De Magneet Lente 2010

de magneet kwartaaltijdschrift het roze huis - antwerpse regenboogkoepel

verantwoordelijke uitgever s. pichal, draakplaats 1, 2018 antwerpen - www.hetrozehuis.be

afgiftekantoor 2100 deurne 1 erkenning: P2A6126 driemaandelijks jaargang 14

het roze huis antwerpse regenboogkoepel

| lente 10 | maart april mei |

// DE MAGNEET //

het moet vanbinnen zitten veilig vrijen lekker loom lui levendig liederlijk lesbisch roze groentjes een groene Vlaming in Brussel fetisjliefhebber San Francisco van Europa expo van Frida Kahlo roze pers holebi bib transgender info / groepen & activiteiten

3 4 8 13 14 16 18 20 24 25 26 28

De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis- Antwerpse Regenboogkoepel. Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten.

Hoofdredactie: Timothy Junes & Dennis De Roover magneet@hetrozehuis.be Eindredactie: Frank Gout, frank.gout@hetrozehuis.be Redactiemedewerkers: Denis Bouwen, Dirk Clotman, Marc Daems, Dennis De Roover, Timothy Junes, Maïya Hovenkamp ,Sven Pichal, Gerd Raeymaekers, Alex Scheirs, Geert Vanden Abeele, Leen Watzeels Vormgeving: Thanh Beels, info@tandesign.be De Roze Groentjes (strip): Bob Torfs & Ludwig De Vocht Abonnementen: Thuisabonnement De Magneet (7 euro per jaar): Bel ons secretariaat via 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be.

Je kunt het abonnementsgeld van 7 euro overschrijven naar het rekeningnummer 0013555032-58 van vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, met de vermelding abonnement De Magneet’.

Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be.

Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie - Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel - Draakplaats 1 - 2018 Antwerpen E-mail: magneet@hetrozehuis.be Wilt u iemand uit onze redactie e-mailen? voornaam.naam@hetrozehuis.be.

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, wordt vriendelijk verzocht contact op te nemen met de hoofdredactie.

Het moet vanbinnen zitten Met een nieuwe aartsbisschop die holebi’s als ziek beschouwt en een pauselijk nuntius in Parijs die europarlementsleden schrijft dat ze tegen holebibeschermende regels moeten stemmen, is de Rooms-katholieke Kerk weer onder druk gekomen.

Monseigneur Léonard vergeleek homoseksualiteit met anorexia, waarmee hij bewust of onbewust impliceert dat homoseksualiteit een ziekte is. Deze conservatieve instelling verbaast eigenlijk niet. En al is het grof en voor sommige gelovigen beledigend, moeten we het gewicht van deze uitspraak niet overdrijven. Wie luistert nog naar de aartsbisschop? Gezag heb je alleen als je volgelingen hebt.

Dat een pauselijk nuntius, een ambassadeur, politici aanspoort om tegen holebivriendelijke richtlijnen te stemmen, stootte ook tegen de borst. Wat met de scheiding tussen Kerk & Staat?

Waar ligt het probleem? Levenbeschouwelijke instanties trachten wel meer politici te overtuigen in ethische kwesties. De vrijzinnigheid werkte hard aan het recht op zelfbeschikking en euthanasie. Als vrijzinnigen zich mogen uitspreken over ethische kwesties, dan geestelijken ook. Het is aan de politici om te weten wat ze ermee doen.

De open brief van Chirojeugd Vlaanderen gericht aan de paus is een efficiënter protest. “Het is dat graag zien, die rechtvaardigheid en dat respect dat we missen in uw opvatting als zou holebiseksualiteit tegennatuurlijk zijn. Wij kunnen niet begrijpen dat u een onderscheid maakt tussen mensen. We zijn ervan overtuigd dat het opvattingen en uitspraken als deze zijn die het moeilijk maken voor jongeren om zich nog welkom te voelen in de Kerk.”

Een mooi pleidooi. Als meer katholieke organisaties en individu’s meer openheid van geest binnen de Kerk vragen, dan verhoogt de kans op verandering. Van buiten uit roepen zou wel eens het omgekeerde effect kunnen hebben.

De roep om meer openheid en aanvaarding zal dus van binnen de katholieke gemeenschap moeten komen. Als holebi’s niet willen dat de Kerk zich moeit met hun leven, dan moeten ze ook mee kunnen leven dat de Kerk niet wilt dat holebi’s zich inmengen met kerkelijke zaken.

Timothy Junes - hoofdredacteur De Magneet

Sommige wettenmakers gaan inderdaad over tot actie.

Het concrete initiatief in Nederland om holebi’s op school in de kast te houden, is zorgwekkend. De protestantse ChristenUnie en SGP willen zo een Nederlandse variant van Don’t Ask, Don’t Tell instellen. Je mag dus holebi blijven, maar laat het vooral niet merken. Dit werkt pestgedrag en chantage in de hand. Een mooi voorbeeld van christelijke naastenliefde.

Holebi’s en vrijzinnigen hebben zich terecht kwaad gemaakt over deze incidenten. Maar dat was voorspelbaar. Uiteraard dat holebi’s zich geschoffeerd voelden. De kans dat de betrokken zich iets van het holebiprotest aantrekken, is echter klein.

de magneet - 3

Nog steeds Veilig Vrijen?

“In 2008 noteerde het Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid 1079 nieuwe diagnoses met hiv in ons land.

88% van de diagnoses werd vastgesteld bij mannen. In bijna 8 op de 10 gevallen werden zij waarschijnlijk besmet via homoseksuele overdracht. Van 2000 tot 2006 is er een toename van het aantal nieuwe diagnoses bij Belgen.

88% van de nieuwe diagnoses bij Belgen wordt vastgesteld bij mannen. In bijna drie op vier van de gevallen werden deze mannen waarschijnlijk besmet via homoseksuele overdracht. Opvallend is het stijgende aandeel van jonge homomannen (-30 jaar) daarin.”

Tot zover de zakelijke cijfers in verband met hiv in België. Hoe moeten we die nieuwe stijging evenwel interpreteren?

Daarvoor gingen we te rade bij Mark Sergeant, Programmaverantwoordelijke Homomannen bij Sensoa (Vlaams service- en expertisecentrum voor seksuele gezondheid en hiv – www. sensoa.be).

Mark, enkele vraagjes: De Magneet: Hoe komt het toch dat het aantal besmette homomannen blijft toenemen?

Mark Sergeant: “Met zekerheid kan ik je daar geen antwoord op geven. Sommigen veronderstellen dat er nu meer hiv-infecties zijn omdat homomannen ‘condoommoe’ zouden zijn en minder veilig gaan vrijen. In heb mijn twijfels bij deze stelling. In het onderzoek van de voorbije jaren zie je dat slechts een erg kleine minderheid vaak onveilige seks heeft. De grote meerderheid – 60% of meer – van de homomannen neukt nooit zonder condoom met losse partners. Nog eens zo’n 30% heeft het voorbije jaar slechts één of een paar onveilige contacten gehad, ongelukjes met andere woorden.

Het aantal onveilige contacten onder homomannen is dus doorheen de jaren grotendeels hetzelfde gebleven, maar jaarlijks komen er nieuwe hiv-positieven bij. Daardoor neemt de kans om een hiv-positieve partner te ontmoeten toe, en dus ook de kans op een hiv-infectie bij een onbeschermd sekscontact.

Verder blijft het ook zo dat hiv-infecties in meer dan de helft van de gevallen tussen vaste partners plaatsvinden.

Omdat een koppel zich niet laat testen 4 - de magneet

voor ze stoppen met samen condooms te gebruiken. Of omdat er geen goede afspraken gemaakt worden over seks met anderen. Als je honderd keer seks hebt met je vaste partner, die besmet is zonder het te weten, heb je natuurlijk meer kans om hiv op te lopen dan wanneer je onbeschermde seks zou hebben met honderd losse partners.”

DM: Is dat omdat over AIDS terug minder wordt gesproken? Zou het helpen moest men meer de fysieke gevolgen, het aftakelingsproces laten zien in de media?

MS: “De hiv-medicijnen zijn de laatste jaren enorm verbeterd. Ook de bijwerkingen van de medicatie zijn tegenwoordig minder ernstig.

De gevolgen waarnaar je verwijst – misselijkheid, hoofdpijn, fysieke afwijkingen – behoren inmiddels gelukkig grotendeels tot het verleden.

Bij meer dan 95% slaat de medicatie bijzonder goed aan. Hiv wordt tegenwoordig gezien als een chronische ziekte, zoals diabetes. Maar het blijft een ernstige ziekte, die nadelig is voor hart, nieren en lever. Mensen met hiv hebben vaak last van erg hoge cholesterol. En ze blijven erg vatbaar voor allerlei ziektes, zoals geslachtsziekten, omwille van hun beschadigde weerstand. Iemand met hiv veroudert sneller. Kwaaltjes waar zestigers last van krijgen, duiken bij mensen met hiv al op rond veertig of vijftig. Ik heb al vaker sprekers op congressen horen verkondigen dat je tegenwoordig niet meer dood gaat aan hiv, maar dat het virus je tien of vijftien jaar van je leven kost.

En er zijn nog andere ongemakken.

Het is niet prettig om telkens opnieuw herinnerd te worden aan je ziekte telkens je je pillen inneemt. Leven met hiv betekent ook opnieuw leven met een geheim, want slechts weinigen kunnen tegen iedereen open zijn over hun hiv. Want helaas worden mensen met hiv nog vaak geconfronteerd met discriminatie. Ook van andere homo’s, ja. Dat betekent dat veel homomannen met hun hiv in de kast blijven zitten, en we weten allemaal nog hoe het is om met een belangrijk aspect van je leven in de kast te zitten. Sommige mannen vinden het moeilijk om terug seks te hebben na hun infectie, de gedachte dat

ze iemand anders kunnen infecteren verlamt hen. Dat alles geeft stress, die bij momenten moeilijk is om te dragen en tot depressie kan leiden. Zeker als je er zoals veel hiv-positieve mannen weinig andere mensen hebt die je in vertrouwen kan nemen.

Sensoa lanceert in maart een nieuwe campagne over de realiteit van hiv onder homomannen vandaag.

Die campagne heeft verschillende onderdelen en zal heel 2010 lopen.

Het aspect van wat het betekent om te leven met hiv, zal zeker aan bod komen.”

DM: Simplistisch stel ik me voor: er zijn vele knappe (exotische allochtone?) venten zonder centen en om wat bij te klussen trekken die naar de bars in de Van Schoonhovenstraat. Daar zoeken ze dan de gunsten van door de drank vertroebelde geesten met centen. Die dan alras besluiten om via betaling een stevig potje onveilig te gaan vrijen. Is dit juist?

MS: “Haha. Ik denk dat je toch wel een update nodig hebt, hoor. Ten eerste is er in de Van Schoonhovenstraat helaas niet veel actie meer te bespeuren, er zijn nog slechts enkele homozaken over.

De jongensprostitutie is de voorbije jaren bovendien verschoven van het Stadspark en bars naar het internet en heet tegenwoordig netjes ‘escort’. En dat zijn vooral Belgische jongens en mannen die zo een centje proberen bij te verdienen. Meestal vermelden die profielen van escortboys dat ze het enkel veilig doen. Maar soms heb je klanten die meer geld bieden om het zonder condoom te doen, en dat kan het moeilijk zijn om neen te zeggen.

Dit soort prostitutie zit in de lift. Er zijn ontzettend veel sites waarop escorts zich kunnen aanbieden, vrijwel alle homocontactsites geven hiertoe mogelijkheid. Bij een peiling onder de eigen leden van WJNH en bezoekers aan hun site, bleek dat bijna één op tien jongens al eens seks tegen betaling of geschenken had gehad.

Het is niet gemakkelijk om deze escortboys te bereiken. Ook niet voor gespecialiseerde organisaties zoals het Antwerpse Boys Project, dat zich ook expliciet tot deze doelgroep richt via

het internet. Maar dikwijls blijft de deur gesloten bij de jongens zelf, omdat ze zich geen prostitué voelen.”

DM: Zijn het jongeren of ouderen die sneller besmet raken?

MS: “Daar kan ik je helaas geen antwoord op geven. In België wordt er weinig onderzoek naar hiv gedaan, of althans toch nog niet genoeg. Ik ben echt heel benieuwd naar de resultaten van het onderzoek waar Wim Van den Berghe bij het Instituut voor Tropische Geneeskunde nu mee bezig is. Door bloed te prikken bij bezoekers van holebifuiven, homosauna’s, seksclubs en discotheken en een vragenlijst af te nemen, wil hij meer zicht krijgen op hoeveel homo’s in Vlaanderen hiv hebben. Sensoa raamt dat dit wellicht schommelt rond 1 op 20, gebaseerd op cijfers uit binnenen buitenland. Maar het is nodig dat we dit met meer zekerheid weten. Wims onderzoek kan ertoe leiden dat we meer zicht krijgen op de verspreiding van het virus, geografisch maar ook binnen leeftijdsgroepen. By the way, vorige week werden de resultaten van een soortgelijk onderzoek in Parijs bekendgemaakt. Bijna 18% van de Parijse homomannen zou hiv-positief zijn. Eén op zes, dus.

Dat vind ik echt wel schrikken.

Uit onderzoek uit het buitenland weten we wel dat jongeren vaker onveilige seks hebben dan de rest van de groep homomannen.

