijk had Michael een hekel aan de bijnaam, maar hij deed er niet moeilijk over omdat hij al snel kansen kreeg. Het hoofd van de school en de football­ coach zagen het talent van Michael en loodsten hem door enkele lastige jaren heen. Echte progressie was er echter niet en het leven van Big Mike bleef beperkt.

Terwijl hij door de gevaarlijke straten van

Memphis liep, reed Leigh Anne voorbij in haar behaaglijke grote auto. Ze zag Michael lopen en besloot hem mee te nemen naar haar warme huis. Die ene nacht werden enkele dagen, toen maanden en uiteindelijk jaren. Michael werd onderdeel van het christelijke gezin Tuohy en zelfs officieel geadopteerd. Leigh Anne bleek de reddende engel waarvan Michael nooit had gedacht dat ze zou komen. Samen met de kinderen van

The Blind Side is een kaskraker uit 2009 met

Michael Oher als hoofdpersonage. Zijn rol wordt vertolkt door Quinton Aaron, een verder onbekende acteur. De film vertelt het verhaal zoals je het hier in het magazine kunt lezen.

Sandra Bullock is de grote naam in de film. Zij speelt Leigh Anne Tuohy, die trouwens in Amerika ook erg bekend is vanwege haar rol als design‐ kenner in Extreme Makeover: Home Edition.

Samen met haar man bezit ze meer dan 85 fastfood‐ restaurants.

In de film

maken ook een groot aantal coaches Hun opwach‐ ting. Om de film zo waarheidsgetrouw mogelijk te maken, was het de wens van de filmmakers de echte coaches hiervoor te gebruiken. Zo zien we Edward Orgeron Jr. terug, de coach van Oher op college.

De film bracht meer dan 300 miljoen dollar op en was dus een groot succes.

Bullock kreeg enkel complimenten en ontving een Academy Award for beste actrice en meerdere andere kleinere filmprijzen. De film zelf kreeg ook diverse nominaties. Nog mooier dan het boek laat de film zien hoe Oher iedere keer weer zijn instinct volgt, iets was hem tot één van de beste left tackles in de league maakt. Een aanrader voor iedereen die van football houdt.

Of van een aangrijpend verhaal. Of van Sandra Bullock.

het gezin ging Michael opnieuw naar een nieuwe school. Hij werd direct een ster op Briarcrest Christian School, waar hij een uitzonderlijk goede left tackle was. Al snel werd hij één van de beste tackles in Tennessee. De zoon van het gezin Tuohy, Sean, filmde de prestaties van zijn pleegbroer en stuurde ze naar alle colleges in de wijde omgeving.

De cijfers van Michael bleven

ondertussen slecht. Om te kunnen spelen bij een Division I college heb je goede cijfers nodig, en dus werd dit een nieuw probleem. De nieuwe ouders van Michael huurden vele begeleiders in en wisten de resultaten daarmee een impuls te geven.

Ondertussen lagen er al diverse uitnodigingen op de keukentafel. Grote scholen als Tennessee, LSU, Alabama en NC State klopten ongeduldig op de deur.

De keuze viel uiteindelijk op de geliefde Alma Mater van de Tuohy’s, University of Mississippi. Tijdens zijn eerste jaar speelde Oher elf wedstrijden voor Ole Miss, waarvan hij tien startte als right guard. Hij kon direct rekenen op enkele uitverkiezingen en speelde zichzelf in de schijnwerpers.

Left tackle

Toen Oher in zijn tweede jaar naar left tackle verhuisde brak hij helemaal door.

Dit keer was dat niet alleen op het veld.

Auteur Michael Lewis bracht een boek uit met de titel The Blind Side, waarin hij op gedetailleerde wijze het leven van Oher beschreef. Het leven van pleegkind tot college football ster. Dit boek bleek uiteindelijk weer de inspiratie te zijn voor de film uit 2009 waardoor Oher plotseling bekend was in het gehele land en zelfs ver daarbuiten. Na vier jaar Ole Miss besloot Oher zich in hetzelfde jaar, 2009, aan te melden voor de NFL Draft. Niet geheel toevallig werd hij juist door de Baltimore Ravens uitgekozen in de eerste ronde en

was hij direct van grote waarde voor zijn team. De franchise, die bekend staat om de altijd sterke defensieve linie, zag hem in zestien wedstrijden uitgroeien tot een onmisbare schakel. De Ravens haalden dat jaar mede dankzij hem de playoffs.

En zo belandde een jongen van de straat

uit één van de gevaarlijkste wijken van Amerika opeens bij één van de grootste teams uit de NFL. Juist in Baltimore, de stad die ook bekend staat om geweld en drugs. Het mag een wonder heten hoe Oher het altijd op afstand heeft kunnen houden, maar het is hem gelukt. Begin 2013 reed hij samen met zijn teamgenoten door de straten van Baltimore als Super Bowl­winnaar. In een zinderende finale werden de San Francisco 49ers verslagen (34­31). Een groter en hoger podium kun je je niet voorstellen in de States.

Naar huis

Oher keert dit jaar terug naar zijn geboortegrond. Zijn schepen zijn verbrand en demonen overwonnen. Klaar om Tennessee weer trots te maken. Dit keer in het tenue van de Titans. Op de tribunes van LP Field zal een ereplekje worden ingericht voor de Tuohy’s. Want Michael is weer thuis. Terug in Tennessee, waar hij een held is. Door schade en schande groot geworden tot de leider die hij nu is. De verloren zoon uit Memphis heeft een nieuw thuis.

Het verhaal van Oher toont aan dat alles

mogelijk is wanneer je dicht bij jezelf blijft en niet toegeeft aan omstandigheden. Het is niet iedereen gegeven om op het hoogste niveau sport te bedrijven, maar zo kan iedereen op zijn of haar plekje het beste uit zichzelf halen. En wanneer je denkt dat je leven op slot zit, is het raadzaam om The Blind Side op te zetten. Dan zul je zien dat alles mogelijk is. •

Offseason

We zitten ongeveer halverwege het offseason van de NBA. En wat een

geweldig offseason is het. Eigenlijk is dit gedeelte van het jaar veel leuker en interessanter dan het reguliere seizoen. Ik schreef wel eerder hier over potentie vooraf. Dit offseason barst van de potentie. De potentie dat alles mogelijk is.

Bijvoorbeeld dat Wiggins onder het mentorschap van LeBron binnen een halfjaar uitgroeit tot superster. Of juist niet en dat de Cavs dan in februari alsnog traden voor Kevin Love. Of dat de Bulls gaan heersen met Rose, Gasol en Noah. Of de Wizards met Wall, Beal en Pierce. De Hornets, wat nou als Lance Stephenson een soort James Harden met betere verdedigende skills blijkt te zijn als hij de teugels krijgt? Of dat Miami onder Bosh en Wade nog steeds de Conference Finals van de East halen. Alles kan nog.

De Lakers die als verdedigend monster met de ultieme fastbreakspelers uitgroeit tot de verrassing van het seizoen in het Westen. Of dat de Spurs wederom dominant heersen tot aan de trofee. Zouden de subtiele trades de Warriors, de Thunder en de Mavs enorm sterker maken of juist laten verdwijnen naar de bodem van de West? Alles kan nog.

En dat is het mooie van het offseason. De kaarten worden geschud, iedereen staat klaar, maar alle verhaallijnen moeten nog beginnen.

