theSword Magazine editie 17-2015

Derde jaargang | editie 17

MAGAZINE

theSword www.theSwordMagazine.nl

! !

S I RAT

G

INTERVIEWS

EEN NIEUW EXCLUSIEF HOOFDSTUK

MARK BLOMSTEEL ARNO VAN DE KIEBOOM

VAN DE KORTE ROMAN ‘THE SARA ROSE HOTEL’

HALLOWEEN

COLUMNS BOEKEN FILMS ETEN RECENSIES VERHALEN WIN ACTIES

2

theSword Magazine

Voorwoord

Jouw feedback, jouw magazine

W

Wij zijn constant bezig om ons magazine verder te ontwikkelen. Zo belichtten we de afgelopen maanden wat onze recensenten aan het lezen zijn en deze maand hebben we twee nieuwe rubrieken toegevoegd: VIP Weetjes en de Foto van de maand wedstrijd.

In VIP Weetjes kom je de favorieten, feitjes en blunders van onze VIP gasten te weten. Bij Foto van de maand wedstrijd kun je leuke prijzen winnen met je leukste of mooiste foto. Deze maand maak je kans op het nieuwe boek Hij is van mij van Chinouk Thijssen.

Stuur een reactie (op onze facebook oproep) met jouw leukste of mooiste foto met verhaal en wie weet staat deze de volgende keer in theSword Magazine!

Wij zijn zeer benieuwd naar jouw mening over ons gratis magazine. Met jullie reacties zijn we in staat om theSword Magazine nog beter op jouw wensen af te stemmen!

Help je ons theSword Magazine te verbeteren met jouw feedback?

Lees maandelijks over de belevenissen van onze schrijfcoach (pag. 23). Lees hoe Rotterdammer Mike Blomsteel het heeft gemaakt in Amerika (pag. 29) en maak kennis met onze nieuwe rubriek: VIP Weetjes, waar auteur Petra Kruijt haar favorieten belicht (pag.

61). Je leest alles over dichter Jan Jacob Slauerhoff (pag. 70), nieuwe updates van de afvalpogingen van onze eindredacteur Linda Everts (pag. 60) en een heleboel columns (pag. 6).

Daarnaast hebben wij weer smakelijke recepten geplaatst. Zoete aardappel taartjes (pag. 42) of maak chocolate chip cookies voor de visite (pag. 48). We houden je weer op de hoogte van de nieuwste films (pag. 20), boeken (pag. 24) en games (pag. 28) die deze maand op de markt komen, zodat je je nooit hoeft te vervelen! Je kunt weer verder lezen in de mini-roman The Sara Rose Hotel (pag. 14), heel veel recensies en weer een heleboel geweldige win acties!

Namens de gehele redactie wens ik je veel leesplezier.

Ga naar: www.theswordmagazine.nl/marktonderzoek Het invullen van de enquĂŞte kost slechts enkele minuten.

Door mee te doen aan deze enquĂŞte, maak je bovendien kans op een iPad mini!* *Onder de deelnemers worden twee iPads verloot.

Publisher | CEO theSword e-Magazine Volg theSword ook via www.facebook.com/theSword.nl www.twitter.com/theSword_nl

theSword Magazine

3

COLOFON 3e jaargang, editie 17 2015

29

PUBLISHER | CEO Evelien van Steenis ADJUNCTREDACTEUR Dennis van Elten EINDREDACTEUR Linda Everts REDACTIE Jacques Smeets, Hettie Marzak, Francis Oosterhof, Johan Bordewijk, Chantal Von Glahn, Mariola Dirkzwager, Nathalie Kokke, Wemmie Wolf, Maaike van der List, Lisa Marie Kuiper, Mark Medema, Milotte Keesman, Yana Brys, Sylvia Peters, Iris Wetzels AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Elena Machetti, Arno van den Kieboom, Mark Blomsteel, Petra Kruijt, The House of Books, Scelta Publishing, Hebban, Moon, Carrera, Lebowski, Karakter uitgevers, De Arbeiderspers, Boekerij, Clustereffect, NKS, Meridiaan, Nieuw Amsterdam, Blossem Books, Atlas Contact, Brave New Books, Leukerecepten.nl VORMGEVING Evelien van Steenis COVERFOTO Auteursfoto © Mark Blomsteel UITGEVER Scelta Publishing

Hoewel aan de inhoud van theSword e-Magazine de grootst mogelijke zorg wordt besteed, zijn fouten nooit helemaal te voorkomen. De uitgever aanvaardt echter geen verantwoordelijkheid voor de gevolgen van foutieve gegevens. © Teksten uit dit digitaal magazine of delen daarvan mogen uitsluitend worden gebruikt met toestemming van de uitgever.

Op alle artikelen in dit magazine rust auteursrecht. Gebruik of verspreiding zonder toestemming van de uitgever is verboden. Voor het ongevraagd insturen van teksten en/of beeldmateriaal wordt 4geen verantwoordelijkheid genomen.

Columns

39

6 Liefde voor de slachtoffers 23 Belevenissen van een schrijfcoach: Over seks 37 Mevrouw en U 47 Rillingen voor de tandarts 51 Voetlicht 58 Ondankbare honden en idioten 60 Een terugkerende update over mijn afvalpoging 66 Zie ginds komt de opblaasboot

Verwacht 20 Films 24 Boeken 28 Games

theSthe word Sword Magazine Magazine

Inhoud

70

48 Acties

12 Gewapende notitieboekjes 39 Foto van de maand wedstrijd 59 Write and erase kussen 64 Snug-Rug Fleece Deken 73 Game of Thrones monopoly 76 Prijspuzzel

Lekkerrr

26 Courgetti pesto met kip 38 Gezonde vijgen crumble taart 42 Zoete aardappel taartjes 48 Chocolate chip cookies 56 Vispakketjes met limoen

74

47

Interviews

29 De Roterdamse country singer 43 Arno van den Kieboom over zijn debuut

Kort verhaal

14 Het zesde hoofdstuk van The Sara Rose Hotel 33 American Beauty

Spotlight

41 De Italiaanse voetballer: Antonio 70 Jan Jacob Slauerhoff: dichter

theSword Magazine

5

Column

Liefde voor de Slachtoffers. te stimuleren. Men vond dat de lezer ook zonder een grote foto van Aylan op de voorpagina inmiddels wel weet dat de wereld in brand staat.

De berichten en reacties bevestigen mijn beeld, dat collectieve slachtofferomhelzing lijkt op een wedstrijd wie dit het beste kan laten zien. Vandaag de dag is het voor velen blijkbaar uitermate belangrijk zich aan de camera of papieren media op te dringen.

Zolang wij er maar niet zelf onder hoeven te lijden, De recente foto van het aangespoelde levenloze want pijn en verdriet vindt niemand leuk. lichaampje van de Syrische peuter Aylan op het strand van de bij ons westerlingen zo populaire Wij noemen ons beschaafd en vooral welvarend, Turkse badplaats Bodrum, spreekt blijkbaar meer dan maar beseffen nauwelijks de ellende van rampen, boekdelen. Alsof de duizenden eerder gepubliceerde oorlogsgeweld, terrorisme en vluchtelingenleed. We foto’s van vluchtelingenleed van geen enkele bete- zien het wel dagelijks via de media voorbijkomen, kenis meer zouden zijn. Mensen raken ontroerd, maar dat is het in de meeste gevallen dan ook. Mensen ze zijn diep in hun hart getroffen en willen opeens die nog in leven zijn en de oorlog hebben meegemaakt massaal hulp bieden. Politici zijn over het algemeen of hulpverleners die in oorlogs- of rampgebieden geschokt, want dat lijkt hét woord van 2015 te worden. werkzaam zijn, zullen zich veel meer bewust zijn van Vervolgens gaan ze over tot het politieke steekspel, wat dergelijke ellende doet met een mens. Wij hoeven waarbij een begrip als opportunisme hand over hand ons in het algemeen weinig zorgen te maken, alhoewel gaat. Ik vind persoonlijk dat hypocrisie daar nog aan de dreiging van een aanslag hier of daar, steeds ernstiger vormen begint aan te nemen. Desondanks kan worden toegevoegd.

Wie weet, duikelt er volgende week opnieuw een vertrouwen de meesten erop dat oorlog, terrorisme aansprekende foto op. Gegarandeerd dat de media en rampen ver van ons vandaan blijven. Juist daarom weer haantje de voorste zijn om de wereld te laten hebben wij gevoelens die hiermee gepaard gaan, heel zien hoe barbaars het allemaal is en dat wij, de rijke ver weg, tot in de diepste hoeken van ons bestaan, westerlingen, niet in staat zijn om aan die toestand weggestopt; verdrongen als het ware. een einde te maken. De houdbaarheid van een foto is Zouden dat allemaal redenen zijn waarom wij ons natuurlijk ook beperkt.

Het verbaasde mij al evenmin dat Rob van Acker aangetrokken voelen tot de kinderlijkjes in het water schreef dat de geschiedenis van World Press Photo, of op het strand? We kijken ernaar, vormen ons betaald door de Nederlandse Postcode Loterij, een mening, pinken een traan weg, zeggen dat wij laat zien dat Nederlanders verzot zijn op anonieme geschokt zijn, tegelijkertijd houden we ook zoveel slachtoffers. Dit gedrag wordt bijna dagelijks door mogelijk afstand. Té dichtbij wordt ook té bedreigend. vooral BN-ers, politici en een leger aan deskundigen Wat doen wij vervolgens? Wij omarmen de slachtoffers, dat is wel zo veilig en vooral sympathiek in de media vertoond. voor de buitenwereld. Rob van Acker beschrijft dit De foto leidde tot kritiek op het provinciale dagblad erg mooi door te zeggen dat slachtoffers in Nederland De Limburger, dat er voor had gekozen de foto niet maatschappelijk aanzien genieten, slachtoffers zijn op de voorpagina te plaatsen. De hoofdredactie onze helden of ze worden verheven tot de status van verantwoordde zich, middels een eigen artikel in de heilige.

Toen ik de repatriëring van de slachtoffers van de krant, daarvoor aan de lezers. Zij liet weten dat de recentelijk geplaatste foto van het verdronken meisje, MH17 in de journaals voorbij zag komen, bekroop dobberend in de Middellandse Zee, voldoende was mij een soortgelijk gevoel. De directe nabestaanden geweest om de ernst van het vluchtelingendrama te hadden volgens mij het alleenrecht om werkelijk onderstrepen en het maatschappelijke debat hierover verdrietig te mogen zijn. Ik leefde mee met deze

Tekst Jacques Smeets

We houden van slachtoffers, kopt Rob van Acker, lezer van het Cultureel Maandblad Zuiderlucht in een artikel van dit magazine.

Op een van de foto’s dobbert een boot op het water, tot in de kleinste hoekjes gevuld met mensen.

Voor mij had er niet eens bij hoeven staan waarover het gaat. Bijna dagelijks zie ik foto’s en registraties van dit soort taferelen via de media voorbijkomen.

6

theSword Magazine

mensen, zonder ze überhaupt persoonlijk te kennen.

Welke harten worden verscheurd? Die van de Ik wilde per se niet behoren tot de massa mensen die slachtoffers en direct nabestaanden toch zeker? zich dat verdriet toe eigende. En dat was precies wat mij De kijkers en donateurs gaan na de uitzending naar wekenlang werd opgedrongen door de media. bed en staan de volgende ochtend gezond weer op.

Althans, de meesten toch.

De peuter op het strand en het getoonde verdriet door zijn vader hebben ervoor gezorgd dat de malle mediamolen Dat het één grote poel van ellende is in de werelden koortsachtig verder draait. BN- ers, politici, bestuurders van oorlog, terreur, overheersing, onderdrukking en en een leger aan vermeende deskundigen, draven vluchtelingen, is een feit. Ik leef met die mensen mee, opnieuw massaal op om een steentje bij te dragen aan maar dat wil niet zeggen dat ik ook mee moet lijden. de nationale TV – inzamelingsactie voor vluchtelingen. Ik zou het niet eens kunnen, zelfs al zou ik het willen.

Het verbaast mij niet dat Humberto Tan (RTL4) en Een mens kan nu eenmaal niet voelen wat in de ander Jeroen Pauw (NPO) voorop gaan in de karavaan. omgaat. Hij kan er wel naar kijken en luisteren en Ik weet één ding zeker. Ik kijk niet. empathisch reageren. Of en hoe iemand dat doet, laat ik Het is niets voor mij om al die ellende en het graag aan die ander. geschreeuw van de ego’s vanuit mijn luie zetel te aanschouwen, onderwijl aan een kop koffie lurkend of nippend aan een glas geestrijk vocht. Stel je voor, ik zou er een schuldgevoel aan overhouden?

Meer lezen van Jacques Smeets?

De blauwe diender Jacques Smeets Schrijverspunt ISBN 9789491361777 238 pagina’s december 2013

De politie staat onder druk. Het zou o.a. ontbreken aan voldoende kennis en ervaring bij de recherche. Geweld en agressie over en weer nemen toe. Tegelijkertijd wordt er actie gevoerd voor een betere CAO. Maar wat is politiewerk eigenlijk? Hoe wordt het beleefd door de diender? Wat voor impact heeft het werk op de agent en de samenleving?

In deze kroniek krijg je inzicht in het échte politieleven, in het beroep en in het werk.

theSword Magazine

7

Recensie De 100 - Thuis

Maanwees

Kass Morgan Blossom Books ISBN 9789020679823 304 pagina’s juli 2015

Ik had de twee voorgaande boeken van de 100-serie al gelezen en heb dus met spanning uitgekeken naar het derde boek! ‘Thuis’ van Kass Morgan is een echte page-turner want na één avondje sloeg ik tevreden de laatste pagina van het boek om.

Opnieuw zorgt de vlotte schrijfstijl, humor en specifieke opbouw van Morgan voor een sterk verhaal dat aangenaam en vlot leest. Doordat elk hoofdstuk door de ogen van een ander hoofdpersonage wordt verteld, blijf je geboeid tot aan de laatste pagina en krijgt elk personage ook de kans om zich te ontwikkelen.

Het enige minpuntje aan het boek is misschien wel het einde dat aanvoelt alsof het boek snel moest worden uitgegeven. Normaal neemt Morgan altijd de tijd om haar verhaal neer te pennen en plots propt ze het einde in een schamele 30 pagina’s en vliegen de gebeurtenissen je om de oren. Gelukkig weegt dat ene minpuntje niet op tegen de rest van het boek.

Morgan verrast met nog enkele onverwachte plotwendingen en is duidelijk niet verlegen om wat bloed te laten vloeien. Actie, drama, humor en vooral veel emotie in het laatste boek van de 100-serie.

Of mogen we nog een vierde boek verwachten, alsjeblieft?!

Tekst Yana Brys 8

Simone van der Steeg Brave New Books ISBN 9789402134452 273 pagina’s juli 2015

Elke zomer gaat Noa samen met haar ouders, zus en broertje naar dezelfde camping, waar ze ieder jaar dezelfde vrienden treft. Omdat ze zich thuis vaak eenzaam voelt, kijkt ze elk jaar weer ontzettend uit naar de zomervakantie, net als dit jaar. Eenmaal op de camping aangekomen, merkt Noa dat het dit jaar anders zal worden dan de voorgaande jaren.

Haar vriend Stanley gedraagt zich merkwaardig en wil haar niet in vertrouwen nemen. Al snel ontdekt ze wat de oorzaak van zijn gedrag is, maar er is meer aan de hand. Wie zijn bijvoorbeeld die nieuwe jongens waar Stanley ineens mee omgaat?

Alle vragen die dit oproept bij Noa verdwijnen echter naar de achtergrond wanneer er iets vreselijks gebeurt: het eiland waar ze verblijven wordt geteisterd door wilde dieren die het voorzien hebben op de bewoners en vakantiegangers. Met elk slachtoffer dat er valt, wijst iedereen in de richting van deze beesten. Noa zal echter snel ontdekken dat er reden is om te vermoeden dat er mensen achter deze brute moorden zitten. Mensen die Noa maar al te goed kent. Simone van der Steeg (1990) is de schrijfster van de Chronister trilogie, waarvan het laatste deel in 2013 verscheen. ‘Maanwees’ is haar vierde boek.

Na de spannende Chronister trilogie waagt Simone van der Steeg zich aan een YA horror thriller. ‘Maanwees’ draait om een groep vrienden die elkaar ieder jaar op vakantie ziet. Maar dit jaar is er iets veranderd. Met ‘Maanwees’ heeft Simone een nieuwe hit te pakken.

Een echte pageturner die blijft boeien tot de laatste pagina.

Tekst Dennis van Elten theSword Magazine

theSword Magazine

9

10

theSword Magazine

Recensie De stilte van het licht Joost Zwagerman De Arbeiderspers ISBN 9789029589888 376 pagina’s september 2015

Toen ik in het najaar van 2014 de tentoonstelling van Mark Rothko bezocht, was ik diep onder de indruk van die immense, ontzagwekkende schilderijen. Ik kon echter maar moeilijk uitleggen waarom. De woorden daarvoor vond ik pas later in het boek van Zwagerman, De stilte van het licht, waarin hij drie beschouwingen aan Rothko wijdt. Maar toen ik ze las, was Joost Zwagerman al dood. Nu drie dagen geleden, op 8 september 2015, koos hij ervoor om uit het leven te stappen.

Het wordt moeilijk om het laatste boek van Zwagerman te bespreken zonder dat de recensie meteen een necrologie wordt. Maar ook al is het feit van Zwagermans dood niet meer weg te denken tijdens het lezen, toch kan dit boek heel goed op zichzelf staan. In vier afdelingen met achtereenvolgens de titels Stilte, Schoonheid, Onbehagen en Verdwijnen heeft Zwagerman kunstuitingen samengebracht die voldoen aan het antwoord van de Amerikaanse schilder Robert Ryman op de vraag wat hij met zijn kunst wilde: “I want to raise the issue of silence.” Getroffen door dit antwoord is Zwagerman op zoek gegaan naar kunst die ‘de stilte verbeeldt.’ Daarbij vond hij voornamelijk schilderijen, maar ook performances en een enkel literair werk, die ernaar streven de volmaakte stilte weer te geven, of althans de stiltes tussen het geluid, want ‘echte stilte bestaat niet’.

Al in zijn eerdere essays over kunst wist Zwagerman als geen ander verbinding te leggen tussen diverse kunstwerken en liet hij schilderijen uit vroegere eeuwen moeiteloos de tijd overbruggen om in onze tijd opnieuw betekenis te krijgen. Ook in deze verzameling beschouwingen toont Zwagerman zich een kunstkenner, niet vanuit de wetenschap, maar vanuit het oog en het hart: er is niemand die beter kijken kan dan hij, om dan vervolgens in bezielde taal zijn

observaties te laten uitvloeien in bespiegelingen die een groot belangstellingsgebied bestrijken. Hij laat zich daarbij niet weerhouden door geijkte opvattingen in de kunst, maar volgt zijn hart en durft het aan om daarmee ook iets van zichzelf te laten zien; de interpretatie van kunst is immers hoogst persoonlijk. Door op deze manier te schrijven, nodigt hij de lezer als het ware uit om naast hem te komen staan en mee te kijken naar wat hij ziet. Dat eist in dit geval nogal wat van de lezer, want hoe kun je stilte, waarvan het bestaan of het ontbreken voornamelijk gehoord wordt, met je ogen zien? Zwagerman maakt dit aannemelijk: via diverse soorten stilte, in en buiten het kunstwerk, laat hij zien hoe de kunstenaar een poging doet te verdwijnen vanuit ‘een diepgevoeld verlangen naar afwezigheid’, waarbij het pogen belangrijk is dan het resultaat.

