Photophysis 2013/1 GR

­

Photophysis e-περιοδικό­για­την­Ελληνική­Φύση

ABSTRACT MACRO FELIX REIHSTEINER portofolio ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΙ & ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΙΟΝΟΤΣΙΧΛΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ

2013/1

Χιονοτσίχλονο Φωτογράφος: Μιχάλης Κωτσάκης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ABSTRACT MACRO

FELIX REIHSTEINER

του Κώστα Νιανιόπουλου σελίδα 4

σελίδα 30

Portofolio

ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΙ & ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΙΟΝΟΤΣΙΧΛΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ

του Γιώργου Κωνσταντίνου σελίδα 58

του Μιχάλη Κωτσάκη σελίδα 66

Photophysis ηλεκτρονική έκδοση για την Ελληνική Φύση και τη φωτογραφία φύσης Σύνταξη - επιμέλεια - layout: Αναστάσιος Σακούλης φιλοξενείται στην προσωπική ιστοσελίδα του Αναστάσιου Σακούλη

www.photophysis.gr

3

ABSTRACT MACRO κείμενο - φωτογραφίες του Κώστα Νιανιόπουλου

4

Γ Α

εια σας! Αυτή τη φορά μου ζητήθηκε να παρουσιάσουμε ένα ενιαίο θέμα σε abtract macro και πιο συγκεκριμένα με πεσμένα φύλλα.

υτό το στυλ, νομίζω ότι στην Ελλάδα δεν έχει και μεγάλη πέραση. Φωτογραφίζεται κατά κόρον με τρίποδο, αν και το τελευταίο μοντέλο της Canon 1dx μου έλυσε λίγο τα χέρια πάνω σε αυτό τον τομέα. Tο σωστό όμως είναι να γίνει με τρίποδο. Πολλοί συνάδελφοι, χρησιμοποιούν ψαλίδια, και πινέλα, ή και σκουπακια για να καθαρίσουν το καρέ τους ή το κεντρικό τους θέμα, ή diffusers για να μειώσουν το σκληρό φως, ή ανακλαστήρες για να το ενισχύσουν. Ιδιαίτερα αν δουλεύεις μέσα σε δάσος, ένας ανακλαστήρας μπορεί να βοηθήσει μεταφέροντας το φως στο σημείο που θέλεις .

Α

υτό που εμένα με τραβά σε αυτό το στυλ φωτογράφισης είναι ότι μπορείς να παίξεις με την σύνθεση, π.χ. βάζοντας ένα λουλουδάκι πάνω σε ένα φύλλο, ή ακόμα και να κάνεις από την αρχή μέχρι και το τέλος όλη τη σύνθεση εσύ.

Ό

λο το καρέ πρέπει να είναι καθαρό και καλά εστιασμένο, γι' αυτό το λόγο βάζουμε διαφράγματα από 16F έως και 32F, πολλές φόρες με συνέπεια να πέφτει δραματικά η ταχύτητα της μηχανής, κάνοντας την χρήση του τρίποδου αναπόφευκτη.

Ό

λες οι εποχές του χρόνου είναι πολύ καλές για αυτό το στυλ αλλά για μένα πιοκαλά είναι από το Φθινόπωρο μέχρι της αρχές της Άνοιξης, μιας και στη χώρα μας δε βοηθά πάντα το φως για αυτή τη δουλειά.

Ο

φωτογράφος από τον οποίο έχω πολλές επιρροές και τον θαυμάζω είναι ο Mike Moats και πιστεύω ότι είναι ένας από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος στο είδος Abtract Macro .

