De Magneet - winter

de magneet kwartaaltijdschrift het roze huis - antwerpse regenboogkoepel

verantwoordelijke uitgever s. pichal, draakplaats 1, 2018 antwerpen - www.hetrozehuis.be

afgiftekantoor 2100 deurne 1 erkenning: P2A6126 driemaandelijks jaargang 13

het roze huis antwerpse regenboogkoepel

| winter 09 | december januari februari

// DE MAGNEET //

Aids bespreekbaar maken homogenie expo / roze groentjes halal is big business pascal smets janus II mixed koppels zij en zij & hij en hij identiteit 15 jaar sébastien en jean elie roze pers zoek je halal? holebi bib dré & stephen hijzijzo pride groepen / activiteiten / ...

3 4 6 8 12 13 14 16 18 21 22 24 26 27 28 30 31 32

De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis- Antwerpse Regenboogkoepel. Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten.

Hoofdredactie: Timothy Junes & Dennis De Roover magneet@hetrozehuis.be Eindredactie: Frank Gout, frank.gout@hetrozehuis.be Redactiemedewerkers: Denis Bouwen, Dirk Clotman, Marc Daems, Dennis De Roover, Timothy Junes, Maïya Hovenkamp ,Sven Pichal, Gerd Raeymaekers, Alex Scheirs, Geert Vanden Abeele, Leen Watzeels Vormgeving: Thanh Beels, info@tandesign.be De Roze Groentjes (strip): Bob Torfs & Ludwig De Vocht Abonnementen: Thuisabonnement De Magneet (7 euro per jaar): Bel ons secretariaat via 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be.

Je kunt het abonnementsgeld van 7 euro overschrijven naar het rekeningnummer 0013555032-58 van vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, met de vermelding abonnement De Magneet’.

Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be.

Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie - Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel - Draakplaats 1 - 2018 Antwerpen E-mail: magneet@hetrozehuis.be Wilt u iemand uit onze redactie e-mailen? voornaam.naam@hetrozehuis.be.

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, wordt vriendelijk verzocht contact op te nemen met de hoofdredactie.

tan!

2 pareltjes!

Tjongejonge

André Sollie

”Een mooie, verrassende verzameling vol hunkering en emotie.”

TAN! 0.33.15

+32475.8

E DESIGN.B N A T @ O F IN ESIGN.BE WWW.TAND 06 087123 ON 08

SIGN//

RAPHIC DE

// GOOD G

Oud = Out

A. David & M. Meyntjens

”Ervaringen van lesbische en biseksuele vrouwen, geboren voor 1945”

’t Verschil Tan! is een klein Antwerps ontwerpbureau dat zich toelegt op creatief en doordacht logo- en huisstijlontwerp, drukwerk en creatieve ontwerpen op jouw maat. www.tandesign.be / info@tandesign.be / 0475 80 33 15

GAY & LESBIAN BOOKSHOP

Minderbroedersrui 33 • 2000 Antwerpen T/F 0032 - (0)3 226 08 04 Open van 11u tot 18u. Zon- en feestdagen van 13u tot 18u. www.verschil.be

Aids bespreekbaar maken Het is Wereld Aids Dag op 1 december. Over de hele wereld wordt er dan aandacht gevraagd voor de aidsproblematiek en wordt er opgeroepen tot solidariteit met mensen met hiv. Afgelopen jaar waren er een aantal doorbraken in het aidsonderzoek: Amerikaanse wetenschappers slaagden erin de volledige erfelijke structuur van hiv te ontrafelen en in Thailand werd er een experimenteel aidsvaccin ontwikkeld dat de kans op infectie met het hiv-virus met 31 procent verlaagt. Het risico van de recente positieve berichtgeving is dat aids steeds minder als een levensbedreigend syndroom zou worden beschouwd. Voor alle duidelijkheid: aids is nog steeds ongeneesbaar.

Eens een persoon wordt besmet met hiv, infecteert het virus de witte bloedcellen. Het aantal afweercellen kan daardoor na verloop van tijd sterk dalen waardoor het menselijk immuunsysteem wordt aangetast. Wanneer de afweer van de seropositieve persoon dusdanig door het hiv-virus is ondermijnd dat hij/zij ziek wordt door een infectie die door een gezonde afweer normaal gesproken wordt bestreden, wordt de diagnose ‘aids’ gesteld. In een vergevorderd stadium krijgen opportunistische infecties en levensbedreigende ziektes daardoor de vrije loop. Veel aidspatiënten overlijden aan de gevolgen van die ziektes.

Desondanks lijkt de aandacht voor HIV en aids in België te verzwakken. De hoogdringendheid van meer doortastende maatregels om de opmars van aids te remmen, lijkt aan beleidsmakers en de individuele burger voorbij te gaan.

De meest recente cijfers die de Federale Overheidsdienst Volkgezondheid publiceerde, liegen echter niet. Het aantal geregistreerde hiv-besmettingen stijgt sinds 2007 en bereikte in 2008 met 1078 nieuwe hiv-gevallen een historisch hoogtepunt in ons land. Pijnlijke vaststelling daarbij: het aantal vastgestelde infecties bij homoseksuelen stijgt terwijl datzelfde aantal bij heteroseksuelen daalt.

op het Internet, het fenomeen van de zogeheten open relationships, enzovoort. Niemand wordt er beter van door personen met de vinger na te wijzen. Maar hoe kaart je die wantoestanden dan op een menselijke manier aan?

We moeten er trouwens ook sterk over waken dat we seropositieven niet stigmatiseren. Veel besmette personen hebben het moeilijk om over hun hiv-besmetting te spreken.

Botte afwijzing helpt hen daarbij niet. Nog al te vaak regeert de harde mentaliteit: ‘ze hebben het allemaal aan zichzelf te danken.’ Die houding getuigt van een totaal gebrek aan nuance. Hiv wordt immers niet alleen overgedragen door onveilig seksueel contact. Bovendien maakt het feit dat iemand besmet is door onveilig seksueel gedrag (bewust, door onwetendheid of niet uit vrije wil) hem of haar niet minder menselijk, integendeel. In de Take Care Week (de week voor Wereld Aids Dag) wordt er daarom solidariteit gevraagd met de mensen die met hiv besmet zijn.

De holebigemeenschap staat trouwens niet alleen voor de hiv-problematiek. Hiv en bijgevolg aids treft meer dan 33 miljoen personen ter wereld. En dan spreken we nog niet over de geliefden en familie van de besmette personen.

Aids de wereld uit helpen is zonder overdrijven één van de grote uitdagingen van de 21ste eeuw. Zal de mensheid in dit gemeenschappelijk opzet slagen? Veel zal afhangen van de vraag of samenlevingen erin slagen aids bespreekbaar te maken. De toekomst zal het uitwijzen.

Dennis De Roover

De vraag rijst of we voldoende de eigen stoep schoonvegen.

Wie in het holebimilieu thuis is, kan er maar moeilijk omheen: de mannen die hun sekspartner vleien om het condoom te vergeten, de oproepen tot barebacking in sekszoekertjes

de magneet - 3

De helaasheid van een homoseksueel genie In september 2009 kreeg Alan Turing postuum excuses aangeboden van de Britse overheid voor de wijze waarop hij 55 jaar geleden werd behandeld.

Premier Gordon Brown benadrukte dat de Tweede Wereldoorlog zonder hem misschien helemaal anders had kunnen verlopen en noemde de geniale wetenschapper een slachtoffer van homofobie.

Alan Mathison Turing (1912-1954) was een briljant wiskundige en één van de grondleggers van de computerwetenschappen en artificiële intelligentie. Hij werd slechts 41 jaar oud maar zijn werk was van een enorme betekenis voor onze moderne wereld.

Geniale wetenschapper Turing werd geboren in Maida Vale, nabij Londen. Hij vertoonde al op jonge leeftijd een bijna natuurlijke aanleg voor logica en wiskunde. Hij studeerde aan de prestigieuze Sherborne School in Dorset en later aan King’s College (Cambridge) waar hij in 1935 meteen aan de slag ging als fellow (medewerker-researcher).

In mei 1936 publiceerde hij zijn baanbrekend artikel: On Computable numbers, dat de theoretische fundering gaf voor een – toen nog zuiver hypothetische – programmeerbare machine of computer. Die hypothetische machine, later sprak men over de Turing machine, zou elke denkbare wiskundige berekening kunnen maken, op voorwaarde dat die berekening kon worden vastgelegd in een wiskundig algoritme.

In 1936 verliet Turing Engeland voor de VS. Hij werkte er aan de befaamde Princeton University (New Jersey) aan een experimentele ‘elektromechanische binaire vermenigvuldiger’, het eerste prototype van wat later de computer zou worden. Na het behalen van een doctoraat in Princeton, keerde hij in 1938 echter onverwacht terug naar Engeland om daar in het grootste geheim te gaan werken voor de GCCS (Government Code and Cypher School). Deze Britse cryptoanalytische dienst had tot taak het ontcijferen van onderschepte berichten van de Duitsers. Bedoeling was het kraken van de codes die waren gegenereerd door het Enigma-apparaat, een befaamd Duits coderingssysteem dat onbreekbaar werd geacht.

Turings bijdrage resulteerde mee in het ontwerp van een

cryptoanalytische machine die het finale antwoord was op de Duitse Enigma.

Het ontcijferen van de Enigma was één van de belangrijkste factoren die de geallieerden uiteindelijk de overwinning bezorgden. Turing kreeg in 1945 zeer terecht dan ook een OBE (Order of the British Empire) en werd in 1951 lid van de Britse Royal Society voor diensten bewezen aan het vaderland Turing werkte daarna korte tijd voor het Britse National Physical Laboratory, waar een aanvang werd gemaakt met de reële bouw van de ACE (Automatic Computing Engine). In 1948 werd hij onderdirecteur van het befaamde Computing Laboratory van de Universiteit van Manchester. Hij ging zich meer toespitsen op het abstracte denken en zijn publicatie Computing Machinery and Intelligence (1950), was alweer baanbrekend. Naast het begrip ‘artificiële intelligentie’, introduceerde hij hierin zijn beroemde Turingtest. Die gaat na of een computer een vergelijkbare intelligentie bezit als een mens). In deze test is trouwens tot nu toe nog geen enkele computer ooit geslaagd.

In 1952 was Turing echter gedwongen om ontslag te nemen uit al zijn functies. Het was de beginperiode Alan Mathison Turing van de Koude Oorlog en de overheid zag in hem een enorm veiligheidsrisico omwille van de door hem gekende staatsgeheimen. Hij was bovendien bewezen homoseksueel en werd dus als geestesziek en onevenwichtig beschouwd.

Tot aan zijn dood hield Turing zich nog voornamelijk bezig met biologie en chemie. Zo publiceerde hij in 1952 The Chemical Basis of Morphogenesis, een basiswerk over de relatie tussen de plantstructuren en Fibonacci-getallen.

De tragische homoseksueel Tijdens zijn jeugdjaren onderhield Turing een bijzonder innige vriendschap met Christopher Morcom, een medestudent en waarschijnlijk zijn eerste minnaar. Zij zaten samen op Sherborne School in Dorset maar Christopher stierf enkele weken voor het beëindigen van die studies. Zijn dood betekende een enorm zware klap voor de jonge Turing die dermate was aangedaan dat hij een geloofscrisis doormaakte en zich de rest van zijn leven atheïst noemde.

4 - de magneet

Over Turing’s latere privé-leven is niet zo veel bekend.

Hij was naar verluidt een innemend, bescheiden man die toch eerder ‘open’ was voor die tijd. Turings collega’s waren kennelijk wel op de hoogte van zijn ‘afwijking’.

Homoseksuele handelingen waren toen nog strafbaar en een zekere discretie was vereist.

In januari 1952, na een cinemabezoek, ontmoette Turing de 19-jarige Arnold Murray, met wie hij een korte verhouding had. De relatie brak hem echter zuur op. Korte tijd later werd ingebroken in Turings huis. Hij verwittigde de politie en de schuldigen werden vlug gevonden. Tijdens het onderzoek bleek Murray medeplichtig en zo kwam ook de seksuele relatie aan het licht. Turing werd prompt gearresteerd voor ‘homoseksuele handelingen’. Hij moet bij zijn veroordeling kiezen tussen een celstraf of chemische castratie. Turing koos voor het laatste en onderging een erg vernederende behandeling met hormooninjecties. De veroordeling betekende ook het einde van zijn carrière, zijn levenswerk.

Op 7 juni 1954 werd Turing dood aangetroffen in bed met op het nachtkastje een aangebeten appel. De doodsoorzaak was cyanidevergiftiging, maar de juiste toedracht is nooit opgehelderd. Was het zelfmoord om de publieke vernedering, werd Turing vermoord door een minnaar of zelfs de geheime dienst zoals sommigen suggereerden of was hij onzorgvuldig geweest met chemicaliën zoals zijn moeder opperde?

Queen Victoria: “Impossible!”

Engeland had een rijke homoseksuele traditie, ja het homoleven tierde zelfs welig. Maar het motto was: discretie en keeping up appearances!

In Engeland was homoseksualiteit namelijk tot in 1967 bij wet verboden. Homoseksualiteit als geaardheid werd officieel als een geestesziekte beschouwd en eraan toegeven was niet meer of minder dan een zwaar misdrijf. Die wetgeving stamde nog uit het 19de-eeuwse Victoriaanse tijdperk. Opmerkelijk was wel dat ze alleen gold voor mannen: seksuele relaties tussen vrouwen waren niet strafbaar. Toen de wet op mannelijke sodomie werd goedgekeurd vond Koningin Victoria (1819-1901) het namelijk niet nodig om ook een wet op de ‘vrouwelijke variant’ uit te vaardigen. Men kon haar er niet van overtuigen dat zoiets wel bestond want zij kon zich namelijk écht niet voorstellen welke ‘onkuisheden’ twee vrouwen in bed zouden kunnen bedrijven. De vorstin beschikte blijkbaar over verbazingwekkend weinig verbeeldingskracht.

Eerherstel in 2009 John Graham-Cumming, computergeleerde en een groot bewonderaar van Turing, gaf in 2009 de aanzet voor een petitie die de Britse regering opriep hem eerherstel te verlenen.

Veel bekende Britten sloten zich hier prompt bij aan, waaronder anderen evolutiebioloog Richard Dawkins, wiskundige Roger Penrose, acteur en homo-activist Stephen Fry, schrijver Ian McEwan, Labour-politicus Tom Watson. Nog geen maand later had men al ruim 17.000 handtekeningen.

Op 10 september 2009 kreeg Alan Turing postuum excuses van de Britse regering.

Gerd Raeymaekers

APPLE-logo eerbetoon aan Alan Turing?

Is het welbekende logo van computergigant Apple, de appel met een hap er uit, een hommage aan de tragische grondlegger van de informatica?

De computerfirma zelf ontkent in alle toonaarden. Maar de verwijzing naar Turings cyanideappel ligt voor de hand. Van 1976 tot 1998 was dit logo overigens niet monochroom zwart maar gestreept, in de regenboogkleuren! Overduidelijk toch?

de magneet - 5

6 - de magneet

de magneet - 7

‘Halal is big business’

Guy Lee Thys maakt Vlaamse langspeelfilm over islam en homoseksualiteit Guy Lee Thys werkt aan een langspeelfilm over moslimjongeren en homoseksualiteit: Mixed Kebab. In 2002 maakte de regisseur met Ivan Boeckmans al de veelbesproken film Kassablanka, een tragikomedie over een jongen met een neofascistische vader die verliefd wordt op de dochter van een traditioneel Marokkaanse gezin. In Mixed Kebab gaat Guy nog verder. In de film maken we kennis met Kevin en Ibrahim: een Vlaamse en een Turkse jongen die verliefd worden op elkaar.

Guy schuwt opnieuw de maatschappelijke kritiek niet. Homohaat, uithuwelijking, straatcriminaliteit, radicalisering en eerwraak: geen heilig huisje blijft overeind. Wat bracht deze onvervalst Antwerpse cineast zover?

Guy Lee Thys: In december 2005 was er in de Gazet van Antwerpen een bijlagenreeks van dertien afleveringen over de islam in Antwerpen. Daarin stonden de resultaten van een enquête die werd gehouden door de Universiteit Antwerpen.