Waar dit streven in de eerste afdeling van het boek nog twijfelachtig lijkt en moeilijk te aanvaarden, trekt Zwagerman je met zijn woorden steeds dieper mee in de verstilling totdat je in de twee laatste, prachtig geschreven delen geheel overtuigd bent. Want Zwagerman haalt alles uit de kast om zijn mening kracht bij te zetten zonder opdringerig te zijn: met zijn intelligentie en grote belezenheid laat hij zien wat je zelf nooit gezocht zou hebben achter een kunstwerk, maar hij laat je vrij om het met hem eens te zijn of niet: “Kunst kàn en wìl altijd iets, zonder dat het van ons, toeschouwers, per se moet.”

In vijfenveertig voorbeelden, van Donna Tartt tot Zubarán, opent Zwagerman onze ogen voor de stilte van het licht, waarin hij nu zelf verdwenen is.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

11

MAIL !

N I W &

Gewapende Notitieboekjes

Woorden zijn worden vanaf nu jouw effectiefste wapen. Hier zijn de Armed Notebooks stille getuigen van. Leg ze op de onderhandelingstafel en laat de tegenpartij beven van angst!

theSword e-Magazine geeft 10x ‘Gewapende Notitieboekjes’ weg Kans maken? Mail voor 31 oktober2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Gewapend Notitieboekje’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

12

theSword Magazine

Recensie De Helse Creaties 1 De ijzeren engel

Onderweg met Roadie Thomas Acda Lebowski ISBN 9789048827930 208 pagina’s augustus 2015

Cassandra Clare Uitgeverij Moon ISBN 9789048826551 320 pagina’s juni 2015

Toen ik de prachtige cover van het eerste boek van de serie genaamd ‘De helse creaties’ te zien kreeg, was ik meteen onder de indruk. Ik ben dan ook met hoge verwachtingen begonnen met lezen en die werden gelukkig allemaal ingelost.

Het enige minpuntje aan het boek is niet zozeer een minpuntje omdat het bijdraagt aan de complexiteit van het verhaal, maar kan soms wel voor verwarring zorgen. De personages zijn namelijk nogal complex.

Ze hebben erg veel diepgang en daardoor ken je hen als lezer eigenlijk helemaal niet goed, wat soms voor frustraties kan zorgen wanneer een van de personages een beslissing maakt in het boek. Maar aan de andere kant zijn complexe personages juist een zaligheid voor fanatieke lezers. Het nodigt namelijk uit tot enig nadenken en prikkelt onze nieuwsgierigheid naar het volgende boek waarin we de karakters van de magische wezens weer wat beter leren kennen. En magisch zijn de personages zeker.

Een voormalig muzikant brengt een hond van New York naar Los Angeles. Op de vlucht voor alles en iedereen hoopt hij zichzelf weer terug te vinden.

‘Ik zet de auto in drive en we rijden. Met een hond achter het stuur. Links woestijn, rechts woestijn en voor ons kilometers prachtig Amerikaans asfalt’ Thomas Acda de zanger, acteur en verhalenverteller, zet met ‘Onderweg met Roadie’ een mooi verhaal neer over een man en een hond en hun lange reis van New York tot Los Angeles. Onderweg maakt het hoofdpersoon hilarische dingen mee. Alle ingrediënten zijn aanwezig: drama, sex, humor, liefde en een hond.

Het toppunt vind ik toch de identiteitswissel met Junkie XL. Het verhaal lijkt op veel plekken autobiografisch.

Mocht het echt autobiografisch zijn gaat Acda letterlijk met de billen bloot. Thomas Acda mag heel blij zijn met dit debuut. Voor mij een van mijn favoriete boeken van dit jaar en zeker een aanrader voor iedereen die van een goed verhaal houdt.

Het verhaal werkt met cliché schepsels zoals engelen, vampiers en heksen, maar Cassandra Clare weet het toch over een heel andere boeg te gooien. Dat in combinatie met een onverwachte plottwist op het einde maakt van dit boek een echte knaller!

Ik kan niet wachten op deel twee.

Tekst Yana Brys

Tekst Dennis van Elten theSword Magazine

13

Verhaal

The Sara Rose Hotel Hoofdstuk 6

Tekst Francis Oosterhof

Het piepen van de wasmachine zorgde ervoor dat ik bewoog. Met moeite ging ik rechtop zitten en probeerde ik de foto los te laten uit mijn verkrampte hand. Ik had de foto zo hard tegen mijn borst aangedrukt dat ik pijn in mijn hand had gekregen.

Mechanisch stond ik op, deed de wasmachine uit en gooide de natte was in de droger. Daarna deed ik de droger aan en strompelde weer terug naar mijn bed. Ik trok de lakens over mij heen en huilde.

Hoeveel verdriet en pijn kan één iemand aan? Ik begin langzaam te beseffen dat mijn ouders er niet meer zijn en nu dit? Wat moet ik doen? Moet ik het negeren? Hoe hoor je hierop te reageren? Zoveel vragen zonder antwoord. Wie kan mij hierbij helpen?

De tranen bleven stromen en de rest van de middag bleef ik in bed liggen.

14

Mijn mobiel trilde in mijn broekzak, Ferry had een berichtje gestuurd: Ik kom niet thuis eten. Er is nog veel te veel doen hier dus ik werk vanavond nog door. Wacht maar niet op mij. Ferry Hij was dus blijkbaar nog steeds boos. Hoeveel werk kon er dan nog zijn? Hij had toch Winston en anderen die hem daarbij konden helpen? Als hij mij nou mee liet werken, dan zou dat vast veel schelen.

Maar nee hoor, Ferry moet weer koppig zijn en alles beslissen. Op hem kan ik ook niet rekenen voor steun, begrip en hulp deze achtbaan te stoppen. Ik had het gevoel dat ik maar over de kop bleef gaan en dan weer afstevende op de volgende helling of looping. Hoe kon ik dit stoppen?

Het was misschien maar goed ook dat Ferry zo hard werkte en niet thuis zou komen. Ik was niet in een gezellige stemming en ik wist niet of en hoe ik het aan Ferry moest vertellen. Trouwens, het was al zeven uur en ik was nog niet eens begonnen aan het eten. Als Ferry dat had gezien, kreeg ik vast een nieuwe woede uitbarsting, dacht ik verdrietig.

Vanuit mijn warme, veilige holletje onder de dekens hoorde ik de deurbel gaan. Ik twijfelde even of ik het zou negeren, maar ik vond toch de kracht op te staan en naar beneden te lopen. Ik deed de deur open en daar stond een zenuwachtige Sasha op haar lip te bijten.

“Ow gelukkig, je bent er toch wel. Vind je het erg dat ik ben gekomen? Hoe gaat het met je?, ‘zei Sasha en gaf me ondertussen een stevige knuffel. Ik was een beetje overrompeld door haar plotselinge verschijning. Ik wilde eigenlijk helemaal niemand zien en zwelgen in verdriet en medelijden, maar nu ik haar vasthield, voelde het toch wel heel erg fijn.

Ik had haar gemist.

“Heb je mijn berichtjes niet gelezen?,’ vroeg ze met een lichte beschuldigende ondertoon.

“Berichtjes? Welke? Ik weet het niet, misschien wel, ‘zei ik en groef in mijn geheugen naar een lampje dat ging branden.

“Ik zag wel twee blauwe vinkjes, ‘zei ze zo onverschillig mogelijk, maar ik zag dat ze gekwetst was en onzeker. Wat was ik toch een slechte vriendin!

“Sorry Sasha.” En ik barste in snikken uit.

“Schatje toch.” En ze omhelsde me nogmaals.

“Het spijt me zo, ‘zei ik tussen mijn snikken door, ‘ik weet het echt niet meer of ik ze gelezen heb. Ik ben zo’n zeef de laatste dagen. Ik ben zo’n slechte vriendin geweest voor jou.”

“Dat is begrijpelijk nu toch? Het maakt niet uit, ik ben allang blij dat je de deur niet voor m’n neus dichtslaat, haha. Kom laat me eerst maar even binnen.”

“Sorry.”

“Kappen met dat sorry gebeuren, nergens voor nodig. Eet je wel goed? Wat heb je net gegeten?” Ze nam me onderzoekend op. Was ik afgevallen of zag ik er zo slonzig uit? Mijn maag knorde.

“Heb je wel gegeten?”

“Nog niet.”

theSword Magazine

“Oké, op naar de keuken. Ik maak wel wat voor je.

Wil je thee?”

“Ja, lekker. Dankje.” Ik ging aan de keukentafel zitten en keek toe hoe Sasha de waterkoker aanzette en de koelkast opentrok.

“Wat wilde je gaan koken voor vanavond?”

Ik haalde mijn schouders op. “Geen idee. Wat staat er in de koelkast? Ik heb vanmorgen boodschappen gehaald.”

“Uhm. zal ik soep maken en tosti’s? Eet ik nog wel met je mee. Mijn moeder had vandaag bietjes gemaakt, bah! Ik heb dus nog wel trek, ‘zei ze lachend. “Dan maak ik wel een grote pan soep, dan kan Ferry ook mee eten. Waar is hij eigenlijk?”

“Aan het werk.”

“Wat, nu al?! ‘ze draaide zich naar mij om, ‘vandaag begonnen?”

“Nee, gisteren al en eergister was hij nog wel thuis, maar was hij al veel aan de telefoon met Winston.”

“Is hij al zo snel na de begrafenis gaan werken? En dan laat hij jou gewoon alleen achter? Wat een sukkel.

Ik bleef juist zo lang weg, omdat ik dacht dat jullie even samen wilde zijn. Als ik dit had geweten had ik allang op de stoep gestaan. Hoe kan hij jou helemaal alleen laten? Wat een eikel!” Ze zette de soeppan met een harde klap op het fornuis. Het water klotste net niet over de rand.

“Ferry moest wel, hij had geen keuze. Het is erg druk en er moest van alles geregeld worden”, verdedigde ik hem.

“En wat dan nog? Er werken daar toch meer mensen, al komt hij een paar uurtjes en gaat hij dan weer naar huis. Jullie moeten dit verdriet eerst verwerken en niet gelijk jezelf in het werk storten. Hij is er dus helemaal niet voor je. Ik vind het zo slecht van hem. Dat had ik niet verwacht, dat hij jou zo in de steek laat in dit enorme huis.” Ze stopte even om adem te halen en zei toen zachtjes, ‘Je wordt vast overal aan ze herinnerd zeker? Hou je het een beetje vol?” De tranen sprongen weer in mijn ogen.

“Nauwelijks, ‘piepte ik. Sasha kwam naast me zitten aan het kookeiland en we hielden elkaar een lange tijd vast. Toen ik weer normaal kon ademhalen, gaf ik Sasha een duwtje tegen haar schouder.

“Ik wist niet dat jij ooit boos kon worden op Ferry.

Laat staan hem uitschelden!,’ zei ik plagend. We lachten samen door onze tranen heen.

“Ik help je wel even met de soep.” Samen stonden we achter het aanrecht te koken en dat voelde heel erg goed. Het was vreemd dat ik het zo gezellig had, een raar gevoel. Maar wel wat ik nodig had.

Nadat we samen hadden gegeten en alles hadden opgeruimd vroeg Sasha waar ik zin in had.

“Wil je nog iets doen of wil je dat ik naar huis ga?

Hoe laat komt Ferry thuis?”

“Ik weet niet hoe laat hij thuis komt, hij zei dat ik niet op hem hoefde te wachten. Dus ik denk laat.” Ik twijfelde over wat ik wilde gaan doen. Ik vond het zo fijn met Sasha, ik wilde niet weer alleen op de bank zitten.

“Ik wil graag nog even uit, ‘zei ik voorzichtig. Kon dat wel zo snel?

“Bedoel je even een rondje lopen buiten of wil je uit uit?”

“Uit uit.” Ik verwachtte dat Sasha zou lachen en dat ik niet zo dom moest doen. Dat we gewoon binnen bleven, want het was nog niet gepast om nu al in een bar te staan. Ik wist niet of ik het haar kon uitleggen, maar ik wilde gewoon zo graag dat muziek en drank mijn hoofd vulde in plaats van verdriet en pijn.

“Ik vind het goed,’ zei ze tot mijn verbazing. “Ik wil dan wel een topje van jou lenen, want dit is niet leuk genoeg.” Blij dat ze mij niet veroordeelde, trok ik haar mee naar boven, waar we ons omkleedden.

Onderweg naar de club was ik erg zenuwachtig. Wie zouden er zijn? Zouden ze mij kennen en weten wat er gebeurd is? Wat zal ik doen als ze erover beginnen? Ik had nog geen goed antwoord kunnen bedenken toen ik het bonken van de muziek al hoorde. We zetten onze fietsen tegen een lantaarnpaal en voor ik het wist waren we binnen. Voor mij leek het alsof de hele club even stilstond en mij aan stond te gapen. Sasha trok me mee naar de bar en het moment was verdwenen. We bestelden een martini en met mijn drankje in mijn hand waagde ik nog een keer een blik om mij heen. Iedereen was aan het dansen en kletsen, niemand stond mij aan te staren. Ik grinnikte in mijzelf. Aansteller.

“Zullen we?, ‘vroeg ik aan Sasha. Ze knikte en we zochten onze weg naar de dansvloer. Het was geweldig.

De drank en de muziek duwden mijn verdriet en zorgen naar een klein donker hoekje in mijn hoofd. Er was nu geen ruimte voor. Nu bestond alleen de muziek, mijn martini en Sasha.

Ik weet niet meer hoe laat en hoe ik thuis gekomen was. Ik weet alleen nog dat ik naar boven strompelde, stuntelig mijn kleren uit gooide en op mijn bed neerplofte. Ik sliep als een blok, zonder dromen.

“Hey, Chiara, ‘hoorde ik Ferry hard fluisteren, ‘word eens wakker.”

“Mmm?” Mijn oogleden waren nog zo zwaar, ik wilde nog verder slapen.

“Waar was je gisteren? Je was er niet toen ik thuis

theSword Magazine

15

kwam, ook geen briefje. Je reageerde ook niet op mijn berichtjes.”

“Was uit met Sasha, ‘zei ik vermoeid en draaide mij weer om zodat ik verder kon slapen.

“Uit? Ben je echt gaan stappen? Vind je dat wel kunnen zo snel na de begrafenis? Ben je bekenden tegengekomen?”

“Fer, ik heb hier nu echt geen zin in. Ik doe geen domme dingen, maar laat me nu alsjeblieft even met rust, oké?”

Ferry snoof. “We hebben het hier later nog wel een keer over. Leg op zijn minst even een briefje neer als je weggaat.” Hij smeet de deur dicht.

Eindelijk kon ik weer lekker verder slapen. Ik voelde mij wel een beetje schuldig dat ik zo kortaf was tegen Ferry, maar het liefste wilde ik hem voorlopig ontwijken. Hij deed mij zoveel aan papa en mama denken oftewel mijn adoptie ouders, aan hun dood en aan hun verraad. Ik werd alleen maar boos en verdrietig als ik daaraan dacht. Gisteravond voelde goed, zo goed.

Zo wilde ik mij meer voelen, veel meer. Ik stuurde Sasha een berichtje: Dankjewel voor gisteravond. Dat had ik nodig. Vanavond weer?

Al snel kreeg ik een berichtje terug dat ze om tien uur op de stoep zou staan.

De komende twee weken leefden Ferry en ik langs elkaar heen. Hij ging vroeg de deur uit om te werken en kwam pas laat in de avond thuis. Ik zorgde dat het huis netjes was en dat er boodschappen in huis waren, maar voordat Ferry thuis kwam was ik al weer met Sasha op pad. We gingen elke avond uit of zaten bij iemand thuis een drankje te doen. Ik legde een briefje op de keukentafel neer voor Ferry waarin stond dat ik uit was met Sasha. Zo had hij geen reden om te zeuren, dacht ik.

“Verdomme, Chiara, nu wordt je wakker!” Het was zondagmiddag en Ferry kwam mijn kamer binnen stormen. Hij rukte de gordijnen open en het felle zonlicht scheen in mijn ogen. Au, dat prikte.

“Ferry, doe eens rustig zeg. En doe die gordijnen dicht alsjeblieft, ik ben nog zo moe.” Ik ging weer liggen en trok de dekens over mij heen.

“Mooi niet, dit heeft lang genoeg geduurd.” Hij trok de dekens van mij af en tilde mij op, mijn slaapkamer uit. Op de overloop werd ik klaarwakker en wurmde mij uit zijn armen. Voor de badkamerdeur stond ik weer op eigen benen. Ik gaf hem een duw.

“Doe eens normaal joh! Waar ben je mee bezig?” Ik snapte er helemaal niks van. Ferry keek mij woest aan.

Wat had ik gedaan?

“Moet ik normaal doen? Doe jij eens normaal! Je 16

bent alleen maar aan het stappen, komt stomdronken thuis en er komt geen zinnig woord meer uit. En dan moet ik normaal doen?”

“Ach hou toch op. Zo erg is het allemaal niet.”

“Ow nee, heb jij jezelf wel eens thuis zien komen?

Ik ben degene die je van de trap afhaalt en je in bed legt hoor. Of dacht je soms dat je zelf in bed ben gekropen.

Vannacht was helemaal erg, toen vond ik je in de opening van de voordeur! Het is nu echt klaar met deze onzin. Ben je aan de drugs?”

“Aan de drugs? Nee, draaf toch niet zo door. Jeetje, je lijkt papa wel als je zo doet.”

“Je moest eens weten wat papa met je gedaan zou hebben als hij hier was. En mama, denk je niet dat zij zo teleurgesteld zou zijn? Denk eens aan hun als je wat doet, aan hun reputatie die ze hebben opgebouwd. Je bent een Rose, gedraag je daar eens naar!”

Iets knapte er in mij en ik kon het niet meer voor mij houden.

“Een Rose? Laat me niet lachen. Ik was geen Rose, ik ben geen Rose en ik zal het nooit worden ook!”

“Waar slaat dit op?”

“Waar dit op slaat?” Ik pakte een foto van ons als gezin van de muur. “Dit perfecte gezinnetje bestaat niet.

Het zijn alleen maar leugens!” Ik gooide de foto tegen de muur. Ferry deinsde terug voor de glasscherven en keek mij geschrokken aan. De woede uitbarsting overviel mij en ik was geschrokken van mijn reactie.

De muren leken op mij af te komen en ik wilde weg. Ik liep achteruit naar de trap toe.

“Waar ga je heen Chiara? Blijf hier, we moeten praten.”

“We moeten helemaal niks, Ferry. Ik hoef niet naar jou te luisteren. Je bent mijn broer niet, papa en mama zijn mijn ouders niet. Ik ben geadopteerd! Ik heb geen gezin, ik ben alleen.” Zo, het hoge woord was eruit. Ik zag aan Ferry’s reactie dat hij dit niet wist. Ik had lucht nodig en rende naar buiten, naar de achtertuin.

Ik hoorde hem niet aankomen, maar ik voelde zijn handen op mijn schouders. Ik draaide mij om en huilde in zijn armen.

“Ik snap het niet, Chiara, echt niet. Hoe weet je dit?”

Lange tijd kon ik hem niet antwoorden, zo overstuur was ik. Ik gooide alle opgekropte emoties van de afgelopen weken eruit. Ferry zei niets en liet mij uithuilen. Nadat ik een beetje gekalmeerd was, leidde ik hem naar boven en liet hem de map zien waar alles in stond. Hij las alles en ik zag dat het besef dat ik niet zijn echte zusje was steeds meer tot hem doordrong.