Het is exact wat ik zelf zo mooi vindt aan individuele wedstrijden. In de NBA, degene die ik zelf speel of coach, zelfs die van het allerlaagste en allerjongste niveau. Elke wedstrijd is een verhalenbundel, met tragiek, hoogtepunten, dieptepunten, saaie momenten, helden, slechteriken en verliezers. Dit geldt ook voor complete seizoenen. Dit geldt ook voor de NBA. Het is Game of Thrones met meer dunks en minder draken. En minder tieten. Maar ook in de NBA zijn onverwachte helden, tragische verliezen en sterven er favoriete karakters.

Vantevoren kun je fantaseren over welke verhalen uiteindelijk de definitieve

versie zullen halen. En dat fantaseren maakt het offseason van de NBA juist zo leuk. Als je zelf in je hoofd alle verhalen nog mag schrijven, je helden kunt kiezen en de tragiek kunt ervaren. Dat is de potentie. Maar zodra het seizoen begint, zijn het de GM's, de coaches, de media, de spelers en vooral de bal die de verhalen schrijven. Dan is het weer uit onze handen en vormt al die potentie een vastomlijnde historie, gebeiteld in statistieken, highlights op YouTube en artikelen op SportAmerika.

Als je het zo bekijkt, is het bijna zonde om het reguliere seizoen weer te laten beginnen. Offseason rules! ∙

Voor een paar duizend Nederlandse honkbalfans is het vaste

prik: elke ochtend ga je naar mlb.com om te kijken wat ‘onze jongens’ in de Major League in de nacht ervoor hebben gedaan.

Speelde Xander Bogaerts korte stop of derde honk, had Andrelton Simmons weer twee hits, stond Mariekson Gregorius in de starting line­up en heeft Kenley Jansen er weer een save bij? Wat een weelde, zoveel landgenoten in de Big Leagues.

Elke dag spelen ruim vijftig mannen met een Nederlands paspoort ook baseball op een hoog niveau.

‘Tijdelijk’ zijn ze actief bij de Minor League teams, verspreid over heel Amerika. Deze uitstekende honkballers hebben een ding gemeen: de droom om eens in The Show met de grote jongens mee te mogen doen, want: No one grows up playing baseball pretending that they’re pitching or hitting in Triple­.”, aldus Triple­A pitcher Chris Schwinden.

Een recent boek

over deze American Dream is Where Nobody Knows Your Name. Life in the Minor Leagues of Baseball van John Feinstein. Ook werd er een aantal jaar geleden een zeer goed beoordeelde (nummer 5 op de lijst van de volgens Sports Illustrated beste honkbalfilms ooit), maar bij het grote publiek onbekende film over dit thema gemaakt: Sugar.

Pitcher Miguel 'Sugar' Santos traint met tientallen andere jongens dagelijks in een Baseball Academy in de Dominicaanse Republiek. Hij leert er de 'knuckle curve' te

Titel SUGAR Makers RYAN FLECK & ANNA BODEN BESTELLEN AMAZON.COM gooien en wordt uitgenodigd voor Spring Training in Arizona van de Kansas City Knights, een fictief team.

Sugar is de hoop van zijn familie die op het eiland in armoedige

omstandigheden leeft. Als hij in Yankee Stadium kan spelen, zijn de financiële problemen van iedereen voorbij! Spaanstalige spelers hebben het moeilijk in Amerika. De film laat aan de hand van de ervaringen van Sugar uitgebreid zien dat het integreren moeizaam verloopt en soms niet lukt.

Als pitcher maakt Miguel een goede indruk op de technische staf.

Hij wordt naar een team op A­niveau gestuurd, ergens in Iowa.

Een zeer religieus ouder echtpaar ontfermt zich over hem. Ze zijn behulpzaam, maar het leven hier, in the middle of nowhere, mist de warmte van Latijns­Amerika. Hij kan zijn draai niet vinden en raakt hij tot overmaat van ramp geblesseerd.

Opgeven is geen optie. De druk van de familie is groot. De woorden die de vader van Ty Cobb sprak toen deze legendarische speler hem vertelde dat hij prof wilde worden gelden ook voor Sugar: “Do not come home a failure!”

Ben je benieuwd hoe het afloopt?

Verrassend, Yankee Stadium ziet hij, maar...

Sugar is een realistische film

over het moeilijke leven van latino's in de Verenigde Staten, die je aan het denken zet en ook voor niet­honkbalfans interessant is. En als je zelf een talentvolle speler bent die elke nacht van een debuut in de Major League droomt, dan weet je na het zien van de film dat je vader met zijn opmerking gelijk heeft: “Jongen, alles goed en wel, maar maak jij eerst je school maar eens af.”

TEKST KEES WIJDEKOP

Het is moeilijk om een kort antwoord te

geven op die laatste vraag. In eerste instan­ tie ben je geneigd te zeggen dat een wereld­ kampioenschap, in welke sport dan ook, altijd serious business is. Het is nogal wat om je in een bepaalde tak van sport de beste van de wereld te mogen noemen; slechts weinigen kunnen daarover opscheppen.

Bovendien krijgt de winnaar van de FIBA World Cup een startbewijs voor de Olympische Spelen, niet bepaald een kleinschalig sporttoernooi waar de medailles worden verdeeld alsof het gevulde koeken zijn.

H

Geen zin?

Enige onwil om met de beste spelers aan het WK basketbal deel te nemen is niet nieuw. Al in de jaren ’30 van de vorige eeuw, toen er onder de paraplu van de FIBA voor het eerst internationale toernooien werden georganiseerd, waren er genoeg akkefietjes. Uruguay weigerde in 1950 bijvoorbeeld mee te doen aan het allereerste WK, omdat organisator Argentinië geen visa wilde afgeven aan de Uruguayaanse pers.

De Amerikanen maakten het bij

hetzelfde toernooi nog bonter. Het team et probleem is alleen dat een WK écht uit de Verenigde Staten was niet meer dan een bijeengeraapt groepje fabrieks­ glans krijgt als de beste spelers ter wereld arbeiders uit Denver. Normaal gesproken meedoen. En dat is lang niet altijd het geval. LeBron James, Kevin Durant, Kobe stonden deze ‘basketballers’ op dagelijkse basis Chevrolets in elkaar te schroeven, Bryant: het onbreekt hen, of hun clubs, aan interesse in de wereldtitelstrijd. Kam­ maar nu moesten ze opeens de wereldtitel pioen worden in de NBA vinden ze belang­ winnen. Dat lukte ze vanzelfsprekend niet – Argentinië was in 1950 de beste. De rijker. Sterker nog: na het bemachtigen enige ploeg bovendien die tijdens van die felbegeerde ring noemen NBA­ wedstrijden meer dan zestig punten wist te kampioenen zich maar al te graag world scoren. Het was een tijd waarin zestig champion. Alsof de NBA inderdaad een punten veel was. langgerekte WK­competitie is.

Het WK in Spanje is het eerste wereld‐

kampioenschap waarbij de nieuwe FIBA‐ regels van kracht zijn. Het tweepunts‐ gebied – the key – is net als tijdens bijvoorbeeld de Spelen van Londen geen trapezoïde meer, maar zoals de courts in de NBA‐competitie een rechthoek.

Wat dat betreft hoeven de NBA‐sterren zich niet aan te passen. Dat geldt wel voor de vrije worplijn. Hoewel de afstand van de vrije worplijn tot de basket vergroot is tot 6,75 meter (was 6,25 meter), blijft het minder dan in de NBA (7,24 meter). Als Kevin Durant straks alle vrije worpen mist, weet je waarom.

