Freeze Premium #1 by Squadra Media

P E

P R E M I U M

EMIUM

N D I T I O

ÂŠ 2012 Vans, Inc. Photo: Anthony Acosta

P E

EMIUM

N D I T I O

FREEZE

EMIUM

PREMIUM

EDITION E

N D I T I O

“JE MOET TOCH ECHT EEN BUITENMENS ZIJN OM DIT SOORT WERK TE KUNNEN DOEN.” Bob, Witte & Hans: shapers running to the Montafon Hills! (p. 62)

# 01

#01

# 01

# 02

FREEZE

EMIUM

PREMIUM

EDITION E

#01

N D I T I O

Snowboarden, skaten en surfen… al 15 jaar lang onze en jullie Freeze-passie. ‘Vroeger was alles beter’, hoor je sommigen wel eens zeggen. Wel, bij Freeze zijn we het daarmee niet eens. ‘Vroeger was alles anders’, lijkt ons dichter bij de realiteit te staan.

DE JEUGD, DE TOEKOMST HOE HET VROEGER WAS... Toen… Ikzelf was zes (nu 34) toen ik mijn eerste Makro-skateboard kreeg (of was het van de GB?). Gewoon van hout met plastic op de tail. Toch wist ik al snel dat dit mijn passie was. Daar ging ik, met mijn plank, met veel vallen en opstaan, om dan de gelukte tricks met mijn vrienden te delen. Geleidelijk stelde ik mijn eigen prodeck samen met tweedehandsmateriaal van andere skaters. Informatie haalde ik uit magazines die je slechts in enkele krantenwinkels kon vinden. Via een catalogus bestelde ik materiaal, om dan reikhalzend uit te kijken naar dat postpakket.

die ene golf te berijden waar ik het gevoel op had een pro te zijn (niet dus, in mijn geval). Wat voor mij altijd duidelijk zal zijn, is dat alledrie deze oerboardsporten individuele mentale energie vragen, die je toch weer kan delen met je passiegenoten.

Enkele jaren later – toen ik een jaar of 13 was – brak het snowboarden door. Met moonboots als softboots en een jeans als snowboardbroek leerde ik mijn eerste bochtjes en kreeg ik de pannenkoekenlift onder de knie. Eindelijk was ik van die ski’s af. Eindelijk ervoer ik het gevoel van skateboarden in de sneeuw, maar dan sneller, verder. Later kwam daar de buitengewone ervaring bij van boarden in de poedersneeuw.

De tijd dat Freeze jullie louter als magazine updates gaf over het reilen en surfen van de scene ligt anno 2013 achter ons. We zitten middenin het online tijdperk en als de consument dezer dagen iets wenst, dan vindt hij dat. De consument bepaalt hoe hij consumeert en niet andersom. Is dat slechter? Neen, het is anders! Maar het heeft ons wel aan het denken gezet. Daarom dat we bij Freeze gesprekken hebben gehad met jongeren tussen 14 en 24 jaar (de hoofddoelgroep van onze passies, jullie dus) om te weten wat jullie willen. Het resultaat is dit nieuwe concept: Freeze Premium Editions!

In 2004 begon ik te werken bij Freeze en via O’Neill kwam ik op Sultans of Surf (toen nog in Marokko) in contact met surfen. Het was vloeken, tieren, roepen en zuchten, maar ook hier had ik – als ik dan eens een golf mooi wist te temmen – weer dat niet te beschrijven gelukzalige gevoel. Ook hier leerde ik mijn persoonlijke grenzen verleggen en door die straffere branding te peddelen om dan

En nu... Vandaag zijn onze passies gestructureerder. Er zijn meer budgetten met boardsporten gemoeid, de afzetmarkt is groter, alsook de aanvaarding van de massa mensen die onze prachtige planeet bevolkt.

in boekvorm. De harde kaft en het dikke papier zorgen er hopelijk voor dat jullie deze Premium Editions zullen koesteren zoals onze fotografen, filmers en redacteurs dat doen. Dit alles in combinatie met de allereerste Freeze-app, voor een volledig interactieve beleving, met meer foto’s en exclusieve video’s die je enkel via deze weg kan bekijken. ‘Hebben’, denken boarders aller landen, uiteraard. Wel, dan hebben we goed nieuws. Want iedereen kan zich via Freeze.be registreren om GRATIS een van de 3000 gedrukte exemplaren thuis te ontvangen. Als je dit leest in de gedrukte versie, dan ben je al een van de gelukkigen. Lees je dit via de Freeze-app (te downloaden via de Mac App Store voor € 0,99) en wil je het boek hebben, aarzel dan niet en registreer je via onze website. Meer feeds nodig? Surf dan regelmatig naar Freeze.be voor uitgebreidere artikels en blijf helemaal up-to-date via onze Facebook-page, waar we continu het beste van snow, skate en surf sharen. Last but not least: laat ons vooral van onze favoriete boardsporten blijven genieten en vergeet niet: de vibe zal altijd dezelfde zijn, of het nu in het verleden, het heden of de toekomst is!

Freeze Premium Editions? Qué?

Keep on riding en maak de toekomst!

Met Freeze Premium Editions willen we jullie tijdloze, high quality content aanbieden

Anton

Freeze Premium Editions, twee keer per jaar: half mei en begin november. Een aanrader!

# 03

pagina # 31

pagina # 62

pagina # 06

pagina # 38

pagina # 71

pagina # 18

pagina # 52

pagina # 76

# 04

.BE EZE FRE

Nog meerFreeze, meer foto’s, video’s... 3 5 eu.9 ro

o AusSkate cwlajam M trali ss of ë

H o EJELRLEACHA0IDMB1AOD2RUDY M llWyw OU AATM DOU ◊ ROB D o B AN ◊ D MA BO oRdEUK ◊ ME OUW ATMA B& INK RIJ E M N

RIJ

DE RS

GIJ

◊ B N V ACA A E EVE RT RO N DER RE NB ERG ETER MEI EN DINK

COLOFON FREEZE IS EEN UITGAVE VAN SQUADRA MEDIA N.V.

OP DE COVER

FREEZE PREMIUM # 01 REDACTIEADRES: SQUADRA MEDIA N.V. IJZERENWEGLEI 17, 2640 MORTSEL (T) +32 (0)3 448 47 30 (F) +32 (0)3 448 47 31 (E) INFO@FREEZE.BE (W) WWW.FREEZE.BE ONDERNEMINGSNUMMER: BE 0451 825 109 BLADMANAGER: ANTON DE GROOT VORMGEVING: NIKO ROSKAMS (WWW.EGGSANDAPPS.COM) ONTWIKKELING & VORMGEVING IPAD-MAGAZINE: EGG’S AND APP’S SAMENSTELLING: LAURENT DERYCKE EINDREDACTIE: SANDRA GYLES KERNREDACTIE: LAURENT DERYCKE (SKATE), SÉBASTIEN PEENE (SURF), BAVO SWIJGERS (SNOW) MEDEWERKERS: BRECHT DEMONT, RIK KOMAROMI, RAY MAX, MICHIEL NEYENS, CHAPLIN PETERS, JEROEN SIMONS, THOMAS ‘SWITN’ SWEERTVAEGHER, MATHIJS TROMP, JOERI VAN DE VLIET, ERIC VAN RIJSINGEN ADVERTENTIES: ANTON DE GROOT SECRETARIAAT: CHARLOTTE VAN STRIJDONCK PRODUCTIE EN DISTRIBUTIE: GREET DUFRAING VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: LUC VAN GINNEKEN, IJZERENWEGLEI 17, 2640 MORTSEL HET OVERNEMEN VAN DE (GEDEELTELIJKE) INHOUD VAN DIT EXEMPLAAR IS SLECHTS TOEGESTAAN MITS UITDRUKKELIJKE TOESTEMMING VAN DE UITGEVER. LID VAN DE UNIE VAN DE UITGEVERS VAN DE PERIODIEKE PERS

# 05

Axel Cruysberghs - Foto: Switn

INTERVIEW

Tekst: Laurent Derycke ◊ Foto’s: Switn

FS Rock’n roll

# 06

“IK HEB ALTIJD AL ALS DANNY WAY WILLEN ZIJN!”

Geboren: 12/10/94 # Woont in: Poperinge # Stance: regular # Sponsors: Antiz, Bones, Etnies, Red Bull, Volcom Europe, Zumiez Hangin’ in Berlijn

Het is met skaten zoals veteraan Lance Mountain zegt: “Het is niet omdat je op een dag op een skateboard gaat staan, dat je ook een skater bent. Nee, het is omdat je het ondanks alles nooit meer zal kunnen laten om telkens weer op dat board te staan, dat je een skater bent.” Axel Cruysberghs is eindelijk 18, nog maar achttien. De skatekid uit Poperinge die alle straten, parken en wedstrijden in Europa al een hele tijd onder controle heeft, is een jongeman geworden. En dat kan je zien! # 07

De beugel is weg, het eerste vriendinnetje een feit. En Axel straalt ook gewoon meer rust uit, vol vertrouwen en zin in de wereld. Hij vindt zijn stijl, in voorkomen en uiteraard in zijn skaten. Zijn skateniveau is de laatste maanden – nog maar eens – in een gigantisch tempo verbeterd, verfijnd, mooier geworden. En hij praat, lacht, schertst honderduit, terwijl we in goed gezelschap kijken naar de foto’s die ze net zijn gaan shooten aan de expohallen in Kortrijk. Fabian Verhaeghe is er, David van Zumiez, fotograaf Switn en filmer Willem Vleugels, the usual suspects. Zij bestellen al wat we straks gaan eten, en Axel, die vertelt of 18 zijn nu zoveel uitmaakt.

Droomleven

En heb je een plan?

Freeze: Is 18 zijn belangrijk voor je?

“Dat plan is nog nooit veranderd: ik wil pro worden. Vergis je niet, ik ben al blij met waar ik nu sta: volwaardige am op Etnies, veel reizen, touren, filmen. Als je pro bent, blijft dat grotendeels hetzelfde, maar dan word je betaald. Niet verkeerd. Momenteel kan ik ook al van het skaten leven, maar wat meer geld kan zeker geen kwaad. Niet vergeten: ik moet voortaan ook mijn auto en benzine betalen, hé. Vorige zomer was ik ook al de hele tijd aan het toeren, maar wat er nu zit aan te komen, dat is toch echt van een heel andere orde.”

Axel: “Ik heb zelfs mijn rijbewijs al! Overal naartoe wanneer ik wil, eindelijk het leven waar ik al die tijd van droomde. Skaten als ik zin heb – elke dag zoveel mogelijk dus – en rusten als ik thuis ben. Toen ik nog naar school moest, was het vaak heel lastig: ergens een contest skaten, ’s avonds laat thuiskomen, vaak nog schooltaken moeten maken en dan ’s morgens vroeg weer naar school. Twee werelden die compleet los van elkaar stonden. Ik moest altijd wel een les, taak of toets inhalen, saai. Nu skate ik de hele week door, in het weekend een beetje rusten, afspreken met mijn vriendin. Dat is echt perfect. Ik ben blij dat ik school afgewerkt heb, maar ik ben vooral héél blij dat het achter me ligt. Nu is het mijn moment. Ik wil alles en kan tegen alles ‘Ja’ zeggen, zonder nadenken, met school hoef ik geen rekening meer te houden.”