“Dit verandert niets weet je. Niets. Je bent en blijft een Rose. Je blijft mijn kleine zusje.” Vol ongeloof staarde ik hem aan.

theSword Magazine

“Dat meen ik. Je blijft mijn zusje.” Hij pakte me stevig vast.

“Echt waar?, ‘piepte ik.

“Ja, echt waar. Dacht je dat dit stomme papiertje mij van jou zou afpakken?” Ik haalde mijn schouders op. Ik wist het niet, misschien heb ik dat onbewust gedacht en daarom zo een afstand gecreëerd. Wie weet.

Beneden maakt hij een ontbijtje voor mij klaar, ook al was het ver in de middag. We praatten over hoe ik het had ontdekt, wat ik elke avond met Sasha deed en een beetje over zijn werk in het hotel. Er viel een stilte. Hij schraapte zijn keel.

“Heb je er al over nagedacht wat je met deze informatie wilt doen? Wil je weten wie je biologische moeder is?” Ik had er eigenlijk nog helemaal niet over nagedacht. Ik had alleen maar stil gestaan bij de leugens, het verraad en het verdriet, maar niet bij mijn echte moeder. Hoe zou ze eruit zien? Zou ik op haar lijken? Mijn nieuwsgierigheid nam toe.

“Ja, ‘fluisterde ik.

Wordt vervolgd Francis Oosterhof publiceert in iedere editie een stukje van haar mini-roman. Lees in editie 18 hoe het verder gaat.

ONZE RE CENSENT LEEST NU

De getijdewachters

Lisa Chaplin Karakter Uitgevers B.V. ISBN 9789045211824 432 pagina’s augustus 2015 De Getijdewachters, een met vaart geschreven, zorgvuldig gedocumenteerde roman, verkent een lang verborgen gebleven deel van de geschiedenis van Napoleon Bonaparte.

Een meeslepende roman, die op waarheid is gebaseerd, over het fascinerende verhaal van een jonge vrouw die haar leven op het spel moet zetten als spionne om Napoleons invasie van GrootBrittannië tegen te houden in de winter van 1803.

theSword Magazine

17

18

theSword Magazine

Recensie Van Gogh

Julian Bell Nieuw Amsterdam ISBN 9789046819852 240 pagina’s september 2015

Met deze biografie heeft Julian Bell, zelf schilder, een beknopte biografie van Vincent van Gogh geschreven, waar paradoxaal genoeg alles in staat, maar waar tegelijkertijd van alles aan ontbreekt. De feiten kloppen en worden in chronologische volgorde verteld, gebaseerd op de briefwisseling tussen Van Gogh en zijn broer Theo, maar meer dan dat krijg je ook niet te lezen. Nu weten we wel dat je de informatie op achterflappen van boeken en de aanbevelingen van derden daarbij altijd met een korreltje zout moet nemen, maar waar vermeld staat dat in deze biografie Van Gogh “op hartstochtelijke wijze” tot leven wordt gebracht, is daar weinig van terug te vinden in het werk zelf, net als “de heftige aanvaringen met zijn vriend Paul Gauguin” of Van Goghs “vreugde over een geslaagd schilderij.” De biografie mag dan compleet genoemd worden, de compactheid ervan heeft er wellicht toe geleid dat alles omtrent Van Gogh is teruggebracht tot het absolute minimum: zijn levensloop en zijn schilderijen.

De hoofdstukken hebben intrigerende titels als “Heilige”, “Hond” en “Zondaar”, maar echt interessant wordt het pas in de daaropvolgende drie delen, als Van Gogh besloten heeft om daadwerkelijk schilder te worden en naar het zuiden van Frankrijk vertrekt om daar zijn geluk te beproeven. In de drie eerste hoofdstukken leren we over Vincents jeugd, zijn ouders, zijn eerste stappen in het zakenleven, zijn geloof, maar het blijft erg droog en saai en het wordt nergens echt boeiend. Pas bij “Avonturier” krijgen we een glimp te zien van Van Gogh zoals de wereld hem meent te kennen. Bell schrijft in zijn voorwoord dat hij de kloof, die zou bestaan tussen de drie aspecten van Van Gogh – de brievenschrijver, het sociale dier en de zonderling – wil dichten met dit werk, maar hij heeft die kloof alleen maar in stand gehouden, zo niet weten te vergroten door zijn liefde voor Van Gogh pas in het

vierde deel van zijn biografie duidelijk in zijn taal te gieten.

En op die taal valt ook nog wel wat aan te merken: misschien heeft de eis van beknoptheid ertoe geleid dat de zinnen af en toe op een kluwen wol lijken die moeilijk te ontrafelen is: niet altijd is duidelijk wie er bedoeld wordt of waarover het gaat. Hoofd- en bijfiguren krijgen evenveel aandacht en personen die terloops even genoemd worden, duiken bladzijden later weer op zonder een hernieuwde introductie.

Pas als Bell schrijft over de werken van Van Gogh, wordt duidelijk dat er een collega aan het werk is: niet de schilder, maar zijn schilderijen worden uitvoerig en liefdevol uit de doeken gedaan. Hier is een kenner aan het woord: nu wordt het interessant om te lezen hoe Van Gogh zijn schilderijen opbouwde (vaak in één dag!) en wat de kleuren die hij gebruikte voor hem betekenden. Bell schrijft waar we op moeten letten en wat we zonder hem niet opgemerkt zouden hebben.

Over de schilderijen schrijft hij met meer diepgang en psychologisch inzicht dan over Van Gogh zelf. Dat is het manco van dit boek: Van Gogh komt niet uit de verf.

Bell geeft in zijn voorwoord zelf aan dat dit boek het beste als een inleiding kan worden beschouwd om daarna andere, meer omvattende werken te gaan lezen, zoals de brieven van Vincent en zijn broer Theo of andere biografieën. Voor wie écht meer wil weten over Vincent van Gogh lijkt me dat een heel goed advies.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

19

F

Verwacht

Films

Pan Een wees wordt naar de magische wereld van Neverland gebracht. Daar aangekomen wordt hij de redder van de inboorlingen en leidt hij een opstand tegen de gemene piraten van Neverland. Uiteindelijk ontdekt hij hier zijn lot, veranderen in de legendarische held Peter Pan. Avontuur / Komedie 7 oktober 2015

20

Hotel The Mortal Masterminds The Walk Transylvania Instruments: ‘The Walk’ vertelt het 2 City of Bones David (Zach Galifianakis) is een nachtwaker die Vlad is de oude, Clary Fray denkt werkzaam is bij een ondode en ongelooflijk een doodgewoon autobedrijf, genaamd chagrijnige vader tienermeisje uit New Loomis Fargo & van Dracula. Een York te zijn. Dit Company. Samen met familiebijeenkomst verandert allemaal leidt de ouderwetse wanneer haar moeder een groep criminelen probeert hij een plan Vlad naar een hotel wordt aangevallen op te stellen om om zijn van zich en ontvoerd door een miljoenen dollars vervreemde zoon demon. Wanneer ze buit te maken en de te bezoeken. Vlad aan een zoektocht zet echter iedereens begint om haar moeder grootste zwendel te bewerkstelligen die leven op zijn kop. terug te vinden, doet Amerika gekend heeft.

Het familiebezoek ze ontdekkingen resulteert in een over haar afkomst en Actie / Komedie botsing tussen een haar verleden. Deze 8 oktober 2015 ouderwetse versie van ontdekkingen zullen het bovennatuurlijke haar toekomst gaan en wat tegenwoordig bepalen. cool is.

Actie / Fantasy Animatie / Komedie 8 oktober 2015 7 oktober 2015

theSword Magazine

verhaal van de Franse koorddanser Philippe Petit (Joseph Gordon Levitt). Philippe maakt zich in 1974 klaar voor zijn meest indrukwekkende stunt ooit: de waaghals is van plan om op ruim 400 meter hoogte tussen de torens van het World Trade Center door te lopen.. over een dun koord.

Drama 8 oktober 2015

Bron www.moviemeter.nl

Black Mass Boston, de jaren 70. FBI-agent John Connolly tracht de Ierse gangster Whitey Bulger (Johnny Depp), de broer van senator William M. Bulger, over te halen om samen te werken met de FBI met het doel een Italiaanse maffiafamilie uit te schakelen. Whitey stemt toe, maar de onwaarschijnlijke samenwerking verloopt niet zoals gepland en Whitey groeit uit tot een van de meest beruchtste en gewelddadigste criminelen die Boston gekend heeft.

Avontuur / Komedie 15 oktober 2015

oktober

Crimson Peak Paranormal Activity: In de nasleep van The Ghost een familietragedie Dimension bevindt een ambitieuze schrijfster zich in een tweestrijd tussen de liefde voor een oude vriend en een mysterieuze outsider.

Om haar verleden te ontlopen vlucht ze naar een huis dat haar geschiedenis ademt.

Horror 15 oktober 2015

The Last Spectre Witch Hunter

De familie Fleeges, bestaande uit vader Ryan, moeder Emily en hun jonge dochter Leila, verhuist naar een nieuwe woning. In de garage ontdekken ze een videocamera en een doos met videobanden. Als ze door de lens van de camera kijken beginnen ze de paranormale activiteiten die zich rond hen afspelen te zien, met inbegrip van de wederopstanding van de jonge Kristi en Katie.

Een cryptische De huidige, moderne boodschap uit James Bond’s verleden wereld bezit vele geheimen. Het meest brengt hem op het pad van een sinistere verbazingwekkende organisatie die hij moet geheim is dat heksen zien bloot te leggen. nog steeds onder Terwijl M een politieke de mensen leven en strijd voert over het van plan zijn een dodelijke plaag op de voortbestaan van zijn mensheid los te laten. inlichtingendienst, Al eeuwenlang vechten speurt 007 tussen al het bedrog door naar heksenjagers tegen de verschrikkelijke deze onnatuurlijke vijand over de gehele waarheid achter ‘SPECTRE’. wereld. Een van die heksenjagers Actie / Avontuur is Kaulder, een 29 oktober 2015 dappere strijder die de Koningin wist te doden, maar hierbij vervloekt raakte met onsterfelijkheid.

Horror 22 oktober 2015

Actie / Avontuur 22 oktober 2015

theSword Magazine

21

22

theSword Magazine

Column

Belevenissen van een schrijfcoach Over seks Het moest er maar eens van komen. De seksscène.

Altijd omgeven met wat gegrinnik en gesproest.

Maar ‘sex sells’, dus staan er regelmatig expliciete scènes in boeken.

Tekst en foto Johan Bordewijk

Veel zijn echter nogal langdradig en saai, hoe explicieter hoe saaier. Standje dit, standje dat, zuigen hier, likken daar. Als lezer sla ik de meeste over. Veel van die teksten lijden onder de pornomisvatting, namelijk dat iets opwindender wordt naarmate je meer inzoomt, naar mate de details zichtbaarder worden. Opwinding en spanning zijn het resultaat van weglaten, van nieuwsgierigheid naar wat er niet te zien is, naar wat er niet verteld wordt. Goeie seks ontstaat door fantasie. En laat fantasie nou net hèt middel van de schrijver zijn. En fantasie is ook het middel van de lezer. Dus dat moet kunnen slagen.

Voorwaarde is wel dat je niet alles voorkauwt.

beleven, moet je dat natuurlijk ook weergeven. Dat ondersteunt hun interactie. Dat klinkt wat steriel, maar zo is het wel. Maar in boeken kom ik veel ‘seks om de seks’ tegen. Want dat is gewaagd. ‘Kijk mij eens even durven’, hoor je de schrijver bijna denken.

Seks kan spanning en opwinding geven in een verhaal. Bijvoorbeeld: seks met liefde of juist haat als inzet. Dat is een mooi gegeven voor een boek. Maar ook dan: hou je in. Schrijven is schrappen en daarom: goeie seks is vooral geen seks. In een verhaal dan, hè.

In teksten tref je veel handelingen. Mensen doen van alles, praten, lopen, lachen, luisteren. En seks is ook maar gewoon een handeling, net als bijvoorbeeld eten. Iedereen doet het, het is heerlijk, maar ik heb nog nooit een schrijver keer op keer het ontbijt, de lunch en het diner tot in detail met alle gerechten, alle eetgeluiden, alle smaken en bewegingen zien beschrijven. Waarom met seks dan wel? Zou het zijn vanwege de bijklank van ohlala?

Hoe dan ook, seks kan, mag en moet. Maar net als de andere handelingen moet het – verteltechnisch – ergens toe leiden. Het moet het verhaal ondersteunen.

Als twee mensen een zinderende en zinnelijke liefde

Johan Bordewijk is schrijver en redacteur. Als schrijfcoach begeleidt hij een groep enthousiaste schrijvers, die allemaal bezig zijn met een roman. In deze blog beschrijft hij zijn ervaringen.

theSword Magazine

23

B Verwacht

Boeken

Dossier Metselaer 2 Genadeklap Loes den Hollander Nadat bekend is geworden wat er is gebeurd met Tamara Metselaer, lijken de kaarten geschud.

Degene die schuldig is bevonden wordt berecht, degene die geen blaam trof gaat vrijuit. Iedereen kan verder met zijn leven.

Het antidieetboek Gerrit Jan Groothedde Met informatie, tips en een openhartig relaas van de auteur die door toepassing van een aantal simpele leefregels in anderhalf jaar tijd 35 kilo afviel. Het opent je de ogen met tal van praktijkvoorbeelden over de onzin die er vanuit de voedings- en dieetindustrie over je wordt uitgestort.

Toch klopt er iets niet.

Maar wat er niet klopt wordt goed verborgen Gezondheid gehouden, en niet door Spectrum ĂŠĂŠn persoon.

Thriller Karakter Uitgevers

Selection - De Zonder angst koningin & de Lisa Gardner favoriet Detective D.D. Kiera Cass

Warren raakt gewond bij het intensieve In De koningin onderzoek naar & de favoriet zijn moorden die verdacht twee novelles in de veel lijken op die van populaire Selectionseriemoordenaar Harry serie gebundeld.

Day. Alleen: Harry Day Kiera Cass neemt is al veertig jaar dood. de lezer weer mee Het spoor leidt naar naar de fascinerende wereld van De selectie zijn twee dochters.

Shana Day trad in haar en beschrijft de vaders voetsporen ervaringen van twee geliefde personages uit en zit al jaren vast voor meerdere de serie. moorden. Zijn andere dochter, Adeline, Young Adult werkt inmiddels als van Goor psychiater en heeft een zeldzame genetische aandoening waardoor ze geen pijn kan voelen.

Thriller Cargo

24

theSword Magazine

Winter in New York Chantal van Gastel In Winter in New York verwacht Lois haar relatieproblemen te kunnen ontvluchten in de meest geweldige stad ter wereld. Maar een sneeuwstorm verstoort haar plannen.

In Een kerstbelofte staat Janna er na het verlies van haar grote liefde helemaal alleen voor op kerstavond. Of toch niet? Tess wordt gestrikt als kandidate in de succesvolle tv-show Love Shack waarin verre liefdes met elkaar herenigd worden.

Chicklit The House of Books

Bron www.bol.com

oktober

Aan de rand Middernacht De wolven van het meer 9 - Corinne van Mercy Kate Morton Lara Adrian Falls-trilogie Maggie Alice Edevane is Corinne Bishop heeft Stiefvater een intelligent, nieuwsgierig meisje van veertien dat opgroeit op een prachtig landgoed aan de rand van een meer in Cornwall. Ze schrijft graag verhalen, maar de mysteries die ze verzint verbleken bij wat haar familie te wachten staat: na afloop van een groots en schitterend zomerfeest met honderden gasten ontdekken de Edevanes dat hun jongste zoon Theo spoorloos is verdwenen.

het op haar achttiende helemaal voor elkaar.

Ze is jong, mooi en haar adoptieouders zijn stinkend rijk.

Maar haar hele wereld wordt in één klap op zijn kop gezet als ze wordt ontvoerd door de kwaadaardige vampier Dragos.

Fantasy Luitingh Sijthoff

Grace doet niets liever dan de wolven in het bos achter haar huis observeren. Ze heeft een bijzondere fascinatie voor de wolf met de goudkleurige ogen - haar wolf. Elk jaar verdwijnt hij bij het aanbreken van de zomer, om pas bij de eerste vorst weer tevoorschijn te komen.

Maar dan ontmoet Grace Sam...

Roman Overamstel Uitgevers

Roman Boekerij

Icarus Deon Meyer

Het Eiland S.J. Paul

Inspecteur Bennie Griessel en zijn collega Vaughn Cupido hebben een flinke kluif aan hun nieuwe zaak. En Griessel heeft zijn handen vol aan zijn eigen sores...

Niets op het eiland is wat het lijkt…

Stef wordt wakker op een onbekend eiland.

Hij weet niet hoe hij hier terechtgekomen is of waar zijn familie is. Eerst lijkt het eiland 17 december. verlaten, maar dan Het lichaam van komt hij terecht bij Ernst Richter, jongeren die zich niets internetondernemer herinneren van hun en oprichter van de verleden. Stef herinnert controversiële website zich alles en wil kost Alibi.co.za, wordt wat kost naar huis. aangetroffen in een Wat begint als een ondiep graf in de zoektocht naar huis, zandduinen vlak bij ontaardt al snel in een Parklands. Hij werd strijd op leven en dood. sinds een maand vermist. ‘… EEN MUST READ VOOR FANS Thriller VAN DE TV-SERIE A.W. Bruna LOST’ Young Adult Scelta Publishing

theSword Magazine

25

Lekkerrr

Courgetti pesto met kip

Instructies

Koolhydraatarme romige spaghetti van courgette met pesto, gebakken kip en geroosterde tomaatjes.

Verwarm de oven op 200 graden. Doe de tomaatjes in een ovenschaal en besprenkel met olie en bestrooi met wat peper en zout. Rooster ze 15 minuutjes in de oven. Bestrooi de kipfilets met paprikapoeder, peper en zout. Verhit wat olie in een pan en bak de kipfilets in ca 15 minuten bruin en gaar.

IngrediĂŤnten (voor 2 personen) 2 kleine tot middelgrote courgettes 250 gr cherrytomaatjes 2 kipfilets paprikapoeder peper en zout 3 a4 eetlepels griekse yoghurt 1 flinke eetlepel pesto olie om te bakken

Bron www.leukerecepten.nl

Materialen Spirelli

Haal ondertussen de courgette door de spirelli.

Verhit een beetje olie in een andere pan en bak de courgetti 2 minuutjes. Schep de pesto en yoghurt er door tot een romig mengsel. Serveer de romige pesto courgetti op een bord met de gebakken kip en geroosterde tomaatjes.

26

theSword Magazine

theSword Magazine

27

G

Bron www.bol.com

Verwacht

Uncharted The Nathan Drake Collection PS4

Games

Halo 5: Guardians

Een mysterieuze en onstuitbare kracht bedreigt het heelal, Ervaar een van de en de loyaliteit van meest gerespecteerde de Master Chief game series uit de wordt in twijfel geschiedenis als je getrokken als hij de gevaarlijke reis onvindbaar blijkt. van Nathan Drake Ervaar het meest volgt over de hele dramatische Halowereld. Ontmoet verhaal ooit in een een onvergetelijke coöp-avontuur cast van personages voor 4 spelers in als Drake zijn leven drie verschillende en vriendschap werelden. op het spel zet in een race tegen de Microsoft Game meedogenloze Studios vijanden om Xbox One onvoorstelbare schat te ontdekken.

Assassins Creed: Syndicate De assassin’s zijn terug in de nieuwe Assassins Creed en zij doen er alles aan om de strijd aan te gaan met de leiders van Londen en de stad nieuw leven in te blazen.

Een gevecht dat weerklinkt door de gehele moderne geschiedenis, van onderwereld tot aan de top. De onderdrukking moet stoppen!