Een ander nieuwigheidje: de bal. Het

Japanse bedrijf Molten, dat al sinds jaar en dag de ballen levert tijdens officiële FIBA‐evenementen, heeft speciaal voor het WK in Spanje een unieke bal ontworpen. Volgens Molten heeft de bal een flamenco‐motief, dat past bij de complexe en beweeglijke natuur van basketbal.

Hoewel een hilarische anekdote, ligt er

een diepere politieke oorzaak aan het ver­ haal over het WK van 1950 ten grondslag.

Net als bij de Olympische Spelen werden professionele atleten lange tijd geweerd bij de wereldkampioenschappen van diverse sporten. Vanuit de NBA, eind jaren ’40 opgericht, konden dus geen spelers worden afgevaardigd naar het WK basketbal. Pas toen de FIBA in 1989, in navolging van de olympische beweging, besloot om profes­ sionals toe te laten, kwamen de grote vedet­ ten naar de wereldkampioenschappen.

Spagaat

Hoewel die zet direct leidde tot het succes­ verhaal dat het Dream Team heet, zat er nog voldoende ruis op de lijn. In 1998 zorgde een lockout ervoor dat er geen Amerikaanse basketbalgrootheden naar het WK kwamen.

En dat terwijl het toernooi nota bene in eigen land – in Indianapolis – werd georganiseerd. Vier jaar later, in 2002, waren de NBA­supersterren niet gemoti­ veerd genoeg om zich voor het WK in te spannen. In beide gevallen werd de Verenigde Staten afgedroogd.

Hoewel deze resultaten

blamerend waren voor de Amerikanen, kan je zeggen dat het een goede ontwikkeling was voor het internationale basket足 bal dat de VS een pak rammel kreeg. Met een bijeengeraapte groep talenten win je het WK basketbal simpelweg niet meer. Daar is de sport de laatste jaren te veel voor gegroeid, en daarvoor spelen er te veel getalenteerde buitenlanders in de Amerikaanse competitie. Ook een superster in wording als Kevin Durant, die in 2006 als 21足jarig broekie de Amerikaanse ploeg op sleeptouw moest nemen, kon er in dit jaar niet voor zorgen dat de Star Spangled Banner werd gespeeld na afloop van de wereldtitelstrijd.

Maar de keerzijde van die positieve, internationale ontwikkeling is dat het WK,

hoe goed sommige landen inmiddels ook zijn geworden, nog altijd afhankelijk is van de nukken van de NBA足sterren. Als zij het toernooi niet serieus genoeg nemen, kijkt de basketbalminnende sportwereld reikhalzend uit naar de start van het NBA足 seizoen. Daar zijn immers de sterren, daar wordt het hoogste niveau van basketbal gespeeld.

Er is daarom sprake van een interessante spagaat: de basketbalsport heeft nog altijd

het stigma op en top Amerikaans te zijn, maar tegelijkertijd is de Amerika al enige jaren het monopolie op topbasketballers kwijt.

Kansen

Maar wat betekent deze wetenschap voor het aankomende toernooi, het WK basketbal in Spanje? Zijn de Verenigde Staten, gezien de desinteresse van de Amerikaanse basketbalgoden, bij voorbaat kansloos?

Nee, dat gaat te ver. Ook als de nieuwste iteratie van het Dream Team niet (volledig) ten tonele verschijnt, is er genoeg om naar uit te kijken.

De laatste geluiden vanuit het trainingskamp van de Amerika­ nen maken duidelijk dat de VS

nog altijd een team aan het bouwen is om op zijn minst ‘u’ tegen te zeggen.

Bij de voorlopgie selectie zitten guards als John Wall (Washington Wizards), Stephen Curry (Golden State Warriors), James Harden (Houston Rockets) en Kyrie Irving (Cleveland Cavaliers). Forwards als Kevin Durant (OKC Thunder) en Paul George (Indiana Pacers).

Hoewel de negentien koppen tellende

voorlopige selectie nog teruggebracht moet worden naar twaalf, is het aantal indrukwekkende namen uit de NBA groot te noemen. Er zit genoeg kwaliteit in het team om de titel binnen te slepen.

Toch beginnen de Ameri­ kaanse media zich te roeren.

De sportverslaggevers maken zich zorgen

dat de VS qua lengte tekort gaan komen.

Nadat eerst Blake Griffin (LA Clippers) al aangaf niet beschikbaar te zijn, heeft nu ook Kevin Love (Minnesota Timberwolves) zich afgemeld.

Daarmee is het aantal spelers dat in 2012 olympisch goud won, en in 2010 de WK­ titel wist te veroveren, teruggebracht tot slechts twee: Durant en Harden. En op het gebied van de centers, de grote mannen die onder de basket moeten scoren en de rebounds moeten pakken, is de bezetting binnen het Amerikaanse team mager.

“Tot nog toe heeft Derrick

alles goed aangepakt”, aldus Thibodeau tegen de Chicago Return of Rose Herald Tribune. “De vorige keer dat hij uitkwam voor Een opsteker is wel de aanwezigheid van het Amerikaanse Derrick Rose. De point guard van de Chicago Bulls, die al twee seizoenen sukkelt basketbalteam, werd hij in met blessures, lijkt eindelijk weer fit genoeg het seizoen erop MVP in de competitie. We hopen dus om op hoog niveau te spelen. Rose is de dat hij productief zal zijn.” hele zomer in Chicago bezig geweest om weer op zijn oude niveau terug te komen, en de coach van de Bulls, Tom Thibodeau, Een fitte Derrick Rose is tevens assistent van USA head coach Mike inderdaad van meerwaarde.

En Krzyzewski kennende zal Krzyzewski, denkt dat zijn ster het hij ongetwijfeld met een helemaal gaat maken in Spanje.

creatieve oplossing komen om het gebrek aan centers op te vangen. Kevin Durant als back up voorin, bijvoorbeeld, waarbij de MVP van afgelopen seizoen minder fungeert als spelverdeler en schutter, maar er wat fysieker spel van hem wordt verlangd.

Tegenstanders

Op zaterdag 30 augustus zullen we zeker weten hoe Krzyzewski het gaat aanpakken.

Dan treedt de VS aan tegen Finland, een wedstrijd die gezien de staat van dienst van de Finnen niet al te veel problemen op zou moeten leveren.

Een dag later is Turkije de tegenstander

van de Amerikanen. Historisch gezien is dat een interessante wedstrijd, aangezien

Turkije en de VS de afgelopen WK­finale samen om de titel streden. Onder leiding van NBA­ster Omer Asik (New Orleans Pelicans) zullen de Turken uit zijn op revanche – of op zijn minst een herhaling van hun sensationele zilveren medaille in 2010.

De overige drie poulewedstrijden van de

VS zijn tegen Nieuw­Zeeland (2 septem­ ber), de Dominicaanse Republiek (3 sep­ tember) en Oekraïne (4 september).

Aangezien de vier beste teams van elke poule doorgaan naar de volgende ronde, hoeven de Amerikanen niet te vrezen voor vroege uitschakeling.

Verdere sterren...

Los van de Amerikaanse sterren zijn er genoeg toppers die aan het WK in Spanje meedoen. Gastland Spanje kan bogen op een groot aantal door de wol geverfde spelers. Rudy Fernández, die het de Ver­ enigde Staten al enorm moeilijk maakte in de Olympische finale van 2008, is wederom van de partij.

Ook NBA­spelers Marc Gasol (Memphis Grizzlies), Ricky Rubio (Minnesota Timberwolves), José Calderón (New York Knicks) en Serge Ibaka (Oklahoma City Thunder) zijn van de partij om de eer van hun land te verdedigen.