De ondervraagden waren 15 tot 25 jaar oud. Bovendien werd er bij de respondenten een duidelijk onderscheid gemaakt tussen Moslimjongeren en jongeren met een andere achtergrond. Van de moslimjongeren stond 91 procent afwijzend tegenover holebi’s. De reacties verschilden sterk van ‘Ik vind het onnatuurlijk’ tot ‘Ze moeten meteen de doodstraf krijgen’. Bij de autochtone, Vlaamse jongeren bleek slechts 9 procent een probleem te hebben met homoseksuelen en 91 procent helemaal niet. Het compleet tegenovergestelde beeld dus. De foutenmarge kon dus niet worden aangevoerd als excuus voor de verschillen in mening.

Die enquête was voor mij de directe aanleiding om Mixed Kebab te gaan schrijven. Ik liep al een tijd met bepaalde verhalen in mijn hoofd die een vervolg van Kassablanka konden worden maar toen wist ik: het moet gaan over moslimjongeren en homoseksualiteit. Een studie met zo’n onrustwekkende resultaten kan je niet links laten liggen.

Uiteraard werden die cijfers meteen onder tafel geveegd. Er is altijd wel een ‘maar’ bij dergelijke resultaten. Maar de GvAresultaten waren klaar en duidelijk: geen discussie mogelijk.

DM: Een deel van de film speelt zich af in Turkije. Er is ook gedacht over Tunesië of Marokko als filmlocatie.

Waarom is er uiteindelijk gekozen voor Turkije?

GLT: In Tunesië en Marokko staat er nog altijd drie jaar cel op sodomie onder mannen. Die straf wordt meestal niet meer uitgesproken maar ik moet er niet aan denken dat tijdens de productie ik problemen krijg met een plaatselijke bobo die familie is van een rechter of waarvan de commissaris de schoonbroer is, dan kunnen mijn hoofdacteurs in de bak raken. In dat geval moet je mensen gaan vrijkopen omdat in die corrupte autoritaire landen rechtspraak alleen met geld wordt geregeld. Bovendien zijn nogal wat Marokkanen momenteel dermate agressief in hun onwetendheid dat mijn zin om het verhaal daar te laten afspelen volledig weg is. Turkije is echter een seculiere staat waar men

8 - de magneet

Guy Lee Thys

anders denkt over homoseksualiteit. Er is natuurlijk ook het achterlijke Turkije dat voor de Islamitische Volkspartij AKP stemt, het arme Turkije van de kleine bergdorpen met haar ‘geitenhoeders’. (lacht) Daar tegenover staat de Turkse Rivièra met Kuşadası, Bodrum, Antalya en andere badsteden die we allemaal kennen. In Istanboel, een stad van bijna 20 miljoen inwoners, wordt er ook vaak anders gedacht omdat de islam daar minder belangrijk is. Nogal wat inwoners uit die delen van Turkije behoren tot de intelligentsia en zetten zichzelf af tegen inwijkelingen uit de dorpen die in de Turkse steden overigens in hun eigen getto’s wonen. Daar wordt wél massaal AKP gestemd. Ik werd door wat vrienden daar meegenomen naar zo’n wijk met hoofddoeken allerwegen, extreem veel kinderen en agressieve kerels in een tweedehands Mercedes en dacht dat we in Ledeberg of op de Luchtbal zaten, haha. Daarmee hoor je me vooral niet beweren dat alle nakomelingen van de gastarbeiders in België achter lopen. Maar … in de Belgische steden zie je bij moslimimmigranten toch een trend naar extreem traditionalisme. Bij een deel van de Turken hier is de hoofddoek wel geen kwestie omdat dat in Turkije ook geen issue is, maar dat maakt hen niet minder conservatief.

In het scenario is er daarom sprake van een traditioneel gezin waarvan de vader en de jongste broer het niet hebben begrepen op homo’s. In België zijn veel Turken afkomstig uit kleine dorpen. De meesten zelfs uit één enkel dorp: Emirdağ, op zo’n 1000 kilometer ten oosten van Istanboel. Sommigen

zijn sterk geëvolueerd over de generaties heen maar er zijn evengoed gezinnen die een soort fallback kennen. Wanneer je werkt met Turken, weet je op voorhand dat er twee groepen zijn: de mensen die hun geschiedenis kennen en achter de verworvenheden van Atatürk staan en mensen die sterk teruggrijpen naar de islam. In België blijft een zeer groot deel van die mensen maar trouwen met iemand uit het Turkse dorp waar grootvader vandaan komt. De uithuwelijking blijft maar doorgaan. We zien dat fenomeen in de Belgisch-Marokkaanse gemeenschap evengoed.

DM: Waarom willen Turks-Belgische jongeren noodzakelijkerwijs trouwen met iemand uit Turkije?

GLT: Het is gewoon zo. Daar wordt verder niet over nagedacht. Ze vinden dat heel normaal. In België zijn er op de totale bevolking maar zeer weinig Turken. Het is dus raar dat ze per se met een Turk willen trouwen. Maar zowel meisjes als jongens gaan op vakantie naar Turkije om er een partner te zoeken. Homo’s belanden door dat systeem in de marginaliteit tenzij ze naar Istanboel gaan, daar hebben ze minder problemen. Maar dan moet je ook niet met je lover terug naar België komen, hè want dan gaan hier de poppen aan het dansen.

DM: In Istanboel loop je als homo volgens jou weinig risico’s?

GLT: Ik denk dat je tegenwoordig risicolozer homo bent in Istanboel dan in Borgerhout, ja. In de hoofdas van Istanboel, İstiklal, een straat van meer dan vier kilometer lang, kan je ook niet naast de homo’s kijken. De cafés en het uitgaansleven zijn ook niet strikt gescheiden. Het hoeft daar ook niet. Het hoofddoekendebat bijvoorbeeld is daar een non-issue. In Istanboel zie je haast geen vrouwen met hoofddoeken rondlopen. Daar is geen hoofddoekendebat.

DM: Schets eens kort het verhaal van de film.

GLT: Ibrahim verkiest te gaan samenwonen met Kevin in plaats van te trouwen met zijn nichtje Elif wat zijn jonge broer Furkan aanzet tot eerwraak. Kevin, het Vlaamse

hoofdpersonage, heeft thuis geen problemen. Zijn moeder zegt: ‘Ik weet al lang wie je bent. Het is eens tijd om van de mannen te proeven.’ (lacht) Ze moedigt hem aan om iets te beginnen met Ibrahim, een Turkse jongen die zichzelf Bram noemt. Kevin weet niet goed wat hij wil: hij is vis noch vlees.

Bram probeert uit te pluizen of hij een kans maakt bij Kevin zonder hem te bruuskeren. Furkan, Brams broertje van 17, een straatboefje, verklikt hem bij zijn ouders. Die hechten niet te veel geloof aan de onthullingen maar beslissen toch om Bram snel te laten trouwen met een nichtje uit Turkije.

Bram vraagt Kevin mee naar Turkije. Ze vertrekken samen.

Brams nichtje blijkt helemaal niet zo fris en onschuldig als de familie willen geloven en er ontstaan allerlei verwikkelingen.

DM: Het huwelijk in de film gaat niet door. In werkelijkheid trouwen homo’s vaak toch. Ze hebben dan seks met mannen terwijl ze getrouwd zijn met een vrouw.

GLT: Natuurlijk. Het is vaak hun lot. In Vlaanderen was dat nog niet zo lang geleden ook zo. Het gebeurt vandaag nog veel, hé. Veel mannen van mijn leeftijd zijn homoseksueel maar getrouwd en hebben kinderen. Hun vrouwen weten dat en vinden het meestal niet al te erg. Zo een entente cordiale kan je sluiten. Het is natuurlijk wel wat hypocriet. De situatie voor lesbiennes die worden uitgehuwelijkt, is erger.

Zij zijn in feite veroordeeld tot levenslange verkrachting door hun eigen man. Er zullen in de toekomst meer wetten komen tegen uithuwelijking. De importhuwelijken moeten ontraden worden. Je importeert dorpbewoners die onze taal en cultuur niet kennen. Ze zijn telkens opnieuw immigranten van de eerste generatie en krijgen op hun beurt kansarme kinderen. Die kinderen groeien op in een gezin waarvan de moeder of vader geen woord Nederlands of Frans spreekt.

Ze nemen bovendien de plattelandsmentaliteit met die enorme sociale druk mee naar België. In het binnenland van Turkije zal zo’n eeuwenoude dorpsstructuur ongetwijfeld werken maar niet hier. Over immigratie gesproken: vaak krijgen immigranten na twee of drie generaties minder

Op de set van Kassablanka de magneet - 9

kinderen en valt dat terug op het landelijk gemiddelde. Bij de Turkse en Marokkaanse gemeenschappen in Europa werkt dat zo niet. Ze krijgen nog altijd evenveel kinderen als de eerste generatie immigranten.

DM: De maatschappelijke kritiek in Mixed Kebab eindigt niet bij homoseksualiteit en islam. Er is bijvoorbeeld het nevenpersonage Anwar, een radicale mullah die zaken in Antwerpen onder druk zet om alleen halal producten aan te bieden.

GLT: Ergerlijk. Die toestanden gebeuren hier dus ook in Antwerpen. Het is op een paar jaar tijd onmogelijk geworden om een pint te drinken in een kebabzaak.

Fanatieke Moslims hebben de zaakvoerders overtuigd: ‘Verkoop je echt zoveel alcohol? Maak alles halal want dat is goede promotie voor je moslimklanten. Je kan dan een halalcertificaat ophangen.’ Die halalmensen zijn dezelfde mannen als zij die de moskeeën runnen. Halal is big business. Daar waar er een grote concentratie Moslims zit, bijvoorbeeld in de scholen en de gevangenissen (lacht), merk je dat halalvoedsel weldra de hele markt uitmaakt.

DM: Is het moeilijk om steun te vinden voor de film?

GLT: We zijn angsthazen geworden in België. In een eerste reactie van de VRT op mijn vraag of ze de film Mixed Kebab wilden kopen, stond er iets in de zin van: ‘Als het gaat over minderheden, met name moslims, zouden we graag hebben dat meerdere standpunten en meningen worden geuit omdat dit de betere bespreekbaarheid ten goede moet komen. Daarom moeten wij afzien van co-productie of aankoop van uw film door de VRT.’ De staatsomroep laat dus éne pipo die zeer politiek correct wil zijn daarover beslissen. Normaal wordt een Vlaamse film die gesubsidieerd is door het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) ook aangekocht door de VRT. Bij het VAF zit

er een subsidiecommissie van zes verstandige leden die zeer selectief te werk gaat. Het VAF heeft Mixed Kebab de maximumsubsidie toegekend. Nu zal je zeggen: de VRT kan toch zelf beslissen welke film ze willen steunen? Wel neen! (lacht) Zoveel Vlaamse langspeelfilms zijn er niet. De VRT heeft nooit echt geïnvesteerd in cinema, in tegenstelling tot openbare zenders in andere EU-landen. Laat ons zeggen dat de VRT er gewoon geen zin in heeft. Islam en homoseksualiteit: dat vraagt om problemen. (lacht) In Nederland kan de film trouwens wel op steun rekenen. En ook het systeem van de tax shelter, een grote belastingaftrek voor investeerders, werkt hier in ons land goed. Dus financieel zit het plaatje goed, hoor, eigenlijk niet te klagen.

En het onderwerp blijkt privé-investeerders dus niet af te schrikken. We hopen echter op voldoende media-aandacht.

De VRT zweeg mijn vorige film, Suspect, waarvan ze zelf coproducent waren, gewoonweg dood. Kranteninterviews waren schaars al waren de kritieken zeer lovend. Het onderwerp was toen ook controversieel: vermeende incest, pedoseksualiteit en de mediahysterie rond een valselijk beschuldigde man. Vraag is of men nu wél interesse zal tonen. Vedetten hebben we niet, hè.

DM: Was het moeilijk om professionele Turkse acteurs vinden die een homorol willen spelen?

GLT: Ik ben voor de hoofdrollen uiteindelijk naar Nederland gegaan. Er waren in Vlaanderen wel geïnteresseerde Turkse jongens die niets hadden tegen homoseksualiteit maar ze hadden vaak niet de juiste leeftijd of onvoldoende acteerervaring. Gürkan Küçüksentürk (ik noem hem onze Umlautenman, haha) komt in aanmerking voor een hoofdrol.

Hij is de enige Turk die ooit een Gouden Kalf (belangrijkste Nederlandse filmprijzen, red.) heeft gewonnen (voor de beste mannelijke bijrol in Het Schnitzelparadijs). Hij zei

Alain Van Goethem (links) in Kassablanka als onderdrukte homoseksueel

10 - de magneet

ook meteen: ‘Ik ben natuurlijk geen homo maar een acteur leeft zich in een rol in.’ Wat nog geestiger was: hij is hier op bezoek gekomen en had zijn moeder meegenomen.

Zaterdagje stappen in Antwerpen… Ik heb met hem toen een heel open gesprek gehad over de thematiek van de film terwijl zijn moeder ernaast zat. Hij herkende de radicale mentaliteit uit het scenario ook van in Nederland. Gürkan vroeg toen wel hoe bepaalde scènes gingen worden verfilmd want er komen wel wat naaktscènes in voor. Zijn agent had me al gevraag of er ‘gepraat kon worden over bepaalde scènes.’ Ik heb hen verzekerd: hij moet maar één keer pijpen onder een laken dus daar kunnen we wel iemand anders voor vinden. Verder is er een naaktscène in de hammam. Hij vroeg me: ‘Kunnen we daar geen handdoek voor doen?’ Ik zei: ‘Ben je zot? Weet wat ik tegen je agent heb gezegd: je moet maar op de tanden bijten en denken aan het vaderland.’ (lacht) Gürkan zei dan, ‘Ik denk toch dat een hoop mensen, vooral vrouwen dan, expliciete homoscènes niet zo fijn zullen vinden.’ Daarop heb ik dan geantwoord: ‘Jongen, dat zou ik niet durven beweren maar al mijn vorige films waren ook al Kinderen Toegelaten. Ik maak geen pornofilm hé.’ (lacht) We gaan ook nog castings houden in Turkije.

DM: Heb je geen schrik voor de mogelijke reacties op Mixed Kebab?

GLT: Ja en neen. Ze gaan me misschien een islamhater noemen of een racist, wat onzin is aangezien Turken blank zijn en de islam een godsdienst is van alle rassen en kleuren.

Het hangt er ook allemaal van af wie ze opjutten. Als er een soort panislamitisch protest komt, staan we natuurlijk wel voor een probleem. Het hoofdthema van de film is islam en homoseksualiteit, kort uitgedrukt. Dan weet je als regisseur dat je een controversiële film aan het maken bent. Kijk, ik werk samen met Gijs van de Westelaken, de producent van wijlen Theo van Gogh. We weten allemaal

dat van Gogh in november 2004 brutaal is vermoord. Hij gaf continu zijn ongezouten mening omdat niemand anders het durfde? Of omdat hij zijn niche had gevonden. Daarom dacht hij: ‘Dan blijf ik toch lekker ‘geitenneukers’ roepen en tieren’. Die moord heeft niemand koud gelaten. We hebben toen allemaal wat gas terug genomen. Ik alvast begon er op te letten dat de Koran, Allah en de Profeet niet ter sprake kwamen. Je begint zonder enige twijfel aan zelfcensuur te doen. Anderzijds is er veel bangmakerij. Het ergste is: veel mensen trappen daar in. Een enorm kleine groep mensen -- België telt naar gelang de bronnen tussen amper 3% en net geen 4 % Moslims -- veroorzaken uiteraard nogal wat overlast. Die kleine groep stelt bovendien alles is vraag wat wij heel normaal vinden: de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, het afwijzen van geweld tegenover holebi’s, enzovoort. In feite stampt de film hen eens goed tegen hun schenen. Het wordt tijd dat ze hun lange tenen wat intrekken. Ze moeten beseffen dat we fanatieker zijn geworden tegen die mentaliteit. Maar laten we wél wezen: net zoals in Kassablanka zal er behoorlijk wat af te lachen zijn, hoor. Want als er iets is waar ik zelf een hekel aan heb, is het een cinefiele themafilm met een belerend wijsvingertje. Een opgestoken middenvinger, dat wél natuurlijk!