Dat heeft ermee te maken dat ze minder ervaren zijn en zich gemakkelijker laten overtuigen door hun vaak oudere of meer ervaren partner. Of dat ze zich minder in gevaar menen. Of omdat ze vaak korte, opeenvolgende relaties hebben, maar die voor hen aanvoelen als ‘echte’, volwaardige relaties, waarin het condoom weggelaten wordt zonder zich eerst te laten testen.

Maar de realiteit is wel degelijk dat de aidsreferentiecentra, die instaan voor de psychomedische begeleiding van mensen met hiv, steeds vaker te maken krijgen met jonge homo’s van 19, 20 jaar. Ook in de hiv-cijfers van het

Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid zien we dat het aantal diagnoses bij min-25-jarigen is toegenomen. Maar het gros van de hiv-diagnoses valt nog steeds bij 30- tot 50-jarigen.”

DM: Onderschatten jongeren misschien de gevolgen van aids? Denken ze dat alles met geneesmiddelen wel kan worden hersteld?

MS: “Dat is een mogelijkheid.

Homo’s in het algemeen en jongeren in het bijzonder blijken niet zo goed geïnformeerd te zijn over de gevolgen van hiv.

Ik vind zelf ook dat hiv steeds ingewikkelder wordt. Vroeger volstond het bij wijze van spreken om te weten dat je moet neuken met een condoom.

Dat blijft ook vandaag nog altijd het belangrijkste, maar tegelijk word je nu om de oren wordt geslagen met complexe zaken als virale lading, primo-infectie, PEP, medicatie, seroselectie, herinfectie, co-infectie. Over die zaken doen een hoop mythes de ronde onder homo’s. In mei willen we een nieuwe hiv-brochure klaar hebben, die we op grote schaal kunnen verspreiden onder homo’s en waar in eenvoudige taal wordt uitgelegd wat je tegenwoordig moet weten over hiv.”

DM: Kan je ons al iets meer over de komende campagne vertellen?

MS: “De campagne ‘Live Positive’ vertrekt vanuit het idee dat in een homogemeenschap waar één op twintig hiv heeft, we allemaal moeten leven met hiv. Want hiv heeft een invloed op ons leven, of we nu positief zijn of negatief, en op de levens van onze vrienden, partners et cetera. We zullen het hele jaar rond dit thema – hiv vandaag – werken. Om de twee maanden verschijnt een nieuwe affiche, telkens vergezeld door banners op gay sites, soms ook advertenties en aanwezigheid op de Brusselse en Antwerpse prides en in het uitgaansleven.

Er komt ook een interactieve campagnesite, waarmee we ook aanwezig zullen zijn op Facebook.

Plus stickers en condooms, natuurlijk. En twee nieuwe publicaties: een hiv-folder en op Mark Sergeant

de magneet - 5

verzoek van velen, een nieuwe editie van ons preventiemagazine Bend, dat ditmaal volledig aan hiv gewijd is.

‘Live Positive’ is een ambitieuze campagne, waarbij we met onze beperkte middelen zoveel mogelijk impact willen hebben. Het doet me plezier te merken dat we vanuit verschillende hoeken steun krijgen en dat velen spontaan aanbieden om de preventieboodschap te versterken.

Zowel uit de holebibeweging, het uitgaansmilieu, stedelijke overheid als vanuit de zorgsector krijgen we signalen dat ze met Sensoa willen samenwerken, en dat is erg bemoedigend.

DM: Nood aan gecoördineerd aidsbeleid: wat houdt dat juist in?

MS: “België is één van de weinige Europese landen waar er geen gecoördineerd aidsbeleid is.

Verschillende instanties werken rond aids: aan de preventie, aan onderzoek, aan zorg voor mensen met hiv, aan de verzameling van epidemiologische gegevens. En ze doen daarbij degelijk werk, dat is het probleem niet. Maar er is geen instantie die bepaalt wat hierin de prioriteiten zijn. Zo wordt er jaar na jaar wordt vastgesteld dat hiv onder homomannen toeneemt, maar worden hieruit geen conclusies getrokken voor de zorg of voor het beleid, of beter gezegd: elke instantie trekt in het beste geval zijn eigen conclusies.

Sensoa is een voorstander van meer toegankelijke diensten waar homomannen zich op een kwaliteitsvolle manier kunnen laten testen op hiv en soa en van waaruit initiatieven genomen kunnen worden naar doelgroepen die moeilijk bereikbaar zijn. Het Helpcenter van het

Instituut voor Tropische Geneeskunde en hun initiatief Testen Op Locatie zijn daar goede voorbeelden van. Nu wordt dit volledig overgelaten aan de goodwill van personen en instellingen, wij vinden dat dit beter zou worden vastgelegd in een gecoördineerd beleid.

Nog een voorbeeld: er is geen goed testbeleid in België. Homomannen die om een hiv-test vragen zouden ook meteen voorgesteld moeten krijgen tegelijk ook soa-test te doen, want er zijn erg veel seksueel overdraagbare aandoeningen onder homomannen. Nu hangt dit volledig af van de inschatting die zijn arts maakt, en die verschilt van arts tot arts. Net zoals een soa-test ook verschilt van de ene arts tot de andere.”

Marc Daems

V.U. : Francis Peene, Fortis Bank n.v., Warandeberg 3, 1000 Brussel.

Op dit ogenblik loopt er een sollicitatie voor twee extra preventiewerkers voor de doelgroep homomannen.

Die zullen op het terrein, en daarmee bedoel ik zowel de verenigingen, het uitgaansleven, de zorgsector en de stedelijke overheid, actief zijn en iedereen er tot aanzetten om zo veel mogelijk zichtbaarheid te geven aan de preventie. Hiervoor zullen we opnieuw de hulp kunnen gebruiken van vrijwilligers, die met Sensoa promo-

acties uitvoeren in het uitgaansleven.”

James, uw beleggingsadviseur is hier...

... en hier

... of hier James, uw persoonlijke beleggingsadviseur van BNP Paribas Fortis is een uniek concept in België en is beschikbaar via video conference, e-mail of gsm, iedere weekdag van 7 tot 22 uur en op zaterdag van 9 tot 17 uur.

Meer info over James ? Bel dan 0800/16789 of surf naar www.fortis.be/james.

6 - de magneet

BNP Paribas Fortis, altijd en overal bereikbaar

de magneet - 7

Skala Eressos: Lekker loom lui levendig liederlijk lesbisch!

Reeds enkele decennia kiezen lesbiennes van over de hele wereld als vakantiebestemming voor het kleine badplaatsje Skala Eressoss, op het Griekse eiland Lesbos. De geboorteplaats van Sappho oefent blijkbaar een onweerstaanbare aantrekkigskracht uit op lesbiennes wereldwijd.

De Magneet sprak met enkele verwoede Antwerpse ‘Lesbos-fans’, die onomwonden vertellen wát die bestemming toch zo heel bijzonder maakt.

Lesbos, een uitgelezen vakantiebestemming Lesbos, het derde grootste eiland van Griekenland, wordt terecht de ‘groene parel in de Egeïsche zee’ genoemd.

Uitgestrekte olijfboomgaarden gaan zacht over in met dennen begroeide heuvels, afgewisseld door platanen, eiken- en kastanjebomen, indrukwekkend rotsgebergte en dampende warmwaterbronnen. De prachtige baaien van het eiland hebben mooie zand- en kiezelstranden én kristalhelder zeewater. Lesbos beschikt eveneens over een goed wegennet en uitstekende accommodaties voor toeristen, die het maken tot een populaire vakantiebestemming.

De grootste toeristische trekpleisters

het standbeeld van Sappho op het dorpspleintje

8 - de magneet

zijn gesitueerd in het noorden, rond de stad Molyvos, de populairste en schilderachtigste stad van Lesbos, met musea, bezienswaardigheden, een pittoreske haven en vele nauwe straatjes. Vlak bij Molyvos liggen ook de dorpjes Petra en Skala Sykaminia, met uitgestrekte zandstranden en vele grote hotels en appartementen voor de toeristen. De grote touroperators beperken hun activiteiten veelal tot die populaire regio.

De mooiste zandstranden van het eiland zijn echter te vinden in het kleine badplaatsje Skala Eressos, aan de zuid-westkust van het eiland. Vanuit de grote toeristische centra, over de weg, is het een ietwat lange rit. In kilometers is het niet ver, maar langs het hooggebergte over de top Ordymnos, een uitgedoofde vulkaan, kom je via de kronkelende, steile wegen slechts langzaam verder.

heeft een prachtig lang zandstrand, over een totale lengte van ruim 4 kilometer. Een ruim gedeelte daarvan is ook naaktstrand, en wordt ‘het vrouwenstrand’ genoemd. De kleurige vissersboten in het haventje voorzien het dorp dagelijks van allerlei soorten verse vis zoals sardines, garnalen en zwaardvis. In het dorp heb je langs de zeelijn, vlak bij het lange zandstrand, een rij gezellige tavernes en restaurants.

Dit plekje is ver weg van alle drukte van de grote toeristenplaatsen. Rust en vooral ruimte zoeken aan het strand is dan ook helemaal geen probleem.

Ongewoon in het dorp is wel de opvallende aanwezigheid van heel wat lesbo’s: Skala Eressos blijkt een ware ‘lesbische’ toeristische trekpleister.

Skala Eressos, het ‘Mekka’ voor lesbiennes wereldwijd Skala Eressos was eigenlijk oorspronkelijk de haven van het 4 kilometer verder in het binnenland gelegen dorp Eressos. Dat plaatsje kreeg dezelfde naam als het dorp, met skala, Grieks voor haven, ervoor.

Wel, dat heeft zo zijn redenen.

Zes eeuwen voor Christus was Eressos namelijk het geboortedorp van de legendarische Griekse dichteres Sappho, die als een der eersten gedichten schreef over de vrouwenliefde. Het badplaatsje Skala Eressos groeide in de loop der jaren dan ook uit tot een soort ‘lesbisch bedevaartsoord’. In het dorp wonen trouwens ook veel lesbo’s - Griekse én buitenlandse - die er een horecazaak of een winkeltje hebben.

Het badplaatsje ligt in een oogverblindend mooie baai, en

Dat valt ook op in het straatbeeld: Sappho Garden of the arts, café The Tenth

Skala Eressos en het begin van het 4 km lange zandstrand

zandstrand - in de verte h

Muse (Plato gaf Sappho die erenaam), hotel-restaurant Sappho en hotel Antiope (Antiope was een mythische Amazonekoningin).

In Skala Eressos werd in 2000, ter gelegenheid van het nieuwe millennium, een vrouwenfestival georganiseerd tijdens de maand september. Dat had toen zó veel succes dat het een jaarlijks terugkerend evenement werd: het ‘International Womensfestival’. Dat festival duurt twee weken: telkens de tweede en derde week van september.

Buiten die festivalperiode zijn de lesbiennes al erg talrijk aanwezig in het dorp, maar tijdens het festival wordt het kleine plaatsje letterlijk overspoeld door vele honderden liefhebsters van de damesliefde.

Het festival staat dan ook synoniem voor feest onder de zon én onder de nachtelijke sterrenhemel, met uiteenlopende evenementen, diverse workshops en talrijke optredens en party’s, tot diep in de nachtelijke uurtjes.

Tussen alle cultuur en feestjes door is er overdag dan ook nog het strand en de zee, voor een verkoelende zwempartij en eventueel tijd voor een dutje. Want de nachten zijn immers vaak veel te kort op Lesbos!

het naakstrand

het naaktstrand

‘Wow-ervaring’ voor vele lesbiennes!

De Magneet vroeg aan Jacky, Greet, Martine, Wies en Anne, echte Lesbosfans, naar hun indrukken van Skala Eressos. Met dank aan Wies voor de vele mooie foto’s.

Jacky: “In 2001 was het plan om ‘island hopping’ te gaan doen rond de zuidelijke eilanden. Ons vliegtuig had echter vertraging en toen hebben we op de pure gok de ferry naar Lesbos genomen. We hadden totaal geen idee dat er een festival bezig was.

Toen we met de bus na een paar uur rijden in Skala Eressos aankwamen, keken we onze ogen uit. Niets anders dan lesbische vrouwen, het was een gigantische meevaller. Wij zijn daar toen een drietal dagen gebleven, want het was de bedoeling dat we ook nog een reeks andere eilanden gingen bekijken. In 2008 en 2009 zijn we met een groep terug naar daar gegaan met oog op het festival. We hebben dan een appartement gehuurd in het dorpscentrum. Twee straatjes lopen en je zit zó op het strand.”

Martine: “Het festival in 2008 was ongelooflijk! . . een piepklein dorpje met 99% vrouwen en . . heel soms een man te bespeuren. Twee weken in een wereld waar hetero’s ditmaal in de minderheid waren. Het was geweldig tof. Het gaf zo een ‘energieboost’ . . amai . . zeg! Het festival zat goed in mekaar, met voor

elk wat wils. Nederlandse en Britse groepen . . Greymatter was grandioos!”

Greymatter is een all (lesbian)-women Britse folk-rockband.