De Spanjaarden zullen dan echter eerst de ‘Groep des Doods’ moeten zien te over­ leven. In Poule A zitten, naast de zwakkere broeders Brazilië, Egypte en Iran, namelijk ook het fysiek sterke Servië en Europees kampioen Frankrijk.

Frankrijk treedt onder meer aan met

Nicolas Batum (Portland Trail Blazers) en Boris Diaw, die met de San Antonio Spurs een fantastisch seizoen achter de rug heeft.

Zijn Franse maatje uit Texas is er evenwel niet bij: point guard Tony Parker, zoon van een Franse vader en een Nederlandse moeder, heeft besloten om de FIBA World Cup te laten schieten. Hij volgt de verrichtingen van zijn landgenoten waarschijnlijk vanuit zijn luie stoel.

Een van de andere sterke landen dit WK

is Litouwen. Met veel lange, sterke spelers in hun midden vormen de Litouwers een geduchte tegenstander voor teams met weinig lengte – zoals de Verenigde Staten.

Onbetwiste leider van de ploeg is de 2,13 meter lange Jonas Valenciunas, de center van de Toronto Raptors. Hij leidde zijn ploeg in 2011 al naar een zilveren medaille tijdens de Europese kampioenschappen.

Argentinië, op papier ook een tegenstander van formaat, heeft door het wegvallen van Carlos Delfino al een flinke aderlating te verduren gekregen. Ook het meespelen van grote vedette en regerend NBA­kampioen Manu Ginobili is hoogst onzeker. Ginobili liep een stressfractuur op in zijn voet, en is zodoende verre van fit. Of hij naar Spanje afreist wordt waarschijnlijk pas op het laatste moment duidelijk, maar de kans is groot dat de Spurs hem niet zo snel zullen laten gaan als hij geblesseerd is.

... en andere stervelingen

Temidden van al deze basketbalgoden zitten natuurlijk ook de nodige stervelingen. Het WK basketbal in Spanje

is namelijk niet alleen het toneel voor de absolute toplanden van de wereld, maar ook voor teams die zich met de hakken over de sloot hebben gekwalificeerd. Zo hebben Egypte en de Oekraïne op papier vrij weinig te zoeken in Spanje.

Op de wereldranglijst staan de Oekraïne (45) en Egypte (46) mijlenver verwijderd

van de top. In de wetenschap dat de Verenigde Staten in 2012 gehakt maakten van de Dominicaanse Republiek, op dit moment 26ste van de wereld, zou het wel eens een slachtpartij kunnen worden in de Spaanse arena’s.

Ook opmerkelijk: het gebrek aan lengte bij de Filippijnen. Je zou zeggen dat er in een land van inmiddels 100 miljoen inwoners toch genoeg lange mannen te vinden zouden moeten zijn, maar het Filippijnse team heeft qua voornaamste guards twee spelers van 1.76 meter en eentje van 1.80 meter.

Het wordt in Spanje, met andere woorden, een interessante ontmoeting tussen basketbalgoden en gewone stervelingen.

Tussen spelers die er op gebrand zijn om de eer van hun land te verdedigen, en spelers die op de automatische piloot hun minuten maken. Dat alleen al maakt het WK basketbal tot een toernooi dat serieus genomen moet worden. Want de glans mag er dan misschien niet altijd zijn doordat de NBA­toppers hun schouders ervoor ophalen, maar dat wil niet zeggen dat de strijd en de passie er minder om is bij deelnemers die er wel vol voor gaan. •

Cupfighters

PEC Zwolle won afgelopen seizoen één

van de hoofdprijzen in het Nederlandse voetbal. In de bekerfinale versloeg de Overijsselse club het grote Ajax, dat een zeven keer zo hoge begroting heeft. In Engeland werd de vermaarde FA Cup dit seizoen op een haar na gewonnen door Hull City, de nummer zestien van de Premier League. Bekertoernooien in het voetbal zijn vaak een zeer smakelijke aanvulling op de competitie. Het levert hernieuwde strijd en spanning op voor teams die in de reguliere competitie soms al zijn uitgeschakeld.

Het lijkt erop dat ook NBA baas Adam Silver heeft genoten van de verrichtingen van de underdogs uit Hull en Zwolle.

Geïnspireerd door de opzet van het Europese voetbal, liet Silver weten dat hij een nieuw NBA‐toernooi overweegt. Het moet een knock‐out evenement worden dat plaatsvindt halverwege het seizoen, op neutraal terrein en met een grote prijs voor de winnaar. Een topidee, als je het mij vraagt. De NBA kan wel een extra hoofdprijs gebruiken.

Een bekertoernooi tijdens het seizoen

geeft teams die al onderaan bungelen in de competitie een extra kans op een prijs en daarmee is er voor hun fans weer een reden om hoopvol te blijven. Zo’n ‘NBA Cup’ heeft bovendien potentie om het enthousiasme van Europese fans aan te wakkeren. Een kort toernooi, waar elke ronde de helft van de teams afvalt is spannend en overzichtelijk om te volgen voor fans die (nog) niet geboeid blijven tijdens het lange reguliere NBA‐seizoen.

Nu alleen nog een underdog die de geuzennaam Cupfighter opeist en het succes is compleet. ∙

Eva Gerritse.

Big Pimpin'

Het is een rage die door lang niet iedereen als even positief ervaren wordt. Latino’s en ook de over het algemeen zo bescheiden Aziaten lijken er de meeste aanleg en misschien ook wel het meeste plezier in te hebben.

Pitchers kunnen het, maar het lijkt vooral weggelegd voor slagmensen: pimpen.

Gooi je een belangrijke strikeout met twee uit en de honken vol in een spannende wedstrijd? Steek dan als een bezetene je vuist in de lucht en schreeuw het uit. Sla je een gigantische homerun? Gooi dan je knuppel de lucht in, blijf even wat langer bij de plaat staan, kijk je bom nog even na en begin dan rustig aan je victorietochtje over de honken.

Carlos Gomez, Yasiel Puig, Fernando Rod‐ ney en natuurlijk David Ortiz zijn er sterren in.

De ‘Hispanics’ brengen leven in de brouwerij, maar slaan af en toe iets door. Voor elke Carlos Gomez is er een Brian McCann, voor elke Fernando Rodney is er een Mike Trout en voor elke David Ortiz is er een David Price. Meer traditioneel ingestelde spelers, die het niet op prijs stellen als jij loopt te pim‐ pen en vinden dat je hen te kakken zet door uitgebreid van je eigen kunsten te genieten.

Zo wil het wel eens voorkomen dat deze

twee tegenpolen op het veld ruzies uitvechten. Het pimpen brengt dus op meerdere manieren spektakel en blaast soms, bijvoorbeeld in het geval van de Red Sox en de Rays, rivaliteiten nieuw leven in.

‘Big Papi’ had overigens tijdens de eerste World Baseball Classic in de wedstrijd tussen de Dominicaanse Republiek en Cuba de gruwelijkste pimpjob ooit. Als iemand daar een filmpje van kan vinden, hoor ik het graag! ∙

Seb Visser.

Vanaf 1990 waren er tussen de Chicago

White Sox en Texas Rangers al meerdere hit­by­pitch­akkefietjes voorgevallen.

Twee dagen voor de Ryan­Ventura brawl, werd White Sox' Ron Karkovice nog geraakt door Rangers­pitcher Roger Pavlik, waarna Chicago wraak nam op Dean Palmer (twee keer) Mario Diaz.

