theSword Magazine editie 14-2015

Derde jaargang | editie 14

MAGAZINE

theSword www.theSwordMagazine.nl

! !

S I RAT

G

MARCEL VAN DRIEL IK LAS ALLES WAT LOS EN VAST ZAT

INTERVIEWS MARCEL VAN DRIEL OLGA HOEKSTRA GREET ILEGEMS

EEN NIEUW EXCLUSIEF HOOFDSTUK VAN DE KORTE ROMAN ‘THE SARA ROSE HOTEL’

COLUMNS BOEKEN FILMS ETEN RECENSIES VERHALEN WIN ACTIES

2

theSword Magazine

Voorwoord

N

Achtste hittegolf, deze eeuw

Lees maandelijks over de belevenissen van een schrijfcoach (pag. 25). Maak kennis met Olga Hoekstra en Lis Lucassen (pag. 31) en ontdek waarom Marcel van Driel alles wat los en vast zat las (pag. 45). Je leest alles over Brendan Behan: de succesvolste Ierse toneelschrijvers van de 20e eeuw (pag. 76) en een Hieronder een aantal leuke foto’s die wij op het internet heleboel columns (pag. 6). hebben gevonden: Daarnaast hebben wij weer smakelijke recepten geplaatst. Een pittige garnalen salade (pag. 28) of lees onze tips om de verleidingen te weerstaan (pag.

18). We houden je weer op de hoogte van de nieuwste films (pag. 22), boeken (pag. 26) en games (pag. 30) die deze maand op de markt komen, zodat je je nooit hoeft te vervelen! Je kunt weer verder lezen in de mini-roman The Sara Rose Hotel (pag. 14), heel veel recensies en weer een heleboel geweldige win acties!

‘Nederland maakt voor de achtste keer deze eeuw een hittegolf door. De vorige hittegolf vond plaats in 2013, van 21 tot en met 27 juli. Tussen 2003 en 2006 had elk jaar minstens een periode van dergelijk warm weer,’ aldus Nu.nl

Namens de gehele redactie wens ik je veel leesplezier.

Publisher | CEO theSword e-Magazine Volg theSword ook via www.facebook.com/theSword.nl www.twitter.com/theSword_nl

theSword Magazine

3

COLOFON 3e jaargang, editie 14 2015 PUBLISHER | CEO Evelien van Steenis ADJUNCTREDACTEUR Dennis van Elten EINDREDACTEUR Linda Everts REDACTIE Jacques Smeets, Sylvia Peters, Hettie Marzak, Maarten Vanbergen, Francis Oosterhof, Johan Bordewijk, Chantal Von Glahn, Iris Wetzels, Amanda Tuinstra, Ellen De Vriend, Sylvia Bakker, Mariola Dirkzwager, Nathalie Kokke, Mark Medema, Amber van der Vorst, Maaike van der List

58

AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Greet Ilegems, Olga Hoekstra, Marcel van Driel, Meulenhoff Boekerij, The House of Books, Atlas Contact, Luitingh-Sijthoff, Scelta Publishing, Uitgeverij De Kring, Hebban, Uitgeverij Houtekiet, Moon, De Crime Compagnie, De Bezige bij, uitgeverij Q, Overamstel uitgevers, Carrera, Nijgh & Van Ditmar, Meridaan uitgevers, Weight Watchers

44

VORMGEVING Evelien van Steenis COVERFOTO Auteursfoto © Marcel van Driel UITGEVER Scelta Publishing

Interviews

31 Wat hebben Olga Hoekstra en Lis Lucassen met elkaar gemeen?

45 Marcel van Driel las alles wat los en vast zat 58 Greet Ilegems vindt zichzelf een nerd Hoewel aan de inhoud van theSword e-Magazine de grootst mogelijke zorg wordt besteed, zijn fouten nooit helemaal te voorkomen. De uitgever aanvaardt echter geen verantwoordelijkheid voor de gevolgen van foutieve gegevens. © Teksten uit dit digitaal magazine of delen daarvan mogen uitsluitend worden gebruikt met toestemming van de uitgever.

Op alle artikelen in dit magazine rust auteursrecht. Gebruik of verspreiding zonder toestemming van de uitgever is verboden. Voor het ongevraagd insturen van teksten en/of beeldmateriaal wordt 4geen verantwoordelijkheid genomen.

Columns

6 Niets is wat het lijkt 10 De naakte waarheid 25 Belevenissen van een schrijfcoach: Denk zwart-wit 29 Vandaag ben ik de Koningin 36 Nachtelijke gedachten 50 Waarom huisdieren zo leuk kunnen zijn 64 Vrouwen en mannenvriendschappen 73 Don’t be a parleface blackface silly person! theSthe word Sword Magazine Magazine

Inhoud

31

50 37

45 70

Acties

Verwacht

12 Melting Clock 24 Splash Chopping Board 53 Punk’d Headphones 70 Zipper Bookmark 79 Crime Scene Handdoek 80 Prijspuzzel

Lekkerrr

22 Films 26 Boeken 30 Games

Kort verhaal

18 Tips om verleidingen te weerstaan 28 Pittige garnalen salade 40 Oosterse gehaktballetjes met ketjapsaus 44 Mini pizza’s van de BBQ 52 Abrikozen borrelhapje met spek 62 Courgettesoep met zalm

14 Het derde hoofdstuk van The Sara Rose Hotel 54 Pretpark

Spotlight

37 Boekpresentatie Doodskleed 45 John Boyne in Nederland 76 Brendan Behan

theSword Magazine

5

Column

Niets is wat het lijkt Democratie en rechtstaat

God bless America, the most beautiful country of the world.

Europa, een continent van vrije handel, vrede en open grenzen.

Nederland, hét land bij uitstek van tolerantie en vrijheid.

Tekst Jacques Smeets

Zomaar een paar zinnen die regelmatig door vooraanstaande mensen voor het oog van de camera worden uitgesproken. President Obama sluit zijn gesprek voor de verzamelde pers steevast af met de mededeling dat er geen mooier land bestaat dan de USA.

6

Tijdens de verkiezingscampagnes worden burgers overstelpt met onbegrijpelijke oneliners. Uiteindelijk blijken het nietszeggende kreten te zijn, beloften worden immers zelden of nooit nagekomen Ieder jaar, op 5 mei herdenken wij Nederlanders wat vrijheid écht betekent en hoe empathisch wij wel niet zijn tegenover anderen. Toch ontstaat er elk jaar gekrakeel over de vraag wie er moeten worden herdacht op de Dam in Amsterdam.

Vandaag de dag roepen steeds meer vermogende bekende Nederlanders en trouwens ook beroemde en rijke Europeanen schande over de schamele opvang van vluchtelingen en asielzoekers. Geen enkele ontheemde of gelukzoeker wordt echter door diezelfde schreeuwers onderdak aangeboden in hun eigen riante woonhuizen.

In Amerika wordt voor de zoveelste keer het wapenbezit op de korrel genomen, nadat een blanke jongeman van 21, die jaren geleden van zijn vader een vuurwapen als verjaardagscadeau kreeg, uit racistische motieven een bloedblad aanricht in een “zwarte” kerk.

De Troika (EU, IMF en ECB) stelt keer op keer een nieuw ultimatum aan Griekenland om te voldoen aan haar eis om te bezuinigen. Het eindeloze uitstellen lijkt af te stevenen op afstel, want geen van de drie wil als schuldige worden aangewezen voor het dreigende “Grexit”.

Amerika staat qua executies van ter dood veroordeelden op mondiaal gebied in de top vijf en volgens sommigen gebruikt de USA de wreedste vorm van de doodstraf. Veel Amerikanen gaan prat op het motto: oog om oog, tand om tand.

In Europa houden financiële instellingen elkaar en de hele bevolking in een wurggreep. De kloof tussen rijk en arm groeit gestaag. Oost-Europeanen verrijken zich in het westen met lonen, waarvoor de westerling niet eens meer de deur uitkomt. Tegelijkertijd worden de harde werkers uit het voormalige Oostblok door onze ondernemers steeds vaker behandeld als moderne slaven.

Het lijkt alsof in Nederland de rechtstaat nog slechts is voorbehouden aan idealisten. Tegelijkertijd ontstaat er een soort hetze tegen diezelfde rechtstaat. Steeds meer burgers nemen het recht in eigen hand en schreeuwen moord en brand wanneer een pedoseksueel of een moordenaar van een politicus hun straf hebben uitgezeten en op vrije voeten worden gesteld. Zelfs de voorwaarden voor de invrijheidsstelling doen er niet meer toe.

Democratie en rechtstaat lijken loze begrippen.

Niets is wat het lijkt.

Waar niets is, wordt geen handel gedreven. Daar is geen hebzucht of afgunst, geen beurskrach of financiële crisis. Daar zijn geen banken en graaiers.

Waar niemand is, zijn geen mensen. Daar is geen democratie, geen waarden en normen en er is geen sprake van oorlog of vrede.

Waar geen recht is, is het ook niet krom. Daar zijn geen wetgevers en handhavers, geen rechters en veroordelingen.

Zou het dan toch aan “iets” liggen waardoor deze zaken op dit moment in de picture staan en waar zoveel geweld aan wordt gedaan? Misschien is alles toch wat het lijkt?

theSword Magazine

Eind juni verschijnt bij Moon:

DE HELSE CREATIES, BOEK ÉÉN

De IJzeren Engel CASSANDRA CLARA Een publiekstrekker van jewelste vol spanning, avontuur en magie: Cassandra Clare maakt het waar!

In 1878 reist de zestienjarige Tessa Gray van New York naar Londen in de hoop haar vermiste broer terug te vinden. Er wacht haar niet veel goeds: in de onderwereld van Londen bevolken vampiers, heksen en andere bovennatuurlijke wezens de straten. Alleen de schaduwjagers – vastberaden de wereld te ontdoen van alle demonen – brengen wat orde in de chaos.

Tessa blijkt over een zeldzame gave te beschikken: het vermogen om te transformeren. En in de duistere wereld waarin ze terecht is gekomen, is dat bepaald geen zegen – ze wordt van alle kanten belaagd door figuren die zich haar gave willen toe-eigenen.

Alleen en opgejaagd zoekt Tessa toevlucht bij de schaduwjagers. Zij kunnen haar helpen haar broer te vinden, als zij belooft haar krachten voor hen in te zetten. Ze raakt bevriend met de twee schaduwjagers Will en Jem – die ieder totaal verschillend zijn. Al snel realiseert Tessa zich dat ze in een dodelijk web verstrikt zit waarin haar liefde voor haar broer en haar twee vrienden weleens gevaarlijker zou kunnen zijn dan welke andere bedreiging dan ook. Ze zal moeten kiezen.

De IJzeren Engel is het eerste deel van de onweerstaanbaar spannende fantasytrilogie De Helse Creaties die voorafgaat aan de Kronieken van de Onderwereld.

Cassandra Clare werd als kind van Amerikaanse ouders geboren in Iran en reisde tot haar tiende de hele wereld over met haar familie. Om zichzelf te vermaken las ze erg veel. Na de middelbare school ging ze bij een roddelblad werken en begon ze ook aan haar eerste boek. Inmiddels is Kronieken van de onderwereld een begrip onder fantasyliefhebbers.

Voor meer informatie over De IJzeren Engel en Cassandra Clare, beeldmateriaal of speciale acties, kunt u contact opnemen met Jessie Kuup: jessie.kuup@overamstel.com | T: 020-4624320 | M: 06-10264517

theSword Magazine

De Helse Creaties Boek één: De IJzeren Engel * Cassandra Clare * ISBN 978 90 488 2655 1

7

Recensie De Condor en de kolibrie

De verloren dochters Arjan Hoks The House of Books ISBN 9789044344646 288 pagina’s mei 2015

Mark Heirman Uitgeverij Houtekiet ISBN 9789089243324 273 pagina’s mei 2015

Het boek De condor en de kolibrie is een must-read voor iedereen die denkt dat oorlog zich hier toch niet afspeelt of dat oorlog per definitie verleden tijd is.

Het gros van ons weet gelukkig dat er iedere dag nog oorlog is. Maar niet iedereen beseft dat.

Het euforische gevoel dat men had na het vallen van de Berlijns muur en de ontspanning die daarna onterecht kwam is goed uitgelegd. Dit boek laat zien dat er internationale spanningen blijven en dat is erg goed beschreven.

Hier en daar is het wellicht een tikje stroef om door heen te komen. Maar ondanks dat vind ik dat het wel iets is dat je gelezen moet hebben. De schrijver neemt je bij de hand en laat verschillende spanningen en oorlogen in de wereld zien en wat de uitwerkingen waren. Waarom is de wereld vandaag de dag zoals hij is? Die vraag komt regelmatig in je gedachten voorbij als je dit boek leest. Ook geeft de schrijver aandacht aan vredesorganisaties, zoals bijvoorbeeld de Verenigde Naties. Maar ook de angsten van de mensen jegens de Islamitische wereld die zwaar versterkt zijn sinds 2001 komen naar voren.

Een ijzersterk boek dat het lezen zeker waard is.

Tekst Amber van der Vorst 8

Elk jaar verdwijnen er jonge vrouwen in de duistere wereld van de prostitutie. Vaak beginnen ze vrijwillig, om er al snel achter te komen dat stoppen onmogelijk is. De vrouwen laten bedroefde familieleden achter, die een heel ander leven voor hun dochter willen. Walter Schierink en Gem Beaudette zijn gespecialiseerd in het opsporen en redden van jonge prostituees. Ze runnen samen een klein detectivebureau in Rotterdam. Walter werkte vroeger als rechercheur bij de Amsterdamse zedenpolitie en Gem was drugsverslaafd en werkte zelf in de prostitutie.

Als op een dag een radeloze vader hun kantoor binnenstapt, die zijn dochter Valerie zoekt, denken Walter en Gem een doorsnee zaak aangenomen te hebben. Maar dan wordt Walter bedreigd door mensen uit de vrouwenhandel en raken zij steeds verder verzeild in het criminele netwerk.

‘De verloren dochters’ is het debuut van Arjan Hoks. Hij werkt als beleidsadviseur bij de provincie Friesland. Het boek speelt zich af in Rotterdam, waar Arjan ook gewoond heeft. De auteur heeft een gemakkelijke en prettige schrijfstijl en zet zijn personages duidelijk neer. Gem die niet van stoppen weet en zich vastbijt in een zaak. En gevoelsmens Walter die weinig geduld heeft en daardoor nogal wat fouten maakt. Het verhaal komt wat traag op gang en weet ook niet de hele tijd te boeien. Misschien door de nauwkeurige weergave van alles? Echt spannend is het verhaal niet, terwijl het onderwerp zich daar absoluut voor leent. Ook gaf de auteur iets teveel weg, waardoor de plot te snel duidelijk was. De ‘Verloren dochters’ heeft wel iets weg van de boeken van Baantjer en dat is zeker een compliment. Leuk om weer eens een misdaadroman van een mannelijke auteur te lezen.

Tekst Ellen De Vriend

theSword Magazine

theSword Magazine

9

Column

De naakte waarheid Vol verbazing heb ik de laatste weken een aantal nieuwsberichten gelezen. Het is dat het geen 1 april was, anders had ik nog aan de echtheid van de berichten getwijfeld. Helaas waren de meldingen bloedserieus, zelfs zo serieus dat sommige mensen de cel in moesten.

invoeren van de sharia, zijn volgens hem de meeste wereldproblemen in één klap opgelost. Toch maakte de goede man zich geen zorgen. Ondanks dat vrouwen een ‘massavernietigingswapen’ zijn, heeft Pakistan volgens hem genoeg kernwapens en het leger om dit kwaad uit te roeien.

Tekst Sylvia Peters

Tien bergbeklimmers beklimmen samen met een gids een berg. Niet zomaar een berg. Nee, een heilige berg.

De gids die ze hadden ingehuurd, waarschuwt ze nog om het niet te doen, maar de jongeren luisteren niet naar hem. Ze trekken spontaan hun kleding uit. In hun ogen een leuke herinnering voor later, naakt boven op een berg in Maleisië staan en dan een foto maken.

Lijkt ook onschuldig kattenkwaad, ware het niet dat die berg toch echt heilig was en zijn goddelijke macht gebruikte om wraak te nemen. De naakte waarheid uitte zich in een dodelijke aardbeving en het was voor de bestuurders onmiddellijk duidelijk wie de berg zo boos had gemaakt. De jongeren in adamskostuum mochten het land niet meer uit, totdat ze de boete hadden betaald.

10

Nog veel erger wordt het natuurlijk als diezelfde vrouwen ook nog eens ongesteld zijn. Stel dat ze dan dorst hebben en koemelk drinken? Hier gaan hele kuddes van dood. Het planten van gewassen zoals pinda’s kan zeker niet door ongestelde vrouwen gedaan worden, de grond wordt hier namelijk compleet onvruchtbaar van. Wat blijft er dan nog van de wereld over? Met al die blote mensen uit de porno-industrie zullen er nog vele aardbevingen volgen… Inflatie en energietekorten zullen de jeans laten uitsterven en ook voor de andere lichaam bedekkende kleding is er dan geen geld meer. Waarschijnlijk zullen we allemaal eindigen in ons naakte niksie, onbedekt en soms ook ongesteld. Tampons mogen we niet gebruiken want door het aanraken van menstruatiebloed ga je dood.

We laten het dus gewoon lopen en laten een spoor Dat het dom was om je kleding uit te trekken op van kadavers na. die heilige berg, dat staat buiten kijf. Maar er waren ook vrouwen bij die groep deugnieten. Wat nu als Lachwekkende nieuwsberichten, maar wat nu als die vrouwen een jeans droegen en die niet hebben er echt een heilige berg bestaat? Dan is er ergens uitgetrokken? Misschien was juist dat wel de op de wereld vast ook wel een heilige poel. Ik ben oorzaak van de aardbeving? Volgens een Pakistaanse er van overtuigd dat als we die raadplegen, hij ook politicus is de spijkerbroek dragende vrouw namelijk zijn toorn zal uitspreken. Deze poel des verderf zal de wortel van het kwaad. Niet alleen aardbevingen ooit zijn kwaad laten gelden voor mensen die dingen of andere natuurrampen zijn de oorzaak van deze doen die niet horen, hij zal diegene die hun macht kledingstijl. Inflatie, energietekorten en zelfs de misbruiken straffen en hij zal de mensheid tonen Taliban wordt veroorzaakt door de dames in jeans. wat saamhorigheid is. En als die poel er niet is? Dan Vrouwen horen namelijk niet in een dergelijke moeten we maar gewoon vertrouwen op ons gezonde broek te lopen, een verhullende lappendoek zou verstand en hopen dat sommigen dat menselijke veel ellende voorkomen. In combinatie met het denkvermogen ooit nog een keer vinden. theSword Magazine

Recensie De IJsmakers

Ernest van der Kwast De Bezige Bij ISBN 9789023486381 304 pagina’s januari 2015

Waar Van der Kwast in zijn eerste roman, Mama Tandoori, een hilarisch verhaal over een Indiase moeder en haar Nederlandse gezin schreef, heeft hij deze keer in De IJsmakers een serieuze toon weten te treffen, echter zonder de humor los te laten die het vorige boek kenmerkte. Het is alsof hij met deze verrassende roman een evenwicht heeft gevonden in zijn schrijfstijl, die daarmee ook de compositie van het boek in balans houdt: ernst en humor, poëzie en nuchterheid wisselen elkaar af, waardoor het boek een bonte schakering van de inhoud kent.

Het is het verhaal van de familie Talamini, ijsmakers uit Italië, die al generaties lang leven en liefde in dienst stelt van het familiebedrijf Venezia in Rotterdam.

Ook de verteller, Giovanni, is voorbestemd om zijn vader Beppi op te volgen, maar net als hij verzet hij zich tegen deze invulling van zijn leven. Waar Beppi capituleerde, breekt Giovanni daadwerkelijk met de traditie en volgt zijn liefde voor poëzie door in dienst van het World Poetry Festival overal ter wereld poëzie-evenementen te bezoeken. Dit kost hem de liefde van zijn vader en zijn broer Luca, die tien jaar lang niet meer met Giovanni wil praten, omdat hij zich gedwongen ziet het familiebedrijf alleen voort te zetten en zich maniakaal op het samenstellen van steeds nieuwe smaken ijs stort. Maar dan komt er een moment dat Luca zijn broer het verzoek doet om hem te helpen, omdat niemand anders dat kan.

Van der Kwast stelt twee werelden tegenover elkaar: die van de hardwerkende ijsmakers, die lange uren maken en geen tijd hebben voor hun gezin, in de persoon van Luca, en die van de poëzie, waarin Giovanni vol vervoering onbekommerd zijn hart volgt. Zo staan ook de gezinsleden tegenover elkaar: Giovanni probeert zijn familie gedichten te laten lezen, maar zijn vader ziet dat als verraad: “Je kunt prima leven zonder poëzie. Ik doe het al meer dan veertig

jaar.” Van der Kwast wisselt het perspectief van zijn roman af door nu eens het verhaal van generaties van ijsmakers te vertellen en dan weer het drukke leven van Giovanni op de poëziefestivals weer te geven; dat laatste had wel wat ingekort mogen worden om meer vaart te verkrijgen. Een echt contrast is het niet: Giovanni strooit met citaten van bekende en onbekende dichters, maar ook de verhalen van het ijsmaken zijn poëtisch, zoals wanneer zijn stamvader voor de eerste keer ijs proeft: “Hij klom in één hap in de oude kersenboom en viel er direct weer dronken uit.” Van der Kwast schrijft heel beeldend en roept moeiteloos personen en scènes op voor de lezer, waarbij het opvalt dat hij zich tot in de kleinste details verdiept heeft in de geschiedenis van het ijs en de makers ervan, wat heeft geleid tot een aantal smakelijke opgediste anekdotes.

Grappig is dat Van der Kwast werkelijkheid en fictie dooreen weeft: zo laat hij de schrijvers Benali en Deelder plaatsnemen op het terras van de ijssalon.

Dit boek is een ode aan de poëzie en de buitenbeentjes, die hun eigen weg moeten volgen, ook al betekent dat verwijdering van de mensen die hun dierbaar zijn.

Maar Van der Kwast heeft dat thema luchtig gehouden, met een vleugje weemoed en zonder partij te kiezen.

Met de draai die hij aan het einde van het boek geeft, laat hij vermoeden dat het lot ervoor zorgt dat liefde voor poëzie en buitenbeentjes onontkoombaar is en van alle tijden.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

11

Melting Clock

MAIL &WIN!

