SUZUKI SV650

KWEEKREACTOR

Het mag dan een “opstapper” zijn, lángzaam is de nieuwe Suzuki SV65O allerminst. Keer op keer vliegt de SV over de boerenweggetjes van Kalkar, waar de snelle kweek-kernreactor plaats heeft gemaakt voor een pretpark. Maar ik heb mijn eigen pretpakket, met een heerlijk hamerend geluid, dat de adrenaline door je aderen doet stromen. Deze “reactor” kweekt ultiem motorplezier...

Voor € 7.299,- staat hij bij jou voor de deur. Met een wendbaar rijwielgedeelte, dubbele schijfremmen en een 645 cc V-twin, die er maar liefst 76 bijzonder levendige paardenkrachten uithamert. Een brok beheersbare opwinding voor een prijs, waarvan de concurrenten buikpijn krijgen.

Dat is altijd de basis geweest van het enorme succes van Suzuki’s SV650, die in 1999 werd geïntroduceerd. In de loop der jaren werd hij een aantal keer gemoderniseerd, waardoor de consument er niet op uitgekeken raakte en er maar liefst 410.000 exemplaren ‘over de toonbank’ gingen. Het is dan ook niet moeilijk te begrijpen waarom Suzuki de SV650 voor 2016 opnieuw introduceert.

Concept

Voor de nieuwe SV650 grijpt Suzuki terug op het oorspronkelijke concept: betaalbaar, wendbaar, sportief en eenvoudig. Dat zie je meteen aan de vormgeving. Van een afstand ziet hij eruit als een eenvoudige naakte motorfiets, met een ronde koplamp, een tank en een zadel en verder geen poespas. Als je verder kijkt zie je dat de motor niet alleen bijzonder netjes is afgewerkt, maar ook dat deze over diverse fraai gevormde onderdelen beschikt. Zo heeft de SV bijvoorbeeld een mooi vakwerkframe van ronde stalen buizen. De tank heeft mooie, hoekige lijnen en de nieuwe uitlaat, die 3,5 kg lichter is, ziet er met zijn zwarte body en verchroomde eindkap ook lekker modern uit. Ook leuk zijn het dubbele LED-achterlicht en het masker boven de koplamp. Dit masker omlijst een goed afleesbaar, breed digitaal dashboard, dat veel informatie geeft. Zo heeft het dashboard onder meer een brandstofmeter, een versnellingsindicator, een klok, een temperatuurmeter, diverse tripstanden en een vakje dat het brandstofverbruik of de resterende range aangeeft.

Laag

De Suzuki SV650 is een motor waarop iedereen zich thuis voelt. Dat merk je direct als je opstapt. De motor is enorm compact en voelt vertrouwd, omdat de bouw smal is en veel beenruimte biedt. De tank is goed gevormd en is smal, zelfs 65 mm smaller dan voorheen. Het zadel zelf is ook 30 mm smaller, zodat ook kleine mensen goed met de voeten bij de grond kunnen. Daarbij helpt het ook dat de SV650 met 785 mm de laagste zithoogte in zijn klasse heeft. De relaxte positie van de voetsteunen, ditmaal in puur aluminium uitgevoerd, zorgt daarbij samen met het relatief hoge stuur dat je zeer gemakkelijk zit. Het zadel, waaronder een kleine bergruimte voor een schijfremslot zit, is tamelijk stevig gepolsterd en heeft een bekleding van stroef antislip materiaal. Dat zorgt samen met de holle vorm dat je stevig zit en niet naar achteren glijdt als je de V-twin de sporen geeft. EE

Gebruiksgemak

En ja, als je de Suzuki SV650 de sporen geeft, dan gebeurt er ook wat. Want het is echt een van de lekkerste motoren die er te koop zijn, zeker voor dit geld. Dat heeft alles te maken met de keuze van een 90° V-twin. Het geluid van zo’n V-blok is sowieso al geweldig, maar deze DOHC-krachtbron combineert dat met een fenomenale souplesse en een optimaal gebruiksgemak. Dat begint al bij het starten. Dankzij het “Easy Start Systeem” hoef je de startknop alleen maar aan te tippen: de motor bedient de startmotor dan zelf zolang als nodig is om de motor te laten aanslaan. Het wegrijden is daarna ook een fluitje van een cent dankzij de “Low RPM assist”. Dit systeem gebruikt de signalen van de versnellingsbaksensor, de gaskleppositiesensor, de toerentalsensor en van de koppelingsschakelaar om te meten hoe jij wegrijdt. Dan past het systeem de ontstekingstiming aan en geeft het via de automatische stationair toerentalregeling wat gas bij, zodat de motor soepel blijft lopen en niet afslaat.