Ubisoft PC, PS4, Xbox One,

Sony PS4

28

oktober

Sid Meier’s Tales of Civilization: Zestiria Beyond Earth - Rising Tide Tales of Zestiria Nadat de eerste golf van kolonie schepen aarde verliet was het vreugdebetoon van de mensheid maar van korte duur. Zij die achterbleven vervielen in een gewelddadige strijd voor de zeldzame grondstoffen op de kale thuiswereld.

2K Games PC

vertelt het verhaal van de Tenzoku Monniken tijdens de “Era of Disasters”. In deze periode was er veel gevaar door de Hyoma die door heel Greenwood heen dorpen en steden aanvielen. Slay, door zijn wens om weer vrede in het land te brengen, gaat op een queeste om een Tenzoku Monnik te worden en zo de kracht te verzamelen om de Hyoma te kalmeren en hun mysterieuze leider te verslaan.

Bandai Namco PS3, PS4

theSword Magazine

Mark

Interview

Blomsteel Tekst Dennis van Elten Foto’s Mark Blomsteel, tenzij anders vermeld

De Rotterdammer Mark Blomsteel heeft een album opgenomen in de beroemde Treasure Isle Recorders studio in Nashville. Voormalig manager van The Beach Boys, Fred Vail, heeft Mark onder zijn hoede genomen en alsof dit allemaal nog niet bijzonder genoeg is, was het neusje van de zalm qua studiomuzikanten bereid om aan het album mee te werken.

Hoe zou iemand anders Mark Blomsteel omschrijven?

Ik denk als een doorzetter die vol passie zijn dromen achterna gaat.

music is in Amerika en ook steeds meer de rest van de wereld. Je ziet het nu ook recentelijk met Steven Tyler (Aerosmith) en Sheryl Crow, die zich toeleggen op de country.

Waar begon jouw liefde voor muziek?

Al op jonge leeftijd was ik altijd met muziek bezig. Elke zaterdag voor of na mijn eigen voetbalwedstrijd nam ik de Top 100 op een cassetteband op. Mijn liefde voor Nashville komt vooral door de passie en echte muziek met mooie teksten.

Op je website staat een cover van Richard Marx (Endless Summer Nights). Is deze artiest ook een grote invloed voor je ?

Richard Marx is voor mij een van de beste son writers ter wereld. Zijn grootste hit was natuurlijk Right Here Waiting maar ook schreef hij grote hits voor N’Sync, Kenny Rogers et cetera.

Welke artiesten hebben een grote invloed op jou?

Ik heb voorbeelden in verschillende genres.

Bijvoorbeeld James Taylor met zijn zang en kwaliteiten als songwriter, maar ook Michael Hutchence, zanger van INXS die echt alles had.

De zogenaamde X-Factor. Mijn favoriete zanger is waarschijnlijk Marti Pellow van Wet Wet Wet.

Welke genres hebben een plek in de hedendaagse muziek?

Country music is het grootste en meest populaire genre in Amerika, maar eigenlijk is het op dit moment te vergelijken met popmuziek. De traditionele country is eigenlijk verdwenen.

Hoe vind jij de ontwikkeling dat artiesten als Lionel Richie en Bon Jovi country in hun muziek verwerken?

Het laat zien hoe groot en belangrijk country

Hoe zou je de country scene in Nederland omschrijven?

In Nederland wordt country nog steeds gezien als oubollig en line dance wordt er vaak mee in verband gebracht. Meer en meer komt de new

theSword Magazine

29

country naar boven drijven met hits in Nederland van o.a. Lady Antebellum, Taylor Swift en nu Sam Hunt.

Country is hot en sexy en het is jammer dat sommigen niet verder kijken dan het beeld dat ze ervan hebben.

Met welke nationale artiesten zou jij graag nog willen werken?

In mijn genre heb ik vorig jaar de awards gewonnen voor beste zanger en meest veelbelovende artiest. Ilse DeLange was beste zangeres dus dat zou eventueel een voor de hand liggende samenwerking zijn. Verder zou ik misschien nog wel een keer een Nederlandstalige plaat willen maken maar dat is voor later. Ik doe dit interview nu vanuit de studio in Nashville waar ik bezig ben met opnemen van mijn nieuwe album dus first things first.

Met welke Internationale artiesten zou jij graag nog willen werken?

Dat is een hele lijst hoor! Denk aan bijvoorbeeld de namen die ik eerder noemde, maar ook tegen een Keith Urban, Blake Shelton, Carrie Underwood etc zou ik zeker geen nee zeggen.

30

‘Begin November 2014 won Mark twee prestigieuze Dutch Country Music Awards.

De Rotterdamse zanger ontving de prijzen voor ‘Beste Zanger’ en ‘Meest Belovende Act’. Mark was bij de Dutch Country Music awards in goed gezelschap; Ilse de Lange won de award voor de beste zangeres van het jaar.’

Heb jij nog een boodschap aan onze lezers?

Ik zou zeggen hou mijn website in de gaten. Voeg me toe op social media @markblomsteel en luister eens naar wat new country artiesten.

theSword Magazine

Mark Blomsteel Mark Blomsteel Cd (album) EAN (onbekend) april 2012

Crank It

Mark Blomsteel Cd (album) EAN 8714691030643 september 2014

WWW.MARKBLOMSTEEL.COM

Foto Š Michael LoFrumento Van links naar rechts: Jimmie Lee Sloas, Greg Morrow, Mike Rojas, Mark Blomsteel, Fred Vail, Bobby Terry, Chris Leuzinger

theSword Magazine

31

32

theSword Magazine

Verhaal

American Beauty

Verboden verlangens dreef deze dodelijke vrouw tot moord. Ze was geobsedeerd door leugens, bedrog en de dood. En offerde alles op, op het altaar van de verboden liefde.

Tekst Elena Machetti

Dinsdag, 4 juni 2013, 20.12 uur ‘Schat, ik ben er weer.’

De zesentwintigjarige Alivia Dyann-Mansi kwam erg vrolijk binnen en liep naar de woonkamer. Ze zette haar handtas op tafel en haalde een flesje water uit de ijskast. Een vreemd geluid verbrak de stilte in het huis. Vliegensvlug draaide ze zich om. Er weerklonk een vrouwenlach binnen de muren van de slaapkamer.

Een huivering kroop over haar rug. Alivia zette het flesje op tafel, keek naar de slaapkamerdeur en had haar beslissing genomen. Uitstel was geen optie.

Opeens leek het alsof haar ademhaling veel te luidruchtig klonk. Ze sloot haar ogen, haalde diep adem en stapte naar binnen. Alivia deed een afschuwelijke ontdekking. Haar ogen werden als eerste gericht op de televisie waar het geluid vandaan kwam. Het gelach dat ze eerder hoorde was van haarzelf. De dvd van haar trouwdag stond op, en op de televisie was het moment dat ze het boeket naar de gillende vrouwen gooide te zien. Toen keek ze naar het bed. Het had al haar wilskracht gekost om niet over te geven toen ze naar het levenloze lichaam van haar man keek. Hij was koud en haalde geen adem.

Haastig belde ze het alarmnummer.

‘Hallo? Mijn man haalt geen adem!’

De scène die ze voor zich zag kwam rechtstreeks uit American Beauty. Hij was griezelig echt nagebootst in haar slaapkamer. Haar man Lenno lag uitgestrekt op bed. Er lagen rozenblaadjes op en rond zijn lichaam.

Hun trouwfoto lag naast zijn hoofd, vol in het gezicht, en de televisie liet beelden zien van hun mooiste dag.

‘Wat moet ik doen?’ vroeg Alivia. ‘Hartmassage geven?’

Dinsdag, 4 juni 2013, 21.43 uur De weg bracht rechercheur Kate Neville naar Westwijk-West in Amstelveen met nieuwe villa’s die door Piet Boon waren ontworpen en wandelpaden langs een klein riviertje. Het adres waar ze moest zijn zag er triest uit. De villa stond ver achter in de wijk op de hoek vlak langs het water. De bomen langs het riviertje zorgden ervoor dat het huis in de schaduw stond. Een politiewagen die op de oprit geparkeerd stond, bevestigde dat ze het juiste adres had gevonden.

Ze parkeerde naast de politiewagen en keek naar de agent die de woning met politielint verzegelde.

Ze tilde het op, dook eronderdoor en liep op de politieman af.

‘Waar kan ik rechercheur Reece vinden?’

‘Ze zijn in de slaapkamer,’ zei de politieman.

Kate keek naar de villa en begroette de agenten van de technische recherche die naar buiten kwamen.

Ze zag een reportagewagen traag langsrijden, ongetwijfeld met draaiende camera’s. Hoe hadden ze zo snel hun weg hiernaartoe gevonden?

theSword Magazine

33

Ze liep door de enorme voordeur het huis in. Het was een kille villa waarin de grauwe sfeer werd benadrukt.

Weinig meubels en weinig licht. In de hal zag ze het rechercheteam staan.

‘Het is boven, de slaapkamer aan de linkerkant van het huis,’ zei haar collega.

Ze liet haar blik rondgaan en zag een groot, luguber schilderij in het gangpad.

‘Kate!’ In de hal op de eerste verdieping liep rechercheur Frank Reece naar de trap en wenkte naar haar. ‘Het slachtoffer ligt hier.’

Hij lag op zijn rug op het bed. Geen bloed. Alleen een koud lichaam bedekt met rozenblaadjes.

‘Zijn naam is Lenno Mansi. Hij is de echtgenoot van de blondine beneden,’ zei Reece, professioneel kort en zakelijk. ‘Ze waren pas een paar maanden getrouwd en volgens de buren leken ze gelukkig.’ Hij zweeg even en vertelde toen: ‘Zijn dood lijkt op zelfmoord. De lijkschouwer vindt dat ook.’

‘Zelfmoord? Waarom zou hij zichzelf van het leven hebben beroofd?’

De wenkbrauwen van de rechercheur gingen omhoog.

‘De echtgenote beweerde dat ze tegen hem had gezegd dat ze hem wilde verlaten.’ Toen kregen zijn ogen iets zachts. ‘Hij was waarschijnlijk radeloos van verdriet omdat hun relatie spaak was gelopen en besloot een overdosis te nemen.’

Kate trok handschoenen aan en bekeek het slachtoffer om de schade op te nemen. Ze zakte op haar knieën om onder het bed te kijken. Ze zag niets, streek een lok haar uit haar gezicht en kwam langzaam overeind.

Haar handen rustten op het koele vlees, verstild door het hartverscheurende beeld van hoe de jonge man zijn verdriet weg probeerde te stoppen door pillen te slikken.

Maar het met rozenblaadjes bedekte bed verborg een sinister geheim.

Woensdag, 5 juni 2013, 09.28 uur In het mortuarium klopte Kate op de deur van de patholoog-anatoom en liep voorzichtig naar binnen.

In haar carrière had ze al vaker dode lichamen gezien, maar iedere keer als ze iemand op de tafel zag liggen kwam haar maag in opstand. Vooruit. Niet zeuren. Ze sloot even haar ogen, probeerde de misselijkheid te onderdrukken, vocht ertegen alsof haar leven ervan afhing. Toen het gevoel van onpasselijkheid uiteindelijk wegtrok en haar maag tot rust was gekomen, kroop de geest van de pissed-off-while-sexy rechercheur Neville terug in haar huid.

‘Weet u al wat de doodsoorzaak is?’

‘Nee,’ antwoordde de patholoog-anatoom. ‘We hebben een standaardtest uitgevoerd. Het enige wat we 34

hebben gevonden is een hoge hoeveelheid opioïden in zijn lichaam.’

Kate keek verward.

‘Opioïden worden vooral gebruikt tegen pijn die lang aanhoudt en niet of niet meer voldoende kan worden bestreden met eenvoudige pijnstillers.’

‘U bedoelt dat hij veel pijnstillers heeft ingenomen?’

De patholoog-anatoom knikte. ‘Opioïde pijnstillers zijn zeer sterk werkzaam. Deze werken via het centrale zenuwstelsel. Een overdosis kan de ademhaling stilleggen met de dood tot gevolg. Het lijkt erop dat hij zichzelf toch van het leven heeft beroofd.’

Kate aarzelde, alsof ze moed bijeenraapte om de volgende vraag te stellen. ‘Kunt u me bellen als de definitieve testresultaten binnen zijn?’

Hij knikte.

Kate verliet het mortuarium en stak het parkeerterrein over, haar hoofd gebogen, denkend. Ze herinnerde zich dat er een aantal bewijsmaterialen waren gevonden en reed terug naar het politiebureau. Ze bleef een ogenblik zwijgend in de auto zitten, staarde naar het dashboard van haar auto. Kate keek opzij en zag tot haar schrik een kop koffie, die rechercheur Reece in zijn hand had. Hij tikte op het raam.

‘Wat is er, Kate?’

‘Wat zou er moeten zijn?’ Het antwoord kwam te snel, klonk te verdedigend. Zelfs Neville besefte dat ze was betrapt op staren en kreeg een kleur. ‘Is die koffie voor mij?’ vroeg ze terwijl ze haastig de auto uit stapte, de koffie pakte en er een slok van nam.

‘Nu wel.’

Toen de rechercheurs bij hun bureaus waren aangenomen, doken ze meteen in de ‘zelfmoordzaak’ van Lenno Mansi.

‘Jezus,’ mompelde rechercheur Reece. ‘Hoe kan iemand nou zelfmoord plegen? Ik bedoel…’ Hij pauzeerde even. ‘Ze is een lekker wijf, maar kom op. Er zijn meer vissen in de zee.’

Kate zette haar koffie op haar bureau en bekeek de foto’s van het slachtoffer op het prikbord. Ze concentreerde zich op het decor van de plaats delict.

‘Vind je ook niet dat de plaats delict een gevoel voor drama heeft? Arrogant zelfs. Een beroemde scène uit een populaire film nabootsen.’

Reece keek naar de rozenblaadjes en de manier hoe het slachtoffer lag. ‘Ik wist het! Het kwam me al bekend voor. Wacht, niets zeggen. Het komt uit de film American Beauty, toch? Die Kevin Spacey had me toch een geluk om met zo’n beauty te werken.’

Kate staarde hem aan alsof hij ineens krankzinnig was geworden. ‘Vertel me over het slachtoffer,’ zei ze terwijl ze naar de foto’s bleef kijken.

theSword Magazine

‘Lenno Mansi was een aardige jongen. Een dokterszoon.’

‘En de echtgenote?’

Frank Reece glimlachte. ‘De echtgenote heet Alivia Dyann-Mansi. Een slimme, mooie, jonge vrouw. Ze is gedreven door ambitie. Ze is ballerina en model geweest en duidelijk een perfectionist.’

Daar keek Kate van op. ‘Waarom denk je dat?’

‘Haar ouders waren academisch geschoold. Tijdens haar jeugd stond ze onder druk om goed te presteren.

En dat deed ze zeker. Ze kreeg een belangrijke baan en werkt voor de patholoog-anatoom van Amsterdam.’

Kate bleef staan. ‘Interessant. Ik heb haar niet gezien in het mortuarium.’

‘Dat kan kloppen. Ze heeft een week verlof gekregen.’

‘Wat doet ze voor werk?’ vervolgde Kate.

‘Ze is toxicologe.’

Rechercheur Reece en zijzelf zwegen een ogenblik, zich inbeeldend hoe de jonge man misschien wel vermoord zou kunnen zijn in plaats van de voor de hand liggende zelfmoord.

‘Kan het zijn dat de echtgenote haar man heeft vergiftigd?’ vroeg Neville.

‘Ik heb geen idee.’

‘Zij weet precies welke medicijnen dodelijk zijn,’ opperde Neville.

Frank draaide zich om naar het prikbord, waar de foto van het slachtoffer hing. ‘Waarom zou ze dat doen?’

Neville snoof. ‘Geld. Een affaire. Wraak. Er zijn zoveel redenen.’

Reece keek haar aan. ‘Bel de patholoog-anatoom en vraag of hij meer monsters wil nemen. Omdat Alivia op het kantoor van de lijkschouwer werkt laten we de toxicologische onderzoeken door privélabs uitvoeren.’

Maandag, 24 juni 2013, 07.45 uur De zon scheen toen Alivia de villa verliet, zachte zonnestralen streelden haar huid en ze liep naar haar geparkeerde auto. Vandaag had ze zich op het weer gekleed en sexy Louboutins aangetrokken. Toen ze haar auto bereikte, slaakte ze een zucht van verlichting en zocht ze in haar tas naar haar sleutels. Ze ging er zo in op dat ze geen aandacht schonk aan de geluiden om haar heen. Pas toen ze voetstappen hoorde, draaide ze zich om naar de man die op haar af liep. Hij bleef op een paar passen afstand van haar staan en zei niets, maar keek alleen naar haar. Zonnestralen daalden neer op zijn lichtbruine haar en bleven op zijn parelwitte tanden hangen.

Hij keek naar de zwarte Audi en zei: ‘Laten we gaan, lieverd, anders komen we te laat op het werk.’

Ze keek op en zag dat hij naar haar bleef kijken.

‘Krijg ik nog een kus van je?’ vroeg hij.

‘Niet hier.’

‘Toe nou, Alivia.’ Hij boog zich naar haar toe. Zei zachtjes: ‘Neem het risico. Je bent nu weer vrijgezel. Ze zullen er niets van zeggen.’

Ze zuchtte en zoende hem vervolgens op zijn lippen.

Zijn geur wekte warme herinneringen op van de voorafgaande nacht, hun lichamen ineengestrengeld, passionele zoenen en ongelooflijk hete seks. Onuitwisbare gedachten.

Tegen de tijd dat ze tegenover de ingang van het mortuarium tot stilstand kwam, bleef ze even in de auto zitten om haar minnaar een laatste zoen te geven. David Lucas was Alivia’s baas en minnaar. Een charmante, knappe man die een relatie met haar aanknoopte. En die relatie werd serieus. Ze stuurden elkaar mailtjes, kaarten en brieven toen haar man nog in leven was. In het openbaar wierpen ze elkaar liefdevolle blikken toe.

Alivia stapte uit en stak zelfverzekerd de straat over. Alles zag er heel anders uit. Vandaag was ze een gelukkige vrouw die alles had wat ze maar wilde. Ze leek te worden toegelachen door het geluk. Haar man had zelfmoord gepleegd. Ze maakte carrière en haar minnaar droeg haar op handen. Een perfect leven.

Donderdag, 17 juli 2013, 16.52 uur ‘Heeft u de uitslagen van de toxicologische onderzoeken binnen?’ vroeg rechercheur Reece terwijl hij het privélab binnenliep. Kate haalde diep adem. Een blik op het gezicht van de patholoog-anatoom vertelde haar dat ze goed nieuws zouden ontvangen.

‘Ja,’ antwoordde de patholoog-anatoom. ‘We hebben een aanzienlijke hoeveelheid Fentanyl in zijn bloedsomloop gevonden.’ Hij zag de rechercheurs verward kijken. ‘Fentanyl doet hetzelfde als heroïne, maar geeft je geen euforisch gevoel,’ vervolgde hij zijn voordracht.

‘Het probleem met Fentanyl, net als met alle narcotica, is dat je in ademnood raakt. Je haalt geen adem meer, maar je hart blijft kloppen. Er ontstaat vervolgens zuurstofgebrek. Vloeistof bouwt zich op in de longen en de hersenen en uiteindelijk ga je dood.’

‘Kon het slachtoffer nog bewegen?’