Tja. Ook de slechtsten onder ons zullen toch Denk Een pronkstuk voor in de woonkamer. De melting clock is een lust voor het oog en past bij ieder interieur. De Dali klok met het geweldige ontwerp laat iedereen die de klok ziet wegsmelten.

De klok heeft een zilveren omlijsting met witte achtergrond en zwarte Romeinse cijfers. Met deze gesmolten klok lijkt het erop alsof de tijd sneller gaat. Het ontwerp is gebaseerd op de te gekke surrealistische schilderwerken van de beroemde Salvador Dali. En wie kan er nu zeggen dat ie een echte Salvador Dali in huis heeft?

12

theSword e-Magazine geeft 5x een ‘Melting Clock’ weg Kans maken? Mail voor 31 juli 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Melting Clock’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

theSword Magazine

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

Recensie Liefde tussen 5 en 7

Mijn koninklijke minnaar

Wanda Reisel Uitgeverij Atlas Contact ISBN 9789025479664 176 pagina’s april 2015

Liza Wolf is in alle staten als ze ontdekt dat haar man een minnares met twee kinderen heeft in Boston. Wat doe je als je ontdekt dat je man er een dubbelleven op nahoudt? Liza besluit naar een restaurant te gaan en daar haar idee uit te werken. Dit speelt zich af tussen 17.00 en 19.00 uur.

Het boek, geschreven door Wanda Reisel, is ook zo opgedeeld. Geen hoofdstukken maar tijdstippen.

Zal Liza wraak nemen of confronteert ze haar man rechtstreeks met zijn affaire?

Hoewel het boek prima geschreven is en fijn weg leest, kreeg ik er niet echt vat op. Ik kon er niet helemaal induiken en vond het verhaal soms wat langdradig.

Tekst Iris Wetzels

Willy Bogaerts Uitgeverij Houtekiet ISBN 9789089243713 379 pagina’s mei 2015

Allereerst wil ik kort de kaft van het boek wat aandacht bieden: die zette mij meteen aan het denken.

Koning Albert I is zichtbaar in de gestalte van een vrouw. Zeker als je het boek leest begrijp je die keuze steeds meer.

Nog een nootje die ik normaal niet bespreek zijn de leuzen op de tweede bladzijde. De schrijver heeft er voor gekozen om spreuken van relatief grote namen te gebruiken. Interessant; dat geeft mij meteen een goed gevoel bij een boek, als de schrijver grootsheid kan herkennen, heb ik per definitie een beter beeld van de schrijver. Voltaire, Wels en Thomas van der Dunk worden geciteerd in die leuzen. Dat zijn niet de minste namen.

Het boek begint spannend, de eerste bladzijde heeft je in zijn greep en dat is prettig. Het is ook een misdaad roman dus ik had dat ook wel verwacht. Zonder teveel te gaan verklappen over de inhoud probeer ik toch wat goede en mindere punten te verwoorden.

Het boek begint niet alleen spannend, maar dat blijft het. Het boek is qua lay-out wat apart. Telkens begint een hoofdstuk met wat enkele zinnen, enter en dan volgt de tekst, dat vind ik persoonlijk wat storend, maar dat is een kwestie van gewenning.

Wat ik wel echt storend vond onder het lezen waren de continue verspringingen in de kantlijn, telkens weer een tapje bij de ik-stukjes. Ik begrijp dat dit gedaan is om het juist leesbaarder te maken, maar een misdaad roman als deze heeft dat absoluut niet nodig. Dat vind ik jammer, want het gaat irriteren.

Ondanks deze kritische noten op de lay-out is het echt een goed boek, spannend, leuk verhaal maar het is slordig afgewerkt in de lay-out en dat is jammer.

Vandaar 3 sterren.

Tekst Amber van der Vorst

theSword Magazine

13

Verhaal

The Sara Rose Hotel Hoofdstuk 3

Tekst Francis Oosterhof

De dag van de begrafenis was vol tegenstrijdigheden.

Het leek allemaal in slow motion te gaan, maar tegelijkertijd was het ook in een sneltrein vaart voorbij. Zelfs het weer wist niet hoe hij zich moest gedragen. Het was bewolkt met een aantal donkere grijze wolken, maar het zonnetje kwam af en toe ook nog fel door de wolken heen schijnen. Er was een koude wind, maar als deze ging liggen nam de temperatuur snel toe. Als ik op de dag terugkijk zie ik dat allemaal nog voor me, maar toen ik er midden in zat, had ik het nauwelijks opgemerkt..

14

De limousine stond op de weg voor ons huis. Voordat ik in stapte keek ik de straat uit. De hele weg stond vol met auto’s, ze hadden allemaal een zwart lintje om hun antenne. Ferry volgde mijn blik.

“Veel mensen vroegen of ze achter ons aan mochten rijden. Ze wilden ons graag op deze manier steunen. Mooi hé?”

Ik knikte, nog steeds verbaasd en geschokt over het aantal auto’s. Het waren er zoveel. Ik herkende ze niet allemaal, maar ik zag dat de auto van de vader van Sasha ook in de stoet stond. Het deed mij goed om te weten dat Sasha er bij zou zijn. Ik stapte vluchtig in, zonder nog naar voren te kijken naar de limousine van papa en mama. Eenmaal op de achterbank liet ik een diepe zucht ontsnappen. Mijn lijf stond strak gespannen. Ferry kwam naast mij zitten en pakte mijn hand. Ik glimlachte kort naar hem en keek daarna gelijk uit het raam. Ik kon het nog niet aan om de kisten en de bloemen te zien.

Als ik zo naar buiten bleef kijken leek het net of we op weg gingen naar iets anders, iets leuks. Daar wilde ik mij aan vastklampen. Helaas hield ik dat niet lang vol. De limousine reed zo langzaam, ik kon niet fantaseren dat we stapvoets naar een leuke plaats reden. Ik moest eigenlijk ook ophouden met dit stomme gedoe. Proberen te ontsnappen aan de realiteit, het heeft geen zin Chiara, de waarheid

komt toch altijd weer naar boven, sprak ik mijzelf streng toe. De spelletjes die ik met mijzelf speelde, mijzelf zo voor de gek houden iedere keer als de verschrikkelijke waarheid voor mijn neus werd gehouden, dat moest nu echt kappen. De woorden van de huisarts en Ferry kwamen weer naar boven borrelen; gek, medicijnen, psycholoog. Ik schudde mijn hoofd om de woorden te vergeten. Ik besefte dat ik de afgelopen dagen mijn best heb gedaan om in ontkenning te leven. Ik wilde er niet over praten zodat het net leek alsof het niet gebeurd was, daarom lukt het mij waarschijnlijk niet om ook maar één woord uit te brengen. Het liefste wil ik dit allemaal vergeten en verjagen tot een nare droom. Daarom wordt ik vast iedere ochtend wakker met de hoop dat ze er weer zijn. Iedere dag sinds die vrijdagnacht was ik een aantal keer de slaapkamer van mijn ouders binnengegaan met een vraag of iets in mijn hoofd. Het was telkens een grote teleurstelling dat ik ze niet aantrof en geen antwoord kreeg. Ik doe dit mijzelf aan, ik doe mijzelf het meeste pijn ging er in een flits van openbaring door mij heen. Als ik zelf de schuldige ben, dan zou het heel simpel moeten zijn om me weer normaal te gedragen. Oké, wat zou de eerste stap zijn? vroeg ik aan mezelf. Naar voren kijken dommie! schreeuwde het antwoord al snel door mijn hoofd. Zachtjes liet ik mijn ingehouden adem los en probeerde ik mijn blik los te scheuren van het zijraam om naar voren te kijken. Mijn ogen verplaatsen zich en zagen de chauffeur zitten, ik kon niet veel zien. Hij had een zwarte hoed op met een paar grijze plukken haar dat er onder vandaan krulde. Mijn maag kwam in opstand, ik voelde me misselijk en steeds nerveuzer worden. Ik kon het niet, dit was al genoeg. Snel keek ik weer uit het raam en probeerde ik te kalmeren. Zo, nu nog even niet.

We reden nog steeds in slakken tempo wat me steeds meer begon te irriteren. Konden we niet iets

theSword Magazine

sneller gaan? Hoe sneller het voorbij zou zijn des te sneller alles weer normaal was dacht ik. Een kwartier later kwam we eindelijk aan bij de kerk. Mijn ouders waren rooms-katholiek opgevoed en wilden graag begraven worden bij de kerk waar hun ouders ook lagen. Ferry en ik waren niet echt gelovig opgevoed.

We waren wel gedoopt en we hadden allebei onze communie gedaan, maar daar is het bij gebleven.

De limousine stopte voor de ingang. De chauffeur stapte uit en deed mijn deur open. Een vlaag koude wind vloog naar binnen. Dit was het, geen weg terug.

Ik stapte uit en zag dat de limousine waar mijn ouders in lagen de hoek om ging aan de zijkant van de kerk.

Mijn knieën knikte. Gelukkig was Ferry al snel naast me, mijn anker. De chauffeur ging ons voor de kerk in. Ik was er al jaren niet meer geweest, maar alles leek nog precies hetzelfde. Het was zo immens groot.

Door de glas in lood ramen scheen een flauw zonnetje, maar dat was niet genoeg om de kerk te verwarmen.

Zoals altijd was het koud in de kerk, maar deze keer had ik er niet zo een last van. Ik keek naar alle beelden die hoog tegen de muur geplaatst stonden en naar alle afbeeldingen op de pilaren. Ik probeerde me te herinneren welk verhaal ze vertelde en wie ze waren, maar ik herkende ze niet. Zonde, dat al die verhalen zijn weggezakt. De chauffeur stopte en wees naar rechts.

We mochten vooraan gaan zitten. Het duurde niet lang of de kerk stroomde vol. Naast ons kwam onze familie zitten; neven en nichten van mijn vader en moeder. Ze waren allebei enigs kind, dus Ferry en ik hadden geen ooms of tantes of neefjes en nichtjes. Ze knikten naar ons toen ze gingen zitten. Het was nu niet de plek om gesprekken te voeren. Het was stil in de kerk, je hoorde alleen het nerveuze gekuch en het gestommel van de mensen die gingen zitten. Dat was de invloed van de kerk, het zorgde ervoor dat iedereen zich respectvol en zo stilletjes mogelijk gedroeg. Er hing ook altijd een aparte geur.

Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik keek om, het was Sasha. Dankbaar kneep ik terug en ik wist een kleine lach op mijn strak gespannen gezicht te toveren.

Ze trok haar hand terug om een zakdoek uit haar tas te halen, ze was nu al aan het huilen. Ik ging weer verzitten zodat ik naar het altaar keek. Het bracht me aan het nadenken; hoe vaak heb ik eigenlijk gehuild?

Na die eerste ochtend niet meer. Is dat niet heel raar?

Mijn gedachten werden verstoord, doordat de pastoor binnenkwam. Achter hem werden mijn ouders binnen gedragen en voor het altaar neer gezet.

Het benam mijn adem om te bedenken dat mijn ouders daarin lagen. De bloem stukken die we hadden uitgekozen lagen op de kisten. Witte lelies

met rode rozen. En er stond ook een foto op de kist, daar had ik niet op gerekend. Dat hadden we toch niet afgesproken? Het waren mooie foto’s, dat wel, dat had Ferry goed uitgezocht, maar toch we hadden het niet overlegd. Mijn moeder zag er stralend uit op de foto, haar blonde haren en haar blauwe ogen schitterde in de zon. De foto was gemaakt in onze achtertuin en ze keek recht in de camera. Ze lachte, wie had haar zo aan het lachen gemaakt? Ik kende deze foto niet. De foto van mijn vader was niet zo vrolijk. Hij had een pak aan, zijn donkerbruine haren waren naar achteren gekamd en zijn bruine ogen lieten me niet los. Hij zag er zoals altijd trots en knap uit. Het leek wel alsof hij tegen mij sprak. Ademen, dochterlief. In en uit, dat is alles. Hoofd recht, kin omhoog. Je bent een Rose, die kunnen alles aan.

Tegen mijn zin in, moest ik toch glimlachen bij deze gedachte. Ik deed wat hij zei en concentreerde me op mijn ademhaling. De pastoor liep met wierook om de kisten heen, waardoor ik mij nog meer probeerde te concentreren op rustig in en uit ademen, want de wierook maakte me misselijk. Toen hij daarmee klaar was, ging hij op het altaar staan en nam het woord.

Hij sprak een paar woorden over papa en mama, hij las gebeden voor en er werden lieden gezongen. Twee mensen kwamen naar voren om iets te vertellen over papa en mama, maar dit alles ging langs mij heen.

Het leek wel alsof ik weer in dezelfde soort trance verkeerde als toen de politiemannen vertelde dat papa en mama waren gestorven. Ik bleef maar kijken naar de foto’s en de kisten. Ik probeerde me voor te stellen dat ze daar echt in lagen, ik probeerde te geloven dat dit allemaal echt was, maar mijn hoofd wilde er niet aan.

Zodra ik dacht; mijn ouders zijn dood en liggen daar in die kisten, kwam er een andere gedachte erdoorheen; nee joh, het is allemaal een grap of een droom. Zo meteen zeggen ze dat, wacht maar af. Misschien was het beter geweest als ik papa en mama in de kist had zien liggen. Misschien kon ik het dan eerder geloven en had ik geen problemen gehad met praten. Waarom heeft Ferry dat nooit gedaan? Had hij ze wel gezien?

Er was zoveel dat we niet besproken hadden, maar die wel waren geregeld. Zoals de rouwstoet, de foto’s, de limousine. Ik ben er niet genoeg bij betrokken geweest, dacht ik geïrriteerd. Daar moet ik het met Ferry toch over hebben op een later moment.

Ik weet niet meer hoe lang de dienst duurde, maar het leek veels te kort. Mijn gedachten werden verstoord door de pastoor alweer veels te snel van het altaar af kwam. Hij gooide wijwater over de kisten heen en zei nog een gebed. Daarna pakte hij weer de wierook en liep het pad af naar de begraafplaats. De kisten werden opgetild en wij liepen met zijn allen achter de kisten aan.

theSword Magazine

15

Iedereen reageerde mechanisch en stond op hetzelfde moment op. Eén grote zwarte massa volgde de pastoor.

Hoe ik opgestaan ben en hoe ik naar de begraafplaats ben gelopen is mij een raadsel. Ik was mij van niets of niemand bewust, ik zag alleen de kisten. Dat was mijn houvast.

Er was één groot gat gegraven naast opa en oma Rose.

Daarin konden papa en mama zij aan zij liggen. De kisten werden langzaam en voorzichtig in het graf gedaald. Er werd nog een laatste gebed gemompeld en kruisje geslagen voordat de pastoor weg liep. Dit was het teken dat het voorbij was. Nu zou iedereen moeten zeggen; Grapje! dacht ik. Maar natuurlijk kwam dat niet, iets wat ik altijd in mijn achterhoofd heb geweten, werd nu harde realiteit. Ik ben een wees, ik heb geen ouders meer. Pijn sneed door mijn hart en een zachte kreet verliet mijn mond. Alsjeblieft, geef er nu nog niet aan toe, hou je groot, stort niet in, smeekte ik. Dit is nu niet het juiste moment, hou nog even vol.

Familie, vrienden en kennissen liepen langs het graf en gooide er een witte roos in. Ferry en ik zouden de laatste zijn om afscheid te nemen. In de kerk was het mij niet opgevallen hoeveel mensen er eigenlijk waren, maar nu ze één voor één langsliepen om afscheid te nemen, zag ik het pas. Het waren er misschien wel honderden, ook veel mensen waar papa zaken mee deed en ik herkende een aantal werknemers. Ik was met stomheid geslagen dat mijn ouders zoveel mensen kenden en blijkbaar een positieve indruk hadden achter gelaten, anders waren ze niet gekomen lijkt mij. Het maakte me trots.

Uiteindelijk bleven Ferry en ik alleen achter bij het graf. Er was nog geen steen. We hadden de grafsteen wel al uitgezocht, maar het zou nog een aantal weken duren voordat die kwam. Door een luide snik schrok ik op uit mijn gedachten over hoe het graf erbij zou staan met de steen erop. Ferry snikte luid en viel op zijn knieën aan het graf.

“Nee, nee, nee! Het spijt me zo..” Hij huilde hard.

Het was hartverscheurend om mijn sterke broer zo te zien. Mijn hele leven lang heb ik hem nog nooit zien huilen, hij was altijd vrolijk en krachtig. Hij was wel eens boos en heeft een aantal vechtpartijen gehad, maar hij huilde nooit. De afgelopen dagen was hij mijn rots in de branding. Heb ik wel iets voor hem gedaan? Ik knielde naast hem neer en omhelsde hem stevig. Hij klampte zich aan mij vast en huilde in mijn schoot.

Minutenlang zeiden we niets. Het was genoeg om elkaar vast te houden. Ferry hoestte en schraapte zijn keel.

“Zo is het wel genoeg geweest. Het is klaar,’ zei hij tegen zichzelf. Hij stond op en klopte het zand van zijn 16

broek. Hij wreef nog even met zijn handen over zijn gezicht en toverde een zelfverzekerde glimlach op zijn gezicht. Hij stak zijn hand uit.

“Kom je mee? We moeten even ons gezicht laten zien.”

Ik pakte zijn hand en hij trok me omhoog. Het werd even zwart voor mijn ogen, maar zo snel als het opkwam was het ook weer verdwenen. Samen liepen we naar het gebouw naast de kerk. Daar kwam iedereen bij elkaar om te condoleren en na te praten. Het was geen groot gebouw. Er was één lange gang met kapstokken en twee aparte ruimtes. De eerste ruimte aan de rechterkant was voor ons. De twee deuren stonden wagenwijd open. We stond voor de open deuren en zagen iedereen aan de koffie of thee. Er stonden plakken cake op verschillende tafels, er werd niet veel van gegeten. Er waren een paar banken tegen de muren aan, maar verder geen stoelen of krukken. Niemand zag ons nog. Het was een rare beleving om mensen te kunnen observeren voordat ze jou zagen.

“We kunnen het maar beter achter de rug hebben, ‘zei hij en haalden nog eens diep adem. Ferry sprong meteen in het diepe, hij liet mijn hand los en liep de ruimte binnen. Hij bedankte mensen, schudde hun hand.

Ik bleef staan en hield mijn adem in. Spanning ging door mijn hele lijf en ik bleef verstijfd staan. Dit was het moment. Ik moest mensen onder ogen komen, ik moest praten en condoleances aanhoren. Dit gebeurde echt, geen ontkomen meer aan. Mensen keken mijn kant op en ik zag zoveel medelijden in hun ogen. Er waren zoveel mensen, overal waar ik keek staarden ze mij aan. Het werd me teveel, het duizelde me. Ik kreeg het warm en benauwd. Ik ademde uit en mijn lichaam ontspande zich, het leek alsof ik zweefde. Ik zweefde naar een donker diep gat…

Ik opende mijn ogen en ik zat weer vooraan in de kerkbanken. Hoe kwam ik hier? De pastoor was er niet, ik keek links en rechts, maar ik zag niemand. Ik stond op en draaide me om. De kerk was bijna leeg op twee mensen na, helemaal links achterin. Een vlaag van herkenning ging er door mij heen. Het zal toch niet?

Dat kan toch niet? Langzaam liep ik naar achteren en ging steeds harder lopen. Papa! Mama! Ze draaiden zich om en lachten. Ik knuffelde ze. Tranen liepen over mijn wangen, dit was alles wat ik wilde. De warmte en liefde van mijn ouders voelen. Na een tijdje lieten ze me los. “Je hebt je goed gedragen vandaag. Ik ben trots op je. Altijd. Zal je dat onthouden, Chiara?” Ik knikte.

“Natuurlijk, papa, je kan het me ook elke dag vertellen. Het verveelt nooit om te horen dat iemand trots op je is, ‘zei ik met een spottende lach. Mijn vader keek ernstig.

theSword Magazine

“Ik denk niet dat ze het snapt,’ zei hij tegen mijn moeder.

“Wat snap ik niet?”

“Lieverd, ‘zei mijn moeder en pakte mijn armen vast, ‘dit is ons laatste afscheid. Dit is een droom.”

“Nee, doe niet zo raar mam. Ik voel je toch?”

“Je hebt een rijke fantasie en blijkbaar levendige dromen, maar diep in je hart weet je dat dit niet echt is.” Ze pakte mijn kin en keek me doordringend aan.

“Ik ga je zo erg missen. Ik hou van je.” Ik zag tranen in haar ogen. Het verdriet was duidelijk en ik zag dat ze serieus was, want dan trok ze haar wenkbrauwen iets naar elkaar toe, zoals ze nu ook deed.

“Mama..,’ snikte ik, ‘zie ik je dan nooit meer?”

“Ik ben altijd bij je, ook al zie je mij niet. En wie weet, misschien zie je mij wel terug in je dromen. Maar het is nu tijd om wakker te worden.”

“Wordt wakker, Chiara!, ‘hoorde ik Ferry vanuit de verte.

Ik hoorde Ferry in mijn oor fluisteren en zijn woorden trokken me uit mijn droom. Een koude doek werd op mijn voorhoofd gelegd. Traag opende mijn ogen zich.

“Chiara, gelukkig je bent er weer! Hoe voel je je?, ‘ vroeg Ferry bezorgd.

“Oké,’ fluisterde ik, ‘uitgeput.”

“Goed, goed. We gaan meteen naar huis, daar kan je uitrusten.” Hij kuste mijn hand en stond op. Hij wilde net weg lopen toen hij zich op zijn hielen weer terug draaide.

“Hey, je sprak! Je praat weer!, ‘schreeuwde hij euforisch. Ik had het zelf ook niet doorgehad. Ik dacht er niet bij na, maar ik gaf gewoon antwoord. Opgelucht lachte ik met hem mee.

“Hoe kan dit? Gaat het echt goed met je? Zeg nog eens wat,’ vroeg hij vrolijk.

“Ik weet ook niet waarom ik nu wel kan praten. Ik ben allang blij dat ik het kan.”

“Ik ook. Ik zal de chauffeur zeggen om de limousine te halen en ons naar huis te rijden.” Ik keek om mij heen en zag ik dat ik in de condoleance zaal was. Het was helemaal leeg. Ow, wat zal ik voor indruk hebben achtergelaten bij iedereen! dacht ik beschamend. Ferry was snel weer terug.

“De auto staat klaar. Kan je zitten?”

“Ja.” Mijn stem was nog steeds een gefluister, maar ik was blij dat die het weer deed. Ik ging zitten en werd weer licht in mijn hoofd. Ferry zag het en ging naar me zitten.

