Goed gereedschap is het halve werk

We hadden dit krantje ook helemaal kunnen vullen met plaatjes & praatjes over de spullen die we vanavond op het podium gebruiken, in plaats van deze willekeurige greep uit het instrumentarium.

Maar lezen over muziekinstrumenten is toch een beetje als kijken naar kookprogramma’s.

Leuker dan dat eten bereid te zien worden op een tv-scherm is om het in je mond te stoppen. En leuker dan lezen over instrumenten is om ze in vol bedrijf te zien: als gereedschap, om de mooiste liedjes ooit gemaakt te laten klinken zoals ze bedoeld zijn.

1. Epiphone Casino

Er is maar één gitaar die zowel door John, Paul als George bespeeld werd: de Epiphone Casino. Paul was de eerste, in 1964. Tijdens de Revolveropnames (begin ’66) schaften John en George er ook eentje aan. Tijdens het verblijf van The Beatles in Rishikesh beweerde de daar ook aanwezige Donovan dat een Casino beter klonk als je de verf eraf schuurt. Dat was dus het eerste wat George en John deden, bij terugkomst in Londen. Schuren die handel. De Epiphone Casino van The Analogues is een originele uit 1964. We laten die verf er toch nog maar even op zitten.

2. Fender Esquire

Andy Babiuk schreef in zijn boek Beatles Gear: ‘De Fender Esquire was eigenlijk een single-pickup-versie van de klassieke Telecaster. De rechtshandige Esquire die McCartney bespeelde was links gestemd, met de riemknoop verplaatst naar de uitsparing van de body om het gebruik van een riem te vergemakkelijken.’ McCartney gebruikte de Esquire voor gitaarsolo’s op Good Morning Good Morning en Being For The Benefit Of Mister Kite.

3. Lowrey Heritage Deluxe Dit bakbeest werd (vooral) beroemd door het intro van Lucy In The Sky With Diamonds. Bart maakte gebruik van de onoplettendheid van de verkoper op een online veiling. Ze weigerde Barts bod van $7500. Blijkbaar was Bart de enige potentiële koper en hij greep dit verzamelobject voor het startbod van $195. De Lowrey werd verzonden naar Nederland, samen met twee muizennesten, waarvan de voormalige bewoners alle kabels en schakelingen hadden opgegeten. Grondige restauratie was nodig.

4. Clavioline

Toen de Beatles Baby You’re A Rich Man opnamen, de B-kant van All You Need Is Love, gingen ze naar Olympic Studios in Londen, want Abbey Road was volgeboekt die dag. Olympic was de studio die altijd door The Rolling Stones werd gebruikt. Daar stond dit ding: een clavioline, een monofoon keyboard, voorloper van de in 1947 uitgevonden analoge synthesizer (monofoon betekent dat er slechts één noot tegelijk gespeeld kan worden, akkoorden zijn onmogelijk). De klank is te vergelijken met die van een shehnai, een Indiaas blaasinstrument, vooral wanneer hij, zoals John Lennon deed, bespeeld wordt door een sinaasappel over het toetsenbord heen en weer te rollen.

5. Hofner Violin Bass

Paul McCartney was dus niet de bassist van The Beatles, maar werd daartoe min of meer gedwongen toen Stuart Sutcliffe er in 1961 de brui aan gaf. Paul had er geeneens zin in. Eerst leende hij de bas van Sutcliffe, die hij ondersteboven bespeelde. Daarna kocht hij deze Hofner, om twee redenen: A. Hij was goedkoop. B. Hij was symmetrisch (dus dat zag er minder stom uit dan wanneer je als linkshandige een rechtshandige bas bespeelde). Dat ie ook nog een karakteristieke sound heeft was eigenlijk een gelukkige bijkomstigheid.

6. Ludwig Black Oyster

De klassieke Ringo-kit: een 22 inch bassdrum, 13 en 16 inch toms en een 5 x 14 inch Jazz Festival-snare drum in Oyster Black Pearl. Het oog wil ook wat. The Analogues gebruikten een vintagekit uit ’68, maar nadat die op het podium uit elkaar viel (niet handig) vanwege verouderde hardware, zijn we overgestapt op een gloednieuwe re-issue.

7. Mellotron

De mellotron wordt soms omschreven als ‘de eerste sampler’. Het instrument werkt door een deel van magnetische tape over een afspeelkop te trekken. Verschillende delen van de tape kunnen worden afgespeeld om verschillende geluiden te krijgen. The Beatles gebruikten verschillende Mellotrons op Magical Mystery Tour (1967) en The White Album (1968). Producer George Martin was niet overtuigd van het instrument en beschreef het aldus: ‘as if a Neanderthal piano had impregnated a primitive electronic keyboard’. De mellotron werd uitgevonden door Streetly Electronics in het begin van de jaren zestig. The Analogues gebruiken het Mark V-model uit 1975, rechtstreeks gekocht bij Streetly, op het platteland net boven Birmingham. McCartney heeft ook een Mark V (no. 9 ... wij hebben no. 10 – er zijn er dertig gemaakt).

Vervolg pagina 11 weer de bedoeling dat daar hoogstpersoonlijke, geïmproviseerde solo’s aan worden toegevoegd, dus dat zijn eigenlijk twee vliegen in één klap: reproduceren én creëren).

We ontkennen niet dat zelf iets maken bevredigend is: eerst was er niets, en even later is er iets. Maar muziek spelen met de historie van nummers die al meer dan vijftig jaar rondzweven, nummers die voor miljoenen mensen iets te betekenen hebben, die een omlijsting zijn van herinneringen of die juist herinneringen tot leven wekken … De ontroering die dat