SUZUKI SV650X

NIEUWE SV650X OP DE EICMA:

SUZUKI MAAKT GAMMA COMPLEET

Suzuki heeft de afgelopen jaren een bijzonder sterk gamma opgebouwd. Dit jaar zet het een nieuwe stap met de introductie van de SV650X, een prachtige café racer op basis van de succesvolle SV650.

Het afgelopen jaar kreeg het gamma van Suzuki een sterke impuls met vier nieuwe naked bikes, de GSX-S750, de GSX-S125, de SV650 Scrambler en de SV650 Street Xtreme. Daarnaast werd ook de succesvolle V-Strom range vernieuwd, waarbij zowel de standaard als de nog avontuurlijkere XT-uitvoeringen van de V-Strom 1000 en V-Strom 650 werden herzien. Een zeer interessant nieuwtje was ook de aankondiging van een 250cc-variant, waarmee Suzuki ook de houders van een A2rijbewijs een volwassen keuze in het Adventure segment krijgen. Ook A2-liefhebbers van supersportmachines werden niet vergeten: voor hen werd er een GSX-250R getoond, op basis van dezelfde, levendige tweecilindermotor die opwindende, zeer beheersbare prestaties biedt.

2018

Voor 2018 zet Suzuki een nieuwe stap in de vervolmaking van het gamma. Uiteraard begint dat met nieuwe, aansprekende kleurstellingen, diverse modellen en met het goede nieuws dat de V-Strom 250 en de GSX-250R nu bij de dealers zijn gearriveerd. Daarnaast wordt er een nieuw lid toegevoegd aan de SV650 familie, die door de jaren heen enorm populair is geworden omdat ze zeer levendige rijeigenschappen en een goede beheersbaarheid koppelen aan een zeer aangenaam prijsniveau.

SV650X

Met de nieuwe SV650X biedt Suzuki een prachtige optie aan liefhebbers van de populaire café-racer trend. De SV650 heeft een transformatie ondergaan die hem een zeer chique, klassieke look geeft, met een moderne

twist. Het meest opvallend is de kleine bikinifairing, die om de knipperlichten heen naar boven vloeit en die in het midden voorzien van een contrasterend zwart paneel. Samen vormen ze een fraaie omlijsting van de multireflectorkoplamp. De panelen zijn bovendien voorzien van sleuven, die verwijzen naar de racers zoals ze in de jaren zeventig werden gebouwd. De panelen sluiten aan op eveneens aluminiumkleurige zijpanelen, die een optische verbinding maken tussen het flyscreen en de tank, die de motor dankzij een two-tone kleurstelling en een opvallende rode bies extra cachet verleend. De inhoud van de tank is overigens vergroot van 13,8 naar 14,5 liter.

Sportieve zit

Zoals het een café racer betaamt is ook de zitpositie van de SV650 sportiever dan bij de standaard modellen. Daartoe is het standaard buizenstuur vervangen door iets lagere clip-ons, waardoor je iets meer voorover in de “aanvalshouding” zit. Dat zitten doe je op een bijzonder fraai geprofileerd “tuck en roll” zadel, dat op een zeer bescheiden zithoogte van 790 mm staat. Dit zadel heeft een zachte padding voor optimaal comfort en een opstaande achterzijde voor extra steun. Het zadel zelf is zwart, maar het duozitgedeelte is grijs, wat optisch de indruk wekt dat de motor is uitgerust met een monoseat.

Levendige V-Twin

De SV650X-rijder mag zich verheugen op een zeer levendige, sportieve rijsensatie dankzij de niet voor niets zo geliefde 645cc DOHC-V-twin. Met een zeer korte boring x slagverhouding van 81 x 62 mm kan deze dual-spark motor zich verheugen op een zeer groot toerenbereik, waardoor deze motor beheersbare, smeuïge trekkracht bij lage toerentallen met een zeer aansprekend topvermogen van 76 pk kan combineren. Het wegrijden en het manoeuvreren wordt daarbij nog gemakkelijker omdat het elektronische injectiesysteem is voorzien van een “low rpm assist”, die zorgt dat de motor wat harder trekt als het toerental onder een minimum waarde dreigt te komen. Daarnaast is de motor voorzien van Suzuki’s bekende “Easy Start System”, dat zorgt dat de motor bij de eerste druk op de knop aanspringt. Combineer dat met een zeer economisch brandstofverbruik van 1 : 26,3 en je mag stellen dat de SV650X een juweel van een motor heeft!