“Rustig maar, we hebben geen haast. We blijven wel even zo zitten totdat de duizeling wegtrekt. Heb je wel iets gegeten vandaag?”

“Nee,’ zei ik schuldbewust.

“Dat was dan niet zo slim van je hé?”

“Laten we maar gaan, ik wil naar huis. Nu.” Ik had genoeg van de geur van de kerk en alles wat daar vandaag bij hoorde. Ik wilde naar mijn vertrouwde huis en de geur van mijn ouders opsnuiven. En door mijn flauwval actie wilde ik het liefst even verdwijnen.

“Ben je niet meer duizelig?”

“Minder. Maar we gaan toch.” Ferry ondersteunde me bij het lopen. Ook al was ik best in staat om zelf te lopen en zei ik hem dat ook, maar hij liet me niet los.

In de auto legde ik mijn hoofd op Ferry’s schoot om te rusten. Ik was moe. De dag, de schok en het afscheid hadden me uitgeput. Deze keer waren we zo thuis. We stapten uit en eenmaal binnen ging ik gelijk de trap op naar mijn kamer.

“Ik wil even alleen zijn, Ferry, ik ben moe. Ik ga even liggen,’ zei ik toen ik zag dat hij me naar boven wilde volgen.

“Goed, ‘knikte hij, ‘laat maar weten als ik iets kan doen.”

Ik sloeg de slaapkamer deur achter me dicht en plofte op mijn bed. Alle spanning, stress en verdriet kwamen eruit. Eindelijk kwam de tranen. Ik huilde en huilde totdat ik zo moe werd dat ik mijn ogen niet open kon houden. Hoe nu verder? was mijn laatste gedachte voordat ik in slaap viel.

Wordt vervolgd

Francis Oosterhof publiceert in iedere editie een stukje van haar mini-roman. Lees in editie 15 hoe het verder gaat.

theSword Magazine

17

Bron WeightWatchers.nl

TIPS OM VERLEIDINGEN TE WEERSTAAN

18

Kom je thuis vaak in de verleiding om een pizza Supermarkt te bestellen? Verlaat je de supermarkt altijd met • Maak een lijstje en hou je hieraan een té vol winkelwagentje? En heb je moeite om Bedenk op voorhand wat je wilt eten zodat je in borrelhapjes op een feestje over te slaan? Met een de supermarkt makkelijker de verleidingen kunt paar eenvoudige tips kun jij ze weerstaan en blijf weerstaan. Dit is goed voor je lijn én voor je je op koers! portemonnee.

• Ga niet met een lege maag winkelen Thuis Wanneer je met een hongergevoel door de • Geef je koelkast een make-over supermarkt loopt is de kans groot dat je sneller Mensen die eten zien, krijgen van nature zin om voor ongezonde, gemakkelijke maaltijden of dat ook op te eten. Dit heet ‘hedonic hunger’: snacks kiest. Eet daarom voordat je boodschappen wanneer je verleidelijk eten ziet, krijg je het gaat doen. Je bent veel beter gewapend tegen gevoel dat je honger hebt, ook al zit je eigenlijk verleidelijke aanbiedingen en de geur van verse vol. Ook voor je koelkast geldt dus: zet gezonde appeltaart als je een voldaan gevoel hebt. etenswaren op een plek die in het oog springt en zorg dat de rest buiten je gezichtsveld staat.

Feestjes • Heb je zin in een tussendoortje?

• Plan uitspattingen Kies voor een gezonde variant, bijvoorbeeld: Uitspattingen horen er nu eenmaal bij en ook groenten met een magere yoghurtdip, een tijdens het afvallen moet je blijven genieten. zelfgemaakte smoothie met vers fruit of stukjes Wanneer je er op voorhand rekening mee houdt appel of peer met wat kaneel. kunnen etentjes en feestje nooit tot teleurstellingen • Maak een planning voor drukke dagen op de weegschaal leiden. Zorg bijvoorbeeld Op sommige dagen heb je amper tijd om te voor wat meer beweging. Heb je toch wat meer koken of om boodschappen te doen. Plan daarom gegeten? Raak niet gedemotiveerd, begin de aan het begin van de week de maaltijden in en volgende dag gewoon opnieuw. zorg dat je alles hiervoor in huis hebt. Plan snelle • Pas op met alcohol maaltijden of kook extra porties die je de dag Alcohol is hoog in calorieën en laat je goede erna enkel hoeft op te warmen of die je in kunt voornemens als sneeuw voor de zon verdwijnen. vriezen. Hierdoor kom je niet in de verleiding om Wissel daarom regelmatig af met een glas water, snel een pizza in de oven te doen of om eten af hierdoor drink je minder alcohol en verlies je te halen. je goede voornemens niet zo snel uit het oog.

Daarnaast voorkom je hiermee ook een kater.

Een andere optie is om helemaal niet te drinken.

Stel voor om de BOB te zijn! theSword Magazine

theSword Magazine

19

Recensie De IRT-infiltrant

Joop van Riessen Uitgeverij De Kring ISBN 9789491567896 288 pagina’s mei 2015

‘Al zou dat zo zijn, dan nog wil je toch niet dat wij hetzelfde gaan doen als zij hebben gedaan? Dan word je toch de ene drugsbende die de andere bestrijdt?

De ene moordenaar die de andere doodt? Dat wij dat niet doen, dat is nou juist waarom zij de fouten zijn en wij de goeden.’ Dat roept Anne Kramer, chef Zware Criminaliteit van de Amsterdamse politie, tegen de corrupte medewerker die uit naam van de politie een druglijn runt.

Die zelfde woede en frustratie zal Joop van Riessen gevoeld hebben toen hij als hoofdcommissaris erachter kwam dat het Interregional Recherche Team (IRT) er omstreden opsporingsmethoden op na hield. In dit geval: het opzetten van de druglijn vanuit ZuidAmerika. En dat allemaal om de grote drugscriminelen in Nederland te pakken te krijgen. Van Riessen schrijft al jaren politieromans, met deze nieuwe, de ‘IRTinfiltrant’, put hij uit deze ervaringen.

In dit boek is het Anne Kramer die erachter komt dat het team ‘Hollands Glorie’ onder regie van politie en justitie hard drugs verhandelt. Direct zet ze het team op non-actief en onderzoekt de zaak. Al snel blijkt dat de politie gepiepeld wordt door de criminelen die schuddebuikend met miljoenen hun zakken staan te vullen. Anne wil zowel de criminele als de verantwoordelijke mensen binnen de politie aanpakken.

Vanaf dat moment ontmoet ze weerstand en wordt ze zelf opgejaagd wild.

Gebaseerd op wat de IRT-affaire is gaan heten, verweeft van Riessen kunstig feiten met de fantasie.

Soms met een nadrukkelijke knipoog naar de werkelijkheid. De baas van de AIVD heet Docters en de criminelen heten Mink K. en Willem de Leeder. We volgen het geruzie van de verschillende afdelingen en personen binnen politie en openbaar ministerie, een 20

machtspel dat via de verantwoordelijke ministers zelfs tot aan de premier loopt.

Daarnaast lopen twee verhaallijnen. Het eerste is die van de moord op een officier van justitie dat het startschot blijkt te zijn voor het onderzoek van Anne.

Op zoek naar de moordenaar stuit ze op de corruptie in haar eigen team. Uiteindelijk blijkt die moord niet gepleegd door iemand van het justitieel apparaat. Voor het verhaal is het beslist jammer dat van Riessen het niet aandurfde de moordenaar een corrupte agent te laten zijn. De andere verhaallijn gaat over de nieuwe liefde van Anne. Deze geschiedenis komt er met een paar korte scènes, stiefmoederlijk vanaf en is duidelijk bedoeld om Anne niet alleen een karikatuur van de integere en doortastende politiecommissaris te laten zijn, maar ook het profiel te geven van een mens van vlees en bloed.

Dit boek is duidelijk in het oordeel. De opsporingsmethoden van het IRT waren beslist ontoelaatbaar. Van Riessen laat zien waarom dat zo is. De andere twee verhaallijnen komen minder uit de verf.

Tekst Johan Bordewijk

theSword Magazine

Recensie Gelukspad 3

Anna Fredriksson Uitgeverij Q ISBN 9789021457543 368 pagina’s mei 2015

Johanna is gescheiden van Calle en woont met haar twee dochters op Gelukspad 3. Ze heeft het financieel niet gemakkelijk en is een beetje jaloers op haar exman, die een relatie heeft met een vrouw uit de ‘betere kringen’, die ook nog eens zo goed opgeleid is dat ze een dissertatie schrijft over Strindberg. Maar op een dag wint Johanna in een loterij twintig miljoen kronen (het boek speelt in Zweden) en ze besluit het appartement boven dat van Calle en Fanny te kopen, zodat de kinderen hun vader meer kunnen zien, hoewel dat voor haar niet de enige reden is. Calle is hier niet blij mee, maar aanvankelijk lijkt alles goed te gaan met alle betrokkenen bij elkaar, tot de hele situatie na verloop van tijd scheuren en barstjes begint te vertonen.

Dit boek hoort tot het genre ‘chicklit voor de rijpere vrouw’. Waar de meeste chicklit-boeken eindigen als de vrouwelijke hoofdpersoon haar prins op het witte paard aan de haak heeft weten te slaan, pikt dit verhaal de draad op na de scheiding. En hoewel het realistischer lijkt, hangt het boek net zo zeer van clichés en platitudes aan elkaar als de boeken in dit genre die zich richten op een jongere doelgroep: een van de dochters wordt gepest op school; Fanny is in het begin de ideale stiefmoeder die de echte moeder weet te overtreffen, maar uiteindelijk toch aan het kortste eind trekt; als er een verwijdering ontstaat tussen Fanny en Calle, gaan de twee ex-echtgenoten weer met elkaar naar bed; kortom, alle ingrediënten die voor de hand liggen komen ook inderdaad voorbij. Met een beetje fantasie zou je het zelf zó kunnen invullen. En natuurlijk loopt het allemaal voorspelbaar goed af.

Het boek is vlot geschreven in de tegenwoordige tijd; je leest het in één adem uit, maar dat is voor mij nooit een aanbeveling geweest, eerder het tegendeel.

Ongelooflijk dat Fredriksson ook de scripts schrijft

voor de serie ‘Wallander’. Misschien heeft ze dit boek geschreven om bij te komen van de zware kost die voornoemde serie opdist, maar daarbij is ze dan helemaal naar de andere kant doorgeslagen, want dit boek is zo licht en inhoudsloos dat het bijna wegfladdert.

Grappig vond ik wel dat Kalle zijn naam met een C wil laten beginnen sinds hij Fanny kent, omdat hij denkt dat dat deftiger is, maar dat Fredriksson zijn naam consequent weer met K schrijft zodra hij tegenover Johanna staat: “‘Hoi Kalle,’” zegt Johanna. […]

Kalle met een K. Hij hoort het duidelijk, hij weet het zeker.” Calle doet zijn best om op te klimmen op de maatschappelijke ladder en laat zich imponeren door mannen met geld, maar hij koestert het geheim van zijn zeer eenvoudige afkomst die gekenmerkt wordt door alcoholici en armoede, terwijl Fanny er juist op bijna elke bladzijde op aandringt dat hij zich uitspreekt en vertelt waar hij vandaan komt. Maar...hij stelt haar later toch voor aan zijn moeder en zijn broer. Wie had dat gedacht...

Helaas, hoewel ik al ruimschoots tot de doelgroep van rijpere vrouwen behoor, is dit boek niet aan mij besteed. Het is helemaal niet onaardig voor wie van dit soort boeken houdt, amusant en ontspannend en onderhoudend en wat al niet meer. Maar geef mij iets te lezen om over na te denken; als ik me wil ontspannen en mijn hoofd wil leegmaken, ga ik wel hardlopen.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

21

F

Verwacht

Films

Minions De Minions bestaan al sinds het begin van de evolutie. Van een geel eencellig organisme zijn ze uitgegroeid tot wezens met slechts één doel: het dienen van de meest ambitieuze schurken. Wanneer hun meesters vernietigd worden besluiten ze zich te isoleren van de wereld en te verkassen naar Antarctica. Ergens in de jaren zestig drijft het ontbreken van een leider hen echter tot waanzin. Ze besluiten daarom een nieuwe te gaan zoeken.

Animatie / Komedie 1 juli 2015

Magic Mike XXL

Terminator Genisys

The Face of an Angel

Every Thing Will Be Fine

Drie jaar zijn verstreken sinds Mike de stripperwereld vaarwel zei. De overgebleven ‘Kings of Tampa’ staan nu ook op het punt om de handdoek in de ring te gooien.

Maar ze willen niet in stilte afscheid nemen en plannen een groots optreden in Myrtle Beach, samen met de legendarische Magic Mike.

Het is 2029, en de ‘Future War’ woedt in alle hevigheid tussen een groep van menselijke rebellen en het slechte A.I.netwerk Skynet. John Connor is de leider van de opstand en Kyle Reese is zijn trouwe soldaat, opgegroeid in de ruïnes van het post-apocalyptische Californië. Connor zendt Reese terug naar 1984 om Connors moeder, Sarah, te redden van de Terminator die haar moet vermoorden zodat ze John niet krijgt.

De moord op een Britse student in Toscane leidt tot het proces en de veroordeling van haar Amerikaanse huisgenote en Italiaanse vriend.

De zaak krijgt veel publiciteit en trekt daarmee de aandacht bij de filmmaker Thomas (Bruhl).

Thomas krijgt de kans een film te schrijven, ‘’The Face of an Angel”, gebaseerd op een boek van Simone Ford (Beckinsale), een Amerikaanse journaliste die over de zaak heeft geschreven.

Samen gaan ze op weg naar Siena om research voor de film te doen.

Na een ruzie met zijn vriendin rijdt een schrijver doelloos rond. Dan rijdt hij per ongeluk een kind aan dat overlijdt. Het ongeval en de nasleep ervan zorgen voor een zwaar trauma. Met moeite probeert hij om te gaan met het gebeuren en verder te gaan met zijn leven.

Maar elke keer als hij in de spiegel kijkt ziet hij een moordenaar.

Komedie 2 juli 2015

Actie / Sciencefiction 9 juli 2015

Drama 9 juli 2015

22

theSword Magazine

Drama 16 juli 2015

Bron www.moviemeter.nl

juli

Self/less

The Gallows

De Reünie

Ant-Man

Paper Towns

Een welvarende oude man (Ben Kingsley) met kanker die het einde van zijn leven nadert, ondergaat een medische procedure waarbij ze zijn brein in een jonger lichaam plaatsen. Al snel komt hij erachter waar zijn nieuwe lichaam vandaan komt en moet hij vluchten voor het bedrijf dat hem het zwijgen op wil leggen.

Twintig jaar geleden gebeurde er in Beatrice, Nebraska een tragedie tijdens de opvoering van het toneelstuk van de plaatselijke middelbare school.

Charlie Grimille, de hoofdrolspeler, eindigde met zijn hoofd in de strop. Nu willen de leerlingen van dezelfde middelbare school het mislukte toneelstuk opnieuw opvoeren om de tragedie te herdenken. Ze leren al snel dat ze het verleden beter kunnen laten rusten.

Na een burn-out keert de 35-jarige Sabine Kroese terug op haar werk. Al bij aanvang blijkt dat ze daar niet langer op haar plaats is. Ze heeft er geen vrienden meer en haar chef behandelt haar allesbehalve correct. Er is echter één lichtpuntje: de ontmoeting met de knappe Olaf van Oirschot, een man die ze zich herinnert van haar tienerjaren.

Sneller dan ze zelf wil toegeven, begint ze iets voor hem te voelen.

Gevoelens waar hij gretig op ingaat.

Al van kleins af aan is de middelbare scholier Quentin verliefd op zijn raadselachtige buurmeisje Margo.

Nadat hij op een avond met haar op pad is geweest door de stad verdwijnt zij plotseling, maar heeft ze een spoor van cryptische aanwijzingen achtergelaten. In de zoektocht naar haar moet Quentin op zoek naar de betekenis van oprechte vriendschap en ware liefde.

Horror / Thriller 16 juli 2015

Thriller / Drama 16 juli 2015

De zwendelaar Scott Lang bezit het verbazingwekkende vermogen om te krimpen in omvang maar tegelijkertijd zijn kracht enorm te versterken. Hij moet zijn mentor, Dokter Hank Pym, helpen om het geheim achter zijn spectaculaire Ant-Man pak te beschermen tegen een nieuwe generatie van bedreigingen.

Tegenover ogenschijnlijk onoverkoombare obstakels, moeten Pym en Lang een overval plannen en uitvoeren die de wereld zal redden.

Drama / Sciencefiction 16 juli 2015

theSword Magazine

Mystery / Romantiek 30 juli 2015

Actie / Sciencefiction 23 juli 2015

23

Recensie HYBRID: De nieuwe wereld Greet Ilegems World of Hybrid ISBN 9789082390407 286 pagina’s juni 2015

MAIL& WIN!

Debuut van Greet Ilgems, waarbij het de bedoeling is dat het een boekenreeks van zes delen wordt.

Een spannend en meeslepend verhaal over een jonge meid Amina. Natuurlijk ook vele andere personages die je meeslepen in het verhaal. Je kan het vergelijken met Divergent en The hunger games.

Een young aldult die je zeker moet lezen. Als je van the hungergames en divergent hebt gelezen is dit zeker leuk om te lezen. De auteur heeft de spanningsboog langzaam opgebouwd.

Het is een avontuur voor het meisje want ze is opgegroeid in de buitenwijk van overheid.

Aan het einde van de vier jaar word er een schoolreis gehouden en daar beginnen allerlei verschillende vreemde vage dingen gebeuren. De klasgenoten raken haar kwijt. Maar daarna begint het pesten en merken ze dat Amina anders is.

Waarom ze haar pesten weet Amina niet. Maar wie Lucas precies is ben ik nog niet achter. Daarom wel benieuwd naar deel twee van het verhaal.

Voor een boek in eigen beheer is het mooi geschreven en leest het lekker weg. Had hem binnen vier dagen uit. Wat voor gave ze nou bezit ook nog altijd de vraag.

r e v o r e e op Lees m r u e t u de a na 58! pagi

Splash Chopping Board

Breng viezigheid in je keuken zonder het echt te hoeven schoon te maken, dankzij de Splash Chopping Board!

theSword e-Magazine geeft 5x een ‘Splash Chopping Board’ weg Kans maken? Mail voor 31 juli 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Splash Chopping Board’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

Tekst Amanda Tuinstra 24

theSword Magazine

Column

Belevenissen van een schrijfcoach Denk zwart-wit Ik merk dat een paar deelnemers van de schrijfgroep te redelijk zijn in hun teksten. Uit het leven gegrepen, zoals dat heet. Gewone scènes met gewone mensen. Ze gaan naar het café, maken ruzie, gaan op reis, op onderzoek uit. Wat jij en ik ook doen, zal ik maar zeggen. Nergens wordt het echt scherp. Er moet wat leven komen in de verhalen.

Tekst en foto Johan Bordewijk

Een schrijver kan veel leren van andere kunsten.

Kijk eens naar schilderijen. Op de maandelijkse bespreking laat ik geschilderde en getekende portretten zien en vraag wat er direct opvalt, wat de aandacht trekt. Dat zijn de plekken waar harde contrasten te zien zijn. Scherpe lijnen, grote kleurverschillen, kleuren die er ‘niet thuis horen’ en zwart tegen wit. Die zijn de bron van leven.

Natuurlijk zijn zachte contrasten ook van belang, ze vullen het beeld. Maar primair onderscheiden zich de duidelijke contrasten. Die vormen het skelet van het portret.

Zo is het ook in een verhaal. Dit sluit aan bij een eerdere column over extreme personages. Maak de karakters niet te gewoon. We zitten niet te wachten op de beslommeringen van de gemiddelde mens.

Je hoofdpersoon moet opvallen, je wilt dat ie naar voren springt uit de achtergrond. Een personage wordt geen hoofdpersoon doordat de schrijver de volgspot erop richt, hij wordt dat omdat hij vanzelf opvalt. Hij moet een scherpe karaktertrek hebben waardoor hij in conflict komt met zichzelf en zijn omgeving. Hij moet iets bijzonder doen of meemaken. Bedenk iets afwijkends, maak dat

groot en zwart-wit. Vergeet de grijstinten, alle 50!

Gun de lezer zijn fantasie om die zelf in te vullen.

Zet een ruziezoeker naast iemand die altijd de slachtofferrol op zich neemt. Beschrijf wat die doen, wat ze denken en hoe ze met elkaar omgaan. Laat de scherpe randen zien waar ze zich pijn aan doen.

Probeer eens te schrijven zoals een schilder kijkt, die tekent in een portret geen lijntjes voor ogen, neus en mond. Een goede schilder laat de lichtval zien, de schaduwplekken op het gezicht. De invulling komt als vanzelf. Schaduwplekken op een van je personages, of misschien doordat een van je personages de schaduw is van een ander. Of kleuren die er niet thuis horen. Hoe onechter het lijkt, hoe echter het wordt.

Johan Bordewijk is schrijver en redacteur. Als schrijfcoach begeleidt hij een groep enthousiaste schrijvers, die allemaal bezig zijn met een roman. In deze blog beschrijft hij zijn ervaringen.

theSword Magazine

25

B Verwacht

Boeken

Grey E. L. James Christian’s eigen woorden, zijn gedachten, reflecties en dromen, EL James biedt een frisse kijk op het liefdesverhaal dat miljoenen lezers over de hele wereld heeft geboeid.

Roman Prometheus

Niet te filmen Vermoorde Sophie liefde Kinsella J.D. Robb

Een week in Parijs Rachel Hore

Een angststoornis maakt het dagelijks leven van de veertienjarige Audrey behoorlijk lastig.

Ze heeft baat bij de gesprekken met haar psycholoog, maar ze komt pas echt tot bloei wanneer ze Linus ontmoet, een teamgenoot van haar oudere broer. Linus snapt haar. Audrey kan met hem over haar angsten praten zoals ze dat nog nooit met iemand anders heeft kunnen doen.

Al zolang ze zich kan herinneren lijdt Fay Knox aan vreemde flashbacks, die worden veroorzaakt door heel verschillende dingen: een Frans chanson, de kerkklokken van de Notre Dame.

Volgens haar moeder is Fay nog nooit buiten Engeland geweest, laat staan in Frankrijk, maar waarom komt Parijs haar dan zo angstaanjagend bekend voor?

