Sunil Mann

Camper

TEXT SUNIL MANN

No vor wenige Sekunde hett’s gäg d Windschutzschibe brätschet, dass si d Musig usem Radio chuum meh hei ghört, aber dr Räge laht hie so schnäll na wiener aafaht, die dunkle Wolche si über raschend schnäll witerzoge. Zwar chömene no ganzi Sturzbäch uf dr Schtrass entgäge, aber über de Bärggipfle tuet’s scho wieder uf. Jetz ghört me d France Gall wieder singe, Evidemment, d Bärble hett äxtra e Playlist uf ihrem iPhone zämegschtellt, wo zu ihrer Reis passt. Uf diräktem Wäg zur Gränze, zwöi Wuche lang quer dür Frankriich u när uf Spanie, Nordküschte.

«Gönnetnech das», hett ds Noemi gseit und’s garantiert guet gmeint. «Nach all dene Jahr wieder mal chly Zyt allei zäme verbringe, jetz wonech kene meh ufe Sack geit, kene meh dehei umehocket und nume uf ds Znacht wartet.»

Es hett grinset, ds Noemi, u d Bärble hett us luter Höflechkeit mitglachet. Drü Chind u am letschte hei si grad gholfe zügle a däm sunnige Samschtig im Mai, es hett e Wohning gfunde, äntlech, ds Züri duss, grad bim Unispital.

«Aber nume wägem Pesche u well dä d Monä kennt u die sech grad vo ihrem Lover trennt hett», hett ds Noemi erklärt. Ohni Vitamin B giengi wohnigstechnisch nüt i dere Stadt.

«E Marokkaner», hetts no nachegschobe, aber d Bärble hett nid so rächt gwüsst, was si jetz mit derä Information söll aafange.

Uf jede Fall si si de am Abe zrügg hei, nacheme Znacht ire Pizzeria bim Limmatplatz. Die sigi momentan grad sehr in, hett ds Noemi erklärt, aber d Bärble hett gfunde, die Pizza sigi also gradso guet wie die dehei bim Don Corleone u vo däm ganze Trüffelöl ischere schnäll chly gschmuech worde. Aber gseit hett si natürlech nüt, si hett nid welle provinziell derhärcho.

Zäme Zyt verbringe, tänkt d Bärble, das tönt eigetlech no guet. D Strass isch nass vom Räge, dr Asphalt fasch schwarz. Si luegt zu de Felswänd ueche, wo uf beide Site schteil id Höchi schiesse, äs ängs Tal, d Dörfer si id Häng ine bout, dr Fluss sprudlet wyt unde dür d Schlucht. Si hei Andorra u die spanischi Gränze scho voreme Wyli hinder sech glah u fahre jetz dür d Pyrenäe Richtig Pamplona.

Zäme Zyt umbringe, das würd besser passe, geitere düre Chopf u si muess derby grinse. Dr Küre merkt’s natürlech u schnoubet nume abfällig. Süsch merkt dä Pflock nüt, aber wenn’s um ihn geit, scho nume we si über ihn nachetänkt, denn ischer uf ds Mal uf wundersami Wiis ganz e Gschpürige.

Eigetlech hett si sech gfröit gha uf die Reis, äntlech wieder z zwöite, nume är und si, hett ghoffet, si finde de wieder zäme, ir gendwie. Das was isch gsy, hinder sech lah, ändgültig, u nöi aafaa.