8

9

10

11

14

15

16

26

27

28

29

FELIX REHSTEINER Portofolio http://rehsteiner.zenfolio.com/

Egretta garzetta, Atalanti. Sony A77, Minolta 400mm f4.5 + 1.4x converter, 1/2500s, f6.3, ISO 200

W

hen I moved to Greece some 6 years ago, I did not know much about wildlife

photography at all. In fact, coming from Switzerland and having an older

brother who is a professional ornithologist, I always considered this to be "his" field, and therefore I was only marginally interested in birds and in wildlife in general. This changed radically after I moved to Greece, with many new places to discover, and with the purchase of a little bridge camera, a Fuji S6500 with a 28-300mm equivalent zoom. I didn't realize it back then, but it was when I started photographing some Kestrels over Mt Ymittos, sending the photos afterwards to my brother, asking "what bird is this?", that I had been infected with a rather serious... virus, from which have never fully recovered.

S

ince then I have learned much about photography and about birds, and I con-

tinue learning every time I go out for a field trip. I have learned that different

bird species have to be approached differently, and that wildlife photography has much more to it than just a long lens and an expensive camera. Of course, having good equipment and a long lens helps - in particular for people like myself, who are usually not patient enough in order to wait until the bird comes and sits on top of their lens. However, even the best equipment will not make a good photographer if he does not have a feeling for composition, light, and angle of view, or if he does a lousy job in post-processing. Or simply, if he does not manage to approach the subject close enough.

Acrocephalus arundinaceus, Lesbos. Sony A350, Minolta 400mm f4.5, 1/1250s, f4.5, ISO 200

A

s many other amateur photographers, I am an opportunist when it comesto

the subjects. I do not like to sit for hours in a hide, or to attract birds with-

playback or bait. Even if it sometimes might mean to miss an opportunity, Iprefer usually to move slowly by foot or in the car, wait for a while when something

seems interesting, and then move on to the next spot. Of course, if one wants to make a reportage about Kingfishers, he'd better stay hidden near that specific branch with the right background, even if it's for days, just in order to get that ONE amazing shot. But I am not a professional, and I do not have much patience... which is probalby why in my portfolio you won't find many spectacular photos. Alternatively, I try to capture the animals in their simple and stunning beauty, because often I find that not much else is needed in order to make a fascinating photograph. During the short time during which a bird and I are both in the same place, I cannot always ask it to make a hand stand (wing stand) or to dance a "Syrtos" for me, but I can try to capture the magic of our encounter in the most pleasing way possible.

34

Saxicola rubetra, Monemvasia Sony A350, Minolta 400mm f4.5, 1/1600s, f5, ISO 400

Alcedo atthis, Gialova Sony A77, Minolta 400mm f4.5 + 1.4x converter, 1/1000s, f6.3, ISO 500

Athene noctua, Lesbos Sony A350, Minolta 400mm f4.5, 1/2500s, f4.5, ISO 200

Buteo buteo, Messolongi Sony A77, Minolta 400mm f4.5 + 1.4x converter, 1/1250s, f6.3, ISO 200

41

Agrynnis paphia, Pavliani Sony A350, Minolta 400mm f4.5, 1/640s, f5.6, ISO 200

Circus cyanneus, Spata, Attiki Sony A77, Minolta 400mm f4.5 + 1.4x converter, 1/1250s, f6.3, ISO 250

45

46

Emberiza caesia, Schinias, Attiki Sony A77, Minolta 400mm f4.5 + 1.4x converter, 1/1250s, f6.3, ISO 125

Emberiza cineracea, Lesbos Sony A350, Minolta 400mm f4.5, 1/800s, f5, ISO 200

49

Falco tinnunculus, Spata, Attiki Sony A77, Minolta 400mm f4.5 + 1.4x converter, 1/500s, f6.3, ISO 800

Motacilla citreola, Schinias, Attiki Sony A77, Minolta 400mm f4.5 + 1.4x converter, 1/800s, f6.3, ISO 400

Porzana pusilla, Lesbos. Sony A350, M

Minolta 400mm f4.5, 1/1000s, f5, ISO 200

56

Vipera ammodytes, κοντά στην Μάντρα Αττικής Sony A350, Minolta 400mm f4.5, 1/1600s, f5.0, ISO 200

