6 minute read
MOTOADVENTURE Terugblik Uwezo-reis
from MotoDrive 2015-1
De helden van Uwezo op de Olijfberg in Jeruzalem, Israel.
GRENZELOOS GENOTEN!
Aschwin & Gerwin zijn helaas gestrand, maar hebben niet gefaald.
Zuid-Afrika hebben ze niet gehaald, maar dat wil niet zeggen dat de reis is mislukt. Integendeel. Het doel was om veel aandacht te krijgen voor het Liliane fonds en om te laten zien dat je als mens met een lichamelijke beperking tot heel veel in staat bent. En om avonturen te beleven. Dat laatste is zeker gelukt. “Het afscheid was al fantastisch. Ondanks het weer waren er zoveel mensen. Wat mij betreft was de reis toen al geslaagd”, vertelt Gerwin. “Het was een prachtige ervaring. We zijn via Oostenrijk en Bulgarije naar Turkije gereden, een prachtig land met schitterende bergen en aardige, toegankelijke mensen. Het beeld dat wij op tv voorgeschoteld krijgen over Turkije klopt niet. Het is een vriendelijk en modern straatbeeld. Vrouwen dragen zelden hoofddoeken en ze zijn gewoon aanspreekbaar. De mensen zijn enorm aardig en behulpzaam. Tot ze in een auto stappen. Het grootste gevaar in Turkije is het verkeer.”
Veerboot
Het Uwezo team reed onderlangs de kust van Turkije en vroeg in elke havenplaats of er een veerboot naar Egypte ging. Maar nee, vanwege de onrust met IS was dat niet het geval. Er zou echter wel een boot vanaf Grieks Cyprus gaan. “Dus namen we de boot vanuit Turkije naar het Turkse deel van Cyprus. Eenmaal de grens over in het Griekse deel werd ons echter verteld dat je niet met het eigen voertuig de boot kunt nemen vanaf het Griekse deel, als je via de Turkse kant bent binnengekomen. Als je voertuig Cyprus via de Turkse kant binnenkomt, moet die er ook via de Turkse kant weer uit. Die regel vind je nergens terug, je mag ook als persoon wel door, maar met je voertuig niet. De ambassade kon niets voor ons doen. We hadden het natuurlijk gewoon kunnen proberen, maar we zijn nogal een opvallend gezelschap, met twee van die oranje motorfietsen en een Dakar-truck”, weet Gerwin.
Wel of niet...
Er zat niets anders op dan terug te keren naar het vasteland van Turkije en daar een veerboot naar Israël te nemen. Dat lukte. In Haifa aangekomen wilden ze snel door naar Jordanië, wat slechts 100 km verderop lag. “Maar ook daar was de grens een probleem”, vertelt Gerwin. “We kwamen Israël wel uit, maar Jordanië niet in. De truck wel, maar de motoren niet. We hebben een dag in niemandsland gestaan en wilden toen terug Israël in. Maar ook dat gaat niet zomaar, dan moet alles nog gecontroleerd, leeggehaald en gescand worden. De scanner stond vanwege de feestdagen vier dagen buitenspel en dus moesten we vier dagen aan de grens bivakkeren. Een beetje balen, maar als je reist moet
je het nemen zoals het komt. En het is een beetje tegenstrijdig: ook de douanebeambten zijn heel aardig. Iedereen heeft enorm zijn best gedaan, iedereen vindt het prachtig om te zien hoe wij onderweg zijn. Er is veel goodwill, maar er zijn ook regels en daar houden ze zich aan.”