DM: En dus verschijnt in 2010 de eerste Vlaamse langspeelfilm met islam en homoseksualiteit als hoofdthema. We kijken er naar uit.

Dennis De Roover

Wie is Guy? Guy Lee Thys (57) is een Antwerpse regisseur afkomstig uit Brasschaat. Hij studeerde aan de Vrije Academie in Den Haag en in Berkeley. Op zijn 22ste organiseerde Het Filmuseum in Brussel een retrospectieve van zijn kortfilms. In 1977 won Guy de jaarlijkse Staatsprijs voor Beste Scenario voor De Indringer die men pederast noemde. Op verfilming moest hij echter niet rekenen. Ook zijn scenario Bakongo over Belgisch Congo was voor de subsidiërende overheid ‘te commercieel en te sensationeel’. Guys eerste langspeelfilm, De Potloodmoorden, dateert uit 1982 en is zonder subsidie gedraaid. De eigenzinnige série-B waarin een politieinspecteur een seriemoordenaar tracht te vatten die knappe vrouwen ombrengt door een potlood in hun neusgat te rammen, zorgde voor de nodige ophef. In 1989, na een productionele lijdensweg van zeven jaar, verscheen zijn tweede langspeelfilm Cruel Horizon, over het lot van Vietnamese bootvluchtelingen opgejaagd door piraten in de Zuid-Chinese Zee. De film werd aan 20 territoria verkocht. In 1994 debuteerde Guy als schrijver met zijn cinéroman De moordenaar met de donkere bril. Het boek was de aanzet tot het scenario dat hij schreef voor Shades (1999), geregisseerd door Erik Van Looy en met wereldster Mickey Rourke (9 ½ weeks, The Wrestler) in de hoofdrol. Guy mocht zich in 2002 verheugen over zijn eerste ongecontesteerde succes Kassablanka, de film die hij samen met Ivan Boeckmans regisseerde en die door meer dan een dozijn internationale filmfestivals werd geselecteerd. Zijn recentste langspeelfilm Suspect vormde een opmerkelijke aanklacht tegen vermeende incestslachtoffers in het post-Dutroux-tijdperk. Guy is zaakvoerder van de in 1981 opgerichte filmproductiemaatschappij die vandaag Fact & Fiction heet. Meer info op www.guyleethys.be en www.mixedkebab.com.

de magneet - 11

Pascal Smet in vogelvlucht

De Magneet jogde even mee met de Vlaamse Onderwijsminister Ministers te pakken krijgen is zelfs voor De Magneet geen makkie. Toch beten wij ons vast in twee van onze roze ministers in functie. In ons volgend nummer bieden we je een Brusselse excellentie aan, vandaag joggen we even mee met Vlaams onderwijsminister Pascal Smet.

Officieel luidt Pascals titel Vlaams minister van Onderwijs, Jeugd, Gelijke Kansen en Brussel. De website van de 42-jarige geboren Haasdonkenaar (een dorpje onder de rook van SintNiklaas) is opgesmukt met volkse plaatjes uit een zelden zo levendig Brussel, met hoopvol naar de toekomst blikkende kinderen en witte tulpen.

Wil hij een beetje de wereld veranderen? vroegen wij ons af. “Uiteraard”, kwam de repliek, “anders ga je niet in de politiek. Ik geloof in de maakbaarheid van de samenleving, Meer eerlijkheid, gelijke kansen, respect en zorgen dat iedereen zekerheid heeft, ook in moeilijke dagen, is belangrijk.”

Binnen het ondankbare wespennest dat Belgische politiek heet, wil Pascal Smet zich toch blijven inspannen om “dingen te veranderen in het voordeel van mensen”. Het feit dat hij als homo tot een minderheidsgroep behoort, heeft hem naar eigen zeggen “wat sterker gemaakt: je weet wat anders zijn is, wat het is om gediscrimineerd te zijn. Je herkent onzichtbare mechanismen”. Nog maar één keer kreeg hij in het politieke wereldje een homogerelateerd scheldwoord aan zijn adres te horen.

Zijn uitkomst beleefde Pascal twintig jaar geleden. “Het heeft een tijdje geduurd”, wil hij daarover kwijt, maar over zijn partner, de invloed van zijn drukke politieke job op zijn relatie of zelfs maar de baan van zijn partner houdt Smet de lippen stijf op elkaar. Hij geeft wel toe dat de politiek zijn leven sterk beïnvloedt: “Er is geen tijd om gewoonweg lui te zijn, ik zie minder vrienden, ga minder op café maar anderzijds kom ik weer veel nieuwe mensen tegen, kom ik op interessante plaatsen, heb ik nieuwe ervaringen en ga ik toch in de schoolvakanties op reis” vat hij dit samen.

Smets politieke agenda voert hem van de Vrouwendag in Brussel via de jeugdvereniging De Habbekrats in Gent naar de Kunstacademie van Geraardsbergen. Ministers zijn bezige baasjes. Zijn intussen intense verknochtheid aan Brussel (“ik ben een Brusselaar van de eerste generatie”) heeft hij verwoord in zijn boek Een stad – Een visie dat hij gratis verspreidt.

Pascal zou de Magneetlezers wel durven aanmoedigen om zich in de politiek te gooien “als je zin hebt om keihard te werken en de maatschappij te wijzigen”. Zijn grote droom vat hij als volgt samen: “Iedereen de kans te geven te schitteren”.

Dirk Clotman

De carrière van een socialistische volksjongen Als jonge twintiger maakte Smet zich al verdienstelijk als gemeenteraadslid in Beveren, Oost-Vlaams provincieraadslid en voorzitter van de Jongsocialisten. Zoals in wel meer partijen het geval is, blijkt die laatste functie een mooie springplank naar hogerop. Na een tussenlanding bij het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen zendt Steve Stevaert hem in 2003 naar de Brusselse regering als sp.a-staatssecretaris, waar hij een jaar later minister van Mobiliteit en Openbare Werken wordt. En na de verkiezingen van juni 2009 kreeg Smet dus de Vlaamse onderwijsstoel toebedeeld.

Contact: www.pascalsmet.be

Vlaams onderwijsminister Smet kreeg in zijn politieke loopbaan nog maar één keer een homogerelateerd scheldwoord aan zijn adres 12 - de magneet

Janus II vraagt aandacht voor roze ouderen Janus is de Romeinse god met twee gezichten, hij kijkt zowel in het verleden als in de toekomst. En dit doen oudere holebi’s ook. Ze kijken terug naar een verleden waarin het niet altijd gemakkelijk was om homoseksueel te leven omwille van de vastgeroeste rollenpatronen en de invloed van de Katholieke Kerk.

Toch slaagden velen erin om hun ware identiteit te tonen aan de buitenwereld. Nu kijken ze samen met het Janus II project in de toekomst. Een toekomst waarin zorgbehoeften groter worden en de kans groot is dat sommigen beroep zullen doen op een voorziening voor ouderen zoals een rusthuis.

Janus II wil samen met holebi’s boven 55 jaar deze toekomst rooskleuriger maken. Het Roze Huis wil de rust- en verzorgingstehuizen en de dienstencentra voorbereiden op de komst van holebi’s die niet terug in de kast kruipen. Dit doen we op verschillende manieren.

We verstuurden een brochure over de specifieke zorgbehoeften van holebi-ouderen naar alle voorzieningen voor ouderen in de provincie Antwerpen. Daarnaast zullen volgend jaar enthousiaste ervaringsdeskundigen vormingen geven aan het personeel van rust- en verzorgingstehuizen en dienstencentra.

We zullen met ouderen uit verschillende organisaties activiteiten organiseren, zij komen tenslotte ook uit een tijd waarin homoseksualiteit onbespreekbaar was en dus ook ongekend. Zo werken we momenteel in samenwerking met S-Plus (een socialistische seniorenvereniging) een unieke holebibingo uit die we samen met bewoners van rusthuizen zullen spelen om hen vertrouwd te maken met holebi’s. We nodigen de ouderen van S-plus ook uit voor een filmvoorstelling van If These Walls Could Talk 2 en een stadswandeling. Naast S-plus, gaan we ook samenwerken met verschillende rusthuizen en dienstencentra van het OCMW Antwerpen en andere ouderenvoorzieningen.

Voor het Janus II project is het Roze Huis nog opzoek naar vrijwilligers.

Holebi’s boven 55 jaar die interesse hebben om vormingen te geven en/of activiteiten te organiseren.

Holebi’s en transgenders van alle leeftijden die model willen staan voor de tentoonstelling “Liefde is altijd goed!”

Liefde is…altijd goed!

Liefde is… altijd goed is de titel van de tentoonstelling die in het voorjaar voor het eerst zal worden getoond. Met deze tentoonstelling waarin tien holebi’s van alle leeftijden voorkomen, willen we op de herkenbaarheid bij ouderen inspelen. Aan de hand van portretten en persoonlijke fotoalbums tonen we het leven en de liefde van holebi’s en transgenders van alle leeftijden. Belangrijke momenten uit het leven zoals een huwelijk, de geboorte van een kind of verlies in de familie, zijn extra in de verf gezet.

Dinsdag 23 februari 2010 organiseren we een studieavond voor leerkrachten en docenten die lesgeven in de ouderenzorg, ergotherapie en verpleegkunde. We dompelen hen die avond onder in de leefwereld van holebi’s. De lesgevers krijgen na een inleefmoment met onze vrijwilligers werkmiddelen en didactisch materiaal dat ze rechtstreeks kunnen opnemen in de lessen. Zo kunnen zij deze kennis doorgeven aan hun studenten die op hun beurt zorgen voor een holebivriendelijke aanpak binnen de ouderensector.

Deze infoavond is gratis en wordt net zoals het project ondersteund door de Vlaamse Gemeenschap - Gelijke Kansen in Vlaanderen.

Meer info? chloe.lenaerts@hetrozehuis.be of 03 288 00 84 Infoavond: De Veilige Drempel Hoe maak je het thema holebi-ouderen bespreekbaar tijdens de lessen?

Dinsdag 23 februari 2010 om 19u30 Het Roze Huis Draakplaats 1 2018 Antwerpen Chloé Lenaerts en Joke Weckesser

Op 21 november verschijnt Oud is Out. Ervaringen van lesbische en biseksuele vrouwen, geboren voor 1945. Dit is het resultaat van een voor België uniek project, waarbij in het midden van de jaren ’90 een reeks lesbische en biseksuele vrouwen is geïnterviewd door Ann David en Mips Meyntjens. In samenwerking met het Fonds Suzan Daniel wordt de informatie die dit heeft opgeleverd, nu voor het eerst toegankelijk gemaakt voor het grote publiek. De getuigenissen zijn alvast aangrijpend, soms humoristisch, soms pijnlijk, in elk geval heel authentiek.

Dankzij dit heel leesbare boek wordt eindelijk een stukje van de dubbel verborgen geschiedenis van lesbische vrouwen zichtbaar.

Oud is Out / Ervaringen van lesbische en biseksuele vrouwen, geboren voor 1945 Auteurs: Ann David en Mips Meyntjens 152 p. - verkoopprijs: 12,50 euro Uitgeverij: ‘t Verschil

de magneet - 13

Mixed koppels bewandelen de België-route Toevluchtsoord voor holebi-gezinshereniging

Omdat het in Nederland moeilijker is geworden om een verblijfsvergunning te krijgen, wijken hoe langer hoe meer stellen uit naar Duitsland en vooral België.

Het zijn niet alleen heterokoppels die de België-route nemen. De Magneet sprak met een gemengd koppel dat bewust voor Antwerpen koos.

In de laatste jaren zijn het aantal Nederlanders met buitenlandse partners in België verdubbeld en niet alleen door de lagere belasting. Nederlanders die in andere EU-landen wonen, kunnen door de Europese wetgeving makkelijker hun partner over laten komen. Daardoor worden er onder andere lagere inkomenseisen voor koppels gesteld en is er geen sprake van bijvoorbeeld het afleggen van een Nederlandse taalexamen in land van herkomst voor de buitenlandse partner of het opstarten van de procedure om de partner over te laten komen voor een langere periode, welke voor Nederland al 800 euro kost.

In veel andere landen worden homokoppels niet getolereerd.

In die landen is de omgeving (nog) niet klaar voor holebi’s en wegen de tradities nog zwaar door. In Marokko bijvoorbeeld reageren moslims over het algemeen negatief omdat voor hen homoseksualiteit niet in de islam past. China heeft ook nog geen vrede met homokoppels. Het is meestal de voornaamste reden voor gemengde holebi-koppels om te kiezen voor deze weg.

De Chinese Lisa en haar Nederlandse partner Tara zijn een voorbeeld van zo’n koppel die de zogenaamde Belgiëroute gebruiken.

Lisa

14 - de magneet

was begin dit jaar onder behulp van een toeristenvisum samen met haar Nederlandse partner naar Nederland gekomen, na bijna twee jaar samen te hebben gewoond in China. Na drie maanden in Nederland was het toeristenvisum verlopen en vertrokken beiden naar Antwerpen en begonnen daar samen een leven op te bouwen maar dat ging niet zo gemakkelijk.

Lisa: “We kwamen net naar Antwerpen en vonden gelukkig binnen een maand een mooi appartement in het centrum.

We leverden op het districthuis onze aanvraagformulieren voor inschrijving in. Na bijna een maand belden we om wat te vragen over onze inschrijving. Tara werd kort daarop uitgenodigd bij het Centraal Loket. Er waren allerlei moeilijkheden rond haar inschrijving maar ze kreeg gelukkig precies een half jaar later haar inschrijving rond en haar elektronische kaart.”

“De inschrijving voor mij kon toen pas starten en ook dat ging moeizaam omdat ons Nederlandse partnerschap niet wordt erkend in België. Wij konden niet aantonen dat we werkelijk een liefdesrelatie hebben. We moesten verplicht een bewijs van samenwoonst ondertekenen wat eigenlijk tegen de wet in gaat, gezien het dan om een ongehuwd koppel gaat wat niet het geval is omdat je met een Nederlands geregistreerd partnerschap niet ook nog eens mag trouwen. Daarnaast moesten we onder andere met vliegtickets, foto’s, e-mails en brieven onze liefdesrelatie proberen aan te tonen. Nu zal het nog vijf maanden duren voordat de Dienst Vreemdelingenzaken een beslissende uitspraak doet of ik al dan niet op basis van gezinshereniging hier bij mijn partner mag blijven. Wat in feite in strijd is met én de Belgische én de EUwetgeving, aangezien binnen 5 maanden na inschrijving de verblijfskaart afgegeven moet worden.”

De Magneet: Wat vind je van België tot nu toe?

Lisa: “Voordat ik in België kwam, dacht ik altijd aan de Belgische chocolade, religie en strips. Toen ik voor het eerst in Antwerpen kwam, genoot ik gelijk van de internationale sfeer die er hing, de manier waarop mensen hun huizen en tuinen inrichtten. Er zijn hier ook veel mensen een kat of hond hebben. Het sprak me allemaal best wel aan. Ik kan gewoon samenwonen met Tara en hand in hand met haar over straat lopen zonder nagekeken te worden. Ik kan elke maand uitgaan naar Café de Love in Red & Blue, kortom: allemaal dingen die in China niet kunnen.”

DM: Hoe groot was de stap voor jou om naar Europa te emigreren?

Lisa: “Het was zeker een grote en redelijk moeilijke stap voor mij: de manier van eten, het weer, de leefstijl, de manier van omgang met elkaar, de taal en natuurlijk het achterlaten van mijn familie en vrienden. Het is nog steeds wennen maar ik kan hier in ieder geval fijn samenwonen met mijn partner wat in China echt nog niet zou kunnen. In China heerst er een constante druk om te trouwen en een normaal gezin te stichten. Dagelijks de blikken en woorden van de omgeving verdragen, zou ik al helemaal niet aankunnen.”

DM: Is het gemakkelijk je te integreren in België?

Lisa: “Ik ben net na mijn inschrijving begonnen met de cursus Nederlandse taal. Ik ben hoogstwaarschijnlijk de enige Chinese in de klas en ook de enige die een homoseksuele relatie heeft. Het is wel enorm moeilijk voor mij om Nederlands te leren. Binnenkort zal mijn inburgeringcursus ook van start gaan. Het zal dan dus hopelijk wel makkelijker worden om onderdeel van de Belgische samenleving te worden.”