# 08

Trek je de weide wereld in? “Het wordt inderdaad druk. Volgende week vertrek ik naar de States voor twee weken, dan even thuis. Daarna ga ik naar China voor twintig dagen, weer even thuis en vervolgens naar Marseille… Ik zie het helemaal zitten. In de States ga ik eerst naar Tampa, dan skaten in Atlanta met de gasten van Etnies en vervolgens met hen op tour. Later gaan we

INTERVIEW nog terug naar Tampa voor een demo en ook om daar in de buurt te gaan filmen. We zijn stilaan een skatepart aan het filmen van mij en ook van Albert Nyberg en Barney Page. Aangezien er momenteel geen Europees amateurteam bestaat, maken we deel uit van het Amerikaanse am team en wordt het tijd om van elk van ons een goeie welcome part te maken. Kort voor nieuwjaar was ik ook al drie weken in de States om te filmen. Meestal kom je in Californië terecht natuurlijk, maar nu dus Tampa en Atlanta, dat zie ik wel zitten. Echt streeten ook! Vorige keer zijn we iedere dag gaan streeten. Los Angeles en San Diego, ik was kapot aan het eind. Er hing geen vel meer op mijn handen, maar het was fantastisch, super geamuseerd.” Hoe anders is het daar? “Je rijdt met de wagen naar een spot en meteen als je er bent, zijn er al die zeggen: ‘Dat moet je daar niet doen, dat is al gedaan, dat ook…’ De abd-lijstjes (already been done, nvdr.) komen meteen boven. In het begin sta je daar dan wat verweesd, want vaak blijft er niets meer over om uit te proberen, vreemd gevoel. Toen Switn en Willem er ook waren, reden we naar een 22-trappenrail in San Diego en ik dacht: ‘O, daar kan ik zeker een 50-50 op doen!’ Was al gedaan. En een bluntslide en back five-o ook. Tja, dat was het dan zeker? Terug de wagen in? Maar toen ik daar later opnieuw over nadacht,

besliste ik om voortaan gewoon te doen wat ik wil doen, zonder me veel van zo’n lijstjes aan te trekken, anders wordt het allemaal wat saai. Je voelt wel dat er meer concurrentie is in de States, maar eigenlijk wil ik gewoon de tricks doen die ik wil doen, en als iemand anders die er al heeft gedaan, wel, fuck it. Voor mij is een 50 op zo’n rail echt zwaar en ik zou heel blij zijn als ik die kan skaten en filmen. Daar wil ik nu toch consequenter in zijn. Dit keer ga ik elke spot skaten zoals ik dat in Europa zou doen. In de States zie je toch veel meer skaters op hun gat zitten, gewoon aan het wachten, niet weten wat ze moeten doen. Ik wil skaten, tricks doen en dan weg, volgende spot. Komt wel goed. Het gaat leuk worden, want ik ken iedereen ondertussen van vorige tours in Europa en de States. Laatst was Sheckler zelfs mee.”

Romero zijn En? Sheckler? “Er is het team en dan is er Ryan Sheckler, een heel ander niveau. Hij staat apart en je voelt dat ook. Wij slapen per twee op een kamer en hij slaapt alleen, in de suite. Voor mochten er meisjes komen (glimlacht). Maar voor de rest is hij ook gewoon een skater. We eten samen, we skaten samen, we babbelen, maken plezier. We kopen tomaten en smijten ze uit de rijdende van naar buiten. Alleen is hij diegene die iedereen op een shot trakteert in het restaurant en na afloop gelijk een paar flessen koopt als het hem smaakt, en die dan

“NU IS HET MIJN MOMENT.”

# 09

deelt met het team. Hij trakteert vaak als we uit gaan in bars, hij is echt een ster, maar ook een goeie gast. Alleen als hij zijn bundeltjes bankbiljetten bovenhaalt, beseffen we dat het voor ons net wat moeilijker is om iedereen zomaar te trakteren. O ja, en op het vliegtuig willen de hostessen allemaal samen met hem op de foto.” En zijn skaten? “Wat kan ik zeggen, hij is buitengewoon, supergoed. Maar tegelijk vind ik niet dat wij moeten onderdoen. Het is mijn ambitie niet om een ster te worden. Als ik een camera zie, ben ik al op mijn ongemak en klap ik dicht. Ik weet me geen houding te geven en weet ook meteen niet meer wat zeggen. Ik wil nooit een P-Rod of een Sheckler zijn, eerder een Leo Romero. Gerespecteerd en bekend, maar veel eerder een skater waarnaar de andere skaters opkijken, geen televisiester. Niet iemand die bekend is geworden door crèmekes voor je huid. Die doen dat echt he, zo’n reclames!” Jij hebt de naam een parkskater te zijn, maar street al altijd. “Ja, en dat ga ik nu helemaal laten zien. Een contest is makkelijker in beeld te brengen dan streetfooty. Op zich heb ik daar geen moeite mee, ik weet hoeveel ik street en wie me kent, weet dat ook. We zijn net de hele namiddag gaan streeten, het was vandaag drie graden buiten. Maar wat mij betreft, is het nu wel duidelijk. Contests zijn er om de

“IK SKATE ECHT ALLES!” # 10

FS Bluntslide

benzinetank gevuld te houden, bij manier van spreken. Het is leuk, tuurlijk is het leuk, ik ben ermee opgegroeid, maar de essentie ligt voor mij in het streetskaten, zonder twijfel. De extra’s van de contests helpen. Geld is niet het belangrijkste, maar je hebt het wel nodig. Ik zou later toch ook graag een huis kunnen kopen.” Doe je die contests inderdaad nog steeds even graag?

50-50

“Zeker! Streeten komt voor contest, maar als ik niets te doen heb, ga ik toch gewoon naar die contest. Dat doe ik al sinds ik tien ben. Ik heb ook veel dingen geleerd tijdens die wedstrijden. Als je klein bent, is een contest alles, je oefent ervoor, ik had altijd wat stress. Je bent ermee bezig, je bent nerveus. Nu ben ik veel meer op mijn gemak. Ben ik door naar de volgende ronde, super, is het niet zo, geen probleem. Vroeger wilde ik vooral echt goed presteren voor de sponsors, nu nog, maar het is anders, zij en ik weten dat ik kan skaten. Als ik een wedstrijd skate, kan ik een knop omdraaien in mijn hoofd. Ik maak me klaar voor mijn run en prent me in dat ik alles ga landen en heel vaak lukt dat nog ook. Doordat ik geen stress meer heb, omdat ik wedstrijden ondertussen wel onder de knie heb. En zo van de ene trick naar de andere golven, in die flow zitten, dat is ook heel fijn. Ik weet van mezelf dat ik ‘alles kan landen als ik echt wil’. Ik skate ook niet met oortjes, er is altijd muziek op de contest en je hoort dan toch je eigen muziek niet. Bovendien moet je veel te vaak alles herhalen als je tegen skaters bezig bent met oortjes in. De nieuwe generatie heeft dat wel hard.”

# 11

Goede leermeesters Hoe anders is de ‘nieuwe generatie’, terwijl die helft van die gasten van jouw leeftijd is? “Simon Deprez is even oud als ik en toch van een andere generatie. Ik heb altijd met oudere skaters gereden, was ook al heel vroeg in de Zumiez. Ik denk dat zij veel met maten zijn gaan skaten, anders en elders, voor ze naar Zumiez begonnen te komen. Ik heb vaak de indruk dat ze allemaal Shane O’Neill willen zijn, met zijn zotte flips. Ik kan ook flips, maar ik wil ook cruisen, tricks doen in het passeren en alles skaten. Vert, pools, transition, rails, curbs, banks, trappen, manual pads… alles. Ze skaten toch anders, veel trappen, hips. Ik heb altijd willen zijn als Danny Way, hij skatet ook alles, probeert alles. De ene dag zat ik in de vert met pads, alles erop en eraan, de dag erna ga ik volle bak streeten, ik skate echt alles. Ik denk dat Hans (Claessens), mijn teammanager bij Volcom, daar heel veel mee te maken heeft. Hij skatet ook alles, geef hem twee stenen en hij doet er tricks op of over. Moeilijke DIY-spots leerde ik ook met hem skaten. Hij heeft me met veel geholpen en daardoor is alles nu makkelijker. Olli (teammanager Etnies van Axel, nvdr) is eigenlijk precies hetzelfde.”

“HOUT DOET OOK ZO GEEN PIJN ALS JE WEKEN OP BETON HEBT ZITTEN SLAMMEN.” Kan je nog onder de indruk zijn van iemand? “De uitspraak ‘Dat was een zotte trick!’ zit er nog altijd in, maar als ik eerlijk ben, moet ik bekennen dat het echt opkijken naar iemand toch minder is geworden. Je hebt geen tijd om onder de indruk te zijn, want je moet mee in de stroom. Je bent hele dagen op stap met skaters die ongelofelijk kunnen skaten en je skatet met hen. Zij zijn onder de indruk als ik tricks land, en het is wederzijdse stoke. Als Nick Garcia iets probeert op een spot, ga ik ook iets proberen, niet omdat ik moet, maar omdat we in de sessie zitten, omdat we aan het skaten zijn, omdat het skaten is en dat is plezier, op stap zijn met gelijken, met skaters. Als hij een noseblunt van een rail doet, moet ik ook niet meer afkomen met een lipslide, dan mag het wel een back smith zijn. Vaak is het een tandje bijsteken en ik voel dat ik dat nodig heb, dat helpt me wel. Als ik terug ben van een tour hou ik dat niveautje hoger ook aan en bekijk ik de toestellen in Zumiez weer helemaal anders. Hout doet ook zo geen pijn als je valt als je weken op beton hebt zitten slammen.” Vind je het moeilijk om hier nog skaters te vinden op niveau? Ollie

BS Tailslide

“Ik skate met om het even wie, met Switn (lacht), met Willem (lacht), met gelijk wie. Ik skate ook met iedereen even graag, met Simon (Deprez), Jonathan Vlerick, alle gasten in Zumiez. Ik ga daarom geen laserflips doen als Simon, maar hardflips wel. En ook, ik kan hardflips, maar meestal doe ik liever andere tricks. Backside 360 van de trappen. Iedereen heeft zo zijn darlings hé. Ik probeer alles hoog te poppen en ver, terwijl zij misschien een laserflip doen. Anders gewoon, niet beter of slechter. Als ik maar kan poppen en vliegen, zo’n dingen doe en zie ik liever. Geef mij maar een lange rail. Laserflip van vijf trappen versus frontside flips van tien trappen, zoiets. Vandaag zijn we naar een rail geweest waar ik eerst een ollie to 50 deed in plaats van erin te springen en daarna nog een manual pad waar ik switch nose manul fakie flip op heb gedaan, beide heel verschillend, beide heel leuk, maar de ollie to 50 was toch het leukst.”