‘Nee.’ Het antwoord van de patholoog-anatoom kwam zelfverzekerd uit zijn mond. ‘Toen het slachtoffer onder invloed van Fentanyl stond had hij geen controle over zichzelf. Zijn ademhaling vertraagde. De hersenen kregen dus niet voldoende zuurstof. Hij kon niks meer doen.’

Kate keek naar haar partner. ‘Hij kan die rozenblaadjes niet hebben uitgestrooid. Dat had hij nooit voor elkaar kunnen krijgen.’

Rechercheur Reece werd afgeleid door zijn mobiele

theSword Magazine

35

telefoon. ‘Reece,’ zei hij zakelijk. ‘Wat zeg je?’ Hij luisterde aandachtig naar de persoon aan de andere kant van de lijn. Toen hij de telefoon terug stopte in zijn jaszak gaf hij het nieuws door aan Neville. ‘Ik denk dat we mevrouw Dyann-Mansi een bezoekje moeten brengen.’

‘Wat is er dan?’

Reece nam Neville apart. ‘Volgens de buren aan het einde van de straat werd Alivia aan veel nieuwe verleidingen blootgesteld. Ze kreeg een verhouding met haar baas en collega’s wisten het. De buren zeggen dat haar man had ontdekt dat ze weer drugs gebruikte.

En hij kreeg een brief in handen die haar minnaar had geschreven. Alivia’s geheimen waren nu bekend.’

‘Misschien is dat de reden voor moord?’

‘Het kan. In haar werkomgeving zijn allerlei chemische middelen te vinden. Bovendien heeft ze er een minnaar gevonden.’

Neville liep achter Reece aan die naar de deuropening liep. Neville staarde naar de lucht en zag drie vogels vliegen.

‘Alivia had drie relaties. Ten eerste met haar man.

Ten tweede met haar baas David Lucas. En met een verslavende drug. Zij is onze moordenaar.’

Donderdag, 17 juli 2013, 19.13 uur Rechercheurs Neville en Reece liepen zachtjes naar de voordeur van de villa. Neville staarde naar boven.

Reece drukte op de bel en Alivia deed de deur open. Ze keek nerveus naar rechercheur Neville, die haar strak aanstaarde.

Frank Reece gebaarde naar de agenten die achter hem stonden dat ze de woning moesten betreden en begonnen in kasten te kijken en laden open te trekken.

‘Wat heeft dit te betekenen!’ Alivia’s woorden kwamen eruit als een zweepslag. ‘Dit mag zomaar niet!’

Rechercheur Neville keek Alivia streng aan. ‘We hebben geen toestemming nodig. We hebben een huiszoekingsbevel.’ Ze duwde het papiertje in de handen van Alivia.

‘We hebben iets gevonden!’ schreeuwde een politieman op de eerste verdieping.

Kate Neville haastte zich naar boven en zag een zakje in de handen van de politieman. ‘Wel, wel, wat hebben we hier?’ Neville opende het zakje en haalde er witte kristalvormige drug eruit. ‘Methamfetamine, neem mee als bewijsmateriaal.’

‘Ik weet niet wat dat is,’ zei Alivia toen ze de slaapkamer binnenliep.

‘Dit had ik niet achter je gezocht, Alivia.’

‘Wat?’ ‘Dat je verslaafd bent aan methamfetamine.’

Alivia keek verbaasd. ‘Metha watte?’

36

‘Methamfetamine,’ herhaalde Neville. ‘Wordt ook wel speed yaba, crystal (meth) of ice genoemd. Het is een heel gevaarlijke drug. Is dat waarom je je man moest vermoorden?’

‘Vermoord!? Ik heb niemand vermoord!’

Kate bekeek het gezicht van Alivia en tot slot ging haar blik naar rechercheur Reece.

‘Waarom heb je het gedaan?’ drong Reece aan. ‘Wilde hij niet scheiden?’

Alivia had het gevoel dat haar wereld instortte.

‘Was je bang dat Lenno bekend zou maken dat je vreemdging en verslaafd was?’ vervolgde Kate. Het was nu niet alleen Neville de politieagente die sprak; het was ook Neville de vrouw, die geen geduld had voor moordenaars.

Alivia bleef vasthoudend zwijgen.

Rechercheur Neville vestigde haar aandacht op de agent die Alivia’s klerenkast aan het onderzoeken was.

Hij had een aantal doosjes gevonden die hij niet kon plaatsen. Toen hij de doosjes opende haalde hij kleine, lege flesjes eruit.

‘Fentanyl,’ las Kate Neville hardop vanaf het label.

‘We hebben het moordwapen gevonden.’

‘Moordwapen?’ Alivia bleef roerloos staan, alsof ze niet kon geloven dat ze zo snel was ontmaskerd.

‘Onze lijkschouwer heeft Fentanylsporen gevonden die bewijzen dat Lenno was vergiftigd. Was je bang dat je je baan zou kwijtraken, je minnaar? Je zou zeker alles verliezen waar je zo hard voor had gewerkt. Een scheiding zou ellende hebben veroorzaakt. Iedereen zou te weten komen dat je een ander had. Als je hem zou vermoorden, kon je de verdrietige weduwe uithangen.

Dat was je enige uitweg.’

Rechercheur Reece onderbrak Neville. ‘Als de plaats delict niet zo was aangekleed, en als je je minder dramatisch had opgesteld, had je misschien geen aandacht op jezelf gevestigd.’

Alivia liet haar hoofd zakken en zag haar tranen op de grond vallen. ‘I-i-ik…’

‘Waarom heb je het gedaan?’ herhaalde Neville. Het was de vraag die hen maar niet losliet. De vraag die Alivia vroeg of laat zou moeten beantwoorden.

Ze keek op naar Neville en zei abrupt: ‘Ja, ik heb een minnaar. Er waren geen gevoelens meer tussen ons. Zijn dood is het beste wat me is overkomen.’

Neville keek haar hevig geschrokken aan. Met een lijkbleek gezicht bleef ze Alivia aanstaren. Toen keek ze met een strenge blik naar haar. ‘Je staat onder arrest. Je hebt het recht om te zwijgen.’

Rechercheur Reece greep haar handen. Alivia verzette zich uit alle macht, probeerde met iedere vezel van haar lijf aan de meedogenloze greep van Reece te ontsnappen. Uiteindelijk sloot rechercheur Reece zich

theSword Magazine

Column

om haar armen en bevestigde de handboeien. Alivia keek hem aan met een kille blik.

‘Wacht nou even, verdomme. Luister naar me.’

‘Alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden in een rechtbank,’ ging rechercheur Neville verder. ‘Je hebt het recht op een advocaat. Als je geen advocaat kunt betalen, zal men er een voor je verstrekken.’

Mevrouw en U

Alivia Dyann-Mansi werd schuldig bevonden aan moord met voorbedachten rade.

Ze kreeg levenslang.

Tekst Chantal von Glahn

We hadden een affaire. Passie. Erotiek. Ik wilde hem niet verliezen. Maar hij wilde terug naar zijn vrouw. Hij wilde haar niet kwijt en zou alles opbiechten over ons.

Lenno zat diep in de put en kon niet helder denken door de pijnstillers die hij slikte. Hij was een gemakkelijke prooi. Geïnspireerd door mijn lievelingsfilm bouwde ik het decor op. Ik houd van rozenblaadjes. Wat moet hij nog met die hoer? Zij had een affaire met onze baas. De affaire van haar man en mij zou haar niet schaden. Het zou alleen maar beter uitkomen. Ze zou dan een nieuw leven beginnen met haar minnaar en ik met Lenno.

Dacht hij nou echt dat het weer goed zou komen tussen hen? Ik moest iets doen. En ik wist de perfecte manier.

Ik had een overdosis Fentanyl gebruikt om Lenno te doden. Als ik hem niet kan krijgen, krijgt niemand hem. Ik wist dat mijn collega’s niet op Fentanyl zouden testen. Daarom koos ik voor dit dodelijke middel. Een standaardtest pikt het Fentanyl niet op vanwege de chemische structuur. Maar ik wist dat de politie nog een onderzoek liet uitvoeren. Zou ik ook doen als de echtgenote van de overledene een toxicologe was.

Haar vingerafdrukken zaten al op de doosjes en flesjes van de Fentanyl. We gebruikten het voor meerdere testen. Het enige wat ik nog moest doen was de Fentanyl in Alivia’s kledingkast verstoppen. Gelukkig was ze vaak bij onze baas op kantoor zodat ik haar huissleutels gemakkelijk kon ‘lenen’.

Ik weet het nog goed, op een woensdagmorgen, in de rij bij de bakker.

“Kan ik u helpen, mevrouw?” Als reactie kijk ik achterom. Achter mij staat een jongen van, ik schat, een jaar of zestien met een slungelige houding. Dan besef ik dat de bakkersvrouw het toch echt tegen mij heeft. Ik stamel wat en bestel vijf appelflappen.

Ik ben zo van mijn à propos, dat ik in het wilde weg maar wat zeg. Waar ik werkelijk voor kwam, is mij totaal ontschoten.

Eenmaal thuis, kijk ik in de spiegel. Tja, ik ben zesentwintig, zesentwintig! Het moment waarop anderen je aanspreken met mevrouw en u, is het moment dat je bij jezelf te rade moet gaan. Ben ik nu werkelijk ouder? Heb ik nu dan toch echt die leeftijd bereikt? OMG! Ik voel me juist in de bloei van mijn leven, ik voel mij vitaler dan ooit, aantrekkelijker, in mijn kracht en vooral jong!

Ik betrap mijzelf erop mevrouw en u te gebruiken, puur uit beleefdheid denk ik dan. Maar hoe voelt degene die ik daarmee aanspreek zich?

Verontwaardigd, wat ik mij persoonlijk heel goed kan voorstellen, of hoort zij het juist graag? Ik kan mij indenken dat je het gevoel krijgt op een soort van voetstuk geplaatst te worden. Als je daar gevoelig voor bent tenminste.

Er wordt gezegd dat het met de opvoeding te maken heeft. Wie mevrouw en u zegt is “goed” opgevoed, is beleefd en heeft respect voor de ander.

Maar betekent dit, dat er geen sprake van respect is, wanneer de ander wordt aangesproken met jij en met de voornaam? Respect zit in zoveel meer dingen. Respect toon je door de ander te “zien”, met haar eigen normen en waarden. Laten wij daar eerst maar eens mee beginnen, met de ander “zien” en respect te hebben voor de dingen waar diegene voor staat, de keuzes die gemaakt worden. Wat voor waarde hebben de woorden mevrouw en u eigenlijk, wanneer er geen sprake van respect is, al denken wij van wel door het gebruik van deze woorden?

Het zijn lege woorden zolang we elkaar niet echt “zien”.

Dus Annet van de bakker, ik zou jou willen verzoeken, zeg voortaan alsjeblieft jij tegen mij en zie mij!

theSword Magazine

37

Lekkerrr

Gezonde vijgen crumble taart

Instructies

Krokante crumble van spelt en havermout met een zachte vulling van vijgen en dadels.

IngrediĂŤnten (voor 6 tot 8 personen) 150 gr speltmeel 50 gr pecannoten, fijngehakt 3 eetlepels agavesiroop of honing snuf kaneel snuf zout 50 gr havermout 1 ei 4 eetlepels kokosolie

Bedek de vorm met ž van het havermoutnotenmengsel en druk goed aan op de bodem met een lepel met bolle kant. Druk het mengsel ook tegen de randen iets omhoog. Maal de vijgen met de dadels, agavesiroop of honing en limoensap tot een puree in de keukenmachine.

Bron www.leukerecepten.nl

Vulling: 5 dadels 4 vijgen 1 eetlepel limoensap 1 eetlepel agavesiroop of honing

38

Verwarm de oven op 180 graden. Meng het speltmeel met de havermout in een kom. Smelt de kokosolie en roer die er door heen. Voeg het ei, kaneel, zout, honing of agavesiroop en de pecannoten (bewaar er ook een paar voor de garnering) toe en roer goed door elkaar tot een kruimelig deeg.

Materialen Keukenmachine Bakvorm (rechthoelig ca 35 x 11 cm of rond)

Vul de vorm met de vijgenpuree en verdeel de rest van de deegkruimels er over. Garneer met een paar pecannoten. Bak de gezonde vijgentaart in ca 35 minuten gaar. Laat hem afkoelen en snijd in stukken.

theSword Magazine

FOTO VAN D E

MAAND

WEDST MAAK

LEUKE

RIJD

KANS O P

PRIJZE

N

DEEL J E LEUK STE OF MOOIS TE FOT O MET VE RHAAL OP / THESW O R D.N L

Blog Tour!

In oktober verschijnt de Young Adult van Het Eiland van S.J. Paul. Wat vinden de bloggers van dit boek?

Scelta Publishing is op zoek naar 10 fanatieke young adult liefhebbers met een eigen blog.

De geselecteerde bloggers zullen via Twitter, Facebook, Hebban en natuurlijk hun eigen blog laten weten wat ze van dit boek vinden.

GEZOCHT

FERVENT LEZER MET EIGEN BLOG Verslind je het ene boek na het andere en kun je er ook wat over vertellen? Dit is je kans!

In ruil voor een recensie ontvang jij gratis een exemplaar van Het Eiland van S.J. Paul Vol = vol, dus geef je snel op!

Stuur je naam en adresgegevens naar info@sceltapublishing.com en hoor of jij deel uitmaakt van de Het Eiland Pre-read Club!

theSword Magazine

39

40

theSword Magazine

Spotlight

Antonio Di Natale (Napels, 13 oktober 1977) is een Italiaans (betaald) voetballer die bij voorkeur in de aanval speelt.

Tekst Mark Medema Foto www.theapricity.com

Misschien is Antonio di Natale wel de beste spits die er ooit in Italië heeft gespeeld, niet bij de beste clubs maar wel altijd scoren...scoren... en nog meer scoren.

maar geen enkele club was in staat om Antonio di Natale te overtuigen Udinese achter zich te laten.

Udinese heeft in de periode dat Di Natale de spits was maar liefst drie keer in de Champions League gespeeld en dat is gezien de status van de club een Zijn positie is een beetje hangend aan de linkerkant hele goede prestatie. Het hoogtepunt was de UEFA van de aanval en dan kan hij met zijn rechtervoet Intertoto winst in het jaar 2000. vol uithalen van buiten de zestien meter of met veel gevoel de bal spelen met zijn rechter binnenkant en Ook in de nationale ploeg van Italië was Antonio ook een balletje met buitenkant rechts is iets wat di Natale een graag geziene gast en daardoor is hij Antonio tot in de perfectie beheerst. Udinese is en sinds zijn debuut voor de nationale ploeg als speler blijft zijn club, niet de grootste club van het land van Empoli altijd een selectielid van Italië geweest. maar wel een van de mooiste clubs van Italië.

Hij speelde 42 interlands en daarin werden 11 doelpunten gemaakt.

De voetbalwieg van Di Natale stond bij FC Empoli en bij die club werd hij eerst een aantal keren Einde? uitgeleend aan clubs in een lagere divisie, maar toen 6 januari 2014 is een zwarte dag voor alle mensen hij eenmaal een vaste waarde was voor Empoli was die een warm gevoel hebben bij Udinese omdat al snel duidelijk dat Antonio niet lang voor de club Antonio aangeeft aan het einde van het seizoen te te behouden zou zijn. Toch speelde hij nog vijf jaar stoppen met het spelen van betaald voetbal. Het is voor de club waarmee hij promoveerde van de Serie mooi geweest aldus de dan 36-jarige goalgetter.

B naar de Serie A. 29 mei 2014 is een geweldige dag voor alle mensen Udinese was niet meteen de eerste club waar men die een warm gevoel hebben bij Udinese omdat aan dacht bij een verhuizing van club voor Di Natale, Antonio na een telefoongesprek met de trainer de keus voor Udinese was een pure gevoelskwestie terugkomt op zijn besluit te stoppen en zo ook een en dat is uiteindelijk de enige juiste geweest, want elfde seizoen in dienst van Udinese zal spelen. hij wordt op handen gedragen en is dus de man waar de hele club om draait.

Nog meer doelpunten van een fenomeen die teveel in de schaduw van andere sterren bij grotere clubs De talloze doelpunten bleven niet onopgemerkt, staat. theSword Magazine

41

Lekkerrr

Zoete aardappel taartjes

Instructies

Knapperige hartige bladerdeeg taartjes met zoete aardappel, feta en rode ui.

IngrediĂŤnten (voor 4 stuks)

Bron www.leukerecepten.nl

2 zoete aardappels 4 plakken bladerdeeg snuf zout en peper 1 rode ui 30 gr feta 20 ml olijflie peper en zout Paar verse blaadjes basilicum

42

Verwarm de oven op 200 graden. Schil de zoete aardappels en snijd ze in dunne plakjes. Verdeel ze over een bakplaat met bakpapier. Bestrijk ze met een beetje olie. Zet ze 10 minuten in de oven.

Leg de plakken bladerdeeg ook op een bakplaat met bakpapier. Maak met een mesje een hele dunne insnede 1 cm van de rand (niet door het bladerdeeg heen). Prik met een vork gaatjes in het middeltje gedeelte van het bladerdeeg.

Verdeel de plakjes zoete aardappel er over en bestrooi met een snufje peper en zout. Hak de ui fijn en verdeel samen met de feta over de hartige taartjes.

Bak de taartjes ongeveer 15 - 20 minuten in de oven totdat het bladerdeeg mooi bruin en knapperig is.

Hak ondertussen de basilicumblaadjes fijn en meng met de rest van de olie. Besprenkel de taartjes als ze uit de oven komen met de basilicumolie. De taartjes zijn zowel koud als warm lekker.

theSword Magazine

Interview

Arno van den Kieboom Tekst Milotte Keesman Foto’s Arno van den Kieboom

Arno van den Kieboom

Wil je in het kort iets over jezelf vertellen?

Mijn naam is Arno van den Kieboom, ik ben 39 jaar en woon in Oosterhout, een stad tussen Tilburg en Breda. Met mijn ex-vrouw heb ik twee zoons en inmiddels ben ik bijna vijf jaar bij mijn huidige vriendin. Zij heeft uit haar vorige relatie twee zonen en twee dochters. Dat is zo nu en dan heel druk, maar het geeft ook veel gezelligheid. Gelukkig kunnen de kinderen goed met elkaar omgaan, wat veel rust geeft. Doordeweeks werk ik fulltime als productiemedewerker bij een betonfabriek. Dit zware en vieze werk is goed vol te houden doordat het gezellig is met mijn collega’s. In mijn vrije tijd dart ik, wat ik na dertien jaar competitiewedstrijden gooien weer heb opgepakt. Verder lees ik graag thrillers. Ook bezoek ik al 21 jaar met een groepje vrienden alle thuiswedstrijden van het Nederlands elftal. Schrijven is mijn enige hobby waar ik tegenwoordig dagelijks mee bezig ben.

Hoe lang schrijf je al?

Met tussenpozen schrijf ik al zo’n 31 jaar. Op de basisschool vond ik het geweldig om verhaaltjes te verzinnen en op te schrijven. Een opstel schrijven vond ik dan ook het leukste. Toen wist ik zeker dat ik schrijver wilde worden. Ondanks dat ik als tiener al een cursus over het schrijven van korte verhalen had gevolgd, kreeg ik andere interesses. Ik hield van stappen. Van vrijdag- tot en met zondagavond was ik in het café. De zondagavond zat ik daar onder het

mom van een afzakkertje. In diezelfde tijd begon ik te darten. Met schrijven was ik toen helemaal niet meer bezig. Toen ik later mijn ex-vrouw leerde kennen, was ik helemaal klaar met stappen. Al snel kreeg ik weer de behoefte om te schrijven en begon ik met een andere cursus. Ik waagde me aan het schrijven van een boek, maar door mijn eigen onzekerheid heb ik het verhaal nooit afgemaakt.