57

ΙΠΠΟΠΟ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ

Απολιθώματά τους σε πολλές πε την ύπαρξή τους πρ κείμενο - φωτογραφίες των

58

ΟΤΑΜΟΙ & ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

εριοχές του νησιού επιβεβαιώνουν ριν από 11000 χρόνια

Γιώργου & Φανής Κωνσταντίνου

Χαυλιόδοντας από το νέο είδος ελέφαντα

Π

ριν από περίπου 11000 χρόνια στην Κύπρο υπήρχαν ζώα τα οποία έχουν εκλείψει και την ευθύνη για τον αφανισμό τους την έχουν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, οι οποίοι είχαν τότε ως βασικό τρόπο εξασφάλισης τροφής το κυνήγι. Ως εκ τούτου, τα εν λόγω ζώα κυνηγήθηκαν μέχρι τελικού αφανισμού. Τα ζώα αυτά είναι ο νάνος ιπποπόταμος [hippopotamus minor], o νάνος ελέφαντας [elephas cypriotes], ο αγριόχοιρος [sus scrofa] και το ελάφι [dama mesopotamica]. Το αγρινό και η αλεπού, τα οποία έχουν κι αυτά τις ρίζες τους στο μακρινό παρελθόν, υπάρχουν ακόμα στο νησί.

O

νάνος ιπποπόταμος είχε βάρος γύρω στα 200 κιλά, ύψος γύρω στους 75 πόντους και μήκος περίπου 125 πόντους. Δηλαδή, περίπου στο μέγεθος ενός μέτριου γουρουνιού. Ο νάνος ελέφαντας είχε και αυτός βάρος γύρω στα 200 κιλά και ύψος περίπου 1 μέτρο. Συγκριτικά αξίζει να σημειωθεί ότι ο σημερινός αφρικανικός ιπποπόταμος ζυγίζει από 1.500 μέχρι 3.000 κιλά, ενώ ο σημερινός αφρικανικός ελέφαντας ζυγίζει από 3.000 μέχρι 6.000 κιλά. Διαφορά τεράστια συγκριτικά με το μέγεθος των νάνων αντίστοιχων ζώων. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι σε ορισμένες περιοχές στην αφρικανική ήπειρο ζουν μέχρι σήμερα νάνοι ιπποπόταμοι. Σύμφωνα με τα ευρήματα που υπάρχουν, τα ζώα αυτά υπήρχαν στο νησί περίπου έως το 10.000 π.Χ.

Τ

ο ελάφι, που υπήρξε σημαντικό είδος τροφής για τους αρχαίους κατοίκους της Κύπρου, εξέλιπε από το νησί πριν από 500—600 χρόνια. Για τον αγριόχοιρο δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το πότε εξαφανίστηκε από το νησί, αλλά σε σημείο που έχω ανακαλύψει πρόσφατα διάφορα κόκαλα ζώων και χρονολογείται γύρω στο 4.000 π.Χ., υπάρχουν και ζωικά κατάλοιπα αγριόχοιρου. Για το ελάφι και τον αγριόχοιρο υπάρχουν δύο εκδοχές για το πώς βρέθηκαν στην Κύπρο. Η πρώτη εκδοχή υποστηρίζει ότι τα ζώα πέρασαν κολυμπώντας τις μικρές αποστάσεις που υπήρχαν τότε από τις γειτονικές χώρες [Τουρκία, Συρία, Ισραήλ και Αίγυπτο]. Η δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει ότι τα ζώα αυτά τα έφεραν μαζί τους οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού για να τα εκτρέφουν και αργότερα τα ζώα αυτά ξέφυγαν και επανήλθαν στην άγρια τους κατάσταση.