Toen en nu Voel je je meer aangetrokken tot grote spots? “Ja, zodanig dat de mensen ‘Amai!’ kunnen zeggen als ze het te zien krijgen. Ik denk dat de mensen dat graag zien zo’n dingen. Ik ben altijd al omringd geweest door oudere skaters die al op dat niveau en in dat genre reden, daar keek ik toen naar op, en nu wil ook zo’n dingen doen, maar dan misschien nog meer, hoger, verder.”

# 12

Ik keek daarstraks nog eens door de foto’s die we hebben voor dit interview, je eerste foto… “Was mijn board bijna groter dan ik, en dat was dan nog een mini. Ik skate al altijd.” Wordt dit je eerste keer Tampa? “Vorige zomer heb ik de Damn Am in Amsterdam gewonnen en daardoor kan ik mee naar Tampa. Ik heb me voorgenomen om ook echt elk jaar naar Tampa te gaan vanaf nu, Tampa is wel redelijk belangrijk.” Je hebt veel controle in je skaten, maar hoe ga je om met nieuwe tricks? “Ik ben al een tijdje aan het werken aan die grote rail aan de Expo van Kortrijk, da’s een grote! Ik heb die al uitgefiftied maar nog niet lang. Het is moeilijk om in woorden te brengen hoe dat juist gaat. Ik ben niet echt bang, maar sta wel iedere keer te trillen als ik aan zoiets begin. Je weet dat het iets zot is dat je gaat doen en toch zet je je hoofd ernaar. Meestal doe ik het in stapjes: telkens een beetje hoger, een beetje verder… Een grote rail moet je natuurlijk doen of niet doen. Toch ben ook ik er in eerste instantie gewoon naartoe gereden, probeerde ik hem de volgende keer te poppen, dan erop en naar beneden gegleden op mijn achterwerk, echt zot. Uiteindelijk heb ik die rail ook uitgegrind, maar nog altijd niet durven landen en wegrijden, komt wel.”

Zijn er dagen waar je meteen voelt dat alles goed zit? “Vandaag bijvoorbeeld. Ik deed zo een goede treflip op flat en dan voel je dat het goed zit. Andere dagen ben je echt aan het sukkelen, dan stop je er beter mee. Maar ik ga niet hele dagen fitnessen of zo om aan mijn conditie te werken. Ik zal wel stofzuigen thuis, of mijn auto schoonmaken. Ik skate bijna elke dag, dan heb je zin om te rusten als je thuis bent, niet om te trainen. Morgen kan ik rusten, hoewel, morgen ga ik waarschijnlijk toch weer skaten. Momenteel is het ook van mijn gat met de Zumiez die gesloten is, normaal zit ik daar bijna elke dag, hopelijk komt alles goed voor hen. Nu pas besef ik wat ik aan de Zumiez heb.”

Rusten doe ik thuis wel Wat doe jij als je eens vijf minuten niet op je board staat? “Skatefilms kijken? Ik speel ook al een tijdje gitaar, maar ik heb eigenlijk veel te weinig tijd om te oefenen. Ik heb er ook niet genoeg geduld voor, ik wil altijd alles direct kunnen. Er staan nochtans vier of vijf gitaren bij me thuis die ik op wedstrijden heb gewonnen. Ik zal me daar later wel grondig aan zetten. Ik ben momenteel ook wel graag gewoon thuis, met mijn vriendin (lacht).”

Gap-ollie

Wat vindt zij ervan dat je zoveel weg bent? “We zijn het al gewoon. We missen elkaar wel, maar dat is ook niet erg, dat is maar normaal. Het is zoveel plezanter om thuis te komen, het is telkens alsof je elkaar voor de eerste keer ziet. Meestal vraagt ze zelf ‘Moet je niet gaan skaten?’ Ze kent me. Ze wist ook waaraan ze begon en het is heel leuk zoals het nu is. Ze is supercool, ik heb echt chance met haar. Zij woont op vijf kilometer van Poperinge, vroeger ging ik altijd met mijn fiets naar daar, dat was ook een goede training. Ik rij nog graag met de fiets eigenlijk.” Vind je het jammer dat het Flipverhaal op een bepaald moment gestopt is? “Ik heb het eigenlijk zelf stopgezet, ik heb hen een mail gestuurd dat ik niet meer voor Flip wilde skaten. Het is jammer ja, maar het was gewoon zo. Ik moest in die periode nog elke dag naar school en zij zijn de hele tijd de baan op en verwachtten dat ook van mij, ik kon dat gewoon niet. Zij zitten daar allemaal in de States en ik hier in België, het was moeilijk. Ik voelde me geen deel van het team meer. Nu rij ik voor Antiz, Antiz Flow. Een tussenstap. Antiz is cool, zeker, alleen hebben ze niet de budgetten. Ze sturen wel boards. Mijn vorige drie weken in de States heb ik zeker vijf boards opgereden. Maar eenmaal thuis moest ik bijna een maand wachten op nieuwe. Ik heb toen een

“NU PAS BESEF IK WAT IK AAN ZUMIEZ HEB!”

# 13

board gehad van iemand anders om te kunnen skaten. Da’s toch jammer. Ik hoop dat ik met mijn part op Etnies wat kan bereiken, als dat wat kan rondgaan in de States komt er misschien wel iets van.” Wat wil je met je Etnies-part? “Ik wil vooral tonen dat ik overal en op alles skate en dat ik goed kan skaten natuurlijk (glimlach). Een coole part, een beetje van alles. Rap skaten ook. Ik heb al wel een en ander klaar. Minimum twee minuten, ik zie wel waar ik uitkom. Moest ik in de States wonen, zou het wel wat vlugger gaan natuurlijk. Maar ik woon liever in België. Ik ga graag weg, maar ik zou bijvoorbeeld geen drie maanden in de States willen zitten, omdat je dan toch geen drie maanden skatet. Dan zijn er ook periodes waarin je maar wat rondhangt en daar heb ik geen zin in, ik wil skaten. Hoe langer je er bent, hoe meer je de neiging hebt om te chillen tussendoor. Ik wil er altijd alles uithalen, elke dag skaten. Rusten doe ik thuis wel. Altijd ten volle genieten.”

On the road In de States ben je wel de hele tijd onderweg. “Saai, heel saai. Het is ook heel veel wachten op de anderen, skaters oppikken, dan zijn ze iets vergeten, of te laat. En dan moet je wachten, soms lang wachten. Vaak ben je pas tegen vier uur in de namiddag op een spot. Als het dan nog een spot is waar niemand eigenlijk graag skatet dan hang je daar maar wat rond, weer wachten. En dan wordt het donker en dan is de dag voorbij en heb je eigenlijk niks gedaan, raar hoe het daar soms aan toegaat. Alleen als je met een team of met een bende onderweg bent, weet je dat je moet wachten, dat hoort er dan bij. In de van zit ik vaak gewoon naar buiten te kijken, naar het landschap, meestal ben ik er nog nooit geweest en dan is er altijd wel iets te zien. En anders babbel ik wat met de anderen, luister ik naar muziek,...” Heb je veel geleerd van on the road en op jezelf aangewezen zijn? “Wachten, dat heb ik in elk geval geleerd, dat kon ik vroeger niet. Reizen is wachten, naar de States reizen, begint al met twaalf uur op het vliegtuig naar Californië. Zitten, je bezighouden, muziek luisteren. Vroeger werd ik ongemakkelijk van al dat stilzitten. Nu zit ik zelfs graag in de auto, ik ben het gewend. Het is een deel van mijn leven geworden, van het skaten. Ik heb ook altijd een paar Pieter Aspe’s mee, zijn boeken lees ik heel graag. Je ziet die ook op tv, ik kan er me goed in inleven in die boeken. Alleen Aspe. En muziek.” En al die verschillende plaatsen? Je bent al geen makkelijke eter… “In China zal ik proberen rijst en wat vlees te vinden. Je leert overal wel iets bij. Ik ben al goed in mijn talen. Ik ben ook meer op mijn gemak, minder beschaamd dan vroeger, spontaner. Ik durf makkelijker iets te vragen aan een wildvreemde. Je leert voor jezelf zorgen. Als je vlucht afgelast wordt, moet je zelf uitzoeken hoe je dat in orde krijgt. Ik ben gelukkig nog nooit in echt moeilijke of gevaarlijke situaties terechtgekomen, maar dat zal ook wel eens gebeuren. Als skater kom je op plaatsen waar niemand anders komt, als er een spot is, gaan we erheen, waar dan ook. Als er dan in een of andere achterbuurt eens iemand met een mes staat… Bon, als ik echt zou moeten vechten of me verdedigen, zal ik dat ook doen, hé. Ik ben geen vechter, maar als het moet.”

BS Smithgrind

# 14

DEFINEDBYDCSKATEB OARDDEFINEDBYDCSKATEB DEFINEDBYDCSKATEBOARD FINEDBYDCSKATEBOARDDE BYDCSKATEBOARDDEFINED SKATEBOARDDEFINEDBYDC BOARDDEFINEDBYDCSKATE DEFINEDBYDCSKATEBOARD FINEDBYDCSKATEBOARD EMBASSY COUNCIL S | NAVY / WHITE

BS 180 FAKIE NOSEGRIND TO REGULAR | GASTÓN FRANCISCO PHOTO

DCSHOES.COM

DC_13SKT.THAYNAN.COUNCIL.S.215X280+5.indd 1

SKATEBOARDING: DEFINED BY

# 15

20/03/13 15:57

“SKATEN KAN ME ZO BLIJ MAKEN.”

Ollie - Tallinn

Wat kan je beginnende skaters aanraden? “Ik heb er vandaag nog aan gedacht, skaten is eigenlijk: je aankleden, skateschoenen aantrekken, je skateboard pakken en gaan skaten. Het is iets dat je doet, dat je bent, dat weet jij ook. Je doet wat je wil, skaten is echt vrijheid. Als je een echte skater bent of wordt, snap je meteen en zeker wat ik bedoel. Als je echt graag skatet, kan je nooit meer stoppen. Skaten is zodanig zot.” Zie je je hele leven in het skaten? “Wat anders? Ik was geen sterke boekhouder op school, leren is mijn ding niet.” Eens je 25 bent… “Dan denk ik aan Cairo Foster die ook al lang meegaat en je moet blijven je best doen, nooit lui worden. Nooit denken dat je er bent, dat alles bereikt is.” Welke tricks doe je momenteel het liefst? Veel 180’s via de moeilijke kant, zie ik. “Ik doe veel in fakie nu en ook frontside flips, impossibles, treflips… Ik wil ook goede airs leren in vert. Grote extensions, goeie tranny, vliegen, zoals John Cardiel. Sjetten en vliegen! Ik wil niet die railskater zijn, of die curbskater, ik wil alles kunnen skaten, zoals Cardiel! Ik doe dat ook écht graag, alles skaten. Ik kan vaak thuiskomen ’s avonds en tegen mijn ouders zeggen: ‘Het was echt een goeie dag, ik heb goed geskatet en me goed geamuseerd.’ En dat zeg ik eigenlijk bijna elke dag (lacht),… Skaten kan me zo blij maken!”