DM: Hadden jullie bewust voor België gekozen?

Tara: “Ja. We hadden er bewust voor gekozen omdat er in Vlaanderen ook Nederlands wordt gesproken. Op die manier hoefde alleen Lisa een nieuwe taal te leren. Ik kan dan een baan vinden waarbij ik Nederlands kan spreken. Antwerpen ligt niet zo ver van de Nederlandse grens af. Ik kan dus makkelijk af en toe mijn familie bezoeken. Bovendien hebben we nu de kans in een stad te wonen want in Rotterdam of Den Haag is het niet zo gemakkelijk een redelijk huis te vinden.”

Maïya Hovenkamp

Meer informatie is te vinden op de volgende websites waar in de loop van de jaren veel deskundigheid op te vinden is, met name op de laatste twee websites: www.vmc.be Vlaams Minderheden Centrum www.buitenlandsepartner.nl Met informatie over de Belgiëen Duitsland-routes www.mixed-couples.nl Met handboek over de EU route www.rechtopgezinshereniging.nl Gespecialiseerd in de EU wetgeving en EU route

Hoe werkt de België-route nou precies?

Wanneer het familielid van de EU-burger met een Schengen-visum naar België komt, schrijft de gemeente hem of haar, na een positieve woonstcontrole, onmiddellijk in het vreemdelingenregister in en levert hem/haar een ‘verblijfskaart van een familielid van een burger van de Unie’, ook wel elektronische vreemdelingenkaart F+ of Bijlage 9 bis genaamd, af. Ook illegalen met een paspoort kunnen op deze manier een legaal burger worden, mits ze kunnen bewijzen een duurzame relatie te hebben met een EU-burger.

Die laatste vaststelling wordt in de politiek als onderdeel van een complex probleem gezien.

De snelle toename van importhuwelijken (-bruiden) uit landen als Marokko en Turkije zorgden er de laatste jaren ook voor dat de België-route ter sprake kwam in de politiek.

De gevoeligheid is een van de redenen waarom in sommige Belgische steden vaak bewust verkeerde documenten worden bezorgd of verkeerde informatie wordt gegeven zodat een aanvraag tot inschrijving wordt belemmerd.

Het gaat dus ook ten koste van de gemengde holebikoppels.

In de toekomst zou er worden gewerkt aan het dichttimmeren van de België-route maar tot nu toe is dat nog niet het geval. Inwijking van gemengde koppels is natuurlijk ook moeilijk te realiseren omdat EU-burgers het recht op vrij verkeer hebben. Hierdoor mogen ze overal werken en wonen in de EU, zonder belemmeringen. Bijgevolg mogen ze ook hun partner en familieleden laten overkomen of hen meenemen naar het andere EU-land. De Nederlandse staatssecretaris voor Justitie, bevoegd voor vreemdelingenzaken, Nebahat Albayrak heeft wel allerlei plannen om gezinshereniging een halt toe te roepen; plannen die grotendeels in strijd lijken te zijn met de EUwetgeving. Diverse leden van de onderstaande Nederlandse websites hebben daartegen een klacht ingediend bij de Europese Commissie. Die klacht is nu in behandeling. De Belgische DVZ en Nederlandse IND werken echter zeer nauw samen.

de magneet - 15

Holebi’s hebben nu ook een eigen lesmap Wie in het onderwijs de leerlingen op een zinvolle manier wilt confronteren met de holebithematiek heeft daar sinds kort een handig hulpmiddel voor. De werkmethode Zij en zij & hij en hij spits zich uitsluitend toe op dit onderwerp.

Ze zitten in elke klas: meisjes die van een meisje houden, jongens die (stiekem) verliefd zijn op een jongen. Misschien heeft één van jouw leerlingen wel mama’s of loopt er een holebileerkracht rond op school. En toch… is het voor veel mensen nog steeds niet ‘normaal’ om te houden van iemand van hetzelfde geslacht. De uitgave van deze werkmethode komt dus niet geheel onverwacht. Sinds het thema holebi’s in de leerplannen werd opgenomen, moet iedereen in het onderwijs er ten gepaste tijden aandacht aan besteden. Er werd dus plotsklaps een behoefte gecreëerd voor een goed onderbouwd werkinstrument dat als leidraad kan gebruikt worden tijdens deze lessen. Leesweb speelde hier handig op in. De lesbundel zij en zij & hij en hij is er voor iedereen.

Open spreken over verschillende relatievormen Er staan concrete lessen in uitgewerkt voor kleuters tot de leerlingen van de derde graad van het secundair onderwijs. In tegenstelling tot wat vaak wel eens gedacht wordt, besteed men dus niet pas in het secundair onderwijs aandacht aan dit thema. Het is een bewuste keuze om reeds in de kleuterschool en de eerste jaren van de lagere school rond het thema te werken: ook deze jonge kinderen worden dagelijks geconfronteerd met verschillende relatievormen.

Daar open over spreken helpt om een stevige basis voor tolerantie en empathie te leggen. Daarom wordt al met de kleuters expliciet gepraat over holebi’s, hoewel de nadruk vooral ligt bij de rijkdom van anders-zijn en verschillende samenlevingsvormen. De lessuggesties voor 10-plussers en middelbare scholieren behandelen explicieter gevoelens voor iemand anders, vooroordelen en meningsvormen,

16 - de magneet

de roze wolken die elke verliefdheid met zich meebrengt en de consequentie van een holebiverliefdheid of -relatie. Tijd dus om er open over te praten! Waarom niet aan de hand van een goed boek?

Om het thema eens op een andere manier te brengen, minder als een ‘probleem’ of een feit waaraan een les(senreeks) gewijd moet worden, wél als een onderwerp dat in een boek staat en de moeite vormt om op in te gaan. Meestal wordt vertokken aan de had van een aangepast boek, in een geval fungeert een film als basis. Bij Leesweb is men alvast niet over één nacht ijs gegaan tijdens het maken van deze werkmethode.

Warm aanbevolen lesbundel wordt lauw onthaald De ambities om de lesbundel in de toekomst nog vollediger en mooier te maken zijn zeker aanwezig, maar worden momenteel wat getemperd door de realiteit. Bij Leesweb geeft men immers toe dat de

belangstelling van de leerkrachten lager ligt dan aanvankelijk werd verwacht. Een reden hiervoor kan men niet meteen geven, daarom gingen wij voor u op zoek naar een mogelijke verklaring.. Om te beginnen is dit een typische doelstelling die voor interpretatie vatbaar is. Nergens staat omschreven op welke manier deze doelstelling moet worden gehaald en hoeveel tijd je er aan moet besteden. In het slechtste geval kunnen leerkrachten er dus gauw even aandacht aan besteden om er vanaf te zijn. Even snel een filmpje tonen of er een half uurtje over discussiëren en klaar is kees. Langs de andere kant was er gelukkig al een heel grote groep leerkrachten die het thema uitgebreid in hun les aan bod lieten komen, nog voor het in het leerplan werd opgenomen en dus verplicht was. Deze mensen hebben ondertussen hun eigen weg gevonden en hun eigen aanpak ontwikkeld waardoor ze geen behoefte meer hebben aan deze lesbundel.

Nadrukkelijk in de eindtermen Bij wijze van kleine steekproef gingen we te rade bij drie leerkrachten: eentje van de kleuterschool, eentje uit de basisschool en eentje uit het secundair onderwijs. We stelden hen elk twee vragen: “Wist u dat het onderwerp ‘holebi’ deel uitmaken van het leerplan” en “Op welke manier besteedt u in de les aandacht aan dit thema?” De geluiden die we horen, komen in grote lijnen met elkaar overeen. Men is zich bewust dat holbiseksualiteit in de leerplannen staat en deel uitmaakt van de eindtermen. Toch ziet men dit onderwerp eerder als het aanbrengen van een attitude. We leren onze leerlingen zich verdraagzaam op te stellen. Respect voor elkaars seksuele geaardheid hoort hier zeker bij. Deze redenering valt nog te verdedigen voor het kleuteronderwijs en de basisschool, maar je zou toch verwachten dat men in het secundair onderwijs, waar jongeren hun seksuele ontwikkeling plots erg belangrijk wordt, meer specifieke aandacht aan dit onderwerp besteedt. We kunnen er vanuit gaan dat bij het overgrote deel van de leerkrachten de intentie om holebiseksualiteit op een ernstige manier te belichten zeker aanwezig is. Toch blijkt dat het onderwijzend personeel steeds vaker gaat twijfelen over de manier waarop men dit onderwerp moet aanbrengen. Niet zozeer omwille van de inhoud ervan, des te meer uit schrik voor de reacties van de steeds mondigere, en vaak ook onverdraagzamere jeugd als het op holebi’s op aankomt. Men weet niet hoe men met deze weerstand moet omgaan. Het is dan ook een veilige keuze om zachtjes in de klas te fluisteren dat je verdraagzaam moet zijn, in plaats van dit hete hangijzer volledig in de spotlights te plaatsen. Zoals vaak brengt de tijd raad. Holebiseksualiteit staat van september 2010 nog nadrukkelijker in de eindtermen. Ook tijdens de lerarenopleiding wordt er steeds meer aandacht aan dit onderwerp besteed.

Toekomstige leerkrachten leren dus ook hoe ze dit onderwerp moeten aanbrengen en hoe ze met de reacties van de leerlingen kunnen omgaan. Wanneer deze nieuwe generatie de uitdaging durft aangaan om weer echte lessen aan holebiseksualiteit te wijden, wacht deze lesmap nog een mooie toekomst.

Een eigen lesmap

Geert Vanden Abeele de magneet - 17

Homo zijn moet je leren

Masterproef over de identiteitsvorming van Antwerpse homomannen Hoe verliep de identiteitsvorming van homoseksuele mannen in de stad Antwerpen in de tweede helft van de 20ste eeuw? Dit onderzocht Dimi Van den Heuvel voor zijn masterscriptie in de geschiedenis aan de Universiteit Antwerpen. Net als alle universitaire scripties, betreft het geen echt publiekelijk consulteerbare tekst. Het Roze Huis verkreeg wel een exemplaar voor de bibliotheek.

dat aids er wel voor heeft gezorgd dat homoseksualiteit meer bespreekbaar werd.

Het is niet eenvoudig identiteitsvorming te onderzoeken in een cultuur waarin homoseksualiteit niet algemeen aanvaard en aanwezig was. Specifiek aan de benadering van Dimi is de keuze voor mondelinge geschiedenis voor dit onderzoek: hij ondervroeg acht mannen geboren tussen 1920 en 1954, die allemaal een bepaalde band hebben met de stad Antwerpen.

In de verenigingen van het Antwerpse homomilieu rond de jaren 1960-70 was er een duidelijke politieke gespletenheid tussen de ‘rechtse’ en ‘linkse’ groep. Zo trok het GOC de rechtse jongeren aan: brave conservatieve burgerjongens, die graag onder elkaar waren en zich liever conformeerden aan de maatschappij. Een linkse vereniging zoals De Rooie Vlinder trok meer vrijgevochten jongeren aan, die geloofden dat ze de maatschappij meer moesten confronteren. Volgens een van de ondervraagde mannen verzwakte deze tegenstelling de homobewegingen, waardoor ze eerder uit elkaar vielen, dan elkaar te steunen.

Welke maatschappelijke beelden over en reacties op homoseksualiteit waren bij deze mannen bekend en in welke mate namen ze deze, al dan niet bewust, over in hun identiteitsvorming?

Hoe sterk werd hun identiteit bepaald door de gangbare ideeën over mannelijkheid, vrouwelijkheid, seksuele voorkeur en de heteronormatieve maatschappij?

Tijdsgeest In het Vlaanderen van de tweede helft van de twintigste eeuw bestonden Dimi Van den Heuvel heel wat ideeën over homoseksualiteit.

Het is ook een periode met verschillende accenten: de verdokenheid van homoseksualiteit tijdens de jaren 1950 en de sterke heteronormativiteit die veel jongens in een schijnhuwelijk of eenzaamheid dwong. Het opbouwen van een gezamenlijke identiteit in de jaren 1960-70, in de ontwikkeling van verenigingen zoals het Gespreks- en Onthaalcentrum (GOC). Van de seksuele promiscuïteit tot de vrees voor aids in de jaren 1980-90 en tenslotte de groeiende maatschappelijke acceptatie vanaf 2000. Dimi Van den Heuvel schetst een erg genuanceerd beeld, zoals het feit

18 - de magneet

De auteur gaat in op de verschillende ‘beelden’ die er bestonden: de woorden homo of janet, homofilie of homoseksualiteit. Welke betekenis en geladenheid deze woorden kregen, hing van de tijdsgeest en de plaats af, maar ook van de groep waar je bij hoorde.

De geïnterviewde mannen hebben erg verschillende achtergronden. Eén ervan is een bekende Vlaamse zanger, twee zijn bekenden in ons eigen huis. En de oudste verteller was van 1963 tot 1983 actief in achtereenvolgens het Belgisch Cultuur- en Ontspanningscentrum (COC), het Gesprekscentrum voor Homofielen (GC) en het GOC. Een van hen startte in 1976-77 de eerste gespreksgroep rond biseksualiteit vanuit het gevoel dat hij de enige biseksueel op de wereld was!

Hoewel ze gemeen hebben dat ze het homomilieu van Antwerpen tussen 1940 en 2000 hebben gekend, verschillen hun ervaringen sterk. Een eigen verhaal met slechts één constante: de beleving en het opbouwen van hun persoonlijke identiteit gebeurde bij elk van hen op een andere manier.

Onder ons?

De titel van de scriptie, Even onder de onzen?, verwijst daar ook naar. Naar buiten toe leek het op ‘onder ons zijn’, en werd het wel als ‘het homomilieu’ gepropageerd, maar daarachter ging een enorme diversiteit schuil.

Die diversiteit uit zich in de intrigerende verhalen van hoe deze mannen ontdekten dat ze homo waren en hoe ze daarmee omgingen. Wat hield het in homo te zijn? Door de verscheidenheid, maar ook de verdokenheid van de beelden, was het niet zo eenvoudig. Het is niet omdat een van hen van in het begin goed ‘wist’ dat hij ‘homoseksueel’ was, dat hij wist wat die grote drang precies was.

Een wetenschappelijke scriptie heeft helaas haar beperkingen. Een samenvatting van dit werk doet evenmin recht aan de waarde van de getuigenissen, laat staan aan hun verscheidenheid. Maar het werk is de moeite van het lezen (ontlenen) waard. Ook de bibliografie wekt de aandacht: er bestaat blijkbaar heel wat leesmateriaal!

Het is een boeiend onderwerp vanuit een interessante benadering, die nieuwsgierigheid opwekt naar de integrale getuigenissen. Het vormt een goede aanzet om er verder over na te denken en werk te blijven maken van een degelijke verzameling van bronnenmateriaal. De waarde van zo’n onderzoek en vooral deze benadering kan dan ook nauwelijks onderschat worden.

Auteur Dimi Van den Heuvel licht zijn scriptie toe.

De Magneet: Wat voel je op bij het onderzoek?

Dimitri Van den Heuvel: “De vage context van de jaren 1940-1950, of zelfs nog enkele decennia daarvoor. Op zich zou het ook mogelijk moeten zijn om interviews af te nemen met mannen die toen uitgingen in Antwerpen of er woonden, maar het bleek heel wat moeilijker te zijn om veel getuigen van die leeftijd te vinden. Er is uiteindelijk heel weinig reactie gekomen op mijn oproepen. Een zo breed mogelijke verspreiding van de oproepen, zodat er ook veel meer geïnteresseerden op af komen, zou het samenstellen van mondelinge geschiedenissen enorm vooruit helpen.”

DM: Wat zijn je toekomstplannen?