Young Adult Moon

Inspecteur Eve Dallas is bezig met een onderzoek naar een seriemoordenaar en doet een schrikbarende ontdekking: alle slachtoffers zijn te herleiden naar datingservice Personally Yours. Een onbekende wereld voor Eve, waarin aan de ene kant mensen naar ware liefde zoeken, terwijl aan de andere kant de seriemoordenaar zijn volgende slachtoffer selecteert. Een wereld waarin zowel mannen als vrouwen zonder met hun ogen te knipperen de kracht van liefde omwisselen voor het ultieme bedrog.

Thriller Boekerij

26

theSword Magazine

Roman Boekerij

Wild vertrouwen Christina Lauren Een laatste weekend zonder verplichtingen, voordat het werkende leven begint, dat is de afspraak. Dansen tot in de vroege uurtjes, cocktails drinken in Las Vegas en vooral: proosten op hun vriendschap en het leven.

Een wilde nacht met drie sexy mannen pakt voor Mia Holland en haar twee beste vriendinnen minder ongedwongen uit dan gepland. Terwijl de alcohol rijkelijk vloeit, sluiten zij een pact: ze geven alle drie het jawoord aan de drie onbekenden.

Roman Xander Uitgevers

Bron www.bol.com

juli

Zonder jou Saskia Sarginson Suffolk, 1984. Als de zeventienjarige Eva vermist wordt na een zeilongeluk op zee, neemt iedereen aan dat ze verdronken is. Het huwelijk van haar ouders wankelt onder de enorme druk van schuldgevoelens en verdriet. Maar haar jongere zusje, Faith, weigert een leven zonder Eva te accepteren. Ze is vastberaden haar te vinden.

Thriller A.W. Bruna

Ik ook met jou Conny Regard

Opgejaagd A.J. Rich

De 30-jarige Morgan doet onderzoek Op de vlucht voor een op het gebied van slachtofferpsychologie irritante aanbidder en is verloofd met ontmoet Angel op Bennett, een bezitterige de verjaardag van maar charmante en haar broer Tony een sexy man. Op een dag bijzonder leuke man.

Angel weet alleen niet treft ze haar verloofde thuis aan, hij is op wie hij is en ook niet dat haar broer er alles gruwelijke wijze vermoord. Als ze zijn aan doet om dat zo te houden. Tot Angel hem ouders inlicht, ontdekt ze dat hij een sociopaat opnieuw tegenkomt was: hij had meerdere en ze elkaars ware verloofden, die hij identiteit ontdekken. allemaal hetzelfde Angel zou Angel niet zijn als zij het daarbij voorspiegelde. liet zitten. Ze besluit hem een lesje te leren... En dan worden deze vrouwen een voor een op z’n Italiaans! vermoord...

New Adult Thriller Omniboek Luitingh-Sijthoff

De blauwe diamant Jennifer Donnelly In dit spannende vervolg op Deep Blue zetten Serafina en haar vriendinnen de zoektocht voort naar de magische talismans van de Zes Die Heersten. Het aloude kwaad dat Atlantis ooit vernietigde, waart weer rond en alleen de zes meerminnen – Serafina, Neela, Ling, Ava, Becca en Astrid – kunnen het verslaan.

Young Adult van Goor

Zomerhitte Marijke Verhoeven Een peperdure schildercursus in het Limburgse Heuvelland is volgens hartsvriendin Lucy de beste remedie voor Laura’s gebroken hart. Tot haar eigen verbazing vindt Laura al snel afleiding bij de charismatische cursusleider Philip Cools, die als een blok voor haar valt. Zij inspireert hem tot het maken van prachtige meesterwerken. Maar dan blijkt dat Philips mooie verhalen niet helemaal zuiver zijn en dat in het broeierige en artistieke gezelschap Philip niet de enige is die iets te verbergen heeft.

Thriller De Crime Compagnie

theSword Magazine

27

Lekkerrr

Pittige garnalen salade

Instructies

Deze salade met garnalen gebakken in rode peper en knoflook staat binnen 15 min op tafel IngrediĂŤnten (voor 2 personen)

Verdeel de sla over 2 boden of kommetjes. Halveer de avocado, draai de helften los en verwijder de pit en de schil. Snijd het vruchtvlees in blokjes en verdeel over de sla (als je de salade niet direct serveert kun je avocado besprenkelen met citroensap zodat hij niet verkleurd).

Snijd de tomaatjes in partjes en voeg ook toe aan de salade. Schep de garnalen (warm of afgekoeld) er op.

Rasp de citroen en pers het sap uit. Klop de rasp en citroensap door de yoghurt en maak de dressing af met een snuf peper en zout. Besprenkel de salade met de citroen dressing.

Bron www.leukerecepten.nl

1 rode peper (1/2 als je het iets minder pittig wil) 2 teentjes knoflook 1 avocado’s 200 gr cherrytomaatjes 200 gr grote garnalen (pers of uit diepvries) Olie om te bakken 75 gr sla 1 citroen 75 ml yoghurt Peper en zout

Snijd de rode peper (zonder zaadjes) en de knoflook heel fijn. Verhit een beetje olie in de pan en voeg de garnalen toe. Als ze roze beginnen te kleuren na ongeveer 2 minuten voeg je de rode peper en de knoflook toe. Bak al roerend ze nog 2 a 3 minuten.

28

theSword Magazine

Column

Tekst Chantal von Glahn

Vandaag ben ik de koningin Onlangs vertelde mijn dochtertje van vijf wat zij later zou willen worden.

“Mama, ik word later tekenares en kunstenares!

Want ik vind tekenen en knutselen het leukste om te doen, en dan ga ik hele mooie kunstwerken maken!”

Ik, moeder die ik ben, bewonder dagelijks de creaties die zij meeneemt van school. Ik zeg haar dat als zij dat graag wilt, zij tekenares en kunstenares kan worden. In de wereld van mijn dochtertje, kan je alles worden wat je maar wilt, prachtig toch!

Een aantal dagen later, zitten we in de auto.

“Mama?”

“Ja, schat?”

“Ik denk dat ik toch maar danseres word. Ik mag van de juf niet steeds een nieuw blaadje pakken als ik een fout heb gemaakt op mijn tekening. Zo kan ik toch niet oefenen! Dus word ik geen tekenares en dansen vind ik ook leuk.”

Ik kijk even in mijn binnenspiegel naar haar serieus kijkend gezichtje, een glimlach op mijn gezicht.

“Is goed, schatje.”

Stel je voor, je bent vijf jaar, in jouw wereld bestaan boze wolven echt, veranderen kikkers in prinsen, en ben je zelf zo omgetoverd in Mega Mindy. Wij kunnen alleen maar jaloers zijn op de creativiteit die kinderen op deze leeftijd in zich hebben. Hoe te gek zou het zijn, als je alles uit het harde dagelijkse leven even los kon laten en

even weg kon duiken in een fantasiewereld. Even Mega Mindy zijn en de boeven vangen met je superkrachten, of een prachtige prinses zijn met een jurk, een kroon en natuurlijk hakjes aan.

Hoe zou het zijn, wanneer een volwassen iemand de creativiteit van een kind nog in zich had? Hoe zou dan een grafisch ontwerper zijn werk opleveren? Een keurig ontwerp van een huis, met de vaststaande maten en materialen, zoals zoveel huizen, zou veranderen in een uniek kleurrijk, scheef huis, met op het puntje van het dak een vlag.

Fantasie en werkelijkheid zijn verstrengeld in de wereld van een kind. Ik denk dat dat hun kracht is, zij gaan er niet zomaar vanuit dat iets onmogelijk is. Dat wat je graag wilt geloven, wilt kunnen of wilt hebben, ligt binnen handbereik. Al is het maar doen alsof voor ons volwassenen, voor hen is het werkelijkheid. Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat wij als volwassenen ons veel te veel bezig houden met hoe het zou moeten zijn volgens bepaalde normen. De puurheid, oprechtheid en creativiteit die jonge kinderen bezitten, waar is dat gebleven als je volwassen bent? Is het werkelijk weg? Of zit het ergens in een hoekje te wachten tot je oud genoeg bent, en men zegt dat je door ouderdom een beetje in de war bent, als je zegt dat je vandaag de koningin bent?

theSword Magazine

29

G

Bron www.bol.com

Verwacht

Formula 1 F1 2015 Een nieuw seizoen betekent een nieuwe editie van de F1-serie.

Zoals je inmiddels gewend mag zijn, bevat F1 2015 alle renstallen, coureurs en sponsoren van het raceseizoen 2015. Nieuw zijn de circuits in Rusland en Oostenrijk.

Het circuit van Hockenheim maakt zijn rentree, evenals de GP van Bahrein die tijdens dit seizoen ‘s avonds verreden wordt.

Namco Bandai Xbox One, PS4, PC

30

Games

LEGO Jurassic World In LEGO Jurassic World kun je alle vier de Jurassic films herbeleven, inclusief de nieuwe Jurassic World-film.

Ga op avontuur in een wereld vol met LEGO Dinosaurussen!

Warner Bros.

Wii U, PC

God of War III Remastered Edition

PGA Tour Golf 16

Een nieuw begin voor de golf serie In God Of War III van Electronic Arts.

Remastered wordt Door middel van de de PS4 tot het Frostbite 3 engine uiterste gedreven. De heeft de game geen vijanden komen in laadtijden meer. ongekende aantallen Iets dat 10 tot 15 op je afgestormd, minuten per 18 holes terwijl de camera scheelt. Daarnaast regelmatig naar zijn de holes een duizelingwekkende voorzien van een hoogte klimt. De open wereld waarin epische schaal je op zoek kan gaan van God Of War naar geheimen en III wordt pas echt kortere routes om zo duidelijk als je op je competitie voor te een Titan zit die blijven. complete steden met zijn handen kan Electronic Arts vermorzelen!

Xbox One, PS4 Sony PS4

theSword Magazine

juli

De Smurfen 3DS The Smurfs voor de Nintendo DS laat je allerlei leuke mini-games met de geliefde blauwe mannetjes en vrouwtjes spelen.

Gebaseerd op de gelijknamige film haalt The Smurfs heerlijke karakters als Smurfin, Grote Smurf, Bril Smurf en zelfs de gemene Gargamel van stal in een bonte verzameling minigames!

Ubisoft Nintendo 3DS

&

Interview

“Olga Hoekstra Lis Lucassen” Wat hebben deze twee schrijvers met elkaar te maken?

Tekst Dennis van Elten Foto’s Olga Hoekstra

Hoe zouden de vrienden en familie van Olga Hoekstra u omschrijven?

Creatief, chaotisch en impulsief, dat werd als eerste geroepen toen ik deze vraag stelde aan mijn partner.

Ik denk dat die omschrijving wel recht doet aan mijn karakter. Ik herken me daar wel in.

Welke schrijvers hebben u geïnspireerd?

Qua thrillers heb ik grote bewondering voor Karen Slaughter.

Nadat ik haar boek Triptiek las, wist ik zeker dat ik ooit nog eens een thriller wilde schrijven.

Ook heb ik grote bewondering voor Lisette Jonkman, een groot komisch talent, een fantastische schrijfster en gewoon een ontzettend leuk mens. Als het gaat om new adults, kijk ik op tegen Colleen Hoover en Jennifer Armentrout. Deze Amerikaanse dames hebben zichzelf en het genre op de kaart gezet, eerst door hun boeken zelf uit te geven en te blijven geloven in hun werk en het genre. Daarbij draaien deze dames een ongelooflijke productie, ik geloof dat er dit jaar van Jennifer Armentrout ongeveer vijf of zes

volledige romans uitkomen.

Net zoals Grand County uit de Wow! En dan zeggen ze dat ik serie van Karen Slaughter is snel schrijf...

Saksenburcht een fictieve plaats waar genoeg gebeuren kan.

Wie is Lis Lucassen?

Een serie is ideaal om karakters Lis Lucassen is misschien wel gelaagd neer te zetten. Het geeft de zachtere versie van Olga je meer ruimte om te spelen met Hoekstra. De eeuwige romanti- bij-personages, die zich ook ontcus, niet degene die het betere wikkelen in de delen die volgen hak- en snijwerk in haar boeken op het eerste boek. laat terugkomen of die haar Dit geldt voornamelijk voor Roos, karakters stukje bij beetje kapot de zus van hoofdpersoon Fleur. laat gaan en daar een duivels In Dodenweg maakt Roos een genoegen in schept. Lis houdt van traumatische ervaring mee en in een sprookjesachtig einde en grote Nevel zien we hoe zij hiermee liefdes. omgaat en wat dit voor haar en haar omgeving, vanuit wiens ogen In 2014 was uw thriller debuut we dit meemaken, betekent. met Dodenweg. Dit jaar gevolgd door Nevel. Is dit het begin van Wat voor boek zou u nog willen een serie? schrijven?

Dodenweg en Nevel zijn onder- Ik denk dat ik met ieder boek dat ik deel van de Saksenburcht Thriller schrijf, een beter boek wil schrijven Serie, een trilogie. Het derde en dan zijn voorganger. Qua genre zit laatste deel, dat ik als werktitel ik voorlopig prima op mijn plek Oogst heb meegegeven, staat bij met de combinatie van thrillers en mij voor 2016 op de planning. new adult. Op het moment lees ik Ik heb altijd al het idee gehad om veel sports romance novels uit de een serie te maken rondom Thomas VS, new adults met karakters die en Fleur, de hoofdpersonen uit professioneel sport beoefenen.

Dodenweg.

Het lijkt me een geweldig leuke Daarbij is Saksenburcht een plek uitdaging om eens een new adult bij uitstek voor een thrillerserie. sports novel te schrijven en om te theSword Magazine

31

32

theSword Magazine

kijken of een romantische setting met een typisch Amerikaanse sport zoals American Football ook kan aanslaan in Nederland.

Aan de andere kant, het lijkt me ook geweldig om een echt goed en gruwelijk horrorverhaal te schrijven.

Heel iets anders, maar wel erg vermakelijk en smakelijk.

Wat vindt u van E-books?

Ik ben een geweldig groot voorstander van E-books. Door E-books kunnen auteurs die selfpubben hun werk goed en vrij simpel in de markt zetten en kunnen auteurs sowieso een grote, zelfs internationale doelgroep bereiken. Hitte is vertaald in het Engels en deze Engelse versie, HEAT, is via alle grote retailers zoals Amazon, Kobo, iTunes en Barnes&Nobles als E-book verkrijgbaar. Het is ontzettend leuk om van een lezer uit New York te horen dat ze heeft genoten van je boek. Dat kan met E-books zo veel simpeler dan met een papieren boek.

Daarbij kun je als lezer een boek van een onbekende auteur ‘uitproberen’, zonder dat je gemiddeld 20 euro betaalt voor een papieren versie.

Een van de grootste ergernissen vind ik E-books die vreselijk hoog geprijsd worden. Wie bijvoorbeeld 15 of 20 euro voor een E-book vraagt, heeft gewoon niet begrepen waar het om gaat.

Als u geen auteur zou zijn wat zou u dan doen?

Ik ben nooit ‘alleen’ auteur geweest.

Naast mijn schrijven werkte ik tot afgelopen jaar als juridisch beleidsmedewerker en ik ben op zoek naar een baan in diezelfde branche. Ik vind het een verrijking om naast mijn schrijven ook ‘ander werk’ te doen, om met collega’s problemen op te lossen en aan een project te werken.

Wat is voor u de ideale schrijfomgeving?

Omdat ik moeder ben van twee

jonge kinderen, mijn oudste dochter is vierenhalf en mijn jongste tweeëneenhalf, pak ik ieder moment dat ik kan schrijven aan. Ik heb dus geen ideale omgeving of ideaal tijdstip. Als zich de gelegenheid voordoet, kruip ik achter de laptop.

Als ik echt mocht kiezen en geld zou geen rol spelen, lijkt het me heerlijk om een paar maanden te kunnen schrijven in een huis aan zee. Lekker wandelen langs de branding om te denken over een nieuwe scene of een plottwist. Mijn gezin moet natuurlijk wel mee op deze schrijfretraite, anders zou ik vanwege heimwee nog steeds geen letter op papier kunnen zetten.

Kunt u wat over Nevel en over Hitte vertellen?

Nevel en Hitte zijn twee totaal verschillende boeken. Nevel is een best wel duistere thriller, het vervolg op Dodenweg. De gebeurtenissen die in Dodenweg plaatsvinden, de gevolgen daarvan, worden in Nevel pas echt goed zichtbaar. De hoofdpersonen hebben een traumatische ervaring beleefd en moeten daar nu mee dealen. Dat gaat de een beter af dan de ander. Daarnaast is er ook gewoon werk aan de winkel.

Er wordt een tweetal prostituees vermoord en deze moordzaak moet worden opgelost.

“Er is niets zo prachtig als passie die wordt doorgegeven.”

Heeft u voorkeur voor een genre?

Momenteel hebben thrillers en new adults mijn voorkeur. Dat zijn de genres waarin ik zelfs schrijf en de genres die ik veel lees. Maar een goede young adult of een grappige chicklit sla ik niet af!

Voordat Dodenweg het levenslicht zag, kwam er nog een aantal verhalen uit. Kunt u daar wat over vertellen?

Ik denk dat je doelt op Engelenveer en Wie ik ben? Dat zijn een novelle en een kort verhaal, beide young adults, die ik schreef voor verhalenwedstrijden en waar ik vervolgens gratis E-books van heb gemaakt. Het zijn verhalen waar ik nog altijd trots op ben en waarvan ik het leuk vind om ze te delen met lezers. Daarom ben ik ook zo’n voorstander van E-books.

Als schrijver kun je je werk ook gewoon eens weggeven aan de lezer, zonder dat je daar zelf bijvoorbeeld drukkosten en zo aan kwijt bent. theSword Magazine

Hitte gaat over twee twintigers die beide een vreselijke gebeurtenis hebben meegemaakt, die hen heeft veranderd. Beide hebben geen idee hoe ze moeten omgaan met wat er met hen is gebeurd en vragen zich af wie ze nu eigenlijk zijn. Ze herkennen deze worsteling in de ander en groeien langzaam naar elkaar toe. Op een gegeven moment blijkt dat ze elkaar nodig hebben om zo hun eigen onzekerheden en angsten te overwinnen.

Heeft u een boodschap voor onze lezers?

Blijf lezen. Blijf schrijven. Blijf dromen en blijf doen waar je gelukkig van wordt en probeer ook een ander gelukkig te maken. Er is niets zo prachtig als passie die wordt doorgegeven.

33

34

theSword Magazine

Recensie Gevallen god

Kate Atkinson Uitgeverij Atlas Contact ISBN 9789025445270 480 pagina’s mei 2015

Atkinson stelt in haar nawoord dat ze Gevallen god liever als een metgezel ziet van haar voorlaatste roman Leven na leven dan als een opvolger. Toch is het niet goed mogelijk om Gevallen god te lezen zonder het vorige boek gelezen te hebben: de hoofdpersoon Teddy is het kleine broertje van Ursula uit Leven na leven, bij wie net als bij zijn zuster de Tweede Wereldoorlog een stempel op zijn leven heeft gedrukt. In een groot aantal sprongen in de tijd maakt Atkinson duidelijk hoe enorm de invloed van de oorlog geweest is, als ze Teddy als piloot bij de RAF meer dan zeventig vluchten laat maken in een bommenwerper boven Duitsland. De scènes waarin Teddy en zijn bemanning voor hun leven vrezen weet ze keer op keer zo te beschrijven dat je het gevoel hebt ooggetuige te zijn van het neerstorten van de brandende vliegtuigen, de angst die de mannen beheerst en het verdriet als een van hun makkers het niet gehaald heeft. Het leven van Teddy voor en na de oorlog staat daarmee in schril contrast: het is het leven van een heel gewone, fatsoenlijke man, die veel van de natuur houdt, weinig eisen stelt en zijn dromen lijkt te hebben opgegeven. In Leven na leven had Ursula vele levens; Teddy heeft er maar één en moet het daarmee zo goed mogelijk zien te doen.

Misschien is dat de reden dat het boek in het begin een beetje saai aandoet: Teddy is een doorsnee man zonder opvallende kenmerken. Maar bij Atkinson staan haar hoofdpersonen nooit op zichzelf, maar altijd in een lange vloeiende lijn te midden van voorouders en nakomelingen en vanuit die traditie nemen ze hun plaats in het geheel in. En hoewel Teddy mede door de oorlog de man is geworden die hij is, geeft Atkinson steeds weer ironisch aan dat het ook anders had kunnen zijn: hij had een dichter kunnen worden, een zwerver, een oorlogsheld, een avonturier. Atkinson laat zien dat we niet altijd zelf de keuze hebben, maar dat de omstandigheden ons maken tot wie we zijn. Teddy is er

in geslaagd om te blijven wie hij is, ondanks de aanslag die de oorlog op hem gepleegd heeft; daarin ligt zijn heldendom.

Voor de mensen rondom Teddy zijn aparte hoofdstukken gereserveerd: zijn norse dochter Viola, vol rancune tegenover haar vader (“Ze voelde een onverwachte vonk medeleven voor hem en stampte erop.”); zijn kleinkinderen Sunny en Bertie, die hun onconventionele kinderjaren hebben doorgebracht in een commune (“Angus […] had een ‘vrij normale jeugd’ gehad. Bertie had hem ogenblikkelijk gewantrouwd. Geen mens had een normale jeugd.”); zijn jeugdvriendin Nancy met wie hij trouwt. Ook deze mensen weet Atkinson steeds in te bedden in de loop van haar geschiedenis en alle details worden met elkaar verbonden.

Op de een of andere manier moeten alle personen in het boek zich verzoenen met de omstandigheden en met het leven dat hun ten deel valt, want er is geen ander en er wordt hun geen keus gelaten. Dat geldt voor Teddy wat de oorlog betreft, voor Nancy is het kanker en Teddy’s kleinkinderen moeten hun chaotische jeugd te boven zien te komen.

Een vergelijking tussen Leven na leven en Gevallen god is onontkoombaar: het eerste boek werd gekenmerkt door een stijgende lijn aan mogelijkheden en hoop voor de toekomst; het tweede boek is een kalme en berustende acceptatie van wat geweest is en wat niet meer te veranderen is. Beide zijn indrukwekkend.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

35

Column

Nachtelijke gedachten Wanneer alle licht verdwijnt en je ogen rusten.

Wanneer alle geluid verstilt en je oren rusten.

Wanneer er geen woorden nodig zijn en je stembanden rusten.

Dan nemen je hersenen het over en ga je malen……….

Ooit was je er niet. En dat wist je niet.

Ooit zul je er weer niet zijn.

Maar weet je dat dan?