Moderniseren

Aan deze twee systemen merk je al dat Suzuki het motorblok van de SV behoorlijk heeft gemoderniseerd. Het telt meer dan 60 nieuwe onderdelen, die ervoor zorgen dat het blok sterker, zuiniger en “euro 4”- schoon is. Zo heeft de nieuwe V-twin onder meer met kunsthars gecoate zuigers, SCEM gecoate cilinders, speciale L-vormige zuigerveren, dubbele bougies in elke cilinder en nieuwe, fijner vernevelende 10-gatsverstuivers in het injectiesysteem. Dat systeem profiteert ook van een nieuw ontworpen airbox, waarin inlaatkelken met verschillende lengtes voor een optimale gaswisseling zorgen. En dat resulteert weer in een sterkere vermogensafgifte. Die groeide met 3 kW tot 56 kW (76 pk) @ 8.500 tpm. Het maximum koppel bleef gelijk, maar wordt nu bij een hoger toerental van 8.100 tpm afgegeven. En net zo belangrijk: het brandstofverbruik is gedaald: in WMTCmodus ging dit van 24 km/l naar 26 km/l. Wij haalden zelf 21 km/liter, maar wij reden dan ook bepaald geen WMTC-modus. En dat heeft alles te maken met het lekkere, felle karakter van de 645cc “reactor” in het vooronder. Die trekt volgas vanaf 2.000 tpm prachtig mooi weg en begint bij de 4.000 tpm een fel hamerend geluid te produceren, dat langzaam overgaat in een woedende roffel, waarbij je en passent rond de 7.000 tpm nog tweemaal een lichte boost voelt.

Gehamer

Je kunt het bijna niet laten om niet elke keer vol gas op te trekken om dat heerlijke gehamer terug te horen. Het is een fraai geluid, dat zich gelukkig alleen vol gas manifesteert, anders zou je er moe van worden. Als je rustig met de SV rijdt, gedraagt deze zich rustig en bijzonder braaf. De motor roffelt vriendelijk onder je en luistert goed naar het gas. Direct, maar zonder schokken, zodat je ook in bochten volle controle houdt. Rij je in de hoogste versnellingen over een tachtigweg, dan is de SV een allemansvriend, die er niet al te fel vandoor gaat. Dat betekent dat je voor het inhalen op een tachtig-weg wel een versnelling of twee, drie terug moet om de V-twin in de “sportmodus” te krijgen. Gelukkig gaat dat perfect, want de bak schakelt goed, geholpen door een licht te bedienen koppeling. Op de snelweg zit de V-twin bij 120 km/u al wel in een toerengebied waarbij er de nodige pk’s vrijkomen. Dan kun je vlot doorhalen tot ver boven de 160 km/u, maar dat zul je niet lang doen. Het blijft een naked bike en dat betekent dat je nogal wat wind vangt. Met 120 km/u is het echter goed vol te houden, ook omdat de stabiliteit dankzij een ruime naloop van 104 mm heel goed is.

Reactief

Snelweg rijden is echter niet waar je een naked bike voor koopt. Het is veel leuker om

De pauze bij de molen in Xanten (Duitsland) geeft een mooie gelegenheid om de bijzonder nette afwerking en strakke details van de Suzuki SV650 vast te leggen.

met de SV bochtige dijkwegen van de Duitse Rijn af te branden. Dat doet hij dan ook met verve, dankzij een uitgekiend rijwielgedeelte. De machine voelt compact aan en is in totaal 8 kg lichter dan de Gladius, deels door de uitlaat, deels door een 1 kg lichter ABS-systeem en verder door andere componenten, die samen ook 3,5 kg minder