DVdH: “Ik zou graag voor de klas staan. Ik zou het thema homoseksualiteit platsten binnen de leerstof van het vak geschiedenis: in de huidige handboeken van het zesde middelbaar staat de homobeweging misschien in één regeltje samen met andere sociale bewegingen vermeld. Als ik de leerplannen voor geschiedenis zou mogen invullen, zou ik ervoor zorgen dat homoseksualiteit vanaf het eerste middelbaar aan bod komt als een onderdeel van het sociaalculturele domein. Ik denk dat als homoseksualiteit op die manier vanaf het eerste middelbaar als een onderdeel van de leerstof gezien wordt, het op termijn ook niet meer nodig is dat er voorzichtig over dat onderwerp gepraat moet worden. Als leerlingen homoseksualiteit en de perceptie daarvan binnen een bepaalde historische maatschappelijke context kennen, kunnen ze hierbij ook veel beter verbanden maken met het heden.”

DM: Het origineelste aspect is jouw keuze voor deze mondelinge geschiedenis. Hoe heb je dat verzameld en verwerkt?

DVdH:“Na acht interviews wist ik dat ik écht genoeg informatie zou hebben, zeker voor zo’n kort artikel. Ik heb de meeste interviews afgenomen met een videocamera, maar ook één met een dictafoon.

De meeste gesprekken duurden zo’n anderhalf uur. Hierin heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk onderwerpen aan bod te laten komen, aangezien ik bij het afnemen van de eerste interviews nog niet precies wist wat mijn concrete vraagstelling ging zijn.

Er zitten dus nog enorm veel gegevens in al die interviews die óók de moeite waard zijn om onderzocht te worden. Ik heb uiteindelijk gekozen om me op een aantal aspecten te concentreren, zoals bijvoorbeeld de rol van Antwerpen en de genderpatronen.”

“De interviews kan je op twee manieren verwerken: of schrijf je ze allemaal gedetailleerd uit, of maak je een uitgebreide samenvatting, en schrijf je de passages die je het waardevolst vindt letterlijk uit. Ik heb van elk interview een uitgebreide samenvatting gemaakt, met de vermelding van concrete termen en zinnen die de vertellers gebruikten, en de passages die ik wou gebruiken, volledig uitgeschreven.”

“Het is enorm belangrijk dat je de interviews zo vaak mogelijk beluistert. Het is namelijk de bron, niet de transcriptie die je daarvan achteraf maakt. Alleen als je het interview zélf vaak beluistert, denk ik dat je de nodige nuances in je verhaal kan maken.”

de magneet - 19

DM: In welke mate herken je iets in of voel je jezelf verbonden met wat de vertellers uitdrukten?

DVdH:“Ik kan hetmij nog heel goed herinneren: bij seksuele voorlichting ging het enkel over seks tussen man en vrouw.

Seks tussen twee mannen of vrouwen was blijkbaar niet belangrijk om te vermelden. Dat was in 1999. Op zo’n momenten besef je dat niet, maar achteraf eens te meer wel dat, als ze je er al vanaf de lagere school vertrouwd mee maken, je hier ook niet ‘voorzichtig’ over moet spreken.

Ik gebruik het woord ‘voorzichtig’, omdat ik vind dat je geaardheid toch nog altijd - zelfs in 2009 - iets is waarvoor je jezelf tegenover anderen moet ‘verantwoorden’. “ “Ik denk daarnaast ook dat het al heel wat kan helpen als er iemand in je familie is die ook homoseksueel is. Ik ben in de hele familie de enige persoon die homoseksueel is of er toch voor uit komt. En als er dan nog niet over wordt gepraat, dan heb je heel lang het gevoel dat je gevoelens misplaatst en onnatuurlijk zijn.”

“Wat mij dus het meeste opviel bij het afnemen van de interviews, was dat ik ook heel lang hetzelfde gevoel heb gehad als de mannen die ik heb geïnterviewd: bang moeten zijn dat iemand het te weten komt, niet concreet weten

wat het is, er niet altijd voor willen uitkomen, ... Misschien ben ik een dromer, maar toch: ik zou willen dat het soms wat minder ingewikkeld was. Ik hoop in ieder geval dat het ooit wel minder vanzelfsprekend wordt dat je als man op vrouwen valt en als vrouw op mannen.”

DM: In je werk besteed je heel wat aandacht aan de bespreking van woorden als janet en homo. Je vult het zelfs aan met een persoonlijke anekdote. Vanwaar die belangstelling?

DVdH: “Bij het bestuderen van de interviews viel me sterk de manier op waarop ‘vrouwelijke’ homoseksuele mannen werden aangezien door de homogemeenschap. Hier kan ik nog steeds een parallel met het heden trekken, maar dit geldt niet enkel voor de homogemeenschap: ik denk dat het voor heel wat mensen nu veel minder uitmaakt dat een man op een andere man valt. Maar dat het vooral erg is als die man zich ‘vrouwelijk’ gedraagt. Ik hecht zelf echter steeds minder belang aan de concepten mannelijk en vrouwelijk, en vind dat elke persoon, of die nu man of vrouw, mannelijk of vrouwelijk is, gewoon mens moet kunnen zijn. Dat leunt dan weer sterk aan bij de invalshoek van de zogenaamde queer studies.”

Thierry Stockmans

Gender Naast seksuele oriëntatie werkt Çavaria ook rond genderexpressie en genderidentiteit.

Deze uitbreiding komt er omdat niet enkel de seksuele geaardheid maar ook de genderrol holebi’s in een maatschappelijk kwetsbare positie brengt. Vele vormen van discriminatie zijn terug te brengen tot de manier waarop in de maatschappij tegen de rol van vrouwen en mannen aangekeken wordt.

Wie geïnteresseerd is in huidige accenten en denkarbeid, kan ook de net uitgebrachte brochure met de bundeling van de teksten van het colloquium Pink Power van Çavaria lezen. Die is verkrijgbaar bij Çavaria.

Zie ook www.cavaria.be/toekomst.

Wie meer wil lezen over de geschiedenis van de Holebibeweging in dezelfde tijdsperiode kan ik ook een eerdere publicatie van Bart Hellinck van het Fonds Suzan Daniël aanraden: Een halve eeuw (in) beweging. Een kroniek van de Vlaamse Holebibeweging (weldra weer beschikbaar op de website van Çavaria - www.cavaria.be)

20 - de magneet

Het Roze Huis en Café Den Draak vieren in 2010 hun (vijf)tienjarig bestaan Vijftien? Jawel, Het Roze Huis viert volgend jaar zijn vijftienjarig bestaan! (En het tienjarig bestaan van Den Draak). Een flinke brok geschiedenis en nostalgie, die we met gepaste trots willen vieren!

Behalve onze nieuwjaarsreceptie die jou - excuseer: ú - als echte ster in de schijnwerpers plaatst, plannen we nog enkele knallers om dit jaar niet ongemerkt voorbij te laten gaan.

Op zondag 14 februari, met Valentijn, organiseren we een Engelse brunch, waarvan de opbrengst naar een volgende renovatiefase van ons pand zal gaan. Ook op de Antwerp Pride, eind juni, willen we ons van onze zonnigste kant laten zien om het feestjaar in het najaar af te sluiten door nogmaals met alle kleuren van de regenboog te pronken.

Daarvoor zoeken we behalve jullie aanwezigheid als sterren aan de hemel, ook nog hemelse ideeën. Vandaar deze oproep naar enthousiaste medewerkers en brainstormers.

Was je erbij, aan de wieg (als we dit inmiddels prachtige gebouw zo mogen noemen) of in de loop van deze vijftien jaar geleden? Wil je de situatie, sfeer en uitdaging van toen weer even tastbaar maken? Heb je bijzondere herinneringen (foto’s, documenten, getuigenissen,...) die je met ons wil delen? Ken je mensen van toen die je graag nog eens opnieuw wil ontmoeten?

Heb je ideeën om dit een concrete vorm te geven? Wil je daaraan meewerken?

Een fototentoonstelling - geflankeerd met getuigenissen - al dan niet digitaal uitgewerkt, behoort ook tot de mogelijkheden. Maar er zijn zo veel kleuren...

Laat het ons weten! Mail je interesse of voorstellen naar 15jaar@hetrozehuis.be of neem contact met ons op (Het Roze Huis, Draakplaats 1 - 2018 Antwerpen - 03 288 00 84) en we houden je op de hoogte!

Joke Weckesser en Thierry Stockmans

de magneet - 21

Sébastien en Jean Elie knokken voor holebi’s in Afrika ‘Gay rights are human rights’, ook in Kameroen en Rwanda Je coming-out maken en opkomen voor holebi’s is in onze contreien een stuk gemakkelijker geworden.

In Afrika ligt het allemaal nog veel moeilijker. De Kameroener Sébastien Mandeng en de Rwandees Jean Elie Gasana trekken in hun land aan de kar. “Ooit hoop ik dat we in steden als Douala en Yaoundé onze eigen Gay Pride kunnen vieren”, mijmert Sébastien. “En dat holebi’s hier even vrij zullen kunnen leven zoals hun tegenhangers in Parijs, San Francisco of Montréal.”

De Magneet: Waarom zijn jullie actief bij een holebivereniging?

Sébastien Mandeng: “ADEFHO was in Kameroen de eerste holebi-organisatie die officieel werd erkend. Onder leiding van de internationaal bekende advocate Alice Nkom verdedigden we al meer dan 20 homoseksuelen voor de rechtbank. We voeren zo zichtbaar mogelijk actie en werken geregeld samen met radio- en tv-programma’s en schrijvende media.”

Sébastien en Jean Elie zijn partners van de Vlaamse Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH), die zich engageert rond holebi’s & mensenrechten.

Jean Elie Gasana: “Other Sheep is de enige christelijke organisatie in Rwanda en Congo die het opneemt voor holebi’s. De groep heeft weinig of geen centen om haar rol te spelen. Maar ik geef me toch met hart en ziel. We voeren een harde maar vreedzame strijd. Other Sheep hoopt rechtspersoonlijkheid te krijgen, maar de weg daar naartoe is lastig.”

De 29-jarige Sébastien Mandeng studeerde rechten aan de Universiteit van Douala en woont nog bij zijn ouders.

In januari 2008 werd hij stagiair bij het advocatenkantoor waar ook Alice Nkom aan verbonden is. Nkom verwierf bekendheid door haar werk voor vervolgde homo’s.

Mandeng is de ondervoorzitter van de Association pour la Défense de l’Homosexualité (ADEFHO). Via die groep ijvert hij mee voor de belangen van holebi’s in Kameroen.

Alim Mongoche De Kameroener, die zichzelf typeert als een gevoelig man en ‘een filantroop’, trok zich het lot van Alim Mongoche sterk aan. De jonge, schuchtere Alim was een begaafd kleermaker.

Door zijn homoseksualiteit belandde hij in Yaoundé in de gevangenis. Daar werd hij tot twee keer toe verkracht. Alim raakte besmet met hiv en stierf na zijn vrijlating. “Ik wil niet dat de dood van Alim vergeefs was”, zegt Sébastien.

Ook Jean Elie Gasana (31) engageert zich. Maar dan wel in Rwanda. Jean Elie is vrijgezel en coördineert Other Sheep, een christelijke holebi-vereniging die actief is in Rwanda en de DR Congo. De activist woont in het Rwandese Gisenyi, vlakbij de grens met Congo.

Jean Elie studeerde economie, verdiepte zich in de theologie en schoolde zich ook bij op het vlak van journalistiek en communicatie. “Holebi’s leiden hier een miserabel leven.

Ze lopen ook veel risico om hiv op te lopen. Ik stelde me de vraag wat ikzelf kon doen voor deze gemarginaliseerde bevolkingsgroep.”

On-Afrikaans DM: Kan je spreken van een zekere evolutie rond het holebi-thema?

SM: “Zoals al gezegd nodigen radio- en tv-programma’s ons vaak uit. Bij radio en tv hebben we heel wat partners die ons zendtijd gunnen. We werken ook samen met week- en dagbladen. Zelfs met kranten van katholieke signatuur.”

J-EG: “Een kleine groep mensen in Rwanda en Congo is bereid ons te steunen. Velen vinden nog altijd dat homoseksualiteit on-Afrikaans, tegennatuurlijk en onchristelijk is. Daarom vinden we ook zo weinig gehoor.

We willen wel workshops organiseren om mensen beter te informeren. Maar ook dat is een kwestie van middelen hebben. Ook heteroseksuelen steunen overigens wat we doen.”

Schande voor zwarten DM: Is het riskant om in jullie land op te komen voor holebi’s?

SM: “In Kameroen is er een anti-homowetgeving. En de geesten evolueren maar moeizaam. Activisten lopen veel risico om te worden uitgesloten door hun familie of op hun werk. Ze riskeren ook het slachtoffer te worden van verbale of fysieke agressie. We hebben nog veel last van onwetendheid. Mensen gooien alles op een hoopje en associëren homoseksualiteit met zoöfilie, pedofilie en satanische praktijken. De vooroordelen en de armoede vergroten nog het risico op geweld.”

“In 2008 werd ik zelf zwaar aangevallen. Twaalf mannen pakten me zeer hard aan. Ze maakten me uit voor ‘pédé’ (flikker) of ‘mislukte jongen’. En ze noemden me een ‘schande voor het zwarte ras’. Mijn belagers beroofden me en lieten me halfnaakt achter.”

Sébastien Mandeng: “Ik wil niet dat de dood van Alim vergeefs was.”

22 - de magneet

J-EG: “Het Rwandese parlement zal een wetsontwerp bespreken dat van homoseksualiteit een misdrijf wil maken.

De geplande wet zou ook gericht zijn tegen mensen die homoseksualiteit aanmoedigen of steunen. Holebi-activisten lopen dus best veel risico. Tot nu toe werden de leden van Other Sheep gelukkig nog niet bedreigd, geïntimideerd of

aangevallen. Het valt af te wachten wat er zal gebeuren als het wetsontwerp wordt goedgekeurd.”

Yves Noé Ewane DM: Waarop zijn jullie het meest trots?

SM: “Tussen juli 2007 en maart 2008 verdedigde ADEFHO zes mannen die opgesloten zaten in de New Bell-gevangenis in Douala op grond van het feit dat ze homoseksueel waren.

Al deze mannen werden in de loop van 2009 vrijgelaten.”

“Maar één van deze mannen, Yves Noé Ewane, werd op 19 mei 2009 opnieuw in de cel opgesloten. In zijn wijk droeg Yves het stigma dat hij een homo was. Het feit dat hij daarvoor al eerder in de gevangenis had gezeten, maakte zijn situatie alleen maar erger. Op 15 september 2009 lukte het Alice Nkom om Yves opnieuw vrij te krijgen. Maar de jongen loopt altijd het risico om opnieuw door iemand ‘aangegeven’ te worden.”

J-EG: “In de Congolese stad Goma kon Other Sheep enkele seminaries geven voor het middenveld en voor een religieus publiek. En in Gisenyi organiseerden we een seminarie rond christendom, wetenschap en seksualiteit. De mensen bleken erg nieuwsgierig om te horen wat we te vertellen hadden.

Sommige geestelijken lieten ons weten dat ze ook graag het gesprek met ons willen aangaan.”

DM: Belanden homo’s dikwijls in de gevangenis?

SM: “De gevallen waarnaar ik verwees, zijn maar het topje van de ijsberg. Er zijn veel meer homo’s die in de cel

belanden. Onlangs deed ADEFHO onderzoek in diverse gevangenissen. Uit dat onderzoek bleek dat er homo’s in de cel zitten zonder enig materieel bewijs voor wat hen aangewreven wordt.”

J-EG: “Leden van Other Sheep kwamen nog nooit in de cel terecht op grond van hun seksuele voorkeur. Homoseksuele contacten vinden hier erg stiekem plaats. Het is dan ook lastig om zoiets te ‘ontdekken’. We trachten nu wel na te gaan of er mensen zijn die opgesloten zijn omdat ze homo- of biseksueel zijn.”

DM: En hoe zit het met de wetgeving?

SM: “Onze Assemblée Nationale (nationaal parlement) maakte nooit wetgeving om homoseksualiteit te bestraffen.

Maar toch staat in ons strafwetboek het artikel 347bis.

Dat artikel moet weg. In Kameroen heeft het parlement geen initiatiefrecht om nieuwe wetten te maken. Het is de regering die nieuwe wetten voorstelt en die daarover het parlement laat stemmen. Onze minister van Justitie is een homohater. En de meeste van onze parlementsleden moeten evenmin iets weten van homoseksuelen.”