Jacky: “Het fijne van het dorp is dat, ook al is het niet zo groot, 99.5% van de vrouwen die je ziet, gaan voor vrouwen. Er heerst een rustig maar ook spannend sfeertje in het dorp. Als je een vrouw ziet, is het geen kwestie meer van je af te vragen of ze nu ‘he’ of ‘ho’ is, dat is gewoon zo. Is dus eindelijk een ‘normale’ situatie, zoals die elke dag gewoon is voor hetero’s. Voor mij wil dit nu niet zeggen dat de ‘jacht’ geopend is! Het geeft alleen heel veel rust. Het is heel fijn om te leven in een wereldje waar je op dezelfde golflengte zit. Ik moet nu ook wel zeggen dat het heel erg egostrelend is, dat er ook wel heel spontane reacties zijn van vrouwen die jóu wel zien zitten! ...

Soit! Zon, strand, je vriendinnen, een 300-tal lesbische vrouwen van allerlei slag, soort en nationaliteit, optredens, lekker eten en er niet mee inzitten als mensen naar je staren . . want dat is nu niet omdat je er lesbisch uitziet maar . . omdat ze je leuk vinden. . Geweldig!”

Anne: “Wij waren er buiten de festivalperiode en ook dan zijn de lesbiennes ver in de meerderheid. Het naaktstrand noemt men trouwens niet voor niets ‘het vrouwenstrand’. Je komt er ook lesbo’s van alle nationaliteiten tegen, en je maakt héél gemakkelijk contact. Wij hebben er zelfs Tsjechische

de kristalheldere zee

de magneet - 9

lesbo’s ontmoet.”

verslavend.”

Greet: “Het is een gevoel van thuiskomen, maar dan op vakantie. . .

We hebben al met een aantal vrouwen afgesproken om in september tijdens het festival terug te gaan.”

Jacky: “Ook fijn is dat je heel gemakkelijk contacten legt. Wij hebben in 2008 iemand uit Londen ontmoet, en we hebben nog altijd contact met haar en haar vrienden. Zij zijn al in België langsgekomen en misschien gaan we binnenkort wel eens naar Londen. Heel tof!”

Martine:” In 2009 was het oké, maar minder vrouwen en optredens . . tja, de crisis volgens de organisatie! Enfin dit jaar ga ik zeker terug, met een paar vrouwen maar niet meer met zo’n grote groep.”

Wies: “Je moet er feitelijk zelf eens naartoe om het echte ‘Scala gevoel’ te ervaren, maar het werkt wel

Anne:” Veel vrouwen komen in groep, of met enkele vriendinnen. Wij gaan liever met ons tweeën, maar pikken wel iets mee van het ’Skala-gevoel’, want dat is wel eens leuk! Maar zon, zee, strand én elkaar, dat primeert wel terwijl we ’s avonds toch ook wel graag langs de vele ‘lesbische’ cafeetjes slenteren. Wij deden ook uitstapjes, met de motor. Er zijn ook wat bezienswaardigheden in de omgeving, zoals het klooster van Hypsylou,

de Britse (lesbo-)band GREYMATTER : interview in cafe in Skala Eressos

10 - de magneet

de Britse (lesbo-)band GREYMATTER : affiche

het Versteende Woud en het leuke kustdorpje Sigri.”

Nu ook een lente-festival Sappho Travel, organisator van het festival, viert in 2010 haar tienjarig jubileum. Naast het septemberfestival (in 2010 van 3 t/m 17 september) komt er dit jaar in mei voor het eerst ook een lente-festival (van 13 t/m 28 mei 2010).

Meer informatie over beide festivals is te vinden op: www.sappho-festival. com, www.womensfestival.eu en www.travelwomen.nl .

Heb je nog geen vakantieplannen?

Misschien een ideetje!

Gerd Raeymaekers

workshop Griekse dansen

de Britse (lesbo-)band GREYMATTER : optreden festival

Sappho: de dichteres Sappho (ca. 615-570 v.Ch) wordt beschouwd als de grootste dichteres uit de klassieke oudheid.

Zij was een kind uit een adellijke familie, en werd geboren in Eressos op Lesbos (in de oudheid ook Mytilini genaamd), waar zij ook het grootste deel van haar leven doorbracht. De Griekse Aeolische cultuur, waartoe Lesbos in die tijd behoorde, was zeer vrouwvriendelijk.

Mannen én vrouwen konden studeren en kunsten beoefenen.

Sappho werd beroemd voor haar lyrische gedichten. Dat zijn verzen waarin men vooral over zichzelf schrijft en dus niet over helden, halfgoden of goden. De gedichten worden ook ‘liederen’ genoemd, omdat ze werden gezongen onder begeleiding van instrumenten uit die tijd, vooral de lier.

Sappho schreef over liefde, afscheid nemen, verdriet en wraak, over goede en minder goede ervaringen in een mensenleven en over de schoonheid van mens en natuur. Haar poëzie is de uitdrukking van de intiemste gevoelens van een hoogstaande vrouw, gezegend met een wonderbaarlijke dichterlijke begaafdheid. En zij bezong werkelijk álle emoties die de liefde kan meebrengen:

party bar

. .. daar siddert weer in mij de Liefde die het lichaam sloopt, dat bitterzoet en onweerstaanbaar sluipdier . . .

Veel van Sappho’s gedichten getuigen van haar bijzondere gevoelens voor vrouwen en daarom stond zij bekend om haar voorkeur naar de vrouwenliefde, hoewel zij volgens meerdere bronnen ook was gehuwd.

Homoseksualiteit of biseksualiteit was nu eenmaal niets bijzonders in die tijd.

Het verhaal gaat dat Sappho een internaat voor adellijke meisjes had, waar ze hen onderwees in muziek, dans, poëzie en hen voorbereidde op het huwelijk. Aannemelijker is echter dat zij een schare vrouwelijke leerlingen om zich heen had verzameld, die dichtten en muziek maakten. Sappho was in haar tijd immers een beroemde kunstenares en dan had men altijd leerlingen of volgelingen die direct van de meester specifieke kennis hoopten te verwerven. Sappho’s gedichten waren tijdens en na haar leven befaamd in het hele Middellandse-Zeegebied en werden nadien in vele talen vertaald of herschreven. Van haar hele oeuvre is evenwel slechts één gedicht volledig bewaard: ‘Ode aan Aphrodite’. Daarnaast zijn er tientallen gedichten met een herkenbaar thema en een paar honderd brokstukken van gedichten, vaak slechts enkele versregels op een verweerd

papyrusblad.

Veel citaten of vertalingen van Sappho’s verzen zijn ook teruggevonden bij latere schrijvers: Plato (300 jaar later) noemde haar bewonderend “de tiende muze” (de 9 Muzen zijn Griekse mythische godinnen van kunsten en wetenschap); Ovidius (500 jaar later) herschreef haar verzen in het Latijn; Catullus (600 jaar later), de grote Romeinse lyricus, herschreef veel van haar verzen en de Romeinse schrijver Lucianus van Samosata roemde haar als de “honingzoete glorie van Lesbos”.

Hoewel Sappho’s verzen aan het einde van de Oudheid door de kerk werden verboden, inspireerde zij ook talrijke Europese dichters die nog veel later kwamen.

Het aantal schrijvers dat door de eeuwen heen blijft inspireren én fascineren is maar heel klein, maar Sappho is er onbetwistbaar één van!

de magneet - 11

Sappho en Atthis Alle bekende bronnen vertellen dat Sappho zelfmoord pleegde, door van de rotsen te springen. Over het ‘waarom’ doen echter meerdere versies de ronde.

De bekendste mythe vertelt dat de oud geworden Sappho, die een leven lang vrouwen had bemind, ten slotte verliefd werd op een knappe jonge man, Phaon. Die wees haar echter af en zij was dermate gekwetst dat zij van de rotsen van Leucas sprong. Die versie blijkt echter een bedenksel van de komedieschrijver Menander (4de eeuw v.Chr), voor een komisch toneelstuk. In dat stuk zet de oude veerman Phaon, de godin Aphrodite over de rivier, en uit dankbaarheid verandert zij hem in een knappe jongeling. Phaon was dan zó mooi, dat zelfs Sappho, de stokoude aanhangster van de vrouwenliefde, hem niet kon weerstaan!

Lesbo’s in het straatbeeld!

12 - de magneet

Een andere mythe zegt dat Sappho koos voor zelfmoord omdat ze de herhaalde ontrouw van haar geliefde leerlinge, Atthis, niet meer kon verdragen. Meerdere van Sappho’s verzen verhalen over haar immense liefde voor Atthis, en ook over de wanhoop bij de gedachte haar te kunnen verliezen.

Liefde bitterzoet onbedwingbaar ik beef over al mijn leden Maar jij Atthis haat zelfs de gedachte aan mij en laat mij in de steek voor Andromeda

de magneet - 13

“Meewerken aan een beter leefklimaat in onze hoofdstad voelt goed” Een groene Vlaming in Brussel

Wat je in ons vorig nummer kon lezen (“Ministers te pakken krijgen is zelfs voor De Magneet geen makkie”), is deze keer echt niet van toepassing. Het onderhoud met Brussels minister Bruno De Lille was in geen tijd beklonken. De Groen! staatsecretaris van acht Brusselse en Vlaamse bevoegdheden blijkt alleen al door zijn agendabeheer een actieve, dynamische en sympathieke jonge bewindsman. Meer dan in de vlucht neemt hij het ook op voor de roze zaak. En voor andere doelgroepen. Een bevlogen bewindsman schetst ons zijn prioriteiten.

Hij ontvangt me op het afgesproken tijdstip met appelsap en water in een sober kabinet in de Brusselse Noordwijk. Koffie had ook gekund. Goeie timing, want wegens een zere enkel (een jonge minister loopt letterlijk nogal wat rond) moest er even een kinesist tussen geschoven worden.

De Lille kunnen uitvinden. Niks fatalisme, niks vroeger beter, alleen maar vooruit. Niets in de stijl van beschermen wat we hebben, wel verbeteren wat in onze mogelijkheden ligt.

Moeilijke start In 2000 startte Groen! (toen nog Agalev) politiek in Brussel, na een deur-tot-deurcampagne. Sommige politieke tegenstanders lieten er zich smalend over uit. Maar met een partnerschap met het Franstalige Ecolo kwamen ze toch in het bestuur. Zélfs met campagnebeelden van Bruno in een innige omhelzing met een man, kwestie van er geen doekjes om te winden. In de Brusselse gemeenteraad kon De Lille nog net homo zijn, maar moet je het dan ook met zoveel woorden zeggen? Een houding die wel geleidelijk veranderde.

“Als je dingen verborgen houdt, kan je niet aan politiek doen”, meent hij.

Politiek wil de staatssecretaris bedrijven voor álle Brusselaars, Nederlandstalig of Franstalig.

Maar wel met een extra streepje aandacht voor de eigen achterban, met name holebi’s, maar ook drie andere maatschappelijke groepen: de ‘klassieke’ man-vrouw emancipatie, mensen met een handicap en etnisch-culturele minderheden.

Het heeft niks te maken met favoritisme of geschenkjes geven. “Iedereen in de politiek heeft bepaalde groepen achter zich staan en die verwachten dat je extra aandacht voor hen hebt. Het gaat helemáál niet om individuele belangen, zelfs niet om het voortrekken van groepen. Integendeel, het is meestal een achterstand inhalen en een echt doelgroepenbeleid voeren binnen de bevoegdheden die je hebt.”

Heerlijke kleinzoon Over zijn vriend en hun zoontje blijft de Bruno De Lille: “Brussel is een ongelooflijk boeiende stad om aan politiek te doen”. Foto BDL staatssecretaris terecht discreet. Zijn politieke vak is zijn eigen keuze, zijn familie is een andere dimensie in het dagelijkse leven. Hun zoontje kwam Zijn openingszin is kenmerkend: “Wat kunnen we er van drieënhalf jaar oud vanuit Kinsjasa en is intussen een echte maken? Brussel is een ongelooflijk boeiende stad om aan schat in het gezin en een heerlijke (klein)zoon voor de ouders politiek te doen.” Liesbeth List zong dat Brussel toen een en grootouders. bruisende stad was, maar volgens De Lille is de hoofdstad dit nog altijd. Sinds de tijd dat hij in Brussel kwam studeren Met zijn uitkomst als homo net voor z’n 20 (dat was voor vindt Bruno het duidelijk een aangenamer stad geworden. hem een doelstelling) heeft Bruno stap voor stap zijn leven Een markante tegenstelling met de recente tijdgeest dat uitgebouwd als een maatschappelijk geëngageerde jongeman, Brussel een plek is om te allen prijze te vermijden wegens met een inspirerend duwtje in de rug door zijn verblijf in exploderende criminaliteit. een aantal steden zoals Gent en Antwerpen. Zijn opleiding in de artistieke wereld hielp hem wel in zijn zelfaanvaarding Bruno noemt zich geen eco-ideoloog en zal ons niet onder maar droeg er niet echt toe bij: je moet in zo’n vorming jezelf dikke ecologisch getinte boeken bedelven. Hij hanteert een permanent bewijzen en daar betekenen vraagtekens rond je heel simpel credo: “Hoe kan ecologie er voor zorgen dat eigen identiteit eigenlijk een bijkomende uitdaging.

Brussel een aangenamere stad wordt dan ze vandaag is?”