Toen de 27­jarige Robin Ventura op 4 augustus 1993 op de rug werd geraakt door de inmiddels 46­jarige Nolan Ryan ­ bezig aan zijn laatste jaar als werper in de Majors ­ bedacht de eerste zich dan ook

niet. Ryan, op zijn beurt, reageerde razendsnel op de onverwachte aanval. Hij nam Ventura in een houdgreep, alvorens vijf welgemikte klappen uit te delen. Tik­ ken die de wereld overgingen, en die de confrontatie deed uitgroeien tot een van de meest vermaarde brawls ooit.

Met Ryan als overtuigende winnaar? Zo

op 't eerste oog wel. Maar nadat hij zijn vijfde (en meest succesvolle) klap had uitgedeeld, kwam hij in het gedrang.

Ventura had zich uit zijn greep weten te ontworstelen en had de rollen weten om te draaien. Toen de kruitdampen waren

opgetrokken, was het juist Ryan die naar adem stond te happen.

"Wat ik me vooral herinner", blikte

Ryan terug, "is dat ik op een gegeven moment niet meer kon ademen. Ik was echt even bang dat ik buiten westen zou raken en ter plekke zou doodgaan. Totdat ik twee sterke armen voelde die me uiteindelijk ontzetten. En die behoorden uitgerekend tot Chicago's Bo Jackson."

Ventura, tegenwoordig manager van de White Sox, werd voor de aanval uit de wedstrijd gegooid, en kreeg bovendien

twee duels schorsing opgelegd. Ryan, heden ten dage CEO van de Rangers, mocht gewoon op de heuvel blijven staan, en won de wedstrijd.

Ventura: "Ik heb nergens spijt van. Wel

word ik er 'n beetje moe van dat ik er steeds weer over moet praten. Iedere keer als ik in Texas kom, is het weer raak..." •

TEKST GEERT JAN DARWINKEL

Jeter

NEW YORK – Derek Jeter stopt ermee. Niet nu, maar straks. Als zijn twintigste

seizoen als korte stop van de New York Yankees erop zit, ergens eind september of begin oktober – of misschien, wie weet, toch weer eind oktober.

Maar de fascinatie met Jeter is nog steeds zodanig dat dit hele seizoen als één lang afscheidstoernee afgeschilderd wordt. Als de Yankees voor de laatste keer dit seizoen naar, weet ik veel, Seattle gaan wordt dat ‘Jeter neemt afscheid van Seattle.’ Net zo als dat vorig jaar met Mariano Rivera ging. En twee jaar daarvoor met Jorge Posada.

Rivera en Posada waren sterren zoals alleen de Yankees die produceren.

Mannen die zogenaamd uit niets dan klasse bestaan. Maar Jeter is buitencategorie. En voor hem is niks te veel. Toch was de Jeter‐obsessie tijdens zijn laatste All‐Star Game vorige week woensdag ronduit misselijkmakend. Over the top, noemen ze dat hier. Filmpjes en staande ovaties en eindeloze adoratie.

Iemand heeft het geteld: zijn naam werd precies honderd keer genoemd, ondanks dat hij maar drie innings meespeelde. (Deadspin maakte er een leuk filmpje van).

Een tegenstander gaf zelfs toe hem makkelijke ballen te hebben geworpen voor zijn twee honkslagen, omdat hij dat ‘verdiende’. Alsof het liefdadigheid was.

Eigenlijk een belediging voor een man met 3400 honkslagen.

Een poging tot uitleg: Jeter – met de veelzeggende bijnaam ‘The Captain’ – is de laatste echte Amerikaanse held. Na al die kampioenschappen en honkslagen en All‐Star Games en weldra een plek in de Hall of Fame, weten we eigenlijk helemaal niks van hem. Behalve dat hij vaak mooie en beroemde vriendinnen heeft. Nooit heeft hij een misstap gezet, buiten het veld althans. Op het veld eigenlijk ook niet. Hij stond hij als hij er moest staan. En hij kon alles zijn wat onze fantasie van hem verwachtte, omdat hij nooit iets controversieels zei of iets raars deed.

In die zin was hij als de grote Yankees uit een sepia verleden, zoals Joe

DiMaggio en Mickey Mantle. Lang na hun pensioen ontdekten we dat die eerste zijn vrouw sloeg en de tweede zichzelf dood zoop, en dat ze allebei ontrouw waren dat het letterlijk een lust was. Maar tijdens hun carrière waren ze clean.

Clean zoals ook Jeter dat is. Hij heeft Amerika nooit teleurgesteld in een tijdperk dat de vuile was van elke beroemdheid op straat ligt en voor altijd vastgelegd wordt op het internet.

We wisten niet wie Jeter was, en dus konden we van hem maken wat we nodig hadden. Dat was voor iedereen wat anders. Maar hij speelde die rol evenwel zonder mokken. Hij kwam elke dag zijn werk doen en deed dat bijna elke dag goed. En dat was genoeg. •

1. OAKLAND ATHLETICS G

64‐39 ‐ 1ste in de AL West eneral Manager Billy Beane heeft het weer voor elkaar. Zijn Oakland Athletics hebben niet alleen het beste record in de MLB, ze hebben zich ook nog eens als eerste van alle titelkandidaten versterkt via een trade. Werpers Jeff Samardzija en Jason Hammel komen een rotatie versterken die al bij de beste van de league hoorde. Voeg daarbij een sterke verdediging, misschien wel de beste bullpen van de league en een lineup die, zonder hele grote namen, de meeste punten van allemaal heeft gescoord en je hebt hier titelkandidaat nummer 1.

2. LOS ANGELES DODGERS N

58‐47 ‐ 1ste in de NL West a een moeizame start hebben de Dodgers de weg naar boven in de divisie gevonden, met de hulp van All­ Stars Clayton Kershaw, Zack Greinke, Dee Gordon en Yasiel Puig. Pitching is het devies voor de zesvoudig World Series­winnaar die in Kershaw de beste werper van de planeet in huis hebben (no­hitter, scoreless streak van 41 innings). Willen The Boys in Blue serieus een gooi doen naar het kampioenschap, dan kan een beetje hulp in het binnenveld geen kwaad.

Wat te denken van alleskunner Ben Zobrist van de Tampa Bay Rays?

3. LOS ANGELES ANGELS 62‐41 ‐ 2de in de AL West

Eindelijk lijken al die dure aanwinsten

hun waarde voor de Angels aan te tonen.

Albert Pujols slaat weer, C.J. Wilson pitcht sterk, Josh Hamilton presteert, mits hij fit is. En dan is er natuurlijk wonderkind Mike Trout, die dit seizoen nog niet eens op zijn best geweest is. De Angels staan er goed op in 2014 en hoewel de Athletics op papier beter zijn, mogen we van de Angels verwachten dat zij nog heel lang mee gaan doen in de strijd om de Wild Cards.

5. WASHINGTON NATIONALS 56‐45 ‐ 1ste in de NL East

Beetje bij beetje vallen de puzzel­

4. DETROIT TIGERS

57‐41 ‐ 1ste in de AL Central

De Detroit Tigers hebben de AL Cen­

tral voor het moment onder controle.

Met één van de beste aanvallen in het honkbal, geleid door Miguel Cabrera, zijn de Tigers elke avond kansrijk om te winnen. De bullpen zal alleen con­ stant moeten blijven en wanneer komt de echte Justin Verlander terug? Hij is momenteel de zwakste schakel in de rotatie met een ERA van 4.88. Wanneer JV zijn oude vorm terugvindt, is Detroit de sterkste ploeg in de American League, maar nu komen ze nog net tekort ten opzichte van Oakland.

