Hoera samenspel

Zet de deur open voor samenspel

Harmine Rigtering - ”zeg maar Harmieke” - wil graag met open deuren leven. Het maakt deel uit van haar levensstijl die ze mee kreeg als kind. ”Vroeger, bij mijn ouders thuis, stond de deur altijd open, en soms zaten er mensen zelfs gewoon mee aan tafel. Vandaag verbaast Miguel, mijn co-houser er zich soms over dat er plotseling vriendinnen binnenwandelen en mee-eten. Er zijn bovendien veel singles die ook nood hebben om samen met iemand te kunnen eten. Maar dan doe je dat toch gewoon?” ”Hoerasamenspel is eigenlijk een plek die ik wil creëren, waar mensen elkaar ontmoeten en dan in hun kracht in relatie gaan, zichzelf beter leren kennen en van daaruit elkaar versterken”, vat Harmieke de kern van haar initiatief samen. ”Tijdens de voorbije herfstvakantie organiseerde ik bijvoorbeeld samen met een paardencoach een kamp voor kinderen en kleuters, met als thema ’mijn ikje versterken’. Kinderen zoeken en ervaren tijdens zo’n kamp wie ze zijn en werken zo aan hun persoontje en aan hun bewustzijn daarrond. We spelen dan heel veel, maar dat spel is in feite een persoonlijke ontdekkings- en groeitocht.” Kinderen leren intussen bijvoorbeeld ook hoe ze innerlijke spanningen kunnen afremmen, tot wat ze in staat zijn en waar hun innerlijke evenwicht ligt. ”Het is dus niet zomaar creatief spelen of animeren, want er zit toch altijd een diepere, innerlijke motivering achter. Spelen is gewoon de verbindende taal. Ik leer ouders dan trouwens ook om te spelen met hun kinderen, in plaats van gewoon te babbelen. Als ze elkaar dan ontmoeten in een spel, dan heb je samenspel.” Het samenspel-verhaal begon eigenlijk voor peuters en kleuters, maar evolueerde intussen naar activiteiten ’voor alle leeftijden en doelgroepen’. ”Neem nu mijn knuffelturnen: in het begin

komen ouders hier soms terecht met de boodschap ’mijn kind loopt niet in de pas.’ Tijdens mijn speloefeningen leren ze dan dat het kind de leiding neemt, en dat zij als ouders moeten volgen. Als een kind bijvoorbeeld zijn hoofd wil draaien, dan doen zij hetzelfde. Dan beseffen ze hoe ze hun kind kunnen ondersteunen, en dat dit niet gebeurt door te blijven trainen tot het kind kan bewegen zoals zij willen opleggen. Waar is het lichaam van een kind op een bepaald moment klaar voor, is de centrale vraag. Die benadering passen die ouders dan thuis ook toe. Ze stappen dan uit hun klassieke machtsverhouding, want het kind en de ouders zijn op dat ogenblik wederzijds gelijken. Zeker binnen een groep van ouders en kinderen samen zie je dat dit werkt.” Om zich beter kenbaar te maken, vatte ze het idee op om zich te profileren als een rustmaat. ”Net zoals bij muziek moet je soms een rustmaat inlassen om de melodie te kunnen spelen. Je komt hier bij mij gewoon even rusten, en daarna ben je weer klaar voor al je taken in het gezin of op het werk, bijvoorbeeld. Niet dat ik daarmee wil zeggen dat ik een zen-mens ben, hoor! Er zit namelijk ook een flinke Pipi Langkous in mij, en dan zou je wel eens in een rollercoaster terecht kunnen komen. (lacht) Ik ben nogal praktisch, happy-clappy, dus rusten kan net zo goed een gezonde, energieke namiddag betekenen. Misschien moet ik het toch beter een ’stuif-in’ noemen”, lacht ze. Onder die naam nodigt ze de wijkbewoners uit om kennis te maken met haar levensstijl. ”Ik ga anders om met tijd ten opzichte van andere initiatieven. Je komt wanneer het je past of vertrekt wanneer je dat wil, je blijft maar een uurtje en niet de volledige duur van een activiteit. Ik wil niet zijn zoals de samenleving waar alles klokvast moet gebeuren. Ik hoop dan enkel dat iemand getriggerd raakt om te denken: zo kan het ook. Want daar is zeker kracht in te vinden.” Op vrijdag 25 november startte Harmieke bijvoorbeeld met kookinstuifmomenten. Elke vrijdagavond koken en eten de deelnemers samen, of koken sommigen en eten anderen gewoon mee. ”We starten met koken rond 17 uur en eten rond 18.45 uur”, licht Harmieke toe. Daarna wordt er samen opgeruimd. “En niemand moet op een vast uur weer naar huis”, voegt ze daar lachend aan toe. “Want als het gezellig is, dan wil je toch geen klok langs je hebben staan?” Yurt en knuffelturnen staan in december nog op de planning, en verder ook thee en bewegen. En ze denkt erover om ook op dinsdagavonden ”iets te doen”, naaien, breien en haken bijvoorbeeld. Er staan dan enkele naaimachines op haar werktafel. ”Retouchewerk wil ik best wel doen, maar net zo goed brengt iemand het patroon van een babypakje mee. Of wil nog iemand anders gewoon erbij zitten met een tas thee en kijken hoe anderen dat doen.” Harmieke werkt tenslotte ook aan een podcast rond omgaan met autisme tijdens een wachtlijst-periode. Deze podcast is binnenkort te beluisteren via Spotify. Heb je vragen, suggesties of ideeën? Contacteer Harmieke dan even via www.hoerasamenspel.be of druk op de bel aan de Manteliusstraat nummer 9.