Als het woord “positivo” niet bestond hadden we het voor

14 - de magneet

Belgische complexiteit Met acht bevoegdheden op Brussels en Vlaams vlak is De Lille uiteraard behoorlijk uithuizig. Van Mieke Vogels leerde hij te aanvaarden dat het “volgende week niet kalmer zal worden”. Zijn kabinetsleden, vrienden en familie steunen hem niet alleen in de professionele opgaven, maar ook in de organisatie van zijn gezin. Zijn partner aanvaardt dat politiek zijn ding is, en niet zomaar politiek: het gaat Bruno om het bijdragen tot een maatschappelijk relevante verbetering en er samen iets van maken. Ondanks de talrijke bevoegdheidsniveaus in Brussel.

Samenwerken is dus het devies. Eerst doelen stellen. Wat is er goed voor deze stad en hoe stroken die doelen met mijn overtuiging als groene maar pragmatische politicus? Een kerntakendebat voeren over welke problemen het beste op welk niveau kunnen aangepakt worden. Ook op holebi-vlak.

Holebi’s behoren tot de doelgroepen van De Lille’s beleid (gelijke kansen, weet je wel). Maar toen de vraag kwam naar steun voor een Regenbooghuis in de hoofdstad was zijn benadering rechtlijnig: “Graag, en zeker met steun van de overheid, maar we gaan steun geven aan een Huis waar de beide taalgroepen zich goed in vinden”. En dan heb je misschien wat extra vergaderingen nodig om tot beslissingen te komen maar het resultaat is wel dat je beslissingen veel breder gedragen worden. Je vermijdt dat ieder in zijn eigen hoekje ‘zijn ding’ zit te doen.

Extra ondersteunen Dat is zo’n beetje de rode draad in De Lille’s politieke beleid: “Als overheid kan je wel een aantal zaken sturen, maar veel moet gebeuren door de basis, de verenigingen, de mensen zelf. Wij helpen graag mee, denken graag mee en financieren mee, maar centraal de dingen proberen te veranderen werkt niet. De mensen moeten de ideeën mee dragen. Het is wel logisch dat wij vanuit de overheid mee enkele accenten leggen indien we de projecten financieel en mediatiek ondersteunen.”

Een overheid die alles naar zich toe trekt, da’s iets waarin Bruno niet gelooft. Hij refereert opnieuw naar het Regenbooghuis in Brussel, waar zo’n dertig Vlaamse en Franstalige verenigingen elkaar vinden. Het traject om zover te komen was verre van eenvoudig. Maar uiteindelijk is het geslaagd om het door een besliste politieke aanpak samen te doen lukken.

Kunst, radio en politiek gecombineerd Geboren in 1973 in het West-Vlaamse Wevelgem leert Bruno al snel Brussel kennen door de studies Dramatische Kunsten die hij in Antwerpen met een Master afrondt om vervolgens naar Radio 2 West-Vlaanderen over te stappen.

Na regionale radioactiviteiten wordt hij later nationaal producer-presentator. Bij de Groenen wordt hij in 1998 lid. Na de verkiezingen van 2000 valt hem de Brusselse schepenstoel voor Vlaamse Aangelegenheden, Gelijke Kansen en Internationale solidariteit te beurt. Hij was daarvoor al actief in holebiverenigingen, speelde cabaret en stelde zich behoorlijk maatschappelijk geëngageerd op. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 wordt hij gemeenteraadslid voor Groen, die sinds dan niet meer in het schepencollege zetelen. Hij wordt dan ook weer producer bij de VRT. Sinds 2009 (parlementsverkiezingen) bekleedt hij in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de functie van Staatssecretaris van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, belast met Mobiliteit, Openbaar Ambt, Gelijke Kansen en Administratieve Vereenvoudiging en is hij tevens Collegelid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie die de Vlaamse maatschappelijke en politieke belangen behartigt in het overwegend Franstalige Brussel.

Contact: E-mail: info@delille.irisnet.be Website: www.brunodelille.be

Zo’n aanpak leidt bijvoorbeeld ook tot een “Veertiendaagse van Gelijke Kansen” in het Brusselse Gewest, van 10 tot 25 november 2010. Alweer een moment waarin verenigingen die werkzaam zijn op het vlak van gelijke kansen in een kruisbestuiving elkaar sterker kunnen maken. Een project waarin De Lille een toegevoegde waarde ziet voor de mensen die ervoor kiezen in Brussel te wonen. En meer dan dat: zelfs in een vrij steriele bevoegdheid als ‘openbaar ambt’ wil Bruno zijn klemtonen leggen, bijvoorbeeld voor holebi’s, die zich ook daar perfect op hun plek moeten kunnen voelen.

Dirk Clotman

de magneet - 15

In de leer bij een fetisjliefhebber “Je bent jong en je wilt wat” is een clichézinnetje. Maar wat als je wat meer wilt? Jeroen VL (28) ontdekte dat hij graag wat verder gaat. Hij ontdekte zijn fetisjen en ervoer het als een tweede coming out.

De Magneet: Hoe ontdek je dat je een of meerdere fetisjen hebt?

Jeroen: “In het begin merkte ik dat ik extra aandacht gaf aan mannen met bepaalde outfits. Dat prikkelde. Ik ging dan op zoek naar die interesses op het internet… leve Google. De volgende stap is dan via datingsites op zoek gaan naar mensen die je fetisj delen. Daarna ga je eens uit in fetisjclubs en ga je de dingen kopen die je wel leuk vindt.”

DM: Zijn die fetisjspullen niet wat duur als je nog jong bent?

J: “De grondstoffen voor de meeste seksartikelen zijn uiteraard niet zo duur: rubber en kunststof vallen goed mee.

Maar omdat het exclusiever is en een seksueel karakter heeft, rekenen de producenten goed door. In het begin was het dus sparen om iets te kunnen kopen.”

DM: Fetisjen en kinky seks lijkt me eerder iets voor gevorderden.

J: “Op enkele uitzonderingen na, zijn de meesten een stuk in de 20 of ouder. Het is niet onlogisch. Je begint eerst met vanilla en pas daarna evolueer je. Eerst het zachte ontdekken, daarna experimenteren.”

DM: Het klinkt als een tweede coming-out J: “Dat is het ook wel een beetje. Ten eerste voor jezelf: je leert omgaan met je fetisj. Net als bij de ‘gewone’ comingout is er een periode waarin je je onderdompelt in je fetisj en waarbij je alleen maar daar aandacht voor hebt. En nadien is er de coming-out ten opzichte van je omgeving.”

DM: Wat zijn de verschillen tussen de ‘gewone’ gay scene en de fetish scene?

J: “Ik vind de fetisjclubs eerlijker. Wie er naartoe gaat, weet dat er gecruisd wordt. Niet dat je per se moet meedoen.

Heb je er geen zin in, zeg je vriendelijk nee. Niemand is er opdringerig. Je hebt er een meer familiaal gevoel. Je wordt er ook niet gemakkelijk buitengekeken.”

DM: Kinky bars worden wel geassocieerd met seks…

J: “Daar zijn aparte ruimtes voor. Aan de bar blijft het heus wel wat braver. Iedereen is welkom, zolang je je toch wat houdt aan de dresscode.”

DM: Wat zijn jouw fetisjen?

J: “Ik hou van zwarte en blinkende spullen.”

DM: Is een fetisj voor jou dwingend?

J: “Nee hoor. Het gebeurt vaak ook dat ik niets met mijn fetisj doe. Je kunt het best vergelijken met een goede warme choco: dat is lekker, maar het is nog lekkerder met slagroom erbij. En meestal neem ik slagroom op mijn warme choco.”

Timothy Junes

16 - de magneet

Jeroen

Wil je je verdiepen in seksuele diversiteit? De Amsterdamse universitair docent Gert Hekma schreef een woordenboek van perversies. Het woord perversies schept misschien verkeerde verwachtingen. Gert Hekma schreef geen wetenschappelijke porno. Neen, zijn lexicon is anekdotisch, soms historisch en niet verlegen om wat ironie. Zo is zijn beschrijving van zoöfilie eerder academisch, maar de voorkeur voor bijen laat hij over aan ervaren imkers. Wat hebben bijen met perversie te maken? Sommige mannen laten hun penis steken door een bij om hun lid geruime tijd gezwollen te houden. Zijn boek is vooral gericht op homomannen.

Het ABC van perversies, Gert Hekma, Meulenhoff, Amsterdam, ISBN 978 90 290 84383, 303 blz.

Kinky Antwerpen Jeroen werkt al een tweetal jaar voor The Boots, maar is ook de man achter de LeatherPride. In januari was het een lang weekend feesten in de Petrol, Rubzz, The Boots en elders. “Met de LeatherPride tonen we dat we fier zijn op onze scene. We willen ook meer zichtbaar zijn in de holebigemeenschap en we promoten ook volop het veilig vrijen.”

De Pride was natuurlijk een promotiemoment.

Antwerpen staat hoog aangeschreven voor zijn diversiteit aan holebihoreca. “Berlijn heeft Amsterdam opgevolgd als dé plek voor de kinky gay feestjes. Maar Antwerpen heeft ook heel wat te bieden.” Het volgende grote evenement op de agenda is A Hard Night tijdens de Antwerp Pride in juni. www.leatherpride.be www.ahardnight.be www.antwerppride.be

de magneet - 17

“Antwerpen moet San Francisco van Europa worden” GBA helpt roze ondernemers te netwerken De holebi-ondernemers van de Metropool verenigen zich in ‘Gay Business Antwerp’ (GBA). Een initiatief dat de dynamiek van de Antwerpse roze ondernemers moet versterken. En dat de reputatie van Antwerpen als ‘Gay Capital’ extra glans kan bijzetten. Een gesprek met één van de drijvende krachten, Nico Volckeryck.

De Magneet: Nico, van wie ging het initiatief voor GBA uit?

Nico Volckeryck: “Ludo Smits, Johan Van Bosch, Ivo Nicolay en ikzelf staken de koppen bij elkaar. We wilden een initiatief nemen waardoor de holebi-ondernemers de krachten konden bundelen. Ludo is bekend als de zakenman achter de discotheek Red & Blue. Johan heeft een leidinggevende job. Ivo Nicolay en ikzelf zijn respectievelijk de voorzitter en ondervoorzitter van Unizo Antwerpen-stad.

Ik ben momenteel de voorzitter van Gay Business Antwerp.

Uit contacten met andere ondernemers was gebleken dat er veel interesse was voor een initiatief als GBA. Unizo Antwerpen-stad steunt ons van bij het begin. We kregen ook meteen de volledige steun van Unizo-topman Karel Van Eetvelt. Hij is GBA erg genegen.

GBA is overigens nog geen vzw. Dat punt is nog niet aan de orde. We zitten nog in de startfase.”

DM: Wat willen jullie realiseren?

NV: : “Homoseksuele ondernemers willen zich krachtiger opstellen en netwerken. Ze willen graag met elkaar praten en ervaringen uitwisselen. Er was ook nood aan een structuur die met één stem de belangen van deze groep ondernemers zou kunnen verdedigen. De leden hebben zeker niet de bedoeling om alleen met elkaar zaken te doen. Maar in het netwerk vinden ze wel heel wat gelijkgestemden.

GBA heeft ook emancipatorische ambities. We willen graag emanciperende evenementen en activiteiten aanmoedigen.

Activiteiten die Antwerpen nog méér doen bruisen. Zulke initiatieven zullen ook de jobs en de economie in de stad ten goede komen. Er is een positief klimaat voor holebi’s in Antwerpen. Dat klimaat willen we handhaven en versterken.

We willen ook de samenwerking onder holebi-bedrijven of – verenigingen vergroten en gezamenlijk de stad Antwerpen als Gay Capital promoten.”

DM: In Amsterdam heb je ook een ‘GBA’. Daar staat de A natuurlijk voor Amsterdam. Waren de Amsterdammers een bron van inspiratie?

NV: “In Antwerpen kwam GBA vooral tot stand omdat de ondernemers wilden netwerken. Uiteraard kunnen we ideeën opdoen bij gelijkaardige organisaties in binnen- en buitenland. Niet alleen in Amsterdam, maar ook in het Verenigd Koninkrijk en zelfs in Brussel zijn er organisaties voor en door roze ondernemers.”

De ploeg achter Gay Business Antwerp. Nico Volckeryck (tweede van rechts bovenaan): “Homoseksuele ondernemers willen zich krachtiger opstellen en netwerken. Ze willen graag met elkaar praten en ervaringen uitwisselen.” staand: Ivo Nicolay, Geert Van Praet, Nico Volckeryck, Johan Van Bosch / zittend: Ludo Smits, Serge Muyters, Johan Dexters.

18 - de magneet

DM: Hebben jullie ook interesse om ‘ideële doelstellingen’ na te streven? Of zijn holebi’s gewoon een ‘interessante commerciële doelgroep’, punt andere lijn?

NV: “We zijn zakenmensen, dus is het logisch dat we in eerste instantie nadenken over mogelijkheden om nog betere resultaten te halen. Als ondernemers zorgen we ook voor jobs.

Uiteraard zullen we ook nadenken over tewerkstellingskwesties en over de vraag hoe je moet omgaan met holebi’s en transgenders op de werkvloer.

Binnen Unizo heb je al Jobkanaal, een project dat banen zoekt voor mensen die op grond van hun uiterlijk of seksuele voorkeur moeilijker werk vinden. De federatie çavaria voerde al met de baas van Unizo een gesprek over de problemen van holebi’s in de werksfeer. Het homovriendelijke klimaat in Antwerpen wil GBA extra promoten. Een stad is wonen, werken en winkelen op een harmonieuze manier. Daar wordt iedereen beter van.”