Si hei lang planet, si die verschiedene Möglechkeite düregange, hei Sehenswürdikeite gägenand abgwoge, das muess me gseh ha, das schänkemer üs, dert hett’s zvill Lüt, da gsehsch meh, wett eifach e Postcharte choufsch. Si när es Wohnmobil ga ussueche, e richtige Camper, wome sogar chönnt über Schtock u Schtei fahre, Häng deruf u düre Schlamm, weme das ums Verrecke wett. D Bärble hett’s schön iigrichtet u alles zämegschtellt, wo me so

bruucht, Pfanne, Gleser, Gschirr, Bschteck, Chuchimässer, Brättli und es Salatsieb, e Halter für Gwürz, e Halter für d Wyfläschene, weichi Hudle, wome cha zwüsche ds Züg schtopfe, dass es bim Fahre nid umerütscht u anenandschlaht u derby öppe no kabutt geit. Derwyle hett dr Küre güebt fahre, mit some grosse Outo ischer nid gwöhnt gsi, vor allem ds Parkiere hett em Müeh gmacht.

Vermuetlech si die ganze Vorbereitige Tschuld gsi, dä Iifer u d Vorfröid, dass si’s nid gmerkt hei. Ersch, wo si scho es paar Täg underwäx gsi sy, isch ar Bärble es Liechtli ufgange, ersch denn hett si gmerkt, dass si sech nüme z säge hei. Wo alles exakt so isch gsi, wie si hei welle u dr Chare – im wahrschte Sinn vom Wort – gloffen isch, hett si die Lääri bemerkt, wo wie ne dritti Person schwigend zwüsche ihne ir Fahrerkabine hocket u mit jedem Kilometer meh Platz iinimmt.

Aber natürlech tüe si scho sit Tage, wie nüt wär. Näme sech zäme, well uf das hei si sech doch gfröit, zäme Zyt verbringe, wenn d Chind usem Huus sy, sech nöi kennelehre, ohni dass immer immer öpper derby isch und schtört, sech nöi verliebe vilech, wär weiss.

Die jahrelangi Üebig chunnt ne jetzt z guet, mit de Chind, vor allem wo si no sy chly gsi isches mängisch eifach nid andersch gange.

«Chaschmer schnäll dr ... Ah merci.»

«No öppe füf Minute, de si de d Würscht ...» – «Dr Salat isch scho parat.»

«Da vorne de rächts, wenn ...» – «Die Chilche müessemer nid unbedingt gseh.»

«Wosch du nomal es ...» – «I ha d Zähn scho putzt.»

Si tuusche Belanglosikeite us, kenne sech nach all dene Jahr so guet, dass Halbgschpräch länge, u trotzdäm chunnt’s dr Bär ble so vor, wie wenn öpper da wäri, wo se duurend würd underbräche. D Chind hei alles zerschtört, wo jemals zwüsche üs isch gsi, tänkt si u lueget usem Fänschter, üsi Beziehig isch wiene Rhebarberechueche ohni Belag. Alles wäggfrässe, wo guet dran isch gsi, übrigblibe isch nume e Chlumpe schwäre, chläbrige Teig.

D Dame im Navi mäldet sech mit schtränger Schtimm u befiehlt, bim nächschte Chreisverchehr die zwöiti Usfahrt z näh. Si wiederholt’s no drü Mal, wie wenn dr Küre schwär vo Begriff wär oder sone unfolgsame Goof, u när fahre sie mit vierzg dür dä Schiort. Nüt schöns, d Hotel alli wüeschti Chlötz mit bruuner Fassade, schnäll uechezoge, ohni Sinn für Ästhetik, es hett äuwä pressiert mit em Gäld verdiene. Schono deprimierend, sone Wintersportort im Summer, ohni Schnee gseht alles kahl u sinnlos us, d Schtrasse mönscheläär, überall zuenegi Gschäft u d Fänschterläde si verriglet, e Geischterschtadt.

Es hälls Pling isch z ghöre, wi vome Glöggli, u d Bärble luegt verwunderet ume, was ächt das chönnt gsi sy.