# 16

www.etnies.com

WeActivist WIEGER VAN WAGENINGEN SHOT BY GIOVANNI REDA FOR SUPERLATIVE CONSPIRACY MAG No. 6 GET IT IN STORES or at WeSC.COM

# 17

# 18

LARS & NIELS MUSSCHOOT A DECADE AND A HALF OF SURFING

Tekst en foto’s: Sébastien Peene

# 19

“WE KEREN ALLEMAAL TERUG NAAR ONZE ROOTS.”

Het lijkt wel alsof het gisteren was. Niels, Lars en ik staan op het strand van Oostende aan de rand van de waterlijn, blik op de deining. Drie snotapen die hun eerste stappen zetten in het Noordzeewater. We dachten toen dat we alles konden verslaan. De golven leken gigantisch en dat waren ze voor ons ook. Vandaag zitten we opnieuw samen, om terug te blikken op vervlogen tijden en memorabele momenten.

Lars in Oostende

# 21

Niels - Aerial - VVF - Capbreton Frankrijk

“TE VEEL KIDS DENKEN DAT ZE ER ZIJN ZODRA ZE EEN STICKER OP HUN PLANK MOGEN PLAKKEN.”

We zien het nog zo voor ons. Lars met een bodyboard in het water. Waarom, dat weet hij niet meer. Maar hij herinnert zich nog wel dat hij er meer op rechtstond dan op lag. Overschakelen naar een surfplank was vanzelfsprekend. En dan Niels, de oudste, de durver, altijd al geweest. Bij alles wat hij deed, moest de lat steeds hoger, verder en sneller liggen. Ik herinner me een moment waarop hij, achter een auto, aan zestig kilometer per uur tegen het asfalt ging met zijn longskate. De kiezels waren tot diep in zijn huid gedrongen. Bescherming was toen nog ‘overbodig’, een T-shirt en zwembroekje moesten volstaan. Het is een rode draad die steeds terugkomt. Dat alles is nu ongeveer vijftien jaar geleden. Sinds die beginjaren is er veel gebeurd...

Een decennia surf Tien jaar lang domineerden Niels en Lars de Belgische surfwereld, en verdeelden ze netjes de Belgische titels onder elkaar, elk vijf. Geen enkele wedstrijd ging voorbij of er stond een Musschoot op het hoogste schavotje. In die tien jaar is de Belgische surfscene hard veranderd. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat we zelf ouder te worden, met nostalgie, maar toch kunnen we niet nalaten

te beweren dat het toen beter was. “Die eerste paar jaar wou ik kost wat kost Belgisch kampioen worden”, zegt Lars. “Het enige wat telde was dat een van ons twee won. Wie, dat deed er niet toe, zolang het maar binnen de familie bleef.” Op organisatorisch vlak stond alles weliswaar nog in zijn kinderschoenen, maar het was vooral een hechte groep, met heel uiteenlopende karakters, dat wel, maar vooral met mensen die veel fun hadden en altijd hun beste kant lieten zien. Niels: “Als ik nu op die tien jaar terugkijk, dan is er even wat verbetering geweest, maar is het niveau en de mentaliteit niet meer je dat. Te veel kids denken dat ze er zijn zodra ze een sticker op hun plank mogen plakken. Dat is een verkeerde ingesteldheid en als teammanager van O’Neill probeer ik daar wat aan te doen. Aan de andere kant: vroeger waren ze lyrisch als ze iemand een mislukte arial zagen doen, dat is nu al een stuk veranderd. Laten we duidelijk zijn, het is moeilijk om als Belg naam te maken in het Europees circuit, laat staan op internationaal niveau. Hier en daar heb je wel uitzonderingen, zoals Jack, maar die heeft dan weer het voordeel in Costa Rica te mogen wonen. Toch behoort hij in zijn leeftijdscategorie tot de wereldtop.”

LARS & NIELS MUSSCHOOT KIEZEN HUN 3 FAVORIETE FOTO’S

Jaar: 2007 / Plaats: Java, Indonesië / Spot: Turtles

# 03

Niels: “Nog nooit heb ik zo veel goeie golven gezien, elke dag opnieuw. Dat was ook wat we zagen vanaf ons terras. De meest sicke, perfecte barrels vlak voor de deur en nooit iemand anders in het water. Good Times! Eén van de vele setup turns net voor de barrel.”

# 23

# 03

Jaar: 2010 / Land: Indonesië, Bali / Spot: Uluwatu

Lars: “Geen spectaculair maneuver, maar ik vind dit echt een supergoede foto! Dit plaatje is voor mij echt compleet! Een mooi beeld van de golf, de classic Uluwatu Cliffs op de achtergrond, de prachtige kleur van het water,… Ik zou er onmiddellijk weer op het vliegtuig voor willen springen!”

Jaar: 2006 / Plaats: Sumatra, Indonesië / Spot: The 3 Sisters

Sébastien (fotograaf): “Deze foto herinner ik me alsof het gisteren was. Het was onze eerste keer in Sumatra, weg van het drukke Bali. Niels was al een tijdje ter plaatse en surfte zoals we hem kenden, als een gek. Eén van de eerste foto’s van de trip, het kon toen al niet meer stuk.” Niels: “The 3 Sisters, een beachbrake in Sumatra waar we lang naar hebben gezocht. We hadden een tip gekregen van enkele Australiërs, maar de exacte locatie bleef lang onduidelijk. Na enkele dagen vonden we de spot dan toch. Een supergolf, niet alleen voor new school, maar ook voor barrels. Hier doe ik de Kerrupt-flip, maar dan volledig in backflip style, een van mijn trademarks. In die dagen deed ik deze trick op alle steile eindsecties die ik maar kon vinden. Het is nog steeds een van mijn lievelingstricks!”

# 02

2009 / Land: Frankrijk / Spot: Hossegor

Sébastien (fotograaf): “Voor mij persoonlijk surfte Lars toen op het hoogtepunt van zijn kunnen. Stijl heeft hij altijd al gehad.” Lars: “De Nike 6.0 trip in Frankrijk met Yannick en Mathias. Dit was echt een supermooie sessie! We hebben die middag drie uur gesurft met alleen Niels en Jordy, die op de terugweg van Fuerte toevallig in de buurt waren.

Jaar: 2005 Plaats: Fuerteventura, Spanje Spot: La Caletta

Sébastien (fotograaf): “Dit was in de winter van 2005-2006, de eerste winter die ik helemaal doorbracht op het eiland. Het Hawaï van Europa is altijd hun tweede thuis geweest.” Niels: “Ik weet nog dat deze foto gebruikt is voor een Samsung-reclame. Ik heb er in de tijd nog een mooie gsm voor gekregen.”

# 01

Jaar: 2007 Plaats: Java, Indonesië / Spot: Turtles

Lars: “Voor mezelf is dit de foto waar ik de meeste herinneringen aan heb. Dit was mijn eerste Indotrip, en dan ook nog eens met al onze beste vrienden. We waren in Indo om de eerste Belgische surffilm ooit te shooten. Vanuit Bali gingen we naar Sumatra en West-Java. Deze foto is genomen in WestJava, op de spot Turtles. Ik ben er sindsdien niet meer geweest, maar ik sta te popelen om er zo snel mogelijk naar terug te gaan, want die golf heeft echt alles wat een goede golf voor mij moet hebben! De foto zelf vind ik nog altijd super, ook omdat hij mij zoveel vertelt: de golf, de brandende zon, nuno cardoso boards, Indo, de tijd van ons leven…” # 26

# 27

Pro’s en contra’s De interesse in de Belgische wedstrijden nam bij de broers gaandeweg af. Niels surfte er zelfs enkele jaren geen en legde zich meer toe op het bigwavegebeuren. Samen met Jordy Defraye zette hij het Big Balls on Fire-project op. De bedoeling was simpel: in één winter zo groot mogelijke golven surfen in Fuerteventura met behulp van een jetski. “Het was iets wat ik altijd al heb willen doen”, vertelt Niels. Lars daarentegen was meer het competitiebeest en wou zich tonen in de Europese wedstrijden. Achteraf gezien was dat niet altijd even succesvol. Spijt heeft hij er niet van. “Zo ben ik niet, ik ben trots op wat ik heb bereikt”, verduidelijkt hij. “Ik heb als enige Belg een professioneel contract gehad en heb half de wereld rondgereisd om te doen wat ik graag doe. En ik heb van grote namen uit de internationale surfwereld gewonnen, van de Ier Glenn Hall bijvoorbeeld, die dit jaar de de World Tour surft. Daar ben ik echt wel fier op.”

STAND UP FOR THE OSTEND BOYS! Nog zo’n oude liefde is KV Oostende, de voetbalclub van de Kust. Bijna iedere thuismatch kruipt Lars er nu in de huid van Manten, samen met Ruben Caene die Calle is, samen de mascottes. “Eigenlijk wel grappig”, vindt Lars. “Ik kijk al van kleins af aan voetbal. Vroeger was er al altijd een supersfeer en we hebben op de voetbal al mooie jaren beleefd. Nu lijken die periodes terug te komen. We staan op het punt om kampioen te worden en het leek ons leuk om de mascottes van onder het stof te halen. Altijd als ik op trip was of in het buitenland zat, probeerde ik de wedstrijden zoveel mogelijk te volgen.”

Terug naar de roots Ondertussen hebben de broers de handen in elkaar geslagen en zijn ze begonnen met hun eigen zaak, Klimit. Niels: “Klimit is een avonturenparcours, maar dan in mobiele versie. Onze vader heeft zijn hart verloren in de Alpen en zag het daar voor het eerst. Na een rondvraag bleek het concept in België nog niet te bestaan en zo ontstond het idee om het zelf op te starten. Klimit is voor jong en oud. We werken samen met evenementen en bieden onze diensten aan bedrijven aan die een teambuilding wensen. Lars vindt het een nieuwe stap in het leven. Surfen zal voor mij altijd wel een passie blijven en de reizen die volgen zullen zeker richting surfoorden zijn. Maar ik heb ook net een huis gekocht met mijn vriendin en sta te popelen om erin te vliegen. Het is wat raar, maar we keren allemaal zo’n beetje terug naar onze roots.” Check www.klimit.be

# 28

Brunottiworld # 29

Fabian Verhaeghe | Catlover & skateboarder # 30

Tekst: Brecht Demont Foto’s: Jeroen Simons

Als je ‘home mountain’ slechts een indoorpiste is en je meer verplichtingen aan je been hebt dan enkel een snowboard, dan is een sneeuwvakantie het moment bij uitstek om alle remmen los te laten. Met de grote hoeveelheden sneeuw afgelopen winter waren er maar weinig redenen om niet alleen het park, maar ook de diepsneeuw en streetspots te trotseren. Met die instelling trokken wij – een olijke, twaalfkoppige bende bestaande uit enkele complete amateurs uit Peer, een fotograaf, een cameraman en enkele toeristen – richting Livigno. S N O W VA L L E Y A M - T E A M

Ben Theunissen - Back 5 Indy

Onder de leuze ‘Half werk is geen werk’ hadden we onze trip grondig voorbereid. Iedereen droeg zijn steentje bij. David Vanden Boer, Ben Theunissen, Bram Van den Broek en Brecht Hermans – de ‘Peerse shapers’ – zorgden voor shapemateriaal en GoPro’s. Thomas van Diest, de cameraman van dienst, kon via de skatewinkel Twits een bungee huren. Eén van de toeristen, bouwer Frederik de Backer, voorzag ons van een krachtige generator en bouwlampen. Fotograaf Jeroen viel de PR-afdeling van het skigebied lastig om korting op skipassen te arrangeren. En ikzelf regelde de appartementen. Maxim Van Zonhoven, die was flink aan het studeren.