DM: Wie zit nu al bij de GBA-club?

NV: “Bij de uitreiking van de Pink Brand-prijzen deden we onze eerste coming-out. Meteen merkten we interesse bij heel wat ondernemers. Voorlopig hebben we nog geen echt lidmaatschap. We willen eerst onze basis verbreden door ondernemers en leidinggevenden uit te nodigen die hun interesse al lieten blijken. Met GBA willen we ‘netwerkevenementen’ opzetten rond interessante ‘topics’.

Onder het motto: ons kent ons.”

Het Roze Huis DM: Hoe wil GBA zich verhouden tot het roze verenigingsleven en Het Roze Huis?

NV: “We werken graag samen met iedereen die een toegevoegde waarde kan betekenen in het kader van onze doelstellingen. In de allereerste plaats kijken we dan naar çavaria en Het Roze Huis. We zullen zeker de voorzitter van Het Roze Huis (Sven Pichal, n.v.d.r.) opzoeken om ons voor te stellen en te bekijken hoe we elkaar kunnen versterken.”

Eerste Pink Brand Award uitgereikt Op dinsdag 19 januari 2010 werd de eerste uitreiking van de Pink Brand of the Year Award georganiseerd: een samenwerking tussen ZiZo-magazine en het communicatiebureau Brandhome. Hiervoor was via een online enquête gepeild naar de producten die de voorkeur genoten van holebi’s.

De sfeervolle Red & Blue vormde het decor voor een stijlvolle ontvangst van de ruim 500 gasten; de prijsuitreiking

DM: De World Outgames vinden in 2013 in Antwerpen plaats. Roept dat bij de achterban van GBA grootse verwachtingen op?

NV: “Niet lang geleden lobbyde Unizo Antwerpen-stad actief om de World Outgames naar Antwerpen te krijgen.

Unizo-nationaal pleitte er bij de Vlaamse minister-president, Kris Peeters, voor om centen vrij te maken voor die spelen in Antwerpen. World Outgames hebben een groot commercieel potentieel voor Antwerpen als shoppingstad en voor de plaatselijke horeca. De spelen zullen een ‘boost’ geven aan de lokale economie. Ze zullen economisch redeneren en het imago van de stad als Gay Capital versterken. De ‘games’ zijn ook een investering in het gay toerisme.”

DM: Antwerpen ziet zichzelf graag als Gay Capital. In welke mate verdient de stad die status, vind je?

NV: “Het pleit alleszins voor onze stad dat Antwerpenaars doorgaans homovriendelijk zijn. In alle lagen van de bevolking worden holebi’s goed aanvaard.

We hebben hier ook alles dicht bij elkaar, ‘high fashion’straten naast ‘street fashion’-winkelstraten. Daarnaast heb je op loopafstand antiekzaken, designwinkels, luxewinkels en een uitgebreide horeca met lekkere restaurants, nightclubs en een ongekend aanbod aan cafés en bars. Allemaal troeven om het hier gays uit alle contreien naar hun zin te maken.”

“Ons zwakste punt is het gekibbel in de ‘gay scene’ zelf.

Met GBA willen wij daar verandering in brengen. Laten we allemaal eensgezind achter dezelfde vlag lopen. We moeten de lat hoger leggen. Antwerpen moet het San Francisco van Europa worden.”

Denis Bouwen Gay Business Antwerp (GBA) is zijn website nog aan het maken. Wie interesse heeft, kan e-mailen naar Johan Van Bosch via johan.vanbosch@telenet.be.

van de beste merken in ruim 12 categorieën miste, ondanks de verzorgde uitwerking, toch wat pit en viel te lang uit. (Een fotoreportage kan je bekijken op www.pinkbrandoftheyear.be/ceremony-page) Met een wat originelere benadering, het aantrekken van meer betrokkenen uit de doelgroep en het beperken van het aantal categorieën, wordt de tweede editie iets om alvast naar uit te kijken.

Thierry Stockmans

de magneet - 19

Mexicaanse legende strijkt neer in surrealistisch België Expo van Frida Kahlo in Bozar Nog tot 18 april kan je de schilderijen van Frida Kahlo, de wereldberoemde Mexicaanse kunstschilderes, gaan bekijken in Brussel. In het Paleis voor Schone Kunsten, Bozar, loopt de expositie Frida Kahlo y su mundo.

De grootste Kahlo privé-verzameling komt voor het eerst naar België: 19 schilderijen, een ets en 6 tekeningen worden tentoongesteld. Frida’s leven werd overschaduwd door bittere pijn: haar mythische bestaan maakte van de Mexicaanse een cultfiguur. Ze leidde een losbandig leven, was openlijk biseksueel en had een stormachtige relatie met Diego Rivera, een befaamd muurschilder en revolutionair. Haar schilderijen hebben een symbolisch en surrealistisch voorkomen. Ze verbeelden haar levenslust en haar strijd tegen de dood.

Frida werd geboren op 6 juli 1907 en bracht haar jeugd door in Coyoacán, een woonwijk in het zuiden van Mexico-stad. Ze was de dochter van Guillermo Kahlo, een Duitse emigrant wiens ouders Hongaarse joden waren.

Mathilde Calderón was haar moeder: ze was van Spaans-Indiaanse afkomst.

De Mexicaanse revolutie brak in 1910 uit, drie jaar na Frida’s geboorte. Er volgden jaren van burgeroorlog waarin de inkomsten van het gezin Kahlo terugvielen. Guillermo Kahlo, die fotograaf was, had toen moeite om aan opdrachten te komen. Frida had een hechte band met haar vader. Voor haar moeder koesterde ze zowel liefde als minachting.

Op zesjarige leeftijd werd Frida getroffen door kinderverlamming.

Daardoor moest ze maanden lang op

haar kamer blijven. Het jonge meisje was zowel door zichzelf gefascineerd als extravert. Uit fragmenten in haar dagboek blijkt dat Frida toen een denkbeeldige vriendin had. “Ik kan me haar beeld of kleur niet meer herinneren”, schreef ze, “Maar ik weet dat ze vrolijk was, ze lachte heel wat af.

Zonder geluid. Ze was snel en danste zo licht als een veertje. Ik volgde haar in al haar bewegingen en terwijl zij danste, vertelde ik haar mijn geheime problemen.”

Eerste liefde In 1922 ging Frida Kahlo naar de Nationale Middelbare School, een gerespecteerde school in de hoofdstad.

Veel studenten die hier afstudeerden zouden later uitgroeien tot invloedrijke personen in de Mexicaanse samenleving. Frida maakte op school deel uit van de cachuchas, een groep van zeven jongens en twee meisjes die op school beroemd waren vanwege hun intelligentie en kattenkwaad.

Op een dag stuurde de bende een hond door de gangen die ze hadden aangekleed met een weefsel van brandend vuurwerk.

Frida werd het vriendinnetje van Alejandro Gómez Arias, de scherpzinnige leider van de cachuchas.

Hij was aantrekkelijk: hij had een hoog voorhoofd, vriendelijke donkere ogen en bezat het nodige charisma. Later zou Alejandro een gerespecteerd intellectueel, advocaat en politiek journalist worden. Frida beminde in haar leven wel meer grote mannen.

Op de middelbare school zag Frida ook voor het eerst Diego Rivera, haar toekomstige man. Hij werkte er aan zijn muurschildering De Schepping terwijl Frida hem plaagde. Zij was een kind, hij was zesendertig jaar en al bekend in heel Mexico.

De Gebroken Zuil, 1944 20 - de magneet

Afschuwelijk ongeval Op 17 september 1925 was Frida met Alejandro op stap in Mexico-stad.

Ze zaten in een bus toen die werd aangereden door een tram. Alejandro hield alleen kneuzingen over aan het ongeval, Frida was zwaar gewond.

Haar ruggengraat was ter hoogte van de lendenen op meerdere plaatsen gebroken, haar sleutelbeen en haar derde en vierde rib waren gebroken, haar rechtervoet verbrijzeld. Een afgebroken leuning doorboorde haar lichaam; zij was er ter hoogte van de onderbuik ingegaan en kwam door haar vagina naar buiten. “Ik verloor mijn maagdelijkheid”, zei Frida daarover.

Dokters dachten eerst dat ze haar niet konden redden maar Frida overleefde het ongeval. Ze lag een maand in het ziekenhuis en moest daarna bijna een jaar revalideren. Aangemoedigd door haar vader begon ze te schilderen.

Frida zou haar hele leven pijn moeten doorstaan. Haar werk getuigde van die levenslustige strijd tegen de dood. De Gebroken Zuil, zowat haar bekendste schilderij, verbeeldt treffend haar psychische en lichamelijke pijn. Frida’s naakte lichaam is opengebroken en bevat een afbrokkelende Ionische zuil: een vervanging voor haar gebroken rug. Haar gezicht kijkt de toeschouwer emotieloos aan. Spijkers doordringen Frida’s lichaam en gezicht. De schilderes dwingt ons haar lijden onder ogen te zien.

Liefde en bedrog In 1928 kwam er einde aan Frida’s relatie met Alejandro. In datzelfde jaar werd ze lid van de Mexicaanse Communistische Partij. Ze was al een tijd terug goed ter been en begaf zich in een kring van kunstenaars en intellectuelen. Frida was een grote bewonderaar van Diego Rivera, Mexico’s meest beruchte kunstenaar.

Ze zocht hem zelf op om enkele van haar werken te tonen, het begin van een levenslange relatie. Diego was 21 jaar ouder en kon bezwaarlijk aantrekkelijk worden genoemd.

Hij was echter een sprankelende persoonlijkheid en oefende een grote aantrekkingskracht uit op mooie vrouwen. In augustus 1929 trad Frida met hem in het huwelijk. Frida was Diego’s derde vrouw.

Frida vergezelde haar man begin jaren 30 naar de Verenigde Staten,

Frida in haar tuin in Coyoacán, 1952

die er opdrachten kreeg van rijke mannen zoals Henry Ford en Nelson Rockefeller. Ze woonden achtereenvolgens in San Francisco, Detroit en New York. In het begin van hun huwelijk speelde Frida nog de rol van beminnende echtgenote. Diego hield veel van haar maar bedroog Frida regelmatig met modellen en filmsterren. In 1935 had hij zelfs een affaire met Frida’s jongere zuster Cristina. Frida ging een tijd op zichzelf wonen en trok naar New York.

In 1936 heeft Frida haar man vergeven en wonen ze terug samen. Ze gaat zelfstandiger leven. Het huis van Diego en Frida bestaat in werkelijkheid uit twee woningen die met een brug zijn verbonden. In 1937 hielp Diego de Russische politicus Leon Trotski asiel te verkrijgen in Mexico. Trotski en zijn vrouw krijgen onderdak in Frida’s ouderlijke huis in Coyoacán. Ze begint een kortstondige affaire met Trotski, het politieke idool van Diego.

Frida legt zich toe op haar kunst en begint meer te schilderen als in de jaren daarvoor. In 1938 vindt de debuuttentoonstelling van de kunstenares plaats in New York: ze laat Diego in Mexico alleen achter. De tentoonstelling werd gehouden in de galerij van Julien Levy.

Frida Kahlo was zelfverzekerd en overtuigde vrienden dat ze van Diego was gescheiden. Ze nam een zeer dubbelzinnige houding aan tegenover haar man. Haar debuut kon rekenen op grote interesse, de kunstenares trad uit Diego’s voetsporen. Ze begon openlijk te flirten met mannen. Een van haar minnaars was Levy. Hij herinnerde zich dat Frida “zeer achteloos met haar mannen omging.” Ze hield ervan om de een tegen de ander uit te spelen.

Tijdens haar verblijf in New York begon ze ook een passionele relatie met de Hongaarse fotograaf Nickolas Muray.

Openlijke seksualiteit Als meisje was Frida al erg bezig met haar identiteit. Ze verkleedde zich vaak en verscheen op sommige familiefoto’s in mannenkostuum.

In het laatste jaar op de Nationale Middelbare School maakte Frida voor het eerst kennis met homoseksualiteit.

Het veroorzaakte een trauma bij haar.

Toen ze later Diego leerde kennen en in het bohémienmilieu terechtkwam, schaamde ze zich niet meer voor haar biseksualiteit. In dat milieu werden relaties tussen vrouwen oogluikend toegelaten. Frida had veel vriendinnen, waaronder ook lesbiennes. Diego nam geen aanstoot aan Frida’s biseksualiteit.

Ooit verklaarde hij aan een vriendin in het bijzijn van zijn vrouw: “je weet dat Frida homoseksueel is, hé?” Diego duldde wel geen verhoudingen met andere mannen.

Frida was vaak zelf het onderwerp van haar kunst. Het merendeel van de ongeveer 200 schilderijen die ze schilderde, waren zelfportretten.

Typerend voor haar afbeelding waren haar doorlopende wenkbrauwen, de schaduw van een snor en de directheid in haar donkere ogen. Toch was ze geen mannelijk type. Op haar schilderij Twee naakten in een woud zien we twee vrouwen samen: een licht- en een donkergetinte vrouw, de één ligt met haar hoofd in de schoot van de ander. De stillevens die de kunstenares schilderde, bevatte eveneens seksuele verwijzingen zoals Bloem des levens.