Of verdwijnt met jou ook je bewustzijn? En hoe raar is dat om je voor te stellen. Als je dat al kunt……

Tekst Linda Everts

Je wordt geboren en je leert kruipen, lopen, praten; allemaal om later op school goed mee te komen.

Op de basisschool moet je goed je best doen, zodat je daarna op een goede middelbare school terecht komt. Daar leer je hard zodat je daarna een goede vervolgstudie kunt doen.

Waar je natuurlijk tot diep in de nacht studeert om daarna een goede baan te krijgen.

Werken, overwerken, extra werken. Je moet voorzien in een goed pensioen voor later.

36

“Later” en “daarna”.

De woorden waarop onze maatschappij gebouwd lijkt. Wij zijn nooit bezig met “nu” of zelfs maar “volgende week”.

“Maar denk eens aan de toekomst”, “Je moet wel sparen hoor”, “Wat zijn dan je plannen?”.

Van jongs af aan wordt ons geleerd te leven voor en in het later. Maar op een bepaald moment is er geen ‘later’ meer en is ‘daarna’ een onduidelijkheid.

En daar blijft mijn cursor twijfelachtig knipperen op het scherm.

Straks is het voorbij, over, weg, klaar. Dan is er niets meer. Althans in mijn gedachtewereld.

Maar wat dan? Misschien ben je inderdaad wel echt gewoon weg.

Maar wat is het in dat geval dan waar wij hier mee bezig zijn? Wat stelt het voor? Ons een beetje uit de naad werken, druk maken om futiele zaken, oorlogen, economische crisissen, uit en met alle macht ziekten bestrijden; het lijkt zo zinloos. Hoe nietig kan iets zijn?

Zo eens in de aantal maanden leggen mijn hersenen me dit voor. Meestal stop ik het na een korte overpeinzing maar weer snel weg, omdat ik het niet kan omvatten en bevatten.

Tijd is er; we zien dat om ons heen. Tijd is er al heel lang; dat hebben we gelezen en geleerd op die scholen waar we zo ons best hebben gedaan. Tijd zal er ook nog heel lang zijn; maar ergens onderweg zal ik moeten afhaken. En waar blijf ik dan? Of acht ik mezelf nu te belangrijk en ben ik in de lijn van het heelal en de oneindigheid maar een klein onbeduidend schakeltje en blijf ik nergens.

Het grote hierna…..

Ik kan hier over blijven nadenken.

Zonder resultaat.

theSword Magazine

Spotlight

Tekst Dennis van Elten Foto’s Corine Hartman

Voor zover Corine Hartman zich herinnert, heeft haar passie voor woord en beeld, voor schrijven en tekenen, altijd bestaan. Verhalen verzinnen was één van haar favoriete bezigheden en al snel las ze alles wat los en vast zat, waaronder de boeken van Agatha Christie. George Orwells 1984 maakte indruk, evenals de verhalen van Edgar Allan Poe. Na enkele banen in de reclame is ze in 1994 gestart met een eigen reclamebureau. Ze volgde de vierjarige opleiding aan de schrijversvakschool in Amsterdam en studeerde in 2004 af met als specialisatie scenarioschrijven.

In maart 2007 debuteerde ze met Schone kunsten en vanaf dat moment is ze full-time auteur.

27 juni 2015, vandaag nemen wij afscheid van Jessica Haider in het mooie Utrecht. De werfkelder aan de oude gracht is de ideale locatie voor dit heugelijke feit. Een grote groep lezers is in deze werfkelder samen gekomen om zo de lancering van Doodskleed mee te maken. Doodskleed is het laatste deel uit de serie van Jessica Haider waar Corine Hartman de afgelopen jaren haar ziel en zaligheid in gelegd heeft. Corine werd tijdens deze presentatie geïnterviewd door Soraya Vink van Hebban. Tijdens dit interview vertelde Corine dat zij blij was dat zij deze serie afgesloten had; 3 jaar met een karakter vond zij genoeg. De reis van Jessica Haider begon met Bloedlijn in 2013 en sluit vandaag dus af met het vijfde deel Doodskleed, hierin wordt waardig afscheid genomen van het welbekende karakter.

Corina vertelde verder over haar angst voor spinnen en gaf de aanwezige mensen een primeur door de proloog van een nog onuitgebracht verhaal met ons te delen, wat liet smaken naar meer.

De sfeer in de grachtenkelder was erg gezellig en werd soms nog versterkt door jazzy klanken vanaf de oude gracht. De lezers genoten onderling van een hapje en een drankje, maar ook was er de mogelijkheid om je exemplaar van Doodskleed gesigneerd te krijgen. Een geslaagde middag met dank aan uitgeverij Karakter en Soraya Vink van Hebban en niet te vergeten de vrouw van het uur Corine Hartman, die ondanks haar succes gewoon zichelf is gebleven.

DE JESSICA HAIDER-SERIE VAN CORINE HARTMAN theSword Magazine

37

In juli verschijnt bij Moon:

Niet te filmen

De eerste YA-roman van #1 bestsellerauteur

Sophie Kinsella

Een tiener met angststoornissen probeert haar leven op de rit te krijgen Een angststoornis maakt het dagelijks leven van de veertienjarige Audrey behoorlijk lastig. Ze heeft baat bij de gesprekken met haar psycholoog, maar ze komt pas echt tot bloei wanneer ze Linus ontmoet, een teamgenoot van haar oudere broer.

Linus snapt haar.

Sophie Kinsella schreef een inspirerende jeugdroman waarin vriendschap, romantiek en humor de weg naar herstel zijn voor een meisje dat te kampen heeft met fobieën. Ze wordt daarbij geholpen – en soms gehinderd – door haar chaotische familieleden.

Sophie Kinsella schreef de #1 bestsellerserie Shopaholic en veroverde de harten van miljoenen lezers wereldwijd. ‘Niet te filmen (Finding Audrey) is mijn eerste YA-roman en ik heb van het schrijven genoten,’ vertelt Kinsella in Publishers Weekly.

‘Audrey is nu al een van mijn beste vriendinnen en ik hoop dat ook jullie zullen houden van haar en haar gekke familie.’

Voor meer informatie over Niet te filmen en Sophie Kinsella, een recensie-exemplaar, beeldmateriaal of speciale acties kunt u contact opnemen met Ruth Visser: M: ruth.visser@overamstel.com | T: 020-5239155 | M: 06-22667607

38

Niet te filmen * Sophiethe Kinsella * ISBN 978 90 443 4737 1 Sword Magazine paperback * € 17,50 * 224 pagina’s * juli 2015

Recensie Te koop

Eva Monté De Crime Compagnie ISBN 9789461091970 335 pagina’s maart 2015

Hoe ver ga jij om je huis te verkopen? Het is 2013.

Nederland zucht onder de crisis. Er is nauwelijks beweging op de woningmarkt. Makelaar Richard Hoek biedt hoop met zijn onorthodoxe methoden om de huizen te verkopen. Te koop begint met een proloog die zich in 2001 afspeelt in Amsterdam. Daarna springt het verhaal naar twaalf jaar later in Amersfoort.

De eerste hoofdstukken beginnen met de beknopte verkoopgegevens van een huis en de bewoners ervan.

Iedereen heeft wel een reden om snel zijn huis te willen verkopen en daar maken makelaar Richard en zijn woonstyliste Ghislaine gretig gebruik van. Ze laten alle hulpmiddelen van een gehandicapte man uit zijn huis verwijderen en de konijnen van een verkoper los in het bos. Door de vele personages die in het boek voorkomen, moet je je aandacht goed bij het boek houden. Wat belangrijk is over de verkopers komt in de verhalen voldoende aan bod. Centraal staan Richard en zijn vrouw Marlinde en hun zoons Stijn en Vosse.

Te Koop is het debuut van Eva Monté. Dit is de schrijversnaam van de zussen Alexandra (uit Hilversum) en Victoria Nagelkerke (uit Soest). Ze schrijven via brainmerge, waarbij Alexandra typt en ze samen het verhaal bedenken. Hun personages zijn allemaal ‘over the top’. Niet alleen is Richard seksverslaafd en eet Ghislaine alleen maar raw food.

Ook zijn er huisverkopers met eigenaardigheden. Zo vernielt Clio een luxe auto compleet, wil Paul Richard doodrijden, slaat Rinske met een dood konijn in het rond en vliegen bij Maartje de kilo’s eraf door ook aan de raw food te gaan. Dan zijn er ook nog familieleden met vreemde hebbelijkheden zoals de vriend van Ghislaine die haar meerdere keren in elkaar slaat en de moeder (Theresa) en broer (Erik) van Marlinde die allerlei vreemde karaktertrekken hebben. En dan heb ik het nog niet over de moodboards van Ghislaine die warmte uitstralen, stenen met helende krachten en

vrijwel iedereen die vreemd gaat.

Te koop leest lekker en ontspannen. Door de onrealistische personages en onorthodoxe manier van werken van Richard en Ghislaine raakte het verhaal me niet. Door het hulpaanbod dat Richard krijgt is ook direct de moordenaar en de plot duidelijk. Ik had iets meer verwacht van een thriller over de dubieuze vastgoedwereld. Maar het boek is leuk om te lezen en het is absoluut origineel.

Tekst Ellen De Vriend

theSword Magazine

39

Lekkerrr

Oosterse gehaktballetjes met ketjapsaus

Instructies

Deze gehaktballetjes in ketjapsaus zijn lekker als borrelhapje of bij een Oosterse rijsttafel.

IngrediĂŤnten (voor 20 stuks) 300 gr gehakt 1 ei 3 eetlepels paneermeel stukje gember van ca 1 cm 1 theelepel sambal 1 teentje knoflook boter of olie om in te bakken

Bron www.leukerecepten.nl

Saus: Scheut ketjap 1 uitje 75 ml water 1 theelepel donkere basterdsuiker 1 theelepel maizena

40

Hak de knoflook en gember heel fijn. Doe het gehakt in en kom en meng het ei, paneermeel, gember, knoflook en de sambal er door. Draai kleine balletjes van het gehakt. Verhit een beetje olie of boter in een koekenpan en bak de gehaktballetjes in ca 8 minuten mooi bruin en gaar. Schud regelmatig met de pan.

Haal de balletjes uit de pan en bewaar deze op een bordje.

Hak het uitje fijn en bak deze in de koekenpan waar eerst de gehaktballetjes in zaten. Blus de uitjes af met een scheut ketjap en roer het water en de suiker er door totdat deze opgelost is. Doe de maĂŻzena in een klein glaasje of kommetje en voeg een ongeveer een gelijke hoeveelheid water toe en roer tot een wit papje.

Als de ketjapsaus begint te pruttelen roer je het maizena papje er door met een garde en laat je de saus iets indikken. Doe de gehaktballetjes terug in de pan en schep door de ketjapsaus en verwarm ze nog door. Serveer de gehaktballetjes met wat sesamzaadjes en wat kroepoek. De balletjes zijn naar mijn mening warm het lekkerste maar kunnen ook koud gegeten worden.

theSword Magazine

theSword Magazine

41

Recensie Over mijn vader niets dan goeds

Scam Alarm

Bavo Dhooge Uitgeverij Houtekiet ISBN 9789089243232 maart 2015

Pieter Helsen Uitgeverij Houtekiet ISBN 9789089243287 april 2015

Om het met de woorden van de titel te zeggen: Over dit boek niets dan goeds. Dit is een pageturner die we niet gewoon zijn. Hij is geschreven door een advocaat, die jou als lezer uitdaagt de lacunes in een zaak mee op te lossen alvorens je het kant en klare antwoord voorgeschoteld krijgt. Het boek draait om Jarko, hij groeide op zonder vader. Die was immers in een autoongeluk omgekomen. Wanneer ook zijn moeder sterft, krijgt hij een brief van zijn vader te zien. Jarko komt te weten dat zijn vader in de gevangenis zelfmoord pleegde, nadat hij daar ten onrechte terechtgekomen was, of dat beweerde hij toch in zijn afscheidsbrief.

Maar waarom was zijn vader dan daar terechtgekomen en waarom had zijn moeder daar nooit wat van gezegd?

Het verhaal zit zeer goed in elkaar, ook de bewijslast tegen de verschillende personages in de zaak worden weer bovengehaald. De lezer kan zelf zoeken naar de leegtes in de alibi’s van de betrokkenen en komt samen met Jarko steeds meer te weten over de zaak. Of hij er nu achter komt of niet samen met zijn vrienden en een journaliste die wordt ingeschakeld voor het onderzoek, is nog maar de vraag. Geen alledaags boek, maar zeker wel het lezen waard. Over mijn vader niets dan goeds blijft de hele tijd boeien en is met een vlotte pen geschreven.

Tekst Maarten Vanbergen 42

Scam Alarm is een boek dat zich situeert in 1956 in de buitenbuurten van Los Angeles. Daar waar een achtjarig jongetje, Donnie, en zijn beste maatje Buddy in en rond het motel van Donnie’s moeder zich wat proberen te amuseren. Op een dag komt daar Carl Harper overnachten, een zakenman die werkt in de reclamesector en bij de besten in zijn vak hoort… Al is hij nu op de vlucht, omdat hij zijn laatste klant, iemand uit de sigarettensector, heeft verraden.

Verschillende mensen willen zijn bloed. Maar de kleine Donnie en de zakenman lijken wel goed met elkaar op te kunnen schieten. Donnie heeft ook nog eens een IQ van 140 én een grote droom: meespelen in een grote tvquiz. Maar Buddy weet meer dan hij zou mogen weten.

Onder andere over een lijk in de schuur naast het motel. Het verhaal is meer dan gewoon een thriller. Er vallen minder doden dan verwacht en het verhaal draait rond vriendschap, verraad en ook wat historiek . Het boek omvat veel meer intriges dan de doorsnee thriller, en dat is wat dit boek zo apart maakt. Ook de thema’s die speelden in de tijd dat het verhaal zich afspeelt kloppen volledig. De wagens, de opkomende quiz op tv, het anti-communisme en ga zo maar door. Dit boek is meer waard dan de gewone thriller en omvat een betere gelaagdheid. Het boek is vlot geschreven, met veel zin voor humor. Het boek lezen lijkt alsof je naar een film kijkt.

Tekst Maarten Vanbergen theSword Magazine

Recensie Het duistere dal

Thomas Willmann Overamstel Uitgevers ISBN 9789048824076 304 pagina’s mei 2015

Een kunstenaar komt naar een afgelegen, geïsoleerd dorpje in een niet nader genoemd land: het zou ZuidDuitsland kunnen zijn of Oostenrijk. De man is niet erg welkom. Toch brengt een groep mannen die een dorpsraad lijkt te vormen, hem onder bij een weduwe met een dochter van huwbare leeftijd, die weliswaar vriendelijk zijn, maar die niets kunnen afdoen aan de onheilspellende sfeer die over het dorp hangt. Als de winter invalt, lijkt het dorp nog geslotener te worden.

De kunstenaar Greider komt er al gauw achter dat er eigen wetten gehandhaafd worden en gebruiken die geheel uniek zijn. Eén familie, Brenner, tiranniseert alle dorpsbewoners en onderwerpt hen aan hun wil.

Het wordt al snel duidelijk dat het hier om het ‘droit du seigneur’ gaat: elke vrouw die wil trouwen, moet eerst een tijd bij de Brenners verblijven tot zij zwanger is van een van de zes broers of van de patriarch zelf.

Luzi, de dochter van Greiders hospita, hangt eenzelfde lot boven het hoofd dat ook haar moeder ondergaan moest. Deze spreekt haar dochter troostend toe: “Ik heb ‘t toch ook gekund, allemaal hebben ze ‘t gekund.”

Tot zover is het een spannend verhaal dat je in zijn ban houdt. De dreiging die over het dorp hangt wordt uitgedrukt door de sombere landschapsbeschrijvingen van een verlaten en ingesloten dorp, maar hoewel die beschrijvingen couleur locale verlenen aan het verhaal, remmen ze tegelijkertijd de voortgang. Het duurt wel heel erg lang voordat er vaart in komt. Bovendien strooit de schrijver erg veel met adjectieven, waardoor de tekst ogenschijnlijk literair aandoet, maar het niet is.

Maar het tweede gedeelte, dat wordt aangekondigd met een flashback naar de jeugd van Greider, kan ik alleen maar omschrijven met de kwalificatie die mijn docent Grieks aan de Ilias gaf: een receptenboek met honderd manieren om iemand van het leven te beroven.

Greiders moeder en vader waren in het verleden zelf

het slachtoffer van de familie Brenner; zijn vader stierf op een buitengewoon lugubere manier. Greider heeft het hele gruwelijke verhaal van zijn moeder vernomen op haar sterfbed en hij heeft wraak gezworen. En die neemt hij ook.

Wat dan volgt, laat zich het beste omschrijven als een wildwestfilm, gesitueerd in Tirol of een vergelijkbaar gebied. Niet voor niets noemt de schrijver achterin bij het dankwoord Sergio Leone als een van zijn grote voorbeelden. Dit boek is een spaghettiwestern met knödels: vuurgevechten, heel veel bloed en langzaam doodgaan: het zal wel, maar de western is niet mijn favoriete genre. De dood van het onschuldige paard, waarachter Greider bescherming had gezocht, wist me meer te raken dan die van de andere slachtoffers in deze geweldsuitspatting.

Het boek werd door uitgeverij Meridiaan gestuurd als ongecorrigeerde leesproef, echter zonder de laatste honderd bladzijden: een echte cliffhanger. Wie geïnteresseerd was, kon deze ontbrekende pagina’s opvragen. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik dat gedaan, maar mijn eigen fantasie was misschien bevredigender geweest. Tenzij je ervan houdt om te lezen hoe mensen een voor een worden afgemaakt, is de tweede helft van dit boek teleurstellend. De held overwint en rijdt de zonsondergang tegemoet. Hij krijgt weliswaar niet het meisje, maar zij wordt wel gered om ongeschonden met haar ware liefde verenigd te worden. Wat begon als een veelbelovend grimmig en ijskoud sprookje, heeft een teleurstellend hartverwarmend happy end gekregen waar het Disney-emporium nog een puntje aan had kunnen zuigen.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

43

Lekkerrr

Mini pizza’s van de barbeque

Instructies

Ook zonder pizzasteen kun je op de bbq prima pizza’s maken, bijvoorbeeld deze met paprika en chorizo Ingrediënten (voor 6 stuks) Deeg voor pizza (kant en klaar of zelfgemaakt pizzadeeg) 6 eetlepels tomatensaus 3 eetlepels geraspte mozzarella Wat plakjes chorizo worst 1 paprika olijfolie om in te smeren

Besmeer de pizza met tomatensaus, en beleg met stukjes paprika en chorizo. Bestrooi met een beetje mozzarella. Leg de pizza’s op de bbq als hij niet meer al te heet is (anders worden ze snel zwart van de onderzijde).

Als je bbq de temperatuur weergeeft kun je 150 tot 170 graden aanhouden. Sluit de deksel van de barbecue en bak ze in 5 tot 10 minuten krokant en gaar. Kijk regelmatig even of ze al klaar zijn.

Voor de pizza’s kun je ook een pizzasteen gebruiken voor op de bbq.

Bron www.leukerecepten.nl

Materialen aluminiumfolie barbecue met deksel

Verdeel de rechthoekige lap deeg in 6 stukken. Neem een stuk aluminiumfolie en vouw dit dubbel met de glanzende zijde aan de buitenzijde. Bestrijk een zijde in met wat olijfolie. Leg een stuk deeg hierop en vouw de randjes iets omhoog.

44

theSword Magazine

Interview

Marcel van Driel is een van de veelzijdigste en inspirerende au teurs die er op dit ogenblik is. Of

het nou gaat om een jeugdboek,

non-fictie of een thriller voor

volwassenen; Marcel doet het

allemaal. Ook gaat hij een keer per jaar naar een geheime locatie met een gelukkige groep mensen die hun waanzinnige plan waar willen maken. Zeker een naam om in de gaten te houden.

Tekst Dennis van Elten Foto’s Marcel van Driel

‘Tijdens mijn jeugd las ik alles wat los en vast zat.’

Marcel de duizendpoot of Marcel the Family man?

Alsof het een het ander uitsluit. Ik doe inderdaad een aantal verschillende dingen – boeken schrijven, lezingen geven en Waanzinnige Plannen realiseren – maar werk over het algemeen wanneer de kinderen op school zitten. Om twee uur ’s middags fiets ik naar school om ze op te halen en werk pas weer verder wanneer ze in bed liggen (en dat zeker niet iedere avond).

Kinderboeken of All round auteur?

Het begint steeds meer op het laatste te lijken, hé?

Ik heb zo’n 55 boeken op mijn naam staan, waarvan de meeste jeugdboeken zijn. Maar Waanzinnige Plannen en Geen Tijd, Geen Geld, Toch Doen zijn non-fictie voor volwassenen en volgend

jaar verschijnt mijn eerste volwassenenthriller Nachtmerrieman bij Meulenhoff Boekerij. Alleen non-fictie voor kinderen heb ik (nog) niet gedaan. a. Volgers op Facebook weten dat u een grote superhelden nerd bent. Zou u zelf een comic serie willen schrijven? b. In welke superheld kunt uw zich het beste inleven?

Ja, dat lijkt me helemaal geweldig! En dan wil je natuurlijk weten welke. Als kind was Spider-Man mijn held (en daarmee heb ik meteen je volgende vraag beantwoord) maar ik weet niet of ik die zou willen schrijven. Ik denk dat ik The Hulk wel een tijdje zou willen doen. (En ik ben natuurlijk een Geek en geen Nerd)

theSword Magazine

45

Welke schrijvers hebben u geïnspireerd tijdens uw jeugd?

Tijdens mijn jeugd las ik alles wat los en vast zat en keek niet echt naar wie het geschreven had, dat kwam pas later. Of het science fiction was of spannend, was veel belangrijker. Pas later kwamen de namen: Paul Biegel, Michael Ende en Ottfried Preussler.

Welke rol speelt Stephen King’s boek Over Leven en Schrijven in uw leven?

Ik lees het meestal om het jaar, vaak als bevestiging.

Maar iedere keer dat ik het lees, haal ik wel weer wat nieuws uit. De belangrijkste boodschap uit het boek blijft toch wel dat amateurs wachten op inspiratie en schrijvers ’s morgens gewoon aan het werk gaan.

Met uw boek waanzinnige plannen heeft u een hoop mensen gemotiveerd om hun dromen te volgen, nu komt het vervolg er aan Geen Tijd Geen Geld Toch doen. Kunt u wat meer over dit boek vertellen? Is dit bijvoorbeeld een Waanzinnige Plannen 2?