Κόκκαλα ιπποπόταμων ενσωματωμένα σε βράχο

Ό

σον αφορά το νάνο ιπποπόταμο και το νάνο ελέφαντα, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα ζώα αυτά έφτασαν στην Κύπρο κολυμπώντας από την Αίγυπτο, που η απόστασή της από την Κύπρο πριν από 100.000-250.000 χρόνια ήταν μόνο 30 χιλιόμετρα. Υποστηρίζεται ταυτόχρονα ότι τα ζώα που ήρθαν στο νησί είχαν το μέγεθος των μεγάλων ιπποπόταμων [3.000 κιλά] και των μεγάλων ελεφάντων [6.000 κιλά]. Τα ζώα αυτά ήταν κυρίαρχα στο νησί για χιλιάδες χρόνια, χωρίς φυσι-κούς εχθρούς, αφού οι πρώτοι άνθρωποι [homo sapiens] έφτασαν στο νησί περίπου το 12000 π.Χ.

Τ

α ζώα αυτά χωρίς εχθρούς, με την πάροδο χιλιάδων χρόνων, αυξήθηκαν δραματικά σε ένα σχετικά μικρό νησί όπως είναι η Κύπρος, με φυσικό επακόλουθο να αντιμετωπίσουν πρόβλημα έλλειψης τροφής. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ακριβώς λόγω της έλλειψης τροφής τα ζώα άρχισαν να μαστίζονται από στρες και λόγω αυτού του στρες ενεργοποιήθηκαν διάφορες ομάδες γονιδίων που λειτούργησαν σαν ένας μηχανισμός που προκαλεί νανισμό, το λεγόμενο νησιώτικο νανισμό.

Σ

κοπός αυτής της καθαρά φυσικής διαδικασίας ήταν με την πάροδο του χρόνου τα ζώα να σμικρύνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να χρειάζονται πολύ λιγότερο φαγητό και να προσαρμοστούν στο φυσικό περιβάλλον που ζούσαν, να επιβιώσουν και να διαιωνίσουν το είδους τους.

Τ

α πρώτα απολιθώματα των ζωών αυτών τα ανακάλυψε η Ροδοθέα Πέιτς το 1902, η οποία ήταν παλαιοντολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου. Σήμερα τα απολιθώματα των ζώων αυτών έχουν βρεθεί σε 40 περίπου σημεία της Κύπρου. Όλα τα απολιθώματα που βρέθηκαν αφορούν ζώα με νανισμό και όλα βρέθηκαν σε παράλιες περιοχές.

Τ

Α ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ που προκύπτουν είναι πώς είναι δυνατόν να είχαμε στο νησί ιπποπόταμους των 3 τόνων και ελέφαντες των 9 τόνων χωρίς να βρεθεί το παραμικρό σημάδι και οποιοδήποτε απολίθωμά τους, ώστε να αποδεικτεί ο συνδετικός κρίκος των τεράστιων ζώων με τα νανόμορφα ζώα. Όλες οι μέχρι τώρα ενδείξεις φυσιολογικά προκαλούν αμφιβολίες και προβληματισμό κατά πόσο οι επιστήμονες ενδεχομένως να κάμνουν λάθος και τα ζώα αυτά να ήρθαν στο νησί μας με τη μορφή που βρίσκουμε σε όλα τα απολιθώματά τους, δηλαδή τη νανική. Δεν είναι δυνατό να βρίσκονται μικροσκοπικά απολιθώματα θαλασσίων κοχυλιών 1 χιλιοστού ηλικίας εκατομμυρίων χρόνων και απολιθώματα των μεγάλων ζωών να είναι άφαντα.

Κάτω σιαγόνα και δόντι από το νέο είδος ελέφαντα

Έ

να άλλο γεγονός άξιον προβληματισμού είναι ότι τα απολιθώματα των ζώων αυτών έχουν βρεθεί μόνο στα παράλια της Κύπρου. Ο ιπποπόταμος είναι ζώο αμφίβιο που ζει σε ποταμούς και λίμνες γλυκού νερού, αλλά και στην ξηρά. Ο ελέφαντας όμως, είναι ζώο αποκλειστικά της ξηράς, οπότε τα ζώα αυτά δεν χρειάζονταν τη θάλασσα. Γιατί λόγω υπερπληθυσμού και υποφέροντας από την πείνα δεν μετακινήθηκαν προς την ενδοχώρα αναζητώντας τροφή;

Ε Α

λπίζεται οι μελλοντικές μελέτες και ευρήματα να δώσουν φως και απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά.