«Dis Handy isch äuwä mit em Navi verbunde», brummlet dr Küre u zeigt ufe chlyn Bildschirm, wo dank eme Suugnapf ar Windschutzschibe chläbt. D Schtrassecharte isch druf z gseh und es winzigs Wohnmobil, wo ihri Position markiert. Am obere Rand isch e Mäldig ufploppet. «Jedefalls zeigt’s aa, dass du grad es Mail hesch übercho. Vom Chilcheverein, öppis wägeme Sunntigsbrunch. Meh gsehni hie nid.» Är grinset, u d Bärble holt ihres Handy us dr Handtäsche, wo uf dr Ablag ligt, u trückt ratlos druf ume zum Usefinde, weli Funktion genau si mit däm Navi verbindet.

«Bluetooth? Isches äch das?»

Dr Küre zuckt mit de Schultere. «Schalt’s mal us, gsehsch ja de, öb’s funktioniert.»

Si schiebt dr virtuell Chnopf gäg linggs, so dass me nüt meh Grüens gseht, u luegt de e Momänt lang sorgevoll uf d Aazeig.

«Also ig ha das emel nid iigschalte, das bruuchi doch nie.»

«Mängisch füehre die Grät es Eigeläbe.»

«Schiint fasch. Irgendeinisch regiere die d Wält u mir merke’s nid emal.»

«Das tüe si doch scho lang.»

Bärble versicheret sech, dass das Bluetooth würklech usgschaltet isch u versorgt denn ds Handy wieder ir Handtäsche. D France Gall isch ir Zwüschezyt vom Johnny Hallyday abglöst worde, no zwöi Schtück vo däm, när chunnt de dr Jean-Jacques Goldman, das weiss si no.

«Du, was meinsch?», faht dr Küre plötzlech wieder aa, u d Bärble fahrt zäme, well si nid erwartet hett, dass er so gly wieder öppis seit. Si Schtimm tönt ruuch, aber si chunnt nid druuf, warum ihre Maa uf ds Mal so verlägen isch.

«Was meinsch?», seiter nomal. «Weimer hüt usnahmswiis mal im Hotel übernachte?»

«Wie chunnsch jetz uf die Idee?» D Bärble isch erschtuunt, si hett dr Iidruck gha, dr Küre hangi so a sim Camper, dass ne ke zäh Ross ines Hotel hätte bracht.

«Ha nume tänkt», machter u grinset nervös.

«Was hesch tänkt?» Uf ds Mal schmöckt si, us welem Egge dr Wind wäiht.

«Du und ig, das wär doch no romantisch. U dert gäb’s sicher es feins Zmorge mit warme Gipfeli, Baguette, früsch presstem Orangschesaft u Prosecco, vilech sogar e Wellnessberiich, das gfallt dir doch no.»

Si luegt zum Fänschter use u lächlet. Vielech chunnt gliich no alls guet. «We de meinsch ...»

«Oder nid?»

«Du muesch wüsse.»

«Aber wärsch derby?»

«Ja, sicher. Süsch müessti ja allei im Camper ufem Parkplatz vorem Hotel übernachte.»

Är lachet u leitere d Hand ufe Oberschänkel, u si weiss haar genau, was das bedütet. Si leit ihri Hand uf sini u trückt se liecht, u plötzlech chunnt ar Bärble alles ganz eifach vor.

Scho wieder isch es Pling z ghöre, u d Bärble holt gnärvt ds Handy wieder füre.

«Jetz hani doch vori ...»

«Ha ja gseit, Eigeläbe.»

«Aber huere Siech nomal!»

«Das isch halt eifach ...» Dr Küre verschtummt zmitts im Satz.

ANZEIGE

Wir sind für Sie da.

grundsätzlich ganzheitlich

365 Tage offen von 8-20 Uhr St. Peterstr. 16 | 8001 Zürich | 044 211 44 77 www.stpeter-apotheke.com

Es hett grad nomal plinget, u ufem Navibildschirm isch e Whatsapp-Nachricht uftoucht.

«I cha di eifach nid vergässe, Barbara», schteit da. «Scho nume dr Gedanke a diner schöne Brüscht ...» Dert bricht dr Text ab, dr Räschte wär uf dr Bärble ihrem Handy z läse, wo si jetz aber grad ihri Finger so fescht drumumchlammeret, dass d Chnödli wiiss uflüchte.