Ik twijfelde of het wel goed genoeg was. Na mijn scheiding leerde ik mijn huidige vriendin kennen en besloot ik dat ik toch echt een boek wilde schrijven.

Toen ik weer begon te twijfelen, wist mijn vriendin op me in te praten door te zeggen dat ik het wel kon en niks te verliezen had. Zij weet mij altijd te motiveren als het even niet lukt en is mijn grootste fan.

Wat zijn je rituelen tijdens het schrijven?

Ik kan helemaal niet schrijven in stilte. Als ik dat probeer, word ik helemaal gek. Ik kan schrijven met de laptop op schoot voor de tv, terwijl ik berichtjes aan het versturen ben via WhatsApp. Veel vrouwen denken dat een man niet kan multitasken, maar dit bewijst maar weer dat het wel mogelijk is. Het liefste schrijf ik aan tafel met een glas drinken en oordopjes in. Ik gebruik mijn oordopjes, omdat niet iedereen mijn muzieksmaak waardeert. Het liefst luister ik naar smartlappen en zing ik ook mee. Ook wordt het niet altijd gewaardeerd als ik meezing.

theSword Magazine

43

Wat was voor jou het verschil tussen het schrijven van “In shock” en “Wraak”?

Toen ik “In shock” schreef wilde ik maar dat het werd uitgegeven. Als dit mislukte, was er geen man overboord. Dan was het even slikken en het proberen met een ander verhaal. Het schrijven van de eerste thriller ging me gemakkelijker af. Ik dacht er helemaal niet bij na. Het schrijfproces bestond alleen maar uit schrijven. Toen ik bezig was met het schrijven van “Wraak” had ik al meerdere positieve reacties ontvangen dus ik wilde bewijzen dat ik geen eendagsvlieg was. Ik werd nog kritischer over mijn schrijfwerk dan daarvoor. Ik had toen zelfs aan meerdere mensen gevraagd of ze proeflezer wilden worden. Niet alleen inhoudelijk voor het verhaal maar ook om me te wijzen op schrijffouten, omdat mijn Nederlands niet perfect is.

Wat doe je het liefste als je niet bezig bent met schrijven?

Het liefste ben ik met mijn gezin bezig door bijvoorbeeld met z’n allen op vakantie te gaan. We zijn weer een aantal weken terug van vakantie. Vanaf de eerste tot en met de laatste minuut was het genieten.

Verder vind ik het leuk om lekker uiteten te gaan.

Spelletjes spelen met de kinderen vind ik ook gezellig.

Met de familie en vrienden omgaan is belangrijk voor mijn sociale contacten. Nog steeds kijk ik graag voetbal. Daar ben ik vrij fanatiek in, vooral als het Nederlands elftal een wedstrijd moet spelen.

Hoe ben je op het idee voor “Wraak” gekomen?

Ik zat televisie te kijken, toen het opeens over swingen ging. Het ging rommelen in mijn hoofd.

Er bleken bepaalde afspraken onder de swingers te zijn. Ik bedacht wat er zou kunnen gebeuren als er iemand in die wereld zich niet aan de afspraken kan en wil houden. Ik pakte pen en papier en begon een reden voor het niet overtreden van de afspraken en de consequenties van deze actie op te schrijven en dergelijke. Daarna bedacht ik de personages en een paar maanden later stond de eerste versie op papier. Na deze versie begon het lezen, schrijven en herschrijven net zolang tot ik tevreden was.

Wat zijn je ambities op schrijfgebied?

Ik zou heel graag parttime bij een werkgever willen werken, zodat het me zeker lukt elk jaar een boek te schrijven. Nu duurt dit proces anderhalf jaar. Of dat gaat lukken, weet ik eerlijk gezegd niet. Het is heel moeilijk een naam op te bouwen, een proces dat jaren in beslag kan nemen. Als beginnend schrijver moet ik dan nog geluk hebben dat mijn boeken goed vallen bij de lezers en ze mijn boeken willen promoten. Goede reclame is mond-tot-mond reclame. Ik wil dan ook deze gelegenheid aangrijpen voor het bedanken van de lezers voor het lezen van mijn boek of boeken en die via FaceBook en verschillende groepen hebben laten weten dat ze mijn boek goed, spannend en gemakkelijk leesbaar vonden. Dankzij hen lijkt het dat het balletje is gaan rollen. Nu kan ik alleen maar hopen dat het blijft rollen. Ik kan daar zelf mijn steentje aan bijdragen door mijn nieuwe thriller spannend genoeg te maken en mijn boeken te blijven promoten.

44

theSword Magazine

Wraak

Arno van den Kieboom Schrijverspunt ISBN 9789462661073 276 pagina’s april 2015

theSword Magazine

45

46

theSword Magazine

Column

Tekst Maaike van der List Foto Marcelo Terraza, www.rgbstock.nl

Rillingen voor de tandarts Steeds denk ik dat ik ontzettend bang ben voor spinnen, totdat er een half jaar voorbij is en ik in mijn agenda zie dat ik naar de tandarts moet voor controle.

Even zijn de spinnen niet meer zo heel eng, want je kunt ze gewoon weghalen. En anders vraag je iemand om hulp. Maar de angst voor de tandarts, ik denk dat ik dat met geen enkele pen kan beschrijven. Je moet het toch zelf doen, daar liggen in een stoel, iemand anders kan dat niet voor je doen.

Nadat ik eindelijk af was van mijn beugel en dus van de enge orthodontist, ben ik een paar jaar niet meer naar de tandarts geweest. Maar toch ging het kriebelen, want ik wilde graag weten of ik geen nieuwe gaatjes zou hebben. Ik heb een nieuwe tandarts uitgezocht, een heel aardige man. En gelukkig heb ik nog steeds een goed gebit, volgens mij is hij stiekem jaloers.

Helaas is er wel het probleem met de ver-standskiezen.

Die moeten er één voor één uit. Gelukkig kunnen ze worden getrokken door de tandarts. Wederom moet ik dan eigenlijk niet klagen, maar het neemt de angst niet weg. Dus afgelopen maand lag ik daar weer, angstig in de stoel van de tandarts. De tweede verstandskies ging er uit. Ik heb een week lang niet kunnen slapen.

Gelukkig was de tandarts erg begripvol en geduldig.

Eigenlijk viel het na afloop behoorlijk mee met alles.

Ik heb geen pijn gehad.

Als klein meisje was ik nooit zo bang voor de tandarts.

Hij was heel aardig en na ieder bezoek kreeg ik een geluksteen mee naar huis. Maar toch kreeg ik angst, dankzij mijn orthodontist. Een enge, onaardige en strenge man was hij. Ik was een jaar of 12 toen ik daar heen moest. Ik kreeg slapeloze nachten van deze man. En als ik sliep kreeg ik de naarste nachtmerries, alsof ik speelde in een horrorfilm waar geen eind aan kwam. Al gauw kreeg ik in de gaten dat ik net als vele andere mensen ook een angstpatiënt ben geworden Een week later was ik alles rondom de tandarts van de tandarts. Nu moet ik niet zeuren, want ik heb vergeten. Helemaal toen ik weer eens een grote spin een goed gebit en ik heb ooit maar één klein mini zag verschijnen op de muur. gaatje gehad. De tandarts dacht dat dat wel zou gaan zonder verdoving, nou mooi niet dus, hij vroeg het niet eens. En daar kwam dan nog meer angst bovenop.

Het deed veel zeer en mijn vertrouwen in hem was weg. En daar was nog meer angst. theSword Magazine

47

Lekkerrr

Chocolate chip cookies Heerlijke chocolade koekjes die knapperig zijn van buiten en lekker zacht van binnen.

IngrediĂŤnten (24 stuks) 250 gr bloem 250 gr witte of lichte basterdsuiker 1 ei 1 theelepel bakpoeder 180 gr roomboter Snufje zout 1 zakje vanillesuiker 200 gr melk en/of pure chocolade (grof gehakt)

Verwarm de oven op 170 graden. Smelt de boter in een pannetje of magnetron. Zeef de bloem, bakpoeder en zout in een grote kom. Meng de basterdsuiker en vanillesuiker in een kom en giet de gesmolten boter er bij. Meng dit tot de suiker begint te smelten. Klop dan het ei er door. Voeg het suikermengsel bij de gezeefde bloem. Schep met een houten lepel door elkaar. Laat het deeg een paar min afkoelen.

Schep dan ook de chocolade er door. Draai balletjes van het deeg en leg deze op de bakplaat met bakpapier. Plat drukken is niet nodig want ze lopen nog uit in de oven. Houd daarom ook genoeg ruimte tussen de deegballetjes. Bak ze ongeveer 13 tot 15 min in de oven tot de randjes beginnen te kleuren maar de binnenzijde nog wat zacht is. Laat de chocolate chip cookies volledig afkoelen op een rooster.

Bron www.leukerecepten.nl

Materialen Bakplaat met bakpapier

Instructies

48

theSword Magazine

!

N I W & AIL

M

Waterproof Notebook

Met de Waterproof Notebook maakt het niet uit wat voor weer het buiten is, schrijven kan altijd.

Memoires schrijven aan het zwembad? Een boek schrijven over en tijdens je duikavonturen? Een landschap tekenen tijdens een storm? Je kan het zo gek en nat niet bedenken met de Waterproof Notebook!

theSword e-Magazine geeft 10x een ‘Waterproof Notebook’ weg Kans maken? Mail voor 31 oktober 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Waterproof Notebook’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

theSword Magazine

49

Column

Voetlicht Van alle dromen die je had, geef je mij juist deze.

Een groots verlangen verpakt in oude kranten.

Met het woordeloze verzoek het verlangen waar te maken. En laag voor laag pel ik het af, maak mijn handen vuil tot aan de kern.

Tekst Mariola Dirkzwager

En daar sta ik dan in het zwakke schijnsel van jouw onzekerheid. Tussen de woorden die schreeuwend over de randen van je lippen vallen. Woorden die zouden moeten raken maar ieder doel missen. Met mijn zwart besmeurde handen die strepen van de tranen op jouw wangen maken.

50

Dan vertraag ik je taal zodat ik je woorden kan vangen en je eindelijk hoor. Wetend dat ik pas luister als je schreeuwen verstomd tot gefluister.

En versnel ik je pas tot je buiten adem achter raakt. En op staat. Slechts een stap verwijderd van de weg naar jouw verlangen dat ik bij me draag.

Dan laat ik je staan, met lege handen en een zwart besmeurd gelaat. In het vertrouwen dat je zult volgen. Net zo lang tot je mij achter je laat en voor het voetlicht staat.

theSword Magazine

theSword Magazine

51

52

theSword Magazine

Recensie De Wraak van Prada Lauren Weisberger Boekerij ISBN 9789022566534 360 pagina’s augustus 2013

Het schrikbeeld is terug! De hoofdpersoon is net als in het eerste boek natuurlijk Andy Sachs, maar je kijkt reikhalzend uit naar het verbazingwekkende figuur dat Miranda Priestly heet. Een draak, maar het boek zou de helft minder leuk zijn wanneer ze er niet in zou zitten.

Het gaat te ver te zeggen dat je de bladzijdes omslaat in afwachting van haar entree, maar je voelt aan het hele verhaal dat het draait om de herontmoeting en de gevolgen daarvan.

Het is geen hoogstaande literatuur en er worden geen ingewikkelde thema’s aangesneden waar je nog wat dagen over nadenkt, maar het is door de schrijfstijl een zogeheten pageturner. En na het dichtslaan van het boek, hoop je dat Anne en Meryl snel weer op de set staan.

We zijn een flink aantal jaren verder. Andy is inmiddels verloofd en heeft samen met Emily naast een onverwachte vriendschap een succesvol bruidsblad op de markt gebracht. Het kan niet lang duren voordat de leading lady van de uitgeverswereld weer haar mening komt opdringen. Uiteraard zorgt dit voor spanningen voor Andy en Emily, maar ook voor onderhoudende situaties voor ons lezers.

Met de beelden van de eerste film in het hoofd leest dit boek als een trein. Maar het levert bij mij wel een vraag op. En niet alleen dat, ik wil de vraag ook echt aan de schrijfster stellen. Waarom heet Nate ineens Alex? Het wordt door de hoofdstukken heen duidelijk dat het wel degelijk om dezelfde persoon gaat, maar hij heeft gewoon ineens een andere naam. Dat zijn details die mij het hele boek door toch een beetje dwars zitten.

Helaas zit er ook een aantal fouten in de vertaling.

Misschien is er, in de wetenschap dat dit boek het goed zou doen in de verkoop, haast mee gemaakt en zijn er zo wat foutjes in geslopen. De meeste mensen zal het waarschijnlijk niet eens opvallen.

Tekst Linda Everts theSword Magazine

53

54

theSword Magazine

theSword Magazine

55

Lekkerrr

Vispakketjes met limoen

Instructies

Gezond en makkelijk: frisse gaar gestoomde vis met limoen op een bedje van wortel en paksoi.

IngrediĂŤnten (voor 4 personen) 4 x witvis (bv pangasius of kabeljauw) 1 paksoi a 500 gr 2 limoenen 400 gr wortel 3 eetlepels Oosterse vissaus 2 eetlepel ketjap rijst om er bij te serveren

Verwarm de oven op 200 graden. Schil eventueel de wortel en snijd in dunne staafjes (julienne). Snijd ook de paksoi in stukken. Rasp 1 limoen en pers het sap uit. Meng de vissaus en limoensap met de ketjap.

Verdeel wat wortel en paksoi over het midden een stuk aluminiumfolie. Besprenkel een beetje met het ketjap mengsel.

Leg de vis op de groente en besprenkel ook met het ketjapmengsel en wat van de limoenrasp. Snijd de tweede limoen in dunne schijfjes en verdeel deze over de vis. Vouw de folie dicht en leg de vispakketjes ongeveer 20 min in de oven (afhankelijk van de dikte van de vis). Bereid ondertussen de rijst volgens de verpakking. Serveer de vispakketjes met rijst.

Bron www.leukerecepten.nl

Materialen Aluminiumfolie

56

theSword Magazine

Recensie De Verscheurde Vrouw

Het Programma

Suzanne Young Karakter Uitgevers B.V. ISBN 9789045206905 344 pagina’s februari 2015

Han Peeters Clustereffect ISBN 9789462170803 218 pagina’s juli 2015

Vijftig Tinten Grijs heb ik nog nooit gelezen, dus ben ik ook niet capabel dat verhaal te vergelijken met De Verscheurde Vrouw en dat is misschien maar goed ook, want zo kon ik op een iets meer objectieve manier – voor zover je eigen mening objectief kan zijn – het boek lezen.

Wat meteen opvalt is dat dit boek een vervolg nodig heeft om logisch te zijn, want er gebeuren zoveel bizarre dingen waar nog geen verklaring voor is gegeven, dat de lezer er alleen maar naar kan gokken.

Daarom vind ik het verhaal op zich niet heel sterk in zijn schoenen staan, maar ik ben er wel van overtuigd dat het deel kan uitmaken van een superspannende, sterke serie. Ook voor de meer verlegen lezers kan dit boek een aanrader zijn, aangezien de seksscènes kort, maar krachtig zijn. En dat is goed want we krijgen enerzijds vrouwelijke en anderzijds ook mannelijke liefdesscènes te verwerken en dan zouden erg expliciete beschrijvingen misschien niet voor iedereen door de beugel kunnen.

Naar mijn bescheiden mening is een verhaal zoals dit niet langer choquerend, maar eerder positief gedurfd in tijden zoals deze en dat vond ik wel leuk aan het boek.

De schrijfstijl en de humor van Han Peeters zorgen er voor dat het boek leest als een trein, wat dan de iets ingewikkeldere verhaallijn wat verzacht. Het feit dat het e-book er eentje was van prima kwaliteit, zonder schrijf-en stijlfouten maakte dat De Verscheurde Vrouw een aangename leeservaring was voor mij!

Tekst Yana Brys

Het Programma mag dan wel het eerste deel zijn van een serie, het zou ook perfect als alleenstaand boek kunnen dienen.

Ten eerste is het onderwerp zo origineel en taboedoorbrekend dat je interesse wel gewekt moet zijn!

Een zelfmoordepidemie dat zich verspreidt onder de jongeren en waarvan niemand de oorzaak kent?

Prachtig gewoon. Zelfmoord blijft een moeilijk onderwerp en daarom neem ik mijn hoed af voor Young omdat ze hierover zo’n goed verhaal wist te schrijven zonder over te komen alsof ze expres wil choqueren.

Daarnaast zijn de emoties, de verlangens en de dromen van de jongeren die aan bod komen in dit boek zo realistisch omschreven dat je vaak wegdrijft in je eigen gedachten waardoor je de laatste zinnen even moet hernemen om weer mee te zijn met het verhaal. Het is niet makkelijk om het verdriet dat iemand heeft nadat ze een groot verlies hebben geleden te omschrijven, maar Young doet het en ze doet het goed!

Tenslotte houdt ze het ook nog spannend door meerdere plotlijnen in het verhaal te verwerken en nog lang niet alle tipjes van de sluier op te lichten. Zo zijn er nog enkele personages die overduidelijk een geheim met zich meedragen dat nog niet uit de doeken is gedaan en ook de epidemie zelf is nog even mysterieus op het einde van het boek als in het begin.

Ik kijk dus met spanning uit naar deel 2!

Tekst Yana Brys theSword Magazine

57

Column

Ondankbare honden en idioten Er was even een korte radiostilte van mijn kant. Te druk met andere dingen. Leuke dingen zoals een vakantie en een tripje naar Ibiza. Maar ook minder leuke dingen, zoals het cremeren van de minimale resten van twee dierbaren, slachtoffers van de MH17.

Maar nu ben ik er weer en gelijk met een gevoelig onderwerp: de vluchtelingen.

Tekst Sylvia Peters

De laatste weken heb ik vele foto’s voorbij zien komen.

De foto van het dode jongetje op het strand, staat voor eeuwig op mijn netvlies geprint. ‘Help ze allemaal!’

Waren de woorden die mijn geest schreeuwde. Zo voel ik het nog steeds, maar inmiddels hebben andere beelden mijn impulsieve kreet wel iets getemperd.

58

Natuurlijk zegt mijn hart nog steeds dat we deze mensen moeten helpen, zoals ook wij graag geholpen zouden worden als we in een dergelijke situatie zouden zitten. Ik moet er niet aan denken dat ik nergens terecht kan als hier mijn hele familie afgeslacht dreigt te worden. In dergelijke omstandigheden wil ik niet wonen en ook ik zou dan vluchten. Ik zou kiezen voor een vreedzaam land. Dat was ook altijd wat ik zo mooi vond aan Nederland, die verdraagzaamheid ten opzichte van de multiculturele samenleving en de verschillende geloven.

We hebben zelfs genoten van elkaars cultuur, alleen al op culinair gebied. Denk maar aan een broodje van de Surinamer of een broodje shoarma, eten bij de Italiaan of die heerlijke Indonesische rijsttafel.

Het heeft ook ons sociale leven beïnvloed. We kijken niet meer zo snel iemand de deur uit als die persoon net voor het eten binnenvalt. We vieren niet alleen maar verjaardagen met koffie en taart, we koken zelfs inmiddels voor grote groepen. We hebben zelfs culturen laten samensmelten, door gemengde relaties.

Toch is er ook weerstand ten opzichte van de vluchtelingen. Angst dat ons betrekkelijk veilige Nederland te maken krijgt met onrust. Een deel hiervan wordt veroorzaakt door onze eigen ‘medelanders’. Mensen worden hard, mensen zeggen ondoordachte dingen en mensen verliezen het respect voor elkaar. Daarbij heeft iedere cultuur andere karaktereigenschappen wat samenleven soms moeilijk maakt. Daarnaast heerst er al onrust in Nederland over bepaalde zaken.