πό έρευνες που διενήργησε το ζεύγος Γιώργου και Φάνης Κωνσταντίνου, συλλέκτες απολιθωμάτων και μελετητές της κυπριακής βιοπικοιλότητας, ανακαλύφθηκαν στην Ξυλοφάγου απολιθωμένα οστά, δόντια και χαυλιόδοντας από νάνο ελέφαντα. Σύμφωνα με απόψεις ειδικών, πρόκειται για νέο και άγνωστο μέχρι πριν λίγα χρόνια είδος ελέφαντα για την Κύπρο και την επιστήμη. Ο γνωστός ελέφαντας (Elephas cypriotes) πριν τις νέες αυτές ανακαλύψεις υπολογιζόταν ότι είχε ύψος ένα

Σκελετός ιπποπόταμου συναρμολογημένος από τον Γιώργο Κωνσταντίνου

μέτρο περίπου, μήκος γύρω στο 1,5 μέτρο και βάρος 200 - 250 κιλά. Εκτιμάται ότι αυτός ζούσε στην Κύπρο μέχρι πριν 10.000 περίπου χρόνια.

Ό

μως το νεοανακαλυφθέν είδος ελέφαντα, σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών στα θέματα παλαιοντολογίας - της ερευνήτριας Βικτώριας Χέριντζ του Τμήματος Παλαιοντολογίας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και του δρος Γεώργιου Ηλιόπουλου, λέκτορα Παλαιοντολογίας - Στρωματολογίας του Πανεπιστημίου Πατρώνείχε ύψος πάνω από 1,5 μέτρο και βάρος πέραν των 600 κιλών. Αυτό το είδος ελέφαντα, σύμφωνα με τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις των ειδικών, ζούσε στην Κύπρο μέχρι και πριν 100.000 χρόνια.

Δ

είγματα οστών και δοντιών του νέου είδους ελέφαντα έχουμε δόση στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης για προσπάθεια εξαγωγής DNA. Τα αναμενόμενα αποτελέσματα θα δώσουν φως στην νέα μας ανακάλυψη.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΙΟΝΟΤΣΙΧΛΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ κείμενο - φωτογραφίες του Μιχάλη Κωτσάκη

67

Β

ασικός προορισμός μας για την δεύτερη μέρα της 3ης συνάντησης ΦΑΦ (Φωτογράφοι Άγριας Φύσης) είναι τα αλπικά στο Ορος Καιμακτσαλάν (Βόρας) που με υψόμετρο 2524 μ. είναι το τρίτο ψηλότερο της Ελλάδας. Εχουμε διαβάσει ότι υπάρχει πιθανότητα να δούμε αλπικά είδη γύρω από Χιονοδρομικά κέντρα και μάλιστα με καλές φωτογραφικές προυποθέσεις. Βασικός μας στόχος είναι ο περίφημος Χιονόστρουθος (Montifringilla nivalis) που δεν έχει ξαναδεί κανείς μας, αλλά γιατί όχι και ο Χιονοψάλτης (Prunella collaris) ή και η Χιονάδα (Eremophila alpestris). Τα αλπικά είδη το χειμώνα καταφεύγουν στα χιονοδρομικά γιατί εκεί μπορούν να βρουν ευκολότερα τροφή.