Statistieken bijgewerkt tot afgelopen zondag.

stukjes dit jaar op de goede plek voor de Nationals. Doug Fister, die als ge­ projecteerde vijfde starter als een ace gooit, was de eerste die terugkeerde van een blessure. Daarna slugging derde honkman annex buitenvelder Ryan Zimmerman en uiteindelijk fan­ favoriet Bryce Harper waardoor ein­ delijk de ideale slagploeg opgesteld kon worden door skipper Matt Williams. Oh, boy wat hebben we dat geweten! The beast from the east is unleashed. Vraag is nu of het blessu­ respook wegblijft uit Washington.

Alleen pijn lijkt de ploeg te kunnen stoppen!

6. ST. LOUIS CARDINALS

M

55‐48 ‐ 2de in de NL Central et een startende groovende werper in Adam Wainwright als ace en verder een geweldige pitching staff ben je nooit kansloos. Neem daarbij een solide slagploeg die dit jaar vooralsnog onderpresteert. Die dus alleen nog maar beter gaan worden met de jonkies Oscar Taveras en Kolten Wong als nieuwe helden en Matt Holliday als betrouwbare leider. St. Louis is en blijft de grote favoriet om de (zeer spannende) NL Central te winnen.

7. MILWAUKEE BREWERS 59‐46 ‐ 1ste in de NL Central

Met anti­held Ryan Braun weer in

de gelederen, Carlos Gomez en Aramis Ramirez die er flink op los slaan is er aan slagkracht genoeg te genieten in Milwaukee. De pitchers gaan de ploeg echter geen eerste plaats opleveren. Als Kyle Lohse en Matt Garza het voor je moeten doen in de playoffs kom je tekort. Toch kunnen ze daar best komen, want de aan elkaar gewaagde concurrentie in de NL Central gaat elkaar overwin­ ningen afpakken. Als het dubbeltje dan richting Milwaukee rolt...

8. SAN FRANCISCO 57‐47 ‐ 2de in GIANTS de NL West Geen vuiltje aan de lucht voor de

Giants tot 8 juni met een 42­21 record.

Sindsdien zagen de mannen van mana­ ger Bruce Bochy een comfortabele voorsprong van 9,5 wedstrijden op de Dodgers als sneeuw voor de zon verdwijnen. Angel Pagan wordt gemist in de line­up, startende werper Matt Cain presteert onder de maat, er worden nauwelijks homeruns geslagen en de bullpen behoort sinds begin juni tot de slechtste in de Majors. Positief: Marco Scutaro is terug van een blessure, Jake Peavy kwam erbij, en gelukkig voor de Giants spelen er drie zwakke broeders in de NL West.

9. BALTIMORE ORIOLES O

57‐46 ‐ 1ste in de AL East nder leiding van manager Buck Showalter lukte het de Orioles drie seizoenen geleden opeens weer om de playoffs te bereiken. Ver kwamen ze niet, want de Yankees bleken in de Division Series te sterk. Dit jaar hebben de O’s verrassenderwijs voornamelijk concurrentie van boven de grens. De Orioles beginnen de tweede helft van het seizoen als lijstaanvoerder in de AL East en hebben een voorsprong van vier wedstrijden op de Toronto Blue Jays.

Voor hen geldt daarom net als voor de Jays dat dit de uitgelezen mogelijkheid is om zich te plaatsen voor de playoffs. Het gemis van catcher Matt Wieters (Tommy John) is echter groot en op die positie zullen zij zich moeten versterken.

10. SEATTLE MARINERS P

54‐50 ‐ 3de in de AL West itching is the name of the game en met Felix Hernandez en Hisashi Iwakuma hebben de Seattle Mariners een ijzersterke 1­2 punch aan het hoofd van de rotatie. Die twee werpers kunnen een serie wedstrijden in het postseason beslissen, maar gaan de Mariners het zover schoppen? Veel geld werd gepompt in het versterken van de lineup met Cano, Morrison en Hart. Toch scoren slechts drie AL teams minder runs dan de M’s dit jaar. Met twee starters (Chris Young gaat dit niet volhouden) en Robinson Cano alleen gaan zij het niet redden.

Ze grijpen waarschijnlijk net naast de Wild Cards.

11. ATLANTA BRAVES 56‐48 ‐ 2de in de NL East

Dat Atlanta nog zo hoog staat in deze

ranking mag een wonder heten. Tommy John heeft zijn ronde gedaan bij de werpers van de Braves waardoor de startende vijf al gedecimeerd was voor het seizoen goed en wel begonnen was.

Neem daarbij het matige gooien van Mike Minor en de niet te stoppen slump van Dan Uggla en je hebt een mooi vraagstuk voor je liggen. Lichtpunt voor de Braves zijn de super­subs, werpers Alex Wood en David Hale die geweldig gooien en het spel van B.J. Upton. Een uitstekende verdediger die eindelijk laat zien ook nog te kunnen slaan en zijn geld toch waard blijkt te zijn. Neem daarbij een bullpen met daarin de beste closer van de Majors, Craig Kimbrel, en je hebt als Braves­team altijd een kans op een overwinning.

12. TORONTO BLUE JAYS D

55‐50 ‐ 3de in de AL East e Blue Jays beginnen de tweede helft van het seizoen met uitzicht op de titel in de AL East, maar weten tegelijkertijd dat ze het nog een aantal weken zonder hun power hitter Edwin Encarnacion moeten stellen. De kans dat de Blue Jays zich voor de deadline nog zullen versterken, is groot. Dit is voor de Canadezen DE kans om zich eindelijk weer eens voor de playoffs te plaatsen. In de race om Jeff Samardzija trokken zij aan het kortste eind, maar er zal zeker een werper toegevoegd moeten worden aan de rotatie. In een race waarin de Red Sox en de Yankees geen grote rol lijken te gaan spelen, moeten de Blue Jays alles op alles zetten voor een plek in de playoffs.

13. CINCINNATI REDS

52‐51 ‐ 3de in de NL Central

Todd Frazier is de beste speler van de

Reds. Dat zegt veel. Ploeg is niet sexy, maar speelt wel solide met een 51­44 record. Gelukkig voor hen is de bullpen met Aroldis Chapman een showstopper van jewelste. Na de zevende inning valt er voor de tegenstander weinig meer te halen. Ballgame. Jammer dat de starters het bijna nooit zo lang volhouden. Durven ze er voor te gaan bij de trade deadline en pikken ze een gearriveerde starter op?

14. CLEVELAND INDIANS 51‐53 ‐ 3de in de AL Central

Het is vooralsnog een redelijk

kleurloos seizoen voor Cleveland. Als de Indians een rol van betekenis willen spelen, dan zullen de werpers het beter moeten gaan doen. Met uitzondering van Corey Kluber (9­6, 3.01 ERA) stelt de startrotatie teleur. Trevor Bauer (3.84 ERA) lijkt eindelijk aan de verwachtingen te voldoen, maar Justin Masterson is alles behalve de ace die hij voorheen was met een ERA van 5.51.

Daarnaast zorgde de slechte starts van Danny Salazar (nu in Triple­A) en Carlos Carrasco (nu een reliever) ervoor dat de rotatie al vroeg overhoop werd gegooid. Als de huidige starters constant blijven presteren, dan lonkt er nog hoop voor de Indians.