Allemansvriend

De veelzijdigheid van de V-twin maakt van de SV650X een echte allemansvriend. Of je nu door het krappe stadsverkeer slalomt of dat je op een dijkweg even de wilde haren loslaat, de motor laat zich altijd spelenderwijs bedienen. Daarbij worden de prestaties van de V-Twin ondersteund door een zeer reactief rijwielgedeelte. De basis hiervan is een zeer stabiel en licht vakwerkframe en vering dat een uitgekiend compromis biedt tussen comfort en wegligging. Die wegligging wordt naar een hoger niveau getild door de nieuwe Dunlop Roadsmart III banden, die zowel op droog als op nat wegdek voor optimale grip en een goede stabiliteit zorgen. Een hoogwaardig remsysteem met dubbele, zwevend gelagerde 290 mm remschijven en ABS zorgt daarbij dat je als rijder altijd alles onder controle hebt.

Binnenkort bij de dealer

De SV650X staat binnenkort bij MotoPort samen met de andere modellen uit het zeer complete Suzuki gamma, waarin je altijd die motor vindt die jouw motorhart sneller laat kloppen. Ga dus snel naar MotoPort en luister naar de beat van je motorhart…

DE AANTREKKELIJKE ONGEMAKKEN

VAN HETREIZEN

Paul van Hooff reist van Amsterdam naar Japan op zijn Moto Guzzi V7. Midden op de Russische steppen raakt hij zijn condensator kwijt. Vier dagen kan hij zich niet verroeren.

Het is een kaarsrechte weg naar Volgograd. Om me heen zie ik uitgestrekte steppen. Ik rij door de provincie Kalmykia, op zo’n honderdtwintig kilometer van de stad die ooit Stalingrad heette. Knaloranje begint de zon langzaam te verdwijnen achter de horizon. Een benzinestation nadert, ernaast is een restaurant. Ik besluit nog één keer te tanken en dan gauw weer door. Maar als de tank vol is, realiseer ik me dat ik hondsmoe ben. Het was een lange en warme dag op de motor. Met mijn benen los rij ik naar het restaurant, klap de zijstandaard uit en loop naar binnen. Behalve twee serveersters die naar de televisie kijken, is het etablissement leeg. Met behulp van Google Translate doe ik mijn bestelling: soep en een bord rijst en vlees. Intussen verken ik buiten het terrein om de nacht door te brengen. Het maakt niet zoveel uit waar ik mijn tent opzet: plek zat.

Slangen

Na het eten begin ik met het opzetten van mijn tent. Er staat inmiddels een flinke wind. De opening plaatst ik naar het oosten voor een mooie zonsopgang. Eén van de serveersters wenkt me van een afstandje. Ze legt me uit dat de steppen niet geschikt zijn om te kamperen. Er zijn veel giftige slangen. Ze nodigt me uit om in een bijkamertje van het restaurant te slapen - gratis.

De volgende morgen staat de Guzzi bepakt en gezakt, klaar voor het laatste stuk naar Volgograd. Tijdens mijn inspectierondje om de motor zie ik dat de dynamo los zit. Als ik beter kijk, zie ik dat de grondplaat waarop hij is bevestigd, is gescheurd. De laatste keer dat me dat overkwam was in Bolivia toen ik op weg was naar Argentinië, tien jaar geleden. Vijftien kilometer terug is een werkplaats. Nog een mazzeltje, want voor de rest is het hier in Kalmykia van een eenzame uitgestrektheid. Zonder een roebel af te rekenen wordt de scheur een half uur later gelast en de lasnaad netjes weggevijld. Ik kan weer door!