Dat werk uit 1944 toont een bloem in de vorm van een baarmoeder waaruit

een fallusvorm opstijgt. Een toespeling op haar biseksualiteit? Het kan niet met zekerheid worden gezegd.

Tijdens haar korte leven had Frida veel vrouwelijke en mannelijke minnaars.

Tina Modotti, een beroemde ItaliaansMexicaans actrice en Josephine Baker waren slechts enkelen van Frida’s veroveringen. Toch verkoos Frida mannen boven vrouwen.

Na haar belevenissen in New York (1938) en Parijs (1939) kwam het tot een breuk met Diego. In december 1940 hertrouwde Frida met hem. Ze wou echter niet langer afhankelijk van hem zijn. Volgens Rivera stelde Frida haar voorwaarden om te hertrouwen, namelijk “dat ze financieel voor zichzelf zou zorgen op basis van de inkomsten uit haar eigen werk; dat ik de helft – en niet meer – van onze huishoudelijke uitgaven zou betalen en dat we geen seksuele gemeenschap zouden hebben.”

Haar eigen legende In 1950 brokkelt Frida’s gezondheid verder af. Ze wordt wel zeven keer aan haar wervelkolom geopereerd. Een jaar voor haar overlijden besteedde de Galeria Arte Contemporáneo in Mexicostad een grote solotentoonstelling aan haar werk, de eerste in Mexico. Ze werd op een brancard de kunstgalerij binnengereden waar een hemelbed voor haar klaar stond. Frida begroette al haar vrienden en bewonderaars vanuit het bed, er werd gezongen. In 1954 stierf de kunstenares aan een longontsteking: de strijd was gestreden,

de legende stond op. Na haar dood nam Frida’s bekendheid verder toe.

Tijdens haar leven schreef Frida al haar eigen legende door haar gekleurde verhalen, nu is ze uitgegroeid tot een cultfiguur. De Amerikaanse regisseuse Julie Taymor verfilmde haar leven in Frida (2002), vele biografische werken over Frida verschenen, … ze is tot Mexicaanse legende verworden!

De werken die in Bozar worden getoond zijn eigendom van het Museo Dolores Olmedo. Het is de grootste privécollectie van Kahlo’s werken. De stichteres van de collectie, Dolores Olmedo, was geen bewonderaar van Frida maar wel van Diego. Ze heeft beiden persoonlijk gekend en kocht het werk op aanraden van Diego. De expositie Frida Kahlo y su mundo in Bozar maakt deel uit van het México festival: Mexico is in 2010 immers 200 jaar onafhankelijk en viert ook een eeuw revolutie. Voldoende redenen dus om de rijke Mexicaanse cultuur op verschillende manieren te belichten.

Meesterwerken zoals Mijn min en ik en Enkele kleine prikjes kan je nog tot 18 april gaan bewonderen tegen een zeer schappelijke prijs.

Meer info op: www.bozar.be Dennis De Roover Foto’s © Collection Museo Dolores Olmedo, Xochimilco, México / Archivo del Museo Frida Kahlo. Banco de México Fideicomiso Museos Diego RiveraAnahuacalli y Frida Kahlo

Bozar

22 - de magneet

Het derde deel van de trilogie van Floortje Zwigtman

SPIEGELJONGEN is eindelijk verschenen.

Londen, mei 1895. Na een romance die te mooi bleek om waar te zijn, is Adrian terug waar hij ooit begon: in de goot. Hij zwer over straat, met maar één gedachte in zijn hoofd: wraak op de man die ooit van hem hield.

Hierbij krijgt hij hulp van de sinistere lady Kinderly en Paul McBride, een Amerikaanse journalist met een voorkeur voor ‘bittere eindes’. Maar McBride en lady Kinderly blijken hun eigen plannen te hebben. Plannen die niet alleen Vincents reputatie in gevaar brengen, maar ook Adrians leven…

Spiegeljongen is het aangrijpende laatste deel van de groene bloem-trilogie, een kleurrijke reis die Adrian en Vincent naar Parijs voert en hen uiteindelijk confronteert met datgene waar ze altijd voor gevlucht zijn: zichzelf.

Floortje Zwigtman sluit haar trilogie op magistrale wijze af met een verhaal dat de lezer lang zal bijblijven.

Floortje Zwigtman (1974) woont in Middelburg. Haar hobby’s zijn schrijven, koken, in de natuur zijn, lezen, tekenen en schilderen. Sinds haar jeugd hee zij een passie voor het 19e eeuwse Londen. Voor haar trilogie Een groene bloem deed zij drie jaar onderzoek in Londen en Parijs.

Op 4 maart om 20u komt Floortje Zwigtman spreken en signeren in de kelder van De Groene Waterman Wolstraat 7, 2000 Antwerpen Het vervolg op CADANS van Micha Meinderts

DUBBEL LEVEN

September 1982 Ik leef nog steeds, maar daar is alles wel mee gezegd. Elke keer als ik denk dat het wel meevalt, gebeurt er wel weer iets.

Met de gebeurtenissen uit het verleden nog vers in zijn geheugen probeert Arthur een voorzichtige balans te vinden tussen zijn levens als politieagent en homo. Zijn ambitie maakt hem voorzichtig op het bureau: eerst promotie, dan uit de kast. Dat is het plan tenminste. Maar zoals hij op zijn veertiende verjaardag al merkte, niet alles gaat volgens plan. Tegen een achtergrond van crisis, kernwapens en aids lee en leert Arthur. Mensen dichtbij laten dur hij niet meer, bang voor de pijn die dat veroorzaakt, maar hoe lang kan hij volhouden dat dit het leven is dat hij wil leiden?

Een verhaal over toenadering en afstand, over vriendschap en vijanden. Iedereen hee liefde nodig, maar welke manier past het best bij Arthur Hartman?

verschijnt op 21 maart 2010

Soms gaan bomen staande dood Johanna Pas

De gedichten in deze bundel zijn los of als een verhaal te lezen. In korte uitgepuurde fragmenten wordt een opbloeiende liefde tussen twee vrouwen beschreven, en vervolgens het langzame uiteenvallen van de relatie. De melancholie is in deze teksten nooit veraf, maar ook de kracht van het alleen-zijn schemert er als een rode draad doorheen.

Met prachtige tekeningen van André Sollie.

’t Verschil

GAY & LESBIAN BOOKSHOP Minderbroedersrui 33 • 2000 Antwerpen T/F 0032 - (0)3 226 08 04 Open van 11u tot 18u. Zon- en feestdagen van 13u tot 18u. www.verschil.be

Roze Persagentschap Mr. Leather Luc Cuypers (45) uit Olen is in januari verkozen tot Mr. Leather Belgium 2010. In 1993 was hij al Mister Boots (van The Boots). Zijn toespraak en act rond veilig vrijen pakten de jury helemaal in. Luc zal België vertegenwoordigen in mei in Chicago en in oktober in Amsterdam voor de internationale en Europese Mister Leather-verkiezingen. (TJ) Mr. World Tijdens het valentijnsweekend werd de 28-jarige ZuidAfrikaan Charl Van Den Berg verkozen tot Worldwide Mr. Gay 2010 in de Noorse hoofdstad Oslo. Brusselaar Cédric Fievet viel voor België vrij vroeg uit de wedstrijd. (TJ) Mrs. Chef Ingrid Neven is Lady Chef of the Year 2010. Neven kookt voor het Antwerpse restaurant Pazzo en deed haar comingout in Gazet van Antwerpen. Haar vriendin Inge Laurijssen is er eindredactrice. (TJ) Alexander McQueen stapt uit het leven De Britse modeontwerper Alexander McQueen heeft op 40-jarige leeftijd het leven de rug toegekeerd. Hij werd op 11 februari dood aangetroffen in zijn huis in Londen.

Het blijft gissen naar de redenen van zijn daad. McQueen stak zijn homoseksualiteit niet onder stoelen of banken en noemde zichzelf ooit “het roze schaap van de familie”. Hij werkte ondermeer voor Givenchy en de Gucci Group. In de modewereld wordt hij als een invloedrijke ontwerper beschouwd. (DDR) Weg met Don’t Ask, Don’t Tell?

Tijdens zijn eerste State of the Union kondigde president Barack Obama de afschaffing van Don’t Ask, Don’t Tell aan.

Deze regeling houdt Amerikaanse militairen in de kast, op straf van ontslag. Ook de stafchef wil de huidige regels versoepelen. (TJ) Chiro hekelt houding van paus De jeugdvereniging Chirojeugd Vlaanderen heeft een brief aan de paus geschreven waarin ze zijn afwijzing van de Britse gelijkheidswetten aanklagen. De nationale voorzitters Dimitri Vandenbroucke en Maaike Van Miert verwijzen daarvoor naar een uitspraak van Christus: “Heb elkander lief. Na Jezus namen velen dit credo over, ze putten er motivatie uit om te strijden tegen onrecht en uitsluiting, om welke reden dan ook. Hoe kan u in de lijn van Zijn boodschap dan een onderscheid maken in de waardigheid van mannen en vrouwen, van hetero’s en holebi’s?” De Vlaamse Chiro was oorspronkelijk een christelijke vereniging. (DDR)

24 - de magneet

Transseksuelen krijgen eigen gevangenis in Italië Italië opent een gevangenis waarin enkel transseksuelen worden geplaatst. De gevangenis komt in de stad Empoli in Toscane en heeft plaats voor ongeveer 30 gedetineerden.

Cipiers krijgen een speciale training waarin hen wordt aangeleerd hoe ze transseksuelen best behandelen. De meeste gevangenen die er komen, zijn veroordeeld voor prostitutie en drugsgerelateerde feiten. Het initiatief wordt toegejuicht door organisaties die zich inzetten voor de rechten van homo’s en transseksuelen. Een aparte gevangenis moet de veiligheid van transseksuele gevangenen immers waarborgen. (DDR) Spijt van coming-out De Nederlandse Olympische schaatster Ireen Wüst heeft spijt van haar coming-out. Ze heeft een relatie met collega Sanne van Kerkhof en dát is nu het gespreksonderwerp geworden.

Zelf klaagde ze erover: “Ik wil het over schaatsen hebben. Jij vraagt [schaatser] Sven Kramer toch ook niet hoe het is tussen zijn vriendin en hem. Dus waarom zou je dat aan mij vragen?

Als ik nu een relatie zou hebben gehad met een jongen, zou je me ook niks hebben gevraagd?”. Mensen in haar omgeving stellen nu dat haar coming-out haar allesbehalve heeft bevrijd.

(TJ) Deurnse lesbiennes trouwen in Zweedse ijskerk Julie Boschmans (31) en Cecilia Herbots (27) uit Deurne zorgden voor een primeur. Ze werden gehuwd in een ijskerk in het koude Lapland. Hiermee werd het eerste holebihuwelijk in een Zweedse kerk voltrokken. (TJ) Nederlandse christelijke scholen terug in de kast?

De streng-christelijke partijen ChristenUnie en SGP willen christelijke scholen toelaten om holebiseksuele leerlingen en docenten in de kast te houden. Als de Nederlandse antidiscriminatiewetgeving wordt aangepast, zouden holebi’s die zich ‘te homoseksueel’ gedragen, van school kunnen gestuurd worden. Een Don’t Ask, Don’t Tell. (TJ) Seropositieven brandmerken?

Waarom homo’s met hiv niet ‘brandmerken’? “Dat zal al heel veel nieuwe besmettingen voorkomen.” Geen uitspraak van een exotische geestelijke, maar wel van de 20-jarige, openlijk homoseksuele Paul ter Linden. Hij is kandidaat voor de Nederlandse partij PVV in Den Haag. (TJ)

Noem mij maar Maud De derde roman van Adriënne Nijssen ‘Noem mij maar Maud’ is niet specifiek een lesbisch boek, maar vrouwenliefde is wel de rode draad. Het belangrijke in dit boek, over getrouwde vrouwen die pas op latere leeftijd voor hun gevoelens voor vrouwen kunnen en durven uitkomen en het al dan niet aanvaarden van hun seksuele geaardheid. Liefde is niet zwartwit! Het is een herkenbaar verhaal over universele liefde en verlies, keuzes maken in het leven en de twijfels daarover en het zich niet in hokjes laten stoppen.

De roman begint met de ontmoeting van twee vrouwen, Yvonne en Daniëlle (de hoofdpersonen), in een restaurant waarbij deze laatste tien jaar terug onverbiddelijk een einde stelde tussen hun vriendschap wegens jaloezie. Het is in onze moderne samenleving van internet, mail en chat waar het verhaal begint en in flashbacks worden drieëndertig jaren uit het leven van de hoofdpersonen verhaald. Adriënne Nijssen laat het hoe en waarom door interactie met tien verschillende personen - zelfs de ober heeft zijn bijdrage! die elk afwisselend in een hoofdstuk hun intiemste gedachten, gevoeligheden en verwachtingen vertolken, in een vlotte beschrijving van diep-menselijke gevoelens maar niet goed weten hiermee om te gaan. De zoektocht naar de liefde; het oeverloze, onuitgesproken verlangen naar die ‘ENE’ dat zo levensbepalend kan zijn, de hunkering die niet kan worden losgelaten, de onmacht tegenover ‘het willen’, dit alles wordt met een ontroerende fijngevoeligheid - zonder in meligheid

te vervallen - uit de doeken gedaan.