D Temperatur ir Kabine gheit innert Sekundebruchteil undere Gfrierpunkt. D Bärble hett uf ds Mal es trochnigs Muul, wie wenn si e Hampfele Sagmähl id Schnurre hätt übercho, u dr Küre luegt eifach gradus uf d Schtrass. Ohni es Wort z wächsle fahre si witer, dr Goldman singt Nous ne nous parlerons pas, u das passt grad wie d Fuuscht uf ds Oug.

E Schtund schpeter fahrt dr Küre näbeuse. Si hei ds änge Tal hinder sech glah, d Gägend isch hie ländlech, schier ändlosi Weizefälder, chly Wald u ab u zue e Purehof. Sitere Ewikeit si sy dür kes Dorf meh gfahre, ds letschte isch äuwä Aínsa gsi, d Bärble cha sech a ds Ortsschild erinnere, wo si bim Verbyfahre hett gseh.

Schtumm schteit dr Küre uf u geit, ohni d Bärble aazluege, dür die nidrigi Verbindigstür zwüsche de beide Sitze hindere, vermuetlech muess är ga bisle. D Bärble süüfzt tief u fragt sech, warum dä Tschumpel sech immer wieder muess mälde. Si hett ihm doch dütsch u dütlech gseit, dass es verby sig, dass si nüt meh mit ihm well z tue ha.

Si schtigt us, zum chly d Scheiche z schtrecke, u spaziert uf dä Purehof zue, wo es guets Schtück vor Schtrass ewäg schteit, zmitts ime abgärntete Fäld. Raps äuwä, tänkt d Bärble. Ds Geböide isch zimlech am Vergheie, eigetlech scho meh e Ruine, im Dach hett’s riesegi Löcher u vorem Schtall schteit e roschtige Renault, wo vilech mal grüen isch gsi, d Pneu alli flach. Efeu wachst i dicke Schträng über das, wo vor Fassade übrig blibe isch, blindi Fänschter, wo me häreluegt, d Schibene verbroche, ke einzigi isch meh ganz. Dür d Wänd gseht me teilwiis uf ds Fäld uf dr andere Site vom Huus.

Zimlech malerisch, findet d Bärble, aber es geit o öppis Un heimlechs vo däm Ort us, e tragischi Gschicht vilech, vor langer Zyt passiert u wo nie öpper hett verzellt.

Es tschuderetse, u wo si sech umdräit, gseht si dr Küre wieder ufem Fahrersitz hocke. Är schiint öppis z sueche, bückt sech u taschtet äuwä ufem Bode ume, klappet d Sunnebländi ache, suecht ds Armaturebrätt ab u luegt ids ufklappbare Fach vorem Biifahrersitz. Är schüttlet dr Grind, isch verruckt, das gseht sinem vo Wytem aa.

Als hättne dr Blitz troffe, luegter uf ds Mal zu ihre übere, u d Bärble schtreckt langsam dr Arm id Höchi u laht dr Outoschlüssel zwüsche Tuume u Zeigfinger bambele. Si schtarre sech es paar Sekunde lang aa, u dr Küre schtigt schlussäntlech us, holt d Handtäsche, woner usem offene Fänschter eifach uf d Schtrass use gheit hett, u wartet mit gnietiger Miene, bis d Bärble äntlech chunnt.

Im Camper isches still wie ime Grab, wo si witerfahre, nume d Vanessa Paradis singt, u ab und zue ghört me es Pling, we d Bärble wieder es Mail überchunnt.

SUNIL MANN wurde als Sohn indischer Einwanderer im Berner Oberland geboren und lebt in Aarau. Er ist Autor von Kriminalromanen, Kinderbüchern, Hörspielen und Kolumnen. 2019 erschien sein erster Jugendroman «Totsch», im Frühling 2020 «Der Schwur», ein Thriller.