Het is meer een thematisch vervolg. Waanzinnige Plannen gaat erg over onze nooit angsten, al die dingen die ons tegenhouden om te doen wat we echt willen. En wat je daarna allemaal kunt doen om je ooit dromen alsnog te realiseren. Geen Tijd, Geen Geld, Toch Doen, is voor al die mensen die denken dat het niet hun angsten zijn die ze in de weg zitten, maar het gebrek aan tijd en geld en lef. In dit boek geef ik tips en trucs om aan beiden te komen.Met de Subrosa.

Onlangs is er Het Boek der Angsten uitgekomen bij Scelta Publishing, dit is een boek geschreven door een vader/zoon duo. Ziet u in de toekomst dit met een van uw kinderen doen?

Sterker nog, ik heb het al gedaan! Onlangs zijn er twee boeken voor Groep 5 verschenen bij Uitgeverij Zwijsen, Rapp en Ron: Het Verdwenen Geluid en Rapp en Rob: Robot op Hol met fantastische illustraties van Mark Janssen. Dat laatste boek heb ik gedeeltelijk met mijn zesjarige zoon Charlie geschreven. Ik las ’s avonds voor wat ik had geschreven en hij bedacht hoe het verder ging. De leukste ideeën gebruikte ik de volgende ochtend.

nl en Superhelden.nl is de naam Marcel van Driel een begrip geworden bij jeugdige lezers. Bij welke leeftijdsgroep voelt u zich meer aangesloten?

Toch wel de tien+ kinderen, de bovenbouw zeg maar.

Daar kun je grappen mee maken met een dubbele bodem, maar ook serieuze gesprekken mee voeren. En ik heb het idee dat ik me bij hun niet in hoef te houden qua schrijven.

Welk advies zou u beginnende schrijvers meegeven?

Schrijf iedere dag en lees veel, ook (juist!) schrijvers en genres die je normaal overslaat.

‘Ik ben een Geek, geen Nerd.’

Volgend jaar komt ook Nachtmerrieman uit, uw eerste thriller. Kunt u wat meer vertellen over dit boek?

Het is niet mijn eerste thriller – dat was Straatwijs – maar wel mijn eerste thriller voor volwassenen. Het boek gaat over Madeline Finn die – letterlijk – in aanraking komt met een lijk. Het ligt in het Tropicana waar ze foto’s aan het maken is voor expositie. Wat er dan gebeurt zal je – om in clickbaittermen te spreken – niet geloven.

Welke auteur zou u nog wel eens in levende lijve willen ontmoeten en waarom?

Stephen King en Joss Whedon.

46

Hoe ziet de toekomst er uit voor Marcel van Driel?

Ik zou het je niet kunnen vertellen. Wat ik wel weet, is dat we net in samenwerking met de school voor journalistiek in Utrecht de pilot voor een kinderboekeninternettelevisieprogramma hebben gemaakt. In de nabije toekomst gaan we proberen om daar een maandelijks terugkerend programma voor de bovenbouw van de basisschool van te maken. De pilot kun je trouwens bekijken op www.deboekenbaas.nl. En verder blijven schrijven totdat ik er dood bij neerval, natuurlijk.

Heeft u nog een boodschap aan onze lezers?

Wat zou je nou het allerliefste willen doen in je leven?

En hoe zou dat er dan uitzien als je dat ging doen?

En ga het eens doen.

theSword Magazine

ISBN 9789026129360

ISBN 9789026132896

ISBN 9789026135019

ISBN 9789055949779

ISBN 9789055942992

theSword Magazine

47

Spotlight

Foto Š Catho McDonnell

John Boyne (Ierland, 1971) is schrijver en journalist.

Zijn roman De jongen in de gestreepte pyjama werd wereldwijd een bestseller, won diverse literaire prijzen en werd succesvol verfilmd. Ook de romans die hij daarna schreef, waaronder Het Winterpaleis en De witte veer, werden zeer goed ontvangen. Zijn boeken verschijnen in meer dan tweeĂŤnveertig talen. John Boyne woont in Dublin.

48

theSword Magazine

n h Jo Boyne in Nederland

Tekst en Foto’s Dennis van Elten

Op vijf Juni organiseerde Boekenkrant in samenwerking met Uitgeverij Meulenhoff Boekerij een Lezersclub. Deze Lezersclub stond in het teken van het boek De Grote Stilte van John Boyne. De Grote Stilte is het eerste boek dat Boyne geschreven heeft over zijn thuisland Ierland, in dit boek bespreekt hij de rol van geloof in Ierland en schrijft hij over seksueel misbruik binnen de kerk. Een heel heftig boek waar de lezers die uitgenodigd waren voor deze lezersclub meer van wilden weten.

John Boyne was zelf aanwezig bij deze lezersclub.

De schrijver maakte op mij een rustige en bescheiden indruk. Boyne is een natuurlijke verhalenverteller, ongeveer anderhalf uur heeft hij verteld over zijn nieuwste boek De Grote Stilte, maar ook over zijn jeugd in Dublin. Over de invloed van geloof in zijn jeugd. i is een erg persoonlijk boek. Hij vertelde dat een van de eerste scenes in het boek is ontstaan door een gesprek met zijn vader, deze scene speelt zich dan ook af waar zijn vader tot op heden nog ieder keer naar toe gaat om te bidden.

Vanaf het moment dat John binnen kwam tot het moment dat de avond voorbij was, bleven de mensen geboeid door het gemak waarmee hij over zijn

verleden, zijn boeken en de verfilming van The Boy in the Striped Pyjama’s heeft verteld. Ook heeft John ons verteld over zijn leven als schrijver, dat zijn inspiratie uit alles kan komen en ook liet hij ons weten dat hij onderweg naar de uitgeverij aan zijn nieuwe manuscript had geschreven. Schrijven kan overal en inspiratie op doen ook, is het motto van Boyne.

Wat op mij een grote indruk maakte is dat John Boyne zowat bij ieder boek de Nederlandse titel kon noemen. Ook de positieve ervaring tijdens het filmen van i gaf aan hoe hij van zijn vak houdt. Hij heeft de tijd van zijn leven gehad op de set en zou best nog een boek verfilmd willen hebben (hint, hint).

Het advies dat hij gaf voor beginnende schrijvers stond haaks tegenover het advies wat schrijvers vaak krijgen (schrijf over wat je weet) Boyne gaf als advies schrijf over wat je nog niet weet, dat verbreedt je horizon.

Tot slot wil ik kwijt dat ik John Boyne een hele inspirerende schrijver vind waarvan ik zeker meer wil lezen. Ook wil ik Nicole van Elst van de Boekenkrant en Jorien de Vries van Uitgeverij Meulenhoff Boekerij bedanken.

theSword Magazine

49

Column

Tekst Maaike van der List

Foto © Palmer

Waarom huisdieren leuk kunnen zijn

50

Dieren kunnen leuk zijn. Ze zijn er in verschillende soorten, kleuren en groottes. Er is voor ieder wat wils.

Maar waarom is het dan zo leuk om een huisdier te hebben? Het is bewezen dat dieren therapeutisch kunnen werken en positieve werkingen hebben op de gezondheid van mensen, zowel lichamelijk als psychisch.

Dieren kunnen veel betekenen, ook voor mensen die zich alleen voelen. Dieren geven je veel afleiding, je kunt er lekker mee spelen, mee kroelen, naar kijken en er om lachen als ze iets geks of ondeugends doen.

En als je een hond hebt kun je er mee wandelen, dat zorgt ervoor dat je dan in beweging kunt blijven.

Dieren, met name honden, kunnen mensen met een handicap goed helpen. Zoals een lichamelijke of geestelijke handicap, maar honden kunnen ook mensen met een psychische aandoening helpen en er voor ze zijn. Ontzettend fijn dat dit allemaal mogelijk is!

Er is een groot schaal aan huisdieren, denk maar aan allerlei vogeltjes, zoals dwergpapegaaien, kanaries en parkietjes. Als je een tuin hebt kun je kippen nemen. Hetzelfde geldt met konijnen, deze kun je buiten houden, maar binnen kan ook, mits een konijn veel ruimte heeft in de kooi. Met knaagdieren heb je ook veel keuzes, zoals cavia’s, een leuke hamster, een degoe, muizen, ratjes of een chinchilla. Wel dient

er rekening mee gehouden te worden dat de meeste knaagdieren nachtdieren zijn.

Als je allergisch bent voor dieren is dat natuurlijk een stuk minder leuk. Maar hierbij kan een aquarium wel weer goed helpen. Bovendien kan een aquarium veel ontspanning geven en het is erg mooi om naar te kijken.

Een vijver is ook leuk om te hebben, mits je daar buiten de ruimte voor hebt. Het is wel wat werk en het kost je wel wat geld qua aanschaf, maar dan heb je wel een leuke blikvangst in je tuin. Let er op dat je vissen niet meegenomen worden door reigers en katten.

Natuurlijk moeten we de rest van de honden niet vergeten, deze heb je ook in allerlei formaten, van piep klein, zoals een chihuahua, tot een grote hond, zoals de bearded collie.

Fretten kunnen ook leuk zijn als huisdier. Deze kun je trainen om hun behoeftes op de kattenbak te kunnen doen en ze kunnen mee naar buiten worden genomen aan een lijntje.

Katten worden ook veel gehouden als huisdier.

Zoveel keus uit verschillende karakters. Je kunt ze naar buiten laten gaan, maar een kat die altijd binnen blijft kunnen ook heel gelukkig zijn.

Dan is er nog een categorie extreme dieren: de reptielen en amfibieën. De één moet er niks van hebben, terwijl de ander er helemaal gek van is. Denk

theSword Magazine

Foto © Freerk Lautenbag

Dieren zijn er in allen soorten en maten, als huisdier, hulp, ontspanning. Dit kan puur esthetisch of juist als levensgezelletje zijn. Door de vele smaken en soorten is er voor ieder wat wils, maar je moet er wel je verantwoordelijkheid voor nemen. Want een huisdier is afhankelijk van je. En niemand wilt een hond aan een boom in het bos of een kat op straat aantreffen. Let dus goed op je dieren, want ze horen bij je!

Foto © Freerk Lautenbag

Foto © Justyna Furmanczyk aan slangen, hagedissen, schildpadden, kikkers en hagedissen. Het nadeel aan deze dieren is dat je niet met ze kunt knuffelen. Maar ze kunnen wel heel gaaf zijn om er naar te kijken en ze te verzorgen.

Landschildpadden en baardagamen kun je tam maken. Je kunt ze, mits ze tam zijn, rond laten lopen door je huis en ze laten eten uit je hand.

Ook bestaat er de mogelijkheid om bepaalde vogelspinnen te houden in huis. Het is maar net waar je voorkeur naar uit gaat.

Let er wel op bij de aanschaf van een dier, dat je van tevoren goed geïnformeerd bent over de verzorging van het dier. Het is ook belangrijk dat je je lichaamstaal van je diertje kent, zo kun je bijvoorbeeld al vroegtijdig merken als het dier boos is of met rust gelaten wilt worden.

theSword Magazine

51

Lekkerrr

Abrikozen borrelhapje met spek Met geitenkaas gevulde abrikozen omwikkeld met spek, een ideaal borrelhapje!

IngrediĂŤnten (voor 20 stuks)

Instructies Verwarm de oven op 200 garden. Laat de abrikoosjes uitlekken en maak ze voor de helft open. Stop er een stukje geitenkaas in en wikkel de spek er om heen.

Leg ze op het bakpapier en bak ze in ongeveer 12 minuten krokant. Prik er een stokje in en serveer op een schaaltje.

Pot abrikoosjes op sap a 350 gr (of gewelde abrikozen uit zak) 125 gr geitenkaas 20 plakken ontbijtspek (ca 150 gr)

Bron www.leukerecepten.nl

Materialen Bakplaat met bakpapier Prikkers

52

theSword Magazine

!

N I W & AIL

M

Punk’d Headphones

Als je op zoek bent naar opvallende en gave hoofdtelefoons die niemand heeft, dan hoef je niet verder te zoeken! Met deze ‘Golden Spiked Headphones’ zal zeker niemand je zomaar voorbij lopen. Terwijl jij luistert naar je favoriete muziek zal jij zeker hoofden om laten draaien! Naast dat je er supercool uitziet, komt er ook nog eens goed en helder geluid uit.

theSword e-Magazine geeft 8x een ‘Punk’d Headphones’ weg Kans maken? Mail voor 31 juli 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Punk’d Headphones’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

theSword Magazine

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

53

Verhaal

Pretpark

De zon weerkaatst breekbaar het zilvergrijze haar van de man voor het raam. Als bevroren zit hij daar, kijkend naar zijn verleden dat zich ergens ver achter het in bloei staande park lijkt te bevinden. Een huid als leer getekend door zon en wind met in iedere plooi een stuk van het verleden dat hem gemaakt heeft tot dat wat hij nu is.

Tekst en foto Mariola Dirkzwager

De klik van de deur als ik die langzaam sluit brengt zijn aandacht terug in de kamer.

“Wil je thee?” Dankbaar sluiten zijn handen zich even later om de warmte van het gekookte water.

“Ze heeft geschreven,” Hij pakt, schijnbaar achteloos, de witte envelop die naast hem ligt. Ik realiseer me dat de achteloosheid in scene is gezet.

Bedoeld om mij om de tuin te leiden. Vertederd door zijn trots vraag ik me af hoe hij weet dat deze brief van haar is. De envelop is immers gesloten.

“Ik weet het gewoon,” beantwoordt hij mijn niet gestelde vraag. Als ik de envelop open scheur valt een vergeelde foto op de grond. Het meisje in de zweefmolen kijkt me vanaf het Perzisch tapijt lachend aan.

54

“Het staal van de ketting klikte dicht met de belofte van avontuur. Haar lachende, stralende ogen weerspiegelde de opgewonden spanning.” Zijn stramme handen pakken de foto moeizaam van het tapijt. Als hij verder vertelt verplaatst hij zich in gedachten moeiteloos terug naar toen. Zijn ogen richten zich omhoog naar haar gezicht als om haar blik te vangen.

“De stoeltjes draaiden van gemoedelijk steeds harder in de rondte. Op het hoogtepunt raakten de veters van haar witte gympen net niet verstrikt in de takken van de bomen. Haar opgewonden gegil vloog haar

achterna. Haar bruine zomersproeten dansten los van haar wangen met haar mee. De contouren van haar sterke lijf tegen de helder blauwe lucht. Door mijn oogharen heen leek het of ze vloog.” Langzaam reikt zijn hand omhoog, alsof hij haar aan kan raken. Het gebaar irriteert me.

Als ik zijn schouder zachtjes beroer kijkt hij me verontschuldigend glimlachend aan. Ik vergeef hem, zoals altijd. Zeker honderd keer heb ik het verhaal gehoord over het meisje in de zweefmolen. De dochter die hij ooit had.

“Ik wil dat je haar schrijft dat ze te laat is. Dat ik niet meer besta. Ik wil haar niet ontmoeten.”

Ik draai de brief langzaam rond tussen mijn vingers.

Het poststempel verraadt dat hij deze brief al even in zijn bezit heeft. Ik begrijp dat iedere werkelijk die de brief bevat de herinnering aan het meisje tekort zal doen. Jarenlang is ze in zijn gedachten met hem mee gegroeid. Gevormd door dat wat hij heeft beleefd. Jarenlang heeft hij haar behoed voor de fouten die ze misschien nooit heeft gemaakt.

Bestraffend toegesproken als ze buiten de lijntjes kleurde hij nooit getrokken heeft. Haar gevangen als ze dreigde te vallen. En in gedachten genoten van haar dankbaarheid, haar genegenheid voor de vader die ze ooit had. Ik begrijp het en toch had ik verwacht dat hij op z’n minst nieuwsgierig zou zijn.

“Toen de zweefmolen vaart minderde leek ze onder de indruk. Ik was zo naïef om te denken dat dit grootser was dan ze aan kon. Dat ze veilig bij me terug zou keren. Mijn bescherming nodig had. ” Zijn barse stem brengt me terug bij hem in de kamer. Zijn staal hard

theSword Magazine

blauwe ogen kijken dwars door me heen het verleden in. Haar afscheidsbrief laat ik achter op de deurmat als ik De foto verdwijnt in zijn gebalde vuisten. mijn spullen pak en we samen vertrekken. We kijken nog een keer om en zwaaien naar de man bij het raam “De spot uit haar lach sijpelde voorzichtig mijn on- die mij al niet meer ziet maar beide handen liefdevol geloof binnen toen ze vertrok voor nog een ronde. Mij opricht naar haar. Haar onbevangen lach in de veiligheid achterlatend met niets meer dan blind vertrouwen. En het van de auto slaat stuk op de spot die langzaam door mijn geluid van staal dat dicht klikte met de schijnbare belofte lach heen sijpel. Op haar lichte aarzeling start ik snel de van absolute veiligheid. Toen al had ik kunnen weten dat auto terwijl ik met vaardige handen de gordel strak rond ze ooit zou gaan om nooit meer terug te komen.” De foto de contouren van haar jonge lijf sluit. raakt wederom het tapijt als zijn handen zich ontspannen en hij vermoeid achterover leunt.

Morgen zal ik hem troosten om haar vertrek terwijl zijn handen zich warmen aan de thee die ik met liefde voor Ik steek de brief voorzichtig in mijn tas. Mijn handen hem heb gezet. Luisterend naar zijn verhaal over de strijken de witte gympen glad als ik de foto neer leg op dochter die hij ooit had. De kleindochter die hem zag en de tafel. Bij het afscheid kus ik hem voorzichtig op zijn gelijk weer vergat. De vader die ik nooit echt had. haar. De man die ik zo lief heb. Mijn vader.

In gedachten neem ik plaats op de schommel aan de appelboom. Een lichte bries waait mijn donkerbruine haar voor mijn gezicht. Als vanzelf zetten mijn gympen zich af tegen de vochtige aarde. Als ik mijn ogen sluit zie ik zijn trekken voor me zoals hij daar stond die dag in het park. Zijn hele lijf gespannen als om haar te vangen mocht ze vallen. Automatisch spreid ik mijn armen en voel ik dezelfde vrijheid als zij toen. Brandt de zon op m’n gezicht. Waait de wind genadeloos door m’n haren.

Laten mijn sproeten even los van mijn tranen. Wetend dat ik naast haar, voor hem nooit echt zal bestaan.

De volgende dag struikel ik over een paar witte gympen als ik de deur van het appartement open. Het geanimeerde gesprek verrast me. Het zilvergrijs steekt schril af tegen de donkerbruine lange lokken als twee hoofden zich samen verdiepen in een foto van een zweefmolen in het park.

“Ja, dat is ze,” hoor ik een vrolijk klaterende stem zeggen. “Dat is mijn moeder. Ik heb de foto wel duizend keer gezien en het verhaal van de dag in het pretpark gehoord.” Ze beroert even zacht zijn ruwe handen en glimlacht. “Hoe u daar stond met het angstzweet op uw rug en haar absolute gevoel van vrijheid.” Haar hoofd rust even tegen het zijne. Zich beide niet bewust van mijn aanwezigheid. “Ze heeft u zich altijd herinnert als de vader die u toen was. Ik heb u geschreven, na haar overlijden, maar omdat er geen antwoord kwam ben ik maar gekomen.” Zijn trekken die verzachten verraden de ontroering waar zijn woorden die ontkennen.

De ontmoeting tussen heden en verleden trekt mijn maag krampachtig samen. De verloren dochter wordt nu tastbaar in haar dochter. Haat verstart mijn trekken vanuit de grond van mijn hart. En terwijl ik het theewater langzaam kook weet ik dat een van ons zal moeten gaan. theSword Magazine

55

56

theSword Magazine

theSword Magazine

57

Interview

GREET ILEGEMS GEBOORTEJAAR 1985

GEBOORTEPLAATS DENDERMONDE GESLACHT VROUW LENGTE 180 CM KLEUR HAAR DONKERBRUIN KLEUR OGEN BRUIN (BEETJE GROEN) 58

theSword Magazine

MIJN FAVO

RIETE...

Boek

Tv-serie

Olympos

Game of Thr

Heroes…

Auteur

Dan Simmon

s

ones,

Eten

Scampi’s, za lm… t De eerste fo to’s die ik e n- Vakanti kele maande eland n geleden m e t Frankrijk mijn spiege lreflex in de regio Halle-B russel heb ge - Kleur trokken. Ik hou ontzette nd Blauw en groen veel van de n atuur en als je goed rond je heen kijkt mo et Quote je helemaal niet ver we g Ik heb ee gaan om pr n heel arsena achtige ding al en aan fav oriete quotes te vinden. .

Ik probeer er ook telkens eentj Muziek e bij mijn foto’s op insta Ludovici Ein gram en audo, de film op mijn blog muziek van te posten.

James Horne r, Als ik er een Thomas Ne tje mag wman, Jam e s u it kiezen, dan Newton How sluit ik ard, maar oo k d it interview gra Noel Galla ag af met gher, Dota n , d e v olgende woo Muse… en v rden: oor de feestj e s Armin Van B uuren en Har d- “All ou well. r dreams ca n come true if we ha ve the coura ge to pursue the Film m.”

– Walt Disne Cloud Atlas y en alles wa t goed is in da tzelfde genre .

Fotomomen

theSword Magazine

59

Wil je jezelf voorstellen aan de lezers van theSword?

Ik ben Greet Ilegems en heb altijd al een ontzettend rijke fantasie gehad. Daarnaast was ik reeds van jongs af aan enorm gefascineerd door wetenschap. Zo gaf ik ooit als tienjarige een spreekbeurt over astronomie en zwarte gaten; een thema dat zelfs de leerkrachten toen hun petje te boven ging. En zo ben ik uiteindelijk burgerlijk ingenieur geworden. Maar mijn fantasie ben ik nooit verloren. Als kind verzon ik elke avond een nieuw verhaal.

En dat ben ik blijven doen, bijvoorbeeld als pauze tijdens het blokken op de universiteit. Fantasie is mijn ontspanning en laat me zelfs emotionele problemen vlot verwerken. Zes jaar geleden ben ik beginnen beseffen dat ik hier iets mee moest doen. En zo ben ik beginnen schrijven.

Tekst Evelien van Steenis Foto’s Greet Ilegems

In juni jl. verscheen De nieuwe wereld, het eerste deel in de Hybrid-reeks. Veel auteurs beschrijven het moment wanneer ze hun eerste boek in handen hebben als magisch. Hoe beschrijf jij dat gevoel?