15. KANSAS CITY ROYALS 53‐50 ‐ 2de in de AL Central

Wanneer gaan de Royals de laatste

step zetten? Net als vorig jaar lopen ze telkens achter de Tigers te loeren en te wachten op hun kans. Maar wederom lijkt de ploeg net stootkracht tekort te komen om een daadwerkelijke dreiging te vormen voor Detroit. Enkel Salvador Perez (11) en Mike Moustakas (10) sloegen meer dan tien homeruns. Daar staat dan wel weer tegenover dat Moustakas onder de Mendoza Line (.200) slaat. Het is een herhaling van vorig jaar, de bullpen is sterker dan die van Detroit en de startrotatie zit ook niet verkeerd in elkaar, maar het gebrek aan slagkracht breekt de Royals op.

16. PITTSBURGH PIRATES 55‐49 ‐ 3de in de NL Central Vorig jaar hadden de Pirates voor

het eerst in twintig jaar een seizoen met meer overwinningen dan nederlagen. Dit smaakt natuurlijk naar meer, maar een beroerde seizoensstart deed de ploeg al snel achter de feiten aanlopen. De Pirates hebben echter een gouden toekomst met Gregory Polanco, Andrew McCutchen en Sterling Marte in het outfield. Niet voor niets de 1­2­3 hitters van Clint Hurdle. Als nu ook nog eens de starters doen wat ze moeten doen dan kan de ploeg via een wildcard de playoffs halen.

17. TAMPA BAY RAYS D

51‐53 ‐ 4de in de AL East e mannen van Joe Maddon zijn onkarak­ teristiek slecht begonnen aan het seizoen, maar eindigden de eerste helft met een indrukwekkende inhaalrace. Het is daarom lastig in te schatten wat er de rest van dit seizoen met de Rays gaat gebeuren. David Price is de grootste naam die rondzoemt in geruch­ten rond deadline trades. De Rays zullen in ruil voor deze ace heel veel goede talenten vragen. Als aan die vraagprijs niet voldaan wordt, zal hij blijven en nemen de Rays genoegen met een draftkeuze, die zij krijgen wanneer Price als free agent gratis de deur uitloopt. Met Price zouden zij voort kunnen borduren op de ingezette inhaalrace, maar ze moeten van ver komen.

18. NEW YORK YANKEES H

54‐49 ‐ 3de in de AL East et is tot nog toe opnieuw een ramp­ zalig seizoen voor de Bronx Bombers. Met veel bombarie werd het vertrek van Robinson Cano opgevangen met dure aanwinsten als Masahiro Tanaka, Jacoby Ellsbury, Carlos Beltran en Brian McCann, maar een vormcrisis voor McCann, een blessure voor Beltran en het verlies van 80 (!) procent van de rotatie door zware blessures (waaronder de indrukwekkende rookie Tanaka) zorgen ervoor dat de Yankees de tweede helft beginnen met een .500 record. Op papier zijn ze nog in de race, maar er is niet veel talent om in een blockbuster weg te sturen in ruil voor een topspeler.

G

19. MIAMI MARLINS

50‐53 ‐ 3de in de NL East iancarlo Stanton en Casey McGehee zijn de verklaring voor de derde plaats van de Marlins. Stanton is een fenomeen, een one of a kind­speler die zijn gelijke niet kent binnen zijn generatie. Gekoppeld aan McGehee, de revelatie van dit seizoen en vorig jaar nog spelend in Japan, hebben de Marlins een mooie RBI­tandem. Het team kreeg een flinke tik te verwerken toen ace Jose Fernandez een Tommy John­operatie moest ondergaan. Met behulp van een mooie mix aan veteranen en jeudig elan lukt het skipper Mike Redmond zijn ploeg positief te laten ballen.

20. CHICAGO WHITE SOX D

51‐54 ‐ 4de in de AL Central e White Sox zijn aan het rebuilden maar doen het ondanks alles niet slecht. Allereerst beschikken ze met José Abreu over een geweldige slag­ man die halverwege het seizoen al 29 homeruns heeft geslagen. Nu is echter zaak voor de White Sox om te kijken welke spelers er goed genoeg zijn om te blijven zodat ze over twee/drie jaar weer kunnen meedoen om de prijzen.

Wat betreft werpers ligt de toekomst in de handen van Chris Sale (8­1, 2.08 ERA) en José Quintana (5­7, 3.24 ERA) en ook hier zal het voor de White Sox zaak zijn om werpers te vinden die hen bij kunnen staan.

21. PHILDELPHIA PHILLIES E

45‐59 ‐ 5de in de NL East en ploeg die zeker geen positief record zal gaan hebben, zijn de Phillies. Het team uit de City of Brotherly Love kent in Chase Utley een geweldige slagman en All­Star. Maar dat is het ook wel. Jimmy Rollins ligt onder vuur, Ryan Howard kan niet slaan tegen linkshandige wer­ pers, Cliff Lee is nog steeds geblesseerd en Cole Hamels is niet veel beter dan vorig jaar. Zal Ruben Amaro Jr. Dan eindelijk eens een keertje een seller worden in plaats van altijd een byer rond de trading deadline? De Minor Leagues van de Phillies zijn erg dun en de hoofd­ macht is oud en bij tijd en wijle ogen ze ongemotiveerd. Sell, sell, sell lijkt het devies.

22. MINNESOTA ‐ 5de in TWINS 46‐57 de AL Central

De Minnesota Twins lijken een

beetje op de Cleveland Indians, alleen met iets minder slagkracht en een mindere rotatie. Ricky Nolasco, die afgelopen seizoen als grote aankoop binnenkwam, heeft nu een ERA van 5.90. Phil Hughes lijkt daarentegen wel zijn plek te hebben gevonden, hij speelt niet spectaculair, maar is samen met Kyle Gibson wel de meest con­ stante werper die de Twins hebben. En dan is er ook nog Kendrys Morales, die na lang wachten een contract tekende in Minnesota: hij slaat vooralsnog .229 met één homerun.

23. BOSTON RED SOX 47‐57 ‐ 5de in de AL East

Zou het ooit eerder gebeurd zijn?

Worst­to­first­to­worst? Het begint er steeds meer op te lijken dat de Red Sox hun prachtige seizoen 2013 geen gevolg kunnen geven. A.J. Pierzynksi was het eerste slachtoffer toen de Sox besloten hem te laten gaan en de verwachting is dat de Red Sox wel eens sellers zouden kunnen worden rond de deadline. Ze zullen zich vooral richten op het verlengen van het contract van ace Jon Lester en het verhandelen van werper Jake Peavy. Ook korte stop Stephen Drew, wiens prestaties erg tegenvallen en die de doorbraak van een aantal jonge spelers in de weg staat, kan wel 'ns slachtoffer worden.

24. NEW YORK METS

D

49‐55 ‐ 4de in de NL East e toekomst is hoopvol met beoogde starters als Matt Harvey, Zack Wheeler en Noah Syndergaard, maar de power rankings gaan over het nu. Het zijn de Mets die toch weer aan het kortste eind gaan trekken in de NL East. Bartolo Colon is een leuke werper en nog leuker aan slag. Tenminste als je van lachen houdt. David Wright een superster, echter hij kan het niet alleen. Curtis Gran­ derson zou hem dit jaar bijstaan om een potente aanval te vormen. Niets is minder waar en de Mets lijken te eindigen in de kelder van de Majors. Uithuilen en opnieuw beginnen.