J-EG: “In Rwanda is er dus een plan om een wet tegen homoseksualiteit in te voeren. Wij hopen hier of in het buitenland één of twee advocaten te vinden die ons willen steunen in de strijd tegen die wet. We hebben ook contacten met buitenlandse organisaties. En we willen banden smeden met westerse diplomaten in Rwanda.

Solidariteit DM: Geloven jullie in pan-Afrikaanse solidariteit?

SM: “Pan-Afrikaanse solidariteit zou onze strijd beslist versterken. ADEFHO heeft momenteel weinig contacten met holebi-verenigingen in andere delen van Afrika. Maar onze deur staat wagenwijd open. Enerzijds moeten de Afrikaanse holebi-activisten hun lot vooral in eigen handen nemen. Maar anderzijds hebben we ook steun uit het Westen nodig.”

J-EG: “Ik deel de mening van Sébastien dat we veel te winnen hebben bij samenwerking onder Afrikanen. We hebben daar inderdaad westerse steun voor nodig. Other Sheep heeft nu contacten met organisaties in Burundi (Humure, de vereniging van Chris Rumu), Congo (Arcen-Ciel RDC en Groupe Hirondelles) en Kameroen (ADEFHO).”

DM: Jullie doen geweldig werk, Sébastien en Jean Elie!

Denis Bouwen

Wie interesse heeft voor het werk van WISH of graag contact opneemt met Sébastien of Jean Elie, kan e-mailen naar wishintsol@gmail.com.

Jean Elie Gasana: “Sommige geestelijken willen graag het gesprek met ons aangaan.”

Roze Persagentschap Homohuwelijk sneuvelt in Maine

NaviGAYtion blijft in Antwerpen Op 26 juni 2010 vindt bootfeest NaviGAYtion opnieuw plaats in Antwerpen. Afgelopen zomer toonde Brussel interesse om het evenement naar de hoofdstad te halen en was er sprake van een mogelijke verhuis.

NaviGAYtion blijft echter in de havenstad en zal tijdens het Antwerp Pride weekend 2010 doorgaan. De website van de Antwerp Pride is trouwens geüpdatet: www.antwerppride.com. (DDR)

Op 3 november konden de inwoners van de noordoostelijke Amerikaanse staat Maine zich uitspreken over een wet. De wet werd in het voorjaar door het Congres van Maine aangenomen en zou het homohuwelijk een legale status hebben gegeven.

Conservatieve tegenstanders dwongen via een petitie echter een referendum over de wet af waardoor de invoering ervan werd opgeschort. Een meerderheid van 53 procent stemde de wet weg. Het is een vuistslag in het gezicht van homorechtenactivisten in de VS aangezien Maine in de streek New England ligt, het deel van de States waar het homohuwelijk op veel steun kan rekenen met volwaardige same-sex marriages in de staten Vermont, Massachusetts en Connecticut. (DDR)

Franse lesbiennes mogen adopteren Een rechtbank in de oostelijke stad Besançon heeft geoordeeld dat de 48-jarige lerares Emmanuelle B. een kind mag adopteren. Het bestuur van het departement Jura had meermaals geweigerd de adoptie goed te keuren ondanks het positief oordeel van maatschappelijk werkers. Het is een overwinning voor de vrouw die elf jaar lang juridische strijd voerde. In januari 2008 oordeelde het Europese Hof van de Rechten van de Mens al dat Frankrijk schuldig was aan illegale discriminatie door de vrouw te weigeren een kind te laten adopteren.

Emmanuelle B. en haar partner Laurence P. (45) wensen anoniem te blijven. De uitspraak is een primeur voor Frankrijk. (DDR)

Nieuw Vlaams holebitijdschrift: Labels In november is het eerste nummer van een nieuw holebitijdschrift verschenen: Labels. De uitgever koestert de ambitie om van Labels een ‘spraakmakend tijdschrift’ te maken. Zo is het tijdschrift op zoek naar een Belgische profvoetballer die in het tijdschrift te poseren. Op die manier klaagt Labels homohaat in de topsport aan. Het blad zal vooral entertainment en lifestyle brengen die bereikbaar is voor de doorsnee Vlaamse en Brusselse homo. Het is een publicatie van Media & Publishing. Labels wordt gratis verspreid in de holebi-horeca. In Antwerpen kan je het magazine ondermeer vinden bij Love Everyone, Popi, Rubzz en Red&Blue. Zie ook: www.labels-magazine.be. (DDR)

24 - de magneet

Poolse doelman ontslagen na homofobe uitlatingen Pools Voetballer Arkadiusz (Arek) Onyszko is in november door de Deense voetbalclub FC Midtjylland ontslagen na homofobe uitlatingen. “Ik haat homo’s, echt waar. Ze zijn om te kotsen,” luidde het in zijn biografie. Hij toonde in “F**king Polack”, zijn levensbeschrijving, ook bewondering voor de Hell’s Angels en opende een aanval op vrouwelijke sportcommentatoren. Onyszko had al meer op zijn kerfstok: hij werd eerder veroordeeld tot drie maanden cel wegens mishandeling van zijn vrouw, de reden van ontslag bij zijn vorige ploeg Odense. FC Midtjylland gaf hem een tweede kans: Onyszko keepte er een tijd met een elektronische enkelband. Zijn laatste ploeg nam na de publicatie van de biografie onmiddellijk afstand van de keepers opvattingen en gooide hem eruit. (DDR)

Samenlevingscontract voor Oostenrijkse holebi’s Vanaf 1 januari kunnen Oostenrijkse holebikoppels een samenlevingscontract aangaan. Deze regeling, dat geen huwelijk is en geen adoptierechten bevat, regelt wel de pensioenrechten en alimentatie na een scheiding. Het samenlevingscontract heeft ook gevolgen voor erfenissen en de sociale zekerheid. (TJ)

Argentijnse rechter staat homohuwelijk toe In Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië, heeft een rechter bepaald dat twee mannen mogen trouwen. In de stad bestaat er sinds 2002 een samenlevingscontract maar geen homohuwelijk. De plaatselijke autoriteiten weigerden Alejandro Freye (39) en José Maria Di Bello (41) in de echt te verbinden. Rechter Gabriela Seijas beveelt nu de stad mee te werken aan hun huwelijk, omdat “de wet iedereen, ongeacht geaardheid, met hetzelfde respect moet behandelen”. Het is echter weinig waarschijnlijk dat het homohuwelijk er weldra wordt ingevoerd.

In Argentinië heeft de Katholieke Kerk nog veel invloed en heerst er nog een machocultuur.

(DDR) Haatmisdrijven in de VS nemen toe Op 23 november 2009 publiceerde de Amerikaanse federale politie FBI cijfers waaruit blijkt dat het aantal haatmisdrijven in de Verenigde Staten het voorbije jaar met 2 % is toegenomen. Er waren in totaal 7.780 haatmisdrijven gemeld bij de FBI. Daarvan waren 16,7% gepleegd op basis van de seksuele oriëntatie van het slachtoffer: een stijging met 11% in vergelijking met het jaar daarvoor. De absolute meerderheid van het totale aantal haatmisdrijven (51,3%) was racistisch gemotiveerd.

De misdrijven gepleegd uit rassenhaat daalde echter met 1 %. Het volledige rapport is te vinden op de website van de FBI: www.fbi.gov/pressrel/pressrel.htm. (DDR)

Homohuwelijk in Portugal?

De nieuwe regering in Portugal wil het huwelijk openstellen voor koppels van hetzelfde geslacht. De socialistische regeringspartij maakt er zelfs een speerpunt in haar beleid van. De vorige, conservatieve regering, liep daar niet warm voor. Zes Europese landen hebben al het huwelijk opengesteld voor holebikoppels: Nederland, België, Spanje, Zweden en Noorwegen. (TJ)

Europa bekritiseert discriminatie van homo’s in Turkije De Europese Unie presenteerde in oktober een rapport waarin ze Turkije aanmaande om werk te maken van de hervormingen om te kunnen toetreden tot de EU. Turkije is kandidaat-lidstaat van de EU sinds 2004. De discriminatie van homo’s werd aangehaald als een van de punten waar verdere hervormingen zich opdringen. Ook de gebrekkige vrijheid van meningsuiting, de persvrijheid, de godsdienstvrijheid en de rechten van vakbonden laten te wensen over. Positiever waren dan weer de verbeterde relaties met buurland Armenië. Toch wekte een passage over de gewenste erkenning van de Armeense volkenmoord in WO I grote wrevel in Ankara. (DDR)

Massabetoging voor homohuwelijk in Taiwan Duizenden mensen, ongeveer 25.000 volgens de organisatoren, hebben eind oktober betoogd voor het homohuwelijk in Taipei. De betoging vond plaats in het kader van de zevende editie van de Gay Pride in de Taiwanese hoofdstad. “We vragen aan de regering om de rechten van homoseksuelen beter te verdedigen, in het bijzonder de echtverbintenis tussen partners van hetzelfde geslacht, opdat we dezelfde rechten zouden hebben als heteroseksuele koppels,” gaf hoofdorganisator Tung Chu-chu te kennen. Er waren ook veel deelnemers afkomstig uit Hong Kong, Japan en andere landen uit de regio. Taiwan geldt als één van de meest verdraagzame landen in Azië ten aanzien van homoseksuelen. Het eerste wetontwerp betreffende het homohuwelijk, dateert al uit 2003, maar er kwam nog steeds geen stemming wegens te omstreden. (DDR)

de magneet - 25

Zoek jij al Halal?

Voor moslims die wel willen surfen op internet, maar niet tegen ‘ongepaste sites’ willen aanlopen is er nu de zoekmachine I’m Halal: www.imhalal.com (motto: Search Halal, I am Halal!). Wereldwijd zijn er zo’n 100 miljoen moslims online. De zoekmachine is bedacht en gemaakt door het Nederlandse bedrijf AZS Mediagroup. Volgens het bedrijf is er onder de miljoenen moslims een groeiende behoefte aan hulpmiddelen om veilig en rechtschapen te kunnen surfen. Dat doet I’m Halal door voor elke site te bepalen of de inhoud ervan halal (Arabisch: ‫ْلَالَح‬: rein, toegestaan) of haram (Arabisch: ‫ْماَرَح‬: onrein, verboden) is.

Wie een zoekterm intikt bij I’m Halal, krijgt in de resultatenlijst alleen sites te zien die halal zijn. Wie een term intikt die mogelijk of waarschijnlijk ‘zondige’ resultaten oplevert, krijgt een waarschuwing te zien, waarbij drie fasen van haram mogelijk zijn. Seksgerelateerde termen als ‘seks’, ‘sex’, ‘gay’ en ‘lesbian’ levert het hoogste waarschuwingsniveau op, haram 3. Minder zondige termen als ‘drugs’ behoren tot niveau 2, en ‘bier’ en ‘varken’ zijn niveau 1. Vrij vertaald: “Uw zoekterm heeft een Haram-niveau van 1 op 3. Ik adviseer u om de zoekterm te veranderen en het opnieuw te proberen. Zoeken op bijvoorbeeld ‘prostitute’ of ‘gay’ (homoseksueel) geeft zelfs een 3 op 3-waarschuwing.

geen wordt bepaald door de imam. Maar hoe haram iets is, staat nergens vermeld. Een definitie voor haramniveau 1, 2 of 3 konden we niet vinden, maar dat zou de transparantie van deze internet zoekmachine ten goede komen.

De zoekmachine is beschikbaar in vijftien talen. De Engelse variant werkt vooralsnog het beste. Zoek je op ‘mortgage’ dan krijg je een waarschuwing, terwijl het zoeken op ‘hypotheek’ niet tot problemen leidt (volgens de islam zijn hypotheken slecht omdat je niet mag verdienen aan leningen). Kinderziektes, volgens Sardeha. “Eind deze maand is alles piekfijn in orde”. Mede dankzij de gebruikers, die via een feedbackknop voor nieuwe haram termen kunnen waarschuwen. Sinds juni dit jaar bestaat overigens ook al een zoekmachine voor gelovige joden, koogle.co.il, waar niet-koosjere woorden worden geweerd.

Met dit initiatief wordt seksuele voorlichting en informatie over homoseksualiteit in de praktijk niet langer toegankelijk voor moslims die deze dienst voor zichzelf of hun kinderen installeren. Daarmee wordt integratie in de Nederlandse en Vlaamse cultuur extra bemoeilijkt.

Marc Daems

De zoekmachine is bedacht en gemaakt door het Nederlandse bedrijf AZS Mediagroup. Volgens initiatiefnemer Reza Sardeha hebben veel moslims moeite met de seksueel expliciete zoekresultaten die Yahoo! en Google tonen. Op zijn website hanteert hij een sterrensysteem. Bij één of twee sterren, ‘sex’ valt dus hieronder, krijgt de gebruiker een waarschuwing en kan hij alsnog besluiten op de zoekresultaten te klikken.

Drie sterren krijgen woorden die volgens de zoekmachine zo verboden zijn, zoals gay en porn, dat de zoekresultaten onder geen beding worden getoond.

De bedenkers hopen dat I’m Halal de populairste zoekmachines voor moslims overal ter wereld wordt, en mikken daarom op de moslims die actief zijn op internet. “We willen niet dat mensen per ongeluk op ongepaste sites terechtkomen”, zegt Reza Sardeha (20) van de AZS Media. Volgens Sardeha is de site een succes: hij trok in de eerste acht dagen meer dan 300.000 unieke bezoekers.

In welke mate is iets haram?

Om het aantal Haram zoektermen uit te breiden, verwacht I’m Halal.com een contributie van zijn gebruikers. Een feedback knop op de hoofdpagina laat je toe zelf haram termen in te geven. Je mag je idee verdedigen en andere gebruikers kunnen je idee een ranking geven. Op die manier beslissen de gebruikers zelf welke zoektermen als haram moeten gecatalogeerd worden. En dit is geen overbodige luxe. Als je met een kritisch oog kijkt, begrijp je niet goed waarom ‘anal’ een 3 krijgt, maar ‘sex’ een 2. Ook voor ‘homosexuality’ scoor je een 3, maar voor ‘incest’ slechts een 2. Dit bewijst dat het haramniveau een functionaliteit is die voor discussie vatbaar is. Voor de moslimgemeenschap is iets halal of haram, het-

26 - de magneet

Voor moslims die zich niet blindelings in een benepen keurslijf willen laten persen, vinden we op internet toch ook een aantal positieve initiatieven.

Zo bestaat onder andere: islam.startkabel.nl & islam.startpagina.nl : van waaruit je heel veel positieve links naar islam gerelateerde pagina’s krijgt. www.theislamicsearch.com : oftewel Islamic Google; waar je wel op ‘gay’ kan zoeken en dan links krijgt naar ‘Gay Muslims’ en ‘Gay Islam’ et cetera. Islamic Yahoo of Islamic Altavista bestaan blijkbaar niet. op www.islamic-world.net/searchother.htm krijg je een overzicht van diverse islam search engines, meestal dus Engels …: waaronder talkislam.com, www.al-islami.com, www.al-sunnah.com, www. twf.org/search.htm, enzovoort.

Boris Dittrich: Elke liefde telt De Nederlandse politicus (D66) maakte in eigen land naam met zijn strijd voor het homohuwelijk, waardoor Nederland als eerste natie de wet goedkeurde. Hij was ook één van de eerste Nederlandse parlementsleden die openlijk uitkwam voor zijn homoseksualiteit. Na een dispuut met minister Rita Verdonk in verband met het paspoort van Ayaan Hirsi Ali steunde D66 de regering niet langer, waarop de regering viel. Hierop besloot Boris Dittrich zijn carrière een andere wending te geven en in te gaan op een aanbod van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, met zetel in New York, de stad van zijn jongensdromen.

Vanaf 2006 zou zijn werk erin bestaan de Yogyakartabeginselen, met betrekking tot homoseksualiteit en genderidentiteit te doen respecteren. Met die boodschap reisde hij in naam van HRW de wereld rond.

