PETRA KAGCHELLAND HEEFT GEEN CAMERAVREES

Petra Kagchelland woont al bijna haar halve leven in Rosmalen. In 2004 maakte zij de oversteek van haar geboorteplaats Rotterdam naar Rosmalen juist in de tijd dat zij gecast werd voor Onderweg naar Morgen. In datzelfde jaar gaf zij invulling aan de rol van Iris Overbeek waarin zij drie seizoenen schitterde. Daar deed zij ervaring op met het acteren voor de camera. Intussen is zij vooral ook achter de camera actief. Op dat spoor kwam zij terecht toen corona haar activiteiten met haar Studio P-act nagenoeg stillegde.

door Herman van Dinther

Petra (44): “Ik kwam in het TV-wereldje terecht omdat ik stond ingeschreven bij een castingbureau dat mij benaderde voor de rol van Iris. Alles waar ik mee bezig was moest ik laten vallen want de opnamen voor de soapserie waren nogal intensief. Elke dag en ook vaak in het weekend reed ik naar Aalsmeer waar ik dan al om 7 uur ’s morgens bij de grime zat, dus dat was vroeg mijn bed uit. Maar ik heb het met veel plezier gedaan, heb er ontzettend veel geleerd en ben er van de camera gaan houden. Toen mijn rol in ONM op zijn eind liep ben ik gaan doceren op de theaterschool in Den Bosch en ontdekte ik dat ik net zo lief achter de camera stond dan ervoor maar op dat moment deed ik daar nog niet zoveel mee, dat is later gekomen.”

Eigen studio

“Mijn werkzaamheden op de theaterschool inspireerden mij zo enorm dat ik in 2012 de stap heb gezet om in Perron-3 mijn eigen acteerstudio op te openen. De afgelopen elf jaar heb ik met mijn team van docenten fantastische producties gemaakt. De combinatie van lesgeven en voorstellingen maken sprak veel mensen aan waardoor we op een zeker moment peuter- kleuter-jongeren- en volwassenen toneel konden faciliteren. Er was een fijn en heel goed team van docenten en we kwamen echt in een flow terecht. In die tijd werkten we mee aan leuke projecten en evenementen zoals met carnaval, de kerstwandeling, in Kwekkeltje, Tante Sjaan en kindervoorstellingen voor Perron-3. Het was een geweldige maar ook drukke tijd ook omdat ik samen met mijn partner Dave twee zoontjes kreeg die nu tien en twaalf jaar zijn. Mijn ambitie om verder te gaan in het camerawerk leidde mede daardoor ook een sluimerend bestaan.”

Diep dal

“En toen kwam corona in maart 2020. Het lesgeven en producties op maat maken moesten we noodgedwongen staken, de online contacten met de spelers waren geen goed alternatief. Theater draait immers juist om interactie, persoonlijk contact, visuele communicatie, beleving. Ik kwam in een diep dal terecht, ik stelde me de vraag ‘waar doe ik het allemaal voor’. Alles wat ik had opgebouwd viel helemaal weg. Tegelijk kwam hierdoor wel de ruimte die ik in de flow had gemist om me verder te bekwamen in het werken met de camera. In mijn theaterproducties verwerkte ik altijd al videobeelden die ik zelf draaide en monteerde en dat kaarsje had ik altijd brandend gehouden. Ik heb de eerste coronamaanden lijdzaam zitten afzien maar toen heb ik me herpakt en ben ik gaan samenwerken met Nathalie Bharos die als videograaf het bedrijf Chapter V leidt. Ik ben haar gaan assisteren en ik had de tijd om me verder te bekwamen in het camera vak door college te volgen bij Maurice Bossers in Breda, editing modules te doen, me te oriënteren op cinematografie en me verder te ontwikkelen als regisseur. Ook heb ik flink geïnvesteerd in professioneel materiaal waaronder een camera met alle toebehoren.”

Plezier terug

“Intussen heb ik al enkele leuke opdrachten gedaan onder meer voor Perron-3 waar ik voor drie verschillende doelgroepen video’s heb aangeleverd. Ik moet zeggen dat ik intussen weer een goede balans heb gevonden met ruimte voor mijn gezin en werk. Om mijn hoofd lekker leeg te maken maak ik flinke wandelingen met mijn hond die in coronatijd ons gezin is komen verrijken.

Het TV-werk is trouwens niet helemaal gestopt, ik doe nog weleens wat gastrollen en presenteer enkele programma’s voor RTL-7. En wat Studio P-act betreft heeft er een mooie verschuiving plaats gevonden, er is een transitie geweest van les aanbod naar het bieden van een werkplaats. Daar komen nu mensen die getriggerd willen worden om samen iets te maken. Daartoe heb ik intussen een pilot ontwikkeld waarbij ook het camerawerk een rol speelt. Er worden scenes opgenomen op locatie, in de studio en als documentaire. Het is wel de bedoeling om dat te laten uitmonden in een voorstelling die we aan publiek willen aanbieden. Ik wil blijven vernieuwen en er toffe creatieve energie uithalen. Ja en dat is een flinke investering in tijd en geld maar het heeft mij wel weer het plezier in het werk teruggegeven en daar ben ik blij om.”