Egypte
Terug in Israël werd er koers gezet naar Egypte, via Palestina langs de Dode Zee naar Eilat. Een prachtige route en een mooie reis, waarbij het de reizigers niet aan aandacht ontbrak: “Elke dag werden we gefotografeerd en kwamen mensen vragen stellen. We kregen ook veel hulp en slaapplaatsen aangeboden. Het is fantastisch. Minder leuk was dat we ook Egypte niet in kwamen. Bij de grensovergang in Taba, vlakbij Eilat, hangt het een beetje van de dag af of je door mag of niet. Op onze dag was er net een wapendepot van IS gevonden. Er was daardoor een verhoogde staat van paraatheid. Nu mochten de motoren door, maar de truck niet. Toen hebben we nog geprobeerd om met de truck een boot vanuit Jordanië naar Egypte te nemen, dan konden wij via Israël Egypte in rijden. Maar ook dat werkte niet. De eerste vijf controles gingen goed, maar bij de zesde controle besloot een Egyptenaar dat het niet doorging. En dus zaten we klem in Israël. Het besluit was toen snel genomen: we gingen Israël bekijken en vervolgens op ons gemak terugrijden naar Nederland. We hebben nog even overwogen om alleen met de motoren door te rijden, zonder truck, maar dat risico was met onze beperkingen gewoon te groot.” Bakermat Het was voor het team natuurlijk een enorme domper: “Ik was er goed ziek van”, aldus Gerwin” Ik had er meer vrede mee gehad als we om technische redenen waren gestopt. Maar goed, we zijn wel met de motor naar Israël geweest, wie kan dat zeggen…” In anderhalve week reed Uwezo terug naar Haifa, via Jeruzalem en de Golan hoogvlakte
en het meer van Galilea. “Dat is de bakermat van onze cultuur, en zo voelde het ook”, aldus Gerwin. “We zijn ook op de Olijfberg geweest. Daar zijn vier religies ontstaan. Gek eigenlijk dat die religies elkaar nu in de haren vliegen, ondanks hun gemeenschappelijke oorsprong”. Het doel van de expeditie, iets doen voor kinderen met een lichamelijke beperking, werd niet uit het oog verloren. “We hadden in de truck veel spullen bij ons die we in Zambia hadden willen afgeven. In Israël zijn we naar een huis voor gehandicapte kinderen gegaan, en hebben de spullen daar gedoneerd. Het huis stond net buiten Bethlehem, in Palestina. Wat een armoe tref je daar aan. Je merkt er ‘ De eerste vijf controles verder niets van het gingen goed, maar bij conflict, behalve dat de zesde controle besloot Palestina straatarm is.” een Egyptenaar dat het niet doorging... ’ Zambia Drie maanden te vroeg kwam het Uwezo-team thuis, met 12.000 km op de teller en nog drie maanden onbetaald verlof voor de boeg. Aschwin en zijn vriendin Doeska maakten daarvan gebruik om naar Curaçao te gaan. Gerwin nam het vliegtuig naar Afrika: “Ik miste het reizen en bedacht me ineens dat ik alsnog de geplande projecten in Zambia kon bezoeken.Ik heb het op vrijdag besloten en zat maandag in het vliegtuig, precies op tijd om nog op 3 december bij de viering van de dag van de gehandicapten te zijn. Ik heb in Lusaka, de hoofdsstad van Zambia, prachtige festiviteiten bijgewoond en ik ben weer de meest aardige mensen tegengekomen. Het is een van de meest ontwikkelde Afrikaanse landen. Ik ben verder naar Livingstone (hoofdstad van de provincie Southern in Zambia) geweest en heb de Victoria Falls gezien. Maar het belangrijkste is dat ik de Cheshire Homes, die door het Liliane fonds worden gesteund, heb bezocht. De kinderen in die homes krijgen via het Liliane fonds scholing en hulpmiddelen. Maar veel kinderen zitten niet in die homes. Er is dus nog een hoop te doen en ze kunnen ons geld goed gebruiken. In het voorjaar gaan wij het door ons ingezamelde geld officieel
Door Turkije (boven) reisde Uwezo naar Israël. Onder: De door het Liliane Fonds gesteunde Cheshire Homes.
overhandigen. Je kunt dus nog steeds doneren! Ik wil dit doel ook hierna nog blijven steunen en heb het idee dat ik voor hen echt wat kan betekenen. Ik heb dan ook niet het gevoel dat we hebben gefaald. Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis en wat je meemaakt...
UWEZO HELPEN?
Een donatie voor de Afrikaanse kinderen met een beperking blijft natuurlijk welkom! Op www.uwezo.nl. en www.lilianefonds.nl vind je meer informatie.