Μ

αζί με τον – και ακούραστο οδηγό - Γιώργο Αλεξανδρή λοιπόν και αφού κάνουμε πρώτα κάποιες ενδιαφέρουσες φωτογραφικές στάσεις περιφερειακά της Βεγορίτιδας, ετοιμαζόμαστε για την άνοδο στο βουνό. Υπάρχουν κάποια αρνητικά σημάδια για την ανάβαση καθώς ο Χρήστος Β. που το προσπάθησε νωρίτερα από εμάς, επέστρεψε πολύ σύντομα, χωρίς να καταφέρει να φτάσει στο χιονοδρομικό, λόγω παγετού. Μας ενημερώνει για αυτήν την αρνητική εξέλιξη, ωστόσο έχουμε πρόγνωση καιρού για το Χιονοδρομικό με θερμοκρασίες >3 βαθμών, πολύ ζεστή μέρα για εκεί πάνω, όπου σπάνια στην διάρκεια του χειμώνα ακόμη και το μεσημέρι η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 0 βαθμούς. Ετσι λέμε να μην εγκαταλείψουμε το αρχικό σχέδιο, να μην αφήσουμε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη και να το δοκιμάσουμε όταν σταδιακά θα έχει «ζεστάνει» λίγο.

Η

ανάβαση είναι ομαλή μέχρι που 1 – 1,5 χλμ πριν το Χιονοδρομικό κέντρο ένα λεωφορείο έχει κολλήσει σε μια στροφή και υπάρχει πομπή από πίσω του. Αφήνουμε το αυτοκίνητο, ντυνόμαστε με ότι έχουμε και δεν έχουμε σαν κρομμύδια, παίρνουμε και τον εξοπλισμό μας και ξεκινάμε να το κόψουμε με το πόδι. Η πορεία στον δρόμο και στο χιόνι είναι δύσκολη και θέλει πολύ προσοχή λόγω του πάγου. Είμαστε όμως τυχεροί ! Βγαίνει το εκχιονιστικό και καθαρίζει τον δρόμο, το βλέπουμε και αντί να συνεχίσουμε ποδαράτοι με τον πολύ αργό ρυθμό που πηγαίναμε και μάλιστα χωρίς καθόλου όρεξη καθώς ανεβαίνοντας με το αυτοκίνητο αλλά και στην συνέχεια με τα πόδια δεν βλέπουμε ούτε πούπουλο, αποφασίζουμε να επιστρέψουμε και να πάρουμε το αυτοκίνητο μέχρι τέλους.

69

Σ

αρώνουμε όλες τις ανθρώπινες εγκαταστάσεις γύρω από το χιονοδρομικό αλλά νέκρα. Ψάχνουμε και στο χώρο στάθμευσης και κυριολεκτικά στην τελευταία ανεξερεύνητη πλευρά του, ακούμε ένα κάλεσμα πουλιού και βλέπουμε μια χαμηλή πτήση. Αμέσως μετά και μια δεύτερη πτήση και ΝΑΙ είναι ένα γενικά ασπρόμαυρο πουλί που αμέσως καταλαβαίνουμε ότι είναι το είδος που ψάχνουμε. ΧΙΟΝΟΣΤΡΟΥΘΟΣ !!! Το πουλί είναι πολύ προσιτό και ξεκινάμε να το φωτογραφίζουμε αδιάκοπα, όπως-όπως αρχικά, μην πάει και φύγει γρήγορα και μείνουμε με την γλύκα. Όμως στην πορεία συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν πάει καλά με την αναγνώριση που έχουμε κάνει. Δεν πρέπει να είναι Χιονόστρουθος, είναι μάλλον κάτι πολύ δυσκολότερο ! Διακόπτουμε μετά από μισή ώρα και πάμε να συμβουλευτούμε τον γνωστό Ορνιθολογικό Οδηγό Collins. Οι διαφορές είναι προφανείς αλλά άμα θέλεις πολύ να δεις κάτι και δεν περιμένεις με τίποτε αυτό που τελικά είναι…