Iedereen schreeuwt dan ook hoe slecht Nederland is. Is dat echt zo? Of is dat gewoon een domme reactie? Hebben ze vergelijkingsmateriaal? Hebben ze ooit wel eens gewoond in een land met oorlog, zonder eten, zonder een dak boven hun hoofd of

theSword Magazine

zonder sociale voorzieningen? Natuurlijk kent ook Nederland problemen en ik vind het verschrikkelijk als ik hoor dat ouderen zwaar tekort komen in de zorg en als alleenstaande ouders geen kans hebben op een betaalbaar huis. Of als mensen niet behandeld kunnen worden, omdat ze de kosten niet kunnen betalen.

Maar zeker ook de beelden van de vluchtelingen die er een puinhoop van maken storen me. Als ik zie hoe dingen langs de weg worden gegooid of in een trein worden achtergelaten… denk ik bij mezelf: ‘ondankbare honden’. Als ik hoor dat er in de bootjes of opvangcentra al ruzie is, omdat er mensen van verschillende geloven niet samen kunnen leven, denk ik bij mezelf: ‘stelletje idioten’.

Je ziet het, ook ik denk soms zo. Maar niet alleen omdat het vluchtelingen zijn. Zo denk ik bij iedereen die dit doet. Ik zie ook Nederlanders als ondankbare honden reageren op facebook. Klagend over alles wat ze hebben en soms zomaar krijgen. Ik zie ook een stelletje Nederlandse idioten mensen beoordelen op hun geloof.

Eigenlijk is het heel simpel. Er is een aarde en een deel van die aarde is Nederland. Wij hebben ons dit stukje toegeëigend en hier regels ingesteld. We hebben er hard voor gewerkt om er een prettig land van te maken. En als we dit zo willen houden, moeten we keihard blijven werken. Dat wil niet zeggen dat je hier geboren moet zijn om hiervan te profiteren. Als je hier wilt wonen en ook een fijn leven wilt, dan werk je gewoon hard mee.

Hard werken bestaat niet alleen uit fysiek werk en geld verdienen. Het bestaat ook uit het opbouwen van een respectvolle maatschappij. Zie het maar zo, het is net alsof je een huwelijk aangaat met Nederland. ‘In voor en tegenspoed’ en als het echt niet meer gaat, dan ga je scheiden. In dit geval dus: VERTREKKEN. Ik denk dat geen enkele landgenoot zit te wachten op een oorlog of onrust in het land. Laten we daar dus aan werken. Het is de taak van de regering, maar ook van ons om de mensen te helpen die dit nodig hebben. Mensen die door oorlog huis en haard verlaten hebben. Laten we ze een EERSTE hand aanreiken, maar laten we ze ook gelijk uitleggen waar Nederland voor staat: samen leven, samen werken, respect, tolerantie en normaal gedrag.

Als zij met Nederland het ‘huwelijk’ aan willen gaan, moeten ze ook hard werken aan de maatschappij. Net zoals iedereen. Zelfs die Nederlander die nu met een uitkering op de bank zit en zijn of haar uren zit te vullen met het krijsen van onvriendelijke teksten op facebook.

MAIL& WIN!

Note Me Pillow

Wie laat er ‘s morgens wel eens een briefje achter voor zijn of haar partner? Als nu jouw hand omhoog gaat, heb je misschien ook wel eens meegemaakt dat je papiertje niet werd opgemerkt.

Met dit beschrijfbaar kussen ben je er zeker van dat je boodschap altijd aankomt. Je kan er met de meegeleverde stift dingen op zetten als “Ben even broodjes halen” of simpelweg “Love you!”.

theSword e-Magazine geeft 5x een ‘Note Me Pillow’ weg Kans maken? Mail voor 31 oktober 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Note Me Pillow’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

theSword Magazine

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

59

Column

Een terugkerende update over mijn afvalpoging

Na het goede resultaat van vorige periode (-3 kilo) was ik helemaal gemotiveerd om de volgende periode op een gelijke manier af te sluiten. Het bleek immers zonder veel moeite behoorlijk haalbaar! Ik hield netjes mijn punten bij, ging goed lopen om nog meer compensatiepuntjes te verzamelen en kwam volgens mijn eigen berekeningen gemiddeld een kilo onder mijn volgende streefgezicht uit. Helemaal goed dus!

En dan… word je ongesteld en verschijnen er truffels op tafel. Daaaag behaalde voorsprong!

Tekst Linda Everts Foto www.shutterstock.com

Het valt niet mee om dan weerstand te bieden en te kiezen voor een gezondere optie als een appel of een bakje joghurt. Niet dat je dit iedere dag moet doen natuurlijk; in 5 weken mag er heus wel een keer gezondigd worden, zo lang je het maar in de gaten houdt en blijft compenseren met sporten. Wat niet echt mijn sterke kant is. Zodra ik in een goede ‘flow’ zit, moet ik dat vast houden, want de minste onderbreking haalt me helemaal uit mijn goede loop-energie.

60

wijze van eten nodig heb om überhaupt in de gaten te hebben wat ik wel en niet binnen krijg.

Maar zelfs met de lastige dagen, die er altijd wel zullen zijn, laten we onszelf vooral niet voor de gek houden, is het nog steeds best goed te doen. En kijk ik alweer uit naar het volgende weegmoment om te zien of het weer gelukt is. Ook al is het doel -2,5, hoop ik toch op weer -3.

Noodlot! Kon het harder toeslaan? Een keelontsteking.

Of amandelontsteking. Wat het ook was, het kneep mijn keel dicht tot op het punt dat eten en drinken niet meer mogelijk waren en ik opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Op zichzelf al vervelend genoeg natuurlijk, maar mijn appje was inmiddels al een week niet meer ingevuld en ik had geen idee meer hoe mijn gemiddelde gewichtsverlies er voor stond.

‘Let your food be your medicine, and your medicine be your food ’

En na een aantal maanden van alles afwegen en zo goed mogelijk bijhouden in de app (myfitnesspall) loop ik ook qua gezond eten het risico mijn enthousiasme kwijt te raken. Ik ben nog steeds groot voorstander van het appje, want het werkt wel degelijk, maar zodra ik een dag niet goed bij houd, raakt de klad erin en houd ik niets meer bij. Met het gevaar dat ik te veel, of juist te weinig, eet. Het blijkt dat ik die bewuste

- Hippocrates

Goed zou je zeggen, want wie niet eet, valt af. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Er zit een ondergrens aan. Want je lichaam gaat stevig vasthouden wat het dan wèl binnen krijgt. En na de voedselloze week schreeuwde mijn lichaam om eten. Wat dus acuut opgeslagen werd.

Dat was nou net niet helemaal de bedoeling. Maar het moest, ten eerste heb je voedsel nodig om te kunnen functioneren, en ten tweede heeft je lichaam voedsel

theSword Magazine

nodig om de verbranding op gang te helpen èn houden.

Het was een tegenslag, die ziekenhuisopname. Het zette me op achterstand. Iets in me zei dat het doel voor deze periode zeker niet behaald was.

Mijn lichaam had me even in de steek gelaten, maar mijn instinct blijkbaar niet. Het doel was inderdaad niet behaald. Mijn eigen doel van -3 niet. Het realistische doel van -2,5 ook niet. Het feit dat er ondanks zware lichamelijke wijzigingen deze periode, toch nog 1,4 af was, kon me niet echt opvrolijken. Ja, er is in ieder geval weer wat af. Maar toch. Het had meer kunnen zijn.

Dat is dan maar voor volgende periode, soms moet je het lichaam geven wat het nodig heeft. Want een gezond gewicht is belangrijk, maar een goed werkend lichaam ook. De lastige kwestie van balans!

Op het moment staat de teller op -6,9

VIP

Weetjes

PETRA KRUIJT AUTEUR

MIJN FAVORIETEN...

Boek De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, door Milan Kundera.

Auteur Haruki Murakami, omdat zijn oeuvre me zo veel mooie leesmomenten heeft opgeleverd.

Film Good Bye Lenin!

TV Wie is de Mol? Muziek Mike Oldfield.

Celeb crush Jack Black.

Feitje over jezelf Ik ben er trots op dat ik al meer dan vijf jaar als freelancer kan rondkomen.

theSword Magazine

Vakantieland Japan.

Fotomoment Als mensen ergens helemaal in opgaan en niet doorhebben dat ze op de foto worden gezet.

Vooral als ze heel uitbundig lachen. Ik hou van uitbundig lachende mensen.

Blunder die je hebt meegemaakt Ehh, een favoriete blunder? Haha, ik hou die het liefst geheim, dat is mijn favoriete manier om ermee om te gaan. Of ik laat ze terugkomen in een boek alsof het helemáál niet over mij gaat.

61

62

theSword Magazine

theSword Magazine

63

& L I A M !

N I W

Snug-Rug Deluxe Coral Fleece Deken Dekens.... wat zijn ze heerlijk en warm tijdens een gezellig tv-avondje! Want een zelfwarmende bank hebben ze volgens onze laatste gegevens nog niet uitgevonden. Maar wat is het toch vervelend dat het deken steeds te klein lijkt voor je lichaam en dat sommige lichaamsdelen altijd onder de deken uit komen piepen. Met de Snug Rug zullen jij en je lichaamsdelen nooit meer kou lijden.

64

theSword e-Magazine geeft 5x ‘Snug-Rug Deluxe Coral Fleece Deken’ weg .

Kans maken? Mail voor 31 oktober 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Fleece deken’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

theSword Magazine

Recensie Lezen met ALS

Pieter Steinz Nieuw Amsterdam ISBN 9789029539548 224 pagina’s september 2015

In 2013 werd bij Pieter Steinz, auteur, recensent en directeur van het Nederlands Letterenfonds, de dodelijke ziekte ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose) vastgesteld en wel de bulbaire variant die in het geval van Steinz ernstige gevolgen heeft voor slikken, ademhalen, eten en drinken. In de NRC deed hij wekelijks verslag van het verloop van zijn ziekte, waarbij hij een boek besprak waarin hij zichzelf als ALS-patiënt kon herkennen. Een jaar later zijn deze 52 columns verzameld in een boek met een titel die je gemakkelijk verkeerd zou lezen: niet ‘leven’, maar Lezen met ALS. Het is een voorbeeld van de subtiele humor waarmee Steinz over zijn ziekte vertelt, want anders dan de meeste mensen verzet hij zich niet tegen zijn lot, maar aanvaardt het berustend, zoals ook blijkt uit het eerste verslag waarin hij zich verwant blijkt te voelen aan Socrates, die bedaard de gifbeker leegdronk waartoe hij was veroordeeld.

Zo probeert hij in de boeken die hij gelezen heeft steeds weer verwantschap te voelen met de hoofdpersonen en hun situaties: hij vreest voor een persoonsverandering door zijn ziekte en vergelijkt zich met Dr. Jekyll, die veranderde in Mr. Hyde in het boek van Stevenson; als zijn reukvermogen zich abnormaal ontwikkelt, denkt hij als vanzelf aan Grenouille uit van Süsskind; Hoe ik mijn verjaardag vierde van Tellegen wordt een belangrijk boek voor een man die niet weet of hij er het volgend jaar nog wel zal zijn.

Het mooiste vond ik zijn beschouwing over zijn begrafenis: wat komt er boven de rouwadvertentie te staan? “Bij nader inzien vond ik het flauw om Fawlty Towers te citeren (‘Zoom! What was that? That was your life, mate’)” en welke muziek er moet klinken: in ieder geval die van Jacques Brel, omdat zijn chansons “heel toepasselijk zijn wanneer je zelf bezig bent met de regie van je eigen sterven.”

Voor dit boek is lef nodig geweest. Het is al moeilijk genoeg om voor jezelf te accepteren dat je dood gaat, maar om dan in een aantal columns met zoveel liefde en humor te bewijzen dat die acceptatie geen grootdoenerij is, is een levenshouding die getuigt van moed. Maar Steinz heeft ook nog niets verloren van zijn enthousiasme voor de literatuur: zijn grote belezenheid maakt het hem gemakkelijk om die voorbeelden te kiezen die bij hem passen en de verwijzingen naar andere werken sluipen als bij verrassing de teksten in. Het is een feest der herkenning als je de boeken zelf ook gelezen hebt, maar ook zonder dat weet Steinz op een boeiende manier je deelgenoot te maken van zijn leeservaring, zoals hij de boeken in de Grote Steinz ook met een paar woorden wist te introduceren. Je zou bij zoveel liefde voor boeken bijna vergeten dat er ook een andere kant aan het verhaal zit: Steinz doet ook doorlopend verslag van het voortschrijden van zijn ziekte, gedetailleerd en zonder schroom. Ik betrapte me erop dat ik ongeduldig werd om over het verval te lezen dat ALS hem toebrengt, alleen omdat ik nauwelijks kon wachten tot hij weer verder zou gaan over de boeken; met schaamte besefte ik daarna dat de ALS geen fictie is voor deze auteur, maar de bittere werkelijkheid.

Ik ben geen liefhebber van illustraties in een boek.

Toch maak ik graag een uitzondering voor die van Hajo de Reijger: humoristisch, teder, origineel en respectvol naar zowel Steinz als de besproken boeken, verdiepen ze de inhoud van deze ontroerende literaire getuigenis.

Tekst Hettie Marzak theSword Magazine

65

Column

Zie ginds komt de opblaasboot...

Tekst Nathalie Kokke Foto Henk Hilterman © Spaarnestad Photo

Het social-media wereldje lijkt steeds onvriendelijker te worden. Je denkt vast: ‘Begint ze nu weer over Tumblr?’ Nee. Deze keer gaat het over Facebook.

66

In augustus startte, zoals ik al had verwacht, de Zwarte Pieten Discussie. Tot op heden is het meest hypocriete commentaar op deze kwestie: ‘Wij zijn niet racistisch, we houden gewoon van Zwarte Piet.

En als je het niet leuk vindt, ga je maar terug naar je eigen land.’ Dat zegt waarschijnlijk ook genoeg over het intelligentieniveau van degene die het zei.

‘Ja,’ roept men, ‘Piet mag het land in. Per boot, te voet, maakt niet uit. Als hij maar zwart is.’

‘Goh,’ zegt een ander deel van het volk, ‘Dan vinden jullie het vast geen probleem dat er vluchtelingen deze kant op komen.’

‘Ja, nee, maar die blijven hangen, dus dat mag van ons dan weer niet.’

Soms, heel soms, denk ik dat een klein deel van het volk getinte mensen alleen accepteert wanneer deze mensen onder de bruine laag gewoon blank blijken te zijn.

Ooit las ik in een boek over empathie dat men alleen voor de volle 100% compassie kan tonen en het leed kan delen met iemand die er hetzelfde uit ziet. Een blank persoon kreeg een afbeelding te zien van een ander blank persoon die geprikt werd en voelde bijna zelf de pijn, terwijl hij bij het zien van een gelijksoortige afbeelding - maar dan van een Aziatisch persoon - een iets minder meegaande

reactie had. En vice versa, dat moet ook wel even gezegd worden.

Zou dat een van de redenen van deze discussie(s) zijn? Het gebrek aan empathie, wat nog een extra boost krijgt door denkbeelden, gevormd door de media? Dat, plus uiteraard de chaos in ons eigen kikkerlandje. Want ik begrijp heus wel dat het niet fijn is om te zien dat een achttienjarig weeskind op straat komt te staan, terwijl er achter haar rug om enkele vluchtelingen een woning toegewezen krijgen. En dat Rutte makkelijk praten heeft, omdat eerdergenoemde vluchtelingen vaker in opvangcentra in de “minder bedeelde” gemeenten worden ondergebracht, aangezien de rijkere gemeenten geen plaats lijken te hebben. Ik begrijp de angst, boosheid en onmacht van het volk.

Maar ik begrijp ook de woede en frustratie van de vluchtelingen, die na uren afzien en uitgescholden te worden ook nog eens een camera op zich af zien komen en denken ‘Joh, nu even niet!’ en dit op een soms ietwat lompe manier laten weten.

Maar die Zwarte Pieten Discussie? Nee, daar heb ik geen begrip voor. Het gaat om een kinderfeest, en de enigen die waarde hechten aan de kleur van Piet zijn de volwassenen. Alsjeblieft, mensen, hou je met andere, meer belangrijke zaken bezig.

Afijn, voor mijn eigen bestwil verberg ik menig racistisch artikel op Facebook en gooi zo nu en dan een haatzaaier uit mijn vriendenlijst.

In tijden als deze zit ik nog liever op Tumblr.

theSword Magazine

theSword Magazine

67

Recensie Zonder vandaag morgen geen gisteren Yves Bossart Nieuw Amsterdam ISBN 9789046819272 240 pagina’s augustus 2015

Stel je voor dat vier kinderen samen een taart gaan bakken. De oudste houdt het overzicht en weet hoe het moet. Haar broer doet niets, maar heeft wel erge honger, terwijl het kleine zusje daarentegen heel erg haar best doet en het zware werk voor haar rekening neemt. Het allerkleinste broertje zet zich enthousiast in, maar hij presteert niet erg veel zonder de hulp van de anderen. Wie krijgt het grootste stuk taart?

Iedereen kent wel dit soort raadsels. Op school confronteerden we elkaar met vragen als: zou je liever doof of blind zijn? Zou je je huisdier doden als je daarmee iemand het leven zou kunnen redden?

Duivelse dilemma’s, zo noemden we ze. Yves Bossart gebruikt de term ‘filosofische gedachte-experimenten’, waarvan het taart-voorbeeld er eentje is. Bossart geeft aan dat deze experimenten bedoeld zijn om “ingewikkelde theorieën inzichtelijk te maken en intuïtief een ingang tot complexe vraagstukken te vinden.” Hij zet daarmee niet alleen de lezer aan tot nadenken, maar weet tevens een verbinding te maken met de grote filosofen en hun ideeën en laat daarbij zien hoe het vraagstuk beantwoord zou kunnen worden vanuit de verschillende stromingen. Daartoe behandelt hij in elf hoofdstukken even zovele onderwerpen uit de filosofie, zoals ‘Geluk’, ‘Vrijheid’, “God en geloof’ en ‘Ruimte en tijd’. Elk onderwerp wordt voorafgegaan door een raadsel, een probleem, dat nader onder de loep wordt genomen en wordt bekeken vanuit de opvattingen van de filosoof die het aan de orde stelt, maar ook vanuit de ideeën van andersdenkenden.

De lezer wordt hierdoor in staat gesteld om zelf zijn mening te vormen, nadat hij kennis heeft genomen van de benodigde informatie over verschillende filosofische opvattingen, die door Bossart beknopt worden weergegeven. Voor en achter in het boek is een overzicht afgebeeld waarin de gedachte-experimenten en hun bedenkers nog eens schematisch worden 68

getoond en ook is er een lijst van aanbevolen literatuur per hoofdstuk opgenomen.

Niet alle onderwerpen zijn voor iedereen even boeiend: daarom raadt Bossart de lezer ook niet aan om het boek van voor naar achter uit te lezen, maar er die stukken uit te pikken die het meest aantrekkelijk zijn. Dat is ook de beste methode als je je echt langer wilt bezighouden met het probleem dat je voorgelegd wordt: alles achter elkaar lezen zorgt voor vervlakking en ongeïnteresseerdheid. Bossart weet echter wel helder en kort ook voor leken de kern van de filosofische stromingen uit te leggen.