op de schaal brengen. Dat resulteert in een heerlijk reactief en gemakkelijk stuurgedrag. Op zoek naar de dijkopritten rijden we nogal eens doodlopende wegen in, waar we rechtsomkeert moeten maken. Dat doet de SV als een rijlesmotor, zo licht. Maar ook op de splitsingen van de smalle weggetjes draai je hem heel gemakkelijk af, terwijl je op rotondes en snellere bochten goed merkt dat de motor graag de bocht in wil, waardoor je laat kunt insturen en toch het juiste “aansnijpunt” van de bocht kunt halen. In snellere, doorlopende bochten - je mag in Duitsland tenslotte 100 km/u op secundaire wegen - volgt hij ook netjes de koers die jij hebt bepaald, zonder wijd te lopen. Prettig is dat de motor daarbij stabiel blijft aanvoelen. Dat komt omdat de vering prettig is afgestemd: niet te soepel, maar ook niet te stug, met een juiste mate van demping. Dat zorgt er niet alleen voor dat het goed voelt wat er onder de behoorlijk sportieve Dunlop Qualifier banden gebeurt, maar dat de motor tamelijk strak blijft als je over oneffenheden rijdt en dat deze ook niet te hard duikt als je remt. Voor dat doel is de SV uitgerust met twee zwevend gelagerde 290 mm remschijven in het voorwiel en tweezuigerremtangen op de 41 mm voorvork. Die zijn afgestemd op de beginnende motorrijder: ze pakken goed aan en bouwen de remkracht lekker lineair op zonder al te fel te worden: je moet hard knijpen om hard te remmen en zal je dus niet snel vergissen. En doe je dat wel, dan is er een ABS-systeem aanwezig dat zorgt dat de wielen blijven rollen.

‘ De Suzuki SV650; een lekker levendige V-twin met breed trekkrachtgebied en een soepele gasreactie.’

Accessoires

De Suzuki SV650 is een leuke, speelse motor. Hij is lekker reactief, stuurt superlicht en heeft een fantastisch motorblok. Een lekker levendige V-twin met een breed trekkrachtgebied en een soepele gasreactie. De Suzuki SV650 is een motor waarvan je bij elke acceleratie geniet en die je door zijn rijgemak het vertrouwen biedt om je rijvaardigheid uit te bouwen. Een snelle kweekreactor dus, ideaal voor opstappers, ook met A2rijbewijs. Hij is namelijk ook - zonder meerprijs - in 35 pk uitvoering te krijgen. Kun je ook met je A2 genieten van dat heerlijke geluid, dat desgewenst zelfs nòg fraaier kan: er is in de accessoirerange straks namelijk ook nog een Yoshimura slip-on demper verkrijgbaar, net als fraaie zijnummerschilden en een “Tuck Roll” comfortzadel, iets dat vooral grotere of zwaardere mensen zullen waarderen. Voor rijders die af en toe grotere afstanden afleggen is er ook een fly-screen, dat net even wat meer bescherming tegen de rijwind biedt. Kortom, je kunt je SV650 - zodra de accessoirerange leverbaar wordt - helemaal naar je smaak aanpassen!

MEER WETEN OF ZELF PROEFRIJDEN?

Wil je meer weten of wil je de Suzuki SV650 zelf aan de tand voelen, ga dan langs bij MotoPort. Maar pas wel op, een proefrit werkt verslavend...

Interview met Daisy Olsthoorn, monteur bij MotoPort Wateringen

Het is apart, als je de blondgelokte Daisy in de werkplaats van MotoPort Wateringen achter de motor ziet staan. Maar Daisy is gek op techniek én op motorfietsen!

Let’s face it

De motorwereld is een mannenwereld, helemaal als het om de techniek zelf gaat. De meeste vrouwen deinzen ervoor terug om met zwarte vingers aan motoren te sleutelen, maar de 18 jarige Daisy Olsthoorn vindt het allemaal prachtig: “Mijn vader is gek op auto’s, boten en carts, daar heb ik al een “tik” van meegekregen. Toen kreeg mijn zus een vriend die motor reed. Zij vond dat leuk en kocht een brommer”, vertelt de Poeldijkse blondine, die daardoor zelf ook op de brommer stapte. “Ik rij veel en best vlot. Toch ben ik pas één keer gevallen. Maar als je nooit valt rij je niet hard genoeg”, grinnikt ze.