Om eerlijk te zijn, de eerste keer dat ik mijn proefdruk in handen kreeg, dacht ik alleen maar na over hoe ik mijn cover kon verbeteren.

60

Hoe is het verhaal van De nieuwe wereld ontstaan?

Het verhaal ontstond zes jaar geleden. De grondvesten van de reeks zijn gebaseerd op verschillende concrete thema’s die me zeer sterk fascineren. Op basis van deze thema’s ontstond de wereld waarin alles zich afspeelt. De personages zijn daar vervolgens gaande weg in gaan groeien.

toenmalige manuscript naar een vijftal grote uitgeverijen per mail opgestuurd. Niemand heeft echter ooit op mijn mail geantwoord, buiten één uitgeverij die een commentaar gaf waaruit bleek dat ze enkel de eerste alinea hadden gelezen: ze zeiden net het omgekeerde van wat mijn boek was. Ik ben dan ook gestopt met het zoeken naar een uitgever. Ik heb mijn boek even aan de kant De hoofdpersonage Amina is gelegd, heb het door vrienden laten opgegroeid tussen wezen. Heb je lezen en ben dan zelf aan de slag hier research voor gedaan? gegaan om het tot in de puntjes te Niet bewust, maar voor dit the- verbeteren. Een corrector heeft m’n ma heb ik me wel zeer sterk tekst nog op woord en zinniveau laten inspireren door een aantal nagekeken en uiteindelijk vind reportageprogramma’s en films. ik mijn verhaal perfect zoals het nu is. Dus waarom nog naar een

‘Achter mijn u ben ik eigenlijk een nerd.

Zitten er biografische elementen van jezelf in?

Een boek schrijven vraagt drie belangrijke zaken: oefenen en nog eens oefenen, een zekere basis aan taalvaardigheid, maar vooral beroep kunnen doen op je eigen ervaringen en wijsheden.

Je kan pas levensechte fantasieën neerpennen als je die vanuit jezelf laat komen. In zekere mate moet je voor bepaalde thema’s dus wel beroep doen op je eigen emoties en dat heb ik ook gedaan. Al werden deze uiteindelijk zo sterk vervormd en veranderd dat er helemaal niets biografisch meer van overbleef.

Kun je in het kort vertellen waar De nieuwe wereld over gaat?

Het eerste deel van de reeks speelt zich af in een iets andere realiteit dan de onze. Het verhaal start bij een arm meisje dat via een overheidswedstrijd op een elite school belandt. In een wereld vol sociale strijd probeert ze zich staande te houden, terwijl de eerste tekenen van een groots mysterie zich in de loop van het verhaal laten opmerken. Er is iets gaande, diep onder de grond. En Amina, Je hebt het boek in eigen beheer het arme meisje, is helemaal niet uitgegeven. Waarom heb je hierzoals de anderen. voor gekozen?

Een jaar terug heb ik mijn theSword Magazine

investeerder zoeken wanneer ik er zelf in geloof. Het uitgeven van mijn boek leek me trouwens een ontzettend interessante ervaring. Professioneel werk ik als key account manager voor een internationale technologiereus.

Het managen van mijn eigen boek leek me dus de perfecte uitdaging.

Hoe ervaar je de boekenmarkt als schrijver? Is het moeilijk om je boek in de winkels te krijgen?

Mijn boek is nog maar net uit, maar de mensen die de kans kregen het te ontdekken zijn zeer enthousiast. Ondertussen ligt mijn boek dus reeds fysisch in een aantal boekhandels en uiteraard is het ook online overal verkrijgbaar.

Social media is niet meer weg te denken. Wat betekent het voor jou als schrijver?

Ik ben opgegroeid samen met het ontstaan van social media. Het betekent dus enorm veel voor mij.

Het is iets waar ik ontzettend sterk in geloof. Vele mensen staan er sceptisch tegenover maar voor mij betekent het een enorme vrijheid.

Zonder social media had ik mijn boek nooit zelf kunnen uitgeven en zaten we nog steeds vastgeroest aan de oude zuilen. Op alle domeinen kunnen mensen zich vandaag veel beter informeren en krijgen ze veel meer kansen, waar ze ook vandaan komen. De mening van velen is veel eerlijker dan de mening van enkele instanties met belangen.

uiterlijk gewoon .’

Wie zijn je favoriete schrijvers/ boeken? Is er een boek dat heel veel indruk op je heeft gemaakt?

Zo ja, wat vond jij dé mooiste scène uit dat boek en waarom?

Ik hou ontzettend veel van speculatieve fictie waardoor het ontdekken van Dan Simmons’ Olympos, Ilium en Hyperion zeer veel indruk op me heeft gemaakt: robots die over Proust filosoferen, de toekomstige mens die als goden op Mars wonen en vanop afstand de oude gevechten van de Iliad laten herleven, nog eens een andere wereld waar iedereen exact honderd jaar wordt,… Je kon het vaak zo gek niet bedenken. Een ander groot voorbeeld is uiteraard J.K. Rowling. En als kind is Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman me altijd bijgebleven, samen met nog vele anderen. Jeugdliteratuur heeft me altijd al het meest geboeid.

eerder vermelde een wetenschap geek. Als mensen mij zien verwachten ze vaak helemaal iets anders van mij. Achter mijn uiterlijk ben ik eigenlijk gewoon een nerd.

Kun je ons al wat meer vertellen over het tweede deel in de Hybridreeks?

De beelden die ik voor ogen zie wanneer ik aan het tweede deel denk zijn gewoon ongezien. Ik wou dat ik ze zo op een scherm kon projecteren, zodat iedereen onmiddellijk met me kon meekijken. De ultieme fantasie.

Het is vele malen beter dan het eerste deel, wat uiteindelijk slechts een inleiding is op wat nog komen zal.

Wat verwacht je van 2015 en wat kunnen jouw lezers van je verwachten?

Ik wacht nu vooral vol spanning op Welk boe k ligt e r nu op j ouw de reacties van de mensen en afnachtkastje? hankelijk daarvan zal ik al dan niet Op dit moment geen. Ik heb er meer spoed zetten bij het schrijven de laatste maanden geen seconde van deel twee. de tijd voor gehad. Een boek zo professioneel mogelijk zelf op de markt brengen, in combinatie met een zware full time job is geen Hoe reageert je omgeving op je lachertje. eerste boek?

Enthousiast. Bijna niemand had Wat is jouw ultieme droom? verwacht dat ik dit kon schrijven. De Ik hou ontzettend veel van film, dus eerste keer dat mijn vader een van ik zal het maar niet onder stoelen of mijn teksten las, na het prutswerk banken steken. Uiteraard is de meest van de jaren daarvoor, kon hij zelfs ultieme levensdroom een film over niet geloven dat ik dit allemaal had je eigen boek. gecreëerd.

Blunder die je hebt meegemaakt.

Heb je naast het schrijven nog Telkens weer verliefd worden op meer passies in het leven? de verkeerde personen. Maar de Een van mijn andere grote passies inspiratie, kracht en wijsheid die is fotografie. Het is een vrij jonge je daar achteraf kan uithalen is passie die ik pas sinds het gebruik van onbetaalbaar. instagram heb ontdekt. Inderdaad, HYBRID: De nieuwe opnieuw social media. Ik heb Feitje over jezelf. wereld vroeger tijdens mijn universitaire Als ik schrijf ben ik vaak zo Greet Ilegems studies nog als model gewerkt, geconcentreerd en gepassioneerd World of Hybrid zelfs tot in Berlijn en New York, en bezig dat ik gewoon vergeet te ISBN 9789082390407 heb nu enorm veel spijt dat ik mijn eten. Verder ben ik eigenlijk een 286 pagina’s spiegelreflex toen nog niet had. wiskundeknobbel en zoals ik reeds juni 2015 theSword Magazine

61

Lekkerrr

Courgettesoep met zalm

Instructies

Met deze snelle courgettesoep met gerookte zalm snippers zet je snel iets moois en lekkers op tafel IngrediĂŤnten (voor 4 personen)

Bron www.leukerecepten.nl

2 uien, gesnipperd 2 teentjes knoflook 2 courgettes, in blokjes 2 groentebouillontabletten 3 takjes verse munt 100 ml slagroom 1 liter water Zout en peper Scheutje olijfolie 200 gr gerookte zalm snippers

62

Verhit de olijfolie in een soeppan en bak de uien glazig. Snijd de knoflook klein en fruit nog 2 min op laag vuur mee. Voeg ook de blokjes courgette toe en bak nog een paar min mee. Voeg 1 liter water met de bouillonblokjes toe en breng aan de kook. Laat 5 minuten koken.

Zet het uur uit en pureer alles met de staafmixer en roer de slagroom er door. Breng eventueel op smaak met wat extra peper en zout. Voeg de zalmsnippers toe en verwarm een minuutje mee.

Tip: garneer de soep met wat verse peterselie en wat zalmsnippers.

Materialen Staafmixer

theSword Magazine

Recensie Monnik, boer, spion en hoer Ivan Ollevier Uitgeverij Atlas Contact ISBN 9789045028361 320 pagina’s april 2015

In zijn ‘Woord vooraf’ stelt Ollevier, die zichzelf met een mooie term ‘historisch journalist’ noemt, dat de werkelijkheid het best bekeken kan worden vanuit een ‘scheve hoek’: door de ogen van mensen die er weliswaar actief bij betrokken waren, maar die, anders dan de hoofdpersonen, langs de zijlijn van de geschiedenis stonden. Geen beroemde figuren dus die iedereen kent, maar mensen die volgens Ollevier ‘tussen de plooien van de geschiedschrijving zijn gevallen’, al zullen ook veel lezers met passie voor geschiedenis wel bekend zijn met de historische namen. Maar het is een interessant uitgangspunt om de kijk op de gebeurtenissen weer te geven door de ogen van de ‘kleine luyden’: alsof je de b-kant draait van een bekend nummer op de a-kant van het singletje; zo leer je historische feiten van een andere kant te bezien.

Ollevier begint zijn geschiedenis van Engeland al vóór 1066, de Slag bij Hastings, omdat volgens hem de verovering van Engeland door Germaanse stammen de basis legde voor de Engelse taal. Via de monnik Beda, die de eerste geschiedschrijver van Engeland genoemd mag worden, neemt Ollevier ons op chronologische wijze mee langs de dynastieën die achtereenvolgens over Engeland heersten en de mensen die daar een rol in speelden, al was het dan niet de hoofdrol.

Ollevier begint zijn relaas met Beda en eindigt met David Cameron. Ondertussen hebben we dan kennis gemaakt met Schotse opstandelingen, slavenhandelaren, suffragettes en de beul van Engeland, waarbij Ollevier steevast kiest voor de tweede man: zo vertelt hij niet het verhaal van The Yorkshire Ripper die iedereen kent, maar neemt hij een andere moordenaar uit de victoriaanse tijd onder de loep. Zo is ook niet Oswald Mosley, de oprichter van de fascistische partij, het onderwerp van het betreffende hoofdstuk, maar de vrouw die aan zijn zijde stond. En niet Shakespeare zelf, maar de clown

uit zijn toneelgezelschap krijgt de aandacht op zich gericht.

Door middel van ingekaderde stukken geeft Ollevier extra informatie over het tijdperk of over andere personen. Ook maakt hij af en toe een uitstapje naar het Engeland van onze tijd.

Het boek laat zich lezen als een roman. Er zit vaart in en Ollevier weet de juiste toon te treffen: dit is geen droge wetenschappelijke verhandeling, maar zeker ook geen populair quasihistorisch sensatiegeschrift.

Ollevier heeft de valkuil vermeden om alleen smeuïge onderwerpen aan te pakken die het boek op het niveau van een roddelblaadje gebracht zouden hebben; zijn kennis is gedegen en hij deinst er niet voor terug om die in te zetten als daarmee het verhaal nog beter verteld kan worden.

Waarom kunnen dit soort boeken niet worden ingezet in het onderwijs? De feiten blijven hetzelfde, maar de manier van kijken en schrijven van de auteur levert voldoende stof op om iedereen door middel van discussie zijn eigen mening te laten vormen. Zo wordt geschiedenis een levend vak.

Het was moeilijk om het boek weg te leggen: boeiend, spannend en leerzaam zijn de woorden die het eerste opkomen bij een poging tot beschrijving.

Wel had ik graag een aantal toevoegingen gezien: bijvoorbeeld een landkaart van Engeland met daarop aangegeven de historische plaatsen die bij de beschreven gebeurtenissen horen, een tijdlijn om alles in het juiste perspectief te kunnen plaatsen en een lijst van de opeenvolgende vorsten van Engeland, om maar eens iets te noemen. Maar ook zonder dat is dit boek een aanrader.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

63

Column

Tekst Sylvia Bakker Foto Tv-serie Friends

Vrouwen en mannenvriendschappen

64

Billy Crystal beweert in een van mijn favoriete films (When Harry met Sally) dat vriendschappen tussen mannen en vrouwen niet mogelijk zijn. De seks zou namelijk altijd in de weg komen te staan. Ik ben het daar niet mee eens. Ik heb namelijk meerdere echt goede vrienden. Met sommige daarvan heb ik ooit wel eens iets gehad, en het is ook voorgekomen dat een van de twee wel iets meer van de ander wilde maar de ander niet. Maar toch heeft dat de vriendschap niet in de weg gezeten. Zolang je niet bang bent om dat te benoemen, eerlijk bent tegen elkaar en er verder niet moeilijk over doet kan de vriendschap prima standhouden. En ik ben erg blij met mijn mannelijke vrienden, ik zou ze voor geen goud willen missen. Ze bieden wanneer dit nodig is een mannelijke blik op problemen en kunnen soms ook zo heerlijk ongecompliceerd zijn. Als ik niet lekker in mijn vel zit is het soms juist lekker om met een van mijn vrienden op te trekken, omdat een man het prima vindt als je er verder even niet over wilt praten maar gewoon even afgeleid wilt worden. En mijn vrienden helpen mij om niet te veel in bepaalde emoties en situaties te blijven hangen en het los te laten. Mijn mannelijke vrienden zijn ook minder van het plannen dan ik en ook veel van mijn vriendinnen zijn, waardoor het soms makkelijker is om spontaan af te spreken en waardoor je soms impulsief hele leuke dingen kunt gaan doen.

Maar ik heb gelukkig niet alleen mannelijke vrienden.

Ik ben ook gezegend met een aantal echt goede vriendinnen. Gisteravond had ik toevallig een etentje met vier van hen en tijdens zo’n avond valt het me dan altijd weer op hoe anders deze avonden met alleen vrouwen bij elkaar zijn, vergeleken met een avond in een gemengd gezelschap. Sorry mannen, maar het

is gewoon echt waar dat vrouwen onderling dingen durven te zeggen die ze never nooit zullen zeggen wanneer er ook mannen bij zijn. En dat kan inderdaad soms over seks gaan. Hoewel ik persoonlijk, eerlijk waar, niet zo’n soort vrouw ben dat voor elke bedpartner die ze heeft gehad de behoefte voelt om alles tot in de kleinste details door te brieven aan haar vriendinnen. Ik houd het liever een beetje voor mezelf.

Maar sommige vriendinnen van mij hebben inderdaad deze drempel een stuk minder. Maar wij vrouwen hebben het niet alleen over seks hoor wanneer we onder elkaar zijn, we hebben meer diepgang dan dat hoor. Mijn vriendinnen en ik durven onderling ongelooflijk open en eerlijk te zijn valt mij op. Ook wanneer het pijnlijke en soms genante onderwerpen betreft. En omdat anderen zo open en eerlijk zijn is het ook minder moeilijk om dat zelf te zijn.

Ik zeg niet dat ik niet eerlijk ben tegen mijn mannelijke vrienden, maar ik denk dat mannen iets minder doorvragen dan vrouwen dat doen. Ook zullen mijn vrienden minder makkelijk iets over zichzelf prijsgeven, vooral niet wanneer we in een grotere groep zijn. En ik denk dat vrouwen dat andersom net zo goed niet zo makkelijk doen in gemengd gezelschap. Wat dat betreft zal Billy misschien toch een klein beetje gelijk hebben, je durft denk ik eerder onaantrekkelijke dingen toe te geven aan iemand van je eigen sekse. Ook al ben je nog zo op je gemak bij je beste vriend of vriendin, je wilt altijd misschien ergens heel diep van binnen wel nog een beetje aantrekkelijk blijven als man of vrouw. En dan heb je, als je geluk hebt zoals ik, gelukkig ook altijd nog je vriendinnen bij wie je op zijn tijd ook even lelijk kan zijn wanneer je daar de behoefte aan hebt.

theSword Magazine

theSword Magazine

65

Recensie

Café Restaurant USINE Wij wilden graag voor Moederdag eens iets geven wat gezellig is en niet zorgt voor ‘weeeer meer spullen in huis’. En als je er als kadogever dan zelf ook nog iets aan hebt, is het natuurlijk helemaal een leuk idee.

Dus wij besloten om mams uit te nodigen voor een high tea. Just the girls!

Na een korte zoektocht op internet kwamen we uit bij Usine in Eindhoven. Het is niet ver weg en een bijzondere locatie; een voormalig fabrieksgebouw van Philips.

Tekst Linda Everts

Aangekomen bij Usine staan we er een beetje verloren bij. Niemand verwelkomt ons, we moeten zelf op iemand afstappen. Deze vertelt ons dat de high tea buiten klaargezet is. Jammer dat we daar blijkbaar geen keuze in hadden. Gelukkig was het heerlijk weer, maar stel dat wij deze locatie nu net vanwege de sfeer binnen hadden gekozen, was dit toch wel een tegenvaller geweest. Wellicht is het verstandig bij de reservering even na te vragen of de klant een voorkeur heeft.

66

bleek te beschikken en een klets thee over mijn moeders been liet lopen. Ze leek ondanks haar excuus niet eens echt ontdaan te zijn hiervan. Het was meer een ‘Kan gebeuren’ voor haar.

Enkele minuten later kwam haar collega het eetgedeelte van de high tea brengen. ‘Ik zal u even vertellen wat er allemaal bij ligt. Dit zijn sandwiches, dit zijn… euh… en deze…weet ik eigenlijk niet. Ow ja en dat zijn snoepjes.’ Met dank voor de toelichting zeg!

Het meeste was prima van smaak, maar het was al snel duidelijk dat een en ander op de kaart duidelijk mooier gepresenteerd was dan de werkelijkheid liet zien. Natuurlijk is er altijd sprake van een interpretatieverschil, maar wanneer de kaart spreekt over bijvoorbeeld een sandwich met brie, honing en walnoten, dan stel je je daar niet een sandwich met een homp geitenkaas bij voor. Toch vervelend voor hen die geen geitenkaas lusten. Of mogen. We konden het niet nalaten een derde collega (waarom steeds een ander?!) te vertellen dat we het toch wel jammer vonden iets anders geserveerd te krijgen dan op de kaart vermeld staat. Hij was het met ons eens dat dit niet klopte en vermoedde dat de reden waarschijnlijk gelegen was in het feit dat de brie op was. Ik probeerde zo beleefd mogelijk aan te geven dat ‘dit dan wel zo kan zijn, maar dat het dan op z’n minst even tevoren gemeld kan worden’. Hij zou het doorgeven…

We nemen plaats aan het tafeltje en wederom worden we aan ons lot over gelaten. Er volgt geen uitleg, we moeten zelf maar bekijken hoe het nu precies in elkaar steekt. We kiezen alle vier een andere theesoort, wat resulteert in 4 potten die tegelijk gebracht worden.

Zonder rechaud of iets dergelijks, dus dat wordt doordrinken voor we aan de koude thee zitten. Maar dat de thee bij aanvang goed heet is, was meteen Al met al was dit dus niet de beste ervaring qua high duidelijk toen de serveerster over onstabiele handen tea. De beoordeling!

theSword Magazine

5,5 8 7 6

Bereikb aarheid Je kunt pal naas t het geb o

uw park

Ontvan gst Had sne ller en g ast

eren in d

e parkee

rgarage.

vrijer ge

kund.

Bedieni ng We moe sten hen zelf aan je gasten houden met kok (ook voo e n r af te re d water o pluspun kenen) e vergiete t. n n is natu urlijk oo k geen Deskun digheid Je weet toch op z’n mins t wat je serveert ‌ Prijs Het is n iet echt duur en dat merk je aan he t gepres enteerde .

5 6

Lichttoren 6 5611 BJ Eindhoven

T. 040 217 1890 F. 040 217 1899 theSword Magazine

info@usine.nl www.usine.nl 67

68

theSword Magazine

theSword Magazine

69

MAIL& WIN! Zipper Bookmark

Lekker aan het lezen en dan moet je stoppen maar wat leg je er tussen? Weer zoeken naar een boekenlegger of naar iets wat je tussen je boek kan leggen. Stop met zoeken want wij hebben een vette design boekenlegger van Pelegdesign.

Het ziet eruit als een ritssluiting. Heel simpel maar toch veel leuker dan een normale saaie boekenlegger. Rits jouw boek op de juiste pagina met deze vette rits boekenlegger. Dit is zeker wel een originele manier om te onthouden waar je gebleven bent.

theSword e-Magazine geeft 15x ‘Zipper Bookmark’ weg Kans maken? Mail voor 31 juli 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Zipper Bookmark’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

70

theSword Magazine

Recensie Lynx en andere verhalen

Rebecca Lee Nijgh & Van Ditmar ISBN 9789038800301 208 pagina’s mei 2015

Soms is het goed om van gebaande paden af te wijken en eens iets te lezen van een auteur van wie je nog nooit gehoord hebt. Vaak valt het tegen, maar dat is met dit boek beslist niet het geval. Wat een verrassing!

Zeven korte verhalen zijn er in deze bundel opgenomen en bijna allemaal zijn ze van een overweldigende schoonheid. Ze pakken je beet vanaf de eerste zinnen, sleuren je met zich mee en laten je niet meer los.

Allemaal gaan ze over relaties tussen mensen en hoe verwarrend die kunnen zijn: twijfel en onzekerheid vormen de reden, maar ook het feit dat je zelfs je beste vrienden – en ook jezelf – nooit echt kunt leren kennen. En dat alles in een taalgebruik dat speels is en humoristisch, poëtisch en vindingrijk en dat je naar adem doet snakken.