Harrie Van Loon Nulander Van Het Jaar

Harrie van Loon werd tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Nulandse dorpsraad verrast met de uitverkiezing tot Nulander van het Jaar. Een prijs die hem omwille van zijn overweldigende vrijwilligersoeuvre meer dan toekomt. Met recht mogen we Harrie een zelden stil zittende duizendpoot noemen. “Ik zeg nou eenmaal niet gauw nee.” door Mark van der Donk

Wanneer we ons bij het huis van Harrie en Jeanne aan de Loonsestraat melden, net voor de grens met Geffen, kunnen we bij binnenkomst niet om de prijs heen. In de huiskamer staat, op een kastje, het kunstwerk van de Nulandse kunstenares An Bakker te pronken. Het is de onderscheiding die Harrie van Loon vorige maand vol trots ontving. Samenvatten wat hij allemaal doet en heeft gedaan voor de Nulandse gemeenschap, dat valt niet mee, zo blijkt al snel als we aan tafel gaan zitten en de pen en kladblok tevoorschijn toveren. “Ik heb veel voor de carnaval gedaan”, trapt Harrie af. “Wat allemaal? Nou, ik ben in 1991 bij de Raad van Elf gekomen, werd in 1994 Prins Harrie d’n Uurste, was in ’95 en ’96 adjudant en vanaf 1997 negen jaar lang voorzitter van de Stichting Carnavalsorganisatie Nuland. Daarna heb ik nog de OPA’s, de club van oud-prinsen en -adjudanten, opgericht. Wij organiseren ieder jaar op zaterdagmiddag het bejaardencarnaval en op maandag de carnavalsmiddag in het verzorgingstehuis. Verder help ik nog met onder meer de carnavalskrant en bij de optocht. Ze weten me nou eenmaal snel te vinden en ik zeg niet gauw nee.”

Voor wie het nu al duizelt: het is nog lang niet de volledige palmares van de Nulander van het Jaar. Want ook bij de Stichting Nuland Promotie, die verantwoordelijk is voor jaarmarkt Rondje Nuland en de kerstmarkt, is Van Loon al sinds 2006 voorzitter. “Maar nu wel echt voor het laatste jaar”, zegt hij erbij. “Ik ben mijn opvolger aan het inleren, daarna stop ik ermee. Ik merk niks van mijn leeftijd, ga gewoon altijd door, maar ik ben inmiddels 78 en je moet een keer gaan afbouwen.”

46 jaar bestuurslid

Eerder deed onze gesprekspartner dat afbouwen al bij Wandelvereniging Nuland, die hij zelf mee oprichtte in 2004. “We groeiden meteen na de start als kool en ik ben er zes jaar voorzitter van geweest. Tegenwoordig hebben ze nog steeds 150 leden”, kijkt hij terug op een mooie tijd. Bij de motorcrossclub in Nistelrode houdt hij het voorzitterschap al maar liefst dertig jaar vol. “Daar zit ik in totaal zelfs al 46 jaar in het bestuur”, lacht hij. “Met vijf clubs hebben we inmiddels het circuit in Berghem overgenomen en, je raadt het al, ook daar zit ik in het nieuw gevormde bestuur.” De motorcross zit in zijn bloed, al decennialang. “Ik ben nog altijd 25 tot 30 keer per jaar in het weekend actief als wedstrijdleider en iedere week ben ik twee dagen bezig met het vlakken van de baan. Daar ben ik wel even zoet mee, een uurtje of vijf per keer. Je doet het goed, of je doet het niet, hè.”

Goede bestemming

Het is meer dan duidelijk dat Harrie geen zittende kont heeft. Zwaait hij niet ergens met de voorzittershamer, dan maakt hij zich wel op een ander vlak verdienstelijk voor een van de vele verenigingen waar hij bij betrokken is. “Ik wissel voor de dorpsraad ook nog één of twee keer per maand alle evenementenborden, die verspreid door het hele dorp staan”, vult hij aan. Juist door die dorpsraad werd Harrie dus onlangs in het zonnetje gezet. Tijdens de nieuwjaarsreceptie, waar hij toch al nagenoeg altijd van de partij is, werd hij plotseling naar voren geroepen. Het bewijs schittert precies een maand later in de woonkamer van het echtpaar Van Loon. “Ik kreeg er ook een cheque ter waarde van 500 euro bij, waarvan ik het doel zelf mocht uitkiezen. Ja, ik heb een bestemming gevonden, maar wat dat is mag ik nog niet zeggen. De dorpsraad wil het graag zelf bekendmaken, maar ik kan wel verklappen dat het geld zeker goed terecht gaat komen.”

Oorkonde

Behorende bij de uitreiking van het Nulands ANKER VAN VERDIENSTE aan

Voor zijn inzet, voor Nuland en haar bewoners Uitgereikt te Nuland, 25 februari 2020