S N O W VA L L E Y A M - T E A M

Maxim van Zonhoven - Back 5 Indy

“EENZAME OPSLUITING IN EEN DONKERE KAMER BLIJKT UITEINDELIJK DE ENIGE OPLOSSING.”

Eenzame opsluiting Ook na een vermoeiend nachtje rijden, geeft aankomen in een zonovergoten Livigno ons meteen voldoende energie om de large line in het Mottolinopark voor een eerste keer aan te pakken. Brecht Hermans, een Peerse shredder en shaper, wordt meteen teruggepakt door het park en krijgt de komende twee dagen zwaar te kampen met geheugenverlies. We moeten oneindig vaak herhalen waar hij zit, wat de naam is van zijn vriendin, in welk bed hij slaapt,... Eenzame opsluiting in een donkere kamer blijkt uiteindelijk de enige oplossing om hem te beschermen tegen zijn hersenschudding en outing. Gelukkig weet Brecht hier achteraf niets meer van en gaat hij nu terug als een gelukkige hetero door het leven. Nadat we Brecht veilig en wel hebben opgeborgen, checken we met de ganse bende of de après-ski echt wel zo goed is als men beweert. Na vele prosecco’s, enkele shotjes en enkele ovenverse pizza’s geven we met een grote glimlach, kleine oogjes en een draaierig hoofd ons goedkeuringscertificaat af. # 33

David van den Boer - Front 5 Indy tailbone

Opstaan in stijl Op 200 meter van ons appartement staat een rail- en jibpark, met een sleeplift ernaast, een uitstekende reden om vroeg uit ons bed te kruipen en eerst een uurtje op te warmen. Het initieel plan was om hierna naar het Mottolinopark te gaan, zodat we de large line in perfecte condities kunnen springen, om dan af te sluiten in het Carosselopark met zijn meer dan een kilometer lange jibline. Spijtig genoeg zijn de weergoden het daar niet mee eens en krijgen we de eerste twee dagen geen enkele kans om rondjes te rijden door het Mottolinopark. Op onze derde dag (eindelijk zonder mist!) blijkt het park gesloten voor de Burn River Jump. Dus vullen we het begin van de week met rails rijden en spots zoeken in Livigno zelf.

Als de zon schijnt… Het tweede deel van de week lacht de zon ons elke dag vanaf het ochtendkrieken tot de avond toe, zodat we al onze energie kunnen steken in datgene waarvoor we gekomen zijn: foto’s maken! De eerste twee zonnige dagen nemen we de fotoshoot jump van het Carosellopark onder handen. Vanden Boer gaat van toeside 5’s tot 10’s en mixt zijn game door er nog backside rodeo 5’s aan toe te voegen. Maxim Van Zonhoven en Bram Van den Broeck kiezen voor backside 5’s tot 9’s. Rookie Ben Theunissen houdt het bij backside 5’s. Ikzelf zet het op frontside en backside 5’s, flat, cork en underflips. Brecht Demont - Back 5 Indy

David van den Boer - One Footer

Maxim van Zonhoven - Handplant

S N O W VA L L E Y A M - T E A M

“WE STEKEN AL ONZE ENERGIE IN DATGENE WAARVOOR WE GEKOMEN ZIJN: FOTO’S MAKEN!”

David van den Boer - 50 fifty - 24 m rail - 42 stairs

# 35

Bram van den Broeck - Tailgrab

# 36

Bram van den Broeck - 360 Indy nosetap

Na enkele sessies in het park op rail-, jib- en canonfeatures, barsten we van de motivatie om de straten en al hun obstakels aan te vallen. De voorbije dagen ontdekten we genoeg spots om de komende namiddagen en avonden mee te vullen. We beginnen met een grote, gebruikte betoncontainer. Aangezien een bungeerekker met koud weer niet voldoende vaart levert bij te dikke riders (Brecht), kwamen we echter snelheid te kort. Een dag later, in de blakende zon blijkt dit echter geen probleem. Nadat iedereen zijn shot op deze locatie heeft verdiend, verplaatsen we ons volledige circus een kilometer verder de berg op. We hebben een drop over een rail van meer dan zes meter hoog voor ogen, bij een oud bouwwerk dat ooit werd opgetrokken tegen de bergwand en blijkbaar al jaren niet meer wordt gebruikt. Na vele pogingen van Maxim, Bram, Ben en David blijkt het de laatstgenoemde te zijn die de kracht in de benen heeft om deze zware drop uit te rijden, inclusief een cleane grab.

S N O W VA L L E Y A M - T E A M

Bram van den Broeck - Drop

Ben Theunissen - Tailtap

Prorail om af te sluiten Na drops en taps lijkt het ons tijd om voor wat rails te gaan. Twee nachten op rij hebben we ons voorbereid om een zo indrukwekkend mogelijke foto te maken. Eerst op een 24 meter lange houten rail, voorzien van 42 trappen, daarna op een double down rail. David Vanden Boer koos deze prorail eerder al uit en brengt hem als enige van onze bende tot een goed einde, met een gap to front lip. Wat een trick om een prachtige week af te sluiten! En dan een laatste keer naar de kroeg, omdat files doorkomen met een kater zoveel aangenamer is. Moe maar voldaan kruipen we de auto in, zonder goesting om naar huis te rijden, maar met een lege portefeuille en een door elkaar geschudde hersenpan, en vol inspiratie en dromen voor een volgende soortgelijke week!

David van den Boer- Gab to Lip

# 37

Tekst: Bavo Swijgers Foto’s: Bavo Swijgers, Burton Archives & Billabong

Snowboarden, wat is dat eigenlijk? Of zoals de legendarische Paul Jambers zich ooit afvroeg: “Wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft hen?” Op deze vraag kan je wel duizend antwoorden geven, voor iedereen is het wat anders, maar ook hetzelfde, een passie. Of het nu een hobby is, een job, puur amusement, wat sporten of zelfs een topsport, het gevoel van vrijheid en creativiteit blijft. Je leest de berg, het park of zelfs de straten op je eigen manier en doet er met je snowboard je ding. Een andere vraag die wij ons een tijdje geleden stelden, luidt: “Vanwaar komt het snowboarden eigenlijk, waar liggen de roots en de soul van de sport?” We gingen op zoek en eindigden met zelfgemaakte boards op de flanken van het Oostenrijkse Spieljoch. Hoe we daar geraakten delen we natuurlijk met veel plezier met jullie, onze snowboardsoulmates!

# 38

Joeri stoked as hell

# 39

Om dit verhaal helemaal juist te kunnen kaderen, gaan we terug naar het begin. Ook al hebben er heel veel mensen over alles wat hier geschreven wordt soms een ‘iets’ andere mening, we proberen er de essentie uit te halen en jullie een stukje geschiedenis van het snowboarden mee te geven.

de volgende tien jaar werden er miljoenen snurfers verkocht, niet in skiwinkels, maar in speelgoedwinkels en grote winkelketens, een gigantische hit! Het zou duren tot 1996 voor er per jaar meer snowboards werden verkocht dan snurfers in hun topjaren!

Terug naar de roots

Snow-wat?

Je zou een discussie kunnen beginnen of de snurfer wel een snowboard is, omdat hij geen bindingen heeft. Toch was de snurfer wel degelijk de uitvinding die de gekende pioniers aan het denken en het snowboarden zette.

We gaan meteen terug naar 1964. In maart dat jaar wordt de Russische kosmonaut Aleskesi Arkhipovich de eerste man die in de ruimte wandelt, een volle tien minuten! Tegen juni dat jaar hebben de Beach Boys twaalf miljoen platen verkocht en veroverden The Beatles de wereld. Een gebeurtenis die dat jaar extra speciaal blijft, is de introductie van de minirok. Maar om niet nog verder rond de pot te draaien, gaan we naar 25 december 1964. Ergens in Muskegon, Michigan, bouwt de industrieel ingenieur Sherman ‘Sherm’ Poppen iets wat de winter voor altijd zou veranderen.

De laatste dertig jaar is het snowboarden totaal veranderd. Wat begon met een kleine groep fanatiekelingen die tegen alle regels in hun ding kwamen doen op de berg, is veranderd in een multibillion dollar business waar bier, Levi's en alle mogelijke andere producten mee gepromoot worden. Er is maar één ding hetzelfde gebleven: de euforie die we voelen als we net een verse flank poeder in stukken hebben gereden!

Meneer Poppen had als ingenieur al een paar belangrijke uitvindingen en patenten op zijn naam staan. De uitvinding die aan de wieg staat van het snowboarden, hebben we eigenlijk te danken aan zijn dochter Wendy. Toen Sherm zijn dochter recht zag staan op haar slee terwijl ze van de lokale sneeuwheuvel naar beneden gleed, ging er een lichtje branden. Sherm duikelde zijn garage in en schroefde twee kinderskietjes aan elkaar. Dochter Wendy liet de volgende dag haar slee thuis en nam de wat vreemd ogende creatie van haar vader mee. Diezelfde dag stonden er een hoop vriendjes aan de deur met de vraag om ook voor hen zo’n ding te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Shermans vrouw bedacht later een naam voor de uitvinding. Ze mixte de woorden snow en surfer tot ‘snurfer’ en

# 40

# 41

In navolging van de grote pioniers voelde Joeri van de Vliet vorig jaar plots de drang om zijn snorbaarden terug te brengen naar de roots van de sport en op zoek te gaan naar de basis waaruit alles verder is geëvolueerd. Hoe kan je dat beter doen dan net als Sherm een poosje onder te duiken in je garage en gewapend met een stel houten planken je eigen snorbaard te maken?! Hoe het zo ver kwam en wat hij allemaal uit dit experiment haalde, gingen we hem zelf even vragen. Hoe kwam je op het idee om zelf je eigen houten board te maken? Joeri: “Na een zomertje lekkere golven surfen op balsaboards, was het idee geboren. Ik hoorde heel de tijd veel discussie over al die shapes (rocker, camber, blablabla), dat was zeker een deel van de motivatie. Ik wou wel eens kijken of al die verschillende shapes wel nodig zijn, of het allemaal zo ingewikkeld moest worden gemaakt.”

Had je ergens tips gekregen of ging je zoektocht puur op gevoel? “Eigenlijk heb ik helemaal niet veel tips of info gekregen of gezocht. Ik ben puur en zonder al te veel research aan deze missie begonnen. De vorm koos ik zelf, de invloed uit de surfwereld is dan ook zichtbaar. Ook de glassing (vernis) aan de onderkant haalde ik uit de surfscene. Het buigen van een board was wel een heel gedoe. Al snel kwam ik erachter dat als je hout plooit het niet per definitie voor heel lang in dezelfde vorm blijft, dat er dus echt wel serieuze krachten mee gemoeid zijn om een plank wat ronding mee te geven. Ik had de plank eerst op twee blokken gelegd en er de auto op laten staan. Aanvankelijk leek dat goed te lukken, maar een dag later was de plank terug zo plat als een… plank.”