Beetje bij beetje Adriënne Nijssen laat niet veel los, ze blijft echter constant je nieuwsgierigheid prikkelen – ontplooien de relaties zich tot een geheel. ‘Noem mij maar Maud’ is een ingenieus geschreven boek met verrassende wendingen en een niet te voorspellen plot. Tevens zou je deze roman kunnen beschouwen als een soort van eye opener voor bepaalde ‘hetero’ vrouwen.

En... wie Maud is, zul je zelf moeten ontdekken!

Adriënnes romandebuut ‘Dansen op de waterlijn’ werd in 2007 verkozen tot ‘Beste Nederlandse Lesbische Boek Ooit’. In dat jaar verscheen ook haar tweede roman ‘De Derde Draad’.

Nadia Daems

Dit boek werd geschonken door Boekhandel ‘t Verschil – Minderbroedersrui 33 – 2000 Antwerpen.

De HolebiBib is geopend op dinsdag van 18 tot 20 u en op zaterdag van 15 tot 17 u.

de magneet - 25

Vereniging in de kijker - VREAK Holebitheater in april voor de tweede keer dit jaar op de planken met ‘Transgender’

“O zo druk dit jaar, maar o zo leuk” Zowat 30 holebi- en transgenderverenigingen uit de hele provincie wonen er onder het dak van Het Roze Huis. In De Magneet zetten we er telkens één in de kijker; dit keer is dat VREAK Holebitheater. Wim Morbée schrijft stukken, regisseert en acteert bij het gezelschap.

Wim: “VREAK is een liefhebberstoneelvereniging voor en door holebi-gezinden. Door middel van toneelstukken die we meestal zelf schrijven, proberen wij thema’s die belangrijk zijn voor holebi’s naar voor te brengen. Vanaf dit jaar zijn er niet één maar twee producties gepland. Onze uitvalsbasis is het Fakkelteater in het hartje van Antwerpen. Onze vorige productie ‘Mister Missverstand’ in januari lokte maar liefst een forse 700 toeschouwers. Daar mogen we trots op zijn.”

De Magneet: Dat laatste stuk was een herwerking, maar hoe komen die eigen stukken tot stand?

W: “We vinden het erg belangrijk dat bij VREAK elke medewerker inbreng heeft. Elk jaar komen we net voor de zomer samen om over onderwerpen te brainstormen. Onze eigen stukken heten ‘Zonder Blozen’, ‘Dus...toch?’ , ‘Positief bekeken’ , ‘Natuurlijk(?)’ en ‘Transgender’, dat nu in april in productie gaat. In 2006 sloegen we een andere weg in met ‘Huur’ over jongensprostitutie. De deurenkomedie ‘Mister Missverstand’ was onze tweede productie met een gekocht scenario. Uiteraard moest dit stuk wel verholebiliseerd worden, wat geen makkelijke opdracht bleek. In de ‘intiemere’ tweede voorstelling in april gaan we iets meer de experimentele toer op, zonder afbreuk te doen aan onze doelstellingen.”

DM: Er spelen ook hetero’s bij VREAK, waarom kiezen jullie daar zo bewust voor?

W: “VREAK gaat uit van de gedachte dat je niet kan integreren of iets bespreekbaar maken als je de ander uitsluit. Als wij hetero’s een goed beeld willen geven van de holebigemeenschap is het ook heel belangrijk dat je die hetero’s bij je project betrekt. Eén van onze belangrijkste bedoelingen is dat ook Jan Modaal de weg vindt naar onze theaterzalen. In dit opzicht is ook de deurenkomedie tot stand gekomen. Om echt een heel breed publiek aan te spreken, zodat elke holebi die komt kijken zijn ouders en heterovrienden kan meenemen. Zo kwam er in januari een volledige voetbalploeg kijken. Zij kwamen kijken via een speelster bij ons. Ze had al herhaaldelijk gevraagd om een keer te komen, maar ze had hen tot nu toe nog niet over de streep kunnen trekken. Het woordje ‘deurenkomedie’ deed blijkbaar de deur open (lacht). Ze hebben een fijne avond gehad en we hebben hen toch een subtiele ‘holebiboodschap’ kunnen meegeven . Dat is fantastisch.

DM: Net de deurenkomedie gehad, nu ‘Transgender’…

Hoe verlopen de voorbereidingen?

W: “Het is een ontzettend druk, maar oh zo leuk jaar! Ook omdat beide voorstellingen totaal verschillend zijn. Daar waar ‘Mister Missverstand’ vooral op snelheid van spel focuste, is bij ‘Transgender’ de inhoud het allerbelangrijkste. De voorbereidingen lopen heel goed. We krijgen heel veel input van de T-Werkgroep (waarvan onze Antwerpse vereniging Vlaamse Genderkring deel uitmaakt, n.v.d.r.) en van onze hoofdsponsor voor deze productie boekhandel ‘t Verschil.

Mister Missverstand

We willen een inhoud brengen die klopt en daar komt heel wat research bij. We zijn hen dan ook heel dankbaar om ons zo kort op te volgen. De repetities verlopen vlot en we zullen er zeker weer staan op 8 april.”

hebben gemaakt. Wat waren we schattig toen (lacht). Vooral het einde van die eerste voorstelling zal ik nooit vergeten.

Wat een enorme druk dat er toen van onze schouders viel.

Een zalig voldaan gevoel dat we met elke productie opnieuw beleven. Voor die magie doen we het nog steeds.”

DM: En ‘Transgender’ gaat over transgenders neem ik aan?

W: “Goed opgemerkt (lacht)! Met de verruiming van de holebibeweging is ‘transseksualiteit’ een onderwerp geworden dat we niet uit de weg willen gaan. ‘Transgender’ is een onwijs interessant toneelstuk geworden voor zowel onszelf, dat wordt het ook voor onze toeschouwers. We proberen met dit stuk een duidelijk beeld te geven over deze thematiek. Daarnaast staat vooral de omgeving centraal.

Je maakt kennis met de moeder, beste vriend, partner en collega van Sander. Sander voelt zich vrouw en besluit erg moedig om voor zijn droom -de transformatie- te gaan.”

DM: Wie verdient er een standbeeld in jullie groep, behalve jijzelf (lacht)?

W: “Onze medewerkers achter de schermen verdienen een speciale vermelding. Mensen die je niet ziet, maar die heel belangrijk zijn voor onze vereniging. Van onze schminkster Sarina tot onze lichtmensen. Ze zijn echt goud waard!

Ik hoop dan ook dat zij ons nog lang belangeloos willen bijstaan!”

DM: Wat wil je zeker nog bereiken met VREAK? W: “Bij VREAK willen we ons in de eerste plaats vooral amuseren. We hopen nog vele jaren te mogen doorgaan met hopelijk telkens twee mooie producties per jaar. Daarvoor zullen we ook wat nieuwe medewerkers moeten aantrekken.

Volgend jaar in april hernemen we alvast met enige spanning ‘Huur’. Voor de productie van januari staat nog niets vast.

Dat moet opnieuw een zelfgeschreven stuk worden over een actueel onderwerp.”

DM: Wat is je mooiste herinnering tot nu toe aan de vereniging?

W: “Mijn mooiste herrinering is onze allereerste toneelvoorstelling in 2002. Na meer dan twee jaar werken, was het eindelijk zover. Als we het huidige niveau vergelijken met dat van toen zie ik dat we hele grote vorderingen

Sven Pichal

Transgender met Lydia Smet, Mara Daelman, Wim Morbée, Johan van Oevelen en Pieter Van Keer Van 8 tot 18 april 2010 in het keldertheater van het Fakkelteater.

Tickets via 03/232 14 69 of www.fakkelteater. be www.vreak.be

de magneet - 27

Maak kennis met Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Met een dertigtal aangesloten holebi-verenigingen vervult Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel één van de belangrijkste rollen binnen het Vlaamse holebi-landschap. Gedragen door een hele hoop vrijwilligers werkt de organisatie naar een aanvaarding van holebi-seksualiteit in de ruimste zin. Ook bij minderheden binnen onze samenleving, zoals allochtonen en ouderen, maakt Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel holebi-seksualiteit bespreekbaar.

Naast een eigen werking met een aantal werkgroepen, richt Het Roze Huis Antwerpen zich naar de hele provincie Antwerpen. Door plaatselijke initiatieven financieel en logistiek te steunen, draagt de organisatie bij tot holebi-emancipatie in alle uithoeken van de provincie.

Het Roze Huis Antwerpen wil er dan ook zijn voor elke holebi die vandaag de dag met vragen zit rond zijn geaardheid. Daarnaast wil ze ook een plaats bieden aan zij die zich gewoon, onder gelijkgezinden, eens flink willen amuseren. Het Activiteitenteam staat daar garant voor!

Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel wil vooral ook wegen op diegenen die vandaag het holebi – beleid in ons land bepalen.

Door politiek lobbywerk slaagt de organisatie erin zich door het politieke kluwen te wringen.

Kortom, Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel is er voor iedereen!

Zin om mee te werken aan deze droom? Het Roze Huis Antwerpen is steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers

Onthaal Nood aan een babbel? Zit je met vragen of ben je bezig met jouw coming-out. Blijf er niet mee zitten… Vrijwiwilligers van de Werkgroep Onthaal staan voor je klaar!

Elke donderdagavond van 19u tot 21u.

Meer info: onthaal@hetrozehuis.be of 03 288 00 84 HolebiBib Zin in een goed boek of film?Of wil je gewoon meer informatie over holebi-seksualiteit in de ruimste zin van het woord?Vrijwilligers van de HolebiBib staan voor je klaar!

Elke dinsdagavond van 18u tot 20u.

Elke zaterdagmiddag van 15u tot 17u.

Meer info: holebibib@hetrozehuis.be of 03 288 00 84 Aangesloten verenigingen Een recent overzicht van onze aangesloten verenigingen vind je op www.hetrozehuis.be of elders in deze Magneet. Neem ook eens een kijkje op de infotoog en het infobord in Café Den Draak!

Zaalverhuur: Plan je privé of met je organisatie of bedrijf een vergadering, receptie of activiteit? Reserveer dan één van onze zalen. De prijzen zijn democratisch en onze vrijwilligers leggen je in de watten. Meer info en reservaties via secretariaat@hetrozehuis.be of 03 288 00 84.

Algemeen contactadres: Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel Draakplaats 1 2018 Antwerpen www.hetrozehuis.be info@hetrozehuis.be 03 288 00 84

STEUN ONS PROJECT Het Roze Huis kan niet bestaan zonder extra financiële ondersteuning. We rekenen dan ook op jou om ons het broodnodige duwtje in de rug te geven. Wist je dat je voor elke gift vanaf 30 euro op jaarbasis een fiscaal attest ontvangt? Dit doe je door te storten op onze projectrekening bij de Koning Boudewijnstichting met als mededeling ‘L78039-Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel’.

Je kan ons ook op tal van andere manieren steunen, bv. door ons te (laten) sponsoren door je bedrijf, geldelijk of in natura. Je kan ook ‘Krekelsparen’. Of informeer bij je notaris over een legaat t.v.v. Het Roze Huis.

Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel vzw / Café Den Draak Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, 03 288 00 84 info@hetrozehuis.be; www.hetrozehuis.be Elke dinsdag (18u – 20u) en zaterdag (15u-17u): Holebibib Elke donderdag (19u – 21u) Onthaal in café Den Draak. Ook op afspraak op een ander moment of andere plaats; bellen of mailen. Bellen kan enkel op donderdag tussen 19u-21u op 03/288.00.84 of mail naar onthaal@hetrozehuis.be Elke laatste vrijdag van de maand: Spellenclub (vanaf 20u). Gezellige avond waarop allerlei gezelschapspelen worden gespeeld, gratis en iedereen welkom. Niet tijdens de zomermaanden.

Het Roze Huis is lid van lid van Çavaria (www. cavaria.be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www.ilga.org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europe (www.ilga-europe.org).

Onze aangesloten verenigingen : AA-holebigroep ‘De Eerste’ Holebi’s met verslavingsproblemen p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen Gauke.poppema@kreatos.be Elke dinsdag:bijeenkomst AA De Eerste (holebi’s met verslavingsproblemen) in Het Roze Huis (2022u30) Active Company Actieve sport en ontspanning voor holebi’s p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen Tel. 0477 51 03 05 , Fax. 03 248 37 85 info@activecompany.be; http://www.activecompany.be Elke maandag:badminton, ballroomdansen en zwemmen Elke dinsdag:conditiegym en volleybal.

Elke woensdag:koor, voetbal, worstelen en zwemmen Elke donderdag: yoga en zwemmen Elke zaterdag: badminton en tennis Elke zondag: badminton, ballroomdansen, tennis, fietsen en hiking.

Voor gedetailleerde informatie rond de sporten, zie www.activecompany.be of Time Out, het magazine van Active Company.

Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0486 66 67 01 antar.vzw@gmail.com; www.antar.tk Elke derde donderdag:(behalve in augustus) ledenvergadering Antar in Het Roze Huis, vanaf 20u. Meer info op antar.vzw@gmail.com

Antwerp Pride vzw p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen bart@antwerppride.com; www.antwerppride.eu.