En werkt de opzet van het boek? Niet helemaal, voor mij althans. Bossart stuurt bij de gedachteexperimenten de lezer helaas te vaak in de richting van de door hem gewenste oplossing en daarmee schiet hij zijn doel, namelijk de lezer zelf te laten nadenken, voorbij. Bovendien stoorde ik me aan het jofele toontje dat Bossart bezigt. Natuurlijk ligt het aan mij dat het voortdurende ‘ge-jij’ en ‘ge-jou’ me hinderde, maar over het algemeen voelde ik me door de schrijfstijl van de auteur teruggeplaatst in de schoolbanken, als een puber die door het ‘toffe-jongens-gedrag’ van de leraar ertoe moet worden overgehaald interesse te tonen in de lesstof. Als Schopenhauer ‘de grootste zuurpruim van de filosofie’ wordt genoemd en dezelfde filosoof samen met de stoïcijnen het predicaat ‘bangelijke droogpruimen’ krijgt opgeplakt, dan vrees ik dat ik niet tot de doelgroep behoor waarvoor dit boek bestemd is. Voor scholieren in het middelbaar onderwijs daarentegen zou dit boek wel goed kunnen werken, zeker nu het vak filosofie al op verschillende scholen deel uitmaakt van het vakkenpakket.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

Recensie Nijmeegse kunsthistorische studies - Vrouwen op den besem en derghelijck ghespoock Renilde Vervoort NKS ISBN 9789491226021 315 pagina’s mei 2011

Zelfs een klein kind weet hoe een heks eruit ziet: een lelijke oude vrouw met een zwarte kat, met als vaste attributen een bezem, een vuur en een kookpot. Maar bijna niemand weet dat dit alom bekende beeld in de Nederlanden ontstaan is en wel door de prenten van Pieter Bruegel.

Renilde Vervoort legt uit in haar proefschrift voor haar studie kunstwetenschappen hoe dat zo gekomen is: vanaf 1430 vonden de eerste heksenprocessen plaats. Om heksen te kunnen herkennen, werden ze beschreven in traktaten die waarschuwden tegen ketters, duivelaanbidders en beoefenaars van de zwarte magie, waartoe ook de heksen gerekend werden.

Met name weersveranderingen werden aan heksen toegeschreven: overstromingen, stormen, blikseminslag en ander noodweer, die vreselijke gevolgen konden hebben voor de oogst en dus voor de welvaart van de bevolking.

Rond 1565 geeft de uitgever Hiëronymus Cock de opdracht aan Bruegel om een prent te maken die heksen aanschouwelijk maakt, omdat lang niet iedereen toegang had tot de traktaten. Voor de mensen die niet konden lezen of het Latijn, waarin deze teksten meestal geschreven waren, niet machtig waren, moest er een soort stripverhaal komen. Bruegel schept twee prenten, Jacobus de Meerdere ontmoet de magiër Hermogenes en Val van de magiër Hermogenes, waarvan gravures worden gemaakt, die sindsdien de toon zetten voor onze opvattingen van hoe een heks eruit ziet. De invloed van die prenten is heel groot geweest. Om dat aan te tonen heeft Vervoort 145 kunstwerken over hekserijvoorstellingen uit heel Europa tussen 1450 en 1700 bijeengebracht in de catalogus die achter in het boek staat afgedrukt.

Het is jammer dat om begrijpelijke redenen de afbeeldingen zó klein zijn, dat de details niet waarneembaar zijn. Voor geïnteresseerden is het daarom goed te weten dat van 19 september tot en met

31 januari 2016 in het Catharijneconvent te Utrecht een tentoonstelling wordt gehouden over heksen in de kunst, waarbij in samenwerking met Vervoort deze werken getoond zullen worden.

Voordat we zijn aanbeland bij de catalogus hebben we al door middel van diverse afbeeldingen in het boek zelf kennis gemaakt met heksenbijeenkomsten, heksenkeukens, bokken, toverijen, galgen, vliegzalf, hellevegen en duivels in flessen. Vervoort is zeer uitgebreid en gedetailleerd te werk gegaan en heeft vrijwel niets onbesproken gelaten dat ook maar enigszins in verband staat met de genoemde prenten van Bruegel. Zoals het hoort in een dissertatie is er een omvangrijk notenapparaat aanwezig in het boek, een uitvoerige literatuurlijst en een personen- en een plaatsregister. Een onderwerp- of zakenregister ontbreekt, wat jammer is, want er worden zoveel nieuwe begrippen aangedragen, dat ik die graag nog eens opgezocht had. Een ander minpuntje is dat ik nergens kon terugvinden van wie het schilderij is dat op de voorkant van het boek staat afgebeeld, terwijl Vervoort toch zeer gedegen te werk is gegaan in haar onderzoek en de herkomst van alle andere afbeeldingen consciëntieus vermeld heeft. En nu ik toch aan het zeuren ben: het lettertype had niet zo groot hoeven te zijn, dat leest niet prettig. Maar dat zijn bijkomstigheden, evenals het feit dat er niet in staat waar de hoge punthoed van de heks, die niet van Bruegel afkomstig is, dan wèl vandaan komt. Want wat vooral opvalt is de prachtige uitgave waarin het boek zijn vorm heeft gekregen: zwaar en zwart met een leeslint en met alle bladzijden zwart omrand ziet het er ook echt uit als een toverboek. Het leest prettig en biedt een schat aan informatie. Het mag met recht een standaardwerk over dit onderwerp genoemd worden.

Tekst Hettie Marzak

theSword Magazine

69

J

Jan Jacob Slauerhoff

Spotlight

15 september 1898 - 5 oktober 1936

De dichter Slauerhoff, ‘Slau’ voor zijn weinige vrienden en talloze vijanden, is in de Nederlandse literatuur de enige die het predicaat ‘poète maudit’ mag dragen, in navolging van de door hem zo bewonderde Franse symbolisten als Mallarmé en Verlaine. Hij was een rusteloze zwerver die in Nederland helemaal niet kon aarden (“Ik kan niet zeggen hoe ik Holland haat, / Bij ‘t woord alleen grijpt walging mij de keel”), maar vreemd genoeg toch steeds naar zijn vaderland terugkeerde. Hij was een romanticus, die als kind in het ouderlijk huis in Friesland al droomde van wijde verten en vreemde landen, trots op het vermeende piratenbloed in zijn moeders afkomst, met een afkeer van het gewone en alledaagse leven. Omdat hij al vroeg belangstelling toont voor literatuur en wetenschap, mag hij als enige van de zes kinderen in Amsterdam medicijnen gaan studeren. Hij leest veel, vooral de grote Russische schrijvers en de Franse decadenten en hij schrijft: zijn eerste gedichten worden gepubliceerd in het studentenblad Propria Cures en later in het literaire tijdschrift Het Getij. In 1923, het jaar waarin hij ook afstudeert, verschijnt zijn eerste dichtbundel Archipel, die opent met het gedicht Het Boegbeeld: De Ziel, dat zijn naam als dichter vestigt.

Hij is al tijdens zijn studie een eenling, die zich niet met het studentenleven inlaat en geen vrienden maakt.

De anekdotes die over deze periode de ronde doen, laten hem zien als een grillige, norse jongeman zonder manieren, die lak heeft aan conventies en er niet voor terugdeinst om met zijn onbehouwen gedrag zelfs de professoren tegen zich in het harnas te jagen. Als gevolg hiervan kan hij heel moeilijk een aanstelling krijgen als arts in Nederland en hij besluit daarom 70

als scheepsarts te gaan werken op een schip naar Nederlands-Indië. Maar de astma-aanvallen waar hij als kind al zo vreselijk onder leed, spelen hem nu ook parten en nadat hij ook nog een maagbloeding krijgt, keert hij terug naar Nederland waar hij als waarnemer voor verschillende artsen werkt, tot verbazing van de dichter J.C. Bloem: Die ‘k aan een gier geklemd dacht zwevende over de Andes, Of snaren toklend aan den langoureuzen Taag, Verkrachtend te Parijs, of zwervend langs de Landes, Is nu godbetert arts in ’t Friesche Beetsterzwaag.’

Maar Slauerhoff heeft zijn hart voorgoed verloren aan de zee en maakt als scheepsarts bij een andere rederij reizen naar China, Macau en Japan en later naar Latijns-Amerika. Hij publiceert zes gedichtenbundels en twee verhalenbundels, die allen geïnspireerd zijn door zijn liefde voor de onbekende verten. Toch is hij in 1929 weer in Nederland werkzaam als assistent aan de universiteitskliniek voor huid- en geslachtsziekten in Utrecht. Hij trouwt met de Engelse Darja Collin, danseres en eigenares van een balletschool, met wie hij korte tijd gelukkig is, totdat in 1932 hun kind doodgeboren wordt. Naast zijn lichamelijke klachten als influenza en longontsteking kampt Slauerhoff dan ook met een depressie; hij monstert aan bij de Holland-West-Afrikalijn en opent zelfs een praktijk in Tanger, maar in datzelfde jaar keert hij weer terug naar Nederland. Er volgen nog enkele zeereizen, maar zijn gezondheid wordt steeds slechter, evenals zijn huwelijk: de periodes waarin de echtelieden elkaar niet zien, zijn langer dan die waarin ze bij elkaar zijn; in

theSword Magazine

1935 wordt de scheiding uitgesproken.

Tijdens zijn laatste reis naar Zuid-Afrika krijgt hij malaria en tuberculose. Hij vertrekt naar het Italiaanse Merano om een kuur te volgen, maar dat mag niet meer baten. In Nederland wordt hij opgenomen in een rusthuis in Hilversum, waar hij op 5 oktober sterft, pas 38 jaar oud.

‘Slau’ was op zijn zachtst gezegd een moeilijk mens: door collega-schrijvers werd hij “een klier” genoemd, “een rotvent met een gemeen en sadistisch karakter”: grillig en onredelijk, ongedurig en vol wrok tegen de wereld. Bovendien had hij in de liefde steevast een voorkeur voor andermans vrouw. De anekdoten die over zijn gedrag de ronde doen lijken nu vermakelijk, maar zijn weinige vrienden zullen er toch wel onder geleden hebben: hoe hij de kostbare bibliofiele uitgaven van zijn vriend en beschermheer Du Perron gebruikte om dikke bromvliegen mee dood te meppen, hoe hij tijdens een dansvoorstelling van zijn vrouw een krant hield voor het spotlicht dat haar op het toneel moest beschijnen, hoe hij gasten verjoeg met zijn onverdraaglijk slechte humeur dat hij nooit probeerde te verhullen.

Maar het beeld van de man Slauerhoff vertroebelt vaak een juist beeld van de dichter Slauerhoff.

Zijn romantische werk wordt altijd gekenmerkt door de zee, ontdekkingsreizigers, verre eilanden, demonische vrouwen en passionele minnaars, maar ook de eenzaamheid en de melancholie die hij ondervond: “Alleen in mijn gedichten kan ik wonen, / nooit vond ik ergens anders onderdak.” En in de bundel “Een eerlijk zeemansgraf” staat het gedicht dat misschien wel de kern vormt van zijn verdeelde wezen: “Het einde Vroeger toen ‘k woonde diep in ‘t land, Vrat mij onstilbaar wee; Zooals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En ‘k zocht het ver op zee.

Maar nu ik ver gevaren heb En lag op den oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb

Tekst Hettie Marzak Foto www.geheugenvannederland.nl

Naar ‘t verre, vaste, bruine land...

Nu weet ik: nergens vind ik vree, Op aarde niet en niet op zee, Pas aan die laatste smalle ree Van hout in zand.”

Zijn gedichten, samengebracht in drie delen, zijn nog steeds “groots en meeslepend”. In 2012 werd in Utrecht een festival gewijd aan zijn leven en werk. Christina Branco maakte in 2002 een cd met vertalingen in het Portugees, zoals Nynke Laverman dat in het Fries deed.

Een zeemansgraf heeft Slauerhoff niet gekregen: de urn met zijn as werd in de duinen op Westerveld begraven en is tot op heden nog niet teruggevonden.

Maar hij schreef met In Memoriam Mijzelf zijn eigen grafschrift: “Ik deins niet voor de grens, / Nam afscheid van geen mensch, / Toch heb ik nog een wensch, / dat men mij na zal geven: / ‘Het goede deed hij slecht, / Beleed het kwaad oprecht, / Hij stierf in het gevecht, / Hij leidde recht en slecht / Een onverdraagzaam leven.’”

theSword Magazine

71

Events

Een dagje Walibi Holland staat op de planning. Eenmaal op het park lijkt er niets aan de hand. Schijn bedriegt... ’s Avonds wordt je leven een hel door gruwelijke demonen, angstaanjagende zombies, kinky meesteressen, hongerige freaks en Eddie de Clown. There’s no escape...

Van 10 oktober t/m 1 november, elke vrijdag, zaterdag en zondag van 18:00 uur tot 23:00 uur, is ontsnappen onmogelijk tijdens Halloween Fright Nights in Walibi Holland. Hongerige freaks, ronddwalende geesten en Eddie de Clown heersen over het park. Bezoek de Scare Zones, Haunted Houses en horrorshows. www.frightnights.nl

HALLOW

EEN

ARKNE D F O T H NIG

SS

van ngste route een e e d t p o lo allow 2015, jij tijdens H 31 oktober a rf z u n D e .

0 k 3 ij Op vr Beverw wars door d d n a rl e d Ne ? te trotseren ness? deze route ight of Dark N n e e w or o jdens Hall engste horr ti e n d te n h e c a n te verw omen Wat kun je g, schrikm loopt langs in te n u n a ro p s e l D o v igen komen!

Een avond r met hun e zit ven zijn ge e le d t ie to , ” s ie e d s huis d Hou verhalen naar spook de “Haunte is n u le h il k h o c o p nde rs s e n drie v p verschille o de route va je k o n o u r k a k a ederig) ten. Oo thema. M owelemen pje en (blo a h s h n n e e e rn o a ieten v vol horr e route gen d n a v s e ti loca drankje.. s.nl tofdarknes h ig .n w w w

72

theSword Magazine

Haunted Castle Kasteel Keukenhof is een spookkasteel eind oktober: vampiers, heksen en ondoden komen zich dan in Lisse laten zien aan de meer schrikbestendige mensen vanwege Halloween.

Op het landgoed rondom het Kasteel van de wereldberoemde Keukenhof wordt dit jaar de vierde editie van Haunted Castle georganiseerd: een lifestyle evenement dat alles te maken heeft met Halloween, horror en spanning.

AMSTERDAM HALLOWEEN PARTY 31 OKT 2015

www.hauntedcastle.nl

Gruwelijker gaat het niet worden De Amsterdam Halloween Party vindt komend jaar voor de 7e keer plaats op het Westergasfabriekterrein en mag zich HET Halloween feest van Nederland noemen.

Een 100% verkleed publiek in spectaculaire creaties maakt een uitzinnig feest in de zalen van WesterUnie, Westerliefde en Transformatorhuis.

Het feest begint onmiddellijk na aankomst van de Parade in het Westerpark. Deelname aan de Parade is gratis; voor het feest heb je een ticket nodig. www.amsterdamhalloween.nl

Amsterdam Spook presenteert de 15e editie van het jaarlijkse Halloween-kostuumfeest op zaterdag 31 oktober 2015 in nachtclub Panama. Vorig jaar veroordeelden we jullie, vuile zondaars, tot de vurige krochten van de hel met het thema The Underworld. Dit jaar wordt er gebeest tijdens het MONSTER BASH! www.halloweenamsterdam.com

Liefhebbers van ‘old school’ horror en suspense komen weer volop aan hun trekken met een programma om je vingers bij af te likken. Er staan namelijk vier nieuwe horrorfilms op het menu waarin zombies, heksen en andere monsters je de stuipen op het lijf jagen! Dus als jij een nacht lang op het puntje van je stoel wilt zitten en niet terugdeinst voor een litertje bloed meer of minder, dan mag je de Halloween Horror Show zeker niet missen! www.horrorshow.nl

theSword Magazine

73

ONZE RE CENSENT LEEST NU

THESWORD e-magazine theSword e-Magazine is GRATIS! Zowel voor de schrijvers, adverteerders en voor de lezers is het blad GRATIS! Het enige wat wij vragen is het digitale magazine te delen op je eigen website, weblog, social media etc. Wij zijn overtuigd van de kracht van samenwerking en als je kunt delen, kun je vermenigvuldigen.

Kapot

Carry Slee Overamstel Uitgevers ISBN 9789048826575 272 pagina’s september 2015

GRATIS

Julia en haar broer Thijs spelen samen in een succesvolle band. Ze hebben veel vrienden en zijn alle twee tot over hun oren verliefd. Een heerlijk leventje dus.

Ze hadden nooit kunnen denken dat het kon gebeuren, maar ineens wordt alles anders. Het drama dat zich thuis afspeelt zet Julia en Thijs lijnrecht tegenover elkaar en dreigt alles kapot te maken.

Kapot is het nieuwste jeugdboek van Carry Slee. Een prachtig en aangrijpend verhaal om in één adem uit te lezen.

74

WWW.THESWORDMAGAZINE.NL

theSword Magazine

MAIL &WIN !

Game of Thrones Monopoly

Maak je klaar voor een combinatie van twee razend populaire games: het bekende bordspel Monopoly en de hit serie Game of Thrones. De spelregels blijven precies hetzelfde. De pionnen zijn zilverkleurige figuurtjes met voor fans van de serie bekende benamingen als Iron Throne, Direwolf, Dragon Egg, White Walker, Crown en Three-Eyed Raven.

theSword e-Magazine geeft 3x een ‘Game of Thrones Monopoly’ weg Kans maken? Mail voor 31 oktober 2015 je naam en adres onder vermelding van ‘Monopoly’ naar: winactie@theSwordMagazine.nl.

theSword Magazine

Winnaars krijgen schriftelijk bericht

75

Krijtbord Magneet Behang

Puzzel&Win!

Maak van elke muur een echte “eyecatcher�!

theSword Magazine verloot onder de goede inzendingen van de puzzel 1x een Krijtbord Magneet Behang.

Kans maken? Stuur de oplossing van de puzzel voor 31 oktover 2015 naar: winactie @ theSwordMagazine.nl o.v.v. Behang

OPLOSSING

De oplossing bestaat uit twee woorden. Hussel de letters in de gekleurde vakjes en vul de uitkomst hieronder in:

De winnaars krijgen schriftelijk bericht. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

Oplossing puzzel nr. 16: TAKE ME TO NEVERLAND De prijs van theSword Magazine nr. 16 is inmiddels verstuurd aan de winnaar.

76

Van links naar rechts 1. Hoe heet de Rotterdammer die een album heft opgenomen in de beroemde Treasure Isle Recorders studio in Nashville?

7. Welke misdaadjournalist komt deze maand met een nieuw boek?

10. Hoe heet de presentator van het tv-programma RTL Late Night?

11. Hoe heet het debuut van Arno van den Kieboom?

theSword Magazine

Van boven naar beneden 2. Van welke bekende, slasher horror filmreeks is er een tv-serie gemaakt?

3. Hoe heet het 24ste deel van de 007 James Bond-reeks?

4. Hoe wordt de ex-minnaar van Sylvie Meis, Maurice Mobetie, ook wel genoemd?

5. Hoe heet de Italiaanse voetballer die bij ons in de spotlight staat?

6. Welk ingredient heb je nodig voor het recept: zoete aardappel taartjes?

8. Wie speelt een heksenjager in de film The Last Witch Hunter?

9. Hoe heet de auteur van de Middernacht-serie?

theSword Magazine

77

r e b m 2 noveweer is er ekker een l Sword e h t k i d e n i z a g Ma ine! onl

78

theSword Magazine

theSword Magazine

79

80

theSword Magazine