Joeri maakt een stevige crash

# 42

Hoe heb je het buigen van het hout toch voor elkaar gekregen? “Hout is een levend materiaal en om het goed te plooien, maak je het best goed nat, zodat alle vezels soepel worden. Mijn vrouwtje keek een beetje bedenkelijk toen ze me in de douche zag staan met twee houten planken, maar als je echt iets wil, is de uitspraak ‘het doel heiligt de middelen’ perfect van toepassing. Na een lekker lange, warme douche legde ik de plank op de grond, daarop een krik en daarop de tweede plank. Mijn bureau begon ondertussen stevig op een atelier te lijken, want ik moest die krik om de twintig minuten wat verder opendraaien. Je kan daar moeilijk al je andere werk voor laten vallen dus het was multitasken, maar zo werkte het wel!”

Dan nog een laagje vernis en klaar? “Vervolgens moest ik er inderdaad voor zorgen dat de boards geen water zouden kunnen absorberen tijdens het boarden en weer krom zouden trekken. Dit deed ik door drie lagen ‘glassing’ aan te brengen. Dat glassing een stinkend en plakkend goedje is, daar kwam ik achter nadat de planken een nachtje in de auto lagen te drogen: ze waren aan de stoffen bekleding vastgehecht! Een mens wordt er zowaar een stuk wijzer van. Daarna was het nog een kwestie van de bindingen erop zetten en hopla mijn plank was klaar voor de poedervelden van Oostenrijk.”

# 44

“AL SNEL KWAM IK ERACHTER DAT ALS JE HOUT PLOOIT HET NIET PER DEFINITIE VOOR HEEL LANG IN DEZELFDE VORM BLIJFT.” Hoe omschrijf je het gevoel dat je had toen je eenmaal met je board op de berg stond? “Pure soul! Haha! Ongelofelijk hoe een zachte helling in de poeder terug een hele uitdaging kan zijn en zo een gezonde inspanning met zich kan meebrengen. Alsof je indropt voor de dikste klif die je ooit gesprongen hebt en dan… het onbestuurbare gevoel, geweldig! Al snel gevolgd door… een overwinning! Als je ontdekt dat je het board toch in een bepaalde richting kan sturen. Drie dagen later sprongen we klifjes met een board van twaalf kilogram, echt geweldig! En heel de tijd maar lachen, met alles wat lukte en zeker ook mislukte.” Waar start en stopt de vergelijking met een hedendaags snowboard? “Ik was ongelofelijk verrast hoe bepalend de technologie toch is geworden. Vooral voor de besturing en gemakzucht van de mens. Maar op het niveau van plezier en beleving doet de technologie nu eens helemaal niets! Haha!” Zou je iedereen aanraden om zelf zo'n ding proberen te maken? “Zeker weten! Alleen blijkt een eigengemaakt board niet zo makkelijk om te besturen. Om heel eerlijk te zijn, twijfel ik erover of de doorsnee snowboarder zo'n ding überhaupt wel kan besturen. We stonden er zelf versteld van dat het er op film zo gemakkelijk uitzag, want in werkelijkheid was het allesbehalve dat. En jawel, het cliché van het hele gebeuren is voor ons bevestigd, diepsneeuw is SOUL en surfen! Je moet echt een surfflow aankweken, gewoon gaan en je laten gaan, anders krijg je zo’n ding niet gedraaid.” Joeri - Ollie met 12 kg houten board

# 45

Joeri - Hout breekt ook

Joeri, Wouter en Rik maken zich op voor de eerste shot

# 46

Ook Wouter De Lange was al snel mee in het project betrokken, er waren immers toch twee planken gebogen. Ook bij hem gingen we dus even polsen hoe hoog zijn soulgehalte die week was. Hoe verliep jouw eerste afdaling met het houten board? Wouter: â&#x20AC;&#x153;Joeri ging als eerste droppen en we hadden absoluut geen idee of het zou werken of

# 47

niet. Daarom waren we beide toch lichtjes zenuwachtig, waardoor we echt als twee giechelende jongetjes bovenaan de berg stonden. We konden alleen maar hopen dat het toch een beetje zou werken, anders was alle moeite voor niks geweest. Joeri dropte in en het ging als boter! Waardoor die eerste ontlading meteen een feit was. Juichen en lachen, ook de cameraman en fotograaf schreeuwden alsof er net een nieuw wereldrecord was gevestigd.â&#x20AC;?

“HET BOARD KATAPULTEERDE ME EERST IN DE LUCHT ALVORENS HET BEGON TE TOLLEN.”

En toen, was het jouw beurt… “Ik had er inmiddels het volste vertrouwen in, aangezien de oude man het mij net had voorgedaan. Misschien dus ook iets te veel vertrouwen. Ik dropte in en zodra ik op snelheid kwam en mijn eerste bocht maakte, groef de neus zich meteen in, waardoor ik begon te rollen met die lange stijve plank. Het grappige is dat het board door die stijfheid een beetje werkt als een poolstok, die je eerst de lucht in katapulteert alvorens te beginnen tollen. Alsnog hilarisch, maar toch een beetje balen dat mijn run niet zo vlot verliep als die van Joeri. Met een licht gekrenkt ego klom ik terug naar boven voor een tweede poging. Die ging al veel beter. Het was eerder het board laten beslissen wat er ging gebeuren. Als je je laat gaan, gaat het prima. Het was zeker één van de hoogtepunten van mijn seizoen.”

Wouter de Lange - Spray

# 48

zondag 1 september 2013 park spoor noord

www.antwerpstreetkicks.be

Hoe gedraagt zo’n ding zich, wat is je gevoel erop? “Zo’n board reageert uitermate traag, doordat het echt ontzettend stijf is. Door de bindingen flink naar achter te plaatsen, blijft het board wel goed drijven in de poeder. Het is dus zoals ik eerder zei, het board laten beslissen, dat geeft natuurlijk wel een extra dimensie aan een run door het bos. Het was echt ontzettend plezant. Voor elke coole spray, en elk klein popje of grabje wordt er gejuicht en is iedereen stoked, misschien zelfs nog meer dan bij eender welke dubbelcork dezer dagen. Ik vond het vooral om die reden leuk, denk ik, terug op een zeer laag niveau stoked worden om eender welke move, meer moet het soms niet zijn!”

Wouter full speed

# 50

Proudly organising surftrips since 2001

For more info go to www.boardx.be

www.LACOM.be

Untitled-7 1

# 51

20/03/13 15:10

Tekst: Mathijs Tromp Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Mathijs Tromp & Eric van Rijsingen

De Rambo Crew is een bekende vriendengroep van skateboarders uit Deventer, een stad in Oost-Nederland. Skaters die samen begonnen zijn met skaten en dit nog altijd volop samen doen. Net als feesten en alles wat daarbij hoort. Sinds 2010 werkt de crew volop aan meer naamsbekendheid. En dat lijkt te lukken, want mede dankzij rijders als Rob Maatman en Douwe Macare, en de verschillende videoâ&#x20AC;&#x2122;s die de crew online uitbracht, geniet het groepje inmiddels ook internationale roem. Ze hebben zelfs eigen shirts en eigen skateboards, in samenwerking met Burnside.

# 52

Douwe Macare - FS 5-0

RIDERS

RAMBO RUDY ◊ ROB MAATMAN RACHID ADDOU ◊ DOUWE MACARE JELLE MAATMAN ◊ BOB ZEVENBERGEN MERIJN VAN DER MEI ◊ BERT ROETERDINK GIJS ZEVENBERGEN ◊ EWOUD BREUKINK # 53

Ver moet je het niet zoeken: door Ruud is de naam van de Rambo Crew ontstaan. Ruud Garst, draagt namelijk al jaren de bijnaam ‘Rambo Rudy’. Als oudste van de groep neemt Ruud vaak het voortouw. Hij is bijna altijd in voor een goede skatesessie, of het nu in een park is of op straat, Ruud is altijd paraat. Hij is de man met de camera en neemt veel initiatief om op pad te gaan. Daarnaast weet Rambo Rudy er zelf ook regelmatig lekkere trucs uit te gooien.

Top 5 muziek Juntobeats - Lead me home Jefferson Airplane - Eskimo blue day Stevie Nicks - Edge of seventeen Jimi Hendrix - All along the watchtower Kate Bush - Cloudbusting

Rob is natuurlijk al lang geen onbekende meer. Velen kennen Rob nog van vroeger. Zo kwamen er regelmatig keiharde video’s vanuit het Burnside-skatepark, waarin hij eigenlijk altijd verantwoordelijk was voor de verrassende laatste videopart. Ook viel hij op zijn vijftiende op tijdens de World Cup Skateboarding in Rotterdam en won hij in 2008 de Amsterdamn AM. Rob gaat regelmatig op trip en filmt geregeld in Amerika voor videoparts zoals in de nieuwe video Cold War van Zero Skateboards. Rob is ook altijd in voor een goed feestje, maar staat op zijn board wanneer het nodig is.

Top 5 muziek Johnny Cash - Highwayman Matthew Wilder - Break my stride Juicy J - Stoners Night Chief Keef - Hate being sober Asap Rocky - Goldie

Sponsors

ANTIZ, BURNSIDE, EMERICA, THEEVE TRUCKS

Rob Maatman - BS Bluntslide

# 54

Rob Maatman - Blunt to fakie

Merijn is iets minder bekend, maar hoort daarom zeker niet minder bij de groep. Is Merijn er bij, dan ben je er zeker van dat het een gezellige boel gaat worden. Zolang hij geen last heeft van kleine pijntjes, doet hij je op zijn skateboard zo nu en dan ook flink versteld staan. Wil je aan je hossel skills werken, ga dan een maandje bij Merijn in training, dit kan hij als geen ander.

Top 5 muziek Ome Henk - Mambo nr 6 Neil Young - Old man Gucci Mane - Bullet Wound Albrosie â&#x20AC;&#x201C; Herbalist Devin The Dude - Party

Jelle kennen we als het kleine broertje van Rob, maar eigenlijk is dat niet meer zo. Jelle is Rob ondertussen al lang in lengte voorbij gegroeid. Bovendien heeft hij een compleet andere stijl; zo zie je niemand door een bowl knallen als Jelle en doet hij mensen verbazen met zijn mega pop. Daarnaast richt hij zich vooral op zijn studie op de Universiteit van Utrecht. Voor velen is het een genot om onder het genot van een gekoeld pintje te zien hoe soepel Jelle op zijn board staat.