25. COLORADO ROCKIES 43‐60 ‐ 5de in de NL West Weet je nog? Toen de Rockies

bovenaan stonden in de divisie, Charlie Blackmon (wie?) 6­uit­6 ging tegen de Arizona Diamondbacks en Troy Tulo­ witzki de bal niet kon missen in Coors Field? It was fun while it lasted. De Rockies zijn, zoals verwacht, afgezakt in de divisie en Tulo heeft voorzichtig om een trade gevraagd. Zou hij Jeter op kunnen volgen in New York? De Rockies gaan niet meer meedoen om de prijzen dit jaar. Leuk detail: Nederlander Jair Jurrjens maakte voor de Rockies zijn comeback in de MLB.

26. CHICAGO CUBS J

42‐60 ‐ 5de in de NL Central e beste pitcher (Samardzija) verpatsen aan de beste ploeg in de Majors zorgt er in ieder geval voor dat je in de onderste regionen van je divisie gaat eindigen. Niets nieuws onder de zon in het 100­jarige Wrigley. Goed nieuws is er voor dit jaar niet meer, dus het devies luidt jonge jongens laten spelen en hopen dat je volgend jaar beter bent. Het lichtknopje om het licht in de tunnel aan te doen is nog niet gevonden door Theo Epstein, maar in de toekomst lukt dat wel. De Cubs bouwen namelijk aan een ijzersterke talentenpool, vooral aan slag.

J

29. ARIZONA DIAMONDBACKS

45‐59 ‐ 4de in de NL West e hebt het gevoel dat de Diamondbacks er al een seizoen op hebben zitten, gezien de Opening Series in Australië. De ploeg had beter Down Under kunnen blijven, want de prestaties zijn niet om over naar huis te schrijven. Het plan van 41‐63 ‐ 5de in de AL West GM Kevin Towers om uit de midden­ moot te ontsnappen is mislukt, dus e Rangers kennen een verschrikke­ zal er gekeken worden naar trades. lijk seizoen. Derek Holland, Arizona ziet diep in de infielders met Neftali Feliz, Matt Harrison, Martin Prado, Aaron Hill, Chris Jurickson Profar, Prince Fielder Owings, Cliff Pennington, Nick Ahmed en de lijst is nog veel langer. Dit en Nederlander Didi Gregorius. is geen lijst met All­Stars, dit is een lijst met langdurig geblesseerde belangrijke spelers. Zonder deze mannen is de 46‐57 ‐ 4de in angel uit het team uit Arlington. Een de NL West aantal van hen zal nog wel terugkeren dit seizoen, maar de kans bestaat dat er e slagploeg van de Padres kun je ge­ rond de trade deadline nog wat fitte rust de beroerdste in de Majors noemen spelers vertrekken. De Rangers hebben (laatste in o.a. gescoorde runs, slagge­ niks meer te winnen dit seizoen en middelde, on­base percentage, slugging zullen het vizier richten op 2015. percentage en park­adjusted offense).

De werpersstaf is sterker, maar de Padres zijn op dit moment vooral bezig 42‐62 ‐ 4de in de AL West om eindelijk eens een stabiele organisa­ tie op poten te zetten. Er wordt gezocht arenlang waren zij het lachertje van naar een nieuwe General Manager, de de van de MLB en eindigden zij hele­ vierde sinds 2009. Het is voor de maal onderaan de stand. Dat leverde Padres­fans te hopen dat het geld eens een hoop hoge draftkeuzes op en de goed besteed wordt, er geen domme Astros beginnen daar langzamerhand trades worden gemaakt en dat er sinds de vruchten van te plukken. De rijpste 1994 eindelijk eens goed gedraft wordt. vrucht? George Springer. Dit Chase Headley, Tyson Ross en Ian gigantische talent geeft de fans in Kennedy zouden in trades wel eens Houston bij vlagen een voorproefje van kunnen vertrekken uit Petco Park. • wat zij over een jaar of twee mogen verwachten. Dit jaar zullen de Astros nog een aantal veteranen wegruilen om zo nog wat jonge spelers aan de selectie toe te voegen. Verwacht er daarom dit jaar nog niet te veel van, maar geniet van Springer!

27. TEXAS RANGERS

D

D

28. HOUSTON ASTROS J

30. SAN DIEGO PADRES

Homo's en atoombommen

Minnesota Vikings special teams coach

Mike Priefer kwam enkele maanden geleden in het nieuws dankzij een quote waarvan je denkt: ‘Goh, hoe vaak zouden die woorden eerder in een zin gebruikt zijn’? In het geval van “they should put all gays on an island and nuke ‘em” is mijn gok in elk geval niet heel erg vaak.

Deze week werd Priefer daarvoor dan eindelijk gestraft door de Vikings, via een schorsing van drie wedstrijden zonder salaris.

Dat laatste is waarschijnlijk het enige dat Priefer zal deren want punter Chris Kluwe, de man om wie dit verhaal uiteindelijk allemaal draait, maakte een vrij overtuigende zaak van Priefer als ongegeneerde homo‐basher in zijn onvergetelijke bijdrage voor Deadspin.com genaamd: “I was an NFL player until I was fired by two cowards and a bigot.” Over goede quotes gesproken. Of potentiele filmtitels.

Hoe het ook zij, dit verhaal kent natuurlijk

enkel verliezers, waarvan Chris Kluwe en de pro‐gay beweging in de Amerikaanse sporten overduidelijk de grootste zijn. Kluwe is werkeloos en stort zich in een juridische strijd met de Vikings om te bewijzen wat redelijk voor de hand ligt, namelijk dat Kluwe op zijn minst mede door zijn activistische pro‐ gay houding door de Vikings op straat is gezet. De Vikings erkennen dat zelfs, zij het in pr‐prietpraat termen als ‘his activities were a distraction to the workplace’.

Aldus de eufemistische conclusie van een 29‐pagina’s tellend onderzoeksrapport, door de Vikins samengevat in 1,5 hele pagina.

Of, om met Chris Kluwe te spreken: “A page and a half. The NSA is wildly applauding the Vikings' definition of "open and transparent" right now.” ∙

Paul Klomp.

Herfstdagen

Ik heb er nu wel weer zin in. Begrijp me

niet verkeerd, ik heb er altijd zin in. Maar nu wordt het echt wel weer tijd.

Tijd dat het gaat beginnen.

Ik schrijf deze column op een regenachtige maandagmiddag.

Heel Amsterdam staat blank en als ik de vele tweets mag geloven geldt dat ook voor een groot deel van de rest van Nederland.

Herfstachtig weer midden in de zomer. Pas in de middag werd het licht.

De NFL. Daar deed maandag mij aan denken. Natuurlijk denk ik wel vaker aan de NFL, bijvoorbeeld tijdens het schrijven van de previews op het komende seizoen, die te lezen zijn op SportAmerika.nl.

Maar nu kreeg ik het ook hét gevoel. Het gevoel niet naar buiten te willen op een zondag. Lekker voetbal kijken, pizza bestellen en meteen doorgaan met de NFL. De zomer is mooi, maar voor NFL‐fans begint het jaar pas in september. De ideale sportzondagen.

Nog één maand en dan is het zover. Van

de openingswedstrijd tussen de Green Bay Packers en de Seattle Seahawks tot de Super Bowl. Elke week actie op zondag‐, maandag‐ en donderdagavonden. Elke keer weer het dilemma: de wedstrijd kijken of morgen uitgerust op?

En dan altijd kiezen voor het eerste. Want de NFL volg je niet, de NFL leef je. Niet per se op het veld, maar achter de tv, de computer of warm in bed met de iPad. Nog eventjes. Ik kan niet wachten. ∙

Lennart Beishuizen.