Jongens

Door alle gemotoriseerde ervaringen kwam Daisy op het idee, dat het vak van motorfietsmonteur wel bij haar paste. “Op de middelbare school kun je een aantal vooropleidingen doen. Ik heb de kappersopleiding gedaan. Dat was wel aardig. Ik heb er ook over gedacht om bij de politie te gaan of om mode-ontwerpster te worden, maar uiteindelijk wilde ik toch de techniek in. Ik wilde eerst de Veva gaan doen. Dat is een technische legeropleiding. Ik zag het wel zitten om aan tanks en trucks te sleutelen. Maar ik ben niet toegelaten.” Daisy besloot om de focus te verleggen op motorfietstechniek: “Ik ben gek op motoren. Als ik iets met een beetje luide brul voorbij hoor komen ben ik meteen verliefd. Ik heb ook vrienden die motorcrossen en dat vind ik ook interessant. Ik wilde er meer van weten en ontdekken. Het is geen meisjesachtige baan, maar dat is geen punt. Ik kan toch al beter met jongens opschieten. Op school ben ik het eerste meisje in 20 jaar dat motorfietstechniek doet. Er is nog wel een meisje dat autotechniek doet. Maar we zijn zeldzaam”, aldus Daisy, die er desondanks toch niet uitziet als een “Tomboy”. “Nee”, lacht ze, “Op school en in de vrije tijd gedraag ik me toch echt als een meisje. Make-up, achter de jongens aan gaan, het hoort er allemaal bij. Ik ga graag met vrienden naar de disco of naar de kroeg. Lekker de stad in, dan zien we wel wat er gebeurt. Het is vaak wel lastig om er verzorgd uit te zien. Die zwarte handen krijg je moeilijk schoon en kettingvet ruik je goed. Zaterdags moet ik behoorlijk poetsen om er weer goed uit te zien…”

Stalken

Voor de opleiding tot motorfietsmonteur moet je een dag in de week naar school en de rest van de week werken bij een stageplaats. Daarvoor benaderde ze Frans van MotoPort Wateringen: “Benaderen…? Ze stalkte me! Ze bleef bellen en langskomen. Tot ik dacht, als iemand zo enthousiast is en zoveel doorzettingsvermogen heeft, dan gaan we het gewoon proberen”, lacht Frans breed. “Ik heb wel even overlegd met de andere monteurs of ze er bezwaar tegen hadden, want het is

een mannenwereld. En natuurlijk staat of valt het met de manier waarop ze zich in die wereld staande houdt, maar dat is duidelijk geen probleem!” Daisy beaamt dat: “Ik wilde graag naar MotoPort Wateringen. Hier hangt een leuke sfeer en het is een grote zaak waar alle soorten motoren komen. Dus leek het me dat ze me hier goed dingen kunnen leren. En dat is ook zo. De monteurs zijn allemaal erg aardig. Als ik vragen heb leggen ze het heel goed uit en soms roepen ze me erbij als ze iets interessants onder handen hebben, zodat ik het ook kan zien. Ik voel me hier goed thuis en ik heb niet het idee dat ik anders wordt behandeld”, vertelt Daisy. “Nee”, beaamt Frans, “Ze moet net zo goed de rotklusjes doen als andere stageairs. Maar ze maakt een goed leerproces door”, aldus Frans. “Het begon met motorfietsen uitkratten, dan motorfietsen klaarmaken, nu doet ze alles behalve de beurten. En ook dat gaat straks gebeuren, als ze meer routine krijgt. Als je vaak dezelfde dingen doet wordt je er sneller in en dan krijg je plek in je hoofd om er iets bij te doen.”

“Ik ben gek op motoren. Als ik iets met een beetje luide brul voorbij hoor komen ben ik meteen verliefd”

Daisy in haar element als monteuse.

Rijbewijs

Spijt heeft Daisy zeker niet van haar keuze: “Ik vind het erg leuk, ik leer elke dag meer. Elke dag is ook anders, ik werk steeds aan andere motoren en ik doe steeds nieuwe dingen. En die motoren zijn ook leuk, als ik iemand aan hoor komen krijg ik al de kriebels.” Toch is Daisy nog niet van plan om voorlopig het motorrijbewijs te halen: “Ik zou best willen, maar ik wacht tot ik 24 ben, dan kan ik gelijk het A-rijbewijs halen. Om dat in drie stappen te doen, dat wordt me te duur. Ik heb net het autorijbewijs gehaald, het geld is even op. En voorlopig moet ik me nog focussen op de opleiding zelf. Ik wil hierna ook nog autotechniek gaan doen, ik wil meerdere diploma’s hebben. Ik ben nog jong, waarom zou ik nu al stoppen met leren. Misschien wil ik ook de Veva gaan doen. Al zie ik er ook wel nadelen aan om in het leger te gaan. Ik wil toch ooit kinderen en dan moet je niet uitgezonden worden naar Afghanistan of zo. Dan wil ik er zijn voor de kinderen. Maar voorlopig zit ik goed bij MotoPort Wateringen!