Top 5 muziek Led Zeppelin - Stairway to heaven Jefferson Airplane - Eskimo blue day Highwayman - Highwayman Bob Dylan - Like a rolling stone Biggie Smalls - Juicy

Sponsors

BAKER, BURNISDE, ETNIES, QUIKSILVER Jelle Maatman - Power ollie

Douwe Macare is het productiepaard van de crew. Bijna iedere week duikt er wel een video op waarin Douwe de sterren van de hemel skatet. Douwes thuislocatie is Burnside-skatepark, maar de laatste jaren is hij ook vaak te vinden in het buitenland, voor zowel wedstrijden als het verzamelen van footage. Enkele contests die hij op zijn naam heeft staan, zijn bijvoorbeeld de Far â&#x20AC;&#x2122;n High Eurocup 2011 en de Osiris Experience 2012. In 2012 greep hij net naast de titel van Nederlands Kampioen. Onder kids is Douwe zeker een van de favorieten. Hij is vriendelijk en staat altijd open voor een praatje. Sommigen zien hem als de Ryan Sheckler van Nederland.

Top 5 muziek Nas - Get down Wiz Khalifa - The Thrill Mac Miller - Donald Trumph Lil Wayne - YUCK Asap Rocky - Big Spender

Sponsors

BURNSIDE, MONSTER ENERGY, SPITFIRE, THUNDER

# 56

Douwe Macare - BS Smith

Rachid Addou - Nosegrind 180 into the bank

Sponsors

BURNSIDE, EMERICA EUROPE, INDEPENDENT, SPITFIRE, VOLCOM EUROPE, ZERO EUROPE # 58

# 59

“WEET JE NOG EEN GOEDE RAIL BIJ JOU IN DE BUURT?”

Bert Roeterdink - FS Smith pop out

Bert is de railkoning van de Rambo Crew. Weet je nog een goede rail bij jou in de buurt? Stuur deze man erop af, hij pakt hem ongetwijfeld aan. In eerste instantie weet Bert zich vaak op de achtergrond te houden, maar als er iets gebeurt, dan gaat dit met stijl. Niet alleen het skaten moet er voor Bert goed uitzien, ook zijn verse haartjes zitten altijd precies in model.

Top 5 muziek Iron Maiden - Run to the hills Ome Henk - Mambo nr. 6 Johnny Cash - Ring of fire AC/DC - Thunderstruck Normaal - Oerend hard

Sponsors

BURNSIDE, VANS

Bert Roeterdink - FS Feeble

# 60

# 61

Tekst: Chaplin Peters & Joeri Van de Vliet Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Rik Komaromi, Michiel Neyens & Bavo Swijgers

Je hebt altijd al een rockster willen zijn, maar leren broeken staan je niet en de schoolband wou nooit iets van je hebben. Geen paniek! Er is nog een weg die tot het sterrendom leidt: het leven van een parkshaper, de ambachtsman van alles wat freestyle is in de bergen, die het complete snowboardleven ademt. Een kennismaking.

Hans en Witte (Frederik) shapen het Nike-park in Montafon - Foto: Bavo Swijg

# 63

Meer in de sneeuw staan dan wie ook klinkt natuurlijk al mooi, maar om dan ook nog eens je eigen creatieve verlangen in een park te kunnen stoppen onder de vorm van jibs, turns en booters... Dat is zeker de hoofdprijs! Alle obstakels strakker neerzetten dan de billen van Mila Kunis om er als eerste overheen knallen en vervolgens het publiek erop los te laten, zijn maar een paar voorbeelden van de verwennerijen van een shaper. Een betere manier om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur bestaat niet. Weg met het materialisme en voor je het weet, snowboard je beter dan Shaun White met lang haar. Ook al word je betaald om een seizoen lang te bouwen en sessies te rijden met maten, het shapersleven bestaat niet enkel uit high fives en boardslides. Half bevroren tenen, bergen sneeuw verplaatsen met de hand en weersomstandigheden waar ze in de Benelux de post niet in bezorgen, maken het tot een job die niet voor iedereen geschikt is. Terwijl jij je sollicitatiebrief naar elk funpark stuurt, zijn de drie Belgische shapelegendes Frederik, Bob en Hans druk aan de slag in het Nike Snowpark in Montafon. De laatste paar winters hebben zij dit dorp tot hun thuis gemaakt en inmiddels zijn ze in de hele vallei berucht en bekend. We vroegen hen alles over het shapersleven, de ups & downs en alles wat erbij komt kijken om zo’n droombaan te bemachtigen.

Wat was jouw motivatie om shaper te worden? Frederik: “Het liefst bouw ik een park dat perfect is voor mijzelf. Dat klinkt een beetje egoïstisch, maar ik wil gewoon lijnen rijden die mij aanspreken en ik ben ervan overtuigd dat anderen er hetzelfde gevoel bij krijgen. Vroeger spendeerde ik dagen scheppend in de poeder om mijn eigen schansen te maken. Nu wil ik die schansen in een park bouwen, zodat iedereen ze kan rijden.” Bob: “Het is gewoon zo creatief; je kan een obstakel op zoveel manieren bouwen. Zelfs een gewone downrail kun je zo neerzetten dat hij op meerdere manieren aan te rijden is.” Hans: “Elk jaar kom ik op seizoen, ook om park te rijden. Een perfecte gelegenheid om deel uit te maken van het team dat de parken bouwt. Je bent altijd de eerste die over de nieuwe obstakels moet rijden om te weten of ze werken, en daardoor leer je zoveel. Ik vind het een schitterende job, het is hard werken, maar het zijn altijd mooie tijden.” Het gerucht gaat dat parkshaping een van de fijnste jobs is? B: “Om een seizoen te kunnen doen, moet ik uiteraard werken. Ik voel me thuis in het shapen, het is ideaal om werk en snowboarden te combineren.” F: “Vroeger kon ik seizoenen doen, omdat ik voor Vans reed. Toen dat niet meer ging, heb ik twee winters les gegeven en leerde ik de shapers kennen. Een job als shaper leek me echt vet, laat op de berg blijven, zonsondergang, midden in de nacht naar beneden rijden... Dat klonk allemaal zo aantrekkelijk, ik wist toen zeker dat ik wilde gaan shapen! En ik moet zeggen: na al die jaren verveelt het nog geen moment. In de bergen is het de beste job die er is, anders zou ik hem niet nog altijd doen.”

# 64

Wat zijn de momenten die je elk jaar doen terugkomen? H: “Soms werken we tot vijf of zes uur in de ochtend en zien we de zon opkomen. Op deze dagen staan we wel 21 uur lang op de berg. Dat betekent 21 uur lang in je snowboardschoenen, maar dan op het einde wel een 12 kilometer lange rit in je eentje terug naar beneden, letterlijk racend!” F: “Alles is dan strak geprepareerd en niemand staat in de weg, de pistes zijn dan compleet van ons.” B: “Het laatste jaar hadden we zelfs verse poeder én maanlicht. We reden gewoon naar beneden door de bossen, de zaklampen konden we gewoon achterwege laten. Ook hebben we dat jaar voor het eerst een quarter geshaped. Frederik testte hem uit in het midden van de nacht met alleen het licht van de pistebully. Uiteindelijk bleek de quarter nog perfect te werken ook. Dat zijn echt dé momenten.”

Witte full speed in de couloir Indy Drop - Foto: Bavo Swijgers

# 65

Jullie zijn duidelijk stoked als je zelf obstakels mag testen? F: “Het voelt voor mij veel gemakkelijker als ik een obstakel zelf heb geshaped. Je bent er zo lang aan bezig en in je hoofd ben je al mogelijke tricks aan het verzinnen. Er ontstaat toch een soort band met het object, hoe raar dat ook klinkt. Net als wanneer je freeridet op hetzelfde terrein, je leert het terrein kennen en ontwikkelt vertrouwen. Op die manier ga je veel beter rijden.” Moet je echt gevoel voor lijnen en hoeken hebben? B: “Je kan alles rijdbaar maken, maar om het er goed uit te laten zien en een perfecte transition te creëren, moet je wel oog voor detail hebben. Als het niet klopt, kan je het vast wel rijden, maar dan voelt het nooit ontspannen.” H: “Iedereen kan leren shapen, maar je moet het echt willen om er goed in te worden en uiteindelijk moet je heel vaak shapen om echt ervaring te krijgen.” F: “Je leert jezelf kennen als shaper als je voor het eerst een klein schansje bouwt net naast de piste of offpiste. Als je daar al plezier in hebt, stel dan eens voor dat je een heel park mag bouwen.”

Hans Thomaes - Indy Drop - Foto: Bavo Swijgers

Is het met slecht weer niet alleen zwaar voor het lichaam, maar ook voor geest? H: “Soms sta je bij min twintig op de berg in het midden van de nacht. Dan is het zwaar voor iedereen en niet elke persoon kan daar even goed mee omgaan. Dat is nou juist waarom een sterk team zo belangrijk is. Het is een gevecht tussen goede en slechte momenten, het bouwen kan superzwaar zijn, maar zodra het werk af is en je je eerste runs neerzet, is het puur genieten.” F: “Wel moet je echt voorzichtig zijn met de extreme omstandigheden. Soms is zelfs een extra paar handschoenen niet overbodig.” B: “Kou, wind en slechte weersomstandigheden mogen je zeker niet uit het veld slaan. Je moet toch echt een buitenmens zijn om dit soort werk te kunnen doen.” Nog tips voor mensen die hun spullen al hebben gepakt? H: “Ga zeker seizoenen doen! Pak je kans en leer de mensen van het park kennen.” B: “Wees niet bang om op hen af te stappen. Het kost minder moeite dan je denkt om te ontsnappen aan het ‘normale’ leven. Het is een te gekke manier van leven.” F: “Als je van snowboarden houdt, dan houd je ook van dit leventje. Kom en leer het team kennen!”

# 66

A SHAPERS CV Wanneer je net begint, worden je kwaliteiten uiteraard nog bijgeshaped, maar toch makkelijk als je er al een paar in de pocket hebt!