Ν

αι τελικά είναι Χιονοτσίχλονο (Plectrophenax nivalis) super rarity, 7η παρατήρηση για την Ελλάδα και αμέσως ειδοποιούμε και τον υπόλοιπο κόσμο (όχι ότι αν ήταν Χιονόστρουθος δεν θα ειδοποιούσαμε)! Επιστρέφουμε τάχιστα και πιο ψύχραιμα πια, καθώς το πουλάκι δεν φαίνεται να έχει καμία διάθεση να φύγει από τα μοναδικά σημεία ακάλυπτα από χιόνι όπου όλο και κάποια τροφή βρίσκει. Παρέα του τώρα είναι και 2 Χιονάδες (Eremophila alpestris) ! Και τα τρία με καταπληκτικές φωτογραφικές προυποθέσεις. Τώρα μπορούμε να δοκιμάσουμε διάφορες φωτογραφικές οπτικές γωνίες και να διορθώσουμε την έκθεση και την δυσκολία που αυτή μπορεί να έχει στο χιόνι. Ξαπλώνουμε κατάχαμα ανάμεσα από τα αυτοκίνητα και τους απορημένους επισκέπτες του χιονοδρομικού, για να πετύχουμε χαμηλής γωνίας φωτογραφίες. Περιμένουμε να πετάξουνε λίγο τα χιονοπούλια προς το χιόνι για να τα φωτογραφίσουμε στο στοιχείο τους.

Με την ακούσια ενόχληση από τους περαστικούς φεύγουν για λίγο και επιστρέφουν σε το πολύ 2-3 λεπτά. Προσπαθούμε και σε πτήση, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Προσπαθούμε να συνδυάσουμε παρά πάνω από ένα από τα τρία πουλιά ή αν γίνεται και τα 3 στο κάδρο, αυτό είναι πιο βατό, με φόντο το ανθρώπινο στοιχείο, αντιολισθητικές αλυσίδες, στην φάση της τροφοληψίας κ.λπ Το μόνο ίσως αρνητικό, είναι σχεδόν αδύνατο να πετύχουμε το Χιονοτσίχλονο με καθαρό ράμφος.

Γ

ια να παρατηρήσει-φωτογραφήσει κανείς ένα τόσο δύσκολο είδος για μια χώρα, σίγουρα χρειάζεται και πολύ τύχη. Αν προσέξει κανείς μάλιστα από πόσα κύματα πέρασε η εξόρμηση μέχρι να δούμε το Χιονοτσίχλονο, συν του γεγονότος ότι μετά από δύο μέρες προσπάθησαν να βρουν το είδος και πέτυχαν μόνο τις Χιονάδες…

72

73

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ 3η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ ΑΓΡΙΑΣ ΦΥΣΗΣ

Β

ρισκόμασταν ήδη στη τελευταία ημέρα της 3ης συνάντησης των Φωτογράφων Άγριας Φύσης! Μετά από δύο ημέρες αναλωμένες στις λίμνες Πετρών, Άγρα και Βεγορίτιδας ,συμφωνήσαμε με τον Κώστα να πάρουμε έστω και μια μικρή γεύση και από το έτερο ζευγάρι λιμνών της περιοχής,τις λίμνες Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα!

Η

πρωινή υγρασία που πλανιόταν στην ατμόσφαιρα δε θύμιζε σε τίποτα το διαυγές απόγευμα της προηγούμενης μέρας στη λίμνη των Πετρών... Η γοητεία ωστόσο της παρθενικής επίσκεψης εκεί αλλά και η χαρά της ανακάλυψης ήταν αρκετά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον μας ζωντανό!

Έ

ξαφνα και ενώ κάναμε μια σύντομη στάση στο νότιο τμήμα της Χειμαδίτιδας, ένας θηλυκός Καλαμόκιρκος μας χάρισε μια όμορφη και κοντινή σχετικά πτήση δίνοντας μας παράλληλα και κάποια όμορφα καρέ σαν κι αυτο που δημοσιεύεται εδώ!

Ή

ταν κάτι σαν αντίο και κάτι σαν έκκληση για υπόσχεση για μια νέα επίσκεψη σ’ αυτή την όμορφη περιοχή κάποια στιγμή στο μέλλον!

Χρήστος Ζαπώνης

74

75

Κάνοντας κλικ στην εικόνα θα επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Λάζαρου Παμπέρη Μπορείτε να το προμηθευτείτε στην Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης: για να επισκεφτείτε το βιβλιοπωλείο της ΕΕΠΦ κάντε κλικ στο παρακάτω σήμα