Homoseksualiteit is in 77 landen strafbaar en in 8 landen staat er zelfs de doodstraf op. Zijn boek Elke liefde telt is het relaas van deze reizen en zijn contacten met mensenrechtenactivisten, presidenten, ambtenaren, politici en journalisten. Zo lezen we dat de paus lobbyisten inzet om deze principes, die de rechten van gays, biseksuelen en transgenders behelzen zwart te maken, bij voorkeur bij dictatoriale regimes die graag een loopje nemen met mensenrechten. Heel wat landen vormen samen blokken tegen de meer vooruitstrevende, meestal westerse, landen met als argument dat ze zich geen wetten laten opdringen door deze laatste. Ze ontkennen enig probleem: homoseksualiteit komt bij hen niet voor en als het in hun land zou voorkomen, dan is dit ‘tegennatuurlijk gedrag’ uit het westen geïmporteerd. Het zou tegen ‘hun traditie’ zijn.

De verhalen uit dit zeer leesbare boek zijn dikwijls schrijnend en gaan vaak onze fantasie te boven: mishandeling, foltering, moord (soms door de eigen familie) en totale weerloosheid tegen diepgewortelde vooroordelen van onrechtvaardigheid.

Dittrich oogst soms overwinningen maar vecht ook soms tegen de bierkaai. Hij weet ook begane vergissingen toe te geven.

Het boek verdient zeker een ruim lezerspubliek en is een must voor iedereen die in mensenrechten en gelijkberechtiging is geïnteresseerd. Met de betogingen onlangs in de VS tegen de ‘Don’t ask, don’t tell’ politiek in het Amerikaanse leger, de vreselijke verhalen uit MiddenAfrika en folterpraktijken als het dichtlijmen van anussen tot de dood erop volgt in Irak in het achterhoofd, is dit boek brandend actueel.

Mannenliefde in de Lage Landen Er bestonden al gelijkaardige boeken in het buitenland maar eindelijk is er nu ook een Nederlands boek over liefdevolle mannenparen: Mannenliefde. Het boek staat vol gesprekken met bekende mannenkoppels, ondermeer Wim De Vilder en zijn vriend Stefaan Fagot. De foto’s van Lieve Blancquaert staan in het midden van het boek en dus niet bij de gesprekken maar dat doet geen afbreuk aan hun intrinsieke kwaliteit.

Louis Couperus en zijn Italiaanse vriend Orlando zijn het laatste mannenpaar uit het boek. Hun historische liefdesverhaal is het enige ‘geconstrueerde’ verhaal. De gesprekken met de bekende Vlamingen en Nederlanders belichten de verschillende facetten van hun leven: hun beroep, hun coming-out of soms zelfs gewoon het interieur.

Vaak komt de dynamiek van de relaties echter minder uit de verf. Journaliste Jolien Janzing mist op dat vlak soms kansen.

Het boek is echter zeer lezenswaard, alleen al om uitspraken zoals: “Als je zo intiem met elkaar kunt praten, als je kunt zeggen: lieve schat, ik ben inderdaad verliefd op een ander en ik consumeer het seksueel, dan zit je echt wel in je ziel.”

(Kristof, weduwnaar van Robert Long, pagina 128) Ter vergelijking: in het boek Men Together beschrijft Anderson Jones 29 zeer verschillende mannenparen. Het boek is schitterend geïllustreerd met foto’s van David Fields: een aanrader.

Mannenliefde. Tien liefdesverhalen (ISBN 978 90209832 27) werd geschreven door Jolien Janzing en uitgegeven door uitgeverij Lannoo.

Alex Scheirs

Philippe Bonne

de magneet - 27

Dré Steemans (Felice) overlijdt op 55-jarige leeftijd De karaokekoning is niet meer

Dré Steemans, beter bekend als Felice, is op de nacht van 8 oktober op 9 oktober overleden aan een hartinfarct. Vlaanderen verliest op korte tijd opnieuw een holebi‑icoon. Steemans was een uitzonderlijk televisie- en radiomaker.

Steemans werd geboren op 1 oktober 1954. Hij groeide op in Maasmechelen en zat als jonge kerel op internaat bij de paters in Rotselaar. Het was een periode waaraan hij goede herinneringen had. “Op dat internaat ben ik geworden wie ik nu ben”, verklaarde in 2006 in een interview in Het Nieuwsblad. Steemans leerde zingen en presenteren op het internaat. Hij ontdekte er ook zijn seksuele identiteit. De herinneringen zette Steemans ertoe aan een geromantiseerde autobiografie over die periode te schrijven: Jongens onder elkaar.

De weg naar de bekendheid werd ingezet in 1979 toen Steemans met zijn cabaretgezelschap Bockworkshop de derde plaats haalde in het Cabarettenfestival in Delft. In 1985 verwierf Steemans nationale bekendheid toen hij op Radio 2 in het programma Het Genootschap uitpakte met het komische typetje Felice Damiano. Het eigenaardige karakter, een onbezonnen kapper uit Maasmechelen met Italiaanse tongval, kon meteen op de sympathie van het grote publiek rekenen. Doordat Steemans het typetje zo overtuigend neerzette en Felice als artiestennaam behield, raakten velen ervan overtuigd dat hij echt een Italiaan was.

Zijn televisiecarrière begon in 1991 met het vernieuwende praatprogramma Incredibile op BRT 2, het huidige Canvas/ Ketnet. De talkshow wou spraakmakend zijn en slaagde in haar opzet. Het moment waarin filmmaker Jan Bucquoy te gast was en met de hulp van twee vijgen demonstreerde hoe

koningin Fabiola haar schaamdeel er zou moeten uitzien, zinderde nog maanden na. In die periode was Steemans ook vaak te zien als panellid in het programma De Drie Wijzen.

Steemans had ook een hart voor radio. Hij stond mee aan de wieg van de zender Radio Donna die opstartte in 1992.

Felice was meer dan tien jaar lang elke werkdag te horen als de Happy Cooker in het programma Vrouwentongen met Leen Demaré. Ook aan het programma De spits werkte hij mee.

Dré Steemans werd vooral bekend met het kookprogramma 1000 Seconden dat hij samen met Herwig Van Hove presenteerde. 1000 Seconden liep dertien seizoenen.

De ietwat norse Van Hove en de enthousiaste Steemans vormden een ideaal duo. Helemaal onsterfelijk werd Felice met Het Swingpaleis, het knettergekke karaokeprogramma dat tien jaar lang op vrijdagavond te zien was. In de zomermaanden maakte Het Swingpaleis plaats voor het gelijkaardige Biebabeloela.

Velen zullen ook hebben genoten van Het Swingpaleis Live On Stage, een reeks wervelende avonden die van 2000 tot en met 2006 het Antwerpse Sportpaleis keer op keer lieten vollopen.

In 2006 maakte Steemans de overstap naar SBS Belgium, het mediabedrijf achter VT4 en VIJFtv. Hij presenteerde het spelprogramma Te Nemen Of Te Laten op VIJFtv. Op VT4 presenteerde Steemans Supertalent In Vlaanderen en Can You Duet aan de zijde van Ann Van Elsen. Met sterrenchef Wout Bru presenteerde hij dan weer Koken met een Sterretje: het kookprogramma waarin telkens een klassiek Belgisch gerecht werd vernieuwd.

Dré Steemans nam zijn tijd om zich als homo te uiten voor heel Vlaanderen. In de jaren ‘80 leverde hem dat zelfs kritiek op van Tom Lanoye die een vlammende column schreef over bekende Vlamingen die niet uit de kast wouden komen.

Niets verhinderde Steemans echter om in de jaren ‘90 en daaropvolgend tal van initiatieven van de holebibeweging te steunen.

In oktober werd een hartinfarct Steemans fataal. Vanuit Het Roze Huis geven we onze blijk van medeleven aan de familieleden en geliefden van Dré Steemans. We zijn bijzonder dankbaar voor de vreugde die hij velen bezorgde en zijn inzit voor de emancipatie van holebi’s in Vlaanderen.

Dennis De Roover / Foto: © VRT - Phile Deprez”

Toen de boy een man werd.

Stephen Gately: Dublin 17 maart 1976 - Mallorca, 10 oktober Op 10 oktober overleed Stephen Gately na een nachtje stappen. De 33-jarige Ier raakte wereldberoemd dankzij zijn bijdrage aan Boyzone. In juni 1999 werd hij een holebi-icoon door preventief zijn coming-out te doen. Hij wilde vermijden dat de roddelbladen hem voor waren.

Hoewel boybands in de jaren 1990 best een hoog gay gehalte hadden, waren de meeste idolen hetero of bleven angstvallig in de kast uit schrik hun vrouwelijke achterban te verliezen.

Gately was een van de eerste boybandleden om zich te outen. Hij had een Nederlandse vriend, Eloy de Jong, zelf een zanger. Eind vorige eeuw was het nog steeds zeldzaam dat sterzangers uit de kast kwamen. Al kan je jezelf de vraag stellen of er nu zo veel holebizangers zomaar hun coming-out doen.

Het koppel ging in 2002 uiteen. Een jaar nadien leerde Gately internetzakenman Andy Cowles kennen. De twee zouden later een burgerlijk partnerschap (civil union) aangaan.

Zijn overlijden, na een nachtje uitgaan, zorgde voor een wereldwijde schokgolf. Op Facebook en Twitter volgden steunbetuigingen. Immers, Gately betekende veel voor een generatie twintigers en dertigers die nu allemaal fervente aanhangers zijn van de social media.

Timothy Junes

de magneet - 29

Vereniging in de kijker – HijZijZo!, Turnhout

“In de kempen roepen ze ons na, in Antwerpen-stad niet.”

Zowat 30 holebi- en transgenderverenigingen uit de hele provincie wonen er onder het dak van Het Roze Huis. In elke De Magneet zetten we één vereniging in de kijker aan de hand van één van de vrijwilligers. Vandaag zit Hans Van Dyck van de Turnhoutse holebi-vereniging HijZijZo! voor onze neus. Wat hij allemaal doet voor HijZijZo!? Wel, heeft u even tijd?

te organiseren. Dat is een week rond Wereldaidsdag. We organiseren samen met Klein Detail en WHK, de twee andere holebiverenigingen in Turnhout, tijdens het Open Doek-filmfestival het holebi-filmfestival FoKUS. En we hebben een ouderwerking onder de naam HijZijZo! Ouders van Holebi’s. Een breed aanbod dus.”

Hans Van Dyck: “Bij HijZijZo! sta ik in voor alles wat met de mails en website te maken heeft. En samen met Catherine Grosjean ben ik financieel verantwoordelijke. Verder zit ik ook de kring voor, dat is onze algemene vergadering, en hou de agendapunten bij. Ik verzorg ook de interne- en externe communicatie. Eigenlijk doe ik heel wat.”

DM: Wat is elk jaar jullie topactiviteit?

HVD: “Onze topactiviteit is zonder twijfel de quiz. Elk jaar werken al onze medewerkers zich uit de naad voor deze activiteit. Achteraf horen wij van de deelnemers ook telkens dat het goed, ludiek en erg ontspannend in elkaar zat. Dus mis die avond niet volgend jaar!”

De Magneet: Wat is HijZijZo!?

Hans Van Dyck: “HijZijZo! is eerder een buitenstaander als we het hebben over holebiverenigingen. We komen op voor holebi’s en transgenders in Turnhout en ver daarbuiten.

In januari 2005 zijn we gestart als uitloper van de Kempische Werkgroep Homofilie in Turnhout. Activiteiten gaan van vormend tot ontspannend. De ene wil serieus bezig zijn, de andere voelt zich beter in het ontspannende en we proberen dat dus allebei aan te bieden, zonder verplichting. Elk jaar komen onze quiz, barbecue en filmavond terug. Verder gaan we eens op citybezoek, naar een kerstmarkt of een opera, … We werken ook vaak samen met de stad Turnhout en andere verenigingen, onder meer om het Project Positief

DM: Waarom ben je actief in een holebivereniging?

HVD: “Moeilijke vraag. Ik heb vroeger samen met een vriend de groep Klein Detail opgericht. Dat was in de eerste instantie een werking die naar scholen trok om over holebizijn te praten. Daar was echt nood aan in de Kempen. Al snel maakten wij hier een holebi-jongerengroep van om meer mensen te kunnen bereiken en informatie te kunnen bieden.

Ik vond dit leuk en ben blijven plakken in de verenigingen. Je legt er telkens nieuwe contacten, maar kan ook mensen de juiste informatie blijven geven, vooral aan wie zijn weg nog een beetje zoekt.”

Hans van HijZijZo

HijZijZo kwist er op los

30 - de magneet

DM: Is het anders om holebi te zijn in de Kempen dan in de stad Antwerpen?

HVD: “In de Kempen zijn mensen toch wel nog meer gesloten. Als ik met mijn partner Jeroen door de straten hand in hand loop in Turnhout, Mol, Geel, Beerse of noem maar op, dan zijn er heel veel mensen die ons achterna kijken en zelfs scheldwoorden roepen. Als wij dit in Antwerpen doen, merken we dat niet. Iedereen weet hier dat het bestaat, maar ze willen er liever niet mee worden geconfronteerd.”

DM: Wat is jullie volgende grotere activiteit?

HVD: “Onze Vijgen-na-Pasen-Brunch. Deze activiteit is open voor iedereen. Elk jaar komen er meer en meer mensen langs om lekker te kunnen genieten van een ontbijtje of een brunch. Kom ook maar af hé, op zondag 25 april 2010. Meer informatie volgt op onze site. En het is wat vroeg in het begin van de winter misschien, maar op 21 augustus volgend jaar is er onze 6de zomerbarbecue.”

DM: Wat wil je zeker nog bereiken met HijZijZo!?

HVD: “Dat HijZijZo! een grotere bekendheid krijgt en nog beter bereikbaar wordt om nog meer mensen te kunnen ondersteunen in de stap die voor sommigen nog moeilijk is in deze tijd; namelijk gewoon jezelf te kunnen zijn.”

van gelijke kansen en die heeft ons toen ook zeer goed geholpen. We hebben hem er toen ook onze Holebi-FoKUSprijs voor gegeven. En veder ben ik ook altijd gelukkig als er nieuwe mensen de weg vinden naar HijZijZo! DM: Wie verdient er een standbeeld in jullie groep?

HVD: “Dat moet ons Ria Van Even zijn. Deze dame is moeder van twee homozonen en is intussen midden 70.

Ze zet zich al meer dan 35 jaar in voor de holebi’s in de maatschappij. We hebben haar uiteraard ook al zo’n HolebiFoKUS-prijs gegeven.”

DM: Wat wil je nog kwijt?

HVD: “Dat iedereen bij HijZijZo! welkom is en dat er géén lidgeld bij ons betaald moet worden en dat iedereen bij ons met open armen wordt ontvangen.”

Sven Pichal

HijZijZo! Praktisch HijZijZo!, Molenstraat 76, 2300 Turnhout, www.hijzijzo.be, info@hijzijzo.be, 0494.85 04 77 (onthaaltelefoon).

DM: Wat is je mooiste herinnering tot nu toe aan de vereniging?