Werkvaardigheden

Goed met hoeken en lijnen Handig met machines Een ervaren boarder Stressbestendig Een harde werker Kunnen omgaan met zware situaties FingerspitzengefĂźhl Verantwoordelijkheidszin Gezond verstand

Karaktereigenschappen Vriendelijk Teamspeler Sociaal vaardig Goede communicatieskills

Andere interesses

# 67

Surfen, wakeboarden, skateboarden,â&#x20AC;Ś Graag in de open natuur zijn Zelf obstakels willen bouwen buiten het park Een feestje op zijn tijd waarderen Na het harde werken graag relaxen Fatsoenlijk meisjes kunnen versieren

# 68

# 69

FREEZE.BE

3.95 euro

EMIUM

N D I T I O

Snowjam

Skate class of 2012

Australië

MTN Hollywood .1

vanaf juni # 70

Geboren: 18/05/1990 Leeftijd: 22 jaar Woonplaats: Grobbendonk

YANNICK SLEECKX

Foto’s: Michiel Neyens

# 71

Stance: Goofy 15° & -15° Board: Flat camber Endeavor B.O.D Binding: Burton Mission

Geboren: 07/12/1988 Leeftijd: 24 jaar Woonplaats: Lommel

DAVID VANDEN BOER

# 72

Stance: Goofy 15째 & -15째 Board: Camber Signal OG 155 Binding: Union Force

Geboren: 06/08/1999 Leeftijd: 13 jaar Woonplaats: Meerhout

STEFKE VANDEWEYER

# 73

Stance: Goofy 15째 & 15째 Board: Camber Flow Shifty Micro Binding: Flow Five

Geboren: 25/09/1995 Leeftijd: 17 jaar Woonplaats: Brunssem

JESSE AUGUSTINUS

# 74

Stance: Regular 12째 & -12째 Board: Camber Burton Parkitect 150 Binding: Burton

# 75

Tekst: en Foto’s: Ray Max

De Noordzee geeft leuke golven, met een aantal keer per jaar een superdag. In vergelijking met vele exotischere bestemmingen zijn onze golven natuurlijk niet zo krachtig en dan is het board onder je voeten essentieel. Zo werd de Carver geboren, een idee van Julian Yoshi van Vliet samen met Kees Vrolijk (voormalig Nederlands kampioen in de jaren negentig). Een board, kort, dik en compact, met een bijna rechte neus. De prestaties van Kees en Julian, en ook van Johan de Niet, op dit type boards zijn verbluffend, inspirerend. Feedback komt van riders zoals Kees en Johan, en ook van Julian zelf, en er wordt ook gewerkt aan een dunnere en lichtere versie met ‘meer neus’. Dankzij de shaper die kijkt naar zijn creatie en het vormt naar de surfer, met zijn eigen surfersoog. De Carver blijkt tevens uitermate geschikt om mee op het vliegtuig te nemen: te klein om er extra geld voor te vragen! Frederick van Stitch heeft de tas ervoor al gemaakt. Deze vrije denkers hebben iets gecreëerd waar de surfwereld echt iets aan heeft. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het cradle to cradle-concept en biofoam… # 76

ZOALS JULIANS EERSTE SURFBOARD AL ZEI: “SAVE THE OCEAN OR ELSE…” Vlaggen met drie haringen erin wapperen kalm over de containers. Muziek waait door de lucht, die zilt en zout is van de zee. Je bent bij F.A.S.T. (Free Architecture Surf Terrain), een uniek surfdorp aan de boulevard van Scheveningen. F.A.S.T is een initiatief van Roland Verbiest, deze is bekend van de Koninginne-Nach en de hashiba, en een onderdeel van Doen-evenementen. En… het is ook de basis van JY Surfboards.

De locatie uniek noemen, is bijna een understatement. Want F.A.S.T. heeft het allemaal: horeca, een groot terras, backpackersslaapplekken en camperplaatsen, kunstprojecten, shops, boardopslag en vergaderruimtes. Er worden ook muziekoptredens georganiseerd, dansfeestjes en theatervoorstellingen. Op het terrein zitten ondernemers zoals Stitch, Dingdoctor, Aloha Surfshop, Shark Skateboards en nog veel meer. Je kunt hier een bunker bezichtigen uit Wereldoorlog Twee of het Museum Scheveningen bezoeken. Of langsgaan bij JY Surfboards dus. Wat wij deden.

Skate-Snow-Surf Julian Yoshi van Vliet is geboren in 1986. Op zijn zesde begon hij met skateboarden, op zijn achtste met snowboarden, door zijn oudere broer David, en nog geen twee jaar later was het surfen aan de beurt. Van zijn moeder mocht Julian tot zijn middel het water in. Telkens als er veel wind stond, ging Julian samen met Evert lopend naar de zee om te oefenen in het begin van de branding. Ze zagen bijna nooit andere surfers en waren er altijd in ruige omstandigheden. Ze wisten toen nog niet dat er ook zonder wind of bij aflandige wind golven konden zijn. Af en toe zagen ze iemand met lang haar en een oranje board. Dat bleek Viktor van der Kleij te zijn. Viktor surfte in alle condities, ook met storm dus.

Julian zijn eigen eerste board kwam hij tegen op de catamaranclub in Kijkduin. Een 6.2, in Nederland geshapet door een windsurfer. Met de tekst ‘Save the Ocean or else’ en een sticker van sex wax, een geraamte en felle kleuren jaren zeventig-stijl. Dit maakte grote impact bij Julian. Af en toe hingen de jongens rond bij Hartbeach en daar ontmoette Julian Patrick Schmitz. Hij kwam er ook Ollie de Vries tegen in het water, die zei: “Veel te groot board voor jou!” Vervolgens liet hij Julian een 6.0 shortboard surfen (van Kees Vrolijk), de shaper was Neil Perrow.

# 77

Alarmbellen In het derde jaar Havo bleef Julian zitten. Bam, de alarmbellen gingen af. Een heel jaar van zijn leven weg! Julian nam de beslissing zo snel mogelijk de Havo af te maken, zijn rijbewijs te halen op zijn achttiende en daarna te vertrekken op wereldreis. Julian werd al gesponsord door Oxbow, eerst voor zijn snowboarden en later ook voor het surfen. Hij hoefde geen kleding en geen boards te kopen. Bovendien werkte Julian veel in de horeca, als afwasser. Havo gehaald, rijbewijs (door ouders gesponsord) binnen en 4000 euro gespaard, en hop, toen kocht hij een around the world-ticket voor 1700 euro, met als eerste stop via London, L.A., Californië! Julian nam afscheid van Oxbow en zijn nieuwe sponsors Ezekiel en Circa stonden hem op te wachten in L.A. Jeroen Bazuin van Solid was er ook, samen met Ray Max en Patrick van Lier.

Daarna begon het avontuur pas echt, in Tonga, moederziel alleen in een dodgy hostel vol kakkerlakken. ’s Avonds was de eigenaresse al weg, Julian eindigde bij een paar Duitse ramptoeristen op de kamer, gelukkig kakkerlakkenvrij. Tijdens het surfen, ontmoette hij David, een lokale boogieboarder. Die bood aan bij hem te logeren. Intussen was Thomas van Dijk met een vriend ook onderweg van Samoa naar Tonga en even later logeerden ze met zijn allen bij David en zijn familie. Ze werkten daar op hun boerderij en liften naar de surf.

De reis ging verder naar Australië en had als eindbestemming Bali. Aan het eind van de reis en bijna negen maanden later vroeg Julians moeder: “Wat wil je doen als je terug bent in Nederland?” Julians antwoord: “Iets met water en de zee!” Het werd de HBO-opleiding A.E.T in Zeeland, Aquatische Eco Technologie. Daar valt bijna alles onder wat met water te maken heeft: waterbouw, dijken, water in de stad, waterproductie, waterkwaliteit, regen- en afvalwater. Julian rondde de studie af met als specialisatie de Kringloopsluiting.

Het echte werk CRADLE TO CRADLE

JY Surfboards by

Links… links!

De volgende bestemming was Auckland, Nieuw-Zeeland. Daar kochten de heren een bus en bouwden die om tot camper. Hier ging Julian voor het eerst ook echt autorijden, meteen aan de linkerkant. Na 100 kilometer hadden ze panne. De plaatselijke garagehouder, Tony, redde hen uit de brand en ze konden gelijk bij hem blijven slapen. Tony deelde al zijn adresjes doorheen Nieuw-Zeeland, bij vrienden en familie. Julian en de boys volgden Tony’s map. Ze surften vele breaks en werden overal met open armen ontvangen.

Tijdens zijn studie begon Julian uit verveling met het repareren van surfboards in Zeeland. De geboorte van de Dingdoctor nu zes jaar geleden. Julian studeerde toen ook Industrial Ecologie, waar je o.a. leert hoe je de processen die zo harmonieus lijken te verlopen bij Moeder Natuur vertaalt naar de industrie, om zo de wereld duurzamer te maken voor de volgende generaties. Onder de JY Surfboards-vlag ervaart Julian in de praktijk hoe ver de technologie vandaag is en hoe we in de toekomst 100% groene surfboards kunnen maken. Het grote doel is uiteindelijk de surfindustrie veranderen. Met C.A.O.S. (Creating Awareness on Sustainability), het bedrijf van Julian en zijn studievriend Eelco, is hij in elk geval al een goed eind op

“IN NEDERLAND SURF IK ALLEEN DE CARVER, HET IS HET ENIGE BOARD DAT ECHT WERKT!” # 78

weg.

Is dit het?

Shape, baby, shape

Julians missie: •Mee zorg dragen voor Moeder Aarde, Gaia. •De surfboardindustrie veranderen door met duurzame materialen te werken. •Mensen ervaring geven om zo meer bewustzijn te creëren. •Anderen inspireren. •Zelf actie ondernemen, ook door te kijken naar productieprocessen in andere sectoren (vandaar het consultancywerk via C.A.O.S.)

Het shapen zelf deed Julian op zijn eenentwintigste voor het eerst, uit frustratie dat bijna alle surfboards in Nederland en België uit China komen en ook om meer bewustzijn te creëren over het maken van een surfboard. Ga je samen met Julian aan de slag, dan begeleidt hij je doorheen het hele proces en doe je gegarandeerd veel shape-ervaring op. Voor het board maak je gebruik van biofoam, een materiaal gemaakt van suikerriet. Biofoam wordt vervaardigd door een Nederlands bedrijf. Het is vergelijkbaar met EPS (piepschuim), de standaard voor surfboards, maar is volledig biologisch afbreekbaar en industrieel composteerbaar. Het Nederlands bedrijf maakt biofoamplaten tot 1,27 meter. Uit nood en geluk is hieruit de Carver geboren, een speciaal kort, klein en dik surfboard zonder neus. Want uit zes platen van 1,27 meter kunnen drie Carvers worden gemaakt.

Supersap Het bouwschuim is natuurlijk maar een onderdeel van een surfboard en daarom reisde Julian af naar een beurs in Parijs over composieten, waar hij op zoek ging naar nieuwe materia-

www.JYsurf.com www.fastthehague.com

len, zoals epoxy. Dit was een openbaring. Er bestaat een epoxy gemaakt van afvalstoffen uit de papierindustrie. Het heet supersap. Weer een stapje in de goeie richting. Nadat je verschillende jaren op zo’n biofoamsupersapboard hebt gesurft, is het dus mogelijk om de mix van fiberglass en epoxy van het biofoam te strippen. Er bestaat een manier om in de toekomst ook epoxy van fiberglass te scheiden, waardoor ook die twee stoffen volledig kunnen worden hergebruikt. Het biofoam is dan 100% recycleerbaar, het fiberglass kan men doorverkopen en het epoxy kan dienen voor reparaties aan surfboards, boten, etc. # 79

EN ZO IS DE CIRKEL ROND, CRADLE TO CRADLE.

F R E E Z E

P R E M I U M

E D I T I O N

“WE DACHTEN DAT WE ALLES KONDEN VERSLAAN.” Lars & Niels Musschoot’s Final chapter (p. 18)

# 80

# 0 1

P E

EMIUM

N D I T I O

LicA5735

The

LID

ole

AY S

vanaf

MOLIETS SOUTH FRANCE

CAPBRETON SOUTH FRANCE

SURFLODGE

JUNIORCAMP

ZARAUTZ

SURF APARTMENTS

ZARAUTZ / SPAIN

SPAIN

SURF & DRIVE

RENT YOUR CAMPERVAN

FRANCE

jaar van 12 tot 16

VIEUX-BOUCAU / FRANCE

# 01

“SKATEN KAN ME ZO BLIJ MAKEN.” Axel Cruysberghs