Atthis Voor vrouwen die van vrouwen houden Geuzenstraat 27, 2000 Antwerpen 03 216 37 37 atthis@atthis.be; http://www.atthis.be Elke vrijdag en zaterdag:praatcafé voor lesbiennes van in het lokaal van Atthis (20.30u) Elke eerste vrijdag: danscafé voor lesbiennes vanaf 20.30u bij Atthis Elke vierde vrijdag: 40-pluspraatavond voor lesbiennes vanaf 20.30u Bonus Social club voor holebi’s die jong van hart en open van geest zijn p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen bonusplusminus@hotmail.com Elke eerste en derde donderdag: praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u) Boysproject – CAW De Terp Sociale organisatie voor jongens en mannen die geld verdienen met sekswerk. Ook gratis SOA check-up Quellinstraat 56, 2018 Antwerpen 03 293 95 90 Boysproject@cawdeterp.be; www.boysproject.be Elke woensdag: Drop-Inn van Boysproject van 14u tot 20u Elke donderdag en vrijdag: Drop-Inn van Boysproject van 14u tot 17u. Voor meer informatie rond de Drop-Inns zie www.boysproject.be De Flamingo’s Antwerpse holebi-studentenclub p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen deflamingos@hotmail.com; http://www.clubflamingo.be De Klaproos Praatgroep voor holebi’s Goudvinkstraat 32, 2260 Westerlo 016 69 60 46 klaprooskempen@msn.com Dubbelzinnig Praatgroep voor bi’s p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@dubbel-zinnig.be; http://www.dubbel-zinnig. be Elke eerste donderdag van de maand: bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u).

Alle inlichtingen: info@dubbel-zinnig.be El Mismo Kempische holebi-vereniging voor 26+ Factorys, Markt 2, 2270 Herenthout info@elmismo.be; www.elmismo.be

Enig Verschil Holebi-jongerengroep Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@enigverschil.be; http://www.enigverschil.be Elke eerste woensdag van de maand: praatcafé (vanaf 20u) jongerengroep Enig Verschil, Kavka, Oudaan 14, Antwerpen.

Maken van onthaalafspraken: via www.enigverschil.be.

G2O (Gays Going Out) Activiteitengroep voor homo’s Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0486 97 46 35 info@G2O.be; http://www.G2O.be HijZijZo! Molenstraat 76, 2300 Turnhout info@hijzijzo.be; www.hijzijzo.be onthaal@hijzijzo.be : 0494/85 04 77 HijZijZo! Ouders van Holebi’s p/a Molenstraat 76, 2300 Turnhout ouders@hijzijzo.be; www.ouders.hijzijzo.be Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Holebi-vereniging voor alle leeftijden Hanswijkstraat 74, 2800 Mechelen 0486 14 17 87 info@hlwm.be; http://www.hlwm.be Elke donderdag: voetbaltraining mannen HLWM, Vrijbroekpark Mechelen (19-20u), info via 0486/14 17 87 of info@hlwm.be En volleybal niveau c van HLWM, Mechelen (20u15 – 22u30). Info via 0486/14 17 87 of info@ hlwm.be Elke vrijdag:babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74, Mechelen (21u).

Elke eerste vrijdag van de maand is rookvrij. Elke laatste vrijdag van de maand is vrouwenavond (maar mannen zijn dan ook welkom).

Maandelijks: mountainbiketochten met HLWM 0472/51.81.43 of info@hlwm.be Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be.

Ja&Dan! Holebi-jongerengroep Postbus 170, 2200 Herentals 014 23 34 01 info@jaendan.be, http://www.jaendan.be Klein Detail Holebi-jongerengroep Kwakkelstraat 71, 2300 Turnhout 2 info@kleindetail.be; http://www.kleindetail.be Elke derde zaterdag van de maand: praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20u) ’t Kwadraat Vereniging voor holebi-ouders Draakplaats 1; 2018 Antwerpen info@tkwadraat.be, www.tkwadraat.be

LINQT vzw Online community voor holebi’s Salvi Jansen, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0494 16 56 53 info@linqt.be, www.linqt.be Mangho Opvang en begeleiding van (ex–) getrouwde homo’s François Verhaert, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0496 16 63 66 (François) 0476 36 62 26 (René) mangho-a@hotmail.com, http://www.mangho.be Elke derde woensdag van de maand:praatavond Mangho in de Grote Zaal van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, van 20 tot 22u.

Bijeenkomst vanaf 19u30 in Café Den Draak, zelfde adres. Info en aanmelden via mangho-a@ hotmail.com. Meer informatie www.mangho.be Pimpernel vereniging voor lesbiennes 40+ Leentje 03/218 97 56 en/of Neeltje 03/685 57 65; neeltje@telenet.be Elke eerste zondag van de maand: vanaf 14u bijeenkomst in café Den Draak Pinkwave Holebi-radioprogramma in Antwerpen, 106.7 FM Noordlaan 7a, 2040 Zandvliet red.pinkwave@radiocentraal.be, http://www. pinkwave.be Elke donderdag: uitzending holebi-programma Pink Wave op Antwerpse Radio Centraal, 106.7 FM (van 20.30u tot 22.00u)

Shouf Shouf vzw Multiculturele holebiorganisatie Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0499 70 50 07 info@shouf-shouf..be, www.shouf-shouf.be Elke laatste vrijdag van de maand: bijeenkomst op de zolder(19u) van Het Roze Huis.

Info: info@Shouf-Shouf.com SWATT Groep voor en door holebi’s en hetero’s tot 30 jaar Mechelen Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@swatt.be, http://www.swatt.be Vieux rose Lesbische 50-plussers p/a Rootjesweg 65, 9200 Dendermonde 052 22 38 58 contact@vieuxrose.be, Vieuxrose1@gmail.com, http://www.vieuxrose.be

Vlaamse Gender Kring Gendervereniging Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@vlaamsegenderkring.be, brittspelters@ skynet.be http://www.vlaamsegenderkring.be Elke derde vrijdag van de maand: Vaste bijeenkomst Vlaamse GenderKring, HRH, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u30) info: info@vlaamsegenderkring.be of brittspelters@skynet.be VREAK Holebitheater Holebitheatergroep Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0498 53 33 44 wim.morbee@gmail.com; http://www.vreak.be Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) Holebivereniging voor alle leeftijden p/a de Merodelei 40/1, 2300 Turnhout 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 whk@skynet.be; http://www.whk.be Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) Engagement rond holebi’s en mensenrechten p/a Draakplaats 1,2018 Antwerpen 03 288 00 84 wish@hetrozehuis.be; http://www.hetrozehuis.be/wish/ Onze partnerorganisaties: Çavaria Vlaamse koepelvereniging Kammerstraat 22, 9000 Gent 09 223 69 29 info@cavaria.be; www.cavaria.be Wel Jong Niet Hetero (WJNH) Holebi-jongeren in Vlaanderen en Brussel Kammerstraat 22, 9000 Gent tel 09/355 41 87 info@weljongniethetero.be; www. weljongniethetero.be De andere Roze Huizen: Casa Rosa Kammerstraat 22, 9000 Gent 09 269 28 12 info@casarosa.be; www.casarosa.be Het Nieuwe Huis Kuringersteenweg 179, 3500 Hasselt 011 74 06 01 (LACH vzw) 011 25 22 94 (De Madam vzw) info@holebilimburg.be ; www.holebilimburg.be Het Holebihuis Diestsesteenweg 24, 3010 Kessel-Lo admin@holebihuis.be

Maison Arc-en-Ciel (Alliàge asbl) 7, Hors-Château, 4000 Liège (Luik) courrier@alliage.be; www.alliage.be Regenbooghuis Polaris Groentemarkt 19a, 8400 Oostende 059 43 96 17 info@polaris-wvl.be, www.polaris-wvl.be Regenbooghuis (vzw Rainbowhouse) Kolenmarkt 42, 1000 Brussel 02 503 59 90 info@rainbowhouse.be ; www.rainbowhouse.be Holebi-diensten Holebifoon (info over holebi-seksualiteit) 0800-99 533 gratis nummer www.holebifoon.be Holebitext: Teletekstpagina’s op Eén en Canvas pagina’s 738 en 739 op VT4 en VijfTV vanaf pagina 280.

Zizo Magazine voor holebi’s www.zizo-magazine.be Sensoa Centrum voor seksuele gezondheid en hiv 03 238 68 68 info@sensoa.be www.sensoa.be Elke tweede zondag:HIV-café van 15u tot 19u, De stroming(ACV), Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen. Meer info positief@sensoa.be Elke vierde zondag: HIV-café van 19u tot 23u, De stroming(ACV), Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen. Meer info positief@sensoa.be Lesbyland - radioprogramma: Radio Centraal, 103.9FM (20.00-21.00u).

Meer info bij Carmen Balboa via 0486/65.84.93 of carmen.balboa@pandora.be.

Holebi-sites: Gaybelgium, portaalsite voor holebi’s (www.gaybelgium.be) Gayid.eu, holebi-profielensite met nieuwssectie (gayid.eu) Gaylive, portaalsite voor holebi’s (www.gaylive.be) Gayworld, portaalsite voor holebi’s (www.gayworld.be) Talk of the town, blog over holebi-Antwerpen (towntalk.wordpress.com)

Kouros

RECONNECTIVE HEALING Dit is een totaal nieuwe, krachtige

UW INNERLIJK WELZIJN IS EVEN BELANGRIJK VOOR ONS ALS UW UITERLIJK.

healing voor lichaam en geest. Totaal

Beleko is Esperanto en betekent schoonheid. Uiterlijke én innerlijke schoonheid,

niet vergelijkbaar met Reiki, Johrei, Jin

want het ene kan niet zonder het andere. Vandaar dat het Beleko-team zich niet

Shin, Qi Gong of Pranic Healing.

enkel beperkt tot symptoombestrijding. Het “waarom” en de oorzaak van een

De meridianen of acupunctuurlijnen

bestaand probleem, fysiek of psychisch zal steeds onderzocht worden.

vormen een onderdeel van ons lichamelijk circulatiesysteem dat de basisenergie aantrekt zodat herstel van de functies van het menselijke lichaam tot in de

REMEDIE VOOR COUPEROSE In het winterseizoen hebben meer mensen last van couperose of gesprongen haarvaatjes in het gelaat.

HERTEKEN JE LICHAAM MET CAVITATIE

DNA mogelijk wordt. De effectiviteit

De temperatuurverschillen tussen binnen en buiten

Zeker nu we binnenkort weer allemaal goed voor

kunnen dit ontsierende euvel in de hand werken.

de dag willen komen, zijn vaak voorkomende prob-

van Reconnective Healing is duidelijk

Beleko behandelt het probleem met de L900 square

lemen als overtollig vet en cellulitis een doorn in

pulse light machine van Yperion.

het oog. Het antwoord van Beleko heet cavitatie.

aangetoond door de praktijkervaringen,

Als eerste in Antwerpen haalde de health & beauty-

maar ook in wetenschappelijke labora-

Een drietal behandelingen zijn doorgaans nodig om

WETENSCHAPPELIJKE toria. Bij Beleko kun je terecht om deze DOELTREFFENDHEID

clinic de MediCav in huis, het enige toestel dat een

een uitstekend resultaat te boeken. Vaak zijn bepaal-

efficiënte en pijnloze oplossing biedt. Doel van deze

de vaatjes reeds na één sessie verdwenen.

behandeling is het verminderen van het aantal vetcellen, de overtollige vetmassa en cellulitis. De MediCav

zalige en unieke ervaring te beleven op lichamelijk, geestelijk, emotioneel en spiritueel niveau.

Een aanrader is om de behandeling te combineren met een excellente lotion of werkstoffen van het

werd oorspronkelijk voor medische doeleinden ontworpen en werkt via het principe van vetcelreductie

Dr. Baumanngamma, zodat vaatwandjes verstevigen

of implosie van vetcellen via ultrasone geluidsgolven.

en daardoor minder kans hebben om opnieuw te

“Deze nieuwe technologie verwezenlijkt je droomlichaam zonder snijden.”

springen. Tussen iedere behandeling dient minimum twee weken te zitten.

WEG MET DIE ONGEWENSTE HAARGROEI Timing is alles in het leven, dus denk alvast

Beleko slaagt erin uitzonderlijke resultaten neer te zetten die al zichtbaar zijn na één behandeling. Het benodigde aantal behandelingen is afhankelijk van de te verliezen vetmassa, die tot 300 gr per behan-

na over permanente ontharing nu de lente

deling kan oplopen. Per behandeling kan een opper-

nog niet begonnen is. Start je nu met een

vlakte van 40 vierkante centimeter worden aangepakt.

behandeling, dan kan je rustig om de twee à drie maanden komen en beschik je tegen de zomer reeds over heerlijk gladde benen, oksels, bikinilijn

Welke zones kunnen behandeld worden bij mannen & vrouwen?

of wat dan ook.

De methode is snel, veilig en geeft straffe resultaten.

Alle zones zijn behandelbaar met dit toestel.

BELEKO

Amerikalei 90 Antwerpen w w w.beleko.be info @ beleko.be

ALLE INFO OP WWW.BELEKO.BE Schrijf je nu in op de Beleko Nieuwsbrief en geniet van exclusieve voordelen.

Tel 03/257 72 27

Openingsuren :

Enkel op afspraak

alle dagen van 9u tot 21u, zaterdag 10u tot 16u, zondag gesloten.

32 - de magneet