Het eerste verhaal, “Lynx”, is voor mij meteen ook het sterkste: een jonge, getrouwde vrouw heeft een aantal mensen uitgenodigd voor een etentje, maar ze maakt zich overal zorgen over: de keuze van de gerechten, de bereiding ervan, de gasten, maar vooral over haar huwelijk en haar man. Naarmate de avond verstrijkt, worden de gesprekken absurder en raadselachtiger: een van de gasten vertelt hoe ze op haar reis door een lynx werd aangevallen: “Toen ik daar geknield lag en zijn adem in mijn nek voelde, kwamen alle geweldige maaltijden die ik in mijn leven heb genuttigd me een voor een voor de geest.” Als de ik-figuur beseft dat haar huwelijk op het punt staat uiteen te vallen, voelt ze zich door deze vrouw begrepen: “[Ze] maakte me met haar ogen duidelijk: Hurk in elkaar, zet je schrap, het gaat een beetje pijn doen, maar uiteindelijk valt het wel mee.”

De andere verhalen hebben allemaal jaloezie, ontrouw en vriendschap als onderwerp: een studente pleegt plagiaat en omdat ze zich schaamt om dat toe te geven, brengt ze niet alleen zichzelf, maar ook anderen in de

problemen. En in “Min”, een zeldzaam mooi verhaal, wordt een jonge vrouw gevraagd om een echtgenote te zoeken voor haar beste vriend. In “Latland” leert een vrouw van een gestoorde psychiater hoe zij boven moeilijke situaties uit moet stijgen op een heel absurde manier, door er letterlijk boven te gaan zweven. En het helpt waarachtig ook nog, totdat ze er achter komt dat haar man al getrouwd is. Alle verhalen zijn geschreven vanuit een ik-figuur, die alleen in het voor mij wat mindere verhaal “Fialta” een man is. Het laatste verhaal, “Huisje, boompje, beestje” over een zwangere vrouw die afscheid moet nemen van haar baby omdat deze niet levensvatbaar is, is heel subtiel geschreven, alsof die “langgerekte miskraam” niet het onderwerp is, maar slechts terloops ter sprake komt, tot aan het hartverscheurende einde: “[…] het is prima als je gewoon maar een passant bent (ik zal je missen!), ga maar.”

Als ik het werk van Rebecca Lee zou moeten vergelijken met dat van anderen, zou ik waarachtig niet kunnen zeggen waar het op lijkt. Er klinkt een verre echo van Salinger door, maar ook van Woody Allen en Elisabeth Bishop. Maar deze verhalen staan stevig en eigenzinnig op hun eigen benen.

Dit is zo’n boek waarvan je het bestaan het liefste geheim zou willen houden, zelfs voor je beste vrienden, uit angst dat zij het niet net zo geweldig vinden als jij; dat zou meteen een einde aan de vriendschap maken.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

71

72

theSword Magazine

Column

Don’t be a paleface blackface silly person!

Dames en heren, jongens en meisjes: ik ben het vertrouwen in de wijsheid van de homo sapiens verloren. Of, om specifieker te zijn en niet alle mensen over een kam te scheren: ik begrijp de Tumblr-gemeenschap niet meer.

Tekst Nathalie Kokke Foto © Bayer, Coppertone Sunscreen1959

Sinds jaar en dag is social media site Tumblr de grote verzamelplaats (en klaagmuur) voor minderheden. Wat je gender, afkomst, seksualiteit of geloofsovertuiging ook is, in principe is iedereen welkom. Behalve wanneer je een vleesetende, CISgender, heteroseksuele en al dan niet Christelijke blanke man bent. In dat geval kun je maar beter je account wissen en niet meer terugkomen, puur voor je eigen bestwil. Degenen die in aanraking met de die-hard Social Justice Warriors gekomen zijn, begrijpen vast wat ik bedoel.

Afijn, doordat minderheden daar hun zegje doen en meestal met alle liefde en plezier uitleg willen geven over wat er in hun ogen schort aan de wereld, leer je er ook wat van. Het zorgt voor meer begrip, je krijgt de andere kant van een verhaal te zien en je bedenkt opeens dat wat de media ons voorspiegelt, niet altijd de waarheid is (zoals Ferguson en de daarop volgende moorden, uitgevoerd door racistische agenten, om maar even een voorbeeld te noemen).

En dan slaat er iemand door. Een bericht ging viral op de site, toen een persoon riep dat de filmmakers in Hollywood weer eens aan Whitewashing deden.

Eerst dacht ik nog dat het om de live-action versie van “Mulan” zou gaan – er werd namelijk gezegd dat men blanke acteurs zou inhuren in plaats van Chinese acteurs, maar het ging over “Jurassic World”. Omdat Chris Pratt erin speelt en zijn personage een tintje had, in vergelijking tot rollen die hij voorheen heeft gespeeld.

Ofwel, volgens de Tumblr-logica: een plus een is drie en Chris Pratt doet aan blackface.

Onderwijl facepalm ik en hoop ik dat de persoon achter het bericht gewoon een grapje maakte. Maar ja, ooit zag ik een paniekerig bericht van een moeder die haar kinderen in het zonnetje had laten spelen en zich echt zorgen maakte omdat haar kroost plots een andere huidskleur had, dus ik geef de persoon in kwestie voorlopig het nadeel van de twijfel.

Lieve, lieve mensen, ik begrijp de achterdocht volledig. Men huurt acteurs van de ene etnische achtergrond in om mensen uit een andere cultuur te spelen. De representatie van minderheden laat vaak te wensen over en stereotypering bestaat helaas nog steeds. Maar begrijp alsjeblieft dat wanneer een persoon in de zon zit, hij of zij (of xij) verkleurt.

Dat heeft niets met whitewashing of blackwashing of wast-schoon-op-lage-temperaturen-washing te maken; het is gewoon de natuur.

Afijn, als jullie het niet erg vinden ga ik nu van de zomer genieten, want voor je het weet is het december …

En dan begint de Zwarte-Pieten-discussie weer.

theSword Magazine

73

Recensie De eerlijke vinder

Stephen King Luitingh-Sijthoff ISBN 9789024567256 400 pagina’s juni 2015

De eerlijke vinder is het vervolg op Mr. Mercedes en dat is te merken ook. Ondanks dat Bil Hodges dit keer een minder grote drijfveer is in het verhaal, blijft het verhaal spannend tot op het laatste moment.

Er is in dit verhaal weer sprake van een kat en muis scenario, dit keer tussen de jonge Pete Saubers en de oude Morris Bellamy. Dit verhaal neemt je mee in de wereld van de literatuur en het leven in een klein dorp. De vader van Pete is een slachtoffer van de actie van Mr Mercedes uit het eerste boek. Hierdoor blijft er een connectie met het eerste boek. Ook komen wij er achter wat er met Mr Mercedes is gebeurd na de gebeurtenissen in het eerste boek.

De eerlijke vinder leest heerlijk weg, het is dan ook moeilijk dit boek weg te leggen. King weet ondanks het grote aantal flashbacks in het begin de spanning en het tempo in het verhaal goed op pijl te houden.

Zeker een aanrader om de aankomende zomervakantie lekker mee aan het zwembad te gaan zitten.

Blog Tour!

GEZOCHT

FERVENT LEZER MET EIGEN BLOG Op 23 september verschijnt de Young Adult versie van Hij is van mij van Chinouk Thijssen. Wat vinden de bloggers van dit boek?

Scelta Publishing is op zoek naar 10 fanatieke young adult liefhebbers met een eigen blog.

De geselecteerde bloggers zullen via Twitter, Facebook, Hebban en natuurlijk hun eigen blog laten weten wat ze van dit boek vinden.

Verslind je het ene boek na het andere en kun je er ook wat over vertellen? Dit is je kans!

In ruil voor een recensie ontvang jij gratis een exemplaar van Hij is van mij van Chinouk Thijssen.

Vol = vol, dus geef je snel op!

Stuur je naam en adresgegevens naar info@sceltapublishing.com en hoor of jij deel uitmaakt van de Hij is van mij Pre-read Club!

Tekst Dennis van Elten 74

theSword Magazine

Recensie Londen na middernacht

Augusto Cruz Meridiaan Uitgevers ISBN 9789048822379 336 pagina’s oktober 2014

De schrijver Augusto Cruz heeft niet alleen samen met zijn broer een bakkerij, maar ook is hij scenarioschrijver en filmrecensent. Zijn liefde voor alles wat met film te maken heeft, dreef hem ertoe dit boek te schrijven over de zoektocht naar een verloren film uit 1927, getiteld ‘Londen na middernacht.’ In opdracht van een fanatieke verzamelaar, Forrest Ackermann genaamd, gaat de gepensioneerde FBIagent McKenzie op zoek naar de enig overgebleven kopie van de eerste horrorfilm uit de geschiedenis, die zo’n grote invloed heeft gehad op al wie hem gezien heeft, dat er mensen zelfmoord om gepleegd hebben. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot: er zijn meer liefhebbers op zoek naar deze kopie en er vallen slachtoffers: iedereen die dezelfde speurtocht ondernomen heeft, heeft dat met zijn leven moeten bekopen. McKenzie moet zich haasten in de wetenschap dat zijn opdrachtgever Ackermann lijdt aan de ziekte van Alzheimer: als hij te laat is, bestaat de kans dat Ackermann niet eens meer weet waarom hij McKenzie ingehuurd heeft.

In het begin stelt Ackermann de vraag of het wel goed is dat de film gevonden zal worden: het mysterie van de verloren film kan meer voldoening geven dan het bezit ervan en de jacht is vaak bevredigender dan de buit zelf. Toch doet McKenzie zijn uiterste best: zijn zoektocht voert hem door verschillende landen en laat hem kennis maken met allerlei mensen: afgeleefde actrices, geobsedeerde filmfans, rijke magnaten en heel veel louche onderwereldfiguren. Tussendoor zijn flashbacks ingelast over de tijd waarin McKenzie bij de FBI werkte onder directeur J. Edgar Hoover. Zonder de ontknoping te vertellen kan gezegd worden dat het einde van het boek verrassend en onverwacht is.

Het verhaal ontwikkelt zich als een sirene, die zachtjes aanzwelt om dan oorverdovend te worden

en te in een climax exploderen. Als in een achtbaan word je meegeslingerd van scène naar scène, waarbij je je willoos moet laten meevoeren zonder je af te vragen waar je terecht zult komen. Hallucinerend en psychedelisch zijn woorden die onwillekeurig in je opkomen, wat helemaal niet zo vreemd is aangezien het filmische verhaal zich afspeelt in de jaren zestig.

Voor mij was het iets te heftig: de snelle wisseling van scènes en de hoeveelheid karakters die worden opgevoerd deden me verlangen naar een rustpunt in het verhaal, maar dat is er niet. Alsof je een trip maakt, zo lijkt het af en toe. Je valt van het ene vreemde avontuur in het andere en voordat je naar adem kunt snakken, heeft Cruz weer een andere setting gekozen waarin het verhaal voort dendert.

Dit boek lijkt meer op een scenario voor een film en dat is natuurlijk geen wonder. De verwijzingen naar films zijn talloos en de cinematografische kennis van de schrijver lijkt oneindig. Vooral in het begin van het boek weet Cruz echter heel mooie zinnen neer te zetten en hij kan zeker schrijven, maar gaandeweg is hij niet meer te stuiten en gaat het boek er holderdebolder met hem vandoor. Minder zou hier meer geweest zijn: minder actie, meer reflectie. Maar dat heeft uiteraard ook met persoonlijke smaak te maken.

Ik neem aan dat van dit boek een film gemaakt zal worden; dat kan haast niet anders, want het verhaal vraagt erom. Het zal voor mij de eerste keer worden dat een film beter zal zijn dan het boek.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

75

B Spotlight

Brendan Behan (9 februari 1923 – 20 maart 1964)

Er zijn schrijvers die beroemd zijn geworden door hun werk, maar van wier leven we vrijwel niets weten, en er zijn schrijvers die bekend gebleven zijn door hun levenswandel, terwijl hun werk nauwelijks meer gelezen wordt. Tot de laatste groep behoort zeker Brendan Behan, die niet alleen een Ierse schrijver van toneelstukken, korte verhalen en romans was, maar ook een rebel, lid van de IRA, zanger, huisschilder, herrieschopper en vooral dronkaard.

Hij werd in Dublin geboren in een gezin dat de Ierse onafhankelijkheidsstrijd tegen de Engelsen steunde.

Al op jonge leeftijd leerde hij patriottische ballades zingen en luisterde hij naar de Ierse verhalen van zijn moeder. Toen Brendan 13 jaar was, ging hij van school af en werd huisschilder, net als zijn vader. Van zijn grootmoeder leerde hij whiskey drinken toen hij 8 was, omdat dat volgens haar goed zou zijn tegen de wormen.

Tegen de tijd dat hij een tiener was, was hij regelmatig stomdronken; gedurende de rest van zijn leven zou dat voor hem een normale situatie zijn.

Brendan begon al heel vroeg gedichten en verhalen te schrijven, die gepubliceerd werden in het jeugdmagazine van de IRA, het Ierse Republikeinse leger.

Toen hij 12 jaar was, schreef hij het gedicht ‘The Laughing Boy’ voor Michael Collins, een Ierse held uit de onafhankelijkheidsoorlog tegen de Engelsen. Op 16-jarige leeftijd werd hij lid van de IRA: in 1939 werd hij gearresteerd in Liverpool, omdat hij in het bezit was van explosieven waarmee hij de scheepsdokken had moeten opblazen. Hij werd veroordeeld tot 3 jaar tuchthuis in Borstal, waarover hij zijn autobiografische roman ‘Borstal Boy’ zou schrijven (in het Nederlands vertaald als ‘Gistend bloed’), die bekend is vanwege 76

het begin met de dramatische kreet: ‘Oh God, oh Jesus, oh sacred heart’. Hij mocht in 1941 terugkeren naar Ierland, maar werd al een jaar later aangehouden voor zijn betrokkenheid bij de aanslag op twee politieagenten. Hij kreeg 14 jaar gevangenisstraf, maar in 1946 kwam hij vrij in een algemene amnestie voor republikeinse gevangenen. Toch zat hij het jaar daarop alweer vast, omdat hij een medegevangene had helpen ontsnappen. Hierna nam hij niet meer deel aan acties van de IRA; wel verwerkte hij zijn ervaringen in zijn boek ‘Confessions of an Irish Rebel.’

In 1950 besloot hij naar Parijs te gaan, de stad waar alle schrijvers en kunstenaars van betekenis naar toegingen.

Hij was in de gevangenis begonnen met het schrijven van korte verhalen en een toneelstuk, ‘The Landlady’, en hij wilde graag een echte schrijver worden.

Hij merkte al snel dat dat niet meeviel: hij moest pornografie schrijven om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. En om de drank te betalen, want zijn alcoholverslaving begon dramatische vormen aan te nemen. Omdat hij dat zelf ook besefte (“I am a drinker with writing problems”), ging hij terug naar Ierland om zijn literair talent te ontwikkelen. Hij stond elke morgen om 7 uur op om te werken – tot de pubs open gingen.

In 1954 had hij dan toch succes: zijn toneelstuk ‘The Quare Fellow’, gebaseerd op zijn eigen ervaringen in de gevangenis, was zo populair dat het zes maanden achter elkaar in Dublin werd opgevoerd. Dit betekende de doorbraak voor Behan: hij werd bekend in de kranten, op de radio en op tv. Toen hij als gast in een talkshow straalbezopen op het scherm verscheen, werd

theSword Magazine

hij ook heel populair bij het Engelse publiek. (“It wasn’t an act of God, but an act of Guinness!”)

Tekst Hettie Marzak Foto http://www.telegraph.co.uk

Maar Behan kon helemaal niet omgaan met alle publiciteit en bekendheid. Hij had totaal geen zelfdiscipline en zijn succes leidde tot zijn ondergang.

Het publiek vond het prachtig als hij dronken was en dan allerlei geestige en brutale uitspraken deed, of spontaan met zijn mooie tenor Ierse liederen ging zingen, maar zijn gezondheid ging eraan kapot. Hij kreeg diabetes en raakte regelmatig in een coma door het drinken van zijn lievelingsdrank, een combinatie van champagne en sherry; van schrijven kwam nog maar weinig. In 1957 bracht hij nog een nieuw Iers toneelstuk uit, ‘An Giall’ (De Gijzelaar), maar in de laatste jaren van zijn leven sprak hij zijn teksten in op

een bandrecorder, omdat hij niet meer schrijven kón; zijn vrouw Beatrice vertelt in haar boek ‘My life with Brendan’ dat hij in de kroeg niet eens meer zijn glas kon vasthouden, dat moest een ander voor hem doen.

In de negen jaar dat ze getrouwd waren, heeft zij heel wat van haar man moeten verdragen: zijn dronkenschap, zijn woede-aanvallen, zijn egoïsme en zijn steeds weer falende pogingen om de drank op te geven. Ze vertelt hoe ze hem soms naar huis moest duwen en hem buiten moest laten liggen, omdat ze hem niet de heuvel op kreeg; in New York had ze geweigerd zijn jas te gaan halen die hij in het hotel had laten liggen en uit wraak hiervoor had hij

zich weer in een coma gedronken. Toen ze na acht jaar huwelijk eindelijk zwanger was, had hij een verhouding met een van zijn bewonderaarsters, en toen hun enige dochter geboren werd, was hij jaloers op de baby en verdween dagenlang. Maar Beatrice laat ook een andere kant van haar man zien: de grappenmaker, de schrijver die worstelde met zijn talent en de kwajongen van wie ze hield.

Toen hij weer in het ziekenhuis lag, nadat hij in een bar in elkaar gezakt was, kwam het einde: een vriend wist op Brendans verzoek een fles cognac mee te smokkelen, die hem fataal werd. Op 20 maart 1964 stierf Brendan Behan op 41-jarige leeftijd. Beatrice schrijft: ‘It was beyond comprehension that my Laughing Boy was gone.’

Er zijn talloze boeken geschreven over Behan. Zijn liederen zijn vertaald in onder meer het Grieks en op muziek gezet door Theodorakis; vooral ‘The Laughing Boy’ is in Griekenland heel beroemd geworden. Liesbeth List heeft zijn liederen in het Nederlands gezongen op de B-kant van de elpee ‘Mauthausen-cyclus’. Er is ook een cd uitgebracht waarop Behan zelf Ierse liederen ten gehore brengt.

In 2014 werd er op Behans sterfdag een postzegel te zijner ere uitgegeven in Ierland en in Dublin is een pub naar hem genoemd; dat laatste feit had hij waarschijnlijk luidkeels toegejuicht.

theSword Magazine

77

THESWORD e-magazine

Mijn zoon

Het is een wonder hoe snel jij bent groot geworden, Ik herinner me nog die septemberdag, Toen ik je voor het eerst zag, Alles was zo klein en teer, zo mooi, zo fijn, Een wonder om precies te zijn,

theSword e-Magazine is GRATIS! Zowel voor de schrijvers, adverteerders en voor de lezers is het blad GRATIS! Het enige wat wij vragen is het digitale magazine te delen op je eigen website, weblog, social media etc. Wij zijn overtuigd van de kracht van samenwerking en als je kunt delen, kun je vermenigvuldigen.

Tekst Mark Medema Illustratie www.clipartpanda.com

Mijn jongen, Je bent wild en onbedwongen, Zonder enige onzekerheid kan jij de wereld aan, Wetend dat ik altijd achter jou zal staan,

78

Kan jou van alles leren over het leven, Maar kan je niet bij de hand nemen, Kan jou leren over goed en kwaad, Maar het is aan jou wat je doet met mijn raad, Kan alleen maar hopen dat je de juiste keuzes maakt, En op het juiste pad raakt,

GRATIS

Ik hoop dat het geluk je zal omarmen, En dat liefde je hart zal verwarmen, Hoop dat je lang mag leven, En dat je ook zelf het leven mag geven, Voor ik het weet ga jij je eigen weg, Hopend dat je alles onthoud wat ik je heb gezegd, Weet dat ik altijd van je zal houden, Mijn lieve jongen, Hoop dat je dat altijd zal onthouden, Elke dag ben je in mijn gedachten, De tijd samen doet het gemis verzachten, Je bent en blijft mijn grote trots.

WWW.THESWORDMAGAZINE.NL

theSword Magazine

MAIL !

N I W & Crime Scene Handdoek Het duurt altijd even: wakker worden. Met Iedereen kent dit stereotype beeld wel van een moord scène uit CSI of Homicide. Het met krijt omlijnde silhouet van het slachtoffer op de plaats delict… Alleen in dit geval is de plaats delict waarschijnlijk het strand of zwembad!

Dit heerlijk zachte en originele strandlaken is gemaakt van 100% katoen en zorgt ervoor dat niemand jouw plekje in de zon nog durft in te pikken. Dus waar wacht je nog op? Leuk cadeau voor een echte CSI fan!

theSword e-Magazine geeft 10x een ‘Crime Scene Handdoek’ weg

Kans maken? Mail voor 31 juli 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Crime Scene Handdoek’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

theSword Magazine

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

79

LED Light Cube Vrolijk je huis op met deze coole LED Licht cube. Past in elke kamer en brengt een andere beleving met zich mee.

Puzzel&Win!

theSword Magazine verloot onder de goede inzendingen van de puzzel 1x een LED Light Cube.

Kans maken? Stuur de oplossing van de puzzel voor 31 juli 2015 naar: winactie @ theSwordMagazine.nl o.v.v. LED Light Cube

OPLOSSING

De oplossong bestaat uit vijf woorden. Hussel de letters in de gekleurde vakjes en vul de uitkomst hieronder in:

De winnaars krijgen schriftelijk bericht. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

Oplossing puzzel nr. 13: Maand van het Spannende boek De prijzen van theSword Magazine nr. 13 zijn inmiddels verstuurd aan de winnaars.

80

Van links naar rechts 3. Welk ingredient is nodig voor de pittige garnalen salade?

4. Hoe heet de auteur van het boek De grote stilte?

7. Hoe heet het beertje waar Michael Bond bekend mee is geworden?

8. Wat is een favoriete tv-serie van Greet Ilegems?

11. Hoe heten de gele wezentjes die alleen een schurk willen dienen?

12. Hoe heet het laatste deel in de Jessica Haider-serie?

theSword Magazine

Van boven naar beneden 1. Onder welk pseudoniem schrijft Olga Hoekstra nog meer?

2. Welk waargebeurd overlevingsverhaal verschijnt eind juli bij The House of Books?

5. In Nederland wordt officieel gesproken van een ……….. wanneer de temperatuur tenminste vijf dagen boven de 25°C komt.

6. Een pretpark in Nederland.

9. Welk dier is populair als huisdier?

10. Welke auteur wilt Marcel van Driel in levenden lijve ontmoeten?

theSword Magazine

81

s i s u t s u g u a 3 n e e r e er weer dik lekk word theS azine Mag ine! onl

82

theSword Magazine

theSword Magazine

83

84

theSword Magazine