HVD: “Dat moet toch de Holebinota zijn die de stad Turnhout heeft geschreven samen met de holebiverenigingen. Dit hebben we ook te danken aan de medewerking de andere holebi-verenigingen in de stad. Onze nieuwe burgemeester Francis Stijnen was toen nog schepen

Antwerpen verwelkomt eerste Leather Pride Van 21 tot 25 januari vindt in Antwerpen voor de eerste keer een Leather Pride plaats. Het meerdaagse evenement richt zich vooral tot homo’s met kinky interesses. Toch gaat organisator Jeroen Van Lievenoogen er prat op dat ook de reguliere holebihoreca bij de organisatie zijn betrokken. Op het programma staan veel fuiven en een cultureel programma. Big Bang, de grote openingsfuif in The Boots, vindt plaats op vrijdag 22 januari. De volgende dag vindt Recon’s Mega Full Fetish plaats in Club Petrol. Op zondag 24 januari wordt dan weer tijdens Mezzo Giorno in Red & Blue Mister Leather Belgium 2010 verkozen. Culturele activiteiten zoals een bustour en een expositie van artiest Ton of Holland vervolledigen het evenement. Het volledige programma op: www.leatherpride.be. (DDR)

de magneet - 31

Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel vzw Café Den Draak Draakplaats 1 2018 Antwerpen 03 288 00 84 info@hetrozehuis.be www.hetrozehuis.be Aangesloten verenigingen AA-holebigroep ‘De Eerste’ Holebi’s met verslavingsproblemen p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen Gauke.poppema@kreatos.be Active Company Actieve sport en ontspanning voor holebi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen Tel. 0477 51 03 05 Fax. 03 248 37 85 info@activecompany.be http://www.activecompany.be Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0486 66 67 01 antar.vzw@gmail.com www.antar.tk Atthis Voor vrouwen die van vrouwen houden Geuzenstraat 27 2000 Antwerpen 03 216 37 37 atthis@atthis.be http://www.atthis.be Bonus Social club voor holebi’s die jong van hart en open van geest zijn p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen Praatcafé vanaf 21u15 bonusplusminus@hotmail.com Boysproject – CAW De Terp Sociale organisatie voor jongens en mannen die geld verdienen met sekswerk. Ook gratis SOA check-up Quellinstraat 56 2018 Antwerpen 03 293 95 90 Boysproject@cawdeterp.be www.boysproject.be De Flamingo’s Antwerpse holebi-studentenclub p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen deflamingos@hotmail.com http://www.clubflamingo.be De Klaproos Praatgroep voor holebi’s Goudvinkstraat 32 2260 Westerlo 016 69 60 46 klaprooskempen@msn.com Dubbelzinnig Praatgroep voor bi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen info@dubbel-zinnig.be http://www.dubbel-zinnig.be El Mismo Kempische holebi-vereniging voor 26+ Factorys Markt 2 2270 Herenthout info@elmismo.be www.elmismo.be

Enig Verschil Holebi-jongerengroep Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0496 99 70 98 info@enigverschil.be http://www.enigverschil.be

Shouf Shouf Antwerpen Multiculturele holebi-organisatie Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0499 70 50 07 info@shouf-shouf..be www.shouf-shouf.be

G2O (Gays Going Out) Activiteitengroep voor homo’s Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0486 97 46 35 info@G2O.be http://www.G2O.be

SWATT Groep voor en door holebi’s en hetero’s tot 30 jaar Mechelen Draakplaats 1 2018 Antwerpen info@swatt.be http://www.swatt.be

HijZijZo! Molenstraat 76 2300 Turnhout info@hijzijzo.be www.hijzijzo.be onthaal@hijzijzo.be : 0494/85 04 77

Vieux rose Lesbische 50-plussers p/a Rootjesweg 65 9200 Dendermonde 052 22 38 58 contact@vieuxrose.be Vieuxrose1@gmail.com http://www.vieuxrose.be

HijZijZo! Ouders van Holebi’s p/a Molenstraat 76 2300 Turnhout ouders@hijzijzo.be www.ouders.hijzijzo.be Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Holebi-vereniging voor alle leeftijden Hanswijkstraat 74 2800 Mechelen 0486 14 17 87 info@hlwm.be http://www.hlwm.be Ja&Dan! Holebi-jongerengroep Postbus 170 2200 Herentals 014 23 34 01 info@jaendan.be http://www.jaendan.be Klein Detail Holebi-jongerengroep Kwakkelstraat 71 2300 Turnhout 2 info@kleindetail.be http://www.kleindetail.be ’t Kwadraat Vereniging voor holebi-ouders Draakplaats 1 2018 Antwerpen info@tkwadraat.be www.tkwadraat.be LINQT vzw Online community voor holebi’s Salvi Jansen Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0494 16 56 53 info@linqt.be www.linqt.be Mangho Opvang en begeleiding van (ex–)getrouwde homo’s François Verhaert Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0496 16 63 66 (François) 0476 36 62 26 (René) mangho-a@hotmail.com http://www.mangho.be Pinkwave Holebi-radioprogramma in Antwerpen, 106.7 FM Noordlaan 7a 2040 Zandvliet red.pinkwave@radiocentraal.be http://www.pinkwave.be

Vlaamse Gender Kring Gendervereniging Draakplaats 1 2018 Antwerpen info@vlaamsegenderkring.be brittspelters@skynet.be http://www.vlaamsegenderkring.be VREAK Holebitheater Holebitheatergroep Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0498 53 33 44 wim.morbee@gmail.com http://www.vreak.be Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) Holebivereniging voor alle leeftijden p/a de Merodelei 40/1 2300 Turnhout 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 whk@skynet.be http://www.whk.be Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) Engagement rond holebi’s en mensenrechten p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 03 288 00 84 wish@hetrozehuis.be http://www.hetrozehuis.be/wish/ Partnerorganisaties: Çavaria Vlaamse koepelvereniging Kammerstraat 22 9000 Gent 09 223 69 29 info@cavaria.be www.cavaria.be Wel Jong Niet Hetero (WJNH) Holebi-jongeren in Vlaanderen en Brussel Kammerstraat 22 9000 Gent info@weljongniethetero.be www.weljongniethetero.be We zijn lid van Çavaria (www.cavaria.be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www.ilga.org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europe (www.ilga-europe.org).

De andere roze huizen Casa Rosa Kammerstraat 22 9000 Gent 09 269 28 12 info@casarosa.be www.casarosa.be Het Nieuwe Huis Kuringersteenweg 179 3500 Hasselt 011 74 06 01 (LACH vzw) 011 25 22 94 (De Madam vzw) info@holebilimburg.be www.holebilimburg.be Het Holebihuis Diestsesteenweg 24 3010 Kessel-Lo admin@holebihuis.be Maison Arc-en-Ciel (Alliàge asbl) 7, Hors-Château 4000 Liège (Luik) courrier@alliage.be www.alliage.be Regenbooghuis Polaris Groentemarkt 19a 8400 Oostende 059 43 96 17 info@polaris-wvl.be www.polaris-wvl.be Regenbooghuis (vzw Rainbowhouse) Kolenmarkt 42 1000 Brussel 02 503 59 90 info@rainbowhouse.be www.rainbowhouse.be Holebi-diensten Holebifoon (info over holebi-seksualiteit) 0800-99 533 gratis nummer www.holebifoon.be Holebitext: Teletekstpagina’s op Eén en Canvas pagina’s 738 en 739 op VT4 en VijfTV vanaf pagina 280.

ZiZo Magazine voor holebi’s www.zizo-magazine.be Sensoa Centrum voor seksuele gezondheid en hiv 03 238 68 68 info@sensoa.be www.sensoa.be Holebi-sites Gaybelgium, portaalsite voor holebi’s (www.gaybelgium.be) Gayid.eu, holebi-profielensite met nieuwssectie (gayid.eu) Gaylive, portaalsite voor holebi’s (www.gaylive.be) Gayworld, portaalsite voor holebi’s (www.gayworld.be) Talk of the town, blog over holebi-Antwerpen (towntalk.wordpress.com)

Maak kennis met Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Met een dertigtal aangesloten holebi-verenigingen vervult Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel één van de belangrijkste rollen binnen het Vlaamse holebi-landschap. Gedragen door een hele hoop vrijwilligers werkt de organisatie naar een aanvaarding van holebi-seksualiteit in de ruimste zin. Ook bij minderheden binnen onze samenleving, zoals allochtonen en ouderen, maakt Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel holebi-seksualiteit bespreekbaar.

Naast een eigen werking met een aantal werkgroepen, richt Het Roze Huis Antwerpen zich naar de hele provincie Antwerpen. Door plaatselijke initiatieven financieel en logistiek te steunen, draagt de organisatie bij tot holebi-emancipatie in alle uithoeken van de provincie.

Het Roze Huis Antwerpen wil er dan ook zijn voor elke holebi die vandaag de dag met vragen zit rond zijn geaardheid. Daarnaast wil ze ook een plaats bieden aan zij die zich gewoon, onder gelijkgezinden, eens flink willen amuseren. Het Activiteitenteam staat daar garant voor!

Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel wil vooral ook wegen op diegenen die vandaag het holebi – beleid in ons land bepalen.

Door politiek lobbywerk slaagt de organisatie erin zich door het politieke kluwen te wringen.

Kortom, Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel is er voor iedereen!

Zin om mee te werken aan deze droom? Het Roze Huis Antwerpen is steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers

Onthaal Nood aan een babbel? Zit je met vragen of ben je bezig met jouw coming-out. Blijf er niet mee zitten… Vrijwiwilligers van de Werkgroep Onthaal staan voor je klaar!

Elke donderdagavond van 19u tot 21u.

Meer info: onthaal@hetrozehuis.be of 03 288 00 84 HolebiBib Zin in een goed boek of film?Of wil je gewoon meer informatie over holebi-seksualiteit in de ruimste zin van het woord?Vrijwilligers van de HolebiBib staan voor je klaar!

Elke dinsdagavond van 18u tot 20u.

Elke zaterdagmiddag van 15u tot 17u.

Meer info: holebibib@hetrozehuis.be of 03 288 00 84 Aangesloten verenigingen Een recent overzicht van onze aangesloten verenigingen vind je op www.hetrozehuis.be of elders in deze Magneet. Neem ook eens een kijkje op de infotoog en het infobord in Café Den Draak!

Zaalverhuur: Plan je privé of met je organisatie of bedrijf een vergadering, receptie of activiteit? Reserveer dan één van onze zalen. De prijzen zijn democratisch en onze vrijwilligers leggen je in de watten. Meer info en reservaties via secretariaat@hetrozehuis.be of 03 288 00 84.

Algemeen contactadres: Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel Draakplaats 1 2018 Antwerpen www.hetrozehuis.be info@hetrozehuis.be 03 288 00 84

STEUN ONS PROJECT Het Roze Huis kan niet bestaan zonder extra financiële ondersteuning. We rekenen dan ook op jou om ons het broodnodige duwtje in de rug te geven. Wist je dat je voor elke gift vanaf 30 euro op jaarbasis een fiscaal attest ontvangt? Dit doe je door te storten op onze projectrekening bij de Koning Boudewijnstichting met als mededeling ‘L78039-Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel’.

Je kan ons ook op tal van andere manieren steunen, bv. door ons te (laten) sponsoren door je bedrijf, geldelijk of in natura. Je kan ook ‘Krekelsparen’. Of informeer bij je notaris over een legaat t.v.v. Het Roze Huis.

Activiteitenkalender ACTIVITEITEN Hieronder vindt u de lijst van vaste activiteiten, maar er vinden meer activiteiten plaats. Voor een volledig overzicht, surf naar www.cavaria.be, bel de Holebifoon nr. 0800 99 533 of kijk op Holebitext (pag.738 en 739) MAANDAG Elke maandag: - badminton Active Company, Antwerpen-Linkeroever, badminton@activecompany.be DINSDAG Elke dinsdag: - conditiegym Active Company, Merksem conditiegym@activecompany.be - volleybal Active Company, Antwerpen-Linkeroever volleybal@activecompany.be - Holebibib in Het Roze Huis (eerste verdiep), van 18.00u tot 20.00u. tel. 03/288.00.84, holebib@hetrozehuis.be - bijeenkomst AA De Eerste (holebi’s met verslavingsproblemen), in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen (20-22u30) WOENSDAG Elke woensdag: - koor Active Company, repetitie in Het Roze Huis (20-22u) koor@activecompany.be - zwemmen Active Company, Hemiksem, (20.45-22.00u) zwemmen@activecompany.be - voetbal van Active Company van 19u tot 21u Voetbalveld van de Deurnese Turners Drakenhoflaan 163 2100 Deurne.

- praatcafé (21-23u) jongerengroep Enig Verschil, Kavka, Oudaan 14, Antwerpen. Elke eerste woensdag van de maand: onthaalpermanentie in het praatcafé (18u3020u30) Maken van onthaalafspraken: via www.enigverschil.be of bel naar 0496/99.70.98.

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 20u Elke derde woensdag: - praatavond Mangho (getrouwde homo’s) in de Grote Zaal van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, van 20 tot 22u. Bijeenkomst vanaf 19u30 in Café Den Draak, zelfde adres.

Info en aanmelden via mangho-a@hotmail.com.

Meer informatie www.mangho.be DONDERDAG Elke donderdag: - onthaal, informatie en opvang van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (19-21u).

Ook op afspraak op een ander moment of andere plaats; bellen of mailen.

Info: Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, tel 03/288.00.84 of onthaal@hetrozehuis.be www.hetrozehuis.be bellen kan enkel op donderdag 19u-21u.

- uitzending holebiprogramma Pink Wave op Antwerpse Radio Centraal, 106.7 FM (van 20.30u tot 22.00u) - yoga Active Company, in Het Roze Huis (20.00-21.15u). yoga@activecompany.be - voetbaltraining mannen HLWM, Vrijbroekpark Mechelen (19-20u), info via 0486/14 17 87 of info@hlwm.be -volleybal niveau c van HLWM, Mechelen (20u15 – 22u30). Info via 0486/14 17 87 of info@hlwm.be - Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 17u Elke eerste donderdag: - bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u).

Alle inlichtingen: info@dubbel-zinnig.be

Elke eerste en derde donderdag: - praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u) Elke derde donderdag: - (behalve in augustus) ledenvergadering Antar, in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u), info antar.vzw@gmail.com Elke vrijdag: - babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74, Mechelen (21u).

Elke eerste vrijdag van de maand is rookvrij. Elke laatste vrijdag van de maand is vrouwenavond (maar mannen zijn dan ook welkom).

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 17u

ZONDAG Elke zondag: - Badminton van 14u tot 18u, Antwerpen-Linkeroever, badminton@activecompany.be - Tennis van 20u tot 22u, tennis@activecompany.be Elke eerste zondag: - Bijeenkomst lesbische en biseksuele vrouwen (40+) van Pimpernel, in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen vanaf 15u. Meer info bij Leentje Schnieders, leent.je@mobistarmail.be.

Wisselend - Ballroom dansen zondag van 14u tot 17u ’t Werkhuys, Zegelstraat 13 2140 Borgerhout (inschrijven via de website!)

Elke vrijdag en zaterdag: - praatcafé voor lesbiennes van Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen (20.30u)

Elke tweede zondag - HIV-café van 15u tot 19u, De stroming(ACV), Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen.

Meer info positief@sensoa.be

Elke eerste vrijdag: - danscafé voor lesbiennes vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen

Elke derde zondag - Nordic Walking van Active Company, nordicwalking@activecompany.be

Elke derde vrijdag van de even maanden: - Vaste bijeenkomst Vlaamse GenderKring, HRH, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u30) info: info@vlaamsegenderkring.be of brittspelters@skynet.be - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u)

Elke vierde zondag - HIV-café van 19u tot 23u, De stroming (ACV), Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen.

Meer info positief@sensoa.be

Elke vierde vrijdag: - 40-pluspraatavond voor lesbiennes vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen - Spellenclub (voor iedereen) van Het Roze Huis (Grote Zaal), Draakplaats 1, 20u Meer inlichtingen bij secretariaat@hetrozehuis.be of 03/366 08 44 Gezellige avond waarop allerlei gezelschapspelen worden gespeeld, gratis en iedereen welkom. Niet tijdens de zomermaanden.

VRIJDAG Elke laatste vrijdag: - Shouf Shouf Antwerpen: bijeenkomst op de zolder(19u).

Info: info@Shouf-Shouf.com ZATERDAG Elke zaterdag: - badminton Active Company, Antwerpen-Kiel, badminton@activecompany.be - Holebibib in Het Roze Huis (eerste verdiep), van 15.00u tot 17.00u. tel. 03/288.00.84, holebib@hetrozehuis.be. Info: Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Tel - tijdens openingsuren - 03/288.00.84.

Holebibib@hetrozehuis.be, www.hetrozehuis.be - radioprogramma Lesbyland, radio Centraal, 103.9FM (20.00-21.00u). Meer info bij Carmen Balboa via 0486/65 84 93 of carmen.balboa@pandora.be.

Elke eerste zaterdag: - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u)

MAANDELIJKS - mountainbiketochten met HLWM 0472/51.81.43 of info@hlwm.be Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be.

- hiking van Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be .

- fietsen Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Klopt er iets niet (meer) in de kalender? Geen probleem!

Laat het ons weten via activiteitenkalender@hetrozehuis.be of schrijf naar vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, t.a.v. Activiteitenkalender De Magneet, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Vriendelijk dank bij voorbaat!

BALZAAL VOORUIT SINT-PIETERSNIEUWSTRAAT 23

GENT VANAF 22U OR HOLEBI’S

MAGAZINE VO

DERS EN TRANSGEN

WINTERFUIF Zaterdag 16 januari 2010

GRATIS TOEGANG als ZIZO-abonnee of met Holebipas!

MEER INFO www.zizo-magazine.be

36 - de magneet