Het vijfde verslag van de grote reis naar Tokyo

Van de serveersters Tujana en Zaklara mag ik weer gratis slapen in het bijkamertje.

Voor het restaurant monteer ik de dynamo. Ik hoef alleen nog de benzinetank te plaatsen, maar dat is een klusje voor na de lunch. Ofschoon het restaurant nou niet bepaald wordt platgelopen, is het eten goed. Ik bestel hetzelfde als de dag ervoor. Na de koffie ga ik weer aan de slag. Om de motor staan inmiddels twee motorrijders, eigenaren van knetterende Jawa’s. Met behulp van Google Translate houden we een nietszeggend praatje. Daarna nemen de mannen afscheid. De blauwe wolken uit de uitlaten kan ik nog lang volgen.

Bevrijding

Intussen kom ik wat meer te weten over de streek. In Kalmykia wonen de nazaten van Dzjengis Khan. Dat verklaart ook de Mongolische gelaatstrekken van de mensen in dit deel van Rusland. Met Tujana en Zaklara zit ik op het trapje voor het restaurant. Uitkijkend over de onmetelijke vlakte kletsen via Google Translate. Beiden zijn getrouwd met een politieman. Om de zes dagen komen ze langs. Tujana vraagt of ik hier wil blijven wonen. Want het is zo lekker rustig. ‘Hier leven we zonder zorgen,’ zegt ze. ‘En we hebben eten genoeg.’ Later op de dag kijken we met zijn drieën naar de zonsondergang.

En zo kabbelen vier dagen voorbij. De bevrijding komt uit het oosten. Een lang stofspoor over de steppen kondigt zijn komst al aan. Een neef van Tujana komt met zijn zoon op een IZH Planeta hoogstpersoonlijk een condensator brengen. Als ik ervoor wil betalen schudt hij driftig van nee. Stofwolkend verdwijnt hij weer achter de horizon. Na een uur staat de Guzzi als vanouds te schudden op de middenbok. Ik neem afscheid van de serveersters. Als ik weer over de steppen rij bedenk ik me dat ik in Volgograd op zoek moet naar reserve condensators, want de Goden moet je niet verzoeken.

INTUSSEN KOM IK WAT MEER TE WETEN OVER DE STREEK. IN KALMYKIA WONEN DE NAZATEN VAN DZJENGIS KHAN ...

Tamtam

Ik monteer de benzinetank en tien minuten later druk ik op de startknop. Ik hoor niets. Nog eens. Weer niets. Al het leven is uit de Guzzi verdwenen. Na een tijdje zoeken vind ik de oorzaak. De condensator is van de motor gerukt. Vermoedelijk door één van de twee Jawa-mannen. God mag weten waarom. Dommigheid: ik heb geen reserve bij me. En Volgograd is honderdtwintig kilometer hier vandaan. Kortom, ik kan geen kant op. Van de serveersters Tujana en Zaklara mag ik weer gratis slapen in het bijkamertje. Tokio kan even wachten.

De daaropvolgende dagen doet de tamtam zijn werk. Twee keer komt er een lokale motorrijder langs met een condensator. Maar de ene produceert zo weinig vonken dat ik de motor nauwelijks aan de praat krijg. De andere is zo oud dat het draad al breekt voordat ik hem heb gemonteerd. Na twee dagen zit er nog geen schot in de zaak. Het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik geniet van het feit dat er in deze uithoek

van de aarde mensen bezig zijn met het zoeken naar een oplossing voor de defecte motorfiets. Dit soort ongemakken maakt het reizen met de Guzzi zo aantrekkelijk. De waan van de dag bepaalt het ritme van de reis oftewel, als je je over kunt geven aan de Goden reis je zonder zorgen.

Paul van Hooff heeft inmiddels de bestemming Tokyo bereikt met het verschijnen van dit magazine. In de volgende editie, volgt zijn laatste verslag.

Voor een actuele update van zijn reis, kijk je op Facebook

Wil je meer weten over zijn avonturen? Kijk dan

 op www